WINNAAR BIKKEL AWARD BESTE JUF VAN NEDERLAND KWESTIE: JE SUIS CHARLIE

jrg 19 #10 21 januari 2015

www.sensor-magazine.nl

HALVERWEGE sensor volgt eerstejaars

WINNAAR BIKKEL AWARD • BESTE JUF VAN NEDERLAND • KWESTIE: JE SUIS CHARLIE • NIEUWE AUTO HART • CMV IN HONIG COMPLEX • AKKU

ONDERTUSSEN

FOTO’S

MAGAZINE

OP WWW.SENSOR-MAGAZINE.NL

‘DE TREIN VERPEST JOUW CIJFERS!’ Hoe langer studenten moeten reizen, hoe slechter hun cijfers zijn. Dat blijkt uit onderzoek van de VU. Studenten die lang moeten reizen, studeren wel in de trein, maar benutten hun tijd op school daarna erg inefficiënt. En dat is erg ironisch volgens het onderzoek, want: ‘De overheid subsidieert reizen van studenten met de OVstudentenkaart.’ En dat gaat ten koste van de cijfers! Afschaffen dus maar, die kaart?

AGENDA

170

Voor dit bedrag in euro’s kunnen Britse studenten een cursus volgen waarin wordt geleerd hoe je de ultieme selfie kunt maken. Ja, de totale zelfverheerlijking heeft ook onze westerburen bereikt.

VOLG SENSOR OP

WWW.SENSOR-MAGAZINE.NL @SENSORMAGAZINE FACEBOOK.COM/ SENSORMAGAZINE

2

Zeg het met bloemen!

De Grote Sensor 2014 Quiz

Vroeger werden gouden koetsen afgebroken, beha’s verbrand en onderwijsministers bekogeld met taarten. Protesterende studenten zijn tegenwoordig wat geciviliseerder: zij (o.a. het LAKS en de LSVb) sturen namelijk gewoon een bloemetje. Verschillende politici in de Eerste Kamer ontvingen een ruikertje met het verzoek tegen het leenstelsel te stemmen. Dat leenstelsel, dat komt er wel…

Het was ons het jaartje wel, 2014. Eigenlijk gebeurde er te veel om op te noemen, maar toch hebben we geprobeerd om het jaar van Sensor en de HAN in één retestrakke quiz op te sommen. Vul ‘m dus nu in op de website (www.sensor-magazine.nl). Welke bekende Nederlandse soapster hielp ons bijvoorbeeld bij de zoektocht naar de Bikkel, wie vergeleek zichzelf met Hillary Clinton en wat veroorzaakte er veel paniek op de Arnhemse campus? Invullen dus en misschien ding je dan wel mee naar de ultieme prijs: een hand van de presentator!

Het citaat:

‘Zo bestel ik in restaurants ‘slaap’ in plaats van een broodje, ga ik niet met de trein naar Taipei, maar met de ‘aap’ en berijden mensen hier hun ‘moeder’ in plaats van hun paard.’ Onze buitenlandcolumnist Pim probeert in Sensor 9 Mandarijns te leren, maar dat blijkt in de praktijk nog niet zo makkelijk.

B

Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het magazine is gratis voor studenten en medewerkers. Het volgende nummer verschijnt op 4 februari 2015

14

REDACTIE-ADRES Nijmegen, Kapittelweg 33, Kamer A -1.01 (024) 353 03 90 Arnhem, Ruitenberglaan 29, Kamer 3.19 (026) 369 12 40 www.sensor-magazine.nl, [email protected] POSTADRES Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen REDACTIE Han Geurts, hoofdredacteur, (024) 353 03 88 Herman van Deutekom, plv. hoofdredacteur (026) 369 12 40 Renée Jenniskens, (024) 353 03 92 Olga Helmigh, (026) 369 12 16 Sander Arink (024) 353 03 89 Raïssa Soeter (024) 353 03 91 Laurence de la Porte (024) 353 03 89 Els Sanders, redactie-assistente (024) 353 03 90 MEDEWERKERS Marieke van der Horst Ruud Kroes Claudia Fitsch Mart Geurts Gino Luurssen Judith Mellendijk REDACTIERAAD B. Looten (voorzitter), ]P. Freriks, E. Cuppen, J. Veltman, M. van Koolwijk, N. Kuiper FOTOGRAFIE Ralph Schmitz, Coos Dam Maaike van Helmond, William Moore VORMGEVING EN PRODUCTIE Laura Foppen Ben Schot, Graphic Design bno ADVERTENTIES Bureau Nassau BV Achterom 100 C 1621 KW Hoorn [email protected], tel. 020-6230905 KOPIJ Kopij en reacties moeten voorzien zijn van naam en telefoonnummer. De redactie houdt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten.

16

De winnaar is bekend!

UITREIKING BIKKELAWARD

OUD-PABOSTUDENTE LERAAR VAN HET JAAR

‘IK BEN NIET DE BESTE JUF VAN NEDERLAND’

28 KWESTIE

JE SUIS CHARLIE

19 RUBRIEKEN Ontwikkeld

4

Olga Oordeelt

13

Test:

38

VERDER IN DIT NUMMER AKKU

10

Nieuwe auto HART

12

CMV in Honig

26

ONTWIKKELD De medewerker en de foto

WIE: LEONIE VEREST (64) FUNCTIE: SENIOR-SLB’ER EN DOCENT MAATSCHAPPELIJKE GEZONDHEIDSZORG EN JEUGDGEZONDHEIDSZORG WAAR: GELDROP, NOORD-BRABANT WANNEER: 1954

ALTIJD KOEKJES IN HUIS ‘Deze foto is gemaakt door een fotograaf in Geldrop, het dorp waar ik opgroeide. Ik zal een jaar of drie geweest zijn. Ik heb hele fijne herinneringen aan mijn jeugd, een zorgeloze tijd. Ik was de oudste van vijf, en een enthousiast en ondernemend kind. Mijn ouders hadden een bakkerszaak met wel vijftien personeelsleden, overgenomen van mijn opa. Ik vond het geweldig om mee te helpen, stond er op zaterdag om vijf uur ’s ochtends voor op. Zo werd het idee geopperd dat ik op een dag mijn moeder haar functie zou overnemen. Om te zorgen dat ik toch een goede basis zou hebben, ging ik van mijn twaalfde tot mijn zeventiende naar een kostschool. Ik zag het in het begin als straf, maar had er eigenlijk best een leuke tijd. Met de bakkerij liep het echter anders af. Mijn ouders verkochten de zaak toen het centrum gerenoveerd werd. Nieuwbouw zou hen teveel geld kosten. Toen ik tegen mijn vader zei, ‘Dus nu mag ik worden wat ik wil?’, raakte hem dat diep. Hij voelde zich schuldig, het was nooit zijn bedoeling geweest mij het gevoel te geven dat ik geen keuze had.

‘Mijn kinderdroom? In de bakkerswinkel werken.’ Na de Middelbare Meisjesschool (MMS) ging ik naar Nijmegen om Verpleegkunde te studeren. Hier koos ik voor omdat een vriendin er studeerde en ik dan op kamers mocht. Niet bepaald weloverwogen, en toch ben ik erg tevreden over het verloop van mijn carrière. Na de in serviceopleiding in het Radboud ziekenhuis heb ik nog vier jaar fulltime gestudeerd. Ik heb ook gewerkt als wijkverpleegkundige. Op mijn 28ste gaf ik op de voorloper van de HAN les aan managers en docenten, waarna ik solliciteerde bij de Opleiding Maatschappelijke Gezondheidszorg, die later opging in Verpleegkunde. En nu zijn we 37 jaar verder, en ga ik mijn laatste werkjaar in. Als ik hier stop, ga ik het rustiger aan doen. Ik wil het huis opruimen, sporten en vrijwilligerswerk oppakken. Spontaan een activiteit plannen lijkt me heerlijk.’ RS

4

VERBOUWING Ik heb het geprobeerd. Ben bij IKEA binnengelopen: geen schijn van kans. ‘Krijgen we nooit voor elkaar, mevrouw’. Dan maar naar Piet Hoefsloot voor het betere werk. Eveneens kansloos (‘Mevrouw, u vraagt het onmogelijke. We doen graag ons best voor klanten, maar dit...’). Jan des Bouvrie: evenmin (‘Ga weg met dit soort impertinente vragen’). Dan maar naar het nog hogere segment, de exclusieve wereld van de designers en would-be interieurspecialisten. Zeg maar de Vuittons van de huiskamer. Nul op het rekest. Sleepten er de mooiste design meubels bij, de meest exclusieve gordijnstoffen, waanzinnige handgeknoopte tapijten uit Iran en tropisch coromandel hardhout in visgraatmotief op de vloer. Lukte niet. Terwijl mijn vraag toch simpel is: richt een bestaande ruimte in voor het incidentele bezoek

Kalasjnikovs Censuur. Of op zijn minst de dreiging van censuur. Alle kranten en tijdschriften krijgen er mee te maken. Meestal uit de hoek van hoofdredacties, adverteerders, uitgevers of bazen. Gelukkig zelden via kalasjnikovs. Maar ik vrees dat de afschuwelijke gebeurtenissen in Parijs de grens voor zelfcensuur een stukje opschuiven. In principe is er niks mis met zelfcensuur; sommige zaken kun of moet je in sommige gevallen niet opschrijven. Maar als je ze achterhoudt vanwege dreiging van buiten, wordt de zaak kwalijker. Bij het maken van dit nummer hebben we gelukkig geen zelfcensuur toegepast: we schrijven openlijk over hoe het onze vijf eerstejaars vergaat, over de uitreiking van de Bikkel Award en over de juf van het jaar. Maar daar zullen fundamentalistische terroristen ook wel niet over vallen. Han Geurts hoofdredacteur

van een CvB-lid aan Nijmegen - hun vaste woon- en verblijfplaats is natuurlijk Arnhem om de scheefgetrokken bezetting (Nijmegen is twee keer zo groot) enigszins te compenseren. En richt die ruimte nou eens in voor een slordige 75 mille. Ja het staat er echt: € 75.000,- , zegge vijfenzeventigduizend euro. Want dat is het bedrag dat uitgetrokken is om een lokaal in het spiksplinternieuwe I/O-gebouw geschikt te maken voor een incidentele CvB-bezetting. Ik snap dat er iets opgeknapt moet worden aan een ruimte die al een half jaar oud is. Ik begrijp ook dat er een zacht tapijtje moet komen, een tussenwandje misschien, gecoat glas naar buiten en een leuk bureautje. Maar 75 mille? Wat kostte die ontslagen conciërge ook al weer op jaarbasis?

-x- HannaH SENSOR 10, JAARGANG 19 5

NIEUWS

‘EVEN EEN APPELTJE PRINTEN’ Nog even en we 3D-printen ons avondeten, onze schoenen, onze bekers en onze ideale partner. Goed, dat laatste is misschien een beetje overdreven, maar dat 3D-printen de toekomst heeft, is welhaast een gegeven. In de Faculteit Techniek werd de FabClass ‘Digitale fabricage’ gegeven: lezingen over 3D-printen en presentaties van studenten die stage hebben gelopen bij bedrijven als MediaMarkt, Paper Foam en de Bibliotheek. ‘De wereld verandert’, aldus Jannes Slomp, lector World Class Performance. ‘Verandert u mee?’ Het lijkt onvermijdelijk. OH

OOK IN NIJMEGEN IS IEDEREEN CHARLIE Na de aanslagen in Parijs, waarbij in totaal zeventien mensen werden vermoord, waaronder twaalf bij het satirische blad Charlie Hebdo en vier in een supermarkt, kwam heel Europa op de been met protestbijeenkomsten. Ook in Nijmegen en Arnhem. In Nijmegen vond die plaats op Plein ’44. Na speeches van de burgemeester en de hoofdredacteur van de Gelderlander sprak ook Said Bouharrou, vertegenwoordiger van Nijmeegse moslims. Dapper en indrukwekkend betoogde hij dat deze aanslag door een stel idioten niemand kan weerhouden van de vrijheid van meningsuiting. Daarna hield iedereen tijdens een minuut stilte een potlood of een kleurplaat in de lucht. RJ foto: Frank Uiterwaal.

6

Studystore verdwijnt Het shopgedrag van studenten is de afgelopen jaren sterk veranderd. ‘Studenten maken steeds minder gebruik van onze verkooppunten op de onderwijslocaties. In dit licht hebben we de keuze gemaakt om afscheid te nemen van een aantal van onze campuswinkels en onze online positie verder uit te bouwen’, aldus store manager Freek de Bree. Voor de Studystore’s op de HAN in Arnhem en Nijmegen betekent dit dat ze gaan verdwijnen. Per april zullen de studieboekenwinkels niet langer te vinden zijn op de hogeschool. Studystore zet haar activiteiten online voort. Een ingrijpend besluit: landelijk sluiten 21 winkels en raken 72 mensen boventallig. De Bree: ‘Te zijner tijd zal Studystore met een goed online alternatief komen, tot 1 april zijn we gewoon open.’ HG

op zoek naar sociale inclusie voor mensen met een beperking ‘Mijn indruk is dat sociale wijkteams vooral kijken naar wat iemand nog kan. Met deze benadering kun je dieper en breder kijken naar wat iemand nodig heeft om een menswaardig leven te leiden’, aldus associate lector Erik Jansen, werkzaam bij het lectoraat Lokale dienstverlening vanuit klantperspectief. Jansen en Annica van Brummel van welzijnsorganisatie Tandem onderzochten welke mechanismen een rol spelen in de sociale inclusie van mensen met een verstandelijke en psychische beperking. De presentatie van dit

onderzoek – in het Bisschop Hamerhuis aan de Nijmeegse campus staat in het teken van een paper die beide onderzoekers samen geschreven hebben. Paper en onderzoek maken deel uit van het promotieonderzoek van Van Brummel. De hoorcollegezaal in het Hamerhuis blijkt goed gevuld met aandachtig luisterende onderzoekers, studenten en vooral docenten. Meer weten? [email protected] RK

Erben Wennemars bij nieuwjaarsbijeenkomst FEM Tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst van de faculteit Economie & Management heeft voormalig topschaatser Erben Wennemars het aanwezige publiek vermaakt met verhalen over zijn 15 jaar durende schaatscarrière. ‘Ik weet niet of iemand hier ooit geschaatst heeft, maar je gaat 100 meter rechtdoor, linksaf, weer 100 meter rechtdoor en dan weer links. Dat is alles wat ik toen deed!’ De enthousiaste sportman legde de link tussen zijn schaatscarrière en de loopbaan die onze studenten

volgen. Daarnaast haalde hij onderwerpen uit de welkomstspeech van directeur Theo Joosten aan. Theo en Erben spraken over groeien door jezelf en de hogeschool te blijven verbeteren en door niet stil te staan wanneer je een succes behaald hebt. Door hier altijd bewust mee bezig te zijn, blijf je jezelf goed positioneren, ook voor de toekomst. HvD/HAN

SENSOR 10, JAARGANG 19 7

Deze cartoon verschijnt in een groot aantal magazines aangesloten bij de KRING van hogeschool- en universiteitsbladen.

8

MEEST INSPIRERENDE STUDENTEN VAN NIJMEGEN Tom Hoven, HAN-student Biochemie en tevens voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond, is in de top drie geëindigd van de ‘Meest Inspirerende Student van Nijmegen 2014’. De titel ging naar RU-masterstudente Nina den Elzen en de derde in het trio is Cultuur op de Campus-voorzitter Linda van der Pol. De verkiezing was georganiseerd door het Nijmeegse studentenplatform Nultweevier.nl. Met de lijst van meest inspirerende Nijmeegse studenten wil Nultweevier.nl haar waardering uitspreken over studenten die zich naast hun studie op een positieve manier inzetten voor de studentengemeenschap en daarmee een voorbeeldfunctie dragen, juist in een tijd waarin het studentenleven door verschillende overheidsmaatregelen steeds meer wordt ingeperkt. HG

rond de tafel voor een nieuw instellingsplan Hoe zal ons onderwijs eruit zien in 2030? Is alles dan digitaal en computergestuurd? Zijn er demografische gezien nog wel genoeg studenten om zo’n brede hogeschool in stand te houden? Hoe ziet de arbeidsmarkt er dan uit? Het huidige instellingsplan van de HAN is nog lang niet belegen en tóch wordt er al volop nagedacht over de richting die de HAN moet inslaan de komende jaren. Dat doet het CvB niet alleen, maar met de werkvloer. Iedere medewerker wordt uitgenodigd om deel te nemen aan een of meer rondetafelbijeenkomsten. Bij de tweede meeting, vorige week, is toekomstvisie het onderwerp. Na een powerpointpresentatie met een schets van de toekomst wordt in kleine groepjes gebrainstormd over de belangrijkste punten van het hbo in de komende decennia. Veel deelnemers denken dat het onderwijs in het Engels gegeven zal worden, dat er flinke slagen gemaakt zullen moeten worden in digitalisering en dat het onderwijs veel flexibeler zal zijn dan nu. Maar het belangrijkste van het hbo blijven socialisatie, reflectie, heuristiek (de kunst van het vinden) en vorming. Of zoals iemand zegt: ’Het hbo zal blijven gaan over het werken met mensen, over discussiëren, motivatie en diepgang. ‘ RJ Op 24 februari en 17 maart zijn er nog twee bijeenkomsten. Zie HAN-insite.

MeeR De komende nummers stellen leden van de Medezeggenschapsraad zich voor. Waarom zit hij/ zij in de raad? Wat zijn de belangrijkste punten?

Naam: Wilma Christiaens Kiesgroep: Educatie Werkplek: Pabo ‘Na de eerste maanden actief te zijn geweest in de centrale MR voor de faculteit Educatie ben ik me terdege bewust geworden van mijn taak. Ik ben al aardig vertrouwd geraakt met de werkwijze en de positie van de medezeggenschap binnen de organisatiecultuur van de HAN. De onderwerpen waarvoor ik me sterk maak in de commissie Personeelsaangelegenheden en Arbeidsomstandigheden en in de MR betreffen het verborgen lijden binnen onze organisatie. Het grote speerpunt is de hoge werkdruk. Bij een professionele kwaliteitscultuur spelen eigenaarschap en het vergroten van de professionele ruimte van medewerkers een essentiële rol. Het is belangrijk om een helder beeld te krijgen van hoe taaktoedeling en normering in de praktijk vorm krijgt. Hierin wordt gekeken naar een evenwichtige verdeling van en zoveel mogelijk rekening gehouden met de wensen en capaciteiten van de medewerkers. Wat mag je redelijkerwijs verwachten van een medewerker? De docentinzet moet tijdig en transparant inzichtelijk worden gemaakt. Concrete maatregelen om bijvoorbeeld werkdruk te verkleinen zijn onder meer aspecten die te maken hebben met piekbelasting, tentamenperioden, roosters en de grote bureaucratische last. Ik hecht aan balans tussen mensgericht en bedrijfsmatig. Mijn verlangen en droom is de werkvreugde te vergroten binnen de organisatie door het verborgen lijden onder ogen te durven zien. Medewerkers mogen mij altijd benaderen. [email protected]

SENSOR 10, JAARGANG 19 9

STUDENTENVAKBOND AKKU

ZEKER OOK VOOR HANSTUDENTEN Al sinds jaar en dag behartigt AKKU de belangen van de Nijmeegse studenten. Dus ook voor die van de HAN. Voorzitter Floor Albers van der Linden vertelt hoe en wat. TEKST: RENÉE JENNISKENS // FOTO: WILLIAM MOORE

AKKU is de Nijmeegse vakbond voor studenten van de Radboud Universiteit en de HAN. AKKU is er vooral voor belangenbehartiging op alle gebieden waar studenten mee te maken hebben, maar vooral voor huisvesting, openbaar vervoer, medezeggenschap en bij politieke kwesties. Je hoeft geen lid te zijn om van AKKU gebruik te maken. Niet dat het een rib uit je lijf kost: een lidmaatschap kost maar tien euro per jaar. Sensor drinkt een kopje koffie met Floor Albers van der Linden, voorzitter van AKKU. Zij studeert Onderwijskunde op de universiteit. Zij vindt vooral de activiteiten van het trainingsbureau een prima manier om met AKKU kennis te maken. ‘Daar worden cursussen en workshops gehouden op het gebied van presenteren, solliciteren, effectief leren en vergaderen. Alles om studenten meer zelfvertrouwen te geven. En voor trainers is het ook heel leerzaam. Dat is zo mooi van AKKU.’ Alle activiteiten zijn gratis toegankelijk. Een keer per week is er een open training, daar kun je zo binnenlopen. Maatwerk gebeurt ook. Zo heeft de Nijmeegse studentensportstichting nu een training penningmeesterschap. AKKU organiseert ook regelmatig een Groei!–weekend, voor persoonlijke groei en effectiviteit. AKKU bestaat al sinds de jaren tachtig en kwam voort uit studentenprotesten. Heeft het nu nog steeds dat linkse imago? Floor: ‘We zijn niet per se links, maar komen wel op voor studenten. Dan begeef je je al gauw op de linkerkant. En we zijn tegen het leenstelsel en gaan soms demonstreren. We werken ook samen met Rood (SP-jongeren) of Dwars (GroenLinks-jongeren). We zijn altijd met de politiek in gesprek, laatst ook met D66 over huisvesting en OV.’ Wat dat leenstelsel betreft: ‘Dat is nog niet gedaan’, zegt Floor. ‘Het moet nog door de Eerste Kamer en het zou zomaar kunnen dat het afgefloten wordt. We lobbyen nu bij senatoren in de Eerste Kamer, zoals Thom de Graaf, die ook voorzitter is van de Vereniging Hogescholen.’ En weg is ze, want haar volgende kopje koffie is met senator Esther Miriam Sent, die ook professor is aan de Radboud Universiteit.

10

RECHT AKKU heeft al jaren een eigen Rechtswinkel voor studenten en komt binnenkort zelfs met een inloop-uur op de HAN. Daarbij worden studenten HBO-Rechten betrokken. Zaken als een Bindend Negatief Studieadvies, huisvesting, het oprichten van een studievereniging of stichting, auteursrecht: binnenkort krijg je op de HAN ondersteuning. WONEN AKKU stond aan de wieg van de Huurteams Nijmegen, een club die huurders die teveel betalen voor hun woonruimte, juridische bijstand verleent. Huurteams is nu een zelfstandige stichting, maar het hele bestuur bestaat – toevallig – uit AKKU-studenten. Tegenwoordig is bemiddeling een punt van pijn. Min of meer louche bemiddelingskantoren als Domica hanteren voor zelfstandige woonruimte exorbitante bemiddelingsprijzen van minimaal een maand huur. Dat mag volgens AKKU helemaal niet. AKKU voert nu rechtszaken tegen die bemiddelingskantoren, momenteel lopen er vijftien. OPENBAAR VERVOER Een AKKU-lid participeert in het ROCOV Gelderland, dat de belangen van de bus- en treinreizigers in Gelderland behartigt bij de regionale vervoerders. In het verleden ging het daar over zaken als het nachtnet, nu is de Nijmeegse campuslijn een heikel punt. Je zou denken dat de Heyendaalshuttle, die studenten vervoert als haringen in een ton, lucratief moet zijn. Breng (Hermes) vindt echter dat OC & W te weinig betaalt voor de studenten. AKKU betwijfelt dit. Dreigde de lijn eerst zelfs helemaal te verdwijnen, nu besloot de vervoerder dat studenten op deze lijn meer moeten gaan betalen, wat vooral voor studenten met een weekend-ov pijn zal doen. AKKU gaat dit niet pikken. HAN AKKU werd opgericht als het Aktie Komité Kritische Universiteit. Dat was toen de Radboud Universiteit nog KU (Katholieke Universiteit) heette. Toen was er ook nog geen nieuwe spelling en de HAN bestond al helemaal niet. Was AKKU in het begin gericht op de uni, nu is de studentenvakbond er ook voor studenten van de HAN. Daar zijn momenteel een stuk of dertig studenten lid. Ook komend voorjaar, bij de MR-verkiezingen voor studenten, is er weer een LijstAKKU. Wat ook leuk is: behalve studenten van HBO-Rechten die werken bij de Rechtswinkel van AKKU, zijn er ook studenten van Opleidingskunde die trainingen geven bij het trainingsbureau. VINGER IN DE BIOLOGISCHE PAP AKKU is aangesloten bij de LSVb, de landelijke studentenvakbond. Toevallig is HAN-student Tom Hoven momenteel voorzitter van de LSVb. Hij was eerder al voorzitter van AKKU. De LSVb is regelmatig gesprekspartner van de minister. Twee AKKU-studenten zitten in de landelijke beleidsraad van de LSVb. Daar wordt wel geroepen: ‘Als we maar geen groentepakketten moeten gaan verkopen’. Want dat kan ook bij AKKKU: je kunt je opgeven om wekelijks een biologische pakket op te halen. www.studentenvakbondakku.nl/ www.groeiweekend.nl

SENSOR 10, JAARGANG 19 11

NIEUWE RALLYWAGEN VOOR HET HART

En we noemen hem...Adam Het HAN Automotive Rally Team (voorheen HTS Autotechniek Rally Team) kan weer aan de bak: de Peugeot 206 kitcar wordt, na vijf jaar trouwe dienst, vervangen door een (bijna) gloednieuwe Opel Adam. Voor de liefhebbers: het gaat om een 1.6 liter 16-klepper uit 2013. De auto is gekocht met sponsorgeld dat de afgelopen jaren is opgespaard. De fabrieksbolide werd vorige week gepresenteerd in de hal van Automotive. Nadat in de zomer van 2013 de servicebus geheel is uitgebrand, eindelijk weer eens goed nieuws voor de teamleden. Niet in de laatste plaats voor Tim Brinksma. De voormalige pr-man van het HART, die tijdens de festiviteiten de geschiedenis van het HART via een diapresentatie doorloopt, neemt in het nieuwe seizoen de chauffeursstoel over van Jeroen de Vos, die zelf een stoeltje opschuift en navigator wordt.

12

Na vijf jaar was de Peugeot al ver doorontwikkeld en werd de wagen alleen nog onderhouden en schoongemaakt voor en na een rally, legt Tim uit. ‘Met deze nieuwe auto zijn wij weer in staat om een aantal jaren vooruit te kunnen en kunnen we doen waar we écht goed in zijn; innoveren’, zegt hij. ‘We gaan de auto op allerlei gebieden verbeteren. Je moet dan denken aan het optimaliseren van de motor, gewichtsbesparing en een betere wielophanging. De auto is betrouwbaar en de onderdelen zijn niet te duur. Kortom: een prima auto voor het team.’ Overigens is de Peugeot kitcar nog te koop. Interesse? Mail rpraag@ htsrallyteam.nl

O

lga

ORDEELT Sensor-redacteur Olga Helmigh zet het mes erin

MISSIE AARDE MUZIEK TV BOEKEN ETEN APP Aangekondigd als de ‘allereerste Nederlandse sciencefictionkomedie’, belooft Missie Aarde een mix van humor á la The Office (aldus bedenker en regisseur Tim Kamps) en een setting á la Star Trek te worden. Trekkies krijgen het spontaan heet: kunnen ze dan eindelijk op z’n Hollands aan hun trekken komen? Het plot is niet moeilijk: de aarde is anno 2063 volledig overspoeld door water. Alleen Nederland had de kennis en kunde om het hoofd boven water te houden. We zien vanuit de ruimte de wereldbol met alleen maar allejezus veel woeste zee erop…. En Nederland als enig, eenzaam eiland. Een geselecteerde crew is de ruimte ingestuurd met maar één missie: vind een plek waar we naartoe kunnen verhuizen. Alleen blijkt het aan boord niet alleen maar glanzende professionaliteit en doelgericht, vakkundig handelen… Kleine ergernisjes, mislukte avances, metaforen als bolletjes touw om het heelal en haar planetenstelsel te symboliseren, knullige misverstandjes en therapiesessies spelen veel prominentere rollen dan het lokaliseren van een brok steen waar genoeg zuurstof omheen hangt om ons te vestigen. Alex Klaassen, cabaretier en acteur (o.a. Gooische Vrouwen), speelt op heerlijk subtiel scherpe wijze psycholoog Axel aan boord. Hij praat iedereen een

complex aan, zodat hij tenminste iets te doen heeft. ‘Ik zeg: stop alles wat je dwarszit maar in een doosje. En geef dat doosje maar aan Axel. Maar waar niemand bij stilstaat is: bij wie komen die doosjes allemaal in de rugzak…? Precies. Daarom parkeer ik die rugzak búiten mezelf…’ Axel knikt er veelzeggend bij alsof hij iets ongelooflijk diepzinnigs zegt. Kapitein Bram, gespeeld door Wart, de tweelingbroer van Tim Kamps, is droog, onhandig en dorky. Hij wordt telkens buitengesloten als de serieuze, onbenaderbare Brechtje (Kim van Kooten) iets ontdekt: een potentieel leefbare planeet of een meteoriet waarmee gebotst kan worden. Verder zijn er nog een dikke geoloog, een creepy elektrotechnicus en een gladde communicatie-expert op het schip. Klinkt grappig, nietwaar? Helaas is de uitwerking grotendeels geflopt. Of moet het nog op gang komen. Met het laten vallen van stiltes -voor een punch line of veelzeggende blik in de camera- moet een soort expres awkward sfeertje gecreëerd worden dat zorgt voor hilariteit. Veel scènes slaan daardoor juist dood, zélfs als de grap op zichzelf staand grappig is. In series als The Office is dat ‘typisch Britse humor’ en werkt dat goed. Tijdens de vertaalslag slaat die kenmerkende scherpte hier eerder om in flauwheid. Jammer.

SENSOR 10, JAARGANG 19 13

BIKKEL AWARD 2014-2015

Tara is de echte Bikkel, een van de vele

Tara Hermsen is door de jury van de Bikkel Award uitgeroepen tot de echte HAN-bikkel van dit studiejaar. Tot op het allerlaatste moment heeft de jury zitten plussen en minnen tussen de vijf kandidaten. Waarmee maar weer eens gezegd is: het zijn écht allemaal bikkels. TEKST: RENÉE JENNISKENS // FOTO’S: WILLIAM MOORE In het vorige nummer van Sensor werden vijf HAN-studenten genomineerd om de titel HAN-bikkel van het jaar te mogen dragen. Een jury koos aan de hand van die verhalen één bikkel uit. Die ging vorige week met een super-prijs naar huis: een door VakantieXperts in Nijmegen gesponsorde reischeque. Bikkel Tara heeft hem uiteindelijk gewonnen.

Bloed

Lodewijk Brakels was al eerder HAN-bikkel van het jaar. Hij zat dit jaar in de jury en was met hart en ziel betrokken bij deze uitreiking. Hij vertelt wat het met hem toen gedaan heeft: ‘Ik dacht soms wel eens wat doe ik hier op deze opleiding. Nu heb ik hier zelfs een baantje.’ In een interview met de ceremoniemeester vertelt hij dat hij vorig jaar de prijs kreeg omdat hij ondanks zijn vele problemen toch nog andere mensen hielp die het moeilijk hadden. ‘Wat er door mee heenging toen ik de winnaar bleek? In ieder geval bloed. Het was erg leuk. Als reis koos ik een cruise samen met een vriendin. Dan gaat je hotel altijd met je mee.’

Allemaal winnaars

CvB-lid Frank Stöteler reikt de prijs uit. Hij heeft met diepe bewondering de verhalen in Sensor gelezen. ‘Bikkels zijn mensen die doorgaan tot ze erbij neervallen. Ik was er stil van’, concludeert hij. ‘Jullie gaan het allemaal maken, wat er ook gebeurt. Ik hoop op een glorieuze toekomst; jullie zijn allemaal winnaars.’ Jurylid Jan Stapel was tot voor kort decaan op de HAN. Hij weet als geen ander van de problemen van bikkels. Ook hij spreekt zijn bewondering uit voor deze studenten: ‘Zonder dat ze zielig zijn of slachtoffer. Bij de HAN studeren heel veel bikkels. Deze vijf staan voor hen allemaal.’

14

Plusfactor

Tara is letterlijk sprakeloos als ze hoort dat zij de prijs heeft gewonnen. Haar oud-slb’er Janita Moes heeft haar genomineerd en grijpt de kans om nog even het podium op te springen. Zij is trots dat Tara de prijs heeft gekregen. Meer dan verdiend, vindt ze : ‘Ik ben geroerd. Ik ben dankbaar dat je voor heel veel mensen, en ook voor mij, een inspiratie bent. Juist omdat ik dagelijks zie wat voor strijd je moet leveren.’ Later voegt ze nog toe: ‘In ons vak van opleidingskundige wil je dat mensen geholpen worden in hun leerproces. Met een plusfactor, als je door de wol geverfd bent, dan weet je uit eigen ervaring hoe dat moet. Tara wordt, met al haar hobbels, een ontzettend goede beroepsbeoefenaar. We kunnen ons geen betere wensen.’ Tara’s vriend Robin ziet eruit alsof hij zélf de prijs heeft gewonnen. En heus niet omdat hij straks mee mag op reis: ‘Zij is gewoon een ontzettende doorzetter. Ze laat zich niet aan de kant zetten.’ Tara gaat van de prijs genieten. ‘Even weg van alles. Waarheen, dat maakt me eigenlijk niets uit.’ Natuurlijk is het voor de andere vier jammer dat niet zij met die vette cheque naar huis gaan. Toch zijn ze heel blij dat ze dit mogen hebben meemaken. ‘Ik heb nog nooit zoveel aandacht gehad’, zegt er een. En was dat niet precies het hele doel van deze uitreiking? De organisatie van de Bikkel Award was in handen van een groepje van de minor Evenementmanagement. Dachten ze dat deze middag er vooral een was van in de weer zijn met prijzen, foto’s, cheques en geluidsinstallaties, naderhand zijn ze toch vooral ook geroerd. Of zoals Zassi, een van de organisatoren zegt: ‘Het heeft veel meer indruk op me gemaakt dan ik dacht. Het was echt een mooie, intieme prijsuitreiking. Als je zo al die bikkels bij elkaar ziet, dat doet je echt wat.’

15

OUD-PABOSTUDENTE FEMKE COOLS LERAAR VAN HET JAAR 2014

‘IK BEN NIET DE BESTE JUF VAN NEDERLAND’ Zo’n 10 jaar geleden studeerde Femke Cools af als deeltijdstudente aan de Pabo Nijmegen. In 2014 is ze verkozen tot leraar van het jaar in het basisonderwijs, is ze ambassadeur van het onderwijs en adviseert ze als lid van de Lerarenkamer minister en Tweede Kamer. Sensor sprak Femke over leraarschap, onderwijs aan de HAN en de plicht om een gelukkige leider te worden. TEKST: RUUD KROES // FOTO: FRED ERNST

Hoe kom je eigenlijk in het onderwijs terecht? ‘Ik heb eerst aan de universiteit Engels en Kunstwetenschappen gestudeerd. Daarna heb ik een tijd lang als vrijwilliger kunsteducatie gewerkt bij Museum Het Valkhof. Daar werkte ik al met kinderen en vond het leuk. Wat ook meespeelt is dat ik uit een echte onderwijsfamilie kom. Op advies van mijn moeder ben ik op de Pabo gaan kijken. Eigenlijk meer om haar een plezier te doen, maar het bleek echt wat voor me te zijn. Via het verkorte deeltijdtraject ben ik toen in anderhalf jaar afgestudeerd.’

Hoe word je de beste juf van Nederland?

‘In het onderwijs wordt vaak gezegd dat iets niet mag van de inspectie, maar je mag best nee zeggen als je vindt dat dingen niet kloppen. Dat is wat staatssecretaris Sander Dekker ook tegen me zei. Als je het maar vanuit een onderbouwde onderwijsvisie doet. We zijn in het onderwijs niet gewend om nee te zeggen. Misschien moeten we dat wat vaker doen.’

‘JE WERKGELUK HANGT SAMEN MET IN HOEVERRE JE BLIJFT LEREN EN JA, DAT KOST EXTRA TIJD’

‘Dat ben ik niet. Ik ben gekozen tot leraar van het jaar voor het basisonderwijs. Ik ben dus een goede leraar en meer niet. Het leuke van mijn nominatie is dat ik ben voorgedragen door de ouders. In de pitch die ik moest houden nadat ik genomineerd was, spitste ik me toe op de leraar als gelukkige leider. Mijn stelling is dat het als leraar je plicht is om een gelukkige leider te zijn. Heel kort gezegd komt het erop neer dat je moet gaan voor passie en professionaliteit. Je werkgeluk hangt samen met in hoeverre je blijft leren en ja, dat kost extra tijd, maar daar krijg je ook veel voor terug.’

16

Maar veel docenten zijn of voelen zich helemaal geen gelukkige leiders…

onderwijs de moeite waard?

In hoeverre is werk en privé bij jou in balans? ‘Op dit moment niet. Ik heb jonge kinderen die nog niet doorslapen en dat betekent dat ik om negen uur ’s avonds in bed lig. Ik betaal dus ook een prijs voor mijn passie.’

Wat maakt voor jou het

‘Mijn mooiste onderwijsmomenten beleef ik als ik verschillende dingen kan integreren. Zo heb ik de app ‘Explain Everything’ gebruikt om samen met kinderen een ingesproken kunstboek te maken over het leven van Nelson Mandela. Kinderen maakten ieder een schilderij van een deel van het levensverhaal van Mandela. De voice-over wordt door ieder

kind in het Engels ingesproken. Omdat ik niet ieder kind kon begeleiden heb ik de kinderen die het best in Engels waren als coach ingezet. Ik leerde de coaches hoe ze de andere kinderen konden helpen bij een goede uitspraak.’

Wat zijn de kenmerken van een goede leraar? ‘Kijk waar je goed in bent en gebruik dat in je les. Verder vind ik dat je altijd in gesprek moet gaan met kinderen. En dan bedoel ik ook écht in gesprek, geen schijndemocratie. Ik stel me kwetsbaar op en vraag continu feedback. Kijk zoveel mogelijk door de ogen van het kind. Blijf ook experimenteren. Bij het Mandela-project wist ik van tevoren ook niet of het ging werken. Allerlei dingen waren nieuw voor me. In die zin was het voor mij ook logisch om ICT-coördinator te worden op school.’

Werk je over tien jaar nog in het onderwijs? ‘Dat weet ik niet. Niet iedereen in het onderwijs heeft dezelfde ambitie als ik. Dat hoeft ook niet, maar ik heb wel de behoefte om uitgedaagd te worden. Ik werk nu al deels voor

inspiratiebureau AVE.IK en via het ambassadeurschap dat vastzit aan de verkiezing tot leraar van het jaar kan ik een hoop van mijn ideeën kwijt. In die zin hoeft het voorlopig niet. Ik voel wel heel erg de behoefte om mijn vleugels uit te spreiden. Kortom, ik weet het echt nog niet.’

Hoe vond je het onderwijs aan de HAN? Heb je nog tips? ‘Ik moet meteen denken aan een boek dat dit jaar verscheen over een journalist die een tijd lang op een basisschool gaat werken. Het heet: Meester Mark draait door. Hij beschrijft dat hij een vis moest kleien, dat helemaal niet kon maar toch heel erg geprezen werd omdat hij er goed op reflecteerde. Misschien dat op de Pabo het ‘zelf ervaren’ wat al te centraal staat en het goed is om ook aandacht te hebben voor alle zaken eromheen. Hoe organiseer je een creatieve activiteit met 34 kinderen in je klas? Dat is ook iets wat je moet leren. Kortom: de Pabo moet nog dichter op de praktijk zitten en kijken wat beginnende docenten nodig hebben. Blijf vooral in gesprek met oudstudenten en organiseer een starterscafé.’

SENSOR 10, JAARGANG 19 17

Welke

HAN STUDENT COMPANY wil

GRATIS

ZIJN PRODUCT OF DIENST AANBIEDEN OP DEZE PAGINA? De redactie van SENSOR wil tot het eind van dit studiejaar Student Companies de gelegenheid geven om op een hele pagina gratis te adverteren! Lever een passende advertentie aan in pdf (190b x 150h mm). Bij meerdere aanbiedingen selecteert de redactie. Informatie: [email protected] / 024-3530390.

18

SENSOR VOLGT EERSTEJAARS

Het is de tijd van feestjes afstruinen en naar huis fietsen als de vogels fluiten. Van de eerste keer op jezelf wonen en de teugels lekker laten vieren. Van vijf keer per week pizza eten tot je beseft dat je nu écht moet leren koken. Sensor volgt deze vier studenten in hun eerste schooljaar, en vraagt ze voor de tweede keer het hemd van het lijf (de eerste aflevering stond in Sensor 3, september 2014): hebben ze de juiste opleiding gekozen? Valt het mee of tegen? En hoe combineren ze studie met bijbaan, hobby’s en een sociaal leven? TEKST: REDACTIE // FOTO’S: COOS DAM

19

STUDIE ‘Ik ben nog steeds blij met mijn switch van Logistics Management naar Communications, aan het begin van het studiejaar. Met name vanwege het vak Brain and Behaviour. Ik vind de psychologische aspecten bij adverteren en reclame heel interessant. Het is natuurlijk heel manipulatief. Maar waarom werken bepaalde reclames wel en andere niet? We leren hoe het brein in dit opzicht werkt. Een voorbeeld? Een bedrijf dat je herkent aan een bepaald geluid. Denk maar aan het bekende Pavlov-effect. Ook pittig was een businessplanproject dat we in een groep moesten maken. Er werd van onze groep niet veel verwacht, maar we haalden hoge cijfers.’ VRIJE TIJD ‘Zoals iedereen inmiddels wel weet, ben je met een hboopleiding veel tijd kwijt aan je studie. Dat hoort erbij. Het gaat ten koste van je vrije tijd. Hierdoor ga ik minder vaak uit. Het zou eigenlijk nog minder moeten, maar ja.’

‘IK SPAAR LIEVER OM STAGE TE KUNNEN LOPEN BIJ EEN BEDRIJF IN NEW YORK.’ WERK ’Ik werk nog steeds bij de supermarkt. Omdat ik te duur word, word ik steeds minder ingeroosterd, maar daar heb ik iets op gevonden: via de Facebookpagina van de super kan ik wekelijks zien voor wie ik kan invallen. Zo kom ik alsnog aan mijn uren. En het voordeel is: als ik te druk ben met school, dan reageer ik niet. Hoef ik ook niet te werken.’ RELATIE / WONEN ‘Ik heb nog steeds een relatie. Mijn vriend en ik zijn bijna een jaar bij elkaar. Ook woon ik nog steeds in Wageningen bij mijn vader. Ben wat meer aan het rondkijken, maar heb het liefst alles voor mezelf en een appartement kan ik niet betalen. Daar komt bij dat ik het geld dat ik met mijn werk verdien, liever spaar om stage te kunnen lopen als pr-medewerker bij een bedrijf in New York.’

20

MAAIKE VAN KAMMEN COMMUNICATIONS

BEREND KAMERLING VERPLEEGKUNDE

ORIËNTEREN ‘De verhoudingen in de klas zijn inmiddels anders. Ik zat eerst samen met één andere jongen tussen de meiden, nu zijn er twee jongens bijgekomen omdat er een klas is opgesplitst. We trekken veel met z’n vieren op, zitten onder meer met elkaar in een projectgroep. Vorige keer vertelde ik dat ik het vierde blok in een ziekenhuis wil stagelopen, maar inmiddels ben ik daarvan teruggekomen. We hadden een oriëntatiemiddag in een dagopvang voor verstandelijke gehandicapten en dat vond ik ontzettend leuk en interessant. Toch blijf ik de sportrevalidatiekant ook boeiend vinden. Kortom: ik weet het nog steeds niet helemaal, maar leer veel en heb het naar mijn zin.’ FAVO VAKKEN ‘De praktijk vind ik het leukst: de oriëntaties en de casussen die we behandelen. Zo hebben we laatst injectiespuiten geoefend, met zoutoplossingen. Dat ging me prima af, net als zwachtelen. Het vak ‘Communicatieve vaardigheden’ vind ik ook erg leerzaam: gesprekken oefenen tussen patiënt en verpleegkundige. Minder plezierig is de vele literatuur die we moeten lezen. Vakken als recht en ethiek zijn ook niet favoriet.’

‘VOLGEND STUDIEJAAR GA IK OP KAMERS. LIJKT ME EEN TOFFE ERVARING.’ INTERRAILEN ‘Ik woon nog steeds thuis, hoewel ik een paar keer naar kijkavonden voor een kamer ben geweest. Ben niet hard op zoek, want het geld dat ik bij de Jumbo verdien, spaar ik nu voor mijn interrailvakantie. Het staat vast: ik ga in de zomer met drie vrienden door Europa treinen. Met als hoogtepunt het muziekfestival Sziget in Budapest. Toch is mijn doel om volgend studiejaar op kamers te gaan. Het lijkt me een toffe ervaring, zowel voor je zelfstandigheid als vrijheid. Een ander doel is het behalen van mijn propedeuse. Dan hijgt dat straks niet meer in mijn nek als ik naar het tweede jaar ga.’

21

COMEDY COLLECTIEF ‘Hoewel ik het ontzettend druk heb op school, ben ik nog steeds veel bezig met stand up comedy. Ik treed op waar ik kan. Zo heb ik onder meer meegedaan aan het International Comedy Festival in Rotterdam. Sinds eind september zit ik samen met andere beginnende, jonge stand up comedians in een collectief. Het is best moeilijk om door te breken in het comedywereldje. Er komt meer bij kijken dan het bedenken van goeie grappen en die vertellen op een podium. Je moet opvallen bij impresariaten en theaters en jezelf promoten. Dankzij het collectief hebben we een groter netwerk. We vormen een klankbord voor elkaar, geven eerlijke kritiek. Ik heb de financiën op me genomen, en we komen zo’n drie keer per maand samen. Heel gezellig en vooral handig.’

‘JE BENT HIER GEEN NUMMER.’ PERSOONLIJKE SFEER ‘Zoals gezegd heb ik het momenteel erg druk op school. We hebben dit blok slechts twee vakken, maar daar moeten we wel veel voor doen. Overigens vind ik dat prettiger dan zeven of acht vakken per blok, want dan is het minder overzichtelijk. Nu is het gestructureerd. Sowieso vind ik de HAN een prettige school. Je voelt je geen nummer en binnen de ICA heerst een fijne, persoonlijke sfeer. Onze klas is ook leuk, dat scheelt. Op dit moment ben ik samen met een klasgenoot voor het vak Business Model Canvas bezig met een videoproductie, waarvoor we een fictief bedrijfje moesten oprichten. Editen kost onwijs veel tijd, terwijl het eindresultaat een filmpje van twee minuten zal zijn.’ HUMOR ‘De oudejaarsconference van Youp van ’t Hek vond ik erg leuk en goed in elkaar zitten. Hij neemt altijd iemand anders –zijn vrouw, een buurman, een oud-klasgenoot- als uitgangspunt en leidraad. Het klinkt gemakkelijk, vloeiend. Maar het is heel knap wat hij doet. Verder heb ik The Ricky Gervais show weer ‘ns afgestoft: een van de grappigste mensen die er rondlopen. Dat Joan Rivers dood is, vind ik heel jammer. Ze had ongelooflijk harde, grappige humor.’ THUIS ‘Ik woon nog altijd thuis, heb het er prima naar mijn zin. Mijn vriendin Kimberly en ik willen uiteindelijk samenwonen, liefst in Nijmegen. Maar het heeft geen haast. OH

22

JELLE BRIL

COMMUNICATIE & MULTIMEDIA DESIGN

ZOË SPEETJENS SOCIAAL PEDAGOGISCHE HULPVERLENING

HAN ‘Grappig dat ik in het begin zo overdonderd was door de grootsheid van de HAN, dat heb ik nu totaal niet meer. Het rooster is me ook allang helder, hoewel ik het wel vervelend blijf vinden om op verschillende locaties les te krijgen. Ik vind met name de creatieve vakken als drama en beeldende vorming leuk. Ik merk wel dat ik soms meer duidelijkheid zou willen: je moet alles zelf uitzoeken. Ik vind dat er overall weinig goede overzichten zijn van wat er van je wordt verwacht. Maar er is no doubt dat deze opleiding bij me past, ben nog steeds blij met mijn keuze.’ SAMENWONEN ‘Wat betreft mijn woonsituatie is er niets veranderd. Ik ben inmiddels anderhalf jaar samen met mijn vriend, we zijn happy, en ons konijn leeft nog. Ik krijg vaak van medestudenten te horen dat ze niet begrijpen dat ik op zo’n jonge leeftijd al samenwoon. Bijna alsof ze het vergelijken met een klooster. Maar ik mag dan misschien wat minder vaak gaan stappen, ik heb wel een heel druk dagelijks leven. Voor mij is de rust in huis juist fijn.’

‘SOMMIGE MEDESTUDENTEN BEGRIJPEN NIET DAT IK AL SAMENWOON, MAAR IK VIND HET JUIST FIJN.’ STIJLADVISEUSE ‘Ik heb mijn oude baantje bij Steps terug. Alle vrije dagen van de week werk ik er als stijladviseuse. Ik sta bij de paskamers en verkoop ‘op maat’. Ik kijk naar het figuur, onzekerheden, en wat het beste bij iemand past. En daarnaast werk ik hard aan mijn portfolio als model. Nog twee shoots te gaan, en ik kan ermee naar agencies als Max Models en Euro Model. Ik hoef echt niet de next Doutzen te worden, ik ga gewoon kijken hoever ik kan komen.’ VOORNEMENS ‘Soms is mijn motivatie voor school een beetje ver te zoeken, maar ik wil hoe dan ook mijn P halen. En dat gaat wel lukken: ik heb tot nu toe alles gehaald. Alleen muziek vind ik een kleine ramp, ik lijk er niet voor gemaakt. Maar ik doe mijn best, probeer ook netjes aan de aanwezigheidsplicht te voldoen. Ik ga hier gewoon mijn diploma halen in vier jaar, dat is het plan.’

23

EERSTEJAARS ICA STREAMEN LIVE TV-PROGRAMMA’S

De kunst van het maken van

een tv-programma Elk jaar maken eerstejaars studenten Communication en Multimedia Design (CMD) van de Informatica en Communicatie Academie een tv-programma dat als livestream op internet te zien is. Een van die groepen richt haar pijlen op de slopende ziekte aids, want hoewel over het algemeen wordt verwacht dat iedereen zich bewust is van de gevaren van deze dodelijke ziekte, blijken veel jongeren niet precies te weten wat aids en hiv nu precies zijn en hoe je het kunt oplopen. TEKST: HERMAN VAN DEUTEKOM // FOTO: COOS DAM

De studioruimte in de vleugel van de Informatica en Communicatie Academie draait de eerste week van het nieuwe jaar overuren. Vier groepen studenten maken in twee dagen tijd vier tvprogramma’s die als live stream op internet te zien zijn. Wij richten onze aandacht op A World Without Aids, een informatief programma over hiv en aids. Voor de gelegenheid is de studio overwegend rood en wit ingericht, in combinatie met reclamemateriaal van Dance4Life, een internationale organisatie die werkt aan een wereld zonder aids. Banken, tafels en een complete bar zijn bij IKEA en Switch weggehaald om de interviewruimte er misschien niet professioneel, maar in ieder geval aangekleed uit te laten zien. LICHT, GELUID, CAMERA Maar met wat meubels, camera’s en reclamemateriaal ben je er nog niet. Bij het maken van een tv-programma komt ontzettend veel kijken, zeker in de vorm van een live talkshow. Niet alleen

24

moeten er gasten worden geregeld die verstand van het onderwerp hebben, ze moeten ook goed in beeld worden gebracht via camera’s en licht, en ze moeten ook nog te verstaan zijn. Terug naar het onderwerp van het programma: ‘We moesten eigenlijk een opdrachtgever zien te strikken’, blikt gastheer en presentator Mitchel Bongers terug. Dance4Life had interesse, maar wilde niet dat de show over hen zou gaan. ‘Toen besloten we om het over aids en hiv te hebben, want het blijkt dat bij jongeren tussen 12 en 18 jaar er maar weinig zijn die weten wat aids precies is en hoe je het oploopt. Dance4Life probeert aids en hiv uit de wereld te bannen. Dat gaat ons met dit programma natuurlijk niet lukken, maar we hopen met het maken van deze show en door de kijkers te informeren een bijdrage te leveren.’ #AWWA We zijn er nog steeds niet: er moet aan nog veel meer worden gedacht, zoals natuurlijk social media: naast een website -

Tv-programma A World Without Aids in actie. Gastheer Mitchel Bongers met rek gesp in is – pak keurig in het twee medewerkers van Dance4Life.

www.aworldwithoutaids.nl - en accounts bij Instagram en Facebook is er ook een twitteraccount: #AWWA. Die wordt gebruikt om tijdens de uitzending vragen van kijkers te beantwoorden. Ook worden er tijdens de uitzending filmpjes getoond, zoals bumpers en minimaal vier zogeheten motion graphics, aldus Mitchel. ‘Die zijn niet alleen zeer tijdrovend om te maken, maar er moet ook vooraf goed over worden nagedacht welk verhaal of welke boodschap je wilt overbrengen. Daar moet je zorgvuldig mee omgaan, zeker bij een onderwerp als hiv of aids.’ ERVARING MET INTERVIEWEN Voor de presentatie van het programma hadden de studenten iemand gestrikt die bij de landelijke omroep KRO werkt. ‘Helaas haakte hij op het laatste moment af, waarna ik het maar ging doen’, lacht Mitchel. Hij heeft een beetje ervaring met

interviewen, maar had nog nooit een live uitzending gemaakt: ‘Dat was heel spannend. Ik was vooral in het begin erg zenuwachtig en praatte snel.’ De eerste gasten op de bank waren een moeder en dochter. De dochter wist via haar moeder van de gevaren van aids en legde uit dat ze daar op school geen voorlichting over had gekregen. Voor het geval dit bij meer kijkers het geval was, legden de twee volgende gasten, medewerkers van Dance4Life, dat nog even duidelijk uit. Na het weggeven van een Dance4Life partybox is de show ten einde. Het halfuur is voorbij gevlogen. Tijdens de aftiteling zie je Mitchel nog net aan de bar toosten met de gasten: een geslaagde uitzending. Toch? Mitchel: ‘Natuurlijk gaan er tijdens zo’n uitzending wat dingetjes fout: er komt een verkeerde naam in beeld, of de overgang van een beeld naar een ander is niet vloeiend, maar als je beseft dat deze uitzending eenmalig is, dan hebben we het best goed gedaan.’

SENSOR 10, JAARGANG 19 25

CMV-STUDENTEN ONDERNEMEN IN HONIGCOMPLEX

Integraal werken in verbinding met de wijk Wie wil weten hoe het onderwijs van de toekomst er uitziet, moet zeker een kijkje nemen in de Nijmeegse Honigfabriek. Daar werken CMV-studenten van alle jaarlagen aan projecten waarbij wijkbewoners activeren, ondernemerschap, onderzoek en creativiteit centrale thema’s zijn. Onlangs presenteerden ze hun eerste resultaten en ervaringen aan de buitenwereld tijdens het minifestival ‘Allesbinder’. TEKST: RUUD KROES / FOTO’S: WILLIAM MOORE

Het is even wennen in de voormalige Nijmeegse Honigfabriek, als je de luxe van de Kapittelweg gewend bent. Een viertal lokaalachtige ruimtes is op winterse wijze versierd met wit crêpepapier en er zijn bolletjes watten opgehangen aan touwtjes om sneeuwval te suggereren. De nog wat kale ruimtes zijn gevuld met tweedehands meubels en spullen, ook uit de opslag van de HAN. ‘Iets mogelijk maken wat eigenlijk niet mogelijk is’, zo introduceren initiatiefnemers Miriam Jager en Paul Beekers het CMV-project ‘Allesbinder’ bij de aanwezigen. ‘Toen we hier aankwamen was het koud, er was geen Wi-Fi en geen koffie. Zeg maar winterse omstandigheden.’ Ondanks een lastige opstartfase is nu, na anderhalf jaar pionieren en projectplannen maken, het eerste CMV-minifestival een feit. Soepkar Hulpverleners uit sociale wijkteams, oudwerknemers van de Honig, gemeenteambtenaren, CMV-docenten en sociaal ondernemers cirkelen om elkaar heen en knopen gesprekjes aan met elkaar terwijl talloze CMV-studenten hun projecten presenteren. Het zorgt voor een sprankelende en geanimeerde sfeer en

26

deelnemers blijven in beweging want echt warm is het ondanks het hittekanon niet echt. Een van de gepresenteerde projecten heet soepkar. Tweedejaars studenten CMV gingen met een kleurige soepkar de wijk in om gratis soep uit te delen en stelden een simpele vraag: ‘We hebben soep over en delen dit met de wijk. Wat zou jij kunnen doen?’ Op die manier wordt ook gemeten hoe groot de bereidheid van bewoners is om te delen en actief te worden in de wijk. ‘We hebben daarnaast ook gesprekken gevoerd met mensen in de wijk om ze aan te zetten tot maatschappelijke participatie. Dat is best ingewikkeld omdat sommigen veel problemen hebben en al jaren inactief zijn’, aldus een tweedejaars. Toch zijn er al kleine successen geboekt. ‘Een vrouw met chronische spierziekte wil graag in de Honig haar kunstwerken exposeren.’ Wensen verzamelen Behalve voor het activeren van wijkbewoners is er ook aandacht voor sociaal ondernemerschap. Studenten van de minor Creativiteitsontwikkeling zijn aan de slag gegaan met de ondernemers van Bounz. In een grote hal in de Honigfabriek hebben ze 26

trampolines aan elkaar geschakeld zodat je op een veilige manier kunt springen en bewegen. ‘We hebben een aantal spelen ontwikkeld en uitgetest op een aantal kinderen met overgewicht om te kijken welke ze het leukste vonden’, aldus Kenneth Lee, student Sport en Bewegen. Even verderop is wijkbeheerder Vincent Meijers van de gemeente in gesprek met een groep studenten die wensen verzameld heeft in de wijk. ‘Het is voor ons interessant om te kijken hoe studenten het aangepakt hebben, omdat wij dit ook doen’, zegt Meijers. Omgekeerd kunnen studenten wellicht ook wat van onze aanpak leren.’ De door de studenten verzamelde wensen blijken vooral betrekking te hebben op de fysieke inrichting van de wijk. Samenwerkende opleidingen Ondertussen presenteren studenten van de minor Stad en Land en Civil Society vol trots hun app aan een reporter van De Gelderlander. Ze hebben verhalen, filmpjes en beelden verzameld van oudmedewerkers van Honig die de gebruiker op een interactieve manier meeneemt in de rijke honderdjarige geschiedenis van het gebouw. ‘Het leuke van ons project is ook dat we studenten zijn van heel

verschillende opleidingen die samenwerken. Ieder heeft weer een ander specialisme. Dat lijkt ook veel meer op de praktijk dan als je alleen maar met studenten van je eigen opleiding werkt’, aldus een student Civiele Techniek. Hij wijst naar een studente Communicatie. ‘Zij is heel erg bezig geweest met branding, netwerken en communiceren. Dat zijn zaken waar ik helemaal niet aan zou denken bij dit project.’ Associate Lector Erik Jansen komt ook even kijken naar de studenten van zijn minor. ‘Dit is de toekomst, integraal werken in verbinding met de wijk’, voegt hij eraan toe. Na afloop van het festival formuleert initiatiefnemer Miriam Jager een paar aandachtspunten: ‘Alle projecten moeten onderling nog meer samenhang krijgen. Ook de continuïteit van projecten is nu nog niet logisch ingebed in het onderwijs.’ Paul Beekers vult haar aan: ‘Dat betekent dat we het onderwijs ook moeten vernieuwen en aanpassen aan de praktijk.’ Wat hij van de afgelopen periode geleerd heeft? ‘Gewoon beginnen. De beste manier van leren is doen.’

SENSOR 10, JAARGANG 19 27

kwestie

SENSOR DENKT ER HET ZIJNE VAN

DE AANSLAGEN IN PARIJS EN DE NASLEEP

Permanent het plein op Dit stuk is zo’n zeven keer in de prullenbak beland. Het werden bijna twee blanco pagina’s. Want wat valt er nog te zeggen over de aanslagen in Parijs wat al niet gezegd is? Dat we het erg vinden, spreekt voor zich. Dat we er van in de war zijn, ook. Want nu de rook is opgetrokken tolt ons hoofd: tegenover elk vurig betoog staat een ander vurig betoog dat net zo valide is. OLGA HELMIGH

Het enige wat we heel zeker weten is: niemand hoeft te sterven om zijn mening. Als je het niet eens bent met iemand, zeg je dat a) beleefd maar duidelijk, b) smijt je hooguit een bord tegen de muur als je zo nodig iets kapot moet maken of c) span je een rechtszaak aan. Of je laat het simpelweg gaan, omdat je er boven staat, genoeg afstand kunt nemen om het niet persoonlijk op te vatten of besluit dat ieder het recht heeft om het zijne van iets of iemand te denken. Of je ontwikkelt een gevoel voor humor, ook niet onbelangrijk. Maar je schiet dus geen kalasjnikovs leeg op degene die jou of je geloof of opvattingen heeft beledigd. Daar zijn we het vast wel over eens. De nasleep en ‘oplossingen’ zijn helaas niet zo klinkklaar. ‘Moslims moeten zich openlijk distantiëren van deze terreurdaden die in de naam van islam worden gepleegd!’, roept de één. ‘Hoezo moet ik mijn geloof verdedigen? Ik geloof niet in ‘terrorisme’, maar in ‘Allah’. Dat zijn twee heel verschillende dingen! Het heeft niks met elkaar te maken!’, roept de ander. Wilders en consorten hebben intussen weer genoeg ammunitie om op het bange volk te schieten, dat in al z’n paniek niet verder kijkt dan z’n eigen neus en achtertuin lang is. ‘Achterlijke religie! Vreselijk volk! Barbaren!’, scheert men over één kam. ‘Blijf rustig, denk na, ga in dialoog, ga vreedzaam in protest! De pen is uiteindelijk machtiger dan het zwaard!’, manen de bewaarders van bezinning. Dat velen van ons een mengeling aan conflicterende emoties ervaren, is menselijk. Dit is geen kwestie van zwart-wit, hoe zeer het er soms ook op lijkt door alle felle meningen die je vrijelijk om de oren vliegen. Het is een ontzettend groot, grijs gebied vol drijfzand en modder.

28

Zo kwamen er tijdens de aanval op het satirische blad Charlie Hebdo en de gijzelingen de dag erop, vijfendertig mensen door een aanslag om het leven in Jemen, werden twee agenten in Egypte door een bom gedood, werden twee Tunesische journalisten door Islamitische Staat (IS) onthoofd, was er een dodelijke aanslag in Irak, stierven er meerdere kinderen van de kou in Syrische vluchtelingenkampen en moordde Boko Haram een volledig dorp van circa 2000 mensen uit. Vreselijk vinden we dat, natuurlijk, maar het wordt pas menens als er acht blanke, Westerse journalisten in Europa worden neergeknald door twee doorgedraaide, door Al-Qaida gesponsorde gekken. Dan trekken we onze jas aan en begeven ons naar het dichtstbijzijnde plein waar we huilen en potloden in de lucht steken. Waarom? ‘Omdat ze heel direct ónze manier van leven en de vrijheid van meningsuiting hebben aangevallen’, hoorde ik iemand zeggen. Een aanval op de democratie die wij koesteren en beoefenen. Dat pikken we niet, dus laten we ons zien en horen.’ We gaan blijkbaar dus alleen de straat op als het vuur óns na aan de schenen wordt gelegd? Als ónze vrijheid van meningsuiting bedreigd wordt? Terwijl een fiks eindje van ons vandaan mensen hun vrijheid om überhaupt te mogen leven, te ademen en bestaan, niet eens als voorrecht hebben? Het is afschuwelijk wat er is gebeurd, en ja, we moeten in protest. Vreedzaam. Maar eigenlijk kunnen we op al die pleinen permanent ons tentje opzetten. Want er gebeurt elke dag iets wat het daglicht niet kan verdragen.

‘Eigenlijk kunnen we permanent ons tentje op al die pleinen opzetten’ De komende weken zal iedereen en alles over elkaar heen buitelen. We zijn Charlie, we kopen het blad dat we ervoor niet eens kenden, gaan volledig op in het idee dat er achter zit, zelfs als we niet goed beseffen wát dat nu exact is. Er zal een mengeling van angst, achterdocht, gelatenheid, verdriet, boosheid, verdeeldheid, saamhorigheid en bezorgdheid heersen, maar daarna keert de (schijn)rust terug. En schudt de volgende aanslag in eigen achtertuin ons pas weer wakker. Voor even.

REAGEREN?

Twitter (@sensormagazine) [email protected] www.sensor-magazine.nl

SENSOR 10, JAARGANG 19 29

'EEN MAGISCHE ERVARING'

30

MEDEWERKSTER BUILT ENVIRONMENT EN HAAR STRIJD TEGEN BORSTKANKER

VAN ANGST EN VERSLAGENHEID

NAAR ACCEPTATIE Cindy van der Meer (39), medewerkster bij Built Environment, ontdekte twee jaar geleden dat ze borstkanker had. Haar wereld stortte in. Maar op de puinhopen bouwde ze een nieuwe wereld. ‘Eentje waarin ik mijn dromen najaag en in het ‘nu’ leef. Dat is namelijk alles wat je hebt.’ Ze schreef er een lied over en maakte een videoclip en documentaire. TEKST: OLGA HELMIGH // FOTO: HANS KREUTZER

Cindy was net drie maanden met borstvoeding gestopt. Er zat een oneffenheid in haar borst, dus ging ze langs de huisarts. Die vertrouwde het niet en stuurde haar door naar een specialist. ‘Toen bleek dat het kanker was. Dat was een heel onwerkelijk moment. Alle zekerheden worden onder je vandaan gerukt en je verkeert in een soort waas’, vertelt Cindy. ‘Tijd om er bij stil te staan was er amper. Ik voelde paniek en wanhoop maar moest me ook voorbereiden op een operatie. Ik schoot in de modus ‘overleven’. Dat is een hele rare staat van zijn. Het contact met de buitenwereld verandert direct. Dagelijkse, normale dingen voelen anders. Je staat niet meer in verbinding met de rest, maar bevindt je op een andere planeet.’ Hier en nu Cindy kreeg te horen dat de operatie niet genoeg bleek. Kort daarna begonnen de bestralingen en chemotherapie. ‘Op dat moment ging ik van angst en verslagenheid naar acceptatie. Mijn partner en kinderen hebben me daar enorm bij geholpen. De kleinste was toen één jaar, de oudste drie. Kinderen leven als geen ander in het moment en accepteren een situatie sneller zoals die is. De oudste betrokken we bewust bij het proces. We lazen speciale kinderboeken over ziekte. Voor haar en haar broertje bleef ik gewoon ‘mama’, met of zonder haar. Als ik weer eens uitgeput op de bank lag na een chemosessie, hielp het me te focussen op hen, vrolijk spelend in de

kamer. Dat was een troost, het trok me naar het hier en nu. Net als mindfulness en meditatie. Daar heb ik ontzettend veel baat bij gehad.’ Haar partner was haar rots in de branding. ‘Zonder hem was het veel zwaarder geweest.’ Hulp van Wende Snijders Bij Cindy groeide ondertussen de behoefte om ‘iets’ te doen met haar ervaringen. ‘Ik heb altijd gezongen, zit ook in de Big Band van de HAN. Ik wilde een nummer schrijven, maar wist niet hoe. Ik besloot een aantal artiesten te benaderen, onder wie Wende Snijders. Haar muziek vind ik prachtig. Al een dag na mijn e-mail lag er een handgeschreven antwoord op de mat. Ongelooflijk. Ze was zelf te druk, maar bracht me in contact met Thijs Lodewijk van de Herman Brood Academie. Hij vond mijn idee mooi en wilde me helpen.’ Singersongwriter Marinus van Goederen van A Balladeer en Jane Who worden betrokken, en binnen één avond werd het liedje ‘Leaves are Falling’ geschreven. ‘Het was een magische ervaring. Geheel belangeloos hielpen deze mensen mij exact te verwoorden wat ik kwijt wilde om mijn ziekteproces een plek te geven.’ Een tijdje later namen ze het nummer op, met Thijs op de piano. Vrij laten Om het liedje kracht bij te zetten, zocht Cindy op filmfora naar iemand die haar kon helpen om een videoclip te maken. Ze kwam terecht bij Cynthia Veekens,

voormalig ICA-student. ‘Op een mooie lentedag hebben we de clip geschoten. Het gaat van grijs, grauw, regen en verdriet naar zon, kleuren en hoop. Mijn dochtertje was er ook, trok het doek van mijn hoofd om mijn terug gegroeide haren vrij te laten.’ Toch voelde het project niet helemaal af. ‘Iemand raadde me aan om een documentaire te maken over de totstandkoming van Leaves are Falling. Dat heb ik gedaan en gedeeld tijdens een presentatie. Daar kwamen hele mooie reacties op.’ Wende Snijders heeft ze backstage in de Arnhemse schouwburg ontmoet. ‘Ze vertelde me dat ze geraakt was door het liedje. Dat was ontzettend bijzonder.’ Nooit meer hetzelfde Inmiddels gaat het goed met Cindy, hoewel ze nog onder controle staat, medicijnen slikt en goed op haar energielevels moet letten. ‘Ik werk een paar uurtjes per dag, ben snel moe.’ Het leven keert langzaam terug naar ‘normaal’. ‘Hoewel het nooit meer hetzelfde zal zijn. Ik ging vroeger voor zekerheden, stelde dingen uit. Nu leef ik in het moment, probeer zo veel mogelijk mijn hart te volgen en bij mezelf te blijven. In die zin heeft kanker me ook iets heel moois gebracht.’ Leaves are falling is te bekijken op Youtube. Cindy heeft ook een facebookpagina over het project. Zoek op ‘Leaves are falling’ (community)

SENSOR 10, JAARGANG 19 31

Niet meer Merel Als Merel Engelaar (21) niet aan haar studie Verpleegkunde werkt, dan schittert ze op de planken. De schijnwerpers zijn binnenkort voor het eerst volledig op haar gericht: ze schaakte haar eerste hoofdrol in de musical Over de muur. TEKST: LAURENCE DE LA PORTE / FOTO: PETER VROON

Op haar basisschool had Merel een ‘nogal theatrale juffrouw’; zij wakkerde bij haar de theaterliefde aan, maar de bal ging pas echt rollen toen ze met vriendinnen op dansles ging en er ook musicallessen werden aangeboden. Toen was het snel bekeken: haar liefde voor musicals was geboren. Inmiddels zit Merel bij gezelschap de MusicalMakers, waarbij meer dan veertig spelers zijn aangesloten. Die hebben allemaal auditie moeten doen voordat ze een plekje veroverden bij het populaire collectief. De vereniging uit de regio Nijmegen kwam vorig jaar met hun productie Malle Babbe in de top 10 van Beste Ensembles bij de Nederlandse Amateur Musical Awards.

Val Komende februari brengen ze Over de muur ten tonele, een musical over de val van de Berlijnse muur, 25 jaar geleden. Over de tegenstellingen tussen de voormalige DDR en het kapitalistische westen; tussen rijk en arm. Merel speelt de jonge, West-Berlijnse kunstenares Eva Bernstein die met haar kunst strijdt om hereniging tussen Oost en West en tegen de Nazi’s die na de oorlog op de betere posities in West-Duitsland zijn beland. ‘Ik ben het Berlijnse meisje met een hart vol hoop’, zingt ze. ‘Want ik droom van een betere wereld en op de Muur schilder ik mijn droom.’ Merel herkent zichzelf in Eva Bernstein: ‘Mijn karakter lijkt wel op dat van de kunstenares. Ze heeft nooit geleefd zonder de muur en is op zoek naar een betere oplossing. Ik ben zelf ook idealistisch. Als er thuis klein onrecht is, of op het nieuws, groter onrecht in de rest van de wereld, dan voel ik het helemaal borrelen. Dat gevoel kan ik voor mijn personage goed gebruiken.’

Hoofdrol Merel had niet verwacht dat ze een hoofdrol zou krijgen. De regisseur en componist bepalen de rolverdeling. ‘Het was een totale verrassing’, vertelt ze bescheiden. ‘Ik vind mezelf niet de slechtste, maar ook zeker niet de beste. Ik zit met 42 anderen die ook allemaal hartstikke goed zijn.’ Maar leuk vindt ze het wel, en haar ouders en broertje zijn erg trots. ‘Mijn broertje is normaal

32

gesproken echt niet van de musicals, maar laatst zei hij dat hij zin had om het te zien. Ook omdat het onderwerp hem interesseert.’ Over de muur is speciaal voor de MusicalMakers geschreven door Jet Pit en Jarno Scholten. Centraal staat het waargebeurde verhaal van Hennie Leeflang. In 1989 gaat zij op zoek gaat naar familie en het graf van haar Duitse vader. Gedurende Hennies zoektocht wordt de geschiedenis van het IJzeren Gordijn en het dagelijkse leven in Oost- en West-Berlijn geportretteerd. De dochter van Leeflang is al een keer bij een presentatie komen kijken. Dat was een bijzonder moment, vond Merel. ‘Dat maakt het wel extra speciaal. Toen zij emotioneel werd voelde ik de drang om er echt iets moois van te maken. Ik ben benieuwd wat ze ervan vindt als ze straks in de zaal zit. Het is toch haar levensverhaal.’

Repetities Uitleggen waarom het haar zo passioneert, het musicalleven, vindt ze helemaal niet lastig: ‘Je stapt uit het dagelijks leven in een ander verhaal. Je moet proberen om zoveel mogelijk het karakter van iemand te begrijpen en je in te leven. Dan ben ik helemaal een ander persoon, niet meer Merel.’ Ze is nu met de laatste repetities bezig, in een basisschool waar een van haar medespelers werkt. Elke woensdagavond is het vaste prik. Bij het ensemble kent ze mensen die volledig voor het spelen gaan, en ook proberen er hun beroep van te maken. Hoezeer ze haar ziel en zaligheid ook in het theater legt, dat zou ze niet willen: ‘Vroeger wilde ik arts worden, maar dat is door tegenvallers met loting niet gelukt en daarom ben ik Verpleegkunde gaan studeren. Dat gaat hartstikke goed. Met musicals zou ik mijn geld niet willen verdienen, want dan zou ik mijn grootste uitlaatklep kwijt zijn. Dan moet je elke dag presteren, en ik wil juist iedere woensdagavond lekker zingen en dansen, dat zou ik nooit kunnen missen.’ Informatie over de voorstellingen: 5, 6 , 7 en 8 februari staat Over de muur in Theater ’t Mozaïek, Wijchen. Kaartjes à €15 te bestellen via www.musicalmakers.nl

PASSIE

‘in de musical ben ik helemaal een ander persoon’

SENSOR 10, JAARGANG 19 33

LIKE, VOLG en CHECK sensor facebook.com/ sensormagazine

Voor je dagelijkse portie studentennieuws, winacties, uitgaanstips en Hannah. Praat mee en geef je mening!

@sensormagazine Volg ons voor het laatste HAN nieuws. Stel je vraag, tip ons, en reageer op oproepjes en winacties.

www.sensor-magazine.nl De digitale thuishaven van Sensor waar alles samenkomt. Lees het nieuws en onze vaste column, laat je inspireren door de UIT-agenda, en check winacties, fotoalbums en de digitale Sensor.

34

Mededelingen OP ZOEK NAAR DE AGENDA? KIJK OP WWW.SNSR.NL

geconstateerde onregelmatigheden tijdens het inzagemoment waarbij ongeoorloofd wijzigingen zijn aangebracht op de oorspronkelijke tentamenuitwerking. De sancties houden in (1) de ongeldigverklaring van een deeltentamen en (2) het uitsluiten van deelname aan genoemd deeltentamen gedurende het eerste en het tweede semester (tot en met 1 februari 2015). Verzoeker heeft geen rechtsmiddelen (bezwaar, beroep) aangewend tegen het COLLEGE VAN BEROEP besluit tot niet-ontvankelijkverklaring van Het College van Beroep voor de Examens zijn bezwaar tegen het hem toegekende behandelt beroepschriften gericht tegen cijfer voor het deeltentamen, zodat dit besluiten die het onderwijs betreffen. Tegen toegekende cijfer (een onvoldoende) uitspraken van het college kan door de vaststaat. Tevens heeft verzoeker geen betrokkene hoger beroep worden ingesteld rechtsmiddelen aangewend tegen het bij het College van Beroep Hoger Onderwijs besluit tot het opleggen van een BNSA, te Den Haag. zodat het besluit tot het opleggen van het *Enkele afgehandelde beroepen van de BNSA eveneens vaststaat. Het College afgelopen maanden. oordeelt dan ook dat verzoeker geen procesbelang heeft bij het door hem * SANCTIE EN PROCESBELANG ingestelde beroep tegen het sanctiebesluit, Een student (verzoeker) van de FEM heeft nu het voor verzoeker niet meer mogelijk is beroep ingesteld tegen het besluit om de opleiding te vervolgen. hem twee sancties op te leggen wegens In de rubriek Mededelingen is plaats voor aankondigingen die interessant zijn voor medewerkers en/of studenten. De redactie kan inzendingen weigeren of inkorten. Nummer 11 van jaargang 19 verschijnt op 4 februari; de deadline van dit nummer is 26 januari. Informatie voor de agenda of de mededelingen kan naar de redactie van Sensor, liefst per e-mail naar [email protected].

* BNSA Een student (verzoekster) van de FEM heeft in haar bezwaarschrift en het beroepschrift inzake het BSNA haar persoonlijke omstandigheden toegelicht die naar haar mening haar studieverloop hebben beïnvloed. Voor het College van Beroep is aannemelijk dat de bijzondere familieomstandigheden zoals deze door verzoekster zijn aangevoerd, van dien aard zijn dat ze verzoekster hebben belemmerd in haar studievoortgang. Het College van Beroep vindt steun hiervoor in het cijferoverzicht, waaruit zichtbaar wordt dat verzoekster juist de tentamens van het eerste A-cluster (op één tentamen) na heeft behaald, maar vanaf het B-cluster beduidend minder heeft gepresteerd. Anders dan verweerster meent, is het volgens het College van Beroep aannemelijk dat niet een gebrek aan inzet, maar de persoonlijke omstandigheden in deze periode een belangrijke rol hebben gespeeld. Naar het oordeel van het College van Beroep heeft verweerster deze persoonlijke

SENSOR-MAGAZINE ZOEKT PER DIRECT EEN HANSTUDENT VOOR ENGELSE VERTALINGEN! Voor de Engelse pagina van Sensor-magazine zijn wij op zoek naar een HAN-student, die deze uitdaging aandurft. Hiervoor zoeken wij iemand die de Engelse taal goed beheerst, een goed taalgevoel heeft en bereid is een paar uur per week te investeren in vertaalwerkzaamheden voor Sensor-magazine. Heb je belangstelling? Neem dan contact op met de redactie via [email protected].

35

omstandigheden ten onrechte niet dan wel onvoldoende laten meewegen bij het BNSA. Het College van Beroep verklaart het beroep van verzoekster gegrond. Een andere student van de FEM heeft eveneens beroep ingesteld inzake het BNSA. Verzoeker heeft in zijn beroepschrift gesteld dat hij – hoofdzakelijk – door persoonlijke omstandigheden niet in staat is geweest om de vereiste 45 studiepunten te behalen. Deze persoonlijke omstandigheden bestaan eruit dat verzoeker zijn familie en vrienden moet missen en moest wennen aan het verblijf in Nederland. Daarbij heeft verzoeker veel last van het feit dat er een oorlog woedt in zijn geboorteland en het effect hiervan op zijn familie. Het College van Beroep is van oordeel dat verzoeker er niet in geslaagd aannemelijk te maken dat de bovengenoemde gebeurtenissen van zodanige invloed op hem zijn geweest dat hij als een gevolg daarvan de studie niet volledig heeft kunnen oppakken. Ongetwijfeld zullen de omstandigheden zijn aandacht voor de studie voor een deel hebben afgeleid maar daarmee is nog niet een oorzakelijk verband met de score van 37,5 punten aannemelijk gemaakt. Verzoeker had hulp kunnen zoeken om zich te kunnen concentreren op zijn studie en had ook andere maatregelen kunnen treffen zoals het minder

36

vaak met zijn familie contact hebben zodat hij meer tijd aan zijn studie kon besteden. Verzoeker stelt dat hij dat inmiddels gedaan heeft en dat zijn studie daar wel bij vaart. Niet valt in te zien dat verzoeker dat niet eerder heeft kunnen doen. Dat hij dat niet gedaan heeft komt voor zijn risico. Het College van Beroep verklaart het beroep ongegrond.

trainingsplannen. Verzoeker stelt dat door de desbetreffende examinator te weinig punten zijn toegekend voor onderdelen 1 tot en met 4 van het trainingsplan. Volgens verzoeker volgt dat laatste uit een door hemzelf gemaakte vergelijking van het trainingsplan met dat van een klasgenoot. Voorts stelt verzoeker dat het aan zijn trainingsplan toegekende cijfer niet goed de waarde van zijn werk weerspiegelt. Het College is van oordeel dat hij niet inhoudelijk de beoordeling(-en) van genoemde examinatoren ‘over’ kan doen. Het College hanteert een marginale toetsingsmaatstaf. Slechts indien het College tot de conclusie komt dat de examencommissie niet in redelijkheid tot het desbetreffende oordeel heeft kunnen komen, kan het College een tegen daartoe gericht beroep gegrond verklaren. Het College constateert dat het werk van verzoeker in totaal vijf malen door drie verschillende examinatoren is gezien en onvoldoende is bevonden. Verzoeker heeft geen gronden gesteld op grond waarvan zou moeten worden geconcludeerd dat dit niet goed gedaan zou zijn. Hij heeft enkel gesteld dat hij te weinig punten heeft gekregen en vervolgens verzocht om een (zesde) herbeoordeling. Het College is van oordeel dat de examencommissie in redelijkheid de onvoldoende beoordeling kon handhaven en verklaart het beroep ongegrond.

* ONVOLDOENDE BEOORDELING Een student (verzoeker) van GGM is het niet eens met de beoordeling(-en) die door de desbetreffende examinatoren van de opleiding zijn gemaakt naar aanleiding van de door verzoeker ingeleverde

Voor meer informatie over het College van Beroep voor de Examens of de Geschillenadviescommissie kun je een e-mail sturen aan [email protected] of bellen naar Bureau Klachten en Geschillen, tel. 026 3691504.

U kunt een stem en gezicht zijn KONINKLIJKE van één ZANGVEREENIGING van de oudste en grootste NIJMEEGS MANNENKOOR mannenkoren van Nederland!

Zingt u ook graag?

Informatie bij Ferdy Kokke 0485 75 06 65 of [email protected] www.nijmeegsmannenkoor.nl

ALGEMEEN CAMPUSWINKELS STUDYSTORE IN ARNHEM EN NIJMEGEN GAAN SLUITEN studieboekenwinkel voor HBO en universiteit, neemt dit jaar afscheid van een aantal fysieke winkels, waaronder de campuswinkels op de HAN in Arnhem en Nijmegen. Studystore gaat zich nog meer richten op het online winkelkanaal. De laatste jaren is het shopgedrag van studenten sterk veranderd; studenten winkelen vooral online. Studystore investeert al jaren in online dienstverlening met haar webshop en behoort inmiddels tot de top 10 e-tailers van Nederland. De campuswinkels op de HAN in zowel Arnhem als Nijmegen zullen hun deuren in april sluiten.

WANTED! TRUMPETERS AND TROMBONISTS BIG BAND HAN Big Band HAN zoekt versterking voor haar kopersecties. Er is nog plek voor 2 trombonisten en 1 trompettist. Repeteren doen we op de zaterdagmorgen van 10u3012u30 in het muzieklokaal van de PABO te Arnhem. Je bent van harte welkom. Meer info: http://www.bigbandhan.nl, https:// www.facebook.com/bigbandhan POPSPORT GELDERLAND WEER VAN START! PopSport, hét talentenprogramma voor jonge bands en acts, gaat weer van start in Gelderland. Getalenteerde en gedreven bandjes, acts of muzikanten tussen de 12 en 20 jaar krijgen de kans om vier maanden gecoacht te worden door professionals. Met een divers aanbod van workshops ontwikkelen zij hun artistieke, zakelijke en sociale skills en maken ze kennis met de muziekbusiness. Van singer-songwriter tot metalband, van pop & rockband tot dj en van rapper tot jazzband; iedereen tussen de 12 en 20 jaar die méér wil met zijn muziek

PSST! HET IS WEER DE HOOGSTE TIJD VOOR STUKAFEST NIJMEGEN!

kan zich aanmelden voor PopSport. Aanmelden gaat via de website  www.popsport.nl en kan tot uiterlijk 1 februari. TEKSTCORRECTIE Corrector/tekstschrijver loopt je scriptie/essay/verslag/referaat na op (spel)fouten en/of herformuleert desgewenst al te omslachtige zinsconstructies. [email protected] IDEEFABRIEK ACHTERHOEK BIEDT KANSEN AAN KUNST EN ERFGOED In 2014 hebben maar liefst achttien Achterhoekse ideeën ondersteuning gekregen van IDeefabriek Achterhoek. Een breed scala aan kunst en erfgoed uit de Achterhoek is onder de gehonoreerde projecten vertegenwoordigd: van een kunstwandelroute tot een nieuw historisch museum in ‘s-Heerenberg. Ook in 2015 gaat de IDeefabriek gewoon door, dus jij kunt meedoen! Stuur je projectplan en begroting in met behulp van het format dat je vindt op: www.ideefabriek.eu/achterhoek.

WIN

Een knallend optreden tussen de kratjes bier en studieboeken, een intieme literaire voordracht onder een hoogslaper of een cabaretier aan de eettafel... Stukafest heeft het allemaal in huis. Op 3 februari worden twintig Nijmeegse studentenkamers weer omgetoverd tot minitheaters en word je verrast door eigenzinnige en vooruitstrevende podiumtalenten. Artiesten zitten zowat bij je op schoot of andersom en dat is wat Stukafest bijzonder maakt. Wil je nu eindelijk eens van de partij zijn bij het Stukafest en los gaan op het legendarische StukaFeest in Doornroosje? Sensor mag voor deze 15e editie van Stukafest 2 passe-partouts weggeven! Aarzel niet en stuur voor 30 januari een e-mail naar [email protected] met als onderwerp Stukafest2015. Dat is alles! HAN-students only. Meer info vind je hier: http://www.stukafest.nl/nijmegen/

SENSOR 10, JAARGANG 19 37

ONDER

DE LOEP

In deze nieuwe rubriek test Sensor voor jou alles wat los en vast zit. Van kant-enklare sateetjes en huiswijnen tot deodorant en dansvloeren.

Januari: tijd om die vette oliebollen en drankkwabben eraf te werken. Dat wordt sporten en minder eten. Want elk pondje gaat door het mondje naar het … Precies. Om de doorgang te bespoedigen kun je een scala aan gezonde sapjes wegtikken. Sensor testte er een paar.

1. PRUIMENDRANKJE Rabenhorst € 3,59 Het stroperige, zoete goedje met zurige afdronk is prima te pruimen. Hoewel een scheutje water aan te raden is, zodat het minder intens door je slokdarm zakt. Het spul werkt laxerend, dus weet waar je aan begint…

3. AÇAÍ-BES /RODE VRUCHTEN Healthy People € 1,99 Er staat ‘superfruit’ op, waarmee ze eigenlijk ‘superdruiverig’ bedoelen. De VIJF procent açai-bes zet geen zoden aan de dijk, het is vooral een overdaad aan rood fruit. Niks bijzonders, wel makkelijk weg te tikken.

2. ZUURKOOLSAP Luna et Terra € 2,39 De dop komt eraf en je vliegt meteen naar de andere hoek van de kamer. Als je toch een slok durft te nemen, valt het zowel mee als tegen: het is alsof je koude zuurkool drinkt, maar bedenk er een lekker aardappeltje bij en er is niks aan de hand. Tip: niet boeren.

4. KOKOSWATER

5. WORTEL/GEMBER Super Juice AH €2,25 Ruikt en smaakt naar de toko: gember is een aanwezige knakker. Toch is het met name sinaasappelsap die de smaakpapillen streelt: het drankje bestaat er voor maar liefst 57 procent uit. Al met al geen topper.

Healthy People €1,49 Een vloeibare Bounty, maar dan minder zoet. Je waant je op het strand, slurpend uit een verse kokosnoot. Uiteraard moet je van kokos houden, anders is het geen pretje. Wie ‘m zoeter wil: er is kokoswater met ananas of mango. Goeie basis voor smoothies.

6. RODE BIET/APPEL Super Juice AH €2,25 Het ruikt naar je tuin en het smaakt naar aarde. Sterker nog: een hap aarde is waarschijnlijk lekkerder. Op je bord een prima combinatie, in sapvorm een crime.

CONCLUSIE

beste te doen. Voor de rest De açai-sap en het kokoswater van Healthy People zijn het melk en suiker. bedanken we de volgende keer. Doe ons maar koffie. Met extra

38

RS/OH

De avonturen van

PIM IN TAIWAN

Pim Boderie (20), vierdejaars Facility Management, gaat voor een klein half jaar naar Kaohsiung, Taiwan, waar hij zijn studie voortzet op de National Sun Yat-sen University (NSYSU). Pim houdt ons op de hoogte van zijn belevenissen op dit eiland aan de Chinese oostkust.

Oud & nieuw Het is winter in Kaohsiung! Een witte kerst was het helaas net niet. Want met een ‘frisse’ 24 graden Celsius en eindpresentaties op eerste en tweede kerstdag kregen we hier als internationale studenten niet echt een eindejaarsgevoel. Maar goed, de tradities gaan natuurlijk gewoon door. Op 25 december flansen we met alle internationale studenten een, van kwalitatief hoog niveau, kerstdiner in elkaar, vooral bestaande uit magnetronpizza’s en slappe half lauwe frietjes. Maar goed, dat mag de pret niet drukken! Het is immers de enige optie aangezien de Taiwanese boeddhisten en taoïsten niet erg bekend zijn met ‘ons’ christelijke feest. Toch valt het meest bijzondere feest in Kaohsiung op 31 december: oud en nieuw! Het enige decemberfeest dat in Taiwan wél uitzinnig gevierd wordt. Na een heerlijk vijfgangenoudejaarsdiner voor maar liefst €14,- (het duurste dat ik hier tot nu toe gegeten heb), reizen we op onze scooters af naar een attractiepark iets buiten Kaohsiung, voor een kleine vuurwerkshow. Al gauw blijken onze verwachtingen niet helemaal synchroon te lopen met de realiteit. Bij aankomst staan 50.000 Taiwanezen, en dus ook zo’n 50.000 scooters, te wachten op de countdown. Na een half uur zoeken vinden we een parkeerplek en na een wandeling van 30 minuten sta je dan toch eindelijk, als zo’n beetje de enige westerling, op het vuurwerkveld (lees: festivalterrein). Toch heeft het een heel andere sfeer dan een festival in Nederland. Het gaat er allemaal veel gemoedelijker aan toe. Mensen die niet voor het podium staan, zitten rustig op kleedjes op de grond; over het hele terrein is geen

plastic bekertje op de grond te vinden en als mede-HAN’er Sander een sigaret opsteekt, wordt hij door hordes Taiwanezen vriendelijk verzocht zo snel mogelijk zijn sigaret uit te maken. Tot slot volgt een tien minuten lange vuurwerkshow, als afsluiting van de avond. Iets waar Taiwanezen héél goed in zijn! Onze scooters terugvinden, samen met 50.000 andere Taiwanezen is minder succesvol. Pas rond half vier in de nacht (meer dan 3 uur na vertrek) zijn we eindelijk weer terug in het o zo vertrouwde Kaohsiung. 新年快樂! Happy New year!

SENSOR 10, JAARGANG 19 39

Opgetekend 2 Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen het verhaal achter hun lichaamsversiering.

Tomas van Buuren (20) Tweedejaars Communicatie & Multimedia ‘Voordat ik de knoop doorhakte en mijn tatoeage liet zetten, was de beslissing heel groot. Een soort berg die ik over moest: wat als ik ‘m over tien jaar niet meer mooi vind, wat als het tegenvalt? Nu hij eenmaal is gezet, bleek het eigenlijk maar een ‘drempeltje’ waar ik overheen moest: nu weet ik zeker dat ik er meer wil. Dat komt later, want nu moet deze nog worden afgemaakt. In maart start het inkleuren van de pauw die ik op mijn rechterarm heb laten zetten. De reden dat ik heb gekozen voor een pauw, voert terug naar mijn basisschooltijd, toen ik zo’n negen jaar oud was. Omdat ik plotseling in hevige woede kon uitbarsten, werd ik daarmee gepest. Dat zorgde ervoor dat ik nog méér woede opbouwde, wat voor nieuwe uitbarstingen zorgde. Een vicieuze cirkel. Mijn ouders zagen dat het niet goed ging en vroegen of ik hulp wilde. Ik greep dat met beide handen aan en kwam met een paar andere kinderen in een groep terecht. Een soort training in sociale vaardigheden. Daar leerde ik over ‘tijger, schildpad en pauw’. Ik was een tijger: defensief en uithalen als je boos bent. De schildpad is verlegen en kruipt bij een ‘aanval’ in z’n schulp. De pauw is beter in balans. Hij komt voor zichzelf op zonder geweld, is trots en haalt het beste in zichzelf naar boven. Deze metaforen zijn me altijd bijgebleven. Sowieso vind ik pauwen fascinerende, prachtige beesten. Mijn bedrijfje, in videoproducties, heet dan ook Pauwer Studio’s. Ik vond het wel een toepasselijke naam en een leuke woordspeling.’ ‘Met de schetsen die ik heb gemaakt ben ik naar tattooshop Paradigm in Arnhem gegaan. Andy Drissen heeft ze als uitgangspunt genomen en kwam met het definitieve ontwerp. Wat m’n ouders ervan vonden? Mijn vader zei meteen ‘oké, prima’, maar mijn moeder had er meer moeite mee. Het grappige is dat mijn oma me op een gegeven moment belde: ‘Gaat het wel goed met je? Er is me ter ore gekomen dat je een tatoeage laat zetten! Je bent toch niet aan de drugs, of zo?!’ Gelukkig heeft mijn uitleg ietsjes geholpen en vindt ze de tattoo op zich mooi. Alleen niet óp MIJ, haha!’ OH

8

‘De pauw komt voor zichzelf op zonder geweld, is trots en haalt het beste in zichzelf naar boven.’

Coos Dam

8

2