België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269
maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP) nummer 323
April 2013
Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette
s t r i j d s o l i d a r i t e i t s o c i a l i sm e
D
door
Alain (Namen)
e Europese Unie en haar lidstaten bevestigen het begrotingstraject van discipline en besparingen. Het dogma van de besparingen wordt algemeen aanvaard door alle gevestigde politici, of ze nu sociaalliberaal, asociaal-liberaal, groen-liberaal of nationalistisch-liberaal zijn. De crisis en de rampzalige gevolgen ervan op onze levensstandaard blijven maar aanhouden. Het besparingsbeleid werkt niet, het verdiept de crisis.
Volgens sommige gevestigde politici – doorgaans van het soort dat meer dan 10.000 euro per maand verdient – is het allemaal een kwestie van vertrouwen. Europees president Herman Van Rompuy en zijn trawanten doen er alles aan om het vertrouwen te herstellen. Ze doen dat door fabels te vertellen. En te herhalen. In 2011 verklaarde Van Rompuy reeds: “Ik ben een optimist. Als deze crisis achter ons zal liggen, zullen we zien wat in 2010 en 2011 is gerealiseerd. Dan zal blijken dat wat nu aangevoeld wordt als een ‘annus horribilis’ [een verschrikkelijk jaar] eigenlijk een ‘annus mirabilis’ [een mirakeljaar] was.” We zijn intussen twee jaar verder en Van Rompuy blijft maar prediken over het einde van de crisis. Voor de werkende bevolking en het groeiende leger van werklozen is er evenwel nog steeds geen licht aan het einde van de tunnel in zicht. Morgen wordt het niet beter…
Dat Van Rompuy en zijn kliek maar
Na Arcelor en Ford nu ook afdankingen bij Caterpillar P4
dls323 FINAL.indd 1
eens aan de Grieken, Spanjaarden, Portugezen, Cyprioten of dichter bij huis aan de arbeiders van Ford, Arcelor, Carsid, NLMK, Caterpillar en de 18.000 anderen die in 2012 hun werk verloren, komen uitleggen wat voor een mirakeljaar we achter de rug hebben. Ook in de eerste maanden van 2013 was er weinig goed nieuws voor de meerderheid van de bevolking. Het besparingsbeleid leidt tot een af braak van werkgelegenheid en productiecapaciteit. De dalende koopkracht en toenemende armoede treffen het volledige sociale weefsel. Wat zij als ‘oplossing’ voor de ziekte voorstellen, richt de slachtoffers van het zieke systeem verder ten gronde. Hun uitleg dat spoedig alles beter zal gaan, horen we nu al vijf jaar. Maar antwoorden op de crisis hebben ze niet. De patroons en politici zien in de crisis een kans om de aanvallen op onze levensstandaard op te drijven. In hun media schreeuwen ze het uit: enkel als we ‘allemaal’ een inspanning leveren, geraken we er uit. Terwijl de winsten op recordniveau blijven – dat moet nu eenmaal in
naam van de concurrentie – wordt onze levensstandaard gekelderd. Met 15% van de bevolking in armoede en een snel stijgende werkloosheid gaan we ook hier de Zuid-Europese toer op.
… tenzij we onze toekomst zelf in handen nemen!
In naam van de concurrentie wordt onze welvaart afgebouwd. Niet concurrentie, maar solidariteit creëert welvaart. Om de neerwaartse spiraal te stoppen, is solidariteit nodig. Die solidariteit moeten we doorheen strijd organiseren en versterken met een socialistisch programma. Zo’n programma moet erop gericht zijn om de controle op de sleutelsectoren van de economie in publieke handen te krijgen. We moeten onze toekomst uit de handen van de winsthongerige parasieten halen! Het opbouwen van een krachtsverhouding gebeurt het best op zowel syndicaal als politiek vlak. Een bokser die met een hand op de rug gebonden de strijd aangaat, maakt weinig kans. Een syndicale vuist combineren met de opbouw van een politieke vuist, een verlengstuk voor de syndicale eisen en bekommernissen die leven onder de miljoenen vakbondsleden in dit land, is de beste manier om de strijd succesvol te voeren.
Venezuela na Chavez: hoe verder? P 11
VOOR EEN POLITIEK ALTERNATIEF LINKS VAN GEVESTIGDE PARTIJEN! Op 27 april vindt in Charleroi een belangrijke meeting plaats. Het gaat om een publieke bijeenkomst van syndicalisten en socialisten naar aanleiding van de toespraak van Daniel Piron van het ABVV van Charleroi en Zuid-Henegouwen op 1 mei 2012 over de afwezigheid van een politiek verlengstuk voor de eisen van de arbeidersbeweging en de gelijkaardige uitlatingen van Felipe Van Keirsbilck van de CNE, de Franstalige christelijke bediendenbond (tegenhanger van LBC). Deze standpunten hebben geleid tot een steuncomité dat zonder exclusieven werkt, met pluralisme en een zo breed mogelijk democratie. Verschillende linkse organisaties en partijen werken mee. Ook LSP doet dit met een groot enthousiasme. Op Socialisme 2013 – ons jaarlijks vormings- en discussieweekend op 13 en 14 april – zullen zowel Piron als Van Keirsbilck het woord nemen. En uiteraard willen we er alles aan doen om van de bijeenkomst op 27 april een succes te maken. Syndicalisten en socialisten die uitkijken naar een breed politiek alternatief links van de gevestigde partijen kunnen dit op 27 april mee bouwen aan het concretiseren van dit standpunt.
Tegenover de anti-abortus lobby. Voor een echte keuze! P 8-9
24/03/2013 18:29:30
binnenland
de
Linkse Socialist
N-VA richt zich tegen christelijke arbeidersbeweging
Vakbonden moeten breken met gevestigde partijen en hun politiek
D
e afgelopen weken voerde de N-VA een offensief tegen de christelijke arbeidersbeweging. De neoliberale partij deed dit niet omwille van een strijdbaar programma gekoppeld met acties tegen het casinokapitalisme dat ook door N-VA wordt verdedigd, maar net omwille van het feit dat de leiding van het ACW bijzonder ver is meegestapt in de neoliberale logica. Het was met andere doeleinden, maar de partij van De Wever heeft op een bijzonder zwak punt in de arbeidersbeweging gewezen: het omarmen van het neoliberalisme. Als we de aanval van rechts willen stoppen, zullen we iets aan dat zwakke punt moeten doen. Hypocrisie van N-VA
De aanval van de N-VA is natuurlijk hypocriet. De partij verwijt het ACW betrokkenheid bij financiële speculatie, belangenvermenging en fraude met winstbewijzen. Als werkgevers hun bijdrage aan de gemeenschap zoveel mogelijk beperken, is de N-VA de eerste om dat toe te juichen. Terwijl de Antwerpse diamantsector onder vuur ligt wegens belastingfraude, aarzelt de N-VA niet om de belangen van die sector politiek te verdedigen. Of is N-VA Kamerlid Jan Jambon geen voorzitter meer van de ‘Diamantclub’ die parlementsleden bijeenbrengt om de diamantbelangen te behartigen? De 100 grootste diamantbedrijven in ons land waren vorig jaar goed voor een omzet van 35,6 miljard euro waarop ze officieel 55 miljoen euro winst maakten en slechts 9,6 miljoen euro belastingen betaalden. Tegen een diamantair loopt een onderzoek wegens een fraude van 3 miljard euro, de diamantair raakt er mogelijk van af met een minnelijke schikking van 150 miljoen euro. Dankzij de politieke vrienden, onder meer van NVA, is zo’n schikking mogelijk. Hoe geloofwaardig is N-VA om op het ACW te chargeren? Tenslotte is het opvallend dat de N-VA met haar aanvallen op ACW en Arco niet zegt hoe de 800.000 mensen met een Arco-aandeel, doorgaans kleine spaarders die wat zuur verdiende centjes in zo’n aandeel hadden gestoken, zouden beschermd worden. Dat is ondergeschikt voor het politieke steekspel waarmee N-VA het ACV wil raken. Zo weten we meteen wat de kleine man waard is voor de nieuw-Vlaamse liberalen. Vakbondstop moet breken met patronale politici en praktijken
Iedere zwakheid langs de kant van
de arbeidersbeweging wordt onverbiddelijk uitgespeeld. Dat hebben we al gemerkt toen bekend werd dat ABVVvoorzitter De Leeuw zelf gebruik maakte van notionele intrestaftrek. De nauwe banden tussen de ACW-leiding en de speculatieve casinobankiers van Dexia zijn problematisch. Om de belangen van de gewone werkenden en uitkeringstrekkers te verdedigen, moet volledig gebroken worden met dergelijke praktijken. En er kan best meteen ook gebroken worden met de politici die jarenlang een ACW-etiket droegen maar mee vorm gaven aan het neoliberale project dat ons tot een diepe crisis heeft gebracht, denk maar aan Dehaene en zijn Globaal Plan. Na het vertrek van Steven Van Ackere is er geen minister meer met ACW-etiket. Langs SP.a-zijde maakten de ministers al eerder duidelijk dat ze geen uitstaans hebben met de ABVV-eisen. Voor de gevestigde partijen is de breuk met de vakbondseisen evident. Wanneer wordt dezelfde breuk ook voor de volledige vakbondsleiding evident? En vooral: wanneer worden daar conclusies uit getrokken?
van een bijzonder groot gedeelte van de bevolking. [...] De politieke vertaling [ervan] is van wezenlijk belang.” Blommaert heeft gelijk als hij stelt dat de vakbonden zelf een politiek initiatief moeten nemen om hun eisen centraal te plaatsen in het debat en ook bij de verkiezingen van 2014. “De vakbonden kunnen zelf een partij of kieslijst oprichten en meedoen met de Moeder Aller Verkiezingen. Bij afwezigheid van een verzekerde vertegenwoordiEen vakbondspartij? ging van de belangen van hun leden in andere partijen – ik denk dat we daarProfessor Jan Blommaert lanceerde op van mogen uitgaan – is dit een logische zijn blog een opmerkelijke oproep voor zaak. Een Partij van de Solidariteit, of een vakbondspartij (*). Hij stelt terecht van de Sociale Actie, zou best wel wat vast dat de campagne van vakbondsba- harten sneller doen kloppen, ook in het shing geen toeval is, maar een bewuste stemhokje. En daarbuiten, want die inpoging om de potentiële macht van de greep zou nogal wat teweeg brengen. vakbonden in te perken. “De woede Ze zou plots sociaaleconomische thevan de vakbonden, hun standpunten ma’s op de agenda plaatsen, en niet in en analyses raken nog nauwelijks tot de marge van de debatten maar in het in het publieke forum. Vakbonden zijn centrum ervan. De verkiezingen zoueffectief het zwijgen opgelegd. De vak- den gaan over de grote zaken die alle bonden tellen nochtans zowat drie mil- mensen aanbelangen. Ze zou er ook joen leden, werkenden en werklozen, en voor zorgen dat er een duidelijk en achter vele gesyndiceerden staat een rechtlijnig discours ontstaat over de begezin en een familie. Vakbonden zijn langen van die drie miljoen werkenden […] de enige echte massaorganisaties en werklozen, wiens belangen tot nu toe die ons land nog kent. De belangen die makkelijk op te offeren bleken.” vakbonden verdedigen zijn de belangen Niets doen is geen optie. Zo stelt
Blommaert: “Het brutale feit is dat rol ernstig nemen, en hun beginselen niemand anders de belangen van de eveneens, dan moeten ze deze stap nu vakbonden zal verdedigen dan de vak- zetten. Ze kunnen de machtsvraag in bonden zelf. Het kan dus enkel slech- een crisis met een diepgang en impact ter worden als de zaken op hun beloop zoals deze niet uit de weg blijven gaan. Ze hebben ruim een jaar om te bouwen, te organiseren en te mobiliseren.” LSP ondersteunt uiteraard deze oproep voor een syndicale partij. We “Het brutale feit is benadrukken daarbij het belang van dat niemand anders interne democratie in zo’n partij: het mag geen project van de vakbondstop de belangen van worden waarbij de basis weinig tot niets de vakbonden zal te zeggen krijgt. Vertegenwoordigers verdedigen dan de moeten volgens ons ten allen tijde kunvakbonden zelf. nen teruggefloten worden door hun Het kan dus enkel achterban. Dat staat in schril contrast met wat we gewoon zijn van de zogeslechter worden naamde ACW-politici, maar ook van de als de zaken op vakbondstop, bijvoorbeeld in de Groep hun beloop worden van 10. Met de nodige druk van ondergelaten.” (Jan uit zal die interne democratie (zowel Blommaert) binnen de vakbonden zelf als binnen haar nog-op-te-richten partij) moeten worden afgedwongen. worden gelaten. Vakbonden zullen, mede dankzij de Merkels, Ruttes en Camerons van Europa, steeds verder de hoek worden ingedreven waar de klap- Het volledig stuk is te lezen op de blog pen vallen. Tot ze erbij gaan liggen.” van Jan Blommaert: Hij benadrukt dan ook de dringend- ht t p:// jmeblommaert .wordpre ss . heid, “Als vakbonden hun historische com/2013/03/19
Voor een politieke vertegenwoordiging van de arbeidersbeweging
Meeting in Charleroi voor een alternatief links van de PS en Ecolo
V
orige maand schreven we in ons edito al over de discussies die plaatsvonden naar aanleiding van een oproep van het ABVV van Charleroi op 1 mei vorig jaar om de krachten links van de PS en Ecolo te verenigen. Nadien kwam er een gelijkaardig standpunt van de algemeen-secretaris van de christelijke bediendenbond CNE.
Ook andere syndicale verantwoorde- zijn van alle politieke organisaties die lijken delen hetzelfde standpunt. Er is het initiatief ondersteunen (PVDA, LSP, nood aan een instrument waarmee de SAP, PC,...). strijd en de bekommernissen van de De meeting zal starten met een voorwerkende bevolking politiek vertaald stelling van de oproep gevolgd door worden. Die nood wordt steeds drin- enkele getuigenissen en tussenkomgender naarmate nieuwe besparings- sten rond bedrijfssluitingen, Europa, maatregelen worden genomen, nieuwe het eenheidsstatuut van arbeiders en sociale bloedbaden worden aangericht bedienden, fiscaliteit,... Hierna zulen onze toekomst verder wordt onder- len er werkgroepen zijn om de gezamijnd. menlijke tekst te bespreken. Na een Eind april is er in Charleroi een mee- slotwoord zullen vertegenwoordigers ting over deze kwestie gepland. Het van alle ondersteunende organisaties gaat om een bijeenkomst voor een links de gezamenlijke tekst symbolisch onalternatief op de kapitalistische crisis. dertekenen op het podium. De meeDe meeting zal plaatsvinden op zater- ting wordt afgesloten met een infordag 27 april in de namiddag. Er zal een meel gedeelte. gezamenlijke tekst worden verspreid We nodigen de lezers van ‘De Linkse en bediscussieerd. De tekst zal wor- Socialist’ uit om aan deze dag deel te den opgesteld door het ABVV en mo- nemen, erover te spreken in hun omgelijk ook door het ACV en ACW (die geving en om er het evenement van te bij het ter perse gaan van deze krant maken dat een voorwerp van discusnog een beslissing hierover moesten sie zal zijn op de activiteiten rond 1 Bij het ter perse gaan zijn het exacte aanvangsuur en de locatie nog niet bekend. We zullen dit uiteraard publiceren op nemen). Er zullen ook korte bijdragen mei dit jaar. socialisme.be of je kan ons ook telefonisch contacteren via 02/345 61 81.
dls323 FINAL.indd 2
24/03/2013 18:29:30
ons onze standpunt mening
www.socialisme.be April 2013
Begroting zoekt geld waar er het minste zit...
EDITO door
B art V andersteene , LSP
woord v oerder van
D
e federale regering zoekt voor de zoveelste maal enkele miljarden voor haar begroting. We mogen ons terug verwachten aan tientallen maatregelen. Deze hoeveelheid aan maatregelen moet de indruk wekken dat iedereen op de een of de andere manier bijdraagt. Dat is slechts schijn. Zoals bij alle voorgaande maatregelen blijven de verantwoordelijken voor de crisis, de superrijken, buiten schot.
De besparingstrein komt ook in ons land op gang. Men wil een verlofdag schrappen. De federale schoolpremie zal er mogelijk aan geloven. Jobs bij de overheid zullen sneuvelen. De NMBS zal het met nog minder geld moeten doen. Niet de prestigieuze projecten zullen worden geschrapt, wel de gewone dienstverlening. Bij De Lijn zullen de ticketprijzen stijgen, de Vlaamse kindpremie wordt geschrapt en er zal worden bespaard op sociale uitgaven. Er zijn geen middelen voor de broodnodige investeringen in kinderopvang, gehandicaptenzorg, scholen, sociale woningen,.... Ook de steden en gemeenten zullen besparen: minder personeel, minder middelen voor sociale projecten. Alle gevestigde partijen gaan er van uit dat deze logica niet te vermijden is. Hun neoliberale recepten hebben ons tot de zwaarste crisis in decennia gebracht en als antwoord op die crisis komen ze nu met net dezelfde recepten af. De begroting is de afgelopen jaren steeds verder uitgehold Neoliberale ministers vinden elkaar als het erop aankomt om ons te laten betalen voor de crisis. door de fiscale cadeaus aan de werkgevers waardoor op de uitgaven voor Ons economische en politieke stel- tieke uitdrukking aan het ongenoegen de gemeenschap bespaard moest worsel verdedigt de belangen van de gro- en het verzet te geven. De vakbondsden. Staatseigendommen werden in de te kapitaalbezitters. Zij beschikken leidingen hebben helaas nog niet geHun neoliberale uitverkoop gezet. over vele propagandakanalen om hun broken met hun politieke ‘vrienden’ recepten hebben Daar kwam nog eens de prijs voor heerschappij als de ‘normale gang van die de neoliberale logica verdedigen. ons tot de zwaarste de redding van de banken bovenop. In zaken’ voor te stellen, maar hun ge- Zo’n breuk en een actieve oproep tot de vijf jaar voor het begin van de banschreeuw en hysterie tegenover de eer- de bundeling van alle krachten die wilcrisis in decennia kencrisis, waren de drie grootste banste acties van de arbeidersbeweging len bouwen aan een brede en inclusiegebracht en als ken van ons land samen goed voor 43 zal niet blijven pakken. We mogen ve formatie van werkenden, gepensiantwoord op die miljard euro winst. Dat bedrag werd ons niet laten ontmoedigen door hun oneerden, werklozen en jongeren zou crisis komen ze nu grotendeels uitgekeerd in de vorm van geroep en moeten op een offensieve een enorme respons kunnen krijgen. met net dezelfde dividenden of het werd geïnvesteerd in wijze voor de belangen van de meer- Het zou ons wapenen om de verkiespeculatieve beleggingen. De winsten derheid van de bevolking opkomen. zingen van 2014 met een sterk links recepten af. werden door de privé geïncasseerd, de Dat vereist ook een strijd op het po- alternatief tegemoet te gaan. gokschulden worden op de gemeenlitieke terrein. Wij ondersteunen de schap afgewenteld. oproepen en initiatieven om een poli-
Maar wat is het alternatief van de ‘nieuwe Keynesianen’?
Steeds meer economen moeten erkennen: ‘besparingsbeleid werkt niet’
door
Stéphane Delcros
D
e afgelopen maanden stonden steeds meer economen op met kritiek op het besparingsbeleid van nationale staten en de Europese Unie. Het leidde zelfs tot een strijd onder economen. Waarover gaat het debat en wat betekent dit voor de arbeiders en jongeren?
Heel wat economen blijven koppig pleiten voor een hard besparingsbeleid. Geert Noels (Econopolis) houdt vast aan het idee dat besparingen onvermijdelijk zijn na jaren van te grote schulden, overinvesteringen en overconsumptie. “Ofwel corrigeren we dat, ofwel doen we gewoon voort en zullen de problemen nadien nog groter zijn”. (1) Maar er zijn ook economen van financiële instellingen als Belfius, Petercam, KBC en ING die steeds meer nadruk leggen op het feit dat de besparingen economisch herstel en groei bedreigen. Ze verwijten de Europese instellingen dogmatisme waarbij ze van begrotingsnormen een fetisj maken. Deze economen herhalen wat al langer wordt gezegd door economen als Paul De Grauwe (London School of Economics) of Joseph Stiglitz (voormalig vice-voor-
dls323 FINAL.indd 3
zitter van de Wereldbank die in 2001 de Nobelprijs voor economie kreeg). Een IMF-rapport erkende recent dat de besparingen een zwaardere negatieve impact op de economische groei en de tewerkstelling hebben dan werd aangenomen. “Structurele maatregelen”
Deze economen maken deel uit van de economische stroming die de ‘nieuwe Keynesianen’ wordt genoemd. Het Keynesianisme was de dominante economische stroming in de periode van de naoorlogse heropbouw met massale overheidsinvesteringen in de economie, de uitbouw van sociale bescherming en pogingen om de economie te controleren. Onder druk van de arbeidersbe-
weging leidde die politiek tot een aantal sociaaleconomische hervormingen waarbij onder meer de sociale zekerheid werd versterkt. Vandaag is het onmogelijk om opnieuw een dergelijk beleid te voeren. De mogelijkheden tijdens de naoorlogse periode van groei werden gestopt door de crisis vanaf van de jaren 1970. De nieuwe Keynesianen willen de vrije markt een beetje aan banden leggen door een grotere nadruk te leggen op een fiscale en/of monetaire politiek en door de publieke uitgaven te vergroten om de vraag aan te zwengelen en daarmee ook de werkgelegenheid en de lonen. Deze economen zijn bereid om een tijdelijke verhoging van de overheidsschulden te aanvaarden. Net zoals dit John M. Keynes het geval was, is het uitgangspunt van de ‘nieuwe Keynesianen’ de verdediging van het kapitalisme tegen omverwerping van het systeem en een opmars van revolutie. De nieuwe Keynesianen willen geen einde maken aan de markt, ze denken dat hun voorstellen kunnen leiden tot een beter functioneren ervan. Ze leggen momenteel nadruk op het herlanceren van de economie zonder rekening te houden met de bijhorende begrotingstekorten. Hiermee willen ze het economische systeem redden. Pas na deze eerste periode van bijkomende uitgaven willen ze nagaan waar kan bespaard worden om de schulden terug te betalen. Dat zal uiteraard eveneens leiden tot een debat over de indexering van de lonen, de pensioenen en uitkeringen,... Bart Van Craeynest (Petercam) maakt het meteen duidelijk: “De echte uitdaging voor de Belgische overheidsfinanciën bevindt zich op de langere termijn, met de veroudering van de bevolking en de kosten die daarmee gepaard gaan.” (2) De Grauwe, Stiglitz, Krugman en co zijn geen ‘linkse’ economen. Ze stellen ook het besparingsbeleid op zich niet in
vraag, enkel het ritme ervan. Ze roepen op om eerder ‘structurele maatregelen’ te nemen. Frank Lerman (Belfius): “Het is beter om de besparingen over een langere termijn te spreiden”. Paul De Grauwe zit op dezelfde lijn: “In de landen van het zuiden zijn er effectief problemen en moet er uiteraard een zeker besparingsbeleid zijn. Maar er moet ook tijd gegeven worden aan die landen om overeind te krabbelen.” (3) Keynesiaanse maatregelen – of voorstellen die in die richting gaan – botsen onvermijdelijk op de beperkingen van het kapitalistische systeem. De productie richten op de behoeften van iedereen
Er is nood aan een massaal programma van publieke investeringen en werken. Niet om de markteconomie te stabiliseren en de winsten van de kapitalisten veilig te stellen, maar om de behoeften van de meerderheid van de bevolking te bevredigen. Zo’n beleid moet gepaard gaan met de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie (financiewezen, energie, staal, transport, telecommunicatie,...) onder democratisch beheer en controle van de arbeiders en de gemeenschap, in het kader van een democratisch georganiseerde economische planning. Wij staan voor zo’n democratisch socialistische samenleving. In elk ander project van samenleving waarbij de productiemiddelen in private handen blijven, zal de verdediging van de portemonnee van een kleine elite steeds het belangrijkste doel zijn. Noten (1) RTBF.be, 19 november 2012. (2) MoneyStore.be, 18 maart 2013 (3) Le Soir, 15 maart 2013.
ZO GEZEGD Kapitalist Bill Gates weet hoe het systeem in elkaar zit. Het heeft hem superrijk gemaakt. Op een bijeenkomst van de Royal Academy of Engineering’s Global Grand Challenges Summit - ook de bedenker van korte en krachtige titels voor topbijeenkomsten heeft soms recht op vakantie stelde Gates: “Het kapitalisme betekent dat er veel meer onderzoek is naar kaalheid bij mannen dan naar ziektes zoals malaria die vooral arme mensen treffen.” Nog nooit moesten zoveel Belgen bij de Voedselbank aankloppen. De economische crisis dwingt steeds meer mensen tot het zoeken van voedselpakketten om te overleven. Er worden door het Rode Kruis meer voedselpakketten uitgedeeld dan op het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het Rode Kruis erkent: “Voor het eerst moet onze organisatie in een aantal landen meer de focus leggen op binnenlandse hulp dan op buitenlandse projecten.” Zo zijn er maar liefst drie miljoen Spanjaarden afhankelijk van voedselpakketten! In België ging het vorig jaar om 121.000 mensen, een stijging met 4.500 tegenover 2011 en de sterkste stijging sinds het begin van de crisis in 2008. In vergelijking met 1995 is er sprake van een verdubbeling.
24/03/2013 18:29:31
syndicaal
de
Linkse Socialist
1400 jobs bedreigd
Nieuw sociaal bloedbad bij Caterpillar. Voor eengemaakte strijd!
V
door
Thomas (Namen)
orige maand kondigde de directie van Caterpillar aan dat 1.400 jobs verloren gaan op de site van Gosselies. Dat komt bovenop 200 tijdelijke contracten die niet verlengd worden en 500 tijdelijke contracten die sinds mei 2012 verloren gingen. Alles samen zijn er dus meer dan 2.000 mensen die hun job verloren. Explosieve context
In februari alleen gingen 923 bedrijven in dit land failliet. Daarnaast zijn er grote afdankingen en sluitingen met na ArcelorMittal, Ford, Duferco,… nu ook de dreiging van een sociaal bloedbad in Gosselies. De syndicale delegaties gebruiken de slogan ‘Neen aan door de beurs opgelegde afdankingen’. Daarmee wijzen ze terecht op de belangrijkste reden voor de beslissing van de multinational: de aandeelhouders willen nog meer winsten realiseren en aarzelen daartoe niet om de arbeiders die aan de basis van de rijkdom van het bedrijf liggen op te offeren. Omwille van de opgelegde eenmaking van het statuut van arbeiders en bedienden – en de mogelijkheid dat rechtbanken vanaf juli bij gebrek aan een eenheidsstatuut alle arbeiders opzegtermijnen voor bedienden toekennen – wordt het afdanken van arbeiders mogelijk duurder. Een aantal patroons houdt daar nu al rekening mee en gaat sneller over tot afdankingen omdat arbeiders nu nog in de solden staan. De vakbondsdelegaties bij Caterpillar bereiden zich voor op een lange strijd. Ze doen dat op een goede manier. Er wordt gepoogd om alle arbeiders mee te krijgen en te politiseren via personeelsvergaderingen. De vakbonden slagen er in om 2.000 arbeiders gedurende twee uur rustig te laten discussiëren om vervolgens terug aan het werk te gaan. De organisatie van dergelijke personeelsvergaderingen toont de autoriteit van de bonden in het bedrijf. Het kan de basis leggen voor een brede betrokkenheid bij de strijd. Spitstechnologie in tijden van crisis
De bonden wijzen erop dat de vestiging in Gosselies erg krachtige en performante machines produceert. Ondanks de kwaliteit van de geleverde
producten, zorgt de economische conjunctuur ervoor dat het moeilijker is om de machines verkocht te krijgen. De kwaliteit maakt ze immers ook duur. Dat is een tegenstelling die het failliet van dit systeem eens te meer aantoont: in Gosselies worden minder vervuilende motoren geproduceerd, maar de verkoop stokt omdat de prijs een kwart boven die van machines van mindere kwaliteit ligt. Op een ogenblik dat onderzoek naar en ontwikkeling van ecologische motoren een prioriteit zou moeten zijn, zien we het omgekeerde. Enkel als de productiemiddelen voor spitstechnologie en de sleutelsectoren in publieke handen komen, zal het mogelijk zijn om technologische en ecologische stappen vooruit te zetten. We zijn het eens met Antonio Cocciolo, de voorzitter van de metaalbond van het ABVV in Henegouwen-Namen, toen die stelde: “We staan vandaag buiten alle politieke beslissingen. We moeten een openbare macht worden op lokaal en Europees vlak en banden aangaan met de arbeiders in andere Europese landen.” En nog: “Volledige delen van de economie, zoals energie of de banken, moeten onder publieke controle komen. (…) De economische crisis is een zegen voor het patronaat die een versnelling hoger schakelt in de schokpolitiek met chantage rond delokalisatie om maximale flexibiliteit te bekomen of de productie te delokaliseren om de winsten te vergroten.” De directie van Caterpillar maakt van de gelegenheid gebruik om alle collectieve akkoorden in vraag te stellen of te herroepen. Alle verworvenheden van de interne syndicale strijd worden op de helling geplaatst. Zo werd in het verleden afgedwongen dat er niet met interimarbeid werd gewerkt. Nu komt de interim terug met het CPS (Caterpillar Production System), een werkwijze die een vorm van Toyotisme overgoten met wat Caterpillar-saus vormt. Het systeem is gericht op het maximaliseren van de flexibiliteit om de assemblage-
tijd te beperken. Daartoe wordt onder meer gewerkt met individuele premies. Gosselies is het Europese proefproject voor deze werkwijze. Het Toyotisme of de just-in-time productie is erop gericht om geen stock te produceren, maar enkel te produceren naargelang er bestellingen binnen komen. Het gaat gepaard met een harde neoliberale politiek waarbij een extreme flexibiliteit van de arbeiders wordt geëist. Die moeten meer en sneller produceren aan een betere kwaliteit, maar met minder tijd. Er zijn kwaliteitscentra opgezet om enkele arbeiders ook zelf ideeën te laten geven over hoe de productie verder kan aangescherpt worden. Uiteraard zijn socialisten voor een kwaliteitsvolle productie en dit liefst met zo weinig mogelijk arbeidstijd en met een betrokkenheid van de arbeiders bij het bepalen van het productieproces. Maar het doel van het Toyotisme is om zoveel mogelijk winst met zo weinig mogelijk personeel te realiseren. Wij willen iets anders: de rijkdom en de ar-
beidstijd verdelen en de concurrentielo- te komen. De solidariteit kan versterkt gica vervangen door een geplande pro- worden doorheen een ambitieus actieductie gericht op de sociale behoeften. plan waarmee wordt ingegaan tegen de lawine van jobverliezen die maar blijft razen. Geen enkele sector ontsnapt aan de crisis
Concurrentie is het wapen
Het onderwijs, de federale ambtena- van de rijken, solidariteit ren, de gezondheidszorg, de gepensio- dat van de arbeiders neerden, de werklozen, de arbeiders in de private sector,… Net zoals elders in Een kleine wandeling door de regio Europa worden alle arbeiders en hun van Charleroi volstaat om de vele tekorgezinnen getroffen door de crisis. Er ten in deze samenleving vast te stellen, is een politiek alternatief nodig om een maar ook om het enorme potentieel te einde te maken aan de hebzucht van de zien indien alle productiemiddelen die speculanten, bankiers en grote aandeelhouders wiens politieke vertegenwoor- door het patronaat bij het grof vuil gezet zijn effectief zouden benut worden digers ons enkel besparingen bieden. De arbeiders van Caterpillar hebben in het belang van de meerderheid van een traditie binnen de arbeidersbewe- de bevolking. Het nationaliseren van ging, ze zijn steeds aanwezig op beto- de productiemiddelen zou duizenden gingen en betuigen hun solidariteit met jobs kunnen opleveren en zou in het andere getroffen arbeiders. Er werden geval van Gosselies betekenen dat een meteen banden gesmeed met de me- performante fabriek kan bouwen aan tallo’s van ArcelorMittal. Het is inder- milieuvriendelijke en kwaliteitsvolle daad nodig om tot eengemaakte strijd motoren en machines.
Hoezo, er zijn geen middelen?
Het voorbeeld van Bayer...
E
en vaak voorkomend argument is dat we allemaal ons steentje moeten bijdragen in economisch moeilijke tijden. En dus moeten we maar toelaten dat er wordt bespaard op onze lonen, arbeidsvoorwaarden en pensioenen. Het argument dat er geen middelen zijn, klopt niet. Een voorbeeld.
Het chemieconcern Bayer maakte haar jaarcijfers voor 2012 bekend. Daaruit blijkt dat het opnieuw een recordjaar qua omzet en winst was. Wie kan daarvan profiteren? In de eerste plaats de aandeelhouders. Die kregen de afgelopen zes jaar op een totale winst na belasting van 14,07 miljard euro maar liefst 7,4 miljard uitgekeerd (dat is 53% van de winst). Voor 2012 gaat het om 1,571 miljard euro. Het dividend per aandeel ging van 1,65 euro naar 1,9 euro, een stijging met 15%. Topman Marijn Dekkers verklaarde: “Eens te meer willen we onze aandeelhouders laten mee genieten van de positieve ontwikkelingen in het afgelopen jaar.” Zullen ook de werknemers van Bayer meegenieten van deze successen, of blijft dat beperkt tot de aandeelhouders? De toplui passeren zelf langs de kassa. CEO Marijn Dekkers was goed voor een jaarloon van 5 miljoen euro. Het ABVV berekende dat dit neerkomt op 2.063,35 euro per uur of 88 keer zoveel als een gemiddelde bediende (in 2010 was dat ‘slechts’ 80 keer zoveel). Vier toplui waren samen goed voor 13 miljoen euro! Dit is geen alleenstaand voorbeeld. Veel grote bedrijven maken recordwinsten en storten deze middelen rechtstreeks door naar aandeelhouders en toplui. De middelen worden niet besteed aan betere loonvoorwaarden en ook niet aan investeringen in nieuwe productie. De Europese beursgenoteerde bedrijven zitten op een geldberg van 788 miljard euro cash die ze weigeren te investeren. En dan zouden wij moeten betalen voor de crisis? Dergelijke onthutsende cijfers ontbreken uiteraard in de patronale klaagzang die tegenwoordig in alle gevestigde media luid weerklinkt. Het volledige pamflet van ABVV-Bayer waaruit deze cijfers werden gehaald, vind je hier: http://www.roodoor.info/images/pdf/bayer_ jaarcijfers_2012.pdf
dls323 FINAL.indd 4
24/03/2013 18:29:31
Syndicaal
www.socialisme.be April 2013
sociaal akkoord Ford
Arbeiders toelevanciers dwingen historische toegeving af, maar sluiting gaat door door
E
Eric Byl
en ruime meerderheid van de arbeiders bij Ford en de toeleveranciers heeft op 15 maart het sociaal akkoord goedgekeurd. De uiteindelijke vertrekpremie bedraagt immers het drievoudige van het oorspronkelijke voorstel. Vooral de arbeiders van de toeleveranciers hebben met hun strijd een historische doorbraak geforceerd. Zij krijgen dezelfde vertrekregeling als hun collega’s bij het moederbedrijf. De sluiting blijft echter een bittere pil.
Socialisme 2013. Werkgroep op zaterdag 13 april van 15u tot 17u30. Lessen van de strijd bij Ford en Arcelor: over de nood aan arbeidersdemocratie, arbeiderseenheid en de strijd voor nationalisatie onder arbeiderscontrole
De oorspronkelijke vertrekpremie van 700 euro per dienstjaar werd opgetrokken naar 2.000 euro, 2.450 euro voor wie tot einde 2014 blijft. Wie meer dan 20 jaar dienst heeft, krijgt bovendien een afscheidspremie van 13.600 euro, wie daaronder zit 6.800 euro. De inlevering van 2,5% die deel uitmaakte van het toekomstcontract met werkgarantie tot 2020, wordt met terugwerkende kracht terugbetaald vanaf 1 januari 2011. Wie op 1 juni 2013 vertrekt, krijgt een eenmalige premie van 3.000 euro. Wie op 31 december 2014 52 jaar oud is, kan terecht in het stelsel werkloosheid met bedrijfstoeslag (SWT – ter vervanging van het brugpensioen). Voor de meeste arbeiders komt dit neer op twee jaar loon. Volgens de website van ABVV-Ford zou een geschoolde arbeider met 33 jaar dienst ongeveer 120.000 euro ontvangen, een bandwerker met 26 jaar dienst 102.500 euro. Dat zijn brutobedragen. Netto blijft daar hooguit 60% van over. In een regio waar nu al voor elke 100 inwoners op arbeidsleeftijd slechts 61 jobs beschikbaar zijn, is dat geen overbodige luxe. Velen beseffen dat, maar ze waren de dreigementen van de directie, de onzekerheid en de onmenselijke werkdruk kotsbeu. Vooral dit verklaart waarom 71,7% of 2.945 arbeiders voor stemden. Toch dacht een aanzienlijke minderheid, 1.161 arbeiders of 28,3%, dat er meer in zat. Als Ford uiteindelijk bereid is gevonden om extra geld op tafel te gooien en de federale regering om SWT toe te staan vanaf 52 jaar, dan komt dat niet door slim onderhandelen. Het was vooral uit vrees dat een kern van strijdbare militanten die zich verzetten tegen werkhervatting nog meer invloed zou winnen. In de pers werden ze voorgesteld als geïsoleerde terroristen die door werkwillige arbeiders onder de voet werden gelopen. Nauwelijks was de productie echter op snelheid of het werk werd alweer neergelegd. Die groep militanten waren ook de enige Ford-arbeiders die zich actief het
lot van de arbeiders bij de toeleveranciers aantrokken. Misschien denken sommigen dat de toegevingen aan die arbeiders ten koste zijn gegaan van de enveloppe voor Ford arbeiders. Dat is totaal onjuist. Door twee weken lang de Ford-directie in een wurggreep te nemen en de productie feitelijk stil te leggen, sleepten ze niet alleen betere condities voor zichzelf uit de brand, maar dwongen ze de Ford-directie en de federale regering tot een aantrekkelijker voorstel voor iedereen. De arbeiders van de toeleveranciers hebben met hun acties aangetoond dat niet verdeeldheid, maar éénheid oplevert. Behalve op de eerder vermelde groep strijdbare Ford-arbeiders en talloze bezoekers uit heel het land, konden ze slechts rekenen op hun eigen kracht. Die hebben ze maximaal benut met een gezamenlijk actiecomité. Zonder dit hadden ze het nooit vol gehouden. De bedragen van sommige Ford-arbeiders zullen ze niet halen. Voor toeleveringsbedrijven die pas 13 jaar geleden werden opgericht is 20 jaar anciënniteit onwaarschijnlijk. Dat ze echter dezelfde regeling hebben afgedwongen als voor het moederbedrijf is ronduit historisch. Geen wonder dat 70% bij SML, 76% bij IAC, 77% bij Syncreon en 86% bij Lear voor het akkoord stemde. Je kan je afvragen wat mogelijk was geweest indien heel het vakbondsapparaat een beetje van de moed had opgebracht van de arbeiders bij de toeleveranciers. Nu wordt een hypermodern bedrijf met performante arbeiders dicht gegooid. Enkele kilometers zuidwaarts wordt hetzelfde gedaan met ArcelorMittal en daar stopt het niet. Die productie-eenheden hadden nochtans een essentiële rol kunnen vervullen in het tegemoet komen aan sociale en ecologische noden, mits reconversie en economische planning. Van bij het begin was de vakbondsstrategie echter gericht op een sociaal plan. Strijd om het bedrijf open te houden door nationalisatie onder arbeiderscontrole en reconversie, werd helaas nooit overwogen.
Arcelormittal
Naar een strijd om Luikse staal en jobs te redden
O
door
Daphnée (Luik)
p 7 december 2011 kwam de Luikse bevolking in het stadscentrum samen om haar solidariteit met de arbeiders van ArcelorMittal te betuigen. Er waren enkele tientallen duizenden betogers die de metallo’s een hart onder de riem staken in hun strijd tegen de gevolgen van het patronale beleid. Toen ging het om de sluiting van de warme fase, ondertussen zijn we meer dan een jaar verder en werd ook een afbouw van de koude fase aangekondigd.
dls323 FINAL.indd 5
De afgelopen maanden werd geen en- stad en in de omgeving van alle arbeikele actie in Luik georganiseerd. Er was ders. Dat zou een mogelijkheid bieden geen campagne om de lokale bevolking om de lokale steun te versterken en te betrekken bij de strijd. Na de betogin- zichtbaar te maken. gen in Namen, Straatsburg en Brussel Een groot deel van de bevolking staat komt er nu op 30 maart wel opnieuw positief tegenover de eis van nationaeen betoging in Luik. Het gaat om een lisatie om jobs te redden. Maar onder‘Mars voor Werk’ georganiseerd door tussen zijn de gevestigde politici nog het gemeenschappelijk vakbondsfront steeds op zoek naar een overnemer, en met als ordewoord: ‘De kapitalisti- ook al kondigde Mittal zelf aan dat de sche logica bestrijden’. Deze betoging productiemiddelen niet te koop zijn. vormt een uitstekende kans om de lo- Laat ons de steun voor nationalisakale bevolking actief te betrekken bij de tie actief mobiliseren. Dan hebben de strijd van de Luikse metallo’s. metallo’s niet het gevoel dat ze er alHe t l o t v a n d e a r b e i d e r s b ij leen voor staan en kunnen we de strijd ArcelorMittal is geen alleenstaand ge- aangaan om de werkgelegenheid en de val. De kameraden bij Ford, Caterpillar, economie van de regio zelf in handen Duferco, Meister en tal van andere te nemen. bedrijven worden eveneens getroffen door de nefaste gevolgen van de patro- Strijd zelf in handen nemen nale logica. De lawine van jobverliezen raakt de volledige gemeenschap en alle arbeiders, zowel diegenen met werk als We moeten de strijd durven aangaan, diegenen zonder werk. Als de gemeen- zoniet dreigt een sluipende demoralisaschap wordt geraakt, moet ze verenigd tie opgang te maken. Op de betoging in de strijd aangaan. Namen op 20 maart waren er amper 500 arbeiders van Arcelor. Velen zien het nut niet in van de huidige strategie. We Welke actiemethoden? moeten daar dringend op een collectieve manier over discussiëren, met algeDe betoging van 30 maart kan een mene personeelsvergaderingen waarop nieuwe start vormen om de motivatie de arbeiders ook het woord kunnen nevan de arbeiders een boost te geven zo- men en niet enkel komen luisteren naar dat we met de actieve steun van bredere wat de verantwoordelijken te zeggen lagen van de lokale bevolking de strijd hebben. De arbeiders moeten de strijd voor echte overwinningen kunnen aan- zelf in handen nemen. Met democragaan. De betoging is een uitstekende tische personeelsvergaderingen op de gelegenheid om solidariteitsaffiches verschillende sites kan een eerste stap en pamfletten te verspreiden in de hele gezet worden. Daarna kunnen we gaan
naar een personeelsvergadering van alles sites samen waarbij er voldoende tijd is om een ernstige evaluatie te maken van de acties de afgelopen 15 maanden. Er kan een actieplan voor de komende periode worden bediscussieerd alsook een duidelijk eisenplatform. Van bezetting tot nationalisatie
Wij denken dat de bezetting van de sites een goede manier zou zijn om ze om te vormen tot permanente hoofdkwartieren om de strijd en de discussies over de strijd te organiseren. Het zou tegelijk een goede eerste stap zijn naar de nationalisatie van de staalsector onder de controle en het beheer van de arbeiders, met een onteigening zonder schadeloosstelling. De Luikse staalsector is niet opgebouwd met het zweet van Lakshi Mittal. Het zijn de Luikse arbeiders die dit gedaan hebben. Door hun fabrieken zelf in handen te nemen, zouden de staalarbeiders een voorbeeld vormen voor arbeiders van andere bedrijven die eveneens getroffen worden door de dictatuur van de markten. Het zou de weg openen om de strijd tegen het kapitalisme aan te gaan. Zaterdag 30 maart: betoging in Luik. 10u Boulevard d’Avroy. Verslagen en foto’s vind je achteraf op socialisme.be.
24/03/2013 18:29:32
thema sociaal
de
Linkse Socialist
D
e maand maart was een bijzonder drukke maand inzake mobilisaties en acties. Tientallen militanten van LSP namen hieraan deel. We kwamen telkens tussen met standpunten en eisen rond de specifieke zaken waarrond actie werd gevoerd, maar dit werd ook telkens verbonden met het failliet van het kapitalistische systeem en de noodzaak van eengemaakt verzet tegen het besparingsbeleid. Een overzicht van enkele acties, naast de vele andere betogingen, verdelingen van pamfletten, discussies,...
LSP in actie Voor strijd, solidariteit en socialisme!
Jobs, geen racisme!
Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers
De studenten van het Vlaams Belang organiseren ieder jaar een betoging in een studentenstad. Er is telkens een tegenbetoging waarin ons antifascistische campagne Blokbuster mee het voortouw neemt. Ook dit jaar was er een vreedzame antiracistische betoging. In Leuven trokken een kleine duizendtal antifascisten op 7 maart de straat op, terwijl extreemrechts met 250 aanwezigen betoogde. Daaronder een combinatie van VB’ers maar even goed neonazi’s van Blood&Honour. Op de antifascistische betoging was er een opgemerkte delegatie van ‘Syndicalisten tegen fascisme’. Met een actieve campagne en een geslaagde politieke betoging beperken we de ruimte voor extreemrechts om zich te manifesteren en steun te vinden voor een haatmars.
Op zondag 17 maart vond in Luik de jaarlijkse betoging tegen het gesloten asielcentrum van Vottem plaats. Het gaat om een gevangenis voor mensen wiens enige misdaad erin bestaat dat ze de miserie of de oorlog in hun land van herkomst proberen te ontvluchten. Er waren ongeveer 600 betogers. Wij kwamen tussen met slogans als ‘Niet de migranten zijn het probleem, het is het kapitalisme dat weg moet’, ‘Solidariteit met alle onderdrukten van de hele wereld’. Naarmate de kapitalistische crisis verder miserie en sociale vernielingen aanricht, zal ook het aantal vluchtelingen toenemen. Hen opsluiten, zal daar niets aan veranderen. Wij zeggen: pak de verantwoordelijken aan, de multinationals die de neokoloniale wereld plunderen om de winsten te vergroten.
Stop repressie!
betoging tegen het Europese besparingsbeleid
Op vrijdag 15 maart was er een betoging van de campagne ‘Stop Repressie’. Dat is een campagne opgezet door de Jeunesse Ouvrière Chrétienne (JOC, de Franstalige tegenhanger van de KAJ). De actie vond plaats in het kader van de internationale dag tegen politiegeweld. Er waren een duizendtal betogers. Er was een strijdbare sfeer met slogans tegen politiegeweld en het onderdrukken van sociaal verzet, maar ook tegen het besparingsbeleid. Langs Nederlandstalige kant waren er eind februari acties van TegenGAS in Gent met 150 aanwezigen en Antwerpen met een 70-tal aanwezigen.
Op donderdag 14 maart betoogden duizenden vakbondsmilitanten in Brussel met delegaties uit verschillende landen. De delegatie van Caterpillar liep prominent mee. Met de sociale bloedbaden bij Ford, ArcelorMittal, Caterpillar en andere, en met het bepsaringsbeleid op alle niveaus stelt de kwestie zich van een actieplan met algemene staking(en). Dat brachten wij alleszins naar voor in onze pamfletten, pankartes en krant. Dat stond bij ons centraal samen met de eis van nationalisatie onder arbeiderscontrole van bedrijven die tot collectieve afdankingen overgaan.
Voor een vrije keuze. Baas over eigen lichaam! Op zondag 24 maart trok een reactionaire rechtse groep door Brussel om te betogen tegen het recht op abortus. LSP nam het initiatief om een breed platform op te zetten (met onder meer ABVV, JOC, ACV,...) om het recht op abortus te verdedigen maar tevens op te komen tegen het besparingsbeleid zodat abortus omwille van economische redenen niet meer zou moeten.
Vernietig het kapitalisme voor het de planeet vernietigt! Op 10 maart waren er ongeveer 2.000 betogers in Hoei om de kernramp van Fukushima in Japan te herdenken en om op de gevaren van kernenergie te wijzen. Om dergelijke tragedies te vermijden, is het van essentieel belang dat de volledige energiesector in publieke handen komt zodat energie niet onderworpen is aan de vernietigende winsthonger van de privé. Dat zou de mogelijkheid creëren om massaal te investeren naar onderzoek naar en ontwikkeling van alternatieve milieuvriendelijke energie. Een delegatie van LSP-leden betoogde in Hoei mee, we werden vergezeld door een groep van onze Duitse zusterorganisatie SAV.
Gemeenten. Na de mooie verkiezingsbeloften, de harde besparingsrealiteit...
D
door
Nicolas Menoux (St Gillis)
e kapitalistische crisis verscherpt de sociale problemen. Onderwijs, huisvesting, kinderopvang, de wachtlijsten en tekorten stapelen zich op naargelang de besparingsoperaties elkaar opvolgen. Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen vielen nochtans heel wat mooie beloften te noteren. LSP wees er toen al op dat er meer middelen zouden nodig zijn en dat de beloften niet zouden gehouden worden. In Br ussel voerden we campag- vesting’ te speken in plaats van over ne met de eenheidslijsten ‘Gauches sociale woningen. Het doel hiervan is Communes’. We stelden toen dat er in om ook via publieke financiering rijBrussel evenveel aanvragen voor een kere lagen aan te trekken om de armsociale woning zijn als het aantal der- sten weg te duwen. Er is een sociaal gelijke woningen dat vandaag bestaat. aanbod nodig voor wie dit het hardste Er moet dus een verdubbeling van het nodig heeft. aantal sociale woningen komen, zonTussen 2006 en 2012 heeft de PS in der rekening te houden met gezinnen St Gillis amper 120 sociale woningen die zelfs de moeite niet nemen om een gecreëerd, terwijl de nood veel groter aanvraag in te dienen. is. In oktober 2012 beloofde de PS nogWij verzetten ons overigens tegen de maals 120 ‘gemeentelijke’ woningen. In tendens om enkel over ‘publieke huis- de gemeente zijn er 3.000 sociale wo-
dls323 FINAL.indd 6
ningen extra nodig om aan de vraag te voldoen en de prijzen in het algemeen naar beneden te halen. Cathy Marcus (PS, waarnemend burgemeester) verklaarde op een publieke bijeenkomst dat er als gevolg van de besparingsinspanningen geen middelen zijn voor een nieuwe school in St Gillis, maar dat “prefab klassen een voldoende alternatief vormen”. Prefabklassen vormen alleszins geen maatregel die kwaliteitsvol onderwijs stimuleert. Tijdens de campagne beloofde de PS nog 1.000 nieuwe plaatsen op school tegen 2016. De PS had de toename van het aantal schoolkinderen overigens kunnen voorzien, de partij is al sinds de jaren 1980 aan de macht in St Gillis. Wij eisen de creatie van vier nieuwe scholen om het plaatsgebrek op te vangen. Dat zou alvast vermijden dat het onderwijs in de greep van de private
sector geraakt. Het programma van de PS bij de verkiezingen beloofde ook de creatie van een aantal jobs bij de gemeente. Het besparingsproject in Elsene geeft een andere tendens aan: daar worden onzekere contracten gestimuleerd terwijl vaste jobs verdwijnen. Er zijn degelijke en stabiele jobs nodig om een toekomst te kunnen uitbouwen. Een plan van sociale woningen en extra scholen zou werk creëren in de bouwsector, het onderwijs en de openbare diensten. Vandaag is de vraag niet langer of de PS in St Gillis haar beloften zal houden. Dat zal niet gebeuren. Daarbij wordt terug gegrepen naar het argument dat de PS nu eenmaal in een coalitie zit en rekening moet houden met de algemene besparingspolitiek. Dat was alvast het antwoord toen gevraagd werd naar de gebroken belofte om vanaf 2013
een gratis parkeerkaart in te voeren. Nochtans beschikt de PS over een absolute meerderheid in St Gillis en is het mogelijk om de beloften na te komen. Dat is een kwestie van politieke keuzes, waarbij moet gestreden worden voor de nodige middelen. In Elsene heeft Gauches Communes reeds actie gevoerd tegen het besparingsbeleid dat al concrete vormen aanneemt. In St Gillis werd de begroting op 21 maart voorgesteld. De meerderheid was trots omdat er 60 plaatsen zouden bijkomen in de kinderopvang, terwijl er 750 kinderen op de wachtlijst staan. Zelfs dergelijke beperkte maatregelen zullen mogelijk geen stand houden eens de begrotingsdiscipline wordt aangescherpt. Er is nood aan een massaal publiek investeringsplan om de noden aan te pakken!
24/03/2013 18:29:35
dossier thema
www.socialisme.be April 2013
O
dossier op basis van een bijdrage door
Tim op zijn blog (*)
verheidsmiddelen voor onderzoek en innovatie gaan vooral naar een select groepje van bedrijven die de steun incasseren maar tegelijk snoeien in de tewerkstelling. Uit een antwoord van minister Ingrid Lieten (SP.a) op een vraag in het Vlaamse Parlement blijkt dat 59% van de middelen tussen 2002 en 2011 terechtkwamen bij tien grote bedrijven die in dezelfde periode 6.600 jobs schrapten. Het gaat onder meer om Janssen Pharmaceutica, Alcatel-Lucent, Philips, Umicore, Bekaert, ON Semiconductors en Agfa. Langs Franstalige kant zijn er geen cijfers. Daar wordt momenteel wel gediscussieerd over de mogelijkheid om meer innovatiesteun aan bedrijven te geven. En dat om de tewerkstelling te bevorderen…
“Ecosystemen en indirecte tewerkstelling”
Minister Lieten moest toegeven dat de cijfers spectaculair zijn. Ze stelde echter meteen dat innovatiesubsidies “niet alleen dienen voor tewerkstelling bij de gesteunde bedrijven”. Lieten stelt dat ook “ecosystemen en indirecte tewerkstelling” belangrijk zijn, met andere woorden ook verhoogde economische activiteit bij toeleveranciers en klanten van het bedrijf kunnen een rol spelen. De keerzijde van deze medaille is natuurlijk dat de sluiting van een groot bedrijf ook het hele ‘ecosysteem’ er rond bedreigt. De sluitingen en afdankingen bij Ford, ArcelorMittal of Caterpillar zorgen voor een diepgaande en verregaande economische ontwrichting van een hele regio. De dossiers voor onderzoeks- en ontwikkelingssteun ingediend door bedrijven zijn geheim, we kunnen ze dus niet gebruiken om te kijken hoe de genoemde bedrijven het economisch en maatschappelijk rendement van hun investeringen hebben berekend. Dit is jammer, het Agentschap voor Innovatie door Wetenschap en Technologie in Vlaanderen (IWT) geeft jaarlijks meer dan 110 miljoen euro aan subsidies aan bedrijven die sociale bloedbaden aanrichten. Enige maatschappelijke controle zou niet ongepast zijn. Nu is er enkel de algemene documentatie die het IWT zelf beschikbaar stelt.
“Toegevoegde waarde”
Het IWT geeft in principe steun aan projecten waarvan de toegevoegde waarde minstens 25 keer groter is dan de gegeven subsidie. Voor elke euro subsidie wordt dus minstens 25 euro toegevoegde waarde verwacht. In bepaalde gevallen kan dat beperkt worden tot 10. Omdat ‘toegevoegde waarde’ een vaag begrip is, kijkt het IWT naar aantoonbare personeelskosten en afschrijvingen op investeringen. Er wordt niet enkel gekeken naar bijkomende tewerkstelling, het behouden van jobs die anders zouden worden gedelokaliseerd komen ook in aanmerking. En ook investeringen en tewerkstelling bij leveranciers, onderzoeksinstellingen en klanten kunnen in rekening worden gebracht. Aangezien de omschrijving van ‘toegevoegde waarde’ zo vaag is – hoe kan men berekenen of er zonder subsidies meer jobs zouden verloren gaan? – is het terugvorderen van de subsidies erg moeilijk. Als er ‘toegevoegde waarde’ binnen de Europese Economische Ruimte is, kunnen de subsidies wettelijk al niet teruggevorderd worden. Als pakweg Bekaert subsidies krijgt in Vlaanderen en daarna de productie naar Slovakije verhuist, kan daar weinig tegen ingebracht worden. De afgelopen jaren werd meermaals aangekondigd dat zou onderzocht worden of subsidies aan bedrijven die sociale bloedbaden aanrichtten kon terug gevorderd worden, maar er kwam in de praktijk zelden iets van in huis.
Onderzoeksbeleid leidt niet tot sociale vooruitgang
partner’ die de onderzoekscapaciteit concurrentie en proberen zoveel moen/of infrastructuur levert. Met dit deel gelijk rendement te halen uit hun prierbij komt het IWT aan 48,4% van de vate investeringen. In een periode van Met de onthutsende cijfers over het middelen die naar kennisinstellingen crisis leveren speculatie en financiële jobverlies bij de bedrijven die met on- gaan. Die middelen zijn goed voor meer transacties meer op dan onderzoek en derzoeksubsidies gaan lopen, kon een dan 1.500 rechtstreekse jobs. ontwikkeling in productie en reële ecoeerder bescheiden opstelling van werknomische activiteiten. Het kapitalisme geversorganisaties verwacht worden. zit vast in de eigen tegenstellingen, het Bescheidenheid is niet de sterkste ei- Breder probleem privaat bezit van de productiemiddelen genschap van de kleine werkgevers van heeft haar limieten bereikt. VOKA. Die organisatie haalde uit naar Bedrijven die publieke middelen krijhet feit dat de meeste overheidsmidde- gen voor onderzoek zorgen niet voor len voor onderzoek naar publieke instel- extra tewerkstelling. Bovendien is er Een socialistische visie lingen zoals universiteiten gaan en dat een algemeen tekort aan investerin“de positieve impact van deze investe- gen in onderzoek en ontwikkeling. In Socialisten willen onderzoek en ontringen pas op lange termijn komt”. 2002 werd binnen de EU nog gespro- wikkeling uit het keurslijf van het priIn plaats van middelen te geven aan ken over het halen van de 3%-norm in vaat bezit halen. Het nationaliseren de universiteiten, hogescholen en an- 2010: publieke investeringen in onder- van pakweg de 500 grootste bedrijven dere publieke onderzoekscentra wil zoek en ontwikkeling voor een waarde in ons land, en deze onder democraVOKA dat de overheid investeert in van 1% van het BBP en private inves- tische controle van de gemeenschap onderzoek dat onmiddellijk effect heeft teringen voor een waarde van 2% van brengen, zou zorgen voor een enorme voor de economie. Met een dergelijk het BBP. In Vlaanderen wordt slechts rijkdom die deels ook kan worden inbeleid zouden heel wat technologische 2,12% gehaald en hinkt de private sec- gezet in onderzoek en ontwikkeling. toepassingen nooit bestaan hebben. tor nog meer achterop dan de publieke We zouden massaal middelen kunnen Bovendien zorgen deze investeringen sector. Van de buurlanden doet enkel voorzien voor maatschappelijk nuttige wel voor tewerkstelling en infrastruc- Nederland het nog slechter. technologieën en ontwikkelingen. We tuur. Openbare onderzoeksinstellingen Dit is geen toeval. In het kapitalisme zouden kunnen investeren in goede en streven immers niet naar megawinsten investeren bedrijven enkel wanneer ze milieuvriendelijke bussen, treinen en die als dividend worden uitbetaald aan op relatief korte termijn winst verwach- auto’s, passiefwoningen die het tekort aandeelhouders. ten. Technologie die maatschappelijk aan sociale woningen kunnen oplosHet klopt ook niet dat een meerder- nuttig is, maar geen economische meer- sen, het groeperen van al het onderzoek heid van de middelen naar publieke waarde levert, wordt niet onderzocht of naar kanker en AIDS, in plaats van de instellingen gaat. In 2011 gaf het IWT toegepast. Dit is een logisch gevolg van versnippering die vandaag bestaat bij 232 miljoen euro aan subsidies voor het privaat bezit van de productiemid- tientallen bedrijven,… onderzoek en ontwikkeling. Hiervan delen: kapitalisten staan met elkaar in ging 144 miljoen naar bedrijven en 88 miljoen naar onderzoeksinstellingen. Een deel van de bedrijfssubsidies wordt gebruikt om een universiteit of hoge- (*) De blog van Tim is te vinden op volgend adres: school op te nemen als ‘onderzoeks- http://timdelinksesocialist.blogspot.be VOKA: probleem zit bij publiek onderzoek
Nationaliseren om sociale en technologische vooruitgang te bekomen
I
n 2011 werd gestart met het project ‘COMPLEX’, een onderzoeksproject van de Gentse universiteit met zeven bedrijfspartners. Er wordt onderzocht hoe automobielfabrieken kunnen omgebouwd worden tot assemblagebedrijven van zowel auto’s met klassieke aandrijving als hybride wagens of elektrische voertuigen.
De mogelijkheden van elektrische wagens zijn enorm. Aan de Gentse universiteit rijden er al verschillende dergelijke wagens rond met prestaties die nauw aansluiten bij wat een wagen met fossiele brandstof kan. Maar geen enkel autobedrijf wil een fabriekshal reserveren voor de bouw van elektrische wagens, het commerciële risico is immers te groot in een context van overproductie. Het project ‘COMPLEX’ zou daar een oplossing voor bieden. Maar… een van de praktijkcases die werd bestudeerd was deze van de fabriekshal van Ford in Genk. De sluiting van Ford bedreigt het onderzoek. Waarom die fabriek niet nationaliseren om het opnieuw op te starten onder publieke controle waarbij het bedrijf kan omgevormd worden tot een
dls323 FINAL.indd 7
publieke productie- en onderzoekseenheid voor mobiliteit. De productielijnen kunnen dan aangepast worden om ook treinen en bussen te bouwen. Het tekort aan openbaar vervoer zou ervoor zorgen dat er geen sprake van overcapaciteit zou zijn. Op basis van de resultaten van het COMPLEX-project zou vrij snel met de productie van elektrische wagens kunnen gestart worden. Het nodige staal voor de productie kan uit Luik gehaald worden, via de Maas en het Albertkanaal zodat het wegennet niet extra wordt belast. Om nieuwe metro- en tramlijnen aan te leggen, een grotere Noord-Zuid treinverbinding in Brussel te graven of om elektrische oplaadstations voor auto’s en bussen aan te leggen, zouden graafmachines en andere bouwtuigen
kunnen gebouwd worden in Gosselies nabij Charleroi, waar Caterpillar net 1.400 ontslagen aankondigde. De graafmachines en het staal kunnen ook dienen voor de bouw van de noodzakelijke nieuwe sociale passiefwoningen, scholen en moderne crèches. Door de bankensector te nationaliseren en om te vormen tot een investeringsvehikel met overheidsgaranties en publieke controle zouden arbeiders en hun gezinnen er een degelijke intrest kunnen krijgen en zouden er goedkope leningen zijn voor woningen of voor kleine bedrijven. Binnen het huidige systeem is dit natuurlijk onmogelijk. Maar er zijn wel voldoende middelen voor, denk maar aan de minstens 30-35 miljard euro die rijke Belgen illegaal in Zwitserland geparkeerd hebben of de 92 miljard euro bedrijfswinsten in 2009. Vandaag lijkt dit allemaal misschien onrealistisch. Maar hoe realistisch is het om te blijven besparen en jobs en openbare diensten te schrappen terwijl er alternatieven mogelijk zijn?
24/03/2013 18:29:35
D
thema dossier door
Anja Deschoemacker
eze krant wordt geproduceerd tijdens het weekend waarin de jaarlijkse Mars voor het Leven plaatsvindt (24 maart). Mogelijk volgt er nog een Europese Mars voor het Leven en de Familie op 21 april. Ondertussen hebben de activisten van de Sinterklaasgroep wekelijkse activiteiten voor het abortuscentrum in Gent, waarbij de vrouwen die er komen op schandalige wijze worden geculpabiliseerd en geïntimideerd. Wat begon met een handvol fanatici is aangegroeid tot een groep van een 20-tal. Het is ook niet het enige centrum dat regelmatig door hen bezocht wordt.
Het is hoog tijd om een tegenbeweging op te bouwen. De Mars voor het Leven laten doorgaan zonder tegenactie is toelaten dat deze reactionaire groepen de media bezetten zonder enig antwoord. Aan de lokale centra moeten campagnes worden opgebouwd die een einde kunnen maken aan hun aanwezigheid. Vrouwen op zo’n moment moreel en emotioneel onder druk zetten, kan niet onder het recht op vrije meningsuiting vallen, maar onder openlijke pesterijen en intimidatiepogingen. Om zo’n beweging uit te bouwen, moet men echter ook een antwoord bieden op het populistisch misbruik door de prolife-beweging van de sociale problemen in de samenleving. De vaststelling dat het liberale verhaal niet heeft volstaan om vrouwen sociale gelijkheid te bieden, leidt tot een zoektocht naar andere oplossingen. In die zoektocht bieden bewegingen als “prolife” een terugkeer naar het verleden aan. Socialisten moeten een weg naar de toekomst tonen, een toekomst waarin geen discriminatie, onderdrukking, uitbuiting… - en geen tweederangsburgers - bestaan.
de
Linkse Socialist
De campagne tegen de fout genoemde “prolife”-beweging
Dat de echt zijn nen het heid bij niet verw dat de h onderste vrouwen met een ook gez standig ken dat moeders nen bek stelt dat meer vo al weige te creëre rug moe mama t wel voll echtgen tot haar Veel jo clusie da wen en
Pro
Voor een echte keuze: Recht op abortus – Recht op het krijgen van kinderen zonder te verarmen
Er ma recht op recht da moet wo van een zij een k die zin zeer bep riode w nadien zware i leven of het kind andere l gebakke In een nen gem meer ki staande in de richting van annualisering van de armoed arbeidstijd, waarbij in drukke periodes geweld e een meer dan voltijdse job wordt uitge- de contr voerd – wat voor mensen met kinderen zeer bel onmogelijk te combineren valt met de of nog e 32-urenweek in het onderwijs. Als je wil van moe dat mannen meer in het huishouden en de Het is kinderzorg doen, moeten ze minder uren denken buitenshuis werken, niet meer. recht le Als we willen dat vrouwen voltijds wer- wettelijk ken –het enige dat vrouwen een kans biedt op reële onafhankelijkheid – dan moet het aantal uren voor een voltijdse job omlaag. Een arbeidsduurvermindering naar 32 uur per week zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen zet niet alleen een belangrijke stap in de oplossing van de werkloosheid, maar kan ouders – mannen en vrouwen – ook toelaten om een betere balans te vinden en een betere verdeling van een deel van de zorg- en huishoudelijke taken. We moeten vooral ook een deel van dat huishoudelijk werk collectiviseren. Kwaliteitsvolle en verse maaltijden op de werkplaats en in de scholen bevrijdt gezinnen – en daarin vooral vrouwen – van uren onbetaalde arbeid per week (boodschappen, eten bereiden, afwas…). Publieke buurtwasserijen en -strijkateliers, waar het personeel onder overheidsstatuut werkt - zouden niet alleen een pak jobs scheppen, maar ook voor de gezinnen meer vrije tijd creëren. Ook de jobs die vandaag via dienstencheques worden geregeld, zouden binnen dat openbare statuut moeten vallen, opdat iedereen die ze nodig heeft er gebruik kan van maken en opdat het personeel – in grote meerderheid vrouwen - degelijke loon- en arbeidsvoorwaarden krijgt. Deeltijds werken is voor veel vrouwen een noodzaak door de flexibiliteit van de arbeidsmarkt en het ontbreken van diensten die de huishoudelijke arbeid beperken. Zolang dat zo blijft, betekenen de woorden van De Coninck enkel dat ze de schuld voor lage lonen en pensioenen doorschuift naar de individuele “keuzes” van vrouwen en mannen. Waarom? Omdat zo’n “oplossing” de staat geen geld kost en bovendien mannen als verantwoordelijken aanstelt voor de lage vrouwenlonen. Een klassieke verdeel-en-heersstrategie.
Langzame afbouw welvaarstaat in laatste decennia maakt arm – vrouwen het hardst getroffen De vervrouwelijking van de armoede De Belgische bevolking kreeg van de wordt regelmatig door onderzoek be- regering Di Rupo al 18 miljard bespavestigd. We citeren hier gegevens uit ringen te verduren en het stopt voorlopig de brede bevraging van Comeva en de niet. Gevreesd mag ook worden dat een Koning Boudewijnstichting (maart 2010). hoop structurele aanvallen gepland worEen algemeen cijfer om mee te beginnen: den voor na de verkiezingen van 2014, 22% van de vrouwen heeft het financi- waarna voor het eerst sinds lang vier jaar eel zwaar (7% komt helemaal niet rond, zonder verkiezingen volgt. 15% moeilijk) en nog eens 40% stelt wel Vrouwen werden al hard geraakt door rond te komen, maar zich geen extra’s te de crisis, hoewel de meest spectaculaire kunnen veroorloven. Slechts 30% leeft jobverliezen voorkwamen in industriële “comfortabel”. sectoren waar vooral mannen werken. Ze Lage vrouwenlonen en een stijgende werden geraakt door de decennialange levensduurte (wonen, energiekost,…) onderfinanciering van zorg in al haar maken dat vrouwen zonder partner een vormen. De zorg voor kinderen, zieke veel hoger armoederisico lopen dan of bejaarde familieleden, voor personen vrouwen van wie het gezinsinkomen met een handicap… komt door een tekort aangevuld wordt door een (hoger) man- aan plaatsen en ellenlange wachtlijsten nenloon. 60% van de vrouwen die niet terug meer en meer op het takenlijstje rondkomen, is sinvan het gezin te staan. gle tegenover 25% En in dat gezin verdieAlleenstaande van de vrouwen die nen vrouwen minder ouders (80% wel rondkomen. dan mannen. Als dan moeders) lopen Alleenstaande ouiemand minder moet ders (80% moeders) werken om die taken een armoederisico lopen een ar moeop te vangen, is dat in van 36%. Werk en derisico van 36%. de meeste gevallen de Werk en diploma diploma bieden geen vrouw. bieden geen garan- garantie dat je als De te verwachten vertie dat je als vrouw vrouw aan financiële dere af bouw van de aan financiële moeiopenbare diensten zal moeilijkheden lijkheden ontsnapt: nog veel meer vrouwen ontsnapt: 38% van 38% van de vroudwingen tot deeltijds wen die met moei- de vrouwen die met werk en het verlies van te rondkomen, is moeite rondkomen, is f inanciële onaf hanhoog opgeleid en hoog opgeleid en 30% kelijkheid. Nu reeds 30% werkt voltijds. worden hele groepen werkt voltijds. Niet minder dan 1 vrouwen gedwongen op de 2 ondervraagom minstens tijdelijk de vrouwen stelde financieel afhankelijk uit de arbeidsmarkt te stappen omwille te zijn van haar man, 11% zegt bij hun van het gebrek aan voldoende betaalbare partner te blijven omdat ze het financieel plaatsen in de kinderopvang. Ook de ontniet alleen aankunnen (14% bij de vrou- wikkeling van het plaatsgebrek in het onwen in armoede, 7% bij de vrouwen die derwijs, waardoor steeds meer kinderen rondkomen). naar een school gaan die niet in de buurt De studie toont dat een mannelijke ligt, maakt dat veel vrouwen het steeds kostwinner nog steeds onderdeel uit- moeilijker hebben om een voltijdse job maakt van de beste strategie om aan de te behouden of te aanvaarden. armoede te ontsnappen. Een pijnlijke Vrouwen worden ook harder geraakt vaststelling in een samenleving die lang door een reeks algemene maatregelen, beweerde dat de gelijkheid van man en zoals de afbouw van het wettelijk penvrouw als niet volledig bereikt, dan toch sioen of de degressiviteit van de werkbinnen handbereik lag. loosheidsuitkeringen. Volgens Femma De crisis en het besparingsbeleid drei- (persbericht van 31/10/2012) worden algen de restanten van de naoorlogse ver- leenstaande werkloze vrouwen door het worvenheden onderuit te halen laatste hard geraakt: “Zij stranden bin-
dls323 FINAL.indd 8
De p
nenkort op 1090 euro/maand. Ver onder ditionele taakverdeling in de huishoudede Europese armoedegrens”. Vrouwen lijke taken vrouwen in hun vooruitgang zijn ook oververtegenwoordigd in de op de arbeidsmarkt. Maar de voorstelcategorie “samenwonenden”, die op het ling alsof het om een gemakzuchtige dieptepunt uitkomen op 485 euro/maand. “keuze” van “mannen” zou gaan, is nogDe maatregel duwt ook het pensioen al kort door de bocht. En als dat de opverder omlaag terwijl nu al 60% van de lossing is, wat doen alleenstaande moevrouwen het een pensioen heeft dat lager ders dan? is dan 1000 euro/maand (tegenover 30% Als de man in de leeftijd tussen 25 en van de mannen). 40 jaar de koning van de arbeidsmarkt is, dan is dat niet het gevolg van een beslissing van “de mannen”. Bazen nemen “Mannen moeten minder uren die mannen aan omdat ze niet zwanger werken, vrouwen meer”? worden en omdat bazen ervan uitgaan (Monica De Coninck) dat mannen in hun ijver voor het werk niet gestoord worden als hun kinderen Als de dubbele dagtaak vrouwen belet bijvoorbeeld ziek worden. sociaal gelijk te worden met mannen, is Bazen nemen mannen aan omdat ze de oplossing dan dat mannen meer tijd overuren kunnen kloppen, aangemoein het huishouden besteden? Het is on- digd door de regering (met o.a. Monica derdeel van de mantra van de burgerlijke De Coninck) via dalende lasten op overfeministen. En natuurlijk beperkt de tra- uren. Bovendien gaan we steeds meer
24/03/2013 18:29:37
ng
Dossier thema
www.socialisme.be April 2013
De prolife-beweging serveert het verleden als de oplossing Dat de prolife-beweging pas vandaag echt zijn kop opsteekt in België, is binnen het kader van de huidige onzekerheid bij grote lagen van de bevolking niet verwonderlijk. We hebben al gezien dat de hang naar het traditionele gezin ondersteund wordt door de realiteit dat vrouwen financieel meestal beter af zijn met een mannelijke partner. We hebben ook gezien dat de verslechterende omstandigheden op de arbeidsmarkt maken dat meer en meer vrouwen, en zeker moeders, geen volwaardig inkomen kunnen bekomen. Waar Monica De Coninck stelt dat de nodige verandering ligt in het meer voltijds werken van vrouwen (ook al weigert ze daar de voorwaarden voor te creëren), stellen de prolifers dat we terug moeten naar het oude gezin, waar de mama tijd had voor haar kindjes (maar wel volledig afhankelijk was van haar echtgenoot en haar bestaan beperkt zag tot haar gezin). Veel jonge vrouwen komen tot de conclusie dat gezien de lage lonen voor vrouwen en de hoge prijzen voor kinderop-
vang het sop de kool niet meer waard en ook meer mannen zouden toestaan is. Zij willen langer thuis blijven bij de zich in zorg- en huishoudelijke taken te kinderen en minstens tijdelijk deeltijds engageren zonder een sterk verlies aan werken om niet totaal afgepeigerd door inkomen. het leven te gaan voor een inkomen dat Het uitbreiden van dergelijke mogede moeite niet waard is. Wij delen die lijkheden als onderdeel van de sociale eisen, die met de huidige productiviteit zekerheid (waarvoor dan de patronale eigenlijk geen probleem zouden mogen bijdragen wel terug – en flink! – moevormen. Bovendien weerspiegelen die ten stijgen) zou veel vrouwen ervoor beeisen dat “het gezin” voor vrouwen ook hoeden permanent huisvrouw te worden, een “werkplaats” is, weliswaar met on- met alle nadelen (afhankelijkheid en isobetaalde arbeid. Prolifers spelen daarop latie, beperkte mogelijkheden tot zelfin met hun eisen voor een huismoederontwikkeling, eindeloze herhaling van loon. Ons alternatief luidt anders. Meer flexi- steeds weer dezelfde simpele taken,…) biliteit ten voordele van de werkende ou- die eraan verbonden zijn. In de kapitalistische maatschappij worders, met de erkenning van minimum den deze oplossingen “onbetaalbaar” gezes maand verplicht ouderschapsverlof met uitbetaling van het volle loon (voor acht. Niet omdat ze onbetaalbaar zijn, vrouwen en voor mannen), met het recht maar omdat je ervoor moet snijden bij om tijdelijk deeltijds te werken zonder die bevolkingsgroep die Monica De groot loonverlies op momenten dat de Coninck en co vertegenwoordigen: de gezinstaken meer tijd opeisen (zieke rijke elite. Dat heeft De Coninck dan kinderen, verzorgen van bejaarde fami- toch gemeen met de prolife-beweging: lieleden,...) zijn zaken die het leven voor ook hun “oplossingen” brengen geen veel vrouwen zouden vergemakkelijken meerkosten voor de rijke elite mee.
Pro-abortus of pro-keuze?
Er mag geen twijfel over bestaan: het meer onveilige abortussen, waarbij de recht op abortus is een fundamenteel complicaties kunnen leiden tot verlies recht dat met hand en tand verdedigd van de vruchtbaarheid en zelfs de dood. moet worden. Niemand kan in de plaats Onderzoek van de Wereldgezondheidsorvan een zwangere vrouw beslissen of ganisatie toonde dat in 2008 49% van de zij een kind houdt of abortus pleegt. In abortussen in de wereld onveilige abordie zin is de wet in België nog steeds tussen waren, 1 op 8 vrouwen zou daarzeer beperkt: er is slechts een korte pe- bij het leven laten. riode waarin abortus vrij te bekomen is, De dood van Savita Halappanavar in nadien is het enkel mogelijk indien er Ierland heeft ons vorig jaar met de neus zware implicaties zouden zijn voor het op de feiten geduwd. Haar leven kwam in leven of de gezondheid van de vrouw of gevaar door zwangerschapscomplicaties, het kind. Wie geld heeft, kan dan nog in waarbij haar foetus niet meer levensvatandere landen terecht; de rest zit met de baar was. Een abortus had mogelijk haar gebakken peren. leven kunnen redden, maar kon door het In een samenleving waar vrouwenlo- absolute verbod niet worden toegepast. nen gemiddeld dalen naarmate vrouwen De zogenaamde “prolife”-ideologie kost meer kinderen hebben, waarin alleen- mensenlevens! staande moeders een bijzonder groot De verdediging van het recht op aborg van de armoederisico lopen, waarin partner- tus moet op verschillende vlakken worperiodes geweld een wijdverspreide realiteit is, is den gevoerd. In veel landen en regio’s dt uitge- de controle over de eigen vruchtbaarheid staat het recht onder druk door initiatieinderen zeer belangrijk. Het krijgen van een kind ven vanuit rechts-conservatieve hoek. met de of nog een kind erbij kan de draagkracht Maar ook zogenaamd “progressieve” pols je wil van moeders en gezinnen overstijgen. litici brengen het recht in gevaar door been en de Het is ook een gevaarlijke illusie te sparingen in de gezondheidssector, door der uren denken dat een afschaffing van het beperking van de financiering van de recht leidt tot minder abortussen. Een hulpverlening, door het duurder maken ijds wer- wettelijk verbod leidt immers enkel tot van de ingreep… en kans d – dan Op 24 maart trotseerden een 200-tal betogers de voltijdse sneeuw en de kou om tegenover de zogenaamde ‘proermindelife’ actie op te komen voor een vrije keuze. der loonrvingen ap in de maar kan ook toenden en el van de
Maar enkel de verdediging van het denen tot abortus overgaan – of omdat recht op abortus biedt geen antwoord op hun dubbele dagtaak nu al hun draaghet discours waarmee de “prolife”-bewe- kracht overstijgt – zouden daartoe de ging bredere lagen probeert te verleiden. kans moeten krijgen. Zo klaagt ze aan dat de samenleving geVoor die echt vrije keuze is een samenzinnen met kinderen onvoldoende onder- leving nodig waarin kinderen krijgen steunt en zo arme vrouwen dwingt tot niet tot verarming leidt, noch tot een abortus. Ze stellen ook dat met het hui- dubbele dagtaak voor vrouwen. Een sadige gebrek aan middelen voor de zorg menleving waarin kinderbijslag de reële van gehandicapte personen vrouwen die kosten dekt, waar ieder kind een plaats zwanger zijn van een gehandicapt kind heeft in kwaliteitsvolle en toegankeenorm onder druk worden gezet om een lijke structuren voor kinderopvang en abortus te plegen. onderwijs, waar kwaliteitsvolle dienHun discours naar brede lagen is dan sten bestaan die de huishoudelijke taken wel wat socialer en “vrouwvriendelij- verlichten en zorg bieden aan wie dat ker” geworden, hun “oplossingen” zijn nodig heeft,… maar ook waar niemand dat niet. Hun alternatief voor abortus met armoede wordt bedreigd door lage is het afstaan voor adoptie - in nieuwe lonen en uitkeringen. Magdalena-wasserijen? (*) - ook als de In onze samenleving– het kapitaliszwangere werd verkracht of minderja- me – is de vooruitgang van vrouwen op rig is. De oplossing voor het gebrek aan al die vlakken al enige tijd omgebogen zorg? Vrouw aan de haard! Vrij te ver- tot een achteruitgang. De fundamentele krijgen gratis voorbehoedsmiddelen? reden hiervoor is niet dat er geen midNeen, onthouding! delen zijn, maar dat meer en meer alle Socialisten moeten het recht op een middelen uit de samenleving worden echt vrije keuze verdedigen en dat om- weggezogen door een steeds rijkere mivat uiteraard het recht op abortus, maar nieme elite. Die elite houdt een systeem het houdt er niet bij op. Vrouwen die wel in stand dat armoede kweekt en steeds kinderen willen, maar door financiële re- meer mensen de mogelijkheid ontzegt
gelijk welke keuze te maken. Het is een systeem dat steeds opnieuw haar eigen crisis creëert, om er dan de meerderheid van de bevolking voor te doen opdraaien. Haar controle over de middelen maakt dat vrouwen nooit moeten verwachten dat die worden ingezet voor iets dat wel de samenleving vooruitbrengt, maar geen maximale winst op korte termijn oplevert. De strijd voor een echte keuze zal pas voorbij zijn met de overwinning van de strijd voor democratisch socialisme, een systeem waarin de productie gepland wordt niet in functie van winst, maar om in de behoeften van de meerderheid van de bevolking te voldoen. (*) De Magdalena-wasserijen in Ierland (1922-1996) werden beheerd door religieuze congregaties. Er werden vrouwen opgesloten om dwangarbeid te verrichten. De overheid heeft zelf tienduizend vrouwen in de wasserijen ondergebracht. Het ging onder meer om ongehuwde moeders of dochters van ongehuwde moeders.
eel van iviseren. jden op bevrijdt rouwen er week fwas…). -strijkader overet alleen ok voor en. Ook cheques nen dat opdat ieruik kan eel – in egelijke rijgt. vrouwen teit van ken van e arbeid betekeck enkel n en penndividumannen. ing” de en mantelt voor lassieke
dls323 FINAL.indd 9
24/03/2013 18:29:38
10
Internationaal
de
Linkse Socialist
China
Toenemende tegenstellingen en sociale onrust door
E
Geert Cool
ind februari en begin maart kwam opnieuw een dorp in de provincie Guangdong in opstand. De beweging in Shangpu, een dorp met 3.000 inwoners, kreeg niet dezelfde aandacht als de opstand in Wukan in 2011. Maar het geeft wel aan hoe snel het onderhuidse ongenoegen in een opstand kan omslaan. De bevolking van het dorp op 100 kilometer van Wukan hield wekenlang een plein bezet, ondanks repressie door de overheid en ingehuurde straatvechters. Dergelijke bezettingsacties komen steeds meer voor.
China telt nu 180.000 ‘massa-incidenten’ per jaar. Volledige dorpen, fabrieksarbeiders maar ook volledige bevolkingsgroepen komen in actie tegen de lage lonen, slechte arbeidsvoorwaarden, onteigeningen van landbouwgrond voor speculatieve vastgoedprojecten of het onderdrukken van nationale en/of religieuze aspecten. De afgelopen twee jaar hebben meer dan 100 Tibetanen zichzelf in brand gestoken uit protest tegen de aanhoudende onderdrukking van de Tibetaanse minderheid. De sociale onrust komt niet uit de lucht gevallen. Het is het resultaat van de groeiende kloof tussen arm en rijk en de scherper wordende tegenstellingen. Tientallen miljoenen Chinezen moeten migreren om werk te vinden, grote delen van het platteland moeten wijken voor stadsontwikkeling en infrastructuurprojecten waarmee het regime een harde landing van de economie wil vermijden. Voorlopig is er geen dergelijke harde crash van de economie, maar de groei is wel teruggevallen tot het laagste niveau sinds 1999. Ongelijke groei
stand brengt. Rode prinsen aan de macht
De nieuwe algemeen secretaris van de CCP en bijgevolg ook de nieuwe president, Xi Jinping, spreekt over de noodzaak van economische hervormingen. In China komt dat neer op meer kapitalistische maatregelen. Xi combineert deze oproep met populaire uitspraken over de strijd tegen corruptie, een breed verspreid probleem in China, en tegelijk een verdere controle op sociale media en het internet. Net zoals vele andere toplui van de CCP is Xi Jingpin een zoon van een voormalige topman van de CCP onder Deng Xiaoping. De vader van Xi Jingpin, Xi Zhongxun, was van 1978 tot 1981 gouverneur van de provincie Guangdong waar hij de eerste Speciale Economische Zone (SEZ) opzette, een gebied dat open gezet wordt voor multinationals en waar lage lonen en slechte arbeidsomstandigheden de norm zijn. In het permanent comité van het politiek bureau – het aantal leden werd van 9 tot 7 terug gebracht – zitten maar liefst vier ‘rode prinsen’, afstammelingen van vroegere partijleiders. Deze familiebanden geven toegang tot enorme macht en rijkdom. De fractie van diegenen die niet op dergelijke familieband kunnen terugvallen – met onder meer de vorige president Hu Jintao – verliest terrein en valt van 6 van de 9 leden in het comité terug op 3 van de 7. De groep behoudt wel een sterke positie in het volledige politiek bureau en levert ook premier Li Keqiang. Bij de interne spanningen lijken er amper politieke standpunten te spelen, het gaat over intriges, wederzijdse bescherming en controle. De spanningen aan de top bleken eerder uit de politieke liquidatie van ‘rode prins’ Bo Xilai en uit het feit dat de strijd om de postjes tot aan de vooravond van het partijcongres bleef duren.
De investeringsgolf in infrastructuur leidde tot een verzachting van de economische vertraging. Maar tegelijk leidt het tot sterkere inflatie en een vastgoedzeepbel die gepaard gaat met een steeds grotere schuldengraad doorheen de economie. Dit zorgt ervoor dat de levensstandaard van de gewone Chinese bevolking niet bepaald een groei kent. Zo moest de door de staat gecontroleerde krant Xinhua toegeven dat uit onderzoek bleek dat 46,9% van de arbeiders in de bouwsector in 2012 hetzelfde inkomen had als in 2011 en bijna een op zeven zag zijn inkomen zelfs afnemen. Terwijl de Chinese economie de afgelopen tien jaar sterk aan belang gewonnen heeft, met een verviervoudiging van het BBP sinds 2003 en een gemiddelde jaarlijkse groei van 10,6%, heeft dit niet geleid tot meer stabiliteit. Aan de ene kant stonden meer miljardairs Welke veranderingen? op, langs de andere kant moet een half miljard mensen met minder dan 2 dolXi Jingping wil ‘diepe hervorminlar per dag overleven. De helft van de gen’ en dus de deur nog meer openChinese bevolking heeft geen toegang zetten voor kapitalistische elementen. tot veilig drinkwater. Het regime combineert overblijfselen Bovendien is de economie steeds van de oude stalinistische traditie met meer aan het stokken. Voor een sterk een steeds grotere dominantie van kaop de export gerichte economie als de pitalistische elementen. Er wordt geChinese zijn de gevolgen van de we- probeerd om in tegenstelling tot de reldwijde economische crisis immers Sovjetunie een van bovenaf gecontroook sterk voelbaar. Dat effect kan een leerde overgang te maken met oligartijdlang worden afgezwakt door bin- chen als partijleiders. nenlandse overheidsinvesteringen in China wordt met heel wat probleonder meer infrastructuur, maar er men geconfronteerd. De voorbije jaren zijn grenzen aan zo’n beleid dat boven- werd de economische groei via masdien nieuwe economische gevaren tot sale overheidsinvesteringen boven de
Dorp in opstand. Na Wukan in 2011 kwam de afgelopen weken ook het naburige dorp Shangpu in opstand 10% gehouden, maar in 2012 was er die in de industrie werken. een scherpe afname tot ongeveer 7,5%. In een periode van economische criDe massale investeringen – voor een sis is een geleidelijke en rustige overwaarde van ongeveer de helft van het gang naar een volledig kapitalistisch Chinese BBP – hebben het ongenoe- regime bijzonder moeilijk. Ernstige gen doen toenemen omdat het leidde hervormingen van bovenaf kunnen tot meer ongelijkheid, het afnemen een revolutie van onderuit stimuleren. van landbouwgrond, corruptie en een De machthebbers zitten in een moeiverdere afbouw van het milieu. De in- lijke situatie met een sociale crisis onvesteringen zorgden er voor dat de te- der de werkenden, onzekerheid onder ruggang van de staatsbedrijven (zowel de middenlagen en verdeeldheid aan qua aantal als qua aandeel in de tewerk- de top. De Chinese economie en staat stelling en de economie) in tal van sec- bevinden zich nog steeds in een overtoren werd gestopt of zelfs omgekeerd. gangsfase. De richting die wordt uitTegelijk heeft het de overheidsmiddelen gegaan is duidelijk: naar een ‘normaal’ onder druk gezet waardoor er bijvoor- kapitalistisch regime. Maar het proces beeld geen ruimte is om een systeem is nog niet vervolledigd. Omwille van van sociale zekerheid te ontwikkelen de aanwezigheid van heel gemengde voor de 200 miljoen interne migranten kenmerken omschrijft onze organisa-
tie China als ‘staatskapitalistisch met specifieke eigenschappen’. Een socialistisch antwoord
Socialisten stellen geen enkel vertrouwen in gelijk welke vleugel van de CCP. We pleiten – ook in China zelf – voor democratische rechten zoals de vrijheid om acties te voeren of het recht om onafhankelijke arbeidersorganisaties op te zetten. Om dat af te dwingen, moet de arbeidersbeweging zich organiseren en een politiek programma naar voor brengen dat breekt met de dictatuur en opkomt voor het democratische bezit en planning van de economie.
Grootste bijeenkomst van miljardairs ter wereld: het Chinese Nationale Volkscongres...
Wanhoopsprotest van Tibetaanse jongeren: zichzelf in brand steken. De jaarlijkse bijeenkomst van het Chinese Nationale het hoogste loon maximaal vier keer zo hoog mocht zijn Volkscongres begin maart bracht een groot aantal miljar- als het laagste – proberen de Chinese leiders vooral om dairs op de been. Onder de 3.000 afgevaardigden waren zelf een graantje mee te pikken van de opmars van het er maar liefst 75 dollarmiljardairs met een gezamenlijk kapitalisme in het land. vermogen van naar schatting meer dan 90 miljard dolHet feit dat 160 van de 1.024 rijkste Chinezen afgevaarlar. China telt in totaal 251 dollarmiljardairs. De topbij- digde waren op het partijcongres van de CCP geeft aan eenkomst van de Chinese ‘communisten’ is hiermee nog in welke mate de top zich verrijkt maar tegelijk ook hoe meer elitair dan pakweg het Amerikaanse parlement, de sterk de greep van de superrijken op het regime is. De su535 Kamerleden in de VS hadden in 2010 een collectief perrijken in de partijtop zitten daar vooral omdat het hen vermogen van 1,8 tot 6,5 miljard dollar. toelaat om sneller nog rijker te worden. De enorme sociale De enorme rijkdom van de top van de Chinese tegenstellingen na decennia van kapitalistische ‘openin‘Communistische’ Partij (CCP) is een uitdrukking van de gen’ en ‘hervormingen’ leiden ook tot spanningen onder enorme kloof tussen arm en rijk in het land. Waar socia- de superrijken aan de top. De nieuw verkozen president listen opkomen voor een beperking van de kloof tussen en partijvoorzitter Xi Jinping en zijn ploeg hebben een arm en rijk – zo stelde Lenin in Rusland in 1917 voor dat politieke tijdbom geërfd van hun voorgangers.
dls323 FINAL.indd 10
24/03/2013 18:29:39
internationaal
www.socialisme.be April 2013
11
Hugo Chavez overleden
Venezuela na Chavez: hoe verder?
O
door
Ben (Charleroi)
p donderdag 7 maart waren er bijna een miljoen betogers in de straten van Caracas. Deze massa kwam op straat om een laatste groet te brengen aan een man die symbool werd voor het politieke proces dat aangaf dat het mogelijk is om het neoliberale dictaat te verwerpen en een beleid te voeren waarin er ook aandacht is voor de armsten. Chavez werd gehaat door de rechterzijde omdat hij het idee dat de overheid het recht heeft om de economie te controleren en erin tussen te komen nieuw leven in blies. Door de massa’s werd hij op handen gedragen omdat hij de olie-inkomsten aanwendde om te investeren in sociale projecten, onder meer op vlak van gezondheidszorg en onderwijs. Chavez zal de geschiedenis ingaan als een bron van inspiratie voor jongeren en werkenden doorheen de wereld. In een tijdperk waarin het allemaal besparingen zijn die de klok slaan, ging een enorme aantrekkingskracht uit van het beleid van Chavez die daar niet in mee stapte. De afgelopen jaren heeft Chavez het werd omgezet. Uiteraard juichen wij idee opnieuw gevestigd dat het moge- alle sociale maatregelen toe, maar zonlijk is om te bouwen aan een socialis- der breuk met het kapitalisme zullen ze tische samenleving als alternatief op onder vuur komen te liggen. de kapitalistische chaos. We moeten Er is een bijzonder grote afhankelijkervoor zorgen dat dit idee niet samen heid van de olie-inkomsten. Bij een met Chavez verdwijnt. De periode van daling van de olieprijzen zijn tal van rouw in Venezuela moet worden omge- sociale projecten meteen bedreigd. De vormd tot een nieuwe etappe van arbei- afgelopen jaren is de bijdrage van het dersstrijd voor socialisme in Venezuela oliebedrijf PDVSA aan sociale projecen daarbuiten. ten overigens al met 30% afgenomen. Een nieuwe periode
Venezuela komt in een nieuwe fase terecht. Het is moeilijk te voorspellen welk scenario het meest waarschijnlijke is. Op korte termijn ziet het er naar uit dat Nicolas Maduro, de vice-president onder Chavez en vervolgens interim president, als kandidaat van de PSUV (de partij die door Chavez werd opgezet) de presidentsverkiezingen van 14 april zal winnen. De steun voor het beleid van Chavez en de afkeer voor de rechterzijde zorgen ervoor dat de verworvenheden van de afgelopen jaren niet zomaar uit handen gegeven worden. Maar de rechterzijde loopt zich wel warm. Het klopt dat de kracht van de Venezolaanse massa’s en het toegenomen klassenbewustzijn in de samenleving het Venezolaanse patronaat en haar politieke lakeien geen deugd heeft gedaan. Sommigen dachten hierdoor zelfs dat het patronaat en de rechterzijde volledig van de kaart was geveegd. Ondertussen heeft de rechterzijde geduldig gewerkt aan een heropbouw, zowel op electoraal vlak als op straat.
Boli-bourgeoisie en bureaucratie
Het bestaan van een bureaucratie en Boli-bourgeoisie binnen de Chavistabeweging vormt eveneens een groot gevaar. De Boli-bourgeoisie bestaat uit een deel van de vroegere elite die winstmogelijkheden zag door zich bij het Chavisme aan te sluiten en daarnaast ook uit een laag van ‘nieuwe rijken’ die de afgelopen jaren een geprivilegieerde positie heeft uitgebouwd. Deze laag heeft niets met socialisme te maken, ze hoopt vooral om de nieuwe kapitalistische klasse te worden. De bureaucratie heeft eveneens andere belangen dan die van de arbeiders en armen. De bureaucratie wil de eigen privileges behouden en uitbreiden. Dat is enkel mogelijk met een evenwichtsoefening. Enerzijds moet ze verhinderen dat de rechterzijde terug aan de macht kom, maar anderzijds moet iedere vorm van arbeidersdemocratie worden vermeden. Dat zou immers de parasiterende positie van de bureaucratie bedreigen.
Afhankelijkheid van olie in kapitalistische economie
De ergste fout van het Chavisme is de poging om tegen gelijk welke prijs compromissen en allianties met de burgerij te willen sluiten en niet definitief met het kapitalisme te breken. Het economische beleid van het Chavisme bestaat dan wel uit een toename van de overheidstussenkomsten, maar tegelijk wordt plaats gelaten voor een kapitalistische economie. De uitbuiting blijft hierdoor in stand en de kapitalisten behouden het overgrote deel van de economische macht. Het project van het ‘socialisme in de 21e eeuw’ bleef beperkt tot Chavez duidde zijn opvolger aan: een slogan zonder dat het in de praktijk Nicolas Maduro
De afwezigheid van een onafhankelijke en bewuste organisatie van de arbeidersklasse is de belangrijkste zwakte in Venezuela vandaag. Zo’n organisatie zou doorheen de strijd organen van arbeidersdemocratie ontwikkelen en zich aan het hoofd van het revolutionaire proces plaatsen om het tot de logische conclusies te brengen, de socialistische revolutie. In plaats daarvan is er nu een Chavista-beweging waar de centrale leiding de touwtjes strak in handen heeft zonder enige reële controle vanwege de arbeidersklasse. Dat opent ruimte voor bureaucratische methoden, een steeds autoritairder optreden en meer repressie. De steun voor socialisme omzetten in de realiteit
Om de verworvenheden van de afgelopen jaren te behouden en uit te breiden, is eenheid van de arbeiders en armen meer dan ooit nodig. Als de massa’s de ontwikkelingen niet zelf in handen nemen, dan komt er wellicht een ontmanteling van de verworvenheden. Dat kan door een machtsovername door de rechterzijde of door rechtse elementen binnen de Chavistabeweging. Het is niet mogelijk om de sociale maatregelen van de afgelopen jaren te behouden zonder te breken met het kapitalisme. Wij denken dat het nog steeds mogelijk is dat er een radicalisering komt waarbij de massa’s hun toekomst zelf in handen nemen en de brede steun voor socialisme omzetten in een strijd voor een echt socialistisch beleid. Daartoe is er nood aan een socialistisch programma.
Een socialistisch programma Een goed begin van een socialistisch programma zou volgende eisen omvatten: - Invoering van echte arbeidersdemocratie met comités van verkozen en afzetbare vertegenwoordigers die de dagelijkse werking van de bedrijven controleren. Het openen van de boekhouding van alle bedrijven – ook genationaliseerde bedrijven – zodat comités van arbeiders deze kunnen controleren en een einde stellen aan corruptie en de wortels van de bureaucratie worden bestreden. - Deze comités moeten met elkaar verbonden zijn op het niveau van hun stad, regio en op nationaal vlak. De overheidsbedrijven moeten beheerd worden op basis van democratische arbeiderscontrole. De raad van bestuur van dergelijke bedrijven moet bestaan uit verkozen vertegenwoordigers van de arbeiders in het bedrijf, bredere lagen van de arbeiders en armen en van een regering van arbeiders en boeren. - Alle vertegenwoordigers moeten verkozen worden en op elk moment afzetbaar zijn. Ze mogen niet meer verdienen dan het gemiddelde loon van een geschoolde arbeider. - Onteigening van de banken, multinationals en de 100 rijkste families die vandaag nog steeds de Venezolaanse economie controleren. De invoering van een democratisch socialistisch plan van productie en distributie. - De vorming van een onafhankelijke en democratische vakbondsfederatie met een verkozen leiding die verantwoording verschuldigd is aan de basis. De strijd voor zo’n programma is vandaag erg dringend om de Venezolaanse revolutie een nieuwe adem te geven en te vermijden dat er stagnatie komt met een steeds grotere dreiging van contrarevolutie.
Nieuwe Zuid-Afrikaanse partij gelanceerd Op 21 maart kwamen honderden arbeiders bijeen om de Workers and Socialist Party (WASP) op te zetten. De nieuwe partij is ontstaan vanuit de mijnwerkersstrijd en andere bewegingen van arbeiders en armen die opkomen voor een betere toekomst. Onze ZuidAfrikaanse afdeling, de Democratic Socialist Movement, speelt een cruciale rol in het opzetten van een nieuwe brede arbeiderspartij als logische verdere stap in de zelforganisatie van de Zuid-Afrikaanse arbeiders. De hoog gespannen verwachtingen in het ANC toen er in 1994 een einde aan de apartheid kwam, zijn niet ingelost. Het ANC en haar partners keren zich steeds meer op repressieve wijze tegen de arbeiders en armen. Door zelf te bouwen aan een eigen politieke partij met de WASP betreden de arbeiders nu opnieuw het politieke terrein en sluiten ze aan bij de beste tradities van de strijd tegen de apartheid. LSP ondersteunt de Democratic Socialist Movement en WASP ook financieel. Wil je daar ook aan bijdragen, stort dan op 001-2260393-78 van LSP met vermelding ‘ZuidAfrika’. Meer info en artikels vind je op socialisme.be.
dls323 FINAL.indd 11
24/03/2013 18:29:40
12
thema recensies
de
Linkse Socialist
fototentoonstelling
Leven rondom Tahrir door
Thomas K (Gent)
B
eeld je de oude scooter met Che Guevara-sticker weg en je waant je zo in de middeleeuwen. Tal van vlijmscherpe breuklijnen lopen door het hedendaagse Caïro. Vier Belgische fotografen hebben ze in beeld gebracht maakten er een project van. Cairopolis: je ziet het niet in de krant of op tv.
Wie beelden van de massa’s op Tahrir of van de revolutie wil zien, komt er bekaaid vanaf. De fototentoonstelling Caïropolis neemt Tahrirs pleinprotest niet als eindpunt maar als vertrekpunt. Letterlijk. Elk op hun eigen manier zijn vier fotografen van daaruit de metropool ingetrokken om er het Caïro te tonen dat we tot nog toe in de massamedia niet te zien kregen. Cairopolis wil alternatieve invalshoeken tonen voor de traditionele beeldvorming rond het revolutionaire Caïro. Inertie versus verandering, armoede versus weelde,… Het gaat om de alledaagse spanningsvelden die, lange tijd afgedekt, recent ten volle naar boven zijn gekomen. Samen vormen ze een complexe voedingsbodem voor allerlei vormen van protest die in januari 2011, onder invloed van de val van Ben Ali in Tunesië, een gemeenschappelijk doelwit kregen. Harry Gruyaert ging op zoek naar
straat-, lamp- en neonlicht zijn dit enkele van de meest geslaagde foto’s. De aanpak van Bieke Depoorter wijkt af van alle andere. Haar focus op het leven binnenskamers heeft haar ertoe gebracht de nacht door te brengen bij een gezin. We zien krappe kamertjes, grote gezinnen, gebarsten muren en een gebrek aan privacy. Permanent samenleven is voor veel gezinnen de norm. De woonkamer als middelpunt, het belang van familie- en trouwfoto’s, de zorg voor kinderen. Het zijn maar enkele uitingen daarvan. Nieuwsgierigheid is hun leidraad. De makers van het project dachten vooral vragen te moeten stellen. Wat gebeurt er achter de schermen? Hoe leeft deze stad? Wat van Tahrir stroomt door tot aan de randen van deze stad? Antwoorden en eeuwige waarheden het publieke leven in de miljoenenstad. de stad door. Waar en hoe toont Filip komen op de tweede plaats. Dat kan Illustratief zijn de beelden van reclame- Claus. Zijn doelwit: de mens in de stra- soms voor verwarring zorgen bij de panelen. Jonge, opgesmukte modellen ten en langs de waterlopen. Commercie bezoeker. Wat heeft dit nog met Tahrir met gekleurde shopping bags contraste- en het sociale leven zijn verbonden met te maken? Zien we dit ook niet buiten Caïro? De tentoonstelling biedt weinig ren met de eentonigheid van gesluierde de stoeptegel. vrouwen die grote pakken sleuren. De Zaza Bertrand, foto-essayiste voor context. Enkel de namen van de fotoongemakken van Photoshop en religie de Volkskrant, en Bieke Depoorter, grafen staan erbij. De wat te beperkte selectie uit hun verdurend, combineren jonge meisjes genomineerd voor lidmaatschap van de twee werelden. Magnum, hebben zich op het leven in werk is eigenlijk een voorproef van het Megalomaan is de bouwwoede in de de private sfeer toegelegd. Zaza maakt gelijknamige fotoboek. Daarin verduisatellietsteden. Enkele foto’s tonen de gebruik van het bruisende nachtle- delijken initiatiefnemers Jan Beke en impact van een metropoolregio die wel ven om ons eerder een intiem beeld te Pieter Verkinderen waarom de expotwintig miljoen inwoners telt. Weet brengen van de Egyptische jeugd. Dit sitie voor een blik achter de schermen daar maar eens blijf mee. En hoewel zijn uitgaansbeurten in Tel-Aviv, zou kiest. Onze persoonlijke beeldvorming Tahrir honderdduizenden betrok in de je soms denken. Maar zoals sommige valt namelijk snel in de val van de masstrijd tegen het regime, brachten velen foto’s tonen, werken veel jongeren in samedia. Illustratief is, volgens hen, de onder die miljoenen hun tijd gewoon in Caïro ook ‘s nachts gewoon door. Onder analyse van politicoloog Paul Amar. Hij
wist in de massamedia drie verhaallijnen te onderscheiden: het volk versus de dictator, het secularisme versus het islamisme, en de gefrustreerde jeugd versus de oude garde. Meer dan dat zien we nauwelijks. Beke en Verkinderen wijzen ook naar de Occupy-beweging die pleinen bezet in navolging van Tahrir. Maar de revolutie in Egypte was meer dan Tahrir. De vier fotografen gaan elk voorbij aan deze klassieke interpretatie(s). Ze brengen een in de massamedia onderbelicht verhaal dat toch onlosmakelijk verbonden is met wat we te zien krijgen van Tahrir. Cairopolis en dit betoog zijn op zich lovenswaardig. Het heeft een aantal mooie beelden opgebracht. Maar een aantal zaken blijft onderbelicht. Delen van de eigenlijke revolutie worden in massamedia nog altijd onderbelicht. Je zou het haast vergeten, maar de revolutie vond niet enkel op Tahrir plaats. Waar zijn de beelden van de strijd op de werkplaatsen bijvoorbeeld? En wat gebeurde er in de steden en dorpjes rondom Caïro waar politie en bestuur op de vlucht sloegen? Caïropolis bij Uitgeverij Snoeck telt 128 bladzijden en kost 28 euro. De fototentoonstelling loopt tot 20 mei in de Sint-Pietersabdij van Gent. Alle tentoongestelde foto’s dateren uit de periodes november-december 2011 en februari-maart 2012.
film
Zero Dark Thirty: propaganda over de jacht op Bin Laden door
Eddie McCabe
D
e film brengt het verhaal van de “grootste mensenjacht uit de geschiedenis” – zonder die jacht noodzakelijkerwijze goed te keuren aldus regisseur Kathryn Bigelow. Het gaat om de jacht op Osama Bin Laden. Bigelow beweert dat er een artistieke neutraliteit is gerespecteerd, maar de film is in werkelijkheid een puur propagandastuk voor het Amerikaanse buitenlandse beleid na 11 september 2001 en voor het gebruik van marteltechnieken in het bijzonder.
We krijgen het verhaal van een jonge CIA-agent, Maya (Jessica Chastain), wiens vastberadenheid gedurende meer dan tien jaar de sleutel vormt om Bin Laden te vinden en zonder enige vorm van proces om te brengen, samen met tal van andere vrouwen en mannen die zich in hetzelfde huis bevonden. Dankzij de medewerking van de Amerikaanse regering krijgen we een inkijk op de operaties van de CIA en wellicht een accuraat beeld van de marteltechnieken. Het verhaal is niet geheel onvoorspelbaar, maar wordt toch over 2,5 uur uitgesmeerd zonder dat de personages enige diepgang krijgen. De hoofdfiguur Maya is een koude en genadeloze eenzaat die recht vanop school door de CIA werd ingelijfd. Ze is eerder een robot dan een mens. De film begint met beelden van de verschrikkelijke aanvallen op het World Trade Centre in New York op 11 september 2001. Daartussen wor-
den ook beelden gevoegd van andere verwerpelijke zelfmoordaanslagen door met Al Qaida verbonden groepen. Hierna worden martelingen voorgesteld als onmiddellijk antwoord op verschrikkelijke misdaden. De informatie die zou leiden tot het vinden van Bin Laden en de bijhorende triomf voor Maya, de CIA en de Amerikaanse regering, was een rechtstreeks gevolg van martelpraktijken zoals wa-
ter-boarding. Het meest opvallende is wat er niet aan bod komt in de film. De invasie en aanhoudende bezetting van Afghanistan en Irak, met de slachting van honderdduizenden onschuldige mensen door het VS-imperialisme, krijgen amper een vermelding. Ook de gevolgen van het buitenlandse beleid van de VS in het Midden-Oosten voor 11 september wordt volledig bui-
ten beschouwing gelaten. Het jaar 2001 is voor de filmmakers gelijk aan het jaar 0. Terwijl het regime van Obama door het establishment in de VS wordt geprezen voor het uitschakelen van Osama, wordt niet ingegaan op het feit dat de VS via de CIA vandaag gelijkaardige groeperingen als Al Qaida ondersteunt in Libië en Syrië, net zoals ze in de jaren 1980 Bin Laden steunden.
Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.
arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.
waar LSP voor staaT
D
e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.
Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Stop de privatiseringen
Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen. Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit. Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van
dls323 FINAL.indd 12
diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering. 32-urenweek
In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs. Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.
LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede. De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen. Een nieuwe arbeiderspartij
De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden. De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van
Revolutie
Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie
De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de
Voor socialisme en internationalisme
De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.
Voor arbeiderseenheid Voor socialisme
24/03/2013 18:29:40
Partijnieuws thema
www.socialisme.be April 2013
Agenda
Socialisme 2013
Unieke bijeenkomst van socialisten en strijdbare syndicalisten
S
ocialisme 2013 wordt een belangrijke politieke gebeurtenis naast een boeiend weekend vol vorming en debat. De afgelopen maanden hebben enkele syndicale verantwoordelijken de discussie over een politieke verlengstuk voor de eisen van de arbeidersbeweging naar voor gebracht. Op Socialisme 2013 zullen twee prominente vakbondsverantwoordelijken, Daniel Piron van het ABVV in Charleroi en Zuid Henegouwen en Felipe Van Keirsbilck van de christelijke bediendenbond CNE, het woord nemen. De rode draden doorheen Socialisme 2013 zijn de belangrijkste strijdbewegingen van de afgelopen periode en elementen van analyse en debat om sterker te staan in komende strijd. Er is aandacht voor strijd op het sociale terrein, met onder meer een werkgroep waarin de eis voor nationalisatie grondiger zal besproken worden maar ook met een volledige dag rond de situatie bij het spoor. We kijken ook naar jongerenbewegingen, zoals tegen de GAS-boetes of de antifascistische strijd. Belangrijke voorbeelden van strijd op internationaal vlak komen ook aan bod, met een werkgroep over de revoluties in het Midden-Oosten en Noord-Afrika of een werkgroep over Zuid-Afrika. Daarnaast is er heel wat ruimte voor politieke vorming rond de fundamenten van het marxisme. Het is goed om verontwaardigd te zijn over alles wat fout loopt in dit systeem, maar het is veel beter om te begrijpen waarom het fout loopt en hoe we daar iets aan kunnen doen. Als marxisten staan wij niet aan de zijkant toe te kijken en te discussiëren, we vormen onszelf om sterker te staan in de broodnodige strijd voor een socialistisch alternatief. Een hoogtepunt wordt alvast de bijeenkomst van spoormannen en –vrouwen op zondag. Met een werkgroep die de hele dag loopt, komen sprekers uit Groot-Brittannië, Frankrijk, Nederland, Duitsland en België aan het woord. De roep naar
13
- za 30 maart. Luik. Syndicale betoging tegen besparingsbeleid - za 30 maart. Brussel. Afrikaans etentje ten voordele van onze Zuid-Afrikaanse kameraden (meer info via
[email protected]) - za 30 maart. Bergen. Algemene vergadering LSP Henegouwen/Namen vanaf 15u, gevolgd door etentje - za en zo 13-14 april. Socialisme 2013 - za. 27 april. Meeting van links in Charleroi - 1 mei: deelname aan diverse optochten - 4-7 juli. ALS Zomerkamp
Zomerkamp
internationaal gecoördineerde samenwerking en acties kan daarmee wat geconcretiseerd worden. Met de voormalige voorzitter van de Britse transportbond RMT, Alex Gordon, komt er bovendien een syndicaal zwaargewicht die er van overtuigd is dat de strijd ook op politiek vlak moet gevoerd worden. Alex Gordon was kandidaat voor de alliantie van syndicalisten en socialisten TUSC bij de laatste Britse verkiezingen. Socialisme 2013 is geen academische aangelegenheid waar we enkel luisteren naar experten. Het is een gelegenheid tot discussie, debat en uitwisseling van ideeën en ervaringen. We voorzien voldoende tijd voor discussie. Daarnaast biedt het weekend ook een uitstekende gelegenheid om te snuisteren in onze boekenstand of om met actieve socialisten en syndicalisten uit het hele land te discussiëren. Socialisme 2013 zal pas echt een succes worden als ook jij erbij bent. Schrijf je vandaag nog in!
Dit jaar komt er opnieuw een zomerkamp van de Actief Linkse Studenten en Scholieren. Het zal begin juli plaatsvinden in Limburg. Met zo’n zomerkamp willen we jongeren (en werkenden) bijeenbrengen om diepgaander te discussiëren over een aantal thema’s, maar ook om plannen te maken voor campagnes in de zomer en het najaar. De Actief Linkse Studenten en Scholieren hanteren het motto van Marx: “Filosofen hebben de wereld enkel geïnterpreteerd, het komt erop aan haar te veranderen.” We koppelen discussies dan ook aan acties en proberen een krachtsverhouding uit te bouwen waarmee we het kapitalisme efficiënt kunnen bestrijden. Deze zomer trekken we opnieuw naar tal van festivals en zullen we in discussie gaan met heel wat jongeren om acties en campagnes te versterken. We zullen rond verschillende thema’s actief zijn, onder meer tegen de GASboetes, tegen racisme, tegen klimaatverandering en milieuvervuiling,... Daar zullen we op ons zomerkamp dieper op ingaan, maar het kamp is ook een gelegenheid om in een ontspannen sfeer onder gelijkgezinden de examens achter ons te laten. Meer info, waaronder het programma en de prijs voor het zomerkamp, zal spoedig beschikbaar zijn via actieflinks.be. Maar hou nu alvast 4 tot en met 7 juli vrij voor het ALS-Zomerkamp!
LSP in actie Maart was een drukke maand voor LSP met tal van betogingen. Enkele hoogtepunten waren de anti-NSV betoging (waar we 51 exemplaren van ons maandblad verkochten) of de vakbondsbetoging van 14 maart. Daar verkochten we 76 kranten. We hadden traditiegetrouw ook enkele stands, aan het begin van de betoging, in het midden en op het einde. Hieronder een foto van onze stand in de sneeuw op 14 maart.
Socialisme 2013 vindt plaats in Brussel, in het centrum De Kriekelaar (Gallaitstraat 86, 1030 Schaarbeek). Inschrijvingen via
[email protected] of 02/345 61 81. Voorverkoopprijzen: (rekeningnummer: 001-2260393-78) voor een volledig weekend: 10€ / 15€ voor loontrekkenden, voor een dag: 6€ / 8€ loontrekkenden.
meigroeten - abonnementen
Steun socialistische media!
E
rger je je ook wel eens aan de gevestigde media? Vind je het niet kunnen hoe wordt bericht over onze eisen, bekommernissen en acties? Dan sta je niet alleen. Als socialisten weten we dat de gevestigde media de boodschap brengen van hun broodheren, de grote bedrijven die een monopoliepositie op de ‘mediamarkt’ hebben opgebouwd. Om onze standpunten naar voor te brengen, hebben we nood aan eigen media. Deze krant en onze website socialisme.be vormen daar onderdelen van.
onze media verder uit te bouwen. De vraag naar antwoorden op de kapitalistische crisis, analyses en alternatieven neemt toe. Wil je onze media ondersteunen? Begin dan met het regelmatig volgen van onze website en krant. Doe dit door een abonnement te nemen, dat kan vanaf 5 euro voor drie maanden. Of waarom niet ineens een maandelijkse bijdrage vanaf 2 euro zodat onze maandelijkse inkomsten gegarandeerd zijn?
Meigroeten
Meigroeten: http://www.socialisme.be/lsp/meigroeten Abo’s: http://www.socialisme.be/lsp/slabo/
Meer info:
We willen onze socialistische media versterken door steun op te halen en tegelijk onze verspreiding op te drijven. Ieder Ons rekeningnummer: BE48 0013 9075 9627 jaar halen we in het kader van 1 mei, de internationale dag van strijd, solidariteit en socialisme, steun op met ‘meigroe- van Socialist Press. ten’. Dat zijn boodschappen van organisaties, individuen, sympathisanten,... in onze meikrant. Voor een bijdrage van 12 tot 200 euro kan je een plaats in onze meikrant opkopen om er jouw boodschap te plaatsen. Alle meigroeten moeten tegen maandag 15 april binnen zijn zodat we voldoende tijd hebben om onze krant te produceren tegen 1 mei. Abonnementencampagne
Daarnaast voeren we momenteel een campagne om op zes weken tijd 100 nieuwe abonnementen te maken. We maken onder meer gebruik van kortlopende abonnementen aan 5 of 10 euro. Bij het ter perse gaan van deze krant zitten we drie weken ver in de campagne en kwamen er al een 40-tal abonnementen binnen. Het is dus zeker mogelijk om tegen Socialisme 2013 aan de 100 te geraken en de verspreiding van onze krant hiermee verder op te voeren. Op verschillende acties in de maand maart werden abonnementen gemaakt, zo verkochten we op de vakbondsbetoging van 14 maart niet alleen 76 losse kranten maar ook nog eens 7 abonnementen.
Steun ons strijdfonds! Bij het ter perse gaan zit het eerste kwartaal van 2013 er zo goed als op. De laatste verslagen moeten nog binnenkomen en er zijn nog enkele activiteiten voor ons strijdfonds gepland. Maar het voorlopige resultaat komt alvast in de buurt van onze doelstelling om 11.000 euro financiële steun op te halen op drie maanden tijd. Voor onze financiën zijn we volledig afhankelijk van leden en sympathisanten. We halen steun op straat op, onder vrienden, collega’s en familie. Wil je ons ook steunen? Stort dan een bijdrage op 001-2260393-78 met vermelding ‘steun’. Hieronder de resultaten van ons strijdfonds in de eerste maanden van 2013. Bxl-W.Brab.: 3.220 € Vl. Brab-Limb: 1.083 € Antwerpen: .1.505 € O en W Vlaanderen: 1.953 € Luik-Lux: 557 € Hen.-Namen: 528 € Nationaal: 1.411 €
146% 108% 89% 63% 56% 53% 141%
TOTAAL: 10.256,18 €
93%
Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:
[email protected]. Redactie:
[email protected]. Ook lezersbrieven zijn welkom!
Steun ons!
Om socialistische media als de onze te kunnen produceren, zijn de verspreiding en de financiële ondersteuning ervan noodzakelijk. Wij kunnen uiteraard niet rekenen op rijke sponsors. De 1% rijksten beschikken vandaag over zowat 99% van de media. Wij rekenen op steun van de 99% om
dls323 FINAL.indd 13
Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press
24/03/2013 18:29:41
14
antifa thema
de
Linkse Socialist
Steun de Griekse antifascistische comités! door
Donna, lid van Xekinima (Griekenland)
D
e linkse socialisten van Xekinima zijn al van in de jaren 1990 actief in de strijd tegen Gouden Dageraad. Toen ging het nog om een kleine groupuscule van gewelddadige neonazi’s, vandaag haalde de partij 7% en 18 verkozenen bij de verkiezingen. Met zowat 10% in de laatste peilingen wordt het de derde partij van het land en is het de enige die sinds de verkiezingen van juni is blijven groeien.
Op een half jaar tijd (tussen 18 september en 18 maart) waren er maar liefst 72 neofascistische en racistische aanvallen. Daarbij vielen 1 dode en 62 gewonden, een kwart van de aanvallen was tegen Griekse activisten gericht. De linkerzijde en de arbeidersbeweging moeten de strijd tegen Gouden Dageraad en het neofascisme aangaan. Dit fenomeen zal immers niet vanzelf verdwijnen. De opgang van Gouden Dageraad is het resultaat van de diepe crisis en de miserie waar een brede laag van de samenleving mee geconfronteerd wordt. Maar het wordt ook mee mogelijk door het falen van
de linkse leiding om het voortouw te nemen in de strijd voor echte verandering en dus voor een ander systeem. In een aantal wijken en steden (Kallithea, Zografou, Thessaloniki, Volos,...) zijn er antifascistische comités opgezet. Dat gebeurt vooral door linkse activisten en ook Xekinima speelt er een actieve rol in. Wij proberen de initiatieven georganiseerd te krijgen met democratische algemene vergaderingen, een maximale betrokkenheid, regionale en nationale structuren, systematische campagnes en een sociaal programma. Racisme en verdeeldheid vinden een basis bij de vele tekorten op vlak van huisvesting,
voedsel, onderwijs, werk,... Zowel Grieken als migranten worden daarmee geconfronteerd en het is enkel door er samen rond te strijden dat we tot overwinningen kunnen komen. De linkerzijde moet een centrale rol spelen en initiatieven nemen en dragen. Hiervoor is een samenwerking ter linkerzijde nodig. En ook op Europees vlak moet de linkerzijde zich coördineren in de strijd tegen het kapitalisme en de gevolgen van de crisis, waaronder ook de groeiende ruimte voor neonazi’s als die van Gouden Dageraad.
Meer info (in het Grieks) op: http://antinazizone.blogspot.gr /
Socialisme 2013. Werkgroep op zaterdag 13 april van 15u tot 17u30. De dreiging van Gouden Dageraad. Verslag van de antifascistische strijd in Griekenland
neonazi’s provoceren
Hou Borgerhout neo-nazivrij op 1 mei! door
Geert Cool
E
en klein groepje neonazi’s wil van de internationale dag van de arbeid, een dag van strijd en solidariteit voor socialisme, gebruik maken om het eigen racisme en de afkeer van de arbeidersbeweging in het voetlicht te plaatsen. Daar moet gepast op worden geantwoord: door hen geen millimeter ruimte te geven. Provocatie van neo-nazi’s
Negeren is geen optie
Het groepje neonazi’s van N-SA (Nieuw-Solidaristisch Alternatief) zag een uitgelezen kans om in Borgerhout een mediagenieke provocatie te lanceren. Met De Wever als burgemeester en een lokaal bestuur in Borgerhout waar de N-VA niet aan deelneemt maar de PVDA wel, was er een grotere kans om, na eerdere afwijzingen in Mechelen en Gent, groen licht te krijgen voor een provocatieve actie op 1 mei. Mogelijk zal de aankondiging van een buurtfeest op het Moorkensplein alsnog leiden tot een intrekking van de toelating om daar een neonazi bijeenkomst te houden. Vanuit de BBTK en het ABVV werd gereageerd en een oproep voor een buurtfeest op het Moorkensplein op 1 mei haalde op Facebook intussen meer dan 1.500 deelnemers. Dat toont het potentieel van verzet tegen de neonazi’s. Doorheen de antifascistische acties van de afgelopen jaren hebben wij steeds gepleit voor bewuste politieke acties waarmee naar buiten wordt getreden en waarbij de boodschap van sociale antwoorden op verdelende aspecten als racisme, seksisme of homofobie centraal wordt gesteld.
Het klopt dat de N-SA en haar brulboei Eddy Hermy zichtbaar genieten van de aandacht die ze krijgen. Maar indien we acties van neonazi’s gewoon negeren, kunnen ze zich ongestoord proberen op te bouwen. Waarom zouden we het hen gemakkelijk maken? Dat omvat een risico dat het moeilijker wordt om de strijd aan te gaan eens het gevaar groter is geworden. Wij zijn het niet eens met de PVDA die meteen aankondigde dat het niet op de provocaties zou ingaan en geen tegenactie zou organiseren. De partij had beter aangekondigd dat ze haar electorale basis zou mobiliseren rond sociale eisen waarmee het de asociale politiek van De Wever bestrijdt en tegelijk iedere ruimte voor de neonazistische straatvechters van N-SA beperkt. Tegencampagne nodig
Dat een actieve tegencampagne resultaat kan opleveren, zien we ieder jaar met de anti-NSV betoging. Ook dit jaar waren er vier keer zoveel antifascistische betogers als er aanhangers van de
extreemrechtse studentenvereniging op de been werden gebracht. De campagne onder studenten maakte dat de mobilisatie bekend was en maakte het voor extreemrechts bijzonder moeilijk om zelf een actieve campagne te voeren. Studenten gooiden de NSV-pamfletten weg, extreemrechts moest de campagne beperken tot het stiekem ophangen van affiches. Met Blokbuster zijn we alvast van plan om in maart 2014 in Antwerpen een strijdbare anti-NSV betoging te organiseren. De actie van N-SA zal beperkter zijn dan de optocht van NSV en ongetwijfeld zullen de neonazi’s er zich niet aan wagen om in Borgerhout zelf campagne te voeren voor hun actie. Een klein groepje zal van buitenaf komen. Langs de andere kant is er een groot potentieel van mobilisatie en verzet onder de lokale bevolking van Borgerhout en de arbeidersbeweging in het algemeen, de verontwaardiging en de steun voor het buurtfeest maken dit duidelijk. Dit betekent dat er voor antifascisten een gunstige krachtsverhouding mogelijk is, waarbij zelfs een volledige blokkade tot de mogelijkheden behoort. Maar een krachtsverhouding komt niet uit de lucht vallen, het is het resultaat van een volgehouden campagne die op een actieve wijze de brede steun in mobilisatie omzet.
visie die niet verder komt dan een moraliserende symbolische actie zonder inhoud. Zo zullen we niet-overtuigden niet overtuigen. Wat als de neonazi’s vervolgens het apolitieke feest verwelkomen en er opdagen? Met een politieke benadering bedoelen we dat de voedingsbodem voor extreemrechts wordt benoemd en dat er eisen tegenover worden geplaatst. Neonazi’s kunnen een zekere steun vinden op basis van een algemene afkeer en vervreemding van de samenleving, wat versterkt wordt in tijden van crisis en bijhorende sociale uitsluiting van een steeds grotere laag van de bevolking. Daartegenover plaatsen wij de strijd voor een betere toekomst: jobs, huisvesting, openbare diensten,... in plaats van de haat van racisme, seksisme, homofobie,... Rol arbeidersbeweging
Een betrokkenheid van de arbeidersbeweging in de strijd tegen extreemrechts is van enorm belang. De potentiële kracht van de arbeidersbeweging is enorm, de vakbonden organiseren in dit land drie miljoen leden. Het grootste aantal kandidaten bij verkiezingen is er niet bij de gemeenteraadsverkiezingen, maar nog steeds bij de sociale verkiezingen. Geen enkele andere kracht is in staat om te mobiliseren zoals de vakPolitieke benadering bonden dit kunnen. Als die potentiële kracht wordt ingeWij denken dat een antifascistische zet, is het onmogelijk voor neonazi’s mobilisatie het beste kan met een poli- om gelijk waar in Antwerpen een actieke benadering. Een apolitieke bena- tie op 1 mei te organiseren. Daarmee dering leidt al snel tot een erg beperkte willen we niet zeggen dat de traditio-
nele 1 mei optocht moet afgeblazen of vervangen worden door een ander soort betoging. Uiteraard hopen we dat de 1 mei optocht in Antwerpen een sterke antifascistische boodschap zal brengen. Bovendien kan de aanwezigheid van heel wat syndicalisten en strijdbare socialisten in de stad worden aangewend om na de stoet ook een antifascistische actie te voeren. Het gevaar dat De Wever als lachende derde zal toekijken bij confrontaties en rellen is reëel. De vraag is hoe we dat kunnen vermijden? Als we ons afzijdig houden en de neonazi’s zonder enig verweer loslaten op Borgerhout is de kans op rellen reëel. Door de woede tegenover racisme en extreemrechts degelijk te organiseren, is het mogelijk om dat te vermijden. In Duitsland werden in verschillende steden reeds massale blokkade-acties gehouden waardoor neonazi’s niet konden betogen. Door de publieke ruimte volledig te bezetten – directe actie veronderstelt massale actie– blijft er geen millimeter ruimte voor de neonazi’s. Het geplande buurtfeest kan zo’n rol spelen. Door het centrum van Borgerhout te bezetten, wordt het voor de neonazi’s onmogelijk om daar iets te doen. Als het feest zich bovendien niet in het hoekje van apolitieke evenementen laat drummen – de gevestigde partijen zullen niet nalaten om daar een poging toe te doen – en een strijdbare antifascistische boodschap brengt, is het mogelijk om breder te mobiliseren in de buurt en het passieve ongenoegen tegenover racisme om te zetten in een actieve betrokkenheid bij het verzet ertegen.
Op 7 maart betoogden we met een kleine duizend antifascisten door Leuven om de provocatieve haatmars van de studenten van het Vlaams Belang af te blokken. Met een vreedzame betoging en een inhoudelijke campagne is het mogelijk om de strijd tegen extreemrechts aan te gaan. De situatie in Griekenland toont het belang van deze antifascistische strijd aan.
dls323 FINAL.indd 14
24/03/2013 18:29:42
tegen thema gas
www.socialisme.be Maart 2013
15
Tegen besparingen, tegen repressie, tegen GAS!
H
et assortiment van maatregelen om ons het zwijgen op te leggen, neemt toe. Officieel dienen GAS-boetes om overlast te bestrijden. Maar in plaats van de oorzaken van overlast aan te pakken, wordt de repressie tegen iedereen die wat uit de band springt opgevoerd. Ook protestacties en verzet vallen steeds meer onder de GASregels. Terwijl wij harder worden aangepakt, komen er voor rijke fraudeurs nieuwe mogelijkheden bij om aan vervolging te ontsnappen. Dat is klassenjustitie.
Wij aanvaarden dit beleid niet en gaan in verzet. De campagne TegenGAS voerde eind februari enkele eerste acties in Gent en Antwerpen. Ook in Brussel werd betoogd tegen politiegeweld en komt er een actie tegen de GASboetes. Het Gentse bestuur wil zich progressief voordoen en reageerde op de standpunten van TegenGAS. Het belangrijkste argument daarin is de stelling dat GAS-boetes in Gent enkel worden gebruikt als laatste middel bij zaken als sluikstorten, wildplassen, nachtlawaai,… Het stadsbestuur meent
dat wel wordt ingezet op sociaal beleid besparingen niet opgelost geraken. Als en preventie. Dat elk stadsbestuur kan het bestuur niet wil kiezen voor steeds beslissen in welke mate de repressieve meer repressie, moet het van woorden mogelijkheden worden toegepast en overgaan tot daden en beginnen met voor welke doeleinden, geeft net een een massaal programma van invesvan de problemen van de regeling aan. teringen in sociale huisvesting, schoBovendien valt het te betwijfelen of het len, openbare dienstverlening, gratis Gentse stadsbestuur inzake sociaal be- afvalophaling en meer publieke vuilleid zal ingaan tegen de budgettaire dis- bakken,… cipline – lees: de besparingen – die in Repressie zal overlast niet aanpakhet huidige crisisbeleid vervat zit. ken of verminderen. Het leidt enkel Met het ‘afschaffen’ van het woord tot meer spanningen en willekeur. Als ‘allochtoon’ zullen de sociale problemen antwoord op overlast is er nood aan een als gevolg van de crisis en bijhorende sociaal beleid.
Socialisme 2013. Openingsmeeting op zaterdag 13 april (1314u30) Jongeren in strijd voor een toekomst. Werkgroep op zondag 14 april (13u30-16u): tegen GAS en repressie
Brussel
Na geslaagde betoging tegen repressie, actie tegen GAS op 30 april door
Clement (Brussel)
tal van interventieploegen en waterkanonnen. En dat terwijl de aanwezige jongeren, syndicalisten en politieke activisten gewoon vreedzaam wilden betogen en opkomen voor een toekomst.
I
n Brussel was er op 15 maart een geslaagde betoging van de campagne ‘Stop Repressie’. De campagne was opgezet door de Jeunesse Ouvrière Chrétienne (JOC), de Franstalige tegenhanger van de KAJ. De actie van 15 maart werd ondersteund door meer dan 30 organisaties, waaronder LSP en ALS. Er werd betoogd op de internationale dag tegen politiegeweld. Er heerste een strijdbare sfeer met tal van slogans tegen politiegeweld, tegen de repressie van sociale bewegingen maar ook tegen het besparingsbeleid.
Betoging tegen GAS
Besparingsbeleid heeft repressie nodig
Vooral het verband tussen het besparingsbeleid en de toenemende repressie is belangrijk. Naarmate de besparingen ren, maar aan die van de machthebbers. al dan niet met een racistisch sausje Dat is het geval bij acties van de mehet sociale weefsel verder uithollen en Die zetten naargelang het hen uitkomt overgoten. Dat is de context van de mo- tallo’s - wat spectaculaire beelden opalle instellingen van het establishment deurwaarders in tegen stakingspiketten. bilisatie op 15 maart. levert omdat de metallo’s zich niet zoaan autoriteit verliezen, blijven er voor Betogende arbeiders van Caterpillar en Jongeren die niet aanvaarden dat ze maar laten doen - maar even goed bij het establishment weinig andere mid- Mittal werden op 20 maart in Namen veroordeeld worden om een ‘verloren jongerenacties. delen over. gewelddadig aangepakt door de politie. generatie’ te vormen, botsen al gauw Het bleek overigens ook tijdens de beHet repressieve apparaat staat niet Jongeren in grote steden worden regel- op repressie. Bij politieke acties is er toging van 15 maart. Het leek alsof een aan de kant van de arbeiders en jonge- matig het slachtoffer van politiegeweld, steeds meer sprake van politiegeweld. groot stuk van de stad belegerd was met
Op de betoging van 15 maart was er een opvallend groot aantal scholieren aanwezig. Met LSP en de Actief Linkse Scholieren hebben we daar een belangrijke rol in gespeeld. Tijdens de betoging riepen wij strijdbare slogans zodat ook de omstaanders begrepen waarom we actie voerden. Na deze geslaagde actie wordt de strijd voortgezet. Een van de instrumenten waarmee de repressie wordt opgedreven, is het stelsel van de GAS-boetes. De regering wil de minimumleeftijd voor GAS-boetes verlagen en het bedrag van de boetes opdrijven. Er wordt ook gediscussieerd over een verdere uitbreiding van de mogelijkheden om GAS-boetes op te leggen. Daarmee wil het establishment protest aan banden leggen door al wie nog maar een beetje uit de band springt meteen te criminaliseren. Ook in Brussel zal daartegen geprotesteerd worden. Op 30 april is er een betoging van de campagne ‘Stop SAC’ (Sanctions Administratives Communales) waaraan ook ALS zal
Antwerpen
De kracht van hypocrisie door
Jarmo (Antwerpen)
D
at het de spuigaten uitloopt met de GAS-boetes in Antwerpen, is al enige tijd geen nieuws meer. Sneeuwballen gooien, belletje-trek, een blikje bier drinken op straat of op een plein in de stad voedsel uitdelen aan minderbedeelden,... We kunnen er nog eens met weemoed aan terugdenken, maar zulke zaken doen leveren tegenwoordig ernstige boetes op. Je kan dus maar beter rijk zijn in Antwerpen; anders moet je wel heel voorzichtig zijn met wat je doet terwijl je over straat loopt. Voor je het weet krijg je een van de 60 GAS-boetes die dagelijks worden uitgeschreven. Voor malig top- GAS-ambtenaar Debby Strybosch ziet het graag gebeuren. Als diensthoofd van de afdeling Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) bepaalde ze mee welke willekeurige acties bestraft worden met GAS-boetes. Die functie heeft ze neergelegd om voor zichzelf te gaan werken, als juridisch adviseur biedt ze haar diensten aan om de slachtoffers van de pestboetes bijstand te verlenen. Als je niet wint, hoef je zelfs niet te betalen! Een fluitje van een cent voor Debby Strybosch, want wie kent de procedures beter dan het vroegere diensthoofd
dls323 FINAL.indd 15
Op 25 februari waren er in Gent zowat 150 jonge betogers op een actie van TegenGAS. Drie dagen later volgde ook in Antwerpen een lokale actie. van de GAS-afdeling zelf? Zo komt het te slaan uit het systeem. In de media cratische gang van zaken ondermijnen dus dat een Antwerpse Occupy-activis- stelde ze dat 22.000 GAS-boetes per en het leven in de stad net dat tikkelte reclame ontving om zich juridisch te jaar in Antwerpen betekent dat er een tje onleef baarder maken, is genoeglaten bijstaan door Debby Strybosch; ‘nieuwe markt’ opengaat voor advoca- zaam bekend. Het loont de moeite om de naam waarmee ook de boete die ze ten en juristen. eens te kijken waar je géén GAS-boekreeg ondertekend was. De waanzin Over zin en – vooral – onzin van de te voor krijgt. Sommige dingen mogen voorbij, maar wel slim bekeken van GAS-boetes is ondertussen al veel ge- immers wel nog in Antwerpen. Dat mevrouw Strybosch, die aan de bei- schreven. Dat ze juridisch met haken ondervond het frauduleuze diamantde kanten van de barrière munt weet en ogen aan elkaar hangen, de demo- bedrijf Omega Diamonds. Dat wordt
al sinds 2006 door de BBI (Bijzondere Belastingsinspectie) onderzocht. Het bedrijf maakte in 2008 een omzet van een half miljard euro. Dat bedrag kon tot stand komen door een jarenlange belastingfraude van om en bij de 3 miljard euro. Een grote lading diamanten werd in beslag genomen. Nu zou er een dading komen van 150 miljoen euro. Met andere woorden, het bedrijf mag zijn schuld afkopen voor een fractie van het totale bedrag. De overheid spreekt van een strenge aanpak van fiscale fraude en een welgekomen bonus voor de staatskas. Drie miljard laten stelen en er 150 miljoen voor terugkrijgen – je moet het maar als bonus kunnen verpakken. Het is natuurlijk werkelijk hallucinant wat er in Antwerpen gebeurt. Voormalige GAS-ambtenaren staan je bij bij het aanvechten van de GAS-boetes die ze je gegeven hebben, spelende kinderen worden beboet en miljardenfraudeurs gaan vrijuit. Burgemeester De Wever heeft het over ‘de kracht van de verandering’, maar zet intussen het asociale beleid van de afgelopen jaren verder. Bij iedere betwiste asociale maatregel, zoals het niet-verlenen van aidsremmers aan ‘illegale’ HIV-patiënten, wordt telkens ter verdediging ingeroepen dat het vorige bestuur net hetzelfde deed. De bevolking wordt inderdaad nog steeds hard aangepakt, de miljardairs-profiteurs krijgen de rode loper uitgerold. Het toont aan dat een socialistisch verzet van onderuit meer dan ooit nodig is en blijft.
24/03/2013 18:29:43
socialisme.be Ben
je de dagelijkse stroom van
desinformatie in de traditionele media beu?
Wil je ook een andere Neem
kant van het nieuws horen?
dan een abonnement op dit blad en volg onze dagelijkse website
maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP) nummer 323 April 2013
socialisme.be.
s t r i j d s o l i d a r i t e i t s o c i a l i sm e
Stop dit Europa van banken en speculanten Halt aan de besparingen, voor een socialistische oplossing door
Bart Vandersteene
D
e Cypriotische bevolking is het meest recente slachtoffer van de brutale crisis van het kapitalistische EU-project. De EU-crisis is verre van voorbij, zoals sommigen recent beweerden. De hele Eurozone zit in een economische recessie. Maar liefst 120 miljoen Europeanen lopen een armoederisico. Vorig jaar kwamen er een miljoen werklozen bij. Volgens de officiële cijfers zijn er intussen meer dan 26 miljoen werklozen, in de realiteit zijn er vele miljoenen meer. Alles wijst erop dat er een nieuwe dramatische episode in de ontwikkeling van deze crisis aan de gang is.
Het is geen toeval dat de ZuidEuropese landen de eerste slachtoffers van deze crisis zijn. Het neoliberale project van de EU versterkte de concurrentie tussen de verschillende lidstaten. Om investeringen aan te trekken, verlaagden de Zuid-Europese landen de vennootschapsbelastingen en creëerden ze fiscale paradijzen. De Cypriotische banken werden casino’s voor onder meer Russische miljardairs. De banksector in het land was recent goed voor een waarde die acht keer het jaarlijkse Bruto Binnenlands Product (de waarde van alles wat op een jaar geproduceerd wordt) van Cyprus bedroeg! Het failliet van een van deze banken kan de volledige financiële sector in de EU besmetten. De heersende politieke logica roept daarom om meer van hetzelfde beleid: de werkende bevolking van Cyprus moet bloeden voor een crisis waar zij
Steun
niet voor verantwoordelijk is. Zij moeten de speculatieve schulden van de casino’s dragen. Onder druk van massaal ongenoegen en verzet van de bevolking werd het eerste voorstel om de spaarboekjes aan te pakken van tafel geveegd. Maar de alternatieven van de Cypriotische regering komen op hetzelfde neer met verregaande privatiseringen, verkoop van gasreserves, extra belastingen,... Doorheen Zuid-Europa is de sociale situatie erg gespannen. Het politieke establishment heeft door de vele besparingsrondes alle autoriteit verloren. Op 2 maart betoogden 1,5 miljoen Portugezen. In Italië kregen de gevestigde politici klappen bij de verkiezingen waarin de komiek Beppe Grillo vanuit het niets een kwart van de stemmen haalde. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer nieuwe economische of politieke dominostenen in de
Socialisme 2013 en de Europese strijd tegen crisis en besparingen!
O
p 13 en 14 april organiseert LSP het vormings- en discussieweekend Socialisme 2013 in Brussel (zie ook pagina 13). Op deze bijeenkomst zullen ook socialisten uit verschillende Europese landen spreken, zo ontvangen we Griekse en Spaanse activisten. Enkele onderdelen uit het programma: • Zaterdag 13 april. Werkgroep (15-17u30): ‘Kapitalisme = crisis. Relevantie van het marxisme vandaag’ • Zaterdag 13 april. Werkgroep (15-17u30): ‘Van Schotland tot Catalonië. Over de opgang van het nationalisme in Europa’ • Zondag 14 april. Werkgroep (’s ochtends en in de namiddag): ‘Spoorpersoneel in verzet tegen liberalisering en privatisering in Europa’ – met spoorpersoneel uit België, Frankrijk, Nederland, Duitsland en Groot-Brittannië • Zondag 14 april. Slotmeeting (16u30-17u30). ‘Europa in crisis – strijd voor socialisme’ Met socialisten uit België, Spanje, Frankrijk en Griekenland www.socialisme.be/lsp/s2013
dit maandblad: BE48 0013 9075 9627
dls323 FINAL.indd 16
regio vallen. De arbeiders en hun gezinnen in Cyprus, Griekenland, Portugal, Spanje, Ierland, Italië,... hebben slechts één optie om hun levensstandaard te beschermen tegen de brutale aanvallen van de EU en de nationale regeringen. Dat is de strijd aangaan om de financiële sector in publieke handen en onder publieke controle te plaatsen. Alle speculatieve gelden en megalomane winsten uit het verleden moeten ten dienste van de gemeenschap worden gesteld. Vandaag worden de gokschulden van de haaien uit de financiële sector op de gemeenschap afgewenteld. Dit zijn niet onze schulden. Het niet betalen van de schulden en het in publieke handen nemen van de financiële sector en andere sleutelsectoren, kan de basis leggen voor een publiek programma van investeringen en jobcreatie waarbij de vele sociale noden en behoeften eindelijk centraal staan. Elke aantasting van de levensstandaard in Zuid-Europa zal ook bij ons de roep naar besparingen en aanvallen op de lonen en uitkeringen versterken. Elke overwinning van onze lotgenoten in het zuiden, zal ook onze strijd versterken. Wij zijn solidair met de strijd van de gewone bevolking, de werkende klasse en de jongeren, de werklozen en de gepensioneerden, die zich doorheen Europa verzetten tegen de aanvallen op onze welvaart en onze toekomst!
op naam van
Socialist Press
24/03/2013 18:29:44
