s e 06 i r p r e En t Global Jaargang 1, Editie 11
Dinsdag 13 maart
Deze week;
Scheepskrant
Hr.Ms. Tromp
Voorwoord
1
De Tien
2
Waar gebeurd
3
De laatste!!!!! Hier is hij dan, de laatste scheepskrant van deze reis. Na een compleet rondje over de wereldzeeën is het nu toch echt tijd om bij de Lange Jaap rechtsaf te gaan! Voor het zover is willen we jullie nog even een momentje afleiding geven met deze krant.
Het is geen scheepskrant zoals jullie gewend zijn. Natuurlijk hebben we wel de Tien en de Bestevaer maar naar toeristische informatie over Den Helder ga je vergeefs zoeken. In plaats daarvan hebben we tien
bladzijden ingeruimd voor een selectie van foto’s van afgelopen reis. Aan iemand op zo’n foto hebben we gevraagd om een kort stukje te schrijven over die foto of over de reis. Wij dachten een leuke afsluiter. Verder zijn de fluxaties van Timo steeds beter te begrijpen. In zijn laatste fluxatie gaat het volgens ons over………….. mensen.
paterpraat, Timo met de fluxaties en Ab met zijn tekeningen. Wij vonden het leuk om dit te doen en hopen dat jullie me plezier de krant gelezen hebben.
Verder willen we iedereen bedanken die de afgelopen tijd ons voorzien heeft van informatie. Niet te vergeten natuurlijk de pater met zijn
De redactie
Tenslotte wensen we iedereen een fijn weekend thuis toe, en voor na volgende week; prettig verlof!
Timo’s fluxatie 3-4
De Bestevaer
4-5
Around the world
6-15
Toppers van aankomende week!
The one and only
De Tien van …… In elke editie van de scheepskrant zullen we één van onze bemanningsleden tien vragen voorleggen in ‘de tien van……’
Deze keer ‘de tien van….’, Jan Bergmans, Chef BEVO
Wat is je favoriete vakantiebestemming?
iets te zeggen of standpunt in te nemen (niet altijd natuurlijk)”.
“Cubelles, noord Spaans (Catalaans) kustplaatsje”.
Welke website staat bij jou hoog in je favorieten?
Wie zou je er het allerliefst mee naar toe willen nemen?
“HDC catalunya, HDC sea riders, Harley Davidson pagina, google”.
“Die is er meestal al (vliegtuig) als ik ( motor ) aankom, Jet dus”.
Van wie zou jij in de volgende scheepskrant de antwoorden op deze vragen willen lezen?
Wie ben je?
“Ik ben Jan Bergmans, 34 jaar bij de baas, getrouwd met Jet , we hebben een zoon en dochter (inmiddels volwassen kids ) en die hebben partners. En we hebben een onbestendig aantal katachtigen”.
“Van SGTWDS Mark Dam, wil wel eens zien of ie op papier iets zinnigs te vertellen heeft, praten gaat em goed af”.
Wat doe je zoal in het dagelijks leven aan de andere kant van de Moormanbrug?
“Voor de PRT6 – en deze vaarperiode, was ik trainer/coach van rugbyclub RUSH uit Schagen, als er geen hele vreemde dingen gebeuren doe ik dat het komende seizoen 2007/2008 weer. Buiten het rugby seizoen besteed ik mijn vrije tijd met het rijden op, en bezig zijn met mijn 2e grote liefde, Harley Davidson”.
Waar kijk je het meest naar uit?
“Korte termijn, Jet. Iets langere termijn een nuttige burger worden en veel met Jet samen doen”.
Aan welke haven bewaar jij de beste herinneringen?
“Zoveel havens, als dag 1 januari 2007, geweldig die dag”.
Pagina 2
Wat zou je kopen van je allerlaatste € 10,--?
“Mijn allerlaatste 10,=, dan kom ik waarschijnlijk heel erg laat thuis, doe maar (klein) bosje bloemen”.
Met wie zou je graag eens een dag willen ruilen, en met wie beslist niet?
“Graag ruilen met de coach van het nationale rugby team van Nieuw Zeeland de “ALL BLACKS”, (zou ze alleen niets kunnen leren). Absoluut niet willen ruilen met iedere willekeurige politicus, zo verschrikkelijk slap lullen zonder
Scheepskrant
Waar gebeurd Je eerste reis, vergeten doe je hem nooit. De spanning van wat je allemaal te wachten staat. Ga ik het leuk vinden, vinden ze mij leuk? Net als ieder ander ging ik zo mijn eerste reis in.
Na een haven wist ik het gelijk; dit ga ik leuk vinden! Na de eerste keer voor safe guard grote zoutwater lekkage op 150 meter diepte wist ik het niet meer zo zeker. Maar zoals alles raak je ook gewend aan de minder leuke gebeurtenissen van het varen. In mijn geval (neem nou mijn geval) gebeurde er regelmatig wat als we op pad waren met een van Hr. Ms. Onderzeeërs. Het hield het leven spannend en het verliep als in een jongensboek. Met af een toe een bladzijde die er uitgescheurd werd na een havenbezoek met teveel drank.
Ja, in die tijd droegen de
commandanten van de onderzeeërs nog steeds uit dat er na hard werken hard ontspannen moest worden. En zo ging het.
Maar om een beetje naar de clou van dit verhaal toe te gaan. Na 3 maanden varen eindigde mijn eerste reis. Na de havens Bergen, Faslane (2x) en Leith kwam de Lange Jaap in zicht. Kanaalkoorts was moeilijk te krijgen, want we kwamen uit Devilshole terug naar huis. Op het dek heerste een drukte van jewelste en iedereen had zijn mooiste syntexpak aan getrokken.
Toen zag ik ze staan, allebei mijn liefjes. Nog steeds slank en met hun mooie zwarte haren wapperend in de wind. Toen ze mij zagen staan werden ze allebei gek en lieten hun witte tanden zien. Ze wisten wel wat er ging gebeuren die avond! Eenmaal op de
kade heb ik ze allebei plat geknuffeld en het hield niet op. ’s Avonds toen ik terug kwam van even bijpraten met vrienden in de stad gebeurde waar beide zwartharige dames op gewacht hadden. De baas had voor allebei een shoarma meegenomen! Ze werden gek. Helaas hebben ze ’s nachts beide vreselijk overgegeven. Het lag achter de deur van de woonkamer en toen die open werd gedaan door mijn moeder smeerde ze het mooi uit over de vloerbedekking!
Jaren later neemt ze het me nog steeds kwalijk dat ik eerst allebei de honden geknuffeld had en daarna pas haar een hand gaf. Ja, die zwarte Afghaan en zwarte Saluki windhond trokken net even meer op dat moment……….. Sorry ma.
Timo’s fluxatie DE NIGHTFLUX Het shakie van Kevin lag zwaar op de maag. Ik kon met geen mogelijkheid het land der dromen betreden met de huidige situatie binnenin het sapcentrum. De enzymen die de voedingsstoffen moesten afbreken, waren op een soort staking en dat deden zij nogal luidruchtig waardoor de maaggassen behoorlijk in temperatuur toenamen. Ik ging uit bed en keek uit over een kaal gebombardeerd landschap, rottende lijken lagen verspreid alsof iemand alle blauwe m&m’s uit een zakje aan het sorteren was. Er had duidelijk een veldslag plaatsgevonden die enige naam mocht hebben. Er stonden nog enkele tanks op een heuvel die vrijwel intact waren. De lopen waren nog heet, omdat er waarschijnlijk meerdere salvo’s waren afgevuurd.
Pagina 3
De donkere lucht was echter het meest angstaanjagend, evenals de torenhoge draken die mensen aan het verorberen waren. Ik wendde mijn hoofd af van de poster en keek nu uit het raam. Het was pikdonker, maar het was dan ook 3 uur in de morgen. Een wijs man heeft mij ooit geleerd dat normale materie negatief geladen elektronen heeft die in een cirkelende manier om de geladen nuclei draaien. Tevens leerde deze persoon mij met mes en vork te eten. Plots ging de telefoon. Wie kon dit nu zijn op dit fantastische tijdstip..? “Heej met Mark! Waarom heb ik geen bier meer?” Ik moest eerst even goed nadenken, maar kwam er toen achter dat ik wel met een dubbel 20 de wedstrijd van vorige week had gewonnen. “Heej ik vraag je wat!!!”
“Ohh heej, Mark! Leuk dat je belt, sukkel! Anders stap je even in je titanium auto en zoek je het uit!!” Ik had niet echt behoefte om nu met deze sterveling te praten, mijn maag ook niet. Er klonk getoeter in de straat. “ Wat nu weer!??” Was mijn luidruchtige antwoordt. Er stond een glimmende roze 206cc in de straat met een jongeman erin die straalde van blijdschap. Nee hè? Ik deed net alsof ik hem niet hoorde en vertrok richting koelkast. Bij het openen ervan deed mijn maag een aanval op het zenuwstelsel en een kramp was het logische gevolg.. Aiiii, tijd voor een Rennie. Ik had echter geen tijd voor het inslikken, want de deurbel ging! ( Nu is Wieringen best een apart
eiland, maar om 3 uur ‘s ochtends is
Scheepskrant
Timo’s fluxatie
deze situatie zelfs voor Wieringers nogal vreemd...) Ik stormde naar de deur, maar mijn snelheid (X) was te hoog om op tijd voor de deur te remmen. De afstand bedroeg slechts 3 m (Y) en de tijd die ik erover deed was 0.75 sec. (Y-X+0,75) is KNAL! Ik lag nu op straat naast een kalende jongen die met zijn voetbal nog in zijn hand vroeg of ik niet mee wilde doen. WTF!!?? “Weet je wel hoe vroeg het is??”
“Ja dat wel, maar mijn vriendinnetje had geen zin meer en ze moet morgen naar school dus moet ze er weer om 7 uur uit..ah toe???” Nee rare jongen, scheer je weg..Het was echt zo’n zoon van een vader die zijn zoon Albert zou noemen. Pfff.. Ik zette de container maar voor het gebroken raam en keerde terug naar slaapkamer.
O nee, dan belt Eric me straks wakker..Nou ja, het is voor een goed doel. Eenmaal boven constateerde ik dat de Pussy Cat Dolls een kussengevecht aan het houden waren op mijn bed. Verdorie, nou dan maf ik wel op zolder!!!!
TIMO
Ik keek op de kalender en zag de Formule-1 over twee uur zou beginnen.
De Bestevaer “VTA (vermoedelijke tijd van aankomst)”
Een part-time weduwe; dat is precies hoe een vrouw van een zeeman zich moet voelen. De helft van de tijd is hij thuis en andere helft is hij weg. Geen voorbeeldig huwelijks ideaal, maar toch zijn de meeste marinemannen getrouwd, hebben een keurig doorzonhuis, kinderen, labrador, zoals zoveel andere mannen. Goddank hebben de meeste van hen een overeenkomst op basis van verstand in plaats van liefde. Je pikt ze er op de steiger altijd onmiddellijk tussen uit, echtparen die het aanvaard hebben en ermee hebben leren leven als een invalide met zijn houten been. Ze wisten destijds waaraan ze begonnen en dat weten ze na tien, vijftien, twintig jaar nog steeds. Ze hebben zichzelf geleerd het spel te spelen en zijn gelukkig. Hard en soms onverschillig, maar wel gelukkig. Aanzienlijk minder hard en onverschillig zijn de jongere stellen, verliefd, pas getrouwd, die onbevangen het hele circus voor de eerste keer meemaken. Ook zij wisten waaraan ze begonnen, maar als de lange dagen van wachten weken worden en de weken worden maanden, begrijpen ze dat het tegen de verwachting in toch een
Jaargang 1, Editie 11
zware beproeving zal worden. Een bittere pil die velen van hen te vroeg in het leven te slikken krijgen en die teveel moois kapot maakt. Den Helder, 28 januari 10:00 uur Het eerste wat hem had moeten opvallen was dat bijna iedereen op precies dezelfde plaats op de steiger stond als bij het vertrek, een half jaar geleden. Alsof ze daarmee zichzelf wijsmaakten dat ze probleemloos de draad weer op zouden pikken. Maar het was hem niet opgevallen, hij had er geen oog voor. Hij keek alleen naar zijn vrouw en zoontje, die ergens in de menigte stonden te wachten. Pas jaren later zou hij het zich wél herinneren, toen het niet meer nodig was. Zoals bij elke aankomst verliep ook deze zich volgens het vaste draaiboek. Eerst verzamelen zich de ouders, familie en andere naasten zich op de steiger, het schip komt binnen en dan gaat het erom om elkaar zo snel mogelijk te ontdekken, ongeacht of daarbij kinderen, honden of oude van dagen onder de voet worden gelopen. Vervolgens is het wachten, in werkelijkheid misschien een kwartier voor de valreep ligt, voor de meeste een eeuwigheid, een pauze waarin ontelbare sigaretten worden gerookt en kinderen onophoudelijk janken.
Wanneer het schip dan gereed is voor de ontvangst van de “afhalers” barst de bom, breekt de hereniging los. Opeens stond hij voor haar. Ze lachten allebei wat onzeker, als kleine kinderen. Zijn gezicht is veranderd, dacht ze en zijn ogen, er is iets met zijn ogen, alsof hij in zes maanden zes jaar ouder is geworden. Toen omarmden ze elkaar en voelde ze dat hij zijn koude lippen tegen haar hals drukte. Ze rilde en klampte zich krampachtig aan hem vast. “Papa”, klonk het zacht van beneden. Een kleine jongen van amper drie jaar oud trok aan de rok van zijn moeder en beredeneerde op zijn eigen manier dat de man die zijn moeder zo nadrukkelijk vast hield, niemand anders dan zijn ‘papa’ kon zijn. Tijdens de autorit werd er nauwelijks gesproken. Hij reed en zij zat met de kleine jongen op de achterbank. “Waarom gaat ze op de achterbank zitten?”dacht hij. “Ze heeft me zoveel maanden niet gezien en nu komt ze niet naast me zitten.” Af en toe keek hij om en dan lachte ze naar hem, koel en afstandelijk. Hij keek weer voor zich uit en voelde zich met de minuut beroerder. Alles waarover hij maanden had gefantaseerd was tot dusver tegengevallen.
Pagina 4
De Bestevaer Vanaf het moment dat hij haar had zien staan. En dit was nog maar het begin. Anderhalf uur later waren ze thuis. Er waren misschien drie zinnen gesproken. Ze had de meubels verzet. Hij stond in de kamer en keek om zich heen. De bank stond niet meer voor het raam, maar tegen de muur, de t.v. in de andere hoek en zijn aquarium stond nu in de achterkamer. Zonder erover na te denken of hij het wel mooi vond, keurde hij het af. Het was anders dan hij het had achtergelaten en anders dan hij het zich al die maanden had voorgesteld. Het deed hem pijn. Hij keek naar het kwetsbare gezicht van zijn vrouw en besloot er voorlopig niets van te zeggen. Nadat hij een paar minuten in een stoel voor zich uit had zitten kijken, kwam zijn zoontje aanrennen met een rood-wit gekleurd pakje in zijn handjes. Hij bleef stokstijf staan voor zijn vader en keek onzeker, of hij het opeens niet meer vertrouwde, keek naar zijn moeder die moeizaam lachend tegen de deurpost geleund stond. Ze knikte en hij gaf het pakje af. “Voor mij?”, vroeg de man geforceerd verbaasd. Het kind knikte wild, alsof zijn hoofd er af moest. Onder het toeziend oog van vrouw en kind scheurde hij het papier kapot en opende de doos. Bedekt onder een laag kleine witte piepschuim bolletjes lag een blauw fotoalbum. Toen hij het uit de doos pakte, viel er een aantal bolletjes op de grond, die het kind onmiddellijk begon op te rapen. “Afblijven!”, riep de moeder nerveus. “Is vies!”. Ze trok het kind aan zijn arm obereind en sloeg met haar vingers de kleverige bolletjes van zijn handen. Onderwijl zat de man met het album op schoot en keek naar het gezicht van zijn zoon dat op huilen stond. Toen keek hij naar zijn vrouw, ze lachte niet meer. De visite was kort maar slopend. Eerst Pagina 5
kwamen zijn twee broers, vervolgens zijn ouders en daarna haar ouders. Drie keer achter elkaar moest hij vertellen hoe het was geweest en drie keer had hij het idee dat het ze niets interesseerde. Ze knikten wel, maar ze luisterden niet. Ze hadden hun eigen leven, hun eigen problemen.
kamer tegen een muur aan stukken. Daarop pakte hij nog een plant en maakte aanstalten om deze tegen dezelfde muur te smijten.
Schijnbaar moeiteloos draafde zijn vrouw heen en weer en voorzag het bezoek van koffie, gebak en drank. Drank, waarvan hij zelf, zonder het te merken, het leeuwendeel wegwerkte.
Eén moment keken ze elkaar aan. Toen rende ze de kamer uit, de trappen op. Boven hoorde hij een deur slaan. Daarop smeet hij alsnog de plant, waarmee hij suffig in zijn handen stond, woest schreeuwend tegen de muur.
Toen iedereen eindelijk de deur uit was, was hij zo goed als lam. Als verdoofd zat hij in zijn stoel. Ze keek naar hem vanuit de keukenen merkte dat ze van hem walgde. Alles aan hem was even vies en weerzinwekkend. Hoe hij praatte, die rare uitdrukkingen, vulgair en dom. Zijn flauwe reactie op het fotoalbum. De foto’s die ze van hun zoontje genomen had tijdens zijn afwezigheid om hem te verrassen…. Het scheen hem koud te laten, alsof het de foto’s van een onbekend kind waren. En dan zijn gezuip, het was verschrikkelijk. Ondanks het feit dat hij dronken was, hoorde hij dat zijn vrouw in de keuken stond te huilen. Hij stond op, liep naar de wc, trok een stuk papier van de rol en gaf het haar. Ze snoot haar neus en huilde door. Hij liep weer naar zijn stoel en liet haar alleen. Hij stond voor het raam en zag kinderen voorbij fietsen. Ze hadden hun schooltassen achterop en uit hun mond waaiden flarden asem. Dát beeld kon hij zich herinneren. Van alles wat hij vandaag had willen zien, was niets uitgekomen, behalve de kinderen op straat. Zijn vrouw, zijn huis, zijn kind en zelfs zijn vader en moeder, alles was anders. Het was alsof het volslagen vreemden voor hem waren. Vreemden die hem niet accepteerden. Het maakte hem woedend. Uitgerekend op de dag dat hij blij had willen zijn was hij woedend.
“HOU OP!”, gilde zijn vrouw, die plotseling bleek van schrik en woede in de kamer stond. “HOU OP!”. Hij aarzelde even en liet de plant zakken.
Toen hij wakker werd was het donker. Het verbaasde hem dat hij naar buiten kon kijken, tot hij zich herinnerde dat hij niet meer aan boord was maar thuis. Hij wreef langdurig in zijn ogen en stond op. In de straat schenen de lantaarnpalen flets op de weg, op de geparkeerde auto’s, op de huizen, waar alle lichten uit waren. Alles leek dood en verlaten, alsof de mensen in de haast al hun spullen hebben moeten achterlaten op de vlucht voor iets verschrikkelijks. Hij keek op zijn horloge en zag dat het tegen drieën was. Terwijl hij naar boven liep, dacht hij na over alles wat hem zo was tegengevallen. Hij vroeg zich af of de anderen dat ook hadden – of bij hen alles wél zo was gelopen als ze hadden verwacht. Voor de slaapkamerdeur bleef hij staan. Hij aarzelde, alsof hij plotseling bang was geworden. Hij keek naar links, de deur waarop hij in sierlijke blauwe plakletters ‘Tom’ zag staan. Toen keek hij weer naar de deur waarvoor hij stond. Zijn hand tastte naar de klink en drukte hem naar beneden. De deur ging open….. hij was thuis gekomen.
De Bestevaer wenst jullie allemaal een hele mooie thuiskomst en een nog mooier verlof……
Toen gebeurde het; hij pakte een plant met pot en al van de vensterbank en gooide hem onder luid gebrul door de
Scheepskrant
Around the world
Het vertrek, traantjes worden verdrongen! De uitzwaaiers kijken nog iets jaloers naar ons. Wat brengt deze reis ons allemaal? Zijn de vooraf als top havens aangemerkte bestemmingen ook zo mooi geworden? Bij de navolgende foto’s proberen we een tipje van de sluier op te lichten. Even in vogelvlucht door Global Enterprise.
Op de foto staan we te genieten van onze eerste bbq en gelukkig zouden er nog een aantal volgen. We zijn nu bijna weer thuis en ik moet zeggen dat het wat mij betreft niet alleen een wereldreis maar ook een wereld reis is geweest. Mooie havens, mooi weer, wat wil een mens nog meer? Ja, nu weer naar huis natuurlijk. Het is allemaal erg leuk geweest maar het mooiste van reizen blijft natuurlijk toch de thuiskomst. Nog een weekje en we doen de mooiste haven van deze reis aan. Of is iemand het hier niet mee eens?! Iedereen een fijn verlof toegewenst en tot snel maar weer,
Jos Polak.
In Ponta Delgada is het een traditie om iets namens het schip op deze muur te maken. En uiteraard konden wij deze kans niet aan ons voorbij laten gaan. Dus snel alle kleuren verf ophalen en aan de slag. En dit is dan het resultaat. En natuurlijk even poseren voor het mooie kunstwerk.
Gijs en Tamara
Van rechts naar links mobilityman Kevin Jordan, chef mobility Tim Buter, CTD Paul Waltman en mobilityman Ricardo Mosquera Payan. Een TD biertje kun je overal doen maar op Mambo Beach was hij wel erg exotisch.
Paul Waltman
Jaargang 1, Editie 11
Pagina 6
Around the world
Op Santa Cruz beach te Curaçao zit Henry (Juni) Obersi, zijn bijnaam is Captain Good Life. Hallo Allemaal !!! Ook mij is gevraagd om een stukje te schrijven van deze foto voor de scheepskrant. Zoals je ziet aan de gekleurde huisjes is deze gemaakt op Curaçao. We waren op deze foto onderweg naar Mambo Beach. Die dag heerlijk op het strand gelegen met de pina colada in de hand. De Azoren was eigenlijk onze eerste haven, alleen Curaçao was onze eerste haven waar we ook echt de wal op konden. Na deze haven hebben we op dit moment al een rondje wereld gemaakt. En zijn we over een paar dagen al in het koude Den Helder.
Hoe kijk ik terug op deze reis? Ik kijk er met een glimlach op terug. Er zijn er maar weinig die in zo’n tijd zulke mooie havens hebben kunnen bezoeken. En dan nog voor je werk ook. En dan kunnen zeggen dat je de ene week in Hawaï zit en een paar dagen later in Sydney, kerst en oud en nieuw aan het vieren bent.
Deze legendarische man is een van de vrolijkste mensen die we deze reis hebben ontmoet. Juni verteld zijn levensverhaal in een bijna niet te volgen tempo. Hij heeft zoveel positieve energie en noemt het ADHDR. De R staat voor Race. Hij verteld over zijn vader die een groot zaken man was en waarvan hij miljoenen heeft geërfd. Dit geld heeft hij vergokt en gebruikt voor zijn uitbundige leven. Deze levens stijl heeft niet echt lang geduurd. Zij spaarpot raakte leeg en kwam aan lager wal. Nu woont hij met zijn gezinnetje aan de baai. Hij kookt voor zijn gasten en regelt duiktochten. Ook is hij diverse keren in Nederland op de televisie geweest. Daarom komen er nu veel bekende Nederlanders bij hem op bezoek. Ondanks al die aandacht blijft het een spontane jongen met heel veel goede ideeën om van Curaçao een pracht eiland te maken.
MZZL @rjen.
Ik denk ook dat iedereen met leuke herinneringen thuis komt. Zoals met haaien zwemmen, met dolfijnen zwemmen, abseilen van de tafelberg of parachute springen boven Hawaï. Ook hebben we denk ik goed het verschil kunnen zien tussen armoede en rijkdom. En dan weet je dat wij het niet zo slecht hebben.
Iedereen alvast een fijn verlof en tot 7 mei !!!
Groetjes Ellis
Jaargang 1, Editie 11
Pagina 7
Around the world
Deze foto is genomen in “Sea world”, San Diego, waar naast het zien van een hoop zeebeesten, ook deze attractie was. We dachten de rit droog te hebben overleefd, maar Uil en Kessel hadden nog een waterkanon voor ons in petto! Al met al een leuke dag!
Groetjes, Albert Ruiten
“De Lt. Hayes, Matr. v. Vierzen, Matr. v. Hest en Matr. Sieben, ook wel beter bekend als Stuurboords Sterren Divisie. Hier poserend voor een hawk eye op de USS Midway in San Diego. Één van de vele mooie havens die we op deze wereldreis hebben aangedaan. En dit was nog maar het begin. Er zouden nog vele havenbezoeken volgen, de ene nog zatter, gekker en gezelliger dan de ander. Maar allemaal een mooie blijvende herinnering aan deze reis zoals deze foto..De groeten SB-SD
Jeroen Sieben
Hier gingen we de Diamand Head beklimmen. Best een hele opgave, als je zoals wij dus, niet heel veel conditie hebt. Uiteindelijk hebben we het toch gehaald en na een paar mooie kiekjes en een certificaat rijker konden we aan de aftocht beginnen, om de rest van de dag uit te rusten op het strand.
Yo Dude! Nadine
Harry Slinger
Pagina 8
Scheepskrant
Around the world
meer te vergeten.
Ondanks dat ik de wacht had de avond van oud en nieuw en ver weg van familie mocht dat de pret niet drukken.
Ook een hoogte punt van andere aard maar ook iets om nooit te vergeten vond ik de herdenking op ere veld Kembang Kuning. Dat heeft veel indruk op mij gemaakt net als de kransleggingen op zee.
Mijn naam is Dave Kamphuis en mij is gevraagd om een stukje te schrijven voor alweer de laatste scheepskrant van deze reis.
Deze reis stond voor mij en met mij vele anderen al lang op de planning. Na een paar jaar van verhalen dat we deze reis zouden gaan maken was het 8 oktober 2006 dan zover,de Tromp gaat de wereld rond. De aanloop verliep af en toe rommelig maar had ook wel zijn leuke momenten.
Ook de ontmoeting met de Soldaat van Oranje waarvoor ik valreepsgast stond zoals op de foto te zien was een leuke en interessante ervaring. Ik zelf wist niet wat ik moest verwachten want had me eigenlijk nooit in de geschiedenis van de Soldaat van Oranje verdiept,maar het heeft mij wel wat gedaan als je zo een verhaal over die tijd hoort van een man die er zelf bij is geweest. Dan maakt het een nog grotere indruk dan dat het al deed door het te lezen.
Dave Kamphuis
Voor mijzelf was het vlak voor de reis nog een behoorlijke beslissing of ik wel zou mee gaan vanwege ziekte in de privé sfeer. Na veel wikken en wegen, en na verschillende dingen regelen toch besloten om mee te gaan met de reis waar we al zo lang op hadden zitten wachten.
Deze hele reis heeft veel leuke dingen in zich gehad maar ook dingen die het leven aan boord erg hebben veranderd en die zijn bij een ieder wel bekent. Daarom is het mij ook tegen gevallen wat er met de sfeer aan boord is gebeurd gedurende de periodes op zee.
Maar daarnaast hebben we natuurlijk vele mooie havens aangedaan en dat maakte voor mij weer een hoop goed. Want wie kan er nou zeggen dat hij in 5 maanden tijd de hele wereld is rond gevaren en daarbij ook nog eens mooie landen heeft gezien.
Voor mij waren er een paar echt hoogte punten in deze reis zoals natuurlijk kerst en oud en nieuw in Sydney. Dit vond ik een ervaring die waarschijnlijk vele van ons nooit meer zullen meemaken en dat maakt het voor mij iets om nooit
Pagina 9
Dit zijn wij, de TD & LD samen een drankje aan het drinken en chillen natuurlijk op Waikiki Beach Hawaï. Ik heb me zeker heel goed vermaakt die dag, en ook zeker de rest van de reis. Echt een super mooie reis gehad en veel gekke dingen gedaan.
Barry Regelink
Scheepskrant
Around the world
Trouwe ouwe Trawanten,
Met dit berichtje wil ik jullie graag bedanken dat ons leger is uitgebreid met 141 jongste jaars Trawanten. Neptunia en natuurlijk ondergetekende wensen jullie allen een behouden thuiskomst 16 maart 2007, maar weet dat ik te allen tijde een beroep op jullie kan doen want ook de rede van Den Helder behoort tot 1 van mijn wateren.
Hoogachtend Neptunus, Koning Keizer Admiraal Neptunus kennen jullie nu allemaal.
Op onze rondreis door Australië waren wij. (vlnr) Robin van den Bergen, Menno Beukers en Nick van Gelder denk ik de enige van de Tromp die sneeuw hebben gezien. Deze foto is genomen op het hoogste punt van Australië “De Snowy Mountains” Wij hebben vier dagen rondgereden en alle weertypen gezien van besneeuwde bergtoppen tot aan de Outback. In de meeste haven is er toch wel een auto gehuurd om meer te bekijken dan alleen de stad waar we op dat moment afgemeerd waren. Het teken (Hang Loose) dat Nick maakt is na Hawaï toch wel het meest gemaakte teken met de hand deze reis en komt regelmatig terug op foto’s. Het betekend zoiets als geen probleem alles gaat prima.
Menno Beukers
Wijn proeven voor die Ouwe hoeft geen onplezierig iets te zijn, als je maar een BOB regelt die in het bezit is van een internationaal rijbewijs! Living the good life.
Hier hebben we onze handen verenigd in het zand van Hawaï. Drie kleine ODOPS handen na een ochtend roeien bij China Men’s Hat. Eindelijk vieze handen, mooie dag 13-11-2006!
Dagmar en Arjan Mark, Fred & Jan
Pagina 10
Scheepskrant
Around the world
Ik ben Yrma en dit is Maya. Maya woont in het park Karunda (Cairns) en is 4 jaar oud! Dit was toch wel één van de hoogte punten van de reis al zeg ik het zelf. Hoewel de ervaringen van Hawaï en het hoogtepunt Sydney me ook nog helder op het netvlies staan. Ik had het voor geen goud allemaal willen missen…al die mooie avonturen en havens. Maar de het wordt nu wel tijd om de wereld reis af te sluiten en op naar huis te gaan!
Yrma
Heey Luitjes,
Nog een paar dagen en dan zit deze reis er alweer op!!! Dit was eerlijk gezegd mijn eerste grote reis maar heb er erg van genoten en de tijd vloog voorbij. Deze foto is gemaakt rond de kerst in Sydney. Dat was voor mij toch wel 1 van de leukste havens tijdens deze reis en waar ik zeker nog wel een keer naar terug zou willen. Dit was echt een ervaring uit duizenden. Ik heb echt veel gezien en een hoop leuke excursies en andere dingen meegemaakt. Ook veel verschil tussen armoede en rijkdom ervaren, waar ik toch wel erg van op keek.
Ik heb zeker hele mooie herinneringen aan deze reis over gehouden en ik denk de meeste toch wel. Ben evengoed weer blij dat we weer thuiskomen, en alvast iedereen een fijn verlof.
Groetjes Eva
Dit is een typisch Engelse siësta, deze wordt gehouden van 0800-1700!
Pagina 11
Scheepskrant
Around the world
Ik vond het heel leuk om zo binnen te komen in een haven, je voelt je dan wat meer welkom..
Groetjes Zufan..
Na een week hard werken eindelijk een welverdiend moment van rust voor de beach boys. Hier zittend en wachtend op wat de dag gaat brengen bij het zwembad in Cairns. In de uren erna kwamen er steeds meer mensen bij zitten. Dit resulteerde uiteindelijk in een leuke BBQ bij het zwembad en een onvergetelijke dag met een aantal leuke vrienden en vriendinnen.
Ronald (SVO)
De WD op safari!!!! Met deze trein op weg naar het regenwoud, tijdens het havenbezoek aan Cairns. Dit was één van de vele uitstapjes deze reis. In de verschillende havens zijn we veel op pad geweest, en een hoop gezien. De vele bezienswaardigheden werden afgewisseld met een ontspannen bezoek aan een terrasje in de zon. Ik heb me geen minuut verveeld tijdens de bezoeken aan deze mooie havens.
Jeroen Sanders
Deze foto is gemaakt bij binnenkomst Surabaya Indonesië. Toen we aan kwamen varen wist ik niet echt wat ik moest verwachten van het eiland, maar het ontvangst was wel heel leuk.
Stonden allemaal verkleedde mensen op de kade met hele grote maskers, trommels en andere instrumenten.. We kregen een mooie dans te zien toen we vast lagen, de Pater en de Commandant werden op de maskers gedragen, dat zag er heel grappig uit ..
Pagina 12
Deze foto is gemaakt bij ons thuis in J’dorp. Daar ben ik nu heel snel, Anoniempje.
Scheepskrant
Around the world
Jules Verne schreef een boek over een reis om de wereld in 80 dagen. Echter, zijn reis ging ook over land. Wij hebben er 160 dagen over gedaan om de wereld over te varen. En wat voor een reis! Sinds mei 2005, toen mij ter ore kwam dat de reis, toen nog Pacific Cruise later Global Enterprise genaamd, doorgang zou gaan vinden in oktober 2006, was ik mezelf al aan het verlekkeren om naar Hawaï te gaan. Moet je je voorstellen, naar Hawaï. Niet te geloven, toch? Toen het vaarschema bekend werd met alle tropische bestemmingen gingen de mondhoeken omhoog en kon ik een glimlach niet meer onderdrukken. Ik heb heel erg lang uitgekeken naar deze reis en ik heb geprobeerd om elk moment goed tot me door te laten dringen. Ik wilde van deze reis zo veel mogelijk ervaringen in mijn hoofd opslaan. En met behulp van de foto’s, waaronder bovenstaande, en video opnamen is dat zeker gelukt. Pearl Harbor, Sydney, Cairns, Kuala Lumpur, Kaapstad… wie kan dat zeggen? Dit was werkelijk de reis van mijn leven. Natuurlijk zijn er momenten dat je je doodergert aan situaties of aan mensen, maar als je achteraf terugkijkt herinner je alleen de dingen die enorm veel indruk hebben gemaakt of die gewoon heel bijzonder waren. Voor mij persoonlijk waren dat het bezoek van de Soldaat van Oranje, het bezoek aan Pearl Harbor, het concert van U2 in Honolulu, het Oud en Nieuw- feest te Sydney, het snorkelen in het Great Barrier Reef en de bezoeken aan Kuala Lumpur en Kaapstad. Al met al heb ik een wereld reis gehad en ik heb me prima vermaakt op alle vlakken, qua werk maar vooral in de vrije uren/dagen. Een “Oost-reis” valt in het niet met wat wij hebben meegemaakt en welke route wij gevaren zijn. Echt een reis om tot in lengte van dagen met plezier aan terug te denken. Remco Kos
We zitten hier bij te komen van een middagje shoppen in het “Low Yat “ , het elektronica paradijs in Kuala Lumpur.
Erik Jacobs (WD)
Pagina 13
Scheepskrant
Around the world
‘Zo ben je in Den Helder en zo waren we eens in Kuala Lumpur. Gaaf havenbezoek…leuke tent gevonden na slechts 5 minuten te zoeken...vraag gewoon aan een taxichauffeur waar je heen moet en heel Jan Kaas komt weer gezellig bij elkaar terecht. Een mooie avond met Starboards Stardivision en andere leuke Trompmembers!
In ieder geval allemaal bedankt voor de mooie tijd hier aan boord! Goed verlof…laters!’
Sitara Hartsteen
Eén van de vele mooie uitzichten deze reis. Eenieder aan boord bedankt voor deze mooie PBI tijd, het gaat u goed!
Gideon van Ingen
Pagina 14
Deze foto genomen in Kuala Lumpur bij de Batu Caves. De Tempel op de achtergrond staat achter in een grot. Door een gat boven in de grot staat de tempel precies in het zonlicht.
Op het moment dat wij hier waren werd er voor geoefend voor het offerfeest. Indrukwekkend hoe mensen helemaal in trance raken voor het offeren.
Samengevat een hele mooie reis, met veel verschillende havens. Gaaf dat ik het mee heb mogen maken.
Ralph
Op deze boot heb ik mijn eerste vaartrip gemaakt. Wat ik toen niet wist is dat er nog meer havens zijn dan Den Helder en Oudeschild. Gelukkig ben ik er deze reis achter gekomen dat verre havens vaak een stuk mooier zijn. Ben ik nu bereisd? Geen idee, maar wel een stuk wijzer geworden.
Toch kijk ik uit naar het moment dat ik deze boot weer zie, of is er ondertussen al een nieuwere, Anoniempje?
Scheepskrant
Around the world
“Kijk mamma zonder handen”
Het waren 5 gezellige maanden. Met Kaapstad, Kuala Lumpur en Sydney als de beste 3 havens. Ik heb me in de havens prima vermaakt en heb thuis dan ook genoeg te vertellen.
Greetz, Arnoud Hellendoorn
Bij mijn eerste kennismaking met de ODOPSen in de Commando centale werd ik meteen luid en enthousiast verwelkomd: “ LD!!! Snacks!!!!!!” Ja , de Doc is ook LD(V?). Met name de korporaals waren daar erg stellig in. Maar de Malarone snack van de Doc viel tegen. Dus nu kunnen ODOPSen en LD ook zonder snacks samen lachen.
Doc
We naderen het einde van de reis, waar we natuurlijk heel blij mee zijn. Toch is het leuk om nog eens terug te kijken naar datgene wat we hebben meegemaakt. Zoals Kaapstad. Heerlijk in het zonnetje zitten met een lekker drankje.
Iris van der Meij
Pagina 15
Scheepskrant
