Wanneer volgt onze koopkracht?

Socialistisch Links nummer 271  februari 2008

1€

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

steunprijs:

maandblad van de Linkse Socialistische Partij w w w. s o c i a l i s m e . b e

2€

België - Belgique PB 10011 1190 Brussel 19 BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

n e t s n i w d r o Rec en n e z j i r p d r o rec

Wanneer volgt onze koopkracht ?

T

door

Els Deschoemacker

erwijl wereldwijd centrale banken miljarden dollars en euro in de economie pompen om het financiële systeem te redden, moeten de arbeiders en hun gezinnen niet op eenzelfde vrijgevigheid rekenen. Aan ons zijn de waarschuwingen gericht dat de prijsstijgingen zeker niet mogen leiden tot hogere lonen, want dit zou de prijsstijgingen alleen maar verder in de hand werken. Wij mogen met andere woorden de crisis zelf betalen. Jarenlange inleveringen op vlak van loon, arbeidscondities, sociale zekerheid en openbare dienstverlening hebben reeds hun tol geeist. De reserves van de arbeidersgezinnen zijn de laatste 15 jaar zienderogen geslonken. De spaarcurve zakte in elkaar. Mensen kochten steeds meer op krediet, onder meer aangezet door de lage rente, en worden nu geconfronteerd met torenhoge schulden. Het jaarrapport van de kredietcentrale dat de leningen aan particulieren registreert sinds 2003, is duidelijk. Vooral de stijging van krediet voor kleine bedragen, voor aankopen in supermarkten en dergelijke, valt op. Een stijging van 5% ten opzichte van 2006 en van 75% in vergelijking met 2003! En dat terwijl pas in de tweede helft van het jaar de prijsstijgingen de spuigaten uitliepen. 1,5 miljoen Belgen hebben drie of meer kredieten of een stijging van 6% op één jaar tijd. Maar wat je leent, moet je terugbetalen. Bijna één op twintig kredietleners loopt na één jaar betalingsachterstand op. 65.000 Belgen zitten in een procedure van collectieve schuldbemiddeling, of een stijging met 12,5% op één jaar! Hallucinante cijfers, zeker omdat deze situatie zich ontwikkelde tegen een achtergrond van economische groei. Deze economische groei leidde niet tot meer rijkdom voor iedereen. 1,5        

miljoen Belgen leven in armoede. 25% van de 75 plussers zijn arm. Idem dito voor 36% van de alleenstaande ouders en 23% van de werklozen. Wat zal dat worden als zelfs de beperkte economische groei wegvalt? De syndicale acties en de stakingen van de afgelopen maand voor meer loon tonen ons nog een andere waarheid. De ontwikkeling van werkende armen. De drijfveer naar winst kent geen grenzen en drukt steeds meer op onze lonen en arbeidscondities. De prijzen voor energie, voeding, huren, onderwijs en zoveel meer stijgen zo snel dat onze lonen niet meer voldoende zijn. Dit is het gevolg van een politiek van privatiseringen en uitholling van de index waardoor deze de reële prijsstijgingen niet meer volgen. De stakingen van de laatste maand voor meer loon waren dan ook meer dan gerechtvaardigd en zijn trouwens geen alleenstaand fenomeen. Wereldwijd leidden de hogere prijzen tot stakingen, hongermarsen en massaprotest. In België toonden de stakers dat strijd loont. Ze verkregen extra loon, extra premies, vermindering van de werkdruk of een combinatie van de drie.

De arbeidersbeweging begint haar deel op te eisen. Inleveringen op ons loon en arbeidscondities boden geen enkele garantie. Een inlevering in de ene sector of land leidde immers tot inleveringen in het andere en een neergaande spiraal voor ons allemaal. De praktijk leert ons dat er maar één manier is om dit te keren. Ons baseren op de tradities van het strijdsyndicalisme en de politiek niet

politiek    Opgepast: aanval op onze inkomens wordt voorbereid ford genk    Genoeg is genoeg: acties voor meer koopkracht. Interview met ABVV- delegee Gaby Colenbunders 8 maart    Internationale vrouwendag wordt opnieuw een dag van strijd, solidariteit en socialisme dossier    VS- imperialisme komt in de problemen: na de militaire problemen, nu ook economische

overlaten aan de burgerlijke politici. We kunnen slechts op onze eigen kracht rekenen om een rechtvaardige index op te eisen. Daarom moeten we arbeiderspartijen uit de grond stampen om onze belangen te verdedigen en met als doel een socialistische economie en samenleving na te streven die niet gebaseerd is op winst voor enkelen, maar op de behoeften van de arbeiders en hun gezinnen.

3 4 8 6-7



Socialistisch Links

politiek

www.socialisme.be februari 2008

Arbeiders vechten voor koopkracht, zonder politieke vertegenwoordigers

Kan CAP dit probleem verhelpen? door

H

B a r t V a n d e r s t ee n e

et is treffend voor de huidige situatie dat arbeiders in actie komen op het syndicale terrein om extra loon en vaste jobs af te dwingen. Want op het politieke terrein valt er weinig tot niets te verwachten. Geen enkele partij heeft in het parlementair halfrond onomwonden de kant van de arbeiders gekozen. Sommigen bewezen lippendienst aan het lot van “alle armen”, dit zonder tot concrete maatregelen over te gaan. Diegenen die voor de verkiezingen nog maatregelen als de notionele intrestaftrek en de dienstencheques verdedigden, beginnen deze nu te bekritiseren (CD&V, SP.a en PS). Niet vanuit een gemeende bezorgdheid, maar vooral vanuit het besef dat zeven maanden communautair gekibbel serieus op de heupen begint te werken bij veel arbeiders en hun gezinnen.

(LDD), maar wees gerust dat ze rond economische thema’s heel goed overeen komen. Het wordt hoog tijd dat een politieke kracht opstaat die de neoliberale extremisten van antwoord kan dienen. De gekende provocateur en Unizowoordvoerder Van Eetvelt noemt de bezorgdheid bij de bevolking “koopkrachthysterie”. Wellicht hebben individuen met een loon als dat van Van Eetvelt geen besef meer van hoeveel een liter melk, een brood, een kilo appelen, ... kost. Anders zou hij wel weten hoe hard de prijsstijgingen wegen op het budget van vele families.

Zee van neoliberale argumenten

Helaas is er enkel een rechtse oppositie in de zee van neoliberale argumenten en propaganda. Sinds de vorige verkiezingen kan nu ook de Lijst Dedecker volop gebruik maken van de anti-establishment gevoelens. Niet om een sociale politiek naar voor te schuiven. Neen, van het ongenoegen wordt gebruik gemaakt om het beleid nog verder naar rechts te laten opschuiven. Naast het VB is er nog een extra rechtse oppositiepartij die de indruk wekt op te komen voor de gewone man/vrouw. In de feiten verdedigt ze vooral de belangen van de patroons en de banken. De ene rechtse oppositie is ethisch conservatief (VB), de andere zogezegd ethisch progressief

Verzet is nodig, antineoliberale lijsten kunnen stap vooruit betekenen

In 2009 volgen wellicht samenvallende verkiezingen voor het federale, regionale en Europese parlement. Elke partij positioneert zich vandaag reeds voor die verkiezingen. De onderhandelingen voor een regering worden gevoerd met nu reeds één oog op de mogelijke gevolgen voor de verkiezingscampagne die binnenkort reeds begint. Maar zullen we een echte keuze hebben, of enkel een keuze tussen sociale, progressieve, conservatieve, katholieke, rechtse, harde of linkse liberalen. Zal er een geloofwaardig alternatief zijn voor de vele werkenden, gepensioneerden, jongeren en uitkeringsgerechtigden die de traditionele politiek beu zijn. En kan

het Comité Andere Politiek een rol spelen in het tot stand komen van een sterke lijst bij deze verkiezingen? Dit is alvast één van de grote uitdagingen voor het komende jaar. CAP verenigt vandaag nog steeds een belangrijke groep syndicale en politieke militanten. Diegenen die dachten dat na de matige verkiezingsresultaten CAP ten dode was opgeschreven, hebben het mis. De drie initiatiefnemers zijn niet in staat gebleken leiding te geven aan het project. En daar heeft CAP onder geleden. Het gebrek aan een vastberaden leiding met een duidelijk politiek project heeft vertwijfeling en getreuzel opgeleverd. Samen met de vage campagneslogan resulteerde dit in beperkte resultaten bij de verkiezingen van 2007. Het zou echter nog veel erger geweest zijn om niet deel te nemen, zoals sommigen verdedigden. Dan zou deze kans verloren gegaan zijn om mensen samen te bregen binnen CAP. CAP heeft vandaag niet de uitstraling en de autoriteit om zich als nieuwe partij van en voor de werkende klasse op te werpen. En het zou zelfs verkeerd zijn dit als doelstelling naar voor te schuiven. Maar CAP kan wel een heel belangrijke rol spelen in het proces dat zal leiden tot de creatie van een nieuwe partij. De sociale en politieke confrontaties die we het komende jaar zullen zien, zullen allen leiden tot politiek debat. De vraag die tijdens de strijd tegen het Generatiepact opkwam – “Wie vertegenwoordigt ons nog” – blijft de centrale vraag. In die discussie kan CAP een instrument bieden voor diegenen die mee willen bouwen aan een nieuwe partij. CAP verenigt individuen en groepen met verschillende achtergronden en biedt geen afgewerkt en afgesloten programma aan, maar een project waar iedereen zijn inbreng en bijdrage kan aan leveren. Die open houding zal de voorwaarde bieden om diegenen, uit SP.a en Groen, uit ACW en ABVV, te kunnen ontvangen die op zoek zullen gaan naar een alternatief. Een CAP-campagne voor brede anti-liberale lijsten in 2009 zou een initiatief kunnen zijn dat daartoe bijdraagt. Die leden van CAP die de verkiezingscampagne voerden hebben een gemeenschappelijke ervaring opgedaan, een vertrouwensband gecreëerd en zijn vastberaden om samen met de andere CAP’ers het idee van een nieuwe brede arbeiderspartij te populariseren. Het is vanuit die vaststelling dat LSP nog altijd met overtuiging verder blijft werken met CAP. www.anderepolitiek.be

Gearresteerde studenten in Iran gemarteld

W

e publiceren een ingekort verslag vanuit Iran over de martelvormen waaraan studenten worden onderworpen. Na acties in december zitten meer dan 30 studenten gevangen. Op 17 januari werd bekend dat één van hen, Ebrahim Lotfollahi, in de gevangenis was overleden. De gevangenen moeten antwoorden op geschreven of mondelinge vragen van onderzoekers. Ze worden op houten of ijzeren stoelen geplaatst met hun gezicht naar de muur en onderworpen aan ondervragingen die urenlang duren zonder onderbreking. Als de gevangenen weigeren mee te werken, worden familieleden beledigd en beginnen de begeleiders ook geleidelijkaan te slaan. Als dit niet werkt, worden de gevangenen fysiek gebroken. De bewakers nemen de gevangene naar beneden of naar een open ruimte buiten het gebouw. Ze roepen altijd, beledigen de gevangenen en dreigen. Ze bevelen de gevangene om te zitten of recht te staan en de gevangene heeft de keuze tussen gehoorzamen of geslagen worden. Als de gevangene te traag reageert, volgt een nieuwe golf van slagen en vernederingen. De bewakers bevelen om op één been te gaan staan, zoniet slaan ze in de buik van de gevangene of recht op zijn gezicht. Dat verzwakt de gevangenen dermate en de bewakers voelen erg goed aan wanneer de gevangene effectief gebroken is. Ze slaan telkens verder op de gevangene die zijn evenwicht verliest en steeds meer pijn voelt. De gevangene valt neer, maar hierop gieten de bewakers koud water over het gezicht van de gevangene om die terug op de been te krijgen.

Als het onderzoeksteam niet zeker is over de duur van de arrestatie, wordt geprobeerd om alle risico’s te vermijden en wordt ervoor gezorgd dat alle sporen van de martelingen zoveel mogelijk weg zijn tegen de vrijlating. Daarbij wordt bijvoorbeeld de methode van het “witte martelen” toegepast. In de delen 209 en 325 van de gevangenis zijn er individuele cellen die volledig in het wit of rood zijn. De gevangene wordt wekenlang in zo’n cel opgesloten en wordt niets gevraagd. Er is een klein raam dat 20 op 10 centimeter groot is en zich onderaan de deur bevindt om voedsel te bezorgen. Omwille van de kleur van de cel worden de zenuwen opgewekt en verlies je zelfs je evenwicht. Als dit lange tijd blijft duren, word je tot wanhoop gedreven en is de gevangene bereid om mee te werken. Iemand constant wakker houden, is een andere marteltechniek. De gevangene wordt in een individuele cel geplaatst met een sterk licht en met een regelmatig alarm of luide muziek. Ook op die manier worden de zenuwen van gevangenen bewerkt. Een andere methode is om gevangenen als ze onbewust zijn onder water te houden. Dit soort methoden wordt soms 3 tot 7 dagen aan een stuk volgehouden. Deze beschrijvingen zijn slechts een onderdeel van de technieken die worden toegepast in de gevangenissen.

Socialistisch Links

politiek

www.socialisme.be februari 2008

SocialistischLinks

Onze mening

V.U.: G. Cool, PB 131 1080 Molenbeek-Sainctelette

door

A n j a D e s c h o e m a c k e r 

D

e nota van Verhofstadt heeft het nogmaals bevestigd: de traditionele Vlaamse partijen willen verder de weg van de regionalisering opgaan. Het “Franstalige front” begint nog ernstiger breuken dan voordien te tonen nu de rivaliteit tussen MR en PS ook de (interim)regering is binnengeloodst. Maar de aankomende crisis – de groeiverwachtingen in 2008 zijn nu ook voor België tot onder de 2% herzien – zou voor Verhofstadt en Leterme wel eens ironisch genoeg een geluk bij een ongeluk kunnen zijn. De interim-regering van Verhofstadt beschikte bij haar aanstelling over één soort lijm, maar wel een vrij stevige: het land moest gered worden. Waarvoor? Zoals steeds: om te besparen op de rug van de werkenden en de uitkeringsgerechtigden. Want daarover gaat de hele discussie: hoe opnieuw een algemeen besparingsplan erdoor drukken terwijl de zenuwen van de arbeidersbeweging reeds strak gespannen staan. De dalende koopkracht (veroorzaakt door de snel stijgende prijzen tegen de achtergrond van 20 jaar loonmatiging en afbraak van de sociale zekerheid) leidt tot looneisen en acties. Denk maar aan Ford. In Gent begon een groep mensen zelfs een actie om plaatsen onder bruggen en leegstaande panden te “verhuren” om het gebrek aan betaalbare en sociale woningen aan de kaak te stellen. Hoe nu in deze omstandigheden opnieuw 3,5 miljard euro vinden in de zakken van diezelfde mensen? De slag wordt volop voorbereid met PS en CD&V in een sleutelrol. Een frontale aanval is in ons land, met haar

OPGEPAST

aanslag op onze inkomens wordt voorbereid

sterke vakbonden, niet aangewezen. m a a r r e s Verhofstadt heeft die les geleerd in ponsabilide jaren 1980, de prijs bestond uit 11 seren”, steljaar oppositie. de Cantillon Welke uitgaven liggen nog in han- en ze werd den van de federale staat? Defensie, d a a r i n g e de ambtenaren (waar aanvallen wor- volgd door den voorbereid), maar ook en vooral o.a. het Voka. de sociale zekerheid. Komt er een al- Daarbij zougemene aanval op de overblijfselen den regio’s van het al sterk afgebouwde systeem geld ter beschikking krijgen, maar of een regionalisering van een deel dat zou verbonden worden aan het van de sociale zekerheid zonder com- behalen van afgesproken streefplete overheveling van de middelen? doelen. Wallonië en Brussel – en Beide opties liggen moeilijk: het eer- Vlaanderen ook natuurlijk – zouden ste omdat een reactie van de vakbon- er zo alle belang bij hebben zo weiden onvermijdelijk lijkt, het tweede nig mogelijk werklozen te hebben omdat de Franstaligen dit nooit ver- (door werk of schorsing, dat vertelt kocht krijgen aan hun kiezers. Cantillon er niet bij). Omkleden, inkleden, verpakken. Het heeft voor de CD&V het voorHypocrisie en misleiding zijn niet deel dat langs Vlaamse kant gezegd voor niets de allerbelangrijkste ca- kan worden dat de regio’s nu zelf paciteiten van een burgerlijk poli- kunnen beslissen hoe ze dat geld ticus. Daarom denken wij vandaag, inzetten én dat Wallonië en Brussel net zoals we dachten vlak na de ver- “geresponsabiliseerd” worden en dat kiezingen, dat uiteindelijk een ak- het geld “niet meer in een bodemloze koord zal bekomen worden, dat dicht put terechtkomt”. Langs Franstalige bij de voorstellen van professor Bea kant kan men zich op de borst klopCantillon zal liggen. “Niet splitsen, pen dat de splitsing is tegengehouden.

Edito

En de economische elite krijgt haar zin, evenwel met een kleine vertraging en eerder in de traditionele salami-tactiek, door de verdere afbouw van (delen van) de sociale zekerheid. BTW-inkomsten en andere inkomsten die niet bij de patroons worden gezocht, zullen een deel van de verloren inkomsten door lastenverlagingen dekken, de rest moet bespaard worden. We kunnen dan ook niet anders dan de werkenden en de uitkeringsgerechtigden oproepen tot paraatheid. De burgerlijke politici mogen dan hopeloos in communautaire twisten over elkaar rollen, ze zijn het absoluut eens – ook PS en CDH, ook de CD&V – dat het onze zak-

Asociaal beleid biedt ruimte voor populisme van welke thema’s belangrijk zijn voor de te stellen. Dat werd meteen gecounterd kiezers: sociale zekerheid en gezondheids- door Dedecker die stelde dat Etienne en van de belangrijkste po- zorg stonden vooraan. Deze sociale thema’s Schouppe bij zijn vertrek als spoorbaas litieke ontwikkelingen van komen enkel op een negatieve wijze aan 2 miljoen euro opstreek op kosten van de 2007 was wellicht de verkie- bod in de media. De partijen die de verkie- belastingsbetalers. Dat klopt, maar zal zingsoverwinning van Lijst Dedecker zingen wonnen (CD&V of LDD) bieden er Dedecker de topmanagers aanpakken? We dachten het niet. Hij koppelde zijn aanval in juni. Op 10 juni haalde de partij bij ook geen oplossingen voor aan. CD&V probeerde in haar nieuwjaars- op Schouppe overigens onmiddellijk aan haar eerste deelname meteen 6,2% van de stemmen. Een onderzoek dat recent boodschap een socialere retoriek voorop de eis van een privatisering van de NMBS. Eerder verklaarde Dedecker dat er te weiwerd gepubliceerd, stelde dat meer dan nig arbeiders in het parlement zitten. Niet één vijfde van de kiezers overweegt om dat zijn partij daar iets aan heeft veraneen stem uit te brengen op de partij van derd overigens. Maar dit soort thema’s Dedecker. zijn geen typische bekommernissen voor De kans is groot dat de komende verkierechts-liberalen. zingen de Lijst Dedecker meer stemmen Partijen als LDD slagen er in om een zal opleveren. De meeste stemmen haaldeel van het ongenoegen in de samenlede Dedecker zoals verwacht bij Vlaams ving in hun richting te kanaliseren door Belang en Open VLD maar ook SP.a en op een populistische manier in te spelen zelfs Groen verloren stemmen aan LDD. op dat sociaal ongenoegen. Zolang er geen Dedecker profileerde zich als een alternalinkse vertaling komt van dat ongenoegen tief voor het Vlaams Belang (en kan op een is er ruimte voor rechts-populistische forruime mediabelangstelling genieten om die maties als LDD. Dedecker kan die positie rol te spelen). enkel behouden als hij ver van deelname Het resultaat van de verkiezingen bracht aan het neoliberale beleid blijft - zijn eiverschillende commentatoren ertoe om te gen programma. Als geïsoleerde nar kan stellen dat er een “verrechtsing” zou zijn in hij, zolang de klassenstrijd geen arbeiVlaanderen. Een grote meerderheid stemdersalternatief opwerpt, een tijd stemmen de inderdaad op rechtse partijen, maar de blijven trekken. Maar de roep naar een steun voor rechtse oplossingen blijft wel socialer en rechtvaardiger beleid zal geen erg klein. gehoor vinden bij een neoliberale populist Het onderzoek dat het kiespotentieel van als Dedecker. LDD vaststelde, bracht ook een overzicht

E

door

K a r e l M o rt i e r



ken zullen zijn waaruit “structureel” geroofd moet worden. En als dat betekent dat er voor de show toch één en ander gesleuteld moet worden aan de notionele intrest omdat het in een té flagrante tegenstelling staat tot de belastingsinspanningen van de gewone werkende mens, dan moet dat maar. Wedden dat ze, als ze zich er al aan wagen, voldoende achterpoortjes inbouwen opdat geen enkele patroon er iets aan verliest?! Hypocrisie en misleiding, dé traditionele waarden van de Belgische, de Vlaamse, de Waalse en de Brusselse burgerlijke politiek!

P O L I T I E K K O RT SP.a verkiest kartel met antivakbondsformatie Spirit-voorzitster Bettina Geysen verklaarde op de nieuwjaarsreceptie van haar partij dat er nood is aan een tweede Generatiepact. Het vorige was te vaag onder druk van “een behoudsgezinde syndicale achterban”. SP.a-voorzitster Caroline Gennez verklaarde dat ze het kartel met Spirit wil versterken. SP.a verkiest de links-liberalen boven de “behoudsgezinde” ABVV-militanten. Die militanten zijn gewaarschuwd: de leiding van SP.a wil ook vanuit de oppositie eerder een sterker kartel met voorstanders van een tweede liberale Generatiepact dan dat het de verdediging zou opnemen van de bekommernissen van vakbondsmilitanten.

Leyman pikt na zeven maanden politiek een riante afscheidspremie mee Peter Leyman is voormalig topman van Volvo. In die hoedanigheid pleitte hij onder meer voor een nieuw Generatiepact omdat het vorige te vaag was. Leyman stapte in de politiek, niet bij SP.a-Spirit (al zou dat gezien de standpunten van Geysen geen probleem geweest zijn), maar bij CD&V. Na zeven maanden trok Leyman zich terug, waarbij hij een afscheidspremie van 33.600 euro netto kreeg. Leyman kwam eerder in het nieuws met zijn verzet tegen de “schandalig hoge ontslagpremies” bij onder meer Opel-Antwerpen. Daar lag de ontslagpremie voor mensen met zeven maanden dienst echter een pak lager...

Topmanagers aan de top Fans van managers moeten niet treuren. Na het vertrek van Leyman blijven er voldoende ex-managers over in de politiek: van Etienne Schouppe (voorzitter CD&V) over Patrick Janssens (voormalig voorzitter SP.a) tot Bruno Valkeniers (toekomstig voorzitter VB). Nadat de opvattingen van de managers werden overgenomen door de traditionele partijen, werd ook het personeel overgenomen.



Socialistisch Links

koopkracht

www.socialisme.be februari 2008

Ford. Genoeg is genoeg: arbeiders staken voor meer loon Interview met Gaby Colenbunders – ABVV Ford Genk

T

door

Eric Byl

erwijl UNIZO het heeft over een “koopkrachthysterie”, voelen de arbeiders en hun gezinnen wel degelijk de ondermijning van hun koopkracht. Bij de onderaannemers van Ford leidde dat tot stakingen voor meer loon en een verlaagde werkdruk. Ook de arbeiders van Ford volgden met een staking. Vlak na het sluiten van het protocolakkoord trokken we naar Ford om er te spreken met ABVV-delegee Gaby Colenbunders.

“Het begon 4 jaar geleden, toen werden 3000 jobs weggesaneerd en daarmee ook de harde kern van de vakbond. We hadden nochtans een CAO afgesloten voor 4 modellen in 3 shiften en met 8000 mensen, maar dat heeft de sanering niet kunnen tegenhouden. Daarna moesten we een nieuwe syndicale delegatie opbouwen”, begint Gaby zijn verhaal. “We hebben toen veel ingeleverd, veel zaterdagen, totale, maximale flexibiliteit, een grote groep tijdelijken met bijpassende onzekerheid en interimarbeid.” “In juni was de vraag groot. De band werd met 1 seconde versneld. Er werden extra mensen ingeschakeld, maar geen extra jobs. Toen al werd een eerste stakingsaanzegging ingediend. In december eiste de directie nog eens 8% commitment, een verdere besparing met 8%, waardoor 210 tijdelijken eruit moesten. De directie beweerde dat dit in de eerste 4 maanden, van januari tot april, gecompenseerd zou worden doordat het aantal verloven dan traditioneel lager ligt. Het deed het ongenoegen overkoken bij de onderaannemers, eerst bij Syncreon, gevolgd door de rest. Vooral bij de tijdelijken in Ford zelf groeide het gevoel ‘waarom ook wij niet’? Er is wel een CAO, maar ook zoiets

als stakingsrecht. De eerste staking had een domino-effect, shift na shift volgde, enkelen niet, maar dat is omdat de werkdruk niet overal even groot is. De eisen waren: de werkdruk moet omlaag, een symbolische opslag van 1 euro en vaste contracten voor de tijdelijken.” Waren de vaste werknemers ervan overtuigd mee te staken

voor de tijdelijken?

“Er waren 15 jaar lang geen collectieve aanwervingen. De leeftijd van de werknemers hier varieert tussen 35 en 50. Er is werkzekerheid tot 2012. Bijna alle vaste werknemers zullen dan boven de 40 zijn. We weten dat zo’n bedrijf op 5 jaar tijd kan sluiten. Constante verjonging is nodig om de toekomst van het bedrijf veilig te stellen. De meeste vaste werknemers hadden dit begrepen.” Tot welke resultaten leidde de staking? “Het protocol dat we hebben gesloten zal wellicht goedgekeurd worden. [Dat gebeurde na dit interview inderdaad: 70% stemde voor, nvdr]. Voor 2008 werd een, weliswaar resultaatsgebonden, premie toegekend van 1000 euro bruto waarvan een voorschot van 400 euro op 1

april wordt uitbetaald en het saldo van 434 euro netto in de loop van december 2008. 210 tijdelijken krijgen op 1 januari 2009 een contract van onbepaalde duur en de tijdelijke contracten die aflopen in 2008 worden verlengd. In Trim en Chassis komen er 20 mensen bij, waarvan 8 jobs, en wordt de lijnsnelheid met 1% verminderd. Dat geeft een vermindering van de gemiddelde werkbelasting met 3%, dat is niet niks. Ik vind het vooral belangrijk dat de directie nu beseft dat ze niet meer kan doen wat ze wil. Het feit dat men gemiddeld 7 maanden moet wachten op de levering van een wagen versterkt uiteraard onze positie.” Welk effect heeft de bewering dat de staking het bedrijf in

? “De huidige vakbondsstrategie om overheidssteun en premies na te streven, kan dat de automobiel hier houden? Ik weet het niet. Als je de helft van de lonen inlevert, kan je dan de concurrentie aan met Roemenië? Ik heb er geen zin in om 20 jaar in te leveren en dan vast te stellen dat je je gouden handdruk zelf hebt betaald. Opel is er het besgevaar brengt

te voorbeeld van. Bij Renault hadden ze een akkoord waarvan de patroons dromen, maar het heeft hen niet gered. Wij zijn hier jarenlang braaf geweest, maar dat heeft de sanering in 2003 niet tegen gehouden. In de automobiel bedragen de loonkosten slechts 11 tot 13% van de productiekost. Er kan wel gesnoeid worden in hoge lonen, Ford is recordhouder inzake lonen van managers.” socialisme.be /lsp/autosector

Hoe verder na de betoging van 15 december?

Actieplan nodig om koopkracht te verdedigen!

G

oed twee maand ligt de betoging van het vakbondsfront “voor een sterke federale sociale zekerheid, meer koopkracht en een meer evenwichtige fiscaliteit” achter de rug. Met 25.000 zijn we toen afgezakt naar Brussel. Het hadden er veel meer kunnen zijn. Als de vakbonden maar tijdig het mobilisatiepamflet ter beschikking gesteld hadden van de syndicale delegaties. Of ook nog, als de arbeiders niet reeds vooraf door hadden dat 15 december alweer een wandeling zonder verlengstuk zou worden. De sceptici hadden helaas weer niet helemaal ongelijk. Naar een ordewoord konden we op het einde van de betoging fluiten. Het werd sindsdien oorverdovend stil langs de kant van de vakbondstop. Zijn de sterke sociale zekerheid, de koopkrachtverhoging en de evenwichtige fiscaliteit dan verworven? Helaas. Het enige wat de vakbonden “verkregen”, was de vorming van een (bijna) tripartite in plaats van Rooms-Blauw. Interimpremier Verhofstadt lichte de betekenis daarvan voor onze eisen meteen toe: “er is geen geld”. Hij voegde er nog fijntjes aan toe dat zelfs de eisen van SP.a te ver gaan en de PS al helemaal geen eisen stelt. Zwakheid zet aan tot agressie. De stilte van de vakbondstop wordt overstemd door gejoel aan de overkant. Het VBO waarschuwt voor “emobeleid” en pleit voor all-in akkoorden, om de beperkte looncompensatie van prijsstijgingen door de afgezwakte indexkoppeling nog meer te neutraliseren. Dat belooft voor de IPA-onderhandelingen in het najaar... Als de

koopkracht beter moet, dan maar op kosten van de overheid door verlaging van de personenbelasting, luidt de patronale redenering. Wat we netto winnen, kunnen we dan meteen besteden aan duurdere prijzen voor wat ooit openbare diensten waren. Voka waarschuwt voor verlies aan concurrentiekracht. Geen politicus of vakbondsman die er echter aan denkt hen de cijfers van het nochtans rechtse weekblad Trends onder de neus te gooien. Daaruit blijkt dat de gecumuleerde winst van alle sectoren voor 2006 77,4 miljard euro bedroeg, een kwart meer dan de 62 miljard euro in 2005, toen ook al een record (Nieuwe editie Trends top 30.000). Het VBO schrijft: “Er kwamen meer directe buitenlandse investeringen (waardeverdubbeling in 2006)”. Het geeft ook toe dat België een zeer opmerkelijke plaats inneemt op de wereldranking inzake directe buitenlandse investeringen (4de, nog voor China). Dat zou de vakbondstop moeten antwoorden op de hypocriete klaagzang van de patroons. De protestactie van voornamelijk een handvol ABVV-personeelsleden, aangevoerd door het duo De Leeuw-Demelenne, aan de hoofdzetel van Electrabel volstaat echt niet. Als de top niet wil of durft, moeten we het zelf maar doen, zullen ze bij Syncreon gedacht hebben en op maandag 14 januari gingen ze spontaan in staking. Syncreon is een van de talloze onderaannemers van Ford. Destijds werd dat systeem ingevoerd in een poging de arbeiders te verdelen en de lonen en arbeidscondities te ondermijnen. Blijkbaar hebben de arbeiders de achillespees gevonden, binnen de kortste

keren lag de band bij Ford stil en werd vanuit Ford druk gezet op de onderaannemers om het conflict zo snel mogelijk te beëindigen, want door het “just in time” systeem waren ze zo door de voorraad heen. Zien eten, doet eten. De arbeiders van Lear Corporations, van SML, Magna Belplas en IAC volgden, telkens met succes. De werkgeversorganisatie VOKA riep de toeleveranciers op om Ford Genk niet langer te “gijzelen” en de “waanzin” te stoppen. Wij dachten net integendeel dat het Ford Genk was dat al jarenlang de arbeiders gijzelde door steeds meer uit te besteden. De arbeiders bij Ford dachten er net zo over en volgden het voorbeeld van de onderaannemers en dwongen eveneens toegevingen af (zie artikel hierboven).

In een reactie op de staking bij Ford stelde Cortebeeck (ACV) dat de vakbondstop de stakingsgolf “zeker niet uitgelokt” had en zo snel mogelijk een oplossing wou. Intussen regent het nieuwe berichten over prijsstijgingen, meestal van basisbehoeften als voedsel, energie en huisvesting. Het probleem oplossen, bestaat erin de lonen en uitkeringen op te trekken om het hoofd te bieden aan de stijgende levensduurte en de groeiende armoede, niet om de superrijken nog meer toe te stoppen. In plaats van te spreken over ons “buikgevoel”, zouden Cortebeeck en diens ABVV-collega De Leeuw in alle gewesten en sectoren de militanten moeten raadplegen voor het opstellen van een actieplan voor koopkracht! socialisme.be /lsp/lonen

Socialistisch Links

syndicaal

www.socialisme.be februari 2008



Sociale verkiezingen:

Stem voor strijdbare delegees!

D

e procedure voor de sociale verkiezingen van mei 2008 werd reeds in december opgestart, nadat in alle haast een akkoord werd gesloten over de vakbondsvertegenwoordiging in KMO’s. Dat werd een zwak akkoord zonder de installatie van ondernemingsraden in bedrijven tussen 50 en 100 werknemers (het Comité krijgt daar extra bevoegdheden, maar dat is erg beperkt). De sociale verkiezingen komen op een woelig moment. Na de beweging tegen het Generatiepact in 2005

kwamen er recent ook acties rond de koopkracht. Het patronaat wil een verdere aanval op die koopkracht (onder meer door het ondermijnen van de index), maar in verschillende bedrijven gingen de arbeiders over tot een tegenoffensief. Dat wordt een belangrijk punt in de sociale verkiezingen. Ook bij de sociale verkiezingen is er een opmars van inhoudsloze populariteitspolls. Die tendens is niet vreemd gezien het voorbeeld van de politieke verkiezingen en de houding van de vakbondsleiding. Een campagne voor de sociale verkiezingen moet natuurlijk niet gevoerd worden in de

weken voor de eigenlijke verkiezingen, het vertrouwen moet gewonnen worden in de jaren tussen de sociale verkiezingen. Maar een nietszeggende campagne helpt de discussie over de verdediging van onze belangen niet vooruit. Wij denken dat het nuttig is om zoveel mogelijk met inhoudelijke folders te werken, al dan niet gekoppeld aan online informatie (tegenwoordig is het makkelijk om bijvoorbeeld een blog op te zetten met een syndicale delegatie). Die informatie koppelen aan standpunten en discussies met zoveel mogelijk werknemers, kan een krachtsverhouding opbouwen die (al dan niet op langere termijn) tot resultaten leidt bij de sociale verkiezingen. Tegen begin maart worden de lijsten met kandidaten afgesloten. De ontslagbescherming van de toekomstige kandidaten is nu reeds van kracht. Die bescherming werd als excuus gebruikt om de vakbondsaanwezigheid in KMO’s tegen te gaan. De echte reden is natuurlijk dat het gemiddeld loon in een bedrijf zonder vakbonds-

aanwezigheid lager ligt. Bovendien ken en bijvoorbeeld opnieuw zullen moet de ontslagbescherming genu- toelaten dat een slechte loonnorm anceerd worden, de afgelopen vier wordt goedgekeurd eind 2008 (of jaar werden opnieuw heel wat dele- begin 2009 al dan niet op initiatief gees afgedankt. van de regering), zullen ze vertrouDe sociale verkiezingen zullen wen verliezen. vooral ingaan op discussies die aan Bij de vorige sociale verkiezingen de onderneming zelf verbonden zijn. was er achteruitgang voor ABVV en Maar ook de algemene acties van de erg beperkte winst voor ACV. Het is afgelopen jaren kunnen een rol spe- niet mogelijk om een globaal beeld te len: de strijd tegen het Generatiepact schetsen van wie “gewonnen” heeft of voor de koopkracht. Als de grote – de verschillen zijn te groot naargevakbonden daar geen lessen uit trek- lang de sector en/of het bedrijf. Maar hiernaast vind je toch een kader met de cijfers van de afgelopen jaren. resultaten vorige Er zijn strijdbare delegees in de versociale verkiezingen schillende vakbonden. De situatie is verschillend naargelang het bedrijf Resultaten voor de OR en daarom doen wij geen oproep om 1995 2000 2004 voor een bepaalde kleur te stemmen. ACV: 51,7% 52% 52,3% Wel roepen we op om voor strijdbare ABVV: 37,5% 36,9% 35,8% syndicalisten te stemmen die de dageACLVB: 8,3% 8,9% 9,5% lijkse verdediging van hun collega’s opnemen en tegelijk in de praktijk het Resultaten voor het CPBW strijdsyndicalisme verdedigen. 1995 2000 2004 ACV: 53,3% 53,2% 53,8% Meer info en achtergrond: ABVV: 37,7% 37,6% 36,3% socialisme.be /lsp/socverk 2008 ACLVB: 9,0% 9,2% 9,9%

NMBS. Tekort aan middelen en personeel zorgt voor ontsporing A r t i k e l o p b a s i s va n L i b r e Parcours, blog voor en door strijdbare spoormannen en

I

-vrouwen

n december werd gestaakt door de machinisten van OVS. Ook een klein deel van de treinbegeleiders nam deel aan deze acties. Bij de machinisten zit het zo diep dat ook leden en zelfs afgevaardigden van andere bonden meededen. En dat zonder stakersvergoeding! Besparingen leiden tot ongenoegen

De afgelopen jaren is er een personeelstekort gegroeid, onder meer door het uitstellen van aanwervingen in de periode 2003-2005. Toen reeds was duidelijk dat er een grote groep treinbegeleiders en machinisten op pensioen zou gaan in de daaropvolgende jaren, maar er werd niet anticiperend aangeworven. Resultaat: de directie wil evenveel treinen laten rijden, maar met minder personeel. De problemen inzake achterstallige verloven en recup ondermijnen het sociaal leven van het personeel. De laattijdige bekendmaking van de diensten op kerstavond en oudejaarsavond was één van de centrale punten die van de OVS-staking een succes maakten. De nieuwe dienstregeling wordt telkens gebruikt om in minder tijd meer treinen te laten rijden, liefst met minder personeel. De prestaties van het personeel worden langer en voller. De keertijd van een trein wordt beperkt tot het uiterste minimum waardoor de minste ver-

traging vaak een sneeuwbaleffect teweeg brengt. Resultaat: grotere druk op het personeel en ontevreden reizigers die kampen met steeds meer vertragingen. OVS-stakingen

Ondanks het feit dat we ons vragen kunnen stellen bij de corporatistische houding van de OVS-leiding en het soort acties (zaterdagstakingen) die ze organiseren, is het de enige vakbond die vandaag een uiting geeft aan het ongenoegen dat leeft onder het spoorpersoneel. De leiding van ACOD-spoor en ACV-Transcom heeft het jarenlang vertikt om een actieplan op te stellen om meer middelen en personeel te eisen en tegen de besparingen en liberalisering in te gaan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel personeel en militanten van ACOD en ACV de stakingoproep

van de OVS opvolgde. Ze mogen de verdeeldheid niet vergroten en moeten hun leden ondersteunen door, in gemeenschappelijk vakbondsfront met ALLE vakbonden, duidelijke eisen te stellen aan de directie en door acties te koppelen aan het overleg. Indien ze dit niet doen, moet de vakbondsleiding ook niet verwonderd zijn dat ze leden blijven verliezen. Welk soort actie?

De vakbondsleiding mag niet toegeven aan de retoriek van het patronaat rond minimumdienstverlening door hun acties te beperken met stakingen van één uur of stakingen op zaterdag of feestdagen te organiseren. Staken op een gewone werkdag betekent dat het patronaat uit andere sectoren worden getroffen, wat de druk op de NMBS-directie enorm verhoogt. De directie gaat zich veel

minder druk maken om een gewoon gezin dat hun dagje zee in het water ziet vallen. Wij denken dat er nood is aan massale acties, in gemeenschappelijk vakbondsfront, om de belangen van het personeel en de reizigers naar voor te brengen. Veralgemeende acties mogen echter niet zo algemeen zijn dat er niets concreet meer in zit. Om stakingsacties te versterken, is het nodig om een actievere betrokkenheid te organiseren onder het personeel. Liefst gelinkt aan solidariteitscampagnes naar de reizigers toe, bijvoorbeeld in de vorm van petities voor meer middelen en tegen de vertragingen. De reizigers hebben er alle belang bij dat er voldoende personeel is, dat veiligheid en publieke dienstverlening gewaarborgd worden. Meer info:

libreparcours.blogspot.com

24-urenstaking bij Arcelor Mittal in Luik Op 21 januari hield ABVV-Metaal een 24-urenstaking in Luik. Aanleiding was de eis voor het heropstarten van hoogoven 6 in Seraing. De directie van Arcelor Mittal had die heropstart beloofd tegen 21 januari, maar dat werd niet gerealiseerd. Resultaat: zo’n 7.000 arbeiders bij Arcelor Mittal en onderaannemers legden het werk neer. De hoogoven werd gesloten in 2005. Een eerste datum voor de heropstart in november werd uitgesteld. Nu zit de situatie opnieuw muurvast, officieel omwille van een probleem van CO2-quota. Francis Gomez van de Luikse metaalbond stelde: “Mittal voert de druk op en dreigt om te vertrekken naar landen waar het zoveel kan vervuilen als het wil”. Het ABVV eist dat Arcelor Mittal zou investeren in het beperken van de CO2uitstoot. Het bedrijf is daar niet enthousiast over en verwijst de problemen van de uitstoot door naar de regering. Die moet er via de handel in uitstootgassen maar voor zorgen dat de quota worden gehaald. Als dat niet lukt, kan het bedrijf nog altijd dreigen om te vertrekken. Arcelor Mittal heeft bedrijven in heel de wereld. Daarbij telt enkel de winst, niet de arbeidsomstandigheden of het milieu. Sinds 2004 kwamen zo’n 100 mijnwerkers om in bedrijven van Arcelor Mittal. In januari kwamen nog 30 mijnwerkers om in Kazakstan. De directie houdt het op “natuurlijke rampen”. “Natuurlijk” onder het kapitalisme... De familie Mittal, de belangrijkste aandeelhouder van Arcelor Mittal, zal dit jaar 637,5 miljoen euro aan dividenden opstrijken. Dat nieuws werd bekend gemaakt in de week nadat er honderden ontslagen werden aangekondigd in Frankrijk. Lakshmi Mittal is de vijfde rijkste persoon op aarde met een geschat vermogen van 32 miljard dollar.



Socialistisch Links

DOSSIER

www.socialisme.be februari 2008

VS-imperialisme:

verzwakt en onpop

maar wat is het

H e t V S- i m p e r i a l i s m e k o m t s t ee d s m ee r i n d e problemen.

De “oorlog tegen A f g h a n i s ta n

het terrorisme” in en

Ook

Naar een harde recessie? Enkele citaten “Economische recessie, gecombineerd met een galopperende inflatie van 5 tot 8% en meer, staat op de agenda, maar de juiste timing is moeilijk in te schatten. Het kan ieder moment zijn, maar het kan even goed uitgesteld worden. Hoe langer het uitstel, hoe harder de crisis zal toeslaan, net zoals het afkicken van een verslaving harder wordt met de duur ervan. Het effect op de klassenstrijd is moeilijk in te schatten. De vorige periode van stagflatie heeft een revolutionaire golf veroorzaakt die het systeem in zijn bestaan heeft bedreigd. De reserves opgebouwd in de na-oorlogse periode en de autoriteit van de sociaal-democratie en de communistische partijen waar ze over een massabasis beschikten, hebben de beweging uiteindelijk kunnen afremmen. Het volstaat echter de overblijfselen van mei ’68 – de democratiseringsbeweging in het onderwijs die nog steeds niet volledig ongedaan gemaakt is – of van de diverse koloniale revoluties in herinnering te brengen om het diepe impact ervan in te schatten.” (“Stagflatie: verschijningsvorm van een chronisch ziek systeem”, Socialistisch Links nr. 269, november 2007, na te lezen op marxisme.net en socialisme.be) “De VS heeft de afgelopen 25 jaar slechts twee recessies gekend en het waren telkens korte en milde recessies. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat de komende recessie, als die komt, erger zal zijn.” (Wall Street Journal) “De Amerikaanse immobiliënmarkt kent haar ergste crisis sinds de jaren 1970 met prijsdalingen van gemiddeld 8% sinds de piek in 2005, maar met tot 40% in de ergst getroffen regio’s. De markt gaat ervan uit dat er nog een daling tot 30% kan volgen, dat is een teken aan de wand over de richting die de VS-economie mogelijk uitgaat. Met de werkloosheid op het hoogste niveau sinds 2 jaar (met 5% in december) en mogelijk zelfs een verdere stijging tot 7% volgens sommige vooruitzichten, zal de VS-consument (die lange tijd werd gezien als de motor van de globale groei) de handdoek in de ring gooien. De particuliere consumptie daalde met 0,4% in december. De ‘experten’ discussiëren er nog over, maar zes op de tien Amerikanen denken dat het land al in recessie is.” (The Economist, 12 januari 2008)

Irak

z o r g t e n k e l v o o r m ee r

o n s ta b i l i t e i t e n t e r r o r i s m e . andere bondgenoten

P a k i s ta n )

(zoals

w o r d e n a a n g e ta s t

d o o r d e o n s ta b i l i t e i t .

In

e i g e n l a n d be g i n t b o ve n d i e n d e e c o n o m i s c h e m o to r t e s p u t t e r e n e n i s e r s p r a k e va n ee n r e c e s s i e .

In

d i t d o s s i e r g a a n w e n a wat d e

s ta at va n h e t

D

V S- i m p e r i a l i s m e

is.

e oorlog tegen het terrorisme lijkt niet bepaald op een succes uit te draaien. Reeds bij het begin van de oorlog in Irak publiceerden we een brochure geschreven door Peter Delsing waarin de “oorlog om olie” werd gekaderd. Vijf jaar na het begin van de oorlog vroegen we aan Peter wat de stand van zaken vandaag is. Is het VS-imperialisme erin geslaagd om Irak te stabiliseren na de recente “surge”, waarbij 30.000 extra troepen werden gestuurd? Wat is de toestand in Irak?

“De inval van 2003 in Irak kaderde in de reeds langer bestaande plannen van de neoconservatieve vleugel van de Republikeinen om het MiddenOosten te herschikken. De aanslagen van 11 september vormden daarvoor een gepaste, zij het gefingeerde aanleiding. Door de oorlog tegen Irak wilden Bush en co hun greep op deze vitale, olierijke regio herstellen, mede ter ondersteuning van hun lokale bondgenoot Israël. De regimes in Irak en Iran, na de fundamentalistische machtsovername, waren daarbij de grootste doorn in het oog. Bush zou Irak nooit zijn binnengevallen als er geen spatje olie onder de grond zat. Maar de Bush-administratie heeft zich compleet miskeken op de creatie van een afhankelijk regime in Irak. “De Maliki-regering in Irak zit bovenop een sociaal kerkhof. Elke dag

sterven er honderden volwassenen en kinderen als gevolg van de bezetting, het terrorisme en geweld, puur gangsterisme, etc. Er is een feitelijke etnische burgeroorlog bezig in vele Iraakse wijken, tussen sjiieten, soennieten en Koerden. Er zijn enorme tekorten op het vlak van gezond water, elektriciteit, ja zelfs benzine. De “surge” heeft er enkel voor gezorgd dat Bagdad bijna volledig gemilitariseerd werd, maar dat het geweld zich daardoor gewoon verplaatste. Recent waren er meer terroristische aanslagen, bijvoorbeeld, in de Koerdische gebieden. Hoe kan je spreken van “democratie” onder een bezetting van VS-troepen? “In plaats van geïnstitutionaliseerde etnische verdeeldheid, die we ook in België een beetje kennen en op kapitalistische basis enkel leidt tot gevechten om de tekorten, is er een gezamenlijke strijd van de werkende en arme massa’s nodig voor de eigen veiligheid en ter verdediging van de basisbehoeften. Dit moet verbonden worden met de strijd voor een socialistische maatschappij, met respect voor het recht op zelf beschikking als de meerderheid van de arbeiders en arme boeren daar om vraagt.” Wat waren de effecten van deze imperialistische politiek op de rest van het Midden-Oosten?

“Misschien eerst over dat andere imperialistische avontuur, in Afghanistan. Een Brits kapitalistisch politicus stelde daarover recent dat er wordt onderschat hoe erg het daar met de positie van de regering-Karzai is gesteld. De VS brachten eind januari 2200 mariniers naar Afghanistan over, omdat er in het zuiden van het land mogelijk een Talibanoffensief komt. Karzai zelf waarschuwde op het Economisch Forum van Davoz voor een “uitslaande brand van terrorisme” in zijn regio. Dit soort verschrikkingen, net zoals een mogelijke ineenstorting van de maatschappij in Pakistan, zijn een gevolg van de onmogelijkheid om deze landen op basis van het kapitalisme en imperialisme te ontwikkelen. Bovenop

de nu al onhoudbare sociale condities zou een wereldrecessie wel eens voor een aantal instabiele regimes de druppel teveel kunnen worden. “In het Midden-Oosten heb je de rijke elites, bijvoorbeeld in de Golfstaten, die letterlijk zwemmen in de oliewinsten. Langs de andere kant heb je een dikwijls jonge, maar door kapitalistisch verval gedesoriënteerde bevolking. De politiek van Bush en zijn lokale marionetten heeft het islam-fundamentalisme in de kaart gespeeld, in Libanon met de opkomst van Hezbollah, in Gaza zwaait Hamas de plak. Het zogenaamde vredesinitiatief van Bush in Annapolis, van november vorig jaar, leverde het Palestijnse Fatah meer middelen op. Maar zelfs waar Fatah de Palestijnse gebieden controleert, op de Westelijke Jordaanoever, bouwt Israël gewoon verder huizen voor kolonisten. “Bush maakte in januari ook een tournee langs een 7-tal Arabische landen. In een poging om de invloed van Iran tegen te gaan, maakte hij een deal met Saoedi-Arabië voor 123 miljoen dollar aan geleide bommen. Andere Arabische staten kregen de belofte om op langere termijn wapendeals voor 20 miljard dollar af te kunnen sluiten. Je hoopt alleen maar dat in die landen geen Al Qaeda-gezinde bewegingen aan de macht komen. Los daarvan is dit het verder ontwikkelen van de regio tot een kruitvat, waarbij de lessen van het Pakistaanse voorbeeld niet worden geleerd uit kortzichtig winstbejag. Maar wat kan je van kapitalistische politici anders verwachten? Bush gaf trouwens ook 10.000 geleide bommen aan Israël, gratis.” Wat zullen de effecten van een recessie in de VS zijn op de positie van het imperialisme?

“De olieprijzen zijn nu wat teruggevallen van hun piek van 100 dollar per vat, maar ze blijven oncomfortabel hoog rond de 85 à 90 dollar. De essentie van de huidige financiële crisis - die zich binnenkort spijtig genoeg zal vertalen in massaontslagen, be-

Socialistisch Links www.socialisme.be februari 2008

populair, alternatief?

drijfssluitingen en nieuwe aanvallen soortgelijke effecten kunnen sorteop de lonen en sociale zekerheid - is ren als de huizenmarkt alleen. het ontrafelen van een aantal kunst- “De zeepbel van de “sterke dollar”, matige zeepbellen waarop het kapita- gebaseerd op de onderliggende bublisme in crisis het laatste decennium ble aan kredieten, is al een tijdje aan voortdreef. het barsten. Als die zeepbel echt “In de jaren ’80, in navolging van springt, krijgt de Europese export Reagan en Thatcher, verhoogden het moeilijk en kan de wereldeconode regeringen de uitbuitingsgraad mie zware schokken te verwerken door de koopkrijgen. kracht van de “Bovendien De politiek van Bush en lonen en uitis de omvang zijn lokale marionetten ke r i nge n t e en verspreiheeft het islamondermijnen. ding van de fundamentalisme in de Pa radoxa al verhandelde kaart gespeeld genoeg, voor “slechte le neoliberale reningen”, die geringen, werd een nog zwaardere in aandelenpaketten werden geaanval op de arbeidersklasse nog stoken, nog niet duidelijk. Enorme wat uitgesteld door het ophopen van Amerikaanse banken als Citigroup overheidsschulden. In het geval van maakten hun grootste verliezen sinds Reagan om in het militaire apparaat mensenheugenis - sinds 196 jaar. te investeren. Bovendien is zich bij de kapitalisti“De laatste 10 jaar, vooral sinds de sche leiders een gevoel van ongerustrecessie in 2001 in de VS, probeer- heid, zelfs paniek aan het verspreiden. den de kapitalistische leiders een Kijk naar de drastische ingreep van diepere crisis voor zich uit te schui- de Federal Reserve om de rente in ven door een zeepbel aan goedkope één keer met 0,75% te verlagen. De kredieten. Je kan natuurlijk proberen Amerikanen zitten tot hun oogballen de werkende bevolking nog harder te in de schulden, maar Bernanke wil blijven uitbuiten. Er zijn daarin geen ze aanmoedigen om moedig voort grenzen, behalve diegene die door de te ploegen. klassenstrijd worden bepaald, maar “De recepten van de neoliberale tozelfs de middengroepen beginnen verdokters werken steeds minder. De deze politiek nu in hun koopkracht Amerikaanse arbeidersklasse zal een te voelen. Vandaar dat de arbeiders belangrijke rol moeten spelen in het moesten beginnen uitgeven wat ze heropbouwen van nieuwe partijen nog niet eens hadden verdiend. voor de werkenden, de armen en hun “De zeepbel van de huizenmarkt is gezinnen, in de strijd voor een andere, momenteel aan het barsten. Op dit socialistische maatschappij.” moment daalden de prijzen nationaal “slechts” met 8% in de VS. En kijk wat de gevolgen al zijn! In India duikelt de beurs met 11% naar beneden op één dag. Nochtans menen analisten dat de prijzen nog wel een paar jaar verder kunnen

zakken, tot ze mogelijk 30% lager liggen. De zeepbel op het vlak van andere kredietvormen in de VS zou

dossier



VS. Wie volgt na Bush? Brengen Obama of Clinton een andere politiek?

S

door

B a r t V a n d e r s t ee n e

inds een jaar hebben de Democraten een meerderheid in het Congres, het parlement van de VS. In dat jaar zijn ze er in geslaagd het parlement minder populair te maken dan de president zelf. Bij de goedkeuringscijfers geeft 22% aan tevreden te zijn van het parlement tegen 31% voor Bush. Het ongenoegen tegenover de traditionele politici is erg groot. De beloofde verandering kwam er niet, er was zelfs geen schema voor een terugtrekking van de troepen. In de voorverkiezingen draait alles momenteel rond “verandering”. De Democratische kandidaten die de meeste kans maken, Obama en Clinton, beweren beiden voor verandering te staan. Clinton voegt er aan toe dat ervaring nodig is om verandering te kunnen bewerkstelligen. In het parlement stemmen de Democraten intussen verder voor de “tijdelijke” financiering van de oorlog in Irak. De voorverkiezingen zijn een rondreizend circus waar vooral gediscussieerd wordt over het uiterlijk van de kandidaten en hun nietszeggende verklaringen. Het is een reclamemachine gericht op het beïnvloeden van de publieke opinie, waardoor de kandidaat die gesteund wordt door de meerderheid van het establishment (en dus over de meeste middelen beschikt) ook effectief wint. Democratie noemen ze dat.

Pakistan.

O

door

G ee r t C o o l

p 27 december werd de leidster van de Pakistani People’s Party (PPP), Benazir Bhutto, vermoord in Rawalpindi. Deze moord werd gevolgd door betogingen en rellen. De militaire dictator Musharraf kan op VS-steun rekenen, maar dat zal niet volstaan om de chaos tegen te houden. De vroegere steun van het leger aan fundamentalisten kwam er mee onder Amerikaanse druk dat in de jaren 1980 islamitische strijders inzette in Afghanistan (tegen de Sovjetinval). Het was hetzelfde VS-imperialisme dat na 11 september 2001 eiste dat Musharraf afstand nam van zijn voormalige Afghaanse bondgenoten van de Taliban. Het Pakistaanse leger maakte de gevraagde bocht, maar betaalt er een prijs voor. De islamfundamentalisten hebben geen lange traditie in Pakistan en haalden nooit meer dan 10% bij nationale verkiezingen. Ze kenden pas een opmars toen dit gestimuleerd werd door de militaire dictator Zia ul-Haq en het VS-imperialisme. De VS zwijgt vandaag over haar vroegere steun aan wat de Taliban zou worden. Maar in Pakistan is dat moeilijker, de vroegere steun heeft nog steeds een impact al was het maar door de aanwezigheid van fundamentalisten in leger en geheime diensten (waar ze voor 2001 onder meer werden ingezet voor operaties in Indisch Kasjmir).

De uitdagingen zijn nochtans groot. Na de hypotheekcrisis van afgelopen zomer lijkt het erop dat de VS in economische recessie is. De arbeiders en hun gezinnen voelen dit hard, onder meer door de stijgende prijzen op een ogenblik van toenemende werkloosheid en aanvallen op de lonen, sociale zekerheid,… Alle traditionele presidentskandidaten hebben hetzelfde recept om de crisis te lijf te gaan: belastingsverlagingen voor de rijken. Wij vinden dat er moet gebroken worden met de twee traditionele partijen in de VS. De Democraten vormen geen “minder kwaad”. Zoals Michael Moore bij de vorige presidentsverkiezingen nog stelde: “Is er een verschil tussen de Democraten en de Republikeinen? Ja hoor. De Democraten zeggen het één en doen het andere - achter de schermen stiekem handje in handje zitten met de smeerlappen die deze wereld viezer en gemener maken. De Republikeinen doen het open en bloot en geven de smeerlappen een hoekkantoor in de westelijke vleugel van het Witte Huis. Dàt is het verschil.” (Stupid White Men, p. 239). De enige manier om een andere stem in het debat te brengen is de strijd aan te gaan voor een van de big bussines onafhankelijke politieke kracht. Ook als die misschien tijdens deze verkiezingen geen spectaculaire scores haalt, zal ze wel de basis leggen om in de toekomst een breder

publiek te kunnen aanspreken. Het is uitkijken naar figuren als Ralph Nader (die in 2000 en 2004 een anti-neoliberale campagne voerde), Cindy Sheehan (de gekende anti-oorlogsactiviste die het bij de parlementsverkiezingen opneemt tegen de Democratische parlementsvoorzitster Nancy Pelosi) of Cynthia McKinney (een voormalig Democratisch parlementslid dat zich sterk uitsprak tegen de oorlog). socialisme.be /lsp/vs2008

Chaos dreigt voor cruciale bondgenoot VS Vandaag eist het VS-imperialisme een sterker optreden tegen de fundamentalisten. Deze bocht was moeilijk voor Musharraf, hij verloor daarbij de steun van een deel van het leger. Het resultaat was een verscherping van de confrontaties in de Noordwestelijke Grensprovincie (NWFP) en een poging van burgerlijke krachten uit het staatsapparaat om meer macht naar zich toe te trekken ten koste van een verzwakte legerleiding. De tussenkomsten van het VS-imperialisme bedreigen de fragiele evenwichten in Pakistan en leiden tot meer verdeeldheid, onder meer op religieus en nationaal vlak (met bewegingen voor meer autonomie in Kasjmir, Balochistan en nu ook Sindh). Die tegenstellingen kunnen echter snel naar de achtergrond verdwijnen indien de arbeiders en armen verenigd in verzet komen tegen het feodalisme en kapitalisme. Het was een dergelijke beweging die in 1968-69 een einde maakte aan de militaire dictatuur en Zulfikar Ali Bhutto (de vader van Benazir) aan de macht bracht. Vader Bhutto moest onder druk van een massabeweging sociale hervormingen doorvoeren, maar weigerde deze tot in hun logische conclusies door te voeren (mede omwille van zijn achtergrond als tweede grootste feodale heerser in de provincie Sindh) waardoor het leger haar moment enkel hoefde af te wachten om de touwtjes terug in handen te nemen en een bloedige dictatuur te vestigen.

Benazir Bhutto steunde niet op de arbeiders en arme boeren. Haar voornaamste troef was de steun van de VS voor een coalitie van het leger en de PPP. In 2007 besteedde Benazir 250.000 dollar aan haar Amerikaanse public relations. Dat maakt duidelijk waar Bhutto politiek gezien stond, maar het maakte haar ook (dodelijk) kwetsbaar. Bhutto kwam op tegen het reactionaire religieuze fundamentalisme zonder komaf te maken met het kapitalisme, imperialisme en feodalisme. Dat is niet mogelijk. De strijd tegen werkloosheid, armoede, inflatie en honger is verbonden met de strijd tegen het kapitalisme en voor een socialistisch alternatief. Het afgelopen jaar stegen de voedselprijzen met 16%. Dat leidt tot ongenoegen waar geen enkele traditionele partij antwoorden op heeft. Wellicht zal de PPP op 18 februari de verkiezingen winnen. De “nieuwe” (via testament aangestelde) leiding van de partij kondigde aan dat het in een coalitieregering wil stappen met Musharraf. De acties na de moord op Bhutto toonden vooral het ongenoegen tegenover het regime. Een deelname van Bhutto’s partij aan dat regime zal het ongenoegen niet wegnemen. Er is nood aan een arbeiderspartij die opkomt voor een socialistisch alternatief op de miserie, oorlogen, het religieus fundamentalisme en de regionale spanningen die gepaard gaan met het kapitalistische bewind dat thans heerst in Pakistan.

Socialistisch Links

8 maart betoging



www.socialisme.be februari 2008

Onderdrukking gaat verder: verzet blijft nodig! Internationale dag van strijd tegen vrouwenonderdrukking – en voor een socialistisch alternatief! S ta n d p u n t va n B e l g i s c h e e n I r a n e s e v r o u w e n i n d e c a m pa g n e v o o r d e be to g i n g va n 8 m a a r t Op 8 maart organiseren Iranese en Belgische vrouwen samen een betoging voor vrouwenrechten. Internationale vrouwendag is een dag van strijd voor gelijke rechten, maar ook voor een andere samenleving. De situatie van vrouwen in Iran is problematisch: ze lijden onder de barbaarse onderdrukking door het reactionaire religieuze regime. Enkele voorbeelden: - In Tabriz werd een vrouw opgehangen omdat ze de regels van het islamitische regime niet had nageleefd. 8 maart is de internatioZe bleef nog enkele dagen aan een nale vrouwendag. Het galg hangen zodat haar voorbeeld kon kwam tot stand op initiaworden gezien... Duizenden vrouwen worden geslagen en opgepakt omdat tief van de Duitse sociaze de islamitische kledingscodes niet liste Clara Zetkin in 1910 naleven. als onderdeel van de strijd - Zahra, een jonge Iranese voor democratische rechvrouw, werd opgepakt, verkracht en vermoord. Ze was slechts één van de ten en socialisme voor vrouwen (én mannen). Wij duizenden vrouwen die werden verkracht in de islamitische gevangenisnemen de traditie van de sen internationale strijddag - Naar mate er meer acties kwamen tegen de ongelijkheid voor op 8 maart verder op en vrouwen, kwam er ook meer represorganiseren samen met sie en geweld tegen hen. Zo werden een collectief van Iranese tien vrouwelijke activisten opgesloten activisten een betoging in in de gevangenis en beschuldigd van “onwettelijk gedrag” Brussel op die dag. Doe Dit soort wanpraktijken is vandaag mee aan de campagne “normaal” in de Iranese samenleving. hiervoor! We verzetten ons tegen de hel voor vrouwen in Iran: er zijn nog steeds socialisme.be /lsp/vrouwen stenigingen van vrouwen, ze worden

8 m aa r t: betoging!

opgehangen, gedwongen een hoofddoek te dragen of verkracht door de “revolutionaire garde”. Het VS-imperialisme biedt echter geen alternatief aan. De VS aanvaardde de doorvoering van de sharia in Irak. De oorlog zorgde voor meer armoede en meer geweld dan reeds het geval was onder Saddam. Het Saoedische regime kan op heel wat steun van de VS rekenen, maar daar is er een strikt onderscheid tussen mannen en vrouwen waarbij vrouwen niet eens met een auto mogen rijden. De Amerikaanse interventie in Afghanistan en Irak heeft de positie van vrouwen niet bepaald verbeterd. Eremoorden blijven schering en inslag in bijvoorbeeld het Koerdisch gebied van Irak. Duizenden Irakezen vluchtten naar Syrië, waarbij veel vrouwen in nachtclubs of elders gedwongen worden zich te prostitueren om rond te komen. In Afghanistan zijn er tal van berichten over vrouwen die verkracht worden, ook in gevangenissen van de door de vredestroepen opgeleide politie. Het geweld tegen vrouwen is overal ter wereld aan een opmars bezig. In Congo werden duizenden vrouwen de afgelopen jaren verkracht. In Pakistan blijven eremoorden nog steeds voorkomen, ondanks een wet dat het verbiedt. In Rusland of Thailand zorgt de armoede en het asociaal beleid voor een sterke toename van de seksindustrie waarbij vrouwen als slaven worden verkocht. Op 8 maart willen we duidelijk maken dat we een andere keuze maken. Zo komen we ook in Iran op voor de

afschaffing van alle barbaarse wetten en praktijken tegenover vrouwen. We komen op voor democratische rechten, zoals het recht om al dan niet een hoofddoek te dragen, de controle te hebben over ons lichaam, het recht om te scheiden en de kinderen te houden na een scheiding, het recht om onze partners te kiezen,... We willen vrijheid en emancipatie van de vrouwen tegenover iedere onderdrukking en uitbuiting. Dat kan enkel door het islamitische regime in Iran te bestrijden. Wettelijke gelijkheid is nodig – maar niet genoeg

In België – en het Westen in het algemeen – heeft de vrouwenbeweging en de arbeidersbeweging heel wat gelijke rechten voor vrouwen afgedwongen, althans op wettelijk vlak. Dat was enkel mogelijk op basis van strijd, de heersende elite gaf het nooit cadeau. Maar de discriminatie van vrouwen gaat verder. Vrouwenrechten moeten meer zijn dan wetten op papier, ze moeten ook zich te kunnen bevrijden. Verder wordt ook vastgesteld in de praktijk worden afgedat de huishoudelijke en gezinstaken vooral op de schoudwongen. ders van de vrouwen terechtkomen en het daardoor voor Een meerderheid van de hen vaak niet mogelijk is om economisch onafhankelijk vrouwen kent lagere lonen te zijn zonder in armoede terecht te komen. Eén op drie en is financieel af hankevan de alleenstaande moeders is arm in België. “Het glalijk van hun man. Ze hebzen plafond” is ook nog altijd realiteit. Er zijn weliswaar ben een dubbele dagtaak: veel vrouwelijke studenten die een diploma behalen, maar ze kunnen het niet in dezelfde mate verzilveren op de ar- werken om geld te verdienen en daarnaast nog eens beidsmarkt, ondanks de positieve discriminatie die wordt het huishouden. Er zijn nog gestimuleerd door de overheid.

Vrouwen hard getroffen door koopkrachtdaling

H

door

I v y M ee r t

et regeerakkoord van de interimregering Verhofstadt III beloofde een “ondersteuning van de koopkracht”. Daar zal niets van in huis komen, er is namelijk geen geld voor. Dat bleek reeds uit de manier waarop het in het akkoord werd geformuleerd, daar was nooit sprake van een “verhoging van de koopkracht”. De regering heeft wel andere prioriteiten: een staatshervorming bijvoorbeeld. Intussen blijven er maar cijfers komen die aantonen dat de koopkracht daalt en in de toekomst zal blijven dalen. Het Planbureau bijvoorbeeld meldt dat we in maart 2008 de grootste algemene prijsstijging zullen hebben sinds augustus 1991. Er zijn dringend maatregelen nodig, maar de regering doet enkel iets als de winsten van de bedrijven bedreigd worden. Dat intussen veel gezinnen verarmen of hun spaargeld moeten aanspreken, lijkt de politici niet te deren. De prijsstijgingen wegen hard door bij mensen met flexibele, deeltijdse, tijdelijke en laagbetaalde jobs, zoals de jobs die gecreëerd zijn met dienstencheques. Dit soort jobs worden vooral door vrouwen uitgevoerd. Uit een studie van de OESO bleek dat België op het vlak van economische participatie van vrouwen veel neo-koloniale landen voor moet laten, terwijl economische participatie en onafhankelijkheid één van de voorwaarden is voor vrouwen om

al te vaak gevallen van huiselijk geweld tegen vrouwen of verkrachtingen. Gelijkheid voor vrouwen is volgens sommigen iets dat in het verleden werd afgedwongen, maar partnergeweld blijft de belangrijkste doodsoorzaak voor vrouwen tussen 16 en 44 jaar. Het neoliberaal beleid treft vrouwen hard met aanvallen op de sociale zekerheid en de openbare diensten. Hierdoor wordt het bijvoorbeeld steeds moeilijker om toegang te hebben tot betaalbare kinderopvang. De vrouw en haar familie moeten steeds meer inspringen om daaraan tegemoet te komen. De betoging op 8 maart eist een einde aan alle discriminatie. We komen op voor een degelijke en goed betaalde job voor iedereen zodat vrouwen een onafhankelijke rol kunnen spelen. We verzetten ons tegen geweld en discriminatie en komen bijgevolg op voor een samenleving waar de noden van de meerderheid van de vrouwen en hun kinderen vóór de winsten komen. Trotski stelde reeds dat vrouwenbevrijding en socialisme hetzelfde betekenen: het bevrijden van vrouwen betekent de opbouw van een socialistische samenleving waarin ieder werkt naar zijn/haar mogelijkheden en krijgt naar zijn/haar behoeftes. Niet de uniformiteit dus die socialisten verweten wordt (op basis van de ervaring met die bloedige karikatuur van het socialisme dat het stalinisme was), maar de gelijkheid in verscheidenheid waarop iedere reële samenwerking van mensen gebaseerd is.

Het is duidelijk dat er weinig heil zal komen van de positieve discriminatie, omdat het verdeeldheid zaait tussen mannen en vrouwen, wat dan weer gezamenlijke strijd bemoeilijkt. Gezamenlijke vakbondsstrijd is nodig om onder meer effectieve maatregelen te kunnen afdwingen om de koopkracht te verhogen voor iedereen. Er is niet alleen solidariteit nodig tussen mannelijke en vrouwelijke arbeiders van eenzelfde land maar ook over de grenzen heen. 8 maart is de jaarlijkse internationale vrouwendag, oorspronkelijk een dag van strijd voor vrouwenrechten en verandering. Dit jaar zal er ook in Brussel een strijdbare betoging plaatsvinden. Wij roepen op om samen te betogen op 8 maart, want de plaats van de vrouw is in de gezamenlijke strijd tegen het neoliberalisme en voor een socialistisch alternatief!

Een dagelijkse praktijk in Iran: vrouwen worden gemarteld

Socialistisch Links

lsp-mas

www.socialisme.be februari 2008



5-6 april: Socialisme 2008

2

Tegen de golf van het neoliberalisme: zet het socialisme terug op de sporen

007 bracht ons o.a. de langste politiek crisis uit de Belgische geschiedenis. De traditionele partijen slagen er niet in een wervend project op te stellen ten dienste van de meerderheid van de bevolking. Ze hanteren gevaarlijke nationalistische en ook racistische instrumenten om hun politieke spel te spelen. Over de essentie, een neoliberaal beleid, zijn ze het eens, over de manier hoe het door te voeren niet. Ondertussen wordt gestaakt om meer loon, want de indexering volgt de reële prijsverhogingen niet. Diensten worden afgebouwd, zoals de postkantoren die overal moeten sluiten, en voorbereid op privatisering. Delen van het onderwijs, openbaar vervoer, ... moeten gerationaliseerd worden, rendabel gemaakt worden om ze aantrekkelijk te maken voor de privé. En wie draait op voor de kosten? De gemeenschap. De rijken krijgen cadeaus van regering na regering, de werkende of uitkeringsgerechtigde gaat erop achteruit. In deze context is het meer dan nodig de discussie aan te gaan over welk alternatief ons uit deze situatie kan helpen. Zowel internationaal, historisch als in de actualiteit vinden we belangrijke inspiratiebronnen. Socialisme 2008 wil de tradities van strijd, solidariteit en socialisme bediscussiëren en promoten. Een uiterst interessant aanbod met discussies, workshops, debatten en ontspanning word je tijdens dit weekend op 5 en 6 april 2008 aangeboden.

LSP/MAS

In de discussies zal een brede waaier aan thema’s aan bod komen. Zo wordt stil gestaan bij een aantal historische gebeurtenissen: Mei ’68 met onder meer een Franse kameraad die toen actief was, Kroonstadt en de houding van de bolsjewieken tegenover de opstand in dat stadje in 1921, Liverpool in de jaren 1980 met een socialistisch gemeentebestuur waarover de toenmalige lokale partijvoorzitter van Labour komt spreken. Verder ook meer theoretische discussies, onder meer over China (waarvoor we China-specialist Vincent Kolo van de website chinaworker.info hebben uitgenodigd) of over de houding van socialisten tegenover religie met onder meer een Iranese socialiste. En internationale thema’s als Latijns-Amerika en het Midden-Oosten. De nadruk van het weekend zal sterk liggen op het verzet tegen het

neoliberale beleid. Daarbij hebben we onder meer heel wat syndicalisten uitgenodigd om te komen spreken over herstructureringen bij multinationals, de beweging voor meer koopkracht of de impact van het neoliberalisme op het gezinsleven. De nationale kwestie zal aan bod komen in onder meer een tegensprekelijk debat. En ook de houding van links en de discussie over een politiek alternatief zal het voorwerp zijn van een debat: we hebben daartoe ook SP.a-Rood, 15-decemberbeweging en PVDA uitgenodigd (maar er is nog geen bevestiging dat ze effectief allen bereid zijn tot een dergelijke debat). Kortom het wordt een niet te missen weekend. Meer info vind je spoedig op onze site. Maar nu reeds nodigen we je uit om 5 en 6 april vast te leggen in je agenda.

Foto: één van de vorige edities van het jaarlijkse Socialisme Weekend van LSP/MAS. Op 5 en 6 april vindt Socialisme 2008 plaats in Schaarbeek

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83. Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeStop de privatiseringen ringen staan op de helling door de uitholling Hoewel de arbeiders deze rijkdom producevan de sociale zekerheid. ren, hebben ze niet de minste inspraak in de LSP/MAS is voor het volledig herstel van aanwending ervan. Heel de productie staat de index en een minimumloon van 1250 euro in functie van de winsthonger van een handnetto, tegen de afbraak van de sociale zekervol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende teheid en de uitholling van het arbeidscontract. genstellingen. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiEr is nood aan betaalbare en comfortabele ting omdat dit onder het kapitalisme enkel sociale woningen, aan gratis openbaar verleidt tot werkloosheid en armoede. voer, aan onderwijs toegankelijk voor iederDe enige maatregel die de massale werkeen, aan speelterreinen en recreatiecentra, loosheid kan oplossen is de onmiddellijke inaan een nationale gezondheidsdienst die gravoering van de 32-urenweek, zonder loonvertis en publiek is. lies en met evenredige aanwervingen. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant Een nieuwe arbeiderspartij uit. Openbare diensten worden gerentabiliDe vakbondsleidingen hebben de kapitalisseerd en opgesplitst. De winstgevende delen tische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. geen sprake meer van diensten. De marktloDaartegenover stellen wij het strijdsyndicagica heeft ook in de openbare sector toegelisme: vechten voor iedere job en het behoud slaan. Voortaan spreekt men van openbare van alle verworvenheden. bedrijven in afwachting van de volgende De arbeidersklasse heeft een partij nodig privatisering. die deze strategie politiek kan en wil vertalen. 32-urenweek Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. In de private sector richt de “vrije” markt Ze moet zich verzetten tegen iedere vereen ravage aan. Alle verworvenheden wordeling van de arbeiders, of het nu is op baden afgebroken in naam van de competitivisis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan teit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor het best door op te komen voor volledige geonderaanneming, uitzendarbeid en andere lijke rechten. nepjobs. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imEen miljoen arbeiders in België wordt reperialisme en vechten tegen de vernietiging gelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars een deel van de arbeiders en hun gezinnen.

waar wij voor staan

respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

n i e u w l i d

s t r i j d f o n d s

Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het ex-Oostblok bestond.

a c t i v i t e i t

Waarom ik lid werd In oktober kwam ik in Luik een meneer tegen die een blad verkocht. De titel op de voorpagina - “Samen strijden tegen rechts” – viel me onmiddellijk op. Ik kocht dit blad en ’s avonds heb ik dit blad van begin tot einde gelezen. Ik vond er alle ideeën die mijn vader me heeft geleerd en die ik heel mijn leven heb verdedigd. De volgende dag heb ik gebeld naar het secretariaat van LSP/MAS. Ik heb een lange discussie gehad met een kameraad en dan heb ik gevraagd om lid te mogen worden. Ik ben in 1927 in Hasselt geboren in een Vlaamse arbeidersfamilie. Mijn eerste politieke vergaderingen vonden plaats toen ik 10 jaar was, in de keuken van het huis waar mijn vader hulp organiseerde voor socialistische militanten die naar Spanje trokken om er te vechten tegen Franco en het fascisme. Ik heb in de Ardennen deelgenomen aan het verzet tegen de nazi’s. Daarna werkte ik als arbeider en heb ik tegelijk ook studies gevolgd om sociaal assistent te worden. Ik werkte heel mijn leven in ofwel Limburg ofwel Luik. Ik nam deel aan de staking van 60-61. Enkele maanden later was ik het verraad en de rotheid van de leiders van de Socialistische Partij in Limburg zo beu dat ik besloot om mijn partijkaart niet te vernieuwen. Ik bleef wel militeren in het ABVV. Mijn gezondheid laat me nu niet meer toe om naar betogingen te trekken, maar ik ben blij dat ik aan de vergaderingen van LSP/MAS kan deelnemen. De leden brengen daar een sterke kritiek op het kapitalisme, met feiten en cijfers. Doorheen het contact met de jongeren in de partij heb ik bovendien het gevoel dat ik jonger wordt. Ik probeer ook zoveel mogelijk over LSP/MAS te spreken met mijn kameraden (die ook allemaal gepensioneerd zijn) of verkoop hen dit maandblad. Ik wil van deze gelegenheid ook gebruik maken om mijn groeten over te brengen aan een kameraad uit Antwerpen die even oud is als mij en zowel tijdens de oorlog als erna heeft gestreden tegen het fascisme. Willy, 80 jaar, gepensioneerd, Luik

Strijdfonds: Brussel geeft voorbeeld met oudejaarsfeest LSP/MAS wil haar organisatie uitbouwen om onder meer tussen te kunnen komen in strijdbewegingen en daar de belangen van de arbeiders en hun gezinnen te verdedigen. Onze internationale organisatie, het Committee for a Workers’ International (CWI), laat ons toe om op heel wat plaatsen contacten te leggen en te werken aan solidariteit. Onze middelen staan volledig los van het patronaat of het staatsapparaat dat met haar politiek de sociale verworvenheden afbouwt. Om onze werking te financieren, zijn we volledig afhankelijk van de bijdragen van onze leden, giften van sympathisanten en campagnes op straat waarbij we onder meer steun ophalen met stickers. Op oudejaarsavond organiseerden we traditioneel in Brussel ook een groot feest. Dat werd een gezellige en kameraadschappelijke bijeenkomst met zo’n 120 aanwezigen. Het bracht meteen ook meer dan 1500 euro op voor ons strijdfonds. We bedanken alle leden en sympathisanten die van het feest een succes maakten. Met dit feest werd het jaar strijdbaar ingezet! Brussel-Waals Brab. 1.365 € Luik-Luxemburg: 297 € Vl. Brab. - Limburg: 223 € Antwerpen: 286 € Vlaanderen: 110 € Henegouwen: 10 € Nationaal: 95 €

70% 26% 15% 12% 4% 2% 19%

TOTAAL: 2.385,54 €

23%

Winterkamp voor scholieren Van 27 tot 29 december organiseerden we opnieuw een vormingsbijeenkomst voor scholieren. Een 20-tal scholieren van Internationaal Verzet kwamen samen in Walcourt om te discussiëren en plannen te maken.

Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/MAS maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

c o n t a c t

Contactadressen:

Nationaal: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail: [email protected] Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0472/87 05 88; Brugge: [email protected], 0494/82 53 58, Brussel: [email protected], 0494/08.91.35; Gent: 09/232.13.94, gent@ lsp-mas.be; Hasselt: [email protected]; Keerbergen: keerbergen@lsp-mas. be; La Louvière; Leuven: [email protected], 0494/70.30.73; Lokeren; Luik: [email protected], 0485/05 86 39; Mechelen: [email protected], 0476/38 09 17; Mons: [email protected], 0477/75 21 49; Oostende: [email protected]; Sint-Niklaas: [email protected]; Turnhout: turnhout@lsp-mas. be, 0485/47.46.28; Verviers: [email protected]; Waver: wavre@lsp-mas.

Socialistisch Links

10 jongeren

www.socialisme.be februari 2008

Ecologie:

Wanhopig op zoek naar een plan-B Pete Dickenson (S o c i a l i s t P a r t y )

door

D

e VN-discussies in Bali rond de klimaatverandering, die een slot moesten breien aan de gediscrediteerde Kyotobesluiten, vonden plaats na het laatste verslag van het Intergouvernementele panel inzake klimaatverandering (IPCC) dat, voor het eerst, verwittigde dat sommige gevolgen van de klimaatopwarming reeds onomkeerbaar zijn.

Het IPCC ligt onder vuur van bepaalde wetenschappers, die de groep verwijten tot té optimistische conclusies te komen op basis van gedateerde gegevens. Sommige gegevens werden waarschijnlijk in 1998 verzameld, maar hebben intussen aan intensiteit gewonnen. Daarbij denken we aan bijvoorbeeld de uitstoot van broeikasgassen die snel toeneemt in onder meer China (waar elke week gemiddeld twee elektriciteitscentrales op steenkool de deuren openen). Het IPCC beweert nog dat het smelten van het ijs in Groenland 1.000 jaar kan duren, terwijl veel weten-

schappers denken dat het veel sneller gaat. Men vreest dat nieuwe breekpunten zijn bereikt, waarbij de milieuschade onomkeerbaar is. Eén van de schrikbeelden is een ineenstorting van het globale oceanische systeem, waarbij niet alleen de Golfstroom wordt aangetast maar ook de Aziatische moessons sterk zouden wijzigen. Dat kan leiden tot de opwarming van de Zuidelijke Oceaan en een destabilisatie van het ijs op de Zuidpool. El Nino kan een permanent gegeven worden in de Stille Oceaan. De verschillende fenomenen zijn met elkaar verbonden en hebben de neiging elkaar te versterken. De orkaan Katrina werd waarschijnlijk veroorzaakt door de temperatuurstijging in de Caraïben en de Golf van Mexico. Nochtans volgde op deze ramp geen enkele efficiënte actie van de Amerikaanse regering tegenover klimaatverandering. In plaats daarvan richt men zich in de VS, zoals in het merendeel van de geïndustrialiseerde kapitalistische landen, op beleidsmaatregelen om kernenergie te ontwikkelen, omdat het weinig of geen broeikasgassen produceert en omdat zo’n aanpassing be-

trekkelijk weinig investeringen im- 1991. Dat is bijzonder gevaarlijk. Een pliceert. Kernenergie biedt geen studie van het National Centre for duurzame oplossing voor de proble- Atmospheric Research in Colorado men van klimaatverandering. Dat is stelde dat een dergelijke operatie echter slechts van ondergeschikt be- rampzalige gevolgen kan hebben lang voor een systeem dat op winst voor de cycli van de oceanen, wat op is gebaseerd, een systeem waarbij zijn beurt tot droogtes en hongershet resultaat op korte termijn altijd nood kan leiden. prioritair is. Het is mogelijk dat een toekomstiDe Amerikaanse regering zoekt ge VS-president een nabootsing van naar “wondermiddelen” om de kli- vulkanische activiteiten inzet als uitmaatveranderingen te “herstellen”. weg voor de klimaatproblemen. Het Mogelijk komt dat omdat de kosten is immers relatief goedkoop en kan van de bouw van nieuwe kerncen- makkelijk worden toegepast. In een trales te hoog liggen, zeker tegen de context van een steeds diepere en achtergrond van een recessie. Maar wanhopige crisis van het systeem, is het kan ook een paniekreactie zijn het naar voor brengen van dit soort nadat 20 jaar niets werd ondernomen mogelijkheden geen zwartgallig terwijl de klimaatveranderingen nu doemdenken. Het is een waarschuversnellen. Moest er een snelle en wing voor de gevaren waaraan we goedkope “oplossing” worden voor- kunnen worden blootgesteld. Het gesteld, dan zal de verleiding groot is niet ondenkbaar dat er pogingen zijn om dit uit te proberen, los van zijn om op een goedkope, maar gede mogelijke gevaren die daarmee vaarlijke, manier op te treden. Denk gepaard gaan. maar wat zou kunnen gebeuren na Onderzoekers gaan vandaag na of een tweede (en grotere) Katrina in de het mogelijk is om de gevolgen van VS tegen de achtergrond van een erneen vulkanische explosie na te boot- stige economische recessie. De toesen door sulfaatdeeltjes in de atmos- komstige president zou dan wel eens feer te sturen om zo een afkoeling geneigd kunnen zijn om gevaarlijke te bewerkstelligen. Dat effect werd “oplossingen” uit te proberen. onder meer veroorzaakt door bijvoorbeeld de uitbarsting van de vulsocialisme.be /lsp/ecologie kaan Pinatubo op de Fillippijnen in

Onderzoekers eisen beter en gelijker statuut Jon Sneyers IWT- b u r s a a l d e KUL e u ve n )

door

(LBC - m i l i ta n t

E

en

aan

ind november werd een petitie opgestart voor de gelijkschakeling naar boven van de lonen van doctoraatsstudenten. Vooral de zogenaamde “bursalen” hebben erg uiteenlopende en vaak relatief slechte loonvoorwaarden. We hebben de netto-lonen eens op een rijtje gezet en vergeleken met gemiddelde lonen. Drie belangrijke vaststellingen: 1) de lonen liggen relatief laag voor een job waarvoor je een universitair diploma nodig hebt; 2) de verschillen zijn erg groot, zeker als je rekening houdt met (het gebrek aan) vakantiegeld en eindejaarspremie; 3) vooral de buitenlanders (en de Antwerpenaren) worden erg laag betaald en hebben geen sociale zekerheid. Personeel of student?

Tot begin jaren ‘90 hadden zo goed als alle doctoraatsstudenten een redelijk volwaardig statuut zoals een assistentenmandaat of een vergelijkbaar statuut, of een FWObeurs — zowat het enige beurs-systeem dat toen bestond. Sindsdien is het aantal bursalen echter enorm toegenomen. Doctoraatsbursalen hebben een nogal ambigu statuut: officieel zijn ze geen werknemers die een loon krijgen (hoewel ze als personeel worden beschouwd), maar “studenten” die een “beurs”

krijgen. Op die manier wordt hun 2000 steeg dit tot 3,15 en in 2006 wainkomen vrijgesteld van bedrijfs- ren er maar liefst 4,17 tijdelijken per voorheffing, waardoor de univer- vast benoemde! siteit met hetzelfde budget meer mensen kan aanstellen. Vandaag wordt die gelegaliseerde belastings- De Vlaamse ontduiking bovendien nog eens ge- “kenniseconomie”: veel blabla, weinig bruikt als argument om bursalen centen voor de kennisweinig te betalen: je mag zogezegd producenten al blij zijn dat je “betaald wordt om Als je de politici van de traditionete studeren”. Door de structurele onderfinancie- le partijen bezig hoort, lijkt het alsof ring van de universiteiten is het aan- onderzoek en innovatie hun top-prioriteit is. Verhofstadt verklaarde eind tal jobs met een deftig statuut (zoals ZAP en AAP) gedaald terwijl het december nog dat de nieuwe regeaantal jobs met een twijfelachtig sta- ring de “kenniseconomie meer zuurtuut (zoals bursalen, die onder BAP stof” zou geven. Eerder verklaarde vallen) toegenomen is. Die evolutie Vandenbroucke dat er meer middeis onder andere te zien in de verhou- len voor onderzoek en ontwikkeling ding contracten bepaalde duur t.o.v. zouden komen om “het aantal doctoraatsbeurzen te verhogen”. onbepaalde duur: bij het academisch Wat de liberalen bedoelen met personeel aan de KULeuven was die verhouding in 1995 nog 1,87. Tegen “meer zuurstof geven” is een zo-

veelste lastenverlaging, vooral voor Dehousse (PS) als minister van wede bedrijven, zonder een verhoging tenschapsbeleid. van de middelen voor de universiAls het van de traditionele politieteiten. Wat Vandenbroucke bedoelt ke partijen afhangt, zullen er mismet “bijkomende middelen” hebben schien wel meer onderzoekers aanwe gezien geworven worden Wat de liberalen in zijn f i(zodat de universibedoelen met “meer nancieteiten hun output zuurstof geven” ringsplan: aan doctoraten en is een zoveelste de structupublicaties kunnen lastenverlaging rele onderverhogen), maar ten indexering koste van de kwavan de overheidsmiddelen voor uni- liteit en de onafhankelijkheid van versiteiten wordt bevestigd, alleen het onderzoek, en ten koste van de mogen de universiteiten nu onder- arbeidsvoorwaarden van de onderling concurreren voor hun deel van zoekers. Daarom is het nodig dat de (kleiner wordende) koek. Ook onderzoekers zich verenigen en orvan de christen-democraten moe- ganiseren, ook syndicaal, en samen ten we geen oplossingen verwach- strijden voor een degelijk eenheidsten: de superlastenverlaging die de statuut! invoering van het bursalen-systeem eigenlijk was, werd doorgevoerd Teken de petitie op door de regering Dehaene, met www.cs.kuleuven.be /iwtpetitie.

Onderwijs in het Engels? No way! Er is een discussie over het opdrijven van het aantal lessen en vakken dat aan de hogescholen en universiteiten in het Engels zou worden gegeven. Daarmee wil ondermeer onderwijsminister Vandenbroucke de internationale concurrentiepositie van ons hoger onderwijs versterken. Door meer buitenlandse studenten aan te trekken, zou de gemiddelde kwaliteit van de studenten er op vooruit kunnen gaan. Straks mag enkel een kleine elite nog studeren: diegenen die het kunnen betalen en diegenen die superslim zijn. Een beetje zoals in de VS dus. Wij zijn tegen een dergelijke commercialisering van het onderwijs en vinden een doorvoering van meer lessen in het Engels een beperking van de democratische toegang tot het onderwijs. Niet voor alle studenten is het mogelijk om Engels even goed te begrijpen, een les volgen in een andere taal is voor Nederlandstalige studenten wel degelijk een drempel. We zijn er niet tegen dat er sprekers in een andere taal toelichting komen geven, maar een veralgemening van het Engels (zonder vertaling) zal de drempel verhogen en de toegang bemoeilijken. Het onderwijs moet er bovendien niet op gericht zijn om commercieel te zijn met andere instellingen, maar moet als doel hebben om jongeren een kritische vorming en ontplooiing aan te bieden.

Socialistisch Links

anti-fascisme

www.socialisme.be februari 2008

Waarom ook jij moet komen betogen tegen racisme door

D

Mirre Verocoutere

e Nat ional ist ische Studentenvereniging (NSV) organiseert ieder jaar in een studentenstad een nationale betoging. Dit jaar is Gent op 6 maart aan de beurt onder het motto: “Ik wil jou voor Vlaanderen”. Dat geldt wellicht niet voor migranten of andersdenkenden. NSV is een groep extreem-rechtse studenten dat nauw verbonden is aan het VB. De partijleiding probeert afstand te houden van de fascistische ideologie en het “occasionele straatgeweld” van NSV (dixit toekomstig VB-voorzitter Valkeniers). Maar zowat de halve partijleiding komt uit de NSV. Naast Valkeniers onder meer Dewinter, Joris Van Hauthem, Jurgen Ceder, Marijke Dillen, Koen Dillen, Jan Penris, Yves Buysse,... De afstand die er formeel gezien is tussen NSV en VB is er enkel om

toe te laten dat NSV soms radicaler uit de hoek komt. Intussen hoopt de VB-leiding dat de NSV’ers uitgroeien tot “de toekomstige elite van ons volk (...) met oprechtheid en discipline.” (aldus nog steeds Valkeniers op de viering 30 jaar NSV). Zonder een gebrek aan bescheidenheid voegde Valkeniers er als ex-NSV’er aan toe: “Zulke elites heeft NSV de voorbije [jaren] gevormd”. Aan de Gentse en Antwerpse universiteiten was er recent discussie over het erkennen van NSV. Wij verzetten ons daartegen. Ondanks de fascistische ideologie, het geweld en de openlijk racistische standpunten, probeert de NSV zich soms voor te doen als een normale en aanvaardbare organisatie. Daartoe is het zelfs bereid het woordgebruik aan te passen. In publicaties wordt niet meer gesproken over nationaal-socialisme (nazisme), maar over solidarisme. Als een NSV’er beweert dat er nood is aan de “ijzeren hand van het fascisme”, wordt zedig gezwegen.

Een nieuwe generatie, maar de opvattingen blijven dezelfde. Het geweld ook. Blokbuster organiseert ieder jaar een tegenbetoging. Dat is belangrijk om aan te tonen dat er een breed verzet is tegen het racisme en fascisme van de NSV. We willen niet dat groepen als NSV, Voorpost, Blood&Honour,... vrijspel zouden krijgen om hun opvattingen en methoden op straat te tonen. We willen met de tegenbetoging geen confrontatie aangaan, maar met een vreedzame betoging kunnen we tonen dat de NSV’ers de Gentse straten niet kunnen domineren. De betoging gaat bovendien gepaard met intensieve campagnes en discussies waarbij we willen duidelijk maken dat we racisme enkel kunnen aanpakken als we de voedingsbodem voor dergelijke opvattingen aanpakken. Steeds meer mensen beseffen dat de traditionele partijen, maar ook het VB, niet voor een beleid staan dat de belangen van de

Uit de foto-albums van de NSV

11

De anti-NSV betoging van vorig jaar in Antwerpen. Ook daar waren er meer tegenbetogers dan NSV’ers! meerderheid van de bevolking opneemt. Ze gaan mee in de logica van de winstmaximalisatie en daarin is de verdeel-en-heerstaktiek slechts een methode om de crisis van het kapitalisme op de schouders van de arbeiders en jongeren te laten terechtkomen. Een strijd tegen werkloosheid, uitbuiting, armoede en woningnood vraagt om een strijd tegen het systeem, het kapitalisme en haar neoli-

beraal beleid. Partijen als het FN en VB bieden geen alternatief, integendeel. Het is van fundamenteel belang om de schuld niet in de schoenen van migranten of andere arbeiders te schuiven, maar om samen met jongeren en arbeiders, los van afkomst of religie, een krachtsverhouding uit te bouwen in het verzet tegen het asociaal beleid dat de voedingsbodem vormt van racisme. www.blokbuster.be

Dewinter op safari

Op de eerste foto zie je VB-kopstukken (uiterst rechts Jan Penris) zingen en zuipen voor NSV’ers, waaronder eentje met een T-shirt met Keltisch kruis en racistisch opschrift. De foto rechts komt uit het clublokaal van NSV-Antwerpen. De vlag is van het Verdinaso (Verbond van Dietse Nationaal-Solidaristen), de beweging van nazi Joris Van Severen.

Naar een nieuwe Franstalige extreem-rechtse formatie? door

H

J u l i e n E n g l ebe r t

et Front National van Daniël Féret is niet meer. Er is een nieuwe formatie: het Front National onder leiding van Michel Delacroix. Na het buitenwerken van Féret werd een eenheid bekomen met verschillende splintergroepen van het FN om samen te bouwen aan een nieuw FN. De Franse FN-leider Le Pen ziet het graag gebeuren en kwam op 30 januari zijn Belgische vrienden steunen. Blokbuster hield een protestactie. Het Belgische FN is een relatief jonge partij die pas in de jaren 1980 is ontstaan. Sindsdien kende het FN tientallen afsplitsingen en dissidenties. Niet dat het FN over een grote actieve basis beschikte, recent moest Féret nog erkennen dat zijn partij over amper enkele honderden betalende leden beschikte. Toch haalt het FN mak-

kelijk zo’n 7 tot 8% in verkiezingen. Dat toont vooral het potentieel voor extreem-rechts, aan de actieve campagnes van het FN zal het namelijk niet gelegen hebben. De aanhoudende schandalen rond de persoonlijke verrijking van Daniel Féret met middelen van de partij (onder meer voor de aankoop van een villa aan de Franse Côte d’Azur) zorgden ervoor dat de anderen in de partij er uiteindelijk in geslaagd zijn om Féret aan de deur te zetten. De blinde advocaat Michel Delacroix, geen onbesproken figuur, nam het roer over. In 1994 werden bij een huiszoeking wapens en revisionistische literatuur gevonden bij Delacroix. De geknipte figuur dus om een partij te leiden die beweert over een “alternatief” te beschikken. Het FN van Delacroix is er nu in geslaagd om tot een akkoord te komen met het FNB (Front nouveau de Belgique) van Marguerite Bastien, een afsplitsing van het

FN die sinds 1996 op eigen houtje probeerde een extreem-rechtse formatie op te bouwen. Het FNB slaagde er nooit in om de resultaten van het FN te evenaren. Ook de steun van de radicalere neo-nazi’s van Nation bij de voorbije verkiezingen volstond niet om het FNB tot de grootste extreem-rechtse formatie langs Franstalige kant te laten groeien. Het potentieel voor extreemrechts is langs Franstalige kant min of meer even groot als langs Nederlandstalige kant. Dat potentieel werd nog niet gerealiseerd door het totale onbenul van de FNleiding en het gebrek aan enige organisatie. Het valt nog af te wachten of de nieuwe leiding van het Front National daar verandering in zal kunnen brengen. Anti-fascisten volgen dit best van nabij, om tot actie over te gaan zodra het FN activiteiten aan de dag legt.

Dewinter nodigde een aantal vertegenwoordigers van extreem-rechtse formaties uit Europa uit voor een bezoek aan Antwerpen. Doel was het lanceren van een campagne “steden tegen islamisering”. De groep bezocht Antwerpen-Noord en Borgerhout. Dewinter kondigde dit als volgt aan: “We gaan op safari, maar het is beter om de dieren niet te voederen”. Eerder probeerde Dewinter de VB-campagne tegen de islam te versterken met een halfbakken carnavalslied “Oh nee, alweer een moskee”. In het Antwerpse VB-tijdschrift “Antwerps Nieuws” werden problemen met ongedierte in woonblokken op Linkeroever als volgt verklaard: “Er is inderdaad een verband tussen de onaangepaste wooncultuur van allochtonen en marginalen, en de overlast van ongedierte, vandalisme en criminaliteit.” Zo weten we meteen wat het VB denkt van de inwoners van woonblokken op Linkeroever of Antwerpen-Noord en Borgerhout: het zijn allochtone safaridieren of marginalen die ongedierte aantrekken. En dan beweert het VB dat het de partij van de kleine man is?

Een detail in de geschiedenis? Het blad Joods Actueel haalde uit naar het Vlaams Belang. Die partij heeft volgens het blad nog geen afstand genomen van de anti-Joodse posities uit het verleden. Daartoe verwees het blad onder meer naar een nazibedevaart van VB-medewerkster Sandy Neel (zie Socialistisch Links, november 2007). Dewinter ontkende: dit zijn oude koeien en “één klein incidentje” dat voor hem wellicht niet meer is dan een detail in de geschiedenis? “Ja, een van onze mandatarissen heeft zich laten fotograferen in het geboortedorp van Hitler. Die foto’s getuigen van weinig goede smaak.” Maar voor het overige vindt Dewinter dit niet belangrijk.

Nieuwe VB-voorzitter De positie van Frank Vanhecke als VB-voorzitter was niet langer houdbaar. De interne tegenstellingen zorgden ervoor dat een nieuwe voorzitter werd gezocht én gevonden: Bruno Valkeniers is voor alle VB’ers aanvaardbaar: als ex-havenpatroon staat hij voor de vrije markt, als exNSV’er kan hij de radicalen bekoren. De hete adem van de LDD doet het VB kiezen voor een establishmentfiguur. Dit kan het VB in de problemen brengen, maar zolang er geen fundamenteel politiek alternatief komt, is er ruimte voor rechtse krachten om terug te komen of om zichzelf opnieuw uit te vinden. Doorgaans zijn het overigens niet de neoliberale afkooksels die terrein terugwinnen, maar de voorstanders van de harde lijn. Kijk maar naar de splitsing in de Oostenrijkse FPÖ waarbij Jörg Haider geïsoleerd achterbleef met zijn ministers, parlementairen en andere carrièristen. Het gevaar is dus allesbehalve geweken!

Socialistisch Links maandblad van de Linkse Socialistische Partij www.socialisme.be

nummer

strijd



271 

solidariteit

2008

1€

socialisme

steunprijs:

februari



2€

Neem een abonnement

B en

je de propaganda van de

traditionele media beu?

Wil

je

wel eens een andere visie lezen?

Neem

dan een abonnement op dit

12 euro op 001-3907596-27.

blad en stort

Antifascisme



Laat geen ruimte aan neo - naz i’s

BETOOG MEE

VOOR JOBS TEGEN RACISME

D

door

Boris Malarme

e NSV ( Nat ional ist ische Studentenvereniging) wil op 6 maart de Gentse straten domineren met haar neo-fascistische opvattingen en methoden. De NSV is de kweekvijver van de toekomstige elite van het Vlaams Belang. Ook nieuwbakken VB-voorzitter Valkeniers komt uit deze traditie en verklaarde zich niet te schamen voor het “occasionele straatgeweld” van de NSV. Ieder jaar opnieuw betoogt de NSV door een andere studentenstad, meestal met een thema in het kader van de Vlaamse onafhankelijkheid. Dit jaar is hun motto “Ik wil jou voor Vlaanderen”. Ongetwijfeld gaat het daarbij niet om migranten of andersdenkenden. Met haar nationalistische retoriek wil NSV bovendien de aandacht afleiden van de echte problemen. Momenteel ligt de koopkracht van de arbeiders en hun gezinnen onder vuur. De economische recessie zal als argument gebruikt worden om nieuwe “opofferingen” te vragen aan de kleine man. Een minderheid kan intussen verder in decadentie leven op basis van de winsten die het resultaat zijn van andermans

zweet en arbeid. De NSV en haar politieke Vlak voor die NSVbondgenoten beweren op te komen voor de betoging had V B“kleine man”, maar het is enkel bezig met het parlementslid Bruno verdelen van de onderdrukten met racisme en Valkeniers (die nu nationalisme. wellicht tot partijOm die verdeeldheid naar voor te brengen, voorzitter zal worden aangewordt overigens zonder problemen beroep ge- steld door de partijleiding) nog verklaard dat daan op Franstalige extreem-rechtse geestesge- hij als mede-oprichter van NSV geen probleem noten zoals deze van Nation. Benieuwd of ook had met het occasionele straatgeweld van die zij opnieuw van de partij zullen zijn zoals vo- studentenclub. Wou Valkeniers op dat ogenrig jaar. De politiek van het VB is er op gericht blik reeds de radicale vleugel van het VB geom de solidariteit rust stellen? VB-parlementslid Bruno van alle werkenHet feit dat er bij iedere moValkeniers heeft als den en hun gezinbilisatie van NSV en co telkens mede-oprichter van nen te breken. een tegenbetoging is, leidt ertoe NSV geen probleem Wij voeren dat de NSV niet zomaar kan met het occasionele campagne tegen overgaan tot straatgeweld. De straatgeweld van die extreem-rechts. extreem-rechtse studenten en studentenclub. Aan de universihun neo-nazistische vrienden teiten voeren we worden door de tegenbetoging bijvoorbeeld campagne tegen de erkenning beperkt in hun handelingsruimte. van NSV. Wij vinden immers dat een duidelijk De NSV staat voor geweld, racisme en een asoracistische en gewelddadige organisatie niet ciaal programma. De groep beweert op te koaanvaardbaar is. Naar aanleiding van de NSV- men voor een “solidaristische” visie waarbij er betoging vorig jaar in Antwerpen, moesten bij- geen tegenstellingen zouden bestaan tussen arvoorbeeld zeven NSV’ers zich voor de rechter beiders en patroons. Als het erop aankomt, zien verantwoorden voor zinloos geweld in een café we dat het zogenaamde gezamenlijke belang langs het parkoers van de NSV-betoging. een puur patronaal belang is. Naar aanleiding

van de staking vorig jaar bij VW-Vorst stelde Bruno Valkeniers dat dit “totale waanzin” was. Hij meende dat de vakbond, “vooral onder ophitsing van de francofone werknemers” bezig was met “alles kapot te maken”. Dat duizenden arbeiders hun job verloren, kon de toekomstige VB-voorzitter niet deren. Met een ex-patroon aan de top, zou het VB de belangen van de kleine man verdedigen? Uiteindelijk staat ook het VB voor een asociaal beleid, alleen wil het een scherpere confrontatie met de arbeiders en hun organisaties! Wij strijden tegen racisme. Maar dat volstaat niet, we zijn niet radicaal om radicaal te zijn maar om tot verandering te komen. Dat kan door ons te baseren op massale strijd met eisen die gedragen worden door bredere lagen en aldus een kracht kunnen worden om de maatschappij te veranderen. Het kapitalisme zorgt voor uitbuiting en verdeeldheid om die uitbuiting verder op te drijven. Werk met ons mee aan een socialistisch alternatief!

6 maart: 19u Gent (Zuid). Anti-NSV betoging Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren Linkse Socialistische Partij Pb 131, 1080 Molenbeek Sainctelette tel/fax: 02/345.61.81. Redactie: 02/410 44 81 http://www.socialisme.be Committee for a Workers’ International http://www.socialistworld.net

S l u i t a a n b i j L S P / MA S dit strookje opsturen naar PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................... Tel / E-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Steun LSP:

stort op

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie)

O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op Socialistisch Links O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-3907596-27 van Socialist Press

001-2260393-78