Werkwijzer. Zoek de Here en leef! Belangrijke lessen uit de kleine Profeten. door: Zdravko Stefanoviç

Werkwijzer e

2 kwartaal 2013 ‘Zoek de Here en leef!’ Belangrijke lessen uit de kleine Profeten.

door: Zdravko Stefanoviç

Inhoudsopgave 1. Geestelijk overspel (Hosea) 2. Liefde en oordeel: Gods dilemma (Hosea) 3. Een heilig en rechtvaardig God (Joël) 4. De Heer van alle volken (Amos) 5. Zoek de Here en Leef! (Amos) 6. Haastig om te vergeven (Jona) 7. Gods uitverkoren volk (Micha) 8. Vertrouwen op Gods goedheid (Habakuk) 9. De dag van de Heer (Sefanja) 10. Het belangrijkste eerst! (Haggaï) 11. Visioenen vol hoop (Zacharia) 12. Het beste geschenk uit de hemel (Zacharia) 13. Opdat wij niet vergeten! (Maleachi)

Deze werkwijzer is een verkorte versie. U vindt dit kwartaal bij elke les toepassingsvragen en het bijbelcommentaar om te gebruiken bij de voorbereiding van uw lesbespreking op sabbat.

Les 1 Geestelijk overspel (Hosea) 6 april 2013 Kerntekst: Hosea 2:23 Stap 1 – Toepassen In onze losbandige maatschappij is het gebrek aan trouw ten opzichte van God en van onze echtgeno(o)t(e) een heel groot probleem. Help uw groep om het belang van gezonde relaties te begrijpen, en manieren waarop dit tot stand gebracht kan worden. Stap 2—Toepassingsvragen 1. Hoe kunnen we onze ware toewijding aan onze God uitoefenen, en hoe kunnen we dit op praktische manieren in onze families tot uiting laten komen? 2. Welke zaken en gebruiken in onze levens vandaag de dag leiden ons af om volledig aan God en aan onze echtgeno(o)t(e) toegewijd te zijn? Stap 3—Bijbelcommentaar Hosea is een profeet uit de achtste eeuw voor Christus wiens dienstwerk verscheidene decennia duurde (Hosea 1:1). Hij was de enige profeet die uit het noordelijke koninkrijk kwam. Door God gezonden om zijn boodschap van bekering aan dat koninkrijk te verkondigen, was het zijn aangewezen taak om de tragedie van de Assyrische gevangenschap tegen te gaan en de val van Samaria, de hoofdstad van het noordelijke koninkrijk, te voorkomen (722 v. Chr.). Als de leiders en het volk naar God geluisterd hadden, waren hun grote rampen en nationale en persoonlijke rampspoed bespaard gebleven. Profeten waren niet enkel woordvoerders voor God; soms werden zij gevraagd om hun boodschap uit te voeren zoals we dit in Jesaja zien (Jesaja 20:2-4), in Micha (Micha 1:8), of in Ezechiël, die 12 symbolische handelingen uitvoerde (Ezechiël 3:26, 27; 4:1-3; 4:4, 5; 4:6-8; 4:9-17; 5:1-4; 12:1-6; 12:17-20; 21:6, 7; 21:18-23; 24:15-26; 37:15-23). Het doel hiervan was om de mensen uit hun koppigheid wakker te schudden en ze ertoe te leiden nieuwe keuzes voor God en zijn waarheid te maken, en zich af te keren van vreemde goden, immoraliteit, en immoreel gedrag.

1. Hosea’s huwelijk (Herhaal Hosea 1-3 met uw groep) De Heer vroeg aan Hosea om zijn boodschap op een buitengewoon ongebruikelijke, dramatische, en spectaculaire manier uit te voeren. Hoewel de meningen van de bijbelgeleerden over de interpretatie van sommige aspecten van Hosea 1-3 uiteenlopen, lijkt het beschikbare bewijs op de volgende uitleg te duiden. De profeet moest met Gomer trouwen, een losbandige vrouw die al kinderen had uit een onwettige eerdere relatie (Hosea 1:2). De reden wordt gegeven: ‘Want het land maakt zich schuldig aan overspel door zich van de Heer af te keren’ (Hosea 1:2). Op die manier werd het leven van Hosea een levende vergelijking van de relatie die de Heer met Israël had. Hosea had drie kinderen met zijn vrouw Gomer. De namen van deze kinderen dragen ook een betekenis en boodschap met zich mee. De naam van de eerstgeborene, een zoon, was Jizreël (wat betekent ‘God verstrooit’), gevolgd door een meisje met de naam Lo-Ruchama (wat betekent ‘niet geliefd’), en als laatste weer een zoon met de naam Lo-Ammi (wat betekent ‘niet mijn volk’). God zelf koos deze vreemde namen. Iedere keer dat Hosea deze namen aan het volk onthulde, zouden ze even moeten stilstaan en nadenken, omdat het de intentie was om ze tot nadenken te brengen. Het was een sterke boodschap die niet gemakkelijk genegeerd kon worden.

Denk over het volgende na: Op welke manier diende Hosea’s huwelijk als een levende vergelijking van de relatie die God met Israël had? Welke impact zouden de namen van Hosea’s kinderen gehad hebben op de harten en gedachten van het volk van Israël? II. Hosea’s huwelijk in moeilijkheden (Herhaal Hosea 3:2, 3 met uw groep) De gebeurtenissen die in hoofdstuk 3 beschreven worden volgen chronologisch op de ervaring van hoofdstuk 1. Gomer zou Hosea heel dankbaar moeten zijn voor zijn acceptatie en vergeving, dat hij haar verheven had tot zijn wettige vrouw, en dat hij voorzag in de noden van zijn familie. Ze koos ervoor om zijn onbaatzuchtige liefde niet te omarmen, maar om, zelfs als een getrouwde vrouw, ontrouw te zijn. Ondanks haar herhaaldelijke overspel was Hosea een liefdevolle echtgenoot en scheidde hij niet van Gomer of stelde hij haar bloot aan zware straffen die in die tijd toepasbaar waren voor overspel (zo zwaar zelfs dat het resulteerde in dood). In plaats daarvan toonde hij haar barmhartigheid en liefde. Hij verloste haar door voor haar vrijheid te betalen, een hoeveelheid van 30 sjekels (de helft hiervan moest in geld voldaan worden, de andere helft in goederen; zie Hosea 3:2; vergelijk met 2 Koningen 7:1, 16, 18). Hij riep haar zachtjes terug: ‘Je zult geruime tijd in huis moeten blijven, je zult geen overspel kunnen plegen en je met geen man inlaten. Ook ik zal niet met je slapen’ (Hosea 3:3). Discussievragen: Hoe werd Gomer, ondanks haar overspel, door Hosea behandeld? Wat verdiende ze volgens de wet? Wat laat de manier waarop Hosea zijn vrouw Gomer behandelt zien over Gods verlossende liefde voor Israël? Met dit in het achterhoofd, bespreek met uw groep Christus’ ultieme offer van liefde omwille van ons, wat het toonbeeld is voor mannen en de manier waarop zij onbaatzuchtig hun vrouwen dienen lief te hebben (Efeziërs 5:25). III. Gods liefde is onbevattelijk (Herhaal Hosea 2:7 met uw groep) Terwijl Gomer haar minnaars achterna zit en overspel pleegt, pleegde Israël overspel tegen God door Baäls vruchtbaarheidscultus en vele andere vreemde goden na te volgen (Hosea 2:7). God zorgde in alles voor zijn volk, en toch, keer op keer, vergaf hij en probeerde hij Israël naar zichzelf terug te trekken. Hij gaf Hosea de opdracht om Gomer lief te hebben ‘zoals de Heer de Israëlieten liefheeft’ (Hosea 3:1). God hoopte dat zijn liefdesrelatie met zijn vrouw Israël tot een verandering in haar gedrag zou leiden, tot bekering, tot toewijding, en tot trouw: ‘Ik ga terug naar mijn eigen man, want toen had ik het beter dan nu’ (Hosea 2:9). Hij verlangt ernaar haar zijn liefde te tonen: ‘Ik zal je voorgoed tot mijn vrouw maken, ik zal je hecht aan mij verbinden, door liefde en ontferming. Mijn vrouw zul je zijn, want ik beloof je trouw, en jij zult de Heer toegewijd zijn’ (Hosea 2:21, 22). God toonde zijn liefde voor zijn volk door de namen van Hosea’s kinderen te veranderen. Dit is een krachtige boodschap en een volledige wijziging van status. Jezreëls naam betekende niet meer ‘God verstrooit’ maar ‘ik zal zaaien’. Lo-Ruchama zou niet meer ‘niet geliefd’ betekenen maar ‘ik zal mijn liefde tonen’. En als laatste, Lo-Ammi zou niet meer ‘niet mijn volk’ betekenen maar ‘jullie zijn mijn volk’. Hoe groot is Gods liefde voor zijn volk. De enige juiste reactie op een dergelijke overstelpende liefde van de Heer, onze ware echtgenoot, is: u bent ‘mijn God!’ (bestudeer nauwkeurig Hosea 2:23). Denk over het volgende na: De namen van Hosea’s kinderen werden veranderd, op welke manier laat dit een wijziging in status zien? Volgens Openbaring 2:17 zal God aan een ieder van zijn volgelingen een nieuwe naam geven. Wat zou u willen dat uw nieuwe naam betekent?

Les 2 Liefde en oordeel: Gods dilemma (Hosea) 13 april 2013 Kerntekst: Hosea 12:6 Stap 1 – Toepassen Het boek van Hosea eindigt met een vraag: ‘wie is wijs?’ (Hosea 14:10, SV). Het antwoord is simpel; diegene die Gods wegen kan onderscheiden en daarin wandelt. Deze definitie van wijsheid is eenvoudig, maar ook diepzinnig. Bespreek met uw groep hoe je wijs kan worden zodat je het onderscheid tussen goed en kwaad kan maken en hetgeen dat goed en juist is te volgen. Stap 2—Levenstoepassing God zegt door Hosea dat het zijn vruchten zijn die we dragen (Hosea 14:9). Dit herinnert ons aan Jezus’ gesprek over zichzelf als de wijnstok, en wij als de ranken. We kunnen enkel vrucht dragen als we in hem verblijven (zie Johannes 15:1-7). Pas dit gezegde toe in het dagelijkse leven. Hoe kunnen we op een dusdanige manier in God verblijven zodat we vrucht zullen dragen? Stap 3—Bijbelcommentaar Gods genade wordt op elk moment van ons leven ervaren en op elk moment in het leven van Israël. Volg de hoofdgedachten van het gedeelte ‘bijbelcommentaar’ en betrek uw groep bij de bijbelstudie zoals dit in onderstaande drie punten samengevat is. I. De erbarmelijke geestelijke toestand van Gods volk (Herhaal Hosea 4:1, 2, 6 met uw groep) Denk nauwkeurig na over de teksten van Hosea waarin Israëls zwakke geestelijkheid en ongodsvruchtigheid wordt omschreven. Noem de volgende beschuldigingen van God tegenover Israël: ‘Luister naar de woorden van de Heer, Israëlieten! De Heer voert een geding tegen de inwoners van dit land, want ze kennen geen eerlijkheid meer en geen liefde, en met God zijn ze niet vertrouwd. Het is een en al meineed en bedrog, niets dan moord, diefstal en overspel; het ene bloedbad volgt op het andere’ (Hosea 4:1, 2); ‘Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis… Jij hebt de wet van je God verwaarloosd’ (Hosea 4:6, NBG, NBV); ‘Ik zal hun aanzien verruilen voor schande’ (Hosea 4:7); ‘Ontrouw leidt hen op dwaalwegen, door ontucht rukken zij zich los van hun God’ (Hosea 4:12, GNB); ‘Een volk zonder verstand [komt] ten val’ (Hosea 4:14); ‘Ze zijn bezeten van ontucht, waardoor de Heer een vreemde voor hen geworden is’ (Hosea 5:4); ‘jullie liefde is als een ochtendnevel’ (Hosea 6:4); ‘Maar zij hebben het verbond met mij geschonden… [ze] waren… mij al ontrouw’ (Hosea 6:7); ‘Altijd maar bedriegen! Dieven dringen de huizen binnen, buiten plunderen roversbenden. Het komt niet bij hen op dat ik al hun zonden onthoud; hun daden zullen hun opbreken’ (Hosea 7:1, 2); ‘Ze zijn allemaal even trouweloos’ (Hosea 7:4); ‘Niemand van hen roept tot mij’ (Hosea 7:7); ‘Hoewel de hoogmoed van de Israëlieten tegen hen getuigde, zijn ze niet naar de Heer, hun God, teruggekeerd’ (Hosea 7:10); ‘Ze zijn tegen mij in opstand gekomen’ (Hosea 7:13); ‘Zij roepen niet tot mij met hun hart’ (Hosea 7:14, NBG); ‘Naar mij, de Allerhoogste, keren ze niet terug’ (Hosea 7:16); ‘Het volk… heeft het verbond met mij geschonden en is in opstand gekomen tegen mijn wet’ (Hosea 8:1); ‘Israël is zijn maker vergeten’ (Hosea 8:14); ‘Je bent je God ontrouw geweest’ (Hosea 9:1, GNB); ‘Ze werden even weerzinwekkend als het voorwerp van hun liefde’ (Hosea 9:10); ‘Zij hebben niet naar hem geluisterd’ (Hosea 9:17); ‘Jullie ploegden wetteloosheid en oogstten onrechtvaardigheid’ (Hosea 10:13); ‘Hoor Efraïm (een andere naam voor Israël) zeggen: ‘Maar ik ben toch rijk geworden? Heb ik mij geen aanzien verworven?’ (Hosea 12:8). Denk over het volgende na: Het kan gezegd worden, zoals in het geval van Israël ten tijde van Hosea, dat Gods volk soms nog koppiger is om naar God terug te keren dan heidenen of ongelovigen.

Wellicht heeft het iets te maken met hun begrip van waarheid en het bedrieglijke gevoel van veiligheid dat het bezitten en uitwendig uitleven ervan met zich meebrengt, terwijl ze van binnen de kracht ervan om het leven te veranderen ontkennen. Hoe kunnen deze teksten ons het belang leren dat we niet simpelweg de Waarheid (Jezus) moeten bezitten, maar dat we de Waarheid ons moeten laten bezitten. II. Gods overeengekomen trouw (Herhaal Hosea 6:1-3 met uw groep) De profeet Hosea schetst een ongelofelijk prachtig beeld van een God die altijd op zoek is naar zondaren, die zijn liefde aanbiedt, en ruimschoots voorziet in al hun noden. Denk na over de volgende teksten: ‘Hij zal ons genezen… [hij] zal ons verbinden’ (Hosea 6:1); Hij redt ons… [hij] doet… ons opstaan: in zijn nabijheid zullen wij leven’ (Hosea 6:2); ‘Even zeker als de dageraad zal hij [de Heer] komen, hij komt naar ons als milde regen’(Hosea 6:3); ‘Ik [was] het toch… die Efraïm leerde lopen en hem op mijn arm nam. Maar zij beseften niet dat ík hen verzorgde. Zacht leidde ik hen bij de teugels, aan koorden van liefde’ (Hosea 11:3, 4); ‘Ach Efraïm, hoe zou ik je ooit kunnen prijsgeven? Hoe zou ik je kunnen uitleveren, Israël?... Want God ben ik, en geen mens, ik ben in jullie midden, ik ben heilig, ik zal niet meer in woede ontsteken’ (Hosea 11:8, 9); ‘Maar ik, de Heer, ben je God al sinds Egypte, en met andere goden mag je je niet inlaten; buiten mij is er niemand die je redt. Ik heb naar je omgezien in de woestijn’ (Hosea 13:4, 5); ‘ Waarom zou ik hen dan vrijkopen uit de macht van het dodenrijk of verlossen van de dood? Dood, zaai de pest om je heen! Dodenrijk, waar zijn je kwellingen?’ (Hosea13:14; vergelijk met 1 Korintiërs 15:55); ‘Ik genees hen van hun ontrouw, mijn hart gaat naar hen uit. Mijn toorn heb ik laten varen. Ik zal voor Israël zijn als de dauw. Het zal bloeien als een lelie’ (Hosea 14:5, 6). Denk over het volgende na: Alles bij elkaar genomen vormen deze teksten een samengesteld beeld van Gods karakter. Hoe ziet dat beeld eruit? Wat zeggen deze teksten ons over God?

Les 3 Een heilig en rechtvaardig God (Joël) 20 april 2013 Kerntekst: Joël 2:11 Stap 1 – Toepassen Leg aan uw groep uit hoe zij met de heilige Geest gevuld kunnen worden door dagelijks door de Geest gedoopt te worden. Iedere ware gelovige verlangt ernaar om een betekenisvolle, nauwe, en hechte relatie met God te hebben. Deze relatie kan echter niet sentimenteel zijn; in plaats daarvan moet het bijbels gegrond zijn zodat de gehele mens erbij betrokken wordt: het intellectuele vermogen, de gevoelens, en de wil. Hoe wordt de gehele persoonlijkheid door het christendom erbij betrokken? Aan de andere kant, waar staat het christendom in vergelijking met oosterse religies, en wat biedt het christendom dat oosterse religies niet heeft? Stap 2—Levenstoepassing Joël roept iedereen op—volwassenen, kinderen, oud, jong, pas getrouwde stellen—om van harte met vasten en treuren tot de Heer terug te keren. Hoe kunnen predikanten en kerkleiders de gemeenteleden helpen om iedereen op te roepen om een oprecht berouw te ervaren? Welke rol zouden vasten en het bestuderen van de heilige Schrift moeten spelen in een ware opwekking? Wat hebben vasten en het bestuderen van de Bijbel met berouw te maken? Stap 3—Bijbelcommentaar De sleutelzin in dit boek is ‘de dag van de Heer’ dat vijf keer voorkomt (Joël 1:15; 2:1, 11, 31; 3:14). Deze is nabij en wordt omschreven in negatieve, donkere termen als een dag van veroordeling. Deze veroordeling is natuurlijk voor de boosaardigen van alle volken, inclusief Israël. I. God voert uit en roept op tot oprecht berouw (Herhaal Joël 1:15; 2:1, 11, 31; 3:14 met uw groep) De plaag van de sprinkhanen was erop gericht om Gods volk aan Joëls waarschuwing aangaande de dag van het oordeel te herinneren. De ramp zou net als de vernietiging zijn die verbonden is met de dag van de Heer. Deze locale veroordeling was bedoeld om hun aandacht op de eschatologische dag van het oordeel te richten als iedereen op een eerlijke manier beoordeeld wordt en niemand boven de ander zal staan. Gods smeekbede is duidelijk: ‘Keer terug tot mij’. Het is een persoonlijke oproep tot actie met het doel om de gelovigen te helpen om tot God zelf te gaan en een persoonlijke relatie met hem aan te gaan. Het is niet alleen belangrijk om zijn onderrichtingen, wetten, waarheid, en levensstijl te omarmen, maar ook om een nauwe en intieme band met hem aan te gaan. God nodigt ook uit: ‘Niet je kleren moet je scheuren, maar je hart’ (Joël 2:13). Het was in bijbelse tijden gebruikelijk om ten tijde van rouw de kleding te scheuren. Maar God wijst erop dat het ware rouwen geen uiterlijke show van rouwen is door het scheuren van de kleding, maar meer een scheuren van het hart is. Het is alsof God zegt: ‘Ik wil dat je rouwt, maar niet alleen maar door de uiterlijke vertoning van tranen of de verwachte en verplichte tekenen van rouw, maar vanuit je hart. Ik wil dat je rouwen oprecht is, en van binnenuit komt.’ Denk over het volgende na: wat is er mis met het idee dat we meer zouden moeten zondigen om meer genade te ontvangen? Waarom is het zo belangrijk dat Gods oordeel onpartijdig is?

Discussievragen: 1. Hoe kan God het anker van je leven worden, vooral als alle externe zekerheden wegvallen? 2. Hoe kan je je hart ‘scheuren’? II. God giet zijn Geest uit voor de dag van het oordeel (Herhaal Joël 3:1, 2 met uw groep) Voor de oordeelsdag van de Heer zal God zijn Geest uitgieten (Joël 3:1, 2) en grote tekenen in de natuur geven (Joël 3: 3-5) om het volk voor te bereiden op de laatste dingen die plaats zullen vinden. Joël verzekert ons ervan dat ‘ieder die de naam van de Heer aanroept [zal] ontkomen’. We hoeven dus niet bang te zijn voor de laatste gebeurtenissen, omdat de bevrijding nauw verbonden is met onze machtige God. Als je met God verbonden bent, zal je met hoop gevuld zijn, omdat zij die God liefhebben zich niet richten op hetgeen beangstigt, maar zich juist richten op God (Jesaja 35:4; Daniël 7:22; Johannes 5:24; Romeinen 8:28; 1 Johannes 2:28; 4:17, 18). God moet te allen tijde het centrale punt van onze gedachten en daden zijn (Psalm 1:1, 2; Kolossenzen 3:1-4). De Geest van God en de regen spelen een dominante rol in de beeldspraak van Joël, vooral in het tweede gedeelte van hoofdstuk 2. Als het land droog is, is de regen nodig. Zoals het water leven aan de grond geeft, zo wekt de Geest van God het geestelijke leven weer op. Er is ook een woordspeling (of dubbele betekenis) in de Hebreeuwse tekst met het zinsgedeelte ‘regen om je te verkwikken’, dit kan namelijk ook vertaald worden met ‘een leraar van gerechtigheid ‘ (Joël 2:23). Op basis van deze tekst verwachtte de Qumransekte de komst van de ‘leraar van gerechtigheid’ als de vervulling van de profetie. Maar slechts de acceptatie van de onderrichtingen van de leraar Jezus Christus, en de heilige Geest, bereiden ons voor om God in waarheid en Geest te aanbidden om verlost te worden op de dag van het oordeel. Discussie: Waarom is de heilige Geest zo belangrijk in onze levens? Wat betekent het dat God zijn Geest op zijn volk zal uitstorten zodat ze met hem vervuld zullen zijn? (Zie Ezechiël 36:26-28, Johannes 16:7-15, Romeinen 8:13-17.)

III. God zal alle volken oordelen in de vallei van het oordeel (Herhaal Joël 3:5 met uw groep) Het boek van Joël spreekt over het laatste vonnis in de vallei van het oordeel. Deze zelfde vallei wordt de vallei van Josafat genoemd, wat betekent ‘de Heer oordeelt’. Deze vallei is geen letterlijke geografische vallei ergens in Palestina (geen enkele vallei is groot genoeg voor alle volken van de gehele wereld). Het is een symbolische plaats maar met een werkelijk oordeel waarin God de gehele wereld zal oordelen. Deze waarheid kan duidelijk afgeleid worden van de symbolische naam van de vallei. Gods laatste uitvoerende beslissingen zullen plaats vinden, en het hemelse oordeel zal de beslissingen, die mensen genomen hebben, tonen (Daniël 7:9, 10, 22, 2, 26; Matteüs 16:27). Gods oordeel is geen verzinsel noch een willekeurig iets. Discussie: De cruciale vraag is wie Gods oordeel kan doorstaan en hoe dit kan? Leg aan uw groepsleden uit wat het betekent om de naam van de Heer aan te roepen (Joël 3:5).

Les 4 De Heer van alle volken (Amos) 27 april 2013 Kerntekst: Amos 3:8 Stap 1 – Toepassen Stel uw groep de volgende vragen om na te denken over de relatie tussen gedrag, rechtvaardigheid door geloof, en gerechtigheid. Stap 2—Vragen om over na te denken 1. Op welke manier is een verandering in gedrag verbonden met de vereisten van gerechtigheid zoals dit terug te vinden is in de leerstelling van rechtvaardigheid door geloof? Waarom is ons goede gedrag geen basis voor verlossing? Hoe laat dit zien dat we eigenlijk door genade in Christus Jezus gered worden? Waarom verdienen we de hemel niet door onze goede werken, en waarom krijgen we verlossing niet door hetgeen we doen? (Vergeet niet dat we het goede niet doen om gered te worden, maar omdat we al gered zijn.) 2. Wat betekent het om ‘het recht [te laten] stromen als water, en de gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek’? Hoe kunnen we dit in onze levens toepassen? Hoe kunt u uw gemeente helpen om die dingen te doen die goed en waarachtig zijn? 3. Hoe past de uitspraak van Micha 6:8 om ‘recht te doen’ in het gehele plaatje van het doen van het goede? Waarmee verbindt Micha dit? Stap 3—Bijbelcommentaar I. Corruptie in Israël (Herhaal Amos 3:7 met uw groep) De inwoners van Israël moesten dramatische veranderingen in hun leven toepassen. In zijn liefde en rechtvaardigheid toonde God zijn geheimen aan zijn dienstknechten Amos en Hosea (Amos 3:7), en zijn plannen om zijn volk te helpen tot hem terug te keren. Er werd gehoopt dat als de mensen zouden horen dat hun thuisland volkomen vernietigd was, zij de Heer zouden zoeken. Hun politieke, sociale, en geestelijke levens waren helemaal in de war en in verval. Israël heeft een zwarte geschiedenis. Niet één van de 20 koningen van het noordelijke koninkrijk volgde God. Alle koningen—vanaf de eerste, Jerobeam, tot de laatste, Hosea—waren kwaadaardig. Zij deden dingen die kwaad waren in de ogen van God. Zonder één enkele uitzondering. Enkel intriges, opstanden, uitbuitingen, geweld, terrorisme, corruptie, tragedie, en wanhoop voerden de boventoon. Om maar een voorbeeld te geven: zeven van de koningen van Israël werden vermoord, één pleegde zelfmoord en één werd door God geslagen. De Bijbel gebruikt koning Achab en zijn vrouw Izebel als een symbool van al het kwaad in Israël. Geen van hen was een Godvrezend heerser; geen van hen bekeerde zich of bracht hervormingen tot stand. Zij leidden het volk naar hun ondergang. Het waren leiders van de ondergang. Wat een trieste en slechte situatie. Het was dan ook niet verwonderlijk dat God iets drastisch moest doen om dit koppige volk wakker te schudden en het overheersende kwaad te stoppen. Maar helaas, zoals we uit de geschiedenis kennen, zelfs de stem van de profeet hielp niet. Denk over het volgende na: Welke lessen kan uw hedendaagse gemeente leren van de worstelingen, overwinningen, en tekortkomingen van de gemeente van het Oude Testament? Wat is vooral vandaag de dag op ons van toepassing?

II. God ontvouwt en toont de werkelijkheid (Herhaal Amos 4:4-11 met uw groep) De hoofdstukken 1 en 2 laten een hele rij vonnissprekingen tegen de volkeren zien. Amos begint met de volken die rondom Israël wonen: beginnend bij Aram (Damascus) en Filistea (en haar steden, zoals Gaza, Asdod, Askelon, Ekron); vervolgens Tyrus, en de verbonden volken van Edom, Ammonieten, en Moab, eindigend bij het volk van Juda. Het volk van Israël kon zich nog steeds op haar gemak voelen omdat de hemelse vonnissprekingen tegen andere volkeren uitgesproken werden. Maar dan keert de profeet zich tegen Israël en worden haar zonden benoemd. Met welsprekendheid en precisie, keert hij zich in de rest van het boek tegen Israël. In het derde hoofdstuk stelt God zeven retorische vragen (verzen 3-6). Maar als eerste waarschuwt hij het volk dat hij hen, ondanks dat ze uit Egypte bevrijd zijn, zal straffen voor hun zonden (vers 2). Omdat zij niet ‘tot gerechtigheid’ (vers 10) in staat zijn, waarschuwt God dat het ‘land door de vijand [zal] worden omsingeld’ (vers 11). Door het gebruik van kleurrijke taal laat God zien dat zijn oordeel op handen is en onvermijdelijk te wijten is aan Israëls morele corruptie. Er is geen ontkomen aan aan het oordeel, en de altaren van Betel (het centrum van valse aanbidding in Israël) zal vernietigd worden. In hoofdstuk 4 roept God vijf keer uit en weeklaagt hij dat ondanks de ultieme mate van straf om zijn volk te weerhouden van het kwaad, zijn volk koppig in zonde blijft. De profeet gebruikt de woorden van God: ‘jullie zijn niet naar mij teruggekeerd’ (Amos 4:6, 8, 9, 10, 11). Discussievragen: Onze God is een God van relaties. Hij verlangt ernaar om een nauwe band met zijn volk te hebben. Op welke manieren kan deze relatie ontwikkeld worden, en, omgekeerd, wat kan deze relatie kapot maken? Vraag uw groep om praktische manieren aan te dragen waarop we een relatie met God en met anderen kunnen opbouwen. III. Maak je gereed voor de komst van je God! (Herhaal Amos 4:12 met uw groep) Uiteindelijk zal God Israël confronteren met het feit dat hij hun Schepper is (Amos 4:13), en zij aansprakelijk zijn. Zij zijn verantwoordelijk voor hun beslissingen. God vertelt zijn volk dat zij gereed moeten zijn voor ‘de komst van je God’ (Amos 4:12). Gereed zijn betekent in deze context om klaar te zijn voor Gods op handen zijnde oordeel. In hoofdstuk 5 roept hij hen op tot oprechte bekering, om zich tot hem terug te keren, om de Heer te zoeken opdat zij zullen leven. Deze bekering moet resulteren in een verandering van levensstijl, omdat zij ‘het recht in alsem’ veranderen en de gerechtigheid vertrappen (Amos 5:7). In plaats daarvan moeten zij ‘het recht [laten] stromen als water, en de gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek’ (Amos 5:24). Denk over het volgende na: Er zijn bijbelteksten die de wederkomst van Jezus uitleggen als een dag van ultieme hoop en uiteindelijk herstel. Zie de prachtige omschrijving van deze glorieuze gebeurtenis in 1 Tessalonicenzen 4:14-18 en Titus 2:11-14. Hoe wordt het in deze teksten omschreven, en welke hoop geeft dit?

Les 5 Zoek de Heer en leef! (Amos) 4 mei Kerntekst: Amos 5:14 Stap 1 – Toepassen God kwam in het verleden wonderbaarlijk tussenbeide ten gunste van Israël. Maar we vergeten vaak dat hij voor de verlossing van álle mensen werkt. We hebben niet zo veel informatie in de Bijbel over de manier waarop God in de geschiedenis voor alle mensen werkt, maar Amos 9:7 is één verlichtend voorbeeld van Gods werk ten gunste van alle volken. God drukt krachtig uit: ‘Zijn jullie voor mij soms meer dan de Nubiërs, Israël?... Ik heb jullie uit Egypte weggeleid, maar ook de Filistijnen uit Kreta en de Arameeërs uit Kir’. Benadruk Gods onpartijdigheid—hoe hij iedereen wil verlossen en zegenen, de hele wereld, omdat dat zijn wil is (Jesaja 45:22; vergelijk met Genesis 12:3).

Stap 2—Levenstoepassing God houdt van alle mensen. Hij verlangt ernaar dat een ieder verlost wordt. Hoe kunnen wij als christenen aan anderen laten zien wat zij daadwerkelijk waard zijn, en een verzekering van Gods altijddurende liefde laten zien? Vraag ieder groepslid om zich naar de persoon naast zich te keren om met hem of haar over Gods zorg te spreken. Help uw groepsleden om hun gedachten over Gods zorg op zo’n manier onder woorden te brengen, dat diegene niet alleen weet dat God voor hem of haar zorgt, maar deze waarheid ook daadwerkelijk in het hart voelt. Stap 3—Bijbelcommentaar I. Zoek de Heer en leef! (Herhaal Amos 5:6 met uw groep) Het teken van een ware profeet is dat hij oproept tot bekering (zie Joël 2:12-17, Ezechiël 14:6, 18:3032, 33:11; zelfs Johannes de Doper, Jezus, en de apostelen deelden in dit werk—Matteüs 3:2, Marcus 1:15, Handelingen 2:38, 3:19, 2 Korintiërs 5:20). Amos doet hetzelfde. Als de dienstknecht van God herinnert hij het volk aan het verbond dat zij met de Heer gemaakt hadden. Dit verbond bevat verbondszegeningen en vloeken (Leviticus 26, Deuteronomium 27-30); Israël loopt het gevaar onder een aantal vloeken te zullen vallen, en Amos somt deze op. De enige oplossing voor hun geestelijke crisis is terug te gaan tot de Heer. Hij roept hen op: ‘Zoek de Heer en leef’ (Amos 5:6); anders zullen de hemelse oordelen hen als een vuur verteren. Niets zal overblijven. Alle bolwerken van valse religie zullen vernietigd worden, en corrupte aanbidders zullen in ballingschap gaan (Amos 5:27, 7:17). Denk over het volgende na: Hoe kunt u uw broeder of zuster in Christus helpen om de negatieve consequenties van zijn of haar verkeerde beslissingen en keuzes in te zien? Hoe kunt u op een verlossende manier hem of haar helpen om de Heer te zoeken? Bedenk dat de enige macht die mensen tot bekering brengt Gods goedheid is (Romeinen 2:4). II. Oprechte aanbidding en een valse priesterschap (Herhaal Amos 5:21, 22 met uw groep) Amos onderstreepte de noodzaak van ware aanbidding. Zich afkeren van loze formaliteiten en rituelen naar de ware God zou het gehele land redden van het lijden onder de vele tragediën. God veroordeelde de koude, manipulatieve, en onvervullende aanbidding: ‘Ik heb een afkeer van jullie feesten, ik wijs ze af, jullie samenkomsten verdraag ik niet. Ik schep geen behagen in de brand- en graanoffers die jullie mij brengen’ (Amos 5:21, 22). De houding van een aanbidder is van buitengewoon belang. Aanbidding gaat over een oprechte relatie met de levende God en niet over

prestaties, manipulatieve technieken, vooringenomen genade, en/of mechanische rituelen (Jesaja 1:11-14; Micha 6:6, 7). God vervolgt: ‘Bespaar mij het geluid van jullie liederen; de klank van jullie harpen wil ik niet horen’ (Amos 5:23). Ware aanbidding komt uit een hart dat willig is om Gods wil te volgen en zijn geboden te gehoorzamen. Liefde, waarheid, en gerechtigheid moeten in het leven van diegenen die hem lofzingen, verbonden zijn (Amos 5:24; vergelijk met Genesis 4:7; Deuteronomium 6:5; 10:12, 13; Jesaja 1:15-20; Micha 6:8; Johannes 4:23). Valse aanbidding, aan de andere kant, komt voort uit het tegenovergestelde van liefde, waarheid, en gerechtigheid. Voor het Israël dat afgodsbeelden aanbad, was Betel in het zuiden van het noordelijke koninkrijk het centrum van valse aanbidding. Daar bevonden zich een koninklijk heiligdom en de tempel van het koninkrijk (Amos 7:13). Deze plek, samen met Dan in het noorden van Israël, werden opgericht door Jerobeam toen hij zich afkeerde van loyaliteit aan Rehobeam, de koning van Juda, en van de tempel van Jeruzalem. Hij maakte twee gouden kalveren en zette ze op de daarvoor bestemde plaats neer om aanbeden te worden (voor details, zie 1 Koningen 12:26-33). In beide plaatsen bouwde hij altaren, wees hij priesters aan, en stelde hij feesten in. Dit was allemaal valse aanbidding. God probeerde Jerobeam te stoppen met deze verdraaide dienst door dramatische gebeurtenissen door de ongenoemde man van God, maar zonder succes (zie 1 Koningen 13). Tijdens zijn dienstwerk ondervond Amos sterke tegenstand van Amasja, de priester van Betel, maar het oordeel van de Heer viel op deze valse priester en zijn familie en niet op Gods profeet (Amos 7:10-17). Denk over het volgende na: Let op het woord ‘misschien’ in Amos 5:15. Zelfs als je de Heer zoekt, je bekeert, en doet wat goed en juist is, kan je nog niet Gods barmhartigheid en verlossing verdienen. God laat zich niet manipuleren, dwingen, of opjutten om iets te doen. Maar u kunt er zeker van zijn dat God in zijn barmhartigheid altijd de roep van een nederig en berouwvol hart beantwoordt (Jesaja 57:15, Matteüs 8:3, 1 Johannes 1:9). Dit werd niet alleen door Amos benadrukt; andere profeten hebben deze boodschap ook gedeeld (zie Joel 2:14, Jona 3:9, Sefanja 2:3). Discussievragen: 1. Waarom maakt het God zoveel uit dat onze religie niet slechts een formaliteit is, een culturele uiting, maar meer een dagelijkse handeling in ons leven die vanuit ons hart komt? 2. Hoe kan onze aanbidding zo significant zijn dat onze gebeden, liederen, muziek, studie van Gods Woord, en preken betekenis en werkelijke antwoorden op de problemen van ons ingewikkelde bestaan geven? III. God zal uiteindelijk herstellen (Herhaal Amos 9:12-15 met uw groep) Amos voorspelde dat Davids gevallen tent/huis hersteld zal worden (Amos 9:11-14). Vers 12 verkondigt dat alle volken die de naam van de Heer dragen (met andere woorden, zij die hem als hun eigen God accepteren) deel van de herstelde Davidische heerschappij zullen worden. Zij behoren aan de Messias en zijn koninkrijk. Jezus Christus verenigt een ieder die hem zoekt en in hem vertrouwt. De Septuagint, de Griekse vertaling van het Oude Testament, benadrukt het trouwe overblijfsel, inclusief de gelovige heidenen die de naam van de Heer dragen, en op die manier hem toebehoren en zich in hem verheugen. Zijn volgelingen zijn het speciale eigendom van de Heer. De verzen 13-15 beloven de terugkeer van Gods volk van ballingschap naar het herstel van voorspoed aan een ieder die ontbering heeft geleden. God is genadig en keert hun dramatische toestand om. God zal zegen na oordeel brengen. Hij houdt altijd zijn beloftes. Discussie: De profetie van Amos in hoofdstuk 9:11-14 voorspelt het toekomstige herstel van Davids gevallen huis. Hoe past de apostel Petrus, in Handelingen 15:15-17, deze profetie toe op de wereldwijde zending van de christelijke kerk om het evangelie aan alle volken te verkondigen?

Les 6 Haastig om te vergeven (Jona) 11 mei 2013 Kerntekst: Jona 2:9 Stap 1 – Toepassen Er is heel veel over Jona dat we gewoonweg niet weten. We kennen bijvoorbeeld Jona’s voorgeschiedenis niet, wat ons wellicht wel zou kunnen helpen om te verklaren waarom hij zo handelde en zich zo voelde. Het enige wat we weten is hetgeen we in deze vier korte hoofdstukken kunnen lezen. Besteed wat tijd met uw groep om hun reacties op de volgende twee aangrijpende vragen, die de lezer heeft na het lezen van Jona’s verhaal, te bespreken. Het zijn ontzettend belangrijke geestelijke vragen voor onze tijd.

Stap 2—Levenstoepassing 1. Waarom is Jona zo boos op Gods vergeving aan de Ninevieten? 2. ‘Zou ik dan geen verdriet hebben om Nineve?’ vraagt God aan Jona in hoofdstuk 4 vers 11. Vertaal deze vraag naar onze tijd door zich voor te stellen dat God ons vraagt, ‘Zou ik dan geen verdriet hebben om (vul hier een andere bevolkingsgroep in die vandaag de dag als ‘slecht/onwaardig/zondig’ bekend staat)? Moedig uw groepsleden aan om een lijst van ‘foute mensen’ te maken—van de mensen die in de krant staan, in het nieuws genoemd worden, tot de lokale personen uit de buurt, school, politiek, enzovoorts. Hoe voelt een ieder uit uw groep zich, wetende dat al deze mensen binnen het bereik van Gods vergeving en barmhartigheid zijn?

Stap 3—Bijbelcommentaar I. De onvergeeflijken vergeven (Herhaal Jona 4:1-3 met uw groep) Jona, de zoon van een vervolgd Israëlitisch volk, werd naar vijandig terrein gestuurd om een volk te helpen het dreigende oordeel af te wenden, waarvan hij waarschijnlijk gedacht zal hebben dat ze het niet verdienden. Onvoorwaardelijk in Jona’s woede verborgen ligt zijn onwilligheid om de inwoners van Nineve als waardig te zien om vergeving te ontvangen. Nineve, deel van het Assyrische rijk, was een stad die erg strijdzuchtig was en een belangrijk deel van de Assyrische staat en die het grootste leger bevatte dat ooit in het Midden Oosten of Mediterrane gebied gezien was (http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/History/Assyrians.html). De inwoners van Nineve hadden bijna genoeg gruweldaden begaan waardoor zij het verdienden om veroordeeld te worden, en wellicht wilde Jona dat ze zouden krijgen wat ze verdienden. Met het oog op Jona’s tegenzin om te zien dat de ‘vijand’ zich bekeert, zou je je zelfs af kunnen vragen, waar is de liefde, waar is de tedere zorg en goedwillendheid in het boek van Jona? Het Hebreeuwse woord dat als ‘liefdevolle goedwillendheid’ of ‘lieflijke goedwillendheid’ vertaald wordt is chesed en is heel belangrijk in de Joodse ethiek en wordt door de hele Bijbel heen herhaald. Sommige moderne Joodse geleerden menen dat de Tora begint en eindigt met chesed— http://en.wikipedia.org/wiki/chesed. Zoals de les van maandag aanduidt zien we meer tederheid en respect voor God in de daden van de heidense matrozen dan we dat bij Jona zien. We zien ook een openheid en berouw in de harten van de mensen van Nineve. We horen bezorgdheid in de stem van God. Maar Jona? Jona worstelt met woede. Hij is van streek dat de mensen van Nineve zich bekeren en dat God hen zijn

barmhartigheid betoont, zoals hij wist dat zou gebeuren, ervan uitgaand dat de Heer ‘genadig is en liefdevol, geduldig en trouw, en tot vergeving bereid’ (Jona 4:2). Het verhaal van Jona spreekt over de wonderbaarlijke wegen van God en zijn vermogen om deel te hebben aan bovennatuurlijke daden. Hierdoor leren jong en oud om open te staan voor het onmogelijke, om meer te verwachten dan onze menselijke ogen en de wetten van de wetenschap ons vertellen dat mogelijk is. Op een dieper niveau leert het ons één van de diepste geestelijke lessen die we moeten leren—dat niemand zich buiten het bereik van de genezende barmhartigheid van Gods genade bevindt. Jona, een zondaar die door hemelse genade gered was, is desondanks bijzonder ongelukkig dat het volk van Nineve medeontvangers van die genade zijn. Dit verhaal laat de revolutionaire leer zien dat Gods genade voor iedereen is en betwist de vooringenomen houding en mening die ‘gelovigen’ zo vaak ten opzichte van ‘ongelovigen’ hebben. Het verhaal van Jona verlicht één van de belangrijkste, maar toch ook moeilijk te accepteren boodschap. Vergeving en verlossing is voor een ieder wiens hart open staat voor God. Ras, geloofsbelijdenis, en nationaliteit doen er bij God helemaal niet toe; Gods liefde en lidmaatschap tot zijn familie zijn voor een ieder. Wat nog belangrijker is, daden uit het verleden (ongeacht hoe verschrikkelijk, onrechtvaardig, of bedroevend) zijn nooit onoverkomelijk voor het berouwvolle hart. Er is geen obstakel waar een hart gevuld met berouw niet omheen kan. Er is geen verleden dat God niet kan vergeven. Denk over het volgende na: Als we dit geweldige nieuws in ogenschouw nemen, waarom vinden wij het dan, net zoals Jona, zo moeilijk om te vergeven? In plaats van dat we Jona glashard veroordelen, bemoedig uw groep om vol medeleven naar hem te kijken. Jona, een profeet van God, ervoer een erg menselijke reactie op zijn roeping. Wat zegt Gods vergeving over Israëls vijanden over God en over de manier waarop we hen, die ons kwetsen of beledigen, moeten vergeven?

Les 7 Gods uitverkoren volk (Micha) 18 mei 2013 Kerntekst: Micha 6:8 Stap 1 – Toepassen God werpt al onze onrechtvaardigheden in de diepten van de oceaan. Gebruik het volgende verhaal om dit concept te illustreren, terwijl u ernaar streeft om uw groepsleden te helpen werkelijk te vergeven zoals God ons vergeeft. Stap 2—Verhaal: ‘In de diepten van de oceaan’ Een oude vader las Micha 7:19 over hoe God onze zonden wegdoet door ze in de diepten van de oceaan te werpen. Hij verheugde zich hierover en riep uit, ‘Ere zij God!’ Zijn ongelovige zoon vond dit maar niets, dus bracht hij een wetenschappelijke encyclopedie naar zijn vader zodat hij hieruit kon lezen, in plaats van uit de Bijbel. Na enige tijd hoorde zijn zoon zijn vader weer uitroepen, ‘Ere zij God!’ De zoon kwam en vroeg zijn vader, ‘Wat lees je waar je zo enthousiast over bent? ‘Ik lees dat wetenschappers, zelfs met de beste moderne apparatuur, er soms niet toe in staat zijn om diep genoeg te gaan om de diepten van de oceaan te onderzoeken. Het betekent dat onze zonden daar begraven zijn, en niemand kan ze opgraven!’ De Heer zij gedankt voor een dergelijk geloof dat God op zijn woord gelooft. Vragen om over na te denken: 1. Hoe kunnen we niet alleen vergeven, maar ook vergeten wat ons aangedaan is? 2. Hoe kunnen we dezelfde houding ten opzichte van anderen hebben die God ook ten opzichte van ons, zondaren, heeft?

Stap 3—Bijbelcommentaar I. Wat God vraagt (Herhaal Micha 6:8 met uw groep) Dit boek is niet alleen maar ter informatie geschreven; Gods Woord heeft de kracht om de lezers ervan te veranderen. Micha stelt erg belangrijke vragen. Als God is wie hij is—liefdevol, vergevend, genadig, barmhartig—hoe kunnen we onze God dan behagen? Hoe kunnen we bij hem in de gunst komen? Door het offeren van dieren? God schept geen behagen in rituelen, of uiterlijke en formele religie. Hij verlangt meer. Wil hij speciale geschenken? Of het offeren van de eerstgeborene? Absoluut niet. Hoe kunnen we hem dan benaderen? Het duidelijke antwoord wordt in Micha 6:8 gegeven: ‘Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de Heer van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God’. De NBG vertaling zegt het met de volgende woorden: ‘Hij heeft u bekendgemaakt, o mens, wat goed is en wat de Here van u vraagt: niet anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God’. Micha 6:8 is het vers bij uitstek voor bijbelse ethiek en omschrijft de ware christelijke levensstijl. Om beter te kunnen begrijpen wat God hier door Micha zegt, moeten we ons eerst richten tot een cruciaal kenmerk van bijbels Hebreeuws denken. Als bijbelse schrijvers een opeenvolging van verschillende handelingen willen uitleggen, omschrijven ze dit gebruikelijk van gevolg naar oorzaak. Dit principe werkt vanuit het zichtbare naar het onzichtbare, van het oppervlakkige naar het werkelijke, van de buitenkant naar de binnenkant. Vandaag de dag denken en doen we anders; en leggen we dingen uit van oorzaak naar gevolg.

Met andere woorden, om te begrijpen wat Micha hier werkelijk bedoelt, om de ware boodschap te begrijpen, moeten we de volgorde van gedachten omdraaien. We moeten dit vers bestuderen beginnend aan het eind. De juiste volgorde is dus: Eerst: ‘Nederig de weg te gaan van je God’. Dit is de oorzaak van alle andere beschreven handelingen. Ten tweede, ‘trouw te betrachten.’ Dit is het eerste resultaat. Ten derde, ‘recht te doen.’ Dit is het bijkomende gevolg. Denk over het volgende na: Hoe kunnen we Gods gunst verkrijgen? Wat zijn de gevolgen van het nederig wandelen met God? II. Wandelen met de Heer! (Herhaal Genesis 5:24 met uw groep) Als in sommige Europese landen twee jonge mensen verliefd zijn en verkering hebben, omschrijven de mensen in die cultuur hun relatie met de idiomatische uitdrukking ‘zij wandelen samen’. De betekenis van deze uitdrukking is dat het stel graag samen is, elkaar wil leren kennen, en verliefd is. Wandelen met de Heer betekent om op hem verliefd te worden, om hem meer en meer te leren kennen, zoals Henoch die met God wandelde, ‘en hij was niet meer, want God had hem opgenomen’ (Genesis 5:24, NBG). Op deze manier zullen we zoals hem worden. We kopiëren wie we liefhebben, en het maakt een groot verschil wie we kopiëren. Alles hangt ervan af als we zoals God willen zijn, om zo liefdevol, genadig, vergevend, barmhartig, dienend, en onzelfzuchtig als hem te zijn. Het is heel gemakkelijk om geestelijk trots te zijn, om te bouwen op onze korte termijn succesvolle prestaties, maar om ons hierop te richten is heel erg misleidend en gevaarlijk. Teleurstellingen zijn bitter! Daarom benadrukt Micha dat we nederig met God moeten wandelen. Denk over het volgende na: Hoe kunt u ervoor zorgen dat de dagelijkse gang van zaken en zorgen van het leven u niet afleiden van uw wandel met de Heer? Hoe kunt u wandelen met de Heer terwijl u werkt, praat, studeert, of zich amuseert? III. Vergeef van harte en handel rechtvaardig (Herhaal Micha 6:8 met uw groep) Het is één ding om te vergeven, maar het is iets heel anders om dit van harte te doen. We moeten van harte vergeven, en er niet toe gedwongen worden. We zouden onzelfzuchtig lief moeten hebben zoals onze God onzelfzuchtig liefheeft. Op een zelfopofferende manier handelen, zoals God dit doet, is alleen in zijn kracht mogelijk. We moeten een levend voorbeeld van Gods buitengewone genade zijn. Van harte trouw betrachten brengt bijzondere gevolgen met zich mee. Alleen als we nederig met onze God wandelen, van harte vergeven, van harte barmhartig zijn, en het fijn vinden om medeleven te tonen, alleen dan weten we hoe we recht moeten doen en juist moeten handelen. Dit is het gevolg van een intieme wandeling met de Heer. Als we liefde beoefenen, zullen we weten hoe we voor de waarheid en recht moeten staan en een passie voor gerechtigheid moeten hebben. Denk over het volgende na: Wat betekent het om ‘van harte’ barmhartig te zijn? Hoe kunnen we mensen, die herhaaldelijk dezelfde fouten maken, vergeven en barmhartigheid tonen? Wat betekent het om recht te doen?

Les 8 Vertrouwen op Gods goedheid (Habakuk) 25 mei 2013 Kerntekst: Habakuk 2:14 Stap 1 – Toepassen Voor het toegepaste leergedeelte van de les van deze week, stel de volgende vragen aan uw groep. Het doel van deze vragen is om praktische manieren te vinden waarop elementen van Habakuks waarheid in het dagelijkse leven, en in het kerkelijke leven, toegepast kunnen worden. Stap 2—Vragen om over na te denken 1. Hoe kunnen we deelnemen aan een gesprek met God? Voor de meesten van ons spreekt hij niet met een hoorbare stem alsof hij in menselijke vorm naast ons zou staan. Toch geloven we dat hij tot ons spreekt. Op welke manier doet hij dit, en hoe kunnen we hetgeen we verstaan testen om er zeker van te zijn dat de antwoorden van God komen? 2. Hoe kunnen we te midden van deze verwarrende wereld in geloof leven? Hoewel we weten dat het lijden voort zal duren zolang er zonde in de wereld is, wat zou onze reactie hierop moeten zijn? Habakuk laat zien wat we moeten doen als ons geloof zwak is, maar hoe zouden we op het lijden moeten reageren als ons geloof sterk is? Stap 3—Bijbelcommentaar I. Het boek Habakuk: achtergrond en structuur (Herhaal Habakuk 1:2-4 met uw groep) Het boek Habakuk behoort tot een onstuimige periode in de geschiedenis van het Joodse volk waarin de macht van de Assyriërs overging op de Babyloniërs. De Assyrische overheersing kwam tot een einde bij de vernietiging van haar hoofdstad, Nineve, toen de Babyloniërs in 612 n. Chr. de stad binnenvielen. Binnen 20 jaar nadat Habakuk zijn boek geschreven had, vernietigden de Babyloniërs ook Jeruzalem en brachten zij de vooraanstaande inwoners van Juda in gevangenschap (http://www.ovrlnd/com/outlinesofbooks/Habakkuk.html). Binnen deze context, en met deze situatie als achtergrond, roept Habakuk uit naar God. Hij doet dit volgens de volgende verhalende structuur:     

Habakuks eerste klacht: Waarom wordt het kwaad in Juda niet gestraft? (Habakuk 1:2-4) God antwoordt: De Babyloniërs zullen Juda straffen (Habakuk 1:5-11) Habakuks tweede klacht: Hoe kan een rechtschapen God nou een kwaadaardig Babylonië gebruiken om een volk te straffen dat rechtvaardiger dan de Babyloniërs is? (Habakuk 1:12, 2:1) God antwoordt: Babylonië zal gestraft worden, en geloof beloond (Habakuk 2:2-20) Habakuks gebed: Nadat hij gevraagd heeft om een manifestatie van Gods toorn en barmhartigheid (zoals hij in het verleden gezien heeft), sluit hij af met een belijdenis van geloof en vreugde in God (Habakuk 3)—http://biblestudytools/com/habakkuk/.

Hoewel dit een heel beknopt overzicht is, leert Habakuks verhaal ons op z’n minst drie belangrijke waarheden. Ten eerste, het verhaal laat ons zien dat worstelen met twijfel een deel van de christelijke ervaring kan zijn. Ten tweede, het laat Gods openheid op Habakuks (en onze) vragen zien. En als laatste, deze structuur is een model voor de manier waarop het geloof van een christen in momenten van twijfel kan groeien.

Denk over het volgende na: Wat is de achtergrond van het boek van Habakuk, en hoe diende die structuur om aan zijn vragen en worstelingen vorm te geven? Hoe geeft Habakuks worsteling, op zijn beurt, vorm aan de verhaallijn van zijn boek? Wat zijn de drie belangrijke waarheden die Habakuks verhaal ons leert? II. Habakuks klagen en Gods antwoord is belangrijk (Herhaal Hababuk 1:1-4 met uw groep) Er is wel zeker iets heel erg universeels aan Habakuks klaagzang dat onrechtvaardigheid hoogtij viert in zijn wereld. Het ziet er vandaag de dag, meer dan op elk ander moment, naar uit dat de gelovigen door onrechtvaardige mensen omringd worden, dat de wet zonder kracht is, en het lijkt alsof God niets om de benarde toestand van zijn volk geeft (Habakuk 1:1-4). Habakuk vraagt zich af waarom God toestaat dat deze dingen gebeuren. Het lijkt wel of Habakuk in 2013 leeft, of niet? Velen van ons kijken om ons heen in de wereld en naar onze eigen levens en zien de afwezigheid van God en zijn rechtvaardigheid. Zoals het verhaal van Habakuk laat zien, zouden we ons niet alleen met onze problemen en vragen naar God moeten keren, maar wordt, op deze momenten, het karakter van God geopenbaard. Het feit dat God zichzelf toestaat om door één van zijn volgelingen ondervraagd te worden laat een waardevol inzicht in de aard van God zien. Onze God is een benaderbare God, die vragen toejuicht en willig en in staat is om ons antwoorden te geven, zelfs wanneer het moeilijk is om een antwoord te geven (God vertelt Habakuk bijvoorbeeld dat de gerechtigheid die hij zoekt nog een tijdje op zich kan laten wachten). De inhoud van Gods reactie aan Habakuk bevat ook een blijvende geestelijke boodschap: God bevestigt opnieuw zijn principes van gerechtigheid. Hoewel Gods timing niet past in onze maatstaven, laat hij wel zien dat zijn timing perfect is. De opeenvolging van twijfel/vragen/betrokkenheid met God in het verhaal van Habakuk wordt afgerond door de uiteindelijke omarming van de profeet van Gods trouw en goedheid. De zegeviering van zijn geloof, zelfs wanneer de situatie rondom hem niet veranderd is, laat zien dat God ons zowel begrip als antwoorden zal geven, die tegemoetkomen aan onze noden. Het laat ook de belangrijke les zien, dat we open moeten staan voor antwoorden die niet aan onze verwachtingen voldoen. Denk over het volgende na: Wat leren we over God door de vragen die Habakuk stelt?

Les 9 De dag van de Heer (Sefanja) 1 juni 2013 Kerntekst: Sefanja 3:12, 13, 17 Stap 1 – Toepassen God verheugt zich over zijn volk en schept behagen in hen. Wat kunt u doen zodat de leden van uw sabbatschoolgroep blijer en vreugdevoller zullen zijn in hun persoonlijke interacties en relaties met andere broeders en zusters in de kerk? Stap 2—Levenstoepassing Vraag verscheidene leden van uw groep om Sefanja 3:17 uit verschillende bijbelvertalingen voor te lezen (indien mogelijk). Vergelijk de verschillen, leg ze uit, en pas de nuances toe in het echte leven om een beter begrip van Gods karakter van liefde te verkrijgen. Stap 3—Bijbelcommentaar De uitspraak ‘De dag van de Heer’ vindt zeven keer plaats in het boek van Sefanja (Sefanja 1:7, 8, 14 [twee keer], 18; 2:2, 3). Het is een verschrikkelijke dag, een dag gevuld met Gods toorn, en zijn dag van oordeel is nabij. Sefanja noemt het woord overblijfsel drie keer (Sefanja 2:7, 9; 3;13, NBG). Het overblijfsel zijn de mensen die aan het einde gered en verlost zullen worden. Als mensen zich in een zeer ernstige situatie bevinden waaruit geen ontsnapping mogelijk is, is de enige oplossing gebed, een berouwvolle smeekbede om Gods genade en barmhartigheid. God komt en beantwoordt in zijn liefde een dergelijk berouwvol hart en de nederige handelingen van die persoon. Het mooiste en bemoedigendste beeld van God in het boek van Sefanja wordt getoond in Sefanja 3:17. Dit vers vat Gods unieke daden voor zijn trouwe volk samen. I. De Heer is een machtige krijgsheld (Herhaal Exodus 15:3 met uw groep) Onze God is voor ons. Hij is een machtige krijgsheld die voor ons vecht en onze vijanden verslaat. Zonde, kwaad, satan en zijn handlangers kunnen niet over Gods volk zegevieren. De Heer brengt overwinning en verlossing. Mozes, in zijn overwinningslied in Exodus 15, uit het idee dat God een krijgsheld is (Exodus 15:3). Hij versloeg het gehele leger van het oude Egypte en haalde menselijke trots en arrogantie neer. De grootheid van zijn majesteit werpt een ieder neer die zich tegen hem verzet. Hij is de overwinnaar, niet om zijn kracht maar om zijn morele sterkte en de kracht van zijn liefde. Denk over het volgende na: Jezus is voor u. Hij vecht voor uw verlossing omdat hij u niet wil verliezen als satan er naar streeft u onderuit te halen. Wat zijn Gods wapens tegen satan? Waarop is Gods status als overwinnaar over satan gebaseerd? II. De Heer verheugt zich in u (Herhaal Lucas 15:7 met uw groep) Sefanja’s beeld van God is heel persoonlijk. Het is alsof de Heer tegen ons zegt: ‘Het kan zijn dat sommige mensen je verachten, en je niet serieus nemen, maar ik ben anders. Je bent heel waardevol voor mij. Ik hou zoveel van je dat ik zelfs voor je gestorven ben! Ik hou meer van je dan je van jezelf houdt. Ik, jouw God, verheug me over jou!’

Jezus laat de reden zien waarom God zich verheugt: ‘Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben’ (Lucas 15:7). Denk over het volgende na: God verheugt zich over zijn trouwe volgelingen. Wat laat Sefanja’s beeld van God ons zien over wie hij is? Welke reden geeft Jezus dat God zich over ons verheugt?

III. De Heer kalmeert u met zijn liefde (Herhaal Sefanja 3:17 met uw groep) God spreekt tot ons in zijn taal van liefde net zoals een ouder een kind zal troosten en kalmeren als het pijn heeft, verdrietig, bang, of teleurgesteld is, met liefdevolle zorgen, kussen, en troostende woorden totdat hij of zij gekalmeerd is en in de ouders van de armen in slaap is gevallen, vertrouwend en rustend in die liefde. Op diezelfde manier verzekert God zijn kinderen ervan dat ze veilig en zeker in zijn liefde zijn, en, op deze manier, kalmeert hij ons. De bijbelse uitspraak ‘hij zal u troosten met zijn liefde’ (Sefanja 3:17, Engelse vertaling NIV) kan ook anders vertaald worden, wat een belangrijke nuance van Gods liefde laat zien. De NBV vertaalt het met ‘in zijn liefde zal hij zwijgen’. Deze tekstuele dubbelzinnigheid is waarschijnlijk opzettelijk om verschillende positieve gevoelens op te roepen. De tekst zegt dat de Heer u zal ‘troosten met zijn liefde’. Nadat hij gesproken en ons ervan verzekerd heeft dat hij ons met een eeuwige liefde liefheeft, wordt hij stil zodat we in zijn liefdevolle armen kunnen rusten en genieten van de warmte van zijn aanwezigheid. Denk over het volgende na: Welke woorden of daden van God maken dat u zich veilig in zijn armen van liefde voelt? Hoe kalmeert of troost God ons met zijn liefde? Wat is de betekenis van Gods groeiende stilzwijgen nadat hij ons van zijn liefde verzekert heeft?

IV. De Heer verheugt zich over u met gejubel (Herhaal Openbaring 15:3 met uw groep) Een functie van een dergelijk lied is dat het liefde uit. God uit zijn liefde en vreugde over ons. Hij zingt een uniek lied over een ieder van ons! Een ander doel van het lied is dat het overwinning uit. Lees bijvoorbeeld het lied van Mozes en het lied van het Lam (Genesis 49, Exodus 15, Openbaring 15:3). Denk over het volgende na: Waarom ontvangen wij de genade van God? Waarom is dit iets dat we niet kunnen verdienen? Discussievragen: Waarom is er geen plek waar we ons voor God kunnen verstoppen? Sefanja stelt niet dat we ons voor God of voor de dag van de Heer kunnen ‘verstoppen’ om deze te ontlopen. Hij benadrukt dat je ‘in’ die dag verstopt kan zijn, wat eigenlijk betekent dat je alleen op die dag afgeschermd ‘in de Heer’ kan zijn om beschermd en gered te zijn. Discussie: U hoeft niet bang te zijn voor Gods oordeel. Het is juist het tegenovergestelde, u kunt vertrouwen hebben, stoutmoedig zijn, en vreugde van verlossing ervaren terwijl we Gods oordeel onder ogen moeten zien. Dit is mogelijk omdat het voornaamste doel van Gods oordeel rechtvaardigen is, om te redden, en om het volk dat in hem gelooft te verlossen. Bespreek met uw

groep verschillende bijbelteksten zoals Genesis 15:6; Psalm 76: 9, 10; Jesaja 35:4; Daniël 7:22; Johannes 5:24; 1 Johannes 2:28; en 4:17. Geef de leden van uw groep hoop en laten ze hun ogen richten op God die mensen liefheeft, hen wil redden, hen verzekert van zijn eeuwigdurende barmhartigheid, en die zich niet verheugt over straf, veroordeling, of vernietiging (Ezechiël 18:23, 32). Benadruk de uitzonderlijkheid van de warme beeldspraak die Sefanja gebruikt in Sefanja 3:17. Bespreek iedere zin zorgvuldig en met een kleurrijk taalgebruik zodat een ieder die u kan horen de schoonheid en liefde van onze God kan zien, begrijpen, en ervaren.

Les 10 Het belangrijkste eerst! (Haggaï) 8 juni 2013 Kerntekst: Haggaï 2:8 Stap 1 – Toepassen God wil zijn volk zegenen, maar eerst moeten zij door zijn Woord en Geest antwoorden op zijn oproep. Ziet u hoe Gods Woord in de Bijbel hand in hand gaat om leven te brengen (Genesis 1:1-3, Psalm 33:6, Ezechiël 37:3-14)? Stap 2—Toepassingvragen Vraag uw groepsleden om in hun eigen woorden het verschil te definiëren tussen alleen in Gods werk te staan of in een nauw samenwerkingsverband samen te werken. Hoe kunt u anderen in uw gemeente bemoedigen om deel van Gods werk te zijn? Hoe kunt u uw gemeente op een fysieke en geestelijke manier opbouwen?

Stap 3—Bijbelcommentaar Overzicht Bij elkaar predikte Haggaï vijf preken, vier aan de gehele geloofsgemeenschap en de laatste aan Zerubbabel, de stadhouder en politieke leider van Gods volk in die tijd. Het dienstwerk van Haggaï duurde minder dan vier maanden, in het tweede gedeelte van het jaar 520 v. Chr. Hij diende in de tijd van Darius, de Medo-Perzische koning die, met zijn verordeningen, Gods volk aanmerkelijk geholpen had door hen toestemming te geven hun werk aan de tempel te voleindigen (voor details, zie Ezra 5:1-6:14). Gelukkig is iedere preek van Haggaï gedateerd; daarom weten we precies wanneer hij zijn preken hield. Haggaï’s dienstwerk kwam op het moment dat Gods volk ontmoedigd was. Zij keerden met grote verwachtingen terug van de Babylonische ballingschap (rond 537 v. Chr.), maar toen zij de tempel en Jeruzalem begonnen te herbouwen, ontstond er tegenstand (zie Ezra 4:1-5, 24). In hun wanhoop stopten zijn met het werken aan het huis van de Heer. In plaats daarvan richtten zij zich alleen op hun eigen ondernemingen en huizen. Zij verloren niet alleen het geloof in Gods hulp, maar zij verloren ook het vertrouwen in zijn leidschap, hoewel hij voor hen een stralende toekomst had voorbereid. Na vele jaren van crisis, riep God Haggaï om zijn woord aan het volk te verkondigen om hen uit hun lethargie wakker te schudden (Ezra 5:1, 2; 6:14). I. Eerst preek verkondigt op 29 augustus, 520 v. Chr. (Herhaal Haggaï 1:1-12 met uw groep) God raakt in een geschil met zijn volk en vraagt hen om hun levens, gewoontes, en de resultaten van hun werk te heroverwegen. Hij verzoekt twee keer: ‘Welke weg zijn jullie ingeslagen? Denk toch na!’ (verzen 5, 7), wat betekent dat zij een einde aan hun ongeloof en zelfzuchtige levensstijl moesten maken. Zij werkten hard maar hadden erg weinig. ‘Jullie hebben veel gezaaid maar weinig geoogst; jullie eten maar raken nooit verzadigd, jullie drinken maar nooit is het genoeg, jullie kleden je maar krijgen het nooit warm; de dagloner krijgt zijn geld maar het verdwijnt in een beurs vol gaten’ (Haggaï 1:6). Zonder Gods zegen gaat het leven erg moeizaam. God heeft de leiding en hij doet een oproep: ‘Ga naar de bergen, haal daar hout en bouw mijn huis weer op. Met vreugde zal ik het aanvaarden en er mij in al mijn luister tonen – zegt de Heer’ ( Haggaï 1:6). Hun reactie was ongeëvenaard. Allen tezamen (leiders, priesters, en het volk) ‘luisterden naar de oproep die de Heer, hun God’ had gedaan en keerden terug tot God, hem vrezende (Haggaï 1:12).

Denk over het volgende na: Wat was de achterliggende oorzaak van het gebrek aan voorspoed van het volk? Wat droeg God hen op om te doen om hun situatie te verbeteren? Wat betekent het om na te denken over de weg die we zijn ingeslagen? II. Tweede preek verkondigt op 21 september, 520 v. Chr. (Herhaal Haggaï 1:13-15 met uw groep) De tweede boodschap is de kortste preek en bestaat enkel uit zeven woorden (slechts vier in het Hebreeuws): ‘Ik ben bij jullie – spreekt de Heer’ (Haggaï 1:13). Deze verkondiging is alles wat het volk moest horen. God verzekerde hen ervan dat hij bij hen was, en zou blijven! Dit is Gods allesomvattende belofte. Als God met zijn volk is, kan niemand hen overmannen. Gods aanwezigheid zal alles voorzien dat zij nodig hebben voor hun geestelijke en fysieke leven. Als God voor ons is, wie kan dan tegen ons zijn? Niets en niemand kan ons scheiden van de liefde van God (Romeinen 8:3539). Als gevolg hiervan, na drie weken van ware opwekking, begon Gods volk aan het huis van de Heer van de hemelse machten te werken (Haggaï 1:14). Denk over het volgende na: Toen God het volk de belofte deed dat hij met hen zou zijn, welke veelomvattende verzekeringen hield deze verkondiging in? Welke betekenis en beloftes zijn er vandaag de dag voor ons in deze tekst te vinden? III. Derde preek verkondigt op 17 oktober, 520 v. Chr. (Herhaal Haggaï 2:1-9 met uw groep) God sterkte de leiders en het volk om niet naar de moeilijkheden te kijken en deze tempel niet met de prachtige tempel van Salomo te vergelijken. Dit huidige heiligdom zal in het niets gezonken zijn, maar zij moesten niet ontmoedigd raken. God bemoedigde hen: ‘Houd vol… ik ben bij jullie… Dat heb ik jullie beloofd… ik zal steeds in jullie midden aanwezig zijn’ (Haggaï 2:4, 5). Dit werk zou volbracht worden door de Geest van God (zie ook Zacharia 4:6); en ‘De luister van deze tempel zal groot zijn, nog groter dan voorheen’ (Haggaï 2:9), groter dan de luister van Salomo’s tempel, omdat de Messias, Jezus Christus, hierin zou komen. Deze derde overdenking bevat een van de mooiste Messiaanse profetieën: ‘Alle volken breng ik in beroering, hun schatten zullen mij toevallen en mijn huis zal ik vullen met pracht en rijkdom – zegt de Heer van de hemelse machten’ (Haggaï 2:7). In de Engelse vertaling wordt in deze bijbeltekst verwezen naar ‘het verlangen van alle volken’, een uitspraak die slechts één keer in de gehele Bijbel te vinden is, en naar niets anders verwijst dan naar Jezus Christus. Denk over het volgende na: De titel van het boek De wens der eeuwen van Ellen G. White, over het leven van Jezus Christus, werd geïnspireerd door dit vers. Wat betekent het woord verlangen of wens? Wat is het in Christus waar ‘alle volken’ naar verlangen? IV. Vierde preek verkondigt op 18 december, 520 v. Chr. (Herhaal Haggaï 2:10-19 met uw groep) Haggaï stelde de priesters twee vragen: zal gewijd vlees de dingen die er door aangeraakt worden heilig maken (vers 12)? Het antwoord op deze eerste vraag was ‘Nee’. De tweede vraag: zal een onreine persoon die een lijk heeft aangeraakt de dingen rondom zichzelf onrein maken (vers 13)? Het antwoord was ‘Ja’. Wat wordt met deze vragen bedoeld? De zonde verspreidt zich automatisch; als we daarom willen dat er iets goeds gebeurt, moeten we dit nauwkeurig tot stand brengen! Onkruid groeit vanzelf, maar om groenten in de tuin te hebben, moeten deze zorgvuldig verzorgd worden. Alleen God kan heiligheid in iemands leven tot stand brengen, omdat hij de enige bron van heiligheid is. Mensen, dingen, en tijd kunnen alleen heilig worden als zij een relatie met God hebben.

Dit is de laatste boodschap aan alle volken. God bemoedigt: ‘Let op wat er gebeuren gaat’ (dit wordt drie keer herhaald, verzen 15, 18), en brengt mensen ertoe om na te denken en nauwkeurig op te merken, en dan belooft hij: ‘Vanaf vandaag zal ik jullie mijn zegen geven’ (vers 19). Denk over het volgende na: Waarom is het zo vaak het geval dat als je probeert goed te doen, je opeens oog in oog staat met heel veel obstakels en moeilijkheden? Wat zegt ons dit over het bestaan van het kwaad? V. Vijfde preek verkondigt op 18 december, 520 v. Chr. (Herhaal Haggaï 2:20-23 met uw groep) De laatste boodschap is een persoonlijke boodschap speciaal voor Zerubbabel, de stadhouder van Jeruzalem. God zei dat hij tussenbeide zou komen, en zijn plan zou volbracht worden. De stadhouder zou zijn zegelring zijn als hij met God samen zou werken door zijn levende voorbeeld te zijn, een toonbeeld van wie God is, gezien door een menselijk instrument. Zerubbabel zou Gods waarborg en signatuur zijn. Zerubbabel hoefde zich nergens zorgen over te maken. God zou voor hem, en door hem, werken (zie het contrast met koning Jechonja in Jeremia 22:24). Zerubbabel wordt later genoemd in de genealogie van Jezus (Matteüs 1:12, 13). Denk over het volgende na: Zerubbabel werd door God ‘gekozen’. Voor welk doel? Wat betekent het om een toonbeeld of menselijk instrument voor God te zijn? Wat is een zegelring, en waar wordt dit voor gebruikt? Welke dimensies impliceren de woorden door en voor met betrekking tot het werk dat God tot stand wil brengen door ons te gebruiken?

Les 11 Visioenen vol hoop (Zacharia) 15 juni 2013 Kerntekst: Zacharia 3:10 Stap 1 – Toepassen De heilige Geest is de uiteindelijke auteur van de bijbelse boeken (2 Timoteüs 3:16, 17; 2 Petrus 1:20, 21). Hoe kunnen we met hem in overeenstemming zijn om het Woord van God juist te kunnen begrijpen? Stap 2—Levenstoepassing Bestudeer nauwkeurig rechtvaardigmaking door Gods genade en heiligmaking door Gods genade en ontdek de verschillen en overeenkomsten. Waarom hebben we beide nodig: het witte kleed van Christus’ gerechtigheid en de olie van de heilige Geest? Stap 3—Bijbelcommentaar De naam Zacharia betekent ‘de Heer gedenkt’. God gedenkt zijn beloftes, en hij zal ze vervullen. Hij gedenkt zijn volk en hun lijden maar hij kent ook hun zonden, en hij wil hen bevrijden van de macht van het kwaad. Hij houdt zich aan zijn woord om het beloofde nageslacht te sturen, die satan zal verbrijzelen (Genesis 3:15). Hij gedenkt zijn belofte om zijn eeuwige koninkrijk, gebaseerd op liefde, gerechtigheid, waarheid en vrijheid, te stichten. I. Acht nachtvisioenen (Herhaal Zacharia 3:1-10 met uw groep) De boodschap van de eerste zes hoofdstukken van Zacharia is eigenlijk best eenvoudig: het is tijd om de tempel te herbouwen. Deze oproep was de voornaamste communicatie achter een serie van acht korte visioenen die God aan Zacharia gaf om hem te helpen vanuit een breder perspectief de situatie van Gods volk in die tijd te begrijpen. Ieder visioen betrok de profeet in de redenering waardoor hij een dieper begrip van de boodschap kreeg. Zij waren geschreven in een chiastische volgorde (een spiegelbeeld structuur), wat betekent dat het eerste visioen correspondeert met de laatste, het achtste visioen; de tweede met de zevende; de derde met de zesde; en uiteindelijk, op het hoogtepunt, de vierde die samen gaat met de vijfde. Deze paren gaan over dezelfde onderwerpen, welke chronologisch gerangschikt zijn in omgekeerde volgorde. Om de boodschap van ieder visioen samen te vatten, kunnen we het volgende zeggen: 1. Het eerste visioen (Zacharia 1:7-11), over de man te midden van de mirtenstruiken en de vier paarden met hun ruiters, brengt het idee over dat deze paarden de gehele aarde doorkruisten, en hun berijders verklaarden dat het overal vredig en stil was (vers 11). Het was nu dus een goed moment om aan Gods project te werken; namelijk, om zijn huis te bouwen, omdat niemand de macht had om dit te stoppen. God had gezorgd voor vrede. 2. Het tweede visioen (Zacharia 2:1-4), over de ‘vier horens’, beschrijft hoe de smeden deze braken. God onthulde het einde van de politieke oorzaak voor de ballingschap. Deze machten werden neergehaald omdat zij een belemmering vormden voor het bouwen van de tempel. 3. Het derde visioen (Zacharia 2:5-9), over de man ‘met een meetlint’, wijst naar Gods weldadige zegen: ‘Ik zal zelf rondom de stad [Jeruzalem] een muur van vuur zijn… en haar met mijn luister vullen’ (vers 9). 4. Het vierde visioen (Zacharia 3:1-10) over Gods vergeving aan Jozua, ligt ten grondslag aan deze acht visioenen. Satan beschuldigt Jozua, de hoge priester, wiens priesterlijk gewaad vies

5.

6. 7.

8.

was, hierdoor de verontreiniging van de zonde symboliserend. Maar de ‘engel van de Heer’, welke ongetwijfeld de pre-incarnatie Jezus Christus is, gaf opdracht Jozua’s vieze kleren te verwijderen en verzekerde Jozua: ‘Ik neem uw ongerechtigheid van u weg, Ik trek u feestklederen aan’ (Zacharia 3:4, NBG). De Heer geeft Jozua dan nogmaals de opdracht om in de tempel te dienen en verkondigt een wonderbaarlijke profetie over de Messias. Jozua is vrijelijk vergeven en rechtvaardig verklaart, omdat God dit zo bepaald heeft. Op deze grond ervaart hij de verzekering van vergeving en de vreugde van verlossing. Het vijfde visioen (Zacharia 4:1-14) over Zerubbabel die van God kracht ontvangt, is de kern van Zacharia’s boodschap, samen met het vierde visioen. God gaf zijn Geest aan Zerubbabel om zijn tempel te bouwen; op die manier gaf hij hem de kracht om zijn wil te vervolbrengen. Dit visioen over de gouden lampenstandaard en olie benadrukt het heiligmakende werk van de Geest van de Heer. Alleen de Geest kan mensen veranderen en ertoe aanzetten om het werk van God op een efficiënte manier te doen. Het zesde visioen (Zacharia 5:1-4) over de ‘vliegende boekrol’ (vers 1), laat zien dat de vloek uitgemeten was en dat God zelf ongerechtigheid straft. Het zevende visioen (Zacharia 5:5-11) over de vrouw in het vat, verklaart de geestelijke reden voor de ballingschap. God liet zien dat de verdorvenheid van het volk tot de Babylonische ballingschap geleid had. Het achtste visioen (Zacharia 6:1-8), over de ‘vier wagens’ (vers 1), verkondigt het tegenovergestelde van het eerste visioen. De laatste boodschap gaat over oorlog en onrust in de wereld; maar God zou tussenbeide komen, en zijn Geest zou vrede brengen.

Om de boodschap van deze visioenen goed te kunnen begrijpen, moet u zich realiseren dat de eerste vier visoenen het gevolg laten zien, en dat de laatste vier visioenen de reden beschrijft die tot die gevolgen geleid hebben. Deze visioenen zouden dus in omgekeerde volgorde bestudeerd moeten worden. We zouden moeten beginnen bij het laatste visioen en dan het eerste (van oorlog naar vrede), vervolgens het zevende en dan het tweede (van de religieuze oorzaak voor de ballingschap naar de politieke redenen), vervolgens het zesde visioen bestuderen gevolgd door het derde (van vloeken en straf naar Gods onmetelijke zegen). In het hart van al deze visioenen bevinden zich de visioenen vier en vijf. Eerst stelt God Zerubbabel ertoe in staat om de tempel te bouwen en vervolgens reinigt hij de hoge priester Jozua om in het heiligdom te dienen. Vanaf de eerste tot de laatste en van de laatste tot de eerste is God bezig. Zijn liefde, genade, en rechtvaardigheid worden onthuld en uitgesproken. Afgezien van de historische setting, moeten we in ons persoonlijke leven ook eerst Gods liefde ervaren, wat ons hart aanraakt. Vervolgens moeten we zijn vergeving en reiniging ervaren, en uiteindelijk zijn kracht door de heilige Geest ontvangen en ervaren zodat we geheiligd kunnen worden. Hierdoor worden we langzaam veranderd naar zijn beeld, in staat gesteld om hem te gehoorzamen en zijn wet te volgen, van hem te getuigen, en als gevolg daarvan anderen onzelfzuchtig te dienen. Denk over het volgende na: Waarom verkondigt God zijn boodschap aan profeten door visioenen en dromen en niet door dit direct tot de profeet te spreken? Bespreek of u dit een hogere en verkiesbare manier van communicatie vindt, en waarom. Discussievragen: God identificeert zich zo nauw met zijn volk, dat hij zegt: ‘Wie aan mijn volk komt, komt aan mijn oogappel!’ (Zacharia 2:8). Welke andere voorbeelden kunt u in de Schrift vinden van deze nauwe en intieme band tussen God/Christus en zijn volgelingen? Denk bijvoorbeeld na over de volgende teksten: Matteüs 25:40; Handelingen 9:4, 5. II. God bemoedigt het doen van het juiste (Herhaal Zacharia 7:9, 10 met uw groep)

Met het oog op Gods hulp en tussenkomst ten gunste van zijn volk, worden de gelovigen gemotiveerd en bekrachtigd om het goede te doen. Volgens de hoofdstukken 7 en 8 roept God zijn volk op om morele levens te leiden: ‘Dit zegt de Heer van de hemelse machten: Spreek eerlijk recht, wees goed en zorgzaam voor elkaar; onderdruk geen weduwen en wezen en ook geen vreemdelingen en armen, en wees er niet op uit om een ander kwaad te doen’ (Zacharia 7:9, 10). In hoofdstuk 8 benadrukt Zacharia Gods uiteenzetting: ‘Spreek de waarheid tegen elkaar, bewaar de vrede door eerlijk en rechtvaardig recht te spreken; wees er niet op uit om een ander kwaad te doen en laat je niet verleiden tot meineed, want daar heb ik een afkeer van – spreekt de Heer’ (Zacharia 8:16, 17). Het principe van het christelijke leven is altijd hetzelfde. Eenmaal gered, willen we God gehoorzamen en in overeenstemming met zijn wet leven. Gods wil en zijn manier van doen wordt een integraal en onlosmakelijk verbonden deel van de verlosten. Discussievragen: Volgens Zacharia 8:2-22 zijn veel mensen en machtige naties op zoek naar de almachtige Heer. In dit gedeelte wordt er een opvallende uitspraak gedaan in de context van een keuze maken om naar Jeruzalem toe te gaan om de Heer te zoeken: ‘Ga met ons mee’ (Zacharia 8:21). Hoe beïnvloeden persoonlijke keuzes anderen om God te volgen?

Les 12 Het beste geschenk uit de hemel (Zacharia) 22 juni 2013 Kerntekst: Zacharia 9:16 Stap 1 – Toepassen

Stap 2—Toepassingsvragen 1. Er zijn zeven verschillende profetieën over de Messias in het boek Zacharia. Welke inzichten geven zij over het leven van Jezus Christus? Welke delen van zijn leven, die in het boek Zacharia genoemd worden, komen terug in het Nieuwe Testament? Welk verschil maakt het in ons leven dat we weten hoe en wanneer deze Messiaanse profetieën van de eerste komst van Jezus vervuld werden? 2. Vraag uw groep om Tot Zijn Eer lied 1 te zingen. Welke gevoelens worden door dit lied geuit, en welke gevoelens worden hierdoor opgewekt? Stap 3—Bijbelcommentaar I. Zeven Messiaanse profetieën in het boek Zacharia Alhoewel de Messiaanse profetieën in het boek Zacharia uitdagend kunnen zijn, en soms ronduit raadselachtig, is de algemene strekking wel duidelijk: Christus komt. Het is interessant om te zien dat de profeten Jesaja en Zacharia meer te zeggen hebben over de komende Messias dan elke andere Oud Testamentische profeet. 1. De eerste Messiaanse profetie (Herhaal Zacharia 3:8, 9 met uw groep) Drie opzienbarende titels voor de Messias komen in dit gedeelte voor (de profeet Jesaja heeft ze al genoemd). De Messias wordt als volgt benoemd: ‘Mijn [Gods] dienaar’ (vers 8; zie ook Jesaja 42, 49, 50, 52, 53), ‘de telg’ (vers 8 [‘de spruit’, NBG]; zie ook Jesaja 4:2), en ‘een steen’ (vers 9; zie ook Jesaja 28:16), maar deze keer wordt er een unieke omschrijving aan toegevoegd: de steen heeft zeven ogen en een inscriptie is daarin gegraveerd (vers 9). Later verwijdert de Messias ook de zonde en reinigt hij het volk. Het visioen eindigt met een beeld van veiligheid, vrede, en geluk waarin mensen fijn samen broederlijk genieten, omdat de Messias regeert (vers 10). 2. De tweede Messiaanse profetie (Herhaal Zacharia 6:12, 13 met uw groep) Het kronen van de hoge priester Jozua (vers 11) wordt hier neergezet als een type voor de Messias. Jezus Christus, de telg, zal uiteindelijk als de koning gekroond worden en tegelijkertijd ook priester zijn. In Israël waren deze twee ambten gescheiden, maar de Messias zal deze in zichzelf combineren. Hijzelf zal de koningspriester zijn en heersen op zijn troon. Alleen Jezus Christus heeft deze unieke positie; hij is de priester die op de troon als koning zit (zie Psalm 110, Hebreeën 7). 3. De derde Messiaanse profetie (Herhaal Zacharia 9:9, 10 met uw groep)

Zacharia schetst een beeld van de Messias als de rechtvaardige en zachtmoedige koning die op een ezel rijdt. De vervulling hiervan wordt beschreven in Matteüs 21:5 en Johannes 12:15, en het wordt toegepast op de triomfale binnenkomst van Jezus in Jeruzalem op de zondag van zijn laatste week voor zijn kruisiging. 4. De vierde Messiaanse profetie (Herhaal Zacharia 10:4 met uw groep) In de NBV begint vers 4 met ‘uit’. De vraag is dan, wat wordt bedoeld met ‘uit’? Het best passende antecedent is de Heer (zie vers 3). Dit betekent dat de Messias van de Heer zal komen, met andere woorden, van de hemelse Vader. Dit korte Messiaanse vers geeft vier wonderbaarlijke titels voor Jezus Christus. Hij is ‘de hoeksteen’, met andere woorden, het fundament van alles (zie Psalm 118:22, Jesaja 28:16; vergelijk met Matteüs 21:42); hij is ‘de tentpin’ die ons met gerechtigheid aan zich vastbindt en aan wie iedereen zijn of haar zorgen, angsten, en lasten op kan hangen (zie Jesaja 22:22, 23); hij is ‘de oorlogsboog’, met andere woorden, als de hemelse krijgsheld is hij het symbool van kracht (Exodus 15:2, 3, Psalm 7:2; 27: 1); en hij is de (absolute of soevereine) overwinnaar. Hem kunnen wij volledig en compleet vertrouwen. 5. De vijfde Messiaanse profetie (Herhaal Zacharia 11:4-14 met uw groep) In dit moeilijkere gedeelte wordt de Messias neergezet als de verworpen goede herder aan wie de Heer vraagt om voor de kudde te zorgen. Zonder dat we al te diep naar de details van de ingewikkelde beeldspraak van dit bijbelse gedeelte kijken, vermeldt vers 12 de uitspraak ‘en ze betaalden mij… dertig sjekel zilver’ en in vers 13, ‘En ik heb de dertig zilverstukken genomen en die in het huis des Heren de pottenbakker toegeworpen’ (NBG). Gedeeltes van deze verzen worden in Matteüs 27:3, 6-9 gebruikt en worden toegepast op Judas’ verraad van Jezus Christus voor dertig zilverstukken en op hetgeen de hoge priesters deden met het geld nadat Judas het teruggeworpen had. 6. De zesde Messiaanse profetie (Herhaal Zacharia 12:10-14 met uw groep) Zacharia verkondigt profetisch dat het huis van David en de inwoners van Jeruzalem ‘hem [zullen] aanschouwen, die zij doorstoken hebben, en over hem een rouwklacht aanheffen als de rouwklacht over een enig kind’ (vers 10, NBG). Dit beeld is mistroostig: mensen kijken naar de Messias en rouwen om hem, omdat ze hem hebben doorstoken. Dit beeld van de dood van de Messias wordt in Johannes 19:37 gebruikt (vergelijk met Psalm 22:17, Jesaja 53:5). Het wordt in Johannes 3:14, 15 benadrukt dat het nodig is dat wij in geloof naar Jezus opzien (vergelijk met Numeri 21:9, Jesaja 45:22, Hebreeën 12:2). 7. De zevende Messiaanse profetie (Herhaal Zacharia 13:6-9 met uw groep) In deze laatste Messiaanse profetie wordt de Messias gezien als de herder, de nauwe metgezel van de Heer, die door het zwaard geslagen is. Als de herder gedood wordt, zullen de schapen verdwalen (of ‘verstrooid’, NBG). Deze situatie wordt toegepast op de verstrooiing van Jezus’ apostelen in de evangeliën (Matteüs 26:31, 56; Marcus 14:27, 49, 50). De profetie over de manier waarop de Messias ‘zijn voeten op de Olijfberg [zal] planten’ (Zacharia 14:4, 5) gaat verder dan de eerste komst van Jezus Christus. Hoewel Jezus Christus tijdens zijn eerste komst op de Olijfberg liep, verkondigt deze voorspelling dat de

Olijfberg in tweeën gesplitst zal worden. De vervulling daarvan gaat zelfs voorbij Jezus’ wederkomst, omdat hij ten tijde van de wederkomst de grond niet aan zal raken maar in de lucht zal blijven (1 Tessalonicenzen 4:16, 17). Deze hele gebeurtenis past het best bij de derde komst na het millennium als het nieuwe Jeruzalem neer zal dalen en ‘zal verschijnen met al de zijnen’ (Zacharia 14:5). Zacharia 14:6-9 omschrijft de toestand van de nieuwe aarde (zie Openbaring 21, 22). Denk over het volgende na: Vraag groepsleden om in hun eigen woorden de verschillende titels van Jezus Christus, zoals die in het boek Zacharia naar voren komen, te definiëren. Wat laten deze titels over Jezus zien? II. Hoop dat ons niet beschaamd stelt (Herhaal Filippenzen 1:20 met uw groep) De profeet Zacharia gebruikt een hele unieke uitdrukking: ‘gevangenen die hoop hebt’ (Zacharia 9:12, HSV). We hebben hoop, maar, tegelijkertijd, zijn we niet vrij; we zijn gevangenen, en we zien uit naar toekomstige verlossing. We verwachten een betere wereld die alleen maar door Jezus Christus gevestigd kan worden. Hoop in de Messias, de koning, brengt de uiteindelijke oplossing voor ons diepste probleem van de zonde en moeilijkheden, omdat hij nu het koninkrijk van genade opricht, en later, het koninkrijk van heerlijkheid. Discussievragen: 1. Hoe voelt u zich als een gevangene die hoop hebt? Wat betekent deze speciale uitdrukking voor u? 2. Welke bijbelse tekst geeft de zekerheid over de wederkomst van Jezus Christus? Welke kent u uit het hoofd? Deel uw favoriete tekst met de groep. 3. Het tweede deel van onze naam, ‘Zevende-dags Adventisten’, verwijst naar de gezegende hoop. Hoe kunnen we de boodschap van deze hoop met anderen delen?

Les 13 Opdat wij niet vergeten! (Maleachi) 29 juni 2013 Kerntekst: Maleachi 1:11 Stap 1 – Toepassen Nodig uw groepsleden uit om deel te nemen aan de volgende activiteit om de vragen die de mensen stelden, en de antwoorden die God gaf, beter te begrijpen. Kijk naar alle vragen die mensen in het boek Maleachi stelden en denk erover na waarom mensen deze vragen stelden. Verklaar vervolgens waarom God de antwoorden aan elk van deze vragen gaf, of aan sommigen daarvan. Hier zijn de acht vragen die door het volk gesteld werden, voorafgegaan door Gods uitspraak ‘jullie zeggen’: 1. ‘Waaruit blijkt die liefde dan?’ (Maleachi 1:2) 2. ‘Hoezo minachten wij uw naam?’ (Maleachi 1:6) 3. ‘Hoezo hebben wij u verworpen?’ (Maleachi 1:7) 4. Waarom ziet u niet naar onze offers om en aanvaard u ze niet uit onze hand (Maleachi 2:13, 14) 5. ‘Hoezo vallen wij hem lastig?... Waar is nu de God die rechtspreekt?’ (Maleachi 2:17 6. ‘Hoezo moeten we terugkeren?’ (Maleachi 2:7) 7. ‘Hoezo bestelen we u?’ (Maleachi 3:8) 8. ‘Wat hebben we dan over u gezegd?’ (Maleachi 3:13) Op welke wijze zijn deze kwesties vandaag de dag nog steeds relevant in onze postmoderne samenleving? Stap 2—Vragen om over na te denken Waarom is het zo moeilijk om de liefde van God te accepteren, die ons zo heeft liefgehad dat hij zelfs voor ons gestorven is? Stap 3—Bijbelcommentaar Gods volk stelt acht vragen die door God in het boek Maleachi beantwoord worden. Het zou goed zijn als wij ook over deze vragen nadenken om op een praktische manier onze verbondsrelatie met God herbevestigen. Denk na over de volgende belangrijke zaken: I. God houdt van u. Houdt u wel van God? (Herhaal Maleachi 1:2, 3 met uw groep) Het boek Maleachi begint met een moeilijke hemelse uitspraak: ‘Ik [heb] Jakob liefgehad en Esau gehaat’ (Maleachi 1:2, 3). Hoe zouden we deze uitspraak moeten uitleggen, waarop het lijkt dat het tegen Gods natuur in gaat? Wat betekent het dat God Esau gehaat heeft? Houdt hij dan niet van alle mensen? God verzekert zijn volk van zijn verbondsliefde en nodigt hen uit om terug te kijken naar de geschiedenis en het verschil te zien tussen hen en de nakomelingen van Esau. Dit verschil wordt uitgelegd aan de hand van verkiezing om te dienen en heeft niets te maken met het idee van verlossing; in plaats daarvan is het gebaseerd op Gods voorkennis van de beslissingen die Jakob en Esau zouden maken, hun levensdoelen, en geestelijke gerichtheid. Het woord haat in het Hebreeuws heeft soms een andere betekenis dan ons begrip van dit woord vandaag de dag. Denk na over de volgende twee voorbeelden: (1) Jakob hield meer van Rachel dan van Lea (Genesis 29:30), maar de bijbelse tekst beschrijft zijn voorkeur met het kleurrijke

woord ´haat´: ‘Toen nu de Heere zag, dat Lea gehaat was, opende Hij haar baarmoeder’ (Genesis 29:30, SV). (2) Jezus omschrijft de omstandigheden waaronder zijn volgelingen zelfs hen, die hen het meest aan het hart gingen, zouden ‘haten’: ‘Indien iemand tot Mij komt, en niet haat zijn vader en moeder en vrouw en kinderen en broeders en zusters, ja zelfs zijn eigen leven, die kan mijn discipel niet zijn’ (Lucas 14:26, NBG). Deze haat heeft helemaal niets te maken met emotionele vijandigheid tegen dierbaren; het betekent dat Christus’ discipelen Christus meer moeten liefhebben dan zijn of haar eigen ouders, echtgeno(o)t(e), kinderen, of anderen nauwe verwanten (zie Matteüs 10:37, Deuteronomium 6:5). Christus moet onze topprioriteit zijn. Het woord haat verwijst dus naar een idiomatische uitdrukking dat ‘niet verkiezen’ of ‘niet de voorkeur geven aan’ betekent. Maar het verwijst ook naar ‘niet het onderwerp van een persoonlijke keuze (voor een speciale taak) zijn’, zoals Lea niet de favoriete vrouw van Jakob was, alhoewel zij hem wel zes zonen en een dochter gegeven had. Denk over het volgende na: Hoe moeten we de uitspraak dat God Jakob liefhad maar Esau haatte uitleggen? Wat bedoelde Jezus met zijn woorden dat als zijn volgelingen tot hem kwamen maar hun familieleden niet haatten, zij hem niet waardig waren? II. God is getrouw. Bent u trouw aan God? (Herhaal 1 Johannes 4:7-12 met uw groep) Onze trouw aan God wordt op een concrete manier getoond door ons respect voor zijn wet en op de manier waarop we omgaan met menselijke relaties (zie Johannes 14:15, 1 Johannes 4:7-12, 19-21). Johannes vraagt zich af hoe mensen kunnen beweren God lief te hebben, die zij niet kunnen zien, als zij hun buren die naast hen wonen, die zij wel kunnen zien, niet liefhebben? Als we onze zorg, respect, en liefde niet op een praktische manier tonen, dan liegen we tegen onszelf. Dan is onze relatie met God niet echt. Denk over het volgende na: Wat is ware trouw? Hoe laat God zijn trouw aan ons zien? Hoe kunnen wij dit aan hem laten zien? III. Bent u trouw aan uw echtgeno(o)t(e)? (Herhaal Maleachi 2:10-16 met uw groep) Onze trouw aan God wordt allereerst getoond in onze trouw aan onze echtgeno(o)t(e). Het literaire en thematische hart van het boek van Maleachi is te vinden in hoofdstuk 2:1016. Dit thema is erg krachtig: ‘weest niet ontrouw’ (Maleachi 2:16, NBG). Zonde wordt in dit gedeelte gedefinieerd als het breken van geloof: ‘Wees dus op uw hoede met uw geest en handel niet trouweloos’ (Maleachi 2:16, HSV). Het woord voor ‘ontrouw’ (NBG) of ‘trouweloos’ (NBV, HSV) komt in dit korte gedeelte in Maleachi (en alleen maar hier in dit boek) vijf keer voor (verzen 10, 11, 14, 15, 16) en speelt een belangrijke sleutelrol. God komt met het oordeel, en hij zal alle mensen verantwoordelijk houden voor hun daden; daarom moeten zij het geloof bewaren en de juiste relaties aangaan, welke uit geloof komen. In het boek Maleachi betekent het hebben van geloof dat je trouw aan het verbond bent die we met God gemaakt hebben, maar ook met onze echtgeno(o)t(e). Deze geloofsrelatie zou in een huwelijk uitgeleefd moeten worden. Hier kunnen we niet liegen; we zijn of trouw aan onze echtgeno(o)t(e) of we breken deze intieme verbondsrelatie. Een liefdevolle huwelijksrelatie zal een blijvende en positieve invloed op onze kinderen hebben. Discussievragen: Waarom heeft God een hekel aan echtscheiding? Wat is hier zo vernietigend aan? Hoe beïnvloedt dit het geestelijke leven van het betrokken paar, van de kinderen, en de toekomst? Wat zijn de rechtmatige oorzaken van een scheiding? Wanneer kan dit gerechtvaardigd worden? Zie

Jezus’ antwoord op de vraag die door enkele Farizeeën gesteld werd: ‘Mag een man zijn vrouw om willekeurig welke reden verstoten?’ (Matteüs 19:3-9). Discussie: Maleachi gebruikt een krachtig en grafisch voorbeeld in zijn onderrichtingen over wat het betekent om een leven toegewijd aan God te leiden. Vertel anderen van Gods trouw in het vervullen van zijn belofte aangaande het betalen van tienden. Hoe kan het dat 9/10 van uw inkomsten altijd verder gaan dan 10/10 van uw inkomsten? Bemoedig anderen om trouw aan God te zijn in de financiële kant van het leven zodat ook zij Gods speciale zegen kunnen ervaren (Maleachi 3:10-22). IV. Bent u een liefdevolle, zorgzame, en verantwoordelijke ouder? (Herhaal Maleachi 4:5, 6 met uw groep) De profetische boodschap van het Oude Testament eindigt met een onderwerp dat heel veelbelovend en tegelijkertijd ook heel serieus is. De missie van de profeet Elia, de profetische beweging van de laatste dagen, bestaat uit het keren van de harten van de vaders naar hun kinderen en het nader brengen van de kinderen naar de ouders (Maleachi 4:5, 6). Merk dat dit werk hand in hand gaat met de terugkeer van Gods volk naar de Zon der Gerechtigheid (Maleachi 4:2) en naar de wet van God (Maleachi 4:4). Alleen op deze manier kunnen Gods overvloedige zegeningen vloeien. Discussie: De Heer stelt dat aan het einde er een onderscheid zal zijn tussen zij die God volgen en zij die hun eigen levens leiden (zie Maleachi 3:18). Hoe kan God het verschil tussen de rechtvaardigen en de onrechtvaardigen tonen? Hoe kunnen we zien dat iemand met zijn of haar hele hart God dient?