Vlooien zijn parasieten die leven van het bloed van een groot aantal warmbloedige dieren

Vlooien en vlooienbestrijding bij honden en katten Geschreven door Diernet Team donderdag, 21 juli 2011 00:00 - Laatst aangepast donderdag, 21 juli 2011 19:28

Omschrijving Oorzaken Verschijnselen Diagnose Therapie Prognose

Omschrijving

Vlooien zijn insecten die zich voeden door bloed op te zuigen van een gastdier. Vlooien hebben geen vleugels, maar hebben sterke springpoten. Vlooien voeden zich met bloed van warmbloedige dieren, zoals honden, katten en knaagdieren en natuurlijk ook mensen.

Honden vlo

Oorzaken

Vlooien zijn parasieten die leven van het bloed van een groot aantal warmbloedige dieren.

1/8


Vlooien ontwikkelen zich via een metamorfose. De volwassen vrouwelijke vlooien leggen eitjes op de hond of kat. De eieren vallen op de vloer of de grond, waar ze vervolgens uitkomen. De larven die vrijkomen uit het ei voeden zich met organisch materiaal en ontwikkelen zich vervolgens tot poppen. Die poppen kunnen gedurende lange periodes inactief blijven. Wanneer de omstandigheden goed zijn zullen komen volwassen vlooien uit die poppen. De volwassen vlooien moet dan direct een gastheer vinden voor een bloedmaaltijd, en zo wordt de levenscyclus gecontinueerd. Een volwassen vrouwlijke vlo kan duizenden eieren leggen. Een warme en vochtige omgeving zijn bevorderlijk voor de ontwikkeling van de vlo gedurende haar levenscyclus.

Aanvankelijk dachten wetenschappers dat vlooien zich verplaatsten van het ene dier naar het andere. Men weet nu dat sommige vlooien (zoals knaagdiervlooien) zich inderdaad verplaatsen van het ene dier naar het andere, maar dat de kattenvlo over het algemeen alleen op een en dezelfde gasthond of kat blijft. De kattenvlo (Ctenocephalides felis) is de meest voorkomende vlo bij honden en katten. Vlooien veroorzaken een tweetal aandoeningen bij honden en katten. Vlooienbesmetting is de aanwezigheid van vlooien op het dier, het dier kan wel of niet allergisch zijn voor vlooien. Een vlooienallergie is een allergische reactie op vlooienspeeksel. Het dier wordt daarbij allergisch voor eiwitten in het speeksel van de vlo. Dat betekent dat de vlo het gastdier moet bijten om de allergische reactie te veroorzaken.

Voor meer informatie, ga naar Vlooienovergevoeligheid/ Vlooienallergie .

Verschijnselen

Klinische symptomen die zich meestal voordoen bij deze aandoening:

2/8


• Snelle hartslag, hoge hartslag

• Beschadigde huid

• Anorexia, verlies of verminderde eetlust

• Verdikte huid, verhoorning van de huid

• Gegeneraliseerde zwakte

• Parasiet zichtbaar tussen huid en/of haren

• Bleke slijmvliezen of bleke huid, bloedarmoede

• Huidkorsten

• Sufheid, depressie, lusteloos

• Jeuk

3/8


• Hoofdschudden

• Roodheid en/of ontsteking van de huid

• Pijnlijke huid

• Hyperpigmentatie van de huid, teveel aan pigmentvorming

• Verlies van haar, kaalheid

• Huidpukkels

• Huidschilfers

• Huidpuisten

• Huidzweren, ontvelling

• Huidbulten

4/8


5/8


Goed zichtbaar tussen de haren ziet men vlooienontlasting

Diagnose

Een vlooienbesmetting wordt gediagnosticeerd door de waarneming van vlooien of vlooienontlasting op het dier. Een vlooienallergie wordt gediagnosticeerd door volledig klinisch en lichamelijk onderzoek. In het algemeen vertonen de dieren met een vlooienallergie een typisch patroon van huidletsels. Vlooien of vlooienontlasting hoeft niet altijd aanwezig te zijn om toch de diagnose te stellen. Met behulp van allergie testen kan men achterhalen of een dier een vlooienallergie heeft. Er zijn twee soorten allergie testen beschikbaar: de huid (intradermaal) testen en het bloedonderzoek.

6/8


Vlooienallergie

Therapie

Vlooienproblemen worden behandeld door het bestrijden van de vlooien op het dier en in de omgeving van het dier. Dieren met een vlooienallergie vereisen een medische behandeling om de gevolgen van deze overgevoeligheid te elimineren. Deze dieren worden behandeld met ontstekingremmende geneesmiddelen (zoals steroïden) en antihistaminica.

Bestrijding van vlooien op het dier: - Maandelijkse spot-on vlooien behandelingen, zoals selamectine, fipronil, of imidacloprid - Systemische behandelingen, zoals lufeneron en cythioate (voorkomen geen vlooienbeten) - Antivlooiensprays (vereist frequente toepassing) - Antivlooienwassingen (de maandelijks spot-on producten het gebruik van wassingen grotendeels verdrongen)

Bestrijding van vlooien in de omgeving: - Antivlooiensprays - Anti-insectenbehandeling door een daarin gespecialiseerd bedrijf - Inerte stoffen voor toepassing in huis, zoals boorzuur of silica gel - Anti-vlooienmiddelen voor het gebruik buitenshuis zoals poeders, sprays, of microscopische parasitaire wormen moeten met name gebruikt worden in schaduwrijke gebieden waar huisdieren graag liggen.

7/8


LET OP: Huisdiereigenaren moeten volledig worden geïnformeerd over het gebruik van een vlooienbestrijdingsproduct alvorens het te gaan gebruiken. Sommige producten vereisen dat het huisdier vrij is van een hartworm infectie (komt alleen bij geïmporteerde dieren voor). Bepaalde rassen zijn gevoeliger voor anti-vlooienmiddelen dan anderen. In het algemeen zijn katten gevoeliger voor vlooienbestrijdingsproducten dan honden. Huisdiereigenaren moeten het etiket van deze middelen controleren om ervoor te zorgen dat die producten veilig zijn voor katten. Als het label aangeeft dat het bewuste middel niet bij katten gebruikt dient te worden moet men dat zeker ook niet doen. Indien huisdiereigenaren nog vragen hebben over het gebruik van vlooienbestrijdingsproducten dan kunnen ze dat het beste met hun dierenarts bespreken. Belangrijke aanwijzingen voor de huisdiereigenaar: - Volg alle instructies op het etiket nauwkeurig op - Weet hoe een vergiftiging eruit kan zien - Gebruik alleen producten die door een dierenarts zijn voorgeschreven - Behandel hele jonge, oude, of verzwakte dieren alleen onder leiding van een dierenarts

Prognose

De prognose is bij een juiste behandeling van dier en de omgeving goed.

8/8

Vlooien zijn parasieten die leven van het bloed van een groot aantal warmbloedige dieren

Recommend Documents