> ##, : üiii. TONY VAN EYCK. jdl«optreetk in dm LHa-toonllIm j Sirich durch dia Rachnunj" 1* ^MH. m 0.TBI

►

Waarom ik voor fi|ne stoffen uitsluitend Persil gebruik? *• Persil heb ik altijd in huis. Het spaart de wasch en is zuinig in het gebruik. Waarom zal ik dus een ander waschmiddel koopen ? Ik ga mijn geld niet verspillen.

Persil geeft mij het grootste gemak, omdat ik het koud kan oplossen en er koud mede kan wasschen. Ik bespaar tijd en geld, omdat ik geen heet water noodig heb.

Voor het wasschen van gekleurde en fijne stoffen, neem ik eén volle eetlepel Persil op 2 Liter koud water. Eerst oplossen in een beetje koud water tot een papje, zonder klonten.

■

Persil is niet alleen eenvoudig in het gebruik, maar ook hygienisch, want het bezit waardevolle desinfecteerende eigenschappen.

■■-

:

'

>■•##,

5

- Ik benut dus, als zuinige huisvrouw, ten volle alle voordeelen, welke Persil

:

üiii

mij biedt.

Inderdaad,

TONY VAN EYCK. jdl« optreetk in dm LHa-toonllIm j „Sirich durch dia Rachnunj"

m

Red. en Adm. Oalgewater 22 Leiden. Tel. 700 Postrekening 41880

VerschUnt wekeiyks — Pr^s per kwartaal f. 1.95.

•1* ^MH.

0.TBI

el leoeo oa/f» ^CdirciimcM ^//méiraes DE MYSTERIEUZE GESCHIEDENIS VAN EEN OUD BOEK. - MADELEINE ALS DETECTIVE.

Er jonger en frisscher uitzien! ledere moderne vrouw weet, dot de voorwoorde tot succes helnTJeK9e,a0:SfeinVS- Zli ^"""ert er zich de hTê heden zelfs bewust om, dat zij er mooi en jong uitziet. ZK «! in ««nlo em
oltéXl!' Verhr9t u6! .bekoorliike *" bedekt het nod Jige

SSÄ u ^If ?.üPerb-L'PPenstift" verondert individueel vlrPPe a düürZa0m 0no vallend e Äfk K;äln^Superb Yis^ P " °°nireKkeliikJChasana tegen weeren'waterbestand en kissprooF,geeftmetaf,.snietalleenonschadellik,dochuitstekendvoor verzorging der huid en lippen. Niemand bespeurt het gebruSL

KMÄSÄM' Kleine verpakkingen • Lippenstift f. ..'35 en rouge f. ..35 Overal verkrijgbaar I

HEBBEN EEN ENORM SUCCES! Geen wonder ook. De prachtige 6 cents Slabilo Sumatra, ilianf ook in blik, 10 stuks 60 cents en daarnaast de sublieme 8 cents Delgado, vinden in smaak en geur, door de schitterende KAREL I melange hun weerga niet. Elke rooker is er enthousiasl over. Rookt ze voortaan ook!

Er is maar één

<(%abe£1 SUPPLETIEFONDS VAN VAN

Generaalvertegenwoordiging. J. Winkel Jzn., Den Haag, Merwedeslraal 47, Tel. 772595

HET ALGEMEEN PENSIOENFONDS NEDERLANDSCHE TOONEELISTEN STADSSCHOUWBURG KAMER 38

DR. M. ALBERSHEIM, FRANKFURT A. D. M., PARIS EN LONDON

AMSTERDAM SPECIALE MODEZAAK wil in relatie treden met cliënten, welke op een convenieerende betalingswijze BONT OF WINTERMANTEL willen betrekken. BRIEVEN ONDER No. 4 5 8. BUREAU VAN DIT BLAD.

Vraagt steeds

„APOLLO-KAARSEN" Groote lichtsterkte, voordeelig in het gcbralli

BOUGIES-ANTIQUES Een sieraad voor kroon en kandelaar

De Stearlne-Kaarsenfabrlek „APOLLO" Schiedam Gevestigd 1870

Het is gebleken, dat ons Suppletiefonds een zegen is voor den tooneelist, die niet voor zijn ouden dag heeft kunnen zorgen en nu weerloos staat in den moeilijken levensstrijd, die juist voor hem zoo zwaar is. Maar zonder blijvende hulp van allen, die, als vrienden van het tooneel, den ouden kunstenaar een goed hart toedragen, is het ons niet mogelijk nood buiten de deur te blijven houden. Opnieuw wenden wij ons tot U, met het vriendelijke verzoek, ons daarbij te willen helpen met een door U zelf te bepalen donatie. Alleen door tusschenkomst van ons fonds bereikt U het doel: directe hulp aan oude tooneelisten. Voor inlichtingen is ons kantoor steeds tot Uw dienst Wij betuigen U bij voorbaat onzen dank.

Vol bewondering keek Madeleine Vautel naar haar verloofde Maurice Pellerin die, als doof en blind voor alles om hem heen, gebogen stond over een stuk oud leder op zijn werktafel, waarmede hij op voor haar volmaakt onbegrijpelijke wijze manoeuvreerde. Ze schepte behagen in de handigheid, het meesterschap, waarvan zelfs de geringste zijner bewegingen getuigde. „Wat is dit, Maurice ?" vroeg ze na een poosje. „Het is heel anders dan wat je gewoonlijk onder handen hebt." Met een glimlach keek de kunstenaar-boekbinder op en wenkte haar naderbij te komen. „Het is Spaansch werk," legde hij uit. „Een buitengewoon interessante opdracht. Kijk maar eens." Hij trok een groot boek, dat achteraan op de tafel lag, naar voren. Het was opengeslagen bij de gekleurde afbeelding van een antieken boekband. „Dat," vertelde Maurice verder, „is de reproductie van een van de beroemdste en zeldzaamste oude boeken ter wereld. Er bestaat practisch gesproken geen tweede exemplaar van." „Heusch?" Er klonk iets als eerbied in Madeleine's stem. „Het is de levensbeschrijving van een van de beroemdste figuren uit de geschiedenis van Spanje, Kardinaal Ximénes, Aartsbisschop van Toledo, een man, die ook in de politiek een groote rol heeft gespeeld. De kardinaal heeft last gegeven tot het maken van een der eerste gedrukte bijbeluitgaven in drie talen: Hebreeuwsch, Grieksch en Latijn. Die bijbel wordt beschouwd als een der mooiste voortbrengselen uit de eerste tijden van de boekdrukkunst. En de kunstenaar, die dezen drukte, heeft ook de levensgeschiedenis van den kardinaal gedrukt. Maar terwijl er verschillende exemplaren van den Ximénes-bijbel bekend zijn, waarvan overigens maar enkele in goeden staat, zijn van „Het Leven van Kardinaal Ximénes" tot nu toe maar vier exemplaren gevonden en alleen één daarvan is volkomen gaaf. De.afbeeldingen, die je hier ziet, zijn van dat ééne boek." Madeleine had vol belangstelling naar de geleerde uitlegging geluisterd. Alles wat Maurice's werk betrof, interesseerde haar in hooge mate. „Dan is het zeker wel buitengewoon kostbaar?" vroeg ze na een korte pauze. „Kostbaar?" echo-de Maurice. „Als jij en ik,liefste, bezaten wat dat boek waard is, hoefden we ons heusch niet meer het hoofd te breken over dat buitenhuisje, dat we zoo graag willen hebben. En dat niet alleen: als ik m'n heele leven geen klap meer uitvoerde, zou het er nog niets op aan komen! Twintig jaar geleden, toen het boek het laatst in andere handen overging, werd er vijftigduizend goudfrancs voor betaald. En als-het vandaag aan den dag verkocht werd, zou het waarschijnlijk minstens een millioen francs opbrengen." „Zooveel geld voor een stoffig oud boekl" riep Madeleine uit. „Het is gewoonweg niet te gelooven," verklaarde het meisje. „Maar waarom maak je er een copie van ?" Maurice zette een geheimzinnig gezicht, keek om zich heen alsof hij bang was voor onbescheiden luisteraars, trok vervolgens een lade van zijn werktafel open en haalde er 'n in bruin papier gewikkeld pakje uit.

VOOR

verzekert zich een 25-jarige voor

NOG GEEN f 2.-

uit te keeren op zijn 60e jaar of

PER MAAND

direct bij zijn vroeger overlijden bij de

HET'BESTUUR — 3 -

'■

..,-■;.

f. 1000.- HAVBANK SCHIEDAM

^Hf^^W^^«W

is.J

-

^"V

I *<:■'*

ii

■**''

s

„Ik vertelde je daarnet," hernam hij toen, „dat er maar vier exemplaren van „Het Leven van Ximénes" gevonden zijn. Sinds een week.of twee is dat eigenlijk niet meer juist, want toen vond een boekenliefhebber, die in de antiquiteitenwinkeltjes van Aranjuez rondsnuffelde, dit." Bijna plechtig opende Maurice het pakje en hield Madeleine den inhoud voor. Ze zag een dikken bundel bedrukt papier, goed bewaard, maar zooals de kleur en de lettervorm direct verrieden, van hoogen ouderdom. Een band zat er niet omheen. „Het Leven en de Daden van' Zijne Eminentie den Doorluchtigen ' Kardinaal Ximénes" stond in het Spaansch op de eerste bladzijde. „Is ' dit het vijfde exemplaar?" vroeg ze. „Juist. Vergelijk het titelblad maar met de afbeelding hier in het boek." Hij sloeg een blad om van het groote boek, dat op de werktafel lag. „Ze zijn precies eender." „En is dit hoopje oud papier. „. werkelijk een millioen francs waard ?" Madeleine's stem trilde toen ze het vroeg. „Weineen I" lachte Maurice. „Het is geen gaaf exemplaar. Er ontbreken verscheidene van de oorspronkelijke bladzijden en die zijn vervangen door nieuwe, die fotografisch zijn nagemaakt naar die uit den completen druk. Dat kun jij als leek zelfs zien — — tenminste als je erop attent wordt ge-

lil

maakt — — Een kenner, en dat ben ik eigenlijk nog niet eens, ziet het direct. Kijk maar." Maurice liet haar door een vergrootglas het fijne verschil tusschen de echte en de gefotografeerde pagina's zien. „Dat maakt de waarde natuurlijk veel geringer," zei hij. „En dan, het ontbreken van den band..." „Moet jij daar een nauwkeurige copie van maken ?" viel Madeleine hem snel in de rede. „Dat is de opdracht van Graaf de Fréjus-Cran — —" „Van wien ?" klonk het plotseling scherp. „Graaf de Fréjus-Cran. Hij is met den Spanjaard, Senor Almanones, die het boek in Aranjuez heeft ontdekt, hier geweest. Een kenner moet het exemplaar in handen hebben gehad, vóór Senor Almanones het kreeg, want die verzekert mij, dat hij het mij in denzelfden staat gebracht heeft als waarin hij het kocht en het toevoegen van de nagedrukte bladzijden kan alleen het werk zijn van iemand, die op de hoogte is." Madeleine knikte peinzend. „Maar die band, dien je moet maken, Maurice ?" vroeg ze toen. „O juist, daar hadden we het over. Ik kreeg van den graaf een paar vellen heel oud Spaansch papier, zoodat ik voor- en achterin bijpassende schutbladen zou kunnen maken en verder wilde hij een getrouwe copie van den band van het ééne, absoluut gave exemplaar.

'm '

1

-■«s^i^ ;/

WÊ 1

^w* *&em ■■■.,■;-:-'.■

,^n

EQini to OF® em öl© ffaDm-lFamüDii®.. Mten ziet op deze foto John, Ethel en Lionel Barrymore, die zooals men weet alle drie in éénzelfde film der M.G.M, optreden. Voorts ziet men nog Lionels en Johns vrouw (dè laatste de vroegere filmspeelster Dolores Costello), Johns kinderen Ethel, Dolores en John Jr., pas kort geleden geboren, etvEthels drie kinderen : Ethel, John en Samuel Colt. -5 -

die in dat boek hier is afgebeeld. Zooals je ziet, staan aan den voorkant 'het wapen en de kop van den kardinaal gestempeld en aan de achterzijde staat het wapen van een of andere oude Spaansche familie. Ik stelde den graaf voor om, waar het aan mijn band toch onmiddellijk te zien zou zijn, dat hij nieuw was, het oorspronkelijke omslag niet al. te slaafs na te volgen en mij Ie bepalen tot een min-of-meer vrije navolging en zijn wapen op den achterkant aan te brengen inplaats van het Spaansche. Maar nu wil het toeval, dat dit laatste het wapen blijkt te zijn van het geslacht van Senor Almanones. En waar deze het exemplaar ontdekt heeft, heeft hij, zooals de gewoonte wil, het recht, zijn naam er aan te verbinden." „Dus het komt er op neer, dat je een in alle détails nauwkeurige copie moet maken?" „Inderdaad. Ofschoon ik liever 'n beetje met mijn eigen smaak en fantasie te rade zou gaan, moet ik rekening houden met de wenschen van deze aanzienlijke cliënten, Madeleine. Je moet niet vergeten, dat het een buitengewoonloonende opdracht is en dat is ook het eenige, dat me 'verzoent met het offer van mijn artistieke zelfstandigheid, dat ik moet brengen. Maar een kleine vrijheid zal ik mij toch in elk geval veroorloven. Aan de binnenzijde van den band zal ik, inplaats het oude bindersmerk precies te imiteeren, «en merk aanbrengen dat er zooveel op lijkt, dat alleen een deskundige het verschil kan ontdekken en waarin mijn eigen initialen: M. P. verwerkt zijn." Weer knikte Madeleine. Toen zweeg ze en staarde in gedachten uit het venster. Van het moment, dat haar verloofde den naam van Graaf de Fréjus-Cran genoemd had, was er achterdocht in haar ontwaakt. De graaf had een verre van gunstige reputatie, hij was een berucht avonturier, allerminst kieskeurig in zijn middelen om aan den kost te komen en men moest wel zoo argeloos zijn, als haar lieve, geheel in zijn kunst opgaande en als een kind tegenover het leven staande Maurice, om niet tot de uiterste voorzichtigheid te worden aangemaand, wanneer dit heerschap met zijn adellijken naam, maar zeer weinig nobele levensopvatting, plotseling belangstelling aan den dag legde voor een voortbrengsel van oude boekdrukkunst, waarvan een ongeschonden exemplaar een waarde van een millioen francs vertegenwoordigde! De heele historie leek de schrandere Madeleine vrij verdacht. Het was wel al héél toevallig, d^t de man die dit vijfde, tot nog toe onbekende exemplaar van „Het Loven van Kardinaal Ximénes" in een obscuur winkeltje in,een Spaansche provinciestad zou hebben ontdekt, juist een afstammeling was van het Spaansche geslacht, welks wapen op de achterzijde van het eenige absoluut gave exemplaar prijkte! En niet minder curieus vond Madeleine het feit, dat die onverwachte vondst, bladzijden bevatte, welke volgens een modern procédé waren nagemaakt „Heb je den graaf er op gewezen, dat er in zijn exemplaar nagedrukte bladen zitten, Maurice?" vroeg ze plotseling.

Maurice schudde zijn hoofd. „Dat zal gauw genoeg blijken, als het gebonden boek onder de oogen van deskundigen komt," verklaarde hij. . ■ „Zal dat gebeuren ?" „Daar hoef je niet aan te twijfelen. De ontdekking van een vijfde exemplaar van „Het Leven van Ximénes" is zoo'n evenement, dat alle kenners er tuk op zullen zijn het boek te zien." * * . ♦ Madeleine was in haar ziel overtuigd, dat er iets geheimzinnigs achter deze geschiedenis stak, dat er iets niet klopte, maar wat dat precies was, kon ze niet vaststellen. Het probleem was voorloopig te ingewikkeld voor haar om te ontleden. Maar het bloed steeg haar naar het hoofd bij de gedachte, dat een paar schavuiten misbruik zouden maken van Maurice's onbegrensd en goedhartig vertrouwen in zijn medemenschen en dat hij, buiten zijn schuld, verwikkeld zou kunnen worden in een of ander geniaal opgezet bedrog, waarvan de opzet haar nog niet duidelijk was. Het was häär taak, besloot ze, Maurice te beschermen en als zij er tegelijkertijd het hare toe zou kunnen bijdragen om den zwendel aan het licht te brengen wel, des te beter! Wellicht zou het ook nog een bijdrage opleveren voor het fonds tot aankoop van het vurig begeerde buitenhuisje.... „Wie is de eigenaar van het ongeschonden exemplaar?" richtte ze zich tot Maurice. „Dr. Constant Paladon, je weet wel, het lid van de Académie Frangaise. Dat is de man, die het twintig jaar geleden voor 50.000 francs kocht." „En de andere drie? De exemplaren waaraan wat ontbreekt?" „Het eene bevindt zich in een museum in Amerika, een tweede in de Universiteitsbibliotheek in Oxford en het derde, dat in den meest gehavenden toestand is, slecht gebonden en met verscheidene ontbrekende bladzijden, in

een particuliere verzameling in Spanje. Het is het eigendom van Senor Alfonso d'Estaban in Toledo." Een bliksemsnelle gedachte flitste Madeleine door het hoofd. „Liggen Toledo en Aranjuez dicht bij elkaar?" vroeg ze. „Je weet, aardrijkskunde is . nooit mijn sterkste zijde geweest," voegde ze er lachend aan toe. „Ja, héél dicht bij elkaar. Ze liggen allebei aan den Taag, ongeveer vijftig kilometer bezuiden Madrid." Er klonk verwondering in zijn toon, toen hij dit antwoord gaf en vervolgde: „Maar waarom wil je al die bijzonderheden in vredesnaam weten? Ik heb nog nooit eerder zoo'n groote belangstelling in zeldzame oude drukken bij je ontdekt. Ik hoop niet, dat je het een of ander..." Madeleine dwong hem tot zwijgen door zijn hoofd naar zich toe te trekken en hem een kus op het voorhoofd te geven. „Lieve jongen," lachte ze, „ik wilde alleen maar genieten van je bewonderenswaardige, algemeene ontwikkeling. ÏMoem me eens een tweeden man in Parijs, behalve misschien een leeraar in aardrijkskunde en geschiedenis, die zonder een seconde aarzeling precies weet te vertellen, waar Toledo en Aranjuez liggen of die de levensbijzonderheden van Kardinaal Ximénes zoo maar in zijn hoofd heeft I'' * * Kort daarna liet ze Maurice alleen met zijn arbeid en liep langs de Boulevards naar het Bois de Boulogne. Terwijl ze voortwandelde, genietend van den helderen ochtendzonneschijn, was haar geest vervuld van het probleem, dat zich zoo onverwacht aan haar had voorgedaan. Hoe meer ze er over nadacht, hoe sterker haar overtuiging werd, dat de graaf een of andere schurkerij in den zin had. Dat plotseling opduiken van een vijfde exemplaar, waarvan geen sterveling ooit tevoren

€MS IPILJZZILIE-IHCIE1KJIE Nieuwe opgave No. 461.

»

jTi

isn pn irn—w~

1 Februari) inzenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, en op briefkaart of enveloppe a.u.b. duidelijk vermelden: „Ons Puzzfehoekje No. 461". Deze puzzle en onze Wekelijksche Vraag kunnen desgewenscht tegelijk ingezonden worden, doch men zende ze dan op twee aparte velletjes papier, die ieder duidelijk van volledigen naam en adres zijn voorzien.

Gevraagd wordt met de letters a-a-aa-a-d-e-e-e-e-e-f-g-gr-i-i-i-i-k-1-m-m-n-nn-n-o-o-p-p-r-r-r-s-s-t-t-t-u-y-y woorden van onderstaande beteekenis te vormen:

Oplossing van „Ons Puzzle-hoekje No. 456".

Horizontaal:!. Eng. gebied in Z.-W.-Azië. Verticaal: 1. plaats op Java. 2. bekende haven in Australië. 3. stad in China. 4. stad in Italië. 5. eiland ten Westen van Leram. 6. stad in Duitschland.

De hoofdprijs viel ditmaal ten deel aan mejuffrouw A. Barzilay te Rotterdam.

Onder de goede oplossers verdeelen wij een hoofdprijs van f2.50 en drie troostprijzen. Oplossingen vóór 1 December (abonné s uit overzeesche gewesten vóór

De heer J. Meiizelaar te 's-Gravenhage, mejuffrouw J. Grandia te Rotterdam en de heer W. Donker te 's-Gravenhage verwierven de troostprijzen.

Maurice Chevalier.

- 6 -

Wilt U niet siank_zi|n? Bent U bevreesd voor vermageringskuren of gelooft U daar niet aan ? In dit geval hebt U een Facil-kuur niet geprobeerd, daardoor komt het. De duizenden, die slank blijven door jaarlijks een Facil-kuur te doen, ieder jaar wéér, zijn er wel het beste bewijs voor, dat Facil zoowel onschadelijk als doeltreffend is. Facil is verkrijgbaar in apotheken en drogisterijen a f 3.- per buis van 100 pastilles voor een vermageringskuur van 3 weken.

het bestaan had vermoed en waarin zich op den koop toe fotografisch-nagemaakte pagina's bevonden... het leek haar äl te onwaarschijnlijk. De voor de hand liggende verklaring was, redeneerde het scherpzinnige, jonge meisje, dat het exemplaar, dat Maurice had gekregen om te binden, een van de drie bekende, defecte drukken was, en dan waarschijnlijk de meest gehavende van de drie dien uit Toledo, , nadat deze handig „bijgelapt" was. De nauwkeurige nabootsing van den band zou dan het bedrog moeten voltooien. Als vanzelf drong de vraag zich aan haar op, of Senor Alfonso d'Estaban nog in het bezit zou zijn van zijn exemplaar van „Het Leven en de daden van Zijne Eminentie den Doorluchtigen Kardinaal Ximénes"? „Wel, dat kon ze binnen een paar dagen te weten komen! Ze zou er geen gras over laten groeien, besloot ze. Ze kocht postpapier en enveloppen in een theehuis, waar ze juist in de buurt was, schreef in haar sierlijkste woordenkeus een briefje aan Senor Alfonso, waarin ze hem vroeg of hij de mogelijkheid zou willen overwegen om zijn exemplaar van „Het Leven van Ximénes" te verkoopen. Vier dagen wachtte Madeleine geduldig, gedurende welken tijd Maurice's werk gestadig vorderde en voltooid werd. Onder zijn geoefende, bezielde handen groeide het doode stuk leer tot een ding van groote schoonheid. De kunstenaar deed geen moeite om het donkere, verweerde uiterlijk na te bootsen van een boekband uit lang vervlogen eeuwen zijn werk droeg eerlijk het karakter van een reproductie. Wel gaf hij zijn materiaal een matte tint en gebruikte hij de zachte kleuren in die verre tijden gebruikelijk, voor de decoratie, maar de schittering der rijke( goudversiering deed direct weer de gedachte aan ouderdom te niet. „Wat prachtig, Maurice!" prees Madeleine geestdriftig. „Het is zóó mooi, dat ]e er 'n brok in je keel van krijgt. Wat ben je toch verschrikkelijk knap, o als'je eens wist hoe trotsch ik op je ben ..." „Ik geloof ook dat het 't beste is dat ik tot nu toe heb gemaakt," bekende Maurice verlegen, „maar ik heb er ook rustig den tijd voor kunnen nemen, en dan, de aanmoediging van dat schitterende honorarium! Zeg Madeleine, kijk dit eens," hij sloeg den

band voor haar open, „hier heb je het bindersmerk, waarin mijn initialen verwerkt zijn. Zou je zeggen, dat er verschil is tusschen de teekening van het oorspronkelijk merk en dit?" Zij vergeleek zijn ornament nauwkeurig met de afbeelding van het origineele bindersmerk in het boek op Maurice's werktafel. Minutenlang tuurde ze; toen schudde ze langzaam haar hoofd. „Neen, ik kan geen verschil zien," luidde haar conclusie. „Dan zal ik het je wijzen." En met een fijngepunten priem trok hij de lijnen van de figuur na. „M. F. — M. P. — M. F. Zie je het nu?" „Ja. Het is heel vernuftig, Maurice. Als je het niet weet, is 't onmogelijk om het te ontdekken. Wanneer lever je het boek af ?" „Vanavond." „Aha!" Madeleine zocht een voorwendsel om haar verloofde te kunnen verlaten en in spanning richtte ze haar schreden naar het postkantoor, waarheen ze Senor d'Estaban verzocht had zijn antwoord poste restante te zenden. Gelukkig, er was een brief voor haar! Deze was echter niet van den geadresseerde, maar van een notaris uit Toledo, die haar in niet zeer fraai, maar begrijpelijk Fransch berichtte, dat Senor Alfonso d'Estaban reeds verscheidene maanden geleden gestorven was en dat alle vragen, betreffende zijn bibliotheek, gericht moesten worden aan Senor Juan Almanones, die haar had geërfd en zich op het oogenblik te Parijs bevond, waar hij in Hotel Concorde logeerde. „Wat nu?" vroeg Madeleine zich af. „Het is na de mededeeling van dien notaris wel zoo klaar als 'n klontje, dat het exemplaar dat Maurice gebonden heeft, niet in een winkeltje in Aranjuez werd ontdekt, maar geen ander is dan de defecte druk uit de verzameling van Monsieur d'Estaban." *

Ze wandelde de Boulevards af en sloeg de Rue de Richelieu in, den kant uit van de „Bibliothéque Nationale". Met het verhaal, dat ze geruchten had gehoord over de ontdekking van een vijfde exemplaar van „Het Leven van Ximénes" stapte ze bij verschillende handelaars in antieke boeken, die in de zijstraten in de omgeving der bibliotheek gevestigd zijn, binnen. Haar opvallende schoonheid, haar intelligentie, haar vakkundige conversatie over bindwerk resultaat van wat ze in gesprekken met Maurice had opgestoken — — deden haar overal een vriendelijke bejegening vinden, maar ze moest een heele serie vergeefsche bezoeken afleggeix, voor ze iets ontdekte, dat een sleutel zou kunnen zijn, die op de bemoeiingen van den Graaf de Fréjus-Cran paste. Een opgewekte, kleine, oude man met een zijden kapje op en met ooiijk tintelende oogen achter groote, zwartomrande brilleglazen, keek haar uitvorschend aan, toen ze over een vijfde exemplaar van „Ximénes" begon. „U behoort niet tot het gewone soort oude-boekensnuffelaars. Mademoiselle," lachte hij. „Een meisje, zoo jong en knap als u, is in een stofnest als mijn winkel, een even groote zeldzaamheid, als de oude druk waarover u spreekt!"

U KUNTZEINHALEERENÜ

■i■HHF99^

lfpi£9

Zéér geurige en zachte cigarillosSct. ■

>i

1—

Met haar zoclstcn glimlach dankte Madeleine voor het compliment en haar onweerstaanbare charme maakte den ouden heer spraakzaam. „Het is hoogst merkwaardig, dat u een gerucht gehoord kunt hebben, dat zich een vijfde exemplaar van „Ximéres" in Parijs zou bevinden," was de kern van zijn mededeeling, „omdat, ofschoon er een element van waarheid in dat gerucht is, er tot nu toe niets kan zijn uitgelekt, waarop het is gegrond. Maar nu er iets van tot u schijnt doorgedrongen te zijn, wil ik u wel zeggen, dat wanneer de belofte, die mij door een zeker iemand is gedaan, gehouden wordt, over vijf dagen dat bewuste exemplaar hier in dezen winkel moet zijn! Er werd mij verteld, dat dit pas ontdekte vijfde exemplaar zelfs beter geconserveerd is dan de beroemde druk, dien Dr. Constant Paladon bezit." „Is het onbescheiden te vragen, monsieur," informeerde Madeleine op-denman-af, „of dit vijfde exemplaar u zal worden gebracht door een zekeren Senor Juan Almanones?" „Almanones ? Almanones ?" herhaalde de antiquair verrast. „Neen, dat hebt u mis, mademoiselle! Maar toch is het eigenaardig, dat u dat vraagt. Senor Almanones is namelijk de tegenwoordige bezitter van den zeer beschadigden en incompleten druk uit de Estaban-collectie. Alfonso d'Estaban was zijn oom en hij heeft diens bibüotheek geërfd. De hertog van Novacastella, een bekend verzamelaar van zeldzame Spaansche handschriften en drukken, heeft sinds jaren een begeerig oog gevestigd op

11

liÉki^B Bi MlB&j

ÜII lil

81 ■

11

P ÜmjM Sr'X i4 .S'

'^^^^^J^^^-l^tt'&mlm'

m

i ÏTW Ë9I' JU fli tdmJÊ nj$^

Islil

Inl lil

het exemplaar van Dr. Paladon, ook al omdat het wapen op de achterzijde van den band, dat van zijn eigen geslacht is. Ik heb namens den hertog aan Dr. Paladon een fabelachtig bedrag, een vermogen, voor zijn bezit geboden, maar onze beroemde geleerde denkt er niet aan het van de hand te doen. Senor Almanones heeft getracht den hertog den druk uit de nalatenschap van zijn oom te verkoopen, maar dat exemplaar bevindt zich in zóó slechten staat, dat de hertog het niet wilde hebben. Neen, neen, het is niet Monsieur Almanones, van wien ik dat vijfde exemplaar krijg. Het is een Franschman uit een oude, adellijke familie, Gïaaf de Fréjus-Cran." „Kent u den graaf?" „Niet wat men kennen noemt. Ik heb hem één keer gesproken..." „Hebt u nooit iets van zijn reputatie gehoord ?" „Neen, mademoiselle," — dit met een verontschuldigend lachje, „ik ken weinig menschen uit de groote wereld en weet nauwelijks wat er op de boulevards omgaat. Ik leef hier als een kluizenaar tusschen mijn boeken en kom bijna uitsluitend met geleerden en hoogontwikkelde kunstkenners en verzamelaars in aanraking. Maar ik dacht, een goede, oude naam ..." Met een veelzeggend gebaar brak hij den zin af en Madeleine dacht: „Al net zoo wereldvreemd als mijn lieve Maurice! O, o, die liefhebbers van mooie dingen..." [Vervolg op pagina 22)

Jlt****. <^M •*' .

u

H^^^

"^'^T'dk ||

Ss^vtlMm WÊM ü P^^ IH KCTBEP^HI MH Rr

lm

|gj|

IMHHH

lm il lil 1i

■H

m

RS

B?!^ ' \;atfB

■JV

>>

wk'Jr

'Ä

m

-jflpl H ' H «CL. äs

H ^^^Hl Hrj^^ä^'^ ^KJ"''' TSFWT

f-

Hl ■EM?

H

Pr'^^^'.^^^ c\

STA OP», ILAIMKSSILAAIPSTIEm zegt Maureen O'Sullivan tegen zichzelf, terwijl zij des morgens probeert nog een extra slaapje te pakken, alvorens zij naar de studio gaat— {POTO M.G.M.) • -7 -

DE TAP TROT DOOR CORKLINKERT

N.V. VER. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL DIRECTEUR COR VAN DER LUGT MELSERT

SIGAREN

AMOR IN DE PASTORIE

's Morgens,

Be Tap trot is een dans, gecreëerd door een paar der vooraanstaande Engelsche dansleeraren en leden van de Imperial Society, welke vereeniging aan dezen dans een eersten prijs toekende op den Thé Dansant, waar geoorEEN SPEL VAN ERNST EN BOERT IN DRIE BEDRIJVEN deeld werd over de nieuwe mogelijkheden van dit seizoen. DOOR JAC. BALLINGS Evenals de auteurs van den Charlestep dit van hun dans zeggen, beweren Lorie Macgorlic en Toby Alderson van hun Tap Trot, dat hierin alles neerkomt op eenvoud. Zoogenaamd zou men den dans kunnen aanleeren in slechts enkele danslessen — iets, wat wellicht mogelijk is voor reeds gevorderde dansamateurs, maar wat ik niet kan beloven aan hen, die pas beginnen. Tenzij zij natuurlijk met een „ongeveertje" genoegen nemen. Deze dans kan gedanst worden op elke langzame foxtrotmuziek. In de practijk is dit natuurlijk wel zoo gemakkelijk, maar uit het oogpunt van danskunst is dit echter bedenkelijk; ' daar de verwarring op den dansvloer er nog door zal toenemen. Het eigenaardige van dezen dans berust in een bijzondere „tap"-beweging, d.w.z. een aankloppen met den bal van den voet tegen den grond, dat in enkele figuren voorkomt, zelfs in de gewone wandelpassen. Verder wijkt deze dans af van andere, door het ruime gebruik van contrary body movement, door een tusschentijdige ontspanning van de knieën en door een op- en neergaande Scène tusschen Liesting en mevrouw Haus. beweging van het lichaam tijdens de danspassen. De knieën blijven veel meer bij elkaar dan in andere dansen, en ook Vejr tenf- e?n Vlaamsch stuk 0P Nederlandsche planken, de algemeene lichaamshouding verschilt tengevolge van de doch ditmaal is 't geen warm pleidooi voor de Vlaameigenaardige eischen der „tap"-beweging, waarbij toch telkens sche litteratuur. „Amor in de Pastorie" is een onbeteekenend spelletje, dat af en toe nog- al naar het sentimende knieën doorgebogen worden en de knie van den aantele zweemt. Dat we ons dan ook bij de voorstelling- niet kloppenden voet altijd even vóór de knie van den rustenden erg verveeld hebben, was vooral aan het vlotte spel te voet moet blijven. Met andere woorden, die knie buigt nóg danken. Twee figuren waren het, die op den voorgrond traden meer door en hoewel de „rechte lijn" troef is op modegen.1. Anton Roemer als de joviale dorpspastoor, en Johan bied... is dit in dezen modedans zeker slechts gedeeltelijk Elsensohn als de herbergier Blom, die zijn klanten zoo goed het geval. „door heeft mede, het dient gezegd, door zijn niet al te groot gevoel voor bescheidenheid en discretie. Naast hen Wat nu de verschillende dansfiguren aangaat: er zijn er verdunt Ceesje Speenhof, als Yvonne, het nichtje van den zeven in totaal, met inbegrip van de wandelpassen, die we pastoor een loffelijke vermelding. Zij is een van Van der hier ook gerust als een zelfstandige figuur mogen vermelden, Lugts beste jonge krachten. De anderen, hoewel niet onverdienstelijk, waren minder. daar ze geheel anders gedanst worden dan in de bekende andere dansen. Het dient echter nogmaals gezegd, dat het stuk zelf een prulletje is Een figuur als Judith (Mien Duymaer van Twist) We zullen, met deze wandelpassen beginnen, d.w.z. met den bijvoorbeeld, diende in het derde bedrijf enkel en alleen Walk Tap. om aan het onderschrift van den titel, „blijspel van ernst en Schrede voorwaarts met rechtervoet, tel i. boert , te voldoen en wel om den ernst er in te brengen. Van Linkervoet aansluiten, met tap, het lichaamsgewicht blijft haar geval zou op zichzelf een geheel tooneelstuk te maken op rechtervoet, tel 2. zijn geweest en misschien zelfs wel een beter dan dit; hier Linkervoet vooruit, tel 3. wordt er lang niet genoeg zorg aan besteed, wordt er zelfs met met een enkele aanduiding over den afloop van Rechtervoet aansluiten, met tap, het lichaamsgewicht blijft haar geval gerept, evenmin als men haar stiefdochter Yvonne op linkervoet, tel 4. op de hoogte brengt — hetgeen toch zeker wel voor de hand Daarna herhalen. Zooals men ziet, wordt het lichaamsgelag - van de verzoening tusschen haar (Judith) en haar wicht niet bij eiken pas, maar slechts na elke twee passen, oroer, den pastoor. naar den anderen voet overgebracht. Telkens gebruikt met Het is te hopen, dat, als we in de toekomst nog eens wat tegengestelde lichaamsbeweging. Bij eiken tap worden de Vlaamsch te zien krijgen, het dan iets beters zal zijnï knieën doorgebogen — de knie van den tegen den grond aanR. A. L. kloppenden voet een beetje meer dan de andere knie. De beide knieën blijven echter bij elkaar. Het aankloppen geschiedt met den bal van den voet. Elke pas duurt één tijd van de muziek. Een Walk Tap duurt dus een heele maat, behoudens de herhaling. De Voorwaartsche Wisselpas (Forward Change). Deze duurt twee maten der muziek, dus acht tellen. 1. Rechtervoet vooruit. Tegengestelde lichaamsbeweging. Lichaam optillen. 2. Linkervoet aansluiten. Lichaam blijft opgetild. 3. Kleine schrede achterwaarts met rechtervoet. Tegengestelde lichaamsbeweging. Lichaam blijft opgetild. 4. linkervoet vooruit. Men laat lichaam zakken. S- Rechtervoet aansluiten. Lichaam optillen. 6. Kleine schrede achteruit met linkervoet. Contrary body movement. Lichaam blijft opgetild. 7- Rechtervoet vooruit. Lichaam laten zakken. V«n links naar rechts: Jan van Ees, Antón Roemer, Jan van 8. Linkervoet maakt een „tap" tegen rechtervoet. der Linden, mevrouw Haus, Ceesje Speenhof en mevrouw (Wordt vervolgd.) . Duymaer van Twist. ' — 8 -

's Middags, 's Avonds.

üe amateur-tuinier: „Ik kon mij werkelijk niet herinneren, wat ik er allemaal had gezaaid en ik kon dus ook geen namen op de bordjes zetten!" (The Passing Show)

Een aanhanger van de „Terug naar de natuur"-beweging heeft medegedeeld, dat het mogelijk is kleeren te maken van de bladeren van boomen en planten. — Wij vermoeden echter, dat geen enkele man er mee tevreden zal zijn, als zijn vrouw zijn beste pak heeft weggegeven en hij er een clivia voor terugkrijgt I

„Je hebt je belofte gebroken — de belofte die je mij had gedaan!" „Kom kindje, huil maar niet. Ik zal je wel weer een andere belofte doen, hoor!" (Sydney Bulletin)

Dezer dagen werd in Amerika een wedstrijd met buitenmodel vliegmachines gehouden. — Een aviateur, dien men door de lucht zag vliegen, terwijl hij zich vastklemde aan wat oogenschijnlijk een badgeiser leek, verklaarde tot ieders verbazing, dat dit inderdaad een badgeiser was en dat hij in 't geheel niet aan den wedstrijd deelnam. Driehonderd vrouwen woonden dezer dagen een lezing bij over nieuwe manieren om een tuin ook in den winter een aantrekkelijk aanzien te geven. — . Dientengevolge hebben driehonderd mannen de hoop opgegeven, dat zij dezen winter nog een voetbalwedstrijd zullen zien.

Zir: „Waarom heb je in 's hemelsnaam aan mevrouw Snip verteld, dat haar man dood was, terwijl hij zijn eeld heeft verloren?!" Hy: „Ik vond het beter; haar voorzichtig voor te bereiden I" (The Humorist)

„Sommige kleine jongens zijn geboren jongste bedienden," zegt een bekend zakenman. — Anderen kunnen heelemaal niet fluiten. Naar men ons bericht, is er een electrische lamp geconstrueerd van 200.000 kaars, dié een geheele stad verlicht, hetgeen een groot gemak oplevert voor nachtelijke vliegeniers. — Het geregelde gebruik stuit echter op hevig protest van inbrekers en minnende paren.

„Waterleiding-pijpen? Welnee, mevrouw! De burgemeester gaat morgen visschen en nou moet hij natuurlijk wormen hebben!" (The Passing Show)

Dezer dagen werd een Franschman veroordeeld tot een zware boete, omdat hij een meisje tweemaal tegen haar wil had gekust. — De gedaagde gaf toe, den eersten kus gestolen te hebben, doch voerde aan, dat hij de tweede maal alleen den eersten kus terugbracht op de plaats, waar hij hoorde I

BEZOEKT HET „Och mevrouw, heb medelijden met een armen man, die doof en blind is en bijna wegteert van den hongert" „Maar je ziet er heelemaal niet naar uit, dat je wegteert van den honger 1" „Nee mevrouw, maar ik val in voor een kameraad van mij, waar 't wel zoo mee gesteld is." (The Humorist)

asm-

TE DEN HAAG — 9

„En hoe is het met je rheumatiek?" „Onbestendig. Tegen den middag opklarend, later buiig en's avonds stormachtig!" (Der Lustige Sachse)

^ü

mmmmmmm

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT Een machtige klokkentoren van rijk-geschakeerd marmer, trotsch zijn ranke gratie verheffend tot in de blauwe luchten van- Florence, aan alle kantem rijk versierd met prachtig-spitse vensters, slanke kolommen, verrukkelijke beelden en reliefs — dät is de over gansch de wereld beroemde „campanile" van Giotto di Bondone, den grooten ItaJiaanschen kunstenaar, die leefde tijdens den dageraad der Renaissance. Het is bijna onmogelijk zich een overdreven voorstelling te maken van de schoonheid van dezen klokkentoren uit rood, zwart en wit marmer, welks vijf verdiepingen meer dan twee honderd vijf en zeventig voet hoog zijn, geheel opgetrokken naar Giotto's ontwerpen en voor een deel zelfs de arbeid van zijn eigen handen. En toch is het als schilderen niet als architect of beeldhouwer dat Giotto tot de beroemdste kunstenaars der wereld behoort. Geboren omstreeks 1266 in Colle bij Vespignano, eenige kilometers ter Noor-

DE VROUW MET EEN TEVEEL AAN SCHOONHEID

leerlingen meer dan een eeuw lang, steunend op zijn denkbeelden, hebben kunnen verder werken om ten slotte het ideaal van den meester tot werkelijkheid te maken. Giotto's leven is als het ware één lange arbeidsdag geweest. De groote dichter Dante was zijn vriend en hielp hem vaak de onderwerpen voor zijn schilderijen te kiezen. In het Paleis van den Podestä te Florence bevindt zich een serie bijbelsche voorstellingen door Giotto geschilderd, waarop men onder dé omstanders de portretten kan

GEREED VOOR EEN MORGENRIT.

MARION DAVIES.

M GIOTTO'S PORTRET VAN DANTE

bue „,de vader der schilderkunst", hem kis jongen van twaalf jaar aan, terwijl hij bezig was met een scherp gepunten steen zijn vaders schapen op den grond uit te teekenen. Getroffen door de groote begaafdheid van den eenvoudigen herdersjongen besloot Cimabue hem mee te nemen, teneinde hem als zijn leerling op te leiden. Reeds spoedig daarna begon Giotto de muren van verschillende kerken te versieren met wondermooie „trescos van bijbelsche voorstellingen. Zijn eerste werken ontstonden in Assisi, de geboorteplaats van Sint franciscus, uit wiens leven hij verschillende tafereelen vastlegde. Later ontbood de paus hem naar Rome, waar hij een aantal mozaïeken en wandschilderingen voltooide Deze voerde hij' zóó wondermooi uit, dat hij spoedig overstroomd werd met opdrachten van hertogen, prinsen en koningen, die zich geen rust gunden, vóór zij van den schilder de toezegging hadden ontvangen, dat hij hun paleizen met den arbeid van zijn hand zou verluchten. Giotto beschouwde het als de hoogste opgave van zijn kunst om het menschelijk gevoel en de expressie daarvan tot in werkelijkheid te benaderen. Men kan dit aan al zijn composities zien, waarbij dan de omgeving van landschap of architectuur geheel bijzaak wordt. In de weergave van deze expressies vermijdt hij elk detail, dat de felheid van het gebaar, of de smart of devotie der gelaatsuitdrukking zou kunnen verstoren of verminderen. Op deze wijze schept hij in de kunst een nieuwe richting, die een tweeledig doel dient • de uitbeelding van alle menschelijke gevoelens en het opvattem der compositie als een groot en monumentaal geheel, zoodat deze, door verwaarloozing der bijkomstigheden, op een gelukkige wijze de hoofdgedachte steunt. Vele zijn de moeilijkheden, die Giotto hierbij heeft te overwinnen; zooals hij de ruimte en de beweging van het menschelijk gebaar tracht uit te beelden, is het vóór hem nom nimmer gedaan Meeds zoekt hij naar nieuwe wegen, naar nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden en waar hij er niet altijd in slaagt die te vinden, zijn zijn aanwijzingen toch zóó duidelijk, dat zijn

netto Latini, Dantes leermeester. In de acht en dertig meesterwerken, welke Giotto maakte voor de ArenaKapel te Padua, bereikte hij het hoogtepunt van zijn genie. In bijna alle groote steden van Italië treft men zijn frescos aan, maar de mooiste vindt men wel in de Chiesa della Santa Croce te Florence. Giotto bracht zijn laatste levensjaren in deze 'stad door als hoofdarchitect van den dom en van de campanile, welke echter beide nog onvoltooid waren toen hij in 1337 overleed. Met groot eerbetoon werd hij in den dom, w?lks schitterende portaalversiering geheel van zijn hand is, bijgezet. Meer dan een eeuw later richtte Lorenzo de Medici een prachtig monument voor hem op, welks grafschrift naar waarheid getuigt: „Ik ben Giotto —wal is het noodig, van mijn werk te spreken? Zoolang men gedichten maakt, zal mijn naam' voortleven!" Tot zijn beroemdste werken behooren zijn gcpasssionneerde en dramatische „Dood van Sint Franciscus", het portret van Dante, dat wij hier afbeelden, voorts „Het bezoek van Maria aan Elisabeth" en de „Madonna, omgeven door engelen"

DE KLOKKENTOREN TE FLORENCE.

- 10 -

kunstschilders Howard Chandler en arion Davies, die veelal als de Harrison Fisher. Zij--werd door hun beste comedienhe van het witte werk zóó bekend, dat zij door Florenz doek beschouwd wordt, is een Ziegfield geannonceerd werd als „The van de sterren, die te kampen heeft girl of the magazine covers" (het meisje gehad met een teveel aan schoonheid. van de omslagen der geïllustreerde Dit is dus wel heel erg in strijd met de meening, dat schoonheid een der bladen). Voor Harrison Fisher diende zij ook als model voor het beroemde allernoodzakelijkste vereischten is, om schilderij „Morning". Terwijl ze in een bij de film te kunnen slagen. Om haar winterseizoen, voordat de nieuwe revue plaats als goed actrice, als uitstekende van Ziegfield begonnen was, haar vacomedienne, op de juiste manier te cantie in Florida doorbracht, werd zij kunnen vervullen, had Marion te „vechaan het strand gefotografeerd met nog ten" tegen de aantrekkingskracht van eenige andere meisjes. Een filmfabrihaar eigen schoonheid, doordat bewonkant zag deze foto, werd getroffen door derende medespelers haar somtijds te haar photogenique uiterlijk. Hij haalde veel op den voorgrond lieten treden haar over de Follies te verlaten en en haar dus te veel als een enkeling voor de camera te gaan spelen. Zij was in de film .lieten optreden, in plaats van zóó verlangend, dat haar eerste film te zorgen, dat zij deel uitmaakte van een succes zou worden, dat zij er zelf het geheel. het scenario voor schreef. Deze rolprent Miss Davies werd geboren in Brookwerd gemaakt door een kleine maatlyn N.Y., als dochter van Mr. en Mrs. en had een welverdiend Bernard Douras. Haar vader was rech- . schappij succes. ter. Haar eerste onderwijs ontving zij Onder den invloed van haar schoonop een christelijke school in Brooklyn. heid, prettige manieren, gracieuze houLater ging zij naar een kloosterschool, ding en volmaakt figuur, gingen de te Hastings, waar zij o.a. werd onderfabrikanten er terstond toe over haar wezen in dramatische kunst, Fransche al „star" te annonceeren. Zij speelde en Engelsche literatuur en muziek. Hoehoofdrollen in: „The Belle of New wel zij hier in diverse, historische stukYork", „The Cinema Murder", „The ken optrad, die door de leerlingen werBride's Play", „The Young Diana" en den opgevoerd, ontplooide zij geen op nog vele andere films. Haar schoonden voorgrond tredende talenten. heid was ook toen haar grootste hanNa deze school met goed gevolg te dicap. Het publiek, dat gauw genoeg hebben doorloopen, zocht Marion Dahaar persoonlijke charme apprecieerde, vies werk bij het New Yorksche toolette daardoor minder op haar talent. neel. Daar zij echter niet direct een Eerst toen zij in haar films komische plaats kon krijgen, nam zij een betrekgedeelten van haar eigen vinding inking aan in een der modemagazijnen laschte, werd zij door het publiek ten van Fifth Avenue, waar zij nieuwe movolle geapprecieerd. De eerste film, dellen ontwierp. Reeds spoedig daarna waarin zij dit deed, was „When knightverkreeg zij, tevens dank zij haar hood was in flower". Sindsdien is het schoonheid, een plaatsje in het koor van blijspel haar grootste kracht. Het eene den show „Chu Chin Chow". Hiervansucces volgde op het andere; zij heeft daan kwam zij bij den musical-show „Oh groote triomfen gevierd in „Roman in Boy", waarin zij tevens eenige dansnumtwee werelden", „Een jeugdige held", mers uitvoerde. Florenz Ziegfield, die „Als de vrouw regeert" en „Deftige er steeds op uit was, nieuwe schoonstraat". heden te ontdekken, zag haar daar en Marion Davies heeft blond haar, bood haar een plaats aan bij de beblauwe oogen en een aantrekkelijk geroemde Follies. zichtje. Zij houdt veel van sport, leest Terwijl zij deel uitmaakte van de veel en is zeer liefdadig. Ziegfield Follies, poseerde zij voor de — 11 —

MARION DAVIES IN AVONDTOILET.

■■•H« Si

w;

^4 .

»

\

r

VI. Ji

Gustl Stark-Gstettenbaur, Tony van Eyck en Heinz Ruhmann.

.^ ,-f. Jacob Tiedtke, Tony van Eyck en Gustl Stark-Gstettenbaur.

■i

%'

"'~,?>3t-,^-;:' ■

^et^B

Hans Zesch-ßaliot.

g

^B\\^

o^a

zim ÄVÄ P "^1

\r$

Th 'Vi

Heinz Rühmann.

.VftjtJt«

Gustl Stark-Gstettenbaur.

'ij brengen hier reeds de eerste foto's van de Ufatoonfilm „Strich durch die Rechnunaf', die onder regie van Alfred Zeisier is vervaardigd. Deze film valt geheel uit het kader van de gebruikelijke amusementsfilms.Dit ligt hoofdzakelijk aan het milieu, waarin de handeling zich afspeelt, n.1. om en op de wielerbaan. We maken het lief en leed mede van den jongen pedaalridder Willy Streblow (Heinz Rühmann) en zijn meisje Hanni Spengler (Tony van Eyck). ■ nu*.» Zeisier, de bekende regisseur van „De tijger van Berlijn en „Het schot in den morgen", bewees met deze film ook een ander genre trilbeelden uitstekend in scène te kunnen zetten. Binnenkort komen wij in woord en beeld op deze interessante film terug.

Ï%«T

B^AK^" ^f&ve

f^r:

^**mmmm

BEROEMDE DANSBALLETTEN ij de bespreking van de moderne nchtmgen an de Duitsche dans-

doch slaagt er slechts in haar PPn „*♦ over het hooW e werpen (Lt hem ^

in de bewegingskunst. ziet dientengevolge de gestalte van zijn ^Doch slechts al te weinig geeft men beminde langzaam wegsterven Terer zich rekening van, dat deze tendenz wijl de andere nymfen het lijk hunner verband houdt met de intrede van het zuster wegdragen en in de verte de romantisme in de balletkunst, zooals bruiloftstoet van zijn vroegere aardsche wij die gedurende de vorige eeuw verloofde voorbijgaat, valt James beleerden kennen. wusteloos ter aarde neer... Tot in het begin der 19e «euw was In dit belangrijke balletwerk komen net klassieke ballet louter een kwestie tal van geheel nieuwe opvattingen van van techniek. Het sprak nitt tot het danstechniek tot uiting en werd de verstand of tot de ziel, maar deed enkel grondslag gelegd voor wat men in latere een beroep op de zintuigen, onder meer operaballetten zou zien: De „Dochter door het streelen der oogen. van den Donau"; „Het Meer der Bijna elk ballet was ontleend aan de •beeen , „La pèri" en tenslotte de beGneksche mythologie — maar elk van kende opera „Giselle" zijn in wezen die mythen werd dan vertolkt met beslechts creaties, die de nieuwe opvattinhuJp van een techniek, die -in geen gen van de „Sylphide" voortzetten. enkel opzicht aan het vroegere HelOverigens dient opgemerkt, dat het lenisme deed denken. Het waren waarb.v. in „Giselle" is, dat de in onzen lijk zeer moderne, Fransche meisjes — tijd zoo bekende Karsavina en Pavlova modem althans voor hun tijd — die in een van hun belangrijkste successen verhet begin der 19e eeuw hun gaven wierven en zelfs Pavlova's beroemde ten toon spreidden in dansstukken „Stervende Zwaan" mag beschouwd zooals „Flora en Zephir", „Het Net worden als technisch verwant aan de van Vulcanus", en zoo verder. De titels „Sylphide". zijn veelzeggend voor den inhoud! Aldus werd het ballet, volgens Andre En toen, eensklaps, in 1832, kwam Levinson („Ballet Romantique") eindede groote' ommekeer': De beroemde liikde uYtSl ^"^T6';) ^deJ Ultdrukkm Marie Taglioni speelde in de Psri^hf K " • & van de levensbenl Opera degtite Upera titelrol i ;olP?n ineldeen eeenlnntw nieuwarballet, Äe ltZTnLl™ 'tW .te"^ ^et tot hiertoe slechts uitgeblonken had door te danken aan denzelfden componist veel geklater, bij absoluut gemis aan die „Het Net van Vulcanus" compoinhoud." neerde. Maar dit nieuwe werk van Latere balletten, „Le Spectre de la Schneitzhöffer bleek doordrenkt vaneen Rose' bij voorbeeld, zijn eveneens van geheel nieuwen geest en in haar „Syldezelfde soort, doch ongetwijfeld bephide" (met te verwarren met het enkele reikt deze nieuwe richting gedurende jaren geleden opgevoerde stuk „Les de laatste jaren haar hoogtepunt in het Sylphides") begon Taglioni een werzooeven genoemde werk „Giselle", dat kehjken triomftocht, die niet minder vorig jaar nogmaals op het repertoire dan 1 5 jaar duurde. Na de „Sylphide" is gekomen van de Parijsche Opera („in was het plotseling gedaan met het valeen uitzonderlijk vlaagje van verstand" sche Hellenisme van vroeger: plotseling schreven de critici ondeugend). was de Opera overgeleverd aan nymfen Gedurende negentig jaren heeft deze en watergodinnen, aan feeën en romanopera, na de „Sylphide", de aandacht tische herdersmeisjes, dwergen en kagetrokken en nog onlangs gaf zij gebouters! Opgeborgen werden de zus-enlegenheid tot een schitterend debuut aan zooveel decors, die de verblijfplaatsen den bekenden danser Serge Lifar, als van Gneksche goden en godinnen moesongelukkige verloofde van Giselle, verten voorstellen, en in de plaats kwamen oordeeld tot den macaberen Wilis-dans. mooie bosch- en weidetafereeien, sprookIs het te verbazen, dat na dit alles, jesachtige berglandschappen en... liefook onze moderne tijd moeilijk afstand lijke gebouwtjes, waarbinnen de nieuwe kan doen van de beoefening der balletromantiek hoogtij kon vieren. kunst ? Dansers, zooals Lifar, Dolin, Verdere gevolgen: In 1832 begonnen Phillys Bedells, Markova en tenslotte de jonge Parisiennes plotseling heur Diaghüeff wijden er hun krachten aan. haar te kappen „ä la Sylphide". Een En het is wel degelijk,de vraag, of het niet der voornaamste modehuizen creëerde de moeite zou loonen voor ons, om ook de „turban Sylphide" en zelfs droeg in ons land meer dan tot hiertoe aanmen ... Schotsche kleeding gedurende dacht te gaan schenken aan dezen nog een paar maanden! veel te weinig bekenden kunstvorm. Immers: het stuk „La Sylphide" Dit zal lang niet meer zoo moeilijk speelt in Schotland en gaat over een zijn, nu althans reeds een paar goede jongeman, die hoewel verloofd met een dansscholen zich in die richting een aardige dorpsgenoote, toch op zoek is speciale taak hebben durven stellen. naar een romantisch ideaal, in zooverre, Wie neemt hier het initiatief tot een dat zijn omgeving hem voor gek ver Pavlova-Kunstveraeniging; n-»-/ ■7;,„ .u0- r , • • ff, * avxuva-ivunsivereemging; zooals we klaart. Z.jn aethensche dnjvenj brengt een Wagner-Vereeniging hebben ? Is dit hem in een betooverd bosch. n,W «rTu»*»^ bosch, waar hii hij niet een laatste U.AL hulde, %.•:■•,," die we verschul- ' terecht komt te midden van een nymfendigd zijn aan de danseres, die hier haar dans: Hij tracht een voortvluchtende einde vond en wier naam, wier kunst .mooie nymf, die onverwacht het symdaarom voor ons een blijvende beteebool blijkt van zijn ideaal, te grijpen. kenis moeten hebben?

Ondertusschen heeft Ravel vernomen, dat de oude vorst van Marana overleden is. Hij heeft het pleit gewonnen als hij WenzeK zoo snel mogelijk naar Marana kan brengen,' voordat Michael het bericht te weten komt. De verliefde Michael blijft maar al te graag bij Eva en zoo heeft Ravel een belangrijken voorsprong. ■* Wanneer Michael naar Marana wil vertrekken, is het te laat. De grenzen zijn voor hem gesloten. Wenzel vond het veiliger zoo, doch Eva is woedend. Zij vindt echter een middel om Michael binnen de grenzen van Marana te smokkelen. Eva was met haar troep uitgenoodigd om gedurende de kroningsfeesten een voorstelling aan het hof te komen geven. Als een van haar artisten brengt zij Michael binnen het paleis. De speurende politie voelt zich veilig, want zij heeft een tenor van den 'troep als prins

HOE FILMSTERREN GEKLEED GAAN

Betty Stockfield, de charmante actrice, die optreedt in de film „Maid of the Mountains", draagt op deze foto een coquet costuumpje van effen bruine. wollen stof met bolero en garneering van een fijn ruitje. 'If "* en klein toeval, iets dat alle dagen H kan voorkomen, brengt twee men«li *< sehen tezamen: Eva Petri, de beroemde zangeres, ster van haar operettetroep, en Prins Michael van Marana, die misschien eenmaal den troon van het kleine vorstendom Marana zal bestijgen. Zij weet niet wie hij is en juist als hij ervaren heeft, dat de vrouw, op wie hij bij de eerste kennismaking terstond verliefd is geworden, de ; beroemde zangeres is, krijgt hij bericht, dat hij hals over kop naar Marana moet komen. De vorst van Marana is overleden, maar prins Michael is nog lang geen troon: opvolger, want er is een tweede pretendent verschenen: Prins Wenzel, een neef van ; Michael, een niet meer zoo jonge man, die ; niet veel last heeft van zijn intellect. Ook • prins Wenzel is verliefd geworden op Eva ; Petri en hierdoor heeft de bankier Ravel, die een concessie wil krijgen op de petroleumbronnen van Marana, een wapen in de hand . om prins Wenzel in zijn macht te krijgen. ■ Hij wil Prins Wenzel overhalen om nog dienzelfden avond ten huize van Eva Petri ; een contract te onderteekenen, dat hem, \ Ravel, tot concessionaris van de MaraanI sehe petroleumbronnen moet maken. Dienzelfden avond heeft Michael echter l Eva hooren zingen in een opera en hij heeft 1 besloten niet eerder te vertrekken, voordat \ hij haar gesproken heeft. Hij volgt haar en > zoo komt ook hij in het huis van Eva j Petri. 1 en 2. Gitta Alpar. 3. Paul Otto, Gitta . Alpar en Max Hansen.

Een elegant toilet van beige laken met bruin vossenbont, gedragen door Nora Swinburne, die wij weldra zullen "en spelen in „Bill the Conquerer". (Foto's B. /. P.)

- 14 -

i^ HIT I N E/^

de mysterieuse koningin van KOMT

BRIGITTE HELM PILMA

1

J, .-v,

rtL

AMSTERDAM

T" \

t/J

DIEODED kEIMË

r

■

f^.

Michael gearresteerd, ondanks diens hard-_ nekkig volhouden, dat hij prins Michael niet is. Ravel heeft niets bemerkt. Prins Michael heeft ondertusschen reeds met enkele jonge officieren een complot gesmeed om vorst Wenzel terstond weer van den {roon te werpen. Als gewoon soldaat gekleed, bevindt hij zich onder de feestende bevolking. Het feest in het slot is afgeloopen. Vorst Wenzel heeft Eva naar haar vertrekken geleid. Zij wacht op het oogenblik om zich met Michael in verbinding te stellen, maar Ravel maakt haar duidelijk, dat zij zonder zijn toestemming haar kamers niet mag verlaten. De officieren, die voor haar deur de

'ÊÊÊÊk

w^.

»10^

^

^Wfcffl

\ ^

i&

A

\]

ÄkV

■■■''--:.

-.r~-

!;

■ wRpBiif.,iirc'W

ït BP

VERWACHT:

MENSCHEN IN 'T HOTEL Een Metro-Goldwyn-Mayer film met GRETA GARBO, JOAN CRAWFORD JOHN EN LIONEL BARRYMORE WALLACE BEERY. LEWIS STONE

M-

Il wacht moeten houden, zijn echter vrienden Ivan Michael en zoo komt het, dat op een ■ gegeven oogenblik Michael voor haar deur lop wacht staat. Eva, die vol zorgen, niet jkan slapen, begint in gedachte een tango te jneurieën. Plotseling hoort zij Michaels stem j verder gaan. Zij haalt hem in haar kamer en j verneemt, wat voor plannen er voor dien [nacht gesmeed zijn. 's Nachts verschijnen . Michaels vrienden B »n de gang voor Eva's kamer. Ook Wenzel «wil zich naar Eva's kamer begeven en op i hetzelfde oogenblik komt Michael haar .^ kamer uit om zich bij zijn vrienden aan te |sluiten. Als Wenzel ziet, dat Michael teeder f afscheid neemt van Eva, rent hij woedend iweg. Het plan van Michael is mislukt, j Tevergeefs smeekt Eva Wenzel om genade ivoor Michael.... Michael wordt in de [gevangenis gezet. Dan grüpt Wenzel weer in. Hem is het J onverschillig wie er koning wordt; als hij ger zich mee bevoordeelen kan, is het hem | goed. Ravel stelt Eva voor, dat zij Michael ! zal overhalen het contract te onderteekenen. j Eva wil er niet van hooren. Zij wil het volk de oogen ppenen voor Ravel's zwendela rijen. Ravel grijpt naar het laatste middel: hij laat Eva bewaken en houdt ondertus[ sehen overal redevoeringen ten gunste van vorst Wenzel. Eva, die haar kamer niet kan verlaten, komt echter aan het raam staan en i begint te zingen en zij zingt zoo meeslee- \ J pend, dat het geheele volk naar haar komt | ■ luisteren en niemand meer gehoor heeft voor i de politieke redevoeringen van Ravel. Woe1 dend rent Ravel naar haar kamer en vindt % slechts een gramofoon, die haar liederen zingt. Ondertusschen weet Eva te ontsnap- I pen en zingt overal door de geheele stad ' j haar aria. Het geheele volk zingt en danst mee. Wenzel acht het nu beter — nu de stemming zich tégen hem begint te keeren — te verdwijnen. Ravel verdwijnt eveneens van het tooneel. Michael heeft overwonnene il en 2. Max Hansen en Gitta Alpar. 3. De grens is gesloten.

„DER KUSS VOR DEM SPIEGEL" GASTSPIEL LIL DAGOVER UND ERNST

Dramatische speelfilm in tien acten, vervaardigd naar den roman „Back. Street" van Fannie Hurst. Croeze-Bosman Film. IN DE HOOFDROLLEN: Ray Schmidt Irene Dunne Walter Saxel John Boles Kurt Shendler . George Meeker Mevr. Dole . . . Zasu Pitts Freda Schmidt . . June Clyde Richard Saxel William Bakewell Beth Saxel . . Arietta Duncan Corinne Saxel . . . Doris Lloyd Adolph Schmidt . Paul Weigel Mevr. Schmidt Jane Darwell Phothero James Donlan Bakeless Walter Catlett Oom Felix . . . Robert McWade 'TQ^ ay Schmidt, dochter van een conns' fectiehandelaar te Cincinnati, is -U-A.bekend om "haar aantrekkelijk uiterlijk en vroolijk karakter. Zij heeft heel veel vrienden, onder wie een zekere Kurt Shendler, fietsenhandelaar, die haar ziels liefheeft, maar voor wien zij slechts vriendschap voelt. Op zekeren dag wordt zij door een van haar vrienden voorgesteld aan Walter Saxel, een jongen bankier en van het eerste oogenblik af voelen beiden zich zeer tot elkander aangetrokken. Walter bekent haar echter, dat hij verloofd is met Corinne Traucer, dochter van een rijk bankier, en dat hij voor zijn carrière met Corinne moet trouwen. Ook is dit de wensch van zijn moeder. Walter en Ray ontmoeten elkaar dikwijls en gaan heel veel van elkander houden. Walter wil Ray ook aan zijn moeder voorstellen en als zij afspreken, om elkaar „toevallig" in het park tegen te komen, loopt Ray door omstandigheden de afspraak mts, waardoor Walter den indruk krijgt, dat zij dit' met moedwil heeft gedaan. .

Vijf jaar gaan voorbij. Vijf jaar, gedurende welken tijd Walter met Corinne getrouwd is. Ray woont in New York en in een van de drukste straten komt zij Walter tegen. Ze bemerken, dat ze nog steeds van elkaar houden en Ray, die een zeer goede betrekking heeft, geeft alles voor Walter op. Walter moet een zakenreis maken naar Europa. Hij kan Ray onmogelijk meenemen en in den tusschentijd komt Kurt Shendler, nu een welvarend automobielhandelaar in Detroit, naar New York, waar hij Ray gaat opzoeken. Hij vraagt haar ten huwelijk en Ray, die inziet, dat het met Walter toch nooit iets kan worden, stemt toe. Als Walter nu van de reis terugkomt en weer naar Ray toegaat, ziet deze duidelijk in, dat Walters liefde méér voor haar beteekent, dan een huwelijk met Kurt en ze weigert dan ook met Kurt te trouwen. Jaren gaan voorbij. Walter is nu een heel rijk bankier en zijn verhouding met Ray is aan iedereen bekend. Walter wordt door een beroerte getroffen. Hij tracht nog Ray op te bellen, maar bij de telefoon sterft hij. Zijn zoon, die nu bemerkt heeft, dat Ray alles voor zijn vader heeft beteekend, gaat naar haar toe. Als hij weggaat, zit Ray alleen in haar kamer, wanhopig van verdriet. Zij zit aan alles te denken en ziet een visioen voor zich, van wat er gebeurd zou zijn, als zij jaren geleden in het park te Cincinnati Walter en zijn moeder had ontmoet. Een gelukkige glimlach komt om haar lippen en zacht fluistert ze „Zullen we gaan? — Ik kom Walter. .. ik kom..."

DEUTSCH.

Scène uit „Der Kuss vor dem Spiegel" Moch Ladislaus hedor, de auteur, noch Lil Dagover, de ele■^ gante filmster, noch Ernst Deutsch, de knappe Duitsche ac» teur, zijn onbekenden voor ons. Fedor koos een probleem, dat ieder onzer met belangstelling vervult: Dr. Foerster heeft de verdediging op zich genomen van een vriend, die zijn vrouw, die hem ontrouw werd, heeft gedood. Door een onbeteekenende aanleiding, tijderigden gang der rechtspraak ontdekt, merkt hij dat ook hSjbeïisogen wordt. Beide gevallen vloeien nu samen tot één. v__ In een soms wel wat schamel decor, heeft het Berliner Ensemble een uitstekende opvoering van dit stuk gegeven. Ingehouden, hartstochtelijk spel gaf Ernst Deutsch als de advocaat; zijn pleidooi was het hoogtepunt van den avond. Lil Dagover was op het tooneel dezelfde begaafde actrice als op het witte doek. Haar spel is eenvoudig, sober en toch ontroerend. Haar schoonheid en charme waren opvallend. Een voortreffelijk acteur toonde zich. ook Otto Brefin (de vriend), terwijl de Staatsanwalt van Hans Mierendorff bijzonder boeide. Een volle Princesse Schouwburg huldigde staande het voortreffelijke ensemble en bracht de geliefde filmster een bloemenhulde. Henri A. van Eysden Jr.

Lil Dagover 'iil^i-Ä;,

vraagf Uw huid vooral een zorgvuldige behandeling met

NIVEA

opdat ze niet ruw wordt en gaat barsten. Het beste is Uw gezicht e*n handen eiken avond grondig in te wrijven. Maar ook overdag, alvorens naar buiten te gaan, kunt U Nivea nemen, daar ze volledig in .de huid doordringt en geenerlei glans achter laat.

1 £asu Pitts en Irene Dunne. 2. Irene Dunne en June Clyde. 3. De ontmoeting- in New-York na vijf jaar. 4. Walter (John Boles) en Ray (Irene Dunne) zijn veel van elkaar gaan houden. 5. George Meeker en Irene Dunne. 6. Irene Dunne en George Meeker.

Nivea geeft U de teint oer jeugd; frisdi en gezond wordt Uw uiterlijk. Prijzen van NIVEA:

Hei verschil met luxe crèmes: Nivea: grootere werkzaamheid, lagere prijs/

in doezen van 20-90 ets. in tuben van 35 en 55 ets.

19

- ^

*'

■/'

"■

f***™

YÄtt

^^^^a^^ffi^e

MIJN NEEF JANSSEN werd door een kennis, die erg trotsch is op zijn afkomst, uitgenoodigd voor een oezoek. „Kom vanavond eens aan, dan zal ik je mijn familie-stamboom laten zien," luidde de invitatie. „'t Spijt me," antwoordde mijn neef, „maar ak heb Van Tuinderen al beloofd om naar zijn boerenkool te komen kijken." Bezoekster: „Weet je zeker, dat je mevrouw niet thuis is?" Dienstmeisje (ijskoud): „Twijfelt u soms aan haar woorden ?"

Winterhanden

Wat zegt U van dit alleraardigst filmtoesteil Is dit niet geknipt voor Uw huiskamer? DE PRIJS?

r\it laitige kwaaltje ia vele jaren lang een ■-' raadsel gebleven voot de wetenschap.

SLECHTS Fl. 36.50 VOOR 110 V.

Pa« ainda kort is het bekend dat winterhanden een gevolg lijn van onderhuidache bloeduitatortingen. veroorzaakt door zwakte der celwanden.

Duizenden filmpjes hebben wij te Uwer beschikking, sprookjes, teekenfilmpjes, grappige kinderfilms geheel door kindertjes gespeeld, zeer mooie natuuropnamen, verder comedie's en drama's voor de ouderen. ALLES ONBRANDBAAR I Vraagt U eens Onze brochures en filmlijsten

Men moet dus de celwanden aterken en daarvoor it kalk noodig. meer kalk dan het dagelijkach voedsel bevat.

Directrice Mevrouw L. JUSTET. Raadhuisstraat 42. Amsterdam

Kalzantabletten bevatten kalk in een zeer goed verteerbaren vorm waardoor deze ook werkelijk door het lichaam wordt opgenomen. De kalk versterkt de celwan•den en geneest zoodoende den „winter".

Importeur voor Holland PATHÉ-BABY-

„Ken je het onderscheid tusschen een trompet en een zakje peper ?" „Neenl" „Niet? Nu, dan moet je er eens in blazen!"

j

Dr. J. de J. te V. schrijft: „Ik heb steeds met succes van Kalzan gebruik gemaakt bij winterbanden en -voeten."

Moeder: „Joop, er lagen hier drie appelen op de tafel in de provisiekamer en nu is er nog maar een. Kim je mij dat verklaren?" Joop: „Ja, moeder. Het was er zoo donker, dat ik den derden appel heelemaal niet heb gezien!"

Begin nog heden Kalzan te gebruiken.

KALZAN Het Kalkvoedsel

In een coupé van een derde klaswagon zitten twee beeren van den z.g. „beteren stand". „Ik reis liever derde dan tweede klas," zegt de een. „Het is er niet zoo stoffig, het is gezonder, koeler, hygiënischer en bovendien kun je er eens veel gezelliger een praatje maken." „Ja," antwoordde de andere heer, „mij is de tweede klas ook te duur."

In alle Apoth. en Drog. 4 ƒ 1.25 en ƒ 2,25 per verp. Kenmerken van kalktekort in het lichaam zijn: Winterhanden, aan bederf onderhevig gebit, algemeene zwakte, onregelmatig en pijnlijk verloop der periodieke functies bij vrouwen.

NIEMAND NEUS£ IN EEN PERIODIEK NAAR HET WEERBERJÜ

tä»^ 9 ~

* a/?„r^

♦ In een heelemaal niet

-~^Wij zenden U ren monstertube Kalzan met boekje' over de kalkthêrapie gratis toe. Zend ons deze coupon ingevuld. VUL IN;

Op oogenblikken is om iedere vierkante

periodiek w lezen. Een.

Naam: Adres: Ad tesseer:

In de donkere straat liep een onzekere figuur op een agent toe en pakte hem bij een knoop van zijn jas. „Agent," sprak de vroolijke heer, met een stemhoogte, die onweerlegbaar bewees, dat hij in een opgewekt gezelschap, een rijkelijk besproeid diner had genoten, „agent, ik kan het parkeerterrein niet vinden." „Maar mijnheer, u hebt niet eens een autol" lachte de dienaar der wet. „En óf!" verzekerde de vroolijke heer. „Die staat op het parkeerterrein waarnaar ik aan 't zoeken ben!"

Ie lezen. Buitendsche en Nederiandsche

uitgespeld Hel

groot-adverteerders

Voor telkenjL

ESI^f.ke'L1« de hoeksteen Of^U«H«|M£H

■

het

rdt het

geslager

GW.

bewijs:

ONZE WEKELUKSCHS £*$iJSVRAAC

leverden

publiciteit

in

Vraag honderd negen en negentig. Wat verstaat men onder het smaakorgaan en waar bevindt het zich?

Vijf,

N.V. A. Wolfing & Co., Oostetnde 1-3, Amilerdam

IEKEN GEEF UW ADVERTENTIE EEN LANGER LEVEN V[etEN'r^.G M NEDieiANOSCHE PtlDOOlM

— 20 --

PEP«

Voor de juiste antwoorden op deze vraag stellen wij een hoofdprijs van f2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar. Antwoorden a. u. b. inzenden vóór 7 December (Indische abonné's voor 7 Februari) aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe gelieve men .duidelijk te vermelden: Vraag 199.

Weduwnaar (zijn rijke, doch niet zeer jonge verloofde voorstellend aan zijn kinderen): „Kijk eens, kinderen! Geef die dame eens zoet een zoentje. Dit is de nieuwe moeder, die ik jullie had beloofd." Kleine Tommy: „Maar vader, ze is heelemaal niet nieuw!"

De meewarige bezoekster l(tot weduwe): „Het heeft mij diep getroffen, dat uw man zoo plotseling is heengegaan!" T De weduwe: 4Ja, dat h-ie. Eri ik hoop alleen, dat hij daarheen is gegaan, waar ik weet, dat hij niet is." „Wat is er aan de hand met den kleinen Sipmans?" vroeg de bijziende mijnheer, terwijl hij ingespannen tuurde naar een oploopje in de straat. „Hij heeft zijn vrouw geslagen en nou brengen ze hem weg," lichtte een der omstanders hem in. „Sjonge jonge! Met den gevangeniswagen ?" „Welnee! Met den auto van de Eerste Hulp bij Ongelukken." „Hoe oud ben je, jongetje?" „Zeven jaar." „En wat wil je worden?" „Acht-jaar!" „U hebt meer beweging noodig, mijn beste juffrouw." „Beweging? Maar dokter, ik ga bijna lederen avond naar een dancing." „Dat is juist verkeerd! Dat vele zitten is zeer ongezond!" „Klaagt uw man over dorst, mevrouw ?" „O neen, dokter! Hij klaagt er niet over, hij is er juist erg blij om!" „Vader, wat is eigenlijk consequent?" „Dat is heel eenvoudig, jongen! Consequent is: vandaag zoo en morgen zoo en niet vandaag zus en morgen zoo!" „Ik zou toch wel eens willen weten, hoe dat gat hier bovenaan ohstaan is," peinsde een toerist, die den Vesuvius bezocht. „Dat komt zoo," vertelde de gids. „Een jaar of wat geleden was hier een mijnheer, die een knoop van zijn vest in de aarde liet vallen. En toen heeft hij net zoo lang gegraven en gezocht, tot hij heelemaal onderaan kwam en het gloeiende binnenste van de aarde naar buiten kwam."

HETSCHOOMEAVOMTUUB

-21

Kleine Dolly was voor 't eerst naar school geweest. „Zoo kindje, en wat heb je geleerd ?" vroeg moeder. „Niet veel," zei Dolly wijs. „Ik moet vanmiddag weer terug komen!" „Waarom heb je in 's hemelsnaam dit vreeselijk oord uitgezocht voor onze wittebroodsweken ?" „Maar lieveling, je hebt het toch zelf uitgezocht!" „Nu, je behoefde het toch niet goed te vinden!" „Mijnheer de directeur, déze machine vervangt minstens honderd arbeiders." „H'ml Kunt u er mij niet een verkoopen, flie honderd klanten vervangt ?" De boerendochter zat rustig te melken, toen plotseling een s'tier door de omheining brak en over de weide naar haar toerende. De boerenknechts, die dit zagen gebeuren, wilden het meisje te hulp komen. Tot hun verbazing echter bleef het meisje doodkalm zitten, want de stier bleef op eenige meters afstand van haar als verlamd staan. Het dier keek omzichtig naar de koe, die werd gemolken, keerde zich om en wandelde weg." „Was je niet bang ?" vroeg iedereen het meisje. „Weineen," was het antwoord. „Ik wist toevallig, dat deze koe de schoonmoeder van den stier is!" Klant: „En kunt u dit slaapmiddel werkelijk aanbevelen ?" Drogist: „Mijnheer, wij verkoopen dit artikel met een wekker erbij!"

DE OPLOSSING Vraag honderd vijf en negentig. ■ Hieroglyphehschrift is het uit teekeningetjes bestaande schrift der oude Egyptenaren. Champollion wist het voor het eerst in 1822 te ontcijferen, daar het op den bekenden steen van Roselle, die in 1799 door een soldaat van Napoleon gevonden werd, ook in een Grieksche vertaling voorkwam. Met de juiste beantwoording van deze vraag verwierf de heer J. Vink te Alkmaar den hoofdprijs. Een troostprijs ontvingen mejuffrouw J. L. Haanen, Bloemendaal; de heer F. Petit, Rotterdam; de heer J. S. Quik, Uithoorn; de heer A. Allemans, Rotterdam; de heer H. L. Guldenberg, Amsterdam.

ifmm^:

^^mm^m

[Veivolè van pagina 7) „Laat ik u dan vertellen, dat die graaf den naam heeft van een eersteklas avonturier en zwendelaar en ongetwijfeld terecht," hernam ze. „Daarbij, het feit, dat hij in nauwe relatie staat met Senor Almanones, die zich op dit oogenblik in Parijs bevindt, moet u toch ook te denken geven." De vriendelijke oude heer staarde haar een oogenblik onthutst aan; toen verviel hij in peinzend zwijgen. „Ik zie niet in," zei hij eindelijk, „in welk opzicht de slechte reputatie van den graaf en zijn relatie met Senor Almanones, in deze een rol spelen. Wanneer de graaf in staat blijkt mij een échten druk van „Het Leven van Ximénes", in prima conditie, te bezorgen, zal de Hertog van Novacastella er een slordigen duit voor over hebben. Bedrog is buitengesloten. De bekende exemplaren zijn gecatalogiseerd en een poging om den hertog een vervalsching in zijn maag te stoppen is bij voorbaat tot mislukking gedoemd. Het exemplaar zal nauwkeurig door de allereerste deskundigen" worden onderzocht, eer de graaf een sou in handen krijgt." ***

Tenslotte, zoo overwoog Madeleine, had zelfs Maurice, die op het gebied van oude drukken eigenlijk geen deskundige was, de fotografisch-gereproduceexde bladzijden van de echte kunnen onderscheiden. Het was dan ook hoogst onwaarschijnlijk, dat men zou trachten het door hem gebonden exemplaar aan dezen door-de-wol-geverfdeh expert te slijten. Hier was een mysterie, een afgrond-diep mysterie en terwijl ze in actie was gekomen om Maurice tegen gevaar of zelfs maar onbehoorlijke exploitatie van zijn talenten te beschermen, voelde het meisje zich thans aangegrepen door de opwinding van den jager, dien het om de spanning van de jacht zélf te doen is! Een soort detectivekoorts had zich opeens van haar meester gemaakt — — ze vergat zoo-

MMMMMn.^

waar haar bijgedachte van enkele dagen geleden om voordeel te trekken uit de ontdekking van een poging tot bedrog. Niet alleen déze bijgedachte, elke andere ook gleed van haar af; ze wilde dit raadsel oplossen om de sensatie van die oplossing!" Ze wendde zich naar den ouden man. „Monsieur," zei ze ernstig, „ik heb een voorgevoel van verkeerde dingen en door hetgeen ik weet, heb ik reden bang te zijn, dat een heel goede vriend van mij ronduit gezegd mijn verloofde — groot gevaar loopt onschuldig in een alleronverkwikkelijkste geschiedenis te worden betrokken. Wilt u mij toestaan het exemplaar, dat voor den Hertog van Novacastella bestemd is, te bezichtigen vóór het hem geleverd wordt, of nog beter, vóór hijzelf het ook maar te zien heeft gekregen ?" „Mademoiselle," antwoordde de antiquair, blijkbaar onder den indruk van den aandrang en het vuur waarmee zij sprak, „u maakt 'n volmaakt ernstigen indruk en bent blijkbaar veel te intelligent om u door hersenschimmen van cïe wijs te laten brengen en daarom wil ik aan uw verzoek voldoen. Aanstaanden Dinsdag tegen den avond ontvang ik het mij toegezegde vijfde exemplaar; Woensdagmorgen verwacht de Hertog van Novacastella mij er mee in zijn hotel. Als u dien ochtend om negen uur hier komt, zal ik u het boek laten zien ^óór jk het meeneem naar den hertog. Kunt u zich daarmee vereenigen ?" „Volkomen," verklaarde Madeleine. „Ik ben u heel dankbaar, monsieur, maar ik geloof, dat u en de hertog aanstaanden Woensdag op uw beurt mij dankbaar zullen zijn..." * Toen Madeleine den volgenden morgen Maurice sprak, deelde hij haar mede, dat hij zijn werk aan den. graaf had afgeleverd en dat deze zoo enthousiast was geweest over de uitvoering van zijn opdracht, dat hij den kunst-

3@ ir@fiiss@(uiir ft®@sil@& ... Onder het waakzaam oog van Harry Beaumont spelen Tallulah Bankhead en Robert Montgomery een liefdesscène in een nieuwe M.G.M.-film.

CONCORD NU OOK IN HOLLAND TE KRÜGEN

W CENT INCLUSIEF OPCENTEN

GEEN kostbare reclame GEEN bons voor cadeaux MAAR een goede sigaret

NIEUWS UIT DE STUDIOS Franziska Gaal en Paul Horbiger zijn het volgende seizoen vast bij de Universal Film-Maatschappij geëngageerd. De Gaumont-British Film-Maatschappij zal twaalf films in Hollywood opnemen. Het is nog niet vaak voorgekomen, dat een Europeesche filmmaatschappij de Hollywoodsche studios benutte voor het opnemen van haar films. Hilde Wagener-Tressler speelt de vrouwelijke hoofdrol in de Siodmak-film „Das brennende Geheimnis". De Fox Film-Maatschappij te Hollywood heeft van de Ufa het scenario van haar toonfilm „Ihre Hoheit befiehlt", waarin Käthe von Nagy en Willy Fritsch de hoofdrollen vervulden, aangekocht om deze film onder regie van Eric von Stroheim opnieuw in het Engelsch te doen opnemen. Karl Freund is met de opnamen van zijn film „Menschen en dieren" begonnen. Jean Harlow speelt de vrouwelijke hoofdrol in de film „Nora", waarvoor Anita Loos het scenario schreef. Asta Nielsen is voor de toonfilm „Die unmögliche Liebe" geëngageerd. Regie over deze film voert Erich Waschnek. Dorothea Wieck is voor de vrouwelijke hoofdrol in de Carl Froelich-film „Choral von Leuthen" geëngageerd. De Metro-Goldwyn-Mayer zal een vervolg op haar „Tarzan"-film draaien, getiteld „Tarzan en zijn kameraad". Betty Amann speelt in Elstree de vrouwelijke hoofdrol in de film „Meisjes van heden". Elisabeth Bergner zal onder Paul Czinners regie een film „Een lang weekend" spelen. Paul Horbiger, Theo Lingen en Max Güllstorff spelen onder regie van Fritz Kortner in de film „Tweemaal liefde". Voor de eerste Hollywood-film van Lilian Harvey is John Boles geëngageerd. Hans Kraly bewerkt het draaiboek. Tilde Foerster schrijft het scenario voor de volgende Richard Tauber-film, getiteld „Aus der Jugendzeit". Vandor Film te Parijs zal Bernhard Kellermanns roman „De tunnel" verfilmen. Fritz Servos, Hugo Fisscher-Köppe en Adele Sandrock spelen onder regie van" Siegfried Dessauer de hoofdrollen in de film „Jacob Blasekopp". Eva Sylt werd voor de Fritz Lang-film „Das Testament des Dr. Marbuse" geëngageerd. Onder regie van Friedrich Zelnik spelen Martha Eggerth, Willy Eichberger, Szöke Szakall, Paul Horbiger, Hansi Niese, Fritz Kampers, Oily Gebauer en Trude Berliner de hoofdrollen in de film „Kaiserwalzer". Karl Hartl, de bekende regisseur, wil Tolstoi's „Anna Karenina" met Bnglrto Helm in de hoofdrol verfilmen.

bd f$

FILM-EISITHOUSIASTEN M. P. £e 's-GRAVENHAGE. Wees voorzichtig, deze filmmaatschappij is ons nieé bekend I A. P. ie GRONINGEN. Lya Mara heefé onder regie van baar echigenooé Friedrich Zelnik, een sprekendefilm vervaardigd, getiteld „jeder fragt nach Erika", welke in ons land vertoond zal worden. Lilian Harvey wooné Ahornallee 16, Berlijn. U kunt haar in het Duitsch, Engelsch o£ Fransch schrijven. R. T. K. te AMSTERDAM. Greéa Garbo is niet in het geheim met Ramon Novarro verloofd. Regisseur Stiller was getrouwd, Ernst Lubitsch is gescheiden.

■r,.

s.,

,i

FIECARELSEN IN

„MATA HARI" In den Koninklijken Schouwburg te 's-Gravenhage vierde Fio Carclsen haar 25-jarig tooneel-jubileum in „Mata Hari', waarin zijop meesterlijke wijze de titelrol vervulde. Links: Als de verleidelijke spionne. Rechts : Een scène tusschen G. Alexander, W. Huismans en Fie Carelsen.

^^^^^^^^^™-

r^ps*»-

m

i im m

M. E. E. V. te 's-GRAVENHAGE. We hebben een beschrijving en rolverdeeling van „Trader Horn" in ons blad geplaatst. In deze rubriek kunnen we geen rolverdeeling plaatsen. De hoofdrollen speelden Duncan Renaldo en Edwina Booth. A. v. "V. te AMSTERDAM. Leeftijden van filmsterren vermelden we in deze rubriek niet. Lilian Harvey is den 19en Januari te Londen geboren, Willy Fritsch den 27sten Januari te Kattowitz. Zij zijn niet getrouwd, of dat ooit gebeuren zal, kunnen wij natuurlijk ook niet weten. U kunt zich schriftelijk op ons blad abonneer en. H. K. te ROTTERDAM. Niet meer dan drie vragen per week s.v.p. Het adres van Gustav Fröhlich isZiethenstrasse3, Berlijn. Hij is met de zangeres Gitta Alpar getrouwd. Willy Fritsch woont Bitterstrasse 8—12, Berlijn-Dahlem. Robert Montgomery kunt u schrijven Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. Om een foto met handteekening te ontvangen, moet u drie antwoord-coupons insluiten. Het spijt ons, dat Wolf Albach-Retty zoo leelijk schrijft, maar de hoofdzaak is, dat hij een talentvol acteur is. Willy is heusch niet met Lilian verloofd.

zinnigen boekbinder een extra bedrag was een van felle verontwaardiging. boven den overeengekomen prijs had Ze was overtuigd, dat de graaf en zijn betaald. Madeleine's gclukwensch aan handlanger Maurice's schepping met haar verloofde had iets afwezigs; de chemische middeltjes bewerkt hadden intrigue, waarvan zij de beteekenis niet om het boek een uiterlijk van hoogen kon omvatten, nam haar geest geheel ouderdom te geven en ze voelde het in beslag. Maar ze wachtte geduldig af als een onvergeeflijke heiligschennis, wat bleef haar anders over ? dat de twee schavuiten de pure schoonen den volgenden Woensdag prompt heid van dit kunstwerk meedoogenloos om negen uur was ze in den winkel hadden verwoest. Ze sloeg den band van den kleinen antiquair. De oude open en zocht aan den binnenkant naar heer Maillot, zooals hij heette, kwam de figuren, waarin haar verloofde zijn haar aan de deur tegemoet, zijn hel- initialen had geornamenteerd. Maar wat dere, jolige oogen achter de groote haar verbijsterde oogen zagen was... brilleglazen, glinsterend van opwinding. een merk, dat bij den eersten blik gelijk „Het boek is hier — — schitterend was aan dat van Maurice, maar er voor in één woord!" hijgde hij. „Een écht den ingewijde toch van afweek! vijfde exemplaar van ,Ximénes' leven! „Dus u bent volkomen tevreden, Mon> Magnifiek zeg ik u I De hertog is ook al sieur Maillot ?" vroeg het meisje met CH. v. A. M. te MAASTRICHT. Richard hier — — buiten zichzelf van verruktrillende stem. Tauber is den 16en Mei te Linz a/d Donau king! Hij had geen rust om te wachten „Volkomen. En Monsieur Ie Due geboren. Hij was met Charlotte Vanconti tot ik in het hotel bij hem kwam. eveneens. Er is niet de minste noodgehuwd, is reeds eenige jaren van haar Komt u maar gauw mee, madezakelijkheid om er experts bij te halen gescheiden. „Melodie der Liebe" is ongemoiselle!" de echtheid van dezen druk staat twijfeld zijn beste film, maar een zanger Het volgend oogenblik boog een zoo absoluut vast, dat dat noodelooze kan wel een mooie stem hebben, zonder rijzig, donker man met een arendsneus een goed filmacteur te zijn, moeite en kosten iou beteekenen." en hoofdsche manieren, zich over MadeMadeliine leunde tegen een stoel en F. B. te AMSTERDAM. „Mata Hari" leine's hand. De hertog van Novahaar hersens arbeidden koortsachtig; vonden wij ook heel mooi. U gaat zeker castella was het volmaakte type van een beklemmende wanhoop greep haar vaak naar den bioscoop? den Spaanschen „hidalgo", ofschoon er aan. Ze wist dat Graaf de Fréjus-Cran W. v. d. S. te NIJMEGEN. Het adres in zijn optreden niets was van den trots een of ander allergemeenst bedrog uitvan Käthe von Nagy is Kranzallee 8, en de ongenaakbaarheid, die velen van haalde, maar wat in vredesnaam ... ? Berlijn-Grünewald. Hans Albers woont: zijn standgenooten pleegt eigen te zijn. Opeens, met een schok, flitste het Lennéstrasse 7, Berlijn. Het kan maanden Met nogmaals een buiging legde hij haar door den geest. Het was als een duren voordat u van deze beide filmsterren den kostbaren ouden druk voor Madeantwoord ontvangt. Tegen betaling zijn bij bliksemstraal, die onverwacht door leine neer en ter vergelijking er naast ons geen filmfoto's verkrijgbaar. dikke duisternis schiet. het boek met afbeeldingen, waarnaar „Weet u ook of Dr. Paladon op het JANNY te DELFT. Op brieven, die ook Maurice zijn band had vervaardigd. oogenblik zijn exemplaar veilig onder niet met naam en adres zijn onderteekend. Alleen in vorm kwam de band van zijn berusting heeft?" vroeg ze haast geven wij geen antwoord. het exemplaar van den hertpg overeen ademloos. M. R. te NIJMEGEN. Het adres van met wat Madeleine op Maurice's werk„Ik begrijp wat u bedoelt," antde Ufa te Amsterdam is Heerengracht 592. tafel had gezien. De ornamenten op de woordde monsieur Maillot. „Ik heb daar voor- en achterzijde van den band • gisteravond zelf aan gedacht. Ofschoon waren gelijk, maar de kleuren waren deze band aanmerkelijk donkerder is RECTIFICATIE. In het liedje „Zeg- jongen' vrijwel verdwenen; alleen eeh veeg, een dan die van Dr. Paladons druk, zijn er (Het Weekblad No. 459) is bij het teekenen vleugje ervan, een herinnering er aan zooveel punten, van overeenkomst, dat een vergissing begaan. De eerste vier zou men kunnen zeggen, was hier en ik het als mijn plicht beschouwde onzen maten moeten voorspel zijn, zoodat de zang geleerden stadgenoot te telefoneeren. dus pas bij het eerste teeken 'f moet be- daar in een diepe groef overgebleven. Hij was ongesteld, maar zijn secretaris ginnen. De beide laatste regels van het Het goud was verduisterd tot een vage eerste, tweede en derde couplet zijn on- schemering, het leder verweerd en zoo verzekerde mij, dat „Het Leven van verkleurd, dat een donkere gloed als noodig herhaald. Kardinaal Ximénes" veilig en wel op van ebbenhout er over lag gespreid en de gewone plaats in de brandkast lag. De foto's van het tableau de la troupe van op verschillende plaatsen toonde de Het was alleen een of twee dagen „Comoedia" in nummer 459 van ons blad zijn band slijtplekken. geleden even er uit gehaald om het van onzen medewerker Godfried de Groot. Madeleine's eerste gewaarwording aan een bezoeker te laten zien." — 23 -

.Aha I" riep Madeleine uit. „Wat was dat voor een bezoeker, Monsieur Maillot ?" „Dat kan ik u niet zeggen, mademoiselle," klonk het 'n tikje ongeduldig. Maar u kunt gerust gelooven, dat hij, wie hij ook mag zijn geweest, bij Dr. Paladon bekend was of over uitstekende introducties beschikte. Dr. Paladon waakt als een jaloersche minnaar over zijn schatten." %* Toen stak Madeleine van wal en haar betoog was zoo vol vuur en overtuiging, dat een kwartier later de machtige Hispano-Suiza van den Hertog van Novacastella ' hen alle drie naar de woning van Dr. Paladon in de Rue de l'Université had gebracht. Ofschoon de geleerde te ziek was om hen persoonlijk te ontvangen, had hij niet het minste bezwaar om zijn kostbaar bezit aan den hem goed bekenden boekhandelaar en den befaamden Spaanschen verzamelaar te laten toonen.

Zijn secretaris legde het boek op een kleine tafel, voor de bezoekers neer. De hertog en de oude Maillot wisselden veelbeteekenende blikken en de antiquair haalde de schouders op, alsof hij zeggen wilde: „Wat 'n hoop drukte om niets!" Maar hun houding veranderde als bij tooverslag, toen Madeleine, na even vluchtig aan het boek geroken te hebben, hen dit voorhield, met het verzoek, haar voorbeeld te volgen. „Lijm!" hijgde Maillot. „Mille tonnères! Lijm!" „Geen twijfel aan... lijm!" bevestigde de hertog met sombere stem. Madeleine opende den band, thans donker en verweerd, alsof zes eeuwen hun sporen erop hadden achtergelaten. Ze sloeg een aantal bladzijden om, tot ze er aan een kwam, waarvan Maurice, zooals ze zich herinnerde, gezegd had dat het een imitatie was. „Behoort dit tot den oorspronkelijken druk, of is het langs fotografischen

FOTOSTUDIE.

Wonderlijk!

In één nacht zijn mijn ruwe handen volkomen genezen door

(Foto Godfried de Groot)

weg gereproduceerd?" vroeg ze. Maillot haalde een vergrootglas te voorschijn en overhandigde het aan den hertog. Deze tuurde gespannen naar de pagina, maakte een gebaar van onbeschrijfelijke verbazing en gaf het vergrootglas aan den eigenaar terug. Thans was het Maillots beurt om een onderzoek in te stellen. „Saperlipopettd!" riep hij uit. „Een nagedrukte bladzijde! Onmogelijk!" Vervolgens vestigde Madeleine hun aandacht op het bindersmsslKaaii den binnenkant van het on^lag en op haar verzoek bracht de secretaris het boek met de afbeeldingen, waarnaar Maurice had gewerkt en dat ook hier natuurlijk niet ontbrak, ter vergelijking. Het bloote oog Icon geen verschil tusschen de beide merken waarnemen, tot Madeleine met de scherpgeslepen punt van een potlood Maurice's verborgen naamteeken had nagetrokken. De proef was overtuigend. „M.P. — M.P. — M.P. — als men 't weet is het overduidelijk," constateerde de hertog. „Maar wat beteekenen die initialen ?" „Het zijn de initialen van den man, die dit exemplaar gebonden heeft nog geen week geleden! De bezoeker die hier is geweest om het gave exemplaar van „Het Leven van Ximénes" zoogenaamd te bekijken, bracht deze vervalsching in zijn kleeren verborgen mee. Het boek is niet zoo heel groot en zooals blijkt, kon de verwisseling met 'n beetje handigheid ongemerkt uitgevoerd worden. Het echte exemplaar, dat van Dr. Paladon, werd mee-

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST

JAREN LANG MAAGSTOORNISSEN WEGENS INDIGESTIE. Kan nu alles eten zonder last. Kan nu alles eten zonder last. Toen deze 72-jarige vrouw een middel had gevonden tegen haar indigestie, bleek het een middel te zijn, dat haar 70-jarige broer reeds lang gebruikte en waarmee hij zich tot een „toonbeeld van gezondheid" opgewerkt had. Zij schrijft: „Jaren lang heb ik aan indigestie geleden en ik kon eenvoudig geen ei of aardappel eten. Dit jaar begon ik met de kleine dagelijksche dosis Kruschen Salts te nemen. En nu kan ik eieren en aardappelen eten zooveel ik wil — zonder eenige stoornis naderhand. Jaren heb ik geleden. Ik nam voortdurend een laxeermiddel, maar het hielp niet. Mijn broer is een toonbeeld van gezondheid en geknipt voor een reclame voor Kruschen Salts. Hij is altijd vroolijk en gelukkig. Hij vergeet nooit zijn ochtenddosis evenmin als ik, nu ik er de waarde van ken. Mijn broer is 70 jaar oud en ik ben 72. We hebben alle reden deze schitterende zouten te waardeeren. Ik beveel ze ook al mijn vrienden aan." Mevr. M. E. M. De zes zouten in Kruschen helpen en regelen de lichaams-functies in velerlei opzichten. Uw maag, lever en nieren worden tot betere functie aangespoord. U weet niet meer wat indigestie, hoofdpijn en neerslachtigheid is. U voelt zich lichamelijk en geestelijk ab vernieuwd. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten è / 0.90 en / 1.60 per flacon. STRALENDE GEZONDHEID VOOR EEN CENT PER DAG. Nu is het de meest geschikte tijd, dit alles eens zelf te ondervinden — op het oogenblik kunt U Kruschen Salts probeeren op onze kosten. Want door heel Holland zijn onder de apothekers en drogisten duizenden flacons Kruschen verdeeld, die verpakt zijn met een gratis proefflacon. U kunt dezen gratis proefflacon gebruiken zonder den gewonen flacon Kruschen te openen. En als U na deze proef niet voldoende tevreden bent, kunt U den grooten flacon terugbrengen bij den winkelier waar U hem kocht en hij zal U Uw ƒ 1.60 (Uw geheele uitgave) zonder omwegen terugbetalen. Maar vergeet niet, dat de gratis proefflacon alleen verpakt is bij de groote maat van ƒ 1.60 en dan nog slechts voor een beperkten tijd. Gaat dus naar Uw apotheker of drogist, voordat hij deze groote proefpakken uitverkocht heeft. genomen en de band met allerlei kunstmiddeltjes donkerder gemaakt, precies zooals ze met het vervalschte boek hebben gedaan, waarvan de band enkele dagen geleden gloednieuw was, een van de mooiste dingen, die ik ooit in m'n leven heb gezien. En de vervalsching, die zich in dezen band bevindt, is niets anders dan het onvolledige exemplaar uit het bezit van Senor 'Alfonso d'Estaban, aangevuld met nagedrukte bladzijden. Die aanvulling moet gemakkelijk genoeg zijn geweest, want zooals ik gehoord heb, bestaat er een volledige fotografische reproductie van den druk van Dr. Paladon, die in de meeste, groote bibliotheken voorhanden is. Verder ben ik zoo vrij te beweren, dat de man, die de verwisseling heeft uitgevoerd, geen ander was dan Senor Juan Almanones, die als erfgenaam van de collectie d'Estaban, natuurlijk de minste moeite had, hier toegang te krijgen." Madeleine richtte zich tot den secretaris: » „Heette uw bezoeker Senor Juan Almanones ?"

„Zoo heette secretaris.

hij,"

bevestigde

de

***

„We moeten onmiddellijk maatregelen nemen," riep de hertog opgewonden, „om die twee bandieten te laten arresteeren. Monsieur Ie Sécrétaire wil wel zoo vriendelijk zijn, om de politie op te bellen, nietwaar ? En u, mademoiselle, u hebt ■ een intelligentie aan den dag gelegd, die menig ambtenaar van de Süreté u mag benijden! U hebt niet alleen een paar allergemeenste bedriegers ontmaskerd en mij het verlies van een belangrijke som geld bespaard, maar ook verhoed dat ik onwillens een groot onrecht zou hebben begaan aan een der edelste geleerden ter wereld Dr. Paladon. Hoe kan ik u beloonen, mademoiselle ?" „Dét," antwoordde Madeleine met 'n betooverend lachje, „laat ik met een gerust hart aan ü over. Monsieur Ie Due. Vraag uzelf af, welke belooning u zoudt hebben beschikbaar gesteld.

wanneer u eigenaar was geweest van het best-bewaarde exemplaar van „Het Leven van Kardinaal Ximénes" en het u ontstolen was." De hertog beantwoordde haar glimlach en wendde zich tot den kleinen antiquair. „Wat zeg je van zooveel gezond verstand, mijn waarde Maillot," riep hij vroolijk, „en in zoo'n aantrekkelijk om* hulsel ?" „Toen ik mademoiselle den eersten keer zag, Monsieur Ie Due," klonk Maillot's bescheid, „zei ik haar, dat ze even zeldzaam was als een ongeschonden exemplaar van „Het Leven van Ximénes", maar toen dacht ik voornamelijk aan haar schoonheid. Maar de^ze combinatie van schoonheid en spherp ^verstand ■ ik zou zeggen. Monsieur Ie Due, dat ons mannen niets anders overblijft dan bewonderen en gehoorzamen..." Een paar weken later kochten Madeleine en Maurice hun buitenhuisje.

ALLEEN OP DE WERELD.

^ßmmmmsmm

DE

DERDE

MUZE

DE KUNST HOE TE REPETEEREN In een schrijven aan een zijner vrienden heeft Bernard Shaw zich eens uitvoerig uitgelaten over de techniek der tooneelspeelkunst en over het repeteeren. De bekende uitgevers Samuel French hebben dit schrijven in extenso gepubliceerd ter verspreiding onder tooneelamateurs en inderdaad, het bevat zulke rake waarheden en raadgevingen, dat de tijd aan het lezen er van besteed, niet betreurd zal worden. In het bijzonder niet dóór regisseurs, voor wie de brief eigenlijk geschreven is. Shaw beveelt dan aan, dat de regisseur (al of niet schrijver of vertaler van het stuk) het geheel eerst voorleest aan de medespelers en dat dezen de teksten niet mogen leeren vóór hun alles volkomen duidelijk is en vóór het stuk in mise-en-scène is gezet. De regisseur moet zeker van alles zijn, vóór hij gaat repeteeren. Indien hij vóór de eerste repetitie zich geheel in het stuk inwerkt en alle standen enz. bepaalt, wanneer hij weet waar elke speciale tekst gesproken moet worden, waar de stoelen moeten staan, waar ep wanneer zij verplaatst moeten worden, waar de spelers hun hoed of ander voorwerp, noodig in het stuk, moeten neerleggen, wanneer zij moeten zitten, loopen of staan, en wanneer dit alles zóó geregeld wordt, dat het maximum effect uit elk woord verkregen wordt, waardoor tegelijkertijd de spelers het gevoel krijgen, dat door deze regie hun prestatie een „top-prestatie" wordt — dan verkrijgt men bij de eerste repetitie reeds dat vertrouwen, dat later moeilijk meer geschokt kan worden. Wanneer men op deze wijze een scène of gedeelte doorgenomen heeft, beginne men niet aan het tweede, doch herhale het eerste om de bijzonderheden er van goed te laten doordringen tot het geheugen en begrip van de spelers. De regisseur sta zelf op het tooneel \jm in de onmiddellijke nabijheid alle vingerwijzigingen te kunnen geven, en zegge alles in den juisten. toon voor, daar de spelers in het begin nog geheel vreemd^ tegenover het stuk en den inhoud staan, behalve tegenover datgene, wat zij van het voorlezen onthouden hebben. Twee of drie keer op deze wijze een bedrijf of gedeelte doornemen is voldoende; dan volgen de repetities zonder boekjes of rollen. In dit stadium mag de regisseur zich niet meer op het tooneel bevinden, maar in de zaal met een notitieblok voor zich. Van dit oogenblik af onderbreke hij geen enkele scène of staat hij toe, dat iemand anders dit doet. Wanneer er iets verkeerd gaat of voor verbetering vatbaar is, maakt hij hiervan een notitie en bij het einde der acte gaat hij naar het tooneel en legt zijn notities aan de spelers uit. Scherpe critiek is uit den booze. Indien iets niet goed gaat en de regisseur niet weet, hoe het precies te verbeteren, doet

hij' beter mets te zeggen. Het parool is dan om te wachten tot men de juiste correctie wèl kan aanbrengen of tot de spelers zichzélf corrigeeren. Het ontmoedigt een speler om enkel maar bewijzen van ontevredenheid te hooren. Indien hij niet daadwerkelijk geholpen kan worden, is het beter niets te zeggen. Men mag niet vergeten, dat bij de eerste repetities zonder boekje of rollen alles een haast wanhopigen achteruitgang vertoont, welke eenige repetities aanhoudt, speciaal wat de lange clausules betreft. De spelers werken bovendien in dit stadium onder geweldige inspanning en zijn daardoor meer prikkelbaar dan anders. Maar na eenige repetities vloeien de woorden meer automatisch en het peil zal nu geregeld stijgen. Men moet er vooral om denken — in dit stadium meer nog dan anders — den spelers niet te veel tegelijk te zeggen. Geef voorloopig alleen de belangrijkste dingen aan, val thans niet over kleinigheden, alsof het succes van het stuk daarvan afhangt. Deze komen later vanzelf wel. Wees er eveneens op voorbereid, dat eenzelfde f out zich wel eenige malen herhalen zal en dat verschillende aanwijzingen de eerste keeren vergeten worden. Wanneer de regisseur zich kwaad maakt, zich als een schoolmeester voelt voor een klas kinderen, be derft hij de geheele sfeer, waarin de Kunst ademen moet. Het artistieke werk van den regisseur bestaat hierin, dat hij een geheel van alles moet maken. Het wachtwoord van een speler is geen sein om gedachtenloos te moeten invallen, 'maar aanleiding om op een bepaalde wijze te antwoorden. De betreffende speler moet, zelfs bij de duizendste opvoering bij het publiek nóg den indruk wekken, dat hij zijn wachtwoord nimmer gehoord heeft, dat hij er dus niet op afgericht is. Wij komen thans tot het laatste stadium, d.w.z. als iedereen absoluut rolvast is. De regisseur moet dan steeds op de loer liggen, zooals een kat voor een muizengat en weldoordachte notities maken. Tot sommigen zal hij zeggen: „Jullie moeten dit nog eens overdoen." Maar hij zegge niet, wanneer iets niet goed overkomt: „We zullen dit zoolang herhalen tot het goed is, al zal het den geheelen avond duren." Schoolmeester dus niet. Het zou dan nóg slechter worden. Bij de laatste twee of drie repetities behooren er niet veel aanmerkingen meer gemaakt te worden — de moeilijkheden moeten dan overwonnen zijn. Shaw geeft verder als een der voornaamste regels voor een succes: Laat het tooneel nooit één moment stilstaan, behalve indien men opzettelijk hierdoor een effect bereiken wil. Het spelen moet niet ophouden wanneer een speler gaat zitten of opstaat of van het tooneel wandelt, wanneer hij een beweging moet maken laat hem dat dan doen terwijl — 26-

Dl DGIKIHR BlVIliï OPGEVOERD DOOR HET GEZELSCHAP COR RUYS IN HET

RIKA HOPPER-THEATER TE AMSTERDAM.

hij spreekt, elk wachtwoord moet even gemakkelijk opgevangen worden als een bal bij het balspel. Deze regels mag men natuurlijk naast zich neerleggen indien men een speciaal gewild effect wenscht te bereiken, zooals elke regel der techniek opzettelijk gebroken mag worden. Het is verder volgens Shaw onverstandig vreemden tot de repetities toe te laten, en indien dit onvermijdelijk mocht zijn, doet de regisseur verstandig zijn (anders gerechtvaardigde) op- en aanmerkingen thuis te laten. Collegaspelers en verdere ingewijden zijn hier natuurlijk niet als vreemden te beschouwen. Uit het bovenstaande zal men bemerken, dat verschillende raadgevingen reeds meer dan eens in ongeveer gelijke bewoordingen door ons blad gegeven werden, o.a. in onze artikelen-serie: „Het instudeeren van een stuk". Het is echter interessant deze voor een groot gedeelte door een bekend tooneelschrijver, criticus en tooneelkenner als Bernard Shaw, bevestigd te zien. C. J. PIETERS.

VOOR DE VERKOUDHEID DIE U HEBT ... of die U wenscht te voorkomen VAP E X OP UW ZAKDOEK Verkoudheid wordt veroorzaakt door bacteriën, die ingeademd worden op een oogenblik, dat men zich landerig voelt en de vitaliteit mist om deze bacteriën weerstand te bieden. Het inhaleeren van den antiseptischen Vapex-geur bij de eerste teekenen van een verkoudheid, reinigt de slijmvliezen der luchtwegen en bestrijdt zoodoende de verkoudheid in de kiem.

Bestrijdt Uw verkoudheid. Vapex is aangenaam en verfrisschend« zelfs in dié mate, dat sommige menschen zich tot een dagelijksche gewoonte hebben gemaakt een druppel op hun zakdoek te doen. Vapex is economisch in het gebruik want een druppel 's morgens op Uw zakdoek gedaan of 's nachts op Uw kussen, geeft vele uren van bescherming en verlichting.

En een druppel 's nachts op Uw hoofdkussen Verkrijgbaar bij Apoth. en Drog. Prijs per flacon f 1.50.

D

OMTVANGE1SI TOONEELWERKEN

Pantoffelpijn. Tragisch blijspel in 3 bedr. door P. A. Bruinsma. 4 beeren, 3 dames; 1 huiskamer. N.V. Vink's Uitgevers-Maatschappij, Alkmaar. Wat inhoud, opbouw en uitwerking betreft, een niet belangrijk werk. Wij kunnen ons moeilijk indenken, dat veel tooneelvereenigingen hier succes van verwachten. In elk geval zal uitstekend spel en typeering veel goed moeten maken. C. J. P, ONTVANGEM BOEKEN Bij de fa. Q. B. van Goor Zonen te 's-Gravenhage is van de hand van Mevr. A. A. M. Horsting—Boersma een bundel verschenen, getiteld: Verhalen uit Marokko. Het zijn veertien vertellingen, uit deze, voor ons vreemde wereld, bestemd vpor kinderen van 10—14 jaar. Ze zijn niet alleen geschikt voor eigen lezen, doch ook om voorgelezen te worden, hetzij thuis of in de klas. Kinderen houden van voorlezen. En het voordeel van deze vertellingen is, dat ze voor de ouderen attractie gemoeg hebben om zich de moeite te geven dit voorlezen goed te doen. Rie Cramer heeft er 12 platen bij geteekend, waarvan zes in kleuren. Men verbaast zich erover, dat een zoo mooi uitgevoerd werk voor 11.3.50 in prachtband en fl. 2.50 ingenaaid kan worden geleverd.

HLM-ENTHOVSIASTEN L. L. £e ROTTERDAM. Johnny Weis, muller is den i8en Océober geboren. Zijn adres is Meéro-Goldwyn-Mayer Sdudios, Culver-Cify, Californië. U kunt hem in he£ Engelsch schrijven. De beschrijving van de film „Tarzan" stond in nummer 452 van ons blad. Willy Friésch zal notj wel antwoorden, indien u niet vergeten hebt, een antwoord-coupon in te sluiten. Het is nog niet zeker, of Lilian ons land bezoeken zal. E. S. te RIJSWIJK. Niet meer dan drie vragen tegelijk, a.u.b. Het adres van Anna Sten is United Studios, 7200 Sancta Monica Blvd., Hollywood. U kunt haar in het Fransch, Duitsch. Russisch of Engelsch schrijven. Het adres van Käthe von Nagy is Kranzallee 8, Berlijn. Conrad Nagel kunt u schrijven p.a. Metro.Goldwyn.Mayer Studios, Culver-City, Californië. A. F. N. te 's-GRAVENHAGE. De gevraagde foto's worden u spoedig toegc zonden. P. d. H. te 's.GRAVENHAGE. Het adres van Willy Fritsch is Bitterstrasse 8—12, Berlijn—Dahlem. Foto's van zijn villa liggen ter opname in ons blad gereed. C. N. te BILTHOVEN. Dat is inderdaad zijn ware naam, gewoonlijk laat men de vele voornamen weg, dan blijft Ramon Samaniego over.

DAMES HAY In haar g-eest was maar plaats voor één folterende vraag, die elke andere g-edachte en overweging op dit moment naar de uithoeken van haar bewustzijn drong. Was Grimes Buckner niets anders dan een gemeene, laaghartige verrader, die de geheimen van zijn vaderland, waarvan hij op de.hoogte was door het vertrouwen, dat men in hem stelde, uit ellendig winstbejag aan vreemden uitleverde? Andere hooggeplaatste personen hadden zich aan zooiets schuldig gemaakt — dat was bekend genoeg — maar Grimes? Neen — uitgesloten! Grimes Buckner was zelfs hovende verdenking verre verheven En met iets als afgrijzen wierp Mary Haskell de getiachte van zich af.

aan den voorkant bewaakt werd. Als miss Colvin — maar neen, die is daar te voorzichtig voor, die past veel te veel op haar woorden, die coquette oude malloot "

persoonlijkheid ontwapend worden en haar bezwaren tegen het „onbeduidende meisje zonder familie en fortuin", zooals ze het minachtend uitdrukte, opgeven. Een krantenjongen schoot met 'n vroege X. WAT Dr. FELTON ZAG. middageditie op hem toe, toen hij op het Grimes Buckner verliet dien dag om plein voor het Kapitool in zijn auto wilde kwart over éénen de koffiekamer, van den stappen. Een blik op den vetten kop, over Senaat op het dringend telefonisch verzoek de geheele breedte van de frontpagina, van Mary Haskell om direct in het Arle„Het Revis-mysterie wordt steeds duisterwood-flatgebouw te komen. Hij was geder", maakte een abrupt einde aan Grimes Woon zich scherp rekenschap te geven van Buckners aangename overpeinzingen. Teralles wat h»j deed en met innerlijke volwijl de auto zich doo» de straten van doening constateerde hij het feit, dat zijn Washington voortspoedde, las hij met liefde voor Mary zoo groot was, dat die gretige oogen het verslag. hem van zijn politieken arbeid kon wegDit legde den nadruk op het ontbreken lokken. Voor de eerste maal in zijn leven van een overtuigend bewijs tegen Malloy was zijn gevoel, zijn hartstocht, sterker dan en kwam met de sensationeele theorie voor Toen Darden het Arlewood-flatgebouw zijn nuchtere verstand: hij vond Mary zoo den dag, dat de moord door een vrouw verliet, peinsde hij: betooverend, onderging zoo sterk haar begepleegd zou zijn. „Het zou niet de eerste maal zijn, dat koring, dat hij haar niets kon weigeren. En Roger West, die bij Revis in de dubbele " een lid van den Senaat der Vereenigde haar schoonheid rechtvaardigde dezen gefunctie van butler en kamerdienaar in Staten iemand doodgeschoten heeft — om moedstoestand ten volle, vond hij. Ook zijn dienst was geweest, hield dat voor deeenig een vrouwl Wat den knoopenhaak betreft, strenge, ietwat heerschzuchtige moeder aannemelijke verklaring van de tragedie en heeft ze de waarheid gezegd — daarover met haar eenigszins bekrompen vooroordeze meening won aan waarschijnlijkheid bestaat geen twijfel. En hij kan ten slotte deelen en ouderwetsche opvattingen, overdoor hetgeen Dr. Elmer Pelten, een jong gisteravond zijn huis door een achteruitwoog hij, zou ongetwijfeld spoedig' door medicus, die in het huis naast dat van gang verlaten hebben — hij wist, dat het het frissche, het aantrekkelijke van Mary's Revis woonde, had verteld. Ook miss Lucy Patton, een vrouwelijke postbeambte, die Revis, gedurende zijn verblijf van twee maanden in Washington „tamelijk goed" gekend had, verwierp deze theorie niet. Het onderzoek werd evenwel ernstig belemmerd door de onmogelijkheid om ook maar iets gewaar te worden omtrent het verleden van den vermoorde. Geen familielid of vriend had zich aangemeld om voor de begrafenis te zorgen en de lieden, iget wie hij in Washington bekend was geweest, toonden bij ondervraging een opvallenden tegenzin om met Edward Revis in verband te worden gebracht. Senor José ^.ttillero, de Washingtonsche „gevolmachtigde" van de revolutionnaire partij in een der Middelamerikaansche republieken, een- opgeblazen heerschap, erkende aarzelend, dat Revis hem verscheidene malen had be- ' zocht. Maar die bezoeken hadden, zooals hij zei, niets te beteekenen. „Als men de eer heeft," verklaarde hij gewichtig, „in Washington de machtigste partij van zijn vaderland te vertegenwoordigen, wordt men direct voor een schatrijk man gehouden. Dat is een vergissing, maar het gevolg van die verkeerde meening is, dat men voortdurend door allerlei avonturiers, die op geld azen, bestookt wordt. Ik weet niets van Mr. Revis en ging hem zoo veel mogelijk uit den weg." De mededeelingen van Dr. Felton hadden betrekking op den vorigen avond en wat hij wist te berichten, had omstreeks half elf plaats gevonden. Hij had in zijn studeerkamer zitten lezen en was toen naar de garage gegaan, om te. zien of die behoorlijk verwarmd was. „De achterdeur was al gesloten," vertelEEN BlEIKE^flO OUO< de Wj, „en daarom ging ik door de voorDe beide zusjes Hofman, die door hun muzikale prestaties menigen cabaret- enlvariété- deur naar buiten. Van de bovenste stoepavond tot een succes hielpen maken. (Po,0 God/r,,« * Grootj trede af, merkte ik toevallig op,_.dat in

-28-

MADY CHRISTIANS, IN DE UFA.TOONFILM „DE ZWARTE HUZAAR'

Revis' woning op de tweede verdieping, op de eerste verdieping en in het souterrain licht brandde. En op hetzelfde moment dat ik keek, werd het licht in Revis' slaapkamer, op de tweede verdieping, uitgedraaid. Ik had vaak 's avonds naar 't huis gekeken en uitgemaakt, dat de bewuste vensters van zijn slaapkamer moesten zijn. Direct daarop ging het licht in de hall van de eerste étage uit. Ik dacht bij mezelf: de volgorde, waarin de lichten uit«' gaan, verraadt den weg, waarlangs iemand door het huis gaat. Het trof mij ook, dat het licht op de eerste verdieping later werd uitgedraaid dan op de slaapkamer. Revis ging meestal om dezen tijd naar bed en als hij de lampen had uitgedaan, zou dat in omgekeerde volgorde geschied moeten zijn. Terwijl mijn geest zich met dit probleem bezig hield, werd het verlichte venster van het souterrain donker en een oogenblik later zag ik iemand naar buiten komen — "eveneens uit het souterrain. Eerst meende ik, dat het de gestalte van een vrouw was; nu ben ik daar niet meer volkomen zeker van. Het kan ook een slanke man zijn geweest, die een langen mantel droeg. De gestalte holde — met een eigenaardigen, moeilijken, onregelmatigen gang. Misschien was de persoon een beetje mank of lam of iets van dien aard. Voor een dame was de gestalte heel lang, het zou een dame met blond haar geweest kunnen zijn. Ten minste, dat was mijn eerste indruk. Maar wat ik voor blond haar hield, kunnen ook een paar losse, donkere lokken zijn geweest, die onderden kleinen hoed uitkwamen en door 't schijnsel van de straatlantaarn, dat er van achteren opviel, het hoofd als een soort aureool, om het zoo maar eens te noemen, omgaven. De gestalte liep langs mijn huis en sloeg de laan in, die achter mijn tuin ombuigt. Ik stond op een afstand van een meter of dertig, maar ik kon duidelijk haar rok — of als het een man was, zijn jas — in den wind zien fladderen. De geheimzinnige persoon keek voortdurend om, maar ik ben er zeker van dat zij — of hij — mij niet gezien kan hebben. Ik verdiepte me niet verder in het geval, wat ging het mij ook eigenlijk aan; misschien was het een jongedame, meende ik, die zich bij een soupertje of iets van dien aard bij Revis had verlaat en nu haast maakte om thuis te komen.'' • De dokter had nooit persoonlijk met Revis kennis gemaakt. Hij had opgemerkt, dat zijn buurman 's avonds dikwijls beerenpartijtjes gaf. Ook een vrouw had hij verscheidene keeren — laat in* den middag of 's avonds — de woning er naast, zien binnengaan. Uit wat hij waarnam, had Dr.

V.) /j^lLj '^•"'X geen dag voorbij

'

'

Felton de conclusie getrokken, dat Revis het eenigszins eenzaam en verscholen gelegen huis had gehuurd, opdat zijn doen en laten zooveel mogelijk onopgemerkt zou blijven en hij ongestoord kon .ontvangen wie hij wilde. Overdag leek het huis uitgestorven. Roger West, de butler-kamerdienaar, had miss Lucy Patton genoemd als de dame, die zijn overleden meester regelmatig kwam bezoeken. Maar er waren ook andere vrouwen bij hem geweest, gasten bij de diners en soupers, die Revis zijn weinigen kennissen, hoofdzakelijk lieden uit de Spaansch-Amerikaansche republieken, had aangeboden. De namen van deze kennissen kende West intusschen niet en hij wist ook niets omtrent het verleden van Revis, bij wien hij zeven weken in betrekking was geweest. Miss Patton toonde weinig bereidwilligheid om iets over haar mysterieuzen vriend mede te deelen. Zij was 'n jaar of dertig, knap, groot en blond — een ietwat opzichtige verschijning; met een kleur van verontwaardiging, schreef de courant, had zij de bewering van den butler, dat zij geregeld tête-a-tête's met Revis had gehad, ontkend. „Eenmaal," gaf ze toe, „heb ik mij in den datum van een visite-avond vergist en kwam ik op een verkeerden dag, zoodat ik met Mr. Revis alleen was. Toen ben ik direct weer weggegaan. Bij een andere gelegenheid, waren de genoodigden — een getrouwd paar overigens — plotseling verhinderd." Ook miss Patton wist niets van Revis' verleden. Evenmin had hij ooit met haar over zijn bezigheden of plannen gesproken. Vaag had zij den indruk gekregen, dat hij binnenkort een groot bedrag hoopte te ontvangen. Maar ze kon zich niet herinneren, dat hij had gezegd, waar dat geld vandaan zou komen. „U bent gisteravond niet in het huis van Mr. Revis geweest?" had inspecteur Nash haar gevraagd. Weer kwam het antwoord onwillig en verontwaardigd. „Ik ben gisteravond thuis geweest — ik was alleen." „Hebt u ook geen bezoek gehad?" „Neen, ik heb den heelen avond zitten lezen en ben om tien uur naar mijn slaapkamer gegaan." De butler kon geen opheldering verschaffen over de gebeurtenissen van den vorigen avond. Hij was 's middags om vijf uur uitgegaan — zijn meester had gezegd, dat hij in de stad zou eten. De tweede bediende, Koch, die niet in huis sliep, was nog eerder weggegaan. Toen West 's nachts om twee uur terugkwam, had het drama

Ik ken het me voorstellen.

---

t»-1

YOOK IEDER EN DAG» Woorden van Annie de Hoog-Nooyr ^ zich al afgespeeld en was de politie in Revis' woning. Hij wist vast en zeker, dat de ramen van het souterrain steeds goed gesloten waren en niet zonder hulp van inbrekerswerktuigen geopend konden worden. Het door de politie aan de pers verstrekte relaas eindigde met de verklaring, dat de revolver kaliber 38, waarmede de moord moest zijn gepleegd, noch in het huis, noch in de omgeving daarvan, teruggevonden was. Een der talrijke verslaggevers, die jacht maakten op nieuws in de geruchtmakende moordzaak, wist te vertellen, dat Tom Malloy Zondagavond tegen zessen in de hall van het Raleigh-hotel gezien was in een opgewonden onderhoud met Revis. „Ja," had Malloy toegestemd, „ik -had een gesprek met hem, maar het is schromelijk overdreven, het een opgewonden onderhoud te noemen. Het betrof een zuiver persoonlijke kwestie." En op een verdere vraag: „Neen, van nadere bekendheid is geen sprake; ik kende hem maar hoogst oppervlakkig. Dat ik mij in contact met hem begaf, geschiedde in het belang van een derde persoon, een dame." Den naam van deze dame te noemen, had Malloy pertinent geweigerd; dat zou ook absoluut niet helpen om den moordenaar te ontdekken, voegde hij er bij. Dat hijzelf die moordenaar zou zijn, ontkende hij ten stelligste. Hij had Revis angst willen aanjagen, hem dwingen zijn praatjes verder voor zich te houden, anders niet. „Daarvan is de politie ook overtuigd," betoogde hij tegen den reporter. „Dat blijkt voldoende uit haar houding tegenover mij. Ik word alleen maar beschuldigd van het wederrechtelijk binnendringen in een andermans woning. Maar dat is toch nog heel wat anders dan een prrestatie wegens moord." Evenals in de ochtendbladen, werd in de middageditie absoluut niet gerept over Mary Haskell of Senator Buckner. Ook over den diefstal van het document geen woord.

«JI „i i, u . ^ Muziek van Henri C. van Praag

^ Oppewekt (2e maal eenvoudiger)

f^Hh^i Voor

ied'-ren dag een ied-ren dag een

i

*

*

?=*

^P

wm w—* ju

a

»

i

t

ê

%

i

J

^

j

J

le-vensmoed. In tijd van ramp of te -genspoed. Voor me- de - lij; Voor hen, die droe-ver zijn dan wij. Voor ied'ren dag een woord van dank. Voor

ef

'i

fi

m

9

w

*

Mi a

«

3E

p mm §a

a=3c

Êf^FFPH

* ied'-ren dag een vreug-de-klank, Voor ied'ren dag. 't zij vroeg of laat, Een enk'-le klei-ne. goe-de daad!

&

Grimes Buckner had de courant juist uit en wierp die weg, toen hij voor het flatgebouw uit zijn auto stapte. Hij voelde zich aanmerkelijk opgelucht, nu bleek, dat de pijnlijke historie van het verdwenen geheime stuk zoo angstvallig voor de couranten en de op sensatie beluste menigte, verborgen werd gehouden.

ÉÖÜÉ

blij ge-zicht Voor ied'-ren dag een har-te licht. Voor ied'-ren dag wat stil - Ie beê. Voor ied'-ren dag wat zie - Ie-vree. Voor ied'-ren dag wat

p^ I ^ J m 'M> s-p v-h » i i |É

i

^72

T»—**

W

0

m

30

W

ë

m

^

»

W—*T

Mil 1^

é

&.

(Wordt vervolgd).

MAISON ODIOT ^ L-ACE DE LA MADELEINE. PARIJS

want Je ziet er wel neer uit, dat Je het noodig hebtJ

-JSUt—tw«.l(t«l venchll-ƒ lende gymnastische oefeningen.

Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd m 1690 -4*AeL& v^''*-'''-A*-'

gHJa^HU

Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Red. en Adm. Oalgewater 22 Leiden. Tel. 700 Postrekening 41800

VerschUnt wekelUks — Pr^s per kwartaal f. 1.05.

BF?-

U

óók schlierend voor wollen goederen •■

$ D«e«mb«r 1932 CHNEIDER IPotoUtk)