Nieuwsbrief PhoeniX Sailing / 3 november 2005 / 2e jaargang no. 16
Zeilreis Corfu, Griekenland Van 10 oktober tot 18 oktober zijn we met een bemanning van vijf naar Corfu gevlogen. Dit meest noordelijk gelegen Ionische eiland ligt vlak bij Albanië. De zeilreis heeft tot doel om het gebied te leren kennen en het principe van Flottielje zeilen te ervaren. Juliëtte, Nicole, Nanneke, Hans en Marc zijn met Transavia maandag ochtend heel vroeg vertrokken vanaf luchthaven Schiphol. Om 10uur landen we op Corfu, één van de onveiligste luchthavens van Europa volgens ons gidsje. Gelukkig gaat bij ons alles goed en worden we direct afgehaald door Zanna van OCC Yachting. Via de hoofdstad Corfu rijden we met nog een andere groep zeilers in een half uurtje langs palmen en cactussen naar de haven. We worden voorgesteld aan Edith de hostess, Onno de flottielje leider en Menno de vestigingsmanager van OCC Yachting in Gouvia Marina. Onze Comet 1050, Raya, ligt klaar en we gaan direct boodschappen inslaan in de grote supermarkt in Gouvia. Om 16 uur gaan we na onze eerste lunch met Tatsiki en Dolmen aan boord om een stukje te zeilen in de baai van Gouvia. We mogen nog niet te ver weg want onze vaarpapieren worden pas na inlevering van ons paspoort op dinsdagochtend door de havenautoriteiten geleverd. Toen nog onwetend vinden we dat het maar een draaiend nietszeggend windje is. Achteraf blijkt dat dit één van de weinige momenten is dat we echt gezeild hebben! Bij het gezamenlijke diner voegen zich twee bemanningen zich bij ons flottielje. Deze schepen, een Aloa 27classic met twee volwassenen en een Bavaria 42 met vier volwassenen aan boord, zijn al meerdere weken aan het varen. De mensen die gelijk met ons arriveren, besluiten niet met de flottielje mee te gaan omdat ze met hun kleine kinderen van 3 en 5 jaar in de buurt van stranden willen blijven en wellicht niet elke dag uitvaren. Zij gaan varen in een Bavaria 36 met vier volwassenen en twee kinderen. Tijdens de flottielje briefing op dinsdagochtend bespreken we het weerbericht en we zullen ons op VHF 8 bij de “Athena” melden als we in de haven komen. Zo vertrekken we dinsdag met vier schepen inclusief de flottielje leider van Gouvia naar Petriti in het zuidoosten van Corfu.
De Comet is een jacht van 10.05meter bij 3.20meter en steekt 1.35meter diep.
Onze bemanning heeft een gevarieerde zeilervaring dus besluiten we om zo af en toe de rol van schipper en maat te wisselen afhankelijk van de weersomstandigheden. Helaas komt daar in de loop van de week niet echt een ritme in daar er meestal niet wordt gezeild. We luisteren uit op VHF 2 voor het weerbericht. Er wordt om 9, 13, 17, 21, 01, 05 uur informatie gegeven in het Grieks/Engels voor de gehele Middellandse zee met voor ons de noordelijke en zuidelijke Ionische zee - nogal onnauwkeurig -. Van Gouvia naar Petriti is het 15Nm. De windverwachting is ZW 2 à 3. In de praktijk blijkt dit ZO 2 tot 1 te zijn. Het zeiloppervlak van de Comet is niet voldoende om in deze lichte windcondities op snelheid te komen om een afstand van 15 mijl binnen drie uur af te leggen. Om 12 uur vertrekken we en we gaan om 12.45 uur al motoren.
We gaan in het Noordwesten van Paxoi voor anker vlak onder de rotskust. Bij golfslag en westenwind wil je hier niet liggen maar nu is het er heel mooi. We hebben het anker tussen alle rotsen en wiervelden mooi op een stukje zand weten te droppen. Het water is zo helder dat je de ankerplek nauwkeurig kunt uitzoeken. Als we met de bijboot naar de grotten in de ruige uitgeholde kust roeien merken we dat we ons verkijken op de diepte. Als we denken op een rots te gaan lopen blijkt deze toch steeds dieper in het heldere water te liggen.
Na 2,9 motor uren komen we het kleine vissersgehucht Petriti aan. Hier zijn we er getuigen van hoe inktvissen effectief worden geharpoeneerd. We maken een leuke wandeling door de olijfboomgaarden over een heuveltop. Men gooit helaas zijn afval zomaar naast zijn huis. Een oude vrouw op de heuvel lijkt ons te adviseren om een taxi terug te nemen. Zijn die hier, vragen we ons af?
Van Petriti naar Lakka op Paxoi is het op woensdag 18Nm. De windvoorspelling voor vandaag is O-NO 2 tot 3. We vertrekken om 11uur op de motor na een zandbank te zijn gepasseerd willen we gaan zeilen. Gelukkig hebben we de wind die er is tegen zodat onze schijnbare wind iets meer is dan de werkelijke ZO 1 a 2. Toch schieten we niet op en om 12.50uur gaan we weer motoren. De Buck doet het gelukkig goed en laat een mooi ‘diep’ geronk horen. Het is licht bewolkt maar toch prima zwemweer. Hans offert zich elke morgen op om het wieltje van de snelheidsmeter los te draaien onder het voorschip. We ijken die meter elke dag met de GPS want soms draait ie beter en soms minder goed. Het navigeren is iets wat we consequent doen, bij gebrek aan wind is verder het ankeren, afmeren en het maken van een GPS-positie check of een handpeiling iets dat we regelmatig kunnen oefenen. Verder houden we de motor uren bij om het dieselniveau in de gaten te houden.
Op de kust zien we mensen die zich hebben ingesmeerd met modder, heel grappig om te zien!
Om 17.45uur komen we in de mooi beschutte baai van Lakka aan. Er is ruimte genoeg nu tijdens het laagseizoen om vlak bij de kroegen met de spiegel naar de kade te ankeren. Een loopplankje overbrugt de laatste meter naar de kade die we vrij houden in verband met de mogelijke golfslag. De Engelstalige Pilot die aan boord ligt, verschaft ons voldoende informatie om overal zelf naar toe te varen. De kaart is niet erg gedetailleerd maar heeft wel enkele detailkaartjes. In Lakka laten we waterflessen invriezen want onze koelkast functioneert niet. Erg veel om te koelen hebben we overigens niet want we eten praktisch elke dag aan wal. De plaatsjes zijn zo klein dat de supermarkt producten haast evenveel kosten als een diner aan de wal. De drankjes en Mythos biertjes zijn echt goedkoop dus het café wordt ook goed bezocht.
Donderdag is de voorspelling ZO 2 en mogelijk een bui! We varen 13Nm van Lakka op Paxoi naar Parga op het vaste land van Griekenland.
Het ankeren met boeg- en hekanker in de baai gaat niet in overeenstemming met de flottielje leider Onno. We zijn er zelf ook niet blij mee want we liggen de hele nacht op de deining van ferry’s en slapen beroert. We kopen in dit toeristische plaatsje verse kruiden en een waterpolo balletje voor tijdens het zwemmen en bezoeken het mooie fort. S’avonds leggen we de onenigheid met Onno bij en we hebben een vrolijke dronk. Toch besluiten we iets meer onze eigen weg te gaan maar in de volgende haven wel ‘begeleid’ af te meren.
Omdat we nog meer van Paxoi willen zien zeilen (!) we eerst langs de oostkust van het eiland naar Gayos (4Nm).
We gaan om een rotspartij die in zee uitsteekt heen en dan bij Gayos naar binnen. Het is leuk om langs het fort te varen en een bord dat verwijst naar een disco met de naam PhoeniX tegen te komen! We lezen met enig leedvermaak in de Pilot dat het hier vechten is om een plaatsje aan de lange kade van Gayos te krijgen. Nu zijn we hier praktisch alleen! De wind is OZO 2 en we varen wederom op het zeil naar de mooie baai van Mongonisi aan de zuidzijde van Paxoi. Daar ankeren we om 13.45uur en zwemmen er heel even maar er zijn kleine kwalletjes. We varen met de stuurautomaat naar Parga (11Nm) want de wind is helaas zo goed als weggevallen. Onderweg moeten we nog om de Ifalos Panayia zandbank heen, midden in zee! Juliëtte begint er plezier in te krijgen om waypoints in de GPS in te voeren. Zo varen we nu naar het waypoint Parga op N 39.16.950 en E 20.23.800.
In de baai van het mooie stadje Parga komen we donderdag om 17.45uur aan.
Hans roeit ons met het bijbootje de donkere nacht in, terug naar de Raya! -Hans is Elfstedenroeier van de ZZV- en de watertaxi van Jani laten we aan de andere flottielje bemanningen over.
Vrijdag hebben we de keuze om rechtstreeks naar het schiereiland Syvota - Mourtos - te varen (12Nm)of eerst te kijken bij de bron in de zuidelijker gelegen baai van Morfi en de Mesopotamo, de rivier naar de Hades op te varen. De weersvoorspelling is ZO 2 met veel zon en 24 graden! De wind zal naar het noorden gaan draaien - en daar moeten wij naartoe. We komen tot de conclusie dat het schip niet snel genoeg is om meer dan 20Nm af te leggen en dan tussen 15 en 16uur aan te komen in End Bay bij Mourtos. Om 11uur vertrekken we, nadat de mannen op en neer naar het strand zijn gezwommen en de vrouwen nog eens naar het stadje gewandeld zijn. Er is geen wind om te zeilen dus de grootzeilhuik gaat er vandaag niet eens af! We varen een ‘kriskras koers’ - geen rechte lijn want er is een verschil tussen het knopje standby en auto op de stuurautomaat, maar daar komt men pas na enige tijd achter…- naar Mourtos. Om 14uur liggen we in End Bay bij een strandje waar de Engelse firma Nelson een heel watersportpark heeft gemaakt. De motor die begon op stand 821.1 staat nu al op 833.7uren, we hebben dus tot nog toe in vier dagen al 12.6 motor uren gemaakt. We zwemmen tussen allerlei vissen in End Bay en varen later tussen de rotsen van Syvota door over een ondiepte van 2.2meter naar de gloednieuwe half afgebouwde haven van Mourtos. Dit zeer populaire vakantie plaatsje is de thuisbasis van Sunsail Nederland.
Nanneke en Nicole berekenen met passer en plotter hoeveel tijd de zuidelijke uitstapjes zullen gaan kosten.
Eten in Parga.
De Nederlands sprekende ober verklaart ons enthousiast dat hij nog tot 5 november moet blijven om de laatste flottieljes te bedienen. Sommige restaurants zijn al gesloten, de eigenaren vertrekken gedurende het laagseizoen, naar Athene? We nemen voor het eerst nieuw water in om koffie te zetten, af te wassen en te douchen.
Waden door de ondiepte van End Bay
Zaterdag 15 oktober varen we van Syvota/Mourtos naar Sayiada bij de Noordelijke grens van Griekenland. De afstand is 15.5Nm en we denken er 3,5uur over te doen. Er is wel wind maar uit de verkeerde hoek. Om 11uur zeilen we samen met een grote Zwitserse tweemaster eerst in de richting van Corfu om dan om 12.20uur over stuurboord naar Sayiada te klappen maar de Mosselbanken voor de kust zijn uitgestrekt en de wind draait tegen ons dus moeten uiteindelijk ook deze dag weer op de motor varen. Onderweg peilt Nicole regelmatig de ferry’s in de trafficlane die we passeren. Ze varen af en aan tussen het Griekse vasteland, Corfuen Italië. Bij de pyramideberg Strovili kunnen we wel even zeilen en de genua uitbomen. Even later om 15.30uur ankeren we om te zwemmen. Dan steekt opeens de wind op en zeilen we voor de wind naar de haven. De wind neemt binnen 20 minuten zelfs toe van 2 naar 5 Beaufort!
Fascinerend brokkelig gesteente.
We maken een ‘wandelexpeditie’ naar een eilandje waarbij we door de ondiepte bij End Bay moeten waden en door prikkelbosjes kruipen. Een mooi uitzicht in de late middagzon op heel brokkelig gesteente is uiteindelijk de beloning. We eten ijs en cocktails bij de “Bamboo Place” waarvan Onno een vlaggetje in het want van zijn schip heeft hangen.
Mooie luchten in Syvota.Het eiland Paxoi op de achtergrond.
De haveningang van Sayiada is heel smal en de haven zelf stelt ook niets voor.
In de haven liggen we op een hekanker en met de boeg naar de kade omdat het hier nogal ondiep is. Zo liggen we mooi met de kop op de wind. De havendam beschermt ons tegen de nu wild aanstormende golven hier op de lage wal. Na een uur is de wind weer gaan liggen. Tot vandaag hebben we 35 liter diesel verbruikt uit onze tank met een inhoud van 90 liter.
In Sayiada vertelt Alex, de eigenaar van het visrestaurant, ons in het Duits dat in 1945 de inwoners uit het bergdorp zijn vermoord omdat ze Partizanen verborgen hielden. Turken hebben er tot 1967 nog gewoond maar toen de junta van Papadopoulos aan de macht kwam wilde niemand meer in de huizen van de Turken wonen.
De bekende acteur Nicolas Cage schijnt volgens onze Pilot in een hoger gelegen bergdorpje zijn moeder verloren te hebben. We besluiten de Pilot te volgen en in het voetspoor van hostess Edith te treden door naar het verlaten Partizanen dorp te wandelen.
Na een uur klimmen, staan we tussen de geiten en waakse honden.
Uiteindelijk bereiken we enkele herders en een verlaten kerkruïne waar we om 18uur nog wel de klok horen luiden, geesten…? Al met al een aardige tippel, stijl de berg op en ook nog langs een bewapende Griekse grenspost waar men ons waarschuwt voor Albanese struikrovers!
We eten bij Alex waar we de Siver- en Red Snappers vers aan kunnen wijzen en ook de Scampi’s zijn niet te versmaden. De vis wordt helaas allemaal gefrituurd maar smaakt ons toch best!
Zondag worden we door de douane verzocht in hun kantoor te komen. Een nieuw gebouw met marmeren vloeren en in hagelwitte uniformen gestoken mannen. We verwachten steekpenningen te moeten gaan betalen maar blijkbaar worden ze al goed betaald want na een check van mijn paspoort de vaarvergunning en onze bemanningslijst mogen we gaan. We steken op deze laatste dag weer over naar Corfu om de hoofdstad Corfu te bezichtigen. Er is wederom niet voldoende wind om te zeilen. 10.15uur vertrek, 12,6Nm, ZZW 3 a 4. Het is een warme onbewolkte dag, 26 graden.
Onderweg steekt de wind op en kunnen we met een NW 4 nog even lekker zeilen.
Zo heeft Hans toch nog zijn eerste zeilervaring op kunnen doen in Griekenland! Zondagavond komen we in een zeilbar terecht waar de Limbo en de Griekse dans getoond wordt door de Deense (?) serveerster maar later ook door Nanneke en Hans. Verlekkerende beelden van Sailing Channel doen weer verlangen naar ‘het echte zeilen’.
We komen om 13uur in Corfu stad aan gaan liggen in de Mandravi haven vlak onder het fort tegen een vis/dagtripjes kotter aan. We lopen zo’n twee uur door de oude stad, bezoeken het Fort en de Citadel -Corfu komt van Koryfo dat top betekent- uit de 6e eeuw. Toen hoorde Corfu tot het Byzantijnse rijk, vanaf 1400 aan de Venetianen, de Ottomanen -Turken- hebben de grote Citadel nooit kunnen veroveren. De Engelsen brachten hier vanaf 1815 welvaart en scholing. Na 1864 hoorde Corfu bij Griekenland. Ook een korte Franse invloed is nog zichtbaar in de stad waar Liston avenue met zijn Franse bouwstijl en vele terrasjes direct naast het op en top Engelse cricketveld ligt. Om 16uur vertrekken we weer voor de laatste mijlen naar Gouvia waar we om 18.10uur aankomen.
Het Transavia vliegtuig vertrekt helaas met drie uur vertraging, doordat een klep van een der motoren niet dicht wil.
Maandagochtend leveren we het schip op en vertrekken we naar de luchthaven. We vliegen door de klepstoring ook lager dan normaal wat wel weer mooie beelden van Europa opleverde omdat het steeds vrijwel onbewolkt bleef. Gezagvoerder Kieviet leverde ons verder wel prima af op Schiphol.
Marc Eriks Met dank aan OCC-Yachting, Naarden en Vaarschool Naarderbos
