Wolf Lance McHURMAN
De PARADOX van de ROOKVERSLAVING
Wolf Lance McHURMAN
De PARADOX van de ROOKVERSLAVING
© = ©free 2014 Wolf Lance McHurman Het copyright teken © zet ik hier neer maar eigenlijk zou ik een ander symbool uit moeten vinden voor het recht op kopiëren dat ik geef. Het is kopieer vrij, copyfree dus. De tekst uit dit boekje is vrij te kopiëren in zijn geheel of een gedeelte en op allerlei wijze, mits vermelding van de naam van de Auteur. De tekst mag echter niet aangepast/veranderd worden. Voor de afbeeldingen: Deze zijn allen gedownload via Google. Of er zich ergens copyright op de afbeeldingen bevind is niet bekend. Bent u eigenaar van één van de afbeeldingen en u wenst deze niet gepubliceerd te zien in deze uitgave kan u de auteur contacteren. Contact opnemen kan altijd via: wolflancemchurman at gmail.com
Je moet NIET STOPPEN met roken Je moet BEGINNEN met NIET te roken
Dit boekje is opgedragen aan mijn jongste broer Ivo.
VOORWOORD
Hier is al meteen de eerste Paradox. Een voorwoord is eigenlijk een nawoord, daar het voorwoord meestal geschreven word na het tot stand komen van een boek. Dus is het eigenlijk een nawoord.
Ik rookte nog toen ik mijn pen opnam en deze woorden neerschreef in een schriftje, ter grootte van een A5 formaat. De woorden vloeiden eruit. Slechts een 13-tal dagen heb ik er over gedaan om het klad van dit boekje op papier te krijgen. Een 100-tal blaadjes schreef ik vol. Hoeveel het er worden nu ik het hier 'in het net' overtik weet ik nog niet. Dat zien we dan wel. Nu ik het overschrijf rook ik nog steeds. Kan je dit eigenlijk een boek noemen? Misschien, misschien niet, meer een pennenvrucht, daar het niet al te lang is, niet al te veel bladzijden beslaat. Er zijn natuurlijk ook boeken die kort zijn. Maar goed, hoe we het zullen of moeten noemen doet er eigenlijk niet toe, belangrijker voor mij is dat ik het geschreven heb en dat het misschien wel gelezen word. Wie weet. Zal ik nog roken wanneer het boek af is? Dat lees je dan wel in het 'nawoord'. Zover zijn we nog niet. Of dit boekje jou zal doen stoppen met roken? Dat weet ik niet, ik weet nog niet of ik erdoor zal gestopt zijn. En het is niet met de bedoeling geschreven dat iemand anders ermee zou stoppen met roken, maar is het zo, prima, goed voor jou! En ik zal blij zijn dat het voor iemand goed geweest is dit te schrijven.
Laten we eerst beginnen met het begin, met hoe dit schrijven allemaal begon. Ik heb wel meerdere pogingen ondernomen om te stoppen met roken, maar die liepen op niets uit, of beter, die eindigden met een sigaret. Toch heb ik wel een goede stop gehad en dat was met het boek van Allen Carr: “Stoppen met roken”. Toen heb ik een 5-tal weken niet gerookt zonder ook maar last te hebben als er iemand in mijn buurt rookte. Ik had geen enkel afkickverschijnsel. Er waren wel momenten van enkele seconden waar ik het even moeilijk had, en dat waren de momenten dat ik niets aan het doen was. Tja, we leren niet meer even stil te staan, leren niet eens nergens mee bezig te zijn. Altijd maar moet je iets om handen hebben, je mag niet stilzitten, altijd werken, of tv kijken, of computeren, of iets in of rond het huis doen, … , anders ben je maar lui. Na een paar weken pakte ik op zulke momenten een snack of snoep. En na die 5 weken zat ik elke dag met een grote zak snoepgoed in mijn handen. Dat is het ook niet, hé! Dus, ja, weer een sigaretje op gestoken.
Poging mislukt? Ja, maar toch ook niet. Het boek heeft mij wel heel wat bijgebracht en me op weg geholpen. Ook zo voor het boek van Richard Craze: “Mijn Laatste Sigaret”, waarin hij de rookverslaving beschrijft als een parasiet die bij hem binnengedrongen is en die leeft op nicotine. Ook dit boek heeft mij wel een stapje dichter gebracht.
En dan is er het boek dat ik van mijn jongste broer Ivo kreeg, die het een hele tijd terug eens gekocht had, namelijk het boek van Erik Eraly: “de gemakkelijk stoppen met roken methode”. Ik heb het op een heel korte tijd uitgelezen. Neen, ik ben er niet door gestopt, maar het is een heel boeiend en vlot geschreven boek. Het maakte me rustiger en het zette me wel aan om verder te denken over alles wat hij schreef. Ik ga hier niet beschrijven wat hij er allemaal inschrijft, als je wil kan je dat boek (en de andere 2) lezen als het je interesseert, maar in het boek zelf geeft hij aan een dagboek aan te leggen, vóór het stoppen, dus over hoe en waarom en wat je voelt en ervaart als je een sigaret rookt, en ook na het stoppen, om zo het evolueren te kunnen volgen. Daar ik niet zo 'dagboek' aangelegd ben en geen zin heb in het elke dag analyseren en opschrijven van al die dingen, ook omdat ik voor mijzelf het nut niet inzag dit te doen, deed ik dit dus niet maar na het uitlezen van het boek zette het me toch aan om verder te denken en terug te gaan naar vroeger en het tijdstip van mijn eerste sigaret. En daar vloeide dus dit boekje uit. Wat je hierna zal lezen is een samenraapsel van gedachten, mijn gedachten, en mijn denken zal je misschien raar en chaotisch voorkomen. Ik ga van de hak op de tak en van de tak op de hak, en van hier naar daar, en ginder misschien ook nog wel. Enkele zaken zullen je misschien raar voorkomen of niet begrijpen waarom ik een tekst of woord ergens tussen voeg. Dat komt ten dele ook omdat ik soms zomaar een willekeurig boek blindelings opensla in de periode dat ik over een bepaald onderwerp nadenk. En dan combineer ik dat wat ik lees met hetgeen ik aan het overdenken ben. Ook reclame slogans die ik zie op de straat of in tijdschriften geven me soms plots een antwoord of indicatie over hetgeen waar ik over brainstorm. Mijn brein ligt bijna nooit stil, altijd is het wel ergens mee bezig.
Sommigen zullen het raar vinden, anderen zullen er iets aan hebben, en nog anderen zullen het weer niets of onnozel vinden. Wat je er ook van denkt, het kan me eigenlijk niet zoveel schelen. Ik schreef dit voor mezelf, niet voor anderen. Toch breng ik het naar buiten, misschien dat jij of anderen er iets aan hebben, al is het maar één iemand die er wat aan heeft. Of ik mezelf ermee zal geholpen hebben te stoppen, dat zie ik nadat ik het boekje afgewerkt heb en deel je dat dan mee in het eigenlijke nawoord. Tijdens de laatste woorden waarmee ik het boek zal beëindigen, het boek zal stoppen. Het STOPwoord dus. Nog even meedelen dat ik het begrip PARADOX heel ruim zie. Niet alleen zie ik het als een onmogelijkheid of ongerijmdheid, maar evenzo als impasse, ironie, tegenstelling, surrealisme, enz... Ik gebruik het woord dus in een ruimere betekenis omdat ik het zo aanvoel. Mocht je dus op een bepaald moment de indruk hebben dat ik iets een paradox noem en dat blijkt volgens jou eigenlijk niet zo overeen te komen met de definitie van PARADOX, dan zij het zo. Ik kies ervoor het vanuit een ruimer gezichtsveld te bekijken en te gebruiken. En de leukste paradox, vind ik, is: “God is alles, dus is hij (ook) niets”.
Laat ik nu starten met de letters, woorden, zinnen, en afbeeldingen die ik de voorbije 2 weken heb bijeen geschreven en gezocht.
Veel leesplezier!
Wolf Lance McHurman 28 februari 2014
(De naam hierboven is een pseudoniem. Hij is afgeleid van mijn echte naam. Ik gebruik andere woorden voor onderdelen van mijn echte naam + voor een deel een bijnaam die ik kreeg tijdens het schrijven van dit boekje. Ik vond het zo'n leuke bijnaam dat ik die in gebruik wilde nemen voor mijn schrijfsel (en eventuele toekomstige schrijfsels).
HOOFDSTUK
Ja, gewoon hoofdstuk omdat er maar één tekst is die niet onderverdeeld zal worden in verschillende hoofdstukken. Een beetje zoals in een menu, het hoofdgerecht. De tekst hangt niet altijd aaneen omdat ze op verschillende dagen en tijdstippen geschreven zijn. Soms heel korte, andere zijn langer. Soms zijn het sprongen van de hak op de tak, met hier en daar een notitie, slogan, gedicht, gedacht, afbeelding, enz... Het zal, bijna, letterlijk de tekst bevatten die ik de voorbije 2 weken heb opgeschreven. Ik zeg bijna omdat ik hier en daar wel aanpassingen en verbeteringen zal aanbrengen, en waarschijnlijk ook nog wat tekst toevoeg die bij me opkomt terwijl ik aan het typen ben. Bijvoorbeeld de twee zinnen hieronder waarmee ik begin zijn volledig toegevoegd. Laten we van start gaan.
°°°°°°°°°°°°° Tijdens het stoppen met roken ervaren velen dat het moeilijk is omdat ze last krijgen met ontwenningsverschijnselen en ook omdat ze inspanning moeten doen tijdens die zo gezegde overbrug periode van roker naar niet-roker. Dat je een gevecht moet leveren met de sigaret. Als je deze strijd ervaart kan je met de volgende overdenking eens aan de gang:
Je vecht niet tegen het roken Je vecht tegen het stoppen met roken
Jij alleen kunt je bevrijden, want jij hebt de sleutel in handen. Je hebt zelf de sleutel bij jou om te ontsnappen, om vrij te zijn, om die cel te verlaten. Niemand anders kan je bevrijden. Ze willen wel maar kunnen niet. Jijzelf hebt de sleutel meegenomen in je cel en die sleutel ligt in het midden van de cel. diep in je eigen kluis opgeborgen. Open de kluis en haal de sleutel te voorschijn, open de celdeur, ga buiten en sluit de kooi! Gooi dan de sleutel terug in de kooi, in de kluis.
Het is een oneindig klein puntje waar je overkijkt. Een oneindig klein puntje dat je moet vinden. De reden om te roken, de reden om te beginnen met roken is een klein puntje, een klein stofdeeltje. Een nietig iets, een niets.
STOF – AS
BE FREE BE OPEN BE YOURSELF Je kickt slechts af van die ene sigaret, die eerste sigaret, de eerste sigaret die je ooit begon te roken. Afgaan op wat anderen zeggen om te weten wat je moet doen en niet op jezelf afgaan. Naïef, onwetend, klein, jong, rost, bleekscheet, “brillekas” riepen ze. Je wilde er bij horen. Die eerste sigaret smaakte afschuwelijk, je werd misselijk, je begreep niet waarom, je dacht dat je iets verkeerd deed. (Iets niet) Begrijpen!!! en afgaan op wat anderen zeggen die het antwoord 'weten' en niet op jezelf. Te veel vertrouwen hebben in anderen, die ouder zijn, die groter zijn, die de indruk geven slimmer te zijn, meer te weten, meer volwassen schijnen te zijn. De associatie, de link, die gelegd word met het stoer zijn, cool zijn, volwassen zijn, zelfvertrouwen, overwinning, het doel bereiken, de slechte, de vijand overwinnen, aandacht, respect, durf, moed, jezelf (willen) bewijzen, rebelleren, afzetten tegen het bazige van anderen, het afzetten tegen anderen die jou zeggen wat je moet doen, die veronderstellen te weten hoe het moet.
Die denken, omdat ze ouder zijn of meer of beter gestudeerd te hebben, die rijker zijn, die meer hebben/zijn dan jij, dat zij het weten, beter weten, hoe je moet leven en wat je moet doen, hoe je je moet gedragen. Het Paradoxale hiervan is, dat je net begint met roken door naar anderen te luisteren die nét zo denken, die het ook beter lijken te weten, denken het beter te weten, ook al is het dat ze dat doen om juist ook tegen zulke mensen te rebelleren. Ze doen juist hetzelfde als degenen waar ze zich tegen afzetten. Ze bestrijden zichzelf omdat ze zichzelf niet begrijpen. En dan luister je ook naar jezelf met de zelfde instelling en houding, een houding van: Ik weet het beter, ik kies nu zelf wat ik doe, ik maak een vrije keuze om dit te doen. Niemand zal mij zeggen wat ik moet doen en hoe ik moet leven. Maar je luistert naar iemand die ook denkt dat hij het weet omdat hij de roker is, die toch wel zal weten wat roken is, en niet iemand is die niet rookt, of nooit gerookt heeft, die jou vertelt dat het slechts is. De (nog jonge) roker gebruikt dus het argument dat hij wel weet wat roken is omdat hij zelf rookt en dus in de juiste positie verkeerd om jou te vertellen dat roken tof is, en cool is, en stoer staat, en niet slecht is, enz... Paradoxaal genoeg gebruiken rokers die willen stoppen met roken ook het argument dat zij het wel zullen weten dat stoppen met roken niet gemakkelijk is, zelfs zeer moeilijk, want zij zijn het toch zeker diegenen die al talloze stoppogingen ondernomen hebben. Dus loop je weer in de val, de val om anderen te geloven, omdat ze zelf roker zijn.
Het ontbrekende gegeven. Wat is die ontbrekende schakel die maakt dat je niet stopt met roken? Waar zit het verschil met iemand die alcohol kan drinken zonder verslaafd te zijn en een alcoholist, de alcohol verslaafde? In de alcohol ligt dus NIET de verslaving. Wat is dat verslaafd zijn?
VER-SLAAF-D
En bij het roken? Hoe is het daar? Is nicotine verslavend? Moeten we ons dat eigenlijk wel afvragen? Moeten we daar onze aandacht op richten? Of trekken we het gelijk met alcohol verslaving en kijken we enkel naar de verslaving op zich? Waar zit de schakelaar van die verslaving? Wat is de essentie van verslaving eigenlijk?
DE BESTE METHODE IS GEWOON STOPPEN, DIRECT, ZONDER HULPMIDDEL, VAN HET ENE MOMENT OP HET ANDERE
Het komt er dus op aan om de schakelaar, die we ooit hebben omgedraaid, te vinden om die terug te draaien. Het is een klik die je gemaakt hebt vroeger en die klik moet je vinden. De link die je gelegd hebt moet verbroken worden. Je bent gehackt, zoals een computer gehackt word, je hebt jezelf laten hacken, er stond ergens een poort open, en zo is er een connectie tot stand gekomen. De poort sluiten is het enige wat je kan doen om de sluipweg, het achterpoortje dat de hacker gebruikt, te versperren, om hem zo buiten te houden. De hacker blijft bestaan, maar er is geen binnendringen meer mogelijk. Tenzij JIJ de poort weer open zet, natuurlijk. Je moet eerst de poort open laten en de hacker toelaten om te weten te komen wat hij doet en hoe hij handelt om dan de poort te kunnen sluiten.
OM TE KUNNEN STOPPEN MET ROKEN MOET JE KUNNEN BLIJVEN ROKEN Wat is het geheim van een verslaving? Er is geen geheim, daarom lijkt er één te zijn. Het is een val.
JE HEFT DE VERSLAVING OP MET DE VERSLAVING Je bent begonnen met die eerste sigaret. Je zult eindigen met die eerste sigaret. Het is altijd die eerste sigaret die je rookt, telkens en telkens opnieuw. Je begint telkens opnieuw met die eerste sigaret omdat je nog altijd niet de uitkomst ervan hebt wat je ervan verwachtte toen je je eerste sigaret rookte. Je denkt nog altijd dat je iets mis doet, verkeerd inhaleert, verkeerd..., zodat je opnieuw probeert om het deze keer wel goed te doen. Je denkt elke keer: Deze keer zal het me lukken, deze keer win ik de hoofdprijs. Zoals je denkt als je een gok waagt, wat ook tot verslaving kan leiden. Je denkt elke keer: Deze keer zal het me zeker lukken, deze keer is het blijvend, is het doel bereikt, blijf ik in deze toestand, ben ik rijk, voel ik me tip top, voel ik me zelfverzekerd, voel ik me ….... (vul zelf maar in).
JE BENT VERSLAAFD AAN DE VERSLAVING Verslaving is dat je elke keer opnieuw probeert een uitkomst te krijgen die er niet is. Die je nooit kan bereiken. Het is zoals je telkens probeert argumenten te zoeken om te bewijzen dat de som van 1+1 gelijk is aan 4, of 5, of misschien wel 2113734 komma 25, of welke andere uitkomst ook, het is en blijft 2. punt, andere lijn. Je probeert ergens te geraken waar je nooit zult geraken, met hetgeen je doet. Met een stap achteruit zetten geraak je nooit vooruit, ook al probeer je dat nu tien keer, honderd keer, duizend keer en zelfs oneindig veel keer. Nooit zul je vooruit geraken. Toch ben je maar één stap van het vooruit gaan verwijderd. Je doet dus net hetzelfde bij het achteruit gaan als hetgeen je moet doen bij het vooruit gaan, namelijk een stap zetten. Maar in de verkeerde richting. Zo simpel is het. Ik herhaal dat even hier: JE DOET HET JUISTE, NAMELIJK EEN STAP ZETTEN, MAAR IN DE VERKEERDE RICHTING
Verslaving is stoppen met te doen wat je bezig was omdat er een obstakel voor je opdoemt. Tijdens mijn zoektocht naar de kern van de verslaving, kwam ik meerdere keren op een punt waar ik niet direct voort kon, waar ik blok zat met mijn denken. Op dat moment heb je de neiging om te stoppen met zoeken. Hier moet je dus niet opgeven en doorgaan, ook al is het dat je dat doet door te roken, je zo gezegde vriend en redder in nood, het steuntje in de rug, die je helpt door te kunnen gaan, omdat je denkt (nog steeds) dat het niet zal gaan zonder dat je rookt.
Paradoxaal genoeg is het zo dat als je iets zoekt, het niet vind, en als je het niet zoekt, het er plots is.
Door te denken dat er verslaving is, creëer je de verslaving, maar is er geen verslaving. Je denkt dus dat iets waar is, alhoewel dit niet zo is.
Ergens diep van binnen zit nog iets dat zegt dat je niet wil stoppen, om wat voor redenen ook. Die reden zal voor velen op hetzelfde neerkomen. Door angst, en door het geloof dat je dat sigaretje nodig hebt, dat je die nicotine shot (want dat is het) nodig hebt. Je weet dat het allemaal leugens zijn, dat het een val is waar je in getuimeld bent. Een val waar je makkelijk weer uit kan komen, dat weet je, maar je vind niet hoe. Zoals je weet dat een goochelaar een truc gebruikt om iets weg of te voorschijn te toveren, maar je weet niet hoe hij het doet, hoe het in zijn werk gaat. Je weet dat het een simpele truc is, dat het een makkelijk iets is. Dat het super eenvoudig is, dat het met één knip, één vingerknip, opgelost is, maar het hoe, het wat, zonder iets, …
Terwijl ik op dit punt aangekomen ben in het overtikken van het boek ben ik nog steeds aan het roken. Ik hoop dat jij dat ook nog steeds doet. Ja, raar om dat zo te zeggen, maar als je de vinger op de pols kan leggen, de vinger op de wonde kan leggen, vóór je stopt, of beter gezegd, begint met niet meer te roken, dan zal de bevrijding van de verslaving, jouw vrijheid, volledig zijn. Dan blijf je niet zitten met dat puntje dat nog overblijft.
Als je rookt dan doe je juist niets, span je je niet in, maar laat je je juist volledig gaan. Wanneer je stopt met roken dan span je je echter enorm in om niet te roken, omdat je dus vecht tegen het stoppen zelf. Daar moet je dus vanaf, van die kleine laatste hindernis. Je hebt de sleutel zelf in handen om je te bevrijden uit de kooi en toch doe je het niet, kun je het niet, wil je het niet, … Waarom? Wat is er zo 'leuk', 'goed', 'plezant', … aan die kooi? Er zit nog iets in de weg. Net alsof je gestoken bent door een wesp en de angel is blijven zitten en je wrijft erover om het te doen ophouden met jeuken, maar daardoor gaat de angel er nog dieper in en jeukt het meer en meer. Je moet dus stoppen met krabben en die angel eruit halen. Wat is die Angel? Terwijl ik dit schrijf weet ik dat dus nog steeds niet. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik het te weten kom. Wat is er zo plezant aan die kooi? Niets, de kooi zelf heeft niets te bieden, alleen … bescherming. Bescherming tegen de buitenwereld. Buiten de kooi is er onbekend terrein. Je sluit je op in je cocon om je veilig te voelen, met de gedachte dat je daar alleen veilig bent, zeker van jezelf, jezelf kan zijn. Met de sigaret in de hand natuurlijk!!!
Eenmaal je buiten gaat, uit de kooi, moet je de sigaret achterlaten, loslaten en op jezelf vertrouwen, in plaats van op de andere, in plaats van op de sigaret. Je denkt dat je dan zonder houvast, zonder parachute, uit moet vliegen, moet springen in het diepe. In het diepe, de diepte van een zee, een zee van emotie, onpeilbaar diep, denk je, en je staat aan de rand. Het plezier dat je aan de sprong in het diepe gaat overhouden ontgaat je totaal omdat je niet weet of dat ook zo zal zijn. De vrijheid en sensatie van een vrij leven, ken je niet, kende je niet meer na je eerste sigaret, waarvan je dacht dat die je vrijheid en zekerheid zou geven, je volwassen zou maken, je stoer zou maken, naar anderen toe. Je dacht tot de groep te behoren, aanvaard te worden. Door het opsluiten van jezelf in de kooi en tegelijk verwachten dat je vrij word, aanvaard word, volwassen word, stoer/cool word, sluit je je daardoor juist af van al die zaken. Je bent klaar om de deur te openen, de sleutel heb je. Of de deur is misschien al open, ja, ze is al open. Wagenwijd open. Je kan gaan. Je bent vrij. Waarom stap je niet buiten en sluit je de deur definitief achter je? Waarom sta je daar nog te staan. Te staan. Te staan. Er is geen actie.
ACT DON'T REACT Waarom ageer je niet? Waarom is er geen stap vooruit? Wat houd je tegen? Wat blokkeert je? Het is NIET de sigaret, de nicotine, de verslaving, je weet dat het allemaal bedrog is. Een illusie is. Je gaat niet omdat het STOPPEN je tegenhoud, NIET de sigaret, NIET de nicotine, NIET de verslaving. Het is het STOPPEN dat je tegenwerkt. Je reageert op het stoppen en daardoor ontstaat er een gevecht. (weet je nog, het begin van het hoofdstuk?)
Die eerste sigaret, daar draait het om, waarom die eerste sigaret? Waarom heb je die eerste sigaret gerookt? Die eerste is de enige sigaret die telt, die maakt dat ik nu nog altijd rook. Het is telkens die eerste sigaret die ik telkens opnieuw en opnieuw opsteek, aansteek, oprook, uitdoof, waarom?
In één van de afleveringen van de serie House M.D. was er een stier rodeo rijder die in het ziekenhuis lag. Op een bepaald moment heeft hij het erover dat hij zal moeten afscheid nemen van het rodeo rijden en dus van de kick die 8 seconden duurt. Daardoor dacht ik aan het roken van een sigaret, omdat het ongeveer een 7 a 8 seconden duurt voor het de hersenen bereikt, en daar dan het 'effect' te weeg brengt. Dat bracht me dan weer naar die eerste sigaret, en naar de eerste trek aan die sigaret, en naar die eerste 8 seconden na de eerste trek. Na die 8 seconden na de eerste trek van die eerste sigaret is er een connectie ontstaan en daar gebeurde er iets, en dat is waar ik blijkbaar verder moet zoeken. Wat gebeurde er toen? Het eerste, het allereerste, contact in de hersenen! Met de hersenen? Met iets anders? Welke link maakte het? Of verbrak het een link?
Vanmorgen opgestaan, koffie gezet, sigaret gerookt. … Waarom? … Laat in bed (of juist vroeg: 3u). Zwaar gedroomd. Zwaar hoofd. Geen hoofdpijn hoor, maar gewoon zwaar hoofd. Denk van de zware droom. (Ja, ja, dat zal wel). Oke, dus onbewust denk ik: Ik rook een sigaret, want daarmee word ik van dat zwaar gevoel verlost. En dat gebeurde dus. Ja hoor, door de sigaret was mijn zwaar hoofd weg. Maar, de reden voor het zware is denk ik dat ik gisteren en vannacht redelijk veel gerookt heb en dat mijn hersenen dus vol gepropt zaten met nicotine en andere shit en dat dat dus deze morgen volledig UIT mijn bloed was en daardoor dus een zwaar gevoel had, en dus geen licht gevoel zoals sommigen zouden denken. Soort van kater zoals bij het drinken. Je propt je zodanig vol en dat gaat er dan zodanig snel uit tijdens de slaap dat je dus plots “leeg” bent. Té leeg. Vandaar dat de sigaret het evenwicht herstelde en me weer 'vulde' zal ik maar zeggen. Dus niet een te weinig aan nicotine maar een teveel aan nicotine doet me roken, omdat ik me eerst zo vol gepropt heb met nicotine dat die na een 9-tal uren slaap mij enorm leeg achterliet. Dus meer roken op korte tijd maakt je dus nog meer in de war nadat je die eerste sigaret aansteekt en waarbij dus het kater gevoel WEL opgeheven word door de sigaret. Dus het zware hoofd is niet van een nicotine-vol hoofd maar juist een te weinig, paradoxaal genoeg. HaHa, hoe we zo in het ootje genomen worden. Weer misleiding, weer een leugen, weer een illusie.
WACHTEN MOMENT VAN NIETS OM HANDEN HEBBEN DRUK MAKEN OVER VANALLES EN NOG WAT
Op een bepaald moment tijdens het schrijven van dit boek wilde ik eens weten wanneer en hoeveel sigaretten ik rookte in een bepaald tijdsbestek. Ik startte om 13.00u die middag en schreef de tijd op elke keer ik een sigaret opstak. Dat deed ik tot ik ging slapen om iets na 1 uur. Het was wel op een dag dat ik niet ging werken. Dit zijn ze:
13:00u, 13:25u, 13:38u, 13:51u, 14:24u, 14:42u, 14:55u, 15:16u, 15:57u, 16:21u, 17:34u, 17:53u, 18:30u, 18:45u, 19:03u, 19:18u, 19:50u, 20:58u, 21:30u, 22:13u, 22:57u, 23:43u, 01:02u.
Niet te geloven toch! De tijd tussen de sigaretten varieert van 13 min. tot 90 min. Ik verschoot zelf dat er soms maar 13 minuten tussen twee sigaretten in zat. 23 sigaretten op 12 uur tijd! Zot gewoon!
DWANGMATIGE BEWEGING DWANGMATIGE RITUELEN HERHALINGSPATROON (BIJ)GELOOF ALS IK “DIT” DOE DAN ZAL “DAT” WEL LUKKEN
Rebelleren; Eigen baas willen zijn; Nieuwsgierigheid; “groot”, volwassen willen zijn; Anderen geloven; Vertrouwen wat ze zeggen; Naïviteit; Bang voor het onbekende; Nieuwe omgeving; Nieuwe school; speelplaats; Beperkt voelen door wat er om je heen gebeurd; Er bij horen; aanvaard worden; He, kleine! He, Lange Lo! He, dikzak! He, Pannelat, He, trut! Bokaalglazen! Bleekscheet; Rosten Hoeveel moet ge kosten om achter mijn kiekens te krossen! Melkmuil! Sukkel! Loser!
WAT IN DE GEEST VAN DE ONWETENDE ANGST OPWEKT, BEVRIJDT DE VERLICHTE (Zoals elektriciteit de primitieve mens aan het schrikken brengt, door de kenners ervan constructief word gebruikt.)
VERWARRING VAN INZICHT ONTWAKING VERKEERDE IDEEËN BEGEERTE NAAR VRIJHEID ONGEDULD ONTWAKEN TOT WAT JE WERKELIJK BENT ILLUSOIRE STOFFELIJKE WERELD STILTE EN MEDITATIE EMOTIES
Rokers die willen stoppen die zitten in een impasse.
Zelfs vastgebonden en geblinddoekt vind de figuur de opening in de omheining. Ze gaat over water wat wijst op de macht van het onderbewuste.
Angst voor verandering. Alle starre gedachten/patronen moeten veranderd worden en versteende ideeën verstrooid. Alleen door de dood van de huidige omstandigheden kun je verlost worden.
Aanvaarding van de beperking. Aanvaarding van de begrenzing. SPACE, THE FINAL FONTIER
Verslaafd aan de eerste sigaret. Herhaling van de eerste sigaret. Altijd de eerste sigaret. Wat was er zo speciaal aan die eerste sigaret? Juist niets!!! Hij was juist niet speciaal! Hij was niet wat je er van verwachtte! Hij gaf niet het gewenste effect. Het effect dat jij verwachtte. Je werd niet stoer, niet volwassen, je hoorde niet tot de groep, je voelde je niet beter, niet zelfverzekerder, niet dit, niet dat, niet … Niets van dat alles. Je voelde je juist slechter, ze smaakte walgelijk, vies, je was misselijk, Je kreeg draaiingen, je maag keerde zich, je moest hoesten, je lichaam reageerde onmiddellijk door te hoesten. Het totale tegenovergestelde van wat je verwachtte, van hetgeen je dacht dat er ging gebeuren, en dan werd de klik gemaakt, de schakelaar werd omgedraaid, je zette hem aan, dan was de eerste stap van de illusie van verslaving gezet. Je dacht dat je iets verkeerd deed, en dus probeerde je het opnieuw, zoals je leert als je klein bent om dingen opnieuw te proberen als ze niet het gewenste effect hebben. Als je leert schrijven en de letter die je schrijft trekt er niet op, dan zegt men jou dat het niet goed is, dan zegt men jou, probeer het opnieuw, doe dit, doe dat, doe zus en doe zo. Als je voor de eerste keer zelf je papje wil eten en de lepel NIET in je mond komt, maar op je voorhoofd of misschien wel in je oog doordat je motoriek, coördinatie en navigatie nog niet voldoende is om dit tot een goed einde te brengen. Je bent nog geen meester over je lichaam. En dan lacht men, goedbedoeld, maar net hetzelfde als toen je de eerste keer iets anders probeerde te doen, onder controle wilde hebben, in een later stadium tijdens de peuter-, kleuter-, en kinderjaren. En jawel, toen je je eerste sigaret rookte, lachten ze ook, om je reactie erop. Nu moet je je opvoeding niet de schuld geven van je verslaving. Dat is niet de bedoeling, want dan geef je een ander de schuld, zoek je een reden bij een ander. Het gaat hier om het zien van het patroon, gelijkenis, in de loop der jaren. Een combinatie van je leerprocessen. Bij je eerste sigaret dacht je ook onbewust dat het een leerproces was, dat er hier ook oefening voor nodig was om te roken. Dat is echter niet zo. Je blijft nog steeds proberen, je bent nog steeds aan het oefenen. Het is je nog steeds niet gelukt het onder de knie te krijgen en het zal je ook nooit lukken. Dat is wat hier aan de hand is. Stop dus hier maar, probeer het niet meer, oefen niet meer, het is iets dat niet lukt, NOOIT lukt, nooit zal lukken. Je lichaam reageerde toen perfect zoals het moest reageren, het kon EN het kan niet anders dan zo reageren. Het blijft zich afreageren, het blijft de sigaret afstoten, het is constant bezig de nicotine te verwijderen, het is constant bezig zich te verzetten tegen jouw geest, jouw denken, jouw wil, je willetje van toen je klein was, toen je jong was.
Het lichaam blijft reageren, het lichaam blijft constant bezig. Dat is vermoeiend, dat is energieverslindend, dat is uitputtend. Het is constant in actie, het lichaam krijgt geen rust. Daarom voel je je uitgeput, futloos, onrustig, zenuwachtig, gestresseerd, … NA het roken van een sigaret, en paradoxaal leid de volgende sigaret tot het tegenovergestelde, het geeft je
een boost, het neemt alle ongemakken (kortstondig) weg omdat je lichaam juist extra energie gebruikt, extra in actie moet komen om weerom die nicotine, teer en andere rotzooi in de sigaret tegen te houden en te verwijderen. Daarom VOEL je je goed, en beter, en energieker, en.... Daarom word je niet ziek, daarom heb je nooit last van griep of verkoudheid. DAT DENK JE TOCH!!! Dat voelt zo aan, maar je voelt de reactie van het lichaam tegen de ziekte niet omdat je lichaam reeds hard aan het werk is met de sigaret, dat al de rest te verwaarlozen is, te nietig, ten opzichte van het uitdrijven van de nicotine en al die andere lichaamsvreemde ingrediënten van de sigaret. Je DENKT dus dat je gezond bent omdat je niet ziek word. Maar je bent constant ziek. Je lichaam doet haar uiterste best om gezond te blijven, ze is constant bezig uit te zieken. Je denkt gezond te zijn omdat je je niet ziek voelt, maar juist omdat je ziek word, je je ziek voelt, ben je eigenlijk gezond, want je lichaam reageert op de ziekte en dus ben gezond als je ziek word!!! Raar maar het is zo. Zoiets noem ik dus een paradox.
Ontwenningsverschijnselen zijn NIET de lichamelijke ontwenning maar de GEESTELIJKE. De gedachte die je in stand wil houden. Het is niet het roken waar je tegen vecht, waar je reactie door krijgt, maar het stoppen met roken waar je je tegen verzet. Je denkt, bewust of onbewust, dat je nog niet genoeg geoefend hebt, dat je de 'kneepjes van het vak' nog niet onder de knie hebt. Je denkt nog altijd dat je het zult leren, dat het je zal lukken om te bereiken wat je dacht ermee te bereiken wanneer je met het roken begon, wanneer je je eerste sigaret rookte. De gedachte om het op te geven houden je tegen. Je bent nog steeds aan het repeteren, zoals je repeteert om je tekst te leren zoals een (wannabe) acteur die binnenkort een voorstelling heeft. Het lukt hem maar niet om zijn tekst te onthouden, maar hij geeft niet op, hij blijft maar met de gedachte spelen dat het hem wel zal lukken tegen de première, tegen de deadline.
DEADline!!!
Zullen we doorgaan met proberen tot aan de dood? ONZE dood?
We verzetten ons dus tegen de gedachte om op te geven. “NIET OPGEVEN! NIET OPGEVEN! DOORGAAN! HET LUKT JE WEL!” Paradoxaal genoeg is dit wat we zeggen, denken, doen als we gestopt zijn met roken. “NIET OPGEVEN! NIET OPGEVEN! DOORGAAN! HET LUKT JE WEL!” om het stoppen vol te houden. Het is echter zo dat we dit hebben gelinkt aan hetgeen we dachten tijdens/na het roken van de eerste sigaret. Het niet opgeven om het goed te doen, om het juist te doen, om het doel, het ingebeelde doel, te bereiken. Het doel was/is echter een illusie en daarom dachten en denken we dat nog altijd, we linken het nog altijd aan het mislukte resultaat van de eerste sigaret. En doordat we nu opnieuw diezelfde gedachte, aanmoediging, gebruiken om niet te roken, mislukt natuurlijk telkens weer elke poging die we ondernemen. Elke keer dat we proberen te stoppen met roken, elke poging die we ooit gedaan hebben om te stoppen, mislukt, juist daardoor, omdat we dezelfde zin, dezelfde aanmoediging gebruiken. De link met de eerste sigaret is echter zo sterk verankerd, dat we die niet los kunnen maken, niet kunnen verbreken, ook en zeker omdat dat een onbewust proces van jaren is. We hebben die link niet bewust gemaakt. Die link is automatisch gemaakt, door wat we daarvoor geleerd hebben. Als iets niet van de eerste keer lukte zei 'men': “NIET OPGEVEN! NIET OPGEVEN! DOORGAAN! HET LUKT JE WEL!” en ook nog: “Oefening baart kunst” “Rome is niet op één dag gebouwd” “Geduld is een schone deugd” “Eén stap tegelijk” “Stap voor stap kom je er wel” Herken je dit? Ik wel. En jijzelf en velen rondom jou, en niet in het minst je familie en vrienden, zeggen en herhalen dit keer op keer als je weer eens een poging doet om te stoppen. In je hoofd, in je onderbewuste word dat echter gelinkt met de eerste sigaret. In je onderbewuste hoor je jezelf en al die anderen eigenlijk zeggen: “HET ZAL JE WEL LUKKEN OM HET VERWACHTTE DOEL DAT JE HAD/HEBT VAN DIE EERSTE SIGARET TE BEREIKEN. DUS PROBEER HET NOG MAAR EENS. ROOK ER NOG MAAR EENTJE, ROOK NOG MAAR EEN SIGARET, HET ZAL JE LUKKEN!!!” Wat?!?! Jawel, het zorgt ervoor dat je verlangt naar een sigaret, of juister, dat je nog steeds verlangd naar het bereiken van het doel, van de verwachting die je had toen je je eerste sigaret rookte. Ongelooflijk! De geest is sterk, de gedachten overheersen de lichamelijke gevolgen/reacties die je had bij en na je eerste sigaret. Je geest, je gedachten, je eigenlijke zijn, je eigenlijk wezen, wil doen waar het voor kiest. De geest heeft geen grenzen en kan doen wat het wil. Het lichaam heeft wel grenzen en houd de geest tegen. De geest verzet zich echter en dwingt het lichaam om door te gaan. De bedoeling is juist dat de geest begrenst word door het lichaam, om bewust te worden van zichzelf, om zichzelf te leren kennen, te leren ontdekken. Dat kan enkel binnen een begrenzing.
De eenwording van lichaam en geest is het doel, is de bedoeling. (Dit is mijn persoonlijke visie op het leven)
Roken symboliseert dat:
Geest = Rook (bij religies/culturen)/Vrij/Grenzeloos Lichaam = Longen/Bloed/Materie/Begrenzing
Hier verenigen ze zich. MAAR!!! Rook is ook iets materieels, het is ook iets dat geschapen is, gecreëerd is. De geest is echter altijd, die is niet ergens gemaakt, niet ergens ontstaan. Geest = scheppende wereld Lichaam = geschapene wereld Bij het beeldhouwen heb je de beeldhouwer (degene die houwt, kapt, creëert) en het beeld, het stuk hout of steen, of ander materiaal dat word wat in de gedachten van de beeldhouwer zich bevind. Het word “werkelijkheid”, het word tastbaar. Het word levend. Doordat hij het bewerkt van BUITEN UIT. Door stukken weg te kappen. Bij de vereniging van geest en lichaam is het echter de beeldhouwer en het stuk te bewerken materiaal die één worden. Het is één geheel, niet twee afzonderlijke zaken. De schepper word het geschapene. Hij leeft, beleefd, door, met, in de materie. Hij word één met de stof, hij vormt het materiaal van BINNEN UIT. Zonder ook maar één ding weg te kappen, uit te sluiten. Hij maakt ruimte van binnen. Hij vormt het geheel van binnen. De sigaret is één van de dingen waarmee we dit willen bereiken, ons perfecte zelf bereiken. En dat lukt niet omdat we twee materialen gebruiken, twee stoffen, twee geschapen dingen. In religie/culturen staat rook voor de geest, gebed, voor dank. Wierook in de kerk staat symbool voor de gebeden van alle mensen die opstijgen naar de hemel, naar 'omhoog', de hemel is immers 'boven'.
Als ik rookte had ik soms de gedachte dat ik God dankte (Ik heb een streng katholieke voorgeschiedenis), dat ik bad tot God, de rook die opstijgt “ten hemel” en zo God bereikte. Onnozele gedachte, onnozel ventje. En dat is weer iets wat je niet wilde zijn, niet wil zijn, een onnozel mannetje. Het stijgt op in je hoofd, ja! Je krijgt het hoog in je 'bol'!. Je denkt de stoere uit te kunnen hangen, omdat je nu cool bent, de held, de sterke, de volwassene, … Je denkt de grens overgestoken te zijn.. Je denkt dat je de berg opgeklommen bent, maar je bent aan het afdalen in het ravijn. Je ziet het verkeerd. Je kijkt met een bril die je een illusie voorschotelt. Zoals een foto die je maakt. Als je door het negatief kijkt zie je het negatieve beeld. Het verkeerde beeld, een beeld dat niet is wat het is. Pas na het “ontwikkelen” word het beeld juist weergegeven. (“Ontwikkelen” is hier in ruime zin gebruikt.) Of bij een dia. Je ziet het beeld op zijn kop maar door de juiste lens krijg je het beeld in de juiste positie. Je bent dus nog niet “ontwikkeld”. Je kijkt niet met de juiste lens. Je moet dus eerst het beeld ont-wikkelen. Het ontdoen van de wikkel, de verpakking. Zoals je een mummie van zijn wikkels, zijn zwachtels ontdoet om de eigenlijke “mummie”, het gemummificeerde lichaam te kunnen zien. Het cadeautje, het pakje, openen, om dan te ontdekken... Dat er NIETS inzit. De mooie verpakking bevat NIETS. Leegte. Illusie. De leegte van de commerce. De verkoop van lucht. Juister: de verkoop van rook, verbrande materie. En het vuur verbrand de materie, de sigaret, en dit zet hem door in het lichaam. Materie verbrand materie, materie laat materie vergaan. Het zet hem door en verbrand ook je lichaam. Het brand door, verder en verder. Het vuur blijft doorgaan. Het enige wat we kunnen doen, moeten doen, is blussen, het vuur doven. Met water.
WATER = EMOTIE WATER = ONDERBEWUSTE
Water kan in vele vormen voorkomen. Een rustig meer. Kalme zee. Storm. Golven. Regen. Sneeuw. Hagel. IJs. Drinken. Waterval. … Water komt eigenlijk niet voor in die vormen. Water word gevormd door iets dat buiten het water is, buiten het water gebeurd. Water gaat gewillig mee in die toestanden. Water volgt de vormen der omstandigheden. Water doet zelf niets. Het word versnelt in een waterval door de niveauverschillen en de zwaartekracht. Water kan er vuil uitzien of besmet zijn door van alles, maar water blijft zuiver, komt weerom in zijn zuivere toestand, weerom door iets dat buiten zichzelf gebeurd. Als je vuil water kookt zal de stoom die neerslaat zuiver water zijn. Water blijft altijd zuiver, water is altijd zichzelf, in welke omstandigheid ook.
Ik kom even terug op wat ik eerder aanhaalde: “Wat in de geest van de onwetende angst opwekt, bevrijdt de verlichte” “Zoals elektriciteit de primitieve mens aan het schrikken brengt, word door de kenners ervan constructief gebruikt” Zo kan je water ook bewust leiden. De storm, golven, overstromingen,... jagen angst aan. Toch drink je water, was je je ermee, zwem je erin, geleid je in een tuinslang, enz. … Dus als je het water bewust leid kan je die op een positieve manier gebruiken, zonder angst. Zo ook emotie een vernietigende werking kan hebben, kan die ook levenslustige, opbeurende dingen veroorzaken. Gekanaliseerde emotie werkt bevrijdend. Begrensde emotie werkt. Begrens en kanaliseer je emotie en het zal je bevrijden. Begrenzing is dus oke. Begrenzing is juist bevrijdend!
BEGRENS JEZELF, DAN WORD HET WERKBAAR, LEEFBAAR Bedenk 1000 ideeën - Filter er 100 uit - Selecteer de 10 uitvoerbare en meest gewenste eruit – Realiseer er 1 Daarna kan je er nog altijd één kiezen uit die 9 overblijvende, enz... Tot je misschien wel begint met één van de andere 990 ideeën. Die 1000 ideeën kan je toch niet uitvoeren, dat doel kan je niet bereiken. Dat is een illusie. Dat wil echter niet zeggen dat je ze niet mag bedenken. Je kan ook ideeën doorgeven aan anderen, zo worden sommigen ervan wel verwezenlijkt, alleen niet door jou. Als je dit aanvaard, als je het idee aanvaard dat je niet alles alleen kan, alles kan zijn, God kan zijn. Alleen dan word het werkbaar, dan word het leefbaar, dan kan je eindelijk beginnen met leven. Stop dus met de 1000 mogelijkheden om het veronderstelde doel, het verwachte gevolg van de eerste sigaret te bereiken. Elke sigaret is de eerste sigaret die je opnieuw rookt op een andere manier, op 1000, 10.000, 100.000 verschillende manieren om toch maar het doel te bereiken dat nooit met de sigaret bereikt kan worden. Integendeel, je gaat verder en verder van je doel af. Je denkt alleen maar dat je dichter en dichter komt. Stop dus, ga terug naar af, ga terug naar die eerste sigaret, ga terug naar de eerste trekken van die eerste sigaret, ga terug naar het moment van het aansteken van die eerste sigaret, ga terug naar het moment van het in je mond stoppen van die eerste sigaret, ga terug naar het moment dat je die eerste sigaret aanneemt. Ga terug naar de persoon die je die eerste sigaret aanbied. Ga terug naar die persoon die je zag roken, ga terug naar die persoon die zijn eerste sigaret rookt. Ga terug naar het moment waar je de eerste persoon zag die een sigaret rookte, ga terug naar het moment waar je van roken hoorde of iemand zag roken. Ga terug naar het moment van het voor jou niet bestaan van een sigaret, het niet weten, het niet kennen van sigaretten, roken, verslaving.
Laat je onderbewuste nu rustig werken. Probeer niet bewust alles te overzien. Je onderbewuste aanschouwt de twee toestanden. Het nu en het toen. Laat alle overdenkingen nu varen, laat los. Al deze info van al die voorbije jaren is teveel om bewust te verwerken. Dus word rustig, word de kalme zee, een rustig vaarwater. Maak je geen zorgen, vertrouw op je onderbewuste. Laat het hier even los.
HYALURONAN NIEUWSGIERIG UITERLIJK – ESSENTIE
Het is niet zozeer de sigaret waar je aan verslaafd bent, eerder aan het beeld dat je voor ogen had van anderen die rookten. De cowboy, de stoere, de echte, de held. Met het aansteken van een sigaret denk je dat je ook die cowboy word, ook de held word. Je denkt door hetzelfde te doen als degene naar wie je opkijkt, of leuk vind, of opwindend, of perfect vind, dat je die dan word. Het beeld dat je hebt waar je zelf op wilt lijken, wil worden, wil zijn. Beelden hebben een grote uitwerking. Voor de geest is het lichaam, het uiterlijk, belangrijk. Sigaretten worden gelinkt met de jungle, het wilde, wild wild west, het avontuurlijke. We verlangen naar dat leven, het zit diep in ons. In de huidige maatschappij word het “Wilde”, het natuurlijke zoveel mogelijk verbannen. We beschermen ons tegen van alles. We beveiligen ons. Overal is er gevaar waar we ons tegen moeten beschermen. Zo zegt men, zo word ons verteld. Angst word aangeleerd, juist om angst te vermijden. Hoe paradoxaal kan het nog worden, nog zijn. En dan word datgene waar men angst voor aanjaagt gepromoot om je te doen roken. De cowboy die we zo graag waren, speelden, in onze kindertijd, word gebruikt, misbruikt, voor het roken, om te kopen, om te consumeren, om “lucht” te verkopen. Die geen lucht is maar rook. Verbrande materie, brandende natuur. Onze natuur, onze biotoop, onze eigenheid, onszelf. Jezelf. Jezelf opbranden. En er nog voor betalen ook.
Je zijn, je essentie, jezelf, tot stof vergaan, door de illusie die anderen je voorschotelen, doordat anderen, die zelf blind zijn, de blinden leiden, naar het zo gezegde paradijs, het zo gezegde perfect leven. Naar datgene waar je altijd al op zoek naar was, (nog) niet gevonden had, maar dat steeds al
bij jou was, dat voor jou lag, maar dat je niet zag omdat je verkeerd keek, niet de juiste lens had. En zij schotelen je een lens voor die niet de juiste is. Zij zeggen: Het is de juiste, en je gelooft dit, je neemt dit aan, in al je naïviteit, omdat je beeld van de roker reeds vervormd is door de onwetendheid. De kennis hierover, de juiste info hierover, doet je tot besef komen dat je geleid werd door een evenzeer onwetende. Hierdoor word je bevrijd van de illusie, de onjuiste info die je al die jaren mee gedragen hebt, en in het doolhof bleef hangen. Een doolhof kan echt een doolhof zijn waar je moeilijk uit geraakt of heel toevallig de uitgang tegen komt. Dat kan snel zijn maar kan ook een eeuwigheid duren door dat je steeds maar rondjes loopt en telkens uitkomt waar je begonnen bent.
Maar als je de juiste aanwijzing krijgt, een truc eigenlijk, raak je heel snel uit een doolhof. De truc om snel een doolhof uit te komen is: Houd één van de twee zijkanten aan. Ofwel de linkse ofwel de rechtse. Het is gelijk de welke als je maar ALTIJD de zelfde kant volgt. Altijd de ZELFDE kant in het oog houden. Als je zo de muur volgt kom je automatisch aan de uitgang uit. Praktisch gezien maak je dan wel een omweg, je doet er langer over dan wanneer je de 'rechte' weg volgt, de “enige” weg volgt, de weg die rechtstreeks naar de uitgang gaat, maar die rechte weg, die enige weg ken je niet, dus probeer die dan ook niet te vinden. Gebruik de truc en je komt gegarandeerd bij de uitgang terecht. Uit het doolhof, bevrijd van het zoeken. Je moet niet zoeken, stop met zoeken, je hebt de oplossing altijd geweten, je keek alleen naar die ene mogelijkheid om eruit te geraken. Die ene weg, die een ANDER gemaakt heeft, gecreëerd heeft, en daardoor aangeeft dat dit de enige weg is om uit het doolhof te geraken. Deze en geen andere weg. Er is er toch één , er is een andere weg, een andere manier, zoals je ziet, zoals je nu zelf beseft. Je bent bewust geworden van de andere mogelijkheid, je hebt kennis over de “verborgen” weg. Je komt tot het besef dat je altijd die kennis bezat maar naar buiten keek voor de oplossing. In de verkeerde richting keek. Je volgde instructies van buitenaf zonder te zien. Je volgt instructies van andere personen die ook maar wat zeggen, die ook maar denken te weten wat de weg is. “Ga links” “Ga rechts” “Ga rechtdoor” “Nee, niet langs daar” “Nee, terugkeren” “Voor jou” “Achter jou” “Om de hoek” …... NU echter volg je de andere instructie, die de mensen die buiten de doolhof staan doet denken dat je misloopt, ongecontroleerd rondloopt, de totaal verkeerde richting uitgaat, de verkeerde weg volgt.
Maar je volgt daarentegen een zeer gecontroleerde weg, met de ene aanwijzing, de enige aanwijzing:
HOU DE ZIJWAND AAN!!! VOLG EEN ZIJWAND!!! Ik besef nu dat dit schrijven eigenlijk de truc is die ik toepas, al de hele tijd. Hij brengt mij langs alle plaatsen waar ik niet moet komen, ik ga niet de enige juiste weg, ik lijk van hier naar daar te gaan, naar plaatsen, langs wegen die ver van de uitgang zijn, die chaotisch, verward zijn voor mensen die mij zien lopen in de doolhof. Het lijkt zonder doel, zonder bepaald plan. Maar ik denk, ik ben er zeker van, dat ik de ene zijwand volg, ik kom bijna op elk plekje van de doolhof en die leid mij sowieso naar de uitgang. Ik weet niet hoever ik nog moet, misschien ben ik de uitgang reeds voorbij gewandeld langs de overkant, of heb ik de uitgang van ver al gezien zonder het te weten, zonder het door te hebben dat het de uitgang is, maar door vast te houden aan die ene zijkant kom ik er sowieso. Rustig blijven is de boodschap, doorgaan op eigen tempo, met de zekerheid dat ik de uitgang zal tegen komen. Die zekerheid heb ik. Zonder moeite , zonder inspanning, zonder piekeren, zonder uit te vissen wat de “juiste” weg is. Me niet laten leiden door anderen die die ene, volgens hen, de enige weg is om er uit te geraken. Ik heb mijn houvast, mijn leidraad, die zijkant, die altijd naar de oplossing, de uitgang, de vrijheid leid. De makkelijkste gids die er bestaat. Zelfs al ben je blind of doof, door een zijkant te kiezen en te volgen op gevoel, op de tast, kom je uiteindelijk waar je moet zijn. Uit het doolhof. Bevrijd. De onzekerheid, en het gevoel van uitzichtloosheid, van verloren zijn, van hopeloos verdwaald te zijn, is weg. Je krijgt de zekerheid van een goede afloop. 100%. De hoop is terug. Alleen tijd en geduld om de weg af te leggen liggen nog voor jou. Volg de zijkant, gebruik de truc. Je komt er sowieso uit. Laat je door niets meer afleiden, volg de wand. Zet het eventueel op een lopen, maar ga ook niet te vlug, zodat je niet uitgeput geraakt en moe en afgepeigerd arriveert, zodat je in slaap valt van inspanning als je de drempel naar de vrijheid en de open wereld overschrijd. Het is niet de kortste weg, maar geraken doe je er. “Alle wegen leiden naar Rome” en “de truc” is óók een weg, een pad dat je kan volgen. Eigenlijk is het een richting die je volgt.
Als je je concentreert op het eigenlijke pad kom je ooit aan een splitsing en dan krijg je telkens de keuze: links of rechts. En je weet niet welke richting naar de uitgang gaat. Het kan zijn dat je op je schreden moet terugkeren.
Met de truc kies je EERST een richting en volg je dan de zijwand van die richting. Geen keuzes meer te maken onderweg. De keuze is reeds gemaakt. Geen twijfels, geen oponthoud, geen overdenkingen, geen angst meer om een verkeerde richting uit te gaan. Eén keuze in het begin is alles wat nodig is. Niet telkens opnieuw kiezen, elke keer je aan een splitsing komt. Je merkt niet eens meer de splitsing op. Je ziet alleen nog de wand in jouw richting, op weg naar jouw keuze, naar jouw doel. Stap door maar met een opgewekt gevoel, met het gevoel er bijna te zijn. Voel de vreugde, maar overdrijf niet, word niet manisch zodat je, als het wat langer zou duren dan je verwacht, niet gedemotiveerd geraakt, niet ontmoedigd word. Blijf doorgaan. Eventueel met wat rust pauzes er tussen, maar stap rustig richting uitgang. Het kan niet misgaan. En moest het dat toch doen, ben je de zijwand even kwijt, ga simpel verder met een zijwand te volgen, ook al zou dat plots de andere kant zijn die je volgt, je komt toch aan het einde van de onderneming, van het doolhof. Je beseft dat je de oplossing altijd bij jou, in jou, gehad hebt, je hebt het altijd geweten. De kennis is altijd in je bezit geweest. Je kon/kan deze kennis te voorschijn halen, ontdekken, door niet naar anderen te luisteren, door niet de instructies van anderen te volgen, maar door rustig te zijn en naar jezelf te luisteren, je eigen kennis naar boven, naar buiten, te laten komen. Je beseft nu dat je die kennis altijd al had, maar niet besefte, niet geloofde, dat je die bezat, dat je nog niet volwassen, nog niet “geleerd” was, nog dom was, nog analfabeet was. Besluit dus vanaf nu naar jezelf te luisteren, jezelf te zijn, te kiezen voor je eigen wijsheid die je altijd al had, en altijd zult hebben. Besluit jezelf te zijn.
Jaren voor ik dit hier allemaal opschreef heb ik een slogan en een gedicht geschreven die hier enigszins bij passen.
KIES VOOR JEZELF (E)EN STEM VOOR ALLE ANDEREN
JeZelf JeZelf
JeZelf JeZelf JeZelf
JeZelf
Je zoekt en zoekt en je zal vinden maar niet hetgeen je zoekt maar hetgeen je vind eeuwig en eeuwig vind eeuwig en eeuwig ervaar je de splinter een splinter ervaar je totdat je niet meer zoekt dan heb je hetgeen je niet kon vinden hetgeen je nooit had kunnen vinden hetgeen je nooit had moeten zoeken hetgeen je altijd hebt ervaren hetgeen je altijd bent geweest wie je bent nu de éénvoud éénvoud der splinters éénvoud éénvoud van jij jij Zelf
JeZelf JeZelf
Lateraal Denken
Stoppen met roken door te blijven roken! Wat is vergelijkbaar met stoppen met roken? Wat is de truc? Achter de schermen kijken. Niet-roken terwijl je rookt, je bent reeds een niet roker. Eerst belangrijke taken, dan urgente/dringende zaken. Urgent/dringend = Roken Truc – Misleiding Je ziet als toeschouwer niet wat er echt gebeurd. Je ziet als goochelaar wel wat er echt gebeurd. Goochelen is niet echt, is fake, het lijkt alsof je tovert. Roken is niet echt, is fake, het lijkt alsof je alles onder controle hebt.
Goochelen is niet gelijk aan toveren, Roken is niet gelijk aan controle hebben. Groot willen zijn voor je leeftijd. Te snel de overgang willen maken. Met de sigaret in de hand VOELde je je groter, DACHT je dat je onmiddellijk de grens overstak. Ouder willen zijn voor je tijd. Bij de “Groten” willen horen. Je wilt de wolf zijn maar je bent het schaap. Je bent de schildpad maar je wil de haas zijn. En dus kies je het “Hazenpad”. Je vlucht dus eigenlijk weg van de situatie, i.p.v. ze onder ogen te zien en op jouw eigen manier te benaderen. Je denkt sneller te gaan maar je vlucht, paradoxaal genoeg, ja ja, weg van het groot worden, van het volwassen worden. Terwijl je nog een roker bent denk je: ik wil niet roken. Dus denk: ik ben een niet-roker, terwijl je nog MOET roken. Shot Nicotine = shot van 90 jaar wijsheid en kennis in één keer. Het word in één keer in je hersenen geramd. Dat kan je niet aan, dat is te veel, je word er duizelig van, het maakt je misselijk. Elke volgende sigaret probeer je die bibliotheek, die karrenvracht te bevatten, een berg boeken over je heen gestort i.p.v. van a tot z te lezen. Je neemt een boek ergens in het midden, degene die in de berg het dichtst bij jou ligt. Beginnend bijvoorbeeld bij de p. Daar lees je van alles maar snapt het niet omdat je al het voorgaande van a tot o nog niet gelezen hebt. Dus pak je nadien een ander boek. Dat weer ergens midden in de hoop ligt en nergens toe leid. 90 jaar later heb je alles eindelijk door, heb je gans de bibliotheek eindelijk doorworsteld, met de sigaret in de hand, veel geld en de energie van een kerncentrale verspild, en wankel je rond als een oude, kreupele man. omhuld door een rookgordijn. Paradoxaal genoeg kom je weer waar je vandaan kwam. Een rookgordijn. Eerst geestelijk, figuurlijk, dan lichamelijk, letterlijk. Zonder sigaret had je in het begin het rookgordijn in je hoofd en terwijl je stap voor stap, gratis en met de energie van een duracel batterij, de bibliotheek afgaat en de kennis en wijsheid doorwandeld, sta je 90 jaar later in een heldere omgeving. Genietend van het uitzicht. In het paradijs. En daar huppel je rond als een kind.
ONGEDULD – TE SNEL WILLEN ZIJN ANGST SIMPELE INGREEP – MAKKELIJKE OPLOSSING HET DUURT ALLEMAAL TE LANG DE TIJD NIET WILLEN NEMEN GEEN RUIMTE LATEN voor oefening voor overdenken voor groei
JE WILT HET DIRECT Je wilt een truc kennen/leren om het doel onmiddellijk te bereiken, om het proces te versnellen. De truc om te stoppen is nu juist het proces de tijd te geven. Ruimte te laten. De tijd nemen die je toen niet wilde nemen. De niet-roker in jou laten groeien. Je moet nu die tijd nemen die je toen niet wilde nemen. Ga dus niet te snel. Word rustig. Neem de tijd. Neem de ruimte. Bouw een marge in. Space, the final frontier. Ruimte, de laatste grens. De marge, de afstand, de leegte. Dat is de laatste grens die we over moeten. Die afstand moeten we afleggen. Je weet niet hoe lang/groot die is. Hoe ver het is. Laat je denken je niet ontmoedigen door het idee dat die afstand te lang is. Hij kan korter zijn dan je denkt. Hij kan een millimeter zijn, een meter, een kilometer,..., maar nooit oneindig lang. Juist de weg van het snel willen zijn, er reeds willen zijn is oneindig. Ongeduld duurt lang, heel lang, oneindig lang. Geduld duurt niet lang, al lijkt het anders. Geduld duurt maar één seconde, een moment van stilstaan. Met snelheid creëer je een massief blok voor je die je tegen houd. Even stilstaan creëert open ruimte, waar je makkelijk door wandelt. “Loop” niet tegen de lamp. Laat de lamp je “wandel”pad verlichten.
ONGEDULD GEDULD
SCHILDPAD EN DE HAAS EIGEN TEMPO De afstand verdelen in gelijke delen. Niet een deel heel snel en een deel traag/rustend doorbrengen. Door het proces gaan, niet het proces willen vermijden. Het ongeduld om volwassen te worden, om groot te worden, als kind zijnde, zet je aan om dingen te doen, hulpmiddelen te gebruiken, om het proces te versnellen, om de tijd/afstand te overbruggen.
Ritueel = opvolging van stappen = proces. Net wat je niet wilde doen. Maar een proces volgen doe je nu tóch door te roken. Met geduld zul je kunnen stoppen met roken, met geduld zul je niet meer roken. Het geduld dat je nu opbrengt zal de beide opheffen. Je zult geen geduld moeten opbrengen en je zult geen ongeduld meer hebben. Aanvaard het geduld dat je moet opbrengen voor het proces (voor wat/hoe dan ook) en het ongeduld word uitgeschakeld.
Geduld = Wachten – Even stilstaan Ongeduld = Snelheid – Lopen Opheffing van beide = Wandelen – Stap voor stap
ONGEDULD – ONRUSTIG GEDULD – RUSTIG Door het proces vrijwillig te volgen word je vrij van 'moeten'. Door het proces tegen te gaan, word je een slaaf van het 'moeten'. Word dus rustig, nog vóór je stopt met roken. Rook “rustig”, m.a.w.: word en wees rustig innerlijk, binnenin, hoe onrustig het buiten jou ook is, leer rustig te blijven van binnen, ook al grijp je nog naar de sigaret. Breng jezelf tot kalmte, breng jezelf in rust, laat NIET de sigaret je rustig maken, maar word rustig VOOR je de sigaret aansteekt. Neem even de tijd, enkele seconden voor je de sigaret aansteekt, om kalm en rustig te worden. Breng enkele seconden geduld op. Zeg in jezelf: Oke, direct rook ik mijn sigaret, maar ik maak het even rustig binnen mezelf, ik laat de onstuimige zee eerst kalm worden, ik laat me niet opjagen, niet in de boom jagen, door wie of wat dan ook. Neem die paar seconden. Je weet dat je sowieso die sigaret zult opsteken. Daar moet je je dus niet over opwinden, wees dus niet ongeduldig om die sigaret te roken, dat ga je toch doen. Er zitten maar enkele seconden tussen. Dus ongeduldig zijn of je opwinden dat je geen sigaret mag roken is niet nodig, want je maakt jezelf dan iets wijs, je liegt tegen jezelf want je weet dat je wél een sigaret mag roken, zal roken.
De onrust die je voelt heeft niets, maar dan ook niets te maken met de sigaret maar met het moment dat juist vóór het onrustig gevoel ligt. De gebeurtenis net ervoor veroorzaakt een onrust, onlust, ongeduld, en daardoor wil je weg vluchten, weerom het hazenpad kiezen. Je wil dus ontsnappen aan de situatie, en een sigaret roken is de perfecte methode daarvoor. Dat maak je jezelf wijs. Je denkt niet dat het de situatie zal oplossen, dat je door de sigaret kalm zult worden. Je zegt tegen jezelf: Ik heb gewoon zin in een sigaret, maar dat is dus niet waar, je hebt niet 'gewoon' zin in een sigaret, je wilt gewoon ontsnappen uit de situatie, je wil er niet op in gaan. Je wil de gebeurtenis niet meemaken. Je wilt dat het voorbij gaat, dat je het niet moet ondergaan. Paradoxaal genoeg kweek je daardoor een andere gebeurtenis waar je wél doorheen MOET. Door nu die enkele seconden jezelf tot rust, tot bedaren te brengen, vóórdat je jezelf tot rust brengt MET de sigaret, doe je het nu ZONDER de sigaret voordat je de sigaret aansteekt. Zo breng je de rust “buiten” het roken van een sigaret. Je maakt dus dat je al rustig bent vóór het roken i.p.v. tijdens het roken. Je breekt op een zachte manier de link tussen 'sigaret' en 'rust'. Verplaats dan die enkele seconden naar vóór het WEGLOPEN om een sigaret te gaan roken. Dus voordat je het hazenpad kiest maak je jezelf innerlijk kalm en in evenwicht en dan pas ga je weg, sta je op, verplaats je je uit de situatie. Normaal stap je direct met een vervelend, onrustig en ongeduldig gevoel weg van de situatie. Je smijt de boel aan de kant als het je niet lukt en je gaat kwaad, geïrriteerd weg. Pas daarna word je weer kalm. Verplaats dus eerst het moment van kalm worden naar het moment vóór je weggaat. Word rustig. Zeg tegen jezelf: Oke, ik laat de boel even de boel, ik geraak nu niet verder, het lukt me NU niet, dus ik probeer het straks nog eens. Nu ga ik even een pauze nemen, koffie drinken, even de benen uitgooien, even de gedachten losmaken. Dan en PAS dan ga je weg. Niet uit kwaadheid, niet in een impuls, of zonder nadenken. Eigenlijk dwing je jezelf daartoe, om in volle vaart, vol energie, onder spanning, weg te gaan. Om een sigaret te kunnen roken. Door die paar seconden overdenking, geduld eigenlijk, zet je die stap, dat weggaan, uit vrije wil en met vol bewustzijn. Je maakt dus op dat moment bewust die keuze, je zet die stap zelf en die gebeurd dan niet door iets buiten jou. Je blijft hetzelfde doen maar nu heb je dit zelf beslist, bewust. Je zet je zelf ertoe om dit te doen. Wat je daarna ook doet, koffie drinken, even de benen strekken, ja, zelfs een sigaret roken, of wat dan ook, doe je met een rustig, kalm, bezadigd gevoel. Je staat je dus niet op te winden als het koffieapparaat zijn tijd neemt om de koffie af te leveren, of zelfs weer eens niet werkt. Je word niet nog meer gefrustreerd als je aansteker tegensputtert of de wind blaast de vlam telkens uit, enz.... De wet van Murphy word dus even onderbroken door een klein moment van stilstaan, van wachten, enkele seconden maar, verbreek je de ketting van opeenvolgende frustratie momenten. Je creëert een moment in het NU, je creëert een moNUment. Maak er een moment van dat “Heilig” is voor jou. Wat er ook gebeurd, behoud dat moment, bescherm dat moment, maak er een beschermd moNUment van.
moNUment
Dat moment, dat bestond eigenlijk al altijd, je hebt het enkel niet meer onderhouden. Vanaf dat je je eerste sigaret rookte is het in verval geraakt. Herstel het dus weer in ere, in al zijn glorie! Maak het terug tot een aangenaam bezienswaardigheid naar anderen toe. Laat hen dit moNUment ontdekken, herontdekken. Het geduld dat ze als kind opbrachten, het moment dat ze als kind even stilstonden bij een situatie waar ze voorstonden, om die te overzien, misschien (meest waarschijnlijk) onbewust. Een kind kijkt eerst zijn ogen uit voor het op ontdekking gaat. Het bekijkt alles even en gaat er dan pas mee aan de slag. Proberen dan van alles uit om vele dingen 'onder de knie' te krijgen, om zijn eten in zijn mond te brengen, zijn motoriek te ontwikkelen, een kind neemt de tijd om te leren, te spelen, te ontdekken, te genieten, te leven.
“Wie niet word als een kind, kan het paradijs niet binnen gaan” Het kind loopt niet weg, het is nieuwsgierig, het kent geen angst. Het kind word angst aangeleerd i.p.v. voorzichtigheid.
VOOR-ZICHT-IG – VOOR-ZIEN VOOR-BEREIDING – VOOR-BEREID-ZIJN VOOR-DOEN – VOOR-ZEGGEN – VOOR-LEZEN Voorlezen voor het slapen gaan, uit een boek vol verhalen, vol sprookjes, van prinsen en prinsessen, van draken en ridders, van roodkapje en de wolf, de schildpad en de haas. Voorgelezen, om niet bang te zijn in het donker, om de stap naar de duisternis te zetten, begeleid en beschermt door de ouder, de volwassene, degene die in de ogen van het kind alles kunnen, helden zijn, goden zijn. Om dan over te gaan naar hun ideale wereld, hun droomwereld. Het kind loopt niet weg. Het kiest niet het hazenpad, want het kan niet weg, het ligt in bed, om te gaan slapen, om te gaan dromen, over een wereld vol magie, een wereld vol mooie dingen, avonturen, cowboys en paarden, merries en nachtmerries, met draken en wolven en heksen, en monsters, en dan komt daar de redder, de ridder, de prins op het witte paard, de redder in nood, om hen bij te staan, te helpen uit de nood, uit de netelige situatie, om hen te beschermen en te vrijwaren. Met moed en doorzetten en kijken naar hen op en willen ook zo worden. Ze kijken op naar die imposante figuren, die redders van hun wereld. De tovenaars en magiërs, de koningen en koninginnen, de goden en godinnen, de helden. Zonder sigaret!
DE HELD ZONDER SIGARET
Toen je je eerste sigaret rookte, stond je daar alleen en je moest/wilde all-één zijn. Toen de eerste sigaret in aantocht was, het monster, was er geen beschermer, geen bescherming van de ouders, geen bescherming van de ridder. Je was niet all-één maar alleen. En nu sta je ook alleen om te stoppen, om all-één te worden, zonder ouder, zonder held. Nu zet je de stap naar de ouder zijn, de held zijn, naar hetgeen je altijd wilde zijn, naar hetgeen je altijd al was, jezelf, zonder sigaret. Nu krijg je geen hulp, omdat je geen hulp nodig hebt, geen held, geen ouder, geen god. Geen sigaret. Alleen jezelf, je hebt alleen jezelf nodig, verlaat je op jezelf, eindelijk de stap naar jezelf, naar jeZelf. Je vocht jaren tegen jezelf, bang van jezelf, van je eigen grootte, van je grote moment, het grote moment, het NU-moment, het moNUment, dat onthult zou worden, maar het werd bedekt onder een gordijn, een rookgordijn. Je was bang om het te onthullen, om je kunnen te onthullen. Helemaal alleen stond je daar om de stap te zetten, de eerste stap, naar volwassen worden, ouder worden, held worden, ridder worden, god worden. Je open te stellen, tentoon te stellen, je eigen te tonen, jezelf te ontmoeten. Je wilde de held zijn, de ridder, de redder, de god zijn. En paradoxaal moet je daarvoor alleen maar jezelf zijn. Probeer dus niet te stoppen met roken, maar begin met niet meer te roken. Neem in het nu een moment om niet te roken. De overwinning is niet dat je gestopt bent met roken. De overwinning is dat je niet meer begint met roken, met die EERSTE sigaret. Alle volgende zijn slechts herhalingen van de eerste. Probeer dus niet meer die eerste sigaret uit. Je weet dat ze afschuwelijk smaakt, dat het stinkt, dat je er misselijk van word. Alle volgende zijn slechts nodig om dat te verdoezelen. Te laten verdwijnen in een rookgordijn. Verslaafd ben je aan het verdoezelen, wegsteken, van jezelf. Je wilt jezelf echter juist tonen als de held, de cowboy, de stoere, de volwassene, de god, door te roken. Maar daardoor verhul je paradoxaal genoeg juist de held, de volwassene, de god in jou achter een rookgordijn. Jij bent de paradox!
Een paradox verhult de feiten. Hult zichzelf in een rookgordijn. Toont de leugen als een waarheid en de waarheid als een leugen. De paradox is verslaafd aan rookgordijnen. De paradox is verslaafd aan rook.
De ROOKVERSLAVING van de PARADOX
NAWOORD (STOPWOORD) Na het overtypen van de volledige tekst en het invoegen van de afbeeldingen zijn we aan het nawoord, of zoals vermeld in het voorwoord, het STOPwoord terecht gekomen. Eerst nog even dit: Op pagina 25 staat het woord HYALURONAN als een hyperlink (en heb ik hier dus even herhaald). Die link heb ik geplaatst omdat ik geloof dat de nicotine één of andere invloed heeft op deze broodnodige component voor het lichaam. Ik heb nog maar weinig daarover verder gelezen maar ik vermeld het hier toch. Volgens mij zet de nicotine zich vast op de receptoren die ook door de Hyaluronan gebruikt word. (Het vakjargon en te weinig kennis laten mij niet toe om de juiste woorden hiervoor te gebruiken maar het één heeft volgens mij dus met het andere te maken. Iemand met meer kennis kan mij daar misschien meer over informeren maar dan in meer begrijpende bewoordingen). Door te stoppen met roken komt de natuurlijke werking van hyaluronan op de receptoren weer op gang en word dan niet meer vervangen door de nicotine. Op pagina 30 staat dan weer een andere hyperlink: Lateraal Denken. Deze heb ik er geplaatst omdat men dan beter mijn manier van denken zou begrijpen, mijn van de hak op de tak, en mijn soms rare gedachten vanuit een ander oogpunt kunnen zien. Ik denk dat ik heel mijn leven al Lateraal denk. Zelfs voor mijzelf is dit niet altijd gemakkelijk geweest. Maar heeft mij ook veel voordeel opgeleverd. Dan nog even een foto van een sigarettenpeuk die ik in de asbak op het werk vond. Een merk dat iTaste noemt en daar dan op de filter nog het woordje free zet, “I taste free”, “Ik proef vrij”. Hoeveel leugens gaan ze nog uitvinden om de mens om de tuin te leiden?
Dit boekje is een vrije uitgave. Desalniettemin kan je als je het leuk lezen vond of door dit boekje gestopt bent met roken of gewoon uit sympathie een kleine bijdrage doneren. Doneer dan slechts de prijs van 1 sigaret, je eerste sigaret waarmee het allemaal begon: 0,25 eurocent. (De prijs op dit moment in België) Dat kan via VDK Rek.nr: BE94 8906 1417 3214 op naam van HEIRMAN Gerolf. Mijn oprechte dank daarvoor! En nu het antwoord op de vraag: Ben ik nu gestopt na het beëindigen van dit schrijven?
JA!
Ja dus. Maar, … , Ik was zodanig bezig met dit boekje in een perfecte staat te stellen, de spelling en woorden te controleren die ik verkeerd ingetikt had, dat ik niet meer bezig was met het stoppen met roken. Toen kreeg ik een mail van VIER (de tv zender), dat ik twee tickets had gewonnen voor de avant-première van The Monuments Men. Toeval? Monuments – moNUment (weet je nog). Toen dacht ik, dit is een uitgelezen kans, dit is de dag dat ik moet stoppen. Het juiste moment. Het juiste moment is NU. We brengen het monument terug waar het hoort. Ik breng mezelf terug waar ik hoor. En toen kreeg ik nog een steuntje in de rug. Dezelfde ochtend was er een chauffeur in het bedrijf waar ik een babbeltje mee maakte over roken. Hij was vroeger ook gestopt en had toch terug tabak gekocht en een eerste sigaretje gedraaid. Hij zei: “Het smaakte afschuwelijk na de drie maanden dat ik gestopt was. Toen gooide ik die na enkele trekken weg, maar na een tijdje toch nóg eentje gedraaid en gerookt. Tja, toen zat ik weer vast aan die verslaving.” Zo zie je maar. Je weet dat het afschuwelijk smaakt maar toch nog eens opnieuw proberen. Zoals ik eerder in dit boekje ook schreef, terug maar eens proberen met een nieuwe sigaret, maar op een andere manier. Het was goed dat ik dit hoorde. Dat het afschuwelijk smaakte die eerste sigaret. Tijd dus om te stoppen, of beter, niet meer te beginnen met roken. Toch een tip: Nadat je gestopt bent, blijf dan rustig van binnen. Laat niets je storen. Je bent zo gewoon om het ritueel van het aansteken van een sigaret, het roken van een sigaret en het uitdoven van een sigaret, dat het in het begin lijkt of je iets mist, of je iets afgenomen is. Maar het is zoals een kind dat met een mes of met lucifers speelt, of met een ander gevaarlijk voorwerp in de weer is. Als je het afneemt dan VOELT het voor het kind aan alsof je zijn speelgoed afneemt. En word het daardoor kwaad en onrustig. Maar als je je in de plaats stelt van de ouder snap je dus dat het kind met iets heel gevaarlijk bezig is. Die eerste momenten ervaar je binnen in jou die invloed van dat kind in jou. Daarom ook kan je wat onrustig worden en u laten irriteren door allerlei zaken buiten jou, zodat je een reden hebt om weg te gaan, om te ontsnappen uit de situatie. Je zou zelfs iets kunnen zoeken, zelf iets vinden dat je irriteert ook al is dat niet zo, om toch maar weg te kunnen. Niet dat je je echt ergert aan iets buiten jou. Je wil gewoon een reden vinden om een sigaret te gaan
roken. Omdat je het gewoon bent dat te doen. Die gewoonte, dat ritueel, zit zo diep in jou ingebakken, dat je je een beetje verdwaasd voelt zonder die momenten. Laat het je niet overheersen. Hou je rustig en hou in gedachten dat dat kind in jou weer eens met een heel gevaarlijk object aan de gang wil. Daarom ook moet je je niet kwaad maken op jezelf. Blijf rustig en ontspannen. Denk niet: Ik zal het volhouden. NEEN! Denk dat niet. Nu ben je een niet roker. Dat ben je eigenlijk al altijd geweest. Je had gewoon iets teveel en nu laat je dat liggen. Je geeft NIETS op. Door het overlezen en zoeken naar fouten in de tekst en aandacht te besteden aan de lay-out, heb ik meerdere malen de tekst gelezen en in me op kunnen nemen. Dat is natuurlijk een voordeel geweest om dit alles beter tot mij te laten doordringen. Maar toch was ik er nog niet. Ik ben die dag dus niet gestopt. De volgende morgen zat ik dus nog met de sigaret in de hand. Er ontbrak nog een laatste stukje van de puzzel. Ik bladerde die morgen door een tijdschrift en legde het daarna weg, met de achterzijde naar boven. Daar was een reclame te zien van het lingeriemerk Prima Donna, met de slogan: “Gun jezelf het allerbeste”. Ik legde de link met de film. (Ja, ik weet het, rare manier van zoiets in verband met elkaar te brengen. Maar zo zit ik in elkaar). Pri-MA DONNA en de MADONNA met het kind uit BRUGge. In de film vinden ze dus het monument der monumenten, het Lam Gods, het “Ghent Altarpiece” (Altaarstuk) zoals de Amerikanen het noemen. Maar ze moesten nog het Beeld van de Madonna met kind uit Brugge vinden. Moeder staat voor Leven dat Leven voortbrengt en Leven geeft. Dus gun ik mezelf het allerbeste: LEVEN!!! En dat leven dat ben jijzelf. Dat was het laatste stukje dat ik nodig had. Daarmee zou ik de BRUG maken. De brug oversteken naar de andere kant.
Gun jezelf het allerbeste:
LEVEN
BeLEEF jeZelf LEEF jeZelf DE ROKER IN MIJ IS DOOD
OOK JIJ KAN MAKKELIJK STOPPEN
EXTRA Hier een paar extra afbeeldingen die ik van internet bijeen haalde maar niet tussen de tekst terecht kwamen. Er waren er nog meer maar het zou te veel zijn, vandaar deze selectie.
