■ 1 ■ ' '^. : ■'
.""f^^r1!^
ry,mm,m«,.»m n n./..,,,.,, ■
' ■■,',..■ ' ...;i.. ';- •::''-
_;; ■
"..;.", ..,■■,—
Il ll „umißi .•„ ,..i^l...l,f..<....,Vri....V-,,.tJ/M/i..;.,^ CT^.,.,^,n<,w
• ,.'. •
••■■'
■-:■ -.
' '■;'- „. ;v--.-
fg'..'! .-W"'^^.' ■■ !■ W" V-Mn"
^
r
03^ Jaargang -
% l""e
VOn n
£
«Inschen U ^»"^
'''T r'"«S";---"^,..»B.»V""T. film'- ■■""
w."""""""
I
HUIDVERZORGINGS PREPARATEN fj^
-ÄÄj
'..'■'•.•■.■'■'
Een geschenk waarvan hij In den werlcelijken zin des woords een „dankbaar gebruik" zal maken, lederen ochtend zal hij 'aan U denken, wanneer hij na het scheren de heerlijke verfrissching geniet van
MAMMIE?
Heb
M
h«usch weer op mijn toiletzeepbon die heerlijke |
MË
""^~"'
Adelaar-Kinderzeep •
meegebracht? Die schuimt zoo fijn en is nog E van oude kwaliteit
DR.P.H.V.D.H00G
mi \
VJ
■min:
VOOR NA HET SCHEREN ^^
Uit voorraad lavorbaar door: K.nn.m.r Ag.nlur.n H.nd.1 . Blownondaal
■'
•nADELAAR.PROOUC|=iPRIMAI
,^
usschen 4
l
A aam z
postgrlro 78676. — AbonnementsprUs voor Nederland / 7 SO per laar /3 90 m.r hnif io=ï ?i^? ^f** ï , l " - telefoon 21511, B et. (PrUsvaststeinn^ no. 017-1^-307). - $$$$f ^"pir^eik desTrÄ?^ iA^^P^^^^^ CWEMA &• THEATER - 23ste Jaargang - No. 5/ —#7 December ,943
\
Naclil
en
lorgen
een in deze donkere dagen suggestieve titel, heet de film waarin René Deltgen en Käthe Gold het liefdesduo zullen vormen. Met het oog op onze Kerstprijsvraag op middenpagma, plaatsen wij ook in onze strook de liefdesparen uit vijf komende films (Fotos Ufa 2. Tobis 2, Bavaria D F E )
lETUtOSCHSPLfitW brengt van 17 l/m 30 December
DiwuUicUl
l*
CONCERTGEBOUW, !...,„„«, T.Ufoon 27500
EEN NIEUWE TSJECHISCHE FILM
c
m yCmt
W<
N KERSTVERHAAL
k weef he» nog haal goad, hoe ik ,u$
MÄIn
cien muur en den
9lanzen-
deffïlfkant van onza piano kroop, Jn dan hoek van da kamer. Dia piano was zelfs nog zoo oud, dat ar kasrsanluchtan mat protserige krullen van goud aan vastzaten, die geen sterveling ooit gebruikte. Ik moet aai» jaar of zavan, acht, geweest zijn, anders had ik me nooit in dien spleet kunnen wringen en ik kan niet zeggen, dat ik op hat oogenblik zoo'n kleine jongan ben. Er zijn beelden uit hat verladen, dia piottaling opspringen' uit hal spiegelvlak van de herinnering en zoo scherpomlijnd en helgekleurd zijn, dat da tusschenliggenda tijd samenkrimpt als aan stukje celluloid, dat ja in da kachel gooit, is hat gisteren gebeurd? Of heb Ik het toch daarstraks meegemaakt? Nean, het is al dertig jaar galadan. Hat was Kerstmis, of om en nabij Kerstmis: ar hingen groola klokkaballan aan da lomp an dia zomargeur van 'hars an dennenaalden zweefde door de kamer. Probaar hat maar in ja verbeelding te ruikan, Mias is ar waar. Mistig weer, zooals wij nu wal hebben. Alleen zijn ^ wat maar lichtjes, dia aan cirkel teekanan in da melk van den mist. Oaf 1$ buiten op straat 0n in da varta schuurt aan tram steeds waar mat hetzelfde gekrijsch da rails door. In da kamar ts hat warm. Kom» dat door da kachel, dia aan den ronden buik kersrood gloeit? Of zijn het die twee karbonkel* van zwarte oogen, die In aan wit :M staan, waaromheen ravenzwart laan van gladde haren? Ja ziaf dia oogan, ruikt den Kerstboom. HHL^I »ar ik druk al aartr halfuur — ofTs het >
ik verdrink in da klanken. Ik luister niat maar, naan, ik ban doordrai^t van Icfankan. Ik wil ar diapar, diapar in, in jdien grot van levende stalacfiafen, die echo's: weerkaatst uit eindeloosheid. Ik kan iedere wending — iedere, steeds waar verrassende ombuiging van da lijnen en vlakken, dia eeuwig bewegen naar hun stralend einde. Een einde in da eeuwigheid. Mijn oor wordt rood en gaat gteeian an mijn linkerbeen slaapt. Ik voel het allemaal niet, terwijl ik hunker naar hat Dur-accoord, dat gaan slot it van Bach's fuga, en gelijktijdig bang ben voor ha» nu snel naderende einde. Na dat einde, da» \n de kamer wag»ril», wacht zij vijf minuten. Niemand zegt een woord. Zij heef» haar witte handen in dan Kchoo» gelegd en ik kijk ernaar, naar dat wonder van soepele vingers en de smaHa hand en da pirvk-palmspier, die iterk ontwikkeld is. „Nu nog die zwar»a»oétsan-étuda, ja? Hè ja?" ; „Goed, jongen.... maar dat is dan ook haf laatste...." „Nee, nee, u moe» het laatst Bach spelen, wae» u wel, da» haddan wa toch voor altijd afgesproken?" „Ondeugd 1 Nu dwing ja me om nog twéé dingen »e spelen!" En weer kijk ik aars» naar haar handen. Wen» dat is in die zwartetoatsen-étude van Chopin pp zichzelf al een wonder. Maar dan ga Ik me waar verdrinken. En me» die gracieuze natuurlijkheid van ieder w«zen-volmuziak spaalt zij een fugatje van Bach in denzelfden toonaard. Twee polen van eenzelfde wereld raken elkaar.... , Zij kust mij op het voorhoofd en ik fluister: „Slaap goad. Dank u wal.... dank u wel )or da muziek." Wen» ik waa» hat nie), of het alleen maar
%% m^
luziek is, waarvoor ik haar moet danken, ben hartstochtelijk jajoarsch op iedereen, |lJets anders van haar wil dan muziek — Ine» haar praa» an lacht. Ik voal hel als teleurstelling, dat zij mat deze handen ook endere dingen doet, kèn doen, dat zij lbo*er%nman smear», da» haar hand aan ■andaièJa lucifer houd» boven he» aanplofnda gttlich».... Ha» is onbahaarscHa liefde n een jongen, dia van de hoogste verrukhaarstort In da afgrijselijkste duisternis rerlatanhaid van ha» har». Maar die onvoldaanheid in de kinderlijke liefde plan» Ik over In de muziek, ofschoon ik alfa muziak mal hé« vereenzelvig en ha» — op dit critiaka oogenblik wae» Ik, dat het nog steeds zoo Is — mijn laven lang zal doen. Diezelfde handen „zie ik den hals van een viool omklemmen en dia vingers zie ik dansen ovar harpsnaren. tk verwonder mij, dat zij ook krachtig kunnen drukken, mannelijk bijna, op da ceüosnaran, waaruit aan fluweeldonkere melodie vloei», die je van binnen warm en »ries» maak». Wan» ik hab knmars kwajongensachtig gelachen om de oogan vol tranen an da bloedende vingertoppen van mijn broer, die calk» oefen»..,. fn de zomers, als zij nog we) eens bij ons thuis komt, dartelt da muziek naar bulten, de raman uit an den tuin in. Ik schaam mij een beetje, als zij ma lachend en met een knipoogja vraag», of ik niet eens probaeran wH tusschen piano en muur ta kruipen en tegelijk noodigf zij ma uit op onvargalijkalijkaanlokkelijke manier om zelf voor de piano »e gaan zitten en die kleiSfeUmWlon" vai Bach voor haar te spelen.... „wae» ja wal, die ik altijd voor ja speelde, toen je zoo'n prulletje was." Ik doe hef, natuurlijk, weersta die lachende oogan maar eens. Maar middenin houd 1^ op, draai ma bruusk om, zooda het piano krukje krijscht en ik stoot he»ä|B|Khl * niet, ik heb niet zulke vingers als als u...." Zij »roos» mij heelemaal niet, door zoo ie»s flauws »a zeggen van: „doe je bes» maar. je zul» ha» wal leeren." Zij kijkt me all maar aan ma» haar prachtige oogan, erns .= kom» naar ma toe, terwijl ik met mijn hoofd in mijn handen voor me uit blijf staren. En i voel haar hand mat diezelfde zac^heWi wa mee zij de toetsen aanraken kan, over
CARRÉ AMSTERDAM lederen dag 2 uur en 7.15 uur
Vanaf heden een totaal vernieuwd programma
v_ Plaatsbespreken 2 dagen te voren tusschen 10 en 4 uur aan de kassa en telefonisch 53800
i6 (nr. 52) — CINEMA <&• THEATER
en in Boaemen en Moravië nief uit eigen ervaring, doch te oordeelén naar de herberg, die in het centrum der handeling staat van de nieuwe Tsjechische film „be Vader der Annen", is het daar zeer intens. Een wonderlijke wereld * in het klein: de notabelen troonend aan hun deftige stamtafel, keuveleftd over de dingen van den dag en over hun medemenschen, en het roezemoezige publiek: de kleine man, die achter het cafétafeltje met tijii vrienden een pot bier verschalkt. Een wonderlijk wereldje, waarin koste; lijke types rondwandelen. JDe origineelste figuur I van allen is echter Josef Kypr, de „vader der ! armen". Als zijn forsche gestalte in de deuropening verschont, kijken de herbergbezoekers : op. Overal waar hij laags schrijdt, groet men eer. biedig en hartelgk; aan de stamtafel kg kt men meesmuilehd naar hem om. „Den vader der armen" noemt men hem, den eenvoudigen klerk van een advocatenkantoor. Maar 's avonds in de herSerg is hij een ander. , Dan stroomen de onbemiddelden toe om hem raad te vragen. Hijs verstrekt hun gratis juridische adviezen, hij stelt verzoekschriften op en staat hen bij in hun moeUgkheden. Ongewoon scherpzinnig »qn zijn rechtsgeleerde raadgevingen. Men gist naar, men fluistert over zijn verleden, totdat door de booze tong van een man die Kypr's verledtn inderdaad kent, de groote crisis ontstaat, die het tJtena vormt van deze film. In die crisis is ook K pr's pleegdochter betrokken, Anne-Marie. Zij ls opgevoed in een klooster, en als zij daar in de kapel het „Ave Maria" zingt, ' ontdekt een jong musicus, die toevallig aanwezig is, haar prachtige stem. Hfl weet van den pleegvader gedaan te krijgen, dat zij voor zangeres wordt opgeleid. Anne-Marie, voorge, steld door Lenka Podhasjka, heeft een lief gezichtje en een inderdaad fraai geluid. Daaraan danken wij in deze film een aantal mooie soli, door Anne-Marie tijdens haar studie, in de concertzaal en in de kapel van het nonnenklooster gezongen. Een omstandigheid, die de film een muzikaal accent geeft, dat tpn der waardevolste elementen ervan is geworden. Hoe de critieke episode in Kypr's leven verloopt, zullen wij niet vertellen. Het zq genoeg, dat alles in het reine k#»t/ het goede beloond en het slechte gestraft wordt; Hetgeen echter niet het belangrijkste is van deze film. Belangrijker is de originaliteit van een figuur als de „vader der
Otomar Korbelar ah „de vader der armen" \Foto's Odeom) armen". Otomar Korbelar geeft een uitstekende creatie, van den wat hoekigen, doch waardigen en bovenal menschlievenden Kypr, beheerscht in zijn vreugd en in z^jn verdriet. Geplaatst tegen den achtergrond van het merkwaardige herbergmilieu waar de geringe luiden hem op de handen dragen en de beeren van de voorname istamtafel hem spottend a wantrouwig behandelen ep aanvankelijk plezier hebben in zijn vernedering, geIflk zijn vrienden, 4e „armen" er bedroefd over waren. Deze vader Kypr en de mooie: stem van zijn pleegdochter Anne-Marie zijn de beide factoren, die deze Tsjechische rolpi*snt interessant «akenR. H. J. PFAFF
'
Dat is met recht nog lekkere thee!
•Is U daarvoor dir«« de bekend« AKKERTJES neemt, want dat zijn d« Ideale pljn-verdrijvers dl« U van dl« nare pijn afhelpen. Zorg er daarom voor ze steeds In huis te hebben. Neem er dan vóór 't naar bed gaan nóg een en Ge zult rustig slapen ronder pijn. AKKERTJES Zijn omgeven door 'n omhulsel.van ouwel; Ge proeft niets. Zacht gewvekt, glijden ze dan gemakkelijk door de keel. Ongeëvenaard tegen pijnen, hoofdpijn, klas« en tandpijn, rheumatische pijnen, spit enz.
Ja, dames, Het wat U zegt ...NETECHfl
t
Wat^ Hilling met „Nettie" heeft bereikt, houdt de beste belofte in voor wat Hilling straks weer in echte thee zal brengen. Sliep Uit! Ik huil niet
w rr-n H
als ik in bad ga, want wasschen met Adelaar-Klnderzeep fs een ouderwetsche traciatie. En die
lEDÊRJEN^ZEGT:
wgr-neï
zeep is overal verkrijgbaar,
fNET ECHTI
i
Neem n AKKERTJE
J. OM. HILLING Heerengr. 435 • Amsterdam-C.
Do Ncdcrlandschf Plinstillcr
ADELAAR-PRODUCT = P R IM A
0 0
, .P O ÓaÓr,1' "■ I:-
%
-P^e^ VoLAMTéz
Ufa-fiim
~
18 jaar
MiBßMiWMXrm
■'"'•*■
18 jaar
(Teekening W. de Mooy)
..PREMIE RE" MnEKoowi
„Rijpende Jeugd Sonora-fiim
ïier ER NET urr ALS 'ec/J -Blo$Coo?.?osrriER, ..^..(SeNERAAL. '
Frans Mikkenle's Revue
Mel huiselijk verkeer tXLltMA.JXLi its i
Ä
#u
Aile leeftijden
GEZELSCHAP BQUBER met.
..DUIF EN DOFFER" m^Ksmiwjsam
KtrrrÄÄ^^
Toegang 14 jaar
Mr. p. Wisboom Ve«te.e„. A'dam. U.tseefsten'
poatglro 78676. - AbonnementsprUs voor Nederland / 7 800 per llar fsTo nPr Ä^lf ^«ï1U?i «tlerSt!:aat ï' ,Aw1fm-Z- ^*«><>* 21511, 21424. 98145: 15 et. (Pr«»va«Ute,ling no. 017-1*^7). - Ve^hüU^l T^^t^r^y^ [h^Zn^^^^AT^^ 1W^^l CINEMA *• THEATER — 23m Marg^ng
No. so — 10 December 194$
Toen ben ik weggegaan. Eens mèt haar. Ik sta op het platform van een treintje, dat door het Zwarte Woud hijgend omhoogputt. Bij de Hirschsprung komt' een tunnel, het zonlicht, dat door de hooge boomen gezeefd wordt, verdwijnt en Ik sta plotseling in een benauwende lucht van stoom en rook in het mollegangetje van den tunnel. Ik denk, dat Ik stik, maar in het duister voel ik haar hand met groot« zekerheid de mijne grijpen en ineens ben Ik rustig. Als het licht weer in voile glorie om ons heen spoelt, zie ik haar lachend gezicht en ik voel, dat het bloed mij naar het hoofd stijgt.... Vele, vele brieven schrijf ik haar. Ik geloof niet, dat er een jongensachtig-enthousiast doorleefde gebeurtenis is, die ik niet aan haar móest doorvertellen. Altijd weer was het de muziek, die de hoofdsfem zong in mijn brieven. Ik stuurde haar de noten van een oud-Ambrosiaanschen zang, dien ik in de donkere ruimte van den Dom van Milaan hoorde en ik schreef op een vodje papier da noten van een eindeloos-herhaald liedje, dat een negerjongetje op zijn beenen fluif speelde het oerwoud van West-Afrika. Ik vertelde uitvoerig, hoe iedereen er uit zag op avond, dat Ik speelde In Engeland, uitenoodigd door gravin D. op een kasteel bij Liverpool en ik vertelde haar wat ik onderng, als Ik muziek fantaseerde bij films in n bioscoop, waar geen lichtje mocht branden beven de piano. Ik moest oppassen geen te spelen, want daarvan was de snaar gesprongen.;.. Bogen, zooals bogen van een Romaansche athedraal, staan tusschen Kerstmis Van het eene en Kerstmis ven het volgende jaar. Er komt een Kerstmis, dat die handen, die wonderen verrichten, stijver geworden zijn. Zij iaat mij zien, hoe pink en duim den boog van hef octaaf op den vleugel niet meer kunnen omspannen. Zij vindt middeltjes om tóch die onwillige vingers over de toetsen te laten glijden en ik staar naar het wonder, dat de muziek, die onder die arme, gebomde r$ voortkomt, puurder, méér vergeeste-
lijkt dan ooit lijkt te zijn. Er loopen zilveren draden door het zwarte haar en in hef witte gezicht staan die donkere oogen nog glänzender dan vroeger. „Zie je wel, het gaat nóg altijd goed. Deed het maar niet zoo'n pijn...." Het is even stil, want ik weet niet, wat ik daarop zeggen moet. In den Kerstboom »pettart met een licht geluidje een onwillig kaarsje. Ah om die sluipende kwaal met fierheid te trotseeren, alsof zij wil laten zien, dat zij, ais zij wil, den geest kan laten triomfeeren, grijpt zij haar viool en speelt de „Chaconne" van Bach. Ik begrijp het niet.... dat kèn toch niet met die kromstaande, bijna onbeweeglijke pinkl Waarom moeten het juist déze handen zijn, die het ongeluk treffen? Waarom konden haar oogen niet blind worden, waarom. ...? leder jaar waren er weer nieuwe gewrichten, die den dienst weigerden. Zij wist met anatomische juistheid te voorspellen,« welk ge-
wricht aan de beurt zou komen, binnenkort. Er kwam een Kerstmis, dat zij niet meer van bed opstond, dat zij op bed bleef liggen ook voor de komende Kerstmis, en wéér voor een en nóg een, zestien jaren lang.... Déze Kerstmis ns zi] gestorven, uitge als een Kerstkaars, die al zestien jaar Wa< om ie sterven. Maar het wordt niet donker. Dit licht baart nieuw, eeuwig licht. ' P Ik kijk naar kleine handjes, die in haar onvolgroeid-zijn wonderlijk veel lijken op hare. Oroote donkere oogen In een kiril gezichtje luisteren naar een „Invention" va Bach. Het meisje mat denzelfden naam heeft | den weg tusschen piano en muuf nog niét gevonden, maar zij vraagt mij om Bach Ie spelen. Een blad van het boek is omgeslagen. I ben dat blad. En ik zie in mijn. kind eeuwig-nieuwe, het eeuwig-zelfde. Er is niets veranderd. In de kleine stilte na Bach spettert eenzelfde onwillig kaarsje aan den Kerstboom.
1
v 4JU)C(JCr-—r*
Ufa
■
IRENE VON
MEYENDORÉÈN HAAMON«
' ^^
^ X
^C
•:
-I
k ^1?%. H
«k^i lïwA
Ou^^U
Mmóekeirmcfati enschen uit de filmwereld zijn nu eenmaal gevoelsmenschen bij uitnemendheid. En de sterren, die thans in Berlijn werken, ibbeÄ het zéker niet makkelijk. Een filmstudio tijdens lucht-alarm is niet de beste plaats om zichzelf in zijn kunst te blijven geven. Huizen bben zij niet allen meer — hun levens zijn ~ lldelijk in gevaar. )aa|«irtreft het ^ ons dubbel, dat juist een >t'*ap|Ëiil van dÉEbekei&ste sterren op eigen »itiatk hun Keïs^ei Nieuwjaarswenschen
^ j^;
„eweest, dat de filmactrices hun kinderen lutbesteedden, omdat het — zoo al geen schade -— dan toch pp z'n minst een ongemak was om als Äugdige schoonheid kinderen te hebben, ja om getrouw/ ^e zijn. Zoowel het één als het ander deed haar „afbrei ' Maar wie zou Irene von Meyendorff, die als é?n Jgrootste „schoonheden" van de huidige film geUMgminder gaarne om hebben als men haar aldus in de Ä'erkamer^ naast haar kleinen zoon ziet? En welk eeÄ jn! Het is juist zijn verjaardag- geweest en de kamei9|K spee goed en hobbelpaarden. Op dit oogenblik van JÄlijk reluk en misschien van toekomstdroomen is d«gufl n; van „Zwej Frauen" en de „Mozarf-film ^^J plaats vrouw en moeder. Zij heeft reeds een^nerk^fl carrière achter zich, want hoewel zij inderJKéM püji schoone" blondine is, maakte zij haar ent« |Ke' fil studio's in de technische montage-afdeeling l^erd eefl Uter voor speelrollen ontdj^t, waarvoor zij onven^«! talent, zuiver gevoel en iijtelligentfe raeeb Men zal haar binne ien in Veit Ha ..OJ>|ang", met Krist Bum en K^fekRa
eenbrachten ^^H^t i^fih? tqaetr' landsche vrien^Kjjkt wl^Mt vergeten. Johannes Heesters en Ils^Wjcaer schreven hun persoonlijke wenschen natutnH^in hef"Kfderlandsch. Per specialen koerier ^p-den ons deze foto wenschen op ^Ë^Mtsti gebracht en onze. Hn kunnl een welkome schak HKtechen^ lezers „Cineffl & Theater" ook f ^%*» foto's)
ZAR-A-H
L-rANJ)^K,
Zweedsche jaren erbij maakt dat zeven, geloof ik?" „Daar moet je me niet aan herinneren," zei Boy, „want eigenlijk ben ik geen boy meer. Als je nagaat, dat een mensch Vel drie keer zoo oud kan worden als een paard, dan 'ben ik. dus — dat heeft dat rekenpaard • me tenminste uitgelegd, dat we bier vroeger hadden — eenentwintig en heb den vollen wasdom bereikt. Is het dan zoo'n wonder, dat ik een beetje verliefd ben op Regina ? Wordt de eene helft van een dansduo dan niet verliefd op de andere, als ze jarenlang samen optrekken?" „Tenzij ze elkaar haten, omdat ze elkaar te goed kennen en toch van elkaar afhangen. Boy!" „Ja, maar Regina heeft mij alles geleerd. In Zweden was ik een goed afgericht rijpaard uit een privé-stal, maar' nog niet de balletdanser, dien ik onder Regina geworden ben. Ik train met Regina winter en. zomer, buiten circustijd in de Strassburger-manege in Hilversum, 'de laatste winters hier in Catré." „Voor wie ben je ook weer in de plaats gekomen. Boy?" „Weet je dat niet meer?
„WESTERMM&Zr
EVELYN KUNNEKE
(foto archief)
In een nieuwe serie gramofoonplaten vraagt Odeon in de eerste plaats aandacht voor de thans éénentwintig-jarige dochter van Eduard Künneke, Evelyn. Evelyn zelf is trouwens van vele Europeesche variété's vermaard als tap-danseres en het is geen Wonder, dat zij die eigenschap in verschillende nieuwe platen dan ook niet verloochent. („Hokuspokus", uit de film „Karnaval der Liebe*', Odeon 26.551 b; de voorkant het geestige „Haben Sie schon mal in Dunkeln geküsst?"). Ten onrechte minder bekend uit derelfde film is Evelyn's „Karusell", fox van Michael Jary (Odeon 36.539 a; tegenkant „Liebling weisst du. noch. . . . ?"). Michael Jary en Evelyn Kfinneke -r deze combinatie is eiken radioluisteraar welbekend. Behalve de hier genoemde' platen maakte de thans in ons land verblijvende filmcomponist ook de muziek van 'de derde plaat „Sing, Nachtigall, sing'....", door haar koormotieven iets gedragener; tegenkant „Frosch Ballade" (Odeon 26.567 a.enb). Ilse Werner's liederen zijn, doordat zg tevens als filmster triomfen viert, nog bekender dan die van Evelyn, hoewel Use's stem stellig minder melodieus, haar voordracht daarentegen persoonlijker genuanceerd is. En dan.... haar fluiten natuurlijk. Dat leerde Ilse, evenals Evelyn, van Peter Igelhoff en Igelhoff staat dan ook — tevens als tekstdichter — als. peetvaar op den achtergrond van de verschillende platen, die thans uit de film „Wir machen Musik" werden-nagespeeld: in de eerste plaats het virtuoos gefloten en gezongen titellied (Odeon 26.543 a; tegenkant de langzame fox „Wann wirst" Du wieder bei mir sein?"); dan „Mein Herz hat heut' Première" met 'den mooien inzet ea den knappen tekst (Odeon 26.544 a; tegenkant het met minder geliefde „Ich hab Dich und Du hast mich").1 * Ook „Fips, der Pfeifer" (Odeon 26.503 a) is een lied van Igelhoff met orkestbegeleiding van Werner Bochmann. Tegenkant Ralph Maria Siegel's „Jeder Spatz pfeift es vom Dach", waarin vooral Use's fluitpassus virtuoos is. Van Siegel is tenslotte ook hét bekende „Kleine Hampelmann" (Odeon 26.516). " SEST.
Met „Westerman & Zoon", van de hand van Ada van Duyl als de bejaarde zakenvrouw het auteursduo Christien van Bommelmaakt van haar rol een verzorgde en levensware Kouw en Henk Bakker, brengt het Noord-' figuur, met vooral in het derde bedrijf enkele hollandsch ïooneel een der weinige moderne zeer goede momenten. Ton van Otterloo voldoet , Nederlandsche stukken die gelegenheid bieden als de zoon uitstekend, evenals Sheila Clarijs, tot wat men „sterk spel" pleegt te noemen, voor die zqn vrouw Aimée (waarom tiet een Holhet voetlicht. Het is inderdaad forsch en degelijk landsche naam?) speelt. Ook Karel Baars vertooneelwerk: een soort van compromis tusschen dient vermeld te worden om de .kleine, doch het kernachtige volksstuk eenerzij ds en het expressief gespeelde rol van den kunstschilder, society-stuk anderzijds. Na de 'weinig succesdie door de onbarmhartige mevrouw Westerman rijke blijspelen, die het Noordhollandsch Tooneel wordt uitgebuit. Willem van der Veer, die de laatstelijk heeft opgevoerd, moet het voor het regie voerde, maakt van de figuur van den ouden publiek, dat dit gezelschap bereikt, een verprocuratiehouder Hansen een creatie, die zgn ademing beteekenen. „Westerman & Zoon" is waarachtig acteurstalent alle eer aandoet. De geenszins een drama van universeel karakter, overige, minder belangrijke rollen vallen niet maar het is in elk geval eerlijke tooneelkunst uit den toon. en het is bovendien door en door Nederlandsch. Minder geslaagd dan de bezetting Igkt mq Vooral om deze laatste eigenschap is men gede ensceneering van het stuk. Het privékantoor neigd, het stuk het gebrek aan handeling, dat van moeder en zoon bevat slechts voor de eerste zich vooral in het tweede bedrijf soms doet een bureau. De zoon verricht zgn kantoorwerkvoelen, niet te zwaar aan te rekenen. zaamheden aan een wonderlijk tafeltje, waarop. De firma „Westerman & Zoon" drijft een een achterstevoren geplaatste foto van zijn vrouw warenhuis in een provinciestad, dat geleid wordt prijkt. Het geluid van de telefoonschel is voor door de weduwe van den stichter en haareenigen stads- en huistoestel gelijk, en komt overal vanzoon. De oude mevrouw Westerman oefent in ' daan, behalve uit de apparaten zelf. Het tweede de zaak, die zij met fanatieke wilskracht van bedrijf, dat ten huize van den jongen Westereen klein winkelbedrijf tot een der grootste man speelt, toont ons een door een zwart gorhuizen ter plaatse heeft opgewerkt, een ware dijn begrensde ruimte, die men nauwelijks aandictatuur uit. Zij heeft haar heele leven en haar vaardbaar acht voor een villa. Hinderlgk nahuiselijk geluk aan de firma opgeofferd, en ze drukkelijk is hier ook het roode schijnsel dat verlangt van haar zoon, dat ook hij „de zaak" afkomstig heet te zijn van een lichtreclame, doch boven alles zal stellen. De jonge Westerman is dat sterk herinnert äan den brand in de ,,Gijsechter andere begrippen toegedaan. Hij wenscht breght". er, naast zijn dagtaak, nog een privé-leven op Deze uiterlijke onvolkomenheden nemen echna te houden, waarin' hij zich aan zijn vrouw ter niet weg, dat het stuk „Westerman & Zoon" kan wijden. Uit eerbied voor zgn moeder schikt velen zal kunnen ontroeren. LEO J. CAPIT hij zich niettemin zooveel mogelijk naar haar tyrannieke eischen, dia hem, nadat zij hem verteld heeft, dat haar houding voortvloeit uit een belofte, die zij zijn vader op diens sterfbed deed, eenigszins begrijpelijk voor komen. Zijn vrouw doet echter haar aanspraken gelden op het huiselijk geluk, dat zij 'van haar huwelijk verwacht had. Hij moet haar gelijk geven, doch zijn moeder wenscht, dat hij de zaak boven zijn eigen geluk stelt en daar hij meent, dat hij dit aan de nagedachtenis van zijn vader verplicht is, komt het tot een conflict in hun huwelijk, dat niet kan worden opgelost. Enkele jaren later doen zich bij de oude mevrouw Westerman ouderdomsverschijnselen 1& voor, die tot gevolg hebben, dat de firma achteruit gaat. Zij ziet dit zelf niet, doch haar zoon, die intusschen met zijn vrouw overeengekomen is, dat het beter is hun huwelijk te ontbinden, gaat er zeer onder gebukt. Dan gaan, als hij zijn moeder hun besluit meedeelt, plotseling de oogen van de oude vrouw open en, hoewel zij daarmee afstand doet van haar levenswerk, besluit zij zich uit de firma terug te trekken om het geluk van haar zoon en haar schoondochter niet langer in den weg te staan.
Boven; Sheila Clary» en Ton van Otterloo. — Recht»: Willem v. d. Veer en Ada van Duyl al» de oude procuratiehouder en de fanatieke sakenvrouw. Foto's CNF/Peperkamp
Het was nacht in het Circus Strassburger en de lampen in de stallen brandden laag. De drie baby-ponies sliepen als kleine uitgaven van hun moeders tusschen haar pooten in — de suikerbeertjes droomden hardop van honing en kindermatinêe s — de olifanten slippen staande en draaiden zich soms met akelig geratel Van hun kettingen om, ten einde ook eens op. hun andere zij te gaan staan. En daar tenslotte ook de oppassers en de kornaks dommelden, stak ik tersluiks een cigaret op. „Je mag hier niet rooken," zei een welluidende stem met een sterk uitheemsch accent. Ik keek op en zag niemand. Alleen de zwarte Zweed „Boy", waarop Regina Strassburger haaf smalle hand gereden heeft, keerde zijn somber hoofd naar mij om en zag mij aan met groote, zacht-verwijtende oogen. Oogen als glanzende, paarsbruine, overrijpe pruimen. Zijn neusgaten, waarvan de niet-voltooide cirkels me aan. een gedeeltelijke maan-eclips deden denken, trilden nerveus. En hij herhaalde: „Je mag hier niet rooken. Want door die lucht van dat hooi moet ik hinniken en maak de andere paarden wakker. Tegen gewoon hooi kan ik wel." En Boy maakte zich gereed om weer aan zijn ruif te knagen» Waardoor hij mij zijn fraaie, schaakbordvormig geroskamde schonken, toewendde. Sinds Franciscus het ijs tusschen ons en de dieren gebroken heeft, vind ik het niet vreemd meer, wanneer een paard tegen me spreekt. Vooral niet zulk een intelligent paard als Boy. Mij trof alleen zijn eenigszins nasaal accent. Ik ging bij hem in de box staan, nadat ik mijn kostbaar strootje maar weer achter het oor gestoken had. „Hallo Boy!" zei ik, „je hebt toch al aardig Hollandsch geleerd in deze drie jaar! Met je
7
Jullie hebt er allemaal nog zoo mooi over geschreven, toen Kobold stierf, hier in Carré, drie jaar geleden. Wij konden er niet tegen, zooals Regina toen huilde." ■ -, „Kobold? Dat was toch die witte schimmel?" „Schimmels zijn doorgaans wit, behalve als ze geboren worden, want dan zijn ze nog net zoo zwart als ik nu. Regina Was altijd gewend, haar nummer als „dame in het wit" te rijden. Door mij is ze pas die groote zWarte'struisveeren gaan dragen, en fluweel, en soms een Spaansche Èantille." „Alls menschen zijn een beetje verliefd op Regina als zij schoonrijdt. Jullie paarden dus ook?" „O ja, nu heeft Othello het weer zoo te pakken I Hg heeft haar het grootste offer van zijn leven gebracht." „Othello?" \ Ik zag den stoeren Fries met het witte hamachement zijn roetzwart, trotsch, argwanend hoofd opheffen. „Ja, Othello is, ook een schoolpaard, weet je. Ook op hem heeft Regina een hand gereden. Maar hu is 'verleden week die arme Prothos, één van onze liefste Friezeh, die nog het Hongaarsche volbloed in zich hebben, gestorven en Ariel is ziek. Nu moet Othello in het groote dressuurnummer van alle zeventien meedoen, en dat is eigenlijk een vreeselijke vernedering voor een paard, dat de chambrière ontwend is. Het is zooiets als dat een prima, ballerina ineens weer in het corps de ballet
Regina Strastburger berijdt „Boy" (Foto'* CIS FISteven») (nr. 52) — CINEMA &• THEATER
danst. Hij vindt het.... nietwaar Otje?" „Ik," zei de Moor van het Noordsch Venetië (want hij komt uit de buurt van Giethoorn en spreekt weinig voor 'n paard) ,,Jiinnik." „Hoe is overigens de internationale toestand hier?" vroeg ik behoedzaam. „O, gaat wel. De Fjordenpaardjes, die Isabellen met Siberisch bloed, stampen van ongeduld, omdat Karl Strassburger het nummer nog altijd niet manege-rijp oordeelt. De Arabieren zijn rustig voor hun doen en de appelschimmels vinden, dat ze er te weinig aan te pas komen." „Ja Boy, 7V hebt het zes weken razend druk gehad I" „Daarom xit ik ook, net als Regina, niet in het nieuwe programma, want Regina' heeft plannen met me, daarna." „Ben je tevreden over het publiek?" „Ö jawel. Maar als ze hier in de stallen komen, doen ze allemaal of ze geweldige paardenkenners zijn en vinden het verschrikkelijk als iemand het over mijn pooten in plaats van mijn beenen, mijn kop in plaats van mijn hoofd heeft. Maar het ergste is, dat ze me altijd voor een Arabier houden en ik ben een Zweed van goede oude Dalekarliesche familie." „Waarom zijn Zweedsche paarden haast altijd zoo'donker, Boy?" „Waarom rijn Friezen zwart? Waarom zijn Arabieren meestal wit? 't Zit hem niet in ons haar, maar in ons bloed, in de teekening van ons hoofd, in onze neusvleugels. Je moet niet verder kijken dan onze neus lang is en niet denken, dat zoo maar op ons paarden toepasselijk is wat voor negers opgaat!" De Deènsche dog bij den pony-stal jankte en een paardebeestje schrok wakker uit een naren
droom en wilde zijn strooien hoofdkussen omdraaien. Boy keek snuffelend op Alfred's polshorloge — Alfred, die de trouwe rechterhand van Strassburger in de stallen is en meer van paarden weet dan wie ook, Alfred was ingeslapen, maar Boy waarschuwde me, dat het vier uur was en ik nu wel naar huis mocht. Hij gaf me met de beste bedoelingen bij het weggaan een poot, d.w.z. „hand" dan.' In elk geval hoop ik,' dat de afdruk van zijn hoef ijzer me nog op de een of andere manier geluk 'aanbrengt, als het lidteeken ervan eenmaal genezen wil HENRIK SCHÖLTE
tfgmä
fi
msmm
Onxe 0^ßUl^^W!iW
Z e krijgen elkaar Een omhelzing, een kus.... e^ dan verschijnt het woord „Einde" op het doek en het licht floept aan. En wij staan met een zucht epen bevinden ons een minuut later weer in het nuchtere leven van alledag. En In de donkere dagen vóór Kerstmis duikeiwM huiverend in onzen jaskraag als we naar huis loopen en onwillekeurig vragen we ons af, wat er van de film terecht zou komen als dat eene. onvermijdelijke gjüjkkigjB slot er niet bij was. Een enkele maat h er ook géén gelukkig slot..., een enküf maal hooren we door het slotaccoofd van de film een snik, die haastig in den zakdoek weggesnoten wordt ^ ook dan h de oorzaak.... de liefde, diezelfde liefde waar in een vroolijker film de geestigste verwikkelingen 'uit voortvloeien. Welk een oneindige verscheidenheid in „voor elkaar bestemde" menschenparen is op het witte doek mogelijk welk een verscheidenheid ook in de gevoelens, die zij elkander volgens het filmverhaal toedragen. Het paar — de „twee die elkaar krijgen" (of i»iêt....l) — blijft ons vaak het langst in d« herinnering, langer zelfs dan de draad van het verhaal. De Kerstdagen, tijd van romantisch kaarslicht en mistletoe, zijn bij uitstek geschikt om de filmparen, die In een voorbije periode indruk op ons gemaakt hebben, nog eens de revue te laten passeeren. Vandaar, dat wij ons Kerstnummer daarvoor uitkozen.' Echter.... een Kerstnummer zonder prijsvraag is geen Kerstnummer. Wij zouden onze lezers te kort doen als wij niet zorgden, dat er voor de feestdagen jets te puzzelen of op te lossen was. Daarom hebben wij onze filmparen-parade in een bijzonderen vorm gegoten. Op de hierbij afgebeelde foto's ziet u telkens slechts één helft van hel paar, zooals u hefo of haar op de film zag, de andere helft kunt u slechts aan de contouren van het
In ons nummer van 20 Januari 1944 zullen wij den uitslag van deze Kerstprijsvraag bekend maken. Ook uw naam kan onder die der gelukkige prijswinnaars voorkomen. WIJ wenschen u veel succes!
«K ■ v
(foto's Terra 4, Ufm 2, Tobls 2. Bavaria. Wien Film) beeld herkennen. Toch twijfelen wij niet of het zal voor eiken filmliefhebber- of -liefhebster mogelijk zijn, na eenig nadenken te zeggen, uit welke acteur en actrice elk afzonderlijk paar bestaat, en bovendien zal het dan niet moeilijk vallen om aan de hand van het titellijstje der films, waaruit wij de foto's kozen — welk lijstje wij in willekeurige volgorde op deze pagina afdrukken — ook den ♦itel van de film te vermelden. Tot zoover dus de opgave, die men niet behulp van het geheugen kan oplossen. Daarmee is onze prijsvraag echter niet ten einde, want als u hebt gevonden „wie in welke film met wie" een paar vormde, vragen .wij u nog, geheel los van film-titels en regisseursmeeningen: Welke van de op deze foto's voorkomende spelers zouden volgens U het best tezamen passen en waarom? Uw antwoord op deze vraag mag niet meer dan vijf en twintig woorden bedragen.
-
'
Oe volledige opgave luidt dus: vermeldt achter het nummer van elke toto de namen van het daarop afgebeelde liefdes-paar, alsmede den tltal van de film, waarin zl) •Mus optraden. Omschrijf voorts in nlat neer dan vijf en twintig woorden, welke van dexe filmsterren volgent Uw maaning het meest ideale paar zouden vormen en waarom. Zendt uw oplossing vóór 10 Januari 1944 aan de Redactie van „Cinema & Theater", Paulus Potterstraat 4, Amsterdam-Zuid. Op de adreszljde van envelop of briefkaart duidelijk vermelden: „Wie met wiel" Voor deze prijsvraag is een bedrag van TWEEHONDERDVIJFTIG GULDEN aan prijzen uitgeloofd, namelijk: één hoofdprijs van ƒ 50.—. twee prijzen „ „25.—. *'J' » „ „10,—. "•f ti nu 5w—^ twintig troostprijzen „ „ 1.50.
K.
De films, waaruit wij voor onze prijsvraag de foto's kozen, werden onder de volgende titels in ons land uitgebracht: ZEVEN JAREN GELUK „WIR MACHEN MUSIK" „WIENER BLUT" DE VROUW MET DEN BLAUWVOS TWEE MEISJES EN EEN MAN TITANENSTRIJD MIJN VROUW TERESA CIRCUSBLOED ROZEN IN TIROL MUENCHHAUSEN
^^
z,
mmsmm
PAUL MAfeTlN ZWAAIT DÊN SCEPTER OP Op kermissen treft men waarzegsters aan, die, volgens haar eigen annonceeringen, del nieuwsgierige menschheid inlichten over „het ' heden, verleden en de toekomst". Er is een zekere overeenkomst tusschen de film, het toovermiddel van onze eeuw, en die kermiswaarzegsters. De film immers stelt de kijk grage menschheid beelden voor oogen uit datzelfde heden, verleden én diezelfde toekomst als de waarzegster. Ende vergelijking gaat nog verder: de film is, met betrekking tot de toekomst, even betrouwbaar als Madame Theophila en haar helderziende zusteren, en, wat het heden en verleden beireft —- eeni kunst om dat te „voorspellen"!; — ongetwijfeld betrouwbaarder. De films van het hfedpn, die spelen in dezen uiterst bewogen tijd, schilderen ons toestanden en menschen, die ons in onzen twintigste-eeuwachen gedachtengang niet al te absurd, of althans niét geheel onaanvaardbaar voorkomen — de films over het verleden verplaatsen ons in de sfeer van het tijdperk, waarin de handeling zich afspeelt — en de films over de toekomst, die niet talrijk zijn.... Wel, die zijn een weerspiegeling van de denkbeelden, die een fantastisch brein over die toekomst uitgesponnen heeft. Als er een film, die in bet verleflHP'Speelt.a vervaardigd wordt, dan gaat inen daarbij, voor-] al wat de entourage betreft, zeer nauwgezet te ' werk. De vervairjiiging van de „Rembrandt"film, die indertijd in Amsterdam tot stand is gekomen, is daarvan een frapt)ant voorbeeld geweest. Er zijn zelfs afdrukken gemaakt van de steenen waaruit het huis, waarin Rembrandt in zqn glorietijd woonde, is opgetrokken. Niet vaak komt het voor, dat een filmverhaal zich in een verleden afspeelt, dat men, althans goeddeels, aan eigen herinnering kan toetsen. Het eigen ik van de menschen, van één of, zoo men wil anderhalve generatie vóór de onze, laat zich nog scherp omlijnen en hun persoonlijkheid, hun eigen wezen, waarmee bedoeld zij hun kijk op het leven en op de wereld, eveneens.
De bekende regisseur Paul Martin leidt thans de opnamen voor zulk een film, dip; voor de menschelijke herinnering en Vipfflfe de hedendaagsche gedachtensfeer nog bereikbaar is. De titel van de film onthul' reeds veel over haar karakter. „Das mein Leben", zal zij heeten en als bijz derheid geldt, dat de vervaardiging opl het oogenblik plaats vindt op Nederlandschen bodem, namelijk in de „Ufa-Film-? steden" Den Haag en Amsterdam, Het is de productiemaatschappij Berlin-Film, die in ons land haar tenten^ heeft opgesUÉH die Paul Martin i het oogenblik zulke opmerkelijke stof laaf verfilmen. J * hoofdrolspeler» zijn Carl Raddatz, Hans: Knoteck en Lienï Maren-* bach, en de productie wordt geleid door Ernst Garden. Er is dus binntn onze grenzen een film-bedrijvigheid,. die alleszins op onze belangstelling (tanspraak maakt. Juist omdat de film «peelt in een tijdperk, dat direct aan 1 : onze voorai ging men, als men zoo gelukkig is een k jkje in studio's te mogen nemen, de « -K! ■Ifkste drukken opdoen ten opzichte a:, h-i" begrip tSjli Dat is wel heel sterk het geval, als er in Haag een serie opnamen wordt g Èpwikt van« bal, dat volgens het draaft* k in het jaar igti
VS
■V' ^
*% -*r J¥
tv -t\£
fV-itS"v ^
de tijd waarin de naweeën van den' eersten wereldoorlog ziA in steeds onrustbarender omvang begonnen v|>or te doen. De tijd van de inflatie.... van effecten met astronomische cijfers erop gedrukt, flie al« behangselpapier werden gebruikt. ... De tijd van financieele avonturiers, die jen Veeks bankkrachs teweeg brachten, grooter dan 'de wereld ooit gekend had. Maar ook de tijd, 'dat de zenuwen de spanning van den werkeliiken oorlog, die vier jaar lang aan hen gevretfr? had, langzaamaan weer den baas werden. De tijd van den dans, die de voorlooper zou blijken te zijn van het moderne „ballroom-dancing" van dit decennium. Uit Amerika waren, behalve een stapel vorderingen, ook enkele flarden muziek naar de oude wereld overgewaaid en Centraal-Europa zag geen uitweg meer en danste... . danste op die muziek over de zorgen van den tijd heen. Wij wanen ons in 'de filmstudio aan den Benoordenhoatschenweg'terug in die krankzinnige periode van dans en inflatie.... van dans om inflatie. Er is in één der opnamehalls een
-
J 3P^
'>''
i
•>^ ^f
*m ■tt>
De balzaal-tafereelen, ratie-meisjet lange de kanten de toepjurken van 1923 roept dem inflatietijd suggestie/ op. Hierboven t Regisseur Paul Mat' tin in gesprek met Carl Raddata, die in de film „DOM tear mein Leben" de hoofdrol' vervult, en daarboven de jonge actrice Lisca Malbran, terwijl sy „bygeêchminkt" wordt. — Links »puit het technisch personeel achter twee figuranten een spiegel „dof" om te voorkomen dat de camera, behalve de spelers en figuranten, ook xichxelf opneemt. (Fotorefortage CNFjSttvens)
1 gebouwd, volgens den smaak van die Si. Een orkest — dat toen in de geheele S^ld „band" heette — op een podium aan het JHÉe eind, veel palmen, veel fletse kleuren. . . . ' Rondom tafeltjes en stoelen, in het midden een glanzende parketvloer, en deze ruimte gevuld met menschen.... menschen, zooals inderdaad de balzalen bevolkten in den tijd toen de menschheid geen anderen uitweg wist dan de balzaal. Hoe belachelijk schijnt ons hu de damesmode van die dagen. In elke mode is wel iets moois, iets aantrekkelijks te vinden. . . . n;V< echter in de vormlooze korte japonnen met lage, wijde ceintuurs, waarin de vrouw zich in 1923 kleedde. Men kan het zich nauwelijks voorstellen.... maar toch was er een tijd, dat wij... . niet beter wisten. De modej is immers een product van den tijd, waarin zij heerscht. De mode van 1933 Weerspiegelt de moreele radeloosheid, waarin de wereld toen .verkeerde ! De figuratie, — die voor deze opnamen uit niet minder dan honderdtachtig personen beslaat, danst. Dwars door de zaal loopen de rails, waarop de camera wagen rijdt. De camera moet één paar volgen, tusschen al die dansenden in. Het zijn Lisca Malbran en Carl Raddatz, die dit paar vormen. Zij dansen ook, dansen met de bewegende camera mee — of is het omgekeerd? — tegen den beWegelijken achtergrond van figuranten. Er is al eenige malen geoefend. Het orkest doet niets, terwijl de andere dansen, want dé muziek komt van een strook geluidsfilm, die in de studio wordt afgedraaid. Dan klinkt het doordringende opnamesignaal. -Cameraman Ekkehard Kyrath laat nog «iel iets veranderen aan den stand van een schijnwerper en regisseur Martin geeft het teeken. De klanken vullen de ruimte en de voeten schuifelen weer. . . . voor de zooveelste maal dien dag. Staande achter één der pilaren, die voor een decor bijzonder echt aanvoelen, sla ik den spel^feider gade. Rustig, met hier en daar eenkwink-' gkg, heeft hij zijn aanwijzingen gegeven. Nu Igt hij gespannen het resultaat. Wonderlijke gen heeft Paul Martin. Er gaat iets jongensMrhtigs stralends van hem uit en vaak speelt wn «"oolijke lach om zijn sterken, wilskrachtigen ttd. Na de opname spreek ik hem even. Hij vertelt in korte trekken den inhoud van • t,.U het leven van een plattelandster dat zfch afspeelt in de laatste tientsülen jaren van dek vorige en in de eerste decennia van deze i^w. „Een zeer dankbare opgave," zegt Martin, „het is eafc machtig interessante tijd, die zi«h in dit doilêrsleven "weerspiegelt."
■;ï'
•
•
Hoeveel films hij hiervoor geregisseerd heeft? Ja, dat weet hij niet zoo direct uit het hoofd te zeggen. Hij werkte reeds mee aan de spelleiding van de film „Der Kongress Tanzt", en daarna komt een reeks van succesen, die ons namen in herinnering brengt als „Fanny Elssler", „De Overwinnaar", „Zwarte Rozen", en van den laatsteh tijd „Carnaval der Liefde", en „Wat wil Brigitte?". De levensloop van Paul Martin is even interessant als zijn beroep. In den vorigen oorlog was hij officier, werd gedemobiliseerd en kwam toen van Hongarije, waar hij woonde, naar Weenen. In de Donaustad kwam hij voor het eerst met de film in aanraking. Vele functies heeft hij gehad in het filmbedrijf: zelf gespeeld heeft hij echter nooit. Nog steeds spreekt hij met enthousiasme over den tijd, dat hij als „cutter" werkte. „Zie je, filmmontage is voor de regie zoo belangrijk. Ik ben blij, dat ik het uit eigen ervaring kan beoordeelen." In het begin van het vorige decennium werkte hij eenigen tijd in Amerika, om daarna weer naar Europa terug te kéeren, waar hij zich in dienst van de Duitsche film' stelde. Wat Paul Martin denkt van de kleurenfilm f Die heeft ongetwijfeld een groote toekomst. Het kleurprocédé zal zoo goed worden, dat men ziek de kleuren niet bewust is, als men de handeling volgt. Na deze enthousiaste uitlating heb ik nog: juist tijd hem te vragen of hij nog een specialen wensch koestert ten opzichte van een bepaald soort fihn. „Ach neen," is het antwoord, „als de stof maar boeiend is, is elk genre my gelijk. \ Wel hoop ik nog eens in de gelegenheid te zijn, j een film over Rembrandt te maken. Ik heb Sm figuur zorgvuldig bestudeerd, alles gelezen wtt| er over hem te lezen was. Het is de prachtigste-1 filmstof, die men zich kan voorstellen. Wij hopen van harte, nog eens Paul Martin'» visie op Rembrandt op het witte doek te zien en wenschen hem veel succes toe bij zijn moeilijken arbeid. En dan is het de hoogste tijd om afscheid te nemen, want de trein wacht niet en tijdens de opnamen is de studiohall her-; j metisch' gesloten. LEO J. CAPIT
Een Kerstfoto van het bekende Danêörket van Theo Uden Masman.
DEZE WEEK IN DEN AETHER
25 December (Eerste Kerstdag) : 11.00—ii^s^-poncert door het O.S.u. o.l.v. Pierre Reinards 'nj.ro.v, Cqrry Büster, sopraan. •2.15—12.45 Het Rotterdamsch Kamerkoor o.l.v. Piet Ketting brengt eeh Ke'nrtjirogramma. (/•oto CNF «3-00—13.30 Willem NolR^en Pierre Palla spelen de Vermeulen) Sonate in A. Gr. van Fr'anck. 1330—1400 „De Schijnwerper" laat het licht vallen op belangrrüke cultureel« gebeunS&issen. 14.00—15.00 Tweede Concert door hét O.S;0. ditmaal o.l.v. Paul van Kempen. 1500—15.45 „Het Ueheira van den Brouien ArmrUg". Een •proólcjesluisterspel voor giVlte menschen door Mevr. M. J. del Baere—Prins, met muziek v»n. Puck Jakma. (ie deel) >S-45—16.30 Een Mozart-progrramma, uitgevoerd door *>r leden van het Concertgebouworkest. De sopr^Helene Rudolph, aan den vleugel begeleid dool or ' Rutger Schonte, zingt drie liederen. Het Nederlandsch Kamerkoor brengt ^W ly.IJ—18.15 met medewerking van het Amsterdamsche Bachorke« o.l.v. Felix de Nobel „Ma«mficat an Joh. Sebastiaan Bach. 19.30—20:15 NEDERLANDSCHE VOLKSKLANKEN. Een uitzending van liederen uit den „C.edenckclanck" van Adrianus Valerius. Samenstelling en Regie Eddy Noordijk. Hier bemerk je pas, diep in je binnenste, de- Zondag 26 December (Tweede Kerstdag) : 9.15—10.00 Een vrooUjke Zondagmorgen met de groote beteekenis van Kerstmis, die weliswaar Melodisten, Henk Fortuin en de Trekvogels o.l.v een weemoed beteekent, $oc\i tegelijkertijd den Wessel Dekker. drang naar nieuw leven in zich heeft I 10.00—11.00 Kerstprogramma. BK AVE HENDRIK! »S-oo—«5.45 Tweede deel van het . luisterspel „Het Geheim van den Bronzen Armring". Zooals ik reeds opmerkte: in deze dagen heeft 15-45—16.10 Septet Johnny Ombach. Het Kerstboompje-is er! Het staat vlak bij men bij den Omroep geen tijd om te praten, 16.30—17.00 Dansmuziek door Theo Uden Masman. het raam en pjdn bijkans tegen het plafond, 18.15—»900 NEDERLANDSCHE YOLKSKLANKEN. met allerlei belletjes en zilvertjes tuschen de „Gloria in Excelsis Deo". 19.30—Ji.30 Operette-concert uit te voeren door Het takken, met engelenhaar en tierelantijntjes, dip Oraroep-Operette-orkest en het' Omroep-OpemteFransientiftättphoeken, gaten, kisten en doozen Koor o.l.v. Josef Hölzer m.m.v. Lola v. d. Ben, te voorschijn -wist te tooveren. We hebben het sopraan en Frans Vroons, tenor. 1^. de pauze: 20.15 „Wintermaand": een caüaretrevue in zakformaat boompje gekocht van een ouden man, die adders van Willy van Hemert met muziek van Tom Erich. met kammen, en tandenborstels langs de huizen Maanéig 27 December: vent- Hij iwnschte ons een „Gelukkig kerstI».I5—^SMS Dansmuziek door Theo Ude» Muman. feest" en we hebben hem ernstig bedankt. De '3.05—14-00 Licht concert door het Amusementsorkest o.l.v. Elzard Kuhlman. maand Decghber is een periode van vr«o)ijkheid 14.00—14.30 Willem Noske en Felix de Nobel spelen en feest. Het begint met Sinterklaaè'en het sonates voor viool en piano van Bach en Mozart eindigt mei Nieuwjaarsdag, waarop we welge15.15—"645; „Elck wat wils". moed een streep door ons laatste l^K»^«-"«! 20.00—22.00 Concert oor het O.S.O. oj.v. Pierre Reinard» m.m.v. Henri Plukker, viool. Werken van balen «y&n verschen kalender welk« Wagner,.H«nk Badings e.a. In de pauze draagt De Kitritdagen geven ons de rust j Adriaan »»n Hees met orgelbegeleidin^Van Pierre denken over wat geweest is, wat ge? Palla oude Nederlandsche balladen voor. Dinsdag z% 'December: geweest, Har wat komen gaat, is be ,2 >S—12.45 ,Onder den titel „Die het kleine niet jij en äHra, Fransientje en ik, hoe eert" vertolken Willy de Moolenaar=-vap Amestellingen K soms ook rijn als het ld rongen, sopraan en Johan de Moolenaar, piano artistieke Ksjes (en wat onze wijfje klei« werken van groote meesters. •5 00—15,30 Dansmuziek door Theo Uden Masman. om huishoudelijke heilige huisjes) gaa 17.00—18,00 „De Lichte Toets" m.m.Vi Fran?oise ding »jla^Rhet grondig eens: we wi„v Flore, lang. Pierre Palla, orgel en het salonorkest de hétacomb fcücht en schaduw, die al bij , van Tony Diepenveen. '9 'S-r^M.oo „Bonte Verscheidenheid" m.m.v. de "Melobaat op onzHweg in het nieuwe jaar liggen, disten, De Speellieden, Henk Fortuin, het Kwarons het meest bezighouden met het licht. Niet tet Jan Corduwener. alleen voor onszelf, maar daar we nu eenmaal Woensdag 29 December: in de nobele v Kld der Kunst met groote èn io;oo—10.45 Gerard Lebon en zijn orkest. '6.15—16.45 „Alpenwüzen". Een programma uit het kleine „KV Bhooren, zullen we het licht wel om te spelen, d.w.z. op instrumenten. Da' hooggebergte samengesteld door Dr. H. M. Merkelvan ^ien lach èn h«* licht dat in een weemoedige bach. Medewerkenden: Henny Jongert, zang, Gerard ondervond ik bij het orkest van Theo Uden traart kan stralen opvangen, en onzen getrouwen van Krevelen en zyn solisten. Masmari, • dat ik achter de bespiedingsruimte 19.15—21.00 Concert door h^é O.S.O. o.l.v. Pierre lees-, luister- en kijkvrienden voorhouden. mocht beluisteren! Het zijn twaalf vlotte kerels, Reinards m.m.v. J. A. Doomerink, fagot. Werken Over sfeer gesproken -. . De Omroep snapt van Mozart en Sibelius. -Inde pauze: Een halfuurtje die met machtig plezier telkens" naar. elkander zooiets ook. En terwijl Barbara en Fransientje op een muziekavond bij de familie Speelman. toe blazen, en zingen en met open monden lachen, 21.00—22.00 „Uit het jonge Hart" een programma prog ons, als we rustig thuis zitten, met hun vingers wanneer Freddy Barendse zijn grappen achter van de jongere lief langs onze haren sttgï^a en verklappen de microfoon verkoopt. Ik heb even met MasDonderdag 30 December: wat ze in hun keukentjes «eJpäjkereld hebben, "•>5—12.45 De Melodisten o.l.v. Dick Groeneveld man gesproken, Hij heeft zoo langzamerhand cerwijl de lichtjes van onze boompjes zachtjes U'S—1500 Gerard van Krevelen en zijn solisten. kans gezien om een zoo goed als geheel Neder1530—16.00 Een half uur gevraagde platen door glanzen en we droomen van de tpejcomst en hoe landsch repertoire op tè bouwen. Hij was er Frans Verlaan.' goed het eigenlijk in sommige dingen dit jaar 1700—17.3<J Dansmuziek door Theo Uden Masman. nogal tevreden over, alleep met de teksten kan toch nog was en hoeveel goede dingen je de 1—18.00 Pianoduo André de Raaff en Jacq. ^nslecht overweg. In Nederland' schijnen » Schutte m.m.v. Josée Sann. mettschheid in het algemeen wel niet gunt en erg veel van elkaar te „houwe" en elkaaa_ 'S—21.30 Concerti door het Concertgebouworkest sjïoe hard je na Nieuwjaar weer zi^lt gaan wero.l.v. Jan Koetsier m.m.v. Branka Musulin. voorkeur in de hei onder een boom op de < Been om door je, werk anderen een beetje gel«k Vrijdag 31 December: Jj te kussen! Het zij zoo, hoewel, als ik een te geven, dan wil de Omroep nog een handje '»■'S—12.45 De Melodisten o.l.v. Dick Groeneveld^O „meissie" was : . eenïgè fantasie en verandering ,13.05—13.45 Dansmuziek door Theo Uden MasmädH mèfehelpen om de sfeer te verhoogen. Dé ernzou niet onwelkom zijn! Overigens: de mannen 19.15—22.00 „OUDEJAARSAVOND 1943", enfl stige Jüanken van de Kerstmuzipk door het jaarsavond-programma, waarin opgenogÉH van Uden Mamman hebben er, zooals altijd, Omroeporkest op 26 December (n.00 uur) Schlagerparadc. Voorts hoort u flit^lH reuze plezjer in. Of je nu Wim Poppink ziet voereri_iifo|p|tóBslotte naar de sproo)cjessfeer van bonte velerlei, dat de Omroep zijn luiflü blazen, Kees Kranenburg hoort trommelen of afgeloopen jaar geboden heeft. „Het Geheintvan de Bronzen Armring" (15.00 Jan Mol zijn guitaar ziet „bestringen": allemaal 22.15—22.45 Vervolg v^é „Oudej «943 . uur) en monden jiit in het programma „Gloria 2».45—23.20 „Krans om het jat «ido Gezelle" helpen ze van harte mee om ons in deze dikwijls in Excelsis Deo", 'een van de volksklankenUitvoerenden Francine Lej J en declamatie, zoo. moeilijke tijden ontspanning te bezorgenI Rik d'Hont, declamal houten, piano. programma's van Eddy Noordijk. Kijk, bij deze En dat, Hendrik, is veel waard. Tot de Kerst23»S—«3-40 Toespra; de Vries. muziek onderga je pas Kerstmis, als je ten0.00—00.15 Toes; dagen dus. Bij Fransientje onder den Kerstecteur-Generaal 00.15—2.00 minste nog een beetje „roersels BM^zjel h^tboom !
geschiedt het best met warme lucht of verwarmde badhanddoeken. Vermijdt tocht. Gebruikt voor de hoofdwassching de niet-alkalische
ZWARTKOP SHAMPODOR SHAMPODOR-BLOND
Je TOBIAS
13 (nr. 52)
Éfcnii'iinnir'rifMfilrtiiiiiliiiifMfciiriiii'-"-'--J-''''-■
■-•■■■■■■■
■
'
CINEMA &
'
"■•
\
15it
7 0ECEMBERi:«
KERST-tAADSEL Oplossing der onderstaande opgave jende men — liefst op een briefkaart — uiteriuk 6 Januari a.8. aan den „Raadsel-regisseur", Redactie ..Cinema & J1»"»" • Paulus Potterstraat 4. Amsterdam-Zuid, Op „de adresliide te vermelden: „Kertt-raadsel 6 Januari . Onder dé inzenders van de opgave worden verloot, een hoofdprijs van ƒ a.50 en vjjf troostpruien van f 1.—.
ZINGT UITSLUITEND VOOIt
f
Cabaret Programma mat o.«.
De Honolulu Hawaians •n
Prof. Murray TaUpaath an gadachlanlazar ladaran dag gaopand vanaf 4 uur
MARKT
[INDHOVEN HET GEZELSCHAP HERMAN BOUBER MET
HET KIND VAN DE BUURVROUW
KRUISWOORDRAADSEL. Horizontaal: 1. krachtig, 4- muzieknoot, 5. wintervoertuig, 7. deel van een mast, 10. winst, 13- meisjesnaam, 14. bijwoord, is. familielid, 16 vulkaan 17. al» ,3 horizontaal, 18. onder anderen (afk.), 19. deel van een wiel, 30. titel van e«?! film, 23. vandaag as. voorzetsel, 26. brilslang, a8. reeds, ag. bid (Lat.), 3«. familielid, 33- menigte (Z.-Ned), 35- 1 eesteeken, 37voorzetsel, 39- wankelbaa». 40. lidwoord 41. *«"g»S™ van planten, 43. nieuwe testament (afk.), 44- '»f'11»«? (Z.-Ned), 46. voegwoord, 47. vochtig, 4». persoontyk voornaamwoord. Vtrtieaal: 1. muzieknaot, 3. titel van een filn, 3. meUjesnaam, 4- familieU«. 6. als 1. verticaal, 7- deel van een mast, 8. achting; 9- telwoord, 11. mooi, ia + 23 naam van een filrastw, is. hemellichaam, 18. voorzetsel, 20. vogel uit Ziid-Aziê, 21. lidwoord (Fr.), 22 + 34. naam van «en filmster, 25. meisjesnaam, 27 pret, 30. afk. op telegrammen, 32. betrekking, 34faam, 36. uitroep, 38. afmeting, 40. dankbetuiging, 41. groente, 42. paardekracht (afk.), 45- voegwoord, 46. voedsel. OPLOSSINGEN VAN 16 DECEMBER (No. 49) V4Tbi»dintsraadsel: wijnrood-roodkleurig, vooroordeel-oordeelkundig, schietlood-loodrecht. speelfluitfluiten, achterwiel-wielrijder, loopeend-eendvogel, linkerhand-handvat. — Rolf Weih. FUmster-logotryflu: a. = than», b. = An», c. = een, d. = en, e. = ode, f. = e, g. = Door, h = do, i. = dankbaar, j. = k, k. = baar, 1. = Egmond, m. = mond, n. = geraas, o. .= «a», p. = Theodor Oanegger. Woordraadsil: 1. barst, 2. fruit, 3. laden, 4. droom, 5. halen, 6. offer, 7. w»cht, 8. drama, 9. derde, 10. dalen. — Rudolf Carl.
t tA
^r*CZ! fk 1
—
ll
^
i
T
\^ \\
4r
J4 Vf
5w
^\ *»
i
w
0E
y^W^'
BAV^l* \«K^V.cn Pony , *'' •l<10PC, : „, Vf.esie"
Ä t* M
M «
V>
\
Toont.ell"'=m,c'C ';
wir
^
L 1K
E.n Wüte ü,oo.n
B.ugman . " ouik. rfa4 Tï,ee tilnntc-en i»^^ ^„„Ms
w«VA)i Wü \
13 14
Z-
.
BeIt
H.
!o
ia X 'ï
.
T
^rt>\ <» \ <
^ |s
\
c
03ste Jaargang - "0
Wt i
WH w
\ \
M %"
TA\
k" ^-P *r , „^ 7^ w ^X0**^u W
S^
iï' tl
\>
5
rL ui^r ^
PRIJSWINNAARS Hoofdtrüs: J. v. d. M. te Amsterdam.. ?"Ä«»: W. S. te Sdiiedam, AS te Rotterdam, J. P. S. te Breda, R. S. te Heemstede, L. K. te Naarden.
met o.a. AAF BOUBER ?
ladaran avond hall acht Zondag middag hal< dila
OUM STADS6R«CHT
j NIJMEGEN
HOOFDPUN » CONSTIPATIE » ZWAARUJVIBHEID J
Wenscht U kennismaking
voot -.■'.'
w-s
en/of correspondentie (nieuwe vrienden, vriendinnen, leuke briefwisseling, conversatie, huwelijk, em.) in Uw woonplaats of elders? Zendt ons dan Uw naam en adres (35 cent, postzegels voor antwoord en administr.kosten insluiten) en U ontvangt ons prospectus en invulformulier.
Bur. „CONTACTCLUB" [Pottbut 277 - AW. C
Kou gevat? Rillerig? Zoo acht grieperig 7 Wacht dan niet tot de koort» U overvalt.
■J
h
- DEM HAA6
j
LA
fel 1
tè&élÊt
Ga vroag naar bed, neem 'n „AKKERTJE Tien lagen één, dal Ge dan weer morgen „(il" opstaat an dat de Griep niet doorzet t „AKKERTJES" zijn griap-vardrijvert bij uitnemendheid en zi) helpen U direct tegen hooldpijn, zenuwpijn-«h rheumatische pijnen.
miCTINES-VICHY beschermen Uw gezondheid, doordat zij een eind maken aan de verstopping, die er veelal de oorzaak van is, dat U zich onprettig en ziek voelt. Zorgen er voor, dot de overtollige stoffen en vergiften snel en veilig langs natuurlijken weg het lichaam verlaten. Een vruchten laxeermiddel in _den vorm van een heerlijk smakende bonbon.
„AKKERTJES" zl|n omgeven door 'n omhulsel van ouwel; Ge proeft niets. Zacht geweekt, glijden ze dan gemakkelijk door de keel.
FRUCTINESVICHY Neem 'n AKKtKJJt De Nederland sehe Pijnstiller
VERTEGENWOORDIGERS VOOR NEOERUND;
CINEMA & THEATER - (nr. 52) 14
: ««—
mmmmmmmm. .'
■
-
■
-
--^
.
;-/
,„ .,,=«..-.. *'s »elrlce «t* daarbuiten als een dor bovaiiigst* en tegeH}k m««« „menschelllfeo" lilrmterron, xoi men tejien Karstm?» ioruaxlen in haar nieuw« film „Gabriele Pambrone , met Siegfried Breuer (Foto Terra)
_L_.
