Wie verre reizen doet, kan veel verhalen

Hilvarenbeek

Wie verre reizen doet, kan veel verhalen September 2014

Runni ngj ack Men €74,95 Women €74,95 Shi r t Men Women

€39,95 €39,95

Si ngl et Men Women

€34,95 €34,95

Ti ghtkor t €39,95 Men €39,95 Women

Ti ghtl ang Men €54,95 Women €54,95

NI EUWETEAMLI NEACHI L’ 87: >Kl edi ngi sver kr i j gbaarvanaf31maar t >Bi jaans chafvan31maar tt / m 5apr i lont vangj eeen paarhar dl oops okkenvanCRAFTt . w. v.€8, r at i s ! 95 g

Pr i j zenzi j ni ncl us i efbedr ukki ng vancl ubl ogoopdebor s tenr ug.

2

4

6

Veel Achillers zijn de afgelopen maanden op reis geweest. De een heeft in het buitenland nieuwe indrukken en ervaringen opgedaan, de ander heeft dichter bij huis (ondanks de haast tropische regenbuien) zijn vakantie gevierd.

Menigeen heeft gewoontegetrouw de sportschoenen meegenomen. Er is dan ook opnieuw veel gelopen; soms in onze – in alle seizoenen – mooie gemeente ter voorbereiding op een wedstrijd of gewoon voor de gezelligheid, soms werd de uitdaging elders gezocht. De redactie kreeg menig verhaal toegestuurd, nu eens vanuit het op een steenworp gelegen Poppel, dan weer vanaf eenzame hoogten in Frankrijk en Zwitserland. Bewonder de foto’s en geniet van wat onze clubgenoten te vertellen hebben.

Het is een bijzondere en enerverende zomer geweest, met als dieptepunten de ellende in de Gazastrook en de Oekraïne, die ook in Nederland hun weerslag hebben gehad. Het leert ons dat geluk, gezondheid en veiligheid niet vanzelfsprekend zijn. Laten we ook als Achillers goed op onszelf en op elkaar passen!

De redactie

3

Mont Blanch marathon 2014

11

Van hardlopen naar Triathlon

14

Op z’n Bels

12

“Wie verre reizen doet, kan veel verhalen.” Deze uitspraak, toegeschreven aan de achttiende-eeuwse, Duitse dichter Matthias Claudius, vormt de leidraad voor deze uitgave van uw clubblad.

Van de voorzitter

Aan de keukentafel met...

VOORZITTER Jos van der Laak

PENNINGMEESTER Liesbeth van Zon

SECRETARIS John Post

BESTUURSLEDEN Marianne de Rooij / Marvin Asveld

REDACTIE Jack van de Sande / Ellen van Zuylen Marcel Schors / Ivonne Vermeer Peter Verheijen

COVERFOTO Wilma Vissers

Deze uitgave is gemaakt met editoo

Goed begin (van de Voorzitter)

We zijn goed bezig met zijn allen! Als ik deze bijdrage schrijf - het is de eerste week van augustus - wordt er druk gewerkt aan de voorbereiding van de Vakantieloop. Er helpen zoveel vrijwilligers mee dat we er zelfs een aantal in reserve kunnen houden! Ook de Marathoncommissie is druk bezig met de voorbereidingen voor de komende marathon. Het bestuur zit evenmin stil. Ons tijdregistratiesysteem verdient de aandacht. Het systeem is al weer vele jaren oud. Onderdelen zijn moeilijker verkrijgbaar. Het risico op defecten wordt groter. We zijn kwetsbaar, als er iemand uit het tijdregistratieteam wegvalt door ziekte of vakantie bijvoorbeeld, gelet op het kleine maar toegewijde team dat het tijdregistratiesysteem bedient. Ons systeem registreert niet de individuele starttijden maar alleen, zoals dat genoemd wordt, de “bruto”-tijden. Andere evenementen beschikken steeds vaker over systemen die wel de individuele start en finishtijden registeren. We zien dat lopers bij onze wedstrijden soms vragen stellen over het ontbreken van die individuele start- en finishtijden; de verwachtingen van de “loopconsument” worden steeds hoger. Het bestuur vindt daarom dat we niet door kunnen

gaan met het huidige systeem. De vraag is dan ook wat we moeten doen: we kunnen een eigen nieuw en modern systeem aanschaffen, maar we kunnen ook een dergelijk systeem, eventueel met ervaren mensen, inhuren. Op dit moment is een commissie uit het bestuur, samen met de vrijwilligers van de tijdregistratie, de mogelijkheden en de kosten aan het inventariseren. Het doel is op heel korte termijn een besluit te nemen. U gaat daar nog meer van horen. Marvin Asveld, onze technische man in het bestuur, is (ook) druk doende om een aantal zaken te regelen. Zo moeten de kleedkamers worden gemoderniseerd. Er is een ontwerp in de maak. Daarna wordt besloten wie wat gaat uitvoeren, en hoe. Ook is onze verwarmingsketel na ruim 20 jaar aan vervanging toe. Ook hier wordt aan gewerkt. Verder zal op korte termijn ons terras bij het clubhuis worden voorzien van degelijk terrasmeubilair. Kortom, zoals ik al schreef, we zijn met zijn allen goed bezig Jos van der Laak Voorzitter

Gaan voor Gondo

Ja hoor, het zal toch niet waar wezen: wéér is er deze zomer een weekend met regen voorspeld, terwijl ik me verheugd had op een marathon onder een zorgeloze zon. We zijn in Gondo (Zwitserland) en ik maak me op voor een 'dubbeldekker', ofwel twee dagen achter elkaar een marathon. In het bergdorpje op de grens met Italië vond in oktober 2000, na dagenlange intensieve regen, een tragedie plaats: door een modderlawine werden talloze huizen weggevaagd en verloren dertien inwoners het leven. Ter herinnering aan deze zwarte periode wordt de Gondo Marathon georganiseerd. Het is een kleinschalig evenement met een familiaire sfeer. De organisatie is erg betrokken en met een deelnemersaantal van ca. 100 personen gaat het er zeer ontspannen aan toe. Het parcours loopt de eerste dag van Gondo naar Brig en de volgende dag weer terug. Hoogste punt op de eerste dag is de Bistinenpas (2417 meter), na het passeren van de Simplonpas (2005 meter). De organisatie is erin geslaagd twee verschillende routes samen te stellen. Veelal gaan deze over smalle, slingerende trails en waar het niet anders kan, kort over asfalt. Ook gaan we een keer door een tunneltje dat alleen geschikt is voor voetgangers. En ben je een beetje aan de maat, dan moet je daar zelfs je hoofd intrekken. Beide dagen krijgen we een serieuze 2000 hoogtemeters voor onze kiezen. Dat is het fijne aan

4

deze bergmarathons: je mag lekker veel wandelen! De toplopers vermijden dat natuurlijk (indien mogelijk) en ik probeer zelf zo veel mogelijk omhoog te dribbelen, maar in mijn categorie ga je toch ook regelmatig in stevige wandelpas omhoog. Ik was hier voor de derde keer en andere jaren was het slot van de eerste dag steeds een avontuurlijke passage door een bergstroom. Er was weliswaar verderop een brug, maar onder het toeziend oog van de brandweer en gezekerd door touwen haalt iedereen daar traditiegetrouw een paar natte voeten. Of je je schoenen droog houdt, hangt ervan af of je de moeite hebt genomen ze van

Gaan voor Gondo (vervolg)

tevoren uit te doen. Dit jaar was er, helaas of niet, zoveel regen gevallen dat de bergbeek een nogal woeste waterpartij was geworden en mochten/moesten we over de brug. Natte voeten én schoenen hadden we toen namelijk allang! Aankomstplaats Brig ligt aan de andere voet van de Simplonpas, in het kanton Wallis. Wallis kent veel historische dorpjes, waar de huizen veelal gebouwd zijn op grote, stenen hoekpilasters. De aankomst wordt nog gezegend met een flinke bui, maar daarna schijnt de zon en kunnen we heerlijk buiten recupereren met voor de liefhebbers een biertje en eventueel iets van de BBQ. Vanuit Brig kun je het schitterende Rhônedal verder in, maar dat bewaren we voor een andere keer. De volgende dag moet er immers nóg een keer gelopen worden. Ook dag twee gaat via een stevige klim omhoog naar de pas en de grote, markante, stenen adelaar kijkt ons zuinigjes aan, zo lijkt het. Het aantal hoogtemeters is beide dagen ongeveer gelijk, maar deze dag is het allemaal

Wilma Vissers

De vakantieloop 2014 stond al een tijdje in de planning. Het is de enige interessante loop die rond deze tijd hier in de buurt gehouden wordt. Het plannen van een wedstrijd en ervoor trainen is een uitdaging en het geeft een goed gevoel, als je hem uiteindelijk ook lekker loopt. De volgende uitdaging is de tien EM van Tilburg; hopelijk gaat die net zo goed als die in Berkel-Enschot. Het is wel zo dat deze vakantieloop in de avond is, na een dag werken, in elk geval voor ondergetekende. Deze keer ging Pascale mee als supporter; altijd leuk als je ondersteuning krijgt van je partner. Er was familie, onder wie Lambert, die ook meeliep bij de tien kilometer. Vooraf kom je altijd bekenden tegen, meestal van Achil zelf. Lekker vooraf de wedstrijd doornemen, verwachtingen bespreken, het weer, etc. Dan nog even warmlopen, in dit geval met Willem. Als we ons klaarmaken voor de start blijkt

het dit jaar toch best druk te zijn. Vandaag eens een andere tactiek toegepast dan normaal in de tien kilometer. Vol eringaan, even herstellen en doorlopen was de planning. Best een grote uitdaging voor iemand die normaal als diesel bekend staat. De eerste vier kilometer gingen volgens planning, daarna kwam er de klad in. Het waren vijf rondjes van twee kilometer. Aan het einde van de derde ronde kwam de eerste al over de finish. Een rare gewaarwording, als je je best doet en beseft dat je nog twee volle rondes moet. Verder op ervaring uitlopen, herstellen en weer opbouwen. Uiteindelijk toch lekker gelopen en met een gemiddelde van elf kilometer per uur toch tevreden. Na de wedstrijd nog even napraten met allerlei bekenden van de vereniging, waaronder Jack, Peter en Willem. Zeker weer voor herhaling vatbaar volgend jaar. Rob Dingemans

Op 17 augustus was alweer de tweede testloop voor onze Beekse marathon. Een goede opkomst in de Achilkantine en om 09.00 uur het vertrek voor de afstand van 25 kilometer. De deelnemers worden opgesplitst in drie groepen, namelijk. 9, 10 en 11 kilometer per uur. De meeste atleten kiezen voor de snellere groep. De groepen hebben ook een loophaas bij zich. De langzaamste groep heeft een begeleider op de fiets en wordt onderweg mentaal ondersteund door Maria van de Grot (zie foto). Heerlijk gelopen, goede verzorging door Kees de Kort en zelfs de weergoden zijn ons gunstig gezind. Alles

past precies in ons schema voor de Rursee-Marathon. Goed bezig, jongens. Jack v.d. Sande

toch een stuk zwaarder. Ongeveer tien kilometer voor de finish krijgen we nog eens 700 hoogtemeters voor de kiezen in amper drie kilometer. Dat is nog even bijten. Bij de finish staat een fanatiek groepje supporters, die de stemming erin houden door met flinke koeienbellen de lopers aan te vuren. Ook onderweg kunnen supporters de lopers goed volgen en er zijn regelmatig verzorgingsposten met een gevarieerd aanbod van oppeppers. Voor de statistici: ik was deze twee dagen in totaal 12 uur en 17 minuten onderweg en werd daarmee derde in mijn categorie. Alle deelnemers krijgen een Alpenkaas, vruchtenbrood en lopersshirt. Ook belangstelling? Kijk op www.gondoevent.ch. Je kunt ook als team van twee lopers ieder één dag lopen en er is op dag twee een kortere variant van 28 kilimeter. Er is ook een klassement voor verenigingen. Ik ben volgend jaar graag weer van de partij!

Vakantieloop 2014

Testloop 35e Beekse Marathon

5

Mont-Blanc Marathon 2014 Cocky de Brouwer

Mijn Mont Blancmarathon begint twee jaar geleden tijdens de Zermattmarathon. In Zermatt is ook een bergmarathon, die met 1900 hoogtemeters in de categorie zwaar valt. Tijdens die wedstrijd besefte ik dat je aan een bergmarathon niet zomaar moet beginnen. Ik was te snel gestart en had de zaak een beetje onderschat. Dat was er de oorzaak van dat ik op de helft eigenlijk al stuk zat; wat volgde was veel zwoegen, kramp en afzien. Toen ik daar na dertig kilometer Jules tegenkwam, riep ik dat ik nooit meer een bergmarathon zou lopen! Hoe kwam het dat ik deze wedstrijd onderschat had? Twee jaar eerder had ik immers de Jungfraumarathon al eens gelopen. Ik had gelezen dat er minder hoogtemeters waren in Zermatt; vandaar waarschijnlijk mijn foutieve gedachte. Maar toen de Mont Blancmarathon ter sprake kwam, was ik een van de eersten die ja riepen. Na een hectische inschrijfmiddag in oktober 2013 was het resultaat dat acht Achillers een startbewijs wisten te bemachtigen, Jules, Peter Peeters, Peter de Brouwer en Jack van de Huygevoort visten achter het net. Voor Jack, een van de initiatiefnemers van dit avontuur, was dit extra zuur. De voorbereiding kon beginnen en we hadden ons dan ook voorgenomen er eens goed voor te gaan trainen. Vele duurkilometers, twee keer een dag naar Limburg onder leiding van Wilma Vissers, waar we iedere keer tegen de 40 plus kilometers liepen, de marathon van Enschede, samen met Herman, in een lekker tempo van 12/uur, twee keer de mountainbikeroute in de Drunense duinen, ook met Herman. En het jaarlijkse weekend met de mannen was dit jaar op speciaal verzoek niet aan zee maar in de Duitse Eiffel, waar ik onder begeleiding van Ger van Beers en Arnold Davies bijna de gehele Ruhrseemarathon heb gelopen. En niet te vergeten: ik heb weer eens een hele periode gezogd. De vele duurtrainingen zijn voor ons plattelanders de enige manier om het gebrek aan hoogtemeters enigszins te compenseren. Inmiddels hadden Liesbeth en ik een mooi huis gevonden in La Lavancher, zes kilometer buiten Chamonix, met alles erop en eraan tegen een mooie prijs De voorbereiding was verder goed verlopen; ik had het gevoel dat ik er klaar voor was. Na een voorspoedige reis kwamen we aan bij ons chalet in Frankrijk. Jules en Irma waren al een week ter plaatse en hadden het bier al koud staan. Nadat we onze slaapkamer hadden ingericht, volgde de eerste pastamaaltijd van het weekend. Na het eten liepen we nog een blokje om en toen bleek dat de ultralopers over 80 km, die 's morgens

6

om 4 uur van start waren gegaan, vlak bij ons chalet bezig waren de laatste tien kilometer te lopen. Die hadden er daar al 17 uur op zitten. Deze ultra bestond uit 6000 hoogtemeters en ook meer dan 6000 meter omlaag. Pffff! Dat nooit, kan ik jullie wel zeggen. Zaterdag onze startnummer afgehaald en geprobeerd de nummers van Toon Abrahams en Liesbeth van Zon op een andere naam te zetten. Maar wat we ook probeerden, de stugge Fransman achter de balie gaf geen krimp. 'Rules are Rules for everyone' op zijn AlloAllo-Engels was het enige wat we te horen kregen. Helaas geen marathon voor Jules (wat hij ook niet zo erg vond! ) Het nummer van Liesbeth wist Wilma Vissers de volgende ochtend probleemloos in haar bezit te krijgen. Met het paspoort van Liesbeth en verder geen enkele gelijkenis was dat toch een mooie opsteker. Ik wil er nog wel bij vermelden, dat Wilma op de zaterdag (een dag voor onze marathon, toen wij aan het relaxen waren) de marathon van Graubunden liep, van hetzelfde kaliber als de Mont Blancmarathon, en dit alles als voorbereiding op een meerdaags evenement over vele bergen, twee weken later! Later in de middag op zaterdag kregen we de berichten door dat het parcours werd aangepast in verband met het te verwachten slechte weer op zondag. Dit hield in dat de finish niet bergop was, maar weer terug in Chamonix. Ook werd het laatste stukje halverwege naar 2300 meter ingekort naar 2000 meter. Eerlijk gezegd vond ik dat wel jammer: ik wilde deze marathon wel lopen zoals hij in werkelijkheid is. Het werden dus 2100 klimmeters en ook weer 2100 meters naar beneden. Ik kan niet zeggen wat nu minder zwaar is, maar na 35 kilometer lopen valt 7 km dalen over een rode skipiste en een bospad met veel keien en wortels ook niet mee. De marathon begon 's morgen om 7.00 uur en de regen viel met bakken uit de lucht. Ik ging met Herman

natuurlijk weer vooraan in het startvak staan, net achter de genodigde lopers. Dat was achteraf een goede keuze want de dames, die verder achteraan waren gestart, hadden bij het begin van de steile singeltracks 10 tot 15 minuten wachttijd. Dat is toch wel even schakelen in je hoofd, als je een marathon aan het lopen bent. Al gauw bleek, zoals Herman het omschrijft, dat ik wat gemakkelijker omhoog loop. Van de eerste paar uur samen lopen kwam dus niet veel terecht. Maar tijdens de klim naar 2000 meter bleek wel waarom ze de route hadden aangepast: kou wind en regen deden mij besluiten mijn jasje en een buff over mijn hoofd te trekken. Door de wind en die verrekte koude handen wilde dat niet echt lukken, vandaar dat ik daar Herman weer tegenkwam. Het uur daarna lekker samen naar de top gelopen en afgedaald naar de volgende beklimming. Doordat er nogal wat wandelmomenten waren, was er genoeg tijd om te herstellen van de inspanning, waardoor ik na de marathon niet stuk binnenkwam en er relatief weinig mee heb geleeeeën. Dacht ik... want de dagen (de week) erna heb ik het wel geweten... Maar het is me het allemaal wel waard geweest. Wat een mooie, geweldige ervaring zijn we weer rijker geworden. Jammer van de aanpassing in het parcours, doordat we niet op 2300 meter zijn gekomen hebben we daar niet over de bergkam gelopen. En hebben we het mooie uitzicht op de Mont-blanc gemist Ik ga dit zeker nog eens meer doen, zo om de paar jaar een marathon van dit kaliber lijkt me wel leuk. Maar wel met een gedegen voorbereiding, om op de dag zelf wat reserves te hebben. Als er mensen zijn die nog eens zoiets van plan zijn, laat maar weten. Ik ben erbij

marathon de limiet op 6 á 7 uur ligt. Maar de trainingen liepen op een gegeven moment wel weer wat beter, en we bekeken het allemaal toch wel weer positief. Na een rustige start, en op schema lopend ruim binnen de limiet kwam ze ook aan bij de beruchte afdaling, waar mannen van bijna 60 jaar ook gaan relativeren van hoe hier verder! Ik heb begrepen dat daar bij Nel ook wel even de twijfels door haar hoofd gierde. Maar toch ongeschonden beneden gekomen, om te beginnen aan de laatste klim van 5 kilometer. Ik was zelf inmiddels gefinisht en gedoucht, en via Astrid kreeg ik door dat ze op schema liep, alle zware punten had getrotseerd en bijna ging beginnen aan de laatste 7 kilometer omlaag. Dat was een prettige gedachten, en daar kon het eerste pilsje wel op gedronken worden. Toen ze over de finish kwam bleek dat ze ook nog als eerste was gefinisht in de categorie boven de 70. Weliswaar met maar twee deelnemers, de ander was een man. Maar het was toch duidelijk een knappe prestatie om op 71 jarige leeftijd de Mont-Blanc marathon te lopen. Of dit haar laatste marathon is geweest van dit kaliber……………………. ze zegt van wel Wilma: mijn tweede marathon in een vuilniszak

Op de eerste plaats mijn complimenten aan alle Achillers die de Mont Blanc Marathon voltooiden. Ik heb al tig bergmarathons en ultralopen achter de kiezen, maar deze marathon vanuit Chamonix komt zeker in mijn top-10 qua zwaarte: technisch een pittig parcours, koude boven 1.500 meter, aanhoudende regen en daardoor zware ondergrond door slijk en gladde stenen en wortels. Door de laaghangende bewolking was er nauwelijks uitzicht; jammer, want de vergezichten moeten er magnifiek zijn. Het was mijn tweede marathon die ik liep in een vuilniszak (tegen regen en koude) en daarom zondermeer memorabel. Mijn deelname kwam enigszins onverwachts: Liesbeth kon helaas niet mee door het overlijden van 'hullie'

Nel (door Cocky, zoon van)

Door een sleutelbeenbreuk ging de Zermatt marathon aan haar neus voorbij, dat dit bleef knagen was duidelijk toen de Mont-Blanc Marathon tersprake kwam. Ik ga mee zei ze zonder nadenken, op dat moment voor mij een logisch antwoord. Maar de maanden erna tijdens de trainingen begon bij mij toch wel wat twijfel te ontstaan, de trainingen liepen niet zoals ze wilde. En de lange duurlopen waren ook niet meer zoals vroeger. Was het wel verstandig om dit nog te gaan doen vroeg ik mezelf regelmatig af, 71 jaar is nou ook weer niet de leeftijd om zoiets te gaan doen. Ook al is de ervaring groot, en heb je al wel 50 marathons gelopen, en ultra`s van 78 tot 100 km. Maar zoals de oude garde binnen ons ze club wel weten is dat Nel wel een taaie is, en 9 uur als limiet voor de marathon is toch ook wel een behoorlijke tijd. Maar dat duid ook meteen weer op de zwaarte van de Mont-Blanc marathon, omdat doorgaans in een berg

7

Mont-Blanc Marathon 2014 (vervolg)

pap. Liesbeth had zich in dit veld zeker goed geweerd, zij heeft tenslotte al wat ervaring opgebouwd bij het berglopen. Bij de trainingen in Zuid-Limburg heb ik in het voorjaar graag het voortouw genomen. Door deze pittige trainingen kwam er voor deze en gene misschien al een stukje bewustwording dat je tijdens een loop door heuvelachtig terrein ook mag/moet wandelen.... Dat is juist het leuke aan zo'n loop! Herstellen tijdens het wandelen en door het gevarieerde en geaccidenteerde terrein is de aanslag op het gestel heel anders dan tijdens een vlakke marathon. Moe word je er natuurlijk evenzogoed van. Door de marathon in Graubünden, kwam ik zaterdagavond pas laat aan bij het ruime onderkomen van de Bekenaren. Jules en Irma zorgden ervoor dat ik me snel thuis voelde en de pasta met saus van Herman den Blijker vulde mijn geslonken energievoorraad weer aan. Na een kort nachtje begon de voorbereiding en het gebruikelijke gezenuw voor de start. Als ontbijt at ik mijn zelfgemaakte Birchermüesli uit een frietsausemmertje. Ik ben nog steeds nerveus voor elke loop, maar bespeurde dat die ochtend ook zeeeeeeker bij de andere deelnemers: verander ik nog iets aan mijn kledingkeuze? zit mijn Camelbak niet te strak? oh jee, ik heb geen petje bij me... moet ik echt handschoenen meenemen? en voor mij gold: zou ik het startbewijs van Liesbeth wel krijgen? (Wat dus geen enkel probleem bleek te zijn!) Bij de start liet ik de hanen voor wat het was en schaarde me bij de hennen. Ik ben een langzame starter en heb de overtuiging dat door achterin het veld te starten, ik mezelf niet over de kop loop en er nagenoeg altijd gelegenheid is om later op te schuiven naar voren. Aldus geschiedde, ondanks de drukte op het parcours. Druk was het niet alleen op het parcours, ook bij de verzorgingsposten moest je soms wachten op je beurt. En dat het druk was met publiek bij de finish, was majestueus: hier kwamen alleen wereldkampioenen over de meet! Herman

Een meerdaagse trip met Achil naar een bijzondere marathon stond al lang op mijn verlanglijstje. De Mont-Blanc marathon kwam voorbij. Redelijk in de buurt en redelijk qua tijd ( 4 dagen ) Dus. Ja zekers…ik ga mee!! Onder de bezielende leiding van Cocky en Liesbeth werd er aardig wat voorwerk verricht. Geweldig huis gevonden om 4 nachten te verblijven. Jammer dat door wat onverziene omstandigheden er voordat we vertrokken al 3 afvallers waren waarvan

8

er uiteindelijk door 1 ingevallen kon worden. Dat dat Wilma Vissers was is mij ( en ons als ik voor andere mag spreken ) zeer goed bevallen. Na een voorspoedige reis waarin ik voor het eerst in mijn leven in een echte auto mocht rijden kwamen we bij ons huis!!! Waanzinnig gaaf en na wat tassen opgeruimd te hebben, buiten in de zon in de voortuin bij een prachtig uitzicht op besneeuwde bergtoppen met een koud biertje ( bedankt Irma en Jules) kon op vrijdag 17.00 bij mij de hele reis al niet meer stuk!! Ja de marathon. In de filmpjes die ik vooraf zag werd er nogal veel gewandeld. Ik dacht nog: “als ik die meute maar voor ben, kan ik waarschijnlijk doorlopen. Dus met Cocky gezorgd dat we bij de start al meteen vooraan stonden op een paar meter van de genodigden. Rustig vertrokken met het idee om een groot deel bij elkaar te blijven. Nu is Cocky duidelijk de betere klimmer dus al snel komt er toch verschil. Niets aan de hand dacht ik. Ik loop mijn eigen tempo. Het verhaal was dat de eerste 14 km. eigenlijk een aanloop was maar ik vond ze al pittig genoeg. Ik dacht in ieder geval wel, als dit een aanloop is dan krijg ik het nog flink voor mijn kiezen. Nou dat klopt. Er zitten beklimmingen in waarin het voor mij uitgesloten is om te bepalen of ik wil wandelen of lopen. Er is maar een optie: Wandelen!! Cocky stond bij de post van 10 km. nog op me te wachten maar zodra het weer omhoog ging hadden we beiden een ander ritme en dat van mij was beduidend langzamer!! Maar ineens kreeg ik na ongeveer 26 km. een tikje op mijn schouder en wie schets mijn verbazing, mijn maat!! Toen zijn we zeker een uur nog samen opgetrokken voornamelijk in een afdaling want dan kan ik Cocky wel bijhouden!!. De 2de grote afdaling vond ik erg gevaarlijk. Zowel in steilheid en omdat het zo,n pokkenweer was dat modder en slijk de bovenhand hadden. En ineens gebeurt

er iets wat ik niet meer zal vergeten en wat misschien wel het mooiste was van het hele weekeind. Tijdens de afdaling floept er wat jeugd langs me. Toen kwam er een klik in mijn hersens. Een innerlijke stem vroeg aan me : hoe oud ben je eigenlijk? Nou, tegen de 60! En wat is het belangrijkste vandaag? Nou toch wel heel over de finish komen. Oké, dan spreken we dat af. Rustig aan, je eigen tempo, geconcentreerd, hard waar het hard kan en rustig waar het rustig moet en hoelang je daarover doet is totaal niet belangrijk!! En zo ben ik 5 uur en 56 minuten later over de finish gekomen met een onoverwinnelijk gevoel wat ik nog dagen later bij me had!! SUPER!!!

die ik niet had willen missen. De volgende keer ben ik weer van de partij. Ingrid van Elderen

In het clubblad van maart schreef ik een stukje over de Mont Blanc marathon waarvoor ik me in een vlaag van waanzin had ingeschreven. Het was misschien een vlaag van waanzin maar ik voel me nu wel waanzinnig goed en ik ben waanzinnig trots op mezelf en op mijn medelopers: we zijn allemaal gefinished! Cocky als 1e na 5 uur 36 minuten en Nel als 1e in haar categorie, vrouwen 70+. Super gedaan Loes, Nel, Cocky, Herman, Wilma, Ingrid. Zo achteraf bekeken vind ik een bergmarathon door de afwisseling en het ontbreken van de tijdsdruk wel een stuk relaxter om te lopen dan een vlakke marathon. Ik heb er 7 uur en 48 minuten over gedaan en dat lijkt heel lang maar de tijd is werkelijk omgevlogen. Moet ik er wel bij zeggen dat ik alles wat omhoog ging heb gewandeld, onderweg gestopt ben om foto’s te maken, en wat om me heen te kijken. Ook van opstoppingen onderweg (2.200 mensen op een bergpad is toch best krap ook al doet de snelste het in 3,5 en de langzaamste in 9 uur) heb ik dankbaar gebruik gemaakt om te eten, drinken en uit te rusten. Maar het liep echt heerlijk. Na 6 uur lopen echt geen centje pijn. En ook het afwisselend klimmen en dalen ging goed. Heel apart dat je meteen van klimmen kunt omschakelen naar looptempo. Wel een paar lastige afdalingen waar ik spontaan hulp kreeg van medelopers die een hand uitstaken of even wachtten. Maar net toen ik na 6 uur had vastgesteld dat het toch echt wel heel lekker liep, moesten we stijgen, en stijgen en stijgen… en toen kreeg ik het toch wel heel wat zwaarder. Gelukkig liep ik toen net een Nederlander tegen het lijf die het ook zwaar had en dan heb je wat afleiding omdat je wat kunt kletsen en dat is ook heel fijn na een paar uur zinnetjes wisselen met Fransen en elkaar toch niet verstaan. Die laatste klim had van mij best wat korter mogen zijn maar eenmaal aan de top stond er weer een eet en drinktentje (was heel goed geregeld), even bijtanken en mochten we afdalen. Het was een lange afdaling eenmaal in Chamonix waren was ik eigenlijk al weer bijna uitgerust en het voelde toen gewoon goed! De dagen daarna nog van een flinke spierpijn mogen genieten maar nu alleen nog van mooie herinneringen…

Ingrid Spapens

Ook ik heb de Mont Blanc marathon gelopen en tot een goed einde gebracht. Al bij al is het me zeer meegevallen al moet ik wel zeggen dat ik er een totaal andere voorstelling van had. Samen met Loes ben ik van start gegaan, waarbij we achteraf gezien de fout gemaakt hebben om te ver van achteren te starten. Hierdoor konden we met name de eerste 10 km niet ons eigen tempo lopen en na de eerste bevoorradingspost hebben we zelfs een kwartier nagenoeg stilgestaan. Wat het voor mij zwaar heeft gemaakt waren met name de weersomstandigheden. Wat heb ik het koud gehad op weg naar de top van de Col des Posettes op 2000 meter en de daarop volgende afdaling. Zo koud zelfs dat ik mijn muts en handschoenen die ik wel bij me had niet meer uit mijn rugzak kon en durfde te halen. Deze zat nl. onder mijn regenjas en mocht ik die al uitgekregen hebben op dat moment dan had ik hem nooit meer aangekregen. Dus met ijskoude handen en een kletsnatte bol toch maar doorgebikkeld. De regen maakte jammer genoeg het uitzicht ook minder en de afdalingen een stuk linker. Maar achteraf gezien was met name dat dalen toch een mooie ervaring en een overwinning op mezelf. Vooraf had ik overigens de verwachting dat dalen een stuk minder inspannend zou zijn dan klimmen, maar dat heb ik zeker anders ervaren. Omdat ook de afdalingen stijl waren moest je jezelf continue tegenhouden en dat is echt niet prettig voor je bovenbenen. Na iets minder dan 7,5 uur bereikten Loes en ik samen de finish en dat is zeker wel een schitterend gevoel, ook omdat we volop aangemoedigd werden in de straten van Chamonix. Ik kijk terug op een heel gezellig weekend waarbij we ook mochten genieten van een prima begeleiding en catering door Jules en Irma. Ik ben een ervaring rijker

Loes

9

15 Oktober 2013, ik zat nog vol adrenaline van mijn eerste marathon in Eindhoven, om 13:00 uur was de inschrijving geopend van de Mont Blanc marathon in Chamonix en ik was een van de gelukkige die een startbewijs heeft kunnen bemachtigen. Op 29 juni jl.

Mont-Blanc Marathon 2014 (vervolg)

was het zover, ’s morgens om 07:00 uur klonk het startschot, het werd een dag waarop ik heel veel heb geleerd zoals:

- Als je bij wedstrijden vooraan start doe dat ook bij een bergmarathon, ook al is het je eerste. - Zorg voor een goede rugzak om water en proviand mee te nemen, loopt veel fijner als zo’n gordel om je heup, gelukkig had ik er een bij me. - Is het onderweg onmogelijk om iets uit je rugzak te halen vanwege koude handen vraag supporters onderweg om je te helpen. - Laat niet je handschoenen in de koffer liggen, je kunt ze onderweg heel hard nodig hebben.

Klusjesdag 2014

Beste Achillers, Op zaterdag 12 juli was het weer zover voor het jaarlijkse klein onderhoud van zowel het clubgebouw als de baan! In eerste instantie waren er maar 11 leden die zich hadden aangemeld, dit in tegenstelling tot vorig jaar met maar liefst 25 aanmeldingen was dit natuurlijk niet veel en dat gezien onze club bijna 300 leden telt! Maar gelukkig kwamen er ook nog een paar mensen zonder aanmelding waardoor er toch nog 16 leden de handen uit de mouwen staken. Graag wil ik bij deze dan ook iedereen oproepen om zich volgend jaar wel aan te melden voor de toch altijd gezellige klusjes dag, want buiten dat er hard gewerkt word is het ook altijd een hoop lol en word er flink op los gebuurt! Na een lekker bakje koffie zijn we begonnen met het onkruid vrijmaken van het terras en de baan de dakgoten zijn zuiver gemaakt en de het hok is weer eens flink opgeruimd maar ook de ramen van het clubgebouw zijn weer eens goed gelapt. Na al dat geklus waren we dorstig en hongerig en was het dan ook tijd voor koffie en een heerlijke appelflap,

- Hoop dat je geen enge gladde afdaling krijgt. - Stuur een paar supporters een aantal dagen voor de marathon naar de plaats van bestemming, de berichten van Jules over het parcours zorgden voor nog meer zin om te gaan lopen. - Op zoek naar een verblijf, vertrouw op Cocky en Liesbeth zij hadden een heel gezellig huis in de omgeving gevonden. - Als je de kans krijgt om met een groep een bergmarathon te gaan lopen, zeker meegaan. Niet alleen het weekend is gezellig maar het is ook erg leuk om met een aantal lopers je te gaan voorbereiden op een bergmarathon. De volgende keer ben ik weer van de partij.

Want ja als je hard werkt moet je ook goed eten en drinken! Al bij al was het weer een geslaagde dag en is er weer veel arbeid verricht en ik wil dan ook graag nog even iedereen bedanken voor zijn of haar geweldige inzet. En hopelijk zie ik jullie volgend jaar allemaal weer! Groet, Marvin

10

Van hardlopen naar triathlon

Amper een jaar geleden waren we nog fanatiek aan het trainen voor onze eerste marathon, toen ik ineens na een training, in de kantine, vanuit de achtergrond, iemand hoorde zeggen dat hij wilde gaan trainen voor de triathlon. En daarbij zei hij nog even ‘tussen neus en lippen door’ dat hij dat waarschijnlijk samen met Peter (ik dus) zou gaan doen. Ik was me niet bewust van deze toezegging maar de overtuigingskracht van Henrik (hij was de initiator dus) heeft er vanaf dat moment wel toe geleid dat ik de trainingen mee heb opgepakt. Ook Miranda liet zich overtuigen en ook zij pakte de trainingen fanatiek aan. We konden al redelijk hardlopen, dus dat hoefden we alleen maar bij te houden, maar fietsen en vooral zwemmen was iets waar we onze schouders onder moesten zetten. Al vrij snel vonden we een vereniging uit Kaatsheuvel (Maresia triathlon en loopvereniging de Langstraat), die triathlontrainingen verzorgde met daarbij de nodige info en tips. We zijn in december begonnen met de zwemtrainingen en daarnaast op zoek gegaan naar een wielrenfiets om ook met deze discipline te kunnen beginnen. Onder begeleiding van Ad Schoonderbeek, een zeer ervaren triatleet, zijn we met onze zwemtrainingen gestart. Het zwemmen heeft vooral voor Henrik veel voeten in de aarde (nou ja, aarde) gehad, omdat hij niet veel meer kon dan een beetje schoolslag. Het was dan ook mooi om te zien wat een goede trainer in korte tijd kan doen met iemand die zo gedreven is als Henrik. Binnen een aantal maanden zwom hij 400 meter borstcrawl alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ook voor Miranda was deze discipline geen ABC'tje, maar ook zij pakte het erg snel op. Voor mij was het allemaal iets gemakkelijker, omdat ik uit een zwemfamilie kom: mijn vader was indertijd zwemtrainer van de wedstrijdploeg van TRB-RES uit Tilburg, mijn zus zwom bij de club en ook ik ben al vrij snel gaan zwemmen. Vanaf mijn vijfde tot en met mijn twintigste levensjaar was ik dan ook bijna elke dag in het zwembad te vinden. Het fietsen daarentegen was niet echt mijn ding;

Naam Mini triatlon Achtste triatlon ITU sprint afstand kwart triatlon ITU Olympische afstand Halve Ironman Halve triatlon ITU 2OD ITU 3OD Ironman / hele triatlon

afstand zwemmen 250m 500m 750m 1000m 1500m 1900m 2500m 3000mtr 4000mtr 3800mtr

Miranda en Henrik beheersten deze discipline een stuk beter . Door omstandigheden haakt Miranda in 2014 tijdelijk even af (nieuwe baan, verhuizing), waardoor zij bewust niet heeft ingeschreven voor een aantal kwarttriathlonwedstrijden die wij al op de planning hadden staan, maar ik ben ervan overtuigd dat zij zich wel weer bij ons aansluit, wanneer ze weer wat meer tijd heeft om te trainen. Onze agenda hield in dat we in april zouden beginnen met de clubkampioenschappen van Maresia, een 1/8 triathlon, daarna de kwart van Terheijden, begin juli de kwart van Antwerpen en als laatste dit jaar de kwart in Zwolle. Tussendoor hebben we in Ruchpen nog meegedaan met een swimrun (1 kilometer zwemmen en 10 kilometer lopen). We hebben nu alweer vier wedstrijden achter de rug en zijn alleen nog maar enthousiaster geworden om verder te gaan in deze geweldige sport. Wij kregen trouwens de indruk dat er bij Achil een aantal mensen ook enthousiast wordt door onze verhalen. Deze mensen zou ik zeggen: blijf lekker lopen, pak je fiets, koop een zwembroek en sluit je bij ons aan. Wie weet krijg het triathlonvirus ook jou te pakken. Hieronder nog ter info de verschillende officiële afstanden die er georganiseerd worden in binnen- en buitenland.

11

afstand fietsen 10km 20km 20km 40km 40km 90km 80km 80km 120km 180km

afstand lopen 2,5 km 5km 5km 10km 10km 21,1km 20km 20km 30km 42,2km

Aan de keukentafel... bij Sjan en Kees de Kort

Een warm welkom krijgt Achil, wanneer hij binnenstapt bij Sjan en Kees de Kort. Gezeten aan de keukentafel van hun gezellige huis in Diessen vindt onder het genot van een stevig bakje koffie een geanimeerd gesprek plaats, dat lang niet alleen over hardlopen gaat. Het is drie jaar en drie maanden geleden dat Sjan de Kort via Start-to-Run met hardlopen in aanraking komt. Het is het resultaat van een weddenschap met collega’s. In de veronderstelling van ‘dat hou je toch niet vol’ wordt zij uitgedaagd om te gaan lopen, en wat blijkt, de collega’s vallen af en Sjan gaat door. Ze hadden ook beter kunnen weten, want Sjan is een echte doorzetter. Ze komt via Jack van de Sande bij Achil terecht en zorgt ervoor dat ook Kees, die zij ‘mijn grootste hobby’ noemt, gaat hardlopen. “Natuurlijk vind ik gezondheid en fit blijven belangrijk”, zegt Sjan, “maar het belangrijkste aan het hardlopen vind ik het samen met Kees en met anderen iets ondernemen, het groepsgevoel en de gezelligheid; aan lopen zit veel sociale aspecten.” Kees: “Ik moest wel mee gaan doen. Ik stimuleerde Sjan om te gaan lopen, maar deed zelf niets op dat moment en dat kon natuurlijk niet. Vroeger heb ik wel het nodige aan sport gedaan, dus ik kon de draad snel oppikken.” Inmiddels begeleidt hij zelf lopers op maandagen. “Ik vind het leuk om mensen te laten groeien, om ze plezier in het lopen te geven en vertrouwen dat zij hun doelen kunnen bereiken.” Voor Kees vormen wedstrijden een extra uitdaging. Hij heeft een voorkeur voor de lange afstanden in de natuur; tijd is daarin relatief, het gaat hem vooral om genieten. “Je kunt dan lekker je hoofd leeglopen. Achil heeft me gebracht dat ik inmiddels een paar marathons heb kunnen volbrengen; die van de Rursee hoop ik binnenkort opnieuw te kunnen lopen, hij gaat door een prachtige omgeving!” Ook Sjan vindt het belangrijk om doelen te hebben, maar wedstrijden zijn voor haar toch minder belangrijk, ofschoon het wel een kick geeft wanneer zij haar doel gehaald heeft. “Het geeft veel voldoening wanneer je bereikt wat je voor ogen hebt. Ik merk dat ook in mijn werk als onderwijsassistent bij De Bodde, een school voor leerlingen met een verstandelijke beperking.” Sjan’s ogen glinsteren wanneer zij over haar werk begint te praten. “Ik heb een heel afwisselende baan, met continu schakelen en veel vrijheid. Mijn werk ligt midden in de maatschappij.” En dat is waar ‘Bodde’ voor staat: Betrokken, Ontwikkelings- en Doelgericht, Deelname aan de maatschappij en Eigenwaarde. Het is ook wat Sjan tekent. “Ik heb, gesti-

muleerd door de directie, het hardlopen binnen de school geïntroduceerd en heb zelfs met mijn leerlingen tijdens de Tilburg Ten Miles een sponsorloop gedaan; dat gaan we dit jaar weer doen. Ik zou het toejuichen wanneer ook binnen Achil meer mensen dan nu met een verstandelijke beperking zouden komen lopen.” Het werk van Kees, machinebouwer bij Chromalloy in Tilburg, brengt hem ook bij een van zijn grootste hobby’s: vliegtuigen. Hij heeft er al heel wat aan gesleuteld en mee gevlogen. Trots laat hij foto’s zien van de B-25, maar ook modellen die hij tot in de detail zelf gebouwd heeft komen op de keukentafel. Heel veel kan hij er over vertellen, net als over zijn vele andere hobby’s zoals motorrijden, een vrijetijdsbesteding die hij deelt met Sjan en hun zonen. Ze kunnen allebei niet stilzitten. Gevraagd naar doelen die zij nog voor ogen hebben, antwoordt Sjan: “Ik ben een bourgondisch mens, ik wil genieten, gewoon lekker lopen en vooral gelukkig blijven”. Kees z’n doel is een Ultraloop in IJsland, waar beiden al eerder geweest zijn. Vol enthousiasme laten zij foto’s zien die zij tijdens hun vakantie daar gemaakt hebben. De foto op deze pagina is er een voorbeeld van en zegt eigenlijk alles waar het in dit gesprek om ging: samen, actief, ruige natuur, genieten!

12

VRIENDEN BEDANKT marathon

Ja... het wereldje is groot wat marathonlopen betreft .Zeker de laatste jaren zijn er heel veel recreatieve lo(o)p(st)ers die de grote stap wagen naar deze afstand. Eigenlijk is het iets wat je eens in je leven meegemaakt moet hebben, mits je goed gezond bent en het zeker wilt doen. Mijn VIP-uitnodiging was voor een kleiner wereldje, namelijk deelnemen aan een jubileummarathon voor atleten die minimaal 100 marathons gelopen hebben. Francis Spoelstra, de organisator en tevens de man waar alles om draaide, ging zijn 200e marathon volbrengen. Het zou tevens zijn laatste ??? marathon zijn. Hij nodigde die vrienden hiervoor uit die hij regelmatig tijdens het lopen ontmoet had. Het Amsterdamse bos was de locatie waar alles ging gebeuren, dus ik was heel benieuwd. Er waren 54 deelnemers uit vijf verschillende landen. De route was +/- 43 kilometer, vijf rondjes door het

Even voorstellen...

Amsterdamse bos met mooie paden, vijvers, bruggetjes en nog veel meer. Na iedere ronde was er een goede tafel vol proviand. Het ging er allemaal heel ontspannen aan toe. Er werd in groepjes gelopen en je kon zelf een keuze maken met wie je ging lopen in de volgende ronde. De oudste marathonloper, Horst Preisler, 79 jaar, liep zijn 1845e marathon. Hij was tevens de man met de meeste marathons. Ook had hij 1000 kilometer met de trein gereisd om hierbij aanwezig te kunnen zijn vanuit Hamburg. Iedereen moest opgeven de hoeveelste marathon hij die dag ging lopen. Het totaal was14.217 marathons. Dat is wel even schrikken, hè! Ik heb een heel leuke dag gehad,. Na afloop mocht je nog een duik nemen in het roeivijverwater van de Bosbaan. Brrrr……niks voor mij. Groetjes Jack.

Nieuw redactielid Hallo, mijn naam is Peter Verheijen, ik ben 49 jaar, getrouwd met Sigrid en woonachtig in Hilvarenbeek. Ik ben in 2012 lid geworden van de vereniging, nadat ik met veel plezier in maart van dat jaar aan de Start to Run had deelgenomen. Nu ik alweer ruim twee jaar met veel plezier loop bij Achil leek het me leuk wat meer voor de vereniging te kunnen betekenen. En toen ik hoorde dat Marian van Lieshout wilde stoppen als opmaker van het Achilblad, leek het mij leuk om deze taak over te nemen van haar. Deze functie sluit mooi aan bij mijn arbeidsverleden als technisch DTP'er bij o.a.het Brabants Dagblad, waar ik jaren heb mogen werken aan de krant en een aantal weekbladen. Als jullie nu zorgen voor voldoende leuke kopij, dan zorgen wij ervoor dat we met zijn allen veel leesplezier blijven beleven aan dit mooie clubblad. Peter Verheijen

13

Op z´n Bels In/aanhakend op het thema van het vorige clubblad, “grensoverschrijdend”, togen Jan van Kemenade en ik op vrijdagavond 8 augustus naar Poppel voor een loopwedstrijd. Ondanks de regen, die ook rond half zes nog gestaag neerviel, pakten we de fiets en we kwamen na een goed half uur, al opgewarmd, in dat grensdorp aan. Dankzij internet was ons bekend waar de inschrijving ongeveer moest zijn; want elke aanduiding naar de Jeugdlokalen ontbrak. Onder een partytent, die me herinnerde aan het baldakijn uit Roomsche(re) tijden, stonden de tijdregistratie en de speaker, alsook de voorraad sportdrank en wafels, voor na afloop. De drempel naar het complex was meteen start- en finishlijn. In een grote hal was de inschrijving en (b)leken wij een van de eersten. Uiteindelijk waren er naar schatting honderdvijftig deelnemers over de drie te lopen afstanden. Op grote wandborden waren de drie parcoursen uitgetekend. Of wij daarbij één of twee ronden moesten lopen, kon haast niemand ons vertellen. Met gekleurde pijlen langs de weg werden de routes gelukkig wel duidelijk onderscheiden: blauw voor vijf kilometer, groen voor (onze) 11,2 kilometer en rood voor de halve marathon. Intussen was ook Dirk van Korven gearriveerd met de auto en zijn vriendin/echtgenote, om mee te doen aan die langste afstand. Bij het inlopen en het volgen van de kleuren bleek dat we al na een honderd meter een ouderwets karrenspoor gingen volgen, dus (voor de jongere lezers) met in het midden gras en aan weerszijden halfverhard zand en grind. Dat beloofde wat voor de start, waarbij alles dus meteen in twee files zou schieten. Gelukkig had Dirk zich voorgenomen rustig te beginnen en vanaf het vertrek (om zeven uur) met ons mee te lopen, totdat onze wegen zich zouden splitsen. Ondanks alle nattigheid van de hele dag was de temperatuur met zo’n 20 graden goed. De hoge luchtvochtigheid maakte de omstandigheden toch behoorlijk zwaar. Bovendien zou het door de bewolking al vrij snel donker worden. De eerste vier kilometer bleven we redelijk bij elkaar met 5.20 per kilometer als tempo. Er waren veel meer van die “landelijke” paden dan de bekende (en genummerde) Belgische betonplaten. Op de eerste kruising, bij speeltuin het Hegse Stalleke, stond iemand die het verkeer leek te regelen. Althans voor ons lopers was die als zodanig herkenbaar… We zouden in totaal langs onze route nog vijf van dit soort figuren opmerken. Toen we na afloop het parcours opnieuw bekeken en het aantal kruisingen en splitsingen telden, kwamen we uit op dertig (ook al lagen die dan in het buitengebied van dit agrarisch dorp en was het ver in de avond.) Vreemd dat, vijf kilometer over de grens met een ander land van de Eu-

ropese Unie, de spel-/verkeersregels zo heel anders zijn (of toegepast worden?) dan “bij ons”, waar Pieter Vriens en de marathoncommissie liefst zestig officieel digitaal-gediplomeerde en herkenbare mensen in een hesje nodig hebben voor hun evenement! Op de drinkposten na vijf en acht kilometer valt niets aan te merken: als het op drinken aankomt, hebben de Belgen altijd een streepje voor gehad op d’Ollanders. Tussen metershoge muren van mais bleef de benauwde warmte flink hangen, dus zo’n bekertje water was erg welkom en een korte wandelpauze zeker wel waard. Af en toe herkenden we delen van de Aa Valleifietsroute en merkten we aan “vals plat” dat we dat beekdal in- of uitliepen. Met de fietsclub RTCH rijd ik die uitgepijlde route vaak en daar waar mogelijk verkortte ik nu het parcours, door in rechte lijn van binnenbocht naar binnenbocht te lopen, zoals tijdrijders op de racefiets behoren te doen. (Nietwaar Bauke Mollema?) Het peloton lopers trok natuurlijk vanaf het startsignaal als een lang gekleurd lint uit elkaar, waardoor je overgeleverd was aan je individuele, mentale inspanning en ritme. Na de tweede waterpost werd ik “overstoken” door een man in blauw shirt, die daarop reclame maakte voor de Pierenloop in Ravels op zaterdag 6 september 2014 (daags voor Tilburg Ten Miles dus). In het gesprek met hem kwam ik erachter dat hij 235 marathons voltooid had. Dus.. moest hij “onze” Jack van de Sande kennen. Bij dezen, groeten uit Oosthoven. De laatste loodjes vielen toch zwaarder uit dan verwacht. Opkomende pijn aan de binnenkant van beide bovenbenen, deed me nog even extra wandelen in de “laatste rechte lijn”. Maar na 1:00.47 uur zat het karwei erop en mocht ik een envelop trekken om te zien of de (in België gebruikelijke) tombola nog iets had opgeleverd. Met een paarse ovenhandschoen en panne(n)lap kon ik Mieke blij maken en Jan, die zo’n drie minuten later finishte, kreeg voor zijn Corrie een gele geurkaars mee. Belangrijk, heren, dat je na zo’n avond sportieve afwezigheid de thuisblijvers kunt verrassen! Eerst uitzwetend in de hal hoorden we de omroeper de winnaar van de Halve aankondigen in een tijd van 1:16 uur. Snel (hoofd)rekenend dus tegen 17 kilometer per uur. Op basis van onze eigen snelheid verwachtten we Dirk terug na twee uur. Daar konden/wilden we niet op wachten. Omgekleed in drogere kleren en met een muts op tegen de avondlijke afkoeling, fietsten we in de schemer, en dús met licht op, terug over de Roovertse Dijk. Nog vóór negen uur werden we opgeschrikt door een claxon achter ons. Zelfs Dirk was al onderweg naar huis. In 1:46 uur had hij zijn Halve afgeraffeld én ook nog zijn deel uit de tombola meegenomen, de grens over: een (peper?)koek! Jammer dat niet veel meer Achillers de

14

stap over de grens maken, want de relaxte, ongedwongen, zelfs een beetje chaotisch aandoende sfeer bij onze zuiderburen is beslist de moeite waard om eens te ervaren. Wij drieën hebben in elk geval genoten van een Lange Duur Loop, die we anders hadden moeten/kunnen doen vanaf de Shell-pomp… Overigens pikten we in Poppel ook nog een flyer mee van de Brabantse Parel, de loopwedstrijd in Oisterwijk op zaterdag 20 september om 16.45 uur. Een mooi alternatief voor wie (als verkeersregelaar of anderszins) wil meehelpen bij onze eigen marathon op zondag en

Column toch nog de Ventoux op

Twee jaar geleden schreef ik er al eens over: de Mont Ventoux zou ik toch ooit wel eens op willen rennen. Dit jaar is het er dan van gekomen: er kan een vinkje bij de 'kale berg.' Mijn vakantie zou dit jaar naar het zuiden gaan. Lekker niks doen, een boekje lezen en bruin worden is ook wel eens goed voor een mens. Onderweg zou ik een nicht van Joan aanmoedigen, die met haar pupillen per fiets de Mont Ventoux op ging. Een knappe prestatie en ook nog voor een goed doel: Energy4all. Maar toen dacht ik: wanneer ik er toch ben, kan ik het dan niet ook proberen...? De beren op de weg waren er natuurlijk meteen: veel te zwaar traject, niet getraind, te warm... Reden genoeg om het gewoon te proberen. De uitdaging is groot en ik hoef helemaal niks. Ik zie wel waar het schip strandt. Het mooie van de Mont Ventoux is dat je de 1912 meter via verschillende wegen kunt beklimmen. Ik kies niet voor de weg met de makkelijkste beklimming, want die is een aantal kilometers langer. Eigenlijk is het heel simpel: hoe korter de weg, hoe steiler de beklimming. Malaucene wordt mijn startplaats; vandaar is het nog zo’n 22 kilomter naar de top. Mijn zwager gaat mee, maar hij pakt de fiets. Dat lijkt me veel makkelijker, maar is dat ook zo? De eerste kilometers zijn niet zwaar; ik heb mezelf voorgenomen om relaxed te lopen en dat lukt prima. In mijn hoofd klinkt het mantra: “Goed meebewegen, over het muurtje kijken en de voeten goed afrollen.” In de kilometers die volgen, wordt het af en toe wel pittig. Ik raak eerder buiten adem en ik merk toch wel een groot verschil met lopen over een viaduct in Hilvarenbeek; het is vooral veel langer. Het weer zit niet tegen: aanvankelijk schijnt er nog een fel zonnetje, later in de morgen heeft de bewolking de overhand; heel fijn weer om te lopen. Heel bizar is het om af en toe fietsers in te halen. Ik zeg dan maar 'sorry' tegen hen; ik zou het zelf op de fiets niet fijn vinden om te worden ingehaald door

de avond tevoren toch wil meedoen aan 5 of 10,5 of 21,1 km. Het zou, ook voor de toekomst, een oplossing kunnen zijn om sporten en meehelpen in hetzelfde weekend te combineren, uiteraard mits het thuisfront ermee akkoord gaat. Ideetje voor Achil’87 en het Parel-comité (of Taxandria?) om uit te wisselen…. Sportieve groeten, Stan Gommers

(mede namens Jan van Kemenade en Dirk van Korven)

iemand die loopt. Soms zie je fietsers heel erg zwoegen en nauwelijks vooruitkomen. Kennelijk is dat bergop fietsen niet zo eenvoudig als ik dacht. Bij mij gaat het ook niet vanzelf: ik heb een aantal keer gewandeld, toen de hellingen te steil werden. Normaal doe ik dit zo min mogelijk, maar ik loop voor mijn plezier en dan wordt het toch heel anders. Ik drink constant en gelukkig kan ik af en toe onderweg drinken bij de privédrankpost van Joan. Ook een Frans zakje gel helpt me doorgaan. Ik weet niet wat erin zit; het lijkt wel allesreiniger... Een paar kilometer voor de top zie je ineens het bekende silhouet verschijnen van de top van de Ventoux. Dan weet je ook: ik ga het halen. De laatste meters zijn heel bizar: er is alleen een heel dun lijntje op de weg getrokken; dat is het dan. Gelukkig zie je naast de weg de aanduiding dat je er bent, want dat wil je toch wel weten. Mijn zwager was er op de fiets al een kwartiertje eerder. Dat verbaasde me wel: ik dacht dat hij er al een uur zou zijn. Een mooie ervaring. Het kan natuurlijk allemaal veel sneller, maar ik weet nu wel wat het is om echt ‘bergop’ te lopen... Wat zal mijn volgende uitdaging worden?

15

Uitslagen

1 juni Waspik

Peter Verheijen Henrik Sellies

1/8 triathlon

1.11.05 1.11.10

4 juni Gilze Global E hardloopgala 5km

Cocky de Brouwer Herman van Haaren Geert Abrahams Loes Vingerhoets Dirk van Korven Robin Post

17.12 18.13 19.59 20.16 20.29 23.53

Rob Dingemans

55,00

10km

7 juni Rondje Rijen

Jack v/d Huygevoort Loes Vingerhoets Dirk van Korven 8 juni Terheijden

Peter Verheijen Henrik Sellies

10km

42.30 45.02 45.45

1/4 triathlon

14 juni Dwars door Dongen

Johan Verweij

14 juni Rijsbergen Bavoloop

PieterVriens

2.25.21 2.26.14 10km

41.49

10km

49.05

15 juni St. Oedenrode Vaderdagloop 5km

Geert Abrahams

22 juni Goirle Midzomerloop

Cocky de Brouwer Geert Abrahams Loes Vingerhoets Dirk van Korven

19.59

10km

38.31 41.36 43.20 44.12

Ron Breij Rob Dingemans

47.12 55.56

28 juni Oisterwijk Tough Ten Miles

Annemarie v/d Schoot Anastasia Somers Sabine van Esch Patrick Vennix

29 juni Berkel-Enschot Galgenloop Ten Miles

Jack v/d Huygevoort Rob Dingemans

1.07.13 1.32.23

Cocky de Brouwer Herman v Haaren Wilma Vissers Loes Vingerhoets Ingrid Spapens Ingrid v Elderen Nellie de Brouwer

5.38.53 5.56.55 7.06.07 7.28.53 7.28.53 7.48.22 8.34.58

29 juni Chamonix Mont-Blanch marathon

13 juli Antwerpen

Henrik Sellies Peter Verheijen

8 augustus Poppel

Stan Gommers Jan van Kemenade Halve Marathon

Dirk van Korven

1/4 triathlon

2.25.12 2.36.59

11,2km

1.00.48 1.04.04 1.46.33

13 augustus Biest-Houtakker vakantieloop 4km

Nicole van Noort

22.46

Crossclinics

In oktober beginnen de eerste cross wedstrijden van het komende winterseizoen. Waarom zou je in de winter in weer en wind over modderige of misschien wel hard bevroren paden gaan lopen? Crossen in de winter betekend o.a. werken aan je kracht en je loophouding. Dit najaar willen wij weer een paar crossclinics verzorgen en wel op zaterdag 4 en 11 oktober. Tijdens deze clinics zoeken we een parcours op die je ook tijden het crossen tegenkomt en voorzien we jullie van tips voor tijdens de wedstrijden. Heb je zin om mee te doen meld je dan aan bij Cocky [email protected] of Loes [email protected]. Loes Verhoeven-Vingerhoets

1.19.47 1.19.48 1.31.05 1.31.06

16

Mark van Gorp Angelique Senders 10km

Herman van Haaren Jack v.d Huygevoort Loes Vingerhoets Johan Verweij Willem v Puijenbroek Ron Breij Roy Timmermans Hans Leijten Sanne Diekhorst Maite Timmermans Seb de Groot Pieter Vriens Damian v/d Berg Liesbeth van Zon Stan Gommers Jeanne Legius Ivonne Vromans Renate v/d Stee Carien van Gorp Rob Dingemans Nelly de Brouwer Karin v/d Heiden Loraine den Engelse John Koolwijk Mai van Limpt Jan van Boxtel Peter van Gool Carolien v Haasteren Ad Vromans Rens Henquet Corry v/d Aa Karin van Gestel Mirella Dobbelaar Tonny van Vugt Carla Kuijpers Jack v/d Sande

24.13 30.14 38.45 41.03 43.38 43.41 45.04 45.15 45.18 46.33 47.56 48.57 49.57 50.09 50.33 51.42 51.58 52.39 53.28 54.19 55.03 55.10 55.31 56.19 56.57 57.17 57.44 57.44 57.44 57.51 59.51 1.02.51 1.03.13 1.03.22 1.07.09 1.07.39 1.07.39 1.07.39

We hebben wat te vieren

Beste Achillers, Vind je het ook altijd zo gezellig om na te praten na de training? Zou je dat met lekker weer ook graag buiten doen? Dat kan binnenkort: ER KOMT EEN TERRAS! Een plek om elkaar buiten te ontmoeten en bij te kletsen. Dat splinternieuwe terras gaan we uiteraard samen feestelijk openen. Dat gaat gebeuren op zondag 28 september vanaf 16.00 uur met een heerlijke barbecue. Buiten natuurlijk! Noteer die datum vast in je agenda. September volgt er meer informatie over hoe en waar aan te melden.

Sportieve groet, Achil’87

Voor een goede verzekering hoeft u niet ver te lopen Bel tijdens kantooruren 0113 - 238 880 of kijk op www.zlm.nl en ontdek hoeveel u kunt besparen!

---------------------------------

advertentie - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Natuurlijk ook voor:

Zijn uw sloten aan vervanging toe Z u nu eindelijk die mooie houten vloer… Wilt ’s Zomers de tuindeur open… Die inloopkast waarvan u altijd al heeft gedroomd… Uw mooie “oude” huis opknappen… Of een fraaie dakkapel… Bel dan voor een afspraak, of vraag vrijblijvend advies of offerte 013- 505 0310 of 06- 531 700 66

Aanbouw Verbouwen Renovatie Onderhoud Kozijnen en ramen, incl isolatieglas Advies

----

van A Achil'87 hil'87 k krijg ijg gen 10% korting g i g

TILBURG