Zaterdag 26-04-2008 Vandaag gaat er een lang gekoesterde wens van mij in vervulling. Samen met 22 andere vliegtuigenthousiastelingen (toch minstens 9x de woordwaarde bij Scrabble) richting Alaska. We willen de vliegvelden van Anchorage, Fairbanks en (als het kan) de omliggende velden/”havens” bezoeken. Het afgelopen halfjaar een aantal maal de vraag gekregen, waarom in godsnaam zo ver weg? Nou voor een “vliegtuig fanaat” is Alaska zo‟n beetje het Mekka van de propliners (door zuigermotoren aangedreven propeller vliegtuigen, die in of net na de 2e wereldoorlog zijn gebouwd). Veel van deze vliegtuigen vliegen nog operationeel en er zijn er ook veel opgeslagen. ‟s Morgens redelijk vroeg richting Schiphol, want inchecken is om 10.00 uur. De koffer is gisteren al gepakt en dat was een uitdaging (met die winterkleding), omdat we gelet op het vervoer in Alaska geen grote/harde koffer konden meenemen. Het is maar goed dat we vroeg naar Schiphol gingen, want het was me toch een partij druk. Nog nooit, ook niet in de zomer hoogtijdagen, heb ik het zo druk gezien. Het inchecken duurde lang, de computers waren traag en voor mij in de rij stond een gezin, waarvan het paspoort van de moeder nog maar drie maanden geldig was. Tja en als je naar de States wil moet dat toch minimaal nog zes maanden na terugkomst
geldig zijn. Na een heleboel heen en weer gebel, mocht zij toch inchecken. Uiteindelijk had ik nog maar een half uur voordat we gingen boarden. Uiteindelijk met bijna een uur vertraging (het vliegtuig de N813NW, een Airbus A330 van Northwest kwam laat binnen) vertrokken we van de Kaagbaan.
We vliegen net even ten zuiden van Groenland en hebben dan nog een kleine 5 uur (van de 8,5 uur) voor de boeg naar Minneapolis (MSP). Onze overstaptijd was al niet ruim en is door het vertraagde vertrek nog minder gaan worden. Ach veel kun je er niet aan doen en het enige dat er op zit is om proberen de tijd door te komen. Een paar keer “rondje vliegtuig” gelopen en laat nu ene “meneer Fitna” ook aan boord zitten. We zijn net op tijd op MSP en kunnen direkt boarden.
We gaan aan boord van een Boeing B757 van Northwest, de N507US, voor de 5 uur durende vlucht met bestemming Anchorage (ANC).
En ja hoor ook deze kist vertrekt met een dik uur vertraging. Al die tijd vanuit het vliegtuig, voor zover dat ging, gespot. Toch wel weer een aantal nieuwe hier.
Pagina 1 van 8
Rond 21.00 uur lokale tijd (en dan is het alweer 07.00 uur de volgende dag in Nederland) komen we aan in Anchorage en al die tijd hebben we met de zon mee gevlogen. Nog niet eerder ben ik zo ver naar het westen gevlogen. San Fransisco was tot op heden het meest westelijk voor mij, maar Anchorage ligt toch nog 2 tijdzones verder en al met al zitten we dan toch bijna op de datumgrens. Wij gaan met de shuttle bus richting hotel, terwijl de chauffeurs de minivan‟s gaan ophalen. Deze van‟s staan ons de hele week ter beschikking en zullen we in Fairbanks achterlaten. We zijn verrast door de hoeveelheid sneeuw die hier (sinds gisteren weer) ligt en in het hotel vertelde men ons dat het sinds de “jaartelling” pas de 3e keer is dat er eind april zoveel sneeuw is gevallen. Zondag 27-04-2008 Na het ontbijt richting de luchthaven. Eerst een rondje veld gedaan om de boel te verkennen en daarna naar de baan. Na een uurtje heeft de groep zich opgesplitst en hebben wij het naast gelegen Lake Hood opgezocht. Lake Hood is de grootste Seaplane base ter wereld. Het gebied bestaat uit 2 grote meren, t.w. Lake Hood en Spenard Lake en heeft ook een klein gravel baantje. Overal staan de nodige tuinhuisjes, schuurtjes en kantoren, waar de kisten naast gestald staan. Je kunt hier zonder problemen overal tussen door rijden en alle kisten, in alle rust, noteren en/of fotograferen.
Een vreemde gewaarding is het dat je eigenlijk op een vliegveld rijdt. Uitkijken geblazen dus, want voordat je er erg in hebt duikt er in eens een kistje voor je op en het staat zo slordig al die inkepingen van zo‟n wild malende propeller op je motorkap.
De liefhebber van kleine sportvliegtuigjes kan hier zijn hart ophalen, want er staan er hier zo‟ n 1.000 gebaseerd, waarvan veel kisten voorzien zijn van ski‟s, drijvers of speciale bush banden. We hebben hier selektief gespot en echt niet alles genoteerd en/of gefotografeerd. Halverwege zijn we gestopt om morgen de andere helft te pakken. De rest van de dag langs de baan gestaan om te “schrijven” en te fotograferen. Om een uur of zeven hebben we een restaurantje opgezocht en daarna naar het hotel. Een beetje (boel) vermoeid en vooral rozig, maar tevreden over deze dag is het tijd om onder de douche te gaan en onder de wol te kruipen.
Pagina 2 van 8
Maandag 28-04-2008 Na het ontbijt het bekende praatje wat we die dag gaan doen. Onze reisleider Elzo kon het natuurlijk niet laten en hoewel hij mij vanmorgen vroeg al gefeliciteerd had, deed hij dit nu in het bijzijn van de hele groep nog eens. Zij waren net uitgezongen toen Elly belde. Ik denk dat zij nog wel wat van de lol gehoord heeft toen ik opnam. De rest van de dag lekker gespot. Heerlijk in het zonnetje en met nog redelijk wat sneeuw op de grond. ‟s Avonds dus weer een flink rode en rozige kop. Dinsdag 29-04-2008 Vandaag 2 bezoekjes bij luchtvaartbedrijfjes. Leuk, maar de tour over de luchthaven was nog veel en veel leuker. Met zo‟n echte Amerikaanse bus alle hoeken en gaten van dit vliegveld gezien. Ook en dat is toch wel verbazingwekkend in het Amerika van nu, dat we een goed half uur buiten de bus aan de rand van de rolbaan hebben kunnen staan fotograferen. Geen gestress van “veiligheidsmensen”, zoals je dat na 11 september vaak op andere Amerikaanse vliegvelden tegenkomt. Het mooiste, of meest unieke van deze tour was natuurlijk toch wel de enige nog luchtwaardige
Douglas C-133 Cargomaster.
‟s Middags aan een andere kant van het veld gestaan en dat was de moeite waard, want ook hier was het goed fotograferen. Woensdag 30-04-2008 Vandaag is er weer een bezoek gepland en dat wordt wat later, dus dan maar eerst weer een rondje Lake Hood. Ook nu staan er weer andere vliegtuigen tussen. Dan is het tijd voor het bezoek aan de “Dakota’s”. Gaaf!!!!! ‟s Middags zijn we richting het tweede veld van Anchorage, Merrill Field, gereden. Dit veld ligt in het noorden van de stad en hier zijn ook een kleine 1.000 kisten gebaseerd, o.a. deze:
Pagina 3 van 8
Antonov AN-2 met vervaagde Aeroflot titels, maar zonder registratie (deze is wel bekend)
Later in de middag weer langs de baan bij ANC en dan krijgen wij als laatste groepje dan eindelijk elanden te zien. En deze was wel erg nieuwsgierig naar de 23 Hollanders, die op een rijtje op de heuvel stonden. Hij/zij voelde zich blijkbaar erg op zijn gemak, want hij/zij kwam op nog geen 5 meter langs mijn en de andere camera(„s).
Donderdag 01-05-2008 Vandaag de tocht naar Fairbanks, wat een lange en vooral vermoeiende dag zou worden. De Glenn Highway tussen Anchorage en Fairbanks is 572 km. lang. De eerste stop die wij maakten was op Palmer. Hier staan namelijk 3 Dakota‟s en 2 C119G‟s naast elkaar en dat met de Talkeetna Mountains op de achtergrond.
Pagina 4 van 8
Ik moest gewoon voor één van deze kisten gedigitaliseerd worden, want ze zijn gewoon mooi door hun lelijkheid.
En op het operationele gedeelte van dit veld stond deze beauty
de C-FKFA / 52, een Convair 580 van het Canadese Conair. De kist is hier gebaseerd t.b.v. de bosbrandbestrijding. Ook op dit veld geen gestress en kregen we zelfs de gelegenheid om binnen in de hangaar van de Alaska State Forrestry rond te neuzen (helaas zijn mijn foto‟s van de binnen staande kisten mislukt, omdat ik mijn camera niet aan het flitsen kreeg. Een uurtje later deed hij het – toen het niet nodig was – weer wel. Ra, ra????). De volgende stop was Wasilla, waar het “Transportation & Industry Museum of Alaska” is gevestigd. We hadden nog geluk, want het was de eerste dag van het seizoen dat het museum geopend was. En dan komen er gelijk 23 luchtvaartfanaten en een bus vol schoolkinderen over de vloer! Het museum, en dan met name het buitengedeelte, ziet er nogal rommelig uit maar de kollektie mag er zijn. Buiten alle tentoongestelde treinen en antieke auto‟s, schepen en motoren staan er ook nog een paar vliegtuigen, zoals een C-123 en een DC-3 en een fighter uit de jaren 50 en 60. Toen wij het gerucht hoorden dat er op het dichtbij gelegen vliegveld een operationele Grumman HU-16 Albatross stond zijn we er gelijk maar even langs gereden.
Pagina 5 van 8
En inderdaad, de N20861 stond er mooi te blinken in het zonnetje
. De rit naar Fairbanks, wat een mooie maar wel vermoeiende is, had nog bijna een verrassing in petto voor mijn kamergenoot en chauffeur Piet en wel in de vorm van een prent van $ 160,00. Hij reed namelijk over een dubbel doorgetrokken streep, terwijl er een statetrooper van de andere kant passeerde. En natuurlijk draaide die lokale cowboy om en dan zie je ineens zo‟n Landcruiser achter je rijden met blauwe en rode zwaailampen op het dak. Oei, oei, oei!! De beste brave zooiesteker was uiterst korrekt en vriendelijk en gelukkig bleef het bij een waarschuwing. We hebben zelfs nog grapjes met hem (en hij met ons) gemaakt. Ook nu ervaren we weer dat Alaskianen blijkbaar geen Amerikanen zijn. De rest van de rit naar Fairbanks hebben we hier in het busje nog de nodige lol over beleefd. Op zo‟n 50 km. voor Fairbanks ligt nog een veldje met de naam Nenana. Aangezien er hier een ex. Brooks Air Fuel C-54G (N82FA) ligt, welke in 2007 na een motorbrand, een noodlanding heeft gemaakt, zijn wij hier nog even gestopt om de restanten van deze ooit zo mooie kist vast te leggen.
Rond 17.00 uur komen we eindelijk in ons hotel te Fairbanks aan. We zijn daarna met een paar man even naar het Pioneer Park geweest, wat op 5 minuten lopen van ons hotel lag. Dit park is een openluchtmuseum dat de geschiedenis van de staat Alaska weergeeft. Hierbij wordt ook uitgebreid stil gestaan bij de geschiedenis van het luchtvaartgebeuren, en dan met name van de ontwikkeling van de bushplanes. Eigenlijk was het museum gesloten, maar een allervriendelijkste oude baas waardeerde onze komst en nam uitgebreid de tijd om ons rond te leiden. Daarna eten bij de Pizzahut en terug naar het hotel, want afgedraaid zijn we.
Pagina 6 van 8
Vrijdag 02-05-2008 Fairbanks is een vrij rustige luchthaven. Niet veel vliegbewegingen, maar hier staan me toch een partij oude (luchtwaardige en niet luchtwaardige) vliegtuigen. In één woord GEWELDIG.
‟s Middags in de landing gestaan en daar zagen we deze afdruk van een berepoot(je).
En dan ‟s avonds bij het hotel deze nog. Hij/zij had haar hol (met jongen) waarschijnlijk dicht in de buurt, want vlak hiervoor zagen we het beest de andere kant uitlopen met een prooi in zijn bek. Natuurlijk had ik nou net niet mijn telelens bij de hand. Zaterdag 03-05-2008 Wake up call (niet te geloven) om 03.00 uur, want wij moesten om 04.00 uur gereed staan om naar de luchthaven te rijden om in te checken op onze vlucht met een Alaska Airlines B737 naar Seattle.
Tja we zouden volgens het vluchtschema met een Boeing B737900 vliegen, maar in plaats daarvan stond de N609AS, een Boeing B737700 aan de gate.
Het gevolg was een overboekte kist en de boardingpassen werden in een volstrekte willekeur uitgedeeld. Dit resulteerde uiteindelijk in het feit dat 4 man uit onze groep niet meekonden en dus op Fairbanks moesten achterblijven, hetgeen bij de rest van de groep toch een bittere bijsmaak gaf aan een bijzonder geslaagde trip (deze jongens zijn met een dag vertraging thuis gekomen).
Pagina 7 van 8
Na een vlucht van 3 uur zijn wij op Seattle aangekomen om na een wachttijd van 2 uur met deze de N861NW, een Airbus A330 van Northwest de retourvlucht naar Amsterdam te nemen, waar wij op zondagochtend 4 mei 2008 om ca. 07.30 uur op de Kaagbaan landden.
Tot slot Alaska is een bijzondere bestemming en zeker niet alleen voor de luchtvaart. Wij waren redelijk vroeg in het seizoen, maar dat heeft ook zo zijn bekoringen. In ieder geval weet ik nu weer wat sneeuw is, zeker als je er tot in je enkels en soms tot aan je knieen in staat/wegzakt. Het doel was natuurlijk de luchtvaart en op dat gebied valt er heel wat te beleven, met name het propliner geweld wat nog in ruime mate aanwezig is. Opvallend is de gemoedelijke sfeer op de luchthavens, waarbij de politie en veiligheidsdiensten nauwelijks gezien zijn. Het is een schitterende en boeiende reis geweest, waarbij veel gezien en gefotografeerd is. Het weer werkte deze week fantastisch mee en slechts een ochtendje hebben we lichte regen/natte sneeuw gehad. Voor de rest was het zonnig met soms wat wolkenvelden bij een temperatuur van 10 tot 16 graden Celsius. Met een score van zo‟n 600 nieuwe registraties en over de 1.000 foto‟s kijk ik in ieder geval terug op een fantastische week.
Pagina 8 van 8
