Voorzetter. Creativiteit

Voorzetter

Creativiteit… In een recent fotoblad lees ik: “voor ik vertrek probeer ik altijd de foto‟s van dezelfde locatie op te Zoeken via websites als Flickr of Alamy. Ik geloof niet in het wiel opnieuw uitvinden.” Dit komt uit de mond van Lucie Debelkova, een Tsjechische freelance resi- en landschapsfotografe. Zij is inmiddels bekend aan het worden om haar lowlightfotografie. Is dit nu het eind of het begin van creativiteit kwam in me op toen ik het las. In het interview met haar maakt ze duidelijk dat het bekijken van het werk van anderen van een bepaalde locatie bij haar leidt tot het nadenken over de eigen aanpak. Dus het werk van anderen brengt bij haar creativiteit op gang en geen kopieergedrag. Ook uit de verhalen in onze eigen Creatuur over iemands favoriete fotograaf hebben er gelukkig bij mij nog nooit toe geleid dat bij het zien van werk van iemand meteen denk iets van zij of haar favoriete fotograaf te zien. Ook daar blijkt steeds weer inspirerend is en bijdraagt aan de eigen kwaliteit. Zou dat ook kunnen gelden voor onze bespreking van eigen werk. Overkomt het jullie ook wel eens dat je bij het zien van een foto meteen een gedachte hebt in de zin van: dat zou ik zus of zo gedaan hebben. Als dat zo is, waarom spreken we dat dan zo weinig uit? Waarom blijven we veelal zo oppervlakkig. Zou de eigen werk bespreking niet voortdurend moeten leiden tot creativiteit: dat zou ik zus of zo gedaan hebben en wellicht zou dat een nog mooiere foto hebben opgeleverd. In elk geval mooier voor mij, want mooi is een discutabel begrip omdat het zo volledig persoonlijk is. Lees in die zin ook zeker de bijdrage van Hein Valk en laat je erdoor inspireren. In je fotografie, maar liefst ook in het schrijven van je eigen “verhaaltje achter de foto”. Jos Hagens

“ hooi geurt voor paarden anders dan voor geliefden….”

VNF-Nijmegen mei/juni 2011

3

Mededelingen Camouflage Dieren en vogelfotografie vormen toch een aparte tak in de natuurfotografie. Je kunt gebruikmaken van een schuilhut. Voordeel is je zit mugvrij en je kunt je bewegen. Nadeel is je beperkte blikveld. Hierdoor ben je in een schuilhut gebonden aan je positie. Daarom wil ik voor het aanzitten liever gehuld gaan in een camouflagekleding. Pauline van Marle maakte me attent op het product van Swedteam. Het is een camouflageset (Swedteam Camoset HW Green HD) van licht van gewicht, geur en geluidloos materiaal. Er zitten overal kleine gaatjes in. Het kan makkelijk over je bestaande (winter) kleding aangetrokken worden (voldoende ruim nemen). Er bestaan twee types, een met meer groen: bos en een bruinere variant voor riet en watervegetaties. Het meest universele vindt ik de groene. Prijs ca 100 Euro. Naar aanleiding van de positieve reactie van Pauline heb ik ook zó n setje aangeschaft en ook ik ben uiterst positief . www.jachtkledingonline.nl of www.sweadteam.eu Misschien voor faunafotografen een overweging waard. Ad van Roosendaal www.fotoroosendaal.nl Beeldrechten zijn geld waard! Voor alle fotografen die regelmatig publiceren. Een tijdje geleden kwam ik achter het bestaan van 'Pictoright'. Dit is in Nederland de officiële instantie die gaat over visuele auteursrechten, ofwel beeldrecht. Vergelijk het met Buma-Stemra voor geluid, dat kennen we allemaal. Iedereen die muziek gebruikt of kopieert (radio, tv, café, AV-producties enz.) moet daarvoor rechten betalen aan BumaStemra. Voor beeld (foto‟s, kunst en illustraties) geldt dat net zo, daarvoor is Pictoright. Voor teksten is dat overigens Lira. Hoe werkt dat dan? Je kunt het volledige beheer van je beeldrechten uitbesteden aan deze organisatie. Daarvoor betaal je contributie. Voor ons is dat niet erg relevant omdat het aantal publicaties vaak beperkt is en we zelf meestal goed weten wat en waar er gepubliceerd wordt. Er is echter een tweede mogelijkheid die ons geld kan opleveren en dat is natuurlijk interessant. Je kunt je namelijk gratis inschrijven voor collectieve rechten. Wat zijn dat? In algemene zin wordt heel veel gekopieerd door bedrijven en instanties, bibliotheken lenen boeken uit enz. Omdat het onmogelijk is exact te achterhalen wat er van wie wordt gekopieerd worden daar algemene leen- en kopierechten voor betaald. Dat geld wordt door Pictoright verdeeld over iedereen die dergelijke werken heeft gepubliceerd en is


4

ingeschreven. Dat werkt in principe per jaar, maar bij eerste aanmelding ook met terugwerkende kracht voor 5 jaar. Je moet wel zelf aangeven waar je werk is gepubliceerd: tijdschriften, boeken, kranten; wanneer en hoeveel beelden. Dat kost natuurlijk veel tijd en moeite, zeker als je geen goed overzicht hebt van je publicaties. Je moet zelf afwegen of je dat de moeite waard vindt. Daarbij zal het aantal publicaties en de oplagen van de betreffende boeken en tijdschriften een grote rol spelen in de hoogte van de uitkering. Je naam bij de foto's is voldoende. Daarmee is aangetoond dat bepaalde foto's van jou zijn. Het maakt ook niet uit of ze via een stockbureau zijn geleverd en of je ervoor betaald hebt gekregen of niet. Het auteursrecht ligt bij jou. Baat het niet... De uitkeringen vinden jaarlijks plaats in april en december. Van andere fotografen heb ik begrepen dat het best aardige bedragen kan opleveren, van enkele tientjes tot honderden euro's per jaar. Ik heb de gok gewaagd en mezelf ingeschreven en onlangs de eerste uitkering ontvangen. Dat was het totaal van een periode van 5 jaar en ik kan zeggen dat het zeer de moeite waard was! De vergoedingen lopen uiteen van soms maar een paar cent voor een foto in een tijdschrift tot een paar honderd euro voor een serie foto‟s in boeken! Meer info en inschrijven op www.pictoright.nl. Je kunt mij natuurlijk ook om nadere info vragen. Paul van Hoof

Verenigingsnieuws Kleine clubavond. Jos Hagens De buitengewoon geslaagde en leerzame avond die Wilco ons bood op een vorige kleine clubavond (eerste dinsdag van de maand) over landschapsfotografie, brengt me nogmaals tot het vragen om suggesties voor de invulling van die avonden. Voorstellen kunnen van twee kanten komen: van de aanbieder en van de vrager. Dus zit je met iets waarover je wel eens wat meer zou willen weten, laat het ons dan weten. Heb je het gevoel dat je een avond andere leden wat meer inzicht ergens in zou kunnen geven, laat het ons dan ook weten. Het scala aan mogelijkheden is onbeperkt: techniek van fotograferen, macro, tele, informatie over een specifiek gebied, fotobeheer, fotobewerking, meedoen aan wedstrijden, enzovoorts, enzovoorts. Dus meld je als je iets te halen of te brengen hebt….


5

Oplossing voor het volgordeprobleem bij een presentatie. Jos Hagens Gelukkig maken steeds meer leden gebruik van de mogelijkheid om wat langer aandacht te besteden aan hun fotografie tijdens een clubavond. Dat dan via het geven van een presentatie van 20 of zelfs 45 minuten. Helaas gebeurt het nogal eens dat bij het opstarten blijkt dat de geplande volgorde voor vertoning compleet door elkaar ligt. Bijna altijd is dat het gevolg van de vreemde manier waarop een computer met cijfers en getallen omgaat. Voor ons is het volstrekt logisch dat de volgorde 1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11 enzovoorts is. Maar in het tweetallig stelsel waarop een computer in zijn werking gebaseerd is, is die logica heel anders. Daar is het volstrekt logisch dat op 1 eerst 11-12-13 etc. volgt en dan pas 2. En daarop volgt weer 21 t.e.m 29 voordat 3 komt. Dat vraagt om een andere manier van het op volgorde zetten van je foto‟s. Daar zijn in prioncipe twee oplossingen voor: cijfers en letters. Met cijfers nummer je vanaf 001 verder. Dus 001-002-003 etc. Met letters nummer je vanaf AAA. Dus AAA-AAB-AAC en verderop ABA-ABB-ABC etc. Wil je ook fotonamen handhaven, dan kan dat aansluiten aan de cijfer of letterreeks. Bij voorbeeld “007wolfinbos” of “ABBsterrenhemel”. Door zo de foto‟s op de juiste volgorde te zetten kan er niets meer mis gaan.

Programma VNF-N mei/juni 2011 17 mei grote clubavond 20.00 opening en mededelingen 20.15 presentatie van Rieky en Jos Hagens 21.00 pauze 21.15 eigen werk 22.15 zaal opruimen 21 juni grote clubavond, laatste avond voor de vakantie 20.00 opening en mededelingen 20.15 eigen werk 21.00 pauze 21.15 vervolg eigen werk 22.15 zaal opruimen Juli en augustus geen clubavond. De eerste avond na het zomerreces is dinsdag 20 september. VNF-Nijmegen mei/juni 2011

6

De randen van Europa… Presentatie door Rieky en Jos Hagens op 17 mei. DEEL 1 Voor onze presentatie tijdens de clubavond van mei willen we jullie allereerst meenemen naar de uiterste westrand van Europa. In de zomer van 2010 maakten we met onze camper een trektocht door de eilanden van de Hebrides voor de westkust van Schotland: Skye, Lewis, Harris, Uist, Mull. Waar we ons in deze presentatie op willen focussen is het eiland Mull.

Mull is een vulkanisch eiland van 875 km² (ongeveer de helft van de provincie Utrecht). Het is volledig gevorm uit golven lava die in miljoenen jaren tot een dikte van soms wel 1800 meter aangroeiden. Door verwering is een terrassenlandschap ontstaan dat vruchtbaar is en deels bedekt is met bossen. Een eiland voor de liefhebbers van ongerepte natuur en van eenzaamheid. Dat laatste geldt ook voor sommige bewoners. We vroegen ons wel eens af, als we na kilometers een smal weggetje te hebben zien eindigen aan de oceaankust, wat iemand beweegt om daar te willen wonen. En… of wij dat ook zouden kunnen. Mull is ook smullen voor natuurliefhebbers en het is dan ook vreemd dat het relatief weinig bezocht wordt. We hebben dan ook ons hart kunnen ophalen, en helaas niet altijd fotografisch kunnen vastkeggen. Als om 11 uur in de avond een zeeotter vlak voor je camper langsloopt en eerst rustig bekijkt wie er nu zo opgewonden naar hem zit te kijken, is het vervelend dat ook een VNF-Nijmegen mei/juni 2011

7

digitale kamera niet met zo weinig licht om, kan gaan. Een groot deel van de volgende dag hebben we weer zitten wachten, maar het was nu 23.15 uur toen hij weer langs kwam… Er zijn twee bijzondere natuurverschijnselen die we jullie willen laten zien. Beiden liggen ze aan de zuidwestkant van het eiland (het meest ontoegankelijke deel) en het bereiken ervan is dus een dagtocht te voet! De eerste is te vinden in de basaltklippen van Rubha nah-Uamha en staat bekend als MacCulloch‟s Tree. De 12 meter hoge stam van een naaldboom is 50 miljoen jaar geleden overstroomd door een lavagolf en meteen versteend. Nadat de geoloog en cartograaf John MacCullogh die in 1819 ontdekte ontstond er onder geologen een trek om dit te zien. En dat vraagt om een wandeling van 8 ½ kilometer waarbij het laatste deel alleen bij laag water te doen is. Maar dan krijg je ook wel wat… Het tweede natuurverschijnsel ligt helemaal aan de zuidwestkust van het eiland en is ook nu weer alleen na een wandeling van 13 kilometer te zien. Het gaat om de Carsaig Arches. Twee geweldige rotsbogen die indrukwekkend oprijzen uit de oceaan. De weinigen die de wandeling geheel maken, zien veelal alleen de eerste. Pas na een laatste klim over de eerste boog heen komt ook de tweede (en meest indrukwekkende) in beeld. En daarna moet je toch nog weer 13 kilometer terug.


8

DEEL 2 Voor het tweede deel willen we jullie meenemen over de meest oostelijke rand van Europa heen. Afgelopen april waren we in midden Turkije in Cappadocië. Het gebied ligt achter het Taurusgebergte op de Anatolische Hoogvlakte en heeft een oppervlake van 2000 km² (iets minder dan de provincie Limburg). Ook dit is weer vulkanisch gevormd. Twee vulkanen hebben het gebied in miljoenen jaren bedekt met een dikke laag vulkanisch as en lava, die zich verzamelde in de meren en dalen in het gebied. Die vulkanische as is samengeperst tot tufsteen, bij ons wel bekend als puimsteen. Tufsteen is een zacht en makkelijk bewerkbaar gesteente. En dus ook gevoelig voor erosie onder invloed van water, sneeuw, zon en wind. Dat leverde weer en landschap met vele dalen en kloven op. Op die plekken waar lava het tufsteen bedekt heeft verwering veel minder invloed. Die lava heeft allerlei vormen en afmetingen. Soms is het een laag, soms een platte steen, soms een rondere steen. Dat leidt tot een landschap met de meest bizarre vormen en kleuren. Soms zijn golvende ruggen, soms zijn het kegeltorens tot wel 40 meter hoog. Soms ontstaan er ook bizarre vormen als puntmutsen, schoorstenen, duivetillen, paddestoelen en zelfs erotische structuren. VNF-Nijmegen mei/juni 2011

9

Cappadocië is ook een gebied waarin het zachte en makkelijk bewerkbare gesteente door mensenhanden is gevormd. Je vind er rotswoningen, complete ondergrondse steden, rotskerken. De verwering heeft veel aangetast, maar er is ook nog veel te ontdekken. Pas vrij recent wordt het gebied ook toeristisch ontdekt (getuige de vele ballontochten die de hele zomer bij zonsopgang worden gemaakt). Door middel van een audiovisual willen we jullie laten kennis maken met de veelzijdigheid van dit gebied. Nog minder bekend is Cappadocië als een waar paradijs voor natuurliefhebbers en dus ook voor natuurfotografen. Ook al waren we nog ver in het (ook natuurlijke) voorseizoen toch kunnen we een aantal zeer bijzondere soorten laten zien, waaronder de Cappadocische Iris, de siesel, de hardoen en de arendbuizerd. VNF-Nijmegen mei/juni 2011

10

De favoriete fotograaf van …. Ad van roosendaal Pal Hermansen, Jan Towe en Hans Strand. Maar ook het duo Erlend en Orsolya Haarberg zijn favorieten. Maar mogelijk wordt het veroorzaakt doordat zij veel onderwerpen in Scandinavië fotograferen. En Scandinavië spreekt mij meer aan dan de leeuwen uit Afrika. Al realiseer ik me dat ik niet objectief ben. Pal Hermansen verwondert mij door zijn kunstzinnige blik. Waarbij Pal ook vaak de relatie en spanning opzoekt tussen natuur en cultuur. Hans Strand met zijn grote landschappen, zeg maar grootse landschappen. Erlend en Orsolya Haarberg hebben mijn bewondering door hun fotoboek Lappland. Ik verbaas me vaak over de apparatuur. Vele Scandinavische landschapsfotografen maken gebruik van zowel kleinbeeld als 6 x 6 Hasselblad of zelfs groter. In een fotoboek „Nordische Impressionen‟ geeft het hoogstaande niveau van de (landschap/natuur)fotografie in die landen aan. Een favoriete Nederlandse fotograaf was voor mij wijlen Flip de Nooyer. Hij was een gedreven fotograaf pur sang. Zijn beelden hadden altijd sfeer, vakmanschap en impact en waren vooral informatief. Als persoon was ie oprecht, genoot van natuurbeleving en deelde dat met anderen. Flip had ook respect voor de natuur. Hij had er veel voor over om zijn beelden te maken. Al deze eigenschappen dwingen bij mij respect af. Flip was ook een van de eerste Nederlandse fotografen die een zelf georganiseerde reis naar Antarctica maakte. Een reis samen met een zeilschip „Meander‟. Een beperkt budget noodzaakte dit, maar hij deed het toch maar. Later volgden velen met cruiseschepen en grote budgetten. Flip nam je in zijn lezing Antarctica mee, waarbij je met hem als het ware aan boord stapte. Hij nam je mee over de woeste golven en tussen de ijsbergen door. Het was een zeer indrukwekkende lezing. Geen enkele Antarcticalezing daarna heeft dit, wat mij betreft, kunnen overtreffen. Een paar jaar later werd ie ernstig ziek en overleed. Ik herinner me deze Antarctica lezing en zijn persoon nog levendig. Waarschijnlijk zal de jongere generatie deze fotograaf niet veel zeggen. Zijn website (ooit bekroond met een special award) bestaat nog. In mijn herinnering blijft ie leven. Al weet ik dat deze woorden aan alle kanten tekort schieten. Gelukkig zitten er binnen onze vereniging ook goede en gedreven fotografen. Maatr aangezien deze al eerder genoemd zijn, dan zou ik in herhaling vallen. Naast fotograferen probeer ik ook beeldverhalen te maken. De juiste muziek, lifegeluiden, video en een ingesproken tekst. Regelmatig zie ik series met een reeks beelden waar „ogenschijnlijk‟ een achtergrondmuziek is achter geplakt en klaar is kees. Zo werkt dat voor mij niet. Geluid en muziek hebben een veel grotere suggestieve impact dan je denkt. Bij het horen van het geluid van een raaf, hoef ik niet onmiddellijk of perse een raaf in beeld te zien. Als ik dan aan klankbeelden denk komt er een Zweedse natuurfotograaf en av-maker Anders Geidemark op de proppen. Anders heeft de spectaculaire serie „Risen from sea‟ gemaakt. Maar ook mijn eigen panorama serie Holland panoramaland of de tri-visionshow met het sprookje van de The BlueBell of staan nog scherp in mijn geheugen. Maar ook de trivision show bij de opening van het eerste NVN festival VNF-Nijmegen mei/juni 2011

11

Naast een mooie foto lees ik graag het verhaal achter de foto. Het is mede daarom dat ik op mijn website www.fotoroosendaal.nl een weblog bij houd. Geen opgeklopt verhaal maar gewoon zo als het is of de situatie zich voordoet. Wat heb je beleefd? Waarom heb je de foto zo gemaakt zoals ie is? Welke apparatuur heb je gebruikt en waarom? Nog steeds zie ik dat als een gemis in Creatuur of op de website met foto‟s van de maand. Slechts een locatie en/of een titel vergezellen de foto‟s. Het zou een mooie aanvulling zijn. Bovendien lees ik over gebrek aan copy. Nou hier ligt een kans voor het bestuur en/of redactie. Ik ben in ieder geval bereid, sterker nog, ik zie het als een noodzaak om over je (maand)beeld te vertellen. Wie volgt? Voor de volgende Creatuur geef ik de pen door aan Hein Valk.

Nieuwe rubriek: Het verhaal achter de foto..... Hein Valk 'Het verhaal achter de foto' De rubriek over de achtergronden van een foto, fotoserie of fotoreis. De rubriek die verder gaat dan de "ik liep er langs en drukte af" foto, de "f8 and be there" foto (Frans Lanting), het "ik kreeg de bal van links en schoot hem in de kruising" doelpunt. In deze rubriek kun je vertellen wat je gedaan hebt om tot het eindresultaat te komen: de inspiratie, het concept, de voorbereiding, de tegenslag, de lering, de voldoening, het vervolg, ……. Met andere woorden in deze rubriek is het pad ernaar toe belangrijker de aankomst. Sterrenhemel bij Heteren Ik ga een foto ophalen, ik moet hem alleen nog maken. Ik ga van huis en weet welke foto op welke lokatie ik ga maken en dat deze met grote waarschijnlijkheid gaat lukken. Nu is dit niet mijn favoriete bezigheid, teveel voorbereiding bederft mijn plezier in de fotografie, maar ik vind dat de foto het waard is. Het weer is precies zoals ik het wil: een redelijk heldere avond zonder wolken, weinig wind maar toch veel vocht in de lucht. Het zou zo maar mistig kunnen worden morgen. De foto in kwestie is niet heel tijdkritisch: ver na zonsondergang blijven alle lichtbronnen in de foto constant en ik kon me dus nog een kop koffie veroorloven voor ik van huis ging. Een paar weken eerder was ik ook op deze lokatie en had een miniserie van 3 foto's gemaakt met steeds kerktoren "de Peperbus" van Heteren als onderwerp. Van de laatste van de drie foto's vond ik dat ik deze nog dramatischer kon maken en dat is de reden dat ik opnieuw naar deze plek ben gekomen. Na aankomst bij de Peperbus mijn spullen uitgeladen en neergezet. Het doel is om de foto met de Peperbus tegen de sterrenhemel opnieuw te maken met veel meer sterren die meteen als zodanig herkend worden. Het zal daarmee een hele lange meervoudige belichting worden die later op de computer wordt samengevoegd. Als extra kenmerk moet ook de poolster op de foto te zien zijn. De poolster is een heldere ster in het verlengde van de draaiingsas van de aarde en blijft daardoor (nagenoeg) stilstaan bij lange tijdopnamen. De andere sterren draaien erom heen. Door de poolster in het beeld te brengen onstaat er meer samenhang tussen de strepen en worden de strepen hopelijk meteen herkend als sterren. VNF-Nijmegen mei/juni 2011

12

De eerste puzzel die opgelost moet worden is welke ster de poolster is. Ik ben geen sterrenkenner en het wordt dus zoeken. Ik maak een aantal proefopnames van enkele minuten met een groothoeklens die een heldere ster laten zien waaromheen alle andere andere sterren draaien, de definitie van de poolster. Deze blijkt in het verlengde van de korte zijde van grote beer sterrenbeeld (de steelpan) te liggen. Weer iets geleerd en simpel te onthouden. Om zowel de poolster als de Peperbus met marge in beeld te brengen zal ik de groothoeklens moeten blijven gebruiken op zijn uiterste stand van 16 mm voor een full frame sensor. Een alternatief is over een hek te klimmen om nog dichter bij de toren te komen, maar dan kom ik op een eigen terrein en ik wil geen last met de eigenaren. De tweede puzzel is welke combinatie van sluitertijd, diafragma en iso waarde ik ga gebruiken. Hiervoor begin ik op de hoogste iso waarde met het diafragma helemaal open en varieer de sluitertijd. Ik kies de instelling die op het scherm van de camera er goed uitziet en een histogram heeft met waarden ruim boven de ruis. De laatste puzzel is de instelling van de afstandbediening. Ik heb er een waarmee meerdere opnamen achter elkaar te maken zijn van een gewenste sluitertijd. Ik gebruik deze funktie echter niet zo vaak en moet het hier weer uitzoeken. De bedoeling is om tussen te opnamen door een gat van 2 seconden te laten vallen om het beeld weg te schrijven op de geheugenkaart. Mocht er iets fout gaan dan zijn in ieder geval enkele deelopnamens bewaard. In die tijd bewegen de sterren door en kan er dus een onderbreking onstaan in de sterrenstrepen. Ik wil zo weinig mogelijk gaten en daarmee een zo lang mogelijke sluitertijd. Na terugrekenen van de hoge iso en open diafragma opname naar een praktischer instelling kies ik voor iso 200, f11 en 360 seconden belichtingen. Ik wil in totaal een belichting van een uur en dat worden dan 10 opnamen. Eerst nog een laatste test gedaan op een tusseninstelling van 3 foto's met steeds een 1 minuutbelichting. Hierbij komen naar boven dat ik de mirror-up funktie en de lange sluitertijd ruisonderdrukking moet uitzetten en dat mijn batterijen gevaarlijk leeg zijn. Nadat dit aangepast is kan de opname beginnen en dan begint het lange wachten. Nu maar hopen dat er niets fout gaat tijdens de opname. Om de tijd te doden heb ik een 2e statief en andere camera's meegenomen en ga hier mee spelen. Dat levert niet veel op behalve dat ik merk dat mijn 18-105 mm lens op mijn infrarood camera erg veel last heeft van flare in het donker: de klok op de toren komt steeds meervoudig in beeld. Reageren de reflektieonderdrukkende coatingen dan anders voor infrarood dan voor zichtbaar licht? Dat is iets om later uit te zoeken. Na een uur zijn de 10 opnames klaar en ga ik verkleumd naar huis. De volgende dag ga ik de foto's samenvoegen en begin met de Enfuse plug-in in Lightroom. Deze plug-in is bedoeld voor het samenstellen van HDR beelden en dat zou hier ook wel goed kunnen werken. Met deze HDR blend techniek zal steeds de helderste pixel uit de set foto's genomen worden en effektief de sterrenstrepen aan elkaar plakken en nauwelijks iets doen met stationaire toren en reflektie aan de waterige lucht. Het pakt meteen goed uit, veel beter dan enkele pogingen in Photoshop. Dit zegt meer iets over mijn beperkte kennis van Photoshop, het moet daar ook zeker mee kunnen. Dan moet de foto nog nabewerkt worden, in dit geval het pespectief gecorrigeerd om de scheve toren recht te zetten en de hot pixels verwijderd. Daarbij blijkt dat ik in tweede VNF-Nijmegen mei/juni 2011

13

instantie de balans tussen het omgevingslicht en het sterrenlicht toch niet helemaal in orde vindt. Het sterrenlicht heeft teveel moeite door het omgevingslicht heen te komen. Met een grijsverloop filter en bewegen van wat schuiven in Lightroom ben ik klaar.

Ben ik nu tevreden? Ja en nee. Ja, het is de foto geworden die ik me voorgenomen had om te maken en ik ben blij met het resultaat. Nee, niet helemaal omdat het volgens mij nog beter had gekund. Bij een halvering van de sluitertijd had de balans tussen omgevingslicht en sterrenlicht beter geweest: De gemeten sterrenlichtintensiteit blijft constant omdat het steeds door andere pixels opgevangen wordt en de belichtingstijd per pixel veel kleiner is dan de belichtingstijd van de opname terwijl het omgevingslicht halveert omdat het steeds op dezelfde pixels terecht komt. Daarnaast verlies ik veel pixels aan de bovenkant van de foto als gevolg van de perspectiefcorrectie en komt de poolster dichter bij de rand dan ik zou willen. Als laatste heeft een belichtingtijd van een uur maar cirkelbogen van 15 graden tot gevolg en ik had het niet erg gevonden als de bogen langer waren geweest. Ga ik nog een keer terug om de foto nog beter te krijgen? Misschien, maar waarschijnlijk niet op korte termijn, ik ben best tevreden met het resultaat. VNF-Nijmegen mei/juni 2011

14


15

Belangrijke gegevens van VNF-Nijmegen Bestuur Voorzitter

Jos Hagens De Heerlickheit 7, 5431 BC Cuijk Telefoon: 0485-314938 E-mail: [email protected]

Secretaris

Michel Lucas Kangoeroestraat 1 6531 RE Nijmegen E-mail: [email protected]

Penningmeester

Hans Crone Danielsweg 31 6543 RB Nijmegen 024-3778885 E-mail: [email protected]

Alg. bestuurslid

Godelieve v/d Lande Gulikstraat 6, 6585 XB Telefoon: 024-6963510

Bankrelatie & contributie Postbankrekeningnummer: 5585299 t.n.v. VNF afd. Nijmegen. De contributie bedraagt €30,- per jaar. Inschrijfgeld nieuwe leden €5,KvK De Vereniging NatuurFotografen Nijmegen staat ingeschreven in het register van de Kamer van Koophandel Centraal Gelderland 40145961 Verenigingsavonden Verenigingsavonden vinden plaats in Wijkcentrum “De Schakel “ Archimedesstraat 9, 6533 MA, Nijmegen. Tel: 024-3566520 Iedere derde dinsdag van de maand om 20.00 uur (zaal open 19:30 uur). Komende verenigingsavonden op: 17 mei, 21 juni, 20 september Volgend verenigingsblad Het volgende verenigingsblad verschijnt rond 12 september 2011. Kopij en advertenties kun je tot uiterlijk 29 augustus inleveren bij de redactie. Redactie: Gerard Burgers en Jos Hagens. Redactieadres:[email protected] , (postadres:Bergweg 51, 6881 LM Velp) Overnemen artikelen Natuurfotoverenigingen mogen artikelen uit dit blad overnemen voor publicatie in hun eigen verenigingsblad. (bron en auteur vermelden).


16


17

Voorzetter. Creativiteit

Recommend Documents