December 2014
Br. Veron bezoekt Indonesië
In dit nummer: Woord vooraf Data Aan het woord
Ter inspiratie
- Door br. Veron - Tonny en Bart - Ineke Maas - Hélène Verberne - Truus Huijs - Samen op weg - Uitzien over de storm op zee in onze dagen
Nieuws van de huizen Solidariteit met het Zuiden - Fracaritadag
1
Woord vooraf
Met het aanbreken van de advent is ook de tijd aangebroken van kerstmuziek, kerstmarkten, glühwein en cadeautjes. Wat gaat de tijd toch snel. Alweer is een jaar bijna om. Dit is hét moment om eens achterom te kijken naar de realisaties van het voorbije jaar en vooruit te blikken wat de toekomst ons kan brengen. Het is ook de periode van uitzien naar kerstmis, hoopvol uitzien naar nieuw leven, naar een periode van vrede…de tijd staat even stil… Vanuit onze christelijke traditie kunnen we niet voorbij aan het feit dat kerstmis het feest is waarop we de geboorte van Christus herdenken: God die de mens nabij kwam als nooit te voren. Een feest waarbij God en mens elkaar raken. Een feest van hoop, vrede en toekomst. Graag wil ik deze kerstsfeer, die toch telkens weer een speciale sfeer is voor groot en klein, jong en oud, ziek en gezond, … laten spreken vanuit een bezinningstekst. Deze kan ons in de donkere dagen inspireren: welke “kerststalfiguur” spreekt jou aan? Kerstmis is een feest voor onze ogen. Dan is er veel te zien: versierde bomen, een decor van kaarsjes en lichtjes, glinstering van sterren en kerstballen. Je kijkt je ogen uit. Kijken naar Kerstmis is voor christenen ook kijken naar de stal en vooral kijken in de stal. 2
In de stal is immers te zien wat het bijzondere is van Kerstmis. Vraag aan kinderen, wat zij het eerst zien in de stal: dat is het kindje, Jezus. Zij kunnen echt kijken naar het kind. Het is voor hen een kind van vrede, van liefde, van geluk. Waar zijzelf van dromen, dat ligt daar voor hen, nog klein … maar het zal groeien. Maar in en rondom de stal is er nog meer. Er zijn Maria en Jozef, herders en wijzen, schapen, een os, een ezel, een ster en een engel. Kijk eens naar de figuur die jou iets zegt, met deze Kerstmis. Misschien is het de os, die je kracht geeft om vol te houden. Misschien is het de ezel, die met jouw lasten meeleeft. Misschien zijn het de schapen, allen voor wie jij zorg wil dragen. Zie je jouw leven in de stal? Dan begint bij jou echt iets te glinsteren. Rik Renckens Namens de Broeders van Liefde Nederland willen we ieder van u een zalig kerstfeest toewensen en een gelukkig nieuwjaar. Br. Veron Raes, Provinciale Overste 3
Data
Verjaardagen 6 september 17 oktober 16 november 22 november 22 december 12 januari 28 januari 4 februari 1 maart 6 maart
Br. Chris Doorakkers * Br. Pax Vermeeren * Pastoor Bekx Pastoor Lunter Br. Jan van Dijk Br. Tarcisius Inderfurth Br. Jan Spierings Br. Jo Selten Br. Dominicus Br. Toon van Bergen
* De redactie biedt haar excuses aan voor het per abuis niet vermelden van de verjaardag van Br. Chris en Br. Pax. in het zomernummer van Kort Nieuws. Bij deze alsnog! Bijzondere dagen 2 december Sint Nicolaas in Schaft 18 december Kerstbezinning personeel, vrijwilligers en broeders 25 december Gezamenlijke maaltijd broeders 11 januari Jaarlijkse dag voor de Aangesloten Leden – Gent 28 januari Recollectie door Pater Kroese 21 maart Broederdag in Vorselaar 25 maart Recollectie door pater Kroese Overleden 16 augustus 6 september 2 november
Mw. H. Mommen - Weijers (schoonzus Br. Piet) Br. Irenaeus Copray Dhr. T. Sprik, bewoner Broederhuis Eikenburg 4
Aan het woord
Beste Broeders en collega’s, Jaren hebben wij, Tonny en Bart, gewerkt op Eikenburg. Het was een heel mooie tijd om dit te mogen meemaken. Ook de vakantieweken in het verleden voor ouderen waren altijd een mooie belevenis. Velen leuke momenten hebben wij mogen ondervinden, maar ook momenten van afscheid nemen van meerdere Broeders van Liefde. Nu is de tijd gekomen om afscheid te moeten nemen van deze bijzondere omgeving: de gezondheid van Tonny liet het niet verder toe om door te gaan en na zeer goed overleg en met bezoek aan huis van overste br. Veron hebben wij afscheid genomen van Eikenburg. Op het moment gaat het met Tonny eigenlijk stabiel, gelet op het ziek zijn van haar. Met de nodige zorg erbij van de buurtzorg en mij lukt het vrij goed. Wij wensen jullie allemaal alle goeds en zeker in verbondenheid zullen wij nog vaak aan jullie denken. Broeders en collega’s veel dank dat wij bij jullie hebben mogen zorgen. Voor straks ook fijne kerstdagen en een gezond 2015. Vriendelijke groeten van Tonny en Bart De dank is geheel wederzijds: De Broeders van Liefde danken Tonny en Bart voor hun jarenlange inzet en goede zorgen!
5
Afscheid Zonnebloem op de Heihoef Zoals u eerder heeft kunnen lezen, heeft in september de laatste “Zonnebloemweek” in de Heihoef plaatsgevonden. Ineke Maas is jaren geleden als gastvrouw begonnen op de Heihoef. Zij heeft het stokje ruim 10 jaar geleden overgedragen aan Hélène Verberne, die samen met Sjouke Bos de laatste week heeft mogen begeleiden. Zij vertellen graag over hun ervaringen met de vakantieweken van de Zonnebloem. Ook nu maakt Ineke de start en sluit Hélène af. In eerste instantie was dit paviljoen onderdeel van het Internaat van de Broeders van Liefde. Nadat het gedeelte waar de leerlingen van de basisschool in gehuisvest waren, gesloten werd, en men op zoek ging naar een andere bestemming voor dit gebouw, kwam er al spoedig een nieuwe gegadigde zich melden. De Nationale Vereniging De Zonnebloem was voor uitbreiding van haar project voor vakantiemogelijkheden voor zieken en gehandicapten op zoek naar een goede huisvesting voor een langere termijn. Eikenburg was geen onbekende bij de Zonnebloem. Want al vele jaren was Eikenburg, en met name De Heihoef één van de locaties waar men in de vakantieperiode, als de leerlingen van het internaat met vakantie naar huis waren, konden logeren. Kamers en zalen werden ingericht om gasten, die langdurig aan bed gebonden waren, een week te laten genieten van even ertussen uit: even een andere omgeving, even genieten van de natuur of een keertje winkelen, en toch verzekerd zijn van de zorg die men nodig had, gegeven door vakkundige vrijwilligers, verpleegkundigen, mensen voor de huishouding, mensen die de brancards en de rolstoelen moesten duwen. 6
Broeder Ton van Heugten die op Eikenburg woonde en gedurende het schooljaar groepsleider was op het internaat, ging al vele jaren als leidinggevende van zo’n vakantie mee en hij had zodoende erg goede kontakten met de directie van de Zonnebloem. Dus toen hij wist van het vrijkomende paviljoen, waren de plannen voor de nieuwe wensen van De Zonnebloem gauw geregeld. Het weekprogramma werd door de groep zelf vastgesteld. Vaste prik was wel iedere week een wandeling naar de hut van Mie Pils in het bos. Voor dat uitstapje werden in de keuken van Eikenburg elke week stapels pannenkoeken gebakken voor de picknick op het terras van Mie Pils of bij het ven dat daar vlak bij ligt.
Natuurlijk was een wandeling naar de stad ook een vast programmaonderdeel. Iedere week waren er ook 1 of 2 gezellige avonden met zang en muziek. Af en toe waren er demonstraties van rolstoeldans, een glasblazer of een volksdansgroep. En niet te 7
vergeten de Bonte avond met sketches, liedjes en toneelstukjes. En zonder kienen was de week niet compleet! Tijdens de week werd door de vrijwilligers voor alle gasten een herinneringsalbum gemaakt, om thuis over te kunnen vertellen en om zelf bij het lezen nog na te kunnen genieten. In de loop van de week lieten bijna alle gasten het thuisfront weten hoe goed dat zij het op vakantie hadden, de schitterende omgeving, de perfecte locatie, het lekkere eten, de geweldige gastvrijheid en de niet aflatende zorg van de vrijwilligers. Niets dan lof en dankbaarheid. Het aantal gasten en vrijwilligers die in de loop van de jaren op de Heihoef neergestreken zijn, loopt in de duizenden. Vooral op zaterdag namen heel veel mensen met tranen in de ogen afscheid, met veel dank voor alles en met een steuntje in de rug voor de toekomst. Het waren weken met een gouden randje, om nooit te vergeten. Ineke Maas Op zaterdag 20 september hebben wij (Sjouke en Hélène) met gemengde gevoelens afscheid genomen van de laatste Zonnebloemgroep. Niet alleen van de Zonnebloem maar ook van de contacten met de mensen van het schoonmaakbedrijf, de wasserij, de drankhandel, de Sligro, de diverse monteurs en vertegenwoordigers en ga zo maar door. Ruim 10 jaar geleden heeft Br. van Heugten mij gevraagd om te komen werken als locatiemanager bij de Heihoef en als gastvrouw voor de Zonnebloemvakanties. Ineke Maas heeft mij het 1e jaar ingewerkt, waarna zij is gaan genieten van een welverdiend pensioen. De laatste 6 jaar hebben Sjouke Bos en ik samen gefungeerd als gastvrouw. 8
In die 10 jaar is er veel gebeurd en veranderd bij de Heihoef. Ten 1e de grote verbouwing in de winter van 2004/2005, gepaard gaande met het uitzoeken van nieuw sanitair, nieuwe meubels, nieuwe stoffering enz. enz., wat natuurlijk erg leuk is om te doen. Ook is er een kantoor ingericht, omdat de broeders op verzoek van de Zonnebloem het beheer van de Heihoef hebben overgenomen. Er is toen heel wat administratief werk bijgekomen. In de loop der jaren zijn er nog meer veranderingen doorgevoerd, o.a. in samenwerking met het keukenpersoneel. Het werken met, en het contact met voornamelijk de vrijwilligers van de Zonnebloem, is heel afwisselend. Je leert ontzettend veel mensen kennen uit alle streken van Nederland, met allemaal hun eigen gewoontes en dialecten. Vooral met de stafleden die ieder jaar terugkwamen, bouw je toch iets op. Het afscheid op zaterdag was dit jaar dan ook regelmatig weemoedig. Het mooiste van dit 9
werk was dat de gasten vaak met een traan afscheid namen, omdat ze het zo ontzettend fijn hadden gehad. Vooral als je weet dat sommige van hen normaal amper de deur uit komen. Daar doe je het toch voor. Ik hoef gelukkig nog geen afscheid te nemen van de fijne sfeer op Eikenburg, want nadat alles bij de Heihoef is afgesloten ben ik 1 dag per week werkzaam als administratief medewerkster bij Fracarita Netherlands. Hélène Verberne Broeders, personeel, mensen van de keuken, mensen die zorgden dat alles weer heel werd als het kapot was, die voor het onderhoud van de tuin zorgden etc. etc., allemaal heel hartelijk bedankt dat jullie duizenden mensen een fijne vakantie hebben bezorgd.
Bedankje van Truus Ik was blij verrast met alle reacties op mijn artikel in de vorige uitgave van Kort Nieuws. Langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor de kaartjes en de mails, de bloemen en de cadeautjes. Ik kan jullie vertellen: met pensioen gaan is leuk en het is fijn om wat meer tijd te hebben voor familie en vrienden. Maar een beetje bezig blijven bevalt me ook goed. Op de maandagen ben ik nog aan het werk, voornamelijk in het archief. Groetjes, Truus Huijs-Haenen
10
Ter inspiratie …samen op weg Van 18 tot en met 20 augustus j.l. was pater Tjeu Timmermans, karmeliet van de Orde van de broeders en zusters van O.L.Vrouw van de berg Karmel (O.carm.), wederom een inspirerende gids op een geestelijke reis van drie dagen……….samen op weg. Een reis van verkenning en verwondering, van uitkijk en inkeer. We noemen een dergelijke ‘reis’ ook wel bezinningsdagen, of ‘retraite’, afgeleid van het franse werkwoord ‘retraire’ = terugtrekken, of het latijnse ‘retrahere’, beide in de betekenis van afzonderen. Terugtrekken in afzondering, om even stil te staan bij die dingen, die normaal wellicht aan onze aandacht ontsnappen of overstemd worden door de ‘ruis’ van alledag. ‘Her-inneren’, dat wil zeggen mezelf opnieuw afstemmen op mijn inner-lijk, daar waar de snaren van mijn ‘ziel’ zijn gestemd op de toonsoort van een Werkelijkheid, groter dan wijzelf. Een reis van buiten naar binnen, waar ik mij laat raken door het Geheim van het leven zelf, een ervaring die ik mag delen met mijn reisgenoten. En die reisgenoten waren alle Nederlandse broeders, aangesloten leden en bewoners van het broederhuis. We luisterden en lieten ons bezielen door een karmeliet, die ons op bijna vanzelfsprekende wijze deelgenoot maakte van zijn eigen ervaringen. Tjeu valt je niet lastig met ingewikkelde concepten. Hij sleept je niet mee over platgetreden paden, dringt je geen uitgesleten theorieën op. Hij neemt je mee in een beweging van een bewogen mens, gedreven door Zijn Aanspraak, waarbinnen zijn eigen levensweg zich ontvouwt als een uitnodigende geestelijke weg, begaanbaar voor ieder die er naar verlangt. Tjeu liep een eind met ons op, wees soms de weg, week er soms ook vanaf, om 11
via karresporen en onverwachte kronkelweggetjes plotseling samen op een punt te komen, waar het uitzicht indrukwekkend was en meer dan drie-dimensionaal. Een mystieke weg, niet bedoeld als spirituele acrobatiek, maar als het ontdekken van een perspectief, dat je als vanzelf uit je eigen centrum trekt, over je grenzen heen naar een onbekende einder, opdat de Onnoembare Zelf ter sprake kan komen. Tjeu slaagde er wederom in om het onnoembare te laten spreken………………… Arie Trum Hoe kunnen wij spreken over een Werkelijkheid die niet valt uit te leggen? Hoe kunnen wij spreken over een Aanwezigheid die we vaak als afwezigheid ervaren? Of is het juist daarom te doen: de Tégenspraak stamelend ter sprake brengen? Woorden voorbij kiert de ruimte om te voelen en te beseffen waar het in je leven om gaat: de Gave van de overgave. Rianne Jongstra
Een uitgebreide weergave van bedoelde overwegingen is op te vragen bij het secretariaat. 12
Uitzien over de storm op zee in onze dagen Bijna had Alfons Kroese (karmeliet van de Orde der Ongeschoeide Karmelieten) het medium televisie uit zijn leven gebannen, zo vertrouwde hij ons toe aan het begin van zijn periodieke overpeinzingen in het broederhuis op 17 september j.l. Niet langer wilde hij geconfronteerd worden met een schier eindeloze reeks ingrijpende gebeurtenissen op mondiaal en nationaal niveau, waarbij het kwaad in de vorm van oorlog, geweld, honger, onderdrukking, criminaliteit, discriminatie, uitbuiting, en in nog vele andere gedaanten, zich dagelijks via de media aan ons opdringt. Even wilde hij een denkbeeldig ‘staakt het vuren’ inlassen, even de onheilscarrousel stop zetten. Even niets. Hij wilde deze betrekkelijke rust gebruiken om na te denken, te mediteren over de vraag waarom er zoveel leed en onrecht om ons heen is. Even wilde hij ‘uitzien over de storm op zee in onze dagen’, met de blik van de vissersvrouw, als bronzen beeld vereeuwigd op de kop van de Scheveningse Keizerstraat, de bezorgde ogen turend naar de zee, ‘die steeds weer nam en eenmaal zal wedergeven, allen die zijn gebleven’. Dat mediteren deed hij met de psalmist van psalm 77, een zogenaamde klaagpsalm, waarvan de woorden niet aan actualiteit hebben ingeboet: Mijn stem naar de Machtige ik schreeuw het uit. Mijn stem naar de Machtige Hij luistert naar mij. Zo luidt het tweede vers in de vertaling van Kees Waaijman)1. In zijn toelichting daarop zegt hij dat de roepende beweging van de mens naar God toe gelijk is aan de ontfermende beweging van God, de Machtige, in de richting van de mens, met andere woorden: als ik tot God roep, komt Hij nabij. Het is alsof de psalmdichter hiermee 13
zeggen wil: ‘diezelfde roepende stem is het waarin, op geheimvolle wijze, de Machtige zich verenigt met mij, naar mij luistert………..’ In allerlei toonaarden herhaalt psalm 77 de vraag: ‘waar is God ?’. Kent Hij onze nood wel ? Beseft Hij wel in wat voor gruwzame werkelijkheid onze wereld op zo vele plaatsen is gedompeld ? Is Hij wel betrokken op het wereldgebeuren ? Hoe graag willen we antwoorden op al onze vragen met betrekking tot het vele onrecht in de wereld. Hoe reddend is Jezus in deze wereld aan het werk? Het slot van de psalm wijst wel een weg: Dwars door de zee ging Uw weg, Uw pad voerde dwars door het machtige water, maar Uw voetspoor was nergens te zien. Soms schakelt God verrassend mensen in, ooit Mozes en Aäron (vers 21), maar ook in onze tijd: ‘onverwacht geeft God mensen, die de verdrukten uitleiden. Dat is iets om ’s nachts over na te denken’ zegt A. van de Beek)2, ‘dat God in deze wereld met onmenselijke mensen, mensen geeft, die leiding geven aan de onderdrukten om hen te bevrijden’. Alfons Kroese vroeg zich af waarom met name mystici nooit de vraag naar het waarom van menselijk lijden stellen, waarom God het onrecht in de wereld geen halt toeroept. Zijn mystici in hun groeiende eenheid met Gods liefde aan die vraag voorbij? Weten zij –zoals in het gedicht van Rianne Jongstra)3- hoe zij moeten kijken naar het leven ?
14
Kijken naar het leven is het ontwaren van een gebroken werkelijkheid. En toch….als ik mijn eigenmachtigheid kan loslaten, opent zich een RUIMTE waarin de eindigheid van mijn bestaan zich openbaart in haar gratuïteit. Het is de paradox van de geestelijke weg waar ik open in gebrokenheid: daar ben JIJ – Oneindig en genadig – toebuigend naar mij. ‘Uitzien over de storm op zee in onze dagen’. Dat is wat de Scheveningse vissersvrouw deed in haar dagen, met bezorgde blik wellicht, maar met vertrouwen. Dat spreekt uit de woorden van Inge Lievaart)4: De zee, die steeds weer nam zal eenmaal wedergeven allen die zijn gebleven aan Hem die eerst omkwam de Heer van wind en water aan Christus triomphator.
15
Dat ongebroken vertrouwen in een werkelijkheid die groter is dan het leed dat mensen soms te verduren hebben, het besef dat wij niet kunnen weg geraken uit Gods liefde, wat er ook gebeurt. Dat is wat zoveel mensen in soms gruwzame omstandigheden blijkbaar hebben ervaren. We denken aan Elie Wiesel, Emmanuel Levinas)5 en Etty Hillesum)6, mensen die op het dieptepunt van hun lijden hebben ervaren dat er een werkelijkheid was, die hun lijden oversteeg. Waar het roepen van de vraag: ‘Is God het verleerd om medelijden te hebben?’ (vers 10) het bidden van hun wezen werd. Waar Levinas schrijft dat hij was aanbeland op het punt waar God Zijn gelaat bedekte en hij alleen nog in het hart van zijn lijden de overwinning kon behalen. Dat is zich uitstrekken zonder enig houvast: ‘ik strek mijn handen uit bij nacht’ (vers 3). Misschien mogen we toch het vertrouwen hebben dat we als mens zijn begiftigd met een kracht, geboren uit liefde en genade, om uit te stijgen boven het leed dat ons kan overkomen, zodat we misschien, héél misschien, net als die jonge pastoor uit de roman van George Bernanos: ‘Dagboek van een dorpspastoor’, net voor hij stierf kon zeggen: ‘Tout est grâce’, alles is genade……. Ja, alles is genade. En is het toeval dat deze woorden ook uit de mond kwamen van de ‘kleine’ heilige Teresia van Lisieux op haar zware sterfbed: ‘Tout est grâce’. Mogen ons deze drie woorden over de lippen komen en er rust in vinden als ook wij ons kruis te dragen hebben: ‘Alles is genade’. Arie Trum
)1 )2 )3 )4 )5 )6
Kees Waaijman, karmeliet en hoogleraar spiritualiteit en mystiek. A. van de Beek, theoloog en hoogleraar symboliek Rianna Jongstra, geestelijk verzorger, uitvaartbegeleiding Inge Lievaart, Nederlands dichteres Wiesel, Levinas, overlevenden holocaust Etty Hillesum, +Auschwitz 1943 16
Nieuws van de huizen
Broederhuis Eikenburg - Op 6 september j.l. is, gesterkt door het Sacrament der Zieken, br. Irenaeus Copray overleden. Br. Irenaeus, was één van de broeders van de Congregatie Broeders van de H. Joseph, die al lange tijd in het Broederhuis Eikenburg woonde. Wij herinneren ons br. Irenaeus als een liefdevol en hartelijk man die ons in wijsheid en mildheid voorging. - Wanda van der Aa heeft na ongeveer 14 jaar afscheid genomen van het Broederhuis. Ze zal gemist worden als fijne collega en persoonlijke begeleidster van veel bewoners van het Broederhuis. Wanda is bij de Thuiszorg gaan werken in het VVT team: een team wat specialistische medische en verpleegkundige handelingen verricht in de thuissituatie na ziekenhuisopname. Wanda, bedankt en veel plezier in je nieuwe werk! - Dhr. Sprik, één van de eerste niet-religieuze bewoners van het Broederhuis, is op Allerzielen j.l. overleden. Hij heeft van pastoor Moons, in het bijzijn van br. Fons, enkele verzorgsters en zijn vrouw het sacrament van de zieken mogen ontvangen. Provincialaat - Wist u dat landgoed Eikenburg “de kraamkamer van vleermuizen” in het Tongelreepgebied is? Op 12 september vond er een excursie plaats waarbij er gezocht werd naar de watervleermuis, de rosse vleermuis en de dwergvleermuis. - Vanuit de sacristie van de psychiatrische inrichting Sint Servatius in Venray en vanuit het noviciaat in Oostrum is liturgische kleding naar Eikenburg gebracht. Het Limburgs 17
Museum is naar deze kleding komen kijken en heeft diverse dingen meegenomen die binnenkort een plaats in het museum krijgen. - Op 1 oktober vond de jaarlijkse dag voor de Open Beweging van oud-broeders plaats. Het was een mooie dag van ontmoeting en informatie-uitwisseling. Johan Verberne vertelde over de toekomst van landgoed Eikenburg, Hermien Staals informeerde over Fracarita Netherlands en Br. Wout vertelde over het werk in de missie. ’s Middags werd er een bezoek gebracht aan het museum en een wandeling gemaakt over landgoed Eikenburg. - Lang staat de Heihoef niet leeg, want vanaf 10 november wordt de Heihoef in gebruik genomen door Pinnokio, een zorgatelier voor o.a. mensen met een herseninfarct. Roermond - Jos en Koen, van het huis van Welzijn, hebben het boek ‘Nederland en de Broeders van Liefde’ ontvangen. Op de voorpagina staat bovenaan: “Ten dienste van de medemens”. Een titel die ook Huis van Welzijn past. Op 15 oktober waren alle medewerkers van Huis van Welzijn uitgenodigd voor een bijeenkomst in het Klooster. De Broeders Martin, Toon en Veron hebben hen ontvangen in hun eigen woonkamer met een kop koffie en wat lekkers. Daarna heeft Broeder Veron het verhaal van de Broeders van Liefde verteld in één van de eigen ruimtes van het Huis van Welzijn. Het was een mooie en goede avond! - Broeder Toon en broeder Martin hebben zeer hard gewerkt aan de voorbereidingen voor een pad rondom het klooster. Struiken zijn geruimd en stoeptegels staan klaar om gelegd te worden. De pad aan de voorkant van het klooster is inmiddels klaar. Tijdens de werkzaamheden is er natuurlijk ook tijd 18
geweest voor een kop koffie met interessante verhalen over de bijenvolken op het terrein van de broeders. Etten-Leur - Br. Tarcisius ontmoet oud-leerlingen - vervolg De uitzending van het programma de Reünie over het internaat Edw. Poppe in Etten-Leur, waar Br. Tarcisius Inderfurth voor naar Hilversum is gereisd, zal plaatsvinden op zondag 7 december a.s. op NPO 1 om 20.20 uur. Br. Tarcisius zal zelf niet in beeld komen, maar de oud-leerlingen zitten opnieuw in de schoolbanken. - Soms loopt het “even” wegbrengen van wat lege flessen niet zo goed af. Zo is br. Tarcisius lelijk komen te vallen met de fiets. Hij heeft een aantal weken last gehad van een ontstoken been en was daardoor minder mobiel, maar is nu gelukkig weer aardig hersteld. Algemeen - Op 7 november hebben we samen als broeders, personeel en vrijwilligers van de Broeders van Liefde genoten van het jaarlijkse personeelsfeest. Het was weer een geslaagde avond!
19
Solidariteit met het Zuiden
Fracaritadag Op 17 oktober vond in Eindhoven de 1ste Fracaritadag plaats. Onze achterban kreeg meer informatie over de huidige stand van zaken m.b.t. Fracarita Netherlands en werd ook uitgenodigd om mee na te denken over de toekomst van de organisatie. We kijken terug op een geslaagde dag waarin er een goede mix was tussen informatie-uitwisseling enerzijds en ontspanning anderzijds. De ochtend was gevuld met presentaties over Fracarita en het werk van de broeders van Liefde wereldwijd door Br. René Stockman, Br. Veron Raes, Br. Jos Mathijssen en Br. Wout Lips. Tussendoor was er tijd voor Indonesische dans en het luisteren naar Indonesische verhalen van Elisabeth Riphagen. Na de heerlijke lunch, aangeboden door de fam. Ong, was er ruimte om met elkaar van gedachten te wisselen over fondsenwerving, het vriendencomité en praktische hulp. De dag werd in stijl afgesloten door de muzikale tiener Friso die een traditioneel Indonesisch instrument, de Anklung, bespeelde. We gaan aan de slag met de ideeën die uit deze Fracaritadag zijn voortgekomen! Op de volgende bladzijden treft u een fotoverslag van de dag aan. In het volgende Kort Nieuws zullen we een verslag zetten van het bezoek van Br. Veron en Br. Stockman aan Indonesië. 20
Br. René Stockman, Ontwikkelingen van de Broeders van Liefde Wereldwijd. “Wij proberen God’s Liefde uit te stralen naar de wereld, speciaal naar de armste toe. We willen meewerken aan de menselijke waardigheid omdat we iedereen zien als kind van God. We zijn niet pessimistisch, niet optimistisch, maar realistisch met hoop! Eén van de uitdagingen waar we voor staan is het garanderen van de financiële leefbaarheid van onze initiatieven door: Een bijdrage van de zieken, leerlingen etc. zelf waar mogelijk Het bevorderen van lokale solidariteit op financieel vlak, door overheidssubsidies of lokale weldoeners Het genereren van inkomsten door het opzetten van “income generating activities” zoals een hotel in Tanzania Het bevorderen van projectmatige internationale steun.”
Br. Veron Raes, Fracarita Netherlands. “We zijn ambitieus met onze actie 2014: we hebben € 130.000,- nodig voor de nieuwe daken voor de slaapzalen van het doveninstituut in Wonosobo. We zijn klein begonnen met elke maand een collecte en willen nu groter doorpakken door beleid en visie te ontwikkelen en om te zetten in daden met de output van deze Fracaritadag.”
21
Br. Jos Mathijssen, Fracarita International. “Het logo van Fracarita, zowel internationaal als lokaal is de duif van de Ark van Noah: de duif die leven terugbracht. De groene olijfkleur staat voor de hoop, hoop die de Broeders van Liefde levend houden. De vleugels van de duif zijn handen die verwijzen naar internationale solidariteit en de spiritualiteit van de Broeders van Liefde die concreet zichtbaar is in professionele werken van barmhartigheid.”
Br. Wout Lips, Getuigenis van het werk in de missie.
“Ik heb het gevoel dat ik een groen takje heb kunnen brengen wat nog altijd groen is. Geld geven is belangrijk voor het project, maar ook voor het gevoel van de mensen daar: het gevoel dat je belangrijk bent en erbij hoort!”
22
Aandachtige luisteraars tijdens de ochtend
Middag met workshops en een muzikale afsluiting
Vriendencomité…
En praktische hulp…
Fondsenwerving…
De afsluiting van de Fracaritadag op de Anklung
23
Achter de eeuwige glimlach van Elisabeth Riphagen Op de Fracaritadag is er door Elisabeth Riphagen voorgelezen uit haar boek “Achter de eeuwige glimlach”. Elisabeth heeft hierin ontmoetingen beschreven die ze de afgelopen tien jaar in Indonesië heeft gehad met mensen die ze zomaar tegenkwam. Ze schrijft zeer boeiend over wat hen bezig hield, hoe hun leven er uitzag, wat hen gelukkig maakte en wat religie voor hen betekende. Het boek is voor € 20,- te verkrijgen bij Hermien Staals van het secretariaat. Per verkocht boek gaat er € 5,- naar onze actie 2014!
Verkoop postzegel- en muntenverzameling Br. Tarcisius heeft een postzegel- én een muntenverzameling die hij wil verkopen. Bent u geïnteresseerd of kent u iemand die interesse zou kunnen hebben, neem dan contact op met het secretariaat. De opbrengst gaat naar Fracarita Netherlands. Stand fondsenwerving Wonosobo De thermometer van de actie 2014 staat eind november op ruim € 20.800,- . De Wilde Ganzen maken daar € 32.300,- van. Met de ideeën die uit de Fracaritadag zijn gekomen, vertrouwen we erop dat we medio 2015 voldoende geld hebben ingezameld. 24
Nieuws van Sint Annaklooster
Zoals in elk nummer van dit blad melden we enkele nieuwtjes van Sint Annaklooster. Belangstellenden kunnen dit en meer nieuws volgen op Facebook. - Op 21 augustus heeft er een externe audit plaatsgevonden bij het onderdeel re-integratie en re-socialisatie van Rentree. Met een dikke 8 werd aan alle normen voldaan voor de verlenging van het keurmerk “Blik op weg”. Proficiat Rentree! - 26 augustus vond er een werkbezoek van de gemeenteraad uit Eindhoven plaats. Het was een nuttig en informatief bezoek waaruit goed gebleken is waar Sint Annaklooster zich zoal mee bezighoudt. - De fietsenmakers van Rentree zijn op Facebook in het zonnetje gezet. Zij knappen vakkundig fietsen op, plakken banden, kortom alles wat nodig is om weer zorgeloos te kunnen fietsen. En dat alles tegen een geringe vergoeding. Goed om te onthouden en gebruik van te maken. - In een hartverwarmende en betrokken sfeer hebben op 11 oktober veel geïnteresseerden de open dag bij Hospice de Regenboog, en Logeerhuis en Hospice In Via en Valkenhaeghe bezocht. - In oktober vond weer het jaarlijkse Vrijwilligers Bedankfestijn plaats, als blijk van waardering voor de vele vrijwilligers die zich enorm inzetten voor cliënten en gasten van Sint Annaklooster. Ook werd het jubileum van een aantal vrijwilligers gevierd. 25
Tot slot
In het vorige nummer van Kort Nieuws heeft iedereen kunnen lezen dat Truus Huijs per 1 oktober met pensioen is gegaan en dat zij is opgevolgd door jou, Hermien Staals. Inmiddels ben jij een bekend gezicht geworden op het provincialaat en een bekende stem aan de telefoon. Toch willen we je vragen jezelf wat nader aan onze lezers voor te stellen. Truus stond april j.l. twee keer bij mij aan de deur: de eerste keer was ik niet thuis en deed mijn oudste zoon open. (Ik heb 3 kinderen: Toon van 22, Jules van 20 en Sanne van 18). Toon zei dat er iemand aan de deur was geweest maar ik had geen idee wie. De week erop was ik gelukkig wel thuis. Truus vertelde me dat ze met pensioen zou gaan…dat ze een opvolgster zocht die thuis was in de religieuze wereld…en dat ze aan mij moest denken. Ik ben gaan praten met Truus, een paar dagen later met Br. Veron en daarna was de beslissing snel genomen: de stap naar werk bij de Broeders van Liefde sluit heel goed aan bij mijn vrijwilligerswerk en opleidingen die met “geloof en kerk” te maken hebben en een jarenlange droom van mij om bij een religieuze organisatie te mogen werken. Het leek ver weg: per 1 september starten, maar met een heerlijk lange zomervakantie tussen twee banen in, vloog de tijd voorbij! De maand september hebben Truus en ik op een hele fijne manier samengewerkt en mocht ik kennismaken met het werk, met alle broeders en personeel op Eikenburg en uit Roermond en Etten-Leur en zelfs al met wat Broeders uit België.
26
Ik ga blij naar mijn werk toe en ga weer blij naar huis. Dat zegt volgens mij genoeg. Ik realiseer me heel goed dat het een hele tijd zal duren voor ik jullie allemaal én mijn werk goed zal kennen. Een kennis van mij schreef heel grappig, nadat hij hoorde van mijn nieuwe werk: “Een zuster met liefde, bij de Broeders van Liefde”. Grote woorden, maar toch raakte het me wel. Daar probeer ik naar te streven: vanuit een christelijke bewogenheid alles met LIEFDE doen. En om het niet te zwaar te maken: ook vooral met HUMOR, maar daar ontbreekt het op het provincialaat gelukkig niet aan!!! Dankjewel Hermien. Hoewel Truus voor veel zaken een goede neus heeft, had ze die ook deze keer weer voor een geschikte en sympathieke opvolgster. Wij, als redactie willen jou graag succes toewensen en vooral veel vreugde in je werk en we hopen dat we nog lang met je mogen samenwerken.
De vuurdoop op de Fracaritadag! 27
De redactie van Kort Nieuws bestaat uit: Br. Veron Raes, Provinciale Overste, eindredactie Br. Frans van de Sande Arie Trum Hermien Staals
Kort Nieuws is een periodieke uitgave van het Provincialaat en van de Broeders van Liefde in Nederland. De redactie is te bereiken via: Kort Nieuws, Broeders van Liefde Aalsterweg 289, 5644 RE EINDHOVEN Tel.: 040-2141600 Mail:
[email protected] Het blad is ook te lezen op internet: www.broedersvanliefde.com 28
