WVK-nieuws. Boomfeestdag: aftrap voor een nieuwe lente

WVK-nieuws 2 24e jaargang april 2011

Boomfeestdag: aftrap voor een nieuwe lente In dit nummer: 2 4 6 8

Twee nieuwe gezichten in MT 10 Afscheid Jos van Gompel 12 Na vijven: Ad van Vroonhoven Afscheid Ward Janssen Groepsdetachering Boerboom 14 Personeel 15 In ’t kort In ontwikkeling: Ansjelien 20 Door de scan: Piet Stokmans van Gool en Tonnie Krijnen

management “Kwaliteiten uitdragen wordt hoofdopdracht.”

Twee nieuwkomers in het MT Mourits Bartholomeus kwam begin 2002 bij WVK-groep, François Baudoin begin 2010. De nieuwe managers van respectievelijk de vestiging Hallenstraat en de vestiging Raambrug (inclusief Externe Dienstverlening) zijn dus geen groentjes meer. Niettemin: hun nieuwe positie is een aardige aanleiding voor een gesprek. Mourits Bartholomeus Voordat Riethovenaar Mourits Bartholomeus bij WVK-groep kwam, had hij al een hele trits opleidingen doorlopen: de Lagere Tuinbouwschool, de Middelbare Tuinbouwschool, de Hogere Agrarische School (HAS) en de Landbouwuniversiteit. Ook kon hij heel wat werkervaring inbrengen: bedrijfsleider op een tuincentrum en projectleider Groenvoorziening bij sw-bedrijf De Risse in Weert. Hij kwam dus beslagen ten ijs. Toch wilde hij niet enkel varen op de eigen deskundigheid, maar steeds in dialoog blijven met zijn collega’s. Destijds verwoordde hij dat aldus: ”Ik wil me meer als coach dan als leider opstellen, want goed werk komt alleen tot stand in een goede verstandhouding.” Met deze aanpak heeft het hoofd Groenvoorziening aardig wat dingen voor elkaar gekregen. Mourits: ”Laat ik voorop stellen dat het zeker niet allemaal mijn verdiensten zijn, maar er zijn wel wat dingetjes waar we trots op mogen zijn.” Meer professionaliteit, een betere overlegstructuur en meer flexibiliteit zijn daarbij volgens hem de kernbegrippen. De verhoogde professionaliteit blijkt onder meer uit een meer zakelijke aanpak. Mourits: ”In het verleden was er soms schroom om meerwerk in rekening te brengen, ook werd wel eens werk verricht dat niet gefactureerd kon worden. Zo’n aanpak brengt geen geld in het laatje, dus daar zijn we mee gestopt.” Ook het vaker mechanisch uitvoeren van werkzaamheden getuigt van professionalisering. Mourits: ”Nog lang werden beukenblokhagen langs de weg met heggenscharen geknipt, nu komt er een machine langs en is het werk in een mum van tijd gepiept. MedewerFrançois Baudoin en Mourits Bartholomeus kers worden dan voor ander werk ingezet, veel efficiënter.” Het tweede punt, een betere overlegstructuur, leidde er volgens Mourits toe dat de bestaande eilandencultuur kon worden door-

2

Met het vertrek van Jos Bierens en Ward Janssen kwamen twee MTfuncties vrij. Die gaan naar Mourits Bartholomeus en François Baudoin. Een hernieuwde kennismaking met beide heren die al geruime tijd bij WVK-groep in dienst zijn.

broken. ”Dat is belangrijk, want als medewerkers goed geïnformeerd zijn, is hun inzet groter.” En dan het laatste punt: meer flexibiliteit. Mourits: ”Jaren geleden was het een hele kluif om groenwerkers in dezelfde ge-

Mourits Bartholomeus: ”Geen dag is hetzelfde.”

meente over te hevelen van de ene wijk naar de andere. Tegenwoordig is het geaccepteerd dat iedereen in de hele Kempen kan worden ingezet. Een fraai voorbeeld daarvan is de aanplant van het Kempisch Bedrijventerrein. Daar worden groenteams van Bergeijk, Eersel en Bladel in goed overleg samengebracht.” Met dit al heeft WVK-Groenvoorziening een fraaie prestatie neergezet: met minder mensen (die bovendien meestal een geringere arbeidscapaciteit hebben) is een

aanzienlijke omzetstijging gerealiseerd. Mourits: ”En dat zonder dat bij onze mensen het werkplezier verminderd is.” Hij heeft er alle vertrouwen in dat dit een goede basis biedt voor de toekomst. ”Natuurlijk, er zijn allerlei landelijke veranderingen die gevolgen hebben voor de instroom, maar ik ben ervan overtuigd dat we het reguliere groenwerk voor de gemeenten goed kunnen blijven uitvoeren. En ook bij de wat grotere particuliere opdrachtgevers, zoals Lunet-zorg, het RSZK en Woningstichting De Zaligheden, liggen er volop kansen.” Datzelfde geldt voor de andere Hallenstraat-afdelingen waaraan Mourits leiding geeft. ”Bij de Garage en de Metaalafdeling liggen interessante mogelijkheden voor re-integratieactiviteiten. En die zullen de komende jaren steeds belangrijker worden.” De nieuwe WVK-manager doelt hierbij op het streven om medewerkers zoveel mogelijk toe te leiden naar een passende baan buiten het bedrijf. ”Dat houdt een grote verandering in, maar dat is niet erg want zulke veranderingen houden het werk aantrekkelijk. Bij WVK-groep is geen dag hetzelfde.” François Baudoin Ook bij François Baudoin geen gebrek aan opleiding en ervaring. Na de HTS (Werktuigbouwkunde), de marketingopleiding NIMA-A en de masteropleiding MBA Persoonlijk Leiderschap werkte hij eerst in diverse bedrijven als accountmanager en vervolgens een jaar of tien als regiomanager bij uitzendbureau Manpower. Vanuit deze achtergrond kwam hij ruim een jaar geleden in contact met WVK-groep, die op zoek was naar een coördinator voor haar veelsoortige uitplaatsingen. François: ”Ik was op zoek naar een baan waar mensen meer centraal staan. Ik was uitgekeken op het systeem waarin men alleen denkt in euro’s en zo de wensen van de werknemers uit het oog verliest.” Het was voor François nog even de vraag of hij dit aspect voldoende zou aantreffen bij het bedrijf dat hij slechts kende via de plantsoenwerkers in zijn geboortedorp Westerhoven. Maar wat speurwerk op internet en gesprekken met deze en gene leerden hem dat ‘achter die letters WVK een gigantisch bedrijf schuilgaat met een juiste balans tussen sociaal en bedrijfsmatig’. ”Precies de ingrediënten waarnaar ik op zoek was.” Het voorbije jaar heeft dit beeld bevestigd en inmiddels voelt François zich bij WVK-groep als een vis in het water. Vooral de arbeidspotentie die hij er aantrof stemde hem optimistisch voor zijn belangrijkste opdracht: meer uitstroom richting bedrijfsleven. ”Mijn mond viel open toen ik zag wat hier allemaal gebeurt. Medewerkers die veel meer in hun mars hebben dan wat we ze laten doen en dus uitermate geschikt zijn om te worden ingezet bij bedrijven in de regio.” Alleen, zo ontdekte hij bij een rondgang langs die bedrijven, dan moeten ondernemers hiervan wel op de hoogte zijn. ”Er is bij hen een enorme onderschatting van wat wij kunnen. Onze hoofdopdracht voor de komende tijd wordt dan ook om onze kwaliteiten uit te dragen.” De uitreiking van het Bronzen Venster, een stimuleringsprijs voor ondernemers die WVK-gedetacheerden inzetten, was daarin een eerste stap, aldus François Baudoin. ”Maar er moet aan de klantenkant nog meer gebeuren. We moeten onze dienstverlening duidelijker presenteren en onze klanten meer in onze keuken

laten kijken. Bijvoorbeeld via een klantendag.” Maar ook intern is er werk aan de winkel. ”Als detacheren voor veel medewerkers een negatieve bijsmaak heeft, dan wordt iets wat kansrijk is blijkbaar als bedreigend gezien.” Dat moet anders en daarbij is een belangrijke rol weggelegd voor de werkleiders. “Meer nog dan eerst zullen ze één team moeten vormen dat staat voor één opdracht: meer mensen een passende baan bezorgen buiten de Raambrug.” Ook organisatorisch zullen aanpassingen nodig zijn. ”We moeten ons werkaanbod zo ruim en flexibel maken dat we mensen kunnen matchen op wat ze kunnen. Een interne werkplek die aansluit bij iemands

François Baudoin: ”Medewerkers hebben veel in hun mars.”

capaciteiten geeft meteen ook doorgroeimogelijkheden voor een uitplaatsing.” Om dit te bereiken is het volgens François niet uitgesloten dat op de Raambrug afdelingen zullen worden samengevoegd. Ook denkt hij aan de mogelijkheid dat bedrijven onder eigen verantwoordelijkheid een deel van hun productie overbrengen naar het WVK-gebouw, de zogenaamde insourceconstructie. Hoe het ook zij, François Baudoin zal er alles aan doen om de van-binnen-naarbuitenopdracht waar WVK-groep voor staat, verder uit te bouwen. ”Niet omdat het moet, maar uit overtuiging. Onze mensen hebben zó veel in huis dat het zonde is hen hier tussen vier muren te laten zitten.” Het streven van de nieuwe Raambrug-manager is om het aantal gedetacheerden in 2011 te laten groeien van 165 naar 200.

3

afscheid “Ik heb met geweldig fijne mensen mogen samenwerken.”

Ward Janssen leidde ‘zijn’ Hallenstraat naar grote hoogte  

Het zit hem blijkbaar hoog. Nog voor het gesprek goed en wel op gang is, komt Ward met een van z’n laatste zorgen. ”Gun de Metaal de tijd en mogelijkheden om te herstellen.” Die afdeling heeft een enorme klap gehad van de recessie en is zich nu goed aan het herstellen. Het zou doodzonde zijn als er te weinig mensen worden toegewezen of er geforceerd wordt ingekrompen.”   In het licht van het van binnen-naar-buitenbeleid is dit laatste niet denkbeeldig. Ward: ”Begrijp me goed: ik sta helemaal achter dat beleid. Ik ben ervoor als WVK-medewerkers meer in beweging worden gebracht. Maar je zou de Metaalafdeling hierin juist een eigen rol kunnen geven. Ze hebben met de huidige populatie enorme prestaties geleverd. Dat maakt de afdeling uitstekend geschikt als opleidingsplek. Medewerkers kunnen er vaardigheden opdoen die ze later in het bedrijfsleven kunnen toepassen. Ook daarmee breng je de zaak in beweging.” Bovendien is zo, volgens Ward, de investering in de nieuwe vestiging meer dan gerechtvaardigd.   De Metaalafdeling gaat Ward Janssen aan het hart, dat is duidelijk. Maar ook de andere afdelingen zijn hem altijd erg dierbaar geweest. Dat begon al toen hij – na een opleiding HTS Bouwtechnische Bedrijfskunde en werkervaring bij onder meer het Bouwfonds NederWard Janssen landse Gemeenten – in maart 1993 de leiding kreeg over de Groenvoorziening, het Bouwbedrijf en de Lasafdeling, toen nog gevestigd aan de Dalemsedijk in Eersel. Hij trof er een bedrijfscultuur die niet helemaal de zijne was. ”Aan klanten durfde men nauwelijks normale tarieven te berekenen en medewerkers werden nadrukkelijk omhuld met zorg.”

4

Per 1 april heeft Ward Janssen zijn baan als manager van de vestiging Hallenstraat vaarwel gezegd. Achttien jaar gaf hij leiding aan de afdelingen Groen, Bouw, Metaal, Garage en Detacheringen. In deze periode hebben zich grote ontwikkelingen voorgedaan. Zo groeide alleen al bij het Groen de omzet van ruim acht ton naar bijna drie miljoen.

Toen de afdelingen na een klein jaar naar de Hallenstraat verhuisden en Ward ook de Detacheringen in zijn takenpakket kreeg, kon op beide fronten een omslag worden ingezet. De tarieven werden opgetrokken en ‘zorg’ was niet langer leidend. Ward: ”Mensen worden er niet beter van als je ze in de watten legt. Ze moeten uitgedaagd worden, dan kunnen ze doorgroeien.” Hij kijkt dan ook tevreden terug op het grote aantal Wsw’ers dat leidinggevende posities kreeg in de Groenvoorziening. Ook de toename van het aantal vrouwen in ‘zijn’ personeelsbestand, beschouwt Ward als een verdienstelijke ontwikkeling. ”Toen ik op de Dalemsedijk begon werkten daar precies nul vrouwen. Geen afspiegeling van de samenleving.”   Detacheringen en Groen Een van de eerste vrouwen die werd aangesteld, was Erian Blom. Als detacheringsconsulente kreeg zij de taak om zo veel mogelijk WVK’ers uit te plaatsen in het bedrijfsleven. Ward: ”Dat liep prima. Stap voor stap bouwde Erian een netwerk op

van bedrijven die met WVK in zee gingen. In relatief korte tijd, en later ook met de hulp van Hanne Verberne, liep het aantal gedetacheerden op naar meer dan 150.   De groei in de Groenvoorziening was nog indrukwekkender. Door medewerkers gedegen te scholen en hen te voorzien van goed materiaal, werd het mogelijk bij de gemeentes, instellingen en particulieren omvangrijke opdrachten aan te nemen tegen serieuze prijzen. Dat loonde: de omzet ging van 875.000 naar bijna drie miljoen euro en Groen werd de belangrijkste kurk waar WVK-groep op dreef. Het beeld van de eenvoudige schoffelaars was definitief verleden tijd. De enorme groei van het wagenpark illustreert dat. ”Van anderhalve tractor en een paar busjes naar 45 auto’s, twee vrachtwagens, 25 aanhangers en 15 trekkers. En dan tel ik de hoogwerkers, versnipperaars en maaimachines even niet mee.” Weldra merkte Ward Janssen dat hij, met zijn bouwtechnische achtergrond, groenkennis te kort kwam om een en ander in goede banen te leiden. Mourits Bartholomeus werd aangetrokken als hoofd Groenvoorziening. Ward: ”Een gouden greep. Mourits is een goeie gesprekspartner met de opdrachtgevers, weet met bestekken om te gaan en dwingt met zijn vakkennis en z’n natuurlijk leiderschap respect af bij de medewerkers.”   Metaal, Milieustraat, Garage en Bouw De Lasafdeling van de Dalemsedijk groeide uit tot een ‘echte’ Metaalafdeling toen het metaalwerk van de Raambrug rond 1998 naar de Hallenstraat werden overgebracht. Onder leiding van Jan van der Sande en  Jan Lavrijsen (en later Kees Lavrijssen) werden opdrachten binnengehaald die doorgaans zo’n 25 mensen werk bezorgden. In een mum van tijd verdubbelde de omzet. Ward: ”En wat zo belangrijk is: de sfeer werd veel beter, niemand wilde nog terug.” In 1995 werd in Bergeijk de eerste Kempische Milieustraat geopend. Voor de personeelsbezetting werden speciaal opgeleide WVK-medewerkers aangetrokken. Die formule bleek zo succesvol dat kort nadien ook op de Milieustraten van Eersel, Bladel en Oirschot het dagelijks beheer in handen kwam van WVK-medewerkers.   De Garage kende een wat wisselvalliger verloop. Even dreigde deze afdeling om te vallen door een gebrek aan vaklui. Maar vandaag de dag wordt de afdeling bevolkt door prima automonteurs die voor de hele Kempen APK-keuringen en onderhoudsbeurten verzorgen. Ward: ”En natuurlijk ook voor het eigen wagenpark.” Dan is er nog het Bouwbedrijf. Dat is een minder florissant verhaal. Na jaren van groei en stabiliteit – goed tien jaar geleden telde de afdeling nog zo’n dertig medewerkers – zette enkele jaren geleden de neergang zich in. Oorzaak: het ontbreken van nieuwe aanwas van vakbekwame bouwvakkers. Met als gevolg dat het Bouwbedrijf volgend jaar wordt opgeheven. Ward: ”Een trieste ervaring, maar ik sta er helemaal achter, de argumenten tellen. Het was voor mij een koud kunstje geweest dit besluit door te schuiven naar mijn opvolger, maar dat is niet eerlijk”.

Prettige samenwerking Al met al is het een hele waslijst van ontwikkelingen waar Ward Janssen met gepaste trots op kan terugkijken. Dat geldt

Ward Janssen (r) samen met zijn opvolger Mourits Bartholomeus

ook voor de ‘gebouwelijke’ ontwikkeling. Moest Ward zich aan het begin van zijn WVK-loopbaan nog tevreden stellen met ‘een paar kubieke meter’ aan de Dalemsedijk, juist nu bij zijn vertrek nadert een groot en modern gebouw zijn afronding, de nieuwe vestiging Hallenstraat. Toch liggen, zegt Ward Janssen, zijn beste herinneringen niet bij dit soort materiële zaken. ”Het mooiste voor mij zullen toch altijd de geweldige mensen blijven met wie ik heb mogen samenwerken. Mensen die geen dubbele agenda’s hebben, die er verrèkkes voor gaan en die zo een sfeer creëren waar ik me uitermate goed bij voel.” Dat hij dit zal gaan missen, weet hij nu al. Maar dat hij vanaf nu zijn leven kan vullen met een heleboel dingen die hem evenzeer aanspreken, staat voor hem eveneens vast. Hij verheugt zich erop vaker te kunnen gaan tennissen, om regelmatig in de bibliotheek te gaan zitten om daar ‘heerlijk bij te lezen’ en om zich met nog meer enthousiasme toe te leggen op zijn baritonpartij in muziekgroep Muziek Uniek. Ook staat twee keer per maand een lange wandeltocht op het programma en zal de caravan vaker van stal gehaald worden. ”En dan zijn er natuurlijk nog de kinderen en zeven kleinkinderen. Geweldig toch!”

5

groepsdetachering Passend werk in nieuwe omgeving

Goed voorbereid aan de slag bij Boerboom In het najaar werd WVK-groep benaderd door Boerboom Hout, waar een groep WVK’ers in 2004 ook al eens gedetacheerd was voor de interieurbouw van caravans en campers. ”Toen is een goede basis gelegd,” aldus Nico Engwerda. Nu gaat het om een grote opdracht voor Sodexo, de grootste internationale Food & Facilities managementorganisatie ter wereld, een opdracht die loopt via Retera Interieurbouw. Wim van Merrienboer, operational manager van Boerboom: ”Sodexo richt cateringruimtes bij grote bedrijven in. Zij zijn overgestapt op houten meubels voor de presentatie van hun producten. Hout is milieuvriendelijk, het neemt meer CO2 op dan het afgeeft en dat past binnen maatschappelijk verantwoord ondernemen. Boerboom voert de machinale bewerkingen uit en de WVK-medewerkers doen de handmatige werkzaamheden. Door deze verdeling doet ieder datgene waar hij goed in is.” Boerboom Hout bestaat sinds 1975. Toen begon Frans Boerboom in zijn huis aan de Boevenheuvel als ambachtelijk houtbewerker. Halverwege de jaren tachtig maakte het bedrijf de omslag van de bouw naar de industrie en werden ze industrieel toeleverancier. CNC-gestuurde machines en kantoor- en productieautomatisering deden hun intrede. Op dezelfde locatie beschikt het bedrijf nu over 5.500 vierkante meter bedrijfsruimte. In een aparte loods zijn de expeditie en opslag ondergebracht. Er is ook een geavanceerde meetkamer ingericht om de klanten beter te kunnen bedienen. Van oudsher maakt men (half)fabricaten in massief hout (tafels, schouwen, deuren), later is plaatmateriaal (kasten, displays, winkelinterieurs) aan het assortiment toegevoegd. Er werd geschat dat Boerboom tien tot vijftien mensen nodig had voor het Sodexo-project. In november begon Wim van Merrienboer samen met Nico Engwerda (projectleider industrie) en Arvid Bolkestein (detacheringsconsulent) van WVK-groep aan de voorbereiding. Het kostte tijd om een goede productietechniek uit te dokteren, waardoor het aantal WVK-medewerkers pas na enige tijd kon uitgroeien van drie naar tien. Volwaardige meubels maken Rita Hoogers (meewerkend voorvrouw Verpakkingsafdeling) is als begeleidster bij deze detachering betrokken. Zij kent Boerboom vanuit het eerdere project. ”Maar dit is”, zegt zij, ”veel leuker. De medewerkers zien een eindproduct. De kistjes voor het uitstallen van goederen in bijvoorbeeld kantines zijn echte meubelstukjes, ze hebben een mooie uitstraling. Er worden hoge eisen aan de afwerking gesteld, de producten moeten voldoen aan haccp-normen omdat er met voedsel wordt gewerkt.” Rita vervolgt: ”Dit is passend werk voor onze doelgroep. We hebben er bewust voor gekozen om het hier op locatie te laten

6

Van binnen naar buiten: een belangrijk beleidspunt in de sw. De vertrouwde omgeving achter je laten is niet voor iedereen even gemakkelijk. Maar soms is het een uitdaging, zeker bij een groepsdetachering in hetzelfde bedrijf. Zoals bij Boerboom Hout in Bergeijk. uitvoeren, in een nuttige samenwerking met de Boerboom-collega’s. Medewerkers van beide bedrijven worden steeds meer een team. Maar de werkomgeving is na-

De werkplaats van Boerboom Hout

tuurlijk anders, de mensen moeten wennen. Onze mensen zijn gewend aan een stabiele werkomgeving en hebben daarom een goede begeleiding nodig als je ze op een andere plek wilt inzetten.” Er zijn intussen tien WVK-medewerkers aan de slag bij Boerboom. Ze komen van WerkPortaal, KansActief en de Raambrug. Maar er kunnen zeker nog meer mensen instromen.

WVK-medewerkers bij Boerboom: Ilse Aarts Eric van Bakel Miriam Basten Wim Daams Gwen Faassen

Rita Hoogers Ismaan Junileh Lobsang Rekonkati Dirk Verberne Huub de Voogd De hele groep bijeen

Cursus in de timmerwerkplaats Nico Engwerda: ”Gaandeweg zijn we op het idee gekomen om een korte voorbereidende cursus te geven. Vergelijk het met de schoonmaakcursus: mensen kunnen zo kennismaken met hun toekomstige werkzaamheden en de producten waarmee ze gaan werken.” Arvid Bolkestein vertelt over de cursus: ”Om de stap van de Raambrug naar Boerboom te verkleinen hebben wij in onze timmerwerkplaats een werkplek ingericht waar onze medewerkers ervaring op kunnen doen. De plek heeft veel overeenkomsten met de werkplek bij Boerboom Hout. Het cursusmateriaal is door Johan Sweijen, de projectleider van de grafische afdeling in elkaar gezet. Hij heeft een cursusboek ontwikkeld waar onze medewerkers mee aan de slag kunnen. Johan brengt de lesstof duidelijk over, als een echte leerkracht. Hij kan mensen observeren en bedenken wat ze kunnen. De cursus maakt mensen enthousiast, eigenlijk zou iedereen moeten denken: dat wil ik ook wel eens proberen.”

Medewerkers bereiden zich voor op het werk bij Boerboom door middel van een cursus op de timmerwerkplaats

Lobsang Rekontaki

Dirk Verberne (l) en Ilse Aarts

De medewerkers gaan drie dagdelen naar de cursus. In het eerste dagdeel worden de werkzaamheden uitgelegd en wordt verteld wat voor bedrijf Boerboom is. Aansluitend volgt uitleg over de gereedschappen en de houten panelen. Het tweede dagdeel is praktijk: iedereen gaat aan de slag met schuren, lijmen en plamuren. Op het derde dagdeel brengen de cursisten een bezoek aan Boerboom. Dan kunnen ze een indruk opdoen van het bedrijf en de overige WVK-medewerkers aan het werk zien. Niet iedereen die deelneemt aan de cursus wordt verplicht door te stromen naar Boerboom. De cursus is ook belangrijk om in te schatten wat het leervermogen van de deelnemers is. Persoonlijke ontwikkeling staat hierbij voorop. Maar voor wie gedetacheerd wil worden, is het een mooie kennismaking met Boerboom. Alle deelnemers krijgen een bewijs van deelname uitgereikt als ze alle delen doorlopen hebben. Medewerkers die geïnteresseerd zijn in de cursus kunnen contact opnemen met Arvid Bolkestein.

7

in ontwikkeling Wij willen vooruit!

Er zit veel meer in mensen dan ze denken Ansjelien van Gool en Tonnie Krijnen werken als meewerkend voorvrouw bij Rob Brants op de afdeling Montage/Assemblage. Betere voorbeelden van mensen die niet bij de pakken gaan neerzitten kun je je niet voorstellen. Ondanks de vele problemen die zij allebei hebben gehad, knokken ze constant om verder te komen.

In de rubriek ‘In ontwikkeling’ staan WVK-medewerkers centraal die in het bedrijf een arbeidsontwikkeling doormaken. Dat kan door van

Ansjelien vertelt over haar arbeidsverleden: “Ik heb in het vrije bedrijf veel kantinewerk gedaan en ook bij een productie- en schoonmaakbedrijf gewerkt. Vanwege hartproblemen, mocht ik niet meer werken. Ik kwam in 2002 voor honderd procent in de WAO. Toen ik bij WVK-groep op een open dag kwam, dacht ik: dit kan ik toch ook. Zouden er hier voor mij geen mogelijkheden zijn? En die waren er. In het begin heb ik twee halve dagen gewerkt op de afdeling Test en Training. Officieel moest ik vier halve dagen kunnen werken, maar dat kon ik lichamelijk niet aan. Na mijn proeftijd zou ik op de wachtlijst komen, maar Elly van Meyl heeft geregeld dat ik bij De Wisselstroom in Hapert kon werken. Daar was ik erg blij mee. Ik wilde bewijzen dat ik het kon, ik heb geestelijk en lichamelijk moeten knokken. Toch miste ik het contact met de mensen hier, ik heb weer aan de bel

binnen naar buiten te gaan, bijvoorbeeld via een detachering of uitstroom naar het vrije bedrijf. Maar ook kan iemand zich ontwikkelen door een opleiding of cursus te volgen, of op een andere afdeling te gaan werken. Dit keer is het woord aan Ansjelien van Gool en Tonnie Krijnen.

Tonnie Krijnen en Ansjelien van Gool

getrokken en ben in 2006 op gesprek gekomen. Ik kon terugkomen, dat was fijn, ik kende iedereen. Dit is een heel bijzondere afdeling. Ze observeren je, kijken wat je kunt. En Tiny Meulenbroeks zag: jij kunt meer.”

8

Tonnie werkt drie en een half jaar bij WVK-groep. Zij was in het vrije bedrijf tien jaar lang gordijnennaaister. Ze kreeg reuma en kwam in 2000 in de ziektewet en vervolgens in de WAO. Ze zat een jaar in Blixembosch om te revalideren. “Ik heb zeven jaar thuis gezeten, de muren kwamen op me af.” Net als Ansjelien kwam zij naar een open dag van WVK-groep en dacht: dat is iets voor mij. Dat was bij de opening van het Kempenplusgebouw in 2006. Daarna ging ze nog naar een informatieochtend en wist ze dat ze er wilde werken. Ze stond al op de wachtlijst en kwam toen ook bij Rob Brants op de afdeling. “Ik wilde wel graag in het vrije bedrijf, heb dit geprobeerd in een call centre, maar we moesten daar in ploegendienst werken en dat was toch te zwaar. Het ging met mijn gezondheid niet zo goed, ik kreeg hartritmestoornissen en het syndroom van Tietze erbij, een chronische kraakbeenontsteking in de borstkas.”

naar de kritische consument en daarover een verslag maken. Volgende keer hebben we een toets Nederlands. Daarbij moeten we op F3 komen, dat is een hoog niveau, en talen zijn niet mijn sterkste kant. Maar we hebben al een ‘go’ voor het tweede blok. We leren nu methodisch werken.” De beroepspraktijk is een belangrijk onderdeel van de opleiding. Ze moeten ervaring opdoen via stages, waar ze zelf de stageplekken voor moeten regelen.

Tonnie en Ansjelien te midden van ‘hun’ medewerkers

De meeste praktijkopdrachten kunnen ze binnen WVK-groep uitvoeren met Rob Brants als praktijkopleider. Voor sommige opdrachten hebben ze een kortdurend stageadres nodig. Zo heeft Ansjelien een week meegedraaid bij Verpleeghuis De Floriaan, op de gesloten afdeling voor dementerende ouderen. Drukke weken dus, maar ze hebben het er allemaal voor over. Ansjelien: “Jezelf verrijken, zodat je meer mensen kunt helpen. Wij zijn mensenmensen. Er zit veel meer in mensen dan ze denken. Allereerst is het belangrijk dat ze een veilige plek hebben en dat je

Echte studenten Ansjelien deed op het moment dat Tonnie binnenkwam ondersteunende werkzaamheden voor de werkleider, zoals controles op de werkvloer. Daar zat op dat moment Tonnie die toen al wist dat ze meer wilde. Ansjelien: “Ik was zelf net ingeleerd en heb toen Tonnie ingeleerd.” Ze werken allebei 24 uur. Ansjelien, ooit volledig afgekeurd, is dat nu nog voor 55 procent. En Tonnie die op 80 tot 100 procent stond, is nu nog maar 15 tot 25 procent arbeidongeschikt. Ze willen allebei verder komen. Ansjelien: “Niet om meer te verdienen, maar wel om beter opgeleid te raken. Er zijn hier zoveel hulpvragen, ik wil mensen helpen. Ik dacht aan een cursus, bijvoorbeeld richting communicatie, kleine stapjes. Ik praat wel veel, maar ben toch onzeker, dat hebben we eigenlijk allebei wel. Rob Brants en Joke Daams hebben iets voor ons uitgezocht en nu gaan we elke maandag naar school. We volgen een opleiding Medewerker maatschappelijke zorg volwassenenwerk, een niveau-4-opleiding. We leren hoe we mensen met problemen kunnen begeleiden en ondersteunen. Rob zei: kijk maar eens op internet naar wat de opleiding inhoudt en of het iets voor je is. Maar ik wist ’t al: dat wil ik. En toen vroeg Rob: wat vind je Samen met werkleider c.q. praktijkbegeleider Rob Brants ervan als Tonnie ook meegaat. We kunnen het goed met elkaar vinden, dus ik vond dat prima.” hun eigenwaarde versterkt. Dat is mijn belangrijkste doel, als je ze gelijkwaardig Op maandag gaan ze van negen tot vijf naar het ROC in Eindhobehandelt, bloeien ze helemaal open.” ven. Het is een opleiding van drie jaar. Ze kunnen gedeeltelijk in Ze geven allebei aan veel aan Rob Brants werktijd studeren (50/50), maar het is toch zwaar, want naast de te hebben. Tonnie: “We zijn een goed lesuren moeten ze ook nog 10 tot 16 uren thuis studeren. Het team. Rob betrekt ons erbij, vraagt wat eerste blok zit er al op. Tonnie vertelt trots: “Voor Burgerschap wij ervan vinden.” Samen stellen ze vast: hebben we een 9,7 gehaald. We moesten een onderzoek doen wij hebben heel leuk werk!

9

afscheid “Het is hier altijd schoon, mensen waarderen dat.”

Jos van Gompel zet boenmachine op stal “Soms zie ik ’s morgens al aan het gezicht van een medewerkster dat er iets aan de hand is. Dan weet ik al: jou moet ik dadelijk even apart nemen. Tijdens zo’n gesprek vloeien wel eens tranen. Die lossen de problemen niet op, maar iemand kan zo wel even de dingen van zich afzetten en dat is heel belangrijk. Het geeft vertrouwen.” Jos van Gompel zwijgt even. Zegt dan: “Maar als ze me in 1992, toen ik aan deze functie begon, hadden verteld dat zo’n persoonlijke begeleiding ook tot mijn takenpakket behoorde, was ik er waarschijnlijk niet aan begonnen.” Toch is Jos van Gompel bijzonder blij dat hij destijds ja zei toen hij werd gevraagd de coördinatie van de Poetsploeg voor zijn rekening te nemen. “Het heeft me veel moois gebracht. Ik kom met iedereen in het bedrijf in contact. Ik werk met een team van medewerkers voor wie ik iets kan betekenen. En ik merk dagelijks dat er veel waardering is voor ons werk. Iedereen stelt het op prijs als gangen, trappenhallen en toiletten mooi schoon zijn.” Toen Jos van Gompel in 1982 bij WVK-groep kwam, had hij niet kunnen denken dat hij bijna dertig jaar later zijn carrière zou afsluiten in de schoonmaak. Van oorsprong was Jos bouwvakker; als metselaar werkte hij onder meer bij aannemer Van der Heijden in zijn geboorteplaats Reusel. Vanwege een hernia moest hij, goed dertig jaar oud, deze loopbaan echter vaarwel zeggen. Een

Jos van Gompel

operatie en aansluitend een revalidatie leverden niet op wat Jos hoopte: een terugkeer naar het metselaarsvak. Hij werd volledig afgekeurd. Zo kwam WVK-groep in beeld en kort nadien kon Jos er aan de

10

Na bijna dertig jaar neemt Jos van Gompel afscheid van WVK-groep. Hij werkte er in diverse functies, maar zal toch vooral herinnerd worden als de man van de schoonmaak. Op de Raambrug gaf hij leiding aan de poetsploeg, waarbij hij ook zelf de handen stevig uit de mouwen stak. Met een immer schoon interieur als resultaat.

slag als groenmedewerker in Lage Mierde. Jos: “Die overstap ging niet van harte. Ik had geen weerstand tegen de werkvoorziening, maar ik was veel vrijheid gewend en was bang dat ik die kwijt zou raken.” Uiteindelijk viel dat allemaal mee en na verloop van tijd had Jos het prima naar zijn zin, ook toen hij kort daarna een plek kreeg in het groenteam van Reusel. Sporthalbeheerder Helaas eiste het werken in weer en in wind zijn tol: Jos kreeg weer last van zijn oude rugklachten. Via de afdeling Detacheringen kreeg hij toen een baan als beheerder van sporthal De Kraanvogel in Eersel. Jos: “Een fantastische baan, fijne collega’s en afwisselend werk.” Hij was dan ook weinig enthousiast toen hij in 1991 benaderd werd door Frank Derksen van WVK-Detacheringen. Die had al lang opgemerkt dat Jos z’n werk als sporthalbeheerder voortreffelijk deed en wilde hem daarom inzetten voor een geheel nieuwe klus bij WVK-groep. Het bedrijf was bezig met de nieuwbouw aan de Raambrug en zou daar per 1 januari 1992

“Ik heb altijd alle steun van het MT gekregen.”

met een eigen poetsploeg gaan werken. “Een geknipte baan voor jou om die ploeg leiding te gaan geven,” aldus Frank Derksen. Jos: “Voor zoiets heb ik niet geleerd, dus ik zag er behoorlijk tegenop. Het eerste jaar was ook niet makkelijk, maar toen ik de zaak eenmaal op de rails had, werd het werk met de dag plezieriger. Ik kreeg nogal wat meisjes in de poetsploeg die rechtstreeks van het Vormingsinstituut kwamen, zoals Dian Das, Marcia Schalkwijk en Lion en Angelique van Kruijsdijk. Dat vroeg om intensieve begeleiding, maar het leverde ook veel op: een groep die er alles voor over had om het gebouw op en top schoon te

houden.” Overigens was baas Jos met dezelfde werklust overgoten. Bij nacht en ontij stond hij klaar om te zorgen dat vertrekken tijdig en schoon in gebruik genomen konden worden. Zo kon men hem in vakantieperiodes vaak als enige in het gebouw aantreffen, waar hij dan druk doende was om de vloeren in orde te brengen. Jos: “Die extra dingen horen bij je vak, vind ik. Dus daar moet je niet moeilijk over doen. Bovendien zijn dat juist de dingen die erg gewaardeerd worden.” Zo is het Jos van Gompel gelukt om samen met zijn medewerkers (momenteel zijn dat Stien Castelijns, Bianca van Rossum, Jeanne van Rooy, Rini Hoogers en Corona Bijenhof) een Poetsafdeling neer te zetten die staat als een huis. Mensen die hun vak verstaan en die beschikken over modern materiaal houden het WVKgebouw spic en span. Jos: “Ik heb daarbij alle steun van het MT gekregen.” Hij heeft er vertrouwen in dat het ook in de toekomst goed zal gaan met ‘zijn’ Poetsafdeling c.q. Huishoudelijke Dienst, want in de persoon van Pierre Wils heeft WVK-groep gelukkig een goede opvolger gevonden. Wel heeft hij er moeite mee dat men de afdeling ’Facilitaire Dienst’ wil gaan noemen. ”Zulke woorden zijn veel te moeilijk voor onze mensen. Je creëert afstand, terwijl je juist aandacht moet geven.” Jos verheugt zich op de vele vrije tijd die zich nu aandient en die hij samen met zijn partner Carien, telefoniste bij WVK-groep, gaat invullen. “We hebben een grote moestuin, en een grote hond om mee te gaan wandelen, dus dat komt wel goed.”

De Poetsafdeling staat als een huis

11

na vijven Reis voor goed doel blijkt een geweldige ervaring

Dwars door de Sahara via Dakar naar Gambia Ad van Vroonhoven is vanuit WVK-groep gedetacheerd bij Mifasolex in Valkenswaard, een bedrijf dat Solexjes en Dafjes verhuurt voor bedrijfsuitjes. Met vier van zijn vrienden kocht Ad eind 2009 een stadsbus via de Stichting Helping Hands. De vrienden Johan, Tiny, Toon, Thjeu en Ad hadden namelijk besloten mee te doen aan het project Antwerpen Banjul Challenge (ABC). De ABC staat bekend als de alternatieve low budget versie van de Parijs-Dakar rally. Bij de ABC gaat het niet om zo snel mogelijk de eindstreep te behalen, maar om de reis zelf, de groepsvorming en het steunen van het goede doel. In drie weken wordt de tocht van ruim 7000 kilometer afgelegd. Tijdens de challenge rijden de deelnemers langs de westkust van Afrika door onder andere Marokko, Mauritanië, Senegal en Gambia naar Banjul, de hoofdstad van Gambia. De tocht wordt twee keer per jaar gehouden. Ad vertelt: “Johan was al twee keer eerder met zijn vrouw geweest. Zijn vrouw is gestorven en hij wilde graag nog een keer gaan om een bus weg te brengen, en dat hebben we samen gedaan. Het leek me altijd al wel iets, om als volger Parijs – Dakar mee te maken en dat kon nou op deze manier. Het is de bedoeling dat je met eigen vervoer erheen gaat en alles wat je meebrengt in Gambia achterlaat. Ook die bus dus – die wordt geveild

De vijf vrienden voor hun bus

12

De rubriek ‘Na vijven’ haalt collega’s voor het voetlicht die in hun vrije tijd een interessante hobby beoefenen of iets interessants hebben gedaan. Dit keer is het de beurt aan Ad van Vroonhoven. Hij ging in 2010 samen met vier vrienden met een bus naar Gambia in het kader van het humanitaire project Antwerpen Banjul Challenge. voor een project dat je zelf kunt kiezen. Wij hebben ervoor gekozen hem om te bouwen naar een schoolbus. Dat doe je als je er bent, want onderweg moesten we erin slapen we hadden er zelf bedjes in gebouwd - en zat hij ook vol spullen die we van allerlei mensen en bedrijven hadden gekregen om mee te nemen. Reis- en verblijfskosten zijn voor eigen rekening. Daarvoor moet je ook sponsors zoeken.” Een van de sponsoracties was het verkopen van symbolische jerrycans met diesel, de brandstofvoorziening voor onderweg. Ook WVKgroep presenteerde

Op 21 maart kwamen de mannen in Banjul aan. De kilometerstand stond op 1.387.193. Ze hadden 7.195 km gereden, niet harder dan 80 per uur. “We wisselden elke twee uur. We hadden allemaal een dag les gehad van een instructeur van de busonderneming en we kregen van die onderneming ook nog een tank diesel.” Eenmaal aangekomen in Banjul konden ze alle spullen uitdelen. In het enorme park waar ze in Banjul verbleven, liep Ad ’s avonds over een klein paadje terug naar zijn slaapplaats toen hij plotseling een kennis uit Valkenswaard tegenkwam, Lisette Sprengers. Zij sponsort vanuit haar eigen stichting Binto kinderen in Zambia. “Dat geloof je toch niet hè? En het wordt nog mooier: Ze vertelde dat een van haar sponsorkinderen zijn lasdiploma had gehaald. Ze had de vraag gekregen naar een lasapparaat. Het ongelooflijke toeval wilde dat wij er een in de bus had-

Ad van Vroonhoven in de bus met WVK-logo

zich als sponsor door op de bus haar logo aan te brengen. Op 27 februari 2010 vertrokken ze. De kilometerteller stond op 1.379.998. Wonderen bestaan Het was volgens Ad een geweldig avontuur. Je bent ook erg op elkaar aangewezen onderweg. “Het is op eigen risico en eigen houtje. Maar ik vond het fantastisch, we waren een goed team. We reden in een colonne met dertien voertuigen. Alleen konden wij met de bus niet door de Sahara en toen zijn we omgereden, samen met een Belgisch busje.” De vijf mannen sliepen in het bagagerek op kleine zelfgemaakte bedjes. De bus stond propvol spullen voor Banjul, zoals een kerkorgel, muziekinstrumenten, uniformen van de harmonie, ziekenhuisspullen, kleding, een brommer, computers. Ad was de kok; als ze stopten ging er een tafeltje naar buiten en kon hij aan de slag. “Maar dat was ook allemaal low budget. Wij hadden dozen vol cup-a-soup en heel veel bier. We noemden dat thee, omdat je niet in alle landen waar we doorheen kwamen alcohol mocht drinken. “Is er nog thee jongens?,” werd er dan gevraagd. Er werd ook veel geruild, anderen hadden bijvoorbeeld weer een wagen vol knakworst.”

Ad samen met een Afrikaans kind

den. We zijn het meteen gaan halen en zij kon iemand heel gelukkig maken.” Nog drie dagen bleven Ad en zijn vrienden in Banjul. Ze bouwden de bus weer terug op, zodat hij dienst kon gaan doen als schoolbus, en tankten hem vol. En toen gingen ze met het vliegtuig weer naar huis. “We hebben wel een potje moeten janken bij het afscheid.” Veel foto’s en mooie verhalen herinneren aan een geweldig avontuur!

13

personeel Nieuwe collega’s Albert Gehoel Miranda Snelders Diny van Zanten Jean Paul de Kort Aziz Abdallah Annemieke Tops Chantal van der Zanden

1 februari 2011 1 februari 2011 1 februari 2011 15 februari 2011 1 maart 2011 1 maart 2011 1 maart 2011

Detacheringen Grafische afwerking WerkPortaal Groenvoorziening Magazijn Raambrug Begeleidingsafdeling Verpakkingen

Medewerkers uit dienst Jan van Bommel Esther van Garsel-van de Sande

1 februari 2011 1 februari 2011

65 jaar Doorstroming

Zilveren jubileum Johan Moeskops Groenmedewerker Johan Moeskops (49) uit Bergeijk was op 2 maart 25 jaar in dienst van WVK-groep. Dat werd gevierd met een receptie in de Lian Bar in Bergeijk. Johan, die moeite had met leren, bezocht eerste het speciaal onderwijs in Valkenswaard en maakte toen de overstap naar Huize La Salle in Boxtel, waar hij vanaf zijn dertiende vier jaar lang (van 1974 tot 1978) zelfstandig naartoe ging. Een flinke prestatie voor zo’n ‘menneke’. Nadien ging Johan thuis werken, als sjouwer tussen de metselaars in het bouwbedrijf van zijn vader. Toen het beginjaren tachtig erg slap werd in de bouw, kwam voor Johan WVKgroep in beeld. Na een observatieperiode van twee maanden kwam hij op Johan Moeskops krijgt felicita1 maart ties van manager Ward Janssen 1986 in dienst van WVK-groep als productiemedewerker op de Houtafdeling, waar sigarenkistjes werden gemaakt. Hij stond er bekend als een prettige collega die hield van doorwerken. In november 2003 maakte Johan de overstap naar het groenteam in Bergeijk, een functiewisseling waar hij nooit spijt van heeft gehad. Dat blijkt alleen al uit het feit dat hij in de voorbije jaren alles bij elkaar maar twee dagen ziek was en dat hij met veel enthousiasme

14

de VCA-cursus volgde. Volgens zijn Bergeijkse collega’s is Johan een plezierige maat om mee samen te werken, ook al laat hij zich soms wat al te makkelijk schrik aanjagen, bijvoorbeeld door slangen die er niet zijn, of door vogels die op zijn schouder komen zitten. Buiten zijn werk voor WVK-groep is Johan Moeskops ook vele uren actief voor voetbalclub Bergeijk, waar hij jeugdelftallen begeleidt en thee zet voor spelers en bestuur. Afscheid Louis Lavrijsen Met een goed bezochte receptie in de kantine van de Hallenstraat heeft Louis Lavrijsen, werkleider in de Groenvoorziening, op 23 maart afscheid genomen van WVK-groep. Louis (62) maakt gebruik van de prepensioenregeling. Louis begon op 1 januari 1979 als werkleider groen in het werkgebied Bergeijk-Luyksgestel van wat toen nog heette de Werkvoorziening Kempenland. Daarvoor had hij al een gevarieerde loopbaan achter de rug bij onder meer de Grontmij, de gemeente Eindhoven en hoveniersbedrijf De Noo. Ook gaf hij een poosje les op een tuinbouwschool in Nijmegen. Als WVK-werkleider had hij, naast de verantwoordelijkheid voor zijn eigen groenteam, jarenlang de zorg voor de basisopleiding groen van nieuwe Louis Lavrijsen bij zijn zilveren medewerkers. Menig WVK-coldienstjubileum in 2004 lega heeft zijn eerste Latijnse plantennamen van hem geleerd. In 1995 kreeg Louis de kans om zijn vakkennis toe te spitsen op de meer verfijnde kanten van de groenvoorziening: hij kreeg de leiding over een nieuw team dat het onderhoud van het particuliere groen voor zijn rekening ging nemen. Ook had hij daarnaast een tijd lang het machinaal groenonderhoud onder zijn beheer. Bij collega’s heeft Louis altijd veel waardering gekregen voor zijn rustige manier van werken: geen overhaaste beslissingen, maar wel altijd goed het doel voor ogen blijven houden. Ook voor diens sportieve prestaties was veel bewondering. Als enthousiast schaatsliefhebber wist hij drie keer de Elfstedentocht uit te rijden.

in ’t kort Ondernemingsraad 1 In een brief aan de gemeente Bladel heeft de OR zijn ongerustheid uitgesproken over de verkeerssituatie aan de Raambrug, bij de T-splitsing ter hoogte van Famar. Door wegaanpassingen zijn volgens de OR vooral voor fietsers gevaarlijke situaties ontstaan. Er ontbreken verkeersborden en fietsoversteken zijn onoverzichtelijk doordat auto’s het zicht vaak belemmeren. De gemeente Bladel heeft laten weten dat ze de problematiek zal bespreken met de provincie Noord-Brabant als binnenkort ‘de nieuwe inrichting en de verkeerslichteninstallatie’ geëvalueerd wordt.

ging Hallenstraat en Raambrug. Vervolgens is een advies uitgebracht aan de OR, met als voordeel dat niet de voltallige OR zich met dit onderwerp hoefde bezig te houden en er vrij snel een instemming van de kant van de OR uit rolde. De commissie PA vergadert minstens één keer per maand, op dinsdag van 8.00 tot 10.00 uur. Afgelopen jaar heeft zij onder meer de volgende onderwerpen behandeld: de managersdagen, de 50/50 regeling in de groenvoorziening en het inzetten van uitzendkrachten in de groenvoorziening. Voor dit jaar staan op de agenda de verlofregeling 2012, de naleving van de CAO en de vergrijzing van het personeelsbestand. De commissie PA probeert voor alle medewerkers goed bereikbaar te zijn. Voor vragen of opmerkingen kan men terecht bij voorzitter Hans Engelbart ([email protected]) of secretaris Willem-Jan van Rossum ([email protected])

Nieuwe plantenzuilen Dankzij een vruchtbare samenwerking tussen de Groenvoorziening en de Metaalafdeling is de entree van de hoofdvestiging Raambrug sinds kort verfraaid met een viertal gegalvaniseerde plantenzuilen. De zuilen zijn ontworpen en vervaardigd door de Metaalafdeling en vervolgens geplaatst (in een stevige betonnen voet) door de mensen van de Groenvoorziening. Ook hebben die in elk van de zuilen een Gevaarlijke verkeerssituatie

Ondernemingsraad 2 De OR heeft de commissie Personeel en Arbeid (PA) in het leven geroepen. Deze bestaat uit voorzitter Hans Engelbart (gedetacheerd groenmedewerker bij camping het Zwartven in Hooge Mierde), secretaris Willem-Jan van Rossum (administratief medewerker Verpakkingsafdeling), Berry Schoofs (vrachtwagenchauffeur groenvoorziening), Peter Jansen (Montageafdeling) en Fred Schreuder (werkleider Montageafdeling). Laatstgenoemde is geen OR-lid, maar door het OR-bestuur aangetrokken vanwege zijn deskundigheid. De taak van de commissie PA is om, in opdracht van het OR-bestuur, onderzoek te verrichten naar specifieke onderwerpen en vervolgens daarover een advies uit te brengen aan de OR. Zo heeft de commissie eerder al opdracht gekregen de verlofregeling 2011 voor te bereiden. Daartoe heeft ze een vergelijking gemaakt van de regelingen van 2009 en 2010, waarbij is uitgegaan van een gelijk beeld voor vesti-

De nieuwe plantenzuilen

wilde wingerd geplant, een decoratieve klimplant die vooral in de herfst prachtige kleurschakeringen laat zien. De nieuwe kolommen vervangen de eerder aangebrachte zuiltjes die in de praktijk te zwak bleken te zijn. Ze waaiden regelmatig om.

15

in ’t kort Beplanting Reusel-De Mierden Het groenteam Reusel-De Mierden is de laatste tijd druk doende geweest met een paar fikse groenprojecten. In drie nieuwe woonwijken in de gemeente – de Molenakkers in Reusel, de Kerkenekkers in Hulsel en de Leeuwerik in Hooge Mierde – werd compleet nieuwe beplanting aangebracht. Verder moest her en der in de gemeente bestaande beplanting worden vervangen. Oude (vaak afgestorven) planten werden

gerooid en daar kwamen nieuwe voor in de plaats. Tot slot lag er in woonwijk De Molenakkers een flinke opdracht in onderaanneming van wegenbouwbedrijf Huijbregts: het egaliseren en inzaaien van het talud langs de provinciale weg N269. Het Reuselse groenteam onder leiding van Henk Linmans heeft alle karweien keurig op tijd weten af te ronden.

Werkleider Henk Linmans en groenmedewerker Stefan Pols tussen de nieuwe aanplant in de wijk Molenakkers in Reusel

Het egaliseren en inzaaien van het talud langs de N269

Werken in de Groenvoorziening Iedereen bij WVK-groep weet het intussen: heel nadrukkelijk is het streven om zo veel mogelijk medewerkers een werkplek te bezorgen buiten de vier muren van de vestiging Raambrug. Veelal wordt bij dit van-binnen-naar-buitenbeleid gedacht aan een detachering in het bedrijfsleven. Er bestaat echter ook nog een andere manier om naar buiten te gaan, namelijk door in de Groenvoorziening te gaan werken. Groenmanager Mourits Bartholomeus is ervan overtuigd dat dit een aantrekkelijke switch kan zijn. Hij doet er dan ook alles aan om binnenwerkers te interesseren voor een baan in het groen. Begin februari verzorgde hij een voorlichtingsochtend over dit onderwerp. Daarin vertelde hij onder meer over de ruime mogelijkheden om een groenbaan tijdelijk uit te proberen. Zo kan gekozen worden voor een proefstage en ook bestaat de mogelijkheid om alleen in het groeiseizoen buiten te werken. Kortom, volop kansen en mogelijkheden. Wie zin heeft, kan dat via zijn werkleider laten weten.

16

Het groen biedt volop kansen en mogelijkheden

Boomfeestdag Omstreeks 23 maart trokken her en der in de Kempen kinderen van groep zeven en acht het veld in om bomen en struiken aan te planten. Die dag namelijk was het Nationale Boomfeestdag, het jaarlijkse natuureducatie-evenement dat kinderen bewust wil maken van het belang van een groene omgeving. In Reusel konden kinderen worden aangetroffen bij de Raamloop (vlakbij Bladel) waar ze meehielpen met de aanplant van een bosplantsoen dat daar wordt aangelegd in het kader van de Landschapselementen. In de gemeente Eersel trokken de kinderen naar de nieuwe gemeentewerf aan de Hertstraat en naar jeugdcentrum De Spil in Vessem. Ook daar werd met een mengeling van inheemse planten (hazelaar, eik, krent, cornus, rozebottel en prunus) een bosplantsoen aangelegd. Het Kempisch Bedrijvenpark (KBP) in Hapert en De Kroonvense Heide en de Bredasebaan

in Bladel vormden op 23 maart de bestemming voor zo’n 320 kinderen uit de gemeente Bladel. Op het KBP was burgemeester Boy Swachten present om een helpende hand toe te steken.

Boomfeestdag bij de Rietveldklok in Bergeijk

Boomfeestdag bij de nieuwe werf in Eersel

Aanleg bosplantsoen in Reusel

Ook WVK-voorzitter Driek van de Vondervoort was in actie

In Bergeijk ging de Boomfeestdag van start bij de Rietveldklok in het centrum van Bergeijk waar burgemeester Driek van de Vondervoort samen met leerlingen van de Sint Jozefschool een eerste boom plantte en waar in de omliggende borders daarna beplanting werd aangebracht naar een ontwerp van Mien Ruys. Verder waren er in Bergeijk plantactiviteiten bij openluchttheater De Hunnebergen in Luyksgestel, de schooltuin van de Gerardusschool in Weebosch, het bosgebied van de Bredasebaan en de Einderheide, en in Natuurtuin ’t Loo. Net als in andere jaren lag de coördinatie van al het aanplantwerk in handen van de groenwerkers van WVK-groep.

17

in ’t kort Uitstel VOP niet zonder risico Werknemers die geboren zijn in 1949 of eerder kunnen aanspraak maken op de overgangsmaatregel die hen in staat stelt om op de leeftijd van 62,5 jaar gebruik te maken van de VOP, de prepensioenregeling. Dit heeft het pensioenfonds PWR&I laten weten. Ook kunnen deze werknemers ervoor kiezen hun VOP een halfjaar uit te stellen, wat inhoudt dat ze daarna een hogere uitkering krijgen. Wie kiest voor

dit laatste, moet wel weten dat dit niet zonder risico is. Want het bestuur van het pensioenfonds heeft heel nadrukkelijk laten weten dat er over de VOP-regeling elk jaar opnieuw een besluit genomen wordt. Het kan dus zijn dat het vooruitzicht van een latere VOP met een hogere uitkering volgend jaar (in deze vorm) niet meer bestaat. Wie meer wil weten over de regeling kan bellen met Guus van Poppel van de salarisadministratie.

Facilitaire Dienstverlening WVK-groep gaat facilitaire diensten verlenen aan de gemeenten Bergeijk en Eersel. Voor werkzaamheden als schoonmaak, kantinebeheer en bodediensten worden vanaf 1 april 2011 WVK-medewerkers ingezet in de beide gemeentehuizen. Begin maart zijn hierover tussen WVK-groep en de beide gemeenten definitieve afspraken gemaakt. Voor WVK-groep zijn de afspraken een belangrijke stap in de verdere bedrijfsontwikkeling, want hiermee komt - onder leiding van François Baudoin - de nieuwe bedrijfsactiviteit Facilitaire Dienstverlening nu echt van de grond. Met alle voordelen van dien, zoals ruimere mogelijkheden voor medewerkers om zich via hun werk verder te ontwikkelen. Maar ook voor de gemeenten is het aantrekken van WVK-medewerkers een aantrekkelijke constructie: het is doorgaans goedkoper en het sluit aan bij de maatschappelijke doelstelling om mensen met een beperking een werkplek aan te bieden.

Schoonmaak vormt een wezenlijk onderdeel van de Facilitaire Dienstverlening

Nadere kennismaking Zelf ervaren wat het werk op de Raambrug in de praktijk inhoudt. Met dat doel voor ogen heeft manager François Baudoin in de voorbije weken een rondgang gemaakt langs de verschillende afdelingen van de industriële vestiging Raambrug. En dat was geen rondgang van ‘overal even de neus laten zien’, nee, op elke afdeling heeft François een volledige werkdag doorgebracht. De manager Raambrug: “Een bijzondere ervaring. Ik heb van nabij gezien dat bij WVK-groep de meest uiteenlopende producten door de vingers gaan en zo nog eens ervaren dat het een enorm gevarieerd bedrijf is. Maar interessanter nog vind ik de enorme inzet die ik bij alle medewerkers heb aangetroffen. Ik ben ervan overtuigd geraakt dat velen van onze mensen veel meer in hun mars hebben dan ze zelf beseffen. Hier liggen tal van mogelijkheden voor de toekomst.”

François Baudoin samen met Annick van Kemenade op de Montageafdeling

18

Kempisch Bedrijvenpark Het groenwerk op het Kempisch Bedrijvenpark (KBP) in Hapert vordert gestaag. Ondanks een moeilijke startsituatie (een uitermate natte februarimaand), heeft meer dan de helft van de circa 150.000 planten die geplant moeten worden, inmiddels een plek gekregen op het terrein. De opdrachtgever is erg tevreden over de vorderingen. En bij WVK-Groenvoorziening heeft men er alle vertrouwen in dat het karwei op tijd geklaard wordt.

Overleden In één week tijd werd WVK-groep twee keer opgeschrikt door het bericht van het overlijden van een van haar medewerkers. Op 1 april overleed Toon Bressers (48) en precies één dag later kwam er een einde aan het leven van Thieu van Loon (58). Toon Bressers Toon Bressers was al meer dan zestien jaar verbonden aan WVK-groep. Sinds enkele jaren werkte hij op de Begeleidingsafdeling van de industriële vestiging Raambrug. Daarvoor had hij een baan als groenwerker in de ploeg van Bergeijk. Van oorsprong was Toon Bressers afkomstig uit Riethoven, waar hij destijds een baan had als stratenmaker. Vanwege rugklachten en diabetes moest hij die baan opgeven en kwam hij bij WVK-groep terecht. Daar leerde hij ruim zes jaar geleden zijn vrouw Bianca Verhagen kennen, die op de Zwijsenafdeling werkt. Met haar ging Toon in Bladel wonen. Ook zijn broers Martien en Johan, en zijn schoonzus Bianca Louwers hebben een baan bij WVK-groep. Gedurende zijn hele WVK-loopbaan stond Toon Bressers bekend als een rustige en vriendelijke medewerker die met een kwinkslag bijdroeg aan een prettige werksfeer. Zijn ernstige vorm van diabetes werd Toon fataal. Wij wensen Bianca en de rest van de familie veel sterkte toe om dit verlies te verwerken.

Thieu van Loon Ook het overlijden van Thieu van Loon op 2 april kwam min of meer onverwacht, ofschoon Thieu al langere tijd ernstig ziek was. Toen zich bij hem kanker openbaarde, lukte het hem tamelijk makkelijk om hier een positieve wending aan te geven en vol goede moed een aangepast re-integratietraject te starten. Toch heeft hij uiteindelijk zijn strijd tegen de ziekte niet kunnen winnen. De oud-Reuselnaar die al verscheidene jaren in België woonde, werkte vanaf 1997 bij WVK-groep. In de beginperiode was hij actief in verschillende detacheringsfuncties, onder meer bij de gemeentelijke sporthal in Reusel. Later maakte hij de overstap naar de Verpakkingsafdeling op de vestiging Raambrug. Zijn collega’s hebben Thieu leren kennen als een loyale medewerker die een grote betrokkenheid aan de dag wist te leggen en op wie nooit tevergeefs een beroep werd gedaan. Met een goed humeur en veel humor zette hij zich in voor zijn werk en daarbij slaagde hij erin vooral met de jongeren op de afdeling een goede samenwerking op te zetten. In zijn vrije tijd zette Thieu zich vele jaren in voor het Jeugdvakantiewerk in Reusel. Wij wensen zijn vriendin Elly en de rest van de familie veel sterkte bij dit verlies.

19

door de scan Piet Stokmans Waar ben je opgegroeid? Ik ben geboren in Waalre en kom uit een gezin van zeven kinderen. Rond mijn negende jaar zijn we verhuisd naar Riethoven. Daar hebben mijn ouders een nieuwe boerderij gebouwd. Wij hadden destijds het grootste boerenbedrijf in de omgeving. Tot mijn 19e jaar heb ik thuis geholpen, net als mijn overige broers. Van wie heb je heb je het meeste geleerd? Vroeger was ik vaak ziek. Dit in verband met oorontsteking en problemen met mijn stembanden. Ik heb alleen de lagere school gehad. Ik had graag verder willen leren. Van mijn zwager heb ik het meeste geleerd. Hij was eigenaar van Kaathoven Metaalbedrijf in Reusel. Ik heb er zes jaar gewerkt en zat er onder andere op de vrachtwagen voor transport. Wat had je vroeger willen worden? Wat ik nu ook doe, op de vrachtwagen rijden. Hoewel, ik zou ook wel tegelzetter of metselaar willen zijn. Je ziet dan ’s avonds wat je overdag hebt gedaan. Wat is je favoriete vakantiebestemming? Zuid-Frankrijk. Samen met mijn vriendin en met de kinderen die zin hebben om mee te gaan, gaan wij naar de camping in ZuidFrankrijk. Daar kun je mooi wandelen en fietsen.

Aan de hand van een aantal vragen wordt in WVK-Nieuws geregeld een collega ‘door de scan’ gehaald. Dit keer Piet Stokmans. Hij werkt als vrachtwagenchauffeur op het Bouwbedrijf van de vestiging Hallenstraat.

Welk tv-programma kijk je graag? Studio sport en het nieuws. Wat doe je in vrije tijd? Ik ben lid van fietsclub De Contente in Eersel. Ik fiets dus graag met de moutainbike of renfiets. Hoe is het om bij WVK-groep te werken? Ik heb het hier keigoed. Werken in de bouw vind ik leuk en ik kan het goed vinden met de leiding. Je moet je wel inzetten, maar daar krijg je ook wat voor terug. Er kan wel wat bij WVKgroep. En ook de dingen die buiten het werk om georganiseerd worden, zijn goed geregeld, zoals het WVK-feest, de sportdag en de fietstocht met aansluitend een barbecue. Nu de bouwafdeling wordt beëindigd is het wel onzeker wat ik moet gaan doen. Het werken als vrachtwagenchauffeur vond ik erg leuk en geef ik niet graag op. Wat wist je van WVK-groep voordat je hier kwam werken? Niet veel. De beginperiode was voor mijzelf niet makkelijk bij WVK-groep. Dat had vooral met acceptatie te maken.

20

COLOFON

WVK-Nieuws is het personeelsblad van WVK-groep. Het gaat naar alle ruim 800 medewerkers van WVK-groep en wordt daarnaast ook verspreid onder detacheringsadressen en gemeentelijke contacten. Het blad verschijnt zes keer per jaar. Redactie:

Lambert van Erp (algemeen),



Gerard van Beek (vestiging Raam-



brug)



Flip Grave (vestiging Hallenstraat)



Erian Blom (Detacheringen)

Redactieadres:

Raambrug 8, 5531 AG Bladel

Tekst:

Tekstadviezen en Publiciteit Wim



Lavrijsen,



Laura van der Westerlaken

Foto’s:

Jean Pierre Reijnen, Eindhoven.

Vormgeving:

Virtu, Westerhoven.

Drukwerk:

Drukkerij Vaes, Overpelt (B)