Want die van Leuven, dat zijn wij! Clubblad VII

Want die van Leuven, dat zijn wij! Clubblad VII Redactioneel Een zware maand die eindelijk voorbij is voor onze vele studentjes, nu even genieten, dan nog juni en erna hopelijk een goede maand augustus in het vooruitzicht. Ik dacht eerst dat het een heel dun clubbladje zou worden in januari, weinig activiteiten, studenten die misschien niets schrijven, maar dit valt dus dankzij al onze schrijvers goed mee. Het was dus zoals eerder gezegd niet echt een drukke korfbalmaand, al zal het bestuur daar wel anders over denken. Misschien wel de drukste maand in hun korfbalgeschiedenis, vergadering met de stad Leuven, vergadering met de hockey, opnieuw met de stad Leuven, opnieuw met de

hockey, met de eigen leden, met de frisbee, met de stad en de hockey samen en dan nog alle vergaderingen onderling en daar bovenop de zoektocht naar een nieuwe trainer. Zo zal het er wel ongeveer hebben uitgezien, best hels!

Inhoud Redactioneel Komende Activiteiten Bestuursbabbel Tekening van de maand Woord van de trainer Frustraties van Wim Zwemtraining van de scholieren De Pen van Sofie Een andere kijk op de wereld Uit de oude doos Pupillenmatch 8 februari Survivaltip van de maand Openingszin van de maand De korfbaltactiek van Wim Reis van de maand: Kaasreis Reis van de maand: Sardinië Film van de maand Youtube filmpje van de maand Muziek van de maand Spel van de maand 2014. Het grote jaar voor KCL?

In dit clubblad kan je dus een stand van zaken van Hans lezen in hoeverre we staan met de verhuizing van onze vertrouwde, maar versleten kantine, naar de velden en kantine van de hockey. Sofie schrijft over haar trainer in de pen, jawel haar broer! En ook Wim heeft weer aardig zijn best gedaan met vele verslagen, zo raad ik iedereen aan om zijn leuk geschreven korfbaltactiek te lezen, vindt de moed en lees het helemaal door en je begrijpt weer een beetje beter hoe we

1 2 3 4 4 5 6 6 6 7 8 9 10 10 13 14 18 19 19 20 21

elke zondag die bal door die gele korf kunnen jagen. De komende maanden komen er weer wat meer korfbalactiviteiten aan en ik kan je nu al vertellen dat die niet

meer zullen stoppen tot eind mei! Zo zijn mijn broer en ik van plan om een eerste echte pokertornooitje (za 1/3) te organiseren in de kantine. Ook volgt er natuurlijk het carnavalsfeest voor de kleintjes (za 8/3), moeten we eens

dringend werk gaan maken van onze fuif (vr 18/4), gaan we tussendoor nog eens een feestje bouwen in onze kantine (datum geprikt op vr 14/3, eerder lukt echt niet) en gaan we tussendoor ook nog paintballen (za 22/2) met de junioren en senioren, voor iedereen is er dus wel wat!

Komende activiteiten 22.02.2014: paintball junioren (senioren zijn ook welkom!) 01.03.2014: pokertornooi in de kantine (meer info volgt) 08.03.2014: carnavalsfeest 14.03.2014: feestje in de kantine (meer info volgt) 18.04.2014: onze jaarlijkse fuif in de Albatros 02 - 04.05.2014: jeugdweekend te Rotselaar 29.05.2014: toernooi KC Leuven 28.06.2014: jaarafsluiter met BBQ 18 - 22.08.2014: tofsportkamp op onze club

Schrijf de data op en hou ze vrij, meer info volgt snel. Ook vind je natuurlijk de meeste van onze vaste rubrieken terug in dit clubblad, veel leesplezier!

Bestuursbabbel Ik ben er deze maand met een korte bestuursbabbel want mijn collegabestuurslid Hans heeft een duidelijk en interessant artikel geschreven over onze stappen naar een nieuwe accommodatie. De zaalcompetitie werd ontsierd door de lichtproblemen in onze thuiszaal te Kessel-Lo. Een deel van de verlichting bleek niet te werken toen we onze eerste thuiswedstrijden gingen aanvatten na Nieuwjaar. De jeugdwedstrijden werden netjes afgewerkt maar de seniorenwedstrijden werden uitgesteld. We hadden de bui de dag eerder al een beetje zien hangen want net voor het einde van onze wriemeldag viel het licht ineens uit … Aangezien het probleem nog steeds niet helemaal werd opgelost, zullen we voor onze thuiswedstrijden moeten uitwijken naar andere zalen. Van zodra hierover meer

duidelijkheid is, laten we dit zo snel mogelijk weten. En dat zal héél snel zijn want onze volgende thuiswedstrijden zijn nu zondag. Met alle perikelen rond de hockey en onze eventuele toekomstige kunstgrasvelden zou je denken dat we enkel hiermee bezig zijn. Niets is minder waar want ook onze zoektocht naar een nieuwe trainer voor de kern duurt onverminderd voort. Dit heeft helaas nog geen positief resultaat opgeleverd maar we zoeken naarstig verder. Ik heb dit weekend het bericht gekregen dat de nieuwe wedstrijdshirts voor scholieren en junioren helemaal klaar zijn. Zij zullen dus weldra ook in de “nieuwe” groene kleur van KC Leuven te zien zijn. Dan zijn de recreanten aan de beurt en ook voor miniemen en pupillen zal er een investering en/of sponsoring noodzakelijk zijn. Aangezien het ledenaantal bij onze jongste groepen in

stijgende lijn gaat, hebben we ondertussen onvoldoende Belfius-shirts voorhanden. Wanneer miniemen en pupillen tegelijkertijd spelen, zitten we al in de problemen. De inschrijvingen voor onze sportweek in augustus lopen als een TGV. Ik keek net op de website en er zouden nog 9 plaatsen vrij zijn. Het Jeugdcomité vergadert volgende week en o.a. dit agendapunt zal worden behandeld. Op 8 maart is er een carnavalsfeest voor miniemen, pupillen en cadetten. Dit wordt binnen het Jeugdcomité voorbereid en jullie zullen dus ook van hen een uitnodiging ontvangen. Nog een dikke maand in zaal en dan gaan we weer naar onze vertrouwde kantine. Ik kijk er al naar uit om iedereen dan terug te zien.

Tekening van de maand Lisa

Woord van de trainer Januari is voor bij het feesten voor het nieuwe jaar is over de wedstrijden die zijn gepasseerd zijn gewonnen . We blijven druk zetten naar de 2de plaats .

tegen recht zetten. De voorbereiding naar deze wedstrijd is wel niet optimaal verlopen, wegens examens gedaan en spelers die ontspanning nodig hadden met ski en andere verloven. Maar hoop dat de hoofdjes dan vrij zijn en dat de arbeid geleverd op training in januari genoeg is om de winst in Kessel – Lo te houden.

Maar nu komen de belangrijke weken met zondag 9/02 Putse , waar we toch wat moeten

De volgende week gaan we naar Hoboken 2000, waar we thuis ook niet gemakkelijk hebben

van gewonnen dus dat zal weer zweten worden en dan Spartacus , de wedstrijd waar we door een off-day 2 extra punten hebben verloren en waar we dus aan ons zelf verplicht zijn om te bewijzen dat dit een uitschuiver was. Niet dat ik de volgende wedstrijden daarna onderschat, maar na deze 3 wedstrijden zal de competitie denkelijk wel gespeeld zijn qua plaatsen.

Daarom vraag ik de supporters om de komende weken extra

aanwezig te zijn om de ploeg extra te ondersteunen.

Ik hoop jullie in grote getallen op de banken te zien met toeters en bellen, graag.

later wel eens aan bod). Een spectrum aan lof en een ritmische Hip Hip Hoera voor Orde.

onvermijdbaarheid van ongepaste oorlogsreferenties. Nee beste mensen, we hebben het over de pracht en schoonheid die symmetrie en structuur kan voortbrengen. Zelfs het saaiste grijze flatgebouw is een lofrede aan het menselijk kunnen. Strakke lijnen, rechte hoeken. Een droge mathematische uitvoering van efficiëntie die talloze manuren, een huwelijk of twee, een zwaargewonde of drie en mogelijk het leven van een belastingscontroleur of vier gekost heeft.

Frustraties van Wim

Orde. God, in zijn oneindige wijsheid, heeft op deze rondsuizende aardkloot een zekere orde geschapen. Een Orde die wij met gepaste dankbaarheid en symmetrisch gespreide armen moeten verwelkomen. Orde. We behoren een tikje respect, ja, zelfs een plakje nederigheid in acht te nemen bij het aanschouwen van de pracht die deze schepping ons voorschotelt; de geometrische lijnen van een ijskristal, de wiskundige zuiverheid van een hypotenusa en de meedogenloze onfeilbaarheid van de zwaartekracht (slecht getimede rebounds komen

Orde. We zien het elke wedstrijd; dat wilde applaus voor die feilloos opgebouwde aanval, die strak belopen lijnen, dat naadloos op elkaar ingespeelde achttal. Jarenlange focus en ambitie, onstuitbare inzet en een meedogenloze overwinningsdrang komen elk weekend weer op één veld samen. En dit alles dankzij die kenmerkende, ongebreidelde dorst naar kennis, een dorst resulterend in een angstaanjagende focus tijdens elke trainingsoefening, elke wedstrijdbespreking, elke spelfase. Een focus die … Oké! Goed! We vinden niet overal orde … Orde. En we hebben het hier niet over strikt gereguleerde treinschema’s of de

En hopelijk is deze ode aan de orde voldoende om mij nu eens godverdomme met rust te laten wanneer ik een straat of dorp net dat ietsepietsie beter (Beter!) positioneer tijdens een spelletje Kolonisten. Dank U.

De zwemtraining van de scholieren… Wel, het zwembad was dicht. kort genoeg? het was pas open vanaf 19u want ervoor mochten enkel de clubs er in omdat niemand trainingsgerief mee had werd het een

diepgaand en groepsgesprek

boeiend

met volop aandachtspuntjes die in de komende maanden uitgewerkt zullen worden iedereen heeft zijn zegje kunnen doen en er is uit gebleken dat er serieuzer en meer competitiever getraind/gespeeld moet worden

dat motivatie ook een belangrijk aspect is en dat dat ook nog een beetje schort in de scholierenploeg de trainers moeten strenger zijn en ons meer 'straffen', we moeten meer conditietrainingen hebben,.... voor de rest zit de sfeer nog steeds goed in de ploeg!

De Pen van Sofie Het leven met je broer als trainer Velen hebben me al gevraagd: ‘Is het niet raar, zo met je broer als trainer?’ Waarop ik altijd antwoordde: ‘Neen, het is gewoon.’ Wel, ik verzeker je ‘gewoon’ is niet het juiste woord. Het is moeilijk te beschrijven, maar neen, ‘gewoon’ dat nooit. Mijn broer(tje) is een zeer goede trainer en ik denk dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Het is wel raar om op training te doen wat je broer zegt, op zulke momenten vind ik het een beetje ongemakkelijk. Je zou het misschien niet zeggen (hij ook niet), maar thuis is Rubentje toch wel een schatje (ik hoop dat hij dit niet leest). Nu heb ik nog steeds geen antwoord op de vraag gegeven en dat kan ik ook niet. Ik heb het juiste woord nog niet gevonden….

Ik geef de pen door aan… Ruben

Een andere kijk op de wereld die makkelijk over het hoofd gekeken feitjes die u, hopelijk, een andere kijk op de wereld bezorgen.

Een grote belofte voor bescheiden rubriekje. rubriekje dat zich bezig houden met het belichten

een Een zal van

En bij deze steken we van wal met een historisch publiekslieveling; Het Oude Egypte. De luisterrijke farao’s, de verleidelijke Cleopatra, een leven op het ritme van de Nijl in

de schaduw van de almachtige piramides. Piramides die er toch al een behoorlijk tijdje blijken te staan. Zo klokt het wereldwonderwaardige Cheops af op een 2551 à 2472 v.Chr. Een behoorlijk afstandje van onze geliefde Egyptische schoonheid (69 v.Chr. – 30

v.Chr). Een beetje wiskundige aanleg stelt ons zelfs in staat uit te rekenen dat de gevierde actrice Elizabeth Taylor dichter in de tijd staat bij de échte Cleopatra, dan onze Egyptische

koningin bij de bouw van deze iconische, postkaartsierende piramides. De maanlanding, de Val van de Muur en uw internetlezende

dagen staan dus dichter in de tijd bij Cleopatra, dan Cleopatra bij de bouw van de Piramide van Cheops. Slaapwel.

Uit de oude doos: Onze trainers Door Tine, Leni en Sofie , januari 2008

Onze trainers proberen “leuke” spelletjes te kiezen, daar slagen ze soms in. En nu gaan we over een paar valspelers praten oké... Leni had juist de bal gepakt maar de dikke grote nam de bal op hetzelfde moment en de dikke grote jonge hield de bal altijd hoger en zo kon Leni er niet meer aan. En nu over de mega slecht reclame van de tegenstanders: we weten niet meer welke ploeg. Ze hadden op hun achterwerk een tekentje van plaishtasien 2. hihi En de puppillen wensen jullie een GELUKKIG NIEUWJAAR (en kerst)

Pupillenmatch 8 februari Op

zaterdag 8 februari kregen we de pupillen van Boutersem en KCBJ op bezoek. Zoals gebruikelijk waren alle ouders afgezakt naar onze sporthal om hun kroost uitbundig aan te moedigen. Leuven startte met de shooting. Hier konden ze 29 keer scoren. Vervolgens was het tijd voor de match tegen Boutersem. Boutersem opende de score met een schot 0-1. Dit schudde de pupillen echter wakker en Ward antwoordde vrijwel meteen met een ver schot 1-1. Vervolgens maakten Lisa,

Tobe en Ella ook hun goaltjes waardoor we gingen rusten met een 4-1 voorsprong. De verdediging zat de tweede helft heel strak waardoor Boutersem niet meer kon scoren. Er werden ook heel wat ballen tussenuit gehaald door de ‘pistooltjes’verdediging waar we op training zo op hameren . Tobe kon nog éénmaal scoren in de tweede helft met een 5-1 als eindstand. Er werd door beide vakken heel goed over vier gespeeld wat leuk was om te zien. De tweede match was van een wat zwaarder kaliber. Vorige keer hadden we al tegen KCBJ gespeeld en verloren maar we hadden veel moed voor deze match. We hadden goed getraind op het verdedigende werk om het de aanval van KCBJ

moeilijk te maken. Ons doel was dus het aantal doorlopers van KCBJ beperken door niet al teveel steunen weg te geven (jaja de pupillen kunnen dit!) en wat afzakkend te verdedigen. Ondanks we de match verloren met 0-4 was er duidelijk verbetering te zien in vergelijking met de vorige match tegen hen. We konden niet scoren maar in het spel moesten we zeker niet onderdoen. Algemeen resultaat: blije trainers, ouders en pupillen. We zijn nog een hele jonge ploeg dus het is fijn om bij elke match verbetering te zien. Vakken: Ward-Simon-JoenaDieke & Tobe-Kobe-Ella-Lisa Trainers: Elien, Liesl en Hannelore

Survivaltip van de maand Moe en inspiratieloos zit ik voor mijn computer om mijn brein nog eens te laten werken voor een nieuwe survivaltip. Hoe overleef ik een dodebaby cantus in Antwerpen (A), een partijcongres van NV-A (B) of anderhalf jaar dobberen op de Stille Oceaan (C)? Nee, niets van die zware gedachten vandaag! Laat ik het over een andere boeg gooien: het zit eraan te komen, ergens eind februari, we zijn en blijven een sportclub met veel jeugdleden….. Carnaval! Daarom alvast enkele tips voor trainers en ouders: Hoe overleef ik een carnavalsfeestje met minstens 20 kinderen? 1) Eerst en vooral, maak je geen illusies: natuurlijk ga je confetti over je heen krijgen en uiteraard komt de confetti ook op plaatsen waar ze het licht niet kan zien, dus geniet ervan en laat die kinderen er ook maar eens goed van proeven! 2) Probeer je niet te veel vragen te stellen over de kostuums van de kinderen of je begint te

beseffen dat je volwassen (lees: oud) bent geworden. Velen horen het gesprek al in hun hoofd: “Wauw wat ben jij een mooie piraat…. of een of ander cartoonfiguurtje dat ik niet ken… uit een televisieprogramma dat ik niet ken… vanop een zender die ik niet ken… wacht eens ben jij wel een piraat?”

zo lang. Geniet er dus van en pak zoveel mogelijk kinderen aan! Na verloop van tijd weet je wie je nog eens goed kan aanpakken, wiens hoed je kan vullen met confetti en wiens haar je vol slingers kan gooien (9 kansen op 10 zijn de Struyfkes altijd een goeie gok!)

3) Verkleed je zelf in iets heel leuks waardoor je de aandacht van de kinderen naar je toe zuigt maar best niet te eng! (ik herinner me persoonlijk een carnavalsfeestje waar ik verkleed was als griezelige aap… kinderen die je niet kent doen wenen… genant…) Net zoals bij Halloween blijven prins Laurent, de maitresse van president Hollande en Stephen Hawking aanraders.

5) Last but not least, steek de kinderen goed vol met snoep, suiker en andere ongezonde troep, ze krijgen even een ‘suiker-rush’ (aka de ware hel!) maar nadien zakken ze als puddingkjes in elkaar. Haa.. rust…!

4) Een carnavalsfeestje is uit mijn ervaring altijd heel hevig met enkele grote confettigevechten in het begin, ergens in het midden en op het einde maar meestal duren ze niet

Dus ik zou zeggen, ouders maak er een geweldig carnavalsfeestje van voor je kleinsten, trainers, bereid je voor om nog weken confetti uit je neus, keel, oren en andere holtes te halen! (En om een antwoord te geven op mijn eerdere suggesties, A: met een lach, B: met een diepe zucht en C: met een bedenkelijke frons! Veel carnavalplezier!

Openingszin van de maand De eerste maand van 2014 is alweer voorbij. Voor de studenten onder ons, kan het sociale leven weer beginnen en mogen de boeken (voor even) aan de kant worden geschoven. Men kan weer op stap gaan en dus er komen weer genoeg mogelijkheden om openingszinnen te gebruiken. Maar tijdens de blok is me toch een opvallende hype rond deze prachtige oneliners opgevallen. Plots hadden de blokkende studenten een nieuwe uitlaatklep nodig en ontstonden er overal pagina’s voor

openingszinnen die verband hielden met een bepaalde studierichting. Zo kan je op die van de rechtenstudenten lezen “Je mag mij met meester aanspreken”, op die van economie “Het onevenwicht op mijn balans toont aan dat jij nog te innen bent” en op die van de informatici “Zin om een double te casten naar een int? Ik heb iets heel groots wat in iets kleins moet passen!”. En dan is er uiteraard nog mijn persoonlijke favoriet “openingszinnen voor fysici en chemici” met o.a. pareltjes als “Zullen we onderzoeken wat de veerconstante van mijn matras is? “ en “Onze relatie is zoals ununoctium: het is nog niet ontdekt maar we weten dat het

er is.“. Bovendien staan er ook wat letterlijke quotes van mezelf op deze pagina (ik praat wel eens met de beheerder van de pagina in de aula). Maar ook het clubblad wordt niet vergeten en omdat er dus al genoeg studiegerelateerde openingszinnen op facebook staan, iets helemaal anders:

“Mijn liefde voor jou is als spetterpoep, ik kan het niet inhouden.” “Seks*al harasse**nt: all thats missing is U and ME.” “Ik ben geen Aziaat, maar heb nog steeds trek in je poesje.”

De korfbaltactiek van Wim bijhorende coach mogen worden.

belopen

BAM! Bal komt in het vak.

GoeD. Hoe abstract en onbegrijpelijk een uitgeschreven korfbaltactiek ook is, of toch iets dat er zou op moeten lijken, geef ik u hierbij enkele ruw geschetste lijnen. Lijnen die steeds naar believen en onder goedkeurend oog van een

Gedaan met als een hoopje bange schapen op één kwartje van het veld te kruipen. De flanken staan dieper dan de Marianentrog en de vierde man blijft zo perfect in de diagonaal dat Griekse filosofen spontaan wiskundige formules beginnen te spuien. Bal opbrengen (We houden de diagonaal aan, niet lanterfanten na het hele pasgebeuren!)

waarna de reboundpositie vlotjes ingevuld wordt. Dit eventueel (liefst) door één van de flankspelers die net zijn bal naar het voorvlak verlegd heeft. De hierdoor vrijgekomen flankruimte kan feilloos (en op snelheid) ingevuld worden door de achterste (diagonale) speler. Ruimte? Snelheid? Een dynamische 3-1 komt schuchter om de hoek kijken. De spits speelt een flank naar keuze aan en ‘De Derde’ wordt gevormd. Deze nieuwgevormde positie beloopt onmiddellijk en

genadeloos de steun. Driewerf hoera; De ‘plotse’ 2-2 is een feit. We zetten met rasse schreden de aanval in, gebruik makend van stompe hoeken over de rugkant en rechte op de buik. Met wat goede wil persen we er zelfs een tweede beweging uit. Ostentatief aanleggen voor de doorloper (wat zou die nu weer van plan zijn?) is net zo achterlijk als terugtrippelen na een “mislukte” aanval. Reageer. Wees actief. Leef u uit. Gooi er eens een schijnbeweging tussen. Kijk naar het voetenwerk. Zoek uw verdediger op, destabiliseer en buit elke onevenwichtige, instappende, ronddraaiende of wijdbeense paniekbeweging uit. Goede schotkansen worden uiteraard onmiddellijk en probleemloos genomen! Dit dankzij de constante schotdreiging die bij elke actie gelegd wordt. Waarom zou u ooit een bal aannemen zonder de intentie om te scoren? We spelen nooit een bal door om door te spelen. We spelen nooit een steun aan om een steun aan te spelen. Néém godverdomme de goede kans, anders eindigen we met een eindeloos rondballend spel, een spel waarin onvermijdelijk statische paniekschoten sluipen. (hint: indien u langer dan drie seconden een bal vast heeft is een schot zelden de juiste oplossing, en ook zelden uw fout)

De steun geeft stevig en geplaatst de bal uit (naar de optimale spits) en opent naar de vrije flank. De tweede genegeerde/inferieure spits maakt gebruik van de verdedigende 1-1 aandacht om probleemloos een tweede steun te belopen. Iedereen gebonden? Schieten die handel. De verdediger van de uitgaande steun blijft hangen? Aanspelen voor schot! Beloop de lijn voor de dubbel! En een overenthousiaste pressing kan/mag/moet steeds uitgespeeld worden dankzij de net belopen tweede steun. Teamwork for the win. En moet deze steun aangespeeld worden? Retorische vragen van een vermoeide coach. We belopen geen lijnen om lijnen te belopen. We belopen lijnen om kansen te creëren, om onze tegenstander te binden. Geen enkele vakgenoot zou ooit met de gekende glazige supportersblik een actie mogen bewonderen zonder een klein moord en brand schreeuwend stemmetje in zijn achterhoofd. Om van luider gebrul van de zijlijn nog maar te zwijgen. Ondanks ons vinnig en ruimtevol 3-1 spel durft een arrogante tegenstander zich al eens meer richting ballijn te verplaatsen. En dit tijdens nog wel tijdens onze ruime, paalvrijlatende, diagonale 4-0? Het is sinds de

scholieren geleden dat U (na de benodigde versnelling, schijnbeweging & schijnpas) zo’n prachtige doorloper uit de ruimte heeft kunnen belopen. Net zoals de vrije steun moet deze actie niet aangespeeld worden, aangezien uw doorlopende teamgenoot hierna niet enkel een perfecte reboundpositie weet in te nemen, maar eveneens een prachtig beloopbare ruimte creëert voor de diagonaalspeler. Maar goed, pressing tijdens onze gebruikelijke 3-1 dus; Diepe lijn inzetten, prachtig parallel over de rug. Aanspelen, en onmidelijk met twee dekens en lakens opvolgen. De nieuw verworven ‘Derde’ beloopt uiteraard de bekomen steunlijn (dankzij de verlegde steunlijn, eventueel over het blok) om enerzijds paniekerig inspringende verdedigers de verassing van hun leven te bezorgen of, belangrijker, hun diagonaal geplaatste tegenstander te binden en uit hun reboundbedreigende positie te halen. Niets zo mooi als een prachtig uitgevoerde diepe lijn opgevolgd door een subliem gecoördineerde spelverlegging, niets zo ergerlijk als de passeur die met kalverogen bewonderenswaardig zijn bal nastaart om toe te zien hoe zijn gebrek aan bindende aanspeelbaarheid het

ontplooiende spel volledige lamlegt. Dikke Duim. Een schot kan enkel komen met gebonden verdedigers. Schotselectie. De tegenstander niet onderschattend gaan we er echter vanuit dat niet elke steun even vlotjes verloopt als de Duitse Fall Gelb campagne en soms in een meer winters Barbarossa verstrandt. Afhaken is ons verzet beste mensen. De theorie wordt steeds op algemeen instemmend hoofdgeknik onthaald. Beloop de steun, dwing de verdediger tot over het blok, haak aanspeelbaar af (zonder achterlijk op uw treden terug te trippelen) en laat uw tegenstander achter in een kluwen van reboundgepositioneerde spelers. Aanspelen die handel! De korte kans! Anders openen we gewoon naar een nieuwe 31 situatie. Ik hoop dat ik ‘aanspelen voor de korte kans’ toch ergens vermeld heb? Anders herhaal ik het nog wel even; Aanspelen die handel! De korte kans!

Maar we openen dus naar onze nieuwe 3-1 situatie. Tenzij iemand uiteindelijk een poging onderneemt om effectieve schotdreiging te leggen, zou dit best wel eens een eentonig spelletje kunnen worden … Ps: Een kleine opfrissing van de elementaire korfbalfundamenten; Zoek steeds uw man op (100% is niet eens nodig, tempowisseling!), volg uw schot op, vraag een pas nààr de bal toe, rebound stevig en ruim en ga dan ook fucking voor de bal, geef elke pas stevig en schotgericht, dit zowel vanuit de steun als uit de dubbel, bal niet om te ballen, destabiliseer uw verdediger en vergeet nooit de doorgedreven doorloper.

Epiloog: Coming soon, Het Blokje! Slechte rebound? Te weinig schwung? Iedereen op een lijntje? Steun slecht belopen? Andere vormen van algemene korfbalmalaise? Zet eens een blokje! Nu u er toch rondhangt,

placeer uzelf in de rug van de voorverdediging, de spitsen spelen op naar de rugkant en we openen naar een prachtige korte kans (of een hernieuwde ruime 3-1) Ditzelfde principes geldt voor de Grote Rode Resetknop; De Middelste Tussenuit. Een spelletje waarbij, na zwak dieptespel (begin nu godverdomme is diep en behoud de diagonaal tijdens de 4-0) het tegen de middellijn schurende drie-op-een-rijlijntje geen winst oplevert, maar verbazingwekkend genoeg een volledig vak vast zet. Stuur uw spits naar het blok en verleg de bal naar de rugkant. Blok uit voor de korte kans (Wie heb ik aan de lijn? Hallo? Hallo?) of open verder naar een hernieuwde, deftige 31. En anders hebben we nog wel een paniekschot of drie in onze mouw steken. Meer wervelende korfbalavonturen in deel twee; De Verdediging: Hoe krijg ik overzicht op al dat bloed aan de paal.

Reis van de maand: Kaasreis in de Jura De titel verraadt de deelnemers aan deze reis al een beetje, en sommigen zullen het misschien als sluikreclame zien, maar ja, je moet je sponsors soigneren he… vandaar, een verslagje van onze bedrijfsuitstap naar de Jura, waar niet alleen kaasproeven, maar vooral teambuilden, langlaufen (inclusief apres-ski) en eten-endrinken op het programma

stonden. Na een lange nacht/voormiddag rit in respectievelijk comfortabele, zeer comfortabele, en oncomfortabele vervoersmiddelen kwamen we aan in ons hotelletje. Net op tijd voor de lunch en de eerste langlauf-les. Hoewel we

verwacht hadden dat dit redelijk saai ging zijn, bleek het tegendeel waar. Door de diepe sneeuw en de iets lagere snelheid kon je mooi risico’s nemen zonder pijn en zaten we al snel van de piste in de diepsneeuw te ploeteren…. Best vermoeiend, maar mijn korfbalconditie bleek gelukkig toch die van de niet-korfballers te overklassen (ja, ook niet gedacht dat zoiets ooit over mij gezegd ging kunnen worden (ook al doe ik het nu zelf..)). Dag 2 mocht er dan toch wat gewerkt worden, dus vroeg uit bed voor een bezoekje aan het Fort des Rousses, een oud fort van Napoleon dat intussen verbouwd is tot mega-kaasrijpingskelder voor Comtés. Duizenden kazen liggen daar te rijpen, de lekkersten zijn intussen geproefd en geselecteerd voor een enkele reis richting Leuven in het volgende jaar. De uitgebreide rondleiding, door Franse kaas-god monsieur Arnaud zelve, eindigde in een lunch

op de Frans-Zwitserse grens. En dan weer op de latten. De volgende dagen waren redelijk vergelijkbaar , kaasmakers bezoeken (Morbier, Bleu de Gex), langlaufen, super-quiz van Laura en Willem-Jan, kaasmaker bezoeken (Vacherin) en de auto in naar huis. Een korte maar krachtige trip, hopelijk waren jullie geen klant op donderdag (anders sorry, we waren nog aan het recupereren) en wie onze ontdekkingen wil komen proeven, jullie kennen het adres!

Reis van de Maand: Cagliari (Sardinië) populaire vakantiemaand. Maar na 20 minuten hadden we een heerlijke pizza en goede fles rode wijn voor onze neus = drie blije dames! Een beetje moe van de reis, kropen we op tijd in ons bedje.

Wegens nood aan wat vakantie, vertrokken we op maandag 3 februari richting Charleroi voor een tripje naar Cagliari (voor de zwakke aardrijkskundigen onder ons: Zuid-Sardinië). Zoals Ryanair het zegt: meer dan 90% van hun vluchten loopt geen vertraging op dus ook deze keer geen klachten. Eenmaal geland, namen we de trein vanuit Elmas (luchthaven Cagliari) richting de stad (cheap! 1,25 euro voor een ticketje). Gelukkig was Hannelore een tikje voorbereid waardoor we met de zelf geknutselde reisgids ons hotel snel vonden. We werden zeer hartelijk ontvangen door een hele kleine Chinees die meteen ons hart veroverde. Toen we de kamer wat wilden laten luchten, rees de salami-geur op dus we trokken maar snel op verkenning! ’s Avonds zochten we een pizzeria om ons eerste avondmaal te nuttigen. De ongeschreven regel ‘waar volk zit, is het goed’ was niet echt van toepassing aangezien er nergens iemand zat te eten… Blijkbaar is het not done om voor 21u avond te eten + februari blijkt niet de meest

Ontbijt werd maximaal geserveerd tot 10u30 dus we maakten er een gewoonte van om om 9u op te staan. Ine opende steeds de ramen zodat Evelien en Hannelore konden wennen aan het licht en ze trok vervolgens in de douche zodat deze warm was voor de volgende (merci Ine!). Naar Italiaanse normen werd een uitstekend ontbijt geserveerd: van toast tot croissants, van nutella tot confituur, van koekjes tot taart en van thee tot cappuccino. We werden door de eigenares van het hotel (een extreem schattig oud vrouwtje) geprezen voor onze eetlust. Het kwam neer op iets van ‘Ragazze mangare bene!’. Het ontbijt werd dus iedere ochtend geplunderd. Met ons buikje vol was dinsdag ons doel om de hele stad Cagliari te bezoeken. Op die manier zouden we later

op de week nog tijd hebben om wat anders te bezoeken. In de voormiddag trotseerden we Castello, het oudste gedeelte van de stad, gelegen op een behoorlijk steile heuvel. De beklimming was zwaar, de truien werden uitgegooid, de dehydratatie kwam opzetten… maar we bereikten de top. De eerste bezienswaardigheid was de Torre dell’ Elefante. We gokten, de tijd van het jaar in het achterhoofd, dat er per week gemiddeld drie toeristen zouden passeren (wij…) waarvan er gemiddeld drie de drie euro teveel zouden vinden om de toren te bezoeken die, ondanks het reeds mooie uitzicht over de stad, een uitzicht aanbiedt dat zowat tien meter hoger ligt. Ondanks dit werd de kassa in februari bemand door twee gemeentewerkers (het is dus niet typisch iets van bij ons…). Later bezochten we nog de botanische tuin van Cagliari. Ine en Evelien voelden zich hier, ondanks de weelderige planten, het meest aangetrokken tot twee schildpadden die daar een vijvertje bewoonden.

Hannelore was eerder onder de indruk van de gigantische cactussen die de tuin sierden. We vermoedden dat de tuin eerder dienst deed als ontmoetingsplaats voor maffialeden (we spotten wat louche zaakjes…) dan als bezienswaardigheid. ’s Middags aten we (drie maal die week) in een brasserie op de centrale Piazza Constituzione. Alle drie bestelden we een slaatje. Als je de vis of het vleeswaar in je slaatje niet begrijpt in het Italiaans, is het beter om wat bekend te bestellen. Het is namelijk een beetje genant als je een slaatje scamorza bestelt (= zoute vis) en je alle scamorza moet laten liggen (Ine). Wel een pluim voor het personeel van de brasserie dat ons de volgende dagen probeerde terug te lokken door het geven van drie gratis taartjes bij de rekening. Uiteraard is dit gelukt! In de namiddag maakte de heldere hemel plaats voor dikke grijze wolken. Noodgedwongen door het slechte weer trokken we ons terug in onze hotelkamer. Daar

Chinees onze pyjama’s mooi opgeplooid onder ons hoofdkussen had gestopt en alles had opgeruimd. Dit charmeerde ons zodanig dat de liefde alleen maar kon groeien. Het meeste Italiaans leerden we die namiddag door te kijken naar talloze gedubde afleveringen van X-factor U.S.A. ‘s Avonds genoten we van een pasta en een lekkere moelleux. Wederom verzadigd, genoten we van onze nachtrust. Voor het slapengaan dachten we nog een moment aan onze ploeggenootjes die op dat moment nog aan het trainen

waren  en lazen we nog wat gekke smssen van Elien waarvan we niet alles begrepen… Woensdag waren we vastbesloten om flamingo’s te spotten. Cagliari staat bekend als de stad waar mens en dier vreedzaam naast elkaar leven. Ondanks dat het weer niet top was, namen we de bus richting het natuurpark Molentargius. Totaal onwetend waar we

ontdekten we dat de übercute

moesten uitstappen, kwamen we terecht in een woonwijk buiten Cagliari. Ine dacht erover na haar haar te laten knippen door de lokale kapper. Ze veranderde snel van gedachten wanneer de man in kwestie buiten een joint stond te roken. Na wat intuïtief rondzwerven, spotten we enkele flamingo’s. Helaas was enkel hun roze achterwerk zichtbaar. Gelukkige was er Ine die de beesten trachtte te doen bewegen door middel van het gooien met stenen. Hannelore stond vervolgens klaar om enkele kiekjes van hen te maken. Maar een handvol flamingo’s vonden we nog onvoldoende dus we moesten er meer spotten! Evelien zou niet voor niets haar broek bemodderd hebben om de vogels te zien. In de plaats van te zoeken naar middageten, vroegen we om meer flamingoinfo in het infopunt hierrond. Om 15u hadden we voldoende flamingo’s gespot en begon Ine wat cranky te worden aangezien we ons middagmaal hadden uitgesteld. Evelien en Hannelore verzekerden Ine dat het niet meer lang zou duren maar gingen, na dreiging dat ze ons zou vermoorden, toch slim wat meters voor haar lopen. Bevredigd door een zoute pannenkoek, hoopten we wederom op een gratis taartje maar dat kwam er ditmaal niet aan te pas. Aangezien het weer niet zo denderend was (ja weeral…) deden Evelien en

Hannelore een middagslaapje en keek Ine wat TV (waar tijdens ze uitbundig commentaar gaf maar genegeerd werd door de twee slapers). ’s Avonds probeerden we een nieuw restaurantje. Na een tijdje genegeerd te worden door de gekke serveerster (mompelde nogal in zichzelf + liep af en toe tegen de toog aan) wilden we eigenlijk al weer weg. Helaas hadden we als gulzige Belgen het brood al verorberd dus we konden niet maken van te verdwijnen. We kozen alle drie de zeebaars met groene olijven (een lokale specialiteit). We kregen dus ook letterlijk een vis (kop en staart, ondanks eraf gesneden, inclusief) met een vijftal olijven. Omring door een koppel ranzig smakkende Italianen en een oude man die Evelien onbeweeglijk bleef aanstaren, besloten we ons dessert op een andere, meer vertrouwde plaats, te gaan nuttigen. Zo kwamen we weer uit bij de lekkere moelleux. Tijdens het dessert speelde we een spelletje met de kaarten (poepenollen) waarbij Ine overduidelijk won met een score van 198 punten (ze zal zelf 200 beweren). En zo eindigde de dag weer. Donderdag was de meest avontuurlijke dag. Nadat we ons van picknick hadden voorzien, namen we de bus richting Mandas, een plaatsje waarvan we hadden gegokt dat het niet al te klein en niet al te

ver van Cagliari en in de bergen zou liggen. Na bijna de bus te missen (Sardientjes kunnen het NIET uitleggen in een andere taal) wegens het niet vinden van de bushalte en het rijden doorheen een mooi stukje Sardinië, kwamen we aan in Mandas. Het was nogal klein en niet echt gelegen in de bergen… Maar het was leuk om even weg te zijn naar een meer autovrije plaats. Na wat wandelen, hadden we het er wel gezien en wilden we weer terug naar Cagliari. Er was echter een probleem: de busuren waren ons onbekend. Enkele locals verzekerden ons dat er een bus zou vertrekken om 16u30. Op de uitkijk vanaf 16u15 stroomden steeds meer lokale hangjongeren en bewoners toe op het pleintje aan de bushalte. Na anderhalf uur wachten (en nog steeds geen bus…) maakten we bijna deel uit van het routineuze leven in Mandas. Telkens opnieuw gingen ze en kwamen ze weer terug: de stoere jongeren met hun sporttas, de jongens met hun manbag, de oude mannen aan de overkant van de straat, de jongen met de scooter, talloze (voor ons al bekende) auto’s… Het wachten toch wat beu, vroegen we Hannelore’s mama om de busuren eens te raadplegen (als

je het niet aankan, stuur dan je mammie!). Even waren we in paniek omdat ze dacht er geen bus meer zou komen. We bereidden ons dus al voor om te gaan liften. Ine was het toch nog maar eens gaan vragen in het lokale cafeetje en daar verzekerden ze ons dat er een bus zou komen om 17u45. We deden dus letterlijk een vreugdedansje toe de bus in

Mandas stopte. De locals uitzwaaiend, konden we ons eindelijk opwarmen in de bus. Onze pizza en onze fles rode wijn hadden we die avond dubbel en dik verdiend. Voor de laatste keer namen we onze opgeplooide pyjama van onder ons hoofdkussen en verzonken in een diepe slaap. Het doel van onze laatste dag was het beklimmen van de Monte Urpino in het gelijknamige park. Dit park zou ons een uitzicht geven over de stad aan de ene kant en het natuurpark met de flamingo’s aan de andere kant. Het was een stralende dag en we werden niet teleurgesteld. Bovenop nestelden we ons, in

onze t-shirtjes zonder mouwen, op een bankje om van het uitzicht en de zon te genieten. Vervolgens kochten we nog wat souvenirs, allemaal in de vorm van lokale voedingswaren. Aangezien onze terugvlucht pas ’s avonds gepland was, genoten we na ons middageten nog even van het weer op een bankje aan de haven. Daar werden we gespot door een overvriendelijke zwarte jongeman, Solomon, die maar al te graag een praatje met ons wilde maken. Na ons uit te vragen naar onze leeftijd en wat

we kwamen doen in Sardinië, werd Evelien getypeerd als de quiet-one en Hannelore als de baby. We vermoedden dus dat hij vooral geïnteresseerd was in Ine. Hij verzekerde ons dat het van belang was dat blanke vrouwen een zwarte vriend moesten hebben en dat de wereld waarin we vandaag de dag leven beter zou vergaan. Na deze wijze raad namen we afscheid van onze vriend en aten nog een ambachtelijk ijsje uit de zaak Sobocono, door Tripadvisor de beste eetzaak van Cagliari bevonden. Wegens

nog wat tijd speelden we nog een kaartspelletje (ditmaal won Evelien) en dronken nog een thee en een cappuccino. We namen afscheid van de lieve mensen in het hotel en trokken naar de luchthaven. Op dit moment is het 21u25. Als alles goed gaat, landen we over een uur in Charleroi. We zijn ons ervan bewust dat het een heel gedetailleerd en lang verslag is, maar op de luchthaven en in het vliegtuig heb je nu eenmaal niet zoveel te doen .

Nog enkele tips: Kledij

Indien je volledig wil opgaan in de Sardiniaanse mode: -

Kredietkaart

Vrouwen: strakke opzichtige legging, airmaxen (Elien, iets voor u!) en een bontjas. - Mannen: skinny jeans, airmaxen en een jas met bontkraag. Vanaf 2014 gold een nieuwe wet in Italië. Telkens wanneer je een reservering maakt in een hotel met een kredietkaart, moet je deze ook echt bij je hebben. Anders moet je bellen naar je pappie zodat die nog snel een kopietje van zijn kaart kan maken .

Taal

Neem een Italiaans woordenboek mee! Italianen hebben GEEN taalgevoel. Vb. We want to take the bus to Mandas. Van bus zou je zeggen dat het lijkt op het Italiaanse autobus. Dit hebben ze helaas pas na lange tijd door…

Eten

Ga enkel waar een menu buiten staat. Anders zou je op gekke plaatsen kunnen terechtkomen…

Voorbereiding

Je hebt veel plezier aan een zelfgemaakte reisgids!

Ryanair

Vanaf nu heb je bij Ryanair vaste plaatsen. Wanneer je iedereen op tijd online incheckt, zit je bijna altijd naast elkaar. Je moet dus wel iedereen tegelijk inchecken. Zo niet, zit je niet naast elkaar (Sorry Evelien). Je mag vanaf nu ook twee stuks handbagage meenemen (10 kilo-tas + een handtas/rugzak).

Film van de maand Een blik op een aantal essentiële films die men moet gezien hebben, de ene al wat ouder of minder bekend dan de andere, maar allemaal zeker de moeite waard. Deze maand: Mr. Nobody Regie: Jaco Van Dormael Jaar: 2009

Een jongen staat voor de moeilijkste keuze van zijn leven: met zijn moeder in Canada gaan wonen of bij zijn vader in Groot-Brittanië blijven. Zolang hij geen keuze maakt is alles mogelijk. De mogelijkheden zijn eindeloos. Volg het verhaal van Nemo Nobody doorheen de verschillende verhaallijnen die ontstaan uit dit moment.

Een prachtig, non-lineair en veelkoppig verhaal met een flinke dosis surrealisme en een tikkeltje sci-fi. En allemaal uit het hoofd van Belgische regisseur Jaco Van Dormael (Le Huitième Jour), die in 2001 met het idee van dit verhaal opkwam en er zes hele jaren aan gewerkt heeft. Het resultaat is een perfect voorbeeld van een fenomenale film die alle traditionele Hollywood-conventies afwerpt en voor eeuwig uniek zal zijn. Dit allemaal met een als altijd verrassende Jared Leto in de hoofdrol (die duidelijk beter kan acteren dan interessante muziek maken). Tip: kijk deze film met volledige aandacht en durf verder na te denken bij zowat alles wat je ziet, want elk detail heeft een rol in het verhaal en de genialiteit wordt des te meer duidelijk als alle puzzelstukjes op het einde van de film (of na een tweede screening) in zijn plaats vallen.

Youtube filmpje van de maand http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=t5DVhoel7AA

Muziek van de maand Hudson Taylor - Chasing Rubies: Past goed in het rijtje van Britse popgroepjes à la Air Traffic ( U weet wel, die groep die 3 keer na elkaar op rock werchter stond met krak dezelfde songs). Geen muziek die de tand des tijd zal doorstaan, maar wel leuk om zorgeloos in je zetel naar te luisteren en je eventjes weer jong(er) te voelen.

Chet Faker – Drop the game: Een soort van Black Keys in elektronisch jasje. Deze Australiër is een goed voorbeeld van hoe verschillende genres met sprekend gemak door elkaar kunnen vloeien.

Woods – Leaves Like Glass: Al 5 albums, maar nooit een doorbraak. Voor al die moeite krijgen ze dan toch een plekje op het lijstje van deze maand. Hun nieuwe nummer Leaves like glass brengt de lente weer een stapje dichterbij.

Sampha – Too much: ‘don’t think about it too much…’ Gewoon luisteren dus! (ook een versie met Drake, maar dat staat voor een reden tussen haakjes)

Spel van de maand Is het mogelijk? Bestaat het echt? Een volwaardige internetquiz voor de filmliefhebbers onder ons? Cinefielen aller landen, verheugt! Eén iconisch beeld. Eén kenmerkend object. Eén zwart-wit beeld. Aan U om letter per letter de filmgeschiedenis bijeen te tikken. Zelden wist men zo’n stijlvolle draai te geven aan de uitgeputte ‘Rad van Fortuin’-formule. Een quiz die er keer op keer in slaagt om u dat sluimerende ‘Holy Fuck! Dit had ik godverdomme kunnen weten’-gevoel aan te smeren. Maar de volgende weet u zeker en vast. Of anders die daarna … http://famousobjectsfromclassicmovies.com/

2014. Het grote jaar voor KCLeuven? Ondertussen heb je er vast al van gehoord of was je op de druk bijgewoonde Bijzondere Algemene Vergadering op 24 januari ll. Misschien wordt 2014 het jaar van de Grote Verhuis voor KC Leuven naar een nieuw terrein en modernere accommodatie. Het begint allemaal redelijk onschuldig met een simpel telefoontje van de Hockey Leuven naar Annick, onze secretaris om eens over het hockeyveld bijeen te gaan zitten begin december 2013. Het dossier zit al enkele jaren in de pijplijn maar wij zijn er altijd vanuit gegaan dat het nog minstens twee jaar zou duren om alle procedures rond te krijgen. De hockey weet ons te vertellen dat ze hopen tegen

september 2014 de bouw van hun velden af te ronden en te verhuizen. Het ganse verhaal komt in een stroomversnelling. Half december spreken we de eerste keer af met de hockey. Niet alleen krijgen we een eerste blik op misschien onze toekomstige thuis maar ook de eerste cijfers komen op tafel. Direct wordt duidelijk dat deze beslissing niet van de ene dag op de andere dag zal genomen kunnen worden. Op een speciale bestuursvergadering leggen we een agenda en actieplan vast voor de komende maand dat moet resulteren in een ledenvergadering eind januari. Door het krappe tijdschema dat ons wordt opgelegd, zal het allemaal snel moeten gaan. Januari wordt gekenmerkt door elke week wel ergens een vergadering . Er wordt druk aan

het rekenen geslagen. Ieder spreekt zijn netwerk aan om meer informatie te verzamelen over financieringen, technische specificaties van korfbalvelden, subsidies, ... We trekken de tweede week van januari naar de stad Leuven met twee duidelijke scenario's van wat we willen bereiken en komen buiten met een goed resultaat naar onze mening op het vlak van ondersteuning en subsidies. Een tweede vergadering met Hockey Leuven geeft ons meer informatie rond hoe zij de financiering aanpakken en bevestigt het tijdschema dat ze voorop stellen. De massa van de gekregen informatie verdubbelt. Werner, onze penningmeester, krijgt een bewonderende blik van de schatbewaarder van de Hockey voor zijn BTW boekhouding. Zo'n vergadering is ook altijd

een leerrijk moment van uitwisseling hoe een bestuur zaken in hun club aanpakt. De internetsnelweg voor KC Leuven raakt verzadigd. Sinds dat ene telefoontje zijn er bijna 200 KC Leuven mails in mijn mailbox terecht gekomen. Hoewel de zoektocht naar een nieuwe trainer en de historie rond de verlichting in Kessel-Lo ook wel wat plaats innemen, heeft het leeuwendeel toch met de mogelijke verhuis te maken. Waar staan we nu? Met het vertrouwen en de steun dat

het bestuur van jullie heeft gekregen op de Bijzondere Algemene Vergadering, hebben we een belangrijke mijlpaal genomen. We weten nu dat het project realistisch is. Voor het zover zal zijn, zullen er nog vele andere mijlpalen genomen en hindernissen overwonnen moeten worden.

3) Toezeggingen van en overeenkomsten met de stad Leuven en de Hockey moeten nog op papier gezet worden. 4) Er zijn nog vele kansen en gevaren die nog moeten onderzocht worden. 5) ...

1) Het veld moet nog een tweede keer gekeurd worden door externe firma wat betreft de levensduur.

Er zal nog heel wat water door de Dijle vloeien vooraleer we samen verhuizen en KC Leuven zal de hulp van elk van jullie nog nodig hebben.

2) Verdere afspraken met Hockey moeten gemaakt worden o.a. inventaris e.d.

De verhuis in cijfers Voor de verhuis is een voorlopig budget nodig van 80.000 euro. Hiervan gaat 66.000 euro naar de aflossing van een ledenlening van de Hockeyclub Leuven bij zijn leden op het terrein en de kantine. De resterende 14.000 euro worden gebruikt voor de aanpassingswerken om er korfbalterreinen van te maken.

80000

60000

14000 16000 10000

40000 20000

Stad: aanpassingen terrein Stad KC Leuven middelen

40000 KC Leuven leden

0 40.000 zou betaald worden via een lening met de leden en sympathisanten. Hiervoor heeft het bestuur twee realistische scenario's voorzien : - een renteloze lening op 10 jaar (scenario 1)

- een obligatielening op 10 jaar (scenario 2)

F.A.Q. De nieuwe terreinen Over het terrein: Q: Hoe groot is het nieuwe veld t.o.v. ons huidig terrein in de Zavelstraat? A: Het nieuwe veld is groter dan ons huidig terrein en er kunnen 4 terreinen opgelegd worden inclusief de vereiste neutrale zones. Q: Waarom kost het 14.000 euro om wat lijnen trekken? Is een pot verf zo duur? A: De lijnen op een kunstgrasveld worden niet geschilderd maar er ingelegd. Dit betekent dat men een stuk er moet uitsnijden en vervangen door kunstgras met een andere kleur. Q: Wat krijgen we voor die 66.000 euro eigenlijk? A: Voor dat bedrag krijgen we een kunstgrasveld met een stevige verlichtingsinstallatie dat groot genoeg is om 4 korfbalvelden op te leggen. Daarnaast omvat de deal ook 4 kleedkamers, 1 scheidsrechterskleedkamer en een kantine. De kostprijs voor de aanleg van het veld alleen bedraagt 700.000 euro. Als je dit afschrijft over 18 jaar heeft het veld alleen al momenteel nog een waarde van + 390.000 euro.

Over de lening: Q: Hoe lang loopt de lening en wanneer heb ik mijn geld terug? A: Elk scenario is berekend op een periode van 10 jaar, de verwachte levensduur van het veld. Elk jaar krijgt u 10% van het geleende bedrag terug. Zo hebt u na 10 jaar uw inleg terug. Q: Weet iedereen hoeveel ik bijdraag? A: We begrijpen dat dit moeilijk kan liggen en daarom kiest de club ervoor om de lijst anoniem te maken tenzij u nadrukkelijk toestemming geeft dat uw naam bekend mag gemaakt worden. Enkel de penningmeester van de club is volledig op de hoogte. Q: Wanneer wordt er jaarlijks terugbetaald? A: Ieder jaar na ontvangst van de lidgelden wordt ieder 10% van het bedrag terugbetaald. Concreet zal dit ieder jaar eind september of begin oktober gebeuren zodat dit de club niet in tijdelijke cashproblemen brengt. Een vaste dag zal worden vastgelegd zodat dit ieder jaar hetzelfde is. Q: Hoe gaat de club de lening terugbetalen? A: In de eerste plaats zal dit gebeuren door een verhoging van de lidgelden. Q: Hoeveel stijgt het lidgeld? A: Afhankelijk van het scenario en kansen zal het lidgeld 13-31% stijgen. Dit zal afhangen van welke opportuniteiten zoals sponsoring, onderverhuren, kostenbesparingen, ... de club kan realiseren. Het bestuur vindt het belangrijk om jullie realistische scenario's voor te houden maar verbindt zich ertoe om deze stijging minimaal toch afdoend te houden. Q: Stel: Over 3 jaar verlaat ik (of mijn kind) de club. Kan ik eerder uit de lening stappen?

A: Het is om begrotingstechnische redenen niet mogelijk om eerder uit de lening te stappen door een vervroegde uitbetaling. Ofwel laat u de lening verder lopen en wordt u nog altijd jaarlijks terug betaald. Ofwel verkoopt u de resterende lening aan iemand anders die de lening uitdoet. Dit staat eenieder vrij om te doen. Q: Hebben we het vereiste bedrag al? A: Op dit moment hebben we uitzicht op het vereiste bedrag. We zijn er bijna. Maar dit zit verdeeld over twee scenario's. Mensen die nog niet hun keuze hebben kenbaar gemaakt, worden hartelijk uitgenodigd om dit nog te laten weten aan Werner, de penningmeester via [email protected] .

Over de verdere stappen: Q: Wanneer zouden we verhuizen? A: Dit is afhankelijk van de realisatie van de nieuwe hockeyvelden aan de Kazerne in Heverlee. Momenteel denkt de Hockey in september 2014 te kunnen verhuizen. De stad Leuven houdt het op februari 2015. Q: Hoe gaat het verhaal verder? A: Zoals gezegd moet er zowel financieel als praktisch nog heel wat geregeld, onderhandeld en vastgelegd worden. Het bestuur zal jullie verder op de hoogte houden via het clubblad, mail of een ledenvergadering naargelang de situatie dit vereist. Q: Ik zou graag meer willen weten over of heb nog een fantastische suggestie? Je kan altijd één van de bestuursleden aanspreken of een mailtje sturen naar [email protected]