VLOSKRANT. tel: fax: GSM: rekening:

Afgiftekantoor 9100 Sint-Niklaas 1

België - Belgique P.B. 9100 Sint-Niklaas 1 3/7850 P106155

V L O S K R A N T

Trimestrieel tijdschrift Jaargang 9/2005

Nummer 60

ZOMER

www.vlos.be

tel: 03 766 29 13 - fax: 03 777 97 76 - GSM: 0477 40 62 19 - e-mail: [email protected] - rekening: 755-1533254-28

Verantwoordelijke Uitgever: Jozef Hertsens, Weverstraat 87, 9100 Sint-Niklaas VLOSkrant Jaargang 9/2006 ZOMER nummer 60 pag 1

Groepswerker V o o r g i f t e n va n a f 30, 0 0 e u r o ontvangt U een f i s c a a l at t es t

voor VLOS vzw en Welzijnsschakels Sint-Niklaas vzw Els Van de Steene tel 03 777 53 69 [email protected]

R e k e n i n g n u mm er 000-0000041-41 Caritas Internationaal Hulpbetoon, Liefdadigheidstraat 43, 1210 Brussel met vermelding: “P 163 VLOS” VLOSKRANT Abonneren kan door het storten van:

Werkten mee aan dit nummer:

Project gerealiseerd met steun van het Armoedefonds van de Koning Boudewijnstichting

VLOS vzw is een Welzijnsschakel

VLOSHUIS 36 Truweelstraat 36, 9100 Sint-Niklaas

* 12,50 euro “abonnement” * 25,00 euro “steunabonnement” op het rekeningnummer: AXA 755-1533254-28

Safet Hajvazi Intercultureel Romabemiddelaar GSM 0494 10 86 90 Met steun van:

VLOSBAZAR

VL.O.S. vzw Weverstraat 87 9100 Sint-Niklaas. Graag duidelijke vermelding van naam, adres en “abonnement” a.u.b.

Vluchtelingen-Veldwerkster

Aerschotstraat tussen nr 37 en 39 zaterdag van 10:00 tot 12:00 of op afspraak VLOS-Secretariaat tel. 03 766 29 13

Dienst Samenleving en Preventie

VREEMDELINGENRECHT.BE

ELMIRA Erstukajeva ‘Welzijnshuis’, Parkstraat 16 9100 Sint-Niklaas tel 03 760 92 49

Juridische Helpdesk tel 02 205 00 55 www.vmc.be/vreemdelingenrecht

Huurdersbond Pr Albertstraat 68, 9100 Sint-Niklaas tel 03 766 16 44 fax 03 777 33 29 [email protected]

VLOSKRUIDENIER

Piet Willems Jozef Hertsens Tilly De Maesschalck Wouter Kindt

Beweging tegen uitwijzing van kinderen en jongeren zonder papieren GSM 0477 40 62 19 [email protected]

VLOSHUIS 36 wordt ondersteund door: Samen investeren in welvaart en welzijn

Oriëntatiepunt Gezondheidszorg

CAW - Sociaal Centrum

Oost-VL Kim Verschuren

Pr Albertstraat 35, 9100 Sint-Niklaas tel 03 776 82 71 fax 03 766 20 18 [email protected] www.cawwaasland.be

Dok Noord 4 Gebouw 25, 9000 Gent tel 09 267 66 46, fax 09 267 66 44 [email protected] www.orientatiepunt.be

ODiCé Regiohuis Sint-Niklaas

Wijkgezondheidscentrum vzw DE VLIER

Benedicte Vanderhaegen tel 03 771 68 75, fax 03 771 68 75 [email protected] www.odice.be

Truweelstraat 114, 9100 Sint-Niklaas tel 03 766 18 38 [email protected]

Vluchtelingenwerk Vlaanderen Gaucheretstraat 164, 1030 Brussel tel 02 274 00 20 fax 02 201 03 76 [email protected] www.vluchtelingenwerk.be

KERKASIEL.anders Huidevettersstraat 165, 1000 Brussel tel 02 502 11 28, fax 02 502 81 01 [email protected] www.kms.be

Onthaal Nieuwkomers O-VL (ONOV) Vestiging Waasland tel 03 776 83 78, fax 03 765 12 95

Huis van het Nederlands tel 03 776 10 68 Kazernestraat 35, 9100 Sint-Niklaas

VLOSkrant Jaargang 9/2006 ZOMER nummer 60 pag 2

Personeelswissels binnen het team rechtspositie van ODiCé Na vele jaren dienst heeft Hilde Dewaele ODiCe verlaten. Zij werkt voortaan als adjunctcentrumdirecteur bij het Rode Kruisopvangcentrum te Linkeroever – Antwerpen. Zij wordt vanaf 1 juni vervangen doorTania Devriese. Myriam Van Vinckenroye verlaat het Oriëntatiepunt Gezondheidszorg en werkt voortaan voor het Vlaams Overleg Bewonersbelangen. Vanaf 15 juni kan u terecht bij Kim Verschuren die haar zal opvolgen. De VLOSmedewerkers danken hen voor de fijne samenwerking en wensen hun veel geluk op hun nieuwe werkstek.

OOST-VLAAMS DIVERSITEITSCENTRUM

Nieuwsbrief nr. 6 – 6Juni 2006 Nieuwkomers, Vluchtelingen, Mensen zonder papieren en Woonwagenbewoners. Deze nieuwsbrief staat op www.vlos.be of www.odice.be

ABONNEMENT VLOSKRANT HERINNERING Tot op heden mochten we van sommigen onder u nog geen hernieuwing van het abonnementsgeld voor de VLOSKRANT ontvangen. Mogen we u vragen dit nog vlug te doen? U kunt uw bijdrage storten op rekening 755-1533254-28 van VLOS vzw, Weverstraat 87, 9100 Sint-Niklaas. U kunt kiezen tussen: 12,50 euro: gewoon abonnement 25,00 euro: abonnement en steun HARTELIJK DANK!


Over Asiel en Migratie..

Piet Willems

Ook zij hebben nood aan opvang en bescherming in het land waarheen ze vluchten. Zij kunnen die bescherming en de toelating om bij ons te blijven alleen maar verkrijgen door asiel aan te vragen. Aangezien zij niet voldoen aan de criteria volgens de Conventie van Genève worden ze afgewezen. Ze krijgen tenslotte na het uitputten van de wettelijk voorziene beroepsmogelijkheden het bevel om ons grondgebied te verlaten. Ze mogen niet meer werken, kunnen de huishuur niet meer betalen, In 1951 ondertekenden de meeste leden van de kunnen de eindjes ternauwernood nog aan mekaar UNO, waaronder ook België, de Conventie van knopen, hebben geen recht meer op steun door het Genève, waarbij zij er zich toe verbonden die OCMW, vervallen in armoede en worden afhankelijk mensen op te nemen en te beschermen die aan een van liefdadigheid. Hun wereld stort in ; ze worden aantal criteria voldeden om als vluchteling erkend te hier “illegaal”, zij zijn de mensen zonder papieren. Onderbetaald zwartwerk, bedelen en in enkele worden. Als vluchteling wordt erkend elkeen die de gegronde gevallen stelen en zelfs prostitutie kunnen enig vrees heeft persoonlijk vervolgd te worden wegens soelaas bieden. zijn ras, godsdienst, nationaliteit, het behoren tot De meesten zijn hier al lang ( de asielprocedure een bepaalde sociale groep of zijn politieke heeft vaak 3,4,5 en zelfs nog meer jaren overtuiging. Zo iemand zijn we dan gewoonlijk aangesleept ), velen hebben een opleiding gehad, hebben zelfs gewerkt, hun kinderen gaan hier “politieke vluchteling” gaan noemen, ofschoon naar school, spreken goed Nederlands die term te eng is en daardoor wat Slechts 10% en behalen vaak uitstekende misleidend. resultaten. Ze hebben m.a.w. een Wanneer zo’n persoon in ons land behoorlijke graad van integratie aankomt vraagt hij asiel aan m.a.w. Asielaanvragen bereikt. Zij willen niet terug want hij vraagt als vluchteling erkend te in hun land van herkomst worden. Als hij erkend wordt heeft hebben zij geen mogelijkheden hij praktisch de zelfde sociale meer, geen woning noch bezit; rechten en plichten als ons, hij Zijn er minder hen wacht daar armoede en mag werken om een eigen honger. Vaak voelen ze er zich inkomen te verwerven en zo hij vluchtelingen onveilig, want etnische spanningen behoeftig is kan hij steun krijgen blijven bestaan ook al is de oorlog van de overheid. ? theoretisch gedaan. Het gebeurt ook dat ze niet terug kunnen omdat ze niet de Een tweede jaartal is van belang : in 1974 is in ons land een migratiestop ingesteld. De nodige inreisdocumenten kunnen verkrijgen. grenzen werden gesloten voor vreemde arbeiders, Slechts 10% van alle asielaanvragen wordt positief we hadden ze niet meer nodig. Voorheen hadden beantwoord. we veel Italianen, Turken en Marokkanen aangetrokken om mee te werken aan onze Schort er dan iets aan de asielprocedure? Verloopt ze wel correct? welstand, denk bijvoorbeeld aan de koolmijnen. We hebben er zeker bedenkingen bij. Wanneer men De tijden zijn veranderd,1951 en 1974 liggen ver asiel aanvraagt wordt men uitgenodigd voor een achter ons. Mede dank zij de “zegeningen” van de interview. Het lijkt er op dat het interview niet de bedoor het neoliberalisme gestuurde economische doeling heeft de werkelijke nood en het treurig globalisatie, waardoor de kloof tussen arme en rijke verhaal van de vluchteling te leren kennen. Men landen groter is geworden , zijn de migratiestromen focust op allerlei details uit het leven en de plaats op de wereld toegenomen. Maar er is meer : door de waar de vluchteling vandaan komt met de ongebreidelde rijkdom van een minderheid en de klaarblijkelijke bedoeling daarin onvolkomenheden of toenemende armoede van de steeds groeiende tegenstrijdigheden te ontdekken.Het is normaal dat meerderheid ontstaat op vele plaatsen onrust, de vluchteling bij de ondervraging nerveus is, angst opstand, zelfs oorlog .Een groot gevoel van onveilig- kan hebben en onder stress staat. Zijn vlucht is vaak heid, voedselschaarste , honger en een uitzichtloze chaotisch geweest met nachtelijke verplaatsingen situatie zonder toekomstperspectief voor zichzelf en zodat men niet alle details juist kan onthouden. hun kinderen drijft de mensen op de vlucht. Hen afdoen als louter economische vluchtelingen is hen onrecht aandoen. De vluchtelingenproblematiek kan niet los gezien worden van het probleem van de wereldwijde migratie. Niet alle migranten zijn vluchtelingen : mensen kunnen hun geboorteland verlaten om elders een beter leven op te bouwen. Mensen kunnen echter a.h.w. gedwongen worden hun land te verlaten omdat ze daar niet meer veilig zijn of omdat de levensomstandigheden daar mensonwaardig geworden zijn: die mensen noemen wij vluchtelingen.

Vervolg : zie volgende pagina VLOSkrant Jaargang 9/2006 ZOMER nummer 60 pag 4

Over Asiel en Migratie.(vervolg) De verschillende leden van een gezin worden gescheiden ondervraagd : de een herinnert zich wat de andere vergeten is en omgekeerd. Bij een tweede interview later weet men uiteraard sommige details niet meer uit het eerste interview. Daaruit besluiten dat men liegt is oneerlijk. Tolken zijn niet altijd genoeg competent en in sommige gevallen behoort de tolk tot een etnische groep vijandig aan de ondervraagde. Dit alles staat een serene en menselijke beoordeling van de asielaanvraag in de weg. We zegden het reeds : slechts 10% van alle asielaanvragen worden gunstig beantwoord. Het aantal asielaanvragen is de laatste 5 jaar gedaald : van meer dan 40.000 in 2000 tot 15.357 in 2004. In 2005 waren er 15.957, geen verdere daling dus. Zijn er dus minder vluchtelingen? Waarschijnlijk wel, maar vast en zeker is dat velen wegens de strenge en restrictieve beoordeling geen asiel meer aanvragen en van meet af aan bij aankomst onderduiken in de illegaliteit. Vluchtelingen wiens asielaanvraag na uitputting van de mogelijkheden tot beroep definitief afgewezen is, die m.a.w. uitgeprocedeerd zijn, vragen gewoonlijk als laatste redmiddel regularisatie volgens artikel 9 lid 3 aan. Wat wil dat zeggen ? Een vreemdeling die zonder papieren in België verblijft, of een precair verblijfsstatuut heeft, kan “in buitengewone omstandigheden” een regularisatie van zijn verblijf aanvragen. Hij moet hiertoe in een brief de humanitaire redenen uiteenzetten op basis waarvan hij een legaal verblijf in België wil bekomen; daarnaast moet hij ook aangeven waarom hij die verblijfsmachtiging niet in het buitenland kan aanvragen (want in principe moet die daar aangevraagd worden bij de bevoegde Belgische diplomatieke of consulaire post). Hij moet deze aanvraag indienen bij de burgemeester van de plaats waar hij verblijft. Die stuurt dat door naar de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) van het Ministerie van Binnenlandse Zaken in Brussel. De humanitaire redenen ( bvb medische redenen, familiebanden, alhier schoolgaande kinderen, het hebben van werk, een reeds jarenlang verblijf alhier met bewijzen van integratie, attesten van gevolgde opleiding en taallessen, e.a.) zijn voor veel interpretatie vatbaar. Het merendeel van de aanvragen wordt afgewezen.Een beroep hiertegen bij de Raad van State heeft praktisch nooit succes. Gelukkig worden krachtens een recente richtlijn van het Ministerie van Binnenlandse Zaken diegenen die langer dan 4 jaar ( 3 jaar voor aanvragers met schoolgaande kinderen ) in de asielprocedure zitten of gezeten hebben alsnog geregulariseerd. Die lange wachtduur, waaraan ze zelf geen schuld hebben, wordt tegelijkertijd beschouwd als een humanitaire reden en als reden waarom men de aanvraag niet in

Piet Willems

het buitenland kan doen. .Een uitgeprocedeerde asielzoeker heeft gedurende de periode waarin zijn regularisatie-aanvraag behandeld wordt geen recht op arbeid noch op steun van het OCMW. Wanneer ook die aanvraag afgewezen wordt vervoegt hij het leger der mensen zonder papieren Het goede(?) nieuws is dat er een nieuwe asielprocedure op komst is. Ze is alvast door de ministerraad goedgekeurd. Nu moet er nog over gestemd worden door de Kamer en de Senaat. Ze zou dan operationeel worden op 1 januari 2007. De bedoeling van de nieuwe wet is dat de procedure sneller zou verlopen. De huidige procedure is zeer ingewikkeld en omslachtig en geeft aanleiding tot een grote achterstand bij de asielinstanties. Het is niet zeldzaam dat men 3, 4, 5 jaar en zelfs langer in de procedure zit. Positief is dat men naast de bescherming die men geeft aan vluchtelingen die voldoen aan de criteria van de Conventie van Genève, nu ook een zogenaamd subsidiair beschermingsstatuut zal toekennen aan de persoon die daar niet aan voldoet, maar die toch bij terugkeer naar land van herkomst een reëel risico loopt op doodstraf, vervolging, of een onmenselijke behandeling of bestraffing. Een tweede categorie van mensen die van dit beschermingsstatuut zullen kunnen genieten zijn de zogenaamde “oorlogsvluchtelingen”, dat zijn zij die bij terugkeer ernstig risico lopen voor hun leven en veiligheid wegens veralgemeend geweld of massale mensenrechtenschendingen. Het invoeren van dit subsidiair beschermingsstatuut is een Europese richtlijn waaraan alle EU staten zich moeten houden. Om te vermijden dat de Raad van State opnieuw overbelast zou worden door beroepen tegen negatieve beslissingen, wordt de mogelijkheid daartoe beperkt door een instantie die oordeelt of het beroep wel toelaatbaar is. De hierboven reeds aangehaalde bedenkingen gelden ook bij de nieuwe procedure. Ook nu nog zullen Vluchtelingen afgewezen worden omwille van procedurefouten : bvb een dag te laat de aanvraag indienen of beroep aantekenen, terwijl we hier toch te doen hebben met mensen in een kwetsbare situatie. Ook zijn de detentiemogelijkheden (opsluiten in gesloten centra) toegenomen. Wat zou er moeten gebeuren om ons beleid t.o.v. de vluchtelingen humaan te maken ?

Vervolg : zie volgende pagina VLOSkrant Jaargang 9/2006 ZOMER nummer 60 pag 5

Over Asiel en Migratie.(vervolg) Wat de asielprocedure betreft moet de vluchtelingendefinitie zoals bepaald door de Conventie van Genève zo ruim mogelijk geïnterpreteerd worden. Hetzelfde geldt voor de toekenning van het subsidiair beschermingsstatuut. Ook na het formeel beëindigen van een oorlog kunnen de nasleep daarvan en de ermee gepaard gaande etnische spanningen een normaal leven onmogelijk maken De grote groep mensen die hun land ontvluchten wegens extreme armoede en grote sterfte door bvb hongersnood,en waar geen redelijk perspectief is op een menswaardig leven, moeten alhier ook een wettig verblijfstatuut kunnen krijgen. Hiervoor zouden ernstige en humane criteria moeten opgesteld worden. Mensen die niet van uit een noodsituatie naar hier gekomen zijn, maar die gekomen zijn om een betere toekomst op te bouwen, kunnen uiteraard niet de zel fd e re c ht en ope is en. Z ij zi jn de echte economische vluchtelingen. Wanneer hun aanvraag om een verblijfstatuut te verkrijgen afgewezen wordt, is het logisch dat zij uitgewezen worden. Volgens de huidige wetgeving krijgen zij het bevel om binnen de 5 dagen het grondgebied van België te verlaten. Een dergelijk bevel is niet alleen zinloos, want praktisch bijna niet uitvoerbaar, het is daarenboven inhumaan. Uitwijzing is pas humaan als aan de volgende voorwaarden voldaan is : • als grondig onderzoek heeft aangetoond dat men niet in nood verkeerd in het land waarheen men teruggestuurd wordt. • als men er zeker veilig is. • als men een redelijke tijd ( bvb 3 of 6 maand) krijgt om zijn vertrek te regelen. • als men niet opgesloten wordt in een gesloten centrum in afwachting van vertrek.

Piet Willems

welstand te behouden. Waarom dan niet nu de hier reeds lang aanwezige en daardoor geïntegreerde vluchtelingen een verblijfsstatuut geven in plaats van ze illegaal te verklaren en uit te wijzen. Overigens mag het ons niet ontgaan dat er enige perversiteit zit in de redenering dat wij vluchtelingen alleen zouden toelaten als we er zelf baat bij hebben; het moet zo zijn dat wij hen toelaten omdat zij mensen in nood zijn.

Piet Willems

Het probleem van de echte economische vluchtelingen is natuurlijk onderdeel van de wereldwijde migratieproblematiek. De grondoorzaak van migratieen vluchtelingenstromen op wereldvlak is de ongelijkheid in welstand tussen rijke en arme landen. Verbeteren van de leefomstandigheden in de arme landen moet die migratie doen ophouden. Dat is theorie maar toch in essentie correct. Aangezien de kloof tussen rijke en arme landen eerder schijnt toe te nemen dan te verkleinen zullen mensen – individuele personen of groepen die hun lot ( oorlogssituatie, vervolging, hongersnood, armoede ) willen verbeteren -naar ons blijven komen. Dat niet willen zien is struisvogelpolitiek. Men beweert trouwens dat wij over afzienbare tijd wegens de vergrijzing van onze bevolking nieuwe migranten zullen moeten aantrekken om onze hoge


Kinderen Zonder Papieren

Actie in Merksplas

In het kader van de onverbiddelijke uitwijzingspolitiek, die minister van binnenlandse zaken Patrick Dewael steeds harder voert, worden nu ook niet langer kinderen ontzien. In de gesloten instellingen van Merksplas, Vottem, Steenokkerzeel, 127-bis werden vleugels voor kinderen - met hun ouders ingericht. Anno 2006 kennen we m.a.w een beleid dat kinderen achter tralies steekt, kinderen in gevangenissen dumpt. Het zijn kinderen van vluchtelingen, van mensen die met hun kinderen op zoek gingen naar een beter leven, voor zichzelf en voor hun kinderen. Vaak vluchtend van oorlog en miserabele levensomstandigheden. Soms belanden zij met hun kinderen, van de leeftijd van niet eens 1 jaar tot 18 jaar, rechtstreeks in die gesloten instellingen. In andere omstandigheden betreft het kinderen die hier met hun intussen uitgeprocedeerde ouders al geruime tijd, soms jarenlang, verbleven, naar school gingen, lid waren van de jeugdbeweging… Het systematisch opbergen van kinderen in gesloten instellingen is flagrant in strijd met het kinderrechtenverdrag van de VN, geratificeerd door België in 1992. Bovendien benaderen de omstandigheden in de gesloten centra bij lange na niet de voorwaarden en aanbevelingen die de VN stelt en doet aangaande de opvang van vluchtelingenkinderen. De VN maakt daarbij uitdrukkelijk géén onderscheid tussen kinderen van ouders in een procedure en van ouders die uitgeprocedeerd zijn. Verschillende rapporten wijzen op de gevaren die vluchtelingenkinderen lopen mbt hun psychosociale ontwikkeling. Met name de angst en stress die ouders kennen als gevolg van hun precair verblijf heeft vaak negatieve effecten op de kinderen. Die angsten stressfactor vergroot nog in die gesloten instellingen en straalt in die situatie vaak nog sterker af op de kinderen. Bovendien worden de normale ontwikkelingsmogelijkheden via sociaal contact met leeftijdsgenootjes, via spel, e.d. om nog maar te zwijgen van onderwijs, heel beperkt tot ontnomen. Daarom moeten die vleugels van die gesloten instellingen toe. Kinderen horen niet thuis achter tralies. Hier niet, nergens niet. Afspraak dus zaterdag 22 april om 15:00 u. aan de poorten van de gesloten instelling. Breng ballen in alle soorten en maten mee.

Concentratiekamp?? Met school en speelruimte??

Bekijk ook onze foto’s op de volgende pagina

Vervolg op volgende pagina VLOSkrant Jaargang 9/2006 ZOMER nummer 60 pag 7


Ramesh en Carlo: kinderen achter tralies: nee!

CD&V, SPa, GROEN, SPIRIT... Mogen wij rekenen op resultaten?

Actie in Merksplas (vervolg)

Yves en de kinderen: geen tralies, wel goede papieren

De ontgoocheling staat te lezen op Eliza’s gezicht. Als woordvoerdster van ‘Jongeren Zonder Papieren’ mag zij niet samen met de delegatie de ‘gevangenis’ bezoeken.

Is dit geen echte gevangenis?

foto’s: Youssef Hajar VLOSkrant Jaargang 9/2006 ZOMER nummer 60 pag 8

Vakantietijd: De jacht is open!

Vakantietijd: De jacht is open !

V e le ki n de r en z on de r p ap i e re n zi e n met a n gs t h et e i nd e van de examens naderen. Want ze weten dat na de examens, de kans op arrestatie, opsluiting en uitwijzing weer erg groot is. Waar andere kinderen lachend de vakantie ingaan, blijven kinderen zonder papieren thuis zitten, met de steeds knagende onzekerheid en angst. Ook zij die een diploma behalen mogen we niet vergeten. Zonder wettig verblijf kunnen zij niet aan de slag.

De "Beweging voor Kinderen Zonder Papieren" roept op tot waakzaamheid !

Indien politie zich aanmeldt (vooral 's morgens rond 7u van maandag tot vrijdag) niet opendoen, (De politie heeft geen huiszoekingsbevel) maar direct telefoneren naar GSM 0477 40 62 19. Mogen wij u vragen familie en vrienden dit contact door te geven? Wij doen ons best de actie te stoppen. "Kinderen/jongeren horen niet in gevangenissen" (Gesloten centra zoals Merksplas, Vottem, 127 en 127bis beroven hen van hun vrijheid)

*

*

* Wij hebben nogal geluk hé dat we op bosklassen kunnen gaan... (liefst niet in de zomervakantie! nvdr KZP)



Petitie

Prominenten tegen kinderen in gesloten centra vrijdag 21 april 2006 Een honderdtal prominenten uit beide gemeenschappen van ons land heeft zijn handtekening gezet onder een brief die het opsluiten van kinderen in gesloten centra veroordeelt. De brief staat vandaag op onze opiniebladzijden. Aan Vlaamse kant ondertekenden onder meer Paul Vandenberghe, de bisschop van Antwerpen, Jozef De Kesel, hulpbisschop van Brussel, Jan Renders, voorzitter van het ACW, Ankie Vandekerckhove, kinderrechtencommissaris, Kristine Kloeck, directrice van Child Focus en tal van zangers, schrijvers, acteurs en cineasten. De broers Dardenne zijn de meest in het oog springende figuren aan Franstalige kant. Ook artsen en kinderpsychiaters hebben hun handtekening gezet. Onder hen Peter Adriaenssens, die gisteren tot 'peter' van de Beweging Kinderen Zonder Papieren werd uitgeroepen. Hij zegt dat een kwart van de kinderen die in gesloten centra worden opgesloten, ernstige psychiatrische stoornissen gaan vertonen, met blijvende schade tot gevolg. Er zaten begin april 55 kinderen in gesloten centra. In j a n u a r i w a r e n h e t e r n o g 7 6 .

De ondertekenaars Bernard Coulie rector UCL, Marc Vervenne rector KU Leuven, Michel Scheuer rector FUNDP, JeanPaul Lambert rector FUSL, Cristian Delporte rector FUCAM, Paul Van Cauwenberge rector UGent, Ankie Vandekerckhove kinderrechtencommissaris, Claude Lelièvre Délégué Général aux Droits de l'Enfant, Edouard Desmed voorzitter Ligue des Familles, Georges Bovy directeur Office de la Naissance et de l'Enfance, Kristine Kloeck, directeur Child Focus, Alain Hubert ontdekkingsreiziger en ambassadeur Unicef, Dixie Dansercoer ontdekkingsreiziger en ambassadeur Unicef, Helmut Lotti zanger en ambassadeur Unicef, Frank Dewinne astronaut en ambassadeur Unicef, Jean-Yves Hayez kinderpsychiater UCL, Véronique Delvenne voorzitter Société Belge francophone de psychiatrie de l'enfance et de l'adolescence, Annik Lampo kinderpsychiater AZK VUB, Peter Adriaenssens kinderpsychiater KU Leuven, Dominique Charlier kinderpsychiater UCL, Francine Dal kinderpsycholoog Solentra-AZK VUB, Xavier Renders kinderpsycholoog UCL, Jocelyne Appelboom kinderpsychiater ULB, Jack Levy diensthoofd kindergeneeskunde Hopital Saint-Pierre, Yvan Vandenplas diensthoofd kindergeneeskunde AZK VUB, Dirk Matthijs Belgische Academie voor Kindergeneeskunde, Gaston Verellen diensthoofd kindergeneeskunde UCL, André Denis voorzitter Association Professionnelle des Psychiatres Infanto-Juvéniles Francophones, Jan Schots directeur AZ VUB, Jacques Morel algemeen secretaris Fédération des Maisons Médicales, Pierre Corvilain voorzitter Ordre des Barreaux Francophones et Germanophones, Michel Vangansberg, stafhouder Balie Doornik, Vincent Thiry stafhouder Balie Luik, Pierre Neuville stafhouder Balie Marche-en-Famenne, Jean-Marie Dermagne stafhouder Balie Dinant, John Bigwood stafhouder Balie Brussel, Xavier Ibarrondo Lasa stafhouder Balie Nijvel, Paul Van Den Berghe bisschop van Antwerpen, Aloys Jousten bisschop van Luik, Jozef de Kesel hulpbisschop van Brussel, Soeur Emanuelle, Philippe Grollet voorzitter Centre d'Action Laïque, Guy Liagre Synodevoorzitter Verenigde Protestantse Kerk, Albert Guigui Opperrabijn van Brussel, Beyazgul Coskun voorzitter Moslimexecutieve, Monseigneur Panteleimon Metropoliet Orthodox Aartsbisdom van België, Jan Renders voorzitter ACW, Caroline Copers Algemeen Secretaris Vlaams ABVV, Annick Thyré adjunct secretaris FGTB Wallonië, Philippe Van Muylder algemeen secretaris FGTB Brussel, Veronique Oruba nationaal secretaris MOC, François Martou oud-voorzitter MOC, Gabriel Maissin afgevaardigd Bestuurder FeBISP, Isabelle Stengers filosoof ULB, Willy Szafran, psychiater en psychoanalist VUB, Jean-Jacques Amy gynaecoloog VUB, Anne Morelli geschiedkundige ULB, Anne-Marie Roviello filosoof ULB, ...

Vervolg op volgende pagina



Petitie (vervolg)

..., Jean-Jacques Jespers socioloog ULB, Mateo Alaluf socioloog ULB, Lode Walgrave criminoloog KU Leuven, Peter Deconinck kinderchirurg VUB, Tony Peters criminoloog KU Leuven, JeanPierre en Luc Dardenne cineasten, Jaco Van Dormael cineast, Pierre-Paul Renders cineast, Jean Patrick cineast, Jules-Henri Marchant regisseur, directeur Rideau Bruxelles, Roland Mahauden directeur Théatre de Poche, Arno Hintjes zanger, Michaël Hasson muzikant, Remy Gregory muzikant, Gabriel Rios zanger, Jasper Steverlinck zanger, Patrick Riguelle muzikant, Tom Pintens muzikant, Bert Ostyn muzikant, Stef Kamil Carlens muzikant, Eva Gysel zangeres Zita Swoon, Kapinga Gysel zangeres Zita Swoon, Axl Peleman muzikant, Herman Schuermans, organisator Rock Werchter, Irene Rossi, Couleur Café, Wim Opbrouck acteur, Jan Decleir acteur, Maaike Cafmeyer actrice, Pietro Pizzuti acteur, Tine Embrechts actrice, Hugo Mathijssen acteurcomponist, Laurence Bibot actrice, Michael De Cock acteur, Anne Somers actrice, Tom Van Dijck acteur, Nele Bauwens actrice, Frank Focketyn acteur, Jan Hautekiet muzikant, Kamagurka artiest, Claude Rahir artiest, Philippe Geluck tekenaar, Dirk Draulans journalist, Ramsey Nasr schrijver, Xavier Deutsch schrijver, Bernard Tirtiaux schrijver, Julos Beaucarne zanger, Alfred Blondel beeldhouwer, Hannelore Knuts topmodel, Kim Gevaert topsportster, Jacques Liesenborghs oud vice-voorzitter van de RTBF, Marc Abramowicz Centrum voor Genetica van de Université Libre de Bruxelles, Lolita Iven Abramowicz oud-leerkracht, Marie-Paule Eskénazi journaliste, Unicef België

De organisaties -waarvan u hierboven de logo’s ziet afgebeeld- zullen deze petitie versturen aan de volksvertegenwoordigers en senatoren die de asielwet moeten stemmen in het parlement. Op 20 juni 2006, de UNO Vluchtelingendag, volgt een actie bij de verantwoordelijke ministers: Patrick Dewael en twee communautaire ministers van jeugdbeleid. Een delegatie van de Beweging voor Kinderen Zonder Papieren zal onder leiding van Piet Willems én haar peter, de bekende kinderpsychiater Peter Adriaenssens, ook aanwezig zijn.

De petitie vind u in bijlage, de begeleidende tekst op de volgende pagina. VLOSkrant Jaargang 9/2006 ZOMER nummer 60 pag 11


Petitie (vervolg)

Wij zeggen “neen” tegen de opsluiting van kinderen ! Ik stem in met de tekst “Wij zeggen “neen” tegen de opsluiting van kinderen!” In België worden nog steeds kinderen opgesloten in verschillende gesloten centra, zoals het centrum 127bis in Steenokkerzeel, het centrum 127 in Melsbroek alsook in de “centra voor Illegalen“ te Merksplas en Vottem waar zeer recent familievleugels werden geopend. Deze kinderen, al of niet begeleid door hun ouders, worden opgesloten in afwachting van hun repatriëring naar het herkomstland of in afwachting van het resultaat van de asielprocedure. In het begin van de maand april 2006 bevonden er zich 55 kinderen in de gesloten centra. Dit aantal varieert en is vaak hoger: in januari 2006 bijvoorbeeld waren er 73 kinderen opgesloten. Alle nationaliteiten en leeftijden – de jongste kinderen zijn slechts enkele maanden oud - zijn vertegenwoordigd. Sommige kinderen verblijven samen met hun ouders tot 4 maanden of meer in het gesloten centrum. De omstandigheden waarin deze kinderen en hun families worden opgesloten zijn erbarmelijk. Zo is de leefruimte van het centrum 127bis enorm lawaaierig en is de ruimte amper bemeubeld. Het televisietoestel wordt bijna nooit uitgezet en de programma’s die getoond worden zijn vaak niet geschikt voor kinderen. De familie slaapt op éénzelfde kamer (of hooguit twee kamers wanneer het om een groot gezin gaat). Een klein lokaaltje waar amper 10 kinderen tegelijk kunnen opgevangen worden, doet dienst als “ klas “ en speellokaal. Speelgoed ontbreekt of is in zeer slechte staat. De activiteiten voor de kinderen zijn beperkt tot knutselwerk. De kinderen krijgen geen onderwijs terwijl de meeste kinderen vóór de opsluiting school liepen. De kinderen kunnen slechts twee uur per dag naar buiten op een kleine “speelplaats” afgesloten door rijen hoge tralies en prikkeldraad. Op dit moment zijn er in het centrum 127bis slechts 2 à 3 begeleiders. De omstandigheden in het centrum 127 bis zijn vergelijkbaar met dat verschil dat vrienden en andere familieleden geen bezoekrecht hebben. Daarenboven ligt dit centrum pal naast de Nationale Luchthaven van Zaventem. Het quasi-constante lawaai van opstijgende vliegtuigen is oorverdovend. Er zijn geen aparte slaapruimten voor de kinderen. De meisjes slapen bij de volwassen vrouwen, de jongens bij de volwassen mannen. Er is manifeste promiscuïteit. Deze kinderen kenden reeds een eerste breuk in hun ontwikkeling bij de vlucht – vaak in zeer moeilijke omstandigheden- uit het herkomstland. Door het vluchten verloren zij familie, vrienden en hun socio-culturele aanknopingspunten. De meestal bruuske opsluiting is een nieuwe breuk die een eerder psychisch lijden kan doen opflakkeren. Door de opsluiting ontstaat een nieuw trauma: het vertrouwen dat deze kinderen in anderen stellen wordt onherroepelijk geschonden. Er wordt van deze kinderen verwacht dat zij het onbegrijpelijke begrijpen: ze worden alleen of samen met hun ouders in een “ gevangenis “ ondergebracht terwijl zij niets misdaan hebben. Zij worden dagelijks geconfronteerd met de angsten van hun ouders, die hun beschermende rol niet meer kunnen vervullen. Zij zijn eveneens vaak getuige van geweld tussen volwassenen. De opsluiting leidt tot een diepgewortelde pijn die op lange termijn schade toebrengt aan de ontwikkeling van deze kinderen. Het opsluiten van kinderen kan gezien worden als psychologische mishandeling. Vandaar dat ons individueel en collectief geweten ons verplicht een halt toe te roepen aan het opsluiten van kinderen en dit zonder enige toegeving. Wij vragen dan ook dat er geen kinderen meer worden opgesloten. Laat hen samen met hun ouders verblijven in niet-gesloten plaatsen waar zij een leven kunnen leiden in overeenstemming met hun behoeften zoals vooropgesteld door het Kinderrechtenverdrag en de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens.

De petitie kan u opsturen naar het faxnummer vermeld op de achterzijde, of per post naar het VLOS-Secretariaat (Weverstraat 87, 9100 Sint-Niklaas). Indien u de petitie faxt ontvingen wij graag een kopie op ons Secretariaat. Hartelijke dank.



Visietekst

De Beweging voor Kinderen Zonder Papieren. Een visie, een missie. De “Beweging voor Kinderen Zonder Papieren” werd in 2005 geboren. Uit bittere noodzaak. Klasgenootjes, leerkrachten, directies, ouders van schoolgaande kinderen stellen vast dat kinderen van vluchtelingen, die uitgeprocedeerd waren, uit de klas verdwijnen. Van de éne dag op de andere worden de kinderen van de schoolbanken gelicht. Niemand wordt op de hoogte gebracht. Noch de leerkrachten. Noch de schooldirectie, laat staan de klasgenootjes. Telkenmale bracht en brengt dit een ontreddering mee in het schools milieu en in het sociaal netwerk waarin kinderen zich via school, jeugdbeweging, buurt enz. bevinden. Telkenmale betreft het hier kinderen die met hun ouders gevangen worden gezet om later op een vliegtuig gezet te worden. Om gerepatrieerd te worden. Vaak gaat het hier om kinderen die al verschillende jaren naar school gingen. Jonge kinderen ook die hier Nederlands leerden lezen en schrijven. M.a.w. gealfabetiseerd werden in onze taal. Ze zijn hier opgenomen in onze gemeenschap en maken er deel van uit. Uit de verontwaardiging, uit de woede, uit de pijn die deze gang van zaken met zich meebracht en brengt is de “Beweging voor Kinderen Zonder Papieren” ontstaan. Telkens weer botsten en botsen leerkrachten, directies, solidaire ouders en buren op de muur van onmacht en de kille uitwijzingslogica van de federale overheid. De Beweging eist dan ook een humane asiel- en opvangpolitiek. In het bijzonder ijvert ze voor een concrete toepassing van het Kinderrechtenverdrag (aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op de zitting van 20 november 1989 én geratificeerd door België op 15 februari 1992). We halen hier even artikel 3, paragraaf 1 aan: “Bij alle maatregelen betreffende kinderen, ongeacht of deze worden genomen door openbare of particuliere instellingen voor maatschappelijk welzijn of door rechterlijke instanties, bestuurlijke autoriteiten of wetgevende lichamen, vormen de belangen van het kind de eerste overweging. En ook nog artikel 28, paragraaf 1: erkennen het recht van het kind op onderwijs … en verbinden zich ertoe….e) maatregelen te nemen om regelmatig schoolbezoek te bevorderen.” Ondermeer deze artikelen wil de “Beweging voor Kinderen Zonder Papieren” onverwijld, op elk moment doen respecteren, naar de letter en de geest van het verdrag. Voor elk kind dat hier nu is. In een uitgebreide bijlage bij het Kinderrechtenverdrag sommen de VN de maatregelen op die genomen dienen te worden in het kader van de opvang van vluchtelingenkinderen: hierbij wordt zeer expliciet géén onderscheid gemaakt tussen kinderen van ouders in procedure of uitgeprocedeerde ouders: de opvang dient zo veel mogelijk gericht te zijn op 'het herstel van het normale', Tevens wordt uitdrukkelijk verwezen naar de moeilijke omstandigheden waarin de - uitgeprocedeerde ouders zich bevinden, de stress die dit voor hen betekent en de negatieve invloed op de psychosociale ontwikkeling van het kind dat dit met zich meebrengt. De VN dringen er dan ook op aan dat elke opvang voor kinderen er op gericht is de negatieve consequenties van de situatie waarin de ouders zich bevinden, te vermijden en weg te werken: elk kind heeft het recht op die bescherming en zorg die nodig zijn voor zijn welzijn: begrepen ook als psychosociaal welzijn. Verder wordt ook veel nadruk gelegd op het feit dat kinderen moeten kunnen spelen: ongedwongen, in open lucht en in contact met andere kinderen. (Samen)spel is immers niet alleen belangrijk voor de algehele ontwikkeling van het kind: het speelt ook een belangrijke rol bij de verwerking van nieuwe situaties en van traumatische ervaringen.



Visietekst

Als “Beweging voor Kinderen Zonder Papieren” is ons programma zeer duidelijk en klaar: het - doen - respecteren van de rechten van het kind zoals die omschreven zijn in het Kinderrechtenverdrag. Als geëngageerde leerkracht, buur, ouder en burger bekommeren wij ons om het lot, het welzijn en de ontwikkelingskansen van alle kinderen in dit land, ongeacht hun status. Wij willen het onrecht aanklagen waar Kinderen zonder Papieren mee te maken krijgen en het huidige asiel- en opvangbeleid, dat in deze op heel wat vlakken te kort schiet. Als “Beweging voor Kinderen zonder Papieren” veroordelen wij zeer scherp de detentie van Kinderen zonder Papieren. Kinderen horen niet thuis in gesloten centra. Het is een aanfluiting van de rechten van het kind. Bovendien voldoen de omstandigheden in de kindervleugel van de gesloten centra bijlange na niet aan de aanbevelingen omtrent de opvang van vluchtelingenkinderen zoals die eveneens door de VN gedaan werden. België heeft dit verdrag geratificeerd. België is dan ook verplicht om dit verdrag na te leven. Naar de letter en de geest. De Beweging eist dan ook de onmiddellijke vrijlating van de Kinderen zonder Papieren en vraagt de sluiting van de vleugels, waar kinderen worden opgesloten. 22 04 2006

Jozef Hertsens Weverstraat 87 B - 9100 Sint-Niklaas tel. 03 766 29 13 fax. 03 777 97 76 gsm 0477 40 62 19 [email protected] www.kinderenzonderpapieren.be


VLOSKRANT. tel: fax: GSM: rekening:

Recommend Documents