lll s p i r i t u a l i t e i t | J a n e t O s s e b a a r d |
Sluier tussen de dimensies wordt steeds dunner! Bewijs voor leven na de dood? Ik ken Robbert van den Broeke ruim 15 jaar en heb veel met hem meegemaakt, zeker de afgelopen maanden waarin alles in een stroomversnelling lijkt te zijn gekomen. Buitenaardsen zijn op mijn camera verschenen en boodschappen die Robbert doorkrijgt over mijn gezondheid komen feilloos uit. En dan heb ik het niet over voor de hand liggende dingen, maar over totaal onverwachte zaken die niemand had kunnen voorzien, ook ik niet. Robbert geeft boodschappen van mijn overleden vader door die allemaal kloppen. Dingen die Robbert niet wist.
W
Robbert van den Broeke Copyright: Janet Ossebaard
Maar één ding bespreken we nooit: familie. Ik vertel Robbert nooit over mijn ouders of mijn zusjes, want ik wil niet dat hij ook maar iets doorkrijgt waarvan ik later kan denken: “Had ik hem dat nou verteld of niet?”
Persoonlijke boodschap En zo gebeurde er iets dat mij diep ontroerde. Het was 25 februari 2012. Ik had bij Robbert afgesproken samen met een vriend, Alex. Ik zou om 14.00 uur aankom, maar doordat ik in een file terechtkwam werd het een uurtje later. Toen ik
Copyright: Corrie Ossebaard
e hebben de meest uiteenlopende gesprekken, van graancirkels tot ET-interventie, van de zin van het leven tot de aard van de realiteit waarin wij ons bevinden. Daarnaast hebben we veel lol en lachen we veel. Het is heerlijk om het over dingen te kunnen hebben die wij de normaalste zaak van de wereld vinden, maar die door de meeste mensen als ‘raar’ of zelfs als ‘onzin’ worden bestempeld.
binnenkwam was Alex er al, evenals onze vriend Stan. Direct vertelde Robbert dat er al iets was gebeurd: een uurtje eerder – om kwart over 2 om precies te zijn – had Robbert een sterke energieopbouw gevoeld. Hij was gaan fotograferen in bijzijn van Stan en vertelde me dat hij allerlei verschijningen op zijn foto’s had. Maar hij herkende het niet als een persoonlijke boodschap en zei dat het waarschijnlijk voor mij of voor Alex bedoeld was. Toen ik Robbert’s camera pakte en de foto’s bekeek schoot ik meteen helemaal vol. Ik herkende het meteen als een communicatie van mijn vader! Maar dit was zó gedetailleerd en zó bijzonder, dat ik echt even volkomen van mijn stuk was. Ik zal wat achtergrondinformatie geven, zodat u het als lezer ook snapt. Want voor de hand liggend is het zeker niet… Mijn vader is vijf en een half jaar geleden, op 1 juni overleden. Hij was een natuurliefhebber, wist enorm veel van wilde planten, insecten en vogels. Maar paddenstoelen waren zijn specialiteit. Ik herinner me hem liggend op zijn buik in het bos, met een spiegeltje onder het hoedje van de paddenstoel, kijkend of deze buisjes of plaat-
Copyright: Corrie Ossebaard
4 8 . Sp i ege l b eel d . m e i 2 0 1 2
jes had, hetgeen nodig was om hem te kunnen determineren. Altijd maakte hij dia’s, duizenden had hij in zijn archief, alles netjes gecategoriseerd door middel van een kaartensysteem. Hij werkte mee aan een boek over paddenstoelen en leverde dia’s aan voor tal van publicaties.
Paddenstoelen, orchideeën en rozen
Een tweede stukje achtergrondinformatie: voor de trouwdag van mijn ouders – 4 februari - liet ik elk jaar een mooie bos bloemen bezorgen, maar de laatste jaren waren het steeds prachtige orchideeën geweest. Niet die doorgekweekte Phalaenopsis maar een wild ogende orchidee. We hadden een hekel aan ‘die laffe Phalaenopsis’, zoals we hem altijd lachend noemden, die oogde veel te gecultiveerd… Toen ik dit jaar de bloemist belde om iets te laten bezorgen voor hun trouwdag, wist ik dat ik weer eens iets anders wilde; dit jaar geen orchidee maar een grote bos witte rozen. En zo geschiedde…
Waanzinnig! Behalve mijn moeder (die overigens nergens in gelooft) wist niemand dit! Mijn verbazing was nog niet voorbij, want de serie foto’s ging verder. Ineens verschenen er opnamen van ANWB-borden (de onmiskenbaar blauwe borden met witte letters) met de tekst: “De Drôme”. Niet op z’n Frans La Drôme, maar op z’n Nederlands: De Drôme. Het bord wuifde als een vlag in de wind. Het deed me sterk denken aan de sluier tussen de dimensies die steeds dunner wordt, waardoor dit soort van communicatie met gene zijde mogelijk wordt.
Terug naar Robbert, terug naar 25 februari. Met open mond staarde ik naar een serie foto’s die mijn adem deed stokken: eerst een serie paddenstoelen, vervolgens een reeks orchideeën (de laffe Phalaenopsis!), gevolgd door een serie witte rozen…
me i 2012 . S pieg el beeld . 49
lll s p i r i t u a l i t e i t | Ja au nt eeut r O| s s e b a a r d |
En het ging nog verder. Terwijl op de vorige foto’s de woonkamer van Robbert nog duidelijk op de achtergrond te zien was geweest, was die totaal niet meer zichtbaar op de volgende foto’s.
Op 2 juni worden de zaadjes gezaaid van een nieuwe wereld Ik tuurde naar een soort van vakantiekiekjes van een bergachtig landschap, een riviertje met een prachtige bedding en twee schitterende lavendelvelden. Op drie foto’s was een karakteristieke bergtop te zien. Was ik daar ooit als kind met mijn ouders geweest? Pas na een uur realiseerde ik me iets: ik moest naar de datum op de foto’s kijken! En met een schok zag ik “1 juni 2012” staan. 1 juni was de sterfdag van mijn vader. Alle andere foto’s die Robbert de dag ervoor had gemaakt toonden gewoon 24 februari 2012. En ook de foto’s daarvoor bevatten de correcte datum. Maar de hele serie paddenstoel – orchidee – witte roos – Drôme toonde de sterfdag van mijn vader… Ik zei dat ik de landschapsfoto’s zou laten zien aan mijn moeder met de vraag of wij daar ooit waren geweest. Ze zou het karakteristieke landschap zeker herkennen. Toen ik die nacht naar huis reed mailde Robbert
5 0 . Sp i ege l b eel d . m e i 2 0 1 2
de foto’s stuk voor stuk naar me. Maar toen hij de paddenstoelen, de orchideeën, de witte rozen en de ANWB-borden had gemaild zag hij tot zijn verbazing dat de landschapsfoto’s van de camera waren verdwenen. Stan was hier getuige van. Robbert mailde me die tekst: “Lieve Janet, dit zijn de foto’s die er nog op stonden. De rest van de bergen en de rivier zijn verdwenen. Ik kan er met mijn verstand niet bij. Liefs Robbert”. Meteen begreep ik dat mijn vader niet wilde dat mijn moeder die foto’s zou zien. Ze had heel veel verdriet van het verlies van mijn vader gehad en begon daar net een beetje uit te komen. De confrontatie zou waarschijnlijk te heftig zijn, zeker gezien het feit dat zij niet gelooft in leven na de dood en dit dus haar hele wereldbeeld op zijn kop zou zetten. Ik vroeg mijn vader hardop om de foto’s terug te zetten op Robbert’s camera, met de plechtige belofte dat ik ze niet zou laten zien aan mijn moeder. Ik SMS’te dit aan Robbert, en vroeg hem te checken of de foto’s in de loop van de komende dagen wellicht terug zouden keren. Maar nog voordat Robbert de SMS had gelezen pakte hij zijn camera… de foto’s van het Drôme-landschap stonden er gewoon weer op! Ik heb geen idee hoe dit allemaal in elkaar steekt. Hoe kan een ziel in vredesnaam foto’s laten verschijnen en laten verdwijnen? Hoe kan hij de datum op de camera veranderen?
Geleende beelden En dan het volgende. De foto’s van de Drôme zeggen mij niet direct iets. Ik herken het landschap niet en ben er vroeger niet op vakantie geweest met mijn ouders. Mijn moeder heeft me verteld dat zij en mijn vader in latere jaren wel op vakantie zijn geweest in de Drôme, maar niet zo zuidelijk als waar de lavendelvelden te vinden zijn. Toen ik dat hoorde realiseerde ik me dat de originele foto’s hoogst- waarschijnlijk niet in de diacollectie van
mijn ouders te vinden waren, maar gewoon op internet. Toen onze vriend Roy Boschman daar ging zoeken (met het gegeven van de ‘geleende afbeeldingen’ in zijn achterhoofd) ontdekte hij de originele foto’s al snel op een culturele website over de Drôme: (Het verschijnsel ‘geleende afbeeldingen’ is in het januarinummer van Spiegelbeeld uitgelegd, zie hiervoor ook www.circularsite.com/gedachten68).
Maya-wijsheid Waarom mijn vader de Drôme-foto’s heeft laten zien, is mij vooralsnog een raadsel. Marc Smulders (collega-onderzoeker) schoot mij hier te hulp. Volgens hem kan dit te maken hebben met de datum op de foto’s: 1 juni 2012. Weliswaar was 1 juni 2006 de sterfdag van mijn vader, maar 1 juni 2012 is volgens Marc de sterfdag van een oud tijdperk op aarde. Hij ontleent dit aan de oude Maya-wijsheid waar gesproken wordt over afsterving van het menselijk ego op 1 juni 2012 en de geboorte van een nieuw tijdperk op 2 juni (dat overigens zal worden voltooid op 21/22 december 2012): “Op 2 juni worden de zaadjes gezaaid van een nieuwe wereld, waarin een lang gekoesterde droom werkelijkheid wordt: terugkeer naar het aardse paradijs”. Was dat de reden waarom op het ANWB-bord het Nederlandse lidwoord stond: de Drôme / de droom? Marc wees me er bovendien op dat het Franse departement la Drôme werd gesticht op 4 maart 1790. Volgens de Maya’s was dit een 5 Chicchan (Dreamspell Kalender) oftewel een 7 Imix (Kosmische Telling). En je raadt het al: voor 2 juni 2012 geldt
me i 2012 . S pieg el beeld . 51
lll s p i r i t u a l i t e i t | Ja au nt eeut r O| s s e b a a r d |
precies dezelfde Maya-signatuur… Als dit alles relevant is binnen de verschijning van mijn vader, dan betekent dit dat de datum 1 juni 2012 niet alleen mij iets persoonlijks te vertellen heeft, maar dat het ook een boodschap voor de mensheid bevat: een boodschap over het aanbreken van een nieuw tijdperk waarin
Mijn verstand kan hier niet bij, maar mijn hart geniet met volle teugen! we het menselijk ego achter ons kunnen laten en waarin we – als gevolg daarvan – van ons hoofd in ons hart kunnen zakken. “Be Love”, zou Little Grandmother zeggen. En dat sluit dan weer prachtig aan bij de eenhoorn die Robbert fotografeerde in een Nederlandse graancirkel in 2008: de eenhoorn die symbool staat voor het overstijgen van het ego… Is dat dan werkelijk wat ingezet gaat worden na 1 juni aanstaande?
foto’s op te staan. Dit was vreemd, want de digitale kaart was toch echt leeg toen hij van huis vertrok. De foto’s sloten naadloos aan bij de onderwerpstof van het gesprek dat zojuist had plaatsgevonden: een portret van Charles Darwin (grondlegger van de evolutietheorie), een ei- en zaadcel op het moment van bevruchting, en een foetus in de baarmoeder. De vraag die mij tot op de dag van vandaag bezighoudt is: wie nam die foto’s? (Ik heb deze geschiedenis geverifieerd bij de wetenschapper met de camera; hij heeft het verhaal van Robbert volledig bevestigd. Hij wenst anoniem te blijven). Dat ik steeds minder ga begrijpen van onze realiteit, was mij al langer duidelijk. Maar dat het in zo’n stroomversnelling zou komen sinds ik veel met Robbert optrek, had ik niet kunnen voorspellen! Mijn academische titel ten spijt, loop ik steeds meer met een groot vraagteken op mijn voorhoofd rond. Mijn verstand kan hier niet bij, maar mijn hart geniet met volle teugen!
Hersenkraker Vragen, vragen, vragen. Allemaal vragen die ik onmogelijk vanuit onze 3D-wereld kan beantwoorden. En dat geldt eigenlijk voor alle vragen die worden opgeworpen wanneer ik bij Robbert ben. Voor degenen die denken de aard van onze realiteit wel in de smiezen te hebben, heb ik nog een leuke hersenkraker. In 2011 kreeg Robbert bezoek van twee wetenschappers die hem graag wilden observeren om een wetenschappelijk onderzoek naar hem op te zetten.
Natuurlijk zullen sceptici hier niets mee kunnen of willen, en dat hoeft ook niet. Zij zullen mij waarschijnlijk als gek of misleid bestempelen en Robbert als oplichter. Ik vind het prima. Ik ben diep dankbaar en gelukkig dat mijn vader zo duidelijk heeft laten weten dat hij er nog is, dat energie – en dus de ziel – inderdaad niet vergaat en dat ik weer zo’n mooi, uniek en lichtvoetig (denk aan de knipoog naar de orchidee) contact met hem kan ervaren…< © Alle foto’s (tenzij anders vermeld): Robbert van den Broeke: www.robbertvandenbroeke.com
Janet Ossebaard
Voorafgaande aan het officiële deel van het bezoek dronken Robbert, zijn ouders en de onderzoekers koffie en werd er gepraat over allerlei zaken, waaronder de menselijke evolutie. Toen één van de wetenschappers zijn camera uit zijn zak haalde en aan Robbert gaf, bleken er al
5 2 . Sp i ege l b eel d . m e i 2 0 1 2
© tekst: Janet Ossebaard: www.circularsite.nl Met dank aan Marc Smulders voor zijn interpretatie over de Drome–foto’s en de datum van 1 juni 2012: zie voor meer informatie over Marc’s werk: www.33mm.eu
