Hoe het begon. Even voorstellen. Wij zijn Yvonne en Koen. Yvonne van Daal ’67, opgegroeid in Sint Anthonis en getrouwd met Koen Geurts ’62, geboren en getogen in Cuijk.
Ik (Koen) zeil al sinds mijn 12e jaar. In 1974 kocht mijn vader een houten 16m2 en een jaar later werden we lid van de net opgerichte verenigingsjachthaven De Kraayenbergse Plassen. Ik vond het zeilen meteen heel leuk en wilde dus ook zeer snel zelfstandig ermee zeilen. Mijn vader vond dat ik nog te klein was voor zo’n grote boot, en ik kreeg na enig aandringen een Springer, een houten gaffel getuigd zeilbootje van 3,5 meter met fok. Deze lag ook afgemeerd in de 1ste plas en al gauw kon ik met die boot blindelings alle windrichtingen op. Bij Cuijk ontwikkelden zich de Kraayenbergse Plassen, een groot ontgrindingsgat, wat in de loop der jaren uitgroeide tot een mega recreatieplas van meer dan 360 hectare water. Elk weekend, op woensdagmiddag, op vrijdagmiddag, als het weer het ook maar even toeliet was ik alleen of met vrienden of familieleden aan het zeilen en in het zand aan het spelen. Na een zeilkamp in Friesland op mijn 14e jaar mocht ik zelfstandig met de 16m2 op pad en zo gingen we jaren met vrienden op vakantie naar de Biesbosch, Veluwemeer, de IJssel en IJsselmeer, Friesland en Limburg. Vele tochten met overnachtingen op de boot. Het ontzanden van de 2de en 3de plas en al het water hebben we zeilend op de voet gevolgd.
Vaak droomde ik in die tijd van verre zeiltochten over zee en van onbewoonde eilandjes met witte stranden en palmbomen. Mijn zonen, Thomas (`89) en Bram (`91) zeilden in de weekenden al mee in de Maxi-Cosi toen ze nog niet konden lopen. En tijdens hun middelbare school zijn we met ons drieën het IJsselmeer nog een keer overgestoken met de 16m2. In 2005 leerde ik (Yvonne) Koen kennen. Koen had een zeilboot, ik werd al zeeziek op de Amsterdamse grachten en was dus niet gelijk enthousiast. Maar op mooie zonnige dagen bleek de combinatie van zeilen en relaxen op de 16m2 fantastisch. De vrijheid, de stilte, de natuur, het sporten, de wereld vanaf het water, back to basic, puur genieten. Ook ik werd aangestoken door het zeilvirus en de zeeziekte bleek (vooralsnog) meer fabel dan feit.
Na een rugoperatie in 2009 kon Koen niet meer zeilen in de 16m2 en na 34 jaar trouwe dienst moest Koen daardoor de zeilboot helaas verkopen. Einde zeiltijdperk dachten we. Maar nadat we de zomer erna bij een goede vriend een middag op zijn zeiljacht meevoeren, en Koen de volgende dag geen last had van zijn rug, bleek zeilen toch nog mogelijk. We gaan gewoon een zeiljacht kopen! Zo gezegd, zo gedaan. We kochten een Mallart Start 7, bijna 8 meter lang met een binnenboord dieselmotortje. We noemden haar Sogno (droom).
Thomas en Bram zijn dan al volwassen en varen eigenlijk niet meer mee. We hebben er in de zomervakanties mee de Zeeuwse wateren, Friese meren, IJsselmeer en Waddenzee bezeild. Vaak ook hele weekenden op de boot; kleine vakanties in de omgeving van Cuijk. En weer dromen over verre reizen en mooie baaien in helblauwe wateren. Totdat we in januari 2014, (Koen had inmiddels geen werk meer) besluiten om zijn droom te gaan verwezenlijken. We verkopen ons huis en kopen een oceaanwaardig zeiljacht en gaan de wijde waterwereld in! Een rondje wereld en nog meer. Na maanden van lezen, zoeken, oriënteren, luisteren, kijken en denken vinden we wat we zoeken. In juli 2014 kopen we een stalen Van de Stadt 36 Zeehond uit 1992: de Heavy Metal.
Zij is zeer degelijk uitgevoerd met een mooi teakdek en in goede staat. We hebben haar die zomer in een jachthaven aan het Hollands Diep gelegd. We zijn er nagenoeg elk weekend naar toe gegaan,
hebben gezeild en geoefend met manoeuvreren en ook vaak familie en vrienden meegenomen om hen een dag te laten voelen waar wij de komende jaren op gaan leven. In de zomer van 2015 zijn we naar Engeland, Noord-Frankrijk en België gezeild en na drie weken vakantie wisten we het zeker: we hebben een goed schip gekocht.
Op 1 augustus 2015 werd in Dinteloord de mast eraf gehaald en netjes opgeborgen want hij komt er pas in het voorjaar van 2016 weer op. Zonder mast kunnen we ermee naar Cuijk varen. En dan zijn we weer terug waar ooit de droom begon: op de Kraayenbergse Plassen. Heerlijke avonden en weekenden genoten van spelevaren (helaas voorlopig dus even niet zeilen) op de plassen en de Maas. Mooie zonsondergangen, zwemmen, hapje, drankje met z’n tweetjes en met gasten. Nog even van profiteren voordat HM (we noemen haar ook wel Hare Majesteit…) eind september de wal op gaat bij VMS in Niftrik en de grote klus begint om haar helemaal klaar te maken voor de grote reis. Als alles volgens planning gaat en ons huis op tijd is verkocht, willen we in mei/juni 2016 vertrekken. Ondertussen zijn we ook bezig met een website, www.deheavymetal.nl ,waar belangstellenden onze voorbereidingen en later onze reis kunnen volgen. Op facebook zijn we ook te volgen, HM Heavy Metal.
