130607 Amsterdam Helsinki +/- 15km 2030h Woensdag Dag 1 is voorspoedig verlopen. Ma en tante Ans hebben me naar Schiphol gebracht; erg handig en zeker ook zo gezellig. Er ontstond wat stress bij mij over de fietsdoos, daar de KLM er geen aan mij wilde verstrekken, maar dat is met behulp van Martinair vlot opgelost. Bij vertrek was het erg bewolkt, maar in het noorden was het beter; Schiermonnikoog en Rottumerplaat heb ik fraai kunnen zien evenals het vaste land van Zweden. De fraaie eilandjes voor de kust van Finland heb ik door de route en de bewolking niet goed kunnen bewonderen. Nu lig ik in mijn tentje op camping Rästila. 12€ voor een overnachting. Vanaf het vliegveld verliep alles vlekkeloos. Op het kompas door Helsinki gefietst en na eenmaal advies vragen op een afstand slechts 500 meter van de camping verwijderd, heb ik het toch gevonden zonder al te veel moeite. De eenzaamheid is nu toch wel aanwezig, maar ook de tinteling om te gaan fietsen. Morgen moet ik echter van mezelf eerst Helsinki nog in. De metro loopt langs de camping, dus dat mag geen excuus wezen. Er zijn 2 doelen voor morgen; het centrum en brandstof voor mijn brander. Het weer en de temperatuur zijn nu goed, dus dat geeft moed voor morgen. Ik schaam me wel voor mijn kleren, maar dat zal wel vaker gebeuren komende tijd. De vakantie is nu echt begonnen! Ik kijk al echt uit naar de eerste fietsdag en zo zal er altijd iets zijn om naar uit te kijken… Waar ben ik aan begonnen is één van mijn gedachten welke gepaard gaat met een zekere trots. Ik ben benieuwd wat er allemaal op mijn pad komt, maar het begin is er.
140607 Helsinki Donderdag De nachtrust was goed hoewel ik het een beetje koud heb gehad. In de ochtend regende het een beetje wat toch enigszins demotiverend werkte. Lang blijven liggen bleek een halfslachtige oplossing. Na een verkwikkende douche ben ik goed geluimd gaan shoppen. Wasbenzine was het doel van de dag en ik kan alvast verklappen dat het is mislukt. Na het shoppen heb ik een broodje naar binnen geschoven en ben ik vervolgens met de metro naar het centrum geweest. Ik heb er vier uurtjes doorgebracht toen de zoveelste bui me overhaalde om huiswaarts te
keren. De stad is uniek zoals ze dat eigenlijk allemaal zijn, maar ik heb me er goed kunnen vermaken. Ik schijn me goed aan te passen, daar ik driemaal ben aangesproken door vrouwelijke wervers van Amnesty International. Tot zover de eerste aanblik, want bij het nuttigen van mijn eerste Finse pizza (in een pizzeria gerund door Turken of Marokkanen, bekleed met oosterse tapijten en een heuse waterpijp als ornament) bleek mijn zwarte fleece aan de achterzijde te zijn doorweven met lange blonde haren… Het zal lampolie worden voor de brander. Ik voel me ontspannen ondanks het mindere weer (13 °C en buien). Het enig e wat k anders gehoopt had is de rit voor morgen: +/- 120km naar de eerste camping en mijn benen voelen al sinds maandag niet 100%. Ook heb ik geen eetlust, maar de moraal is goed en dat is misschien wel het belangrijkste. Mijn tent wordt omringd door kramsvogels en koperwieken welke hun al vliegvlugge jongen aan het voeren zijn. Verder zat er een kauw in mijn tent aan mijn brood te trekken welke nog in plastic en niet (!) in het zicht lag!
150607 +/- Nastola +/- 120km Vrijdag En nu dan… De eerste fietsdag is ten einde. Bijzonder, fraai, alle weersomstandigheden en om de dag te complementeren: tegenslag. Na ruim 120 kilometer gefietst te hebben, bleek de camping onvindbaar. Bij navraag werd ik van de verharde weg afgestuurd rechtstreeks de bagger in, maar de camping bleef onvindbaar. Teruggefietst, nog eens navraag gedaan, maar weer niets. Nu sta ik op een begroeid bospaadje met mijn tent. Veel muggen, maar de kruidvat meuk deed zijn werk. Zojuist heb ik afgewassen, de tent verder ingeruimd en ik zit eigenlijk te wachten op drang voor het toilet. De route voor morgen is min of meer uit uitgestippeld en ik ben helemaal gaar. Onderweg veel geelgorzen en bonte vliegenvangers gehoord en gezien. Slechts 1 foto gemaakt; ik had me helemaal op de grote afstand gefixeerd. Maar nu zijn we in het merengebied aangekomen. De verwachtingen zijn hoog! Zodadelijk kan ik smerig de zak in weer een koude nacht tegemoet. Ik hoop dat het nog gaat wennen…
160607 Hillosensalmi +/- 65km Zaterdag Ik zit nu heerlijk met een ondergaand zonnetje aan een meer. Het barbecue hokje waarin ik me bevind wordt overigens ook druk bezocht door rode mieren. Afgelopen nacht heb ik bijzonder goed geslapen. Waarschijnlijk ook omdat mijn tent volledig uit de wind stond. Na de pittige dag van gisteren heb ik vandaag voor de voorzichtige aanpak gekozen. 40km was de planning. Het weer was buitengewoon goed en dat maakte dat ik een lang ontbijt in het zonnetje op een grote rots in de wildernis heb mogen genieten. Het vervolg verliep spoedig totdat wederom de camping niet leek te bestaan… Het was nog vroeg en flexibel als ik ben heb ik mijn weg vervolgd. De benen voelden zwaar, maar de omgeving en het weer maakten een hoop goed. Echter, het vertrouwen in de Michelin kaart waarop de campings vermeld staan was weg! En niet ten onrechte; ook bij het volgende dorp waarbij zo’n fraai blauw tentje op de kaart staat vermeld was geen camping te vinden. De geplande route had ik al op moeten geven, maar dit beloofde niet veel goeds. De te volgen route liep nu over een reep land, langs een spoorlijn en omringd door water. Dan maar een duik in het water met wat shampoo, want dat betekend een camping voor mij; een douche! Het leek echter onmogelijk bij het water te komen. Waar het wel lukte stonden er zomerhuisjes aan de waterkant. Het leidde me wel naar het Elfen torentje met een prachtig uitzicht over de meren. Aan de duik in het water begon ik nu ook te twijfelen, maar dan zou ik morgen mijn eigen lucht waarschijnlijk niet trekken. Totdat er tussen de bomen enkele caravans en een meertje opdoken. Mijn resterende middag en de avond verliepen verder schoon en zorgeloos. Al douchende bedacht ik me dat dit misschien wel de zes best besteedde euro’s tot nu tot zouden kunnen zijn… Tijdens het eten vroeg ik me af of ik deze dag, deze plek, het elfentorentje, etc, ooit nog allemaal zou kunnen herinneren. Waarschijnlijk niet. Het is bijna gewoon, maar zeer ontspannend. Al lepelend zag ik kwikstaarten als acrobaatjes libellen vangen en op het meertje heb ik twee vrouwelijke brilduikers gezien. Ik ben nog uitgenodigd door de receptionist van +/-65 voor een karaoke en dancing, maar dat weet ik zonet nog niet. Zojuist nog twee duikers gezien op het rimpelloze meertje naast mijn tent. Ze lagen roerloos te pitten met de kop op de rug; de een was vaal grijs met helder wit en de ander had een sterker kontrast. Het leek alsof ie om z’n nek een donkere (rode?) band had. Dus niet z’n gehele hals, maar
echt duidelijk een ring. Wat me hier overigens wel vreemd overkomt; het dierenrijk heeft hier echt een dag en een nachtritme, maar donker wordt het niet. Wel koud natuurlijk, behoorlijk koud… //Ik ben net nog even wezen kijken naar de duikers omdat ik ze dacht te horen. Het waren er inmiddels drie waarvan twee met zekerheid Roodkeelduikers! Dus geen rode ring of band, maar toch roodkeeltjes. Daar ga ik goed op slapen gok ik…
170607 Mikkeli +/- 80km Zondag Terug komend of voorgaand verhaal; slecht geslapen… Ik werd om tweeën al wakker en sindsdien erg onrustig geslapen. Om zes uur al gewekt door de roodkeelduikers en iets wat ik niet kon plaatsen. Na zessen in slaap gevallen tot 0800h; m’n lekkerste uurtjes! Verder genoten van de zondagsrust. De eerste 60 kilometers waren weer idyllisch. Heerlijk gewoon. Bij een buurtsuper voor de deur gelunched tot deze open ging en toen goed ingeslagen. Waaronder zelfs zonnebrand crème en nectarines! Ik eet nu al instant pasta/rijst voor de derde dag achtereen en het leek me tijd voor iets extra’s. Sander zal trots op me zijn; ik heb weer continue honger. Het warme smaakt me altijd prima, maar brood gaat toch moeizaam. Vandaag m’n eerste grauwe klauwier op een ‘telefoonkabel’ zien zitten, geweldig! Net op een moment dat ik aan het overdenken was waarom m’n schuldgevoel van ‘waarom fiets ik hier en zitten anderen hard te werken’ kwijt ben voor het moment. Maar het is inderdaad zoals A. al zei, een kwestie van keuzes die iedereen kan maken. Het sluit ook aan op het boek van Milan Kundera welke ik mee heb. Ik heb het overigens op hemelvaartsdag van Esmeray gekregen. De keuzes die we krijgen zijn onomkeerbaar, maar maken ons tot wat we worden. Het is een proces waarin we groeien. En misschien wel omdat we/ik conservatief van aard zijn/ben, zijn we/ben ik geneigd het kwartje vaak de zelfde kant op te laten rollen. Alles speelt hierin een rol. Zo ook toeval. Als Jasper nooit had gevraagd of ik met hem op fiets vakantie zou willen, had ik hier nu waarschijnlijk nooit gezeten. Maar waar wel zal ik daarentegen nooit weten… Het eind van de dag verliep wat stroefjes. Honger en vermoeidheid in combinatie met een grote boze stad waar ik maar geen wijs uit kon worden, deden mijn gemoederen allemaal geen goed. Bij het binnenrijden
van Milleki kwam ik een bord voor een camping tegen, maar die ging een snelweg op waar ik niet mocht fietsen. En helaas, niets leek parallel te lopen. De eerste die ik het vroeg, gaf aan dat ik ‘m toch moest blijven volgen. D tweede gaf iets concreter de te volgen weg aan, maar dat kwam ook omdat ik inmiddels aardig goed bleek te zitten en hij me enkel de richting aan hoefde te geven. En het is allemaal weer gelukt. Twaalf euro armer, maar de Finse euro’s zijn wel de mooiste die er zijn! Bloemen, zwanen… Maar met wildkamperen kan ik me dus wel een hoop geld besparen. Hoewel ik tot op heden netjes onder de 30€ per dag blijf zitten. Het wolkendek boven me heeft zich gesloten. Ze zijn donker, afwachten dus. Ik ben benieuwd wat me morgen te wachten staat!
180607 ± “Ryhälä” ±70km Maandag Weer een mooie dag. Laat vertrokken, maar vroeg ter plaatse. Ook geen lange dag natuurlijk. Vandaag begonnen met 10km onverhard; erg leuk, maar altijd op blijven letten. Ze staan overigens niet specifiek aangegeven op de kaart als zijnde onverhard. Het zou de route van de sceneries moeten zijn volgens de michelin kaart, maar daar ie wat campings al niet helemaal juist bleek… De twijfel bleek echter ongegrond! Prachtig. Maar door het koele weer toch niet helemaal op de gevoelige plaat vast weten te leggen. Veel grote meren, dat wel, maar geen Saima rob of visarenden. Onder het genot van een kopje koffie heb ik op een vlonder aan de waterkant wel fraai een foeragerende tapuit mogen aanschouwen! Het ving insecten boven het water vanaf een rots. De vlinders heb ik overigens nog niet genoemd, maar zijn hier ook buitengewoon fraai. Helaas ben ik slecht in de namen en daarom omschrijf ik ze hier even. Allereerst de koninginnepage wel bij naam. Verder heb ik al zeer grote, zeer contrastrijke geaderde witjes gezien. Oranje vlinders met een zeer fijne zwart tot grijsbruine tekening. (Zowel een grote als een kleinere soort.) En vandaag donkere vlinders waarvan de bovenzijde van de vleugels oranje waren met een donkere stip. Verder een vrouwelijke zaagbek op het water gezien, maar of het de middelste betrof betwijfel ik. (Bleek een grote zaagbek te zijn.) Ik zit nu in de tent terwijl het regent en ik tal van interessante geluiden heb gehoord bij aankomst; ik zit me hier dus een beetje op te vreten. Tot m’n eigen verbazing wel weer een camping gevonden! Voor een andere moest ik vijf kilometer verder en morgen diezelfde vijf weer terug.
Een tweede stond wel op de kaart, maar niet gevonden. Na het besluit genomen te hebben richting Ed te blijven fietsen en dus niet om, kwam ik deze prachtig gesitueerde camping tegen! Acht euri, maar ik denk niet dat er morgen weer een krantje voor m’n tent zal liggen zoals vandaag. Hierin kon ik overigens alleen even kijken wat voor weer het zou worden, maar toch. Hij lag er wel! Het was wel koud of beter, fris vandaag, maar zeker niet hinderlijk. Ik heb volop genoten. De vrijheid die ik voel is onbeschrijflijk. Er lijkt geen twijfel meer. Keuzes gaan vanzelf. Hoewel, ik had vandaag de ervaring dat ik in een allesoverheersende stilte hard op begon te praten. Van genot kraamde ik allerlei onzin uit. Ik had de behoefte te schreeuwen, maar er zat toch nog net een rem op. Als de afstanden groter worden, eenzaamheid nog vanzelfsprekender, hoop ik de volgende keer minder terughoudend te zijn… // Zojuist m’n kookgerei opgeruimd en een korte wandeling gemaakt. De muggen waren echter één grote vijand. Ik heb er in ieder geval twee van m’n rechter oor geplukt en één van m’n linker. Maar, als toegift heb ik nog wel heel fraai een roodhalsfuut gezien! Hij zat op ± 20 meter in open riet. Prachtig om te zien, maar balen van de muggen… // ps. Ik op deze camping tijdens de korte wandeling ook een aantal prenten gevonden welke volgens mij van een ree afkomstig waren. Het zouden de enige tekenen van reeën in Finland blijken.
200607 Juvola ±90km Ed’s place dinsdag/woensdag Ik zit nu op de veranda bij Eddie. Gisteren hier heen gefietst. Het hard de gehele nacht geregend, maar tijdens het uitwrijven van m’n ogen om 0730h stopte het. De dag was mooi, lekker vroeg vertrokken, de wegen redelijk vlak, de fietsvorm groeiend en het doel binnen bereik. De eerste honderd meter verharde weg werd ik door een witgatje met een zigzaggende vlucht, van links naar rechts, begeleid. In de berm een paar leuke orchideeën en verder was het landschap heerlijk Fins. De kilometers vlogen voorbij waarbij ik me op de vogelgeluiden probeerde te focussen. Het ging zo vlot dat ik al om 1500h slechts een half uurtje van Ed’s place was verwijderd. Ik heb een parkeerplaats opgezocht en ben lekker gaan lunchen en dutten op een bankje tot ik plots gewekt werd…, jawel; Eddie, Minna en diens moeder! Bijzonder vreemde gewaarwording. Na een korte
ontmoeting ben ik snel achter ze aan gefietst. Het vakantiehuis is (hoe kan het ook anders) gesitueerd in de bossen. Na een warm tweede welkom en een snel broodjes werd het diner klaargemaakt en heeft de vader van Minna me wegwijs gemaakt in de avifauna in de omgeving van het vakantiehuis te weten; Fluiter, Grauwe vliegenvanger, Bonte vliegenvanger en de Wielewaal. Bij navraag bleek mijn mystery bird welke ik tot dan toe bijna dagelijks had gehoord, maar nooit zingend had gezien, zoals ik vermoedde van de koperwiek afkomstig. De rest van het avondprogramma betrof een sauna, een duik in een meer en dat alles op een struisvogelfarm bij een oom en tante van Minna. Heel veel op één dag, maar bijzonder aangenaam! Ze stoken de sauna hier flink op, met na afloop een belonende duik in het meer in een onbeschrijflijk mooie omgeving, verlicht door een zonnetje welke het meer, de bomen en de wolken tot in een veelheid van een subtiel kleurenpallet deed veranderen. Na afloop was er een fikse hagelbui met thee en een rabarbertaartje. Na een stille maar wederom onrustige nachtrust ben ik om 0730h een korte wandeling wezen maken met als toetje een Paapje. Het liet zich heel rustig bekijken en was de vrucht van de sorbet onderin het glas, bij wijze van spreken natuurlijk. De rest van de ochtend heb ik met Eddie op de veranda gezeten waarbij ik sterk lettend op alle vogelgeluiden ook de wielewaal zijn verhaal weer hoorde. Met mijn amateuristische gefluit als antwoord op het zijne, kwam er toch enige respons. De vogel kwam steeds dichterbij en deed mij stilletjes genieten. Plots riep Eddie; “een gele vogel! “ en dacht ik een vale gekleurde groene specht zonder rood petje te zien. Diezelfde minuut volgde het mannetje van de Wielewaal!!! Mijn stil genieten werd hierop iets uitbundiger… Nadat ik mijn verhaal over deze gebeurtenis later op de ochtend aan de pa van Minna vertelde, bleek na goed overleg dat ik het vrouwtje van de Wielewaal had gezien in plaats van een groene specht met als haar gevolg het mannetje. Geen groene specht dus, maar niet minder spectaculair. De pa van Minna kon de schaal van de waarneming nu opschroeven naar klasse 4 voor zijn broedvogel lijst. Ps. Gisteren mijn eerste paardje wilde Zwanen gezien; volgens Eddie de nationale vogel welke dus ook op de één euro munt staat afgebeeld. // Vanavond nog even met Eddie wezen hobby’en met de zaag in het bos. De Wielewaal riep wederom in de verte, maar dichterbij ook de opgewonden roep van een grote bonte specht. Niet veel later zie ik de specht hangend aan het nestkastje waar de Bonte vliegenvanger zijn
kroost heeft. Meer dan een minuut etteren zie ik de specht met (vermoedelijk het vrouwtje) een vogel in zijn bek (bek of poot, kan ik me niet meer herinnernen; het ging toch snel) wegvliegen. De afloop is verder onbekend. Nadien heb ik het mannetje van de bonte vliegenvanger het nest nog wel zien inspecteren. Vreemd genoeg vond ik het een intrigerend spektakelshowtje. De grauwe vliegenvanger broedt hier overigens ook, wat een omgeving… Morgen vroeg ga ik met de pa uit vogelen om 0500h.
210607 Laatste dag in Zomerhuis Donderdag Vanavond vertrekken ‘we’ naar het gastenverblijf waar ook het diner en de ‘afterparty’ van de bruiloft plaats vinden. Vanochtend ben ik met ‘de pa van’ op pad geweest. Door het vakantiegevoel, de fysieke inspanningen en mijn enthousiasme door de mooie vooruitzichten, heb ik na 0300h nauwelijks meer geslapen. Maar het was dan ook alleszins de moeite waard! Nog geen vijfhonderd meter van huis was daar al een zingend paapje. Kort daarna een favoriet van ‘de pa van’; de Struikrietzanger. Deze soort is nieuw voor mij en deed mij denken aan de Bosrietzanger, maar de zang komt zeker niet overeen. Kort daarna was het alweer raak; een zingende Roodmus prachtig in de kijker. Alleen daarvoor had ik al zo vroeg opgestaan als het al niet voor de rust en ontspanning zou zijn. De volgende zag ik in eerste instantie vanuit mijn ooghoek; een kuiken(tje) van een Hazelhoen! Helaas, helaas heb ik de ouders niet kunnen ontdekken, maar de adrenaline steeg wel eventjes. Nog altijd fietsend hoorden we beiden iets. Ik moest aan een Kwartel denken, maar ‘de pa van’ ging meteen voor een Porseleinhoen. De plek was ook een stuk logischer voor een Porseleinhoen. De intonatie van de roep was gelijk aan die van de kwartel, maar de kwartel heeft ook duidelijk een ander riedeltje. Wederom een nieuwe ervaring voor mij! De route was gebaseerd op het bezoeken van een terrein van een oude nikkelmijn. Daar lagen twee plasjes gescheiden door een dijk. Al meteen zag ik een paartje futen met gele oorpluimen, maar niet de soort die in Nederland broed. Ik ben de naam even kwijt. (Het betrof hier een paartje Kuifduikers met kuikens.) Wat er verder op de plasjes zat; twee Wilde zwanen, Brilduikers met kuikens, een kolonie Kokmeeuwen, Oeverzwaluwen, witgatjes en Bosruiters. Veldleeuwerik, Boomvalk, Braamsluiper, Tjif-tjaf, Zwartkop, Tuinfluiter, Fluiter, Smient, Wintertaling,
Kuifeend, Kievit, Wulp, Boompieper, Groenpootruiter, Ringmus, Kleine plevier. Echter, daar waar ik jonge oefenende Korhanen zou kunnen zien bolderen waren we enigszins te laat…
240607 Zondag We zijn een aantal dagen verder en Eddie is reeds getrouwd. Het is een fraaie setting waarin we de aanloop evenals de bruiloft zelf hebben mogen meemaken. Donderdag kwamen Es en Annemieke al vroeg aan bij het zomerhuisje; erg gezellig. ’s Avonds zijn we vertrokken naar het landelijk gelegen hostel waar alles heeft plaats gehad. Naast veel gezelligheid ook nog een beetje cultuur gesnoven in het kasteel van Savonlinna. Het midzomernachtfeest was heel zoetsappig, maar we hebben er iets van proberen te maken. De bruiloft was geslaagd volgens eenieder. Eddie was/is helemaal in z’n nopjes over het verloop van alles en terecht mijns inziens. Na de sauna van dinsdag en alle andere goede gesprekken, is onze vriendschap nog iets mooier gekleurd in mijn ogen. Dan nu nog even iets over de omgeving. Het hostel is prachtig gelegen en de voorzieningen zijn even doeltreffend als eenvoudig. Ook hier weer veel te horen, waaronder één mystery bird! Ik vermoed een Spotvogel; veel herhaling, heel snel, erg onregelmatig en scherper dan bijvoorbeeld een Zanglijster. Verder zit er naast de zitplek regelmatig een Roodmus! Tijdens een zoektocht naar berkeblaadjes voor de bruiloft heb ik mijn eerste volwassen Hazelhoen(!) gezien! Plots en dus aangenaam verrast vloog ie op en ging in een fijnspar zitten op ± tien meter hoogte. Ik kreeg hem zeer fraai in de kijker. Het moment mag me nog lang bijblijven… En zojuist, al schrijvende, komt er een Wespendief over glijden! Achtervolgd door geïrriteerde Kramsvogels. Onvoorstelbaar…
250607 Maandag ±30km Gisteren nog een korte wandeling gemaakt met Es, Annemieke en Ed, maar het was een apart dagje. Mijn vermoeidheid was te groot. Tijdens het eten in het zomerhuisje kwam er nog een Wespendief over, hoewel de pa van Minna in de veronderstelling was dat het een buizerd betrof, maar ik ben zeker van mijn zaak. Ook de Wielewaal heb ik nog weer even vluchtig
mogen zien. Tijdens het avondbiertje met Es, Bas en Nanda waren er nog twee langs vliegende Houtsnippen. //Vandaag: Ik heb als een blok geslapen! Ontbeten, ingepakt en wezen wandelen in druilerig weer met Es; erg gezellig! Fraaie korst en levermossen gezien evenals ondefinieerbare ontlasting soorten. Spoorzoeken is nog nooit zo leuk geweest. Mijn kruin is stuk geprikt door de muggen. Om 1630h ben ik op de fiets gestapt naar het Noorden zodat ik morgen vrij eenvoudig naar Gerben kan fietsen. Het afscheid van Es liet me niet onberoerd. Alle spanning opgebouwd in de afgelopen dagen, de vermoeidheid en het besef misschien dat eenzaamheid dichterbij is dan ooit, maakten het me moeilijk. Maar het fietsen deed me goed. Onderweg vlakbij het zomerhuisje van Minna’s ouders heb ik mijn eerste Kwartelkoning horen roepen! Enkel roepend, maar toch. Als ik mee begon te crexen reageerde hij er zelfs op (zo leek het althans). Het was op de weg naar Enonkoski en een paar kilometer verwijderd van het zomerhuisje. Nu ben ik aan het wildkamperen. Ik heb een mooie plek, maar belachelijk veel muggen en ook nieuwe kleine buitende/stekende vliegjes… kleiner dan de soort die ik al kende. Mijn tent staat zelfs op de prent van een Eland, dus wie weet…Morgen naar Gerben.
270607 Joensuu Woensdag (Dinsdag ±90km) Het nachtje wildkamperen is me weer goed bevallen. De muggen waren ook ’s ochtends weer sterk vertegenwoordigd; alle drie de soorten. Het was snel inpakken om de irritatie de baas te kunnen blijven. Het weer was wisselvallig met hele pittige buien. Het bovenlijf heb ik droog gehouden en de rest niet. Het genieten was zo iets lastiger, maar des te belangrijker! En wederom deed het fietsen me goed. Het meest gedenkwaardige moment van de tocht was toch wel een overstekende Marterhond!! Ook wel Wasbeerhond genaamd. Met Gerben had ik afgesproken op het marktplein welke ik feilloos heb gevonden. Een biertje gepakt in de zon op een van de spaarzame terrasjes en op Gerben’s kantoor kennis gemaakt me Julia. Met Gerben heb ik een sauna gepakt en de gehele avond bijgepraat en Julia beter leren kennen. Terugdenkend aan de fietstocht van gisteren ben ik vergeten te melden dat er ongelooflijk fraaie sceneries te zien waren;
grootse meren, een door het wolkendek priemend zonnetje en boven het water jagende Kokmeeuwen, visdiefjes en een gewone fuut. Vandaag (evenals gisteren overigens) lekker uitgeslapen en de gehele dag tot en met nu heb ik ge-internet en gemaild. Heerlijk om even de contacten en alle ondersteunende berichten te kunnen beantwoorden. Ik heb alle tijd gehad vandaag te bedenken wat ik en wat mijn omgeving mis(t). Ook hier bij Gerben voel ik met thuis, vrij en compleet. Mijn telefoon aan de lading, mijn mijmeringen hebben allen een positieve inslag en zelfs de vallende en voorspelde regen laten me koud, waar het me morgen kou gaat bezorgen. Ik voel de stem van omgeving meer dan ooit, geniet van de zelfgemaakte Italiaanse koffie uit de percolator en Johny Cash subtiel entertainend op de achtergrond. Ik ben enigszins vermoeid van het zitten achter de pc. Van de quest naar m’n innerlijk kom ik weer uit bij de schoonheid van mijn tastbare omgeving; de flora. Gisteren weer vele orchideeën gezien. Veelal de bekend ogende roze bloemige (gevlekte orchis?), maar ook de eerste wit bloeiende met opvallend fijne bloemblaadjes. Nu treedt ik weer in detail en waarom weet ik niet. Misschien omdat dat eenvoudig is. Een van mijn doelen komende dagen zal worden het uitdiepen van m’n innerlijk en het projecteren naar mijn omgeving: wat kan en wil ik met mijn talenten en wat wil mijn omgeving met die potenties. Hier fietsend is de vraag al vaak gerezen aangaande de potenties van dit gebied en deze te behouden voor de toekomst onder de druk van onze samenleving. De Russen gaan de belasting omhoog gooien aangaande de export van hout naar Finland als een kenmerkend detail. Waardoor zijn Finnen zo terughoudend als ze zijn en wat doe ik daartussen op mijn fiets of schrijvend met een kopje Italiaanse koffie… //Reminder; Es heeft prachtige groen met zwart gespikkelde korst of levermossen voor mij op de foto gezet! Komvormig zoals ik mij de paddestoel gelijkend op een mandarijnenschil op het netvlies heb staan. Ps. Gisteren ook nog een Hazelhoen gezien; opvliegend, vermoedelijk vrouwelijk, minder contrast.
280607 National park Patvinsuo ±85km Donderdag Ik zit nu op een bankje middenin National park Patvinsuo. Gisteren was het de gehele dag hondenweer, maar vanochtend zag ik al snel een zonnetje, zij het voor korte duur. Gistermiddag nog weer een sauna gepakt
met Gerben; gezellig verder gepraat en erg ontspannen zoals ook het verdere verloop van de avond. Na een half uur fietsen begon er een bui zonder einde. Pas 2 uur later begon het enigszins op te klaren. Ook betrof het de eerste uren een bijzonder drukke weg; de uitdaging zat ‘m in de omstandigheden zullen we maar zeggen. Veel meer was er niet te beleven. Wat de omgeving betreft was het opvallend veel monotoon gelijkjarig dennenbos. De berm zat veelal vol met veenmos en ook Veenpluis, maar ook de orchideeën (roze met gevlekte bladeren) waren goed vertegenwoordigd. Toch kwamen er vaker veldjes met een sterk veenig karakter met her en der wat oppervlaktewater. Vaak vergezeld door kleine wilgenstruikjes, berk en grove den waarbij de laatste twee soorten er groeiden in erg fraaie dwerggroei vormen en dat alles in een veld met een sterk open karakter. Maar dus ook grote opstanden gelijkjarige grove den met als ondergroei bosbessen. Op nattere ondergrond wat meer loofhout met fraaie vlakten bodembedekkende paardenstaarten. Toen waren daar 4 vogels welke de weg over wilden steken. Ze twijfelden toen ze mij zagen of de vrachtwagen komend uit de andere richting. Een vogeltje/kuiken werd geraakt door de vrachtwagen en overleed al snel. De anderen waren in paniek en riepen om de moeder. Het was een hoenderachtige met, zo leek, een rode vlek boven het oog. Een roestbruine vogel en ik meende ook een subtiele witte achterrand van de vleugels waar te kunnen nemen. Ze bleef in de buurt, maar ik kreeg haar niet in de kijker… Het is nu na zessen, m’n tent staat, het is op en ik dacht zojuist twee Kraanvogels te horen en over het meer te zien vliegen. Ook lagen er bij aankomst drie duikers op de plas op een grote afstand. Tijd voor een wandeling lijkt me… //Ik heb nog een flinke wandeling gemaakt. Fraaie sceneries gezien waarin de meren een centrale rol vervulden. Via een info bordje ben ik er bovendien achter gekomen dat de Visarend hier broedt en zelf heb ik een beverburcht mogen ontdekken. Verder veel monotoon grove dennenbos, maar hier en daar leuke ecologische ontwikkelingen en relicten en op nattere stukken ook wel afwijkende vegetatie. Zo was er in een deel zichtbaar dat er een bosbrand had gewoed, waren er leuke plekken met fijnspar en stonden er ook enkele bijzonder gevormde zeer oude grove dennen. Bij terugkomst in het basiskamp bleken de duikers Roodkeelduikers te zijn. Maar ik heb vandaag wel definitief de oeverloper mogen afvinken… Deze had ik al op vrij zeker staan, maar vanwege
verwarring op basis van geluid met witgatje bleef ik vreemd genoeg twijfelen. Het witgatje duikt overigens overal op in Finland. Een paar plasjes in een bos zijn al voldoende.
29062007 ± Sävijärvi ±85km Vrijdag Het was een frisse ochtend met een harde wind. Als een ontbijt diende een bak aardappelsalade welke ik nog lang heb mogen proeven. Het Nationale Park had om 0930h nog weinig te bieden. Misschien ook door het weer. Nog wel een Hazelhoen gezien. De te volgen route leidde me al snel over een onverharde weg. Veel gelijkjarige opstanden van Grove den met daar doorheen prachtige uit/doorkijkjes op lager gelegen venen. De weg liep telkens over de heuvelrug met fraaie velden laag in de dalen. Zo ook nog een beverburcht gezien. Mijn fantasie zag overal elanden en beren grazen, maar de feiten lieten zich niet beïnvloeden door mijn wensen. Uiteindelijk begon het dan te regenen zonder uitzicht op opklaringen. Toch werd het binnen een uur alweer droog en reden we (ik en m’n vriendjes in m’n hoofd) weer verhard. De verharde wegen zijn toch een stuk sneller en kosten veel minder energie. Ik werd dan ook enigszins verrast toen ik net buiten een dorp mocht constateren dat de volgende 60km vermoedelijk onverhard zouden zijn. Nu zittend in mijn tentje heb ik alweer 30km, van de te verwachten 60, onverharde gereden. Mede door de vele onverharde kilometers heb ik de fietsdag vroeg beëindigd en ook omdat er nog geregeld buien overtrokken. Nadat de tent stond, heb ik een powernap gepakt. Na de powernap ben ik gaan wandelen in de omgeving wat zeer zeker loonde! Op de fiets heb ik “enkel” een paartje Grauwe Klauwieren zittend op telefoon(?) draden gezien. Zonder kijker, maar buitengewoon mooi op m’n netvlies. (Ook een mogelijke buizerd gezien vandaag.) De wandeling ging eerst naar 2 hoog piepende vogeltjes. Deze zaten nabij het stroompje waar ik al eerder even heen was gelopen. Het bleken 2 gorsjes. Het mannetje met een zwart petje, een lichte oogstreep en onder vanaf de snavel nog een lichte oogstreep. Op de borst een overduidelijke roestrode V. Het vrouwtje had een heel licht gespikkelde borst en deed me direct denken aan een dwerggors(?). De wandeling ging verder en vooral de omgeving viel op; oude fijnsparren met oude Grove dennen met een ongelijkjarige oorsprong, dicht
en donker. Langs de weg prenten van Elanden, maar ook kleinere hoefdieren(?), groter dan Ree. De eerste afslag liep over een recente kapvlakte met ±5 jarige natuurlijke verjonging van oa Grove den. Een laag gelegen veenweide met dwerggroei van Grove den trok veelal mijn aandacht tot ik opkeek door een luid doordringende roep; het was een Raaf! Het klonk zweverig genoeg heerlijk… Een paar passen verder vloog er een Korhaan voor me op; ik meende de rode oogvlek zelfs te kunnen onderscheidden evenals een witte achterrand bij de vleugels welke ik gisteren bij de hoen met kuikens ook had gezien. Aangemoedigd door de Korhaan ben ik van het pad de kapvlakte overgelopen zonder resultaat. Op de terugweg nog wel een Hazelhoen met minstens 2 kuikens! Over de flora hier kan ik weinig zeggen, behalve dan dat ik sinds gister ook geregeld jeneverbessen zie. En als kleine aanvulling; waar ik voorheen sprak van bosbessen…; er groeit ook nog een houtige soort tussen de bosbessen. De bloeiwijze hiervan is een soort trosje van hangende witroze klokjes en de bladeren zijn steviger. In het Nationale Park, maar ook hier aan de randen van de venige velden groeit iets houtigs wat op het eerste gezicht deed denken aan Grove den, maar helemaal geen naaldsoort betreft. Het heeft in de toppen witte bloempjes. Toen ik een bloempje wilde bestuderen begon deze plots te bewegen! Er zat een soort van wit krabspinnetje in met lichte geelgroene strepen gelijkend op de meeldraden. Geweldig om te zien! Schutkleur als perfectie van kunst boven het natuurlijke verheven. En zodat ik het niet vergeet; ik zie ook regelmatig een wit bloempje met zeven puntige bloembladen; misschien de zevenster?
30062007 Lentuankoski ±80km Zaterdag Het feitelijke aantal kilometers lag iets lager omdat ik gister meer heb gefietst dan ik zelf door had. Ik was vandaag dan ook heel voeg over, ±1400h. Ik had zelf ook nog 30km extra in gedachten, maar volgens een lokaal infopunt hebben ze daar geen camping en ik snakte naar een douche. Mijn tent staat nu aan de rand van een meer naast een klein poeltje waar ik het water niet van kan zien, maar er is bijzonder veel activiteit! Zo zit er een watersnip, rietzanger en even verderop in het veld ook een paapje. Op de weg langs het poeltje zag ik een grote gele kwikstaart.
De ochtend begon moeizaam, hoewel het weer veel goeds leek te beloven. Als een ware toerist de eerste 30 kilometer afgelegd. Twee bochten verder dan het punt dat ik gisteren tijdens mijn avondwandeling had bereikt, begon het asfalt reeds weer(!) en 5 kilometer verder lag een minicamping. Van spijt was echter geen sprake. De omgeving was uitermate boeiend, maar veel concrete noemenswaardige dingen heb ik niet gezien. Op een groep Raven na misschien; prachtig geluid en indrukwekkend groot. Wel groepjes ‘vinken’ gezien, maar lastig op soort te brengen. Mijn middagwandeling heb ik moeten afbreken vanwege een zeer heftige onweersbui; in het begin veel wind en aanhoudende regen, maar hopelijk is dit het begin van een warmere zonnige periode. Hoewel vandaag al veel zon en slechts een enkele bui… De steek, bijt en bloedzuigende insecten heb ik nog weinig beschreven, maar ze zijn er wel degelijk. Ze geven je nergens een moment rust. Je tent opzetten? Eerst een lange broek aantrekken over m’n fietsbroek en de nog onbedekte lichaamsdelen goed inspuiten. Eten? Zonder overlast kan je in je tent eten nadat je de ettertjes geplet hebt welke mee naar binnen zijn gesneaked toen je de tent binnenkwam, anders lopend en dan nog moet je ze uit je bord vissen. Met name mijn kruin is geliefd. Onder het fietsen geen last, maar een pauze zonder insecten is lastig te vinden. Tijdens wandelen niet stilstaan en als je rust wilt zul je die in je tent moeten zoeken. Als vierde soort is er de rode bosmier (oid). Hier op de camping aanwezig, maar in het bos kan je op zicht van mierenhoop naar mierenhoop lopen! Enorm veel! Er stroomt naast de camping een rivier(tje) het meer in. Er staan dan ook hoofdzakelijk vissers op de camping. Maar ik had geen zin om een vergunning te regelen. Vanaf een dam in het riviertje heb ik nog wel een brilduiker (vrouwelijk) met twee pullen gezien waarbij het grappig is om de pullen te zien duiken. Ook zag ik er verscheidene kleine baarsjes en snoekjes.
010707 ± Palovaara ±110km Zondag Een heftig dagje. De zon stond al zeer vroeg op mijn tent te branden en dan is het er niet te harden. 0730h was ik dan ook al druk aan het pakken. Het weer beloofde veel goeds. De wegen waren over het algemeen lang en recht met leuke klimmetjes. Ik ben echt leeg dus het schrijven lijkt
nergens naar. Na ±30km (10km onder Lentiira) zie ik een enorme kapvlakte met twee staande half dode bomen. Op de eerste boom lijkt een valk te zitten en hopend op de roodpoot pak ik mijn kijker. Het blijkt een koekoek; al veel gehoord, maar dit was het eerste visuele kontakt. Nadat ik mijn kijker weg heb gestopt zie ik in een flits iets bewegen en ik herken het direct; een Rendier. Een beetje beduusd, mezelf afvragend of ie wild is fiets ik verder. Veel kapvlaktes gezien vandaag. ±10km ten noorden van Lentiira rij ik een heus wildrooster over! Een waar ze al die neerlandsche scooters eens over moeten laten knallen, maar enfin. Het bord op het hek ernaast vermeld; Nature Paradise. De stront op de weg doet het al vermoeden; Rendieren. Binnen 10 kilometer kom ik 2 groepjes tegen en valt de “Nature” beleving tegen. Vele kilometers en kapvlaktes verder volgen er inderdaad fraaie sceneries. Leuke plaatjes hoop ik Verder vandaag nog eenmaal verrast door Rendieren. Mijn tent slaapt vannacht weer in het bos. Vlakbij een stroompje voor het nodige water, met veenmos om als spons te fungeren: voor m’n pannetje. Vandaag had ik op het heetst van de dag best een duik willen nemen, maar dat terzijde. Mijn tent staat half langs een bospad onlangs gebruikt om een nieuwe kapvlakte te realiseren. Ik ben er even een kijkje wezen nemen; extreem desolaat. Een dode boom fungeert er als uitvalsbasis voor een boompieper en een kleine oase waar een stroompje door vloeit is gespaard; te nat. Een paar berkjes en een enkel fijnsparretje. Een heuse woestenij welke doods aandoet; gestaafd door het diepe gekras van twee aan de rand vliegende raven. Terug bij m’n tent vliegen een paar kuikens op en al snel ook de moeder, een Hazelhoen! Ik heb me onderweg voor het eerst afgevraagd waarom ik dit doe. De vraag of zo’n koekoek of rendier het nu een hele dag waard maken? Neen, dat zou een ree in ook niet lukken. Ik leer hier wel overal positieve dingen te zien, maar vergeet de negatieve niet. Kleine dingen worden steeds mooier en de minder mooie blijken ook goede elementen te hebben. De vraag wat voor doelen te stellen bleef open… Hoewel open; het antwoord was eigenlijk geen doelen te stellen en je leven de vrije loop te laten. Go with the flow. Doelen hebben enkel nadelen. Wensen daarentegen hoor je na te streven. Misschien is de balans daartussen voor eenieder verschillend, maar niemand moet vergeten om ook de kleine dingen te leren waarderen, denk ik….
020707 Hossa ±75km Maandag De dag begon prachtig! Bijna geen wolk Toch was de dag van gister pittig kon ik merken, dus begon ik rustig. Na een heerlijk ontbijt kwam ik een uitkijktoren tegen welke uitzicht bood over een veenplassen gebied! Op het pad naar de toren zaten veel kleine hagedissen welke je meer hoorde ritselen dan dat je ze daadwerkelijk zag. Ik heb er even de tijd voor genomen, maar het was er dan ook heerlijk. Al vrij snel had ik een grote gele kwik in de kijker. De kokmeeuw kolonie die ik vanaf de weg al gehoord had was niet heel groot ten opzicht van het gebied. Plots was daar een steltlopertje in het hoge gras, maar omdat ik liep te kloten met de kijker was ik ‘m vlot kwijt, spijtig… Het hele gebied afturend waren daar ook de vogels waar ik zo vurig op hoopte; twee Kraanvogels met 1 jong. (De Kraanvogels in NP Patvinsuo zouden bij nader inzien ook Raven geweest kunnen zijn afgaand op het geluid; heerlijk die twijfel achteraf…) Het was jammer dat de Kraanvogels helemaal achterop het veld zaten. Nu had ik veel last van luchtspiegeling en kon ik ze lastig bestuderen. Op de plasjes veel kuikens van eenden, maar geen eend te zien. De pullen staken snel de kleine stukjes open water over om dan weer in de vegetatie te verdwijnen. Voor mijn neus was er een ‘waterrat’ Holpijpjes aan het verzamelen om deze over water naar zijn ondergrondse hol te transporteren. Een geinig schouwspel wat zich vele malen herhaalde. Nu werd ik verrast door een onder mijn neus zwemmend steltloper(tje) jong ongeveer op de plek waar ik zo-even een adult had waargenomen. Het kuiken zorgvuldig volgend, liet uiteindelijk een ouder zich horen en zien. Een vermoedelijke bosruiter. Eerder had ik ‘m op zeker staan, maar voor vertrek vloog een adult op en ging pal voor me in een/de dode boom zitten waarbij mij opviel dat het snaveltje niet flinterdun was en het dier toch gelige poten leek te hebben, maar dat terzijde. Vanaf dat moment werd het allemaal iets minder. De fietstocht hervattend, had ik moeite een ritme te vinden. Al spoedig moest ik mij haasten voor een onweersbui wat in eerste instantie ook goed ging. Even later ging het echter toch mis! Alweer… Gisteren één pittige bui, vandaag was ik doorweekt. Ik was dan ook blij met de camping en om 1600h stond de tent. Heerlijk gedoucht, met zo nu en dan een bui. Zo ook nu. Het landschap wordt ‘eindelijk’ eentoniger; bijzonder veel kapvlaktes waarvan de bruintinten de enige afwisseling zijn in de overig groene oase van rust. De rendierkorstmossen zijn met het verschijnen van de rendieren zo goed als verdwenen of beter; kort gehouden. Vandaag 5 geweidragers
gezien; 1 solitair en 4 in een groepje. Het solitaire dier stond midden op de weg en merkte mij heel laat op terwijl ik inmiddels mijn fototoestel al probeerde te pakken. Toen hij mij zag probeerde hij twee keer, door met zijn rechter voorpoot te stampen/schrapen, om indruk op mij te maken. Een eland was het misschien gelukt… Toen ik langzaam dichterbij wilde komen verdween ie het bos in. De andere vier kwam ik tegen in de regen. De ‘vinken’ die regelmatig over vliegen en zich laten horen zouden wel eens kruisbekken kunnen zijn…
03072007 Kuusamo ±75km Dinsdag Mijn slaapproblemen van de eerste nachten tot en met het vakantiehuis bij de schoonfamilie van Ed zijn helemaal over. Ik slaap alsof het mijn eerste natuur is. Zo ook afgelopen nacht. Met een kleine vertraging vertrokken vanochtend en zoals vaker het ontbijt vanwege de ondiertjes eventjes uitgesteld. Al spoedig zag ik een groep foeragerende kruisbekken! Één mannetje, meerdere vrouwtjes en een aantal jongen. Ik kon ze van dichtbij, zonder kijker, goed bewonderen; erg leuk. De rest van de route was als voorgaande dagen, maar met 20km onverhard en geen regen! Voor het eerst sinds 25-06! Op het onverharde stuk nog een goudvink vrouwtje gezien. En ook vandaag weer Rendieren. Goudvinken meende ik al wel gehoord te hebben, maar gezien nog niet. Verder viel me vandaag op dat ik het allemaal gewoon ga vinden. Dat is zeker niet de bedoeling! Bij goed weer wil ik overmorgen een rustdag houden in een Nationaal Park. Vervolgens wil ik afbuigen naar het water, richting de Zweedse grens. Ook om tijd te besparen en een familiedrama te voorkomen. Ik geniet wel, maar nu misschien meer van het fietsen. De omgeving is prachtig, maar het nieuwe is eraf. Vandaag slechts 75km, maar in een zeer hoog tempo! Nu sta ik op een baggercamping. Groots, met hotel, tropisch zwembad, maar caravans en tenten volledig gescheiden. En zoals bijna de gehele trip tot nu toe ben ik de enige trotse tenteigenaar. Beetje jammer. Ook nog nergens leeftijdsgenoten op een camping gezien. Van de cultuur hoef ik het dus nog niet te hebben. Of ik zal het behoorlijk anders aan moeten pakken. Op de camping wel het eerste paartje gekraagde roodstaarten! Ik had al wel roodstaartvrouwtjes gezien, maar nooit met zekerheid
gekraagd. Nu ging het mannetje zelfs op ±5 meter voor m’n voeten een insect verorberen… En geen moment aan m’n telelens, liggend in het pittoreske Wageningen, gedacht! Morgen een korte route naar een Nationaal Park. Ik hoop dat het relatief rustig, maar wel bijzonder zal zijn, oftewel; de verwachtingen zijn hoog gespannen… // In deze regio veel kapvlaktes zoals gezegd, maar ook veel ontvening: grote gleuven door een veen trekken voor de ontwatering en de tijd doet de rest. Enorm jammer in mijn ogen. Zoals gezegd komen de afwisselende kleuren van de kapvlaktes, maar zo vielen mij vandaag ook roodbruine verdroogde jeneverbesstruiken op… Het deed me overigens wel afvragen hoe fraai het er hier in het najaar uit moet zien…
040707 Kiutaköngäs ±50km Woensdag Vandaag kort samengevat; Laat opgestaan, kort fietsdagje, Nationaal Park rijker (Oulanka), twee wandelingetjes gemaakt en een sightseeing puntje afgevinkt. Het opstaan ging voor geen meter. Misschien wel ingegeven door de onzekerheid van de dag. Het zou een kort fietsdagje worden, maar dan? Na het opstaan alles vlot ingepakt (1h) en daarna aan het meer ontbeten. 0920h opgestaan en om 1045h zat ik al op de E63. Tijdens het ontbijt op een steigertje werd ik omringd door een school baarzen; ruim 100 stuks! Gemiddelde formaat was 15 com (!) met enkele uitschieters tot zeker 25cm! Ook een forse regenboogforel kwam nog even een kijkje nemen. Een aangename omgeving om een ontbijtje te mogen consumeren. De weg was relatief (!) druk, maar mooi vlak waardoor ik al snel een lekker ritme te pakken had. Iets wat hier lastig is. Eenmaal van de autoweg begon het echte leven weer, hoewel in de berm van de autoweg ook gewoon orchideen bloeiden. De hoeveelheid stuifzanden nemen toe; misschien ingegeven door de hogere aantallen hoefdieren? In een ooghoek zag ik een forse hoen (vrouwelijk) een toegangsweg naar een erf oversteken. Vol in de rem, draaien en kijken… Het bleek zoals gezegd een forse hoen, vrij donker van kleur, niet roodbruin, maar meer naar zwart met, zo leek, een soort van vaag wit kruis op de rug. Het kruis was heel vaag, doch waarneembaar aanwezig. Het kruis is het enige wat me is opgevallen naast het forse formaat en de donkere kleur… Misschien dan toch een Auerhoen? Het vloog richting het erf waar ook mensen aanwezig waren waardoor ik niet verder durfde.
Terug de weg op zag ik op het pad aan de overzijde 2 hazen zitten.; ook niet meer gezien sinds ik de directe omgeving van Helsinki heb verlaten. Na rustig een kopje koffie te hebben gedronken, m’n plan te hebben getrokken en m’n tent te hebben opgezet, was ik om 1500h klaar voor een wandeling. Prachtige omgeving, maar zoals zo vaak; weinig wildlife. Op de eerste honderd meter nog een kruisbek (vrouwelijk). Daarna heel lang stil op wat kramsvogels en koperwieken na, maar zelfs deze in lage aantallen. Een buizerd gehoord en mijn eerste (!) amfibie. Een dikke pad. Uiteindelijk nog een paartje alarmerende gekraagde roodstaarten gezien, maar daar is het wat wildlife betreft ook bij gebleven. De bossen waren daarentegen prachtig. Afwisselend ook. Groen. Een paar vreemde boomsoorten waarvan één gelijkend op de walnoot maar dan kleiner. Vrij open bossen, soms met natuurlijke verjonging. Stukken, evenals de camping, gelijkjarig dennenbos; vermoedelijk als gevolg van een bosbrand. Kabbelende beekjes. Veengebieden met orchideeën en ook zonnedauw (ronde) zoals ook al waargenomen in bermen, maar toch. Dit allemaal op vijf kilometer, het enige pad naast enkele trails van 50+ kilometer. Na het eten nog ‘even’ naar ‘de’ waterval gelopen; in de ‘kunnen we afvinken‘ categorie,√. Naast belachelijk veel muggen onderweg, bij de waterval nog wel een bijzonder mooie kolibrievlinder gezien met een spanwijdte van ±6cm (!) en het lijf ter grote van een kleine doppinda. Na mijn middagwandeling overigens nog wel wat fraais op de camping; enkele Bruinkopmezen… Druk foeragerend en eentje druk roepend/zingend in de grove dennen. Verder een glimp van een mogelijke Taigagaai…, en een paartje grote lijsters met jongen. Dat dan weer wel. Morgen wil ik heel vroeg op, ±0400h, om het rondje nog eens te lopen. Later die dag wil ik gewoon weer fietsen.., denk ik…
050707 Salla ±90km Donderdag Een prachtige dag! Om 0420h opgestaan na ‘slechts’ drie maal snoozen. Het was erg koud en de muggen waren in enorme aantallen al vroeg aanwezig. Tijdens de wandeling heb ik zeker meer gehoord en gezien, hoewel het toch niet veel was. De hoogtepuntjes; Hazelhoen, Bruinkopmezen, een paartje gorzen (mannelijk met V op borst) en een mystery bird welke ik door de muggen niet heb kunnen opzoeken. Het zat in de toppen en maakte het volgende geluid als op de toonhoogte van een
goudhaantje; Tuuut Tuut Tut Tut. Oftewel; lang, korter, kortst, kortst. Om 0600h stond ik weer voor m’n tent en was ik blij dat ik nog even kon gaan pitten Wel moest ik eerst weer ruim 15(!) muggen m’n tent uit sturen. Tijdens de ochtendwandeling was het bewolkt, maar ik werd (in tweede instantie) gewekt door het zonnetje. Het lukte me echter niet om vroeg op te staan. Maar het inpakken gaat steeds vlotter en anderhalf uur later zat ik op de fiets met het ontbijt reeds achter de kiezen. Het National Park was een soort Canyon, een relict uit de ijstijd, waardoor een flinke rivier stroomde. Ik was de rivier nog maar net gepasseerd of ik zag het zwarte silhouet van een grote hoender de weg oversteken. Ik gokte wederom op Auerhoen, maar ik kreeg geen zekerheid. Toen ik de plaats van oversteken had bereikt, heb ik even gezocht met als resultaat dat ik ‘m net, op ±50m afstand, de ‘heuvelrug’ zag oversteken… Echter, een van de eerste dorpen van deze dag zag ik in de berm iets bewegen. Snel draaien en direct zag ik een groot hoen wegschieten in het gras. Ook een paar kuikens zag ik wegkruipen. De berm was slechts 15 meter diep begrensd door de weg en een groot meer. Ik heb het hoen goed kunnen bestuderen zonder het in paniek weg te laten vliegen; het witte kruis op de rug bestond uit de omlijning van de vleugels. Een zeer grote kop met een lange nek, fraaier dan fraai… Ik moet hem nog nakijken, maar veel twijfel is haast niet mogelijk. Het weer werd warmer en warmer en ik genoot al volop, tot ik in een oud veld dat voorheen door de landbouw in gebruik is geweest, een hoge uitstekende donkere vlek, onder een berk, zag. Het paste niet in het landschap. Je ziet overigens veel oude landbouw velden die in onbruik zijn geraakt. De drainage sleuven begroeid met houtige gewassen en de velden met hoog gras met daartussen soms wat verjonging van berk of wilg. Toen ik terug fietste om mijn kijker te pakken was ik al vrij zeker van m’n zaak; een Eland!! Het was (naar mijn idee) een jonge stier met het gewei nog in de bast en nog niet volledig ontwikkeld. Hem bestuderende had ik de wind in de rug, maar hij nam geen notie van me. Pas toen ik m’n fototoestel pakte kreeg ie me door, maar deed er weinig op uit. De afstand bedroeg ±60/(slechts) meters… Na een bewijsplaatje geschoten te hebben, kon ik het toch niet laten om hem proberen te naderen. Dit ging boven verwachting goed ondanks de nadelige windrichting. Prachtig om te zien hoe ie wilgen en berken takken volledig afstript met z’n lange bovenlip. Na tot op ±30 meter genaderd te zijn, snel een foto gemaakt en weer naar m’n fiets gelopen, nauwlettend gevolgd door Mister Moose. Wat een dag….
De camping zoeken ging iets minder eenvoudig. In Salla geen camping… Na postzegels te hebben gekocht, werd ik aangesproken door een kerel. Het bleek een Duitser woonachtig in Finland daar ie getrouwd was met een Finse. Waar hebben we dat eerder gehoord… Ik kreeg z’n adres mee en zei dat ie er vanavond niet zou zijn, maar ik de tent eventueel wel in z’n tuin zou mogen planten. Hij stuurde me echter eerst naar iets waarvan ik al dacht gezien te hebben dat het gesloten was. Dit bleek ook zo te zijn. Hij woonde echter aan de hoofdweg en ik wilde liever gewoon wildkamperen, maar vond het te ver gaan om hem te ontwijken. Toen ik weer terugfietste kwam ik hem weer tegen nog steeds vergezeld door zijn zoontje en we raakten weer in gesprek. Nu zit ik te schrijven in de logeerkamer, heb ik zojuist hier m’n eigen eten gekookt en ben ik al met hem naar het meertje van z’n schoonouders geweest voor een snelle duik. Niet des Ricks, wel bijzonder. Hij en z’n vrouw hebben beiden bosbouw gestudeerd en hij maakt nu bogen voor violen en zij houd zich bezig met het maken van sieraden. Hij schijnt zich ook veel met vogels bezig te houden, maar daar zijn we nog niet aan toe gekomen.
060707 Savukoski ±80km Vrijdag Ik zit nu te schrijven in een kookhuisje op een vage camping. De meeste campings hebben hier kookfaciliteiten met elektrische kookstellen ed. De camping is gelegen aan een grote rivier, ongeveer zo breed als de Overijsselse Vecht. Het is hier allemaal erg kleinschalig en de douche is alleen te bereiken via een vage poppen en speelgoed tentoonstelling waarbij je naar de douche begeleid wordt door Kabouter Plop zelf zo lijkt. Als je binnen komt bij de receptie ligt de kabouter ingebed in Rendiervellen tv te kijken op een vanaf een bankstel. Enfin, het is hier de hele dag al bijzonder koud! Gisteren zat ik m’n yoghurtjes nog op trap van de buurtsuper naar binnen te lepelen bij een temperatuur van +29°C, vandaag dacht ik maar aan 1 ding; warme koffie… Nog niet gehad overigens. Het waaide zeer hard, windkracht 4-5 Beaufort schat ik zo. Ik was echter vroeg vertrokken, daar ik m’n tent niet op hoefde te breken na een weldadige nachtrust. De fietstocht was verder niet gijzonder, maar ik kwam hier al vroeg aan om ±1400h. Na de tent op te hebben gezet heb ik een powernap gepakt zoals ik dat wel vaker doe.
Ik heb in Finland voorlopig m’n noordelijkste punt bereikt. Ik zal nog ±100km noordelijker komen dan de huidige breedtegraad. De poolcirkel ben ik gisteren over gestoken naar het schijnt. Noordelijker lukt niet vanwege tijdgebrek en niets anders. Helaas nog geen toendra’s gezien, maar die ga ik dan maar opzoeken in de Zweedse bergen. Lagopus lagopus zal er mijn doelsoort worden. Verder heb ik tot mijn verbazing nog geen visarend gezien. Het kan nog, maar anders wordt dat ook een leuke voor Zweden. Zweden beloofd nog een flinke tocht te worden, maar hopelijk ook veel nieuwe dingen en excitement. Over drie dagen zit ik naar verwachting aan de grens met Zweden, maar er ligt daar ook nog een National Park welke ik wil bezoeken, dus een dag extra zit er zeker in… //Epiloog; gisteren (0607) had ik een ‘net niet dag’. Het koude weer kwam ondanks een sms van Eddie en het ochtendzonnetje, welke me wekte, toch onverwacht. Hierdoor werd het meer een overlevingstocht/dag. Zodoende ben ik in al mijn negativiteit compleet vergeten dat ik twee Kraanvogels laag over heb zien en horen komen! Het geluid deed me weer aan Raven herinneren, het kan dus zijn dat de twee vogels in National Park Patvinsuo toch Kraanvogels waren; heerlijk die twijfel… Verder heb ik gisteren aan de rivier 2 Torenvalken gezien en met grote waarschijnlijkheid ook een sperwer. Ik wil nog nagaan of dit überhaupt mogelijk is, maar ik ben vrij zeker van m’n zaak. Het feit dat ik beide soorten hier nog niet eerder heb gezien maken dat ik twijfel.
070707 Sodankylä ±90km Zaterdag Ik zit nu heerlijk met een biertje in de campingbar. Volgend op de epiloog van gister; vandaag had ik dezelfde weersomstandigheden. Iets meer wind (5 Beaufort geschat) en ook regen later op de rit. Gisteravond heeft het de hele avond geregend en vanmorgen begon het om ±0800h weer te regenen. Hierdoor zag ik mij genoodzaakt tot 0900h te blijven liggen. Ontbeten in de tent en rustig m’n boeltje gepakt. Ondanks dat ik door het weer en de lage temperatuur toch met lichte tegenzin opstond, was het tot op heden een prachtdag. Ik was natuurlijk mentaal, maar ook praktisch gezien een stuk beter voorbereid op het weer. Mijn lange fiets/jogging broek (kruidvat €13.95) deed zijn werk goed! De wind was hoofdzakelijk in m’n voordeel vandaag en waar ik na gisteren weinig van het landschap verwachtte, was ook dat een grote meevaller. Gisteren de gehele dag
parallel gefietst aan de/een flinke rivier. Dit betekende veel landbouw. Vandaag echter, was het een lange zeer smalle maar geasfalteerde weg en na iedere heuvel volgde een dal met prachtige hoogveenlandschappen. Op een kapvlakte werd ik verrast door een opvliegend vogeltje met een witte ‘vlekken’ op de vleugels en een mogelijke witte stuit. De hele vlakte in mijn directe nabijheid bleek meerdere vogeltjes te herbergen. Met de kijker heb ik er slechts 2 gevonden. De Gele kwikstaart liet zich makkelijk vinden. Het beestje wat ik in eerste instantie zag opvliegen koste meer moeite, maar ik hoorde, (een nasaal kwééeee), al vrij snel dat het er meer dan 1 (3) waren. Toch had ik na enig zoeken eindelijk een mannetje in de kijker. Het had een zwarte kop, rode borst, maar geen oogstreep of iets dergelijks. Het rode leek tot onder de snavel door te lopen en het had zwarte vleugels met daarop ±3 witte strepen. Het uiterlijk deed mij aan een gors denken. De staart was eveneens zwart en was licht gevorkt. Inmiddels was ik sterk afgekoeld en was het tijd verder te gaan om enige schade te voorkomen. Dat ik iets gezien had en ook nog een nieuwe soort verbaasde me enorm vanwege mijn lage verwachtingen. Goed geluimd heb ik mijn reis vervolgd. Een klein roofvogeltje kwam van Oost naar West langs gescheerd. Het formaat en silhouet deden meteen aan een Smelleken denken, maar meer info kreeg ik niet meer. Langs een veenplasje zag ik iets bewegen en daar ik het niet direct herkende hield ik stil. Het vogeltje verplaatste zich te voet op ±40 meter afstand en ik dacht het toen al te kunnen zien; een goudplevier in broedkleed! Zwarte borst doorlopend tot de snavel, goudgele spikkels met zwarte en witte afgewisseld kleurden de dekveren, maar het masker rond het oog was lichtgeel/grijs en niet zwart. Het liet enkel een piep als roep horen en bewoog zich wat zenuwachtig, maar ik kon het dier zeer goed observeren… Later op de route nog een hoen met kuikens gezien vlak langs de weg. Het hoen vloog de weg over. Het kleine formaat, de donker roodbruine kleur en de zwarte eindrand van de staart vielen hierbij op. Volgens de bardame (jacht liefhebster) moet het de ‘Pyy’ geweest zijn. Gaan we dus nog opzoeken. Maar het leek mij gezien het formaat en kleur geen Hazelhoen. Onderweg vanuit de berm ook nog een Korhaan zien opvliegen, wat wil een man nog meer… Het enige wat ik me nu afvraag is of ik nog meer zou hebben gezien als het weer beter zou zijn geweest; inderdaad, altijd meer willen… Maar na twee koffie en een groot glas bier en een prachtdag ben ik vanavond een gelukkig man. Het enige minpuntje zou kunnen zijn dat
het weer de komende dagen niet veel zal veranderen. Eerst deze dag maar eens lekker laten verteren…
080807 Nog steeds Sodankylä Nu dan, mijn eerste officiële rustdag en ik heb dan ook nog niets gedaan. De nacht was onstuimig vanwege het weer. Desalniettemin was ik toen nog vol goede hoop dat het in de ochtend wel droog zou zijn. Het mocht echter niet zo zijn. Vanaf 0800h tot ±1500h heeft het onophoudelijk geregend. Zoals voorspeld, maar morgen moet ik van mezelf verder. Het weer schijnt in heel Scandinavië slecht te zijn evenals in de rest van Europa. Ik heb me tot op heden bezig gehouden met “uitrusten”, lezen en mijn gedachten ordenen. Tijdens het overpeinzen van mijn gesprekken met de bardame gisteravond, kreeg ik gisteren voor het inslapen plots weer ingevingen. Mijn ding dat milieu filosofie heeft in combinatie met de behoefte een boek te schrijven. Jacht is dan een veel terugkerend thema, maar ook hoe we in Nederland en de rest van deze bol omgaan met natuurbeheer. Met name in Nederland wordt het een puzzel vol tegenstrijdigheden. De natuur moet meer ruimte krijgen zolang het zich ontwikkelt binnen de grenzen die wij het opleggen; zowel ruimtelijk als ook successief. De vraag die we onszelf moeten stellen is misschien wel: “wat willen wij met de natuur en wat zou het best zijn voor de natuur zelf”? En met name dat laatste deel van de vraag lijkt ondergesneeuwd te raken o.a. door regelgeving. Een tweede ding is mijn persoon zelf. Hoe ben ik veranderd? Ten goede? En waarom? Dat ik ben veranderd en nog steeds aan het veranderen ben, is natuurlijk zo klaar als een klontje. Er moest ook wel iets gebeuren, maar hoe nu verder? Ik ontwikkel mij nog steeds ten goede mijn inziens. Ik doe de dingen nu in de eerste plaats voor mezelf, zonder mezelf af te vragen wat mijn omgeving daar van vind. Het maakt me initiatiefrijker, bewuster van alles wat ik doe en ik ben ook respectvoller naar mezelf. Immers respect van je omgeving is niets waard als het zelfrespect ontbreekt. Een met het groeien van dit alles ebt mijn onzekerheid langzaam weg. Natuurlijk leef ik vol verwachtingen naar mijn toekomst toe met een dosis spanning. Maar wel met een positieve invalshoek gebundeld aan een zelfverzekerdheid die mij altijd vreemd is geweest. Het
gaat in de eerste plaats om levensplezier en niet om het feit of ik wel of niet gelukt ben naar de maatstaven van mijn omgeving. Deze vakantie zet al deze processen in een hogere versnelling. Het alleen zijn maakt dat deze persoon niet door mijn directe omgeving beïnvloed worden en ik daardoor bewuster wordt van mijn potenties. Ik ben nog steeds mezelf en heb nog minpunten genoeg, maar ik heb vertrouwen in de tijd. // Ik zit weer in het barretje met een kopje koffie. Het enige wat ik eigenlijk te melden heb, is dat je muziek zo kan missen. Ik weet van Afrika dat mijn reisgezel aldaar dat daar al heel sterk had, maar nu ik hier alleen ben ervaar ik het ook. Op de fiets schieten me de meest vreemde nummers te binnen waar ik vervolgens ook maar één zinnetje van ken, maar toch. Hier in het barretje veel klassieke Rock nummers waaronder Metallica, Gary Moore, etc. Echt een hele verademing. Verder is het nog steeds niet droog, maar lijkt het wel minder te worden. Morgen moet het gewoon gebeuren. Een dagje als deze is eigenlijk best lekker, maar veel langer moet het toch niet duren. Ik heb ook echt weer zin om de weg op te gaan!
Korhaan Een zwarte schim vliegt op Als een donkere gedachte Een ongewenste popup Welke je niet verwachte Het gevoel van vrijheid Open velden om je heen Het besef van de wijdsheid Door fraaie vlakten hoogveen De snorrende vleugels horend Het natte wegdek geurend Niets werkt hier storend Vrijheid is alles opbeurend
090707 Kittilä ±85km Maandag Ik zit op een aangename B camping te wachten tot ik om 1800h de sauna in kan. Hoe het hier allemaal werkt op deze camping weet ik niet, maar het zal me een zorg zijn. Het is de hele dag droog gebleven tot een half uurtje terug. Tijdens het gratis kopje koffie hier bij aankomst op de camping kreeg ik te zien dat het weer vanaf overmorgen beter wordt, maar voor morgen lijkt het drama. Vandaag ging alles echter voorspoedig. Vrij laat opgestaan, mede ook vanwege de temperatuur: tussen 0300h en 0600h is het ’s nachts het koud waardoor ik niet kon slapen, om na zessen nog wat slaap te pakken. Tijdens het tent inpakken heb ik zelfs een paar keer in m’n handjes gewreven om ze op temperatuur te houden. Mijn voeten blijken het lastigst warm te krijgen/houden, ook tijdens het fietsen. Wat het fietsen betreft ging het heel vlotjes; de rustdag had me duidelijk goed gedaan. Het weer was grauw en verder ook weinig in het oog springende dingen gezien. Wat vogels betreft bestond het hoogtepunt uit enkele opvliegende kruisbekken die uit een minipoeltje zaten te drinken*. De smaakmakers van de dag waren daarentegen een Eland koe met een kalfje! Het dier lag op ±40/50 meter van de weg in een dennenopstand en ik meende het silhouet te herkennen; gespitste oren, lichte fluwelen snuit; het viel me gewoon op toen ik er langs fietste. Dus, in de remmen, rustig teruglopen, maar de koe stond direct op, maar bleef vervolgens, met haar blik gefocust op mij, staan. Met m’n kijker alles mooi kunnen waarnemen en zelfs 2 foto’s gemaakt vanaf de weg. Bij de eerste gebruikte ik per ongeluk de flits, maar de koe bleef rustig staan en het kalf bleef rustig liggen. Wat met opviel was de lichte oranje bruine kleur van het kalfje. Het leek me ook nog vrij jong, maar meer durf ik daar ook niet overt te zeggen. De koe was relatief klein in verhouding tot de stier die ik eerder had gezien. Nu is het tijd voor een sauna…. // De sauna was goed, heeft me in totaal een uurtje bezig gehouden en daarna meteen weer een instant pakje pasta naar binnen geschoven. Het miezert nu, ik hoop toch echt dat het morgen ook af en toe droog is… Zorgen voor later! // Vanmiddag na aankomst heb ik ook nog een half uur naar de kaarten gekeken. Toch grappig. Als ik ga uitrekenen hoeveel uur ik dat deze vakantie al heb gedaan… Kaarten blijven toch pracht producten!
*De genoemde Kruisbekken zouden bij nader inzien wel eens Haakbekken geweest kunnen zijn; een soort waarmee ik geen rekening heb gehouden aldaar. Iets waar ik nu nog van baal…
100707 Muonio ±85km Dinsdag Wederom een bijzonder dagje, maar nu meer in de zin van apart. Het begon droog, dus eigenlijk was m’n dag al voor de helft in de zak. In de regen fietsen is irritant, maar irritanter is misschien nog wel opstaan met regen en alles inpakken. Het duurde overigens niet lang. Toen de tent voor de helft in de tas zak zat, begon het te regenen en is het blijven regen tot 2000h. Door de regen ook weinig gezien. Na 50km was ik aan de voet van het National Park; een berg van 800meter met op de top een informatie centrum. Ik had gehoopt bij de ingang van het National Park te kunnen zien of er ook kampeer gelegenheden waren, maar er stonden enkel borden voor hotels. Het was 12 km naar de top, maar aan de voet begon het alsmaar harder te regenen en alle topjes in de gehele omgeving waren letterlijk in nevelen gehuld. Doorweekt en verkleumd (naar later bleek betrof de maximum temperatuur vandaag 10°C) besloot ik eieren voor m’n geld te kiezen en koers te zetten naar Muonio. Muonio was nog 15 km fietsen en als er geen camping op de berg zou zijn zou ik 25 km extra moeten fietsen… Het National Park trok mij vooral aan omdat ik er een rotsen verwachtte en misschien het daarbij behorende (in mijn verbeelding althans) moerassneeuwhoen. De stenen/rotsen waren er wel degelijk., maar ik heb m’n plannen dus ter plaatse herzien. Onderlangs het National Park fietsend, zag ik plotseling een kleiner hoen dan de tot op heden gebruikelijke de weg oversteken en vervolgens wegkruipen in de berm. Direct zette ik koers richting de bewuste plek nadat ik mijn beslagen zonnebril had afgezet. Ter plaatse vlogen twee hoenders op uit de berm; beiden met witte vleugels en ook uit onder de borst, Sneeuwhoenders! Ik durf gerust te stellen dat ik jaren naar dit moment had uitgekeken, maar nu het daar was kreeg ik het er niet echt warm van. Wel blij, maar niet warm. Toch brak het de dag, hoewel de resterende 12,5 km me nog bijzonder zwaar vielen. Op de camping aangekomen heb ik een welverdiende douche genoten. Dit nadat ik me met moeite had ingeschreven bij de receptie. M’n fietshandschoentjes kon ik nauwelijks uitkrijgen en tijdens het afrekenen
vlogen de Euro’s door de receptie, omdat ik m’n vingers nauwelijks kon bewegen. Toen ik om een kopje koffie vroeg, gaf de receptioniste aan dat er om de hoek koffie stond en dat het zelfservice betrof; terwijl ze het zei, begon ze te lachen en schonk me een overheerlijk gitzwart kopje koffie in… Nadien een korte discussie met een Duitser omdat mijn tent zou beletten dat hij z’n auto naast z’n tent kon zetten. Ik vind nog steeds dat het reepje gras waar mijn tent op staat niet groot genoeg is om er ook auto’s naast te plaatsen. Druk is het ook nog niet, dus het zal wel los lopen. Na een hapje gegeten te hebben, was er hier nog even de mogelijkheid m’n mail te checken. Mijn tent is van binnen, door een nat grondzeil en de natte/doorweekte tassen, ook doorweekt. Men zegt dat het morgen beter wordt…
110707 ±Hukanmaa ±75km Woensdag Ik zit nu aan een brede rivier in Zweden, heb eventjes gevist, m’n buikje rondgegeten en geniet n u van een half zonnetje, de wind en het water en dat alles mugvrij. Vanochtend laat opgestaan, alles goed laten drogen en daardoor was ik pas laat op weg. Ook nog een andere eenzame fietser gesproken op de camping. Hij was van Umea op weg naar de Noordkaap. Ook hij had gisteren een beroerde dag en melde dat hij alles, ondanks z’n Ortlieb tassen, ook niet droog had kunnen houden. Vandaag bleef het (tot op heden; er komen dreigenden wolken aan) droog en was er heel af en toe zelfs een geest en lichaam verwarmend zonnetje. Ik was nog geen half uur in Zweden of ik zag al een romantisch beeld voor me van een open veld, groen en grazig, hier en daar water en aan de kant een grazende Elandstier! Een fraai begin. Al met al gewoon een heerlijk dagje waarbij ik weer echt heb kunnen genieten. Nog wel overpeinzend de dag van gisteren en met name of ik veel gemist zou hebben aan het National Park. Ik wilde graag het Sneeuwhoen zien en vreemd genoeg is dat ook nog gelukt ook. Vandaag had ik er weer eentje; weer vluchtig opvliegend vanuit de berm, maar toch. Ze zijn kleinder dan alle andere drie hoendersoorten en deze van vanmiddag had witte vleugels, bruine romp en een wat donkerder gekleurde staart. Verder onderweg een tapuit, Raven en een groepje overstekende jonge donkere eendjes. Ze waren praktisch al aan de overkant toen ze me zagen, maar
renden plots allemaal weer terug. Ook de eend bleek daar nog te zitten; een wintertaling. Deze speelde heel overtuigend het spel van het gewonde eendje om mij van de jonge pullen weg te leidden, nog altijd even komisch om te zien. Zweden bevalt goed, maar ik heb moeite om de kleine verschillen te benoemen. In ieder geval is de kwaliteit van de wegen tot op heden minder, maar niet zozeer in negatieve zin; ze waren misschien wel te goed in Finland. Verder viel op dat de eerste Zweed die ik zag, me ook groette… Ik zit hier nu heerlijk rustig, maar dat koste me wel wat moeite, mentaal gezien. Ik ben weer aan het wildkamperen en heb eindelijk een weg naar de rivier gevonden zonder er een huisje te treffen. Echter, er liggen hier wel twee motorbootjes en ik heb tevens dagverse bandensporen gezien evenals voetstappen. Maar ach, als we hier niet welkom zijn, dan horen we het wel. Er staat/bloeit hier overigens een interessant paar ‘vleesetend’ plantje. De bladeren groeien in een rozetje en zijn bedekt met een vochtig kleverig goedje. Enkelen zitten ook vol met vastgeplakte vliegjes. Lupines heb ik hier en in Finland al een tijdje nier meer gezien. Wel een soort van “Kaasjeskruid”. Hele velden vol. Met name op in onbruik geraakte landbouw velden en in de berm. Maar ja, wat groeit hier niet in de berm. De tent staat onderaan een kapvlakte en zojuist na het eten liep er gewoon een Rendier (mannelijk) over de vlakte, maar nam de benen toen ie mij zag of rook. Ook de eerste hier in Zweden. Zojuist de kijker nog even gepakt voor een “lijsterachtige” in de toppen van de gespaarde Fijnsparren onder langs de rivier. Het geluid leek een beetje op het alarmerende schrille riedeltje van een grote lijster. Echter, het bleken Pestvogels! Druk foeragerend (ik weet helaas niet waarop) in de toppen van de Fijnsparren. Minimaal twee… Het Rendier was inmiddels ook weer terug en deed zich te goed aan opkomende berkjes. Vakkundig werden verscheidene twijgjes gestript om vervolgens eventjes kort te kauwen. // Epiloog; op de fiets ook nog een Koekoek gezien welke achterna werd gezeten door kleine vogeltjes onder luid kabaal..!?
120707 ± Kompelusvara ±80km Donderdag Mijn mooie plekje aan de rivier van afgelopen nacht bleek populair. Toen ik wilde gaan slapen hoorde ik mensen bij de rivier welke ook wat liepen te
kloten met de bootjes zo leek en om 0200h kwam er een kerel aangereden die naast m’n tent parkeerde. Toen ie uitstapte hoorde ik al dat ie een waadpak aan had en ik kon hem eveneens naar de rivier horen sjokken. Ik kon de slaap echter pas weer vatten toen ie om 0400h weer vertrok, hoewel ik niet de indruk had dat ik gespannen was. De ochtend was heerlijk. Het was duidelijk warmer en een voorzichtig zonnetje zocht naar gaatjes in het wollige wolkendek. Mijn tent afbrekend, zag ik allereerst mijn eerste Taiga Gaai vliegen! Het vliegbeeld deed me het meest aan een ekster denken, maar dan sierlijker. Met de roodbruine staart duidelijk zichtbaar, vloog ie van Grove den naar Grove den welke vermoedelijk als zaadbomen zijn achtergebleven op de kapvlakte. Het duurde slechts enkele minuten, maar toch! Niet veel later vloog er een enorme roofvogel over de rivier. Met m’n kijker naar de rivier gerend en toen ie stroomafwaarts de bocht om vloog, kreeg ik ‘m nog vluchtig in de kijker. Een witte staart (!) zo leek. Vliegbeeld en formaat (veel groter dan) kwamen niet overeen met die van een visarend, maar mogelijk was het een Zeearend! Het lijkt mij het meest waarschijnlijk, maar met zekerheid durf ik het niet te zeggen. Tijdens het fietsen scheen het zonnetje af en toe door het weelderige wolkendek. Het fietsen leek vandaag vooral naar beneden te gaan, zij het subtiel, maar vrijwel de gehele dag stroomafwaarts. De rivieren hier zijn allen ontzettend breed. Het fietsen ging goed, veel gehoord, maar niet heel veel gezien. In Tärendö wilde ik de nacht doorbrengen, maar omdat ik de gewenste camping niet kon vinden, het slechts 0200h was en ik morgen anders honderd kilometer zou moeten fietsen, besloot ik gewoon door te fietsen. Het was inmiddels flink afgekoeld en de zon liet zich niet meer zien. Op ±10km vanaf Tärendö begon het te miezeren en het had er alle schijn van dat het langdurig van aard zou kunnen zijn. Snel m’n water bijgevuld in een beekje waarvan de oevers begroeid waren met Orchideeën. Vervolgens ben ik met een kritisch oog op zoek gegaan naar een geschikte plaats voor de nacht. Ik sta nu half in het bos, half op een redelijk jong kapvlakte, in het spoor van de harvester. De tent heb ik nog redelijk droog staande gekregen, maar sindsdien is het alsmaar harder gaan regenen. Het is nu 1830h en de tent staat al 3 uren, maar het lijkt voorlopig nog niet droog te worden. Misschien maar gewoon brood eten… Bovendien heb ik in Tärendö nog even snel wat cultuur meegepakt. Het is de op 1 na grootste plek ter wereld waar twee rivieren van ‘dit’ formaat
bij elkaar komen. Was inderdaad behoorlijk groots, maar lastig vast te leggen op foto. Nog even terugkomend op het eten; ik heb vandaag 2 (redelijk kleine) buurtsupertjes bezocht, maar het lijkt erop dat ik mijn gevolgde dieet hier drastisch om moet gaan gooien. Daar waar het net routine geworden was. Ik begon dagelijks met enkele (±5) sneetjes brood/roggebrood met daarop een soort van plakje kaas welke per stuk zijn verpakt. Als lunch at ik vaak een smulrol of een pak koekjes en daarna nog één of twee snickers of iets dergelijks. Als diner waren er de instant pasta pakjes waaraan ik wat ham of spekreepjes toevoegde. De instant pasta, de kaas en het tot op heden geconsumeerde brood heb ik nog niet kunnen vinden... Flexibel zijn heeft ook zo z’n grenzen… Als het morgen maar droog is denk ik dan! Wat mijn vandaag overigens ontzettend vrolijk stemde, was het feit dat vele automobilisten zwaaien! Dus ze groeten niet alleen als je ze tegenkomt, maar sommigen lagen bijna plat op ’t stuur om mij gedag te wensen. Heel erg prettig, deed me goed!
130707 Gällivare ±85 Vrijdag Back in the land of the living. Na twee dagen wildkamperen, heb ik eindelijk weer een stad gevonden waar ze instant pakjes met pasta hebben! De hemel zij geprezen. Nog veel belangrijker daarentegen; een douche! Meteen m’n kloffie weer uitgespoeld onder de douche. Zo rouleer ik eigenlijk de hele tijd dezelfde kleren. Sinds het zomerhuisje heb ik geen was meer gedraaid, noch een echte handwas gewassen. Dit wordt hoofdzakelijk ingegeven doordat je nooit 2 dagen op dezelfde camping staat, laat staan bij goed weer… Het weer overigens was super vandaag met als enige minpunt de harde wind. Niet ongunstig voor het fietsen, maar je hoort heel weinig. Vanochtend de tent kunnen laten drogen terwijl een groepje (vermoedelijke) Bosruiters hun rondje vloog vanuit het nabij gelegen hoogveen. Op de kapvlakten vielen met name de bloeiende wilgeroosjes op welke ik samen met de margrieten sinds enkele dagen zie bloeien. Tevens zag ik nog een roofvogel vlak langs door het bos vliegen; ik zou zeggen havik aan het vliegbeeld te zien, maar het ging heel snel. Het zonnetje liet zich veelvuldig zien. De wolken welke zich, naarmate de dag vorderde, ontwikkelden tot echte stapelwolken vlogen/dreven snel over. Al spoedig verschenen er de eerste bergen/heuvels van formaat aan
de horizon. Echte mooie klimmen gehad vandaag. Niet heel steil, maar wel van een mooie lengte. Zo reed ik ook het dal nabij Ulatti uit toen ik plots naar rechts opkeek naar twee opvliegende vogeltjes. Op het moment dat ik mijn hoofd wilde afwenden, stond daar op ±15 meter een Eland koe! Enkel de kop en de schouders kwamen uit het struikgewas steken. Toen ik in mijn remmen kneep, vertrok het vrijwel onmiddellijk de bossen in. Het fietsen ging verder vrij snel en ik was ruim voor drieën al op de camping. De wind deed nog altijd goed zijn best met een overwegend Zuid-Oostelijk karakter. Hierdoor had ik er van insecten geen last; een hele verademing. Inmiddels hebben zich al enkele flinke (onweers-) buien ontwikkeld en valt de wind daardoor af en toe weg. Het eekhoorntje hier, vrij tam maar aktief, leid echter genoeg af. Eekhoorns zijn overigens het meest door mij geziene zoogdier hier tijdens deze vakantie. Het enige minpuntje is een caravan 40 meter verderop welke z’n eigen aggregaat bij zich heeft. De stad adverteerde overigens bij binnenkomst met het statement dat het de grootste mijn industrie van Europa heeft. Ik heb een glimp opgevangen van een mijn waarbij alles in een grote diepe kuil uitgegraven wordt. (Zoals de (voor mij van TV bekende) diamantmijnen in Afrika.) Het weer blijft wisselvallig en de temperatuur zal vermoedelijk zakken naar ±16/17°C, althans, dat zeggen ze me. Ik sta ov erigens aan de voet van een berg (821m) en op de Noord helling zijn nog enkele plukjes sneeuw te ontdekken. Een ander detail is te vinden op de camping zelf. Ten tijde van mijn aankomst hier stonden er drie tentjes, twee campers en drie caravans. Nu staat de hele camping helemaal vol! Een groot wagenpark met ongeveer evenveel campers als caravans. Tenslotte; ik moet bekennen dat ik niet weet of de tijd hier in Zweden hetzelfde is als in Finland. Misschien zit ik er dus een uurtje naast… Ben ik onbewust iedere dag toch vroeg!
een bankje tevreden op te laten drogen. Geheel mugvrij en met de verrekijker binnen handbereik natuurlijk. Zo zag ik een duiker welke eerst z’n kop onder water stak voor ie ging duiken… Bij het opstaan vanochtend was daar een fraai zonnetje, maar toen ik op de fiets stapte was deze reeds verdwenen. De eerste kilometers betroffen veel mooie en redelijk vlakke klimmen. Ze voerden me langs mooie toppen met her en der nog wat sneeuw. Veel belovender nog, was dat de toppen bovendien boomvrij waren. En zo zie ik ze graag… Het is namelijk erg moeilijk om de bergen hier in te komen met de fiets. De wegen die erheen leiden lopen allen dood. Nu heb ik op de kaart wel een mooie pas gevonden over +1000 meter welke alleen toegankelijk is in de maanden Juli, Augustus en September. Wel moet ik dan ± vier nachten wild kamperen en rantsoen voor vijf dagen meenemen, maar ik heb er nu al zin in. Vandaag heb ik in de verte ook de echte bergen, merendeels besneeuwd, in de verte zien liggen; heerlijk uitnodigend! De eerste helft van de route liep door/langs een National Park en een natuurreservaat. Werkelijk fenomenaal! Prachtige bergen met dalen en valleien met hoogveen, veelal groen, solitaire Fijnsparren, zeldzaam mooi. Ik had alleen het weer niet helemaal mee. Gedurende de mooiere stukken kreeg ik al een flinke douche, maar daarna was het zonnetje er weer! Na 50 kilometer heb ik mezelf op een lekkere Magnum getrakteerd. Het terrasje lag aan een stuwmeer bij de dam en krachtcentrale. Er lag een fraai ravijn voor het stuwmeer. Vijf kilometer voor mijn eindbestemming was daar een parkeerplaats met genoeg bankjes, volop zon en een uitgestrekt meer. Ik heb daar, op m’n fietsbroek na, alles uitgetrokken en heb er heerlijk in het zonnetje gezeten. Volledig schaamteloos wel te verstaan. Ik viel er bijna in slaap, twijfelde zelfs even om m’n tent er op te zetten, maar ben na een tijdje toch weer vertrokken om hier aan dit meer m’n verhaal te kunnen doen.
140707 Jokkmokk ±95km Zaterdag
150707 ±Varjisträsk ±100km Zondag
Om te beginnen heb ik de afgelopen dagen inderdaad te vroeg geleefd! Toen ik vanochtend ging pinnen, stond er een tijd op welke een uur vroeger bleek dan de tijd waarin ik mij waande. Nu zit ik aan een meer nabij de camping, met een zwak briesje en iets wat op een ondergaande zon begint te lijken. Bij aankomst op de camping heb ik hier bovendien een heerlijke duik genomen om mij vervolgens op
Het was vroeg dag vandaag omdat ik nog even in m’n oude ritme wilde blijven. 0730j zat ik aan het ontbijt en om 0930h zat ik op de fiets. Maar toen moest ik Oma nog even bellen om haar te feliciteren met haar tachtigste verjaardag. Ze kon het wel waarderen volgens mij. Het zonnetje scheen half en er lag nog zo’n 150 kilometer E45 te wachten. Gisteren ook al de hele dag op deze weg gezeten. Alle andere
wegen lopen of dood richting het water of ze lopen naar het oosten de grens naar Noorwegen over. Het is echter geen vervelend drukke weg. Gemiddeld ±1 auto per minuut, zo’n zestig per uur. Na tachtig kilometer was er de mogelijkheid voor een klein detour, maar wel 40 kilometer van de E45 welke toch begon te vervelen. Het moment van de E45 vandaag was toch wel een paar Wilde Zwanen met minimaal één kuiken; eerst doorgefietst, camera gepakt en toen weer terug, maar ze waren toch voorzichtig weggesneaked. Ik kon de nieuwsgierige oplettende koppen wel boven de vegetatie uit zien steken, maar te ver voor een foto. Eenmaal van de E45 was daar het onverharde. Het was nog erg vroeg en dus alle tijd om een mooi plekje voor de tent te zoeken. De eerste tien kilometer enkel dennenbos in stakenfase met enkele Rendieren. Aangekomen bij het meer welke ik op het oog had, bleek deze niet toegankelijk. Onbegaanbare oever en bovendien lag er een spoorlijn tussen. Nu staat m’n tent op een klein veldje ± vijftien meter van het spoor en ± tien meter van de weg waar de afgelopen tweeëneenhalf uur nog niemand is langs gereden. Wel één boemeltreintje. De laatste vijftien kilometer slingerden door kapvlakten met veel grote zwerfkeien, jonge dennen en berkjes en twee solitaire Elanden! Ik had de wind tegen en ze konden me dus slecht horen en ruiken. Ik verraste beiden dan ook en ze namen ook direct de benen. Als het al geweidragers waren, dan zeer kleine. Ik zie hier ook veel knal oranje rode keien. Het enige wat ik kan bedenken is dat daar ijzer in zit… Voordat het zo-even begon te regenen heb ik nog even water gehaald en daarbij nog enkele Matkopjes gezien en wederom enkele Pestvogels! Zojuist nog een wandeling gemaakt voor het eten. Weinig gezien; een gekraagde roodstaart man en twee (grauw ogende) Tapuiten, mogelijk jongen. Geen oogstreep of iets dergelijks. Tevens toch nog een toegang tot het meer gevonden. Ik heb m’n hengeltje er nog even uitgegooid, maar het was er vooral erg ondiep…
160707 Arvidsjauer ±70km Maandag Ik zit wederom te schrijven in het zonnetje aan een meer zonder muggen. De afwezigheid van onze kleine vrindjes valt in de eerste plaats te danken aan de stevige wind.
Het was een goede nacht, lekker warm en bovendien droog. Het zonnetje wekte me om 0800h en is sindsdien niet meer weggeweest. De muggen waren er wel en daar ik te eigenwijs was om de spray te gebruiken, was ik flink de Sjaak. Gisteravond overigens voor de tweede maal m’n hoofdnetje gebruikt, maar dat ding is erg benauwend en ontneemt je veel van je zicht. Wel lagen er vanochtend op ± vijftien meter van de tent twee dode kuikens van hoenderachtigen dood op de weg. Verschillend van formaat. Misschien laten vallen door een roofdier welke schrok van mijn tent of lucht? Het was in ieder geval opmerkelijk. Eerst was er nog het onverharde gedeelte, plus minus vijftien kilometer. Op een enorme kapvlakte aangekomen zag ik plots een grote roofvogel in het luchtruim. Tegen de tijd dat ik m’n kijker te pakken had, as ie al weer enigszins verder van mij verwijderd, maar het volgende heb ik kunnen zien; veel groter dan buizerd, duidelijke vingertoppen, maar ze niet kunnen tellen. Wat met name opviel was dat zijn forse staart telkens onder zijn lichaam leek te hangen. Verder leken de vleugeltoppen enigszins naar beneden te hangen. De kleur leek egaal bruin, mogelijk met een lichte gloed op de bovenzijde van de vogel… Erg fraai om te zien. Zeker ook omdat ik nabij Jokkmokk heb gelezen dat de Zeearend en de Steenarend in het gebied broeden. Het fietsen viel verder zwaar vandaag. Misschien vanwege de twee voorgaande dagen, maar mogelijk ook door de aanpassing aan de gedraaide wind. Aangekomen in Arvidsjauer ben ik wezen inslaan bij een buurtsuper voor de komende dagen. Voor vijftig euro geshopped, tassen ramvol, maar aan de voorbereiding zal het dus niet liggen. De te passeren bergpas is echt een uitdaging. Ik weet niet goed wat te verwachten, maar ik kan altijd terug. Ik kom overigens bijzonder veel Nederlanders tegen hier in Zweden. Heel veel meer dan in Finland, zo ook hier op de camping. Een bijzonder dure overigens, 20€. Wel gratis koffie en internet. Zo’n camping maakt wildkamperen wel de moeite waard in ieder geval. Er komt zojuist een brilduiker eend met kuikens voorbij gezwommen. De kuikens zijn zwartgrijs met een witte wangvlek. De grap is dat deze kleine beestjes ook eerst onderwater kijken met hun kopjes en op een zeker moment pas gaan duiken, zich afzettend met de achterpootjes.
170707 Sorsele ±85km Dinsdag
180707 ±Slussfors ±80km Woensdag
Weer een dag rijker. Een klein inkakmomentje heb ik toch wel. Ik heb het zo-even met een vreetbui op proberen te lossen, maar het mocht, tot op heden, niet baten. Ook de honger en lekkere trek zijn nog niet over. Vanochtend was de hemel weer stralend blauw. Om 0800h zat ik alweer in m’n tentje aan m’n ontbijt (dagelijkse routine) en om 0915h fietste ik de camping al weer af. Op de camping ook nog even gesproken met een Zweedse jongen welke op de fiets op weg was naar de Noordkaap. Matig engels en hij was ook nog maar drie dagen onderweg. Giesteren ging het fietsen iets minder en vanochtend liepen de beentjes al vlot vol. Rustig ronddraaien was het devies en toen de wind eenmaal ging liggen, bleek dat toch wel de hoofdschuldige. Een opkomend wolkendek deed de temperatuur dalen, maar de uitzichten waren wederom prachtig. Ik denk de beren er gewoon bij en dan zijn het net plaatjes uit de National Geographic. De laatste vier dagen veelal over de E45 gefietst. Hierdoor zie, hoor en ruik ik toch minder van de omgeving naar mijn idee. De E45 is echter ‘de’ weg van Noord naar Zuid. Er wordt zelfs reclame voor gemaakt als zijnde de te volgen route voor de toerist. Voor mij is het de meest westelijke Noord-Zuid verbinding. Kilometers maken over deze weg is echter geen probleem en met de drukte valt het eigenlijk ook reuze mee. Vandaag nog wel enkele opvliegende Groenpootruiters (naar alle waarschijnlijkheid). In ieder geval een duidelijke witte ruit op de stuit doolopend tot op de rug. En vandaag al vroeg; heel fraai gezien, een opvliegend Korhoen (vrouwelijk) vanuit de berm! Verder is het enige dat me buiten de landschappen om is opgevallen een oranje bloem (composiet) met een geel hartje. Ik moest eigenlijk direct denken aan Schermhavikskruid*, maar ik heb geen idee waarom. Ik was dus vroeg vertrokken en daarom ook vroeg op m’n bestemming. Om 1500h stond de tent al. De laatste ±15km van de rit sputterde het heel licht. Het wegdek werd er nauwelijks nat van. Nu regent het echter al weer gestaag vanaf ±1600h onophoudelijk. Zojuist een liter bosvruchten yoghurt en een aardappelsalade naar binnen geschoven, maar ik ben momenteel nog steeds een beetje moedeloos. Ik ben ook erg moe, misschien is dat het wel…
Moe, maar voldaan. Het heeft de gehele nacht doorgeregend. Ik heb de gehele ochtend liggen twijfelen; wel of niet op de fiets stappen? De camping was immers goed en relatief goedkoop (10,- €). Maar toen ik gisteren aan de receptie vroeg wat het weer vandaag en morgen zou gaan doen, zeiden ze 15°C, bewolkt en voor morgen 10-15° C en bewolkt, maar geen regen. Het was daarentegen om 1000h nog niet droog en toen heb ik toch mijn ontbijt maar eens genuttigd, de grens leggend op 1100h. Mijn kop eens buiten de tent gestoken waar ik een grauwe grijze lucht zag, zonder betere vooruitzichten. 1115h werd het plotseling droog. Alsnog alles razendsnel ingepakt en toen ik begon met het afbreken van de tent begon het alweer een beetje te miezeren. Aan de horizon zag ik echter letterlijk licht en dit deed mij toch tot doorzetten besluiten. Nog snel even extra boodschappen gedaan en het leek zowaar echt op te klaren. Eenmaal op de fiets twijfelde ik zelfs of de lange broek niet te pessimistisch was. Het was slechts allemaal van korte duur. Na twintig kilometer was het weer helemaal dicht gezakt en de regennevels trokken alweer langs de heuvelruggen omlaag, of eroverheen. Toch was de regen veelal subtiel, maar naarmate de dag vorderde werd het ook minder subtiel. De weg was lekker rustig, één Auerhoen, in ieder geval één Korhaan (vrouwelijk) opvliegend en één vrouwelijk hoen wat vermoedelijk ook een Korhen betrof. Verder weinig kunnen zien, maar was het meer een heroïsche strijd in eenzaamheid. In positieve zin weliswaar. Een enkele zwaaiende automobilist doet soms wonderen voor de moraal. Ik raakte echter langzaamaan doorweekt en koelde ook af. Toen het even droog werd wilde ik een plaspauze houden en m’n regenhoezen van de fietstassen even leeggooien (lopen onderin vol water van veelal opspattend water van de wielen), maar ik kon de rits van m’n shirt, door de koude vingers, niet meer open krijgen. Ook m’n voeten waren koud en doorweekt. Het bleef, vanaf dat moment, echter droog en trok als vanochtend weer ‘helemaal’ open. Hier heb ik volop van genoten en dan blijkt dat alles toch ook weer vrij vlot droogt. De droge periode duurde ook nu niet heel lang. Toen het weer begon te miezeren heb ik m’n tent in de berm neergezet en daar zit ik nu. Het eten is reeds achter de kiezen, de kilometers zijn gemaakt de moraal is goed en nu alleen nog droog weer voor morgen!
*Het betrof hier naar alle waarschijnlijkheid geen Scherm- maar Oranje Havikskruid.
Ik heb de laatste tien kilometer gereden met zicht op bergen van +1000 meter met hier en daar sneeuw en over de gehele dag heb ik ook veel en veel meer gesteente in het landschap gezien.
190707 ±Saxnäs ±90km Donderdag Tja, waar zullen we eens beginnen… De nacht verliep grillig. De wind kwam gisteravond opzetten, maar het was droog vanaf tienen tot 0330h. Daar begon ‘t… Ik was vol goede moed gaan pitten en ook ’s nachts deed de regen me weinig, maar toen het om 0900h nog regende begon het toch kloten te worden. Om 1000h toch ontbeten en niet veel later nam ook de regen af. M’n spul opgepakt terwijl het nog licht sputterde, maar het brak toch aardig open en dat gaf weer moed. Eenmaal op de fiets was alles weer koek en ei. Na enkele kilometers hield het asfalt echter op en de vrees kwam opzetten dat ik nog drie dagen onverhard zou moeten. Het was een behoorlijke baggerbende, maar toch goed te doen. Enkel m’n voeten waren vandaag weer niet warm te krijgen door de zeiknatte schoenen. De onverharde weg bleek slechts twintig kilometer lang en daarna superwegen gehad. Wind in de rug, prachtige bergen met hier en daar nog sneeuw aan de westzijde, heerlijk gewoon. Zelfs hier en daar een zonnestraaltje! M’n tassen konden lekker drogen op de fiets en ik ook. Na 65 kilometer kon ik eindelijk westwaarts, richting de bergen. Deze weg voerde langs watervallen, grote brede waterpartijen en alles met de bergen stabiel aan de horizon. Als dit weer morgen doorzet wordt het echt een superfraaie dag! Nu sta ik met m’n tentje langs de weg met enkel een rijtje wilgen ertussen. Ik ben vrij goed te zien. Overal staan huisjes aan het water en de weg loopt eigenlijk alleen maar langs water. Lastig dus, maar ik sta bijzonder goed. De pestvogels zitten in de toppen van de Fijnsparren rond mijn tentje, echt super. Zo nog even m’n pannetje wassen in een beekje (veenmos als schuurspons), tanden poetsen en dan uitkijken naar de dag van morgen. Niet heel veel vogels gezien vandaag. Al vroeg een paar goudvinken, maar verder karig. Zelfs geen raven vandaag, heel uitzonderlijk. Het geluid van die beesten is echt heel gaaf; heel doordringende zware diepe klanken. Verder zijn de bonte kraaien standaard hier en één opvliegende Hazelhoen.
Klein detail; het heeft bijzonder veel geregend in deze regio de afgelopen tijd. Vanochtend kwam ik een veld berkjes tegen welke volledig met de voeten onder water stonden. Ook zie je bloemen bloeien onder water terwijl het geen waterplanten zijn… Verder was het afgelopen nacht eventjes zo donker dat ik m’n klokje tot dicht onder m’n ogen diende te houden om iets te kunnen zien. Tot zover.
200707 ±Ankarvattnet ±80km Vrijdag Veel ervaringen rijker, maar bovenal een dag om nimmer te vergeten!! Beginnend bij het begin; de nacht… Zeer, zeer koud. Van 0230h tot 0400h wakker gelegen en daarna ging het weer. Naarmate de ochtend vorderde sliep ik steeds beter en zo kwam het dat ik pas om 0900h wakker werd, maar het nog steeds koud had. Om 1000h had ik m’n ontbijtje op. De nacht was helder geweest en het zonnetje was er ook in de ochtenduren nog. Toch een lange broek aan gedaan. De ochtend was buiten de tent nog steeds fris; ik had koude handen van het opruimen van de tent. Met de bergen in zicht, moest ik tegen de wind in peddelen. Geheel probleemloos lekker ronddraaien en turend op zoek naar een Zee- of Visarend. Het gebied bleek aardig bewoond en toeristisch bovendien. Sommige parkeerplaatsen waren geconfisqueerd door campers of uitgestalde caravans. Niet ongewoon in Zweden overigens. Het zonnetje kwam af en toe door de wolken heen kijken en was dan bijzonder aangenaam. Zo scheen ie ook op een fraaie rotswand en dus tijd voor een foto. Dit tot ik de roep van een buizerd dacht te horen. Eenmaal in beeld zag ik direct de witte stuit. Met de kijker had ik al vlot alle kenmerken van een Ruigpootbuizerd gezien. Polsvlekken, zwarte achterrand vleugels, donkere staartbanden en de al genoemde witte stuit. Het formaat was duidelijker groter dan een buizerd. Na een glijvlucht ging ie ook nog even op de rots zitten, mooi in beeld. Geweldig gewoon. Even ervoor had ik al enkele jonge Keepen (drie) goed kunnen bestuderen. Een kijker had ik hier nauwelijks voor nodig. Ze foerageerden op ± 5 á 10 meter voor m’n voeten in de berm. Het meer strekte zich over vele en lange kilometers uit met aan het eind wat vreemde landvormen in het water. Misschien nog resten van voormalige rivier beddingen? De klim begon hier echt. De besneeuwde toppen steeds dichterbij komend, maar aan mijn Noordzijde nog altijd veel boomgroei op de Zuidhellingen. De klim was niet moeilijk, maar wel lekker
lang. Veel foto’s gemaakt onderweg. Echter in wat ik dacht de laatste bocht, was daar een grijze massa welke alle toppen in grauwheid begroef. De motregen liet niet op zich wachten en de leuke vogeltjes die ik hoorde moest ik als onbekenden passeren. De klim was echter nog niet voorbij; er bleek nog veel meer te komen. De zon was echter weg, maar spoedig werd het toch weer droog. Ik was nu aangekomen op de hoogtevlakte. Bomen stonden er niet meer en overal hoorde ik vogels. Het duurde even voor ik de eerste in de kijker kreeg en ik gok dat het graspiepers waren. Plots was daar een groepje, vermoedelijk een familie, Blauwborsten! Eerst de roodbruine staart en uiteindelijk de blauwe borst om mijn vraagtekens te doen verdwijnen. Een klagende roep kwam van een paartje Goudplevieren! Geniaal gewoon. Niet veel verder trof ik een gors met een zwarte kop, een roodbruine vlek achter in de hals en een knalgeel snaveltje. Verder een hele lichte smalle streep welke z’n wanggrenzen omlijnde. De rugdekveren bruingestreept en de borst licht, maar de kop is toch de eyecatcher. Ik voelde me als een kind in een speelgoedwinkel. Af en toe regende het. Dan fietste ik weer een stukje, hoorde of zag ik weer iets en dan was het weer tijd voor het fototoestel of de verrekijker. Een klein steltlopertje zag ik neerstrijken bij een van de vele beekjes. Niet veel later zat het pal voor m’n voeten zich te wassen in het stroompje in de berm. Het dier deed sterk denken aan een oeverloper; zelfde formaat, maar iets donkerder. Het bruin op de borst liep iets verder door en de vleugelstreep was veel subtieler. Bovendien meende ik naast de subtiele vleugelstreep ook een subtiele witte eindrand van de vleugel te zien. De staart was in vlucht aan de buitenzijden wit en in het midden een donkere verticale streep met daarlangs iets lichtere strepen. Verderop trof ik een roepend exemplaar (alarmerend); een zacht maar schril rollend prrriiii, of zoiets…* Het wassende diertje nog observerende, sloeg er een andere vogel alarm; een Bontbekplevier. Even later kwam ook de partner nog assisteren. Verder nog meer Goudplevieren en twee alarmerende Tureluurs. Ook de op een oeverloper gelijkende vogel heb ik nog meer gezien en gehoord. Het was echt heerlijk ondanks het grillige weer. Het was er bijzonder fris en het was me al duidelijk dat de afdaling ook nog eens nat zou worden, want dat deze lag in de hoek met het mindere weer. Onderweg op ongeveer het hoogste punt nog een bordje gezien met “846 möh” of iets in die orde van hoogte. De afdaling was koud, maar wel in een bijzonder mooi landschap. Helaas zijn daar vanwege het weer geen foto’s van. Het waren allen
Berkjes in de meest vreemde vormen van dwerggroei. Allen tot op struikhoogte. Hier kwam, om het plaatje compleet te maken, nog een Sneeuwhoen opvliegen! Verderop in de afdaling nog een familie Keepen en m’n eerste Zweedse Barmsijs. De kou noopte mij echter tot snel afdalen en het vinden van een geschikte plek voor de tent. Ik sta nu aan een fraai meer, weliswaar met lichte motregen, maar ik ben zelf nog droog. Een dag om nooit te vergeten… *Het ging hier om een Temmincks Strandloper.
210707 Gäddede ±60km Zaterdag Ik ben kapot! Na de uitermate bevredigende dag van gisteren moest ik vandaag iets inleveren. Allereerst de nacht; van ±2230h tot 0300h heerlijk geslapen. Daarna enkel nog een ontstuimig uurtje van 0600-0700h. Ik zat dan ook al vroeg op de fiets. De ochtend was zoals de avond geëindigd was; zwaar bewolkt en soms lichte motregen. Het winterkoninkje (de eerste sinds ± Savonlinna) liet zich al om 0300h horen niet veel later gevolgd door de Fitis en een familie Matkopjes. Eenmaal op de weg lag de prioriteit bij genieten. Het was nog vroeg, dus fanatiek zoekend naar arenden en beren. Al vrij snel vloog er een Buteo soort over. Even biddend boven de rivier dacht ik een lichte staart met donkere eindband te zien en ook de bewegingen kwamen overeen met de Ruigpoot van gisteren. Al snel zocht ie het hogerop en bleef boven de bergkam al biddend foerageren, maar het begon te motregenen en ik had de kijker er dus ook niet bij gehad. Verder nog fraai een mannelijke goudvink, maar echt opmerkelijke dingen heb ik verder niet meer gezien. De motregen hield aan en twee zeer steile en ook relatief lange klimmen, tot aan de sneeuwgrens aan toe, maakten dat ik vrij snel leeg was. (Op de tweede steile klim nog twee juveniele plevieren voor me uit rennend over de weg! Ik gok Bontbek plevieren.) Hierna heb ik nooit meer een lekker ritme kunnen vinden. De benen verzuurden direct, het soepel draaien was er niet en mijn knie irriteerde. (Gisteren heeft m’n knie het zwaar gehad en als ie nu na een inspanning afkoelt voel ik ‘m met name tijdens het lopen.) De rit liep na de twee klimmen langs een groot meer zonder Vis- of Zeearenden. Deze meren doen denken aan de fjorden in Noorwegen,
maar zijn veel minder diep en hebben vaak ook wel meerdere eilandjes. De flora ben ik gisteren niet echt aan toe gekomen. Al enkele dagen valt met name de bloeiende Moerasspirea op naast het Wilgenroosje. Af en toe staat er ook Valeriaan tussen. Gisteren en ook vandaag in de berm ook een wit bloempje dat ik voor het gemak Parnassia noem. Het heeft enkel kleine rond ogende blaadjes aan de voet met daarin de voet van de bloemstengel met opvallende gele meeldraden. (Heeft ook blaadjes aan de stengel welke om de stengel heen lijken te groeien.) Ik denk dus aan Parnassia, maar weet het dus niet zeker*. Door de twee klimmen van vandaag heb ik ook nog iets van de dwerggroei van berken op de foto kunnen zetten, howel het lastig is over te brengen op een twee dimensionaal plaatje. Dat was het mooie gisteren van de afdaling in de regen; kleinschalige landschapjes. Bosjes met dwergberkjes, veel veldjes, de eerste Fijnsparren, maar alles kleinschalig. Nu zit ik eindelijk weer schoon te zijn (na drie nachten wildkamperen) in het zonnetje aan ‘het’ grote meer van vandaag. De supermarkt heb ik al geplunderd om m’n leeg voelende lichaam aan te vullen en genietend van mijn rust. Ik heb al even gelegen en bovendien geruime tijd boven m’n kaart gehangen om de route voor de komende drie weken uit te stippelen. M’n snor is bij geknipt en ik heb echt zin in de dag van morgen. Ik had voor de afgelopen vier dagen overigens veel eten ingeslagen, maar dit bleek geheel overbodig. Iedere dag heb ik wel kleine buurtsupers gezien. Mijn obsessie met eten, in combinatie met fietsen leidt dus tot inschattingsfouten. Vandaag overigens m’n eerste Zweedse spreeuwen gezien en de eerste Tjiftjaf gehoord. *Het was inderdaad Parnassia. Langzaam voert de weg omhoog Met witte vlekken aan de horizon Jonge Keepen waar de dag begon De ruigpoot met zijn betoog Donkere wolken in het noordse oog De berkjes daar klein en krom De rivier stromend met gegrom Maakten dat de euforie vlot vervloog
Motregen op mijn bezwete hoofd Boven op het hemels wijds balkon Tapijt van kleurrijk natuur gazon Had niet mijn energie geroofd Subtiele vogelroepjes troffen mijn gehoor Groenbruine toendra’s zo zeldzaam mooi Watertjes kronkelend in een plooi De ijle symfonie van een aards vogelkoor Bontbek- Goudplevier en een vreemde gors Foeragerend of waakzaam in hun rol Maken deze open plek compleet en vol Terwijl ik nietig fietsend m’n tasjes tors
220707 ±Vedjeön ±85km Zondag Een heerlijke dag. Ik ben eerst lekker lang blijven liggen, heb tijdens het ontbijt voorgaand gedicht geschreven en was pas om 1000h de tent uit. Buiten wachtte er een stralend blauwe hemel en dus kan ik voor het eerst sinds 3 á 4 dagen m’n korte broek weer aan. Het fietsen wilde niet echt op gang komen door verschillende redenen; ik wilde genieten van de zon en er was teveel afleiding. Het begon met een Ruigpoot buizerd welke werd lastig gevallen door een valk. Niet veel later zag ik tussen de bomen door een roofvogel boven het water! Ik herkende ‘m al vrij snel aan het vliegbeeld; de Visarend. Ik heb hem één tot twee minuten in beeld gehad en daarna verdween ie uit m’n gezichtsveld, maar toch heel bijzonder. Na 40 kilometer heb ik voor de lastige onverharde route gekozen. Verhard kwam ik niet in m’n ritme, maar onverhard ging een stuk beter. Iets geconcentreerder fietsen, iets explosiever en meer verscheidenheid. Hoewel, bijzondere waarnemingen heb ik sindsdien niet meer gedaan. Het vinden van een geschikte kampeerplek bleek lastig, maar uiteindelijk een prachtplek gevonden! Een mooi veldje op ±50 meter van de weg, ±50 vierkante meters, helemaal vlak en begroeid met kort gras en korstmos. Veel kleine vogeltjes om de camping als Roodborst, Fitis, Goudhaan, een jonge Keep, Sijsjes, overvliegende Kruisbekken en Gele Kwikstaart, Matkopjes en tijdens een korte wandeling nog heel fraai een
Hazelhoen gezien. Prachtig kunnen observeren! Verder op m’n camping de eerste staartmezen gezien deze vakantie. Ik dacht ze één keer gehoord te hebben, maar vandaag voor ’t eerst gezien. Vanochtend overigens ook enkele Tjiftjafs gehoord en waar ik de laatste dagen veel Fitissen hoorden; vandaag geen… Een beetje verwaarloosd; de vlinders! Ik heb inmiddels twee blauwtjes kunnen onderscheiden; 1. geheel met blauwe vleugels met een witte rand omgeven. Buitenzijde lichtgrijs met aan de buitenrand oranje en zwarte stippen. 2. met geheel donkere vleugels met zeer lichte (witte?) rand omgeven en aan de buitenzijde geheel lichtblauw tot grijs. Verder zie ik af en toe een ‘Koolwitje’ met enkel zwarte rand zonder stippen en is bovendien meer geel dan wit. Deze onderscheid zich echt door zijn kleur! Vandaag voor het eerst goed gezien; een heel donkere vlinder met een oranje vlek met daarin twee donkere stippen… De buitenzijde was een stuk lichter.
witte buitenrand waarvan ik de volgorde niet meer weet. Op de ondervleugel ook enkele subtiele donkere stippen (-jes)*. De overige 65 kilometer heb ik echt als een ware tijdrijder gereden. Het ging lekker en hard. In Hammerdal heb ik een pauze gevierd en geshopped. Morgen ‘weer’ een overbruggingsdag langs Ostersund en daarna hopelijk weer wat meer B wegen. Vandaag nog wel de slogan ‘we doen maar wat’ overdacht. Een grote kern van waarheid doordat hij zo vaag is natuurlijk, maar ik denk dat men vooral op zoek is naar structuur. Misschien wel veelal onbewust, maar bijna iedereen heeft baat bij structuur en ritme. Zo ook ik, ook nu. De kunst is dus (voor mij) om zoveel mogelijk vrijheid en diversiteit te creëren binnen deze beperking. *Waarschijnlijk Morgenrood Lycaena virgaureae (mannelijk).
240707 Asarna ±110km Dinsdag 1. Niet voldoende gegevens 2. Niet voldoende gegevens 3. Waarschijnlijk Groot Koolwitje Pieris brassicae 4. Waarschijnlijk de Boserebia Erebia ligea
230707 ±’Haggenäs’ +100km Maandag De tweede zomerse dag is een feit! Ik zit nu heerlijk in het zonnetje te bakken aan een zeer klein kunstmatig gegraven meertje bomvol met speelattributen voor koters. Mijn tent staat ±20 meter van het meertje en ik zit tussen het water en de tent. Ik was hier al om 1530h. Vanochtend ‘vroeg’ gewekt door het zonnetje, om 0800h, en om 0915h zat ik op de fiets. De Sijsjes, Matkoppen en jonge Keepen hielden me gezelschap tijdens het opbreken. (Keepen hebben ook een gevorkte staart!) De eerste 35 kilometer waren nog onverhard, maar onder een stralend blauwe hemel. Het fietsen ging zo lekker dat ik weinig gezien heb. Eenmaal ben ik gestopt vanwege twee luidde, tegen elkaar roepende, vogels. Mijn wilde gok is Taigagaai, maar hij is echt wild want ik heb ze niet kunnen vinden. In de pauze die ik daar hield, werd ik vergezeld door een familie Paapjes. Bovendien een nieuwe vlindersoort mogen bewonderen. Een knal oranje vlindertje met een hele subtiele donkere en
De ochtend begon met regenspetters en zo heb ik m’n tent ook weer opgezet. Klinkt dramatisch, maar dat viel wel mee. Om 0800h begon het licht te regenen tot ±0930h. Net terwijl ik lag te wachten op een ochtendzon omdat ik het koud had. En de spetters tijdens het opzetten van de tent waren ook de enige voor de rest van de dag. Het was als verwacht een echte overbruggingsdag. Na 35 kilometer heb ik boodschappen gedaan en mezelf wederom getrakteerd op een halve liter vruchtenyoghurt! Heerlijk gewoon! De 50 kilometers daaropvolgend gingen heel vlotjes, maar de laatste 25 daarentegen verliepen moeizaam. Toch was ik al ruim voor zessen over, dus het tempo lag ook wel erg hoog. Wederom een straf tempo dus. Morgen gaan we nog een ‘colletje van de tweede categorie’ pakken dus dat beloofd nog wat. Daar waar ik weinig verwachtte te zien vandaag waren daar 15 kilometer ten noorden van Ostersund plots twee Kraanvogels in het veld naast de weg! Eigenlijk vond ik de omgeving de vogels onwaardig, maar dat ligt dus bij mij. Tijdens m’n laatste stop nog een hele vage vlinder(?) gezien! De vleugels vaal zwart met vaal rode/roze vlekken en vreemd puntig gevormd. Het lijfje was dwars gestreept zwart met prachtig helder blauw. In vlucht zag je alleen het lijfje en redelijk vel rood in de ‘oksels’ van de vleugels en
het gedroeg zich als een kolibrievlinder. Het was ±2 centimeter lang en iets smaller dan lang, vaag dus…
250707 ±Vemhån ±65km Woensdag Een dag, een hobbel en een zorg rijker… De ochtend begon heerlijk. Vroeg wakker, na even peinzen m’n eerste boomklever gehoord en zonder twijfel Kraanvogels! Verder nog vele andere, heerlijk gewoon. Om 0630h nog even een lekkere bui, maar geheel droog toen ik even na achten buiten stond. Vroeg op weg dus. Ik moet nog even wennen aan de nieuwe landkaart en ik dacht direct al verkeerd te zitten. Even terug, mooie waterval, maar dat was het ook niet. En toen was daar de ping van de dag. Eerst dacht ik nog even aan een wegschietend steentje, maar het bleek al snel één van mijn spaken te zijn. Achterwiel, naast de pion… Het was nog erg vroeg en vol goede moed m’n reserve speken opgezocht, bankje bij de waterval en prutsen maar. Echter, zonder de pion te verwijderen, waar ik niet het juiste materiaal voor mee heb, kom je nergens… De slag is er wel zo goed als uit, maar er zit nu wel een hobbel in m’n achterwiel op de plek waar de spaak mist… Dat is dus mijn zorg; nog een kapotte spaak naast de pion en ik heb een groot probleem. Ik neem voorlopig het risico, maar fijn voelt het niet. De hobbel is irritant, maar daar kan ik wel mee leven. De missende spaak blijft nog een beetje in m’n hoofd hangen… Om 1230h m’n weg vervolgd en meteen twee stevige klimmen met uiteindelijk een skidorp. Veel leuker daarentegen was de eerste echt stevige snelle afdaling. De rest van de dag niet meer lekker in een ritme kunnen komen. Ik ben leeg. Of het door de spaak komt weet ik niet, hoewel ik dat wel hoop. Nu sta ik weer wild geparkeerd naast een riviertje, mede omdat ik te eigenwijs (toch de vermoeidheid?) was voor een “Fiskecamping”. Dit is een mooie plek, maar met een overschot aan muggen ed. Het verhaal van de spaak dus. Ik hoop dat ik het snel los kan laten en dat er de komende twee weken geen rare spaakproblemen bij komen. Met deze ene valt te leven, zolang er maar niets bij komt. Tijd voor een afwas en een goede nachtrust!
260707 ±Kräckelbäcken ±100km Donderdag “Het kan verkeren”, zoals Bredero dat zo treffend wist te typeren. Kort samengevat; een zorg minder en het leven is weer zeldzaam kleurrijk! Vroeg op vanochtend in een poging om de spaak uit m’n hoofd te fietsen. Rationeel alles helder, maar gevoelsmatig bleef het toch hangen tot grote irritatie van mezelf. Ik zat al om 0900h op de fiets op weg naar Sveg. Na 30 kilometer stond ik daar mijn yoghurtjes al weer naar binnen te lepelen. Sveg was groter dan ik dacht, dus toch maar even het centrum opgezocht op zoek naar een fietsenmaker of iets dergelijks. Een winkel met fietsen was snel gevonden, maar geen reparatie afdeling. Toch even gevraagd en ik werd doorgestuurd naar een andere toko en alles werd zelfs uitgetekend op een kaartje, inclusief adres. Daar aangekomen bleek het een echte ‘manus van alles’. Bos- en grasmaaiers, sneeuwscooters, brommers en ook fietsen lagen er te wachten op reparatie in zijn shop. Zware dikke kerel, maar hij begreep wat ik bedoelde, vroeg me of ik hem het wiel kon geven en even later lag mijn pion naast mijn wiel. Ik de spaak vervangen, hij de pion erop en ook nog even lucht in de band. Om 1200h zat ik weer op de fiets, zonder slag, met hobbel en ± €7,50 armer! Ik was zo blij als een kind. Uit pure vreugde heb ik de dorpskerk op de foto gezet en vervolgens me weer snel op de weg begeven. Ostersund is gelegen aan een groot meer. Daar in de omgeving ook landbouw, groente en aardebeien teelt, maar ook graansoorten heb ik er gezien. Gisteren veel productiebossen en zo ook vandaag. Hoofdzakelijk Grove den met eronder een tapijt van bosbes en korstmossen welke hier weer volop groeien. Op ‘de bergpas’ heb ik de laatste rendieren gezien en sindsdien ook geen sporen meer van ze gevonden. De korstmossen zijn dus weer vrij van vraat zo lijkt. Vandaag nog wel aardig wat veengebieden gezien en vanmiddag al helemaal. Mooie foto’s gemaakt en ook nog heel mooi twee Taigagaaien van dichtbij kunnen waarnemen, super! Aan het eind van de middag trok ik weer aardig de heuvels in met bovenaan prachtige veengebieden zonder houtkap en dus ook nog met Fijnspar! Heel fraai onder het genot van een zonnetje met mooie stapelwolken… Een kampeerplek bleek er lastig te vinden, want er zijn immers geen paden zonder houtkap. Bovendien liep de weg over een helling. Nu sta ik dus half op het veen boven op de veenmossen. In deze regio is het ondanks de dagelijkse buien, zo ook vandaag, toch behoorlijk droog. De veenmossen zijn dus ook niet verzadigd met water. Heerlijk zacht dus. De
bosbessen zijn hier lekker, een straf windje en dus is ongedierte beperkt aanwezig; super gewoon. En dat alles terwijl ik tot vanochtend me niet eens over één spaak kon heenzetten… Ik schaam me af en toe voor mezelf. De bermflora verandert ook sterk wat met name opvalt door de toename van soorten. Struikheide bloeit momenteel heel fraai en verder zie ik veel gele composieten, maar ik heb geen flauw idee welke. Ook twee of drie soorten paarse bloemen, allen op zeer lange stelen…? Verder vandaag een bord gezien met; “pas op voor overstekende herten”, zoals we die ook in ons kikkerlandje kennen. Ik neem aan dat hier reeën mee bedoeld worden, maar weer met een vraagteken!.
270707 “±”Hammersbyn ±90km Vrijdag Bredero moet een slimme kerel geweest zijn. Vanochtend was de ochtend grauw en grijs en nog voordat ik op de fiets zat begon het reeds te motregenen. De eerste kilometer ging nog licht omhoog tot het bordje (±) “680 … hovens”. Daarna volgde er een afdaling in een prachtig landschap, maar ook stromende regen. Kenmerkend was de rivier met zijn knalrode beddingen waarlangs ik omlaag rolde. Na de eerste 40 kilometer van de dag was ik al doorweekt en ben ik bij een buurtsuper in Alvdalen langzaam op krachten gekomen. Tevens hier m’n lange broek weer aangetrokken. Bij vertrek uit Alvdalen klaarde het even op, maar niet voor lang. De rest van de rit was grauw, regelmatig regen, maar niet meer zo erg als in de ochtend uren. De middag bracht aardig wat klimwerk met zich mee en gehuld in regenkleding is dat zweten geblazen. Aan het eind van de rit klaarde het echter enigszins op en ik heb de tent met ontbloot bovenlijf en op blote voeten op kunnen zetten. Daarna nog wel regensputters, maar niets meer dan dat. Ik sta nu op een (ski-)camping onder een bergje van 687 meter. Morgen nog meer heuvels, maar daarna zal het toch langzaam minder worden. Het hoogtepunt van vandaag was misschien toch wel m’n eerste Zweedse bier van 2,8% (0.5L) tijdens een half uurtje internetten na een verademende douche. De lucht van m’n schoenen vulde de gehele doucheruimte, maar ik heb genoten. Er zijn wel meer luchtjes aan mij de laatste weken, zeker na enkele dagen wild kamperen. Samengevat; een heerlijke namiddag en avond na een zwaar dagje.
Ps. Tijdens m’n stops kan ik niet van de bosbessen afblijven, zelfs vandaag niet. Pps. Nog wel een Grauwe klauwier gezien!
280707 ±Nyskoga ±100km Zaterdag Iedereen was weer druk aan het grasmaaien terwijl ik rond hobbelde op mijn fietsje. Het weer is iets opgeknapt en met regelmatig zon was het een heerlijk dagje. Wel een stevige zuidwester welke me geen voordeel bracht, maar het mocht de pret niet drukken. Na 15 kilometer lag er ± 40 kilometer onverhard te wachten; een beetje sticky na alle regen van gisteren. Het was zwaar en ik moest me volledig op de weg en het fietsen concentreren. Waarschijnlijk drie beren en zes elanden misgelopen, maar toch. Het fietsen ging lekker evenals het genieten. Zo heb ik er mijn eerste twee konijnen gezien waarbij de oren me sterk opvielen!* Geheel uit het niets hoorde ik iets opvliegen; zeer groot en donker, het was een Auerhaan! Het was misschien maar een glimp, desalniettemin erg leuk. Ze zijn echt ontzettend groot! Niet veel later hoorde ik Kraanvogels, maar ik kon ze niet zien. Tot er enkele kilometers verder een doorkijk was met uitzicht op een meer en ik zowaar twee Kraanvogels zag staan! Rustig doorgefietst, fiets weggezet, met het fototoestel terug gelopen en toen ik aankwam vlogen ze beide vrijwel direct op… Ik heb nog een foto gemaakt, maar wat daar op staat, geen flauw idee. Verder vandaag nog een Grauwe klauwier en that’s about it. Op het einde van de fietsdag dreigden er wat buien, maar het was nog vroeg (1500h) en ik was te krenterig om weer €15,- voor een douche te dokken en dus ben ik doorgefietst. Vervolgens ben ik ‘verkeerd’ gereden en heb ik een aantal fikse buien op m’n dak gekregen. Nu sta ik weer heerlijk vrij (en bijna mugloos!) wild geparkeerd. Ik heb hier lekker bosbessen geplukt en gegeten en ben helemaal klaar voor de zondag. Ik hoef immers geen gras te maaien…. Ps. Vandaag m’n eerste Blauwe reiger gezien. *Konijnen komen hier volgens de boeken niet voor; het betroffen waarschijnlijk Sneeuwhazen! Lepus timidus.
290707 ±Arvika ±110km Zondag Momenteel staat mijn tentje wild te staan boven een kleine kapvlakte op een weinig gebruikt bospad. In het ergste geval kan men me morgenvroeg wekken omdat ze er met ‘bosgereedschap’ langs willen. Onderaan de vlakte razen de auto’s over de drukke doorgaande weg. De ochtend was rustig en relaxed waarbij ik werd gewekt door vermoedelijke taigagaaien welke ik alleen heb gehoord, wederom… Na de eerste 20 kilometer was er een onverhard wegdek en werden de klimmen steiler en zwaarder. En zwaar was echt zwaar; lang en steil. Ik moest zelfs terug naar het binnenblad. Onderweg wel drie buizerds meegepikt; de eersten! Tot zover de ochtend. De middag begon met een super zware klim. Het landschap was tot het eind van de middag vergelijkbaar met de Ardennen. Niet superhoog, maar wel heuvel op heuvel af. Tijdens de superzware klim vermoedelijk m’n eerste ree gezien! Kleur en formaat kwamen overeen, maar het was slechts een glimp. Na deze loodzware klim liep het langzaam af en werd ook het landschap vlakker. Na ±80 kilometer was er weer zo’n Fiske camping, maar ik had m’n zinnen gezet op wildkamperen. Hier overigens wel de eerste twee Groen spechten gezien. Echter, veel kampeerplekken kwamen er niet meer. Het landschap werd plots gedomineerd door landbouw en veeteelt. Geen bos dus… Op zes kilometer voor Arvika begon de ‘71’, een drukke doorgaande weg. Ik had me er al bijna bij neergelegd dat het een camping in Arvika moest worden. Tot deze vlakte m’n aandacht trok. Het zal vast niet de bedoeling zijn dat ik hier sta, maar ach, who cares. Het schemert inmiddels al flink (2130h), bedtijd dus! (Vandaag de eerste ganzen gezien; Canadese…)
300707 V. Silen (meer) ±75km Maandag Tja, ik zit weer in m’n tentje terwijl het buiten zeer gestaag doch stevig regent. Ik had een kort dagje in gedachten en dat is het ook geworden. De ochtend was klam in het bos, maar ik heb zeker van de nachtrust kunnen genieten! Dat wild kamperen ligt met wel; je schaamt je af en toe in de buurtsuper, maar je krijgt er zeker wat voor terug. Waaronder vandaag ook teken! Waarbij opmerkelijk; het zijn de allereersten die ik tijdens deze vakantie heb gezien, één op m’n hand en één op m’n tent.
In de ochtend langs Arvika gefietst en daarna toch weer een aantal lange klimmen, zij het niet zo stijl meer. Toch begint m’n fiets af en toe te haperen… Gisteren tijdens de zwaarste klim begon ie voor het eerst onwillig te worden, maar vandaag had ie er telkens meer moeite mee wanneer ik in een klim ging staan en even aanzette… Niet iets om vrolijk van te worden, maar Mälmo of Trelleborg haal ik er wel mee. Nog een leuk tochtje door een natuurreservaat met enkele kleinere hoogveen veldjes mogen maken vandaag. Hier ook de lunchpauze met de standaard rol koekjes en de chocoladereep, een Twix ditmaal, gehouden. Mijn oog viel hierbij op een aantal rode vruchtjes aan een klein struikje… Het waren framboosjes! Heerlijk, er bleken meerdere struikjes te staan en ik heb er dus ook wat moeten laten hangen hoewel ik daar moeite mee had. Nu zit ik dus volgevreten (4 yoghurtjes, zakje snoep, vis in mosterdsaus geserveerd op broodjes, één biertje, en een Magnum bij de buurtsuper) in m’n tentje op een echte familie camping met een muntjes douche; 1 Kroon voor 1 minuut. (1 Kroon = ±⅛ Euro). Niet schrikbarend duur, maar de camping zelf is ook al €16,50. Bovendien wilde ik hier wassen, wasmiddel gekocht van 675gr, maar is ie de gehele dag al gereserveerd. Nu regent het toch, maar de zon heeft tot op heden de gehele dag geschenen. Ook nu is er nog blauwe lucht aan de horizon te zijn. Eenzaamheid Alles bevrijdende eenzaamheid Niets of niemand die je bindt Alleen is pure vrijheid Iets dat je niet snel vindt geen goed of fout meer Alles is plots goed Alles in eigen beheer Alles door eigen wil gevoed
310707 Brålanda ±90km Dinsdag Een dag waar alles in zat. Allereerst had ik moeite met opstaan, maar daar ik alle tijd heb; who cares… 1020h zat ik op de fiets. Het weer was goed, net als gisteren. Ook nu begonnen zich reeds stapelwolkjes te vormen en ik zag de bui al letterlijk weer hangen; regen in de namiddag. Er restte me enkel te genieten nu de zon er nog wel was. Dit lukte slechts ten dele. Het fietsen ging ronduit beroerd. Veel heuvels en ik kon maar niet wennen aan de beperkingen van mijn fiets waardoor ik niet meer staand kon klimmen. Ik had ook behoorlijk last van m’n nek; een of andere zenuw die vervelend deed. Vooral tijdens klimmen of extreme krachtsinspanningen. Tijdens de middag had ik geen last meer, maar voorgaande dagen speelde het ook al. Het doet de moraal niet altijd goed. Echter, wetende dat het nog slechts zeven fietsdagen zijn, mag dit geen excuus zijn. Bovendien heb ik alle tijd. Misschien toch een ratio versus gevoel moment. Met nog 25 kilometer te gaan naar een van de mogelijke campings kreeg ik de wind in de rug, werd het landschap vlakker en begonnen de benen lekker te draaien. Zes kilometer voor de camping moest ik het knoopje doorhakken; het was toen slechts 1400h en ik had al 80 kilometer gefietst! Een gemiddelde van boven de twintig per uur exclusief pauzes. Het begon echter al te dreigen en ik zag al niet meer gebeuren dat ik nog zou kunnen zonnebaden. Dus doorfietsen. De mooiste 20 kilometers van de dag! Grote stapelwolken, sommige donker, andere licht en allen met de meest uiteenlopende vormen. Hier en daar zon en op een bepaald moment kon ik op vijf verschillende plekken buien zien welke als grijze schermen, een grauwe waas aan de horizon, neer kwamen in de velden. Prachtig om te zien en bovendien had ik het zelf nog altijd droog! Hier en daar een nat wegdek, maar meer niet. Verder kenmerkte het landschap zich door vele graan gewassen, verschillende loofboomsoorten waaronder eik; zo’n beetje de eersten vanaf het noorden gerekend, veeteelt met vee in dorre laagproductief ogende graslanden met de unieke lucht van echte koeienvlaaien. Hier en daar een poel met groen water dat z’n zoete muffe maar zomerse geur verspreid; ik had echt de indruk richting het zuiden te rijden. De beoogde camping stond verder niet aangegeven bij binnenkomst in het dorp en ik was al half over gegaan op plan C. Fietsend door het centrumpje zag ik plots een bordje met een tent. Een echte minicamping; er stonden 3 caravans met zeker nog ruimte voor 20 andere. Het kantoortje leek leeg, maar al snel kwam er iemand aangefietst en vroeg
me naar welke taal m’n voorkeur uit ging. Al snel had ik door dat ie ook Nederlands sprak. Een ouwe knakker, vermoedelijk gepensioneerd, runt hier zomers de camping en zit gedurende de winter gewoon in Nederland. Ik sta hier nu voor slechts 50 Kronen! Weliswaar met een muntjes douche; 3 Kr voor 6 minuten. Toen ik m’n tent al had staan kwam ie nog even een National Geographic brengen van Juli, super gewoon. Bovendien heb ik bijna de gehele middag, op één mini bui na, heerlijk in de zon gelegen! Echt genieten… Er mogen komende week meer van deze dagen komen. Ik kreeg bovendien een sms van zus (op verzoek) dat ze 24 oktober terug naar Nederland komt! Ook iets om naar uit te kijken!
010807 “±” Alingnås ±85km Woensdag Na gisteren was de kans groot dat vandaag wat gewoontjes zou verlopen. Mede doordat er een route op ’t programma stond zonder veel uitdaging, uitgezonderd het vinden van de route zelf door alle grotere steden en verkeerspleinen. Voor m’n vertrek, tijdens het vullen van mijn bidons, kwam de Nederlandse campinghouder nog even buurten; wederzijds genoegen tonen, toch leuk. Eenmaal op de weg was ik er al vlot achter dat de wind niet was gedraaid, noch afgenomen en dus vol op m’n plaat stond. Alle tijd hebbend mocht dat geen belemmering zijn, zeker niet met een lekker zonnetje. De drukke weg was wel irritant, maar de kilometers gingen redelijk vlot. Toch was/is m’n nek de grootste zorg. De irritatie wordt niet erger, maar zint me geenszins. De dag verliep eigenlijk een beetje als verwacht. Niet negatief, maar ook niet anders. Het weer liet het in de middag afweten, maar ’t is nog altijd droog. En als donderslag bij heldere hemel stond daar ineens een Eland langs een bosrand de boompjes kaal te plukken; zij de blaadjes ik een rol koekjes. Eenmaal uit zicht heb ik mijn reis vervolgd. Nu sta ik op de duurste camping tot nu toe; ± €20,- en dan ook nog betalen voor de douche (10Kr voor 8min). Bovendien werd ik door de buren ontmaskerd als Nederlander daar het Isala shirt in combinatie met het Perry sport tentje teveel waren om ze door m’n uiterlijk te laten misleiden. Dan m’n fiets; ging redelijk vandaag, maar hier op de camping, tijdens subtiel aanzetten, ging het tot driemaal toe mis. Hij is dus echt op. Nog vijf dagen denk ik dan. Internet is hier wel gratis en na twee Duitse koters
erachter weggestuurd te hebben, was het mijn beurt om o.a. het weer te controleren. Morgen staat er een somber dagje met reële kans op regen, maar daarna grote kans op zon! Net als ik bij de kust aan hoop te komen… Als dat inderdaad zo is pak ik er een rustdag en ga ik m’n kleren eens wassen voor de terugreis! Vandaag ook nog heel mooi een Wilde zwaan met jong gezien…
020807 Overlida ±70km Donderdag Nog slechts vier fietsdagen tot en met Trelleborg! Daar ga ik echter nog wel een rustdag tussen plakken. Het fietsen ging vandaag slechter dan slecht; het was alsof ik continue te weinig had gegeten. Iedere pukkel deed me de moed weer in de schoenen zakken om van een ritme nog maar te zwijgen. Het ging gewoon niet. De ochtend begon ook wat ongebruikelijk. Meestal gewekt door vogelgeluiden waren het nu de Spicegirls welke ten gehore werden gebracht op ’t toilet. De eerste 10 kilometers gingen overigens redelijk. Ik had me voorgenomen erg rustig te fietsen en met een ontspannen bovenlichaam om m’n nek te ontlasten. Dit lukte overigens redelijk. En de moed al bijna opgegeven, maar toch nog even de kijker uit de tas voor twee duikers. En zowaar! Twee prachtige parelduikers!! Lang naar uitgekeken en allessinds terecht! Continue de koppen onder water zoekend naar vis, maar prachtig in beeld op ±70 meter. Top! Rustig de rit vervolgend, viel ik al snel weer in de prijzen; twee Kraanvogels in een weiland vrij kort aan de weg. Twijfelend of ik m’n kijker nog zou pakken, zag ik verderop nog een aantal vage vlekken en dus toch de kijker gepakt. De twee kreeg ik prachtig in beeld, fraaie rode petjes en sierlijk stappend door het veld. De vage vlekken bleken nog eens negen Kraanvogels! Niet zo mooi in beeld, maar prachtig om zo te zien… Met het fietsen is het vandaag niet meer goed gekomen. Op de fiets heb ik besloten om morgen een rustdag te nemen, maar ik ga het morgen toch proberen om zo m’n rustdag aan de kust te kunnen slijten. Verder nog een reebok gezien en enkele groepen Canadese ganzen. Tot zover…
030807 Ugglarp (oid) ±70km Vrijdag Afgelopen nacht heeft het flink geregend. Het ging er af en toe hard tegen aan. Ook in de ochtend nog af en toe regen, maar na 0900h niet meer. Ik ben dus lekker lang blijven liggen. Het fietsen ging wonderbaarlijk genoeg zeer goed. De eerste 30 kilometer was het windstil wat ook niet verkeerd was. Na de middag begon het weer hard te waaien, maar dit was veelal niet nadelig. Bovendien betrof het een kort dagje. Wel nog twee Kraanvogels gezien en tijdens m’n tweede pauze nog wat bramen (de eersten!) kunnen plukken. Nu sta ik aan de kust op een dure camping (±€25,-) met een muntjes douche… Het is jammer dat het zo hard waait, want anders, met een fraai zonnetje, had het geheel best potentie. Het plan was om morgen een rustdag te houden, maar er staan nog twee korte etappes en de laatste wat langer (90-100km) op het programma en ik heb echt zin om naar huis te gaan. Ik ruik hier de barbecues, heerlijk eten en toch ook wel wat eenzaamheid tussen al deze mensen. Al fietsend ben ik tot de conclusie gekomen dat ik qua cultuur snuiven toch tekort ben geschoten, maar dat ik daar graag een metgezel voor had gehad. Ik vind het niks om alleen een museum o.i.d. binnen te stappen. Als ik samen met iemand was wezen reizen, had ik dat veel sneller gedaan. Ik heb me nog even aan een korte strand wandeling gewaagd op een heus strand tussen gesitueerd tussen enkele tientallen meters in de zee doorlopende rotsen.
040807 Helsjö ±90km Zaterdag Vanochtend scheen het zonnetje al vroeg op m’n tent. Hierdoor begon ik toch te twijfelen om toch een dag aan het strand te blijven. Echter, de sfeer op de camping en mijn steeds groter wordende drang om naar huis te gaan, deden me toch besluiten te gaan fietsen. Op de een of andere manier heb ik me er bij neergelegd dat ik naar huis ga en is het nu mooi geweest. Ik zit nu net zo lief met kameraden aan de rijn, een avondje ergens met vrinden eten o.i.d., in plaats van rond te dolen in zuid Zweden. Tussen alle mensen hier wordt het eenzamer dan alleen wildkamperend. En veel mensen met wie ik vlot op één lijn lig, heb ik nog niet gezien op de campings.
De ochtend liep langs de kust; een mooie weg, leuke uitkijkjes en een paar natuurreservaatjes met vooral dwerggroei van berken en eiken, maar ook veel jeneverbessen en struikheide. Toch hoorde ik weinig vogels, maar het is er het seizoen misschien ook niet naar. Aan het eind van de route wachtte Halmstad; een ge-eikel om erdoor te komen, veel drukke wegen en ook eenmaal uit Halmstad duurde het even voor ’t weer wat rustiger werd. De eerste graangewassen worden reeds geoogst en dit trok veel roofvogels. Een mooie succesvolle duikvlucht van een buizerd gezien en ook zeker drie Rode wouwen sloegen hun slag! Verder vandaag nog twee Kraanvogels gezien. Nog een leuke binnenweg gevonden door veelal loofhout en waar eindelijk de kleinschaligheid weer toenam. Kleine steenwallen, rots/steen eilanden met loofhout erom heen; het deed gewoon gemoedelijk aan. Lekker rommelig, maar ook weer niet. Nu sta ik op een camping voor slechts 90 Kronen (±€10,-) zonder muntjes douche en zelfs gratis gebruik van een was- en droogmachine. De was draait, nu nog kijken of ik de hele handel ook weer droog krijg. Ik heb me in de buurtsuper overigens flink laten gelden; nectarines, grapefruits, yoghurtje en een zak snoep en een heerlijk flesje drinken….
050807 Lomma ±80km Zondag Het zonnetje stond al vroeg op m’n tent. Hierdoor zat ik om 0900h al op de fiets. Een heerlijke rustige zomerse zondag ochtend. Het was al snel duidelijk dat het een warme dag zou worden. Maar met een camping aan de kust op het oog, een mooi vooruitzicht. Vanochtend vroeg in de tent hoorde ik al Kraanvogels. (Gisteravond tijdens het koken nog een Kleine bonte specht gezien!) Onderweg al vlot een Rode wouw en uit het niets stond er midden op de weg een Eland voor me. Ik rustig remmend, de Eland vlug doorstappend, maar evensnel was daar al een tweede! Deze bleef langer op de weg staan, maar ging na enkele seconden bedenktijd toch ook maar weer verder! Heel, heel fraai…. De dag verliep verder over snelle doorgaande wegen. Het was behoorlijk warm, +26°C, en dus was ik blij toen ik over was. Een natte, zilte, plakkerige zeelucht, maar wel zon en iets van strand met uitzicht op de brug naar Kopenhagen. Ik heb nog even getwijfeld om morgen een boot vanaf Malmö te pakken, maar ik ga toch voor Trelleborg. We zullen wel zien. Trelleborg is nog ±50 kilometer, dan een ticket voor dinsdag
regelen en hopen dat het een en ander aansluit in Duitsland. We zullen zien. Ps. De eerste overtrekkende ganzen gezien richting Denemarken; ik dacht Grauwe, tijdens de avondschemering.
060807 Trelleborg ±55km Maandag Het officiële fietsen is ten einde! Vanaf nu wordt het zoveel mogelijk openbaar vervoer. Om te beginnen morgen de boot naar Travemünde. Vanaf daar hoop ik met de trein verder te kunnen. O.a. vanwege de niet al te gedetailleerde kaart was ik min of meer genoodzaakt een doorgaande weg naar Trelleborg te volgen. Dat heb ik gisteren overigens ook al gedaan en ik vond het wel best. Na ‘het strand’ van gisteren twijfelde ik nog om eventueel vandaag nog een boot te nemen, maar dan zou ik pas om 2400h in Duitsland aankomen. Toen ik had besloten om morgen te gaan, kreeg ik al bijna spijt, het had best gekund…. Nu was ik al voor 1400h op de camping op ±15 minuten van de terminal. Niet duur en zowaar een echt strand met van dat zand dat je na afloop overal terug vind. Het was prachtig weer en ik heb dan ook de gehele middag genoten! Vier halve liters 3½% Deens bier in m’n mik en lekker in de zon. Het was echt genieten en ik kreeg ook nu weer bijna spijt, maar nu dat ik hier niet nog één dagje was gebleven. Maar het is goed zo. Op de camping kreeg ik nog een kaartje van een Zweed. Ik was hem tegengekomen in Arvidsjauer en daar hebben toen even staan buurten. Nu herkende hij me, riep en wenkte me, heb ik weer even staan buurten en zojuist tijdens m’n diner kreeg ik een kaartje met daarop zijn adres; voor als ik ooit in de buurt zou komen! Toch erg leuk dacht ik zo! Ik ga die Zweden steeds meer waarderen. Twee dagen terug in Helsjö stopten er al twee leuke meiden de auto voor me, terwijl ik over m’n kaartje stond gebogen; toen bleek dat ik engels sprak bleven ze vriendelijk en stuurden me de goede kant op! Morgen om 1000h de boot en ik moet er al om 0900h zijn…. Vroeg op dus!
070809 Das Boot Ivendorf/Travemünde Nu dan; ik zit inmiddels in een heerlijk ochtendzonnetje achter plexiglas op het sundek. De toch duurt ±7½h, dus ik heb nog even, maar ik heb een mooie plek veroverd hier. Nog even wat achterstallig onderhoud aangaande de vlinders; ik heb een hele tijd terug ook een Gehakkelde aurelia gezien. Eergisteren een derde blauwtje onderscheiden (denk ik); een hel blauw lijfje aan de binnen/rug zijde, bruine vleugels met oranje binnen en witte buitenrand (allen binnenzijde). Buitenzijde; grijs kleurig met licht oranje in de buitenrand en zwarte spikkels. Spikkels ook op het licht grijze dicht bij het lijfje*. Eveneens eergisteren, maar wat vager in mijn geheugen; een vaal gekleurd vlindertje, iets groter dan de blauwtjes. Bruingrijs met oranje gekleurd. Butenzijden onbekend. Binnenzijde; oranje + bruingrijs met enkele bruingrijze stippen in het oranje deel**. Ook vergeten; de (naar ik denk) Bruine kiekendief (mannelijk) van gisteren. Lichte ondervleugels, met zwarte vleugeltoppen, bovenzijde bruin, grijs en wederom zwarte vleugeltoppen. Cirkelend boven recent gemaaide graanstoppel. Onderweg ook Buizerds en Rode wouwen gezien. Nog altijd wachtende op het vertrek van de boot zit ik nu mijn afgelopen dagen te evalueren. M’n gemoedstoestand was niet minder te noemen, maar het ontbrak duidelijk aan input, voor m’n gevoel dan. Als ik had gewild had ik het zeker kunnen vinden in bijvoorbeeld cultuur, flora of insecten. Ik koos ervoor om zo snel mogelijk ‘naar huis’ te fietsen. Dit vooral uit ongeduld; de drang met vrienden te stappen, de natuur in en het komende najaar mee mogen maken, te solliciteren, etc. Ofwel, alle opgedane energie in de vorm van motivatie te gelde maken. Het was dus een keuze en zoals reeds gezegd; al mijn keuzes zijn goed! Het enige wat ik anders zou doen in een volgend leven is doorfietsen richting Noordkaap, misschien dus…. Ik zat deze week nog over de kaart gebogen en zag al mooie routes via Noorwegen (Trondheim) en dan via de Noordkaap naar Eddie te Oulu. Voor over een aantal jaren…. Spijt is er dus niet, wel enige trots dat ik het gewoon gedaan heb! Ik heb weer van en over mezelf geleerd, ontzettend veel gezien en bovenal genoten; ieder dag weer! Niet dat ik nu volgend jaar meteen weer moet, maar dit was toch iets dat ik op vele fronten nodig had. M’n zelfvertrouwen, maar ook plezier en kwaliteit van het leven is toegenomen. De “We leven
vandaag en de zorgen van morgen moeten daar vooral blijven” mentaliteit heb ik beter leren toepassen. *Waarschijnlijk het Icarus Blauwtje, vrouwelijk. **Waarschijnlijk een (van de vele soorten) Hooibeestje(s); mogelijk/vermoedelijk het Veenhooibeestje Coenonumpha tullia of het Hooibeestje Coenonympha pamphilus. Nog altijd op de boot op het sundek in een poging bij/rood te kleuren. Zojuist passeerde een vlinder, vliegend op de wind van oost naar west terwijl de TT-line van Travemünde naar Trelleborg langs zij voer. En dit weer terwijl Milan Kundera mij weer aan het mijmeren bracht over de behoefte aan structuur van de mens welke bij sommigen ook afkeer oproept. Waarom zou ik niet jaarrond alleen maar willen fietsen en observeren? Omdat ik vast zit aan mijn werkelijkheid in Nederland? Mijn vrienden, familie, de band met de omgeving en natuur? Zou ik het 10 jaar eerder of daarvoor nog wel hebben los kunnen laten? Eigenlijk is de vraag of ik een continue stroom van geluk kan realiseren door te doen wat ik wil, waaronder genieten van de natuur op ieder moment. Nu zijn er teveel losse eindjes in Nederland. Maar deze losse eindjes zullen er altijd blijven of zullen vervangen worden door nieuwe losse eindjes in een poging de andere aan elkaar te knopen. Hetgeen ik jaren heb geprobeerd, heb losgelaten en wat me uiteindelijk in een algehele apathie deed belanden. Nu probeer ik te pakken en te creëren datgene wat ik wil. Soms conflicterend met de losse eindjes, maar steeds meer beseffend dat deze losse eindjes geen problemen zijn; slechts mogelijkheden. Mogelijkheden voor verandering en verandering is nu juist wat mijn leven input geeft. Vreemd genoeg heb ik ook die jarenlang vermeden. Alsof het een soort reflex betrof. Ik zocht uitdaging, maar meed verandering, paradoxaler wordt het niet. De vraag of het mens eigen is, mijn karakter of mijn opvoeding in een zinloze doch bestaande vraag. Een onderneming als deze houd ik zeker open als wenselijke optie voor de toekomst. Het hoeft nog niet volgend jaar of het jaar erop, maar af en toe denk ik dit toch nodig te hebben. En met deze in de tijd veranderlijke levenskennis is daar meteen de vraag of die kennis ook de levensvreugd doet toenemen. Voor de afgelopen twee jaar is dit een definitief ja, maar creëert tegelijkertijd de vraag of de voorspelbaarheid, voortvloeiend uit ervaring, drempeloverschrijdend is en het geheel monotoon zal maken en de input zal kunnen compenseren. In de categorie; we leven vandaag en laat de
zorgen van maar daar vooral blijven! En dit alles ingegeven door Milan in combinatie met een donkere gitzwarte kop koffie…. Duitsland heb ik gehaald. Ik sta nu in Ivendorf, nabij Travemünde, op een camping en zit nu met echt bier (4,9%) voor m’n tentje. Ik had graag ook nog een treinkaartje bemachtigd voor de dag van morgen, maar dat zat er niet in; geen ‘bemand’ station. Ik had Hamburg nog makkelijk kunnen halen, maar hier had ik al een camping gezien op weg naar het treinstation en in Hamburg had ik het risico gelopen dat ik niet verder dan Hamburg zou komen. Nu ‘kost’ het met €9,- parkeergeld en eten…. Travemünde is een soort van klein Scheveningen; rete toeristisch, wel mooi gesitueerd en de mensen erg Duits. Mijn grote patat met uit de Imbiss werd klaargemaakt tussen drammende, zeurende en scheldende Duitsers. Mijn opgebouwde zelfvertrouwen maakte plaats voor nederigheid. Ik was ook gaar en vind het als gezegd wel allemaal best. Morgen ga ik fris en fruitig een poging ondernemen om naar Nederland te komen! De bootreis was eigenlijk een verlengstuk van het strand van gisteren. Het bier gunde ik mezelf alleen niet met het oog op de voortzetting van de reis waarvan alleen het nautische deel al 7h duurde. Mijn immense borstpartij heb ik flink verbrand evenals mijn linker voet, mijn boek is uit, ik ben getekend door een mooie meid met als dank een vriendelijke lach in combinatie met een knikje (welke ik op eenzelfde wijze heb beantwoord) en ik eindig de dag met een biertje in een leuke kustplaats…. Wat wil een man nog meer? Helemaal vergeten; gisteren, nabij Lomma, een belachelijk grote rups gefotografeerd! Ik heb er een Zweeds Kroon bijgelegd voor de verhouding. Er liepen nog twee exemplaren zij het iets kleiner zo leek. Het is alweer een dag en enkele biertjes geleden, maar met ±10cm en een cm doorsnee (zonder beharing) overdrijf ik toch weinig. Ik schrijf rups, maar het zou natuurlijk ook een of andere larve kunnen zijn geweest.
080807 Terug/Treinreis Ik sta nu op het perron in Hamburg een beetje overweldigd door alle drukte. De ochtend begon relaxed na een nacht vol slagregens en weinig slaap. Vroeg op en al om 0830h op het verlaten station van ‘Travemünde
strand’. De promenade/boulevard was ook nog verre van bedrijvig. Het eindstation, met drie sporen waarvan nog slechts één in gebruik, was helemaal leeg. De overige twee sporen waren compleet overwoekerd door planten en een perron was zelfs goedkoop ingericht, zij het met zand, als strandpaviljoenterras. Bij de automaat heb ik een kaartje gekocht, een dame geholpen met de fiets en omgekeerd en vervolgens in gesprek geraakt. In Hamburg ging alles een stuk moeizamer. Twee uur wachten en ik heb een ticket welke me onzekerheid inboezemde omdat ik niet meer mocht reserveren voor de fiets waarop de behulpzame dame zei: “dan blijf je gewoon in Hamburg en krijg je je geld terug”. De onzekerheid de baas na een heerlijke kop koffie, nog altijd wennend aan de stress om me heen, inclusief geschreeuw, weer zeurende en klagende Duitsers, bedelaars en bovenal; Duitse punktlichkeit. “Het gaat allemaal goedkomen”, schreef hij zichzelf moed inschrijvend, maar met een glimlach. Later meer, staand schrijven is niet alles. Inmiddels onderweg naar Osnabrück. Er was nog een plekje voor m’n fiets. Straks in Osnabrück hetzelfde ge-etter weer, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ik vandaag in Nederland de nacht door ga brengen. Gisteravond ben ik nog in gesprek geraakt met een Engelse musicus die op de fiets van Praag naar Hamburg reisde. Bijzonder praatgraag, maar erg gezellig! De beste man was al 63 jaren oud, hoewel hij jonger leek; ik hoop dan ook nog zo fruitig en vitaal op de fiets te zitten. Ook vanochtend een heel gezellig gesprek gehad met een Duitse dame op weg naar een ‘psycho-kuuroord’ voor zes weken. Zij had ook een fiets bij zich. Zij had gebrek aan energie en vond mij bijzonder energiek. Een leuk gesprek wat richting het spirituele voerde. Zij gaf aan dat ontmoetingen nooit voor niets waren. Het lot is iets waar ik (nog?) niet aan wil, maar ontmoetingen zijn altijd positief, althans, uiteindelijk….
