Zomer Informatieblad van Woonzorgcentrum Nieuw Beekvliet te St. Michielsgestel

Zomer 2015

Informatieblad van Woonzorgcentrum Nieuw Beekvliet te St. Michielsgestel

_____________________________________________________________

“De Kaketoe” Zomer 2015

11e jaargang

Informatiekrant “De Kaketoe” is een initiatief van Woon-zorgcentrum Nieuw Beekvliet en verschijnt 4 x per jaar. Beste lezers, Een vernieuwde lay-out en inhoud van “de Kaketoe”, wij wensen u veel leesplezier en alle tips, suggesties en eigen inbreng zijn welkom! De Redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken in te korten of aan te passen om de leesbaarheid van de Kaketoe te waarborgen. De Redactie

Inhoudsopgave

Pagina

Ontwikkelingen Nieuw Beekvliet In de pen : Sharon Oma weet raad Het gerecht van; Dhr. Lafanti In huis – uit huis – wist je dat In het nieuws - Vrijwilligers Sharon getrouwd Reisverslag door Afrika De activiteiten

Terugblik Pasen Liefdevolle High tea Javaanse poppenspel Dag van de Zorg Verhaal van de echo Mijn Verhaal

Ingezonden stukken Wat houdt ons bezig? 3 daagse en Barbecue In Memoriam

1

2 4 5 6 8 9 12 13 18

25 28 29 32


11e jaargang

Ontwikkelingen Nieuw Beekvliet Geachte cliënten, familie, vrijwilligers en collega’s. Voor u ligt het zomernummer van de Kaketoe 2015 Het voorjaar was aarzelend, zon en regen wisselden zich op een Hollandse manier af. We hopen dat er een mooie tijd vóór ons ligt en velen van een welverdiende vakantie in binnen- of buitenland kunnen gaan genieten. In eerdere Kaketoe ’s vertelde ik u regelmatig dat er grote veranderingen op stapel binnen de ouderenzorg in Nederland en dus ook voor Zorggroep Elde. Zoals u weet zal de locatie Nieuw Beekvliet, Şefkat en Molenweide ter zijner tijd het Wereldhuis gaan vormen. Een huis waar cultuur en religie elkaar ontmoeten. Op de site van ZGE staat een filmpje met meer informatie rondom het Wereldhuis. http://www.zge.nl/ De voorbereidingen zijn op dit moment in volle gang om de locatie Molenweide geschikt te maken voor alle bewoners van het toekomstige Wereldhuis. Dat dit een flinke klus zal worden staat wel vast en zoals het er nu naar uit ziet zal de totale verbouwing ongeveer 1 jaar in beslag nemen. Het streven is om eind van dit jaar te starten met de verbouwing aldaar, dus ik verwacht dat wij nog wel een jaar op de locatie Nieuw Beekvliet zullen blijven wonen. Sommige cliënten vinden dat prima en voor andere kan de verhuizing niet snel genoeg zijn. Echter hoe dat je het ook went of keert zolang je geen duidelijkheid kunt bieden roept dit vragen op en brengt dit onzekerheid met zich mee. Dat snappen wij goed en mocht u hier vragen over hebben laat het ons weten Echter wat wij wel kunnen zeggen is dat wij samen met iedere cliënt en zijn verwant t.z.t. op zoek gaan naar de beste plek om te gaan wonen en verpleging en verzorging te ontvangen in een omgeving die een bijdrage levert om je leven zo goed als mogelijk voort te zetten in een omgeving waarin je jezelf als cliënt, maar ook als verwant prettig voelt.

2


11e jaargang

Tijdens het Koffiepraatje worden de bewoners regelmatig op de hoogte gehouden van de stand van zaken rondom het Wereldhuis. Nogmaals heeft u vragen met betrekking tot de verhuizing of maakt u zich hier zorgen over, neem dan gerust contact op met uw EVV’er, teamleidster of ondergetekende. In de vorige Kaketoe bracht ik u op de hoogte van de onlangs nieuw geformuleerde kernwaarden van Zorggroep Elde: namelijk Bevlogen, Ruimdenkend, Gastvrij, Liefdevol en Professioneel. Deze kernwaarden helpen ons om elke medewerker geconcentreerd en alert te houden in dit verantwoordelijke en mooie werk wat mij mogen verrichten. Op dit moment is dat het thema Liefdevol en wat dit betekent binnen de professionele context waarbinnen wij werkzaam zijn. Diverse activiteiten rondom dit thema zijn er binnen Nieuw Beekvliet. Gespreksgroepen, een high tea, personele bijeenkomsten en diverse verrassingsmomenten. Zoals u ziet blijven wij hard werken om nu, maar ook in de toekomst zorg te blijven bieden die aansluit bij de verwachting van de huidige en toekomstige cliënten van Zorggroep Elde. Tot slot wens ik iedereen die op vakantie gaat/kan gaan een fijne vakantie toe en de thuisblijvers een aangename zomer. Mario de Keijzer

3


11e jaargang

In de pen Hallo Allemaal, Ik wil me graag even voorstellen: De meeste van jullie zullen mij wel kennen, Mijn naam is Sharon Van de Langenberg, 23 jaar oud en woonachtig in Boxtel samen met mijn man en mijn 2 katten. Ik ben inmiddels alweer 7 weken getrouwd . 2 jaar geleden heb ik de opleiding verzorgende IG gedaan binnen zorggroep elde waarvan 1 jaar stage op Nieuw Beekvliet en 1 jaar stage Vinckenrode in Boxtel. Nieuw Beekvliet was mij erg goed bevallen in mijn stage periode, & wat fijn dat ik na mijn opleiding kon solliciteren bij Nieuw Beekvliet. Mijn vrije tijd besteed ik aan hardlopen, puzzelen, lezen & wandelen. Ik ga graag uit eten met mijn man, en zeker sushi daar kun je me voor wakker maken!  Ik doe vrijwilligerswerk op een basisschool namelijk het overblijven. Ook werk ik mee in een hondenkennel en loop ik vanuit daaruit mee met de hondenshows. Op de hondenshows kunnen we prijzen behalen die aantonen dat je een mooie en gezonde hond hebt. Hiermee kun je dan weer erkend mee fokken. Momenteel hebben we 3 honden thuis rondlopen bij mijn ouders. Einde van het jaar verwachten we weer een nestje.  Ook houd ik erg van reizen, ik heb samen met mijn man al verschillende dingen gezien van de wereld zoals: Ondergronds Limburg, (de laatste steenkolenmijn en grotten, Turkije, Rome, Parijs, Tunesië, Libië & Algerije. En dit jaar gaan we in September als huwelijksreis naar Gambia.

Groetjes Sharon van de Langenberg 4


11e jaargang

Spinnen raggen voorkomen: Ze ontsieren je muren, houden je vrienden met spinnen angst buiten de deur en geven je huis de uitstraling van een spookhuis: spinnen raggen. Kortom: Spinnen raggen: liever niet! Voorkomen is in dit geval dus beter dan genezen Als ze er eenmaal zitten ben je te laat! En dit is in werkelijkheid makkelijker dan je denkt. Zet op de plekken waar je last heb van spinnen rag een bakje met zout. Doordat vocht in het zout trekt, krijgen spinnen raggen hier geen kans. Vliegen: Deze tip is een typische zomer tip. In de zomer als het lekker weer is staat nog wel eens de deur naar buiten open. Lekker wat frisse lucht naar binnen maar helaas ook vliegen. Een hor werkt niet altijd. Vandaag hebben wij een tip om vliegen buiten de deur te houden. Pak een diepvries zakje en vul dat voor de helft met koud water. Doe het zakje goed dicht met een touwtje en hang dit in het deurkozijn waar de vliegen binnenkomen. De vliegen kijken niet recht vooruit, maar schuin, ze hebben dan breedbeeld. En zo komen ze niet naar binnen. Het werkt echt! Wespen Als je in de zomer lekker in je tuin zit een drankje te drinken kan het zijn dat je gezelschap van wespen krijgt. Wespen komen namelijk op zoetigheid af. Om op een vreedzame manier van de wespen af te komen hebben wij de volgende tip: Neem een soepkommetje gevuld met koud water met daar in enkele hele kruidnagels en zet dit neer daar waar je de wespen niet wilt hebben. Het geeft een lekkere lucht af die wespen in ieder geval vies vinden. Zo kan je rustig in de tuin genieten van je drankje! Mieren: Met de zomer komen ook de mieren. Het zijn kleine en onschuldige beestjes maar je hebt ze liever toch niet in en rond het huis. Strooi wat bakpoeder op de plaats waar de mieren komen. 5


11e jaargang

Het gerecht van…… Dhr. Lafanti Dhr. Lafanti woont al vele jaren in Nieuw Beekvliet. Als je vraagt naar zijn favoriete gerecht benoemd hij zonder uitzondering altijd; antroewa. Vandaag gaan we samen met Dhr. Lafanti zijn lievelingsgerecht klaar maken. Dhr. Lafanti verbouwde vroeger antroewa in zijn achtertuin in Suriname. Dhr. verteld dat de antroewa een glanzende bes is te grootte van een gemiddelde tomaat. Meestal zitten aan de geplukte vruchten nog het steeltje en de kelkbladeren vast. De vrucht is rond en onrijp groenachtig wit, het heeft een dikke schil en een groene kern. Als de groente rijp is wordt de vrucht glanzend oranjegeel of bruingeel van kleur met meestal talrijke barsten. Dhr. verteld dat de groente een beetje bitter smaakt zoals het binnenste van de witlof. Dhr. heeft zelf flink meegeholpen en ook aangegeven hoe het recept gemaakt moest worden. Dhr. Lafanti vindt het gewoonlijk prettig om met zijn ogen dicht aan de tafel te zitten maar was nu heel wakker en vertelde over vroeger wat hij allemaal in zijn achtertuin had geplant. Hij vertelde over de verschillende Surinaamse groenten, pepers, tomaten en nog veel meer. Dit was allemaal voor eigen gebruik, zo vers uit de achtertuin. Om weer herinneringen op te roepen maken we dit Surinaams gerecht. Het recept; Antroewa met zoutvlees Ingrediënten: voor 2 personen - 3 stuks antroewa - 200 gram zoutvlees  kun je bij de toko kopen - 2 maggi blokjes - 1 eetlepel suiker - 1 rode peper  afhankelijk van als je het wat pittiger wilt hebben dan kun je meer pepers bijvoegen. - 1 kleine ui - 2 teentjes knoflook - 1 kleine verse tomaat 6


11e jaargang

Voorbereidingen:  Zoutvlees gaar koken in water, totdat het zacht wordt.  Antroewa in grote stukken snijden.  Ui en knoflook snipperen  Tomaat in stukjes snijden  Rode peper in schijfjes snijden Bereiding:  Pan of wok met olie op het vuur.  Gesnipperde ui en knoflook erin doen, goudbruin fruiten.  Voeg overige ingrediënten: tomaat, maggi blokjes, peper en suiker toe.  Dit alles even laten sudderen, dan het zoutvlees toevoegen.  Ca 5 minuten de antroewa erin doen.  Als de antroewa gaar is, kan het vuur uit.

Dit met warme rijst serveren en je hebt een heerlijk Surinaams gerecht! Njang switi! Pony

7


11e jaargang

In Huis De heer de Hart Mevrouw Mitrovic Mevrouw van den Oetelaar Mevrouw Kolmus De heer van Kroonenburg Mevrouw van den Berg De heer van Kessel Dhr. Baginda Mw. Damen Dhr. Dierikx Mw. Ong Mw. Kooi Mw. van der Wurff Mw. Oosterhof

Getrouwd, Sharon 24 april 2015

Heel veel geluk samen!

Uit Huis Mevrouw van der Westelaken Mevrouw Mooyman Dhr. de Kroon Dhr. en Mw. Popma Mw. Stuulen Dhr. Lalihatu

Wist u dat?         

onze oudste bewoonster 96 is, mevrouw van Lieshout -Verhappen. zuster Sharon getrouwd is afgelopen april. Livia het facilitaire team weer is komen versterken. Afgelopen 21 april de PreZo-audit plaats vond. Nieuw Beekvliet & Zorghuis Şefkat door de auditoren werd voorgedragen voor een Gouden Keurmerk in de Zorg! dat de expeditieleiders toch wel een compliment verdienen voor hun enthousiasme en creativiteit!! er ook vakantiewerkers worden ingezet. de wandel3daagse een zeer geslaagde week was. Mario de Keijzer al 25 jaar voor de Zorggroep Elde werkt, gefeliciteerd namens bewoners en personeel.

8


11e jaargang

In het nieuws.. Ontmoet Zorggroep elde – mei 2015 In mei van dit jaar hebben alle inwoners van het werkgebied van Zorggroep Elde een boekje in de bus gehad met als titel: Ontmoet zorggroep Elde. In dit boekje wordt verteld wat zorggroep Elde is en in welke huizen er wat voor zorg geboden wordt. Ook maak je kennis met bewoners, verwanten, medewerkers en vrijwilligers. Over de groep vrijwilligers wil ik in deze kaketoe eens wat extra vertellen. In Nieuw Beekvliet werken een grote groep vrijwilligers die het mogelijk maken om net dat “beetje” extra te kunnen doen voor de bewoners van Nieuw Beekvliet. De vrijwilligers zijn niet voor iedereen altijd zichtbaar in beeld maar zij zijn diegene die het samen met het personeel mogelijk maken om de activiteiten goed te laten verlopen, of net dat beetje extra individuele aandacht aan de bewoners kunnen geven. Er zijn vrijwilligers die heel trouw op vaste tijden hun inzet tonen tijdens de activiteiten die in de Dasimanzaal of in de huiskamer van de PG afdeling gehouden worden. Zij schenken dan de koffie, maken een praatje, ondersteunen tijdens de diverse activiteiten en schillen het fruit. Ook zijn er vrijwilligers die vooraf aan een activiteit de voorbereidingen treffen. Zij maken de routes en de planning voor de wandel 3-daagse, zorgen voor de inkopen, maken fotodvd’s en staan uren in de keuken voor lekkernijen die weer verkocht worden tijdens de markten.

9


11e jaargang

Ook zijn er individuele vrijwilligers aan het werk in Nieuw Beekvliet. Zij zorgen voor individuele aandacht. Zij gaan bijvoorbeeld wandelen, zijn vertrouwens en/of contactpersoon, ondersteunen in de geestelijke zorg of zorgen er voor dat bewoners nog steeds die dingen kunnen doen die voor hen belangrijk zijn. Zoals een bezoekje aan de winkel, het ontvangen van de communie en luisteren naar hun favoriete muziek op een mp3 speler. Verder zijn er nog de leerlingen vanuit gymnasium Beekvliet en het Elde college die trouw gaan wandelen met de bewoners en de verschillende vrijwilligers die op hun tijd eens binnen lopen om te kijken waar ze kunnen ondersteunen en/of aandacht kunnen bieden aan de bewoners. Zonder al deze mensen zou het niet lukken om alle activiteiten en bezigheden aan te bieden en gehoor te geven aan de individuele wensen en vragen van de bewoners zoals we het nu doen. Ze zijn zogezegd onmisbaar geworden. Onlangs heb ik nog een berichtje gekregen dat wij samen met enkele vrijwilligers het de bewoners ook mogelijk hebben gemaakt om zelf vrijwilligerswerk voor een ander te laten doen. De bewoners voelde zich daardoor gewaardeerd en nuttig. We hebben met de bewoners samen quilts gemaakt voor kinderen die het moeilijk hebben. Die bijvoorbeeld ziek zijn, verdriet hebben en wat extra troost verdienen. Enkele van deze quilts zijn al bij kinderen terecht gekomen door stichting Droomdekentje. En vanuit deze stichting hebben we het volgende berichtje ontvangen: Jouw dekentje is verstuurd naar: Meisje van 11 Vanwege: L is emotioneel erg jong en kan moeilijk haar emoties uiten. Ze vind logeren verschrikkelijk. L woont al 10 jaar bij mij. 6 jaar geleden kreeg mijn man een herseninfarct wat voor haar erg spannend was. We vonden als gezin een manier om door te leven totdat 3 jaar terug mijn man ook darmkanker kreeg. Vorig jaar is hij overleden en een jaar daarvoor ging pleegbroertjes terug naar hun moeder. L heeft veel mee gemaakt en soms lijkt gewoon leven te moeilijk. Ik gun haar een eigen dekentje omdat ze daar in mag weg dromen in haar eigen wereld. 10


11e jaargang

Het is natuurlijk bijna onmogelijk om alles te beschrijven wat de vrijwilligers in en om Nieuw Beekvliet allemaal doen. Ik heb geprobeerd om een indruk te geven van hoe waardevol zij zijn voor de bewoners en medewerkers van Nieuw Beekvliet. Rest mij om te zeggen; Vrijwilligers Bedankt!

Als u als lezer van de Kaketoe ook graag als vrijwilliger wilt werken in Nieuw Beekvliet zoek me dan gerust even op. Groetjes Gwen

Tip: wist u dat u het boekje Ontmoet Zorggroep Elde ook online kunt lezen op www.zge.nl. Daar kunt u nog meel meer informatie over de zorggroep vinden. Tevens is daar ook de demo film te zien over het toekomstige wereldhuis.

11


11e jaargang

Sharon getrouwd! Wat een mooi bruidspaar! Hier kunt u even een blik werpen hoe het kersverse echtpaar eruit zag op deze mooie zonnige dag.

12


11e jaargang

Een reis door Zuid-Afrika Afgelopen vakantie heb ik met mijn vriend een reis door Zuid-Afrika gemaakt. Voor drie weken de cultuur en het land leren kennen, dat was het doel. De rugtassen, twee grote en twee kleintjes, waren allemaal tot de nok toe gevuld. Het lijstje met spullen drie keer opnieuw nagelopen, maar we hadden toch echt alles, dus konden we met een gerust hart gaan slapen. Vroeg gaan slapen, want de volgende dag ging de wekker alweer om 4.30. Opstaan en snel naar Schiphol. Daar wachtte de blauwe Boeing 777 van de KLM op ons. Na een vlucht van ongeveer tien uur kwamen we aan het begin van de avond aan op O.R. Tambo, het vliegveld van Johannesburg. Na het einde van de Apartheid is dit vernoemd naar een van de vroegere antiapartheidsactivisten. Johannesburg is een bijzondere, maar ook grauwe stad met veel betonnen gebouwen. Als je goed zoekt kun je ook nog veel geschiedenis vinden, maar de stad bestaat pas zo’n 130 jaar. Voor die tijd was het enkel wildernis en droge grond. Maar toen er eind 19e eeuw goud werd gevonden in het naburige Witwatersrand ging het snel. Binnen tien jaar woonden er meer dan 100.000 mensen in de stad. Tussen de grote kantoorgebouwen vind je dus nog oude bakstenen postkantoren en stations. We hebben een tour gemaakt met een bus. Normaal gesproken ontdekken we liever alles op de bonnefooi, maar voor de veiligheid hebben we het hier over gelaten aan de buschauffeur. Tijdens een van onze stops zijn we uitgestapt bij het hoogste gebouw van Zuid Afrika, “nee, van het gehele Afrikaanse continent”, vertellen ze trots. De begeleider vertelde trots over zijn stad. Je kon precies zien waar de (oude) mijnen lagen, nog steeds grote gaten in het landschap. Maar ook de buitenwijken, zoals het bekende Soweto, waar tijdens de Apartheid veel zwarte afrikanen woonden. 13


11e jaargang

De gids is trots op zijn wijk, maar geeft ook aan dat je als blanke vooral voorzichtig moet zijn daar. Het is als buitenstaander vreemd om te merken dat de onderlinge verhoudingen in Zuid Afrika nog niet zijn hersteld. Er broeit nog veel en er is veel onbegrip over en weer, merken wij meer dan eens tijdens onze reis. De reden is natuurlijk de bijna 50 jaar durende Apartheid, wat ons nog eens duidelijk werd gemaakt tijdens een bezoek aan het Apartheidsmuseum. Alleen al bij de ingang moest je afhankelijk van je kaartje verplicht door de ingang ‘Whites only’ of ‘Black/Coloureds only’. Hele bussen waren alleen voor kleurlingen en sommige bankjes hadden met grote letters ‘Whites only’ er op staan. Na enkele dagen zijn we doorgereden naar Kruger National Park, een van de bekendste natuurparken van Zuid-Afrika. We hebben twee dagen door dit park gereden, en eigenlijk was dat nog veel te kort. De eerste dag reden we zelf, met behulp van een kaart van het park. Het was keuzes maken, want Kruger N.P. is net zo groot als het land België. We hadden echter veel geluk, want we zagen die eerste dag meteen al drie van de Big Five! De olifant, de leeuw en de buffel. Ook hebben we meerdere giraffen gezien. Dit laatste zie je al van ver boven de lagere bomen uitsteken. Olifanten blijken zich juist opvallend goed te kunnen verstoppen. Ondanks dat ze vele duizenden kilo’s wegen, kon het zo gebeuren dat we de olifant pas achter de struiken zagen staan toen we er vlakbij waren. Maar vaker staken ze gewoon de zandweg over zonder ons een blik waardig te gunnen. Dat ze ook anders kunnen zijn, bleek de volgende dag. Toen maakten we een jeepsafari met een gids. Tijdens die tocht kwamen we een grote groep olifanten tegen die de weg overstaken. Toen ze voorbij waren reden we verder, maar zagen plots dat er nog een moederolifant aan de andere kant stond. We stonden op dat moment dus tussen moeder en kind in, iets wat je in Nederland bij koeien al niet moet doen, laat staan bij olifanten! 14


11e jaargang

Moeder begon luidt te toeteren en kwam stampend op ons af. Gelukkig konden we de jeep snel achteruit rijden en was moeder tevreden. Toch waren het een paar spannend seconden. Deze tweede dag hebben we ook nog de witte neushoorn gezien, nummer vier van de Big Five. Deze kom je niet vaak tegen, de neushoorn is nog steeds ernstig bedreigd. Er zijn ook binnen het park stropers actief, ondanks dat de straffen heel hoog zijn. De hoorn brengt echter zo veel geld op, dat mensen het toch aandurven om deze mooie beesten te schieten. Erg zonde.. Na Kruger N.P. zijn we in een paar dagen naar de Drakensbergen gereden. Onderweg zijn we nog langs verschillende historische plaatsen gekomen, die vooral belangrijk waren voor de blanken in Afrika. Veel veldslagen die de Voortrekkers (afstammelingen van Nederlanders die in de 16e eeuw in Kaapstad waren aangekomen) hebben geleverd tijdens hun Grote Trek op zoek naar nieuw land en vrijheid. Ook veel bekende plaatsnamen, zoals Ermelo, Alkmaar, Amsterdam, Middelburg, Waterval Boven en natuurlijk Waterval Onder. De Drakensbergen zijn een bergrug in het oosten van Zuid-Afrika. Ze werden door de Afrikaners zo genoemd omdat bergen met een beetje fantasie lijken op de puntige rug van een draak. Het is inderdaad een indrukwekkend gezicht! Wij zaten in een huisje boven op een heuvel in het Nationaal Park, met uitzicht op een bijzonder stuk Drakensbergen, namelijk het Amphitheater. Wederom was het een raar idee om in een mooi huisje met stroom, water en goedgevulde supermarkt te zitten. Tijdens onze autorit hier naartoe waren we namelijk door verschillende dorpen gereden met lemen hutjes en zandweggetjes. De lokale bevolking werkte in de huisjes, bijvoorbeeld om schoon te maken. Het viel ons op dat ze ontzettend veel voor je deden, eigenlijk veel meer dan wij nodig vonden. 15


11e jaargang

Weigeren was echter geen optie, het moest schoongemaakt zeiden ze dan. We hebben hier onder andere een flinke dagtocht gemaakt naar de top van het amfitheater. Dit was een wandeling waar we de hele dag wel voor nodig hadden, onze bergschoenen hebben overuren gemaakt. Qua afstand zal het hooguit zo’n 10 kilometer heen (en weer terug) zijn geweest, maar er moest flink geklommen worden. Na een heel stuk lopen kwamen we bij een steile rotswand, waar stalen ladders tegenaan bungelden. We moesten via die ladders bijna 60 meter omhoog klimmen. Dat was diep ademhalen en niet naar beneden kijken! We hebben het gehaald, maar in Nederland had zoiets waarschijnlijk nooit gemogen zonder enige vorm van veiligheidskabels. Na die laatste klim kwamen we bovenop de bergrug uit. Dat was zeker de moeite waard! Een prachtig weids uitzicht tot kilometers ver over het laagland. Nu begrepen we nog beter waarom het vernoemd was naar een amfitheater, je zat nu gewoon op de bovenste rij van de tribunes. Na deze mooie ervaring hebben we onze tocht door Zuid-Afrika verder hervat. Zo hebben we nog een bezoek gebracht aan een speciaal olifantenpark, Addo National Park. Hier kwamen we nogmaals olifanten tegen, ditmaal nog veel groter dan in Kruger. Een olifant kwam recht op ons afgesjokt en leek er niks om te geven dat er een auto in de weg stond. Uiteindelijk liep hij vlak langs ons, maar we waren even bang dat hij simpelweg over de auto zou lopen, zo klein leken we bij die olifant. Onze tocht voerde ons verder langs de Indische oceaan in Knysna en Agulhas, waar we natuurlijk onze namen even in het zandstrand hebben geschreven. Ik vrees dat de zee die ondertussen wel weer heeft weggewassen. In Oudtshoorn hebben we verschillende struisvogelboerderijen gezien. Bijzonder om weilanden te zien zoals in Nederland, maar dan geen koeien maar struisvogels tussen de hekken. 16


11e jaargang

Ook dit is een overblijfsel uit het verleden. In de 19e eeuw zijn enkele mensen (de ‘struisvogelbaronnen) gigantisch rijk geworden aan de mode. In de welgestelde kringen was het als dame toen helemaal in om een struisvogelveer te dragen. Verder hebben we nog verschillende wijngaarden bezocht in de omgeving van Kaapstad, met klinkende namen als Franschhoek, Stellenbosch en het oude huis van de Nederlandse Gouverneur ‘Vergeleken’. We hebben tijdens de reis typisch Zuid-Afrikaanse dranken gedronken, zoals Amarula en Savannah en verschillende lokale wijnen. Van de Amarulavrucht werd gezegd dat deze heel erg geliefd werd door olifanten. Een olifant schijnt deze vrucht op kilometers afstand te kunnen ruiken en er dan letterlijk alles voor te doen om deze te eten. Andere typisch Afrikaanse gerechten, zoals vlees gebraden in een ‘Braai’, speciale struisvogelsteaks, Kudu-burgers en nog veel meer verschillende soorten vlees. Het is wel duidelijk, de mensen hier houden wel van een beetje vlees bij het eten. Onze tocht voerde ons na 5000 kilometer naar het eindpunt, Kaapstad. De bekendste stad van Zuid-Afrika met haar beroemde Tafelberg die hoog boven de stad uitstijgt. Je moet wel geluk hebben, want als het maar een beetje bewolkt is zie je helemaal niks van die berg. We hebben hier nog een mooie tocht gemaakt met een kabelbaan naar de top van deze berg, gelukkig was het toen wel gewoon zonnig. Ook hebben we nog de in de scheepvaart belangrijke Kaap de Goede Hoop bezocht, een van de laatste punten die je als zeevaarder aandeed voordat je de ‘bocht’ maakte naar het oosten, naar Indonesië of China. Een mooie en bijzondere tocht door Zuid-Afrika, waar ik graag nog meer over zou willen vertellen. We hebben veel indrukken opgedaan en veel leren kennen van het land zelf, de bevolking en de toeristen. Groetjes Marjolein Vos

17


11e jaargang

De Activiteit: Terugblik op Pasen 2015. Het is 3 maanden geleden dat wij het paasfeest hebben gevierd, maar het is toch leuk om te zien hoe Pasen op Beekvliet wordt gevierd. Want de feestmenu’s zijn toch wel heel aantrekkelijk. Familieleden mogen ook deelnemen aan het menu en dat maakt het extra gezellig!

Het menu smaakt heerlijk! Maar het is vooral fijn om met elkaar aan de maaltijd te zitten!

18


11e jaargang

Liefdevolle High tea Wat een gezelligheid! Een High tea op Nieuw Beekvliet. Allerlei heerlijke kleine hapjes waren er. Saucijzen en worstenbroodjes, broodjes kroket, zoete hapjes, Indische hapjes; spekkoek, pasteitjes, lemper, loempia en nog zo veel meer! Raad van bestuur Jacqueline Joppe vond het hartstikke leuk om mee te helpen samen met Mario de Keijzer op de afdeling. Ook andere mensen van de stafdiensten hebben een handje geholpen. De Expeditieleiders vonden het geheel leuk om dit te organiseren. En de bewoners? Ja, die vinden dit voor herhaling vatbaar! Die hebben genoten. Wij willen u toch een paar mooie foto’s laten zien van deze gezellige High Tea.

19


11e jaargang

Met dank aan de Expeditieleiders, Judith, Marianne en Tatjana.

20


11e jaargang

Javaanse Poppenspel Op zaterdag 21maart is er in Nieuw Beekvliet een wajang voorstelling opgevoerd.

Uniek was dat het geheel in het Nederlands gesproken was, zodat iedereen er van kon genieten. Dit werd georganiseerd in aanloop op de viering Herdenking 125 jaar Javaanse immigratie in Suriname. Het was een zeer geslaagde dag met veel bezoekers en de bewoners hebben ontzettend genoten. Met dank aan Rachmatuullaah Islam, Vrienden van Nieuw Beekvliet en Brabantse Kumpulan.

De foto's komen van Mas Roel.

21


11e jaargang

Dag van de Zorg Het personeel van Nieuw Beekvliet werd in het zonnetje gezet, met dank voor hun goede zorg. Allemaal kregen zij een leuke attentie! Het hele huis werd getrakteerd met koffie en gebak. De dag van de verpleging zijn ze allemaal een beetje jarig. Op 12 mei, de verjaardag van Florence Nightingale, is het de Internationale Dag van de Verpleging. Over de hele wereld is er op deze dag bijzondere aandacht voor de bijdrage van verpleegkundigen en verzorgenden aan de gezondheidszorg.

22


11e jaargang

Hoe is de dag van de verpleging ontstaan? We gaan heel ver terug in de tijd. De jonge Florence had, als intelligente en goed opgeleide dochter uit een zeer welgestelde Engelse familie, alle troeven in handen voor succes in de betere kringen. Als tiener echter hoorde ze de “stem van God” en wist dat ze niet het lege bestaan wenste te leiden van de aristocratie maar het lot van de armen, zieken en gewonden wilde verbeteren. Dat Florence juist als verpleegster de heldin van Engeland zou worden, bleek jaren later. Hoe zij aan haar bijnaam ‘The lady with the Lamp’ komt? Die herinnert aan de smerige ziekenbarakken waar gewonde militairen crepeerden. Daar deed zij ’s nachts met haar lamp de ronde; om waar nodig te helpen. Florence Nightingale was een bijzondere vrouw. Florence was de dochter van de welgestelde William Edward Nightingale and Frances ("Fanny") Nightingale - Smith). Geïnspireerd door haar ervaring met een stem van God (1837) besloot zij zich te wijden aan de verpleging, - tot grote ergernis van haar moeder. In 1850 bezocht zij de Lutherse diaconessen in Kaiserswerth am Rhein (Duitsland) die zich ontfermden over mensen die ziek en hulpbehoevend waren. Voor Florence was dit bezoek een keerpunt in haar leven. In 1854 vertrok zij met 38 door haar opgeleide verpleegsters naar een ziekenhuis in Istanbul (Scutari), waar Engelse soldaten werden verzorgd, die slachtoffers waren van de oorlog die zich ruim vijfhonderd kilometer verderop in de Krim bij de Zwarte Zee afspeelde. Tot verbijstering van Florence ontbrak het aan alles wat nodig was om de soldaten te verzorgen. Zij moest toezien hoe gewonde soldaten (4077) door totale verwaarlozing in het ziekenhuis van Scutari aan allerlei ziekten stierven.

23


11e jaargang

Als wiskundige maakte zij statistieken van de doodsoorzaken. Zij kwam tot de conclusie dat er meer militairen (7 tot 10 keer!) in het ziekenhuis stierven, dan op het slagveld. Dat was voor haar een aanleiding om tal van medische en politieke initiatieven te nemen, waarbij de pers werd ingeschakeld. Bij haar terugkeer in Engeland (1856) werd zij als een heldin ontvangen. Florence was bij haar leven al een legende. Maar gaandeweg bleek zij te lijden aan een ziekte die haar energie sloopte (waarschijnlijk ging het om de in de Krim opgelopen ziekte Brucellosis). De laatste 14 jaar bleef Florence aan haar bed gebonden. Toen zij blind raakte dicteerde zij haar brieven. Tijdens haar leven schreef zij er naar schatting zo’n 14000. Daarnaast publiceerde Florence 200 boeken, brochures en pamfletten. Haar boek ‘Notes on Nursing’ (1860) heeft geleid tot een totaal nieuwe visie op praktijk van de ziekenzorg. Het fungeerde jaren lang als handboek bij de opleiding van verpleegsters. De vrouw met de lamp werd ze genoemd. Ze bracht wat licht in het leven van de zieken en gewonden. Een tedere verpleegster en tevens een sterke vrouw. Marga

24


11e jaargang

Ingezonden Stukken: Het verhaal van de echo. Een man en zijn zoon lopen in het bos, plotseling struikelt de jongen en omdat hij een scherpe pijn voelt roept hij: "Ahhhh". Verrast hoort hij een stem vanuit de bergen die "Ahhhh" roept. Vol nieuwsgierigheid roept hij: "Wie ben jij?", maar het enige antwoord dat hij terugkrijgt is: "Wie ben jij?". Hij wordt kwaad en hij roept: "Je bent een lafaard!", waarop de stem antwoordt: "Je bent een lafaard!". Daarop kijkt de jongen naar zijn vader en vraagt: "Papa, wat gebeurt hier?". De man antwoordt: "Zoon, let op!" en hij roept vervolgens: "Ik bewonder jou!". De stem antwoordt: "Ik bewonder jou!". De vader roept: "Jij bent prachtig!" en de stem antwoordt: "Jij bent prachtig!". De jongen is verbaasd, maar begrijpt nog steeds niet wat er aan de hand is. Daarop legt de vader uit: "De mensen noemen dit ECHO, maar in feite is dit het LEVEN! Het leven geeft je altijd terug wat jij erin binnen brengt. Het leven is een spiegel van jouw handelingen. Als je meer liefde wilt, geef dan meer liefde. Wil je meer vriendelijkheid, geef dan meer vriendelijkheid! Als je begrip en respect wenst, geef dan begrip en respect. Wil je dat mensen geduldig en respectvol met je omgaan, geef hen dan geduld en respect! Deze natuurwet gaat op voor elk aspect van ons leven.". Het leven geeft je altijd terug wat jij erin brengt, het is geen toeval, maar een spiegel van jouw eigen handelingen.

Marga

25


11e jaargang

Mijn verhaal “ Langzaam begon ik iets te begrijpen van de Indonesische vrijheidsstrijd”. In 1946 weren de eerste dienstplichtigen naar Indonesië gestuurd om daar het Nederlandse gezag, tijdens de oorlog door de Japanners omvergeworpen, te herstellen. Wil Balijon (78) maakte deel uit van deze 7 December Divisie, die pas 1949, kort voor de soevereiniteitsoverdracht, naar Nederland terugkeerde. Wat wist ik als eenvoudige arbeidersjongen van Indië? Helemaal niets. Maar we hadden net die rotoorlog achter de rug en ik had wel zin in een goedkope en avontuurlijke vakantie. Dus toen de oproep voor militaire dienst in de bus viel, kwam dat prachtig uit. Onze opdracht was om in de Oost de Verenigde Staten van Indonesië te stichten. Dat land moest op basis van zelfstandigheid deel gaan uitmaken van het Koninkrijk der Nederlanden; zo had koningin Wilhelmina het verwoord in een rede die zij in 1942 vanuit London uitsprak. Het nieuwe koninkrijksverband zou het einde betekenen van het kolonialisme; dat leek me wel een nobel doel. Na een lange zeereis – met 2500 man op het schip de Boissevain – werden we gelegerd in Batavia, waar ik chauffeur bij het stafpeloton werd. Ik moest boodschappen doen voor de staf en ook wel eens medicijnen of een arts naar een buitenpost brengen. Ik heb nooit aan het front in de rimboe gezeten; dat heeft mijn beeld van die hele periode wel bepaald , denk ik. Voor mij was het een mooie tijd. Met de wagen die ik tot mijn beschikking had, toerde ik rond. Ik ging veel uit en had Indische vriendinnetjes; halfbloedmeisjes die goed Nederlands spraken en vaak meer van ons land wisten dan ikzelf. Met één van hen ben ik ongeveer een jaar omgegaan. Haar vader, ook een halfbloed, vertelde me over de Indische cultuur, over discriminatie door de Hollanders, over slavernij. Langzamerhand kreeg ik meer inzicht in de Indonesische maatschappij en begon ik iets te begrijpen van de vrijheidsstrijd van de bevolking. Maar dat heeft er nooit toe geleid dat ik me niet meer kon verenigingen met onze opdracht.

26


11e jaargang

Kijk, welbeschouwd hadden de Nederlanders natuurlijk geen enkel recht om daar te zijn. Die lui die het gebied honderden jaren geleden koloniseerden, waren gewoon een stelletje rovers. Maar de Indonesische bevolking bestaat uit allerlei verschillende rassen – op Java, Borneo, Timor – en die pruimen elkaar onderling ook niet. Toen wij van Batavia waren overgeplaatst naar Bandung, durfden de baboes die met ons mee waren gereisd in Bandung, durfden de baboes die met ons mee waren gereisd in Bandung bijvoorbeeld niet naar de bioscoop uit angst voor de Soedanezen in de stad. Wij hadden de opdracht om stabiliteit in die situatie te brengen; al die rassen zouden binnen de Verenigde Staten van Indonesië een eigen status krijgen. De Republiek Indonesië die Soekarno had uitgeroepen, voorzag op geen enkele manier in het behoud van zo’n eigen identiteit; dat was onder meer wat wij tegen Soekarno hadden. Ik vind de politionele acties van 1947 en ‘ 48 dan ook nog steeds gerechtvaardigd. Want het was wenselijk om een einde te maken aan de chaos van al die rivaliserende bendes. De inlanders stonden langs de weg te juichen als de Nederlanders binnentrokken; eindelijk kwam er weer wat rust! Maar omdat landen als Engeland hun kolonies volledige vrijheid hadden gegeven, moest Nederland dat van de Verenigde Naties ook doen. Toen wij in 1949 alles moesten overdragen aan de Republiek Indonesië, heb ik me afgevraagd; zijn onze jongens nou voor niks gestorven? Ons doel hadden we immers niet bereikt. Maar uiteindelijk denk ik toch van niet. Wij Nederlanders zijn in de jaren na de oorlog een stabiliserende macht geweest in Indonesië, die de scherpe kantjes van de onderlinge strijd af heeft gehaald. En vergeet niet; we hebben heel veel Hollandse en Indische mensen uit de Jappenkampen bevrijd! Daar zijn die mensen nog steeds dankbaar voor.

Bron: historisch Nieuws

Marga

27


11e jaargang

Wat houdt ons bezig? Het is al weer bijna zomervakantie en samen met de bewoners hebben we gepraat over op vakantie gaan. Al snel hebben we gesproken over de vraag; “Wat zou jij meenemen naar een onbewoond eiland?” Dhr. Siwaletti neemt mee… Gitaar, voldoende eten, het liefste rijst&kip

Dhr. Lafanti neemt mee…. Eten en dan op het eiland opzoek hoe verder te overleven.

Mw. v.d. Wal neemt mee…Haar kinderen en vrienden.

Diahann neemt mee…Vuursteen , visdraad, zeil, haar gezin en mobiel+oplader.

Dhr. Meurink neemt mee…Een lieve vrouw en als grapje, ballen gehakt.

Dhr. Baginda neemt mee…Zijn sigaretten.

Dhr. Rovers neemt mee….JOU (dat gaf hij als antwoord aan de verzorgster)

Wat zou jij meenemen??

28


11e jaargang

3-Daagse en Barbecue Anders dan voorgaande jaren waren de vernieuwde wandelroutes. Het 3 daagse team heeft zich weer ingezet om leuke en mooie wandelroutes uit te stippelen. Het is jullie gelukt! De eerste dag liepen de 5 groepen via het oude gedeelte van Gestel naar de Dommel. Voor menig Gestelaar leuk om de oude bekende pandjes te bewonderen. En om vervolgens te vertellen wie waar allemaal woonden. Bij de Dommel was er een pauze stop om voor de inwendige mens te zorgen en vervolgens konden we rustig terug naar Nieuw Beekvliet. Sommige zijn via de Beemden terug gekomen om al naar de vorderingen van de nieuwe woningen te kijken. De vlag was nog net niet in top, maar nu ondertussen wel. Dag twee ging de andere kant op naar de geliefde plek de vierkante vijver. Deze dag was het lekker wandelweer. Waardoor we extra lang bij de vijver konden blijven. Helaas moesten we rond de klok van 16.00 uur wel weer terug zijn. Voor enkele kon de route niet lang genoeg duren en hebben er nog een stukje aangeplakt. Donderdag werden we wederom getrakteerd op mooi weer, de weergoden hebben dit jaar goed geluisterd . Via een route door de wijk zijn we naar Ruwenberg park gelopen. Daar heeft iedereen op zijn eigen wens het park bezocht. Zingend op het podium, “wist niet dat we zoveel talent op Beekvliet hadden”. Andere weer door lekker uit te rusten op een bankje en pratend er achter te komen van wie dat mooie huis wat te koop stond was. Hoe duur ook al weer…. Anderen gingen verder het park in om te genieten van de Dommel, de zwemmende honden, en vissende kinderen. 29


11e jaargang

Sommige enthousiastelingen zijn zelfs nog naar de grote brug gelopen om ook daar van het uitzicht te genieten. Bij terugkomst werden we allemaal getrakteerd op een bloemetje en een welverdiend ijsje. Zelfs de bewoners en personeel die niet die dag niet mee hadden gelopen waren hier erg blij mee. En iedere dag hadden we enkele vaste fanatieke supporters die ons uitzwaaide en begroette als we weer allemaal heel thuis kwamen. Sommige mensen zelf zwaaiend uit bed! Vrijdagmiddag om 14.30 uur zaten alle bewoners al met veel plezier naar de mooie, ontroerende en grappige foto’s te kijken. En dan natuurlijk goed opletten of je ergens te zien was. Ook de uitreiking van de medailles die waren gesponsord door stichting parasol werden van harte ontvangen. Sommige bewoners hebben van elk jaar een medaille en zijn er maar wat trots op dat ze er nog een meer aan toe kunnen voegen. Ook werden onze fanatieke supporters voorzien van een medaille. De middag werd begeleid door de muziek van Lex van der Steen, er gingen zelfs nog enkele voetjes van de vloer. En de BBQ die smaakte dit jaar verrukkelijk. De sfeer was goed ondanks het hete weer. Ook na ieder evenement komt er een einde ook bij deze.

30


11e jaargang

Moe maar voldaan schrijf ik dit stukje terugkijkend op 3 mooie en leuke wandelroutes en natuurlijk een overheerlijke en gezellige BBQ. Ik hoorde zelfs dat er enkele een bedrijfje gaan starten… Bij deze wil ik dan ook namens Pony, Gwen en ondertekende iedereen bedanken die door welke manier dan ook geholpen hebben. Want door de inzet van jullie vrijwilligers, verwanten en personeel kan ook dit jaar weer de wandel 3 daagse afgesloten worden als een groot succes. BEDANKT ALLEMAAL! Claudia

31


11e jaargang

In Memoriam

Achter iedere traan van verdriet, schuilt een glimlach van herinnering

Helaas hebben we in de afgelopen maanden afscheid moeten nemen van,

Mevrouw van der Heijden- van der Hommel Mevrouw Bodeman- Stroink Mevrouw den Otter- Mosink Wij wensen familie en verwanten veel sterkte toe in de komende tijd.

32


11e jaargang

Oproep aan alle lezers van de Kaketoe De redactie van De Kaketoe zou het leuk vinden als u, bewoner, verwant of personeel een bijdrage zou willen leveren aan De Kaketoe in de vorm van een verhaal, gedicht of iets anders wat u met ons wilt delen. U kunt uw bijdrage inleveren vóór 1 september bij de receptie. Wij kijken uit naar uw/ jullie bijdrage. De volgende uitgave van “De Kaketoe” zal eind september zijn. Redactie van “De Kaketoe” De Kaketoe is een blad voor bewoners, personeel, vrijwilligers en verwanten van Woon-zorgcentrum Nieuw Beekvliet en verschijnt 4x per jaar. Uitgever: Redactie:

Nieuw Beekvliet Gwen v/d Velden Marga ten Brink Wil v/d Brandt

Productie:

Nieuw Beekvliet

33

http://www.zge.nl

Zomer Informatieblad van Woonzorgcentrum Nieuw Beekvliet te St. Michielsgestel

Recommend Documents