1. Interview met Lisanne de Roever Het interview met Lisanne, keeper van Dames 1, vindt plaats vlak na de gewonnen wedstrijd van Heren 1 tegen Pinoké op 19 november. Dames 1 heeft eerder die middag 1-1 gelijkgespeeld uit tegen SCHC na een goede eerste helft. In de laatste minuten kwam SCHC echter alsnog gelijk en kreeg zelfs nog een strafbal. Lisanne wist dat ie er niet in zou gaan. Dit, tot groot verdriet van Eline Rottier van SCHC, die de strafbal nam. (zie artikel in AD elders op Stickweb). Het interview gaat echter niet over die wedstrijd, maar vooral over Lisanne (met als special guest: Hugo, manager Heren 1).
Lisanne de Roever
Interview: Chris Flim, interim reporter Tophockey
We keken net naar Heren 1 tegen Pinoké, je oude club vertelde je? Ja, ik ben begonnen bij hockeyclub Mijdrecht, dat is een heel klein clubje. Toen ben ik op mijn 14e/15e naar Amsterdam gegaan en daar heb ik toen 4 jaar achter Clarinda (Sinnige, vorige goalie Ned. Team – CF) gezeten, dus dat schoot niet echt op. Daarna ben ik inderdaad naar Pinoké vertrokken. Na een paar jaar werd het daar vooral degradatiehockey en ik wilde nog een stap hoger, ik was ook net geselecteerd voor het Nederlands team. En toen ben ik naar Kampong gekomen. Hoe lang speel je nu voor Kampong? Dit is mijn zesde seizoen. Nooit spijt van gehad? Nee, absoluut niet. Ik moet zeggen dat ik toen ik bij Pinoké hockeyde het echt een hele leuke club vond, maar dit is nu echt mijn cluppie en ik zou hier niet snel weg willen. Het is echt thuiskomen als ik uit mijn autootje stap na een lange reis (een uur reistijd – CF), dan denk ik “nou hè hè, ik ben er weer”. Wist je altijd al dat je keepster wilde worden? Nee, ik ging op mijn achtste op hockey en tot mijn twaalfde heb ik in het veld gespeeld. Ik raakte geblesseerd, een soort groeipijnen in mijn achillespees, en mocht van de dokter niet hockeyen, dus ging ik maar op doel. Want ik was wel zo fanatiek dat ik wel mee wilde doen. Dus dat fanatisme heeft er altijd al in gezeten. De jaren daarna was het een beetje om en om, dan weer spelen en dan weer op doel. Mijn vader is vroeger voetbalkeeper geweest, dus misschien heb ik dat positiespel een beetje van hem. Mijn moeder vond het helemaal niks dat keepen, die zei: “Je moet gewoon lekker in dat veld staan.“ Uiteindelijk ben ik steeds meer gaan keepen en uiteindelijk vaste keep geworden. Omdat je het toch ook leuk vond of omdat je er goed in bleek te zijn? Nou, toch beide, ik vind nog steeds, het ligt een beetje in mijn karakter, ik ben wel een beetje een controlefreak, en de plek waar je het meeste controle hebt is achterin en toch zeker in de goal. Want je ziet alles voor je gebeuren, je kan alles sturen en roepen. Is er een moment geweest waarop je bijna voor veldspeler had gekozen?
1
Als ik nu zou kunnen kiezen of ik op dit niveau in het veld zou kunnen staan of zou kunnen keepen, dan zou ik in het veld staan. Maar dan miste je toch WK’s/Champions Trophy/OS ? Ja, daarom zei ik ook “als ik op dit niveau in het veld zou kunnen staan.” :-) Want keepster, dat is toch soms een wat eenzaam beroep in het veld? Ja, dat merk ik wel inderdaad. Ik ben best een sociaal persoon, ik ben niet echt een einzelgänger vind ik van mezelf, dus met trainingen enzo vind ik dat wel saai. Sta je maar weer af te wachten tot de oefening begint en dat vind ik weleens jammer en je bent soms ook wel een schietschijf en dan denk ik: “ik moet wel met jullie hockeyen op zondag.” Niet dat ze dat doelbewust doen, maar dat is meer hoe ik het ervaar. Zet een willekeurig iemand in het doel, dan ervaart die hetzelfde. Ze schieten niet op jou, maar op het doel, moet je maar denken. Ja, wel precies, maar dat zijn natuurlijk wel dingen die niet altijd leuk zijn. Het hoort erbij maar is niet altijd leuk. En dan denk ik, goh wat heerlijk als je naar de spitsen kijkt en ziet die mogen lekker slaan! Dat wil ik ook! Maar aan de andere kant vind ik het wel een hele mooie plek, want je kan zoveel ermee, je kan iedereen neerzetten en sturen, je kan de mooiste reddingen maken, je bent meestal de laatste die wat moet doen. Dus weet je, ik vind het ook hartstikke leuk. Als ik het niet leuk zou vinden zou ik het ook niet meer doen. En weet je of je nog goed kunt hockeyen? Een keer bij een vriendschappelijke wedstrijd Lisanne in de spits? Dat gebeurt wel. We spelen wel tegen de Veteranen en tegen de voetballers elk jaar. Dan spelen we een helftje hockey en een helftje voetbal en dan sta ik ook in het veld. Ik kan nog wel redelijk hockeyen, alleen ik kan dit tempo niet aan qua conditie en qua handelingssnelheid. Ik kan niet en tegelijk kijken en tegelijk met mijn stick, dat gaat mij iets te ver, maar na mijn hockey ergens in de spits dat kan prima. Ik kan gewoon goed slaan en een bal stoppen en daar ben ik verder wel OK in. Dus 4e klasse Kikkers in Nieuw Vennep, dat moet wel lukken. ha ha! Waarom ben jij een topkeepster bij het Nederlands team geworden, denk je zelf? Dat moet je eigenlijk door anderen laten zeggen, maar toch? Nou ja, ik denk wel dat het iets is waar je bewust voor kiest. Even kijken hoor, ik was zo’n jaar of 18/19 toen kwam ik in Jong Oranje, daar heb ik een paar jaar in gespeeld. Maar uiteindelijk heb ik bedankt, ik had het niet naar mijn zin, ik vond het niet leuk. Ik had wel een soort van doel voor ogen, ik wil het op een bepaalde manier. Janneke Schopman, Minke Booij, die gingen toen allemaal uit Jong Oranje, het werd een jong team en dat was voor mijn gevoel toen veel meer ‘lang leve de lol’. En ik wilde dat niet, ik wilde gewoon lekker trainen, en beter worden. Dat liep niet, dat ligt voor een deel aan zo’n team en een deel aan jezelf. Marjolijn Bianchi was coach bij Pinoké en bij haar heb ik het plezier in het hockey weer teruggevonden en gedacht: “nu ik wil gewoon beter worden”. En met de keeperstrainer heel veel van: “dit moet ik nog leren en dat moet ik nog leren.”. Hij zei altijd: “als je nou dat kan dan word je wel geselecteerd.” Het was heel toevallig, maar ik kon dat een week en direct werd ik geselecteerd. Dat was heel geestig. 2
Maar wat mij een goeie keeper maakt is denk ik, en dat geldt voor iedere topsporter vind ik, je moet ernaar leven. Je moet gewoon goed voor jezelf zorgen qua eten, slapen, drinken, want je merkt gewoon wel dat je veel energie nodig hebt. Laat jij veel voor je gevoel? Ja, vind ik wel, misschien nog wel meer dan andere mensen. Maar dat is mijn eigen keus, dus daar zal ik verder niet over zeuren. Ik ga nooit uit, ik heb er ook de puf niet voor en sociale contacten kom ik ook te weinig aan toe. En dat is al een aantal jaren zo, want wanneer moet je daar heen? Op zondagmiddag na een wedstrijd zit ik niet te wachten op een verjaardag en op zaterdagavond wil ik eigenlijk ook rustig op een bank zitten want ik wil niet moe aan de wedstrijd beginnen de volgende dag. En op vrijdag train je dus dat houdt dan wel op. En overdag of trainen of werken.
Dus er veel voor doen én laten. Ja, verder denk ik dat mijn techniek vrij goed is. De techniek die je moet beheersen om op dit niveau te keepen beheers ik redelijk. Kan altijd beter vind ik. Ook een stuk spelinzicht moet je hebben als keeper. Dat bepaalt ook waar je staat, je positiespel, als keeper meeschuiven, dat soort dingen. Inzicht in “als dit gebeurt dan dat”, vooruitdenken. Dat is bij mij een sterk punt. Wat veel mensen niet weten is dat als ik coach dat ik het zo stuur dat ik weet waar de bal komt. Als je weet waar de bal komt, kun je heel makkelijk keepen. Dus daarom word ik altijd boos als mensen niet doen wat ik coach, want dan gebeurt er iets anders dan ik had ingecalculeerd en wordt het voor mij veel moeilijker. Maar je kunt toch niet alles beinvloeden. Je eigen verdedigers wel, maar de tegenstander? Nee, maar ik zie wel wat zij doen, dus dat ik roep “backhand” als ik zie dat daar een backhand moet liggen omdat daar iemand achter komt. Ik had het vandaag ook één keer met Marieke in de wedstrijd. Ik zag zo duidelijk, die komt zo direct achter haar, dus ik roep “backhand” en Marieke legt haar backhand neer en die heeft gewoon die bal, dat is dus wel het mooie! Wat maakt het verschil tussen een subtopper en een topper? Je hebt natuurlijk ook nog zoiets als talent. Ja, je hebt talent en je hebt keepers die er heel hard voor hebben moeten werken. Kijk, Clarinda vind ik eigenlijk altijd een keeper geweest die had niet echt talent maar die heeft er heel hard voor gewerkt en ik ben toch meer een talent en ik moet opletten dat ik niet te lui wordt daarin. (Onverwacht komt Hugo (manager Heren 1) binnen om wat spullen op te halen. Lounge 4 (waar we zitten) werd tijdens de rust door Heren 1 gebruikt.- CF) HLB “Oh sorry, mag ik even binnenkomen?” CF: ‘Ja gezellig, je komt nu middenin het interview. “ LdR: “Dus roep maar wat, dan komt het erin.” HLB: Of ik trots ben op Kampong? Ik ben trots op de dames en ik heb net weer gelezen dat er weer een paar in Jong Oranje zitten en Eva loopt stage bij het Nederlands elftal en jij bent het boegbeeld van Kampong, Het is werkelijk, het is een mooi seizoen. En wijzelf ook, we gaan voor de 8e plaats en ik hoorde zelfs wat jongens zeggen dat we nu op de 5e plek staan. (Kampong Heren 1 staat zelfs vierde – CF) 3
HLB: Maar als we 7e of 8e worden zou al geweldig zijn.
Hoe werd Lisanne zo’n goeie keepster vind jij? HLB: Ik denk doordat ze zich thuisvoelt bij deze club. Ze voelt zich senang hier, dat is belangrijk dat je een omgeving hebt waarin je prettig voelt. Ik ken haar de laatste drie jaar. Ik denk dat ze zich hier thuisvoelt, dat ze enorm gewaardeerd wordt, en toch ook dat rare blauwe hart dat ik heb, ik denk dat dat bij haar ook geldt. LdR: Ja. HLB: Als ik bij Kampong weg zou gaan, dan komt een andere club niet eens in me op. Ook de leden.. toen wij in de overgangsklasse zaten toen kwam dames 23 of 28 naar ons toe Jullie moeten naar de Hoofdklasse! Heren 23: Jullie moeten naar de hoofdklasse! Het hele ledenbestand. Het leeft hier. Ze zijn boos op je als je een keer verliest, bij wijze van spreken. Dus die hele club leeft. Dat geeft ons natuurlijk ook een kick. Dat heb ik bij Victoria niet meegemaakt, dat heb ik bij Gooische niet meegemaakt. ( Hugo pakt spullen en gaat weg –CF). LdR: Ik denk ook wat hij zei over naar je zin hebben, ik denk dat dat stap 1 is. Ik bedoel, je kan zoveel talent hebben en zo goed zijn, maar als jij het ergens niet naar je zin hebt dan kun je ook niet lekker keepen. Want dat zie je bij mij met Jong Oranje, ik voelde me niet happy en dan presteer je ook niet. We hadden het over talent en geen talent. Als jij iets wil, dan zul je er dingen voor moeten laten, absoluut. Dat je talent hebt wil nog niks zeggen. Je moet iets doen met dat talent en je moet het verder ontwikkelen en op je talent alleen kun je niet blijven keepen. Je zal ook moeten bikkelen en dingen moeten leren die misschien niet in jouw talent zitten. Iets meer kijkend naar de toekomst. Spelen en trainen bij Nederlands team en Kampong, zie je jezelf dat nog jaren doen? Mijn einddoel ligt bij Peking 2008 de Olympische spelen, dus dat is nog 1,5 jaar en het Nederlands team stopt dan voor mij, want dan kan ik dat gewoon niet meer opbrengen. Het wordt gewoon mentaal steeds zwaarder, weer naar de training, weer in de regen, weer naar het buitenland. Dit jaar zitten we met oud en nieuw op een stage. Op een gegeven moment wil je dat niet meer. En nu wil ik daar echt nog 1,5 jaar alles voor opzij zetten, maar daarna is het klaar. Wat Kampong betreft zal ik moeten kijken, want het kost echt heel veel tijd om hier te komen en om naar huis te komen. . We hadden het net over Kampong als club,of eigenlijk Hugo had het erover. Er is ook een stuk bezig om een eigen Keepersclub te maken. Wat vind je ervan? Ja, ik vind dat erg leuk. Keeper zijn is soms best een ondergewaardeerd vak. Ik denk niet op topniveau, maar als ik dat zie bij bijvoorbeeld Dames 36 en dan sta je ook met spullen in de goal dan denk ik, goh wat erg, dat zou ik nooit durven! Dus daar heb ik dan wel respect voor, en zeker ook bij de jeugd. Het is een apart iets dus ik vind het ook heel leuk dat daar een aparte club voor komt. Ze zoeken volgens mij nog een ambassadeur? Nou, weet je wat het probleem is, ik zou best iets willen doen met de jeugd, maar ik heb gewoon geen zin om nog meer op het hockeyveld te staan. Nee, dat moet je ook niet doen, maar je bent wel het boegbeeld voor al die keepers? 4
Ja, ik zou die keepersclub best willen oprichten, maar het kost mij een uur om hier te komen en een uur om terug te komen. Maar als anderen het oprichten en jij als …? Ja, maar weet je, ik wil eigenlijk dan helpen en ik vind het niet leuk om dan maar even te komen. Dan hebben die mensen al dat werk gedaan en dan kom jij daar even. Weet je, daar heb ik persoonlijk moeite mee. Zo zit ik dus niet in elkaar. Rutger vroeg of ik wilde langskomen, en dat is dan wel OK, maar ik hoef dan niet ambassadeur of zoiets te worden, dat vind ik ook dan weer teveel eer. Ik hou niet zo van op de voorgrond. Nee? Nee. Maar alle aandacht na het WK of OS? En dan moet je ook geen beslissende strafballen stoppen bij de Champion’s Trophy? Ja, dat weet ik. Daar heb ik wel van genoten, maar dat vind ik wel heel moeilijk. Ik vind het ook moeilijk als mensen zeggen, “je hebt goed gekeept.” Ik vind dat moeilijk, maar dan denk “maar dit ging nog niet helemaal goed en dat ging niet helemaal goed.” Ik ben heel kritisch, dus. Ik kijk dan altijd meteen weer naar de dingen die niet goed gingen. Dus eigenlijk vind je het niet leuk om op de voorgrond te treden. Maar als je bij Kampong rondloopt, iedereen weet wie Lisanne is? Ja, maar niemand doet raar, dat is het mooie aan Kampong weet je, iedereen doet gewoon normaal en laat ons gewoon in onze waarde. Natuurlijk is het leuk als je terug komt van de WK en mensen organiseren dingen. Dat is hartstikke leuk, maar verder denk ik ach ik ben gewoon een onderdeel van Dames 1 en het is leuk dat ik goed kan keepen voor hen en voor mezelf, maar je moet het wel met zijn allen doen. Wil je nog iets toevoegen aan het interview? Ja, het is leuk om te zeggen dat we een heel goed jong team hebben en dat we nog heel veel kunnen leren en dat we deze eerste wedstrijden goed op weg zijn. Vandaag lukt het dan net niet, maar ik denk dat dat heel goed is voor het leerproces. Ik denk dat Kampong wel een mooie toekomst tegemoet gaat. Dat lijkt me een mooie afsluiting. Het volgende interview gaat met iemand van Heren 1 plaatsvinden. Jij mag zeggen met wie en waarom? Met Melchior, want dat is een lieverd. Zet dat er maar in!
Interview: Chris Flim, interim reporter Tophockey
We keken net naar Heren 1 tegen Pinoké, je oude club vertelde je? Ja, ik ben begonnen bij hockeyclub Mijdrecht, dat is een heel klein clubje. Toen ben ik op mijn 14e/15e naar Amsterdam gegaan en daar heb ik toen 4 jaar achter Clarinda (Sinnige, vorige goalie Ned. Team – CF) gezeten, dus dat schoot niet echt op. 5
Daarna ben ik inderdaad naar Pinoké vertrokken. Na een paar jaar werd het daar vooral degradatiehockey en ik wilde nog een stap hoger, ik was ook net geselecteerd voor het Nederlands team. En toen ben ik naar Kampong gekomen. Hoe lang speel je nu voor Kampong? Dit is mijn zesde seizoen. Nooit spijt van gehad? Nee, absoluut niet. Ik moet zeggen dat ik toen ik bij Pinoké hockeyde het echt een hele leuke club vond, maar dit is nu echt mijn cluppie en ik zou hier niet snel weg willen. Het is echt thuiskomen als ik uit mijn autootje stap na een lange reis (een uur reistijd – CF), dan denk ik “nou hè hè, ik ben er weer”. Wist je altijd al dat je keepster wilde worden? Nee, ik ging op mijn achtste op hockey en tot mijn twaalfde heb ik in het veld gespeeld. Ik raakte geblesseerd, een soort groeipijnen in mijn achillespees, en mocht van de dokter niet hockeyen, dus ging ik maar op doel. Want ik was wel zo fanatiek dat ik wel mee wilde doen. Dus dat fanatisme heeft er altijd al in gezeten. De jaren daarna was het een beetje om en om, dan weer spelen en dan weer op doel. Mijn vader is vroeger voetbalkeeper geweest, dus misschien heb ik dat positiespel een beetje van hem. Mijn moeder vond het helemaal niks dat keepen, die zei: “Je moet gewoon lekker in dat veld staan.“ Uiteindelijk ben ik steeds meer gaan keepen en uiteindelijk vaste keep geworden. Omdat je het toch ook leuk vond of omdat je er goed in bleek te zijn? Nou, toch beide, ik vind nog steeds, het ligt een beetje in mijn karakter, ik ben wel een beetje een controlefreak, en de plek waar je het meeste controle hebt is achterin en toch zeker in de goal. Want je ziet alles voor je gebeuren, je kan alles sturen en roepen. Is er een moment geweest waarop je bijna voor veldspeler had gekozen? Als ik nu zou kunnen kiezen of ik op dit niveau in het veld zou kunnen staan of zou kunnen keepen, dan zou ik in het veld staan. Maar dan miste je toch WK’s/Champions Trophy/OS ? Ja, daarom zei ik ook “als ik op dit niveau in het veld zou kunnen staan.” :-) Want keepster, dat is toch soms een wat eenzaam beroep in het veld? Ja, dat merk ik wel inderdaad. Ik ben best een sociaal persoon, ik ben niet echt een einzelgänger vind ik van mezelf, dus met trainingen enzo vind ik dat wel saai. Sta je maar weer af te wachten tot de oefening begint en dat vind ik weleens jammer en je bent soms ook wel een schietschijf en dan denk ik: “ik moet wel met jullie hockeyen op zondag.” Niet dat ze dat doelbewust doen, maar dat is meer hoe ik het ervaar. Zet een willekeurig iemand in het doel, dan ervaart die hetzelfde.
Ze schieten niet op jou, maar op het doel, moet je maar denken. Ja, wel precies, maar dat zijn natuurlijk wel dingen die niet altijd leuk zijn. Het hoort erbij maar is niet altijd leuk. En dan denk ik, goh wat heerlijk als je naar de spitsen kijkt en ziet die mogen lekker slaan! Dat wil ik ook!
6
Maar aan de andere kant vind ik het wel een hele mooie plek, want je kan zoveel ermee, je kan iedereen neerzetten en sturen, je kan de mooiste reddingen maken, je bent meestal de laatste die wat moet doen. Dus weet je, ik vind het ook hartstikke leuk. Als ik het niet leuk zou vinden zou ik het ook niet meer doen. En weet je of je nog goed kunt hockeyen? Een keer bij een vriendschappelijke wedstrijd Lisanne in de spits? Dat gebeurt wel. We spelen wel tegen de Veteranen en tegen de voetballers elk jaar. Dan spelen we een helftje hockey en een helftje voetbal en dan sta ik ook in het veld. Ik kan nog wel redelijk hockeyen, alleen ik kan dit tempo niet aan qua conditie en qua handelingssnelheid. Ik kan niet en tegelijk kijken en tegelijk met mijn stick, dat gaat mij iets te ver, maar na mijn hockey ergens in de spits dat kan prima. Ik kan gewoon goed slaan en een bal stoppen en daar ben ik verder wel OK in. Dus 4e klasse Kikkers in Nieuw Vennep, dat moet wel lukken. ha ha! Waarom ben jij een topkeepster bij het Nederlands team geworden, denk je zelf? Dat moet je eigenlijk door anderen laten zeggen, maar toch? Nou ja, ik denk wel dat het iets is waar je bewust voor kiest. Even kijken hoor, ik was zo’n jaar of 18/19 toen kwam ik in Jong Oranje, daar heb ik een paar jaar in gespeeld. Maar uiteindelijk heb ik bedankt, ik had het niet naar mijn zin, ik vond het niet leuk. Ik had wel een soort van doel voor ogen, ik wil het op een bepaalde manier. Janneke Schopman, Minke Booij, die gingen toen allemaal uit Jong Oranje, het werd een jong team en dat was voor mijn gevoel toen veel meer ‘lang leve de lol’. En ik wilde dat niet, ik wilde gewoon lekker trainen, en beter worden. Dat liep niet, dat ligt voor een deel aan zo’n team en een deel aan jezelf. Marjolijn Bianchi was coach bij Pinoké en bij haar heb ik het plezier in het hockey weer teruggevonden en gedacht: “nu ik wil gewoon beter worden”. En met de keeperstrainer heel veel van: “dit moet ik nog leren en dat moet ik nog leren.”. Hij zei altijd: “als je nou dat kan dan word je wel geselecteerd.” Het was heel toevallig, maar ik kon dat een week en direct werd ik geselecteerd. Dat was heel geestig. Maar wat mij een goeie keeper maakt is denk ik, en dat geldt voor iedere topsporter vind ik, je moet ernaar leven. Je moet gewoon goed voor jezelf zorgen qua eten, slapen, drinken, want je merkt gewoon wel dat je veel energie nodig hebt. Laat jij veel voor je gevoel? Ja, vind ik wel, misschien nog wel meer dan andere mensen. Maar dat is mijn eigen keus, dus daar zal ik verder niet over zeuren. Ik ga nooit uit, ik heb er ook de puf niet voor en sociale contacten kom ik ook te weinig aan toe. En dat is al een aantal jaren zo, want wanneer moet je daar heen? Op zondagmiddag na een wedstrijd zit ik niet te wachten op een verjaardag en op zaterdagavond wil ik eigenlijk ook rustig op een bank zitten want ik wil niet moe aan de wedstrijd beginnen de volgende dag. En op vrijdag train je dus dat houdt dan wel op. En overdag of trainen of werken.
Dus er veel voor doen én laten. Ja, verder denk ik dat mijn techniek vrij goed is. De techniek die je moet beheersen om op dit niveau te keepen beheers ik redelijk. Kan altijd beter vind ik. Ook een stuk spelinzicht moet je hebben als keeper. Dat bepaalt ook waar je staat, je positiespel, als keeper meeschuiven, dat soort dingen. 7
Inzicht in “als dit gebeurt dan dat”, vooruitdenken. Dat is bij mij een sterk punt. Wat veel mensen niet weten is dat als ik coach dat ik het zo stuur dat ik weet waar de bal komt. Als je weet waar de bal komt, kun je heel makkelijk keepen. Dus daarom word ik altijd boos als mensen niet doen wat ik coach, want dan gebeurt er iets anders dan ik had ingecalculeerd en wordt het voor mij veel moeilijker. Maar je kunt toch niet alles beinvloeden. Je eigen verdedigers wel, maar de tegenstander? Nee, maar ik zie wel wat zij doen, dus dat ik roep “backhand” als ik zie dat daar een backhand moet liggen omdat daar iemand achter komt. Ik had het vandaag ook één keer met Marieke in de wedstrijd. Ik zag zo duidelijk, die komt zo direct achter haar, dus ik roep “backhand” en Marieke legt haar backhand neer en die heeft gewoon die bal, dat is dus wel het mooie! Wat maakt het verschil tussen een subtopper en een topper? Je hebt natuurlijk ook nog zoiets als talent. Ja, je hebt talent en je hebt keepers die er heel hard voor hebben moeten werken. Kijk, Clarinda vind ik eigenlijk altijd een keeper geweest die had niet echt talent maar die heeft er heel hard voor gewerkt en ik ben toch meer een talent en ik moet opletten dat ik niet te lui wordt daarin. (Onverwacht komt Hugo (manager Heren 1) binnen om wat spullen op te halen. Lounge 4 (waar we zitten) werd tijdens de rust door Heren 1 gebruikt.- CF) HLB “Oh sorry, mag ik even binnenkomen?” CF: ‘Ja gezellig, je komt nu middenin het interview. “ LdR: “Dus roep maar wat, dan komt het erin.” HLB: Of ik trots ben op Kampong? Ik ben trots op de dames en ik heb net weer gelezen dat er weer een paar in Jong Oranje zitten en Eva loopt stage bij het Nederlands elftal en jij bent het boegbeeld van Kampong, Het is werkelijk, het is een mooi seizoen. En wijzelf ook, we gaan voor de 8e plaats en ik hoorde zelfs wat jongens zeggen dat we nu op de 5e plek staan. (Kampong Heren 1 staat zelfs vierde – CF) HLB: Maar als we 7e of 8e worden zou al geweldig zijn.
Hoe werd Lisanne zo’n goeie keepster vind jij? HLB: Ik denk doordat ze zich thuisvoelt bij deze club. Ze voelt zich senang hier, dat is belangrijk dat je een omgeving hebt waarin je prettig voelt. Ik ken haar de laatste drie jaar. Ik denk dat ze zich hier thuisvoelt, dat ze enorm gewaardeerd wordt, en toch ook dat rare blauwe hart dat ik heb, ik denk dat dat bij haar ook geldt. LdR: Ja. HLB: Als ik bij Kampong weg zou gaan, dan komt een andere club niet eens in me op. Ook de leden.. toen wij in de overgangsklasse zaten toen kwam dames 23 of 28 naar ons toe Jullie moeten naar de Hoofdklasse! Heren 23: Jullie moeten naar de hoofdklasse! Het hele ledenbestand. Het leeft hier. Ze zijn boos op je als je een keer verliest, bij wijze van spreken. Dus die hele club leeft. Dat geeft ons natuurlijk ook een kick. Dat heb ik bij Victoria niet meegemaakt, dat heb ik bij Gooische niet meegemaakt. ( Hugo pakt spullen en gaat weg –CF).
8
LdR: Ik denk ook wat hij zei over naar je zin hebben, ik denk dat dat stap 1 is. Ik bedoel, je kan zoveel talent hebben en zo goed zijn, maar als jij het ergens niet naar je zin hebt dan kun je ook niet lekker keepen. Want dat zie je bij mij met Jong Oranje, ik voelde me niet happy en dan presteer je ook niet. We hadden het over talent en geen talent. Als jij iets wil, dan zul je er dingen voor moeten laten, absoluut. Dat je talent hebt wil nog niks zeggen. Je moet iets doen met dat talent en je moet het verder ontwikkelen en op je talent alleen kun je niet blijven keepen. Je zal ook moeten bikkelen en dingen moeten leren die misschien niet in jouw talent zitten. Iets meer kijkend naar de toekomst. Spelen en trainen bij Nederlands team en Kampong, zie je jezelf dat nog jaren doen? Mijn einddoel ligt bij Peking 2008 de Olympische spelen, dus dat is nog 1,5 jaar en het Nederlands team stopt dan voor mij, want dan kan ik dat gewoon niet meer opbrengen. Het wordt gewoon mentaal steeds zwaarder, weer naar de training, weer in de regen, weer naar het buitenland. Dit jaar zitten we met oud en nieuw op een stage. Op een gegeven moment wil je dat niet meer. En nu wil ik daar echt nog 1,5 jaar alles voor opzij zetten, maar daarna is het klaar. Wat Kampong betreft zal ik moeten kijken, want het kost echt heel veel tijd om hier te komen en om naar huis te komen. . We hadden het net over Kampong als club,of eigenlijk Hugo had het erover. Er is ook een stuk bezig om een eigen Keepersclub te maken. Wat vind je ervan? Ja, ik vind dat erg leuk. Keeper zijn is soms best een ondergewaardeerd vak. Ik denk niet op topniveau, maar als ik dat zie bij bijvoorbeeld Dames 36 en dan sta je ook met spullen in de goal dan denk ik, goh wat erg, dat zou ik nooit durven! Dus daar heb ik dan wel respect voor, en zeker ook bij de jeugd. Het is een apart iets dus ik vind het ook heel leuk dat daar een aparte club voor komt. Ze zoeken volgens mij nog een ambassadeur? Nou, weet je wat het probleem is, ik zou best iets willen doen met de jeugd, maar ik heb gewoon geen zin om nog meer op het hockeyveld te staan. Nee, dat moet je ook niet doen, maar je bent wel het boegbeeld voor al die keepers? Ja, ik zou die keepersclub best willen oprichten, maar het kost mij een uur om hier te komen en een uur om terug te komen. Maar als anderen het oprichten en jij als …? Ja, maar weet je, ik wil eigenlijk dan helpen en ik vind het niet leuk om dan maar even te komen. Dan hebben die mensen al dat werk gedaan en dan kom jij daar even. Weet je, daar heb ik persoonlijk moeite mee. Zo zit ik dus niet in elkaar. Rutger vroeg of ik wilde langskomen, en dat is dan wel OK, maar ik hoef dan niet ambassadeur of zoiets te worden, dat vind ik ook dan weer teveel eer. Ik hou niet zo van op de voorgrond. Nee? Nee. Maar alle aandacht na het WK of OS? En dan moet je ook geen beslissende strafballen stoppen bij de Champion’s Trophy? Ja, dat weet ik. Daar heb ik wel van genoten, maar dat vind ik wel heel moeilijk. Ik vind het ook moeilijk als mensen zeggen, “je hebt goed gekeept.” Ik vind dat moeilijk, maar dan denk “maar dit ging nog niet helemaal goed en dat ging niet helemaal goed.” 9
Ik ben heel kritisch, dus. Ik kijk dan altijd meteen weer naar de dingen die niet goed gingen. Dus eigenlijk vind je het niet leuk om op de voorgrond te treden. Maar als je bij Kampong rondloopt, iedereen weet wie Lisanne is? Ja, maar niemand doet raar, dat is het mooie aan Kampong weet je, iedereen doet gewoon normaal en laat ons gewoon in onze waarde. Natuurlijk is het leuk als je terug komt van de WK en mensen organiseren dingen. Dat is hartstikke leuk, maar verder denk ik ach ik ben gewoon een onderdeel van Dames 1 en het is leuk dat ik goed kan keepen voor hen en voor mezelf, maar je moet het wel met zijn allen doen. Wil je nog iets toevoegen aan het interview? Ja, het is leuk om te zeggen dat we een heel goed jong team hebben en dat we nog heel veel kunnen leren en dat we deze eerste wedstrijden goed op weg zijn. Vandaag lukt het dan net niet, maar ik denk dat dat heel goed is voor het leerproces. Ik denk dat Kampong wel een mooie toekomst tegemoet gaat. Dat lijkt me een mooie afsluiting. Het volgende interview gaat met iemand van Heren 1 plaatsvinden. Jij mag zeggen met wie en waarom? Met Melchior, want dat is een lieverd. Zet dat er maar in!
10
