1 Het karakter van gemeenschappelijk gebed Een grondbeginsel van gemeenschappelijk gebed 27

Binnenwerk Een huis van gebed_Binnenwerk Goede geruchten 23-05-13 17:25 Pagina 5

Inhoud Inleiding 7 1 Het karakter van gemeenschappelijk gebed 10 2 Een grondbeginsel van gemeenschappelijk gebed 27 3 Slechte gewoonten die het gemeenschappelijke gebed ondermijnen 35 4 De leiding van de Geest 48 5 Waakzaam zijn en bidden 65 6 De manifestatie van de Geest 94 7 De rol van Gods Woord bij gebed 114 8 Biddend Gods wil volbrengen 142 9 Gebedsbelemmering 174 10 Het mysterie van de voorbede 188 11 De oproep tot voorbede 213 12 De uitdaging en de prijs van gemeenschappelijke voorbede 239 Tot slot 259


Inleiding De Heer Jezus beschreef de omstandigheden die voorafgaan aan zijn terugkomst met de volgende profetische woorden: ‘Dan zullen er tekenen zijn aan de zon en de maan en de sterren, en op aarde zullen de volken sidderen van angst voor het gebulder en het geweld van de zee; de mensen worden onmachtig van angst voor wat er met de wereld zal gebeuren, want de hemelse machten zullen wankelen. Maar dan zullen ze op een wolk de Mensenzoon zien komen, bekleed met macht en grote luister. Wanneer dat alles staat te gebeuren, richt je dan op en hef je hoofd, want jullie verlossing is nabij!’ (Luc. 21:25-28). Als we nuchter en verstandig over deze beschrijving van de eindtijd nadenken, moeten we erkennen dat deze periode waarschijnlijk al is aangebroken. In een andere profetie beschreef de Heer Jezus de onrust, beroering, conflicten en natuurrampen als barensweeën van het komende Koninkrijk. In de profetie hierboven verklaarde Hij: ‘Wanneer dat alles staat te gebeuren, richt je dan op en hef je hoofd, want jullie verlossing is nabij!’ Als dat waar is, was er nooit eerder een tijd waarin gebed en voorbede meer tot stand konden brengen en harder nodig waren dan nu. Met het oog op zijn terugkomst en de gebeurtenissen die eraan vooraf zouden gaan, drukte Hij ons op het hart om te waken, te bidden en Hem aan te roepen. Helaas is de kerk in de westelijke wereld voor een groot deel gezapig en lauw, net als destijds in Laodicea. Terwijl er in deze tijd van crisis en verwarring juist méér voorbede moet zijn dan anders, laat de kerk het afweten.

7


Gemeenschappelijke voorbede is bijna een verloren gegane kunst – terwijl we er juist nu grote behoefte aan hebben! Wie oren heeft om de Heer te horen, luistert naar zijn hartenkreet: ‘Ik heb gezocht naar iemand die een muur om de stad kon bouwen, die voor het land in de bres wilde springen opdat het niet zou worden vernietigd – maar zo iemand heb ik niet gevonden’ (Ezech. 22:30). Zo roept de Heer ons op. Zo daagt Hij ons uit. Wie springt er in de bres? Daarom heb ik dit boek geschreven. Het is ontstaan uit een serie lezingen die ik een aantal jaren geleden heb gegeven in het Halford House, in het Engelse Richmond, waar we een zogenaamde ‘School van gebed’ hielden. Deze gebedsscholen hebben we op meer plaatsen in de wereld gehouden. En telkens benadrukten we de noodzaak van gemeenschappelijk gebed en voorbede, zaken die zo weinig worden begrepen en onderwezen. Het grootste gevaar van dit boek is dat het als een blauwdruk wordt gebruikt, als een gebedsmethode, een handleiding voor gebed en voorbede. Het opstarten van een gebeds- en voorbedegroep is een uitstekend plan, maar als dit op een wettische manier gebeurt, gebaseerd op dit boek, zal het geen lang leven beschoren zijn. Ik heb zelfs altijd geweigerd om ergens een gebedsschool te beginnen, tenzij de gelovigen op die plaats al gezamenlijk baden. Die groepen hadden dan al enige ervaring met gemeenschappelijk gebed en voorbede, hoe beperkt die ervaring ook was. Wat er vervolgens gezegd werd, kon de onnodige dingen wegsnoeien, de verkeerde dingen aanwijzen, de juiste dingen versterken en een uitdaging bieden om het gemeenschappelijke bidden verder te ontwikkelen. Het is mijn wens dat Gods kinderen, bij alle drukte en crisis die er wereldwijd en op alle niveaus is, gehoor zullen geven aan zijn oproep tot gemeenschappelijk gebed en voorbede en zijn uitdaging zullen aannemen. Moge de Heer dit boek zegenen en gebruiken voor de vervulling van dat doel.

8


Ik wil graag iedereen bedanken die aan de totstandkoming van dit boek heeft bijgedragen. Ik noem Nathan Gosling, die dit manuscript heeft uitgetypt en allerlei nuttige tips heeft gegeven. Ik noem Richard Briggs en Benjamin Chase, die in het Griekse Naxos alle huishoudelijke taken, zoals koken en tuinieren, voor hun rekening namen. En ten slotte dank ik Joshua Fiddy en Ernesto Schintu, die voor het huis in Jeruzalem zorgden, terwijl we dit boek schreven. Lance Lambert Jeruzalem, maart 2011

9


1 Het karakter van gemeenschappelijk gebed Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. Bid voor alle koningen en gezagsdragers, opdat we rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid. Dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze redder, die wil dat alle mensen worden gered en de waarheid leren kennen. 1 Timoteüs 2:1-4

Dit boek gaat niet over persoonlijk gebed, maar over gemeenschappelijk gebed. En hoewel ik hier en daar wel naar persoonlijk gebed verwijs, doe ik dat niet vaak. Ik beperk me zo veel mogelijk tot het onderwerp van het gemeenschappelijke gebed, dat zo weinig wordt begrepen en zo zelden wordt onderwezen. Je zou bijna gaan denken dat de gave van gemeenschappelijk gebed aan het uitsterven is. Er zijn bijvoorbeeld nauwelijks boeken geschreven over

10


gemeenschappelijk gebed. Er zijn talloze boeken over persoonlijk gebed en stille tijd, maar ik ken slechts enkele boeken over gezamenlijk bidden. Het eerste heet Pray in the Spirit (Bid in de Geest) van Arthur Wallis, en zelfs dat boek gaat meer over persoonlijk dan over gemeenschappelijk gebed. Een ander bijzonder waardevol boek heet Teach us to pray (Leer ons bidden) van Stephen Kaung. Een derde boek is van Watchman Nee: The Prayer Ministry of the Church (in Nederland uitgebracht als De gebedsdienst van de gemeente). Dit is een eenvoudig, maar helder boek over de noodzaak om samen te bidden. Ik beveel het van harte aan. Een ander uiterst waardevol en nuttig boek over gezamenlijk bidden is Helps to Intercession and Spiritual Warfare (Tips voor voorbede en geestelijke strijd) van Pat Hughes en Gay Hyde. Nog een waardevol boek dat de principes van het gemeenschappelijke gebed illustreert, is Norman Grubbs biografie over Rees Howells, getiteld Rees Howells, Intercessor (Rees Howells, voorbidder). Het beschrijft de gezamenlijke voorbede in het leven van Rees Howells en van de geloofsgemeenschap die in Derwen Fawr (Wales) bij elkaar kwam. Aan het begin van dit boek is het goed om uit te leggen wat we precies onder gemeenschappelijk bidden verstaan. Het woord ‘gemeenschappelijk’ geeft al aan dat het gaat om gebed en voorbede van het lichaam van Christus, de kerk. De leden van zijn lichaam staan bij het bidden en voorbidden in verbinding met het hoofd, de Heer Jezus, onder leiding van de Geest van God. Verder zijn er ten minste twee personen voor nodig. Er kunnen tien, twintig, vijftig of nog meer mensen bij het gebed betrokken zijn. Maar één enkel kind van God kan uiteraard niet gemeenschappelijk bidden. Het is betreurenswaardig dat de groepen die werkelijk weten hoe ze moeten bidden, op één hand te tellen zijn, de charismatische groepen al meegeteld. Natuurlijk ken ik niet alle gemeenschappen, maar het toont wel aan hoe spaarzaam gezamenlijk gebed is. Er zijn veel gebedsbijeenkomsten, maar er zijn maar weinig geloofsgemeenschappen die werkelijk weten hoe ze onder 11


leiding van de heilige Geest kunnen samenwerken en kunnen volharden in hun gebed tot God verhoort. De machten van de duisternis werken zo arglistig en krachtig dat veel gebedsbijeenkomsten allesbehalve gebedsbijeenkomsten zijn. Heel vaak zijn het in feite bijbelstudies, met een gebed aan het eind. (Alan Redpath zei jaren geleden al dat een bijbelstudie noch een bidstond uit de verf komt, als beide op dezelfde avond gepland zijn.) Soms zijn het de laatste tien minuten van de avond. In andere gevallen wordt er eerst een enorme hoeveelheid informatie verstrekt en wordt de werkelijke gebedstijd gereduceerd tot tien of vijftien minuten. Er zijn ook weken waarin gelovigen van verschillende denominaties bij elkaar komen om samen te bidden. Uiteindelijk wordt er vijfenveertig tot vijftig minuten besteed aan onderwijs over gebed en blijven er slechts vijftien tot dertig minuten over om te bidden.

Onze strijd is niet gericht tegen mensen Hele gemeenschappen van Gods kinderen worden door de machten van de duisternis verlamd of geblokkeerd. Van Gods werk komt dan nauwelijks iets terecht. Want of we het nu leuk vinden of niet, Gods Woord vertelt ons: ‘Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen’ (Ef. 6:12). We moeten de wapens van God opnemen om goed voorbereid stand te kunnen houden. We moeten het zwaard van de Geest hanteren en ons telkens wanneer we bidden door de Geest laten leiden. We denken zo vaak dat onze strijd alleen tegen mensen is gericht. We zien hoe apathisch onze buurt is, hoe onverschillig de mensen om ons heen. We zien verharding tegen elke vorm van evangelisatie. Soms lijkt het of negatieve christenen op sleutelposities alles blokkeren. Vaak is onze conclusie dan dat we wel tegen mensen te strijden hebben. Soms geloven we dat het de voorgan12


ger is, of een andere leider van onze kerk, of een van de gemeenteleden, die ergens een verkeerde weg is ingeslagen. Naar ons idee zijn het altijd mensen die de problemen veroorzaken. Natuurlijk maakt de vijand gebruik van mensen, maar het Woord van God zegt: ‘Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.’

Hemelse vorsten, heersers en machthebbers Wat zijn hemelse vorsten en heersers? Hemelse vorsten zijn geen tastbare, natuurlijke prinsen of regeerders, maar geestelijke wezens met gezag. En wat betekent dat, ‘machthebbers van de duisternis’? Het betekent dat er achter vlees en bloed, achter ideologieën, achter nieuwe filosofieën en heersende opvattingen een geestelijke macht schuilgaat. Een macht die over de huidige geestelijke duisternis heerst en duizenden mensen gevangen houdt. Dat kan een valse religie of filosofie zijn. Hele bevolkingsgroepen, zelfs landen kunnen in de greep van deze duistere machten zijn. Zelfs populaire opvattingen die tegen het Woord van God ingaan, kunnen het gevolg zijn van geestelijke heersers of machthebbers. Plaatselijke kerken kunnen door de vijand geblokkeerd en uiteindelijk verlamd en verpletterd worden. Als Gods geliefde kinderen niet wakker worden, zal de vijand boven op hen gaan zitten en elk geestelijk leven uit hen persen. Het zijn deze geestelijke wezens, deze vorsten en machthebbers van de duisternis tegen wie we te strijden hebben. Zelfs als we denken dat hun invloed minimaal is, heeft de ware kerk van God en de ware gelovige nog te strijden tegen deze kwade geesten in de hemelsferen. Is dit een sprookje dat in een ver verleden thuishoort, toen mensen nog geloofden in aardmannetjes en demonen? Of is dit het Woord van God, dat de ware aard van onze strijd openbaart? Als onze ogen niet opengaan voor de ware aard van het gevecht, zijn we als verlost volk van God in de 13


eenentwintigste eeuw gedoemd om op alle terreinen te falen en uiteindelijk geestelijke slachtoffers te worden. De apostel Paulus zei tenslotte niet: ‘We spelen een partijtje tennis met satan.’ Hij zei: ‘Onze strijd is (…) gericht (…) tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.’ De nbg-vertaling 1951 zegt dat wij ‘hebben te worstelen tegen …’ Worstelen is een onbeleefde sport. Het is geen beschaafd spelletje tennis, waarin de bal heen en weer wordt gespeeld, de punten worden opgeteld en je kunt zeggen: ‘Het ging lekker vandaag. De vijand is verslagen.’ Via de apostel Paulus gebruikt de heilige Geest de illustratie van een meer gewelddadige en onbeleefde contactsport – worstelen. Dat betekent zweten, soms zelfs bloeden. Het betekent dat de tegenstander je arm op je rug kan draaien of bijna je been uit de kom trekt. Je kunt door de ring gesmeten worden en het volgende moment als stoel worden gebruikt door een zwaargewicht.

Geestelijke strijders in een geestelijke strijd Maar veel christenen lijken dit helemaal niet zo te zien. Zij geloven dat het leven van een christen één grote pleziertocht hoort te zijn, een alsmaar voortdurende, heerlijke ervaring. Als de vijand zich ook maar enigszins laat zien, moet er iets mis zijn. Uiteraard mogen we de Heer danken voor die heerlijke en glorieuze ervaringen met Hem, die geestelijke zegeningen waarmee we in onze Heer Jezus zijn gezegend en die ook normaal zijn in het christelijke leven en werken. Maar dat neemt niet weg dat we geestelijke strijders zijn in een geestelijke strijd. En het feit dat wij en het werk van de Heer soms door geestelijke wezens worden belaagd, is geen bewijs dat we op de verkeerde plek of de verkeerde weg zijn. Het kan zelfs bewijzen dat we juist wel naar Gods wil leven. De machten van de duisternis zullen ons van tijd tot tijd proberen tegen te houden of te belegeren. Ze gaan boven op ons zitten of houden ons in een 14


ijzeren greep. Maar als je ooit weleens een worstelwedstrijd hebt gezien, weet je dat die zware jongen die op een bepaald moment op een andere zwaargewicht zit, niet per se de winnaar is. Degene die onder ligt, kán zich bevrijden en uiteindelijk als winnaar uit de strijd komen.

Voorbede is de sleutel om de vijand te verlammen en Gods Koninkrijk uit te breiden Wat betekent het dan om tegen deze machten te worstelen of te strijden? Het zal in elk geval betekenen dat er ergens een bediening van voorbede moet zijn. Voordat we bij mensen ruimte zien voor Gods werk, zal een aantal gelovigen achter de schermen de vijand moeten verlammen. Onze Heer Jezus zei: ‘Trouwens, hoe kan iemand het huis van een sterkere binnengaan en zijn inboedel roven, als hij die sterkere niet eerst heeft vastgebonden? Pas dan zal hij zijn huis kunnen leegroven’ (Mat. 12:29). We hebben de neiging om te denken dat mensen automatisch bevrijd en gered worden, zolang er goed gepreekt wordt of we een goed georganiseerde evangelisatieactie houden. Maar je kunt al die dingen hebben en toch ontdekken dat je voor een ondoordringbare muur staat. Hoe meer een actie bruist van geestelijk leven, hoe groter de kans dat de vijand komt om te storen en te verlammen. Hij blijft niet op afstand toekijken hoe jij je vermaakt, als er enige kans bestaat op een blijvende en krachtige doorbraak. Als we kijken naar de vele grote bewegingen van Gods Geest in de wereldgeschiedenis, vinden we daarvan genoeg bewijzen. Daarom moeten we dit simpele feit onder ogen zien: voor de ware kerk van God en het werk van de Heer bestaat geen groter strategisch wapen dan het gemeenschappelijke gebed. In de dagen die voor ons liggen, tijdens de laatste fase van de wereldgeschiedenis, is het nodig dat we weten hoe we samen moeten bidden. En mocht er in de komende decennia een echte vervolging komen die 15


ons de vrijheid beneemt, dan moeten we weten hoe we samen voor een doorbraak kunnen zorgen. Zo zullen we, zelfs in grote moeilijkheden, Gods plan in vervulling zien gaan.

Het gemeenschappelijke gebed onder de knie krijgen We zullen het gemeenschappelijke bidden onder de knie moeten krijgen nu we nog tijd hebben. Als de Geest van God deze principes niet nu in ons verankert, zullen we in tijden van crisis tekortschieten. Daarom is het zowel voor nieuwe christenen, als voor hen die de Heer al langer kennen, noodzakelijk om deze lessen te leren, wat het ook mag kosten. Sommige ouderen onder ons zijn vastgeroest in slechte gewoonten, als het om bidden gaat. Als we het gevoel hebben dat dit voor ons geldt, denken we vaak dat het onmogelijk is om te leren op een juiste manier met elkaar te bidden. En toch kan de Heer al onze goede en waardevolle kanten bewaren en tegelijk met onze slechte gewoontes afrekenen, als we Hem maar vertrouwen en openstaan voor de correcties van de heilige Geest. Bescheidenheid is de basis voor elke vorm van leren. Op het moment dat een gelovige meent een correctie of bijsturing niet nodig te hebben, leert hij niets. Het is niet mijn bedoeling dat je alles slikt wat ik schrijf. Ik heb liever dat je alles bij de Heer brengt en Hem je vragen stelt. Laat Hem orde op zaken stellen in ons hart. Mijn bedoeling is simpel: we moeten dit geweldig effectieve wapen leren gebruiken, dat God in de handen van zijn kerk heeft gelegd.

Vier soorten gebed In 1 Timoteüs 2:1 onderscheidt de apostel Paulus vier soorten gebed, waarmee alle aspecten van bidden worden bestreken. Het is 16


opvallend dat elk van deze vier woorden in het meervoud staat – smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen (nbg ’51). De apostel Paulus is door de heilige Geest zó doordrongen van het belang ervan, dat hij de gemeente op het hart drukt en aanspoort om te bidden. Volgens hem zijn gebed en voorbede van doorslaggevende betekenis voor de gesteldheid van de kerk en de voortgang van Gods werk.

Smekingen Het eerste aspect van gebed is in het Nederlands vertaald met ‘smekingen’. De grondbetekenis van het woord is ‘een behoefte’. Daarnaast betekent het een ‘vraag’ of ‘verzoek’ met het oog op de behoefte. Dit betekent niet zomaar iets van God vragen. Het is meer. Het is een ernstig appèl, een bede tot God om te begrijpen hoe Hij denkt en wat Hij wil. Zo kunnen we het woord smekingen het best begrijpen. Vanwege een bestaande behoefte of nood wordt God ernstig gezocht, opdat Hij ons zijn gedachten over die nood bekendmaakt. Waarom is gebed zo vaak ineffectief ? Hoe komt het dat we ons na een bidstond zo vaak moeten opbeuren met de gedachte dat God gebeden tóch verhoort? Omdat er in onze geest iemand beweert dat het grootste deel van ons gebed niet voorbij het plafond kwam. Het probleem is dat we nooit bij de Heer te rade gingen, geen enkel moment zelfs. In plaats daarvan stortten we ons in allerlei gebedsonderwerpen, zonder enige leiding van de Geest van God. Daarom is de smeekbede het eerste en belangrijkste aspect van gebed. Tenzij we, vanuit onze dringende behoefte, in alle ernst de Heer zoeken, zullen we nooit weten hoe Hij tegenover onze behoeftes staat. En omdat we dat niet weten, schieten onze gebeden alle kanten op, en gebruiken we veel woorden, maar zonder veel resultaat. Bij alle soorten van gebed is het van groot belang om eerst bij de Heer te rade te gaan. We kunnen niet op de juiste manier bidden of de beschikbare wapens in ons arsenaal gebruiken, tenzij we 17

1 Het karakter van gemeenschappelijk gebed Een grondbeginsel van gemeenschappelijk gebed 27

Recommend Documents