Zuwe Mobiliteitscentrum

Adres: Zuwe Zorgcentrum Woerden Zaagmolenlaan 4, 3447 GS Woerden Telefoon: 0348-428040 E-mail: [email protected]

Zuwe Mobiliteitscentrum

Inhoud

Colofon

1.

Dit is een uitgave van het Zuwe Mobiliteitscentrum Zaagmolenlaan 4, 3447 GS Woerden

Voorwoord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1

2. Inleiding . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 3. Vijf jaar Zuwe Mobiliteitscentrum . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 4. Persoonlijke loopbaanontwikkeling I Alice Kramer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 5. Biografisch werken en andere opdrachten . . . . . . . . . . . 10

Redactie: Henk Lyklema Marieke van der Meij Dorien Houben

7. Zelfsturend leren en transformatie . . . . . . . . . . . . . . . . . 17

Met dank aan de openhartige bijdragen van John, Cas, Tiny, Alice, Johanna, Renske, Marja, Lianne, Nienke, Onno, Tonke, Monique, Esther, Karin, Coriene, Jessica, Caroline, Lisette, Ton en Wilmy.

8. Persoonlijke loopbaanontwikkeling III Karin Willebrands . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21

Vormgeving: Caroline van den Akker

9. De vier dimensies. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Alle rechten behoren bij de respectievelijke rechthebbenden.

6. Persoonlijke loopbaanontwikkeling II Onno van der Worm . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15

10. Ervaringen van leidinggevenden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26 11. Nawoord. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28

Oktober 2009, Woerden

spiritueel

sociaal

fysiek

mentaal

1. Voorwoord Persoonlijke groei en ontwikkeling is van uzelf, maar er is altijd professionele hulp! Het lijkt nog zo kort, vijf jaar Zuwe Mobiliteitscentrum, maar het is niet meer weg te denken bij Zuwe Zorg en Zuwe Hofpoort Ziekenhuis. Toen het Mobiliteitscentrum startte hoorden we vaak in onze organisaties “nee, medewerkers gaan hier nooit weg”. Vijf jaar en 800 aanmeldingen verder zien we dat er een grote vraag is naar de professionele support van het Mobiliteitscentrum. Het Mobiliteitscentrum wordt ingeschakeld bij vragen als: hoe kan ik verder groeien in mijn werk, welke uitdagingen heb ik nodig de komende tijd, wanneer ga ik echt stralen tijdens mijn werk, hoe kan ik persoonlijke coaching krijgen, wie kan mij helpen met sollicitaties, hoe gaat het als ik echt iets anders wil gaan doen, hoe ga ik om met de balans werk en privé. Het Mobiliteitscentrum is een goede plaats om de vragen die u heeft mede helder te krijgen. Natuurlijk geven Henk Lyklema en zijn collega’s geen kant en klare antwoorden op die vragen, maar zij kunnen helpen bij de continue uitdaging van persoonlijke groei en ontwikkeling van alle medewerkers. Het Zuwe Mobiliteitscentrum is er voor iedereen. John Taks kan uit eigen ervaring spreken: “ook ik heb een aantal gesprekken met Henk gehad over de vragen die mij bezig hielden; doe ik de goede dingen, doe ik ze op de juiste manier of zijn er andere opties voorhanden. Het spiegelen en reflecteren met medewerkers van het Mobiliteitscentrum is zeer waardevol.” We zien dat veel zorginstellingen ontwikkeling van medewerkers belangrijk vinden. Dit vertaalt zich vaak concreet in scholingsprogramma’s. Zuwe Zorg en Zuwe Hofpoort Ziekenhuis willen meer dan het aanbieden van scholing alleen. Het Mobiliteitscentrum is hier een voorbeeld van. Wel vinden wij dat persoonlijke groei en ontwikkeling met name een eigen verantwoordelijkheid is. Het Mobiliteitscentrum kan onze medewerkers hierin een helpende hand bieden. Wij zijn continu bezig met het behoud en aantrekken van zorgprofessionals. Mensen die topkwaliteit in hun werk nastreven, werkplezier uitdragen en werkzaam willen zijn bij een gezonde en doelmatige organisatie. Hierbij feliciteren we Henk en zijn medewerkers met dit mooie jubileum, maar wensen ook onze medewerkers veel plezier en succes met deze ondersteuning. We spreken de hoop uit dat we nog vele jaren een beroep mogen doen op ons Zuwe Mobiliteitscentrum: het is er tenslotte voor, door en met onze medewerkers. John Taks Raad van Bestuur Zuwe Hofpoort Ziekenhuis Cas Kruidenberg Raad van Bestuur Zuwe Zorg

Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 1

2. Inleiding

In 2004 kregen we wel eens de vraag of je bij mobiliteit moest denken aan rolstoelen of personenbusjes. Nu, vijf jaar later is het Zuwe Mobiliteitscentrum een begrip geworden voor het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis en Zuwe Zorg. In het kader van het vijfjarig jubileum van Zuwe Mobiliteitscentrum is dit boekje ontstaan. We laten mensen aan het woord die in traject zijn geweest en combineren dat met onze filosofie en werkwijze. Hoewel onze locatie in de kelder van het Zorgcentrum in Woerden anders doet vermoeden, heeft het Mobiliteitscentrum een mooie ontwikkeling doorgemaakt. Zelfs de ruimte heeft hieraan bijgedragen. De rust en de stilte van de kelder sluit volledig aan bij ons idee dat we aandacht willen geven aan de vraagstukken waarmee mensen bij ons komen. Tenslotte gaat het niet over koetjes en kalfjes en is privacy een belangrijk gegeven. Loopbaanwerk is hard werken, daar zijn al velen achter gekomen! We zien een ongelofelijke bereidheid om hierin te investeren zoals men zich op de soms zeer pittige opdrachten stort om er van te leren. Dat levert vele mooie en emotionele momenten op. En soms ook hilarische, zoals die keer dat iemand kort na binnenkomst zei: “Jij moet maar zeggen of ik applicatiebeheerder kan worden op de ICT afdeling, jij weet dat wel!”. Of de keer dat iemand zich meldde bij het “mobilisatiecentrum”. Als je je meldt bij het Mobiliteitscentrum betekent dat niet per definitie dat je naar een andere afdeling of organisatie vertrekt. Na een traject kan iemand ook met nieuwe motivatie in zijn functie blijven. Tenslotte gaat het bij het Mobiliteitscentrum om mensen en om groei, of dat nu persoonlijk is of beroepsmatig. Tiny Littel (l) Henk Lyklema (m) Marieke van der Meij (r)

2

Zuwe Mobiliteitscentrum / 5 jaar in beweging

Henk Lyklema, hoofd Na zeventien jaar in allerlei managementteams te hebben gewoond had ik een grote behoefte om bij te dragen aan persoonlijke ontwikkelprocessen van mensen. De klik met Zuwe is er op veel fronten. Er werken binnen Zuwe veel mensen met een grote bereidheid te leren. Kijk maar eens naar de mensen die in dit boek hebben geschreven. Allemaal hebben ze dappere stappen gemaakt. Dat ging soms echt niet zonder de nodige emotie maar wel altijd vanuit zelfsturing. Zo langzamerhand komen we op elke plek in de organisatie wel iemand tegen die in traject geweest is. Het is bijzonder te voelen dat ik getuige mocht zijn van die belangrijke momenten waarin de keuzes zijn gemaakt. Weet je wat de zuwenaar tot zo’n fijne collega maakt? Je kunt echt met ze lachen en - als het nodig is - ook huilen. Waar vind je dit nog? En: Zuwe is geen intensieve menshouderij, er werken heel veel scharrelmensen! Marieke van der Meij, reïntegratiecoach Het bereiken van persoonlijke groei van mensen is de drijfveer in mijn werk. Het geeft mij voldoening als mensen na een soms moeilijke periode de draad weer oppakken en met hernieuwde energie aan het werk gaan. Elk loopbaan- of reïntegratietraject is een ontdekkingsreis, je weet niet wat er gaat komen. Het feit dat Zuwe belang hecht aan mobiliteit van haar medewerkers vind ik een voorwaarde. Het uit zich dagelijks door de constructieve en laagdrempelige samenwerking met collega’s. Ik hoop dat medewerkers de weg naar ons Mobiliteitscentrum makkelijk blijven vinden! Tiny Littel, medewerker Augustus 2004 ben ik begonnen bij het Zuwe Mobiliteitscentrum. Een uitdaging om te gaan werken bij een nieuwe afdeling in de organisatie. De ochtend dat ik in de kelder van het zorgcentrum aankwam stond er in onze kale kamers een leeg bureau, een PC (nog aan te sluiten) en wat losse kantoorartikelen. In oktober 2004 zijn we van start gegaan. In de afgelopen vijf jaar hebben we veel collega’s gezien bij het Mobiliteitscentrum. De aanmelding loopt (meestal) via mij waardoor er veel contact is met de kandidaten. Het is mooi om te zien hoe mensen hier aarzelend binnenkomen en na het doorlopen van een traject gemotiveerd en zelfverzekerd weer hun weg gaan.

Zuwe Mobiliteitscentrum / 5 jaar in beweging

3

3. Vijf jaar Zuwe Mobiliteitscentrum

Zuwe Hofpoort Ziekenhuis en Zuwe Zorg Zuwe is een organisatie met vele gezichten. Aan de ene kant is er het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis in Woerden waar 1.250 mensen werken. Daarnaast is er Zuwe Zorg met 2.500 medewerkers. Onder deze tak vallen onder meer de verpleeghuizen, thuiszorg, jeugdgezondheidszorg, dieetadvisering, welzijn, cursusbureau en maatschappelijk werk. Het Zuwe Mobiliteitscentrum werkt als centrale voorziening voor beide organisaties, de kosten worden gezamenlijk gedragen. Waar gesproken wordt over Zuwe, wordt bedoeld: Zuwe Hofpoort Ziekenhuis en Zuwe Zorg.

Korte ontstaansgeschiedenis 2003 De ketenzorg tussen Zuwe en het Hofpoort krijgt vorm. 2004 Op initiatief van de gezamenlijke hoofden P&O wordt het Mobiliteitscentrum opgericht om houvast te bieden aan medewerkers in hectische tijden. 2004 In oktober start het Mobiliteitscentrum met de eerste kandidaten. 2007 Uitbreiding met een reïntegratiecoach. 2009 Eerste lustrum Zuwe Mobiliteitscentrum.

Doelstelling Het Mobiliteitscentrum heeft een ontwikkelingsgerichte (preventieve) aanpak. Dat blijkt uit de hieronder beschreven hoofddoelen: • Het behouden van medewerkers voor Zuwe • Het bieden van loopbaan-coaching voor alle medewerkers • Het bieden van kansen voor medewerkers in de reïntegratie- of herplaatsingspositie • Voldoen aan de verplichtingen van de Wet Poortwachter

Visie Het Zuwe Mobiliteitscentrum hanteert de volgende visie-elementen. 1. Het centrum staat open voor alle medewerkers. Iedereen van hoog tot laag kan een beroep doen op het Mobiliteitscentrum voor loopbaancoaching. Het is een onafhankelijk (HRM) specialisme waar je als medewerker in alle rust aan je loopbaan kunt werken. 2. Zowel het Hofpoort Ziekenhuis als Zuwe Zorg vinden mobiliteit (personele beweging of ontwikkeling) belangrijk en zetten daar ook iets tegenover. Elke vacature wordt eerst bij het Mobiliteits-

4 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging

centrum uitgezet waarmee medewerkers in traject voorrang krijgen. Het matchen van de vacatures is de tweede kerntaak van het Mobiliteitscentrum. Jaarlijks worden zo’n 270 vacatures gematcht. 3. Zingeving speelt een belangrijke rol bij mobiliteit van medewerkers en organisaties. Kernwoorden hiervoor zijn bezieling, zelfsturing en transformatie. Het Mobiliteitscentrum ondersteunt de medewerkers bij deze en andere zingevingsvraagstukken. 4. Goed afscheid nemen van de organisatie is belangrijk. Zowel voor de medewerker die met positieve motivatie kan kiezen voor een volgende stap als voor (het imago van) de organisatie.

Wat doet het Mobiliteitscentrum? De grootste groep (loopbaankandidaten) meldt zichzelf aan met een loopbaanvraag. Maar ook ziekte of reorganisaties kunnen redenen zijn voor aanmelding. Deze medewerkers worden aangemeld door hun leidinggevende. We hebben het dan over reïntegratie of herplaatsing. In alle gevallen kent het loopbaantraject twee fasen: de onderzoeksfase en de verwervingsfase. In de eerste fase gaat het om bewustwording, ontdekken, evalueren, herijken en vaak: verwerken. Ter afsluiting van deze fase wordt de ontwikkelrichting in het persoonsen beroepsprofiel vastgelegd. In de tweede fase gaat het om solliciteren en alles wat daarmee te maken heeft. Reïntegranten worden bewust niet medisch benaderd door het Mobiliteitscentrum maar vanuit transformatie (zie hoofdstuk 7). Daarmee is een reïntegratie vraagstuk grotendeels een loopbaanvraagstuk. Loopbaanvraagstukken hebben bijna altijd te maken met situatie (context), levensfase en socialisatie. Beroepsmatige ontwikkeling en persoonlijke ontwikkeling gaan altijd samen. Mobiliteit is een samenspel van leidinggevende, PO&O en soms arbo. Het traject kan op verschillende manieren eindigen. Iemand kan een andere functie binnen of buiten de organisatie vinden, een opleiding volgen, maar ook blijven in de huidige functie (met nieuwe inzichten en/of motivatie). De loopbaanstappen zijn niet altijd groots en meeslepend, het is vaak de persoonlijke groei of ontwikkeling die mensen gemotiveerd aan de slag doet gaan.


3% 22%

Aanmeldreden

9% 6%

5%

carrière ontwikkeling herplaatsing herplaatsing (Sociaal Plan) loopbaan pre-reïntegratie reïntegratie

55%

Van 2004 tot heden hebben zich zo’n 800 mensen aangemeld bij het Mobiliteitscentrum, waarvan de meesten met een loopbaanvraagstuk. Dit beeld is in alle vijf jaren redelijk constant geweest. In de loopbaangroep zijn ook de mensen opgenomen die kwamen voor coaching op hun persoonlijke ontwikkeling. De carrière ontwikkeling groep is de kweekvijver voor de zwaardere functies. De verhouding eigen aanmelding (loopbaan) met de prioritaire groepen (reïntegranten en herplaatsers) is ongeveer 50%-50%. Er zijn herplaatsers die onder het Sociaal Plan vallen en reguliere herplaatsers, bijvoorbeeld bij ontslag- of functioneringstrajecten. We maken een onderscheid tussen reïntegranten (verzuim) en medewerkers bij wie de functie op termijn fysiek te zwaar dreigt te worden, de zogenaamde preventieve reïntegratie (pre-reïntegranten).

14%

Afmeldreden

9% 9% 12%

afgerond loopbaantraject zonder vervolg (coaching) ander traject/opleiding of ontslag naar functie extern/plaatsing

21% 44%

naar functie intern/plaatsing terug in oude functie/plaatsing

De meeste medewerkers kunnen behouden blijven voor de organisatie. Toch is er ook uitstroom, behorend tot het normale verloop van het personeel. Ander traject betekent dat medewerkers ofwel een keuze gemaakt hebben voor een (vervolg-)opleiding, of incidenteel in een hulpverleningstraject terecht kwamen. Deze grafiek gaat over 680 afgeronde trajecten van de afgelopen jaren. 6 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging

4. Persoonlijke loopbaanontwikkeling I Alice Kramer Zo’n 5 jaar geleden was ik druk bezig alle bordjes in de lucht te houden: echtgenote, moeder van 3 kinderen (waarvan 2 erg drukke), dochter van een moeder die intensieve zorg nodig had in een verpleeghuis, verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp in het Hofpoort Ziekenhuis, zo’n 20 uur per week. Daarnaast probeerde ik ook nog een sociaal leven bij te houden, waarbij op dat moment ook de zorg voor 2 terminale vriendinnen een grote rol speelde in mijn leven. Een begrip als “leuk” of “geluk” kende ik niet meer. Maar ik dacht: die trein rijdt nu eenmaal, hij stopt vanzelf wel een keer... En dat deed ie. Tijdens een avonddienst kreeg ik een paniekaanval, juist op een moment dat het erop aankwam: ik moest handelen in een mogelijk levensbedreigende situatie en wist niet meer wat ik moest doen. Theoretisch wel, maar ik bleef letterlijk stilstaan, ik bevroor. Na dat voorval hebben we eerst intern gekeken naar mogelijke oplossingen: een poosje rust, verandering van werkomgeving, psychologische begeleiding middels persoonlijke gesprekken, scholing? Inmiddels waren die 2 vriendinnen en ook mijn moeder overleden, dus een stuk begeleiding kon geen kwaad. Op de SEH heeft men mij prima geholpen, maar ik wilde toch afstand nemen van levensbedreigende situaties. Hoewel ik het geweldig naar mijn zin had vond ik de verantwoordelijkheid te zwaar geworden, na alles wat ik in mijn privéleven had meegemaakt. Toen ben ik “in de luwte” gaan werken op een polikliniek, maar na een poos begon toch weer het verlangen te groeien naar een klinische omgeving. Ik had in het verleden veel ervaring opgedaan in verloskunde/gynaecologie, dat beheerste ik volkomen, dacht ik, maar toen ik ook daar in een spannende situatie opnieuw paniekerig werd, was de maat vol en wilde ik dat niet meer, hoe spijtig ook. Mijn leidinggevende heeft mij toen aangemeld bij het Mobiliteitscentrum, en enigszins sceptisch ging ik het traject in. Wat werk betreft ben ik teruggegaan naar de poli om van daaruit rustig te kijken wat ik wilde en wat bij mij paste.

Je moet eerst thuiskomen om de deur voor een ander open te kunnen doen (coachingskalender 2009)

Ik was inmiddels de 40 gepasseerd en wilde ik het roer nog omgooien, dan wel graag in een keer goed! Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 7

… Ik heb mezelf beter leren kennen…

Met Henk ging ik vrij snel de diepte in; ik wilde deze kans met beide handen aangrijpen en wist dat veel afhing van mijn eigen inbreng. Waar ik niet op had gerekend was het vele “huiswerk” en de aandacht voor familiepatronen, opvoeding, het verleden, beeld van de toekomst etc. Vrijwel meteen kwamen de thema’s “sterk verantwoordelijkheidsgevoel” en “loslaten” naar voren, zaken die eigenlijk al als een rode draad door mijn leven liepen. Maar waar kwamen die vandaan? Waarden en normen speelden een grote rol, evenals het verlies van mijn vader op jonge leeftijd en de ziekte van mijn moeder in de laatste 15 jaar. Ik was erg onzeker, had weinig zelfvertrouwen; nooit geleerd om te kijken naar mijn kwaliteiten. Ik vond het dan ook erg makkelijk mijn negatieve kanten te belichten maar kon aanvankelijk weinig positiefs noemen... Ik wilde de balans vinden tussen enerzijds een diepe betrokkenheid bij mensen en anderzijds daar niet te veel mijn verantwoordelijkheid van maken. Zo wilde ik altijd nog maatschappelijk werkster of psychotherapeut worden, maar door dit traject heb ik ontdekt dat ik dit niet wil.

Durf jezelf mee te nemen naar je werk (coachingskalender 2009)

Vanuit mijn werk op de polikliniek raakte ik betrokken bij de start van de Maartenskliniek waar ik begon als poliassistente. Omdat dit een bedrijf in ontwikkeling is, ontstonden en ontstaan er diverse functies, waarbij ik mijzelf steeds afvraag (of het wordt gevraagd) of het iets voor mij zou zijn. Door het loopbaantraject heb ik geleerd wat mijn sterke en zwakke kanten zijn, bijvoorbeeld mijn mediatorvaardigheden, en kan ik beter aangeven of iets wel of niet bij mij past en welke tools ik nodig heb. Dit zie ik dan ook als de grote kracht van het Mobiliteitscentrum! Veel mensen kiezen op jonge leeftijd een beroep of werkkring, wat eigenlijk na een aantal jaren niet meer lijkt te passen, door persoonlijke groei of ervaringen. Ik weet van mijzelf dat ik geen leidinggevende functie ambieer, maar dat bemiddelen beter bij mij past. Gelukkig is het werkklimaat bij de Maartenskliniek zodanig dat daar alle ruimte voor is. Men heeft oog voor de kwaliteiten van mensen, maar ook voor hun grenzen. En misschien wil ik ooit over mijn grenzen heengaan en aan een nieuwe uitdaging beginnen, maar ik heb dan wel het zelfvertrouwen en de kracht opgebouwd om dit aan te gaan!


In mijn werk als consulente kan ik veel van mezelf kwijt maar ervaar ook steeds eerder wanneer iets niet bij mij past. Vroeger liet ik meer dingen op zijn beloop die ik nu durf aan te kaarten. En ik weet, elke verandering die ik voor ogen heb, moet bij mij beginnen! Ook in mijn persoonlijk leven heb ik nog dagelijks profijt van dit traject. Wat ik heel waardevol vond op persoonlijk vlak was het beschrijven van mijn toekomstbeeld. Opvallend hieraan was dat mijn verwachtingen en plannen ophielden na mijn 60e. Dat was het plaatje van thuis. Ik heb het gewoon meegekregen. Nu zie ik door mijn werk weer de hoop om kwaliteit van leven te helpen vergroten, voor zover je daar als mens invloed op hebt. Nu komt er ook weer ruimte om na te denken over dingen die ik graag nog zou willen doen op het gebied van bijvoorbeeld studie, persoonlijke groei en ontspanning (hopelijk ook na mijn 60e).

Wat achter ons ligt, en wat voor ons ligt, is niets vergeleken met wat in ons ligt! (R.W. Emerson)

Ik vind het nu ook heel leuk en leerzaam om mezelf aan te sturen op mijn eigen leerproces, waarbij ik gebruik maak van statements en lessen die ik van Henk heb meegekregen. Ik denk dat ik zonder dit traject was blijven hangen in negativiteit rond mijn “falen”, dat ik zaken uit de weg zou zijn gegaan, en zeker dat ik het ziekenhuis zou hebben verlaten, een wereld waar nog steeds mijn hart ligt!

… de ontdekking dat ik mediator vaardigheden heb…

sr Welke basi

ol past het

beste bij m

ij?

niet

deels

erg goed

De verkoper r, productie bachtswerke am , er rd oe De uitv De adviseur uner De onderste De leider de manager neel leider / io at er op e –d De visionair ker De onderzoe tor De organisa tor) laar (media De bemidde mbassadeur woordiger/a De vertegen


5. Biografisch werken en andere opdrachten verantwoordelijkheids maximum

Loopbaancurve

experiment, studie

leren, ervaring opdoen

presteren, verdiepen, keuzes maken

wijsheid delen, meesterproef neerzetten

nemende fase

verwerkingsfase of midcareerfase

schenkende fase

30-35 jaar

40-45 jaar

Biografisch werken is een belangrijk onderdeel van loopbaancoaching. Loopbaancoaches gebruiken vaak de levensfasen. Mensen leren en rijpen in elke fase op een andere wijze en stellen dan andere eisen aan het werk. De volgorde van de vrijmetselaars, leerling-gezel-meester is een fundament voor persoonlijke ontwikkeling.

Johanna Verbrugge Mijn naam is Johanna Rebekka Verbrugge-Dijs. Ik werkte als kinderverpleegkundige op de kinderafdeling van het Hofpoort Ziekenhuis. Kinderen vind ik echt heerlijke schepsels, dus ik deed mijn werk met plezier en liefde. Maar waar ik telkens weer tegen aanliep was mijn traagheid en mijn moeite met coördineren en organiseren. Ik wilde niet koste wat kost doorgaan dus besloot ik naar het Mobiliteitscentrum te gaan voor advies, raad en daad. “Zal ik mij maar om laten scholen? Postbode zijn is misschien wel veel beter en gemakkelijker, groot bijkomend voordeel is dan dat je veel buiten bent.” En dat wilde ik graag. “Op welk gebied liggen mijn talenten?”, en “In welke werkomgeving komen zij het beste tot hun recht?” Dit waren de vragen die mij het meeste bezighielden en waar ik een antwoord op wilde vinden onder de bezielende leiding van een deskundige. 10 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging

E LEVENS

ONTW ERP

st tot aan je 80 s erp van nu de tw rio on ns pe ve in le idealen, uitgebreid rlangens en Maak een ve n, se en w en, van je drom de diversiteit) en afwisseling

Het werken met de opdrachten

afbouw en overdracht, nieuw élan

groei, expansie

HET IDEAL

Naast enkele gesprekken die ik had met Henk Lyklema (de bezielende deskundige) kreeg ik ook huiswerk mee in de vorm van opdrachten. Ze waren erop gericht je weer eens echt te verdiepen in jezelf. Ik vond het leuke en behulpzame opdrachten.. Zoals bijvoorbeeld de opdracht waarbij je je e levensloop moest uittekenen. Je duikt terug g in je eigen geschiedenis. Ik vond het prettig g dat er weer allerlei details uit mijn verleden op mijn netvlies verschenen. En ik dacht: “goh, wat heb ik toch eigenlijk al veel gedaan an en meegemaakt. Wat een leuk leven eigenlijk. En welke invloed hebben al mijn (levens) s) ervaringen op mijn leven in het hier en nu?” ” de En zo waren er nog meer leuke, verdiepende opdrachten.

• • •

nt, hoe je woo s je hebt en welke relatie bezigheden je hebt ke (vooral) wel

nzien Status of aa ... ... ... rming Identiteitsvo aliteiten ... ... ... borgen) kw iing van (ver oo pl nt O ... ... ... n kennis Opdoen va ... ... ... n wijsheid Opdoen va ... ... ... n n uitdaginge Aangaan va ... ... ... iteit tiv ea n aan cr Uiting geve ... ... ... e gedaan m n appèl op Er wordt ee ... ... rde ... nsvoorwaa anciële leve in F ... ... ... efenen Invloed uito ... ... ... eden? llega’s te bi ar nieuwe co na ik b he co • Wat d ik me met ities verbin welke cond m er lo nd ki l O • en hoevee om te reizen id re be ik Ben i ?

Ik heb hernieuwd inzicht gekregen in mijn kwaliteiten, sterke en zwakke kanten en ambities. Tijdens de gesprekken kwamen deze eze zaken gedetailleerd in kaart. Dat werkt verhelderend en maakt dat je keuzes kunt maken ten aanzien van je werkende leven.

Momenteel ben ik werkzaam als flexpooler voor de Zuwe thuiszorg. Dit houdt in dat ik een nul-uren contract heb en op oproepbasis ingezet word. Ik vind het heerlijk. Ik bepaal helemaal zelf wanneer ik werk en waar. Ik voel me hierdoor erg vrij en dat is ontzettend belangrijk voor mij. Daarbij kan ik mijn werk heel goed combineren met de zorg voor mijn jonge gezin. Verder kan ik mij volledig richten op die ene patiënt in zijn eigen leefomgeving. Zonder dat ik te maken krijg met prikkels van buitenaf. Zoals in een ziekenhuis, waarbij er altijd veel dingen tegelijkertijd je aandacht nodig hebben. Bij het Mobiliteitscentrum worden ideeën die misschien ergens in je onderbewuste ronddwalen naar je bewuste gesleept. Of ze helpen je om ideeën om te zetten in acties!


Renske van den Wijngaard

Marja van den Helder

Vorig jaar werkte ik als traineeverpleegkundige op de afdeling neurologie in het Zuwe Hofpoort ziekenhuis. Ik heb veel geleerd op de afdeling neurologie, maar ik merkte na een aantal maanden dat ik mij niet prettig ging voelen op het werk. Ik kwam bij het Mobiliteitscentrum terecht waar ik opdrachten meekreeg om thuis te maken. En ik deed een paar oriëntaties.

Een baan in de zorg leek me wel wat. Daarom ben ik de interne opleiding verpleeghulp in Zorgcentrum Woerden gaan doen. Na een paar jaar kreeg ik last van mijn knieën en heb toen de opleiding voor voedingsassistente gedaan. Toen ben ik naar het Mobiliteitscentrum gegaan. De eerste keer was vooral veel praten. Over mijn interesses, hobby’s en ook over mijn privé situatie. Ik vond dat eigenlijk eerst allemaal niets, maar dat was nodig om een profiel van mij te schetsen!

Bij Maria Oord zochten ze een verpleegkundige op de afdeling revalidatie. Het gesprek liep heel anders dan verwacht. Het was niet op de revalidatieafdeling maar op een afdeling voor dementerenden. Ik baalde, want dat was niet wat ik verwacht had. Al snel deelde ik mijn ervaring over het werken met dementerenden en begon ik het gesprek steeds leuker te vinden. Ik heb de keuze gemaakt (ik werk alweer bijna een jaar op Kleinschalig Groepswonen) waarvan ik tot op vandaag geen spijt heb gehad.

Solliciteren is topsport Regelmatig kreeg ik een e-mail met een vacature waarop ik kon solliciteren. Vaak was het een vacature voor te weinig uren of was het geen baan die bij mij paste. Wanhopig werd ik ervan. Maar omdat Marieke zo enthousiast en gemotiveerd bleef had ik het gevoel niet te kunnen stoppen. En maar goed ook. Ik werk nu 16 uur in de week in Maarssen en 11 uur op de Schans in Zorgcentrum Woerden. Het bevalt me goed. Fysiek kan ik het goed aan en het werk op de receptie bevalt me boven verwachting prima.

Lianne van Winden Het was voor mij een leerzame en intensieve periode. Zo waren er opdrachten die je leren naar jezelf te kijken en hoe je in het leven staat, voor mij was dat erg verhelderend vaak weet je het ook wel een beetje maar je krijgt nu die bevestiging. Het hielp mij om ook bij mijn toen vaste baan in het wijkteam om de keuzes beter te maken. En vanuit mijzelf te denken wat wil ik zelf en hoe ik mij daar bij voel en niet hoe een ander het wil of daar over denkt. Voor mij was dit een persoonlijke groei en dit gaf mij meer durf om voor mijzelf op te komen Tijdens het traject kon ik binnen de Zuwe ook nog ervaring opdoen op een ander werkvlak, niet de handen aan het bed maar meer het computerwerk en clienten telefonisch te woord staan. Dit is mij heel goed bevallen en kon zo kennismaken met deze kant van “zorgverlenen”. Ook voor mij persoonlijk heeft dit hele traject positieve kanten gehad, waarbij het er ook best emotioneel aan toe kon gaan maar ik ben er sterker uit gekomen. 12 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging


6. Persoonlijke loopbaanontwikkeling II Nienke Hylkema

Onno van der Worm

Ik werkte als gespecialiseerd verpleegkundige voor 30 uur bij de huisartsen in Woerden. Ik was uitgekeken en uitgeleerd in mijn baan en wist niet wat ik wilde gaan doen. Ik heb toen samen met Henk daar veel over gesproken en ik heb een vragenlijst ingevuld. Daaruit bleek dat ik prima een leidinggevende kon zijn, maar dat ik nog een aantal zaken moest ontwikkelen. Dat heb ik daarna gedaan en na anderhalf jaar kwam de vacature voor teamcoördinator. Ik had soms tegengestelde belangen. Omdat ik een alleenstaande moeder ben, heb ik bepaalde ambities en wil ik graag uit mijzelf halen wat er in zit. Maar mijn dochtertje kijkt daar soms heel anders tegenaan. Ik wil groeien omdat ik degene ben die voor “ons gezin” moet zorgen en ik vind het leuk, maar aan de andere kant wil ik ook graag een gezellig gezin en zelfs wel minder werken. Dus dat waren soms best confronterende zaken.

En daar kwam weer zo’n kneusje... Dat zal mij niet overkomen, dacht ik vaak. Als maatschappelijk werker help ik vooral anderen met hun problemen en omdat je “ervoor geleerd hebt” ben je een soort van onaantastbaar. En omdat ik man ben nog onaantastbaarder. En omdat ik me de luxe kan permitteren om dat “maar” 24 uur per week te doen is die onaantastbaarheid maximaal. Dus: je niet aanstellen en gewoon doorgaan. Dacht ik.

Inmiddels kwam de vacature teamcoördinator interne en longziekten bij het Hofpoort Ziekenhuis. Na nog wat heen en weer gebel met Henk, heb ik gesolliciteerd en ben ik aangenomen. Ik was zo blij de kans te krijgen door te kunnen groeien! Ik werk er nu een jaar en heb het erg naar mijn zin. Momenteel volg ik een interne opleiding voor teamcoördinator. Hierin leer ik de basisvaardigheden voor het leidinggeven. Ik vond de gesprekken met Henk altijd erg leuk en gezellig. Ik heb een heftige periode achter de rug en dat was soms best confronterend, maar ook daarin had ik steun aan Henk. Hij heeft mij naar een completer persoon gecoacht. Als ik dit traject niet had gevolgd was ik nog werkzaam geweest bij de huisarts en had ik een heleboel informatie over mezelf g gemist.

Niet dus. Tijdens gesprekken met cliënten kwam steeds vaker de gedachte op: “los eﬀe lekker zelf je problemen op en val mij daar niet mee lastig”. Dat is voor een hulpverlener niet echt een positieve werkhouding. Nadat ik een week of wat zo doormodderde en ook mijn collega’s begon te vervelen met een negatieve uitstraling heb ik bij mijn leidinggevende aan de bel getrokken. In een open gesprek gaf ik aan dat ik bang was dat ik na 12 jaar hulpverlening mijn houdbaarheidsdatum had overschreden, en dat het wellicht tijd was om naar wat anders om te zien. “Zou kunnen”, antwoordde mijn leidinggevende. Is het een idee om samen met het Mobiliteitscentrum van Zuwe eens te onderzoeken of die gedachte klopt en zo ja, waar het mee te maken heeft? En zo nee, wat je dan kunt doen om weer verder te kunnen? Ja, ja, dacht ik eerst nog: lekker makkelijke manier om van medewerkers af te komen. Testje doen, gesprekje voeren en vervolgens via de achterdeur de organisatie uit. Stempel: ONGESCHIKT.

… een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest….

Nou, dat liep dus wel wat anders. Ook hier geldt weer de tegeltjeswijsheid dat een mens het meest lijdt door het lijden dat hij vreest. Het traject dat ik met Henk Lyklema heb doorlopen was intensief en tegelijkertijd enorm energiegevend. Diep gegaan en veel gelachen. In de spiegel gekeken en daarvan soms geschrokken. Met als eﬀect: in beweging gekomen. Ik ben gestart met de vraag: wil ik nog wel maatschappelijk werker blijven? In een aantal gesprekken en met het maken van huiswerkopdrachten zochten we een antwoord. En vanuit het antwoord hebben we ook de stap gezet naar de mogelijkheden om verder te kunnen. Al heel snel was de knop “om” van wat er niet kon naar “wat de mogelijkheden” zijn. Vanuit die positieve houding was het ook makkelijker om te kijken naar belemmeringen en acceptatie van “eigenaar-

14 Zuwe Mobiliteitscentrum obiliteitscentrum - 5 jaar in beweging


….de durf en het vertrouwen in mijn eigen kwaliteiten zijn weer terug…

digheden”. Door het beantwoorden van vragenlijsten en het maken van vrije oefeningen, fantasieën over “mijn ideale leven” kwam ik er al vrij snel achter dat ik mijn werk best leuk vond, dat mijn kracht ligt in de interactie met mensen en dat maatschappelijk werker voor mij een mooi beroep zou zijn... Dat was een hele opluchting! Wat me vooral geholpen heeft en ook wel emotioneel geraakt, is de (her) ontdekking van mijn eigen kracht. De durf om die kracht in te zetten en daarop te vertrouwen was er na zoveel jaar uitgesleten. Dat gaat sluipenderwijs en je merkt het dus (bijna) te laat. Met name in dit deel leidden de gesprekken met Henk tot reflectie en verruiming van het bewustzijn. Met name de steun en bevestiging om te mogen zijn wie je bent en door anders te zijn dan de rest het verschil te kunnen maken. Een echte opluchting. Die durf en het vertrouwen in mijn eigen kwaliteiten, datgene wat mij uniek maakt als mens en als professional, is mijn grote ontdekking geweest. Daar kan ik verder mee. Ook is tijdens het traject duidelijk geworden dat ik soms wel erg onhaalbare verwachtingen ten aanzien van mijzelf, Zuwe en mijn cliënten hanteerde. Met een mix van confrontatie, inzichtgevende gesprekken, huiswerkoefeningen, Zen en humor kon ik mijn valkuilen op een andere manier onder ogen zien en in mijn functie blijven ontwikkelen. Want ontwikkelen is leven en van stilstaan kom je uiteindelijk bij het Mobiliteitscentrum terecht. En daar kunnen ze je weer in beweging krijgen. Als je er voor open staat. Tot slot een advies: heeft u problemen met uw werksituatie? Ga naar het Mobiliteitscentrum. Voor andere problemen: kom naar het maatschappelijk werk.

…. in beweging gekomen…


7. Zelfsturend leren en transformatie

formuleren leervraag

theorie

opties genereren

vitale thema vitale dilemma

aspecten onderzoeken

kiezen doel

denken

willen

experiment

reflectie

thema’s/ dilemma’s

planning

voelen

handelen

toepassen

implementeren feit en beleving evaluatie

ervaring Zelfsturend leren is ervaringleren, het verleden gebruiken, via reflectie naar nieuw gedrag. Door de aandacht voor elke fase komen mensen in zelfsturing terecht. Thema’s en dilemma’s opsporen is de basis voor groei. En het nemen van verantwoording daarvoor. Aristoteles zei al: “ontwikkeling is bewustzijn op het verleden, bewegen op de polen van het dilemma, op de toekomst gericht gedrag vertonen”.


Tonke de Best Vanaf het moment dat ik werkzaam was in het HofpoortZiekenhuis ben ik mij meer gaan verdiepen in waar mijn interesses lagen. Dit werd problematisch, omdat ik vrijwel alles binnen het verpleegkundig beroep interessant vind. De medewerkers van het Mobiliteitscentrum hebben mij geholpen met een stukje zelfkennis wat een zeer positieve uitwerking heeft gehad op mijn functioneren en het ‘traject’ waarin ik nu zit. Gedurende de gesprekken die ik heb gevoerd met mijn trajectbegeleider ben ik me meer bewust geworden van de persoon die ik ben en waarom ik die ben. Dit klinkt misschien heel zwaar, maar zo heb ik dit totaal niet ervaren. Ik heb het juist als bevrijdend ervaren. Als je namelijk weet hoe je in elkaar steekt kun je hier mee leren omgaan en er eventueel wat aan doen. Wat dit te maken heeft het maken van een beroepskeuze? Alles. Eén uitspraak is mij nog het meest bijgebleven. Eerder heb ik al aangegeven dat ik altijd ambitie heb gehad om verder te leren. Ik kom echter uit een prestatiegericht gezin, waarin ik mijzelf goed voelde als ik presteerde en ik waardering ervoer van mijn ouders als ik presteerde. De vraag die mij gesteld werd was als volgt: ‘wil je verder leren omdat je dit zelf wilt of omdat je graag wilt presteren? Tja, wat moest ik daarop zeggen. Beide? Dat was voor mij een makkelijk antwoord. Diep van binnen wist ik dat het eigenlijk om de prestatiedrang ging, maar dit is veranderd gedurende het traject. Ik kwam erachter dat ik het zelf ook echt wilde, daarom is het een echte innerlijke keuze geworden.. Waar ik nu sta? Momenteel ben ik werkzaam op de afdeling interne/ longgeneeskunde binnen het HofpoortZiekenhuis. Samen met mijn loopbaancoach zijn we eruit gekomen dat de opleiding Spoedeisende Hulp Verpleegkundige een goede volgende stap zou zijn. Nogmaals wil ik aangeven dat ik tot op de dag van vandaag geen spijt heb gehad van mijn keuze.

Loslaten Verleden

Verbinden Toekomst

Life event

Nieuwe situatie

weerstand, ongeloof

Emotie

Experiment

Onderzoek

Marchanderen Keuze mentaal én sociaal

Het transformatieproces is cruciaal bij het coachen van overgangen. Het gaat over afscheid nemen en hercontracteren. Dit geldt zowel bij het wisselen van functies als bij innerlijke processen zoals patronen loslaten. Transformatie is kwetsbaar als het niet goed verloopt. Bij Zuwe zijn de meeste plaatsingen bestendig, een teken dat dit proces goed is doorlopen.

Monique de Voest Tot mijn spijt kreeg ik pijnlijke armklachten, waardoor mijn werk als verzorgende B erg zwaar werd. Ook al wilde ik het zelf niet, ik moest naar het Mobiliteitscentrum om te gaan zoeken naar ander werk. Na het eerste gesprek was ik er nog helemaal niet aan toe om na te denken over iets anders, ik wilde gewoon het liefste in de thuiszorg blijven. Ik heb steun gehad bij het verwerken dat af en toe niet makkelijk was. Loslaten is niet mijn sterkste kant. In die periode was ik teleur-



8. Persoonlijke loopbaanontwikkeling III

gesteld en ook boos dat mij dit was overkomen. Toch is het zo dat, als je dingen wegstopt en niet goed verwerkt, de kans bestaat dat je verbitterd raakt. Geleidelijk aan begon ik open te staan voor andere banen en ging ik me oriënteren. Ineens kwam de vacature voor de afsprakenbalie in het Hofpoort Ziekenhuis voorbij. Ik heb gesolliciteerd en werd nog aangenomen ook! Het contact met de patiënten is leuk en de kennis van de zorg en mijn stressbestendigheid komen goed van pas.

Esther Pak Ik ben aangemeld door mijn toenmalige zorgmanager nadat ik in de ziektewet (langdurig) zat wegens rugklachten. Toen ik mij inschreef bij het Mobiliteitscentrum werkte ik met heel veel plezier in de thuiszorg als verzorgende C team Harmelen/Woerden. Het was toen al duidelijk dat ik niet meer het werk kon doen wat ik ervoor deed. De verwerking en het herpakken zijn bij mij aan bod gekomen. Het verwerken dat ik een baan in de zorg wel kon vergeten én dat je je daarin dus moet herpakken om verder te kijken naar wat je leuk vindt en waar je interesses liggen. Inzicht is ook aan bod gekomen. Met behulp van een beroepentest met heel veel vragen ontdekte ik dat ik secuur ben en precies kan werken en dat daar mijn interesse ook ligt, dit had ik van mijzelf nooit verwacht. Ik werk nu als administratief medewerkster crediteurenadministratie op de financiële administratie van Zuwe Zorg. Zonder dit traject had ik niet zo snel een administratieve baan gevonden. Maar ook: JE MOET HET ZELF WILLEN EN DOEN.

Karin Willebrands Als verpleegkundige ben ik werkzaam op de afdeling Cardiologie in het Hofpoort Ziekenhuis. Een afdeling waar letterlijk mijn hart en passie ligt. Een afdeling waar ik gemiddeld twee dagen per week als oproepverpleegkundige werkzaam ben en waar ik met liefde een bijdrage lever aan de zorg voor cardiologie patiënten. Het werken als oproepverpleegkundige op de cardiologie geeft mij een gevoel van vrijheid. Naast het moederschap en mijn praktijk voor voetreflexologie is het heerlijk om zo af en toe een dienst te kunnen draaien op de afdeling. Het is vooral de afwisseling die mij aanspreekt. Er heerst een prettige sfeer en vanuit deze veilige situatie bouw ik mijn kennis en uitvoering rondom cardiologie patiënten rustig op. Heerlijk om als een echte teamplayer met collega’s samen te werken en een bijdrage te kunnen leveren aan de afdeling, de kwaliteit van zorg en elkaar. Mijn interesse ligt met name in de mens achter zijn ziek zijn te ontmoeten; de klacht achter de klacht. Mijn kwaliteit hierin ligt dan vooral op het empathische en begeleidende vlak, zoekend naar verdieping en bewustwording. Daarnaast trekt steeds meer de organisatie van het ziekenhuis en de afdeling mijn aandacht, alsmede de rol van artsen onderling en hun rol naar patiënten/verpleging toe. Zo ben ik werkzaam en tegelijkertijd aan het observeren. En naarmate de tijd verstrijkt zie ik hoe onze afdeling aan veranderingen onderhevig is. De sfeer verandert en er is sprake van verloop op de afdeling. Ik probeer niet mee te gaan in de negatieve spiraal maar ontkom er niet aan om mezelf kritische vragen te stellen. Daarnaast verandert mijn thuissituatie waarbij onregelmatige diensten disbalans geeft. Als ik dan op een dag in contact kom met een patiënt die mij een enorme spiegel voorhoudt, weet ik dat ik op een andere manier met mensen en organisaties aan de slag wil gaan.

…Ieder einde is een nieuw begin…

Vanuit deze interesse voel ik een enorme drive om met mijn ervaring, kennis en inzicht iets anders neer te willen zetten op werkgebied. Echter het lef om woorden en gedachten om te zetten in daden geeft heel veel weerstand en beweging. Een blokkade is voelbaar. Tijd voor hulp en met een druk op de knop is mijn mail naar het Mobiliteitscentrum een feit. In een ondergrondse ruimte is het zoeken naar Henk. De ontmoeting is bijzonder. Een luisterend oor, de confrontatie en het voelen van 20 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging


…In een rustige avonddienst druk ik op verzenden en mijn mail naar het Mobiliteitscentrum is een feit…

n enbare type laat vier herk k oe rh e ie ti nv na mbi De elemente rg komt de co zien. In de zo werknemers . or ste vo rde het mee water en aa lucht

mijn passie maakt dat we een traject instappen. Een traject waarbij opdrachten centraal staan. Ik krijg daarbij vooral inzicht in mijn ambities, kracht en mijn blokkades. Blokkades die mij weerhouden om voor mezelf te gaan staan en mezelf neer te zetten. Vooral zelfsturing is aan bod gekomen. Met name de extra training die ik heb gevolgd heeft mij veel gebracht. Het heeft mij een leidraad gegeven om te leren vanuit mijn eigen ervaringen. De kunst is dan om deze ervaringen op een systematische manier te vertalen naar mijn persoonlijk leven en werk. Op deze manier probeer ik steeds mijn eigen oplossingen aan te dragen waarbij ik voortdurend grenzen kan verleggen en experimenteren. Een voorbeeld hiervan is mijn interne sollicitatie als zorgcoördinator op de neurologie. Het gesprek is zo mooi, zo sterk en zo dicht bij mezelf dat ik niets liever wil dan met Annemary Graveland samen werken. Ik krijg een kans om een managementopleiding te volgen en in een coördinerende positie mezelf te ontwikkelen. Mijn sterke overtuiging dat “ik dit toch niet kan” komt na het gesprek uit een ander stemmetje tevoorschijn en helaas ga ik me hiermee identificeren. Ik besluit deze functie niet aan te nemen. Tijdens het traject ben ik een periode de focus gaan leggen op het schrijven van mijn levensloop en levensontwerp. Een schrijven waarin mijn levenstaak en doel gaandeweg steeds duidelijker wordt. Deze periode heeft zoveel inzichten gegeven dat ik op een dag de weloverwogen keus heb gemaakt mijn verpleegkundig beroep los te laten en daarmee het Hofpoort Ziekenhuis. En samen met deze beslissing heb ik afscheid genomen van het Mobiliteitscentrum.

visionair

Zin

n kennis Opdoen va ... ... … n wijsheid Opdoen va ... ... ... n n uitdaginge Aangaan va ... ... ... tiviteit n aan crea Uiting geve ... ... ... me gedaan n appèl op Er wordt ee ... ... ... waarde levensvoor Financiële ... ... ... efenen Invloed uito ... ... ... agen elijkheid dr rd Verantwoo ... ... ... acten Sociale cont ... ... ... n ke Samenwer ... ... ... en el Onderhand ... ... ... erkenning en g Waarderin ... ... ... n) (in ruime zi Feed-back ... ... ... nflicten doen met co Ervaring op ... ... ... ving le n de samen Bijdrage aa ... ... ... n voor andere Zorgdragen ... ... ... n anderen orgeven aa do Ervaringen ... ... ... boeken successen Prestaties, en tonen ... ... ... p uitoefenen Vakmanscha ... ... ... en carrière mak Promoties, n opdoen ... ... ... we ervaringe rieren, nieu tu on Av ... ... ... Loopbaan

Deze periode van rust maakt dat er nieuwe kansen komen. Kansen die nieuwe processen in gang zullen gaan zetten. Kansen die nu nog even op zich laten wachten maar mij de mogelijkheid geven te genieten van alles wat er NU is. Ik werk nu in Rotterdam bij een Centrum voor Jeugd en Gezin, als verpleegkundige, maar vooral als aanjager van de hulpverlening. Ondertussen blijf ik verdieping zoeken in het contact met mensen in mijn praktijk voor de voetreflexologie. Een vorm waarbij raken en aangeraakt worden een mooie manier is om mensen te bereiken en verbinding te maken met mezelf en de ander. Een manier waarbij iedereen uniek is. Het is goed zo…


7 6 5 4 3 2 1 7 water 3 4 5 6 1 0 1 2 2 de ander op 3 ht 4 ric ge 6 5 1 vuur 7 2 gericht op ik 3 4 5 6 7

t werk):

oren op he gevende fact

opdracht Su

cces, Fale

atste drie (to

aarde

praktijkmen

n en Leren:

t vijf) functie

s di

daan en e je hebt ge

beschrijf ac

s

htereenvolge

ns:

gedaan en heb je dat boekt? Hoe ge in ar ). da jdrage n heb je me jouw bi e successe rijk? (Met na persoonlijk arbij belang je zelfs hebt da a) Welke en ar w Of waarbij en k ervaren? welke factor u? ilij jo oe or m vo s k al moeilij jaren afgelopen aakten het aties heb je veroorzaakten dit of m tu si ke el b) W elke factoren gefaald? W en. te leerpunt ? belangrijks r functie je tegenop ziet pe ijf hr sc nu al enorm c) Be en waar je em no be s ) e situatie atste functie toekomstig huidige of la d) Kun je leen voor je al t ld ge it (d

Noem de la


9. De vier dimensies

abstract Zingeving

Spiritueel Mentaal

waarden ambitie idealen visie missie

Denken

ordenen structuur doelen innovatie formuleren

Voelen

Sociaal Fysiek

verbinding draagvlak randvoorwaarden voor de verbinding

Handelen actie kracht resultaat

concreet Bij terugloop in de motivatie maar ook bij stressklachten of bij verwerking zien we vaak een verstoorde samenhang van deze dimensies. We proberen deze te herstellen met als gevolg dat medewerkers in hun kracht (zelfsturing) komen.


Coriene Verlaat In 2006 deed ik mijn IC opleiding binnen het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis. Een aantal jaren terug kreeg ik last van vermoeidheidsklachten en de energie die ik van mezelf gewend was leek te zijn verdwenen. Vooraf had ik geen idee van de werkwijze van de loopbaancoach. Al vlot leek een simpele oplossing misschien niet de oplossing van een dieper liggend vraagstuk. Middels vier dimensies kon mijn coach allerlei voorvallen helder analyseren. Dit heeft er bij toe bijgedragen dat ik persoonlijk gegroeid ben op velerlei gebied. Het gaf mij inzicht in mijn kwaliteiten en mijn persoonlijke thema’s. De inzichten die ik bij de loopbaancoach heb verkregen kan ik zowel op het werk en privé toepassen. Zo kan ik nu veel beter omgaan met het verschil tussen reageren vanuit mijn gevoel, of vanuit mijn verstand. Mijn energiebalans is nu een stuk beter en ik weet nu hoe ik mezelf daarop kan aansturen. Uiteindelijk werk ik nu voor een detacheringsbureau waardoor ik op meerdere werkplekken (ook in het Hofpoort) kom. Dit beantwoordt ook aan mijn meest fundamentele behoefte: meer een bredere ervaring opdoen op IC gebied. En binnenkort op een level 3 IC!

Jessica Hollander Waar ik veel aan heb gehad, en nog steeds heb, zijn de vier dimensies: fysiek, sociaal, mentaal en spiritueel. Deze aspecten komen steeds weer terug en niet alleen in je arbeidsleven, maar ook privé. Eigenlijk kun je je leven verdelen in fasen, wat je ook leert tijdens de gesprekken met je coach. Deze fases in je leven beïnvloeden de keuzes die je maakt. Ik zorg ervoor dat bij mijn keuze de vier dimensies zoveel mogelijk in balans zijn. Fysiek: passieve of actieve baan. Sociaal: team of zelfstandig, wisselende contacten. Mentaal: verantwoordelijkheid in een baan. Spiritueel: meerwaarde voor mij (persoonlijke groei, voldoening). Telkens betrek ik mijn privésituatie hierbij. Mijn reis bij het Mobiliteitscentrum heeft me veel goeds opgeleverd. Ik ben zelfverzekerder, durf nieuwe uitdagingen aan en ik kijk hierbij verder dan de kaders waarbinnen ik me veilig voel. Zo dacht ik altijd dat ik alleen maar verpleegkundige in een ziekenhuis kon zijn: Welnee. Nadat ik bij Zuwe ben vertrokken heb ik twee jaar als relatiebeheerder bij een arbeidsongeschiktheidsverzekeraar gewerkt. Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 25

10. Ervaringen van leidinggevenden Caroline Visser

Lisette van Ginhoven

Manager Zorgeenheid Vrouw/Kind Zuwe Hofpoort Ziekenhuis

Hoofd verpleegafdeling Zuwe Zorgcentrum Woerden Zuwe Zorg

Loopbaanvragen

Loopbaanontwikkeling en het Mobiliteitscentrum

Als leidinggevende spreek ik regelmatig medewerkers over hun loopbaanontwikkeling en hun ambities. Soms bedekt, soms heel open, de ene keer heeft dit te maken met de combinatie tussen privé en werk waardoor een vraag ontstaat. Andere keren omdat ze op zoek zijn naar nieuwe uitdagingen op hun pad. Soms wordt het werk ook te zwaar. De afgelopen vijf jaar zijn er tientallen medewerkers van de eenheid Vrouw-Kind naar het Mobiliteitscentrum gegaan met een loopbaanvraagstuk. De vragen waren zeer uiteenlopend en deze medewerkers zijn vrijwel allemaal heel enthousiast teruggekomen.

Als hoofd van een verpleegafdeling heb ik regelmatig te maken met het Mobiliteitscentrum. Ik schakel hen in bij loopbaanbegeleiding, ontwikkeling van medewerkers en reïntegratie. Als ik denk dat het Mobiliteitscentrum een rol kan spelen bij de ontwikkeling van een van mijn medewerkers stimuleer ik ze om contact op te nemen met een van de loopbaancoaches. Tijdens de gesprekken met de coach leert de medewerker naar zichzelf kijken en kwaliteiten in zichzelf te ontdekken. Direct en indirect wordt daarmee de organisatie op een afdeling (de mijne in dit geval) geholpen. Medewerkers leren kwaliteiten ontwikkelen die voorheen mogelijk ontbraken. Daarmee dragen ze zowel bij aan de verbetering van hun eigen werkomstandigheden als aan die van de totale afdeling. Ik vind de ontwikkeling van medewerkers erg belangrijk. Wat mij betreft is dat zelfs belangrijker (lange termijn beleid!) dan iemand lang op een bepaalde plek vast te houden. Vanzelfsprekend doe ik ook een beroep op het Mobiliteitscentrum in die situaties waarin er voor de medewerker geen zicht is op terugkeer in de huidige functie. Het grote voordeel van het interne traject is dat medewerkers de gelegenheid krijgen om eens een dag mee te draaien op een andere afdeling.

De wereld om ons heen verandert continu en daar hebben wij allemaal mee te maken. Een leven lang leren, het ontwikkelen van jezelf is dan ook een van mijn motto’s. Zowel voor de medewerkers als voor mijzelf. Als medewerkers zelf goed weten wat ze willen is het Mobiliteitscentrum niet in beeld, hooguit om de keuze te toetsen. Het Mobiliteitscentrum komt vooral in beeld als medewerkers niet goed weten wat ze willen of ervaren dat ze de uitdaging kwijt zijn. Dit merk ik bijvoorbeeld aan een teruggang van de motivatie voor het werk of omdat ze alles op de automatische piloot doen. Inzichten in kwaliteiten geeft dat je uitdaging kunt zoeken in de baan die je hebt en daardoor weer meer gemotiveerd aan het werk kunt gaan of dat er een nieuwe uitdaging gevonden wordt. Door middel van persoonlijke coaching biedt het Mobiliteitscentrum ondersteuning bij het maken van een eventuele overstap. Ik zie het werk van het Mobiliteitscentrum als een verlengstuk van mijn werk als leidinggevende in een goed personeelsbeleid. Het Mobiliteitscentrum is goed in het ondersteunen en begeleiden van het traject om kwaliteiten van medewerkers optimaal in te zetten.

Goed werkgeverschap wordt door de nauwe samenwerking tussen leidinggevenden, het Mobiliteitscentrum en natuurlijk de afdeling PO&O gewaarborgd!

DE 10

ik 1. Wat vind me 2. Ben ik 3.

be

aan het aa

ijn min wust van m

aat op Ben ik in st

deze minde

voorbe Wie is mijn

nstu

eld als ik na

OVER LEID

ensen (n ren van m

der sterke

r st

E VRAGEN

kanten (wel

hulp te erke kanten

denk over

go

ERSCHAP

aast wat ie

ke zijn dit?

organisere

hap? (w ed leidersc

dereen da

arover roep

t?)

)

n? Hoe do

e ik dat?

at zijn haar

/zijn kenm

erken)

d aal 2) ondernemen en? (maxim dienend a leidinggev qu jn zi nd ijl he ac t mijn st sing co 5. Wat moe beheer laissez faire r ai rit l to au ciee commer aal 2) op afstand stijl: (maxim lobby-en rhandelings de uleren on ijn Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging es form itiZuwe t bij m mt ’t dichts ten cond ch ko ve at W 6. n derhandele on vluchten Waarom? ik mezelf? r beschouw Hoe intege

4.


nou zo leuk

SENTIEL MEEST ES

27

11. Nawoord

Toen begin 2003 de hoofden HR met een voorstel kwamen voor het oprichten van een Mobiliteitscentrum, hadden wij nooit kunnen vermoeden dat dit zo’n succes zou worden. In de uitgangspunten is vastgelegd dat het Mobiliteitscentrum ondersteuning biedt aan zowel medewerkers die zelf ondersteuning willen bij hun loopbaanontwikkeling als aan medewerkers die via reïntegratie of een sociaal plan gestuurd worden. Deze uitgangspunten maken een Mobiliteitscentrum echter niet meteen tot een succes. Het succes is vooral te danken aan de inspanning van alle betrokken medewerkers die het Mobiliteitscentrum op de kaart hebben gezet. De verhalen die in dit jubileumboekje zijn opgetekend onderstrepen het belang en dit succes. Met recht kunnen wij dan ook concluderen dat het Mobiliteitscentrum haar bestaanswaarde heeft bewezen en een belangrijk onderdeel uitmaakt van het sociaal beleid.

Ton Verschoor Manager HRM Zuwe Hofpoort Ziekenhuis Wilmy Kippers Manager PO&O Zuwe Zorg


Zuwe Mobiliteitscentrum

Recommend Documents