01-01-’03 Woensdag, Nieuwjaarsdag Als ik hier naar beneden kijk zie ik een enorme zandbak, maar wel een spectaculaire. Evenals de Alpen zojuist, is ook dit schitterend. Maar ik heb m’n schepje niet mee, dus dat kan ik wel vergeten. Ik heb al 1 dorp en 2 wegen gezien in deze enorme zandvlakte. De kaarsrechte weg reikte tot aan de horizon; bizar om te zien.
Donderdag 02-01 Aangekomen in Kenia! De reis was niet je van het, maar toch. Daar waren verschillende redenen voor aan te wijzen. In ieder geval niet omdat het te druk was in het vliegtuig; nog geen 50 man terwijl er zeker 3 a 4 honderd in kunnen. Na de tussenstop in Entebbe kregen we ook nog eventjes wat echte turbulentie. Leuk om een keertje meegemaakt te hebben, maar ik hoop dat het bij die ene keer blijft. Ik ben blij dat er geen foto’s van mij zijn gemaakt toen ik het vliegtuig uit kwam. Ik stond te trillen op m’n poten en het had niet veel gescheeld of ik had in het vliegtuig zo’n fraai papieren zakje ter hand mogen nemen. Nu zitten we in de aankomst hal. Sander ligt naast me te pitten. De fietsen zijn klaar voor vertrek. De dozen hebben we ergens ondergebracht bij een hulpvaardige man voor 15,- US$ (1200 flippo’s). De helft hebben we vooruit betaald en de andere helft als we de boel hier weer ophalen. Sander is met de beste man meegereden in z’n taxi terwijl ik hier zat te wachten. Klinkt risicovol, maar viel wel mee. Onze fietsen trekken veel bekijks. Ook toen deze nog in de dozen zaten. Oh ja, de muggenzut doet z’n werk goed. Hoewel ze me al wel te pakken hebben gehad. Morgen (eigenlijk vandaag) gaan we nog even een telefoonkaart scoren. Daarna nog even een telefoon nr om onze terugvlucht te herbevestigen (72 uur van tevoren) om vervolgens op de fiets te springen naar een dorpje met een hostel. De eerste foto’s in Kenia zijn ook gemaakt en wel van een enorme sprinkhaan die Sander uit zijn slaap hield. Uiteraard moest Sander er toen ook maar aan geloven. (De koers is ongeveer 1 us dollar = 75 flippo’s)
Donderdag 02-01 Fietsverslag; Nairobi – Tala, 4h / 70km / 17.8km/h Na een verschrikkelijke nacht op het vliegveld (2e nacht achtereen zonder slaap) zijn we vakantie gaan vieren. Na een telefoonnummer gescoord te hebben om onze terugreis te herbevestigen heb ik onze ouders nog kunnen mailen. De fietstocht was zeer indrukwekkend. In en rond Nairobi voelde ik me niet helemaal op m’n gemak. Met name in de buitenwijken niet. De mensen daarentegen waren er buitengewoon vriendelijk. Iedereen zegt je zo’n beetje gedag en vraagt hoe ‘t met je gaat. De wegen in de buitenwijken waren belabberd, maar eenmaal in het buitengebied zeer goed! Ik heb zeer veel vogels gespot en die zal ik straks nog wel even met naam en toenaam noemen. Verder hebben wij (gespot door Sander) een kameleon gezien in de berm tijdens een pauze. Pauzes hebben we vandaag genoeg genomen. We waren nog erg moe van de reis. Verder hebben we Thomp’sen gazelles gezien. Bijna vergeten; bij het verlaten van het vliegveld reden we tegen Nairobi National Park aan. Hier zagen wij vanaf de weg een kudde Giraffen. Hadada Ibis, Sacred Ibis, Black Headed Heron, Cattle Egret, Egyptian Goose, Crowned Plover, Pied Kingfisher, Red-and-Yellow Barbet, Superb Starling, Pied Crow, Pin-tailed Whydah, Black Kite. Vanmiddag zijn we rond twee uur aangekomen bij een motel. Sander is meteen gaan pitten terwijl ik eerst nog even de belevenissen doornam en op heb geschreven. Daarbij ben ik vergeten te melden dat we ingehaald zijn door een trimmer. Wel een beetje een afgang. Het motel is ook wel een alinea waardig; twee bedden, prima voor elkaar. Gewoon een hok met een dak, maar de fietsen aan onze zijde. De wc is gewoon een gat in het fundament. De ‘douche’ bestond uit een bak water een stoel en een zeepje. Het was alsof ik in een teiltje me aan het wassen was, maar het was wel aangenaam. Ons diner bestond uit 1 kip; erg lekker! Wel moesten we er even op wachten…. Die tijd hebben we gedood door een kaartje te leggen.
Vrijdag 03-01 Fietsverslag; Tala – Thika,
4 ½ h / 70.8km / 16.6 km/h
We zijn vanochtend relatief laat opgestaan; 0840h. Voor tienen zaten we op onze fiets richting Tala. Ons motel lag 5km buiten Tala. Voorbij Tala hebben we ons ontbijt, bestaande uit een kop brinta verorberd. De weg richting onze bestemming bestond uit een 40km lange onverharde weg; vermoeiend. Vervolgens besloten we maar richting Thika te fietsen omdat ons ‘doel’ te ver zou zijn. Onderweg hebben we nog een verse ananas gegeten welke ik niet snel zal vergeten. Ook hebben we de Delmonte ananas boer gevonden. Sander zit me nu uit te lachen omdat ik nog niet heb opgeschreven dat mijn nek en armen compleet verbrand zijn. Hij zit tegenover me te kaarten. Ik zat er vandaag op het eind behoorlijk door heen; vermoedelijk de hongerklop. Droog brood is niet vies, maar ook niet erg voedzaam. Ook kun je je afvragen of het verstandig is om direct na aankomst zulke inspanningen te leveren, maar leuk is het wel. Nu zitten we vermoedelijk in een buitenwijk van Thika in een hotel. Met twee man in een 1 persoons kamer + twee fietsen. Wel dachten we een douche te hebben, maar dat bleek een illusie; wederom het teiltje… Onze klamboe draait vannacht naar alle waarschijnlijkheid overuren. Momenteel zitten we in een vage tent. Naast ons is het ‘disco’ gedeelte waar de muziek hard aan staat, maar waar niemand zit. Op de menukaart staat oa geit en dat lijkt ons wel wat. Ons plan is om vanuit hier richting Mount Kenia te fietsen. Wel is ons opgevallen dat het nog een hele onderneming/prestatie is om naar Lake Victoria te fietsen. De gele wegen op de kaart lijken grotendeels onverhard. Zestig km op een dag is dan een hele prestatie. En 60km op de fiets is nog geen 60km op de kaart. De afstanden op de kaart wijken af omdat de wegen veelal bochtig zijn en je tevens veel extra meters maakt doordat je de beste route op het wegdek ook nog moet uitstippelen. Ik heb zojuist besteld! Ik vroeg de beste man of 1/2kg fried goat + chips genoeg was voor 2 personen en toen zei hij; I think it’s too much, but it is oke…!?! Afwachten dus… Nou de geit is gekomen…! Het was erg lekker, maar zeker niet teveel. Het koste daarentegen ook niks; omgerekend 2.30 us$. Nu liggen we alweer plat. Sander probeert de bijbel te lezen. Hij wil blijkbaar vroeg slapen. Ik ga zo de vogeltjes van vandaag eens opzoeken. Oh ja, Sander heeft vandaag wederom een kameleon gespot. Variable Sunbird, Hamerkop, White browed Sparrow-weaver, Eurasian Bee-Eater, Tropical Boubou.
Zaterdag 04-01 Fietsverslag; Thika – Muranga,
2 ¾ h / 50.5km / 18.4km/h
Sander ligt nu in bed. Tijd voor mij dus om even te schrijven. Ik verheug me er nu al op om dadelijk ons toilet te mogen gebruiken. Mijn angst voor diarree heeft ertoe geleid dat ik sinds de heenreis niet meer gescheten heb. Het is overigens wel een duur motel, maar dat betekent wel dat we een eigen wastafel wc en ligbad hebben. We zijn vanochtend om +/- 0930h vertrokken en kwamen hier om 1330h aan. Sander heeft de gehele nacht als een blok geslapen, ik niet… Ik sliep rond twaalven en was om 0300h al weer wakker. Van de muggen hebben we geen last gehad. Ik mag nu eerst in BAD!!! Heerlijk zo’n bad! Evenals het toilet; ik heb alleen teveel papier gebruikt want het wilde niet weg… Sander ligt alweer te pitten. De rit verliep voorspoedig. De streek waar we nu zitten is behoorlijk onherbergzaam. De eerste fietsdag was vlak, over goede wegen. De tweede zat her en der een heuveltje en vandaag hebben we al enkele korte klimmetjes gehad. Dat zat Sander overigens nog niet glad, maar we zijn ook nog maar net onderweg. Vandaag hebben we het eerste stuk langs de snelweg gereden. Dat was goed te doen. Het tweede stuk ging over deels asfalt, deels onverhard, maar soms was het onverharde beter dan het asfalt. Asfalt wegen lijken hier niet onderhouden te worden. Sterker nog, we hebben plaatsen gezien waar ze onverharde wegen naast de asfaltweg hadden aangelegd. Het eten begint voor mij een obsessie te worden. Ik heb vannacht zelfs gedroomd over broodbeleg. En alles wat me tegen staat smaakt naar Brinta. Vandaag hebben we wel meer zoetigheid gegeten. Ik voelde me dan ook een stuk frisser op de fiets. De omgeving is hier een stuk anders dan dag 1. Dag 1 leek het landschap een beetje/soms op de Savannes van tv. Vandaag had ik soms de indruk in het tropisch regenwoud in Brazilië te fietsen; rode zandwegen, tropische bomen en veel bananenplantages langs de weg.
Vanmiddag zijn we eventjes het dorp ingelopen. Het duurde even voordat ik me er op m’n gemak durfde te voelen maar dat is me uiteindelijk toch gelukt. Drie overwinningspunten voor mezelf… We werden er regelrecht uitgelachen, maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Alle kinderen die ons langs zien fietsen schreeuwen, zwaaien of lachen ons uit. Morgen (zondag) schijnen alle winkels gesloten te zijn en daarom hebben we alvast boodschappen voor morgen gedaan. Het diner van vanavond had moeten bestaan uit een mixed grille. Na de kaart gevraagd te hebben en de mixed grille besteld te hebben, kwam de ober nogmaals om ons mede te delen dat ze alleen kip hadden… Dus werd het kip. We voelden ons een beetje genaaid. De kip was het duurste gerecht van de kaart. Het was overigens wel erg lekker. Met name de chips. Er was ons vanmiddag reeds medegedeeld dat er vanavond wat te beleven viel beneden. Net nu ik moe ben zit er beneden onze kamer een grote mensen menigte. Ze hebben ons verteld dat er iemand zou gaan zingen, maar wij hopen van niet…. Ps. Weinig vogels gezien onderweg. Pss. ZE RIJDEN HIER LINKS! Is tot nu toe elke ochtend nog even wennen, zo ’s ochtends vroeg…
Zondag 05-01 Fietsverslag; Muranga – Karatina, 4h / 65km / 16.4km/h / max 63 km/h Onze eerste ‘berg etappe’! We zaten vanochtend al vroeg op de fiets (0810h). Met het gezang uit de plaatselijke kerken als achtergrond muziek stapten we op onze fietsen. Tijdens onze eerste pauze, kwamen we een man tegen die 2 jaar in Nederland gestudeerd heeft. Hij vervloekte nu nog altijd de temperatuur in ons kikkerlandje. Terwijl hijzelf het levende bewijs is van het feit dat ie niks met z’n studie doet. Wel was hij zo vriendelijk ons wat praktische tips te verschaffen. De route was prachtig en we hebben reeds een eerste glimp op mogen vangen van Mount Kenia. Het gebied deed ons denken aan tv beelden uit Indonesië; traditionele rijst teelt, maar ook velden, veel velden met thee. De winkels waren voor een groot deel gewoon open vandaag. Onderweg hebben we een heerlijke fles koude cola/sprite van een halve liter naar binnen laten glijden. Die waren we wel nodig na een niet al te steile doch slopende klim. Oh ja, het was ook vrij warm zo midden op de dag…., daar zijn we Hollanders voor denk ik dan maar. Het begint nu te regenen, maar wij zitten gelukkig binnen. Het is sinds onze aankomst altijd al half tot geheel bewolkt geweest. Desondanks is het warm zat! Het frisse windje (meestal tegen) is dan heel aangenaam. // Een douche later; Sander ligt weer te pitten en de onweersbui lijkt langzaam weg te trekken, hoewel het nog gestaag doorregent en rommelt. De douche was lekker; voor het eerst warm water! Ps. Vanochtend hadden we ook warm water; we werden gewekt door een grietje die 15 liter warm water naar boven had gedragen voor ons, maar die hebben we (vriendelijk) (vriendelijk voor zover mogelijk op zo’n tijdstip) weggestuurd. De hygiëne laat hier overigens wel wat te wensen over, maar we zijn inmiddels misschien ook wel een beetje verwend; ranzige handdoeken, een inlegkruisje voor de douche en dat was het eigenlijk wel. African Pied Wagtail, Common Fiscal, Augur Buzzard. Vanwege de regen zijn we (om met Sander z’n treffende beeldspraak te spreken) richting een restaurantje wezen klunen. Ditmaal is het ons wel gelukt om een mixed grille te bestellen. Het was ditmaal wel ruim voldoende, daar waar ik voorgaande eetgelegenheden nog wel eens een gaatje over had. Nu ga ik maar eens pitten. Morgen willen we hier een soort vrijmarkt bezoeken om vervolgens richting Nyeri te fietsen. Daar willen we de dag erna ‘op Safari’ naar het Aberdare National Park.
Maandag 06-01 Fietsverslag; Karatina – Mweiga,
3 ¾ h / 58.5km / 15.7km/h
Een dag vol dieptepunten: figuurlijk dan, want letterlijk genomen waren er zeker ook hoogtepunten. Vanochtend wilden we de markt bezoeken, maar wij waren te vroeg! Zelfs dat is dus mogelijk. We hebben dan ook eerst een kopje koffie met een broodje verorberd om vervolgens oer de langzaam op gang komende markt te wandelen. Veel fietsen stond er niet op het programma…. Bij ons vertrek rond 1000h begon het te druppelen en tijdens ons ontbijt 5 minuten later, kwam er een flinke bui over. Na de hevigste regen afgewacht te hebben, gingen we opweg. Slechts van korte duur. Er was weer een kerel die de snelheid van z’n fiets niet kende…. Tijdens een afdaling schoot een van mijn voortassen los, maar deze bleef aan m’n fiets hangen alvorens in m’n voorwiel te belanden. Om een lang verhaal kort te maken, ik lag…. Schade;
drie schaafwonden; elleboog, heup en enkel. Ik ben hier zojuist bij de buurtdokter geweest, en waar ik verwachtte afgezet te worden, gaf hij mij enkel het advies er betadine op te doen! Mijn fietstas (achter) kwam eveneens niet ongeschonden uit de strijd; de ‘ophanging’ was afgebroken. Na een noodreparatie met de ‘ever handy’ tie-rip’s konden we om 1200h onze weg vervolgen richting Nyeri. In Nyeri hebben we tevergeefs naar een Safari tour (o.i.d.) lopen zoeken. We werden naar de plaats Mweiga door verwezen. Daar moesten we bij de Kenia Wildlife Service verder aan informatie zien te komen. Aangekomen bij de Rhino-gate van het Aberdare National Park bleek dat we verkeerd zaten. Daar werden we vriendelijk door verwezen naar ‘the Headquarter’. Daar aangekomen bleek dat zij ons ook niet van dienst konden zijn. Dus door naar de Aberdare Countryclub waar wel het een en ander mogelijk was, maar wat erg duur kost; 80 US$ pp voor een halve dag. We zijn er nog niet uit of we dat gaan doen, dat zien we morgen vroeg wel…. Als ik net zo slaap als vannacht, dan zijn we in ieder geval op tijd wakker. Ik heb zelfs zo slecht geslapen vannacht dat mij dat heeft doen besluiten om vanochtend een flesje whisky te kopen voor de komende nacht. Daar neem ik straks dus maar een dopje van. Een overnachting bij de Aberdare Countryclub koste 6000Khs. Daarop hebben wij besloten om in het eerstvolgende dorp te gaan kijken. Daar vonden we een kamer voor 2 personen voor slechts 200Khs. Tevens hebben we hier kunnen eten voor 300Khs; veel en lekker! Dit terwijl ze bij de Country Club zeiden dat hier geen ‘descent’ hotel te vinden zou zijn… Black Shouldered Kite, Greater Blue Eared Starling, Common Drongo, Speke’s Weaver, Montane White-eye.
Dinsdag 07-01 “Rustdag”; geen fietsverslag… (10km) Na wederom een zeer beroerde nacht…, zonder gekheid; beiden hebben we vannacht niet super geslapen, maar gezien de voorgaande dag vol tegenslagen zijn we toch met frisse moed aan de nieuwe dag begonnen. De verwachting waren hoog gespannen, daar we besloten hadden de ietwat prijzige Safari toch te doen. Er was ons gisteravond door een local duidelijk gemaakt dat wanneer we ‘wildlife’ wilden zien, we beter naar een grote game ranche iets ten noorden va Mweiga konden gaan. In het Nationale Park zouden de ‘sceneries’ daarentegen uitzonderlijk zijn, maar wildlife slecht zichtbaar. De lonelyplanet bevestigde dit. De prijs was hetzelfde en we hebben besloten voor het Nationale Park te gaan. Het bleek een goede keus; een prachtig gebied. Naast de talloze vogels, hebben we olifanten, cape buffalo’s, warthogs, waterbucks, bushbucks, tree hyrax, colobus monkees, olive coloured baboons gezien en zelfs een glimp van een leopard opgevangen. De middag hebben we besteed aan rusten en plannen maken voor de komende dagen/weken. We gaan proberen Mount Kenia te voet te beklimmen als de financiën dit toelaten. De voorbereidingen zijn reeds getroffen! We hebben zojuist wat brieven voor het thuisfront geschreven. Dit onder begeleiding van een tv waarop gods woord nogal luidruchtig, uitbundig en mijns inziens overdreven werd verkondigd. Vanwege diezelfde tv hebben we een andere betrekking genomen in deze exclusieve, grappige en bovenal relaxte tent. Gisteren hebben we hier een soort boerenkool gegeten en dat willen we vandaag weer. Ik zit er nu met een lauw biertje op te wachten en ondanks dat ie lauw is kan ik er Sander mee proberen z’n ogen mee uit te steken. Silver Cheeked Hornbill, Long Crested Eagle, Scaly Francolin, Black Stork, Cinnemon Beaeater, Mosque Swallow, Red Billed Oxpecker, Common Stonechat, Red Collared Widowbird, Speckled Mousebird, Grey Crowned Crane.
Woensdag; 08-01 Fietsverslag; Mweiga – Nora Moru, 2 ½ h / 42km / 16.3km/h Streaky Seedeater, White Eyed Slaty Flycatcher, Baglafecht Weaver, Longtailed Widowbird, Northern Anteater Chat, Cape Rook/Black Crow, Red Fronted Parrot, Grey Woodpecker, Red Throated Wryneck. Hmmm. Mount Kenia moet het dan toch maar worden. Al heb ik er nu gemengde gevoelens bij. We hebben gister onze ouders, evenals vandaag, tevergeefs proberen te bereiken. Na een iets betere
nachtrust gingen we vol goede moed aan de slag. De eerste tegenslag diende zich vlot aan; wederom een binnenband met zo’n klote frans ventiel van Sander naar de kloten. Nog maar half op weg werd ik afgeleid door een zwerm ‘Long-tailed Widowbirds’ wat ik duur moest bekopen. Ik pakte een hobbel mee en m’n tweede achtertas brak daardoor ook af…. Na een noodreparatie weer op pad. Aangekomen bij het “River Lodge” snel een backpack gehuurd en direct aan de wandel. Al spoedig kregen we een lift en bij ons hostel aangekomen is er een kerel die ons allerlei doom scenario’s voorschotelt in tegenstelling tot de River Lodge luitjes. We zullen morgen wel zien…. Oh ja, in de Lonely Planet staat dat er wel leeuwen in het park van Mount Kenia rondlopen, maar die zouden ook in Aberdare National Park zijn, maar die waren inmiddels allemaal afgeschoten. We zien het inderdaad vanzelf wel….
Donderdag; 09-01 +/- 17 km gewandeld Vanochtend zijn we iets later opgestaan dan gepland, maar eenmaal wakker verliep het vlotjes. Toen we onze ogen open deden kregen we de eerste domper te verwerken; zeer mistig. Eenmaal op weg trok de mist snel op en was het spoedig warm. De vogels waren er ook al vroeg bij. In een veld langs de weg hoorde ik verscheidene kwartelhanen, maar die lieten zich helaas niet zien. Sander liep al vrij snel ‘te buurten’ met een keniaan die werkzaam was op Mt. Kenia. Die wist te bevestigen dat die joker uit het hostel geprobeerd ons te flessen. (We kregen nog 200KHS van die kerel en daar moesten we vanochtend nog, voor de vierde keer, naar vragen). Vanaf het hostel was het anderhalf uur wandelen naar het park en vanaf het park was het nog eens 3h lopen naar het eerste kampement, kamp Metz. Het ziet er hier in kamp Metz zwart van de dragers, gidsen en koks en hier en daar loopt een blanke. Een Amerikaans gezin spant de kroon. Wel het vermelden waard is dat de radiator van de gehuurde auto van de Amerikanen het met een zeer harde knal begaf. De route is prachtig; bossen met zeer veel bamboe. We zitten nu op 3048meter, waar we vanochtend op +/- 2000m begonnen. Morgen hebben we 1200m voor de boeg. Onderweg hebben we nog een troep black & white colobus monkees gezien en twee mongooses. In het kampement zelf valt weinig te bleven. Er lopen wat Sykes apen rond die weten dat er wat te halen valt evenals enkele Scaly Francolins. Mensen kijken is misschien nog wel het leukst. Een lading Japanners, de alom aanwezige Amerikanen enz. Vanavond hebben we net als gister spaghetti met wortelen in tomatensaus gegeten. Gelukkig valt er over smaak te twisten…. Zojuist hebben we nog een avond wandeling gemaakt. We kwamen meteen al drie ‘herten’ tegen en op de terugweg nog een buffel. Erg gaaf. We willen dan morgen vroeg ook als eerste vertrekken, maar dat zal niet meevallen. Het kampement is druk bezet en wij zijn bijna de enige met een tent. Sowieso laat onze uitrusting te wensen over; twee slecht passende rugtassen, verkeerd schoeisel, ik heb geen regenkleding, enz. En we hebben ons laten vertellen dat het in het volgende kamp wel -15C kan worden. We zullen wel zien, maar ik heb de blaren nu al op m’n tenen staan… We hopen morgenvroeg in ieder geval de eersten te zijn!!! Hartlaub’s Tauraco, African Dusky Flycatcher, Common Bulbul, Abyssinian Crimsonwing, Blackheaded Waxbill, Northern Double Coloured Sunbird, Cape Robin-Chat., Abyssinian Ground Thrush, Cabanis’s Greenbul.
Vrijdag; 10-01 4300m hoogte. Ik zit nu met al m’n kleren aan buiten. Sander zit in z’n slaapzak in ‘de’ blokhut. Het is ons vanochtend gelukt om als eerste het kamp te verlaten. Om 0530h zijn we opgestaan en om 0630h liepen we. Helaas hebben we geen wildlife gezien op wat gevogelte na (wederom de prachtige Scaly Francolin van nabij mogen aanschouwen). Het opstaan koste relatief weinig moeite; het was een zeer koude nacht. Sander heeft heel even geslapen en toen droomde die ook nog dat het 15 graden vroor. Het lopen ging tot een uur voor het kamp zeer goed. Eerst door het bos, toen door ‘t ‘Swampy’ area, welke zeer ‘Swampy’ was. Echt prachtig! Een uur voor aankomst kreeg ik behoorlijk last van m’n rechter knie en bovendien had ik het evenals Sander toen ik al wel gehad. Ook begon het in dat uur nog te regenen. Dit zette gelukkig pas door toen we in het kamp waren. Nu zit ik buiten in een poging m’n matje en slaapzak droog te krijgen. Doordat we vanochtend zo vroeg zijn opgestaan is de tent nat in m’n rugzak gekomen, waardoor de rest ook net is geworden. Sander zit nog altijd binnen en heeft last van de hoogte en voelt zich dus niet al te best.
Ik lig nu met bijna al m’n kleren aan in een natte slaapzak en Sander zit aan de koffietafel in de Blokhut omdat ie niet verwacht te kunnen slapen in deze tent; te koud. We lijken wel gek om met deze uitrusting deze beklimming te ondernemen. Ach ja, het kan verkeren…. Ik heb vanavond een kant en klaar maaltijd klaargemaakt voor ons beiden, welke prima smaakte en met als dessert een mok warme brinta. Onderweg zijn we in kontakt gekomen met 2 Engelsen en we mogen vannacht met hen en hun gids mee naar Point Lenana; ons einddoel. We vertrekken om 0300uur. Afwachten dus. Scarlet Tufted Malachite Sunbird, Slender Billed Starling, Verraux’s Eagle, African Snipe, Alpine Chat.
Zaterdag 11-01 We liggen nu allebei in de tent op de River Lodge Camping. Vanochtend (0300h) zijn we met de Engelsen en hun gids op pad gegaan. Het was een zeer koude nacht. De tent was aan de buitenkant geheel bevroren. Sander zag de bui al hangen en is op een bankje in de blokhut gaan liggen. Veel slaap heeft hij daar eveneens niet gehad. De grote groep Japanners was ook gedurende de nacht nogal nadrukkelijk aanwezig geweest. John, de Engelsman met wie we mee zijn geweest, had ’s nachts behoorlijk last gehad van hoogte ziekte, maar ging ’s ochtends toch mee. M’n tenen vroren er voor m’n gevoel bijna af. Sander droeg de rugtas, daar mijn knie niet veel goeds voorspelde. Bovendien kreeg ik al spoedig last van krampen in m’n maagstreek waardoor m’n afterburner overuren draaide. Het was een vrij zware klim onder deze omstandigheden. Bij de Austrian Hut, een paar honderd meter onder top Lenana, heb ik een kwartier boven ‘het gat’ in de grond gehangen, echter tevergeefs. Iets na zessen bereikten we de top. John had bij vertrek van de Austrian Hut inmiddels besloten terug te keren. Mijn knie werkte niet echt mee en daarbij kwamen ook nog de kwaaltjes veroorzaakt door de grote hoogte (4985m) en de kou. Dit alles maakte mij samen met de gapende afgrond aan mijn voeten dusdanig angstig dat ik serieus in tweestrijd heb gestaan om al dan niet verder te gaan. De gids wilde daar echter niks van weten en heeft mij er van overtuigd dat die laatste paar metertjes er ook niet meer toe deden. Eenmaal de top bereikt was het uitzicht met de opkomende zon fenomenaal. De afdaling verliep een stuk minder. Ik kreeg spoedig zeer veel last van m’n knie. Op een zeker moment sprongen de tranen me in m’n ogen. Als allerlaatste bereikte ik onze uitvalsbasis. De twee Engelsen hadden aangeboden met hen mee naar beneden te lopen in een rustig tempo, omdat John nog altijd last had van hoogteziekte. Die uitnodiging grepen we meteen aan. M’n knie hield zich aanvankelijk zeer goed. Totdat we bij het Swampy area aankwamen. Pijnlijk en vermoeiend. Sander heeft bij een slippertje in het Swampy gebeuren z’n kniebanden wat opgerekt. Aangekomen in kampement Metz kregen we ook nog een lift naar de Riverlodge waar onze fietsen stonden. Daar hebben we nog een biertje gedronken met John en Harriet. Bovendien mochten we haar mobiele telefoon gebruiken om onze ouwelui te bellen. Al met al een leuk avontuur met bloed zweet en zelfs tranen, maar ’t was de moeite zeker waard.
Zondag; 12-01 Fietsverslag; Nora Muro – Nayuki 1½h / 26km / 18,4km/h Ik heb heerlijk geslapen vannacht. Sander iets minder omdat ie niet lekker ligt op z’n matje. Vanochtend was ik er al vroeg uit om met m’n verrekijker de camping af te struinen. Niet zonder succes overigens, maar m’n vogelboek ligt momenteel bij de fietsen in een ‘opslaghok’, dus ik moet het bepalen van de soorten nog even een dag uitstellen. Vanochtend hebben we lekker rustig aan gedaan. Op het punt van vertrek scheurde m’n tas nog uit wat later deze vakantie nog wel problemen op zal gaan leveren. Tijdens de fietstocht voelden onze beentjes nogal zwaar en de harde wind van voren deed daar geen afbreuk aan. Bij het passeren van de evenaar heeft Sander mij over gehaald om onder het bord te gaan staan voor een foto. Erg leuk… Aangekomen in Nanyuki vonden we spoedig een hotel. Weliswaar op de bovenste verdieping wat mijn knie beduidend minder prettig vind. Onze fietsen konden gelukkig beneden gestald worden. In Nanyuki hebben we ‘geshopped’ voor de dag van morgen en tevens nog even het internet op geweest. In het restaurant bij het hotel hebben we een hapje gegeten en een behulpzame keniaan heeft ons nog wat tips van de hand gedaan over de (nationale) parken hier in de buurt tijdens het natafelen onder het genot van een kop koffie. Nadien kwamen er twee dames ons vergezellen. Daar waar de een al bijna bij mij op schoot kroop, betaste de ander Sander z’n buikje. En ondanks het feit
dat ze nog dachten dat ik een tiener was vroegen ze toch of we een massage wilden. Toen we vriendelijk bedankten, vroegen ze ons of een dan misschien een vriendin hadden. Deze vraag bevestigend beantwoordend, reageerden de dames met de wedervraag dat onze vriendinnen het toch niet hoefden te weten… Vervolgens gooiden de dames het over een ander boezem. ‘Het was hen immers niet te doen om ons naakt te zien’. Hoewel ze wel degelijk geïnteresseerd waren in onze geslachtsdelen en dan met name de lengte ervan. We moesten ze teleurstellen, aangaande de massage bedoel ik dan, en daarom vonden ze ons maar verlegen. Het leek ons beter op te stappen. Op onze kamer hebben we nog een kaartje gelegd en ik heb deze vakantie voor het eerst een spelletje van Sander gewonnen…. Ik ben deze vakantie nu al voor tiener en voor meisje uitgemaakt. Het moet niet veel gekker worden. (Meisje; Twee Hollanders welke wij troffen op de Aberdare country club waren ons de dag ervoor voorbij gereden waarbij de dame in kwestie ervan overtuigd was dat ik een dame was. Dit waarschijnlijk vanwege het gele lapje in m’n nek.) Bronze mannikin, Red cheeked Cordonbleu, Purple Grenadier, Crimson rumped Waxbill, Rufous Sparrow, Yellow breasted Apalis, African paradise Flycatcher, Chinspot Batis, Ring necked Dove, Eurasian marsh Harrier, Yellow Bishop.
Maandag 13-01 Fietsverslag; Nanyuki – Nyahururu 6h / 100.5km / 16.6km/h Vanochtend waren we minder vroeg dan gepland, maar om 0800uur zaten we op de fiets. Het was behoorlijk frisjes gedurende de vroege ochtend uren, maar het zonnetje deed er alles aan om daar verandering in te brengen. Beiden hebben we niet echt goed geslapen. Een verbrandde rug hield Sander uit z’n slaap en de Lariam is het excuus voor mijn beperkte nachtrust. In alle vroegte reden we een onverharde weg op die dwars over een Savanne leek te gaan. De immense percelen waren weliswaar veelal uitgerasterd, desalniettemin viel het ons tegen wat we aan wild tegen kwamen. Wel veel vogels en ook hebben we de eerste Masai mensen/herders getroffen. Ons ontbijt hebben we tussen een kudde schapen aan een riviertje genuttigd. We zaten nog maar net of er kwam een kudde schapen aan, begeleid door de Masai welke hun vee bij het riviertje lieten drenken. De middag bestond hoofdzakelijk uit klimmen en dat viel ons beiden zwaar. De eerste helft van de rit hield mijn knie zich aardig, maar na de middagpauze wilde die niet echt meer meewerken en was het min of meer afzien. Sander was tijdens de middag pauze overigens aan de dunne. Aangekomen op de plaats van bestemming zijn we opzoek gegaan naar een hotelletje. We hebben (voor weinig) twee afzonderlijke kamertjes. Bij mij op de kamer kunnen beide fietsen net aan staan en bij Sander is er enkel ruimte voor het bed. Het Sanitair moeten we delen en ziet er niet uit. Echter, alles werkt wel naar behoren. Morgen ochtend gaan we de Thompsen watervallen bezoeken en daarna richting Nakuru; waarschijnlijk veel afdalen. Tawny Eagle, Black chested Snake Eagle, African white backed Vulture, Grey Kestrel, Montagu’s Harrier, Yellow necked Spurfowl, Helmeted Guineafowl, Black winged Plover, Hottentot Teal, Cape Teal, White bellied go-away Bird, Yellow rumped Seedeater.
Dinsdag 14-01 Fietsverslag; Nyahururu – Nakuru
3½h / 79.5km / 22.5km/h
Vandaag hebben we er weer een leuke rit op zitten. We zijn vanochtend niet begonnen met een kop brinta, maar met een heerlijke ‘white coffee’ met een donut. Vervolgens zijn we richting de Thompsen Fall’s gereden wat wel een fraai watervalletje bleek te zijn. De weg naar Nakuru bleek lastig te vinden maar eenmaal gevonden bleek het een prachtige route. De eerste 40km bestonden veelal uit dalen en klimmen met schitterende valleien. Het tweede stuk was enkel afdalen met uitzicht op de Menengai krater. Aan fauna weinig gezien. Aangekomen in Nakuru hebben we een Safari naar de Masai Mara geregeld. Daarop hebben we ons, uitgehongerd als we waren, op een overheerlijke mixed grille gestort. Daar we vroeg in Nakuru waren, was er nog genoeg tijd om even te shoppen en natuurlijk even onze mail te checken. Nadien wilden we onder het genot van een kopje koffie nog een kaartje leggen, maar al spoedig bleek dat de toko even later al ging sluiten. Noodgedwongen heb ik een drankje met een broodje op
onze kamer moeten nuttigen terwijl ik wederom de twijfelachtige eer had om van de heer S. te mogen verliezen met klaverjassen. Morgen vertrekken we niet al te vroeg omdat we eerst naar de bank moeten. Daarna leid onze weg richting het noorden; Lake Bogoria is ons doel voor de dag van morgen. Het is een voor de fiets toegankelijk Nationaal Park bestaande uit een zout water meer met onder andere geisers. Sander heeft gister naar alle waarschijnlijkheid de Europese of Harlekijn Kwartel gezien, waar ik deze nog slechts enkel gehoord heb. Olive Thrush.
Woensdag 15-01 Fietsverslag; Nakuru – “Loboi Gate”, Lake Bogoria
+6h / 97km / 15.6km/h
(geschreven 16-01) Gisteren was het een pittige dag. Om te beginnen konden we uitslapen om vervolgens een ontbijt te nuttigen in een klein tentje om de hoek. Even voor negenen stonden we voor de bank te wachten om vervolgens onze weg richting het noorden op te zoeken. Kort voor vertrek kwam ik erachter dat ik mijn petje (lees pa zijn petje) had verloren. Eenmaal op de fiets was het even zoeken naar de juiste weg. Hier gaat dat het snelst door te vragen, want wegwijzers zijn hier in de regel schaars. Het lijkt er zelfs of dat hoe verder je van de bewoonde wereld af zit, des te beter de bewegwijzering. Na enkele vlakke afdalingen (+/-35km) mochten we van de verharde weg af. Een ‘road-sign’ gaf te kennen dat de weg enkel toegankelijk was voor ‘4WHD’. Later tijdens deze etappe hebben we nog wel eens teruggedacht aan dit bordje…. Op het heetst van de dag fietsten we door een ‘Crater Landscape’ wat soms aandeed als een semi woestijn. Door de begrazing van schapen en geiten stond er enkel begroeiing met grote, grotere, grootste stekels c.q. doorns. Sander weet daar alles van, aangezien Sander een persoonlijk duel is aangegaan met een van bovengenoemde. Aangekomen in een dorp (+/-10 hutjes) liep de lokale school volledig leeg. Ons aanschouwende werd er natuurlijk weer veel gelachen, maar wanneer we een stap in hun richting deden, vlogen ze alle kanten op. We waren net een rondtrekkende kermis; een spookhuis met lachspiegels. Toen het ‘dorpshoofd’ de koters te kennen gaf dat de voorstelling voorbij was, sprinten ze massaal weg. Onze weg vervolgend, veelal afdalend, werd het landschap alsmaar droger, maar evenzo werd het met de kilometer fraaier. Het continu afdalen, soms redelijk technisch, maar soms met een geringe hellingshoek vergde veel van m’n concentratie vermogen en daarmee ook de nodige energie. Mijn rechter voortas werd het allemaal iets teveel en gaf bij iedere hobbel gehoor aan de zwaartekracht, waarop ik weer af kon stappen. Al vele kilometers onderweg en nog geen meer gezien. Wel enkele droge rivierbeddingen overgestoken en in twee poeltjes langs de weg enkele schildpadden aangetroffen. Tevens eekhoorntjes, kleine hoefdiertjes (vermoedelijk Duikers) en enkele nieuwe vogelsoorten gezien, maar al geruime tijd geen dorp meer gezien. Af en toe wat jonge stoere herdertjes die ons van veilige afstand aanschouwen en de wat minder stoere zien we nog net wegsprinten in de begroeiing. Aangekomen in het volgende dorp kregen we te horen dat we 10km van ons doel verwijderd waren, wat ons nu niet direct als muziek in de oren klonk. Om het verhaal leuk te houden zal ik dan ook erg kort zijn over die laatste tien kilometers. Het enige lichtpuntje was misschien dat we wadend door een riviertje werden begluurd door drie badende, naakte negerinnen. We voelden ons dan ook echt bekeken…. Het hotel stelt weinig voor, voor relatief veel. Het eten was degelijk te noemen. De avond was kort voor ons, daar de dag zwaar was en we er de volgende ochtend vroeg uit wilden. White-headed Buffalo weaver, Jackson’s Hornbill, Marabou Stork.
Donderdag 16-01 ‘Rustdag’; 41.5km + 26.5km tijdens de ochtend en avond rit door het park Vanochtend vroeg op om National Park Lake Bogoria te bezoeken. Omdat er niemand bij de ‘gate’ zat zijn we maar gewoon naar binnen gereden, om de ‘gate’ heen wel te verstaan want het hek zat immers dicht. Het stroomt er over van de hoefdieren. Naast de duikers van gisteren nu ook gazelle’s en antilopen. Ook de zebra’s en struisvogels mogen we aanvinken als zijnde gespot. Verder hazen, eekhoorns, Hyrax’, Bavianen, Velvet monkees en vermoedelijk Bata monkees gezien.
Verder vielen de aantallen flamingo’s en Afrikaanse Zeearenden en andere arenden op. De geisers waren indrukwekkender dan ik op voorhand had verwacht en zeker een fotootje waard. Ik heb zojuist de was gedaan. Ik vroeg de loopjongen van het hotel of ik hier water en een teiltje kon krijgen en dat kon. Ik kreeg er een keniaantje (de loopjongen zelf) en zijn handzeep bij. En ik moet toegeven dat mijn spul er lange tijd niet meer zo schoon heeft uitgezien. Tijdens het wassen raakte ik met het kereltje in gesprek waarin hij aangaf dat hij niet meer naar school mocht van zijn ouders omdat deze daar niet meer voor wilden betalen. Ik heb hem een kleine vergoeding gegeven voor zijn hand en spandiensten en hij leek er content mee…. Vanavond zijn we weer even het park in geweest. Bij de geisers zijn we even een drankje wezen drinken om ons vervolgens voor te doen als ‘STEVE’. Na een uurtje rondstruinen hebben we twee vervellingen van slangen, een schedel van een Arend, twee slagtanden van Warthog’s, een schedel van een rund, een schedel van een zebra en twee nachtzwaluwen. Op de terugweg hebben we veel wild gezien; Zebra’s, Warthog’s, Velvet Monkees, vele gazelle’s en antilopen, Duikers en als klapper op de vuurpijl ook nog enkele kudu’s. Na bij ons hotel een hapje gegeten te hebben, hebben we besloten dat de entourage hier de minste tot nu toe is; geen sfeer…, wel relatief duur! Spur-winged Plover, Ringed Plover, Little Stint, Ruff, Black-winged Stilt, Common Ostrich, African Fish Eagle, Jackson’s Golden Backed Weaver, African Mourning Dove, Greater Flamingo, Lesser Flamingo, D’Arnaud’s Barbet.
Vrijdag 17-01 Fietsverslag; Lake Bogoria – Lake Baringo
2¼h / 44.2km / 19.3km/h
Een lekker kort en rustig fietsdagje. We waren vanochtend niet al te vroeg. Door de hitte hebben we gister vrij laat de slaap gevat. Wel hebben we vanochtend nog een foto gemaakt met de waskaap…, we hebben z’n adres en een foto van ‘m gekregen en hij vroeg wanneer hij de foto kan verwachten. Aangekomen bij Lake Baringo hebben we een aardig hotelletje gevonden. Vervolgens hebben we een boottochtje geregeld voor in de namiddag. Tijdens onze wandeling door het drop zijn we begeleid door drie randgroep herders. De boottocht was erg relaxed. Veel nieuwe vogelsoorten gezien en natuurlijk ook hippo’s en krokodillen. Verder ook nog enkele varanen. We moesten tevens toezien hoe de Afrikaanse Zeearenden gevoerd werden. Het was echt genieten en de krokodillen en nijlpaarden waren erg indrukwekkend. Bij terugkomst aan wal, hebben we afgewacht tot de nijlpaarden tijdens de schemering aan land kwamen om daar te foerageren. Zeer zeker de ‘moeite’ van het wachten waard. Yellow billed Stork, Goliath Heron, Squacco heron, Water Thick Knee, Common Sandpiper, Marsh Sandpiper, Speckled Pigeon, Pied Wheatear, African Jacana.
Zaterdag 18-01 Fietsverslag; Lake Baringo – Carpello
6¾ / 87km / 12.x km/h
Geschreven (19-01). Dit kan nog wel eens een lang verhaal worden…. Gisteren waren we vroeg op. Na een warme rustige nacht gingen we een lange dag tegemoet. ’s Nachts zijn we er nog wel even uitgeweest om de klamboe op te hangen omdat ik lek werd gestoken alvorens ik de slaap kon vatten. Daar de brinta de dag ervoor op was gegaan, mochten we nu aan de ‘porridge’. Dit was echter geen succes aangezien dit niet met lauw water klaargemaakt kan worden; wel geprobeerd natuurlijk…. De eerste 20km gingen voorspoedig. Vervolgens kwamen we op een onverharde weg die ik al fietsend veelvuldig heb lopen vervloeken. Nog voor de middag kwamen we aan in Nginyang. De laatste plaats van formaat op de kaart in deze regionen. Het dorp had echter nauwelijks bestaansrechten, maar we hebben er beiden een liter cola naar binnen gegoten en onze watervorraden met “gewoon” water aangevuld. Onze weg vervolgend bleek al spoedig dat onze vermoedens de juiste ware; de rit ging omhoog! Na de lunch pauze reed Sander meteen lek en was er wederom zo’n klote frans ventiel uitgescheurd. Nadat we de gescheurde binnenband door z’n laatste reserve binnenband vervangen te hebben, konden we verder. Omhoog wel te verstaan. Aan het klimmen leek geen einde te komen en tot
overmaat van ramp reed Sander wederom lek. Na de billen flink samengeknepen te hebben, bleek dat ditmaal niet een gescheurd ventiel, maar een doorn de oorzaak was. Het begon inmiddels aardig laat te worden en het eerst volgende dorp was nog altijd niet in zicht evenmin als de top van de berg of de te nemen pas. Toch kon het volgens onze inschatting niet ver meer zijn en in Nginyang wist men ons te vertellen dat er in het eerstvolgende dorp een accommodatie voor de nacht te vinden zou zijn. De gedachte aan twee gekoelde dranken sterkte ons dan ook voor de resterende kilometers. Op de pas aangekomen hadden we uitzicht op een enorme beboste vallei en konden we tevens onze eindbestemming van deze dag zien liggen. Na een korte afdaling die, evenals de voorafgaande klim, niet eenvoudig was, kwamen we terecht tussen een aantal lemen hutjes welke wij van bovenaf hadden bestempeld als zijnde ons einddoel van de dag. Echter, geen hotel te zien en bij navraag bleek al spoedig dat deze er ook niet was. Een jongeman zei ons dat hij wel een slaapplek kon regelen omdat het volgende dorp al gauw 20km verderop lag en eveneens geen accommodatie voor de nacht herbergde. We kregen een kop warme thee met ‘camelmilk’ (welke afkomstig is van een dromedaris…) aangeboden, welke door ons enthousiast werd aanvaard. Na wat gekeuvel over en weer werden we richting een aantal hutjes geleid, waar we kort daarop werden verwelkomd door Jonathan in eigen onderkomen. Er stond een bed en een tafel…. We kregen te horen dat nadat we Jonathan’s onderkomen eigen hadden gemaakt er voor ons de gelegenheid was om ons te douchen en dat er zelfs met het ‘supper’ op ons gerekend werd. Jonathan bleek leraar in een dorp 40km verderop. Hij nam ons mee naar het schoolhoofd van de plaatselijke primary school en daar kregen we ugali met een soort bladspinazie te eten. Ugali is nou niet een van favorieten, maar ik deed m’n best om het me goed te laten smaken. De wasbeurt bestond uit een teil met warm water achter het huis van het schoolhoofd verlicht door een volle maan aan een heldere hemel. Deze wasbeurt was evenals het eten meer dan welkom. Moe maar voldaan gingen we met Jonathan mee om onze nachtrust op te zoeken. De wind had vrij spel in zijn huis, maar gezien de temperatuur was dat alleen maar prettig.
Zondag 19-01 Fietsverslag; Carpello – Tot
4¾h / 61.8km / 13km/h
Volledig uitgerust werd ik rond een uur of zes wakker. De zondag word echter veelal gebruikt om uit te slapen en dus bleven we tot na zevenen liggen. Ook met het ontbijt was op ons gerekend. Wederom overheerlijke thee met daarbij twee overheerlijke doch vette ‘chapita’s’ de man (een soort pannenkoekjes). Op het programma stond een korte rit naar Tot van +/-30km. Dit vanwege de uitzonderlijk vermoeiende voorgaande dag en eveneens daar de fietsen ook hard aan een beurt toe waren. Met name mijn fiets klonk tijdens beklimmingen als een oude koffiemolen…. De rit bleek echter zwaarder dan verwacht. Nadat we in het eerstvolgende dorp onze watervoorraden hadden aangevuld bij een missiepost, hebben we meteen maar een verkeerde afslag genomen. De kerelss die we op deze weg tegenkwamen spraken geen engels, maar na 15km besloten we toch terug te keren naar de afslag. Die 30km hadden we alvast binnen. Mede doordat onze rantsoenen de dag ervoor sterk waren gedecimeerd zat ik er al behoorlijk vlot doorheen. We moesten nog zo’n 15 geschatte kilometers en na 8km kwamen we bij een rivier die deze schatting bevestigde. Ver was het dus niet meer, maar de weg bleek door het mulle zand niet toegankelijk voor twee blanke idioten op een fiets. Met weinig enthousiasme moesten al ploegend de laatste meters te voet afleggen. Met onze tongen als lapjes leer, daar we een watervoorraad voor +/30km mee hadden, zagen we na een vermoeiende wandeling enkele hutjes te voorschijn komen. 100 meter voor het dorp lag het alleen vol met doorns en daar reed ik in mijn enthousiasme nog even lek. De laatste meters dus ook nog even naar het dorp gewandeld alwaar we in het eerste de beste ‘café’ zijn gaan zitten om daar een soda, veel water en een kop thee naar binnen te laten vloeien. Dit terwijl Sander ‘in gesprek’ was met een dominee. Bovendien hebben we beiden een bordje droge bonen naar binnen geschoven en bij navraag bleek er op het binnenplaatsje achter deze vage toko ook nog een kamer beschikbaar te zijn. De rest van de middag heb ik aan mijn fiets besteed, waarbij bleek dat mijn derailleur wieltjes hun beste tijd ook wel hadden gehad om maar eens een eufemisme te gebruiken. Sander heeft veel gelezen; liggend wel te verstaan, want de eerste lichamelijke gebreken dienen zich reeds aan wat voor Sander een rauwe aars inhoud. Zojuist hebben we wederom ugali met spinazie weg proberen te werken. Dit geldt overigens meer voor mij dan voor Sander, daar die beduidend minder moeite met dat spul heeft. Nu nog even een Lariampje en dan kunnen we weer lekker gaan dromen.
Maandag 20-01 Fietsverslag; Tot – Ortum
6h / 77.3km / 13.0km/h
Na een goede, doch onstuimige nachtrust werden we wakker. Het heeft vannacht behoorlijk hard geregend. Het klinkt ook extra hard op golfplaten, maar er is ook genoeg gevallen. Na een ontbijtje (chapati) met een kop thee heb ik het toilet weer eens opgezocht. Daar was ik immers sinds Nakuru niet meer voor de grote boodschap geweest. In het eerstvolgende dorp wilden we boodschappen doen voor de tocht van vandaag, maar het distributie netwerk van de bakker reikt niet tot in deze vallei, dus hebben we een achttal chapati’s voor onderweg meegenomen. Sinds de aankomst in de Kerio Valley hebben we tegen de bergketen aangekeken welke wij vandaag moesten passeren. De Kerio vallei staat als bebost aangegeven op de kaart, maar had naar onze mening evengoed als semi woestijn aangegeven kunnen worden. Naast de struiken was er niks anders dan zand. Vanaf Tot hebben we langs de bergketen gereden welke de vallei omsloot en na 50km kwamen we bij de te nemen pas aan. Eindelijk weer asfalt…. Mijn fiets hield het haast niet meer, maar voorlopig zitten we weer op asfalt. Ook vandaag kraakte deze weer van ellende. De enorme vallei strekt nog verder naar het noorden uit, maar wij hadden er reeds genoeg van. Na de vallei te hebben verlaten gingen we op zoek naar een slaapplek. Deze bevond zich echter nog een 25km verder in de pas, wat betekende dat we nog aardig moesten klimmen en dat ging niet iedereen even gemakkelijk af. Het was ook verstandiger geweest om een rustdag te nemen, maar dat zou immers verstandig zijn. Mijn aars begint nu eveneens tekenen van slijtage te vertonen, maar er zijn altijd anderen die het nog erger hebben…, dus ik zal er verder niet over uitweiden. Van mijn knie heb ik overigens geen last meer. In de laatste paar kilometers kreeg ik nog wel last van maagkrampen en dat is dan ook de reden dat ik nu aan de dope tegen schijterij zit. Naast de soda’s hebben we nu ook de thee hier ontdekt c.q. leren waarderen. Ze drinken de thee hier mierzoet en met veel gekookte melk. Omdat we voorkeur hadden voor vlees zijn we noodgedwongen buiten de deur gaan eten. De eerste druppels vielen reeds uit de lucht en al spoedig barstte de het noodweer los; onweer zoals onweer bedoeld is. Het hield geruime tijd aan zonder aan ernst in te boeten. Dit verklaard misschien ook waarom de opstapjes hier overal een halve meter of meer hoog zijn. De zandwegen spoelen hier gewoon het dorp uit. Toen we door de regen terug liepen, viel Sander bijna gelijktijdig met de woorden ‘je zal hier maar onderruit gaan…’ in de drek…. African Harrier Hawk, Pygmy Falcon, Green Wood-hoopoe, Grey Headed Kingfisher.
Dinsdag 21-01 Fietsverslag; Ortum – Kaupenguria
47km
Vandaag wilden we rust, maar omdat er geen klap te beleven viel in Ortum, wilden we toch een stukje verder. Een kort fietsdagje dus. Om te beginnen hebben we uitgeslapen. Gisteravond heeft het nog vrij lang doorgeregend terwijl ik m’n oma’s een brief schreef bij kaarslicht. Vervolgens heb ik vier uurtjes geslapen waarna de Lariam zich meester maakte van mijn onderbewustzijn. Ik zal blij zijn als ik die troep niet meer hoef te slikken. Eenmaal op de fiets begaven we ons weer in de berg pas wat voor ons klimmen inhield; 44km. Het begon met zeer steile stukken met na verloop van tijd ietwat vlakkere. De finale bestond uit een zeer lange klim. Ook begon het op dat moment te regenen en ik was dan ook opgelucht toen we in het volgende dorp zoek konden naar een slaapplek. En daar bevinden we ons nu…. Zo’n vage tent heb ik hier nog niet eerder meegemaakt…. Buiten zit er een aap in een kooitje met daarnaast een ‘feestschuur’ met een bar, een paar tuinstoelen, twee tv’s en twee ‘bedienden’. De eigenaars zitten er aan de drank. Onze kamer bevond zich naast de keuken en is te bereiken als je door de woonkamer loopt. De woonkamer is gemeubileerd als een ordinaire woonwagen. Het ligt er vol met videobanden, vele kitsch ogende bijzettafeltjes, een zestal kroonluchtertjes, een video en twee stereo installaties. De prijs van de kamer was overigens ‘negotiable’. Heel vaag dus. Wel konden we gebruik maken van ‘James’ die reeds onze shirts heeft gewassen en Sander zijn broek. We hebben zojuist een videootje gekeken en als het goed is krijgen we hier ook wat te eten. Toen we de eigenaar vroegen wat ie deed gaf ie te kennen dat ie werkzaam bij de politie is in Nairobi en dat dit zijn vakantie onderkomen betrof. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het een corrupt zooitje is hier….
Woensdag 22-1 “Noodgedwongen Rustdag” Hmmm. Na gisteravond het eten te hebben geconsumeerd voelde ik me niet helemaal fris en ben ik op bed gaan liggen. Het werd echter erger met als resultaat dat ik vannacht tot twee maal toe heb overgegeven. Na een beroerde nacht hebben we vanochtend toch maar besloten hier nog even te blijven. Na een luxe ontbijt ben ik weer op bed gaan liggen terwijl Sander even met de gastheer en dame is gaan shoppen. Vervolgens is Sander bij terugkomst met de twee het dorp in gegaan om een museumpje te bezoeken. Gisteravond hebben we (Sander) nog te vergeefs geprobeerd naar Holland te bellen. Onze gast- ’heren’ hebben daarop vanochtend het hele dorp afgereden op zoek naar een werkende telefoon of naar internet. Met veel pijn en moeite heeft Sander iets van een boodschap op de voicemail van zijn ouders kunnen inspreken met een begeleidend mailtje met een bestelling voor enkele reserve binnenbanden. Vanmiddag hebben we een duffe film gekeken en zijn we min of meer nog even verplicht gaan wandelen met onze gastheer en heeft hij zichzelf kunnen bewijzen in het plaatselijke ‘poolcafe’. Onze gastheer blijkt een rijke knakker te zijn. Zijn vader was een zeer vooraanstaand figuur met zes vrouwen en +/-70 kinderen. En wij zijn gewoon een soort hobby. Nou hebben we daar al een beetje genoeg van, want we hebben de indruk dat we opgeëist worden. Morgen willen we dan ook graag verder, al is het maar een klein stukje…. Nu voel ik me nog geen 100%, maar een klein stukje fietsen na een goede nachtrust mag geen probleem zijn. De oorzaak van mijn fysieke gesteldheid is onduidelijk, maar kan te maken hebben met teveel inspanning van de afgelopen dagen. We zien het morgen wel….
Donderdag 23-1 “Wederom Noodgedwongen Rustdag” Na een beroerde nacht voor beiden, was het vanochtend Sander die de handdoek in de ring moest gooien nadat ook hij een emmertje rijkelijk had gevuld. Ik heb me gewoon de gehele dag lopen vervelen. Het draaiboek dat ze gisteren voor Sander hadden geopend, werd vandaag voor mij nog maar weer eens bij langs gelopen.
Vrijdag 24-1 Fietsverslag; Kaupenguria – Kitale
2½h / 52km / 19.7km/h
Vandaag weer met frisse moed opgestaan. Na alweer een beroerde nacht, ditmaal vanwege maagkrampen, moest het dan toch maar gebeuren. Vanochtend heb ik nog herhaaldelijk het toilet bezocht, maar de buikpijn wist van geen wijken. Toch was de wil om uit dat verblijf te vertrekken sterk genoeg en zijn we vertrokken richting Saiwa Swamp. Een klein nationaal park opgericht voor de bedreigde Sitatunga Antilope (3km²). Deze hebben we ook gezien, naast vele vogels, Brazza Monkees en Blue Monkees en de overal aanwezige Black and White colobus monkees. Vervolgens zijn we vertrokken richting Kitale. Van mijn buik had ik weinig tot geen last meer, daar waar ik de fietstocht naar het Saiwa Swamp aan weinig anders heb gedacht. Ik voel me nog niet helemaal fit, maar dat komt vanzelf weer. We hebben zojuist weer een fatsoenlijke maaltijd achter de rug, dus morgen kunnen we er wel tegenaan. We hebben ook nog wat boodschappen gedaan en tevens ‘gemaild’. Black colllared Apalis, Dark capped yellow Warbler, Fine Banded Woodpecker, Black and White Casqued Hornbill, Lilac Brested Roller, Blue Headed Coucal, Ross’s Turaco.
Zaterdag 25-01 Fietsverslag; Kitale - Wembuye
2¾h / 65.7km / 23.4km/h
Een kort fietsdagje. Vanochtend ware we niet bijzonder vroeg, maar om 0845h zaten we op de fiets. Om 1200h waren we reeds in Embuye. We hoopten op een relaxed middagje, maar dat viel wat tegen door een vervelende vent. Tegenover onze accommodatie hebben we een lekkere beefstew met chapati’s gegeten en ik heb vandaag twee potjes klaverjassen verloren. Het begint zo langzamerhand gewoon te worden. Morgen waarschijnlijk weer een kort dagje. Op naar Kakamega Forest Reserve!
Zondag 26-01 Fietsverslag; Wembuye – Kakamega Forest Reserve
2h / 37.6km / 18.4km/h
Ook vandaag betrof het een kort fietsdagje. Daar waar we gisteren veel zijn afgedaald zijn we vandaag redelijk op hoogte gebleven, zo niet iets gestegen. Ook vandaag hebben we slechts een stop gemaakt om wat thee te drinken. We hadden (mede dankzij de Lonely Planet) verwacht dat het nog 10km verder zou zijn, maar het tegendeel was niets minder waar. Achteraf gezien hadden we gisteren beter door kunnen fietsen, maar dat is immers achteraf. We kamperen nu in het Kakamega forest reserve. Het enige stukje tropisch regenwoud welke Kenia nog heeft. We hebben zojuist een beefstew met rijst gegeten, bereid door wat locals hier. We moeten morgen nog wel even gaan betalen…. Bij terugkomst op de camping hebben we onszelf een heerlijke ‘white coffee’ bereid, voor tijdens ons spelletje yahtzee. Eindelijk een spelletje waarbij ik kan winnen van Sander! Vandaag overigens gewoon weer verloren met klaverjassen. Vanmiddag ben ik even wezen wandelen. Daar waar ik veel vogels hoopte te zien, waren er eigenlijk alleen apen te zien. Naast de Black and white colobus monkees hebben we ook de Red tailed monkey gezien. Grotere zoogdieren zijn naast de apen niet of nauwelijks meer aanwezig. Het is hier aardig leeg gestroopt. Naast de duikers schijnt hier verder weinig meer te vinden te zijn. Wel is hier volgens de gids een grote verscheidenheid aan slangen aanwezig, al is de kans er een te zien erg gering. Wel komt hier een hagedis voor van maximaal 2 meter…. Aan insecten overigens geen gebrek. Vanmiddag hebben we vele soorten vlinders mogen bewonderen en vannacht wemelt het werkelijk van de vuurvliegjes. Ook zijn de mieren hier ook niet klein te noemen. En de kleinere soorten mieren zijn groot in aantal; vanmiddag hebben we colonnes gezien van wel tien mieren breed. Het bos zelf is ook een bezienswaardigheid. Het doet aan als een echt tropisch regenwoud. De temperatuur in onze tent is overigens ook aardig warm te noemen. En de stank is eveneens niet te harden in de tent, maar aangezien de stank van onszelf komt is daar weinig aan te veranderen. Grey throated Barbet, Buff Spotted Woodpecker, Martial Eagle, Dark backed Weaver, Chesnut Wattle eye.
Maandag 27-01 Rustdag 7km Vandaag hebben we het Kakamega forest reserve doorkruist. Vanochtend was ik al vroeg op, dit tot enige ergernis van Sander. Aangezien de douche faciliteiten hier gering zijn, heb ik mezelf (evenals de voorgaande dag) onthouden van een ferme douche beurt. Hierdoor, en doordat het erg vochtig was in de tent, bleef ik min of meer aan m’n slaapzak plakken, wat verre van aangenaam is te noemen. De ochtendwandeling was iets intensiever dan mijn knie me lief was. Na een kleine omweg besloten we de watervallen op te zoeken om van daaruit de ‘trail’ weer op te pakken. De trail leidde stroomafwaarts, maar het ernaast gelegen pad ging op en neer vanwege de dichte begroeiing langs de rivier. Wild hebben we echter nauwelijks gezien; twee hoefdieren en een grote eekhoorn. Ook de vogels lieten het afweten. Na een wandeling van +/-5½h kon ik niet een enkele nieuwe vogelsoort in m’n gids opzoeken vanwege het simpele feit dat we geen enkele vogel hebben gezien. Een paar kleine vogeltjes in de dichte begroeiing laag boven de grond waren de enige tekenen van leven op de insecten na. Ietwat teleurstellend na hetgeen we erover gelezen hadden. Aan primaten echter geen gebrek. Zowel de red tailed-, blue- en de black and white colobus monkey’s waren er vertegenwoordigd, evenals de bavianen. De rest van de middag hebben we doorgebracht in ’t nabij gelegen dorp. Hier hebben we wat boodschappen gedaan en in ’t plaatselijke hotel hebben we ons diner besteld; er werd ons mede gedeeld dat het wel een uurtje kon duren…. Toen we zeiden dat we toch nog wat boodschappen moesten doen, vroegen ze min of meer om een onderpand, maar toen we zeiden dat we onze fietsen lieten staan, was alles in orde. Tijdens onze ‘ronde’ door het dorpje zagen we personeel van ’t hotelletje met ons vlees weglopen bij de slager…. Bij terugkomst in ’t plaatselijke hotel stond men ons reeds op te wachten met een overdadige maaltijd; een bord vlees welke me deed denken aan de potjes vlees van weleer welke ik kreeg bij mijn oma. Sander had en heeft al enige tijd last van zijn darmstelsel, dus het was voor mij een extra zware opgaaf die ik met veel plezier heb mogen voltooien. Sander ligt momenteel te schelden in zijn tent omdat er mieren in zijn slaapzak zitten. Tot overmaat van ramp kan de beste jongen niet naar ’t toilet
omdat het daar vol zit met spinnen. In ons hotel bij Lake Bogoria had ik al kennis gemaakt met deze fobie van Sander, toen er een enorme spin onze kamer inliep welke ik moest verjagen terwijl Sander toekeek vanonder zijn klamboe. Maar goed, dat terzijde; het eten heeft ons beiden goed gesmaakt. Het dochtertje van een vrouw (werkzaam in het hotelletje) durfde nu zelfs haar handen voor haar ogen weg te halen! Daar waar zij de dag ervoor nog langs ons moest worden gedragen met d’r handen voor d’r ogen…. Ik zit nu buiten onder een rietendak ingericht als een faciliteit voor kampeerders, mijn verslag te schrijven bij kaarslicht. Een prachtige heldere sterrenhemel en tal van vuurvliegjes omringen mij. Ik zal zo de vogels eens opzoeken welke ik vanavond hier op en rond de ‘camping’ gezien heb. Greyheaded Negrofinch, Brwon capped Weaver, Scarlet chested Sunbird, Yellow white eye, Common or Brown Throated Wattle eye, Bocage’s or Grey green Bush-shrike.
Dinsdag 28-01 Fietsverslag; Kakamega FR – Kisimu
3¾h / 75.2km / 19.8km/h
Vandaag zijn we Kisimu in aangekomen. En ondanks dat dit aan het Victoria meer ligt, hebben we nog weinig water gezien. Tijdens de middag hebben we geluncht in een luxe hotel; erg lekker! Vervolgens verder afgedaald richting Kisimu. Vooral de laatste 10km gingen voornamelijk naar beneden. Bij aankomst zijn we eerst geld gaan wisselen om vervolgens de paters op te zoeken naar waar Sander zijn reserve binnenbanden gestuurd worden. Spoedig bleek de bewuste pater uit wandelen. Een of andere zoutzak stond ons te woord; niet onaardig, maar wel vreemd. Uiteindelijk zijn we maar een onderkomen voor de nacht gaan zoeken om vervolgens een hapje te gaan eten. Na het eten hebben we nog een poging gedaan om pater Hans Burgman te spreken te krijgen. Ditmaal was ie er wel en ditmaal was het tevens erg gezellig. De beste man had veel te vertellen over het doen en laten van de Keniaanse bevolking. Zo blijken ze elkaar niet echt te vertrouwen; was al met al erg interessant. De beste man was zelf ook redelijk avonturistisch ingesteld; te voet wel te verstaan. Hij heeft er ook een boek over geschreven met een filosofische inslag. Morgen hopen we het meer te zien te krijgen.
Woensdag 29-01 Fietsverslag; Kisimu – Kendu Bay
4h / 82.1km / 20.5km/h
Ik lig nu op bed waar het eigenlijk te warm is om zelfs maar na te denken. We verblijven in een dorp aan het Victoria meer. Het heeft even geduurd voor we het meer te zien kregen, maar na +/- 50km was het dan zover…. Een grote bruine plas…. Vanaf Kisimu tot hier was de weg vlak. 40km buiten Kisimu was de kwaliteit van de weg echter rampzalig. Dit had twee lekke banden als gevolg. Vanochtend vlak voor vertrek (evenals gistermiddag) diende zich weer een dame van plezier aan. Ik zat vlak voor vertrek even te kleien terwijl Sander de fietsen de kamer uit reed waarop zij Sander aansprak. Sander kon haar met moeite de deur uit werken en moest haar letterlijk de deur uit duwen. Na aankomst in Kendu Bay hebben we heerlijk een warme douche genomen om vervolgens een lekkere kop koffie te nuttigen. Na de koffie ben ik wederom vernederd met klaverjassen. Of ik wil of niet; ik moet nu toch echt aan mezelf gaan twijfelen. Na de vernedering heb ik m’n kijker gepakt en ben ik richting het meer gelopen waar ik tal van vogels heb mogen bewonderen. Vooral de snippen waren prachtig; het duurde even voor ik ze in de kijker had, maar de aanhouder wint en het was de moeite waard! Ons avondeten bestond uit een gestoofde Tilapia met chips. En dat was zeker voor herhaling vatbaar. Morgen fietsen we richting Homa Bay richting een ‘schier’ eilandje. Verder zijn de plannen nog niet uitgewerkt. White browed Coucal, Common Snipe, Wood Sandpiper, Long Toed plover, African open billed stork, Glossy Ibis, Yellow backed Weaver, White browed Robin Chat, Black Lored Warbler, Blue naped Mousebird, White Chinned Prinia.
Donderdag 30-01 Fietsverslag; Kendu Bay – Mbito point
5¼h / 79.2km / 15.2km/h
Hmmm, waar te beginnen…. De nacht dan maar. Sander lag zoals gebruikelijk al vroeg te pitten, afgeschermd door de klamboe. Dit terwijl ik nog in de vogelgids aan het bladeren was. Echter, de ramen stonden los en de lamp was nog aan, maar zo afwezig als ik was, had ik er geen benul van dat er reeds duizenden vliegjes rond de lamp vlogen en bijna het gehele plafond bedekten. Eenmaal door hebbende wat er gaande was heb ik het uit gedaan maar het kwaad was reeds geschied. Het waren zeer kleine vliegjes waarvan enkelen ook nog kans zagen de klamboe te enteren. Tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog last van diarree (waarschijnlijk ‘Tilapia diarreeus’). De volgende ochtend lag de gehele vloer bezaaid met dode vliegjes. Het plafond zat vol met vliegjes die het waarschijnlijk nog wel een nacht gaan volhouden. Goed geslapen het ik dan ook niet… Wat het fietsen betreft; we begonnen met een lekke band. Gisteren hebben we blijkbaar nog niet alle gaatjes gevonden in mijn achterband. Om 0930uur zaten we eindelijk op de fiets. De gehele dag hebben we onverhard gereden en dat kan ik goed aan mijn achterwerk vernemen. Ook Sander is het niet onopgemerkt gebleven en heeft vanavond de pot vaseline weer eens ter hand mogen nemen. In Homa Bay hebben we na 30km gefietst te hebben onze eerste theepauze gehouden en een twintigtal kilometer verder hebben we bij enkele hutjes gelunchd. Toen Sander er een kerel vroeg wat de beste tijd was om de Masai Mara te bezoeken ontstond de volgende dialoog tussen twee kerels; He ‘…’, what is the best time to visit the ‘Mara’? Mmm, don’t know… I would say October; than it’s the dry period. You only have to find a pool so you can see al the game at once…. Nee hoor, ze zijn niet lui…. Vanavond na het eten ben ik nog even de landbrug opgelopen, welke het schiereiland verbind met het vaste land. Hier zaten tal van kenianen te vissen op Tilapia. Eerder op de avond hadden we al een kijkje genomen bij het uitladen van de gevangen Nijlbaars van die dag. Morgenvroeg proberen we met de ‘ferry’ mee te gaan richting Homa Bay.
Vijdag 31-01 “Rustdag” Mbita point – Homa Bay Vandaag een heerlijk relaxed dagje! Ik zit nu in de bar van onze lodge ‘meeting point’ in Homa Bay. Vanochtend was ik vroeg op en heb ik gretig gebruik gemaakt van het feit dat we de beschikking over een douche hadden. Vervolgens hebben we als ontbijt een kop thee genuttigd en zijn we vervolgens richting de ‘ferry’ gegaan die ons naar Homa Bay zou brengen. De boottrip was voor ons de eerste maal dat we ons zonder eigen inspanningen ons voort lieten bewegen. We hebben de gehele reis op dek gezeten in het ochtend zonnetje. De boot werd afgeladen met twee runderen en zat benedendeks vol. Boven was daarentegen niemand te bekennen. Aangekomen in Homa Bay hebben we een lunch genomen (wederom vis) om daarna even met het thuisfront te mailen. Aangezien het vrij prijzig was hebben we enkel de mail gelezen en onze ouders een teken van leven te geven. Aangekomen bij de lodge hebben we onze kleren ‘even’ laten wassen en onze fietsen een snelle onderhoudsbeurt gegeven. Na de douche heb ik hier een ‘Tusker’ biertje in de bar genuttigd tijdens een potje klaverjassen. Had ik misschien beter nuchter kunnen doen, want ik heb wederom verloren…. Na even het dorp ingelopen te zijn, hebben we ruim een uur op ons eten mogen wachten omdat de stroom hier is uitgevallen. Dus de kaars en de zaklamp maar weer eens uit de tas gehaald… Namaqua Dove, Red Knobbed Coot, Little Grebe, Common Buzzard, Pink Backed Pelican, House Sparrow, Great Cormorant, Long Tailed Cormorant, Little Egret, lesser Black backed Gull, Gull billed Tern, White winged Tern, Grey Headed Sparrow.
Zaterdag 01-02 Fietsverslag; Homa Bay – Migori
4¼h / 75.6k / 18.6km/h
We hebben gisteravond besloten om nog een zuidelijke ronde te gaan fietsen. We moeten/willen 7 februari aankomen in Nakuru voor de Safari naar de Masai Mara en in de ons direct omringende regio’s zijn eigenlijk geen bezienswaardigheden waar wij van op de hoogte zijn. Dus dan maar gewoon een rondje langs de Masai Mara. Nadat we vanochtend ons wasgoed gestreken en wel werd afgeleverd konden we de weg op. Wel moest Sander nog even z’n ondergoed uitspoelen daar ie een kleine inschattingsfout had gemaakt.
Ook ik ben nog altijd aan de dunne. Zojuist heb ik hiertegen maar wat drugs ingenomen om dat afwachten het gewenste resultaat blijkbaar ook niet oplevert. De reis van vandaag verliep voorspoedig. Het was dan ook allemaal asfalt van een zeer behoorlijke kwaliteit. Het landschap deed Limburgs aan; het glooiende groene landschap. De laatste kilometers begonnen m’n ingewanden overigens te protesteren. Bij aankomst zijn we eerst even wezen ‘chillen’ in ons nieuwe onderkomen; Sander lag te rusten en ik wat te lezen. Vroeg in de middag kregen we trek; Sander in patat en ik in een grote warme chocomelk. En zowaar; in een relaxte toko tegenover onze lodge hadden ze beide, waarna we nog even boodschappen gedaan hebben en ons eerste Keniaanse ijsje hebben ‘gescoord’. En Hollands als we zijn ook nog een pot pindakaas. De tube die Sander van z’n moeder had meegekregen was allang op en was ons beiden toch zeer goed bevallen, daar waar ik er in eerste instantie toch om moest lachen toen z’n moeder daar mee aan kwam zetten. Bij terugkomst hebben we een hapje gegeten bij de toko tegenover. Twee gebakken eieren met chip’s voor mij en een gestoofde Tilapia voor Sander, eveneens met chips. De keus voor eieren kwam mede voort uit het feit dat ik m’n darmflora weer tam probeer te krijgen, maar bij de aanblik van Sander zin malse visje maakte me toch ietwat weemoedig. Het gegeven dat ik vijf minuten ervoor nog een sprintje naar ons onderkomen had getrokken om tijdig het toilet te kunnen bereiken, maakte niet veel goed, maar sterkte mij wel in mijn besluit. Echter, een gevoel van jaloezie kon ik niet onderdrukken. Ook de (ziekelijke) behoefte aan soda’s heb ik vanavond kunnen weerstaan! Daar waar ik de laatste tijd soda’s bestelde als bier in een kroeg, kon ik me vanavond inhouden. Onderweg hebben we vandaag overigens niet gewoon water in onze bidons gedaan; Sander wilde eens iets anders en had naast het water voor de bidons ook nog een flesje ‘frisdrank’ gekocht. Na twee flinke slokken kwam ik erachter dat het om aanmaak limonade ging…. Aan suikers dus geen gebrek vandaag. Over de fietsstijl van de kenianen wil ik ook nog wel even iets kwijt; fietsen is hier heel gebruikelijk. In de steden zijn er fietstaxi’s en verder worden fietsen erg veel gebruikt voor het transport van goederen. Dit betekent vaak dat ze bergopwaarts moeten lopen, of in ieder geval langzaam naar boven komen. Voor velen hier is het een sport om twee ‘Mzungu’s’ (white men) op de fiets in te halen. Dit betekent vaak dat je heuvel op de mensen inhaalt om in de afdaling daaropvolgend weer gepasseerd te worden dor diezelfde mensen die zich compleet het snot voor de ogen bijtrappen. Het storende hieraan is vaak dat wanneer ze je bijhalen ze plotseling stoppen met trappen…, of dat wanneer je ze wilt inhalen ze ineens als gekken gaan bijtrappen. Iets anders wat regelmatig gebeurd is dat ze je inhalen met alles wat ze kunnen geven, nog net voordat ze afslaan. Toch zijn er soms ook bij, bij wie je lekker in ’t wiel kan gaan hangen, dus niet alleen kritiek want fietsen kunnen ze hier zeker wel! Brown parrot.
Zondag en maandag; 02-02 & 03-02 Fietsverslag; Migori – Lolgorien 5+ h / 59.6km + 9km / 12.x km/h Fietsverslag; Lolgorien – Keroga 5¾h / 80.4km / 13.8km/h Omdat ik gisteren te moe was om m’n ogen open te houden, schrijf ik vandaag het verslag van de dag van gisteren alsnog. Gisteren hadden we een kort dagje gepland; +/- 50km. Na 2.5km hield het asfalt op en konden we onze lol van de onverharde wegen weer op. Ditmaal was de conditie van de weg vrij behoorlijk te noemen. Desalniettemin reed ik na 20km lek. Na dit euvel verholpen te hebben leidde de weg ons door een fraai landschap. We vonden dat het landschap geografisch gezien nog het best is te vergelijken met wat Limburgse en Jura kenmerken, echter zonder het rotsachtige karakter. De begroeiing leek daarentegen op een waar parklandschap. Na 40km kwamen we bij de restanten van wat eens een brug was geweest; het midden stond er nog, maar de ‘op’ en ‘afrit’ waren weggeslagen. Dus fiets op de nek, naar het middenstuk klauteren om er even verder te proberen er weer af te komen. Daar waar ik tot dan toe de gehele dag op kop had gereden, reed Sander na de brug als eerste de bocht om en zag zowaar een slang over de weg wegschieten. Wederom heeft Sander dus een primeur te pakken. Waar hij bij de rit uit Nanyuki als enige een kwartel zag lopen, zag hij nu dus een slang. Dit terwijl beide dieren zeer hoog op mijn verlanglijstje staan. Kort daarop kwam er een jongen achterop fietsen, terwijl wij te voet naar boven probeerden te komen vanwege het mulle zand. Ook hij was op weg naar Lolgorien en dus reden we samen op. Sander was druk in gesprek met de beste man waarop het aanbod kwam om bij ‘een verblijf in zijn
beheer’ te overnachten…; hij bleek beheerder van enkele guesthouses van een of ander Duits project. We namen het aanbod graag aan. Net voor we het dorp bereikten, werden we prettig verrast door een groep bavianen en even verder schoot ook nog een onbekend hoefdiertje voor ons de weg over. Aangekomen in het dorp hebben we ‘enkele’ soda’s genuttigd en boodschappen gedaan voor het avondeten. We moesten ons haasten want de man moest nog voetballen. Hij had een voetbalteam ‘opgericht’ bestaande uit hoofdzakelijk Masai herders. Het dorp ligt op zo’n 30km afstand van het Masai Mara National Reserve waar wij een week later naar toe gaan. Deze Masai mensen zien er in de regel nog traditioneel gekleed uit en dragen ook nog altijd wapens bij zich om de ‘wilde dieren’ te verjagen. Misschien ook niet overbodig aangezien deze mensen eigenlijk allen als ‘herder’ door het leven gaan. We werden uitgenodigd om een potje mee te voetballen. De fietstocht was ons echte niet in de koude kleren gaan zitten (niet veel kilometers maar toch een zware rit), maar ik kon het nalaten. Sander was verstandig en bedankte vriendelijk. Het was min of meer een officiële wedstrijd van 90 minuten met een scheidsrechter. Ik werd op verzoek links voor gepositioneerd en daar heb ik ook nog een leuke kans verprutst. Het veld was verre van vlak en is het best te beschrijven als knollenveld. ‘Mijn’ team deed het aardig in de eerste helft maar in de tweede helft moesten we toch echt het onderspit delven. Dit terwijl Sander zich verkneuterde langs de zijlijn. Hij had misschien nog wel het meeste oog voor onze ‘mascotte’; een klein schattig negertje welke wij gemakshalve ‘droopy’ noemden. Hij had veel weg van Kenny uit Southpark. Zelfs ik begreep wat Sander bedoelde toen hij zei dat je dat negertje zo in je fietstassen zou willen doen. De rest van de avond was kort. Nog snel even een hapje gegeten om daarna als een blok in slaap te vallen.
03-02 Over vandaag kan ik wat korter zijn. Dit waar de weg lang en onverhard was. Mijn aars voelt dan ook weer geheel blauw. Ook is het wel even een beschrijving waard hoe droog je mond kan aanvoelen wanneer je met deze temperaturen over een stoffige weg rijdt. Je tong blijft aan je gehemelte plakken, alsof je tong vastzit aan een ijsje; drinken doe je dan ook niet zozeer vanwege de dorst, maar om je mond vochtig te houden. Het storende aan dagen als vandaag is dat de conditie van de weg je snelheid grotendeels bepaald. En dat geldt voor het klimmen net zo hard als voor het afdalen. De ochtend bestond uit hetzelfde parkachtige landschap als gisteren. Ook hebben we ’s ochtends vroeg nog een Baviaan gezien evenals twee zebra’s. Het tweede deel van de tocht bestond uit een dichter bevolkt gebied met kleine dorpjes. Wat je onderweg ook kan tegenkomen zoals ook vandaag is dat kippen hier altijd bij bosjes met geknevelde poten worden vervoerd. Zo kun je ze bijvoorbeeld aan het stuur van je fiets hangen. Het toppunt tot op heden is echter nog altijd een geit die gekneveld en luid schreeuwend in een teiltje achter op een fiets naar de lokale slager werd afgevoerd. Het vervoer van runderen is ook het vermelden waardig; deze hebben we al herhaaldelijk gezien in kleine pick-ups met daarop een eenvoudige maar erg letterlijk te nemen kooiconstructie.
Dinsdag 04-02 Fietsverslag; Keroga – Kericho
3¾h / 79.4km / 21.2km/h
Vanochtend waren we vroeg op. Om 0800h stonden we buiten. Het was nog fris en we moesten nog even shoppen. Niet veel later waren we aan het afdalen richting Sotik. Hoewel het nog fris was stonden we een uur later in Sotik en hadden we de eerste 25km al achter ons gelaten. De resterende kilometers verliepen minder voorspoedig, hoewel ook hier nog een stuk dalend vals plat in zat. Sander had last van zijn buik en wilde zo snel mogelijk naar Kericho. Ik fietste op zich erg lekker, maar bij het afstappen moest ik erop letten dat ik niet om zou vallen vanwege de spierpijn van het potje voetbal van twee dagen terug. Onderweg zijn we slecht een maal gestopt voor een kop thee. Om 1230h zaten we dan ook al in ons nieuwe verblijf voor de komende twee nachten. Het landschap van vandaag was glooiend. Al vroeg in de ochtend hebben we de hoogste toppen achter ons gelaten en kwamen we in een landschap met hoofdzakelijk thee plantages. Het koloniale karakter was hier nog duidelijk zichtbaar; ik denk dat dit naast de ananas plantages van meneer Delmonte zo ongeveer het enige gestructureerde is wat we tot op heden hier in Kenia gezien hebben. Morgen gaan we naar Kisimu om de opgestuurde binnenbanden op te gaan halen. Nu probeer ik uit te buiken aangezien ik wederom teveel gegeten heb. Dit komt misschien mede doordat ik mijn frustraties aangaande mijn slechte kaartspel probeer weg te eten. En daar waar Sander mij versteld
doet staan door de vele uren slaap, verbaas ik hem door mijn eetlust wat mij de ‘titel’ veelvraat op heeft geleverd.
Woensdag 05-02 Rustdag De opdracht van vandaag was om de binnenbanden uit Kisimu te gaan ophalen. Mijn benen ondervonden vanochtend nog altijd hinder van de voetbalwedstrijd dus de een rustdag werd wel gewaardeerd. Vroeg waren we vanochtend niet, maar het is dan ook niet voor niets een rustdag. Eenmaal op de gewezen plek was het wachten op een vervoersmiddel welke ons richting Kisimu zou kunnen brengen. Na +/- een half uur wachten was het dan zover; we werden als laatste twee in een matatu gepropt. Met twintig man in een bestelbusje. Mijn knieën kon ik nauwelijks kwijt. Desalniettemin verliep de reis voorspoedig. De weg zat weliswaar vol gaten, maar de chauffeur wist ons daar goed over, door, langs of op welke manier dan ook in Kisimu te krijgen. Aldaar aangekomen zijn we meteen de binnenbanden op wezen halen om daarna het centrum even in te lopen richting het Victoria meer. Onderweg hebben we in een boekenwinkel nog 2 boeken gescoord; Sander een Ludlumpje en ik een boek over Afrikaanse religies en filosofie. Bij het meer hebben we een terrasje gepakt om ons rustig op onze literatuur te storten. Na in een westerse tent met Mc Donalds concept onze lunch genuttigd te hebben, begaven we ons weer richting ‘busstation’. Hier werden we al snel opgemerkt en voor we het wisten zaten we alweer in een matatu. Het vertrek liet echter erg lang op zich wachten. In de tussentijd probeerde ik me in mijn boek te verdiepen, maar dit was nagenoeg onmogelijk omdat er onafgebroken kereltjes hun koopwaar onder mijn neus duwden. Eenmaal op weg hadden we snel door dat deze matatu van beduidend mindere kwaliteit was in vergelijking met de heenreis. De chauffeur reed met 1 hand aan het stuur en in de andere hield hij zijn rampje vast. Toen hij toch echt twee handen aan het stuur nodig was, viel het raampje met een kwartslag in de deur. De chauffeur besloot te stoppen en nadat het raampje geheel in de deur verdwenen was konden we onze weg vervolgen. Echter niet veel later reden we onze rechterachterband lek. Voor onze bipsen een welkome onderbreking van plusminus 15minuten. De rest van de reis verliep zonder problemen. Sander was zelfs in staat om te slapen in dat busje….
Donderdag 06-02 Fietsverslag; Kericho – Kedowa
2h / 40.4km / 19km/h
Vanochtend waren we vroeg op. Er stonden ons klimmetjes te wachten, welke we liever in de koele ochtend uren wilden fietsen. Voor 0800h zaten we al op de fiets. Volgens de kaart zou het +/-60km zijn. We kwamen er echter al snel achter dat of de kaart, of de bewegwijzering niet correct was. Twee uur later waren we al in Kedowa en hadden we de koloniale theeplantages rees achter ons gelaten. Voor morgen staat er nog 70km op het programma naar Nakuru. We verwachten eerst nog wat kilometers te moeten klimmen, maar het zal veelal afdalen worden. Sander en ik zijn het eens over het feit dat een volgende gelijkwaardige onderneming ook in een tijdsbestek van 5 weken gepland kan worden. Niet dat we ons vervelen. Sander heeft momenteel niet zozeer de behoefte om afstanden van meer dan 50km te fietsen, waar ik toch liever langere afstanden rijd; net iets meer uitdaging. De laatste twee weken zie ik nu voor me als een relaxte vakantie; het nieuwe is er vanaf en daarmee misschien ook wel de uitdaging. De rest van de dag hebben we ontspannen doorgebracht. Een beetje lezen en kaarten, en voor Sander veel rusten. Ik ben nu alweer twee dagen aan de schijt. Het zit duidelijk nog niet goed met mijn darmflora. Ook vanochtend tijdens het fietsen heb ik de wc rol tijdens een korte stop even ter hand genomen omdat ik het zaakje niet vertrouwde.
Vrijdag 07-02 Fietsverslag; Kedow – Nakuru
3½h / 72.4km / 21.6km/h
Daar gaan we dan…. Ik zit nu in Nakuru in een bank te wachten op Sander die Traveller cheques probeert te wisselen. Gisteren hebben we nog een wandeling gemaakt met Seth in het woud tegenover de lodge. Na een wandeling van +/-2h in een prachtig woud waarin helaas veel illegaal word gekapt, kon ik wederom geen nieuwe vogelsoorten bewonderen. Wel hebben we black & white colobus monkees en Velvet monkees gezien. Bij terugkomst hebben we Seth op een biertje
getrakteerd. Ik voelde me niet helemaal 100% fit dus ben ik op tijd naar bed gegaan. Na nog wat gelezen te hebben bij kaarslicht ben ik gaan pitten, maar ik werd al weer snel gewekt; Sander stond voor m’n deur met het dringende verzoek de wc-rol te mogen gebruiken. Hij voelde zich niet lekker en dat hij het een en ander niet binnen kon houden. Niet zo best dus… Vanochtend heb ik Sander om 0730h gewekt en voelde hij zich al ietsje beter. Zijn nachtrust was verrassend genoeg beroerd geweest. Nadat we allebei ontbeten hadden, zaten we om 0830uur op de fiets richting Mt Londiani. Na twintig kilometer te hebben geklommen, kwamen we op de afslag naar Nakuru en volgde er al spoedig een afdaling van +/-15km. De rest van de rit was redelijk vlak tot 10km voor Nakuru vanwaar het weer naar beneden ging. Aangekomen in Nakuru hebben we dezelfde accommodatie opgezocht als bij ons vorige bezoek aan Nakuru. Na een koude douche zijn we de bankzaken en de Safari gaan regelen evenals het herbevestigen van onze terugvlucht. Het tweede stuk van het verslag van vandaag heb ik zojuist geschreven in het cybercafe omdat de verbinding er uit ligt.
Zaterdag 08-02 Fietsverslag; Menengai krater
1½h – 17.9km / 13.6km/h
Het internetten is het gister dus niet helemaal geworden. Na het internetten hebben we het voor ons bekende ‘Tipsy Restaurant’ weer eens opgezocht. Dit restaurant lag mij nog vers in het geheugen vanwege de overheerlijke mixed grille, welke mijn grijze massa de afgelopen 3 weken heeft mogen verheerlijken. Echter, daar mijn maag gisteren nog altijd van streek was, voelde ik me genoodzaakt om toch een lichtere maaltijd te kiezen; een tosti met salade en een chocolade milkshake. Dit terwijl Sander tegenover mij een mixed grille verorberde. Daarna zijn we weer in onze boeken gedoken en heb ik tevergeefs tot twee maal toe geprobeerd een potje klaverjassen van Sander te winnen. Vanochtend was ik al weer vroeg wakker en bij het krieken van de dag heb ik meteen m’n boek maar weer gepakt. Na een hoofdstukje gelezen te hebben, ben ik gaan douchen en heb ik m’n ‘was gewassen’. Toen ik klaar was, was ook Sander rees ontwaakt en had ook hij zijn boek alweer gevonden. De rest van de ochtend hebben we liggen lamballen tot een uur of 1000h. We zijn eerst nog even wezen ontbijten; een kaas croissant en een chocolade donut. Dit om met een goed gevulde maag de Menengai krater op te fietsen. Het was een flinke klim, maar de beloning was dan ook naar; de top van de op een na grootste krater van Afrika; een prachtig uitzicht! De middag hebben we besteed aan winkelen en internetten. En aangezien ik wat meer vertrouwen had in m’n darmflora heb ik vandaag de zo begeerde mixed grille bij Tipsy toch maar naar binnen geschoven. Op straat kun je hier niet rustig lopen. Je wordt werkelijk naar de kraampjes toe gedreven. Heel extreem, nog wel wat kettinkjes voor de zusters thuis gekocht. We werden er zelfs nog aangesproken op het feit dat we onze fietsen niet bij ons hadden; we worden hier dus al gewoon herkend…. Nu zit ik op onze kamer met een Tusker biertje m’n zonden te overdenken. Dat gaat me nu eenmaal goed af met een biertje. Ik heb zojuist het thuisfront proberen te bereiken en daar kreeg ik mijn lieftallige zuster aan de telefoon. Het is hier nu 2040h en toen ik zojuist over straat liep om te bellen zagen de kenianen er nog zwarter uit…. Het is niet prettig om op dit tijdstip buiten te zijn. Overdag word je geconfronteerd met armoede, immers, bedelende mensen zijn hier geen uitzondering en vooral kinderen kunnen nogal aandringen. Wel valt me op dat uiterlijk wel heel belangrijk is. Toch zie je heel veel mensen met gaten in de kleding. Het lijkt erop dat een colbertje met gaten netter is als een shirt zonder. Dronken mensen zijn het vervelendst. Ik heb echter de indruk dat in dorpen meer word gedronken dan in steden, maar misschien worden we er in de dorpen gewoon vaker mee geconfronteerd. Je kan het aan de tanden soms al zien; als het van die fraaie bruine zijn dan denk je er automatisch van dat eigen gebrouwen bier bij… Voor mijn gevoel zit het fietsgedeelte van de vakantie er zo goed als op. Nog zo’n 250km naar Nairobi en daar hebben we een week de tijd voor. Het idee is dat we langs Lake Elmenteita fietsen en ook nog 1 of 2 nachtjes in de buurt van Hell’s gate vertoeven.
Zondag 09-02 Masai Mara Vanochtend zijn we redelijk op tijd opgestaan. Om 0900h moesten we bij die knakker van ‘Spoonbill Safari’s’ zijn. Voor die tijd wilden we nog even ontbijten bij het ‘broodjeshuis’ van de ochtend ervoor. Aar hebben we ons te goed gedaan aan ‘Westerse’ lekkernijen. Een kaas croissant, chocolade broodje en een appelbroodje voor mij en voor Sander twee broodjes welke op roombroodjes leken. Erg lekker! Met een vuilniszak op onze rug begaven we ons richting Spoonbill. De Spoonbill knakker zou ons begeleiden tot aan de splitsing waar we opgepikt zouden worden door het busje vanuit Nairobi. Dit betekende dat we met de matatu tot voorbij Naivasha werden begeleid. En omdat onze bipsen aardig gemasseerd zijn de afgelopen vijf weken, was het ritje verre van aangenaam te noemen. Vanaf de splitsing hadden we beter vervoer. De weg was weliswaar lang, maar een stuk aangenamer. De kwaliteit van de weg liet uiteraard te wensen over, maar desalniettemin ben ik erin geslaagd om een oogje dicht te doen. Ik had dan ook mijn favoriete zetel; voorin, naast de chauffeur. Het landschap was prachtig en ondanks dat we al veel gezien hebben was dit toch weer anders. Voordat we het park inreden hadden we reeds enorme vlakten doorkruist met gnoes, zebra’s, Thompsen gazellen en ook struisvogels. Om1600h waren we in het park en kon de ‘Safari beginnen. Daarvoor hadden we nog een stop gemaakt om te lunchen. Zelfbediening, en ik heb me dan ook niet ingehouden. Toen we de Masai Mara opreden kregen we naast de vele gazellen al snel giraffen en olifanten te zien. We kregen even de indruk dat we een grote dierentuin waren binnen gereden omdat het op een gegeven moment leek alsof we aan het file rijden waren. Maar na een afslag werd het gauw rustiger; sterker nog, we zijn niemand meer tegen gekomen. Met het wild was het even rustig en het was me al opgevallen dat het even ervoor flink had geregend. We hadden de donderbuien al zien hangen, maar hebben zelf geen druppel gehad. Een groep Hartebeesten en Topi’s waren de eerstvolgende dieren die zich lieten zien. Het gebied is werkelijk fenomenaal; onbeschrijfelijk gewoon! En in de verte zagen we een groep olifanten en giraffen. Als klapper van de dag hebben we een zwarte neushoorn gezien. Geweldig! Aan vogels is hier ook genoeg te beleven. Alleen zie ik ze tijdens het rijden niet door m’n kijker waardoor het niet altijd duidelijk is om welke soorten het gaat. Misschien morgen…. Vlak voor we het kampement in reden zagen we nog enkele Silver backed jackals. Het kampement is vandaag duidelijk verregend. We liggen in een grote tent met veldbedden die enorm doorzakken. De toiletten hebben we wel eens beter gezien. Nu zit ik aan het kampvuur te wachten tot het eten klaar is. Het eten was erg goed. Soep met brood en daar ik dacht dat het daar zou blijven heb ik maar twee keer opgeschept. Het bleef echter niet bij soep; spaghetti met gehakt, groenten en een soort koolsalade volgden. Het enige storende aan het eten was dat we bij een drietal japanners aan tafel zaten. Was niet echt een succes. De enige dame van de drie probeerde nog wat te zeggen, maar sprak geen engels en de twee heren weigerden het gewoon. De dame zit overigens ook bij ons in de auto. Verder zitten er nog drie fransen in; standaard verhaal, slecht engels waarvan 1 totaal niet. Er zit ook nog een Engelsman in onze auto, maar die is enkel geïnteresseerd in ‘grote dieren’. Na het eten dreef er een onweersbui langs. Sander en ik hebben nog even een kaartje gelegd. Onder het genot van een ‘Tuskertje’. Heb ik wederom een nederlaag mogen incasseren. Morgen willen we om 0700h rijden, dus de avond is kort voor ons….
Maandag 10-02 Masai Mara De lariam heeft zijn werk weer goed gedaan. Ik ben om 2300h gaan slapen en om 0330h was ik weer wakker. Maar met een mooie dag in het voorruitzicht kon me dat weinig schelen. Om 0630h stond ik buiten, maar ik was de eerste en er was nog geen ontbijt. Toen het ontbijt eenmaal daar was, konden we ons tegoed doen aan een overheerlijke kop koffie, brood, gebakken eieren en worst. Ongeduldig als ik ben, begon ik me al snel te ergeren aan het trage optreden van onze Engelsman en de Japanse. De Japanse mest na het ontbijt haar tanden nog poetsen om vervolgens voor een half uur in haar tent te verdwijnen. De Engelsman moest daarentegen nog onderhandelen met de Masai over de vergoeding voor zijn te wassen wasgoed. Nadat iedereen zijn zetel in ons voertuig (Landcruiser) weer had ingenomen kon de trip beginnen. Het was bewolkt met een zonnetje uit het oosten. In het zuiden hingen donkere donderwolken. Aan de andere zijde van de berg had het gisteravond hard geregend. De eerste dieren van de dag waren
enkele Velvet monkees. Toen we de vlakten opreden was er weer genoeg te zien. We hadden de dag ervoor natuurlijk al veel gezien, maar het blijft prachtig. Het busje waar we even mee op leken te rijden had iets gezien; cheeta’s. Een vrouwelijk dier met twee (+/-6 maand oude) welpen. De dieren zagen er verregend uit, maar dat weerhield de welpen er niet van om speels met elkaar te stoeien. Om ons heen reden overal busjes en jeeps. Er was in de omgeving dan ook van alles te zien; zo heb ik er ook mijn eerste ‘white bellied bustards’ gezien, oftewel de eerste vogelsoorten uit de familie der ‘trappen’ (Otidae). Ook ben ik, na overleg met Sander, van mening dat we Red necked spurfowl hebben gezien. Dit ondanks het feit dat deze volgens de chauffeur niet voorkomen op de MM. Maar deze zat er daarvoor ook al een naast toen ik van mening was een black kite te zien. Na de cheeta’s was het volgende hoogtepunt een hyena! Helaas te ver weg voor een foto. Toen we even verder stopten voor twee kraanvogels, was er wederom een verrassing. Dit keer geen bijzonder dier, maar Sasha! Ik wist van Bart dat deze ook in deze periode in Kenia zou zijn, maar het tegenkomen van elkaar was toch wel erg toevallig. De daarop volgende uren waren rustiger. We reden door grote vlakten met veelal hoog gras tot we bij de Mara River kwamen zonder veel gezien te hebben. Het was inmiddels na twaalven en dus warm. Intermezzo; Ik zit nu in de eetzaal van het kampement te schrijven en tijdens het schrijven kwam er een boer uit Ameland langs voor een praatje. Een ‘halve’ missionaris die al z’n hebben en houden geïnvesteerd in projecten in derde wereldlanden, had met een aantal vrienden een trip naar Kenia gepland en om een of andere reden was er een ticket over. De boer werd uitgenodigd en heeft de uitnodiging geaccepteerd (wij vermoedden; zich om laten lullen in de kroeg). Hij had nog nooit gevlogen en had zelfs nog nooit in een trein gezeten. Tot Leeuwarden was het hem bekend voor gekomen, maar daarna was hem alles vreemd geweest. Hij had al doodsangsten uitgestaan in de matatu en het eten beviel hem al helemaal niks. Ook had ie in zo’n klein ‘kleien’ hutje geslapen. En toen de vrouw des huize op moest staan voor haar zoontje had ie zich met moeite in kunnen houden; ‘je zou hem toch een smeer verkopen….’. Hij vond dat de missionaris z’n geld beter gewoon in de sloot kon gooien (hier heeft ie misschien op het eerste gezicht wel een punt). Het is dus echt een boer die rechtstreeks uit de klei is getrokken. Hij maakt zich nog het meest zorgen over het vee op zijn bedrijf. Het was de eerste keer sinds 26jaar dat ie niet thuis sliep en de vorige keer was dan ook nog in het ziekenhuis. Ik heb hier samen met Sander 10 minuten m’n lachspieren met Sander iets op kunnen rekken. Tot zover…. Waar waren we, het was inmiddels na twaalven. Bij de Mara river zaten enkele militairen in de schaduw en 1 van hen werd ons toegewezen. We moesten als eendenpullen achter moeder de gans aan lopen tot aan de oever van de rivier. De rivier zat vol nijlpaarden krokodillen. De nijlpaarden waren aardig luidruchtig en de krokodillen zeer schuw. Tijdens het wandeltochtje bleek wel dat niemand een hoge pet op had van onze chauffeur. Eenmaal weer op weg kwamen we weer enkele busjes tegen welke bij een drietal cheeta’s bleken te staan. Maar die hadden we daarvoor al tweemaal langdurig bekeken dus hielden we ze snel voor gezien om op weg te gaan naar een geschikte locatie voor onze lunch. De lunch was uitgebreid en lekker. Wat we allen nog graag wilden zien waren de leeuwen. Volgens de chauffeur zaten ze er wel, maar waren ze mede door het lange gras moeilijk te vinden. We reden na de lunch nog maar goed en wel toen ik het silhouet van een Bateleur zag. Een vogel welke ik graag hoopte te zien tijdens deze vakantie. Even verder zagen we twee Secretary birds, eveneens prachtig. Hierop volgenden rustiger uurtjes over de vlakten. Nog wel een grote kudde olifanten gezien evenals een zeer grote kudde buffels. De chauffeur leek hard op zoek naar leeuwen en informeerde hier en daar ook bij zijn collega’s die we tegenkwamen, maar ook deze hadden ze nog niet gezien. Tot op een gegeven moment een van de Fransozen iets zag en om mijn kijker vroeg. Het bleken twee leeuwinnen te zijn. Volgens onze chauffeur waren ze de groep kwijt, maar na even gezocht te hebben konden we de groep helaas niet vinden. Niet veel later zagen we een achttal busjes bij elkaar; daar was dus naar alle waarschijnlijkheid iets te zien wat niet erg algemeen was. Toe wij er aankwamen stond er nog maar een busje en er bleek een luipaard op een rotsachtige helling te lopen; schitterend. Voor de herinnering hebben we nog een foto gemaakt alhoewel ik betwijfel of er op de foto iets te zien is wat op een luipaard lijkt. Terug op de ‘camping’ heb ik genoten van een lekkere douche en een goede maaltijd. Na de maaltijd hebben we nog even met twee van de vier Amelanders wat gedronken wat erg gezellig was. Morgenvroeg gaan we een game drive maken nog voor het ontbijt; +/-0630h rijden. De chauffeur bleek toch de beroerdste niet te zijn. Enkel z’n sociale vaardigheden laten te wensen over. Bijna vergeten; ik heb vandaag een viertal Harlekijn kwartels gezien…! (en ook nog een groep mongooses)
White bellied bustard, Bare faced go away bird, Secretary bird, Bateleur, Harlequin quail, Red necked spurfowl, African wattled plover, Yellow mantled widowbird, Isabelline wheatear, Northern wheatear, Sooty chat, Hildebrandt’s Starling, Barn Swallow, Rufous chested Swallow, Rosy breasted Long claw, Yellow throated Long claw, White throated Bee eater, Laughing dove, Hooded Vulture.
Dinsdag 11-02 Masai Mara Het is nu 0600h. Wederom slecht geslapen. Ik ben de eerste die op is zo lijkt het. Om 0515h ben ik al opgestaan; weer diarree…. En zojuist heb ik onze Franse buren (op verzoek) gewekt. Kijken of de Japanse en Engelsman iets sneller zijn vandaag. Helaas begon het om 0515h te regenen en het regent nu nog steeds. Een mooi zonsopkomst zit er dus niet in, maar we zien wel wat het gaat worden. Het was weer wachten op de Japanse…. Gelukkig bleef het zo goed als droog. We hebben weer mogen genieten van de omgeving, maar aangaande het dierenleven viel er weinig te beleven. De terugreis was verre van saai. De weg was zeer slecht en de regens van de afgelopen dagen hadden daar geen goed aan gedaan. Met aanzienlijke snelheid reden we door Masai land. Onderweg nog Zebra’s Gnoes, giraffen, bavianen en gazellen gezien. Ook hebben we nog enkele ‘Southern Ground Hornbill’s’ gezien. De asfalt weg eenmaal bereikt was de rit een stuk comfortabeler. Lang duurde dat echter niet want kort daarop was onze eerste pauze. We kwamen als laatste aan, maar waren er als eersten weer weg. Alleen waarheen was ons niet duidelijk…. We reden eerst 100m terug om vervolgens van de verharde weg het struikgewas in te rijden. Na +/-1km door niemandsland gereden te hebben, kwamen we op een onverharde weg uit. De weg leek echter meer op een half droge rivier. Een enkel busje met toeristen volgde ons. Na vele kilometers door deze rivier te zijn gereden, hebben we toch maar eens gevraagd wat daar de reden van was. Wat bleek; een brug op de weg naar Narok was vernield door de regens van de afgelopen nachten. Met een omweg bereikten we ons doel, de lunch in Narok. Na de lunch reden we richting Naivasha, maar de donkere wolken voorspelden niet veel goeds. Kort daarna gebeurde het onvermijdelijke; enorme slagregens. De chauffeur kon de gaten in de weg nauwelijks meer van elkaar onderscheiden. En tot overmaat van ramp viel zijn zijraampje ook nog half in de deur. De auto was/is overigens ook wel een beschrijving waard. Het enige werkende instrument op het dashboard is de benzine meter. Het hele dashboard leek los te zitten en onder het stuur zaten de draden in elkaar gedraaid alsof ie zojuist was gestolen voor een joyride. De voorruit werd gecamoufleerd door een ster welke de gehele voorruit bestreek. Tijdens de regens passeerden we enorme groepen ooievaars die leken te schuilen voor de regen. Aangekomen bij ‘de splitsing’ was ik blij dat ik weer naar het toilet kon. De rest van de rit naar Nakuru was vanwege m’n maagkrampen en m’n behoefte aan een toilet verre van aangenaam. Aangekomen bij ons hotel bleken de fietsen er nog altijd te staan. Na een snelle douche zijn we nog even naar Tipsy Restaurant geweest; ik een yoghurt met toast en witte bonen in tomaten saus en Sander een kwart kip met chips. Southern Ground Hornbill, White Stork, Grey backed Fiscal, Yellow billed oxpecker, Lesser Striped Swallow, Rufous naped Lark, Little bee eater, rock Dove.
Woensdag 12-02 Fietsverslag; Nakuru – Lake Elmenteita
3½h / 57,8km / 16.7km/h
Vandaag hebben we Nakuru voor eens en voor ‘…’ achter ons gelaten. Een korte rit naar Lake Elmenteita. Dit is een zout water meer, evenals Lake Bogoria. We hebben een toeristische route genomen en dat pakte goed uit. Het merendeel bleek verhard en de omgeving was even rusgevend als fraai. Naast de Thompsen-, Grants gazellen, Impala’s en zebra’s, hebben we ook nog een secretary bird mogen bewonderen. Bij het meer hebben we rustig een stukje rond het meer gereden met de verrekijker bij de hand. Sander spotte zelfs nog een grote blauwe kameleon wat mij weer een lekke voorband opleverde. Daarna zijn we langs de snelweg een slaapplek gaan zoeken. We zijn terechtgekomen in een vaag dorp met enkel eetgelegenheden. En het enige dat deze lijken te verkopen is ‘choma’. Alle toko’s hier hebben hetzelfde. Choma is geit van de BBQ. Wij hebben samen een achterbout soldaat gemaakt! Na
een half uurtje uitbuiken, ben ik nog weer even enkele uurtjes naar het meer wezen wandelen. Wederom bijzonder veel vogels gezien; uitzonderlijk! White bellied Tit, Little rock Thrush, Cardinal Woodpecker, Red Fronted tinkerbird, Hoopoe, Hybrid Love bird, Common Kestrel, Pied Avocet, Black Tailed Godwit, Kittliz’s Plover, Three banded Plover, Blacksmith Plover, Temminck’s Courser, Northern Shoveler, Northern Pintail, Fulvous Whistling Duck, Black heron, Great Egret, Grey Heron, African Spoonbill, Grey Headed Gull, Whiskered Tern.
Donderdag 13-03 Fietsverslag; Lake Elmenteita – Lake Naivasha
5¼h / 76.6km / 14.7km/h
Vroeg op pad. Ook vandaag hebben we voor de toeristische route gekozen. Dit betekende veel, heel veel klimmen. We zijn onder langs een top van meer dan 2800m gefietst. We hadden gehoopt dat wanneer we eenmaal boven waren, we relaxed konden afdalen. Dit viel echter tegen. Het begon al slecht doordat we een afslag naar beneden hadden gemist. Hierdoor moesten we het eerste stuk soms zelfs over voetpaden afdalen. Ik heb er nog een mooie buiteling gemaakt doordat mijn voortasjes steeds tegen de rotsen stootten. Weer op de goede weg was er reden tot klagen over de kwaliteit ervan. De weg langs het meer bestond vaak uit heel zacht zand; bijna gewoon stof. Tijdens de beklimming zijn we nog even voortgeduwd door twee hulpvaardige kinderen en als beloning hebben we ze wat koekjes gegeven, maar die kinderen waren nu toch ook wel erg handig geweest. De laatste 10km waren weer asfalt. Ik was blij dat we er waren; ik had vandaag pap in m’n beentjes. Dit kwam misschien ook omdat ik na de Choma van gisteren weinig meer heb gegeten. De camping is erg relaxed. We staan met zicht op het meer. En toen ik zojuist de kaars probeerde te ontsteken om wat te gaan schrijven, liep er plots op 10 meter achter me een hippo langs het water. Weliswaar waren de nijlpaard en ik van elkaar gescheiden door een draad, maar de koeien hadden daar vanmiddag weinig moeite mee; er ging er een overheen en een tussendoor…! De douches waren helemaal uitzonderlijk; warm water en zeker geen pisstraal. Het eten is hier echter wel duur, dus daarom hebben we in een klein dorp een kilometer hiervandaan een hapje gegeten. Maar ondanks het eten is deze camping een echte aanrader. Het fietsen naar het dorp was erg pijnlijk; dat onze bipsen beurs waren was ons bekend, maar wanneer je zonder fietsbroek vertrekt, wordt dat nog eens pijnlijk duidelijk. Sander kon niet eens meer zitten en is van ellende alvast in de tent gaan liggen om maar niet te hoeven zitten. Mijn bips is ook niet ongevoelig en we kijken daarom ook nog niet uit naar de vliegreis. Tijdens het opzetten van de tent begon het vanmiddag te regenen. En ook bij terugkomst van het eten was het niet droog. Vanavond hebben we even geteld, maar we hebben toch al 8 dagen regen gehad. En dat is hier in het droge seizoen toch vrij uitzonderlijk. Morgen staat er een fietstochtje door Hell’s gate op het programma. Ik weet niet goed wat er van te verwachten, dus we zullen wel zien.
Vrijdag 14-02 Fietsverslag; Hell’s gate 3¾h / - 45.7km / 12.6km/h Vandaag was het weer eens een rustdag. Vanochtend hebben we Hell’s gate bezocht. Bij de ingang stond aangegeven dat de Buffalo trail was afgesloten voor wandelaars en fietsers. Dit omdat daar in september vorig jaar een groep leeuwen was gesignaleerd. En uiteraard waren juist wij van plan de Buffalo trail te fietsen. We hebben ons niet tegen laten houden en zijn gewoon gaan fietsen. Veel wild hebben we niet gezien, laat staan leeuwen; wel veel zebra’s en verder een paar gazellen, giraffen, warthog’s en hartebeesten. Ook de Lammergier hebben we niet gezien. Wel hebben ze er een energiecentrale. En wel een die op de thermische energie, aanwezig door het vulkanisme in dit gebied. Een prachtig staaltje techniek, hoewel de lucht er minder prettig voor de neus was. Het landschappelijke elementen in het park waren er wel erg bijzonder. We hebben geprobeerd het op de gevoelige plaat vast te leggen, maar of dat gelukt is, is met dergelijke foto’s twijfelachtig omdat perspectief vaak lastig is te fotograferen. Nadien hebben we op de camping wat liggen lamballen; Sander met z’n boek en ik met m’n verrekijker. Ons avondmaal hebben we in dezelfde toko als de dag ervoor gegeten. De samosa’s zijn er erg goed; dit zijn een soort kleine Vietnamese pasteitjes. Zojuist heb ik wederom twee potjes met kaarten verloren. We werden nog even onderbroken door twee passerende hippo’s. Toen we onze buren (japanners) hierop attendeerden pakte de heer des tent z’n maclite en zette de hippo’s in de spot lights…. Met een hels kabaal maakte het dier zich uit de
voeten. De koters van de buren wisten niet wat er aan de hand was en de paniek sloeg enigszins toe. Uiteindelijk heeft iedereen een hippo gezien…. Op dit moment zijn er nog heel wat mensen aktief. Over de camping rijden allemaal auto’s met jongelui. Onze buren hebben de jackpot; zo’n twintig jongelui op enkele meters afstand. Wij hebben meer geluk; bij ons lopen ze alleen langs en momenteel ondervinden we enkel hinder van een autoradio. Na ja, morgen zijn we hier weer weg. De op een na laatste dag alvorens we in Nairobi aankomen. Purple Heron, Spectacled Weaver, Abyssinian wheatear, Nubian Woodpecker, African grey Hornbill, Black Crake.
Zaterdag 15-02 Fietsverslag; Lake Naivasha – Mt Longonot
2¼h / 52.2km / 24,2km/h
Het was vandaag inderdaad een kort fietsdagje en daarmee ook een relaxed dagje. Waar mijn benen de voorgaande twee dagen niet echt lekker voelden, deden ze dat vandaag wel. Het gebied ‘Rift Valley’ was erg rijk aan bewonderenswaardige landschapselementen, hoewel er verder weinig te zien was. Aangekomen in dit dorp, welke is gebouwd om een splitsing (dezelfde splitsing als waar we van vervoer hebben gewisseld op weg naar de MM), zijn we eerst gaan lunchen. Vervolgens zijn we even wezen uitbuiken. Sander had gisteren weer last gekregen van z’n kies; vlak voor vertrek heeft ie een ‘halve’ wortelkanaalbehandeling gehad. De zenuw was toen al dood waarop z’n kies is uitgeboord waarna er een noodvulling is geplaatst. Hij heeft geprobeerd de pijn te onderdrukken met de roze rakkers, maar tevergeefs. Ook had hij een ‘doe-het-zelf’ setje meegekregen van de tandarts; een blinkende haak en twee minuscule boortjes. Ik kreeg de twijfelachtige eer om in de mond van King SD te mogen boren. Met de haak de noodvulling verwijderd om met de boor in zijn kies te mogen porren. Er kwam een hoop troep uit, maar dat was ook te verwachten. Hij probeert nu te pitten. Hij heeft het avondeten laten schieten omat ie dat logischerwijs niet zag zitten met z’n tand. Vanmiddag heeft ie z’n ouwelui nog proberen te bereiken om z’n tandarts te laten raadplegen. Waarschijnlijk is dat wel gelukt hoewel dat niet was meegevallen. Ook hebben we vanmiddag enkele souveniertjes gekocht; twee batik tekeningen en een echt authentiek Masai kleed voor Sander. Morgen is het nog een goeie 60km naar Nairobi en het is te hopen dat Sander z’n kiespijn wat afzakt…. We beginnen in ieder geval met een leuk klimmetje…
Zondag 16-02 Fietsverslag; Mt Longonot – Nairobi
3h / 61km / 20.6km/h
We zitten nu in Nairobi. De rit van vandaag was inderdaad kort en het wegdek was evenals gisteren zeer goed; het deed bijna bekend aan. We begonnen met een 10km lange klim. Onderweg zijn we nog even bij een viewpoint gestopt om wat souvenirs te kopen…; ik een mooi hoofddeksel en Sander een schapenbontje voor bij het haardvuur. Het fietsen ging lekker vandaag. En ook Sander fietste lekker ondanks het feit dat ie gisteren het avondeten heeft laten schieten. Het fietsen zit er nu dus echt op. Geen vliegen meer, geen stofbaden van voorbij razende auto’s, geen blauwe kont op een hard zadel en geen ergernissen aangaande de kwaliteit van de wegen…. Nairobi is echt een enorme stad. Groot en ranzig bovendien, het stinkt hier op veel plaatsen. Hoewel dit niet iets specifieks is voor grote steden, want stank is hier in Kenia heel gewoon. Afval verbranden ze gewoon langs de kant van de weg en het maakt ze weinig uit of dit in of buiten de stad is. En als er ergens een markt is, dan is er ook rottend fruit. Nadat we een degelijk hotel opgezocht te hebben, met behulp van de Lonely Planet, zijn we eerst siësta gaan vieren. Vervolgens zijn we even Nairobi in gelopen op zoek naar geld en op zoek naar internet. Na de boodschappen zijn we op zoek gegaan naar een bioscoop. We hebben er drie gevonden. In de eerste draaide een Jackie Chan film en een andere onbekende. In de tweede draaide Lord of the Rings welke ik al gezien heb en dezelfde film als welke wij reeds in het vliegtuig hebben mogen aanschouwen. In de derde bios draaiden ze Windtalkers met Nicolas Cage. De laatste is het geworden. De film zou om 1800h beginnen en toen wij er dan om 1755h aankwamen was ie al begonnen. Het geluid was erg slecht en het was dan ook slecht te verstaan. En af en toe had je het idee dat er een matatu in de zaal stond of ieder moment naar binnen kon rijden. Naderhand zijn we een hapje gaan eten in een vage afhaal toko; was ook eenmalig…. Zojuist heb ik weer een potje klaverjassen verloren en Sander is reeds aan zijn nachtrust begonnen. Hij heeft
vanavond weer last van zijn kies gekregen, maar we hebben hier een spiegel en dus heeft ie zichzelf een behandeling gegeven. Of mijn behandeling is hem gewoon niet bevallen natuurlijk. Red napped Lark.
Maandag 17-02 Het was weer een heerlijk Lariam nachtje. Ik heb slechts drie uurtjes kunnen slapen. Sander heeft eveneens slecht geslapen vanwege zijn kies. Vanochtend zijn we naar het Nationaal museum geweest en naar het slangenhuis. Het was beide wel aardig, maar weinig indrukwekkend. Voor de middag en avond stonden er films op het programma. In de middag hebben we Lord of the Rings gekeken en vanavond hebben we I-spy gezien. De laatste is geen aanrader…. Voor morgen staat Nairobi National Park op het programma met als afsluiter de nieuwste James Bond.
Dinsdag 18-02 Hier zijn we weer voor de een na laatste keer. Ik heb heerlijk geslapen vannacht. Na een hete douche zijn we er weer op uit getrokken; eerst de geldzaken geregeld, daarna de Safari om vervolgens het nationaal archief te bezoeken. Het archief was wel geinig. Daarna hebben we ontbeten. De eerste meevaller van vandaag was dat we slechts met z’n tweeën in het Safari busje zaten. In eerste instantie kreeg je de indruk dat je in de beekse bergen rond reed; asfaltwegen en de Skyline van Nairobi op de achtergrond. Een rare gewaarwording. Maar al spoedig kreeg ik al snel weer het Safari gevoel; zoeken naar wild. Van Nairobi zag je zo af en toe de Skyline en soms kwam er een vliegtuig over. Toch was het park gevarieerd en kreeg je maar weinig mee van de miljoenenstad. Nieuw voor ons waren de ‘Eland’ en de witte neushoorns. Sander zag de eerste neushoorn samen met een ‘jong’. Kort daarop zagen we er nog twee en niet veel later zag Sander er nog een vrij dichtbij. Ik heb nog een Hartlaub’s bustard in de kijker gekregen; erg mooi. Het filmpje van vandaag was dus James Bond; hij viel ons zeker niet tegen en we konden hem dan ook zeker waarderen. Morgen wordt een vaag doch druk dagje; we willen indien mogelijk het parlement bezoeken, een filmpje pakken, spullen inpakken, naar het vliegtuig fietsen en uiteindelijk kijken of de fietsdozen er nog staan. En dus heb ik stress…. Hartlaub’s bustard, Fawn coloured Lark, White Faced Whistling duck, Red billed Teal.
Woensdag 19-02 Fietsverslag; Nairobi – Nairobi Airport
1h / 19km
Vandaag een vaag dagje. Veelal wachtend. Na een ‘ochtend wandeling’ hebben we besloten om toch maar een filmpje te pakken. Eentje met Sandra Bullock. Was zeer grappig. Daarna onze fietsen op gehaald en tot mijn verbazing stonden onze fietsdozen er ook nog. Een andere meevaller is misschien dat we niet hoeven te betalen voor de fietsen, maar misschien is het te vroeg om daarom te juichen….
