Meet bright people
Meet bright people
Welkom in Brightlands
Er zijn maar een paar plekken in de wereld die zich volledig focussen op het bereiken van grote, radicale veranderingen. En Brightlands is er een van. Een plek in het hart van Europa, in de toptechnologische driehoek Eindhoven-Leuven-Aken. Hier gaan onderzoekers en ondernemers de mondiale uitdagingen aan op het gebied van materialen, gezondheid en voeding.
Van ‘wat als?’ naar een nieuwe markt
Internationaal toonaangevende bedrijven en instituten werken in Brightlands samen aan gezonde en duurzame oplossingen. Dwars door wetenschappelijke, geografische en organisatorische grenzen heen. Gedreven door de vraag ‘wat als..?’ richten zij zich op innovatief onderzoek. Van fundamenteel onderzoek via engineering (materialen) en translationeel onderzoek (gezondheid) naar klinisch onderzoek, marktrijpe toepassingen en nieuwe bedrijvigheid. En zij staan altijd open voor nieuwe ideeën.
Knowledge crossing borders
High Tech Campus Eindhoven
Agro, Food, Health
Brightlands Campus Greenport Venlo*
Materials Brightlands Chemelot Campus
Brightlands Smart Services Campus Heerlen*
Health
Brightlands Maastricht Health
High Tech Region Leuven
Zuyd Hogeschool
Campus
Maastricht University Maastricht UMC+
in oprichting TTR - ELAt Top Technologische Regio Eindhoven-Leuven-Aken triangle
Human Capital, Finance and Business
RWTH Campussen Aken
Het hart van Brightlands ligt in de Nederlandse provincie Limburg. De regio strekt zich uit over de grenzen van Duitsland en België. In deze internationale zone profiteren open-innovatiecampussen en kennisinstellingen maximaal van de grensoverschrijdende samenwerking tussen: • fundamenteel en toegepast onderzoek • hoogleraren en business developers • maakindustrie en gezondheidszorg • chemici en artsen • ontwerpers en programmeurs • engineers en biologen • dienstverleners en producenten • multinationals en start-ups • docenten en studenten
De initiatiefnemers
Meet bright people
De initiatiefnemers van Brightlands zijn: Brightlands Chemelot Campus, Brightlands Maastricht Health Campus, de kennis instellingen in de Kennis-As Limburg (Universiteit Maastricht, Maastricht UMC+, Zuyd Hogeschool) en de Provincie Limburg. Samen richten deze partijen zich op het stimuleren van kennisontwikkeling en het realiseren van duurzame economische groei in de regio.
Brightlands is de kraamkamer van bijzondere verhalen. In dit boekje ontmoeten we vijf onderzoekers en ondernemers die de cross-over tussen materialen, gezondheid en voeding zichtbaar en tastbaar maken. Aanstormend onderzoekstalent Tinashe Ndoro, hoogleraren Annemie Schols en Mark Post, en ondernemers Maikel Beerens en Victor Vreeken vertellen over hun dromen, de drempels die ze tegenkwamen en The Power of Impossibility waarmee zij hun daden volbrachten. >
Community member
Tinashe Ndoro Zijn studie is zijn reis. Zijn reis is zijn doel.
Tinashe Ndoro Is senior materiaal-onderzoeker bij DSM ACES. Na Zimbabwe, Duitsland en de VS voelt hij zich 100% thuis in Zuid-Limburg.
Hij is geboren in Zimbabwe maar hij leeft al 13 jaar buiten zijn vaderland. Mist hij zijn familie niet? Natuurlijk wel. Hoewel het juist zijn ouders waren die hem op pad hebben gestuurd en hem altijd steunden in het realiseren van zijn dromen. “Als je echt iets wilt bereiken, moet je niet stoppen bij de grens. Bovendien is het goed voor mijn mentale kracht.” De onmogelijkheid van zijn reis geeft hem de kracht om verder te gaan. “En ieder deel van de reis leer ik weer, groei ik weer en kom ik dichter bij de ideale ik.” >
The Power of Impossibilty
Het Mekka voor materialen
Het is tenslotte zijn eigen verhaal. De onmogelijkheid om in zijn vaderland Zimbabwe te bereiken waar hij van droomt. De onmogelijkheid om er zelfs maar van te dromen. Te werken met toptalent aan producten die de hele wereld beter maken.
De ruim 50 experts doen geavanceerd onderzoek op het gebied van deeltjestechnologie, grensvlak processen, chemische reactorkunde, transport verschijnselen, modellering, moleculaire scheidingen en thermodynamica. Ndoro koos er specifiek voor om door te gaan met research, maar niet in de academische wereld. De business drive bij een bedrijf als DSM is veel afwisselender, er is een prettige werkdruk door deadlines, en de onderzoeken zijn heel doelgericht.
Hoe vind je als Zimbabwaan aan de andere kant van de evenaar de weg naar succes? Het lijkt op voorhand een onmogelijkheid. Totdat zijn ouders vanuit die onmogelijkheid kwamen met de simpele oplossing: zij gaven Tinashe een ‘one way ticket to the real world’. Naar Europa, daar ging hij. Een sprong in het diepe voor de 18-jarige Zimbabwaan.
Mijn enkeltje naar succes Tinashe Ndoro nam de uitdaging aan en gebruikte zijn enkele reis Europa om hier te gaan studeren. Dat was wel wat anders dan in de buitenwijken van Harare, Zimbabwe. Hij vertrok naar Bremen. Daar volgde hij een driejarige bachelor biochemisch ingenieur. Zijn master chemisch ingenieur deed hij in Indiana, Verenigde Staten. Na een werkstage van een jaar promoveerde hij in het Duitse Darmstadt. Hij kwam via zijn professor in contact met DSM. “Als ik echt iets wil betekenen op het terrein van materiaalonderzoek, dan moet ik daarheen!” Met zijn specifieke voorgeschiedenis begon hij met plezier als postdoc researcher bij DSM Ahead. Sinds maart 2013 is hij Molecular Separations & Applied Thermodynamics Expert bij DSM ACES (Advanced Chemical Engineering Solutions). ACES is DSM’s mondiale kenniscentrum voor proces- en producttechnologie. Een plek waar het wemelt van de excellente onderzoekers. Ze komen van over de hele wereld.
Niet alles voor jezelf houden Brightlands is een goede plek voor iedereen die er van droomt om onderzoek van wereldklasse te doen in een omgeving die borrelt van de contacten tussen bedrijven en onderzoeksinstituten. Ook het ondernemerschap in Nederland staat op een hoog niveau. De houding in onze bedrijven, waar van medewerkers voortdurend verbetering en ontwikkeling wordt verwacht, is aantrekkelijk. Het houdt mensen scherp. Kennisdeling gaat op de Brightlands Chemelot Campus in Geleen de hele dag door. Binnen en buiten de kantoormuren. “Geef ook iets terug aan anderen, niet alles voor jezelf houden.” Er zijn legio mogelijkheden daarvoor in Brightlands. >
Functionele grootsheid Opvallend vindt Ndoro de Nederlandse lef: zo’n klein land, maar met een enorme impact in de wereld. Het grote aantal Nederlandse multinationals is daar voor hem een bewijs van. “In het begin wist ik niet wat ik van de Nederlanders moest denken. Totdat iemand me de Polders liet zien. Dat is nou echt ‘functionele grootsheid’. Ik zie me daar nog staan. Hoe kon één zo’n reuzendijk nou dat hele IJsselmeer in bedwang houden? En aan de andere kant de totale rust en sappige groene weilanden – 10 meter onder zeeniveau…” Hij heeft het er nog steeds over.
Brightlands is een voorbeeld van bescheiden grootsheid “De lijnen zijn kort. De mensen praten direct met elkaar en ontvangen expats met open armen. En als de Maas buiten zijn oevers treedt, kijkt niemand ervan op. Men gaat door met zijn werk. Alles gaat zoals het altijd gaat. Het probleem is zoals vrijwel alle problemen in dit land ‘Ingepolderd’. Uniek verschijnsel, dat ‘Polderen’. Zoiets kunnen alleen de Nederlanders uitvinden. Daarmee kom je zelf verder, maar komt ook de hele wereld verder. Het is een kleine wereld: iedereen kent iedereen. Er is hier een open cultuur waarin je alle kansen krijgt. Je kunt zo bij de directeur binnenlopen met ideeën of suggesties.”
BRIGHTLANDS IS: • OPEN SAMENWERKING • SMELTKROES VAN CULTUREN • ONDERNEMEND KLIMAAT • FUNCTIONELE HOUDING • GEEN HIËRARCHIE
Voor Maastricht heeft hij heel bewust gekozen. Een mooie, niet te grote stad, waar de natuur heel dicht bij is.
Voor hem is niet langer Zimbabwe, maar ‘the global village’ de norm. Hij houdt van sporten zoals fietsen, en dat kan rondom Maastricht perfect. De balans tussen werken en van het leven genieten is hier optimaal. Zo heeft Ndoro dat nog op geen enkele andere plek ervaren.
Ik reis eigenlijk mijn talent achterna Voelt hij zich nog verbonden met zijn oude roots? “Ik trek al zo lang van de ene naar de andere plek op Aarde. Dat is voor mij de nieuwe norm – elke verandering biedt uitdagingen en verwonderingen. Daarbij voel ik natuurlijk ook een sterke verbondenheid met mijn eigen thuisland, dat me mijn onderwijsbasis gegeven heeft. Maar aan de andere kant, als ik deze weg niet zou gaan had ik al die kansen niet gehad: het doorbreken van grenzen, en de mix van nationaliteiten en culturen waar ik nu van geniet in Brightlands. Het begint tenslotte bij de mensen en hun talenten. Als je die aan het werk kunt zetten kunnen er grootse dingen gebeuren. Wat mijzelf betreft, ik denk bij alles aan mijn land. En ik zal altijd proberen goed te doen. Niet alleen voor de mensen in Zimbabwe. Of ik nu daar werk of bij wijze van spreken in een ander Zuid-Afrikaans land, ik zal altijd zorgen dat ik werk aan producten die ook in andere landen hun nut hebben.” •
Community member
Annemie Schols Een nieuwe schijf van vijf
Annemie Schols Wil de wereld gezonder leren eten en leven. Is hoogleraar Nutrition and Metabolism bij onderzoeksschool NUTRIM (Universiteit Maastricht)
We hebben het allemaal onze moeders horen zeggen: “Eet je bordje leeg, jongen. Nee, niet alleen de pasta en het worstje, ook de vitamientjes. Als je gezond wilt blijven, moet je goed eten.” “Ja, mam. Dank je mam.” Maar als we het professor Schols vragen, krijgen we een veel genuanceerder antwoord. “Wij zien twee parallelle ontwikkelingen in onze samenleving die elkaar versterken. Ten eerste hebben kinderen op jonge leeftijd een sterk verhoogd ziekterisico door overgewicht en vetzucht. Daar bovenop is er met name bij de snel groeiende groep van oudere patiënten een toenemende ziektelast door gelijktijdig verlies van spiermassa en daaraan gerelateerde functies. Het aanpakken van voedingsgewoonten en voedingskwaliteit als integraal onderdeel van een gezonde leefstijl is de weg die we moeten bewandelen om die trends om te buigen.” >
Dat is de boodschap van Annemie Schols: “Als je goed eet en goed beweegt, dan gaat het goed met je.” Schols is hoogleraar voeding en metabolisme bij chronische aandoeningen aan de Universiteit Maastricht. Haar leerstoel heet officieel: Nutrition, Metabolism, Body Composition, Skeletal Muscle. Een hele mond vol. 283 publicaties staan er achter haar naam. Haar werk is al 16.500 keer door anderen geciteerd. Naast hoogleraar is ze directeur van onderzoeksschool NUTRIM aan het Maastricht Universitair Medisch Centrum. En projectleider van het Kennis-As programma Eatwell.
Voeding als verbindende factor Gepassioneerd praat zij over haar werk, haar mensen en de doelen die ze nastreeft. “Ik wil de beste mensen met elkaar laten samenwerken in een win-win situatie. Het verbreedt mijn eigen blik en biedt nieuw perspectief voor talentvolle jonge wetenschappers. Het is heel opwindend. Deze samenwerking tussen faculteiten is betrekkelijk onbekend terrein. Wij gingen ervan uit dat voeding weleens de verbindende factor zou kunnen zijn in het werk van al deze verschillende specialisten. Eten, drinken en gezondheid zijn onderwerpen waar we allemaal mee te maken hebben. We zijn nu in staat om medische zaken en gezondheid te combineren met juridische, psychologische en economische kanten van voeding.”
Goed eten. Goed voelen. Leading in eating! Onnavolgbaar is zij. Letterlijk en figuurlijk. Een waterval van ervaring en een losmaker van ideeën, initiatieven en interessante beschouwingen. Af en toe houdt ze even stil om te zien of ik haar nog wel volg. Dan weer vervolgt ze haar hi-speed track, energiek, enthousiast, positief. Ik wil haar vragen wat ze zelf ’s morgens eet maar slik dat op tijd in omdat ik het te flauw vind. Het idee is zo simpel: “Goed eten goed voelen, slecht eten slecht voelen”. En de conseqenties daarvan kunnen doorwerken tot in het juridische. Bijvoorbeeld als het gaat om bepaalde toevoegingen in voedsel. Of verpakkingen en inhoudsdeclaraties bij etenswaren.
“Je eetpatroon heeft aan alle kanten te maken met je gedrag en dus ook met psychologie. Waarom eten mensen bijvoorbeeld dingen die niet goed voor ze zijn? Dat is eigenlijk volkomen onlogisch. Mensen met overgewicht hebben meer risico op over-eten omdat ze gevoeliger zijn voor voedselgerelateerde prikkels wanneer ze honger hebben. Bovendien kunnen ze minder goed beslissen om te stoppen met eten als ze voldaan zijn. De hersenactiviteit van mensen met overgewicht verschilt duidelijk van degenen met een gezond gewicht als ze foto’s van voedsel zien, zowel voor als na het eten. Dat is het soort vraagstukken waar de faculteit Psychologie & Neurowetenschappen aan werkt. Het Eatwell-project past daar naadloos bij. Dat was dus meteen het begin van een mooie samenwerking. Door samen te werken kunnen we een instituut ontwikkelen met internationale allure. Wij kunnen de beste worden. Maastricht University: leading in eating! Dat lijkt me een geweldige uitdaging.” >
De essentie van gezond zijn Praten met Annemie Schols is een kwestie van goed opletten. Als een waterval stort ze haar verhaal over me heen. Wat een enthousiasme, wat een enorme hoeveelheid informatie. GEDRAGSWETENSCHAPPEN
GENEESKUNDE
BIOLOGIE
SOCIAALECONOMISCHE WETENSCHAPPEN
RECHTEN
EEN UNIEKE COMBINATIE VAN EXPERTISES VOOR HET BEVORDEREN VAN DE GEZONDHEID EN HET TEGENGAAN VAN CHRONISCHE METABOLE ZIEKTES MET GEZONDE VOEDING
Ze is scherp en gefocused en voor alles noemt zij zichzelf een verbinder van mensen en ideeën, met nieuwe ontwikkelingen en nieuwe mogelijkheden. Schols: “Onze strategie strekt zich uit van gezond leven om ziekte te voorkomen tot tijdige behandeling en optimaal herstel. Het gaat over de essentie van gezond zijn. Wat betekent dat voor jou? Dat verschilt per persoon. Alles grijpt in elkaar en als je dat niet beseft, kun je nooit het echte probleem aanpakken. Eatwell is een initiatief dat de gezondheid wil bevorderen, om langs die weg zowel de ziektes zelf te bestrijden als de ziektelast voor de maatschappij te verminderen. Door baanbrekend interdisciplinair onderzoek, actieve communicatie en promotie, internationale samenwerking rond wetenschap en beleid en nieuwe commerciële activiteiten op het gebied van gezonde levensstijl en voeding op maat.”
Een scherpe verbinder van mensen en ideeën “We brengen het ziekterisico breed in kaart zodat we specifieker kunnen adviseren en ingrijpen. Denk daarbij aan de biologische gezondheid, de mentale gezondheid, gedrag en genetische gevoeligheid. Dat kan alleen door optimale samenwerking tussen uiteenlopende disciplines.” De noodzaak daarvan hoeft professor Schols niet uit te leggen. Toevallig las ik vanmorgen dat in Zuid-Limburg de meeste obesitas voorkomt, het meest wordt gerookt, het meest wordt gedronken en het minst wordt bewogen van heel Nederland. Er is voor het Eatwell-project nog veel te doen in Brightlands. •
Community member
Mark Post Het concept van het creëren van vlees
Mark Post Werd wereldberoemd met zijn kweekvleesburger. Is hoogleraar Vasculaire Fysiologie bij Universiteit Maastricht.
Hemeltjelief! Het zal toch niet? Het kan toch niet? Gaat dit niet te ver? Wat verwacht je? Wat houd je voor mogelijk? Wat verandert er met je bij het zien – beter nog – bij het eten van iets totaal nieuws? Dat soort hele normale gedachten spookten door mijn hoofd. Ik was op weg naar professor Mark Post. Bekend van de uitvinding van het kweekvlees. Door de internationale kranten meteen geoormerkt als de Frankenburger. >
Het was ongelooflijk. Of zoals hij het zelf zegt: “Vanaf het begin was ik gefascineerd door het concept van het creëren van vlees in een laboratorium. Dat klinkt eigenlijk best eng. Eng? Ook weer niet. Het is wat het is. Misschien is dat ook de reden waarom ik werd benaderd door onze sponsor, Sergey Brin, de mede-oprichter van Google.” Limburg biedt met de infrastructuur van Chemelot en Health Campus de perfecte faciliteiten voor een onderzoeker als Post. Snelle kennisuitwisseling, samenwerking tussen allerlei wetenschappelijke disciplines, korte lijnen. Daarom koos hij voor Maastricht. Bovendien hebben ze in Maastricht meer gevoel voor de medische aspecten van zijn onderzoek. Een nieuw onderzoek begint altijd met de constatering dat we iets niet kunnen, iets niet bereiken, iets niet weten. Dat probleem is eigenlijk de motor voor een goed idee. Alles mag, alles kan. Weg met de conventies. Gebruik je problemen als reden om het onmogelijke mogelijk te maken! Een onmogelijkheid die slechts overwonnen kan worden door de combinatie van creativiteit en wetenschap en van het geloof in de wisselwerking tussen die twee.
The Power of Impossibility Ofwel de explosieve kracht die vrijkomt als we erin slagen het Onmogelijke te doorbreken. Ineens stond ik voor zijn deur. En voor hem. Mark Post, hoogleraar Vasculaire Fysiologie, verbonden aan de Universiteit Maastricht. Sinds enige tijd vooral bekend als hamburgerkweker. Ik beloofde dat dit mijn eerste en mijn laatste flauwe grap zou zijn. Hij glimlachte mij rustig toe. Met een lach, zo innemend, dat hij het absolute tegenbeeld vormde van alles wat daarnet nog door mij heen ging. Totaal het tegendeel van de man die lichamen in elkaar puzzelt.
Mijn eerste vraag, lang op gestudeerd, goed over nagedacht: “Kunt u het al geloven? Want zeg nou zelf: het is toch zeker ongelooflijk?” Hij kijkt een beetje verbaasd. Maar lacht ontspannen. Hoe begon het? Waar begon het mee? Wat was het probleem? De grootste uitvindingen beginnen bijna altijd met een groot probleem. Mark Post blijft kalm glimlachen. Hij is duidelijk niet de man die zich uit het veld laat slaan als hij een onmogelijkheid op zijn bord krijgt.
Een reeks problemen Heel rustig beschrijft hij een hele reeks problemen. • Het probleem van de broeikasgassen. Het probleem dat de veehouderij verantwoordelijk is voor 18 procent van die uitstoot. • Het probleem dat de vleesverwerkende industrie wereldwijd de grootste gebruiker van antibiotica is. • Het probleem dat we nu al weten dat de vraag naar vlees wereldwijd zal verdubbelen, met name in de opkomende economieën. • Het probleem van de ontbossing. • Het probleem van de invloed van landgebruik op de biodiversiteit. • Het probleem dat 8 procent van het het water wereldwijd naar ons vee gaat. Terwijl meer dan een miljard mensen geen normale toegang hebben tot schoon drinkwater. Problemen, problemen en nog meer problemen. Zorgen, zorgen en nog meer zorgen. Allemaal gebracht vanachter die allervriendelijkste glimlach. >
ENERGIEGEBRUIK: -45%
GRONDGEBRUIK: -99%
CO2-UITSTOOT: -82%
WATERGEBRUIK: -90%
DE EERSTE CRUCIALE STAP IS EEN DUURZAAM ALTERNATIEF VINDEN VOOR VLEESPRODUCTIE
Met opzet vet kweken
Puur spiervlees
“Ja, ja, ja,” greinst hij. “Een prachtige uitdaging. We zijn zelf ook nog steeds benieuwd wat er kan. We werken nu aan de kleur en de textuur. Ook is verder onderzoek nodig naar de sappigheid. Die kunnen we beïnvloeden door vetweefsel te kweken en in de juiste verhoudingen toe te voegen. Daarna moeten we tot productie komen.”
“Wat we hier maken is puur spiervlees. Niet meer en niet minder. We kunnen een spiercel aan de ene kant ergens aan vast maken, bijvoorbeeld de rand van een petri-schaaltje en aan de andere kant aan meer van die cellen. De spiercellen gaan doen waar ze voor bedoeld zijn: presteren. Ze zijn geprogrammeerd om samen te trekken en zich heel goed vast te houden aan de spiercel naast ze.
We praten verder over de samenwerking in de Universiteit Maastricht. Over de korte lijnen en de lange samenwerkingen. Over de schrikreactie in de internationale pers, de koppen over de Frankenburger enzovoort. En zijn kalme lach die het allemaal weg tovert.
Dit zou de oplossing kunnen zijn van het hele voedselprobleem. En een hele batterij bijkomende problemen. Maar voor nu is de vraag: hoe gaan we verder? Het rund in het petrischaaltje moet gevoed worden. We hebben proof of concept getoond. Maar dat betekent dat we ongeveer zover zijn als de nieuwe conceptcar van BMW. Het zal dus nog veel tijd en onderzoek kosten voordat je straks gewoon je eigen vlees kan maken in je eigen kweekkast (het omgekeerde van een koelkast).” •
Community member
Maikel Beerens Gepassioneerde techneut in de zorg
Maikel Beerens Maakt en vermarkt 3D-geprinte patiënt-specifieke implantaten. Is ondernemer en oprichter van Xilloc Medical.
Petje af. Ik ben diep onder de indruk. En als ik zelf ooit nog eens mijn schedeldak moet laten dichten wil ik dat Maikel Beerens het doet. Het ziet er fantastisch uit en je hoeft zelfs niet bang te zijn dat je haar niet goed zit, want de kunststof ‘prothese’ past onzichtbaar in de oorspronkelijke schedel. Ik heb er voorzichtig met de hand overheen geaaid en je voelt bijna niets. Ik kan me dus ook makkelijk voorstellen dat je niet naar buiten komt alsof je hebt gefigureerd in de film ‘Driller Killer’ van Abel Ferrara. “Vergis je niet,” zegt oprichter en uitvinder Maikel Beerens. “We zijn gewoon een productiebedrijf. We moeten omzet genereren om zo meer patiënten te kunnen helpen.” >
Helpen is wat hij wil. Het zit hem in het bloed.
Grenzeloze commitment en niet te stuiten creativiteit
Inmiddels heeft Xilloc, de onderneming waar Maikel Beerens zijn ziel en zaligheid aan geeft, 5 medewerkers inclusief hij zelf. Hij heeft al 25 ziekenhuizen als klant en bij 20 is hij hofleverancier. Hij werkt (en soms woont hij er) in de incubator Biopartner op de Brightlands Maastricht Health Campus. De helft van het faculteitsgebouw herbergt jonge start-ups op alle mogelijke life sciences gebieden. Het zijn er 28 die elkaar daar opzoeken, kennis en ervaring delen en makkelijk toegang hebben tot de universiteit en een breed scala aan onderzoeken.
Maikel is de eerlijkheid zelve. Hij begon zijn stage met de hakken over de sloot. Studerend had hij in het begin nog wel wat last van een verstoorde concentratie en een klein aandachtsprobleempje door de nieuwe vrijheid van op je zelf wonen. Hetgeen je nu achteraf beschouwd makkelijk kunt zien als een onafhankelijke geest die zijn grenzeloze commitment en zijn niet te stuiten creativiteit niet kwijt kon in het klassieke bestel.
“Wij komen niet uit de verpleging maar toch staat bij ons de patiënt centraal. Soms is het alsof ik twee totaal uiteenlopende banen heb. Eén in de medische zorg en één in onderzoek en techniek.”
Een perfect passende schedeldeksel “Zal ik het even laten zien?” En hij loopt de kamer uit. Om even later terug te komen, niet met een collega die Marc heet, maar met een replica van de schedel van Marc. Plus een perfect passende schedeldeksel van meer dan 10 centimeter in diameter aan de ene kant. En een rommelig, bobbelig stuk schedel aan de andere kant. Het is natuurlijk een super niche. Maar dat beschermt hem misschien ook tegen grote rijke concurrenten die kijken naar de ‘economy of scale’ en zien dat het voor hen niet kan werken. Het is ook nog eens zo dat deze techniek niet automatisch vergoed wordt.
3D-PRINTING VOORHET EERST INGEZET VOOR EEN MEDISCHE TOEPASSING
Hij studeerde medische technologie, omdat hij graag iets wilde doen met techniek én mensen wilde helpen. Dat komt nu dan mooi bij elkaar. Kijk, om iets te gaan doen met een pompje voor de vijver in de tuin, of iets doen met een pompje om bloed rond te pompen. Dat is dezelfde technologie maar in een behoorlijk andere en interessante dimensie.
Hij kreeg een confronterende toespraak. Hij kreeg een reprimande. Maar gelukkig voor ons en ons potentieel breukgevoelige beenderstelsel viel bij Maikel net op tijd de munt, toen hij de 92 kilo overschreed en hij in de spiegel keek en dacht: dit ben ik niet.
Zijn bio leest als een wedstrijdverslag Vanaf dat moment leest zijn bio als een wedstrijdverslag. Hij won de prijs voor de beste scriptie van Nederland, viel 21 kilo af, besloot om zich voor 3 jaar ten volle te committeren aan het werken bij Maastricht Instruments B.V.. Maar droomde al van het ondernemerschap. En toen hij 3 jaar later werd gevraagd voor een vaste aanstelling, met een mooi settled-for-life perspectief in een van de meest vaste banen van Nederland, toen schrok hij wakker. En dit keer helemaal wakker. Het gevoel bleef aan hem trekken. Wat wilde hij nou echt? Hij stelde zichzelf de vraag: Denk je dat je over 30 jaar nog steeds het ene na het andere leuke idee wil uitvinden? Of sta je dan in je eigen onderneming? Wat hem aanspreekt in Brightlands is het gedeelde initiatief en de echte betrokkenheid met maximale ruimte voor eigenheid. >
Echte betrokkenheid en ruimte voor eigenheid
In het verleden behaalde resultaten bieden garantie voor de toekomst
Als iedereen maar beseft dat dan het werk pas begint. Denk niet dat je klaar bent als je de sleutel van je nieuwe kantoor op zak hebt.
Beerens heeft geleerd dat je de positieve uitkomsten in je eigen hand hebt wanneer je nieuwe uitdagingen aangaat met dezelfde hoeveelheid passie, energie en de juiste mindset als je deed met je bereikte uitdagingen. Beerens wil als klein bedrijfje geen al te grote mond hebben, maar hij krijgt sterk de indruk dat grote organisaties hun problemen voor een groot deel zelf creëren door te weinig te vernieuwen. Je zou het alleen al moeten doen vanwege het jonge elan dat je daarmee in je bedrijf veroorzaakt. Misschien schuilt daar een geweldige tip in.
Er gebeurt hier veel. Alleen al bij Biopartner, dat voor de helft vol zit met spannende startups. Er heerst een tomeloze energie en dadendrang. Allemaal mensen die aan hun droom aan het bouwen zijn. Het heeft uitstraling en aantrekkingskracht. Maikel is hier regelmatig hele nachten te vinden. “Ja, als ik tot 6 uur in de morgen aan een product of presentatie heb gewerkt heeft het niet zoveel zin om nog naar huis te gaan. Dan slaap ik hier beneden, daar hebben we een heerlijk bankje staan. Dat vindt de universiteit wat minder, maar misschien gaan ze het uiteindelijk wel zien als een natuurlijk bijverschijnsel van hun eigen succes.”
Maikel is altijd on the move. Als hij in de auto zit luistert hij via YouTube naar het boek Good To Great van Michael Jonas. Of hij volgt een cursus Spaans. Zijn punt op de horizon? “Ik ben nog maar net uit de startblokken. Ik heb wel een idee over hoe ik dit bedrijf wil runnen. Ik geloof dat een bedrijf binnen afzienbare tijd voor zichzelf moet kunnen zorgen. Ik streef ernaar dat deze onderneming binnen 5 jaar zonder mij kan draaien.” En Marc? De man met de luiken in zijn schedel? Heeft hij het uiteindelijk gehaald? Nou en of! Maar wat nog veel belangrijker is: hij is een totaal ander iemand geworden dan hij ooit nog had durven wensen. Hij is namelijk om zo te zien, gewoon weer Marc. Alsof er niets gebeurd is. •
VOORDELEN: • PRECIES PASSEND • KORTERE OPERATIE • ESTHETISCH RESULTAAT • VEILIGER
Community member
Victor Vreeken Uitvinder van de maakbaarheid van nieuwe producten Victor Vreeken Bouwt een fabriek die 100% bio-based flessen maakt voor Coca-Cola en Danone. Is Chief Operating Officer YXY bij Avantium.
Iedere goeie oplossing begint met een goed probleem. Hoe nijpender het probleem, des te boeiender de weg naar een oplossing. En als je het probleem ontleedt, kom je bij de kern. Zo is al heel veel nieuws ontstaan. Bij de PET-fles ging het wat anders. Want hoe briljant de gerecyclede fles die verandert in een sweatshirt ook is, het blijft een plastic product waarvoor olie de grondstof is. Daarom is er nu de PEF-fles. De eerste 100% bio-based fles ter wereld. De fles wordt gemaakt van suikers, en het materiaal is sterk genoeg om alle mogelijke dranken lange tijd goed te houden. Een interessant probleem, maar kan dit probleem ook de weg wijzen naar de oplossing? >
Anders kijken, anders denken Misschien moeten we niet proberen om de enige echte oplossing te zoeken. Misschien moeten we anders naar de PEF-fles kijken. Anders kijken, anders denken, anders verder ontwikkelen, anders durven. De PEF-fles is gemaakt van bio-based materiaal. Maar heeft desondanks zeer goede barrièreeigenschappen. Dat wil zeggen, dat de drank die in zo’n fles zit ook zeer lang houdbaar blijft. Bij uiteenlopende temperaturen. In ieder denkbaar formaat. Want dat is de andere beperking bij PET: de fles als barrière tussen de drank en de buitenlucht is voor heel veel formaten fles te gering. PEF is sterker en lichter tegelijk. Met PEF kunnen alle normale maten en maatjes gemaakt worden. In een tijd waarin de overheid zich steeds meer gaat bemoeien met de liquid intake van jonge kinderen is dat een belangrijk aspect. Kortom, de PEF-fles is een gedegen concurrent van de PET-fles. Reden waarom de grootste drank producenten als Coca-Cola en Danone nu al in de rij staan voor PEF.
Victor Vreeken is geen uitvinder zoals Willie Wortel dat is. In de Donald Duck zou Victor misschien niet eens aangenomen worden. Maar hij weet als geen ander hoe het is om een uitvinding een enorme stap verder te brengen. Hij is typisch zo iemand die een idee kan laten groeien en het van One Small Step te veranderen in A Giant Leap for Mankind. Een concept dat de wereld een ander aanzien kan geven. Hij weet met name alles over de lange weg die een idee moet gaan om gezien, gesnapt, gefinancierd en uitgevoerd te worden. Victor is misschien meer een verbeteraar dan een uitvinder en een entrepeneur. Een perfectioneur. Of anders gezegd: zijn specialiteit is niet zozeer die steen in de vijver van een technische brainwave. Maar hij is wel verantwoordelijk voor het feit dat de uitvinding er ook echt komt. En groot kan worden. Hij kijkt naar het probleem. En dan niet alleen het probleem waar de uitvinding voor bedoeld is, maar het probleem: “Hoe realiseren we wat we bedacht hebben.”
Van PET naar PEF. Een revolutie Geen inventor, maar perfectioneur Is dat dan een uitvinding van Victor Vreeken? In ieder geval is duidelijk dat de fles er niet zou zijn gekomen als Vreeken er niet was geweest met zijn calculator en met zijn talent om uit het niets een grote, volcontinu draaiende productiefaciliteit uit de grond te stampen. “Daarvoor hebben we nu een proeffabriek nodig. We zetten die op de Brightlands Chemelot Campus vanwege de aanwezige kennis, de chemische infrastructuur en het internationale netwerk.”
Victor Vreeken is de uitvinder van de maakbaarheid van nieuwe producten. Iedereen heeft volgens Vreeken de verantwoordelijkheid om zichzelf en zijn omgeving te verbeteren. “Dat doen alle levende wezens van nature. Dus het kan niet anders dan dat wij mensen ook die drang hebben. Je bent aan jezelf en aan de wereld verplicht om je talent te gebruiken”, vindt hij. “Ik ben altijd gek geweest van techniek”, claimt Victor. “Techniek is het mooiste dat er is. Het vakmanschap dat ten grondslag ligt aan een goeie uitvinding. Bij iedere zwaluwstaartverbinding die ik tegenkom ben ik weer onder de indruk. Wat een uitvinding! Wat een vakmanschap.” >
Hij is gefascineerd door mensen die dingen creëren. Toen hij nog studeerde vulde hij zijn studie aan met opleidingen in elektrisch lassen, autogeen lassen en ga zo maar door. “Hoe we mensen kunnen samenbrengen en motiveren om mee te doen. Hoe we de omgeving kunnen bouwen waarin onze vinding kan gedijen. Hoe we problemen kunnen oplossen.” Dat zijn de dingen waar Victor Vreeken goed in is. “Hoe we processen kunnen sturen. Fabrieken kunnen bouwen. Teams kunnen vormen.”
The Power of Impossibility “Zoals Charlie Brown ooit zei: ‘There’s not a problem in the world that you can’t go around.’ Ik zeg maar: een goed probleem verdient een goeie oplossing. Eigenlijk is het probleem je sterkste stimulans. Mensen zijn enorm belastbaar. Je kunt mensen niet genoeg uitdagen. Je hoeft ze alleen maar te enthousiasmeren. Vervolgens is de kunst om een succesvol team te bouwen en met de hele fabriek die Impossibillity te verslaan. Het is gelukt om de juiste mensen te vinden en ineens die grote stap te nemen. We zijn in een paar stappen uitgegroeid tot een fabriek die 24/7 PEF-flessen produceert. Zodat we nu verder kunnen bouwen aan een steeds robuuster plan. Het ondernemerschap maakt de uitdaging groter. Je moet wel met je flessen tegen Coca-Cola op, anders kun je niet laten zien dat je een goeie marktpartij bent. Van 1 ploeg per etmaal naar volcontinu.” De rest is toekomstmuziek. De fabriek is dan up to speed en spuugt 24/7 zijn PEF-flessen uit. Als je op die manier iets kan maken voor de toekomst, dan geef je de toekomst een klein beetje vorm. Uiteraard is dat een toekomst die duurzaam is. Hoe ver weg die ook lijkt. Iedere onmogelijkheid heeft een mogelijkheid in zich. Dat is de Power of Impossibility. Dat is de onmogelijkheid die je in de juiste richting duwt. Die een kans inbouwt in ieder probleem. •
TOT NU TOE WAS EEN 100% BIO-BASED FLES EEN ONMOGELIJKHEID
Colofon Concept & ontwerp: Zuiderlicht, Maastricht Tekst: Joeri Bakker, Amsterdam Fotografie: No Candy, Amsterdam Druk: Schrijen-Lippertz, Voerendaal © Provincie Limburg, november 2014
www.brightlands.com
