Voorwoord Dit is voorlopig de laatste nieuwsbrief die gaat verschijnen. Tot nu toe hebben wij twee keer per jaar geprobeerd om u te informeren over allerhande onderwerpen. Helaas heeft ons platform te kampen met een minimale bezetting. Zoals u wellicht weet zitten wij momenteel zonder voorzitter (Jan Janson heeft zijn voorzittershamer neergelegd), en binnenkort gaan ook de secretaris en de penningmeester het platform verlaten. De toekomst van ons platform staat daarmee op het spel. Ja, dat is uitermate jammer! We proberen op alle mogelijke manieren om het platform nieuw leven in te blazen en zijn naarstig op zoek naar mensen, vooral ouders van kinderen met een beperking en ook jongeren, die het platform een nieuw elan kunnen geven. Met name voor jonggehandicapten is de toekomst met de aankomende bezuinigingen en overheveling van taken naar de gemeenten zeer ongewis. Dat hier een belangrijke taak ligt bij het platform, moge duidelijk zijn. Helaas valt het niet mee om mensen te vinden. Dat houdt in dat wij onze werkzaamheden op een heel laag pitje moeten zetten, en misschien zelfs moeten besluiten om het Platform op te heffen. Dit zou heel erg jammer zijn, omdat met name de komende tijd een luis in de pels van de Gemeente meer dan ooit nodig is. Vandaar nogmaals deze oproep, en dan met name aan jongeren: sluit je aan bij het Platform, en wees strijdbaar! Wij hopen dat u veel plezier beleeft aan deze (voorlopig) laatste nieuwsbrief van ons Platform, we hebben het al die jaren met plezier gedaan.
1
Scootmobielen Bloementoertocht viert lustrum De Stichting Platform Gehandicaptenbeleid Noordwijkerhout (SPGN) organiseert op dinsdag 6 mei a.s. voor de vijfde maal de Scootmobielen Bloementoertocht. Iedereen in de regio die in het bezit is van een scootmobiel, kan aan de tocht van ongeveer 20 km door onze prachtige Bollenstreek deelnemen. Jaap Walen en Jan Janson zijn weer enthousiast bezig met de voorbereidingen: een gloednieuwe route, assistentie van politie, de “wegenwacht” van Welzorg voor pech onderweg, bezemwagens, EHBO, ADL hulp, enz. enz. Net als voorgaande jaren halen vrachtwagens de avond van tevoren de scootmobielen van deelnemers buiten Noordwijkerhout en binnen de regio op en brengen deze ook na de tocht weer terug. Als u er voor zorgt dat uw scootmobiel in goede conditie is en de accu goed is opgeladen zorgt de SPGN voor een onbezorgd dagje tussen de bollen. Vanaf 9.30 uur bent u van harte welkom in het atrium van de Munnekeweij aan de Via Antiqua 25 in Noordwijkerhout. Daar zal rond 10.30 uur het startsein worden gegeven. Er zal tijdens de route diverse keren worden gestopt voor een drankje en een lunch. Rond 16:30 uur bent u weer terug in Noordwijkerhout. Vorig jaar hebben de deelnemers een flink bedrag via sponsoring bij elkaar gereden, waarvan 1/3 voor de tocht van dit jaar is gereserveerd. Dit samen met de hulp van een groot aantal sponsors en vrijwilligers en dankzij giften van een aantal fondsen maakt het ook bij dit lustrum weer mogelijk de tocht met gesloten beurs voor de deelnemers te organiseren. De SPGN wil heel graag dat de tocht nog vele jaren kan worden gereden. Daarom vragen wij ook dit keer van de deelnemers een vrijwillig tegenprestatie. Wij hopen dat alle deelnemers binnen hun familie- en kennissenkring op zoek gaan naar mensen die hun tocht willen sponsoren. Spreek met hen bijv. per afgelegde kilometer een bedrag af, verhuur uw mandje voorop als ruimte voor reclame of zet een pet op met de naam van het bedrijf van uw zoon of dochter. Met deze opbrengst hopen wij de tocht voor de volgende jaren zeker te stellen. Voor de tocht kunt u zich aanmelden bij: Jaap Walen, telefoon: 0643-684180 of per e-mail:
[email protected] Vanwege de veiligheid is er een limiet gesteld aan het aantal deelnemers. Een vroege aanmelding geeft u de zekerheid van deelname. Noteer 6 mei alvast in uw agenda.
2
De start van de scootmobielentocht in 2013
Zo kunt u uw scootmobiel ook opleuken
3
Een terugblik op 26 oktober 2013 In mei 2013 gaf onze voorzitter Jan Janson te kennen dat hij met ingang van 1 januari 2014 geen voorzitter meer kan zijn van de SPGN. Door zijn werkzaamheden voor de PvdA zou hij met een “dubbele pet” op zitten. Het valt natuurlijk in hem te waarderen dat hij dat niet wil. We besloten als bestuur een speciaal afscheid te organiseren met als uitgangspunt een bijeenkomst in de Witte Kerk. Speciaal, dat werd het. U heeft het in alle kranten kunnen lezen en zien. Jan Janson kreeg een welverdiende Koninklijke Onderscheiding. Het was voor hem een complete verrassing.
De door ons georganiseerde paneldiscussie georganiseerd in de Witte Kerk bleek een schot in de roos. Naast verschillende politici zaten er ook ouders van jonggehandicapte kinderen in het publiek. Hoewel er nog heel veel onduidelijk is over de kabinetsplannen, bleek het toch van groot belang om met elkaar van gedachten te wisselen aan de hand van stellingen. Punten van zorg die vooral naar voren kwamen waren o.a.: -Wat gebeurt er als mijn kind met een beperking straks 18 jaar wordt? De handicap verdwijnt dan niet. Maar voor veel voorzieningen zal een eigen bijdrage worden gevraagd. -Hoe zit het met de indicaties die tot nu toe door het CIZ zijn afgegeven? Blijven die bestaan als de gemeente de taken gaat overnemen? Volgens de wethouder Dhr. Bas de Haas zal de gemeente er t.z.t. met zorg naar kijken. Maar er kan geen enkele garantie worden gegeven. -Ook maken ouders zich zorgen over het verdwijnen van het rugzakje, waardoor op de school van het kind extra hulp kon worden ingekocht. 4
Het geld van alle rugzakjes komt nu direct ten goede aan de basisscholen en is bedoeld om leerkrachten bij te scholen, zodat zij in staat zijn kinderen met een beperking in de klas te begeleiden. Hiertegen maken ook de scholen in het land al bezwaar. Het is een utopie te denken dat dit in september 2015 gerealiseerd kan worden. Denk je eens in: een klas van 30 kinderen, waarin b.v. een kind zit met ADHD, dyslexie en een gedragsprobleem. Hoe kun je dat als leerkracht goed begeleiden, zonder de andere kinderen tekort te doen? -Hoe zit het met het sluiten van verzorgingstehuizen en dagopvang? De ouderen moeten zo lang mogelijk thuis blijven wonen, maar wat als iemand gaat dementeren? Pas bij indicatie 3, of misschien zelf 4, krijgt men zorg. Een heel groot beroep wordt er gedaan op de mantelzorgers. Niet iedereen heeft een mantelzorger in de omgeving. Denk aan alleenstaande ouderen zonder kinderen, of waarvan de kinderen ver weg wonen. -Krijgen we door dit alles geen tweedeling in de maatschappij? Mensen met geld die zelf hulp kunnen inkopen en mensen zonder geld die afhankelijk worden van de gemeente?
Een aandachtig luisterend publiek naar o.a. Willy Gillissen van Buurtzorg
5
Kortom: vragen genoeg die ochtend. We hadden dan ook niet de illusie dat ze allen beantwoord konden worden. Maar het was wel heel goed om deze knelpunten onder de aandacht te brengen van politici en betrokkenen. Politici zullen in hun verkiezingsprogramma’s aandacht moeten schenken aan de WMO, en gemeenten zullen dit moeten gaan uitvoeren.
De mannen van de cabaretgroep “De Gemeentereiniging” in actie Gelukkig was er die ochtend ook een vrolijke noot te zien en horen. De cabaretgroep: “De Gemeentereiniging” bracht met passende acts en liedjes wat zon tussen de zware onderwerpen door. Wij kunnen terugkijken op een geslaagde ochtend met als klap op de vuurpijl het lintje voor onze voorzitter Jan. Jan: enorm bedankt voor al die jaren voorzitterschap en gefeliciteerd met je welverdiende onderscheiding!!!
6
Het keukentafelgesprek Als u door ziekte of handicap een beroep moet doen op ondersteuning door de gemeente (in het kader van de WMO) vindt er een gesprek plaats bij u thuis om met u te praten over de problemen die u ondervindt en te bekijken wat hieraan gedaan kan worden. Tijdens het gesprek, het zogenaamde “keukentafelgesprek”, staat niet de beperking of ziekte centraal, maar datgene wat u wel kunt en wat u nodig heeft om uzelf te kunnen redden. Alle aspecten van uw leven komen dan aan bod: sociale contacten, mobiliteit, de financiële situatie en de dagbesteding. Er wordt gekeken naar welke dingen u nog zelf kunt en welke steun u kunt krijgen vanuit uw omgeving. Soms moeten er daarnaast ook voorzieningen worden ingezet vanuit de WMO.
Waar moet u op letten bij het gesprek? Vraag een bekende of familielid bij het gesprek aanwezig te zijn. Twee weten en horen meer dan één. Het gesprek moet plaats vinden op een plek naar uw keuze: thuis of op een andere locatie. Vraag naar de status van het gesprek: is het oriënterend of worden er direct beslissingen genomen. Voorbereiding op het gesprek. Denk na over vragen als: welke beperking ervaar ik, welke resultaten wil ik bereiken, wat kan ik zelf en waar heb ik ondersteuning bij nodig? Zet dit van te voren op papier. Heeft u stukken zoals medische keuringen, testen of schoolverslagen (voor kinderen) leg dit klaar. Zij geven inzicht in uw situatie. Bereid het gesprek met iemand voor, bijvoorbeeld met diegene die bij het gesprek aanwezig is. Tijdens het gesprek. Let op of de volgende onderwerpen voldoende aan bod komen: Doel van het gesprek Uitleg over de rol van de gespreksvoerder. De rol van de familie of mantelzorger. 7
De problemen die u ervaart Welke resultaten u wilt bereiken. Welke oplossingen er mogelijk zijn. Informatie over de eigen financiële bijdrage. Het gespreksverslag: wet staat er in, wat wordt er mee gedaan en dat kun je doen als je het er niet mee eens bent Vervolgafspraken: wie doet wat en wanneer. Andere voorwaarden zijn nog: Voldoende tijd voor het gesprek Ruimte voor een vervolgafspraak als een gesprek niet genoeg is, of de duur van het gesprek voor u te belastend is Voldoende ruimte voor de inbreng van uzelf, uw familie en/of mantelzorger. De mogelijkheid om familie of mantelzorgers apart te horen als daar behoefte aan is. Voldoende oog voor de dreigende overbelasting van mantelzorgers. Geen druk op familie om mantelzorg te verlenen. Na het gesprek. Bent u niet tevreden over hoe het gesprek is verlopen, vraag dan of het gesprek overgedaan kan worden, eventueel met een andere consulent. Ook moet duidelijk zijn waar u uw klacht kunt indienen. Het gesprekverslag. U ontvangt na verloop van tijd een verslag van het gesprek. Controleer dit op de volgende punten: Kloppen de feiten en staan de afspraken juist in het verslag? Is het verslag voor u begrijpelijk? Vraag om uitleg als dit niet het geval is. Geeft het verslag een duidelijk overzicht van geboden oplossingen en wie wat gaat doen en op welke termijn? Is het duidelijk wat u kunt doen als u het niet eens bent met het verslag? Het realiseren van oplossingen. Worden afspraken uit het gesprekverslag op tijd nagekomen? Is het duidelijk wie u kunt aanspreken als het niet gebeurt? Is het duidelijk wat u kunt doen als u niet tevreden bent over het resultaat? Vindt er een evaluatie plaats van het gesprek en/ of de resultaten? Nog vragen? Stel deze bij het lokaal loket van de gemeente. Komt u er niet uit? Dan kunt u contact opnemen met het meldpunt WMO van Zorgbelang Zuid Holland Telefoon: 0900 230 70 70 of per e-mail:
[email protected]
8
“Kanniewaarzijn” of een “koude douche”? Met grote belangstelling heb ik alle publicaties en T.V. -uitzendingen over de bouw en opening van het Rijksmuseum gevolgd. Ik ben een groot liefhebber van musea en was vast besloten om na de grootste drukte het museum een bezoek te brengen. De dag na de opening hoorde ik ’s morgens op de radio in de nieuwsuitzending het bericht dat het museum verboden was voor mensen met een scootmobiel. De liften zouden te klein zijn en de vitrines te fragiel. Nu kan ik me goed voorstellen dat grote scootmobielen verboden zijn. Die heb ik ook nog nooit in een museum aangetroffen.
Zelf heb ik, al jaren, in de kofferbak van mijn auto een kleine opvouwbare scootmobiel, speciaal aangeschaft voor museum bezoek. Ik heb hier al jaren heel veel plezier van, zowel in Nederland als in het buitenland. Ik ben dan ook nog nooit in een museum geweigerd, nee eerder met alle egards ontvangen. Dus ik besloot 4 september 2013 een bezoek aan het museum te brengen. Toen ik zo’n 50 m door de ingang naar binnen was gereden, kwam er een suppoost op mij af en hij vertelde dat het verboden was om met de kleine scootmobiel naar binnen te gaan. Ik legde uit dat dit exemplaar niet harder kan dan 4 km per uur, dat hij kleiner is dan een elektrische rolstoel, dat hij zeer wendbaar is en een waarschuwingssignaal laat horen als ik achteruit rijd. Ook vertelde ik dat ik nog nooit problemen heb gehad in musea. Er werd gecommuniceerd met het “zenuwcentrum” van het museum en na enige tijd verschenen er nog twee heren. Het mobieltje werd aan een inspectie onderworpen en na enig overleg werd er tegen mij gezegd dat het in orde was, omdat ik geen geel verzekeringsplaatje nodig had op dit voertuig. ’s Middags na de lunch op het museumplein kwam ik weer terug. Ik werd vriendelijk begroet en zonder problemen toegelaten. Ik had een heerlijke dag en heb genoten van het prachtige museum.
9
Zondag 13 oktober j.l. bezocht ik het museum weer. Door het slechte weer hadden meer mensen dat plan opgevat. Er stonden 2 lange rijen en juist toen wij van plan waren om terug naar huis te gaan, kwam er iemand van het museum die ons naar de lift loodste langs de rijen. Wat een service! Het lijkt Frankrijk wel, zeiden we tegen elkaar. Daar gebeurt het ook altijd. Na ongeveer anderhalf uur in het museum te hebben rondgedwaald, werd ik staande gehouden door een suppoost. Hij stelde zich voor als hoofd van de beveiliging en vertelde mij dat het verboden was om met een scootmobiel het museum te bezoeken. Hij stelde voor om een rolstoel te gaan halen. Ik heb hem uitgelegd dat ik al twee keer was toegelaten, de eerste keer na onderzoek. Toch bleef hij volhouden dat ik een rolstoel moest nemen. Nu heb ik van jongs af aan geleerd om zo zelfstandig mogelijk deel te nemen aan de maatschappij. Dat is o.a. ook de reden dat ik dit scootmobieltje heb aangeschaft. Het geeft mij heel veel vrijheid. De argumenten die hij noemde, konden en kunnen mij niet overtuigen. Ik zag die dag, en ook in september veel gevaarlijker situaties: een man in een elektrische rolstoel met een beensteun recht vooruit, een moeder met een tweelingkinderwagen in de breedte, rennende kleuters. Uiteindelijk heeft hij mij niet uit mijn scootmobiel kunnen praten. Zittend in een rolstoel bekijk je de objecten vanuit een heel ander standpunt dan diegene die de rolstoel voortduwt. Je moet dan iedere keer vragen: “ga eens wat naar achteren, want het licht schijnt in het schilderij. ”Of: “ga meer naar voren want ik wil de tekst ook lezen” Een ramp voor diegene die moet duwen. Trouwens, waar haal ik zo gauw een vrijwilliger vandaan die mij 80 zalen doorduwt? De directeur, de heer Pijbes, zou zelf eens de proef op de som moeten nemen. Als het echt niet anders kan, is een rolstoel een uitkomst. Maar ik blijf zo lang mogelijk onafhankelijk.
De volgende keer dan maar naar het Spoorwegmuseum? Daar zijn ze gewend aan rollend materieel!!
10
Ik wil er ook op wijzen dat het museum een mooie slogan had: “Dit museum is van ons allemaal”. Er is geen enkel museum in Nederland dat een verbod heeft op kleine opvouwbare scootmobieltjes. Zelfs het Glasmuseum in Leerdam, in een oud pand gevestigd, helpt je over de drempel. Zo ook het Sieboldhuis in Leiden, de Hallen en het Teylersmuseum in Haarlem: geen enkel probleem. Daar zijn de liften echt smal en de vitrines fragiel. Na het bezoek van 13 oktober j.l. was ik zo teleurgesteld, dat ik de hele geschiedenis heb aangemeld bij het tv-programma: “Kanniewaarzijn”. Zij bekijken of dit item de moeite waard is om het in een uitzending op te nemen. Zelf heb ik het museum nu wel goed gezien, maar ik zou voor andere mensen met een handicap en een kleine scootmobiel op willen komen. Ik heb dan ook een brief gestuurd aan de heer Pijbes, waarin ik de situatie en de gebeurtenis onder zijn aandacht heb gebracht, met het verzoek de regel te herzien. Van de secretaresse kreeg ik een antwoord. Er werd nu weer een nieuw argument uit de hoge hoed getoverd, namelijk: door het te groot aantal bezoekers en de opstelling van de kunst zou het niet veilig genoeg zijn als men scootmobieltjes toe zou laten.
Dus moeten we als gehandicapte en in het bezit van een opvouwbaar scootmobieltje, op zoek naar een begeleider en de rolstoel in. Ik vind dat de heer Pijbes een “koude douche” verdient… Ria van Alphen
11
Mantelzorgondersteuning Peteke Feijten van het Sociaal Cultureel Planbureau deed o.a. onderzoek naar de bekendheid van mantelzorgondersteuning. Uit dit onderzoek bleek dat mantelzorgers nauwelijks gebruikmaken van hulp en ondersteuning. Van de mantelzorgers zegt 68% dat hun tijdens de aanvraagprocedure voor hun cliënt niet is gevraagd of ze zelf ook ondersteuning nodig hebben. Ook werd er niet gesproken over mogelijke financiële vergoedingen en respijtzorg (tijdelijke overname van de zorg om hen te ontlasten). Vier op de tien mantelzorgers weten niet waar ze terechtkunnen voor hulp. Gemeenten hebben over het algemeen hun mantelzorgondersteuning goed voor elkaar. Toch blijkt er veel onbekendheid. De onderzoekers vermoeden dat veel mantelzorgers zichzelf niet als mantelzorger zien. Je hebt een band met iemand. En langzamerhand sluipt daarin dat je zorg en hulp gaat geven. Dan ontbreekt het besef dat je mantelzorger bent en aanspraak kunt maken op ondersteuning. Via het Lokaal Loket in Noordwijkerhout kunt u alle informatie krijgen die nodig is. Laat u eens informeren. Bron: WMO Magazine nr.5
12
Klein bericht Rechter: TRAPLIFT niet weigeren om inkomen. Gemeenten mogen een voorziening op grond van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) niet weigeren op grond van inkomen of vermogen van de aanvrager. Dat besliste de Centrale Raad van Beroep in drie uitspraken. Een gemeente weigerde een traplift omdat de aanvrager een inkomen van 27.000 euro had en een vermogen van 270.000 euro. Weigering doorkruist de wettelijke eigen bijdragen regeling die op grond van de WMO geldt, stelt de Raad. En gemeenten zouden zo inkomensbeleid gaan voeren. Bron ANP
Veilig Verkeer Nederland VVN gaat praktijk- en theorielessen organiseren voor mensen die voor het eerst met een scootmobiel gaan rijden. In verschillende gemeenten is dit al de praktijk. Men wil het uitbreiden over heel Nederland. Er gebeuren te veel ongelukken.
Wajongers aan het werk? Veel bedrijven geen Wajongers (jongeren met een arbeidshandicap) in dienst willen nemen? De vakbond CNV heeft een eigen onderzoek gedaan. Argumenten van de werkgevers zijn: we moeten mensen ontslaan en dan arbeidsgehandicapten in dienst nemen? bestaande functies zijn meestal niet geschikt. extra begeleiding en aanpassingen zijn nodig. Een uitzondering zijn garagebedrijven, daar zijn 25 beschikbare plaatsen beloofd.
13
De iPad Bent u al thuis op de iPad? Zal de iPad in de toekomst het verzorgingshuis vervangen? De zorgorganisatie Sensire in de Achterhoek, schafte 1200 iPad's aan. Thuiszorg organisaties hebben het druk gehad het afgelopen jaar om de bezuinigingen van 40% op te vangen, die het kabinet in 2015 wil doorvoeren. Inmiddels heeft staatssecretaris van Rijn gemeenten een paar honderd miljoen euro beloofd om de pijn te verzachten. Sensire zag zich genoodzaakt om alle thuishulpen te ontslaan. Inmiddels zijn de 800 medewerkers in dienst van andere thuiszorg organisaties. Bij Sensire krijgen hulpvragers een iPad. De thuisverpleging legt bij het eerste contact de werking en het nut van het apparaat uit. Er wordt veel energie in het digitale hulpmiddel gestoken. Heeft een cliënt vragen over een wondje, of heeft hij moeite met het aantrekken van een steunkous, dan kan de verpleegkundige meekijken en advies geven via beeldbellen op de iPad. Uit onderzoek dat Sensire heeft laten doen bleek dat cliënten hierdoor 20% minder zorg nodig hadden. Doordat ouderen het langer thuis moeten zien te redden zullen thuiszorg organisaties en mantelzorgers het steeds drukker gaan krijgen. Volgens het Centrum Indicatiestelling Zorg (het CIZ) wonen er nu ongeveer 25.000 mensen met een indicatie voor zorg zwaarte pakket 3 in een verzorgingshuis. Zij mogen er blijven, maar nieuwe gevallen zijn niet meer welkom. Volgens schatting van het CIZ zijn er 5000 nieuwe gevallen per jaar die extra hulp nodig hebben. Misschien kan de iPad een kleine bijdrage leveren in de zorg? Maar het verzorgingshuis zal naar mijn mening nooit vervangen kunnen worden. Bron: Trouw december 2013
14
Voor u gelezen IEDER(IN) wordt de nieuwe koepelorganisatie van mensen met een beperking of chronische ziekten. Vanaf 1 januari 2014 ontstaat er een samengaan van Chronisch Zieken, de Gehandicapten Raad en het Platform Verstandelijk Gehandicapten. Dit wordt het grootste netwerk van mensen met een beperking in Nederland: zo’n 2 miljoen mensen vallen daar onder. Deze fusie voorkomt de overlap, want veel doelgroepen hebben dezelfde belangen en problemen. Opkomen voor specifieke groepen blijft een doel. Het ideaal is “een inclusieve samenleving” dat wil zeggen: gelijke kansen om te kunnen wonen, leren, werken, reizen en recreëren.” Gelukkig komt er voor de gefuseerde nieuwe organisatie een steun in de rug: in 2015 zal eindelijk door Nederland het VN-verdrag getekend worden. Dit houdt in dat rechten van mensen met een handicap van kracht worden, meedoen en zelf beschikken zijn mensenrechten. IEDER(IN) zal niet moe worden om overheid en andere partijen hierop te wijzen. Bron: de CGRaad
Eigen geld? Dan voorrang!!! De zorg in een verzorgingshuis wordt langzaamaan afgebouwd. Ouderen moeten immers zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Mensen met een indicatie 1,2 of 3 hebben geen recht meer op een plekje in een verzorgingshuis. Op termijn zal alleen een hogere verpleeghuisindicatie nog recht geven op plaatsing. Dit betekent minder geld voor verzorgingshuizen, waardoor soms kamers moeten worden gesloten. Sommige van die tehuizen zijn creatief. Zij gaan kamers verhuren via “zorg-wonen” Dan hoeft men niet op een wachtlijst en blijkt er wel een kamer beschikbaar, aldus een zorginstelling in Brabant. Dit betekent dat er een tweedeling in de zorg kan gaan ontstaan: heeft men geld? Dan is er plaats en kan zorg worden ingekocht. Heeft men geen geld dan zal men op een indicatie moeten wachten en zolang gebruik maken van mantelzorg en thuishulp. Bron: Trouw (oktober 2013)
15
Ervaringen van een Wajonger met werk Mijn naam is Ietje van Halem. Ik ben 29 jaar en heb cerebrale parese. Als je alleen op het uiterlijk afgaat, wat de meeste mensen ook doen, is er op het oog niet zoveel aan de hand. Dan zie je een jonge vrouw die spastisch is en moeilijk loopt, maar die verder niet op haar mond - en zeker niet op haar achterhoofd is gevallen. Kortom: iemand die prima mee zou kunnen draaien op de arbeidsmarkt. Op mijn achttiende werd ik voor honderd procent afgekeurd, tot mijn grote verontwaardiging; ik wilde gewoon aan het werk! Op dat moment zat ik nog op school, dus ik hield me voor dat het nog alle kanten op kon. Nadat ik mijn mavo-diploma had gehaald (achteraf gezien was dat voor mij het hoogst haalbare) ben ik doorgestroomd naar de havo. Het plan was aanvankelijk om ook daar een volwaardig diploma te halen, maar ik eindigde met twee deelcertificaten voor Nederlands en Engels. Het was simpelweg te hoog gegrepen. Tijdens dat laatste jaar werd ik geïndiceerd voor de Wet Sociale Werkvoorziening. In eerste instantie was ik daar heel gelukkig mee, omdat me doorgroeimogelijkheden werden beloofd en (ik citeer de consulent die de intake deed) dit een gouden kans was die ik niet kon laten schieten. Nou, dat heb ik geweten. In totaal heb ik drie jaar op de sociale werkplaats gezeten. Het eentonige werk achter de lopende band maakte me diep ongelukkig. Ik ging huilend naar mijn werk, kwam huilend thuis en als ik 's nachts in bed aan de volgende dag dacht, brak het angstzweet me uit. Dit was niet wat ik wilde. Ik wilde de maatschappij in, een veelzijdige baan hebben. Wat me op de been hield was het idee dat ik ooit een passende werkplek zou krijgen, al schoot dat niet bepaald op omdat we er maar niet uit kwamen wat nou 'passend werk' was. Ik heb in drie jaar tijd haast alle beschikbare jobcoaches van het bedrijf versleten en afgezien van een tijdelijk baantje bij een zorgverzekeraar kreeg ik steeds nul op rekest. Wel was ik inmiddels intern overgeplaatst naar een kantoor. Maar daar kwam een verborgen handicap van me naar boven; ik heb een korte spanningsboog en raak snel overprikkeld, waardoor de boel op slot gaat en er heel weinig uit mijn handen komt. Maar doordat ik dat vanwege mijn werk heel hard tegen mezelf aan het ontkennen was, werd het alleen maar erger en liep ik volledig vast. Als ik een opdracht kreeg, ervoer ik een enorme druk vanuit mezelf om het goed te doen waardoor het juist fout ging. De meest eenvoudige klusjes mislukten omdat ik zo wanhopig graag wilde laten zien dat ik het kon. Dat botste heel erg met de eerste indruk die men van me had gekregen; die van de hippe meid met de vlotte babbel. Einde van het liedje was dat mijn takenpakket steeds kleiner werd totdat ik achter een leeg bureau zat. Mijn leidinggevende zei in een gesprek dat er simpelweg geen baan bestond waarbij je een ding tegelijk kan doen. Bij gebrek aan werk ben ik toen gaan bloggen. Ik heb altijd al graag geschreven en plaatste elke dag een stuk. Ik schreef over mijn handicap, de dingen waar ik daardoor 16
tegenaan liep en vooral over het feit dat ik ontzettend graag ergens anders aan de slag wilde. Op dat moment hoopte ik dat als ik een zelfgekozen functie kreeg, de blokkades die ik nu ervoer opgelost zouden zijn. De respons die ik op mijn schrijfsels kreeg was fantastisch. Mensen uit mijn vriendenlijst werden trouwe lezers, maar omdat mijn profiel openbaar was, was ik ook voor anderen te vinden. Op een dag plaatste ik een blog onder de titel "De Paarse Krokodil". Daarin uitte ik mijn frustraties over mijn situatie als arbeidsgehandicapte. Mijn moeder, die zich inzette voor het plaatselijke gehandicaptenplatform, las mijn stuk en vroeg of ze het in de nieuwsbrief mocht zetten. Dat mocht van mij. Een paar weken later gebeurde er iets geweldigs. Mijn ouders hebben een winkel en een goede klant van hen had mijn verhaal gelezen. Hij was directeur van een detacheringsbureau in Den Haag en zei dat ik daar maar eens op gesprek moest komen, omdat ik in mijn stuk precies datgene had aangestipt waar hij zich voor inzette. Lang verhaal kort: drie maanden later werkte ik daar. In het begin kon ik mijn geluk niet op. De sfeer was goed, de mensen waren aardig en ik was eindelijk waar ik wezen wilde; in de maatschappij. Maar ook hier liep ik tegen dezelfde problemen aan als op de sociale werkplaats. In het begin hield ik mezelf nog voor dat het de nieuwigheid was, maar het werd steeds erger. De relatie met mijn collega's verslechterde. Beide partijen waren van goede wil, maar doordat mijn fouten zich opstapelden was de koek op een gegeven moment op. Mijn jobcoach heeft nog een paar keer naast me gezeten om me bij de meest eenvoudige werkzaamheden te begeleiden, maar het wilde niet baten; ik sloeg weer op slot. Ik wist dat het dieptepunt bereikt was toen ik op een kwade dag consequent postzegels in de linker onderhoek bleef plakken. Ik zat er volledig doorheen en meldde me ziek, na vier jaar boven mijn macht te hebben gewerkt. Na een moeizame periode kreeg ik mijn Wajong terug. Deze keer morde ik niet. Ik had eruit gehaald wat erin zat en wist nu dat regulier werk voor mij geen optie was. Vrijwilligerswerk daarentegen behoort wel tot de mogelijkheden en momenteel ben ik dan ook zoekende. Ik hoop dat ik een plek vind waar ik goed zit en ook van nut kan zijn voor anderen. Want uiteindelijk is dat waar het iedereen om gaat; gehandicapt of niet. Met dit verhaal hoop ik een duidelijk beeld te hebben gegeven van mijn situatie en waar ik als gehandicapte tegenaan loop op werkgebied. Dat ik net als het merendeel van de Wajongers zielsgraag een baan zou willen, maar dat er nu eenmaal factoren zijn die me beperken. Factoren die niet op slag zullen verdwijnen met de invoering van de Participatiewet, maar waarmee ik zal moeten omgaan voor de rest van mijn leven. Ik hou het nieuws rondom de maatregelen nauwlettend in de gaten, al wil ik dat soms niet omdat ik er verdrietig en bang van word. Als ik niet oppas, lig ik weer nachten wakker en sta ik weer te hyperventileren onder de afzuigkap uit angst voor wat er volgend jaar gaat gebeuren. Het zal wellicht niet de bedoeling zijn geweest, maar in de media is de laatste jaren het beeld ontstaan dat een handicap een bewuste keuze is waarvoor men gestraft moet worden. Dat beeld moet weg en daarom vertel ik u dit verhaal, voor mijzelf, maar ook namens de vele anderen die in hetzelfde schuitje zitten danwel erin terecht gaan komen in de komende jaren. Ietje van Halem 17
De rolstoel Alles had ik kunnen worden, een troon leek voor mij voorbestemd. Directiestoel bij een Multinational of een zetel in het Europese Parlement. Ik koos voor zorg, een roeping, mensen helpen, als rolstoel met een aangepaste zit. Beter dan een hoge preekstoel, beter dan een VIP plaats bij Real Madrid. Ik help jou, invalide, je te verplaatsen. Ik ben jouw steun. Ik hoor je zucht. Ik help, voor af en toe een spuitje olie en voor mijn banden soms wat frisse lucht. Ontelbaar al die keren, dat je scheldt: “Had ik jou maar nooit ontmoet”, mij op een vuilnisbelt zou willen parkeren. Radeloos, frustratie, tranen. Wat voor zin heeft al die tegenspoed? Iedere dag en zonder vragen behoed ik jou voor een isolement, door je gesloten wereld weer te openen. Ik ben het die je haalt en brengt. Door de dalen naar de bergen, naar de warme stralen van de zon. Naar een onverwachte wereld, naar een: “Nooit gedacht dat ik dit nog kon.” Zonder mij, gedoemd op bed te blijven. Zonder mij, geen schijn van kans. Mijn werk, zo mooi, niet te beschrijven. Mooier dan de fauteuil van een sjieke “Marcedes Banz”.
18
Het gedicht “De rolstoel” komt uit een onlangs verschenen bundel “Verhalen voor na de maaltijd” geschreven door Mart van der Sar. De bundel is een verzameling verhalen uit zijn dagelijks leven en zijn vaak humoristisch van toon. Mart zit zelf sinds 2008 als gevolg van een ongeluk in een rolstoel, en is dus ervaringsdeskundige. Hij is actief bij de Stichting On Wheels, Sophia Kinder- Revalidatie en bij de Stichting De Wollebrandcross; de opbrengst van de bundel komt ten goede aan deze instanties. Stichting On Wheels zet zich in voor kinderen, volwassenen en ouderen met een beperking, zoals de ziekte van Duchenne. Zij biedt deze mensen de kans om er eens op uit te gaan door het uitlenen van aangepaste vervoer- en kampeermiddelen, en door het organiseren van leuke activiteiten. Zie ook www.stichtingonwheels.nl Stichting de Wollebrandcross organiseert jaarlijks (sport)evenementen waarvan de opbrengst ten goede komt aan organisaties die zich inzetten voor de verbetering van de gezondheids- en levensomstandigheden van minderbedeelde kinderen. Zie ook www.dewollebrandcross.nl “Verhalen voor na de maaltijd” is voor € 12.50 o.a. te verkrijgen bij Boekhandel Wagenaar & van Halem, Havenstraat 10 te Noordwijkerhout.
19
Manifest ouderen- en gehandicaptenbeleid Als voorbereiding op de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014 heeft de SPGN samen met de ouderenbonden OJA en KBO DE Zilk in oktober 2013 alle politieke partijen uitgenodigd voor een gesprek. De meeste partijen hebben hier gehoor aan gegeven. Het doel was om van onze kant uit een aantal zaken onder de aandacht te brengen waar wij ons zorgen over maken. We hoopten dat men in de verschillende verkiezingsprogramma’s daar voldoende aandacht aan zou gaan schenken. Tevens hebben we gevraagd of iedere partij het verkiezingsprogramma aan ons wilde toesturen. Ook daar hebben de politieke partijen positief op gereageerd. Over onderstaande zaken maken wij ons met name zorgen: Zorg/Vervoer – Huisvesting – Jeugd/Onderwijs De problemen die wij signaleren zijn: Halvering van de PGB Verdwijning van het “rugzakje”. Dit geld gaat naar de scholen om leerkrachten bij te scholen, maar wat komt daar van terecht? Het project: “Weer samen naar school” is geen succes. Hoe kun je als leerkracht in een klas van 30 leerlingen individuele aandacht hebben voor kinderen met: ADHD, autisme, zwak begaafdheid, dyslexie, syndroom van Down, slechtziendheid, slechthorenden, taalachterstand enz.??? Daarnaast wordt er bezuinigd op het speciaal onderwijs. Arbeid In een tijd van bezuinigingen komen werkzoekenden boven de 45 nauwelijks aan een baan. Er wordt verondersteld dat bedrijven mensen met een handicap wel aannemen. Dit is een te optimistische gedachte. Gebeurt het wel, dan wordt de gehandicapte begeleid door een job coach. Dit blijkt niet altijd even succesvol te verlopen. Er is nogal wat wisseling en uitval bij de coaches. De sociale werkplaatsen sluiten, of ze gaan werken op commerciële basis. Dit betekent dat er hogere eisen gesteld worden aan de deelnemers. Waar blijven de begeleiders met de nodige know-how? Zorgboerderijen worden gesloten of worden recreatie boerderijen. Wij hebben de partijprogramma’s die we hebben ontvangen kritisch doorgelezen en de punten die voor ons: mensen met een beperking van belang zijn, eruit gelicht. U kunt in deze nieuwsbrief dan ook de verschillen tussen de diverse partijen zelf vergelijken. Wij gaan geen stemadvies geven. U moet zelf bepalen welke partij u het meeste aanspreekt. Het is natuurlijk ook maar de vraag welke partij er in de gemeenteraad komt en of wat ze beloven uiteindelijk geen loze beloften blijken te zijn. Ga in ieder geval stemmen!! Ook al komt de partij van uw keuze niet in de gemeenteraad, dan nog kan er via de oppositie invloed worden uitgeoefend. 20
Vergelijking van de verschillende programma’s van de politieke partijen in Noordwijkerhout en De Zilk.
Wonen De VVD vindt het van belang dat woonzorgvoorzieningen zoals Puyckendam, Munnekeweij, Robijnstaete, De Haven en de Pijnenburgflat ook in de toekomst voor een steeds groter wordende groep ouderen blijft voorzien in de behoefte om zo lang mogelijk zelfstandig te kunnen functioneren. Er is behoefte aan zorg in en nabij de woning. De VVD is een voorstander van huisvesting op maat zoals levensloopbestendig bouwen, nieuwe woonvormen voor ouderen, tijdelijke bouw (modulair) of huur van leegstaande gebouwen. De VVD wil ruimte geven aan nieuwe concepten en initiatieven zoals kangoeroewoningen. In woonwijken moet ook plaats zijn voor kwetsbare groepen. Daarnaast moeten bestaande voorzieningen voor dementerende ouderen en mensen met een beperking zoveel mogelijk behouden te blijven. De PVDA is van mening dat iedereen gewoon in de eigen wijk moet kunnen blijven wonen, ook als men ouder wordt of gehandicapt raakt. Zorgmedewerkers moeten weer ‘aanklampbaar’ en zichtbaar zijn in de wijk. Dit betekent voor de komende raadsperiode: het is belangrijk dat zorg- en welzijnsteams dichtbij de mensen beschikbaar zijn; om mensen langer zelfstandig te laten blijven wonen moeten bij nieuwbouw alle woningen levensbestendig worden gebouwd en bij aanpassingen van de bestaande woningvoorraad in de huursector is levensloopbestendigheid uitgangspunt; zorgen voor een goed en samenhangend aanbod van voldoende woon-, zorg- en welzijnsvoorzieningen voor Noordwijkerhout, met in dat verband een derde voorziening voor woon en zorg in of dichtbij het centrum; bevorderen van kleinschalige geclusterde woonzorgarrangementen binnen de kernen voor groepen ouderen en gehandicapten die zorg thuis nodig hebben; het bouwen van meergeneratie-woningen wordt gestimuleerd; het verlenen van mantelzorg wordt een nieuw criterium waar rekening mee wordt gehouden bij woningtoewijzing. Groen Links vindt dat zelfstandig wonen van ouderen moet worden gefaciliteerd. De wensen van de betrokkenen zijn hierbij leidend. Te denken valt aan aanpassingen in bestaande woningen, of woonvoorzieningen die kunnen worden aangeboden door de woningbouwcorporatie en via particuliere bouw, zoals groepswoningen, aanleun- of kangoeroewoning(meerdere generaties op één erf). Ook Noordwijkerhout vergrijst. GroenLinks wil dat zelfstandig wonen van ouderen wordt bevorderd door aan hun specifieke woonwensen te voldoen (aanpassingen, diversiteit woonvormen, etc.) 21
Het CDA denkt dat de vraag naar woningen voor senioren (zowel alleenstaanden als samenwonenden) zal toenemen. Deze mensen willen vaak kleiner wonen, waarbij rekening gehouden wordt met een geringere mobiliteit en een grotere vraag naar zorg in allerlei vormen. Vooral de behoefte aan zorg, in combinatie met de ontwikkeling dat mensen zo lang mogelijk zelfstandig willen en moeten blijven wonen, kan ertoe leiden dat deze mensen elkaar opzoeken, gezamenlijk zorg inkopen en hulp bij elkaar zoeken. Het CDA herkent en erkent deze ontwikkeling. Dit is een voorbeeld van hoe de gemeente de (haar door het rijk toegeschoven) extra zorgtaken kan uitvoeren. Het faciliteren van wooneenheden, waarbij meerdere mensen samen wonen en samen zorgen, ziet het CDA als belangrijke taak. Om senioren te helpen aan betere woningen, maar ook om doorstroming op de woningmarkt te krijgen, willen zij een verhuissubsidie instellen. Levensloopbestendige woningen (woningen die zowel voor jongeren als ouderen geschikt zijn en die rolstoeltoegankelijk zijn) kunnen binnen één gebouw worden gerealiseerd. Wooneenheden kunnen gemakkelijk worden aangepast aan de woonbehoefte. De woningen zijn flexibel, van hoge kwaliteit en veilig. Zij voldoen aan de eisen van het “Woonkeurlabel”. De gemeente zal de uitdaging moeten aangaan om ruimte te creëren voor deze vorm van woningbouw. D66 heeft als standpunt iedereen die dit kan zo lang mogelijk in de eigen woonomgeving te laten blijven. Daarom moeten voldoende en betaalbare voorzieningen worden getroffen. Veel ouderen willen, met de daarbij behorende voorzieningen, graag kleiner en in het centrum wonen. Het komt het welzijn van ouderen ten goede als zij zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. D66 wil dat de gemeente hierin helpt met huishoudelijke ondersteuning. Ook zorgt de gemeente wat D66 betreft voor huisvesting van ouderen in de wijken, zodat zij gemakkelijk mee kunnen blijven doen in de wijk waar ze hebben gewoond, en niet hoeven verhuizen naar een verzorgingstehuis.
Zorg De VVD wil dat mensen zelfredzaam zijn en zich vrij kunnen ontplooien. Dat betekent ook dat mensen die (tijdelijk of permanent) niet volledig zelfstandig kunnen functioneren, ondersteuning nodig hebben. Voor een deel moet de gemeente die ondersteuning bieden. Het uitgangspunt bij hulpverlening moet daarbij zijn: één gezin, één hulpverlener, één plan. De VVD is voorstander van het principe: de gebruiker betaalt, zodat duidelijk is wat de kosten zijn. Binnen de wettelijke mogelijkheden is de VVD daarom voor het heffen van eigen bijdragen. De gemeente Noordwijkerhout zal meer zorgtaken krijgen toebedeeld in het kader van de decentralisaties. Het Centrum voor Jeugd en Gezin dient hier een centrale rol in te vervullen. Dit centrum dient laagdrempelig te zijn voor gezinnen met problemen en dient hen adequaat op weg te helpen.
22
De PVDA is van mening dat zorg een verantwoordelijkheid is van ons allemaal. De PvdA vindt dat, ondanks de bezuinigingen en ondanks het toenemend aantal mensen met een ondersteuningsvraag, er hulp moet zijn voor de mensen die dat het hardst nodig hebben. Draagkracht is voor de PvdA een leidend principe. Eigen bijdragen voor zorg dienen inkomensafhankelijk te zijn. Opname en verblijf in woonzorgcentra en verpleeginstellingen moet mogelijk blijven; uitgangspunt blijft het aanbieden van deze zorgfuncties binnen onze kernen Het hele scala van jeugdbeleid inclusief de jeugdzorg van 0-23 jaar is vanaf 2015 de verantwoordelijkheid van de gemeente. Met name de transitie van de jeugdzorg van de provincie naar de gemeente moet zo geruisloos mogelijk tot stand worden gebracht. Kinderen en jeugdigen die nu onder de jeugdzorg vallen worden overgenomen door de gemeente zonder onderbreking van de behandeling. Preventief jeugdbeleid is van groot belang om in een zo vroeg mogelijk stadium problemen in de ontwikkeling te herkennen en aan te pakken voordat het gaat escaleren. Samenwerking van instanties, organisaties en scholen is van cruciaal belang. De gemeente moet hier de regie over voeren. Groen Links: Voor ondersteuning door de gemeente mag een eigen bijdrage (financieel of in natura) gevraagd worden die mede afhangt van persoonlijke draagkracht; Deskundigheid op het gebied van jeugdzorg moet worden georganiseerd en zo goed, efficiënt worden ingericht. Het CDA wil dat mensen gemakkelijk terug moeten kunnen vallen op professionele hulp. Dat is iets wat ondersteuning en troost biedt. Het CDA zal zich daarvoor inzetten. Zorgorganisaties als Buurtzorg Noordwijkerhout en Munnekeweij kunnen ervoor zorgen dat professionele wijkverpleegkundigen worden ingezet. De gemeente kan dat faciliteren. Ook de respijtzorg is voor het CDA een speerpunt. Respijtzorg biedt mantelzorgers de mogelijkheid hun zorgtaken even helemaal over te laten aan een beroepskracht of vrijwilliger. Voorbeelden zijn dagopvang, logeerhuizen en professionele opvang en zorg thuis. De mantelzorger wordt ontlast gedurende een dagdeel of voor een wat langere, aangesloten periode. Het CDA vindt dat respijtzorg via het ontmoetingscentrum dementie geregeld kan worden om de mantelzorgers te ontlasten. Een 2e locatie in De Zilk en misschien zelfs een in Puyckendam zijn gewenst. Zij vinden dat voor mensen die voor de zwaarste zorg in aanmerking komen, 24-uurs opvang gerealiseerd moet worden in onze eigen gemeente. Op dit moment kent Munnekeweij daarvoor een wachtlijst. Die moet absoluut verdwijnen! De laatste opvang moet voor elke Noordwijkerhouter in Noordwijkerhout zelf beschikbaar zijn.
23
D66 huldigt als principe dat zorg betekent: inzetten op preventie en ook ondersteuning bundelen en efficiënter aanbieden. Uitgangspunt van het beleid is dat er een goed evenwicht moet zijn tussen aan de ene kant de eigen verantwoordelijkheid en initiatief en aan de andere kant daar waar dat faalt, er ondersteuning kan worden geboden door de gemeente als mensen niet langer in staat zijn om (volledig) voor zichzelf te zorgen Zorgverleners moeten goed opgeleid, goed betaald en met zo min mogelijk bureaucratie in staat worden gesteld om verantwoorde zorg te verlenen. Niet de stopwatch geldt als prestatie-afspraak, maar aandacht, kwaliteit en zorgzaamheid. NZLokaal: Wanneer coördinatie van jeugdzorg en hulpverlening per 2015 naar gemeentes overgeheveld wordt, willen zij hiervoor naar samenwerking zoeken, zodat de kosten zo laag mogelijk blijven.
Mantelzorg De VVD wil dat de Noordwijkerhouters zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. In het kader van de zelfredzaamheid verwachten zij dat er eerst een beroep wordt gedaan op de directe omgeving in de vorm van mantelzorg, zoals familie, vrienden en kennissen. Zij zullen het initiatief van onze burgers toejuichen om bijvoorbeeld zelf wijkteams op te richten die mantelzorg kunnen bieden of het oprichten van een ‘vrijwiligersvacaturebank’ gericht op zorgverlening. De PVDA vinden het van groot belang mantelzorgers te helpen en af en toe rust te gunnen. Ondersteunen van mantelzorgers is voor de PvdA een speerpunt. Dit betekent voor de komende raadsperiode: mantelzorgondersteuners krijgen extra capaciteit om mantelzorgers op te zoeken en te helpen met praktische oplossingen; bij re-integratieverplichtingen wordt rekening gehouden met mantelzorgtaken; verlichting van de mantelzorg via bijvoorbeeld logies in het weekend. Groen Links: Ondersteuning bieden aan mantelzorgers, bijvoorbeeld via een steunpunt waar men met vragen terecht kan, en door bij te dragen aan versterking van netwerken van mantelzorgers; Vrijwilligers, het ‘cement’ van de samenleving, blijven ondersteunen, de afstemming van vraag & aanbod van vrijwilligers helpten bevorderen en daarbij nieuwe initiatieven stimuleren.
24
Het CDA wil dat het Ontmoetingscentrum Dementie, geopend door de Munnekewey, verder ontwikkeld wordt. Mantelzorgers mogen niet de dupe worden van de bezuinigingen. Het CDA wil zich ervoor inzetten dat de mantelzorgcoach meer tijd beschikbaar krijgt, zodat mantelzorgers daar vaker een beroep op kunnen doen. D66 zet in op de mogelijkheden die mensen onderling ontwikkelen om elkaar te ondersteunen en bij te staan. De gemeente biedt ruimte aan initiatieven die door de ‘mensen onderling’ worden ontwikkeld. De gemeente stimuleert en faciliteert deze. D66 vindt dat vrijwilligers daadwerkelijk gesteund moeten worden. Te denken valt hierbij aan gerichte subsidies van activiteiten waar vrijwilligers bij betrokken zijn.
Vervoer Een van de maatregelen die de VVD toejuicht is een scootmobielen-pool in lokale zorgcentra. Ook kan de gemeente efficiënter omgaan met het taxivervoer voor senioren en leerlingenvervoer voor passend onderwijs (waar mogelijk ritten op elkaar afstemmen). Hierbij dient bestaande samenwerking binnen de regio beter benut te worden. Als een kind speciaal onderwijs volgt en daarvoor ver moet reizen, is het rechtvaardig dat de gemeente bijdraagt in de vervoerskosten. Dat geldt niet voor het bijzonder (op religieuze grondslag gebaseerde) onderwijs en voor situaties waar voldoende passende alternatieven voor regulier en nabijgelegen onderwijs beschikbaar zijn. Op basis van de mobiliteitsbehoefte kunnen passende combinaties en vervoersarrangementen gerealiseerd worden. PVDA: de gemeente denkt mee over initiatieven die leiden tot invoering van een buurtbus. Het CDA wil onderzoeken of de bijdrage aan de regiotaxi kan worden gemaximeerd, alsmede of de buurtbus verder ontwikkeld kan worden. De individuele aangepaste vervoersvoorziening voor jongere gehandicapten willen ze handhaven. D66 is van mening dat gericht beleid in samenwerking met adequate vervoersvoorzieningen er toe kan bijdragen dat ook ouderen kunnen (blijven) deelnemen aan sportieve en culturele activiteiten.
Welzijn De VVD vindt dat sport en sportverenigingen toegankelijk moeten zijn voor iedereen, dus ook voor mensen met een beperking. Wel vanuit de gemeente stimuleren, maar niet subsidiëren. 25
De PVDA is voor voorzieningen op maat. Dit houdt voor de komende raadsperiode in: dat het eenvoudiger moet worden om aan een noodzakelijke voorziening te komen; minder regels, meer direct contact met degene die zorg vraagt; er wordt niet alleen gekeken naar hulpvragen, maar ook naar welzijn en eenzaamheid; de PvdA is voor een persoonsgebonden budget (PGB); dat kan in verschillende vormen; fraude met PGB’s worden hard aangepakt; extra aandacht voor jeugdige gehandicapten; waar mogelijk worden zij gesteund bij het voltooien van hun studie, deelname aan sportieve en culturele activiteiten, het vinden van werk. De individueel aangepaste vervoersvoorziening moet mogelijk blijven; de gemeente ondersteunt zorgvragers in het opkomen voor hun belangen; de ouderenbonden en het platform voor gehandicapten (SPGN) vervullen daarbij een belangrijke rol; geld dat bedoeld is voor voorzieningen of begeleiding moet daar ook aan besteed worden; eventuele overschotten worden in een geoormerkt fonds gestort; de gemeente gaat daar waar mogelijk in overleg met de zorgverzekeraars, zorgaanbieders, enz. om te bereiken dat de bureaucratie voor de cliënt afneemt Sport en cultuur moet voor iedereen toegankelijk zijn. Groen Links wil welzijnsvoorzieningen voor jongeren (zoals kinderopvang, sportclubs, scouting, jeugdwerk, enz.) financieel bereikbaar houden. Ook wil GL de zelfstandigheid van de senioren stimuleren door hen de mogelijkheden te bieden deel te nemen aan activiteiten op het gebied van cultuur, onderwijs en sport & beweging. Het CDA: Ouderdom gaat gepaard met gebreken. Terug kunnen vallen op de sociale omgeving is niet altijd meer mogelijk. Het CDA wil daarom een helpende hand bieden. Goede buurtzorg, sociale contacten zoveel mogelijk organiseren, een buurthuis realiseren: dit zijn allemaal middelen die daaraan een invulling kunnen geven. Eenzaamheid is voor iedereen onverteerbaar en als je er als oudere opeens alleen voor komt te staan, kan dit als een probleem worden ervaren dat niet vanzelf verdwijnt. Het CDA wil zich ervoor inzetten om dit te ondervangen. Jeugdzorg: het hoofddoel is om de kwaliteiten van specialisten en specialistische organisaties beter op elkaar af te stemmen. Het CDA zet zich in om het pedagogische stelsel in onze dorpen verder te versterken, met name door te stimuleren dat het jeugdzorgstelsel, de jeugdgezondheidszorg, peuterspeelplaatsen en kinderopvang goed geregeld blijven. Jeugd- en gezinswerkers blijken daarbij een meerwaarde te hebben. Het CDA wil dat de gemeente zich intensiever inzet om maatregelen te treffen, zodat problemen bij jeugd en gezin sneller worden herkend en aangepakt. De problemen mogen zeker niet groter worden. 26
Het CDA vindt het belangrijk dat vrijwilligerswerk blijft bestaan en wordt gewaardeerd. Het begint al vroeg, waar de jeugd wordt betrokken bij veel activiteiten. Het CDA wil vrijwilligerswerk stimuleren door voortzetting van de maatschappelijke stages voor scholieren van het Teylingen College. De vrijwilligers- en mantelzorg dag zijn waardevolle momenten van waardering, maar ook voor reflectie en even bijpraten met lotgenoten. Die ontmoetingsmomenten zijn voor het CDA belangrijk en onze inzet is dat dit nog meer dan nu gestimuleerd en geactiveerd wordt. D66 wil een speciaal sportbeleid voor ouderen en (chronisch) zieken. Het sociale aspect dat sport mensen biedt mag hierbij niet onderbelicht blijven. NZLokaal: Het CON (Coördinatie Ouderen Noordwijkerhout), dat diverse activiteiten en voorzieningen voor oudere inwoners met inzet van vele vrijwilligers stroomlijnde, is enkele jaren terug opgeheven. Een aantal van de taken zijn overgeheveld naar onder andere de gemeente, maar de toen uitermate nuttige vrijwilligersdiensten uit de Welthuisservice (o.a. dienstverlening aan kwetsbare ouders thuis, begeleiding vervoer van/naar ziekenhuis, klusjes en boodschappen, tuinonderhoud, ziekenbezoek en administratieve ondersteuning) zijn weggevallen. Ook de toenmalige persoonsalarmering is opgeheven. Met name de ouderen die hier veel baat bij hadden vragen niet uit eigen beweging om deze diensten, wij willen onderzoeken of en hoe deze diensten weer in het leven te roepen zijn.
Informatie en advies VVD: Als een inwoner een zorgvraag heeft, wordt altijd een persoonlijk gesprek gevoerd. Daarin worden de zorgvraag en de achterliggende redenen in kaart gebracht. Bij het beantwoorden van de zorgvraag geldt het principe ‘één vrager en daarbij passende zorg’ (de zogenoemde ‘kanteling’). Vermindering van de bureaucratie is daarbij een absolute voorwaarde. Communicatie (voorlichting) en zichtbaarheid van het CJG is hierbij cruciaal. GroenLinks wil dat de gemeente: Een centraal loket heeft met voldoende expertise om alle vragen op gebied van werk en zorg snel en adequaat te kunnen behandelen Het persoonsgebonden budget blijft aanbieden; Zorgteams bestaande uit mensen met diverse deskundigheden laat formeren, die tijdig signalen opvangen, mogelijkheden voor preventie en zorgvragen in kaart brengen en inzicht geven hoe zorg op maat geboden kan worden Het komt nog regelmatig voor dat mensen de ondersteuning waar men recht op heeft, mislopen. GroenLinks wil dat ervoor wordt gezorgd dat de mensen die het aangaat (vooral ouderen, mensen met lage inkomens, mensen met een beperking, buitenlanders) op de hoogte zijn van de voorzieningen waarvan ze gebruik mogen maken. Bij zorgaanvragen moet mensen zoveel mogelijk vrije keus hebben in de wijze waarop zij de zorg willen ontvangen. 27
Het CDA ziet het WMO-loket als de verbindende schakel tussen mantelzorgers, patiënten en professionals. Dat loket moet de verbinding weten te leggen tussen de werkers in het veld, met betrekking tot hun signalerende en uitvoerende functies, de zorgaanbieders en mantelzorgers.
Scholing De PVDA heeft als standpunt dat passend onderwijs moet er voor zorgen dat zoveel mogelijk kinderen binnen het reguliere onderwijs blijven. Slechts in zeer beperkte mate kunnen kinderen met leer- en gedragsproblemen nog geplaatst worden bij het speciaal onderwijs. Dit betekent voor de komende raadsperiode: dat de gemeente en het onderwijsveld de zorg om het kind op elkaar afstemmen; er wordt overlegd met scholen en belanghebbenden om kinderen met problemen passende hulp te kunnen bieden; op scholen moeten kinderen zich veilig voelen en leraren moeten toegerust zijn om problemen, die kinderen in hun ontwikkeling bedreigen, te herkennen om samen met de ouders passende hulp hiervoor in te schakelen; kinderen moeten veilig naar school kunnen fietsen of lopen, met of zonder ouders; pesten en discriminatie worden niet getolereerd op school en er moet beleid zijn om dat tegen te gaan. Groen Links wil de scholen in staat stellen dat deze kwalitatief goed onderwijs kunnen blijven aanbieden. D66 wil meer ruimte en ondersteuning voor instituten die op succesvolle wijze leerlingen met problemen opvangen en begeleiden, zoals zorgteams, schoolmaatschappelijk werk, schoolarts en wijkagent.
Werk VVD: De gemeente werkt samen met de andere gemeenten in de Intergemeentelijke Sociale Dienst (ISD). Gemeenten gaan efficiënt om met middelen, waarbij de belangen van de mensen die het echt nodig hebben voorop staan. In het kader van de uitvoering van de Participatiewet dient in regionaal verband te worden onderzocht of (taken van) ISD en Maregroep NV kunnen worden samengevoegd. Zowel ISD als MareGroep vervullen taken op het gebied van reintegratie. De invoering van de Participatiewet is een goede gelegenheid om deze uitvoeringstaken te bundelen, zeker omdat nu de rijksvergoedingen aanmerkelijk worden verlaagd. De Participatiewet zal naar verwachting verplichten tot het instellen van werkbedrijven. O.m. de re-integratietaken kunnen daar worden ondergebracht. 28
Werk is wat de PvdA betreft de beste manier om inkomen te verwerven. Werk heeft ook invloed op het kunnen meedoen in de samenleving en op de individuele ontwikkeling. Alles moet erop gericht zijn mensen die langdurig aan de kant staan of zich nieuw melden op de arbeidsmarkt (jongeren, vrouwen en gehandicapten) aan het werk te krijgen. Wat de PvdA betreft: iedereen die kan werken werkt, of volgt onderwijs om te kunnen werken. Mensen die niet in staat zijn om te werken, verdienen onze steun via een goede inkomensondersteuning. Ten aanzien van werk wil de PvdA voor de komende raadsperiode het volgende: kinderopvang aanbieden aan moeders met een bijstandsuitkering waardoor ze zich kunnen (bij)scholen voor de arbeidsmarkt; waar mogelijk, voldoende stageplekken en werkervaringsplaatsen aanbieden binnen de gemeentelijke organisatie; bij sollicitaties wordt, bij gebleken geschiktheid, voorrang gegeven aan langdurig werklozen en arbeidsgehandicapten; bij het gunnen van gemeentelijke opdrachten wordt het criterium dat de aannemende partij een optimale inzet pleegt op de inzet van langdurig werklozen, jongeren en arbeidsgehandicapten zwaar meegewogen; bijstandsgerechtigden actief helpen bij het vinden van werk; vanuit de mogelijkheden van elke bijstandsgerechtigde kijken we naar de aansluiting op de arbeidsmarkt en wat er nodig is (scholing of stage) om die aansluiting te verbeteren; mensen met een WSW indicatie werken zoveel mogelijk in reguliere banen; we gaan uit van wat iemand kan; voor wie niet kan werken in een reguliere baan bieden we een beschermde arbeidsplaats binnen het WSW bedrijf; voor ZZP’ers die schulddienstverlening nodig hebben, geldt niet meer de voorwaarde dat zij hun bedrijf stop zetten; ZZP’ers komen in aanmerking voor het minimabeleid. Een inkomen zorgt voor zelfstandigheid, zelfvertrouwen en creëert kansen. Juist in deze tijd van economische malaise willen we kwetsbare mensen blijven ondersteunen. mensen met een arbeidsbeperking mogen niet onder het wettelijk minimumloon betaald worden; ook voor deze groep is het uitzicht om door te groeien naar de CAO-schalen belangrijk. Het CDA wil dat de gemeente met lokale organisaties samenwerkt om gezamenlijk te zorgen voor de kansarme mensen in de gemeente. Een manier om potentiële werknemers en werkgevers met elkaar in contact te laten komen, is door het organiseren van arbeidsmarkten in het centrum van Noordwijkerhout. D66 wil dat de Sociale werkplaatsen zo veel mogelijk behouden blijven. Werkgevers zijn in stagnerende economie niet in staat om arbeidsgehandicapten op te nemen, dat ligt ook niet voor de hand bij stijgende werkloosheid 29
Toegankelijkheid De VVD is van mening dat de gemeente zorg dient te dragen voor een nog betere veiligheid voor fietsers en wandelaars, met name voor hen die slecht ter been zijn. Hierbij kan gedacht worden aan de omstandigheden voor fietsers die rijden over de Victoriberg of het ‘rollator-‘ of ‘rolstoelvriendelijk’ maken van de wijk Zeeburg bij regulier onderhoud. In De Zilk is aandacht nodig voor de veiligheid van fietsers en voetgangers, de omstandigheden voor ‘mindervaliden’ en de uitstraling van het noordelijke deel van de Zilkerduinweg. Door middel van gesprekken met buurtbewoners dient de gemeente te zorgen voor optimale veiligheid in het verkeer. De PVDA wil goed onderhoud van de bestrating van voet- en fietspaden; er wordt gezorgd voor voldoende ruimte (bomen, straatmeubilair) voor mensen met kinderwagens, rollators, scootmobielen en rolstoelen.
Wij wensen u heel veel succes bij het maken van uw keuze voor een partij. Uw stem is van groot belang, dus ga vooral stemmen!
30
