Wachtlijst Snel Weg! ITEM!! Column Interview Mensen Troonrede Boekrecensie Taalkwesties Nostalgia Gadgets Sport

Wachtlijst Snel Weg!

S R O T C E AMK Magazine / Numero laatst L ! L ! CO ITEM

Column Interview Mensen Troonrede Boekrecensie Taalkwesties Nostalgia Gadgets Sport

Wachtlijst Snel Weg! AMK Magazine / Numero laatst

Van de redactie Geen misverstand hoor, bij een echte crises waren ze er binnen een uur. Maar verder blijft het schrijnend: wachten bij kindermishandeling. Het was zelfs een (bestuurlijk) taboe. Dat is gelukkig voorbij. Na jarenlange interne strijd om middelen. We blikken nog eenmaal terug. In wat hopelijk een “collectors item” blijft!

Eelco Koolhaas, Dennis Wijmer en Feico de Leeuw (Ministerie van Verhalen)

Opmaak: SINCE 1985®

ART FACTORY


INTERVIEW: Paul en Dorine Ja, kijk, we gaan van twee tot drie weken naar hoogstens 5 dagen. Da’s echt beter dan bij andere AMK’s in den lande.

Muziek: Feico de Leeuw Kom dan bij mij. Kom dan bij mij. Kom dan bij mijhehij.


Mensen: Secretariaat Last, wat is last? Maar ja, we hebben last gehad van die wachtlijsten. Die boze bellers aan de lijn. Die klussen die wij altijd mochten uitdelen, daar maak je ook geen vrienden mee. En dan dat logistiek gedonder. Maar anyway; lief dat Feico de Leeuw “You Are So Beautiful” voor ons zingt. Alhoewel; wanneer we dat had geweten, waren we hier nooit op dit podium gaan staan.


Troonrede: Prof Francien Dit is toch het sprookje van de boze wachtlijst. Ik wens jullie allemaal een koninklijke troonrede: “Lieve landgenoten; wij tolereren kindermishandeling dus echt niet!” Ik zeg: elk uur telt. Elk uur dat je wacht, worden klappen uitgedeeld. Mishandeling in de jeugd is vaak rampzalig, voor het latere, volwassen bestaan.


POSTER


DE SCHURK literaire thriller

Boekrecensie: De Schurk “Spannend boek. Het karakter van de schurk blijkt veelzijdig. Soms een huisarts, of de GGZ en dan weer de pers of de bureaucratie. Of de woordendiarree. En soms zijn wij het zelf. Niet zo fijn allemaal. Maar gelukkig loopt dit boek goed af. “In the end” worden alle schurken verslagen!


Taalkwesties (1) De wachtlijst? Die heeft nooit bestaan? Wel een werklijst, of een uitdeellijst, of natuurlijk de werkvoorraad. Hermelding? Nee, nee; dat gaat om klantenbinding!


Nostalgia Ik herinner mij: 400 euro extra per zaak! Gouden tijden.. 1 dagje geen wachtlijst. Paul die over daluren begint Een bezoek aan Suriname. Alles is relatief! De stilte bij politieke partijen over kindermishandeling. Houdt Nederland wel van zijn kinderen?


Gadgets Auto’s, Ipads, smartphones, een verschoonplek voor baby’s (!!), goede fietsen en betere

headsets. Benne, kunt u leveren?


Sport Teamleiders Hijgen Weer In Onze Nekken

Mensen (2) Wat hebben we vaak afscheid genomen, van ons tijdelijke personeel. Al die goede mensen. Tranen met tuiten. Maar nu hebben we geld, om ze te houden!


Sprookjes bestaan niet. Of toch wel? Het sprookje van de boze wachtlijst. Francien Lamers-Winkelman Den Haag, 28 juni 2012

Lieve collega's, Het Ministerie van Verhalen heeft mij gevraagd om op deze feestelijke middag een voordracht, lezing, referaat, speechje of iets van dien aard te houden. Dit om bij te dragen aan de feestvreugde, aan onze kennis over kindermishandeling, om stil te staan bij jullie welhaast bovenmenselijke inspanning, en om jullie te feliciteren. De Minister van Verhalen Himself vertelde mij dat zijn Ministerie het voornemen had om in 2012 vooral te werken met klassieke verhalen.

Dat was en is mij uit het hart gegrepen, ik ben dol op klassieke verhalen. En in ons vak stikt het van de verhalen. Leuke verhalen, gruwelijke verhalen en vooral eindeloze lange verhalen, wachtlijst verhalen zou je kunnen zeggen. Het klassieke verhaal dat ik jullie vanmiddag wil vertellen begint lang geleden, daarom is het natuurlijk klassiek. Het is een klassiek verhaal, een sprookjesverhaal, en zoals dat hoort bij klassieke sprookjesverhalen begint het met ‘Lang geleden leefde er ... in Frankrijk een man, zijn naam was Charles Perrault. Deze Charles hield heel erg van verhalen. In januari 1697 publiceerde hij dan ook een verhalen en sprookjes boek. En dat boek heette “Histoires ou contes du temps passé, avec des moralités: Contes de ma mère l'Oye.”

De belangrijkste sprookjes in dit boek zijn: Assepoester, Doornroosje, De gelaarsde kat, Blauwbaard, en Klein Duimpje. En jullie kennen ze vast allemaal. Ooit gedacht dat dit sprookjes over kindermishandeling zijn?


Assepoester gaat over fysieke en emotionele verwaarlozing en emotionele mishandeling,

Doornroosje over een niet geslaagde kindermoord, De Gelaarsde Kat is het verhaal van list en bedrog, Blauwbaard van de vieze oude man die niet van de kindjes af kon blijven, en Klein Duimpje gaat over ‘failure to thrive' en door hun ouders verlaten kindertjes. Van deze sprookjesverhalen uit 1697 springen we naar een ander verhaal. Dat is het verhaal van opnieuw een Fransman, mijnheer Tardieu. In 1857, ongeveer 150 jaar later, schreef hij een verhaal, meerdere verhalen zelfs,over kindermishandeling. Een verhaal over kinderen die door hun ouders of anderen die voor hen verantwoordelijk zijn slecht behandeld werden: verwaarloosd, mishandeld en misbruikt. Hij schreef dat kindermishandeling en seksueel misbruik veel voorkwamen, dat kindermishandeling en seksueel misbruik ook (hele) jonge kinderen overkwam, en dat ouders uit alle lagen van de bevolking mishandelen, verwaarlozen en misbruiken. Een merkwaardig modern verhaal en al ongeveer 150 jaar oud. Over wachtlijst gesproken. Tardieu was een wijs man, en hij begreep de kinderziel. Kinderen, ook jonge kinderen, zo schreef hij, kunnen oprecht vertellen over wat hen is aangedaan, maar zij doen dat vaak niet uit angst of schaamte. Een merkwaardig modern verhaal nietwaar? 150 jaar later onderschreef het AMK Haaglanden deze wijsheid en ging over tot het praten met kinderen: omdat zij oprecht kunnen vertellen over wat hen overkomen is. Tardieu was een wijs, en modern, man. Hij schreef ook dat de maatschappij, en dokters in het bijzonder, seksueel misbruik en kindermishandeling liever ontkennen. Dat zij mishandeling niet willen erkennen en herkennen, en dat ze vooral niet durven melden en ingrijpen. Een merkwaardig modern verhaal nietwaar? Nog steeds, in 2012, meldt de helft van de professionals, mensen die beter zouden moeten weten, hun vermoedens van kindermishandeling niet bij een AMK. En nog steeds in 2012, is het aandeel van dokters in het bijzonder, merkwaardig klein.

Over het algemeen is het nog steeds zo dat hulpverleners in ernstige mate lijden onder het, door prof. Compernolle in 1994 zo treffend werd genoemd struisartsen syndroom.


We zijn inmiddels zo'n 150 jaar vooruit gesprongen. Op 18 februari 2005 kondigt Staatssecretaris Ross van VWS aan dat zij de wachtlijsten bij de AMK's wil wegwerken. Er moet vaart worden gezet achter het wegwerken van de wachtlijsten, er moeten crisisteams worden ingezet, er moet een financieringswijze komen die de vraag onmiddellijk volgt, er moet concreet aangepakt worden, men moet extra inspanningen leveren, er moet prioriteit aan gegeven worden, en Gode zij dank, het Leger des Heils komt helpen. En eind 2005 moesten er, volgens de staatssecretaris, geen wachtlijsten meer zijn. Maar de staatsecretaris had zich vergist. Het wachtlijst probleem blijkt net zo'n weerbarstig probleem als het file probleem. Als je denkt dat het opgelost is slipt het aan een andere kant weer dicht. En net als de file is de wachtlijst slecht voor mensen en in het bijzonder kinderen. Door de file neemt de luchtvervuiling toe en door de wachtlijsten nemen de problemen van de kinderen en hun ouders toe. Snel ingrijpen bij kindermishandeling is noodzakelijk, haastige spoed is goed, kinderen hebben geen tijd te verliezen, en hun hersenen al helemaal niet. Verwaarlozing, mishandeling, misbruik en getuige zijn van geweld tussen je ouders, het is allemaal schadelijk voor de neurologische ontwikkeling van kinderen, niet alleen bij verwaarlozing ontstaat een ontwikkelingsachterstand en/of een verstoorde ontwikkeling van het neurologisch systeem, van het brein. Alle negatieve jeugdervaringen verstoren die ontwikkeling. En het geluk van kinderen.

Normaal brein

Brein van een ernstig verwaarloosd kind

En hoe meer negatieve gebeurtenissen een kind meemaakt, hoe erger de schade is. Het bekende onderzoek van Felitti liet dit zien: hoe meer negatieve jeugdervaringen, hoe groter de kans dat je als volwassene rookt, een seksueel overdraagbare aandoening hebt, veel wisselende seksuele contacten hebt, verslaafd bent aan alcohol of drugs, depressief bent, een zelfmoordpoging onderneemt, last hebt van de luchtweg- infectie COPD, hartproblemen, bot-breuken, suikerziekte of overgewicht hebt, werkeloos bent, veel vaker naar de dokter of psychiater gaat, en eerder dood gaat... Snel ingrijpen helpt, want hoe eerder je ingrijpt, hoe minder negatieve ervaringen. Dat begrijpt iedereen. Maar het is merkwaardig dat over de effecten van sneller ingrijpen geen onderzoek is gedaan. Laten we eens een schatting maken. Eén maand eerder ingrijpen betekent minstens 12x minder getuige zijn van geweld tussen je ouders, betekent 8x minder seksueel misbruikt worden, en, laten we nog eens schatten 10 x minder geslagen, geminacht, uitgescholden of vernederd worden. Later ingrijpen betekent dat de negatieve ervaringen zich blijven opstapelen, geweld is een zichzelf versterkend fenomeen en op de ene klap volgt de andere klap. Zoals de achtjarige Jan Jaap ooit zei "Weet je, geweld is net een


besmettelijke ziekte en ze hebben er geen pilletjes voor". Zoals ik net zei, over de effecten van eerder ingrijpen is nog geen wetenschappelijk onderzoek gedaan. Ondanks dat weten we uit de resultaten van het Haagse Kindspoor onderzoek dat: - hoe eerder je ingrijpt, hoe lager het aantal meegemaakte negatieve jeugd-ervaringen - hoe minder de beschadiging van het neurologische systeem - hoe kleiner de kans op gedrags- en emotionele problemen van de kinderen. Een vooronderstelling van het Kindspoor onderzoek was ook dat het preventief kan werken met betrekking tot de intergenerationele geweldsoverdracht. Concluderend kunnen we stellen dat de tijd niet alle wonden heelt, en wachtlijsten al helemaal niet.

En dan zijn we gekomen bij Den Haag 2012. Door het wegwerken van de wachtlijsten hebben jullie een grootse bijdrage geleverd aan het welzijn van kinderen. En hun ouders. Jullie hebben gebuffeld, je uit de naad gewerkt. En de kindertjes konden één voor één van de wachtlijst afgehaald worden. En nu? Daar zit je dan, geen wachtlijst. Dat moet een vreemd gevoeld zijn. Misschien zo'n gevoel van ‘wat moet ik nu vandaag eens doen?’ Hoe kom ik de dag door? Vandaag zullen jullie in ieder geval de middag doorkomen. Gefeliciteerd! En de volgende dagen? Wel, er is nog genoeg werk aan de winkel. Ik begon met de constatering dat sprookjes niet bestaan. En met de vraag of ze, stiekem, toch wel bestaan. Ik geloof in sprookjes, en jullie hebben het sprookje van de boze wachtlijst waar gemaakt. Want sprookjes hebben altijd een goed einde. En een moraal. De moraal van dit verhaal is dat met hard werken, barrières overwinnen, buffelen, niet wanhopen en doen wat je denkt dat gedaan moet worden bijna alles bereikt kan worden. Maar de andere moraal van dit verhaal is dat er, in andere delen van Nederland, bij andere AMK's nog steeds wachtlijsten bestaan. Dat je als mishandeld kind gelukkig mag zijn met het feit dat je in Den Haag woont. Dat er nog steeds sprake is van de Child Abuse Lottery. Een mooie, schone taak voor jullie, leer de andere AMK's hoe ze een wachtlijst weg kunnen werken. The child abuse lottery ...

“Als wij niet meer geloven dat het kan, wie dan wel?” Paul van Vliet

Wachtlijst Snel Weg! ITEM!! Column Interview Mensen Troonrede Boekrecensie Taalkwesties Nostalgia Gadgets Sport

Recommend Documents