Gesloten ogen voor de jongeren op het AZC Katwijk
1.1.
Het verhaal van Anood: ‘’Ik heb een droom, maar geen hoop’’
“Ik mag het niet zeggen, ik weet het. Maar, sorry… ik heb het gevoel dat ik onzichtbaar ben. Want ik heb wel dromen, maar ik heb geen hoop meer dat het goed komt. Want niemand begrijpt ons, niemand kent ons, niemand geeft om ons. Iedereen heeft wel snel een oordeel over ons, zonder te weten hoe het echt zit. Ik kom uit Irak, ik woon al jaren in het AZC. Ik heb maar een droom en dat is biologie leraar worden. Ik heb mijn mbo-diploma net gehaald en wil graag doorstuderen. Alleen durf ik het niet meer. Ik ben bang dat ik het niet meer aankan. Want wij staan er alleen voor. Omdat ik de oudste ben, heb ik ook andere verplichtingen naar mijn ouders toe. Zoals vertalen, me inzetten voor onze asielprocedure en de zorg voor mijn zusje. Bovendien gebeuren hier in het AZC vervelende dingen omdat jongeren niks te doen hebben. Zoals blowen uit verveling. Soms heb ik het gevoel dat wij asielzoekers gebruikt worden voor iemands politieke agenda. Tijdens mijn stage werd ik regelmatig gediscrimineerd omdat ik een buitenlandse was. Ik ging daarom ook niet gemotiveerd naar mijn stage. We worden door de politie te pas en te onpas aangehouden. De frustratie bij de asielzoekers is groot. Wij, de asielzoekers, hebben geen vertrouwen of hoop meer.”
Met tranen in haar ogen vertelt Anood, een 21 jarige asielzoekster over haar leven in het AZC. Haar verhaal heeft ons diep geraakt. Stichting Keihan, Stichting Maljoh en Stichting Vrolijkheid wilden samen een leuke ontspannende activiteit voor de jongeren van het AZC Katwijk organiseren. Na het ontroerende verhaal van Anood hebben wij besloten om op korte termijn echter een geheel ander project te realiseren. De jongeren van het AZC hebben vaak niks te doen. Uit verveling hangen ze in de gangen van het AZC rond. Hun asielprocedure, het eenzame verblijf in het AZC en andere problemen hebben voor gezorgd dat deze jongeren vaak gedeprimeerd zijn en nergens meer vertrouwen in hebben. Om die reden wilden wij niet alleen de jongeren voorlichten, maar ook hen weer motiveren te dromen en te hopen. De avond bestond dan ook in het teken van wederzijds begrip, tolerantie, respect, dromen en hoop.
1.2.
Imagine: I have a dream
Edris Mahtab, de voorzitter van de Stichting Keihan, begon de avond met uitleg over het asielbeleid in Nederland. De bespreking van de maatschappelijke problematiek rondom de asielprocedure in Europa heeft Edris aan de hand van praktische voorbeelden toegelicht.
Aansluitend legde hij, samen met Niloufar Rahim, ook een link met de normen en waarden in Nederland. Daarbij gebruikten zij de Keihah-leden als ex-vluchtelingen als voorbeeld. Daarmee bespraken zij ook de cultuurverschillen en hoe men er het beste mee om kan gaan. Zo werden bijvoorbeeld de gelijke rechten tussen mannen en vrouwen belicht. Het doel van deze presentatie was niet alleen de jongeren voorlichten en inspireren, maar ook de kloof tussen de asielzoekers en de Nederlandse burgers verkleinen. Na zijn inspirerende verhaal sloot Edris zijn presentatie af met het draaien van het beroemde nummer van John Lennon, ‘’Imagine’’, met het vertonen van foto’s van de Keihan-leden als ex-vluchtelingen en een banner op de achtergrond met de uitspraak van Martin Luther King, ‘I have a dream’.
1.3.
“Ondanks alles zijn wij Nederland wel dankbaar”
Om wederzijds begrip en respect te vergroten was de inbreng van de Stichting Maljoh onmisbaar. Stichting Maljoh wilde op een interactieve manier de jongeren motiveren om hun zorgen bespreekbaar te maken. Daarbij gebruikte Stichting Maljoh twee zeer toepasselijke stellingen:
Als vluchteling voel ik me geaccepteerd in de Nederlandse samenleving Het gebruiken van softdrugs heeft geen schadelijke effecten
Vervolgens besprak de Stichting Maljoh met jongeren samen waarom sommige jongeren zich niet welkom voelen in Nederland en waarom softdrugs wel schadelijk is. Over de eerste stelling luidde het motto: ‘’Ondanks alles zijn wij Nederland wel dankbaar!’’. De vooroordelen en andere maatschappelijke kwesties nemen niet weg dat de asielzoekers, ondanks dat zij zich vergeten en gediscrimineerd voelen, toch de Nederlandse maatschappij dankbaar zijn dat zij hier in Nederland veilig zijn. Na de presentatie van Stichting Maljoh kwamen de jongeren van het AZC aan het woord. De jongeren kregen de gelegenheid om vragen te stellen aan beide stichtingen. Ook werden de jongeren gestimuleerd om openlijk over hun problemen te praten. Zo vertelde een jonge vrouw ons over haar droom om danseres te worden. Zij zit op een dansschool, maar omdat ze een asielzoekster is, kan ze niet buiten de gemeente Katwijk optreden. Andere jongeren zouden graag meer aan sportactiviteiten willen doen, of een weekendje weggaan.
1.4.
Ontspanning: Refugees Who Needs Them
Na een korte pauze begon het tweede gedeelde van het programma. Omdat de jongeren onvoldoende financiële middelen hebben om iets aan ontspanning te doen, zoals een dagje bioscoop, besloten de samenwerkende organisaties om de bioscoop naar de jongeren te brengen. De zaal was als een echte bioscoop ingericht. De film “”Refugees Who Needs Them’’ begon met Coca Cola en popcorn. De avond werd afgesloten met een alcoholvrije borrel waarbij de jongeren met de leden van beide stichtingen op een gezellige manier de avond konden nabespreken. Deze inspirerende avond heeft ons maar 75 euro gekost en werd volledig gefinancierd door Stichting Keihan.
1.5.
Conclusie: Zij hebben een droom en wij hebben hoop!
Het interactieve dialoog met de jongeren heeft ook ons geïnspireerd. Wij hebben daarom besloten om in de toekomst meer duurzame projecten voor de jongeren van het AZC Katwijk te realiseren. Onze eerste stap begint bij onze heldin Anood. Zowel Stichting Maljoh als Stichting Keihan zijn op dit moment hard bezig om haar te helpen met haar studie. Wij zijn bezig met het zoeken naar studenten die Anood bijles kunnen geven. Anood gaat in juni deelnemen aan het toelatingsexamen 21+ en daarbij heeft zij niet alleen mentoren en begeleiders nodig, maar ook financiële steun om de juiste studiematerialen aan te schaffen. Wij doen ons best om Anood te helpen, maar ook andere jongeren
van het AZC. Wij willen binnenkort ook sportactiviteiten aanbieden aan de jongeren van het AZC. Keihan kan naar het Nederlands vertaald worden met “horizon”. Samen met de Stichting Maljoh en Stichting Vrolijkheid willen wij de horizon van de asielzoekers verbreden. Dit kunnen wij niet alleen. Daarbij hebben wij ook u nodig! Help ons om jongeren als Anood te helpen om hun dromen na te jagen, want net als Martin Luther King hebben ook deze jongeren van het AZC Katwijk een droom. En om John Lennon te quoten, zijn wij misschien de dromers, maar wij zijn niet de enigen. Wij hopen dat u, samen met ons, deze dromen waarmaakt. Want waar een wil is, is een weg.
Fatma Mahtab
