X Pitch op 26 April X Inhoudelijke workshop 15 April X Pitch workshop 24 April

►Inschrijvingsformulier GOOD MOOOV◄ Naam:

Tim De Keersmaecker & Anna Luyten……

Titel Project:

Hotel Medusa …………………

Bedrijfsnaam:

Cassette for timescapes…………

► Kruis de onderdelen aan waar je wenst aan deel te nemen:

X Pitch op 26 April X Inhoudelijke workshop 15 April X Pitch workshop 24 April □ Opname in de catalogus (indien niet geselecteerd voor de pitch) X Waarnemer (zonder project, of niet geselecteerd) Indien u deelneemt aan de Pitch en/of workshops, vul hier de namen van de deelnemers in (max. 2): Deelnemer 1: Tim De Keersmaecker………………………………… Deelnemer 2: Anna Luyten…………………………………………… ► Stuur dit inschrijvingsformulier + de vereiste bijlages - CV van deelnemer(s) (max 1blz.) - beschrijving project (4 blz.) - motivatie (1 blz.) voor 17 maart 2013 via mail naar: [email protected]

Tim De Keersmaecker : auteur–regisseur Na de opleiding en werkervaring als psychiatrisch verpleger, studeerde Tim film aan het RITS. Zijn eindwerk “Die Vögelein schweigen im Wald” (2007, 18min) werd geselecteerd voor IDFA Student Competition, Visions du réel (‘Regards Neuf’ competitie) en andere Europese competities. Winnaar van de HGO publieksprijs, winnaar van de Henri Storck prijs. De film toerde langs festivals wereldwijd. Tims maakte de documentaire “Arne Quinze, creator of atmosphere” (2009, 52min) voor de Canvas’ reeks Hoge Bomen. Zijn VAF wildcard project “Aperture” (2010, 24min) werd geproduceerd door Cassette for timescapes en kende zijn internationale première op IDFA 2010. Momenteel werkt hij aan een doctoraat aan het Rits, waar het project Hotel Medusa deel van uit maakt. Anna Luyten : auteur Anna Luyten studeerde filosofie, toegepaste literatuurwetenschappen en theaterwetenschappen. Zij is momenteel gastprofessor kunstfilosofie in The School of Arts in Gent en werkt aan een literaire non-fictieroman die dit jaar zal verschijnen bij uitgeverij De Bezige Bij Nederland en enkele kleinere auteursprojecten. Zij begon in 1988 haar schrijversloopbaan als journaliste in vast dienstverband bij de krant de Morgen, waarvoor ze reportages en interviews schreef. Later werd ze journaliste bij Knack weekend (tot 1999). Van 1999 tot 2004 werkte ze als journaliste voor de krant De Standaard waar ze vooral diepgravende interviews en grote reportages maakte. In 2004 was ze eveneens gastredacteur bij de krant NRC en Trouw in Nederland. In 2004 stapte ze over naar het weekblad Knack. In dat jaar bewerkte ze een van haar reportages over psychotische patiënten in opdracht van het festival van Vlaanderen en Klara tot een operalibretto. In 2009 werd ze gastredacteur bij Vrij Nederland waarvoor ze nog steeds literaire non-fictiestukken en portretten schrijft. Ze was interviewster voor o.m. televisiedocumentaires voor de televisiezender Canvas (reeksen als Oude meesters-Goudvis) en KVS. Ze maakt deel uit van de vaste kern van het ‘levend boekenprogramma’, uitgelezen’, leidt debatten en interviewt schrijvers voor publiek. Sinds eind 2009 is ze freelance auteur voor Vrij Nederland, Filosofiemagazine, Knack, De Morgen en Humo. Emmy Oost : producer Emmy Oost produceert crossmedia projecten die artistieke visie combineren met sociaal- of politiek engagement en die zowel binnen het filmfestival- als het museumcircuit de wereld rondreizen.

Ze produceerde o.a. Johan Grimonprez’s Double Take (2009), geselecteerd voor de BERLINALE 2009 & SUNDANCE 2010 en winnaar van de BLACK PEARL AWARD in Abu Dhabi & de Grand Prize of the New Media FF in L.A. Release in USA, UK, Benelux & Frankrijk, uitgezonden op ZDF/arte, YLE & Channel 4 en overall ter wereld opgenomen in expos. Not waving but drowning van VAF wildcard winnaar Elias Grootaers, een eigenzinnige reflectie op de container vluchtelingen in Zeebrugge, kende zijn première op IFFROTTERDAM & kreeg de Scam prijs voor beste audiovisuele werk 2010 Met de steun van het VAF en Canvas produceert ze momenteel de crossmediaprojecten van Lieven Corthouts (Emergency Exit) en Manu Riche (Problemski Hotel), naast de lange documentaires Hotel Medusa van Tim De Keersmaecker & Anna Luyten, Beneath the surface van Alex Debreczeni en Inside the distance van Elias Grootaers. Recent startte ze de coproductie van Johan Grimonprezʼ nieuwe film over de mondiale wapenindustrie The Shadow World (producers Anadil Hussain & Joslyn Barnes, USA). Emmy Oost studeerde Germaanse talen en werkte jaren als productieleidster. Ze volgde het Crossover Lab Lowlands 2010, het XO Dox webdocs lab 2012 en is lid van de Eave, Eurodoc en Ace Producers Netwerken. Ze is medeoprichtster van Idrops en zit in de raden van bestuur van BAM en KASK Cinema.

Contact: [email protected], Mob: +32 478 211 811, www.timescapes.be

2

B E S C H R I J V I N G H O T E L M E D U S A – DOCUMENTAIRE & BOEK Kort – de feIten Hotel Medusa is een crossmedia project bestaande uit een documentaire film en een roman die via het coming of age-verhaal van de Tunesische vluchteling Omar Aydi, en de uitzonderlijke hulp die hij daarbij krijgt van de Lampedusiani, wil bloot leggen hoe menselijke solidariteit een tegengewicht kan vormen voor een onhumaane Europees migratiebeleid. Auteurs: Tim De Keersmaecker & Anna Luyten Regisseur: Tim De Keersmaecker Genre: Auteursdocumentaire + roman Taal: Arabisch / Italiaans / Frans / Engels Voorziene lengte: 70min Opnamedrager: HD (Canon C300) Financiering: ondersteund door het Vlaams Audiovisueel Fonds & WPG Uitgevers Coproducent: Volya Films (NL) Productiefase: ontwikkeling, financiering Voorziene leverdatum: midden 2014 Synopsis ‘Hotel Medusa’ brengt het coming of age verhaal van Omar Aydi, een 22-jarige Tunesische jongen die tijdens de Arabische Revolutie is gevlucht naar Europa. Hij is op 3-jarige leeftijd verkocht door zijn natuurlijke moeder aan een vrouw wiens zoon was overleden en van wie Omar de identiteit heeft overgenomen. Zijn adoptiemoeder, Halina, is afgelopen zomer op jonge leeftijd overleden. Omar probeert te overleven in een Europese grootstad en gaat door zijn voorgeschiedenis altijd opnieuw op zoek naar nestwarmte en geborgenheid. Hij vindt die bij zijn vriend Hamid in Rome, dan weer bij de mensen op Lampedusa, waar hij als bootvluchteling is aangespoeld in 2011. Het is uitzonderlijk hoe Omar steeds opnieuw wordt opgevangen, hoe hij als het ware van moederfiguur naar moederfiguur gaat en steeds nieuwe kansen krijgt van mensen als u en ik. Met deze film willen we dan ook het belang van de menselijke solidariteit voorop stellen, die zo ver staat van al het politieke gekakel en de administratie waar we migratie tegenwoordig mee verbinden. Enerzijds is Omar een asielzoeker die een Europese grootstad bewoont, waar hij er alleen voor staat, overgeleverd aan de gevoelloze bureaucratie van het immigratiebeleid, waar hij in de rij moet staan, waar hij een stagnerend leven van gewoontes, rituelen, herhalingen leeft, waar hij als het ware gewichtloos wordt in een verhaal van eindeloze cirkels dat het leven van een vluchteling in wezen is. Anderzijds heeft hij het geluk dat hij steeds opnieuw de warmte en geborgenheid kan opzoeken die zijn surrogaatfamilies op Lampedusa hem belangeloos aanbieden. Dokter Bartolo en de Sferlazzo’s nemen hem op in hun midden en bezorgen hem jobs, zoals o.a. tolk in het detentiecentrum. Ze zorgen er eigenhandig voor dat Omar zijn bestaan opnieuw zin kan geven. Die dialectiek tussen een warm nest en de anonieme grootstad is de manier waarop wij het belang van menselijke solidariteit willen verbeelden. Eens Omar zijn evenwicht heeft hervonden, wil hij uiteindelijk de ultieme reis naar Tunis ondernemen, om afscheid te nemen van het graf van zijn Tunesische adoptiemoeder, om zo het verleden af te sluiten en op een dag zelf zijn eigen nest te kunnen bouwen.

3

‘Hotel Medusa’ is een sensitieve kroniek van het moderne leven - een cinematografische film die via de microkosmos van het dagelijkse leven van Omar uiteenlopende levens in Europa samenbrengt en zo een belangrijk aspect concretiseert van de politieke wereldgeschiedenis aan het begin van de 21ste eeuw: migratie, het Europese vluchtelingenbeleid, de Arabische lente en bijgevolg ook de hernieuwde zoektocht naar identiteit. Treatment De film is in essentie het coming of age verhaal van Omar Aydi, een 22-jarige jongeman die we ontmoeten in Rome waar hij verblijft in een opvangtehuis voor migranten in de wijk Trastevere. Hij probeert te overleven in de grootstad en gaandeweg komen we te weten wat er met hem aan de hand is. We zien hem met zijn beste vriend Hamid Rozi, een 21 jarige jongen uit Tsjaad, waarvoor hij warme gevoelens koestert. Die gevoelens liggen moeilijk omdat beiden moslim zijn. Ze delen beiden een verleden als bootvluchteling, waarbij ze onafhankelijk van elkaar op Lampedusa zijn aangekomen. Naast deze nare herinnering delen ze ook een passie voor mooie kleren, wat moeilijk ligt gezien hun financiële toestand, maar af en toe kunnen ze iets geregeld krijgen. Zo komt Angela Sferlazzo, de vrouw die Omar heeft opgevangen en verzorgd bij zijn aankomst, geregeld op bezoek, waarbij hij kledij en geld van haar krijgt toegestopt. Angela wil in hoofdzaak dat Omar terugkomt naar Lampedusa. Via telefoongesprekken blijft Omar ook in kontakt met de rest van de familie Sferlazzo, vooral met de grootmoeder en dokter Bartolo, Lampedusianen die letterlijk het leven van Omar hebben gered toen hij is gevlucht uit Tunesië. Tijdens de ramadan, aan het begin van de zomer, ontmoet hij Hassan en andere vrienden om samen te gaan eten in de moskee nadat de zon is ondergaan. Ze brengen de nacht vaak door in een naburig park. In die verbondenheid voel je vreugde bij Omar, al blijft er melancholie doorschemeren. Zijn vriend Hamid, moet zijn papieren in orde brengen in Italië, maar probeert ondertussen een leven uit te bouwen in Zürich. Omar voelt zich vaak heel alleen op de wereld, vindt geen werk en heeft het emotioneel moeilijk. Hij wordt meegetrokken in een oneindige, zinloze cirkel die het leven van een vluchteling in een stad vaak is. We zien Omar in een moskee zijn geloof belijden. We zien ook welke impact dit heeft op zijn leven. We leven met hem in een opvanghuis dat hem huisvest, waar hij slaapt, de was doet en in de grote zaal in gezelschap televisie kijkt. We voelen het gebrek aan privacy en de moeilijkheid met regels. We eten met hem in het sociale restaurant in een ander deel van de stad dat voor de etensbedeling zorgt. We horen de moeilijkheden en vooroordelen die hij ervaart in het arbeidscircuit. We aanschouwen ook de grijsgrauwe avondgloed van Termini station waar hij zijn sociale contacten onderhoudt. Als de winter zijn intrede doet en hij veroordeeld is tot het opvanghuis, ziet Omar het niet meer zitten en vraagt hij aan de mensen van Lampedusa om hulp. Dottore Bartolo, die als dokter zowat de centrale figuur is van het dorp, kan er via zijn kontakten voor zorgen dat Omar terug kan reizen naar Lampedusa. Bartolo zorgt er ook voor dat hij kan werken in het plaatselijke detentiecentrum, dat de aanhoudende stroom vluchtelingen blijft opvangen in Lampedusa en waar Omar enkele jaren geleden zelf gestrand was. Hij werkt er als tolk. Omar heeft op korte tijd Italiaans geleerd, spreekt Arabisch, Frans en een beetje Engels. In het delen van zijn ervaringen met de andere vluchtelingen komen we meer te weten over zijn geschiedenis als vluchteling. Hij probeert de mensen zo goed mogelijk bij te staan met raad en daad. Zijn leven krijgt hierdoor een positieve wending. Hij helpt mensen wiens situatie hij goed kent en hij is in staat een beetje geld te verdienen en zijn verblijfspapieren in orde te brengen.

4

Op Lampedusa verblijft hij in het gezin van Dottore Bartolo. Hij heeft een jonge zoon die het goed kan vinden met Omar. We kunnen zien hoe dottore Bartolo Omar een thuis heeft gegeven en welke plaats hij inneemt in die ‘vreemde’ familie. We zullen ook ervaren wat Omar, een 22 jarige jongeman, betekent in de grotere context van het werk dat deze dokter en zijn familie elke dag leveren. We krijgen een beeld van wat deze man drijft om de uitzichtloze ’politieke’ kwestie “migratie” om te vormen tot iets alledaags menselijks. Bartolo, die met zijn beide voeten in de realiteit staat, laat ons ook toe in wat hij denkt over de problematiek waarmee hij geconfronteerd wordt. Daarnaast is er de familie Sferlazzo die Omar heeft opgevangen bij zijn eerste aankomst in Lampedusa. Omars ingesteldheid is nu veel positiever en dat straalt af op zijn kontakt met de familie. Hij escorteert de grootmoeder- la nona- arm in arm in de vernieuwde Via Roma van Lampedusa op haar weg naar de kerk. Hij springt bij haar binnen als hij weg kan van het centrum, drinkt thee met haar en luistert naar de goede raad die ze hem altijd wil meegeven. Angela Sferlazzo neemt Omar mee naar Sicilië om te shoppen. Hij geniet zichtbaar van Angela die de zorg die ze nooit heeft kunnen opnemen voor eigen kinderen nu opneemt voor hem. Omar viert als moslim met hen het paasfeest en wordt door de familie uitgenodigd voor een picknick. De familie neemt hem op in hun midden maar er is ook onderhuidse spanning voelbaar tussen de verschillende leden. Vooral tussen de gezinnen van de twee broers, die samen twee supermarkten hebben uitgebaat in het centrum van Lampedusa, maar die door een gebrek aan toeristen over kop zijn gegaan. Omar beseft heel goed dat hij hier als aangespoelde vluchteling tussen twee vuren zit, maar naar hem wordt nooit met de vinger gewezen. Dit speelt echter, samen met de beperkte economische vooruitzichten, mee in zijn beslissing om terug te keren naar een grotere stad. Hij heeft ondertussen door het geleverde werk als tolk een verbijfsvergunning in handen die zaken als bijvoorbeeld huisvesting en arbeid zouden moeten vergemakkelijken. Omar wil simpelweg werk, een eigen thuis, de basis om een nieuw leven op te bouwen. Onder andere als tolk in het detentiecentrum wordt Omar meer en meer ook een actor en niet louter een lijdzaam personage. Dit geeft zijn bestaan onmiddellijk meer zin, omdat hij mensen in een soortgelijke situatie kan helpen. Zowel in zijn eigen leven, als in onze film. Zijn werk in het detentiecentrum is een voorbeeld van hoe een mensenleven zich in een golvende beweging voortschrijdt. In zijn kontakten met de vluchtelingen van het centrum deelt hij nu en dan ook zijn eigen ervaringen, omdat mensen nieuwsgierig zijn naar waar ze voorstaan. Zijn heden en verleden lopen door elkaar waardoor we ook Omar zijn geschiedenis en de evolutie die hij doormaakte kunnen schetsen. Omars kracht is weer helemaal anders wanneer hij er opnieuw alleen voorstaat en die nestwarmte en zingeving ontbreekt. We willen tonen aan de hand van zichzelf herhalende dagelijkse rituelen wat het betekent om als jongeman met vreemde taal, godsdienst en seksuele geaardheid in een Europese stad terecht te komen. Deze situaties gaan gepaard met een zekere melancholie die als filmmaker dankbaar is omdat je op een visuele manier de gewichtloosheid van ons bestaan kan aantonen en dit de nood aan warmte, openheid en respect voor elkaars opvattingen openbaart. Op een bepaalde dag zal Omar terugkeren naar zijn geboorteland om afscheid te nemen van zijn Tunesische adoptiemoeder die vorige zomer is overleden. Naar Tunesische gebruiken plant hij een olijfboom op haar graf. Hij wil en moet dingen afronden voor hij aan zijn nieuwe leven begint. Misschien deze zomer al, vanuit Lampedusa, Tunesië ligt als het ware bij de deur.

5

Het is de struggle for life van een jongeman van 22 in een grootstad, zijn zoektocht naar een warm nest en geborgenheid enerzijds en de solidariteit en barmhartigheid van Lampedusani, met hun eigen zorgen en beperktheden, anderzijds die dit verhaal vorm geven. De dIepere lagen Naast het hoofdverhaal, is de sterkte van ons project dat er onderhuids nog heel veel lagen zullen doorschemeren. 1) De bootvluchtelingen en de migratiepolitiek 2) Lampedusa, de poort van Europa, het eiland van onverzoenbare tegenstellingen 3) Homosexualiteit & religie (zowel binnen de islam als de sterk katholieke Italianen) 4) identiteitsperceptie Al deze thema’s zijn aanwezig en voelbaar in de film maar ze maken niet de essentie uit van het verhaal dat we willen vertellen. Ze definiëren Omar wel. Al deze aspecten samen onderscheiden hem van de vluchteling waar al vele films zijn over gemaakt. Ons personage moet trachten te overleven en we zullen gaandeweg ontdekken van waar hij komt, wat zijn innerlijke uitdagingen zijn en wij proberen hem een stem te geven. Het is via deze microkosmos dat we ook iets vertellen over migratie, identiteit, religie en cultuur. We willen hiermee aantonen dat er geen éénduidige antwoorden zijn voor de grotere problematieken waarin dit verhaal is ingebed. Veralgemeningen houden enkel de apathie in stand. StIjl & structuur Het is een combinatie van verhalende documentaire en een poëtische, soms hypnotiserende filmstijl die dit project gaat voortstuwen. De verhaallijn wordt uiteraard gedreven door individuen, zodat de focus in mijn film op de personages zal liggen: op Omar en zijn interacties met de mensen die hem omringen. Parallel aan de verhaallijn, zullen we ook zien hoe zich een patroon van dualiteiten ontvouwt. Het isolement in de grootstad tegenover de geborgenheid van Lampedusa; de pracht en praal van een plaats tegenover de vaak harde realiteit die zich daar afspeelt; de atypische manier waarmee Omar en Hamid zich in de wereld van de vluchteling begeven… Ik wil dit ook als een soort van golvende beweging op een visuele manier proberen vertalen. Er zal een afwisseling te zien zijn tussen een meer stilistische sfeerschepping en actiescènes die hoofdzakelijk door de personages worden gedragen. Op de verschillende plekken waar Omar verblijft, ga ik op zoek naar deze afwisseling tussen het leven van de personages en de symbolische beeldtaal rondom hen, een beeldtaal waarin ook weer het patroon van tegenstellingen vervat zit dat zich doorheen de film aftekent. Je zult deze contrasten kunnen zien en ook voelen. Het boek Tegelijk met de ontwikkeling van het filmproject, doet Anna Luyten de research voor de roman die ze plant rond het leven van Omar. Hiervoor zijn wij momenteel in gesprek met WPG Uitgevers. Wij willen film en boek tesamen uitbrengen om verschillende publieken te kunnen bereiken en een grotere ruchtbaarheid rond beide projecten te creëeren.

6

MOTIVATIE Persoonlijk ben ik erg begaan met de migratieproblematiek, één van de prangendste hedendaagse vraagstukken. Als documentaireproducent ondersteun ik dan ook verschillende projecten die elk een ander facet van deze problematiek aankaarten. Grote of kleine, nieuwe of oude vormen van migratie - in een heel verschillende filmstijl willen deze films telkens een andere doelgroep beroeren. Om éénzijdige westerse reacties tegen te gaan en onrechtstreeks de politiek te verplichten een humanitaire en lange termijnvisie te formuleren en te implementeren, meen ik dat deze problematiek nietaflatend, uitgebreid en genuanceerd gedocumenteerd en gecommuniceerd moet worden. Hotel Medusa wil evenzeer de perceptie rond vluchtelingen en asielzoekers in Europa helpen veranderen. Ik ben ervan overtuigd dat Tim en Anna’s gezamelijke loyaliteit en engagement naar deze mensen toe een erg diepgaande documenten zullen opleveren. Wegens de complexiteit en veranderlijkheid van de vluchtelingenproblematiek, zijn Anna’s jarenlange journalistieke ervaringen op Lampedusa en vele andere plekken onontbeerlijk. Om de aandacht van een publiek te grijpen dat de voorbije jaren murw werd geslagen met (foto)reportages over de vluchtelingen aan de poort van Europa, hebben we Tims alternatieve blik nodig. Samen zetten zij een erg intrigerende context op voor een film over de Europese vluchtelingenproblematiek. Om de productie te kunnen aanvangen, zijn wij naast culturele subsidies en internationale tv financiering, nog op zoek naar Belgische partnerorganisaties die Hotel Medusa financieel en/of logistiek kunnen ondersteunen. Daarnaast zoeken wij ook de steun van sociale instanties of overheidskanalen, van fondsen of ngo’s die werken rond migratie (nationaal of Europees) en sociale (on)gelijkheid om de film en het boek mee te helpen verspreiden onder hun netwerken en/of op te nemen in hun communicatiebeleid. Wij zijn ervan overtuigd dat we via de The Good Mooov op een efficiënte manier de juiste partners kunnen ontmoeten. Anna Luyten en Tim De Keersmaecker praatten vorig jaar reeds op een panel van Open Doek rond migratie op Lampedusa. Dit festival en zijn netwerken lijken ons dan ook de juiste biotoop voor dit project. Graag willen wij u alvast hartelijk bedanken voor uw interesse en eventuele steun. Met vriendelijke groeten, Emmy Oost

7