Verslagen van de ritten op donderdagen van de 60+ -groep Donderdag 31 oktober BN

Verslagen van de ritten op donderdagen van de 60+ -groep Donderdag 31 oktober BN En weer een droge dag. Bij de Warande staan wederom 6 Wtco-ers. Vandaag volgt er aanvulling met twee gastrenners, Peter en Rob Bo. Vorige week werd het een buurtschappentocht. Eens kijken wat men nu in petto heeft. Zuiden wind, dit betekent dus de richting van Baarle Nassau om met de wind in het hol terug te kunnen keren. Rob Bo. weet nog wel een mooi toerke in de omgeving van Meerle. De start is veelbelovend. Niet al te snel maar dat heeft eigenlijk meer van doen met de harde tegenwind. Het valt regelmatig niet mee om boven de 25 km p/u uit te komen. Dit wordt afzien vandaag. We rijden richting Dorst en kunnen zonder problemen de spoorwegovergang nemen. Wanneer we moeten stoppen om de rijksweg over te steken neemt Kees gelukkig al snel de kop over en dirigeert mij naar achteren. Rob Bo, het beest, blijft aan kop sleuren vrijwel de gehele rit. Over de Dorstseweg richting Tervoort om daarna via Bolsberg en Eikberg de A58 over te steken. De namen die we passeren zouden niet misstaan in een Ronde van Vlaanderen. We nemen vervolgens de Royaaldreef in het St. Annabos en op naar Ulvenhout. We gaan richting Chaam maar net voor Chaam wordt er afgeslagen richting Ginderdoor. Door het buurtschap Grazen nemen we de Meerleseweg naar Meerle. Af en toe liggen de wegen er modderig bij. Peter heeft onderweg ook nog een lekke band met wat hulp wordt dit rap hersteld. Theo krijgt de kolder in zijn kop en pleegt bijna een levensdelict met de kapotte fietsband. Vervolgens overhandigt hij de band toch maar aan Kees die er een bestemming voor heeft in het bejaardenhuis. Er worden wat opmerkingen geplaatst dat Theo bij de bakker steeds om een extra plastic zak vraagt om zijn stokbrood te vervoeren. De reden waarom laten we maar in het midden. Via Meerle op naar Heerle en een vreemd rondje door het bos aldaar. We zijn toch niet de weg kwijt? Vervolgens terug richting Meerle en dan Ulicoten op richting Maaijkant en langs camping Ponderosa de Oudebaan op richting Houtgoor. Met de wind mee gaat het tempo flink omhoog. Kees doet het na het vele kopwerk wat rustiger. Mompelt wat over slechte benen door het nuttigen van mossel(s). Vermoedelijk komt het omdat nu de mannen die wat beschutting zochten bij de harde tegenwind nu wel op kop komen en er hard aan trekken. Met twee man wachten we hem op en ook de rest wacht vervolgens op de aansluiting. Na Houtgoor naar Chaam en dan via Heikant op naar de Gilzeweg. Het voelt frisser aan. Het lijkt er ook op dat sommige automobilisten geplaagd worden door het vallen van het blad. Zit het bij die mensen niet goed in de kop? Het is behoorlijk oppassen dat niet een of andere gek de complete groep van de weg rijdt. Je maakt de gekste dingen mee en we kijken nergens meer van op. Ook niet van een bericht in BNdeStem dat een dame haar navigatie zo letterlijk volgde dat ze een boom ramde in plaats van met de weg mee te draaien. Ook wij maken onderweg soms wat mee. De rit gaat verder richting Gilze, waarna we door Biestraat rijden. Na Verhoven kruisen we weer de A58 en via de Broekstraat gaan we richting camping Heidelust. Op de Broekstraat gaat het gas er nog eens op. Onze nestor laat een gat vallen en het kost de nodige moeite om Rob Bo. bij te houden. Weer wat problemen met passerende auto’s met gevolg dat Kees de berm in moet vluchten. Het gaat weer erg hard langs de Vliegbasis. Rob Bo. duldt niemand naast zich en blijft het tempo opvoeren om maar een half wiel voorop te blijven. Harder en harder gaat het nu. Kees is hersteld en heeft zijn goede benen kennelijk hervonden. Hij dendert over de rest heen en rijdt volle bak op kop. De mannen worden hier van de jongens gescheiden. Snel wat schietgebedjes opdat we snel bij de rijksweg aankomen zodat we kunnen recupereren. Met moeite wordt het wiel van Kees gehouden en eindelijk is daar de verlossing in de vorm van een rood verkeerslicht. We zijn de afslag neer Rijen maar net gepasseerd of Rob Bo. geeft weer gas. Hij wordt snel tot de orde geroepen. Later blijkt waarom hij er vermoedelijk vandoor wilde. Hoge nood en de blaas moet worden geledigd. Het zit er op ook deze donderdag rit van weer zo’n 75 km. Vorige week meldde BNDeStem dat het cafetaria in

Rijsbergen, Bon Appetit, waar we reeds een paar maal hebben aangelegd tweede is geworden bij de verkiezing van het beste cafetaria van Nederland! Donderdag 24 oktober BN Voor mij is het een aantal donderdagen te slecht weer geweest om te fietsen. Vandaag weer een droge dag, dus ondanks de fysieke problemen die weer de kop opsteken toch maar van start gegaan. Vandaag 6 WTCO-ers aan de start aangevuld met drie gastrenners. Een mooi groepje dus. Kees heeft een mooi rondje in gedachten dat ons naar Baarle Nassau moet voeren. Vertrek is richting Dorst. Via de Groenestraat de Molenschotseweg, Kapelstraat, de Aardstraat en de Lijndonk komen we uiteindelijk op Raakeindse kerkweg. Hier kruisen we de A58. Vervolgens de Bavelseweg op en via het Klein Heike en de Langereit de Chaamseweg te bereiken. Het tempo is te doen althans tot op heden. Ary houdt het goed in de gaten. Nog voor de Chaamseweg over gaat in de Gilzeweg halen we een grote groep oudere fietsers in. Je weet wat er dan staat te gebeuren. De reactie op een belletje is veelal eerst omkijken en soms erg laat aan de kant. Theo rijdt pardoes van de weg de berm in. Door het bladerdek is de overgang van het fietspad naar de berm niet of nauwelijks waar te nemen. Het duurt even voor iedereen die groep voorbij is, waarna een hergroepering volgt. Halverwege de Gilzeweg slaan we af richting het buurtschap Kalishoek en rijden vervolgens richting buurtschap Klooster naar buurtschap Dassemus. We vervolgen onze weg op de Meerleseweg naar buurtschap Ginderdoor. We vervolgen het pad op de Meerleseweg blijven volgen om via buurtschappen Grazen en Slikgat naar Oosteneinden te rijden. Onderweg komen we er achter dat Ton P met stille trom ergens ter hoogte van Chaam heeft afgehaakt. Niet duidelijk is geworden waarom. Mogelijk is hij in de ban geraakt van een uitbundige toeschouwster. Over de Nerderlands-Belgische grens rijden we om vervolgens richting Baarle Nassau te gaan. Er wordt af en toe wat ingehouden zodat ook ik af en toe de verloren aansluiting eer tot stand kan brengen. In Baarle Nassau geen stop maar gelijk door naar buurtschap Driehuizen en Terover. Het wordt 4 man te veel. Zij moeten van de fiets om eens flink te wateren langs de weg. Gelukkig voor hen geen Politie in de buurt. Een bekeuring voor wateren in het openbaar kost toch al snel 130 euro per persoon. Het is geen weer om stil te blijven staan dus rijden we rustig door, waar door het even duurt voor de mannen er bij zijn. Helaas voor Ary was er in de buurt geen maïsveld te bekennen. Later komen we er nog enkele tegen maar hij berust erin om toch maar door te rijden. Via Boslust Looneind en Alphen-Oosterwijk. Na buurtschappen Bolberg, Horst en Verhoven passeren we weer de rijksweg A 58. Hierna richting Molenschot en via de Heideweg naar de rijksweg opaan. Op de Heideweg wordt er nog eens flink aangetrokken. Rob Bo doet zijn best de groep uit elkaar te trekken, maar redelijk compact bereiken we de verkeerslichten aan de rijksweg. Vervolgens over de Vijfeikenweg terug naar Oosterhout. Een ritje van om en nabij de 70 km. Donderdag 3 oktober BN Bij de Primavera, voor de niet kenners Milaan San Remo, zag ik voor het eerst in het profpeloton de stukjes kunststof van achter het zadel uitsteken. Het waren zogenaamde ass savers. Nou viel er in die voorjaarsklassieker behoorlijk veel regen, dus niet zeker of het dan nog wel geholpen heeft. Al eerder vermeld dat voorbeelden uit het profpeloton doet volgen, vooral bij de wielertoeristen. Ook in ons groepje rijden er enkelen met zo’n ass saver rond. Wat moet er dan beschermd worden en waartegen. De vraag stellen is hem vaak beantwoorden. De poep dient te worden beschermd. Vermoedelijk tegen opspattend water bij een nat wegdek en/of regen. Iemand die niet thuis is in de wielerjargon zou al snel denken dat we te maken hebben met een of ander voorbehoedsmiddel. Hoewel, bij een dames koers heb ik ze eigenlijk nooit gezien. Waarom mannen er dan mee rondrijden blijft een vraag, hoewel meerdere malen heb ik bij een koffiestop onderweg, als er thee wordt besteld horen roepen : “thee is voor zieken of

homo’s”. In het profpeloton zie je ze nu niet meer, ook niet bij een totaal verregend WK. Ik vermoed dat het dus slechts een marketing stunt is geweest waarbij iemand er een aantal heeft uitgedeeld en nu na deze reclame op een tropisch eiland in zijn vuistje lacht. Want zeg nou eerlijk waartegen moet je de poepert beschermen bij een droog wegdek? Opspattende steenslag? Een collega fietser die zijn handen niet thuis kan houden. Geen idee. De weermannen houden het voor vandaag droog, maar voorspellen wel de nodige bewolking. Toch maar voor een tenue met korte broek en korte mouwen gekozen en dit bleek al snel de juiste keus. Uiteindelijk staan we met 10 man gereed, waaronder 4 gastrijders. De secretaris laat wederom verstek gaan. Misschien virusje opgelopen tijdens zijn vakantie. Het fietsvirus lijkt het lichaam bij hem te hebben verlaten. We kiezen voor een rondje Baarle Nassau. Vanwege de wind rijden we het nu veelal in tegenovergestelde richting. Rob Boe trekt er maar weer eens flink aan. Zodra de weg een beetje oploopt betekent dit een kleine breuk in de groep. Even wachten dus. Wat verder op een klinkerweg gebeurt het, Peter verlies zijn ass saver. Iedereen in rep en roer hij niet het minst. Peter is nu dus onbeschermd en hij rijdt onveilig over de wegen. Alles en iedereen in de remmen en Peter terug. Gelukkig heeft hij zijn bescherming snel gevonden en gestopt waar het bij dit weer thuishoort, in de achterzak van zijn shirt. We passeren vele akkers vol met maïs, dat binnenkort geoogst moet worden. Het lijkt erop dat Ary zijn fietsdag nu verkeerd heeft ingepland. Wij hoeven dan ook niet te stoppen om hem de gelegenheid te bieden zijn shirt te vullen met maïs. In Baarle Nassau op onze vaste stek weet Theo te melden dat hij last heeft van een verstijving, weliswaar zeer plaatselijk. Hij meldt dat terloops bij Pieter en dat moet je nou juist niet doen. Pieter weet de voorzet tegendraads in te koppen. Een dame die juist passeert krijgt stante pede last van beslagen brillenglazen en een wel heel erge blos op de wangen. Volgende keer nemen we een flink stuk zeep mee zodat Pieter tijdig de mond kan spoelen. Pieter weet nog te melden dat hij last heeft van zijn geldbuidel. Niet gek als je bedenkt waar hij die kennelijk opbergt. Op een racefiets heb je echt geen tok nodig. Wanneer we in Chaam de voormalige voetbalvelden van V.V. Chaam passeren komt Theo weer los. Hij weet te melden dat hij daar vaak zat is geweest. Toch blijft hij volhouden geen drinker te zijn. Op de weg terug nu regelmatig de wind in het hol. Van de mannen die bij tegenwind zich goed verstopt hielden komt er nu een enkeling mee op kop. Het tempo wordt danig opgeschroefd. Kort voor de camping in Molenschot zijn we er twee kwijt. Vermoedelijk is Rien te laat geweest met zijn fluitje dan wel de opmerking dat deze of gene het tempo niet kan volgen. We houden in en komen gezamenlijk aan bij de verkeerslichten (deze keer weer stoplichten voor de oversteek van de Rijksweg. Via de Vijfeikenweg gaat het richting Oosterhout. Donderdag 26 augustus BN De vakantie zit er op, het fietsen krijgt weer zijn vervolg. Bewust afgelopen dinsdag maar laten schieten. Als ik me goed herinner was de doelstelling voor de donderdag om in een wat rustiger tempo een rondje te maken. Na drie weken niet fietsen trekt me dat meer. In tegenstelling tot een aantal andere medefietsers, vind ik dat ik het hele jaar al voldoende fiets en derhalve voor mij geen fiets mee op vakantie. Nooit gedaan en op een cruiseschip ook wat omslachtig. Het soort vakantie waar mijn voorkeur naar uitgaat heeft bijkomstig vele voordelen maar op sportief gebied wat nadelen. Natuurlijk kun je uitgebreid gebruikmaken van fitness faciliteiten, maar zoals gezegd vind ik dat ik de rest van het jaar voldoende sportief bezig ben. Gevolg dat ik me de maaltijden, hapjes en natuurlijk de dranken goed laat smaken. Gevolg weer behoorlijk wat kilo’s erbij. Na een paar weken is het er wel weer af. Deze donderdag inclusief Rob Boeren 10 man aan de start. Naar ik hoop hebben ze enige compassie. Oosten wind dus Giersbergen op het programma. Kees heeft een mooie en gevarieerde route in gedachten. We rijden richting Dorst op aan maar gaan linksaf de Ketenbaan op. Het bos geeft enige beschutting. Rob B houdt zich nog even rustig, gelukkig.

Via de Steenovensebaan, de Bredestraat naar de Flaassendijk. Halverwege linksaf om richting het kanaal te gaan. Langs het kanaal naar Dongen op aan en na de fietsbrug over het kanaal de Gesworenhoekseweg. Via de Burg Letschertweg richting De Moer. Achter Rien rijden heeft vele nadelen. Je ziet eigenlijk niet uit de wind en hij rijdt je letterlijk het snot voor de ogen. De neus legen heeft bij veel tegen wind consequenties voor de man in het wiel. De wind zich goed voelen. Vooral omdat zowel Kees en inmiddels ook Rob B. volle bak op kop rijden. Het tempo ligt constant rond of boven de dertig km p/u. De benen doen pijn en het verstand zegt omdraaien. Toch maar proberen aan te klampen en hopen dat het tempo af en toe wat zal zakken. Via het Galgeneind, wordt dit dan mijn Waterloo?, en de Pastoor Kempstraat op naar Loon op zand. Het is nog niet echt herfst maar er zijn al flink wat bladeren en eikels gevallen. Dat belooft nog wat voor de komende weken. Wanneer we langs de Drunense Duinen rijden, staan er een hoop auto’s wat vreemd geparkeerd soms half op de weg. Opmerkingen hierover van Theo worden niet gewaardeerd door de van hoofddoek voorziene dames. Wilders had hier flink wat kopvodden taks kunnen beuren. Als we afslaan om door de Drunense Duinen naar Giersbergen te rijden wordt de weg herhaaldelijk geblokkeerd door scholieren die kennelijk een uitje hebben met veelal jonge onderwijzeressen. Dit nodigt uit tot een aantal opmerkingen die ik maar niet zal herhalen. Zonder problemen bereiken we De Drie Linden onze vaste stopplaats. Op het terras, behoudens de wind is het een lekker weertje, wordt wat gedronken. Het valt op dat niemand wat extra’s neemt bij de koffie/thee of cola. Is men geschrokken van de financiële consequenties door de maatregelen van het kabinet? Theo en Pieter hebben het hoogste woord. Het lijkt me beter hierover maar te zwijgen. Niet voor herhaling vatbaar. Net voor we vertrekken wil onze nestor Rob de drinkbak voor de honden nog wat bewateren. Gelukkig bedenkt hij zich op tijd. Wanneer we vertrekken uit Giersbergen word ik gehinderd door een hond die plots oversteekt. Vol in de remmen en stoppen. Niemand heeft kennelijk iets in de gaten want de rest rijdt onverstoorbaar door. Arie had goede adviezen tijdens de rit 3x Oosterhout. Rustig eigen tempo blijven rijden, de rest wacht wel. Niet forceren want dat breekt je later mogelijk op. Indachtig dit advies rustig doorgereden. Halverwege de Kanaalweg ter hoogte van de recreatieplas bij Drunen is het kwartje kennelijk gevallen. De groep is niet compleet en er wordt dan toch gewacht. Op de Zomerdijk ter hoogte van Drongelen een lekke band voor Pieter. Even op adem komen. Arie maakt van de gelegenheid gebruik de zakken van zijn shirt te vullen met maïskolven. Nadat een nieuwe binnenband is geplaatst rijden we door. Niet lang want Pieter denkt dat hij in een trein rijdt. Hij hoort geluiden van kedeng kedeng. Zijn band is niet goed geplaatst. Wederom, met vereende krachten, wordt er voor gezorgd dat de band nu wel goed komt te liggen en onze nestor Rob zorgt ervoor dat er voldoende lucht in wordt geblazen. Door de Overdiepsepolder richting Waspik en vervolgens door buurtschap De Laan naar Raamsdonksveer. Dit voelt beter, met de wind in het hol door de polders. Op de Oosterhoutseweg probeert Rob Bo een brommer als gangmaker te gebruiken. Helaas. Uiteindelijk bereiken we Oosterhout na een ritje van goed 66 kilometer. Een vermoeiende rit, bij thuiskomst internet maar eens raadplegen voor een leuke vakantie. Donderdag 29 augustus BN Door slecht weer, fysieke malheur en andere bezigheden enige tijd niet gefietst op donderdag. Het moet er nu maar weer eens van komen dus op naar de Warande. Rob is reeds present en houdt vol dat hij na dit seizoen stopt. Uiteindelijk 8 WTCO-ers aanwezig alsmede de kleinzoon van Peter, die overigens dinsdag ook heeft meegereden en er zelfs in slaagde Ary een hak te zetten bij het hard oprijden van een viaduct. Frank legt uit waarom hij pontificaal op de voorpagina van Het Kanton staat. Mooie reclame voor WTC-Oosterhout overigens. Er wordt nog wat nagepraat over de etappas tour. Wederom blijkt dat deze rit ontsierd werd door heftige valpartij(en). Naar het zich laat aanzien werd een en ander in De Oosterhouter nogal gebagatelliseerd. Ook nieuw was te lezen dat er na afloop van de tocht de

mogelijkheid was voor een massage. Niet duidelijk werd of dit een massage met of zonder happy ending was. Kees heeft een voorstel voor een wat nieuwer rondje richting Rijsbergen, dus kunnen we van start. Het leeuwendeel van het kopwerk is vandaag in handen van Kees, Rob en Pieter. Zelf volg ik maar een beetje in de achterste regionen vanwege aanhoudende knie problemen. Dit geeft mooi de gelegenheid een en ander eens rustig te bekijken. Afgelopen dinsdag werd ook duidelijk dat er ook bij WTCO sprake is van een tweedeling. Maar dat heeft dan betrekking op het lichaamsvolume. Bij het beklimmen van de muur van Waspik werd over duidelijk dat rijden in de Eifel voor mij niet is weggelegd. Het eerste deel is bekend. In Dorst in plaats van rechtsaf naar Bavel slaan we echter links af. Via het buitengebied van Dorst en Molenschot gaan we richting Gilze en vervolgens richting Chaam. We vervolgen de weg richting Strijbeek en laten vervolgens Meerle links liggen. Enige tijd rijden we over het parcours van de World Ports Classic, dat her en der wat is opgeknapt. Na Strijbeek/Galder wordt het richting Rijsbergen. Onderweg wordt rustig gekeuveld, voor zover het strakke tempo van Kees en Pieter dit toelaat. De een gebruikt een pilleke de ander weer een poederke en ook is er iemand die zich regelmatig laat masseren. Het timmermansoog van Pieter komt ook ter sprake. Middels e-mail kwamen er wat foto’s voorbij. Hij heeft geen enkel moeite om in een oogopslag te zien wanneer een rokje kort of te kort is. Helaas laat zijn kennis van EHBO nog wat te wensen over, maar daar kan aan gewerkt worden. In Rijsbergen leggen we aan bij Bon Appetit. Enkele hadden er al eens eerder appelgebak genuttigd en de verhalen waren toen veelbelovend. Tijd dus om het nu zelf te proeven. We zitten al een tijdje te wachten als Theo er achter komt dat er op het terras geen bediening plaatsvindt. Peter neemt de bestelling op en zorgt dat dit de bediening ter ore komt. Het moet gezegd worden de koffie/ appelgebak is een traktatie voor de smaakpapillen. Het appelgebak is duidelijk zelf gemaakt en voorzien van grote stukken appel waarbij de kaneel niet achterwege is gebleven. De appeltaart is voortreffelijk afgebakken, zeker niet te droog en is van een voldoende stevige structuur. Het formaat mag er ook zijn. Bij het appelgebak wordt een flinke toef slagroom geserveerd alsmede een bolleke ijs. Voor ’n enkeling is het teveel van het goede en zij laten een deel staan. Anderen likken nog net niet het bordje schoon. Bij de koffie wordt een glaasje uitgeserveerd met daarin naar het schijnt wat likeur en afgetopt met wederom een dotje slagroom. Zij die een cola besteld hadden komen ook niet bedrogen uit. Nee hier niet dat kleine flesje met 20 centiliter, maar gewoon een halve liter. Menigeen had dus nog over om de bidon aan te vullen. Dit was duidelijk een plek om te genieten en zeker voor herhaling vatbaar. Wat mij betreft heeft De Tijd er een concurrent bij voor de ravitaillering. Op het moment dat we vertrekken worden we aangesproken door twee werklieden, die willen weten of we allemaal met pensioen zijn, dit omdat we kennelijk tijd hebben ’n middagje te fietsen. We kunnen dat, behoudens de kleinzoon van Peter, bevestigen. Lachend wordt hen nog medegedeeld dat ze bedankt worden om nog een jaartje door te werken zodat ons pensioen op aanvaardbare hoogte blijft. Vanuit Rijsbergen richting Effen. Onderweg is er maar weer eens een dame die denkt even snel met de auto voor een groepje fietsers de weg over te steken, ze zou eens 5 seconden moeten blijven wachten. Gelukkig letten wij beter op dan zij, zodat een aanrijding kan worden voorkomen. Ter hoogte van Effen steken we over om richting Camping het Liesbos te rijden. Vanuit het Liesbos wederom een oversteek van de Leursebaan die nu zonder problemen verloopt. Helaas was de snelheid in het Liebos te hoog, zodat niet te zien was of de klokkebaaien al rijp waren voor de pluk. Net voor Prinsenbeek slaan we linksaf om richting Terheijden te gaan, via Den Elsakker. Op het gekende viaduct aldaar wordt Frank er opgelegd door de kleinzoon van Peter. Hij heeft eindelijk zijn gram gehaald. Rob vindt het genoeg in Terheijden en verlaat de groep. Wij gaan door de polders op naar het Pannenkoekenhuis waarna we langs het kanaal Oosterhout weer binnen rijden. Uiteindelijk blijkt het een ritje van circa 80 km, uit en thuis. Chapeau voor Kees hij heeft een mooi ritje in elkaar gestoken dat zeker voor herhaling vatbaar is.

Donderdag 15/8/2013

PvD

Tweede versie

Hoezo tweede versie? Nou, simpel, omdat ik versie 1 op mijn computer niet meer kan terugvinden. Dan maar opnieuw het toetsenbord teisteren om het verslag nogmaals te maken. Het was "the day after". Daags voor onze rit waren veel leden van WTC Oosterhout zich komen verbazen aan het materiaal waarop de renners van de Eneco-tour hun rondjes rijden. Een vermogen stond rons de Basiliek opgesteld, een schatting van oud-lid Coen Hessels en mijzelf kwam uit op zo een 3 miljoen eurotjes, exclusief bussen, auto's en reservemateriaal. Een leuk bedrag. Dan kan je ook beter begrijpen hoe lastig het is om aan sponsoren te komen die zulke bedragen kunnen en willen ophoesten. Op onze eigen racemonsters gingen wij op weg naar Rijsbergen, niet via de geijkte wegen, maar Kees had een leuke alternatieve route in gedachten die lastige wegwerkzaamheden ontweek. Aangekomen bij de Slingerdreef was er nog even de vraag of rechts linksaf is, of links rechtsaf. Uiteindelijk werd het links linksaf richting Chaam. Op de provinciale weg kwamen wij steeds meer mensen, auto's en motoren tegen die allemaal stonden te wachten op de doorkomst van de Eneco-tour. Wij, koene rijders, besloten door te rijden tot de dorpskern en daarbij heel enthousiaste schoolkinderen een high-five gevend, die mogelijk in de veronderstelling waren dat de "echte" coureurs op het fietspas reden. Na enige tijd wachten, stormde het peloton ons in 15 seconden voorbij, nog 20 extra seconden voor de volgwagens en bij het zien van de bezemwagen werd het weer tijd om onze rit een vervolg te geven. Via de Meerleseweg werd de rit vervolgd, echter niet nadat wij een bijna-aanslag hadden overleefd van een automobilist die in de veronderstelling was dat een groep fietsers inhalen altijd kon, ook als op zijn rijbaan een tegenligger komt aanrijden. Een narrow escape dus. Via voor velen nieuwe wegen werden wij door Kees vakkundig naar Rijsbergen geleid, niet naar ons traditioneel aanlegpunt, maar een nieuw adres waar wij door Frank werden gefêteerd omdat hij weer eens verjaart had. Een koffie/appeltaart daar is een hele worsteling dat tijdig naar binnen te werken, slecht voor de calorieën maar LEKKER!!!!! Het werd tijd weer op huis aan te gaan. Niet via Effen, maar gewoon, door het Liesbosch en vlak voor Prinsenbeek linksaf richting A16. Tevreden thuis weer de fiets aan de haak gehangen en toen de vrouw van het werk thuiskwam, even de buik ingehouden na de vraag "nog appeltaart gegeten vandaag?". Donderdag 1 augustus BN Vandaag slechts 5 fietsers aan de start. Persoonlijk voel ik nog de vermoeide benen van afgelopen dinsdag. 130 Kilometer gefietst met Kees en Theo. Voor een deel over het parcours van 3x Den Hout. Theo laat verstek gaan. Hij is zo wijs om de benen eens extra te laten verwennen. Cor was niet op de hoogte van het vroege vertrek uur van afgelopen dinsdag, hij heeft het mailtje te laat gezien. Anderen waarschijnlijk ook. Velen hebben een smartphone. Misschien handig om dan whatsApp te installeren, een groep aan te maken zodat je iedereen sneller kunt verwittigen. Frank vertelt nog wat over zijn belevenissen in Parijs. Peter wil graag het hele verhaal voor de start horen, maar tja het is al 13.05 uur dus we moeten op weg. Weinig animo dus dan maar alleen gestart, rest zal wel volgen. Na wat verkeerslichten en een gesloten overweg zijn we uiteindelijk kort voor de Slingerdreef weer compleet. Onder eendrachtige samenwerking op richting Alphen. Vermoedelijk de normale afslag opzettelijk gemist. Een enkeling wil door het dorp, maar we kiezen ervoor toch voor

Alphen af te slaan en na wat slingeren door de omgeving via het Bels lijntje op naar Baarle Nassau. De zuidwesten wind doet zich voelen. Naar vermogen wordt het kopwerk gedeeld. Met Kees erbij weten we nu wel onze stopplaats te vinden. Hij kan het zonder TomTom. Op de gewoonlijke stopplaats zitten behoorlijk wat dames. Toch hebben ze wel oog voor een aantal mannen op leeftijd. Het zal wel te maken hebben met onze goddelijke lichamen die de aandacht trekken. Nu geen koffie maar met dit warme weer nemen we allemaal een cola met. Ondertussen wordt wat belastingproblematiek besproken, terwijl Kees en ik onze vermoeide benen zo comfortabel mogelijk uitstrekken. Zondag ook maar eens informeren bij P.R of hij zijn royalty’s van de extra verkoop van Ice Power al heeft ontvangen. Frank vertelt nog wat over Parijs. Onze semi prof Cor weet wel raad met vermoeide benen. Een ervaring uit zijn BWF verleden? Hij moedigt ons aan thuis een ijsbad te nemen. Moet zeer goed helpen tegen vermoeide spieren. Hij zadelt ons natuurlijk op met wat problemen. Thuis worden ijsklontjes gemaakt met behulp van een plastic zakje dat je vult met kraanwater. Een dag later heb je wat ijsklontjes. Dat zal even duren voor je dan daar een bad mee kunt vullen. En wat te denken van de mensen zonder een bad. Die moeten uitwijken naar de kliko, maar ja welke de grijze of de groene en waar laat je het afval. Zo’n bad lijkt me ook erg koud. Maar volgens Cruijff hep elk nadeel een voordeel. Je bent na een ijsbad bad vermoedelijk gelijk verlost van je slaapzak lijkt me. Maar vervolgens heb je wel een hele pot anti rimpel crème nodig als je weer staand wilt plassen. We stappen op. Via de bekende wegen terug richting Molenschot. Net voor de vliegbasis wordt de lont ontstoken. Een paar op het fietspad, de rest op de weg. Kees voert het tempo steeds verder op, hoezo zere benen. Het wordt de dood of de gladiolen. Ik weet nu ook wat Ten Dam bedoelde wanneer hij vertelde, dat hij het gevoel had dat in een touretappe zijn ballen er werden afgedraaid. Het hart klopt in de keel, de adem wordt afgesneden maar gelukkig net voor de benen ontploffen is de rijksweg in zicht. Nu maar hopen dat de verkeerslichten op rood staan. Niemand maakt aanstalten om de knop in te drukken. De hartslag moet eerst omlaag. Te zot voor woorden. Een paar “oude mannen” denken dat ze nog twintigers zijn. Gelukkig in een wat rustiger tempo over de Vijfeikenweg naar Oosterhout. Het zit er weer op. Nu de rust pakken voor 3x Den Hout van zaterdag 3 augustus en vervolgens op naar 3x Oosterhout. Naar ik begrepen heb het kindje van Ad v D. Donderdag 25 juli BN Amateur voetballers nemen graag trucjes over van hun idolen. Een wielertoerist kijkt ook wat hij kan leren van de profs. In de afgelopen Tour de France gingen steeds meer ploegen zich voorafgaande aan een etappe inrijden. Helpt dat echt? Vanochtend de proef op de som genomen en om 09.00 uur op mijn spinfiets gestapt. Inrijden op rollen zoals de profs dat doen maar even mee gewacht. Denk dat de buren een extra ingang in hun slaapkamer niet echt op prijs zullen stellen. Natuurlijk deed ook ik gelijk een partij watten in de neus, met dampo, voor een verbeterde ademhaling. Dit duurde niet lang. Op de sportschool hoor ik steeds: “inademen via de neus en uitademen via de mond”. Heel lastig met die proppen watten. Maar waar laat je die dan zo snel. Toch maar op de grond gegooid want de andere optie in de oren steken gaf weer andere problemen. Wanneer ik op een spinfiets rijd, doe ik dat altijd onder begeleiding van een stukje hard rock muziek. Nu sinds een tijdje er weer een cd uit is van Black Sabbath, met Ozzy Osbourne, wilde ik die wel eens als een soort van trapondersteuning gebruiken. Het woord hard in Hard Rock geeft het al aan. Hard afspelen in tegenstelling tot Soft Rock. Dit wordt door de buren niet altijd geapprecieerd. Ozzy is al behoorlijk op leeftijd en als ik het goed heb, eind zeventiger jaren, uit Black Sabbath geflikkerd wegens overmatig drank en drugs gebruik. Hij maar volhouden dat hij sinds 1970 maar 1 keer onder de invloed van drank en/of drugs is geweest, maar er niet bij vertelde dat dit al zo’n 43 jaar duurt. Hilarisch waren sommige afleveringen uit een soap over de familie Osbourne op MTV, vanaf zijn landgoed. Ozzy op leeftijd, de muziek is er niet beter op geworden.

Ik dwaal af want er is vandaag ook gefietst natuurlijk. De zon hoog aan de hemel, 7 man zijn er aanwezig en we worden zoals gewoonlijk aangevuld met Rob Broe. Rob geeft te kennen dat hij vandaag achteraan zal rijden. Een zucht van verlichting gaat door de groep. Met Pieter maar gelijk de kop genomen voor het geval Rob zich zou bedenken. Het wordt een rondje Zundert met enkele verrassingen. Wanneer we richting Ulvenhout rijden een lekke band voor Pieter. De tegels liggen er daar erg slecht bij. Nadat er een nieuwe band is geplaatst, Rob vervangt banden net zo snel als hij fietst, kunnen we verder. Voorbij het mastbos draaien we richting Galderse Meren en laten we ons wat terugzakken. Dat inrijden is toch niet zo’n goed idee. Kuiten en dijbenen protesteren. Rob en Kees nemen over en gelijk gaat het tempo wat verder omhoog. Ook Jan doet nog een behoorlijke duit in het zakje terwijl Pieter bijna niet te stoppen is. Dat hij erg veel energie heeft blijkt wel uit het feit dat hij uitbundig zwaait naar de meisjes van plezier in Zundert. Niet duidelijk is of ze terugzwaaiden. Wanneer we vanuit Zundert terug richting Rijsbergen rijden is de zij- rugwind een verademing. Waar we normaal oversteken om bij De Tijd koffie te nemen zijden we nu door! En weer zwaait Pieter uitbundig. Is er sprake van een echte combine? Afslag gemist zou je zeggen, vanwege de snelheid. Maar ook de laatste mogelijkheid wordt niet genomen. Kees rijdt resoluut door. In Rijsbergen linksaf en de wind weer vol op kop. Het is duidelijk, voor mij niet meer inrijden vroeg op de ochtend. Rob Boe en Kees trekken er weer hard aan. Uiteindelijk komen we in de buurt van de Boswachter in het Liesbos. Wanneer we de Leursebaan over willen steken gaat het bijna mis. Helaas geen waarschuwingen. Een paar man kunnen net een aanrijding met een auto voorkomen. Gevolg 4 man rijden door terwijl de andere 4 met de voet aan de grond staan. Het duurt toch wel even voor we weer compleet zijn. Ook nu voelt het of de benen leeglopen. Daarna langs De Elsakker en de bekende polderweggetjes naar Terheijden. Ook nu valt het wat uit elkaar. Rien komt nog flink uit zijn pijp, maar moet zich vervolgens net zo snel weer terug laten zakken. Via Terheijden richting Den Hout en langs het kanaal weer Oosterhout binnen. Is er al iets bekend over de urinestalen van Rob Boe.? Donderdag 11 juli BN Zoals bekend wordt er door een groepje ook op dinsdag gereden. De dinsdag voorafgaande aan deze donderdag werden we verrast door de komst van Rob Bro. Even dachten we dat hij mee wilde rijden op een gewone stadsfiets. Gelukkig bedacht hij zich en was het vermoedelijk slechts een poging tot intimidatie. Wel wist hij nog te melden dat de andere gastrijder Tony een ongelukje was overkomen door het afbreken van een zadelbout. Hoewel hij zonder helm op pad was blijkt het niet al te ernstig te zijn. Deze donderdag slechts 7 WTCO-ers aan de start. We worden zoals gewoonlijk aangevuld met Rob Bro. Nu gelukkig wel op zijn racefiets. Normaal kijken we even of we consensus hebben omtrent de te rijden route. Nu waren er al vertrokken voor een ieder goed en wel wist waar we heen zouden gaan. Aangezien mijn vrouw eerder deze ochtend stoofvlees met Leffe aan het bereiden was geweest leek het me beter wat rustiger te beginnen. Door een misverstand over het aantal te gebruiken flesjes werd er “per abuis” iets te veel geopend en was ik genoodzaakt om voor elven al Leffe te nuttigen. Pieter was in een goede bui. Het etentje van dinsdag was kennelijk goed bevallen. Niet duidelijk is of dit het eten betrof dan wel het feit dat door zijn schoonmoeder de rekening werd betaald. Overigens ging hij van start zonder het gebruikelijke regenjackje. Gevaarlijk, immers wanneer Pieter dat kledingstuk bij zich draagt blijft het droog. Via Raamsdonk op weg naar Dussen. Nu niet de gehele Peerenboom. Een stuk, ter hoogte van Dussen, is opnieuw geasfalteerd. Afgelopen dinsdag leken de fietsen te blijven plakken in het stroperige asfalt. Pieter houdt er een strak tempo op na. Wanneer Rob Bro. zich op kop nestelt, gaat het tempo flink omhoog. Als we goed en wel Dussen uit zijn moeten we temporiseren, een paar hangen er aan het elastiek. Via de bekende weg over de dijk naar Woudrichem. De wind blaast de groep wat uit elkaar. Rob Bro weet van geen

ophouden en zet iedereen op het kantje. Met hangen en wurgen kunnen een paar man standhouden. De rest harkt wat door richting onze vaste stopplaats, de ijssalon, te Woudrichem. Vriendelijk worden we begroet door het personeel. Ook de achterblijvers krijgen een vriendelijk woord. De bestelling wordt opgenomen. Het valt op dat niemand zwicht voor het bekende appelgebak. Wanneer de cola wordt uitgeserveerd is de vermoedelijk nieuwe serveerster wat onhandig en laat een flesje op tafel vallen. Enige hilariteit valt haar ten deel. Aan tafel geen mop van Rien, later blijkt waarom. De laatkomers houden zich afzijdig. Er wordt weinig schokkends medegedeeld. Een van de serveersters is in haar nopjes want de nieuwe opnames voor de tv serie Tinus zijn weer gestart en er is ook gefilmd in de ijssalon. Wanneer we hebben afgerekend en aanstalten maken te vertrekken blijkt dat een deel van de cola in mijn helm gelopen is. Wanneer ik vertel dat er de nodige cola in mijn muts terecht is gekomen is er maar een die reageert. Het mag duidelijk zijn wie. Als we Woudrichem verlaten hebben is er een steeds op zoek naar een lege sloot. Hij heeft waarschijnlijk hoge nood, maar er wordt niet gestopt. Even verder malheur aan de fiets van Kees, een gebroken spaak in het achterwiel. Na het verwijderen van de spaak voorzichtig door en op zoek naar een fietsenmaker. We weten er twee te vinden in Dussen. Uiteindelijk komen we terecht bij Verhoeven, hij verkoopt en repareert ook racefietsen. Na het bekijken van de fiets weet hij mede te delen dat hij die maat spaken niet heeft. Een fietsenmaker van niks dus. Omdat er een rondrijdt met een kilootje of 10 ijzerwaren in zijn hutkoffer onder het zadel, probeert Kees zijn remmen nog bij te stellen. Helaas geen resultaat. Kees legt contact met het thuisfront, aangezien het wiel aanloopt tegen het frame. Nadat hij heeft geregeld dat hij wordt opgehaald vervolgen wij onze weg richting Oosterhout. We zien plots mannen op kop die dit normaal niet doen. Rien heeft zich duidelijk vergist. Als hij nog eens naar de rookpluimen van de Amercentrale kijkt schrikt hij. De wind staat toch behoorlijk ongunstig en hij maakt snel ruim baan voor anderen. Door een park in Hank vervolgen we onze weg richting de brug bij Keizersveer. Rien vertelt zijn mop. Nu begrijp ik waarom hij dat niet deed in de ijssalon. Als we de brug oprijden een vriendelijk duwtje van Rien. Door Raamsdonksveer op naar Oosterhout. Op de Oosterhoutseweg wordt de gashendel nog even opengedraaid. Redelijk compact bereiken we vervolgens de grens van Oosterhout.

Donderdag 27 juni BN De weersvoorspelling is niet al te best. In de ochtend nog een buitje, maar Buienradar geeft aan dat het droog blijft. Zes man van WTCO verschijnen aan de start. Er volgt aanvulling van enkele rijders van Het Gouden Wiel. Rob B. en Ton, Tony voor intimi, sluiten aan. Ton heeft afgelopen dinsdag ook meegereden. Toen gingen we op zoek naar Tonnekreek. Die rit is hem, ondanks/dankzij het gemopper van Theo, kennelijk toch bevallen. Slechts 2 personen in zomertenue, de rest heeft de winterkleding weer uit de kast getrokken. Klokslag 13.00 uur vertrek. Met Pieter maar gelijk in de slag en afspraak gemaakt een tempo van rond de 28 aan te houden. Dat gaat goed tot we in de polders bij Terheijden arriveren. Rob B komt resoluut op kop. Hij is twee weken op vakantie geweest, in Spanje maar staat nog behoorlijk droog. We krijgen sterk de indruk dat hij naast vakantie vieren ook een bezoek heeft gebracht bij de beruchte Dr. Fuentes. Nadal is er gelet op zijn optreden op Wimbledon geen klant meer en daar heeft Rob vermoedelijk gelijk gebruik van gemaakt. Hij houdt het tempo hoog. Ook nadat Jan zich op kop heeft gemeld blijft het tempo erg hoog dit ondanks de soms felle tegenwind. Theo steunt en kreunt. Het gaat weer wat minder vandaag. Hij verhaalt over zijn belevenissen bij zijn broer, een sportmasseur althans dat stelt Theo. Hij heeft zijn vermoeide benen met stroom laten behandelen en wil nu ook zo’n apparaat aanschaffen voor thuis, na

het badderen, op de bank. Hij vond het kennelijk wel een fijn gevoel dat trillen. Helpt zoiets nu echt of is het slechts suggestie. Misschien dat hij thuis eerst maar eens een stroomdraad moet strippen, om de benen wikkelen en vervolgens de stekker in het stopcontact steken. Dat zou ook moeten zorgen voor tintelingen. Het tempo blijft er goed inzitten. Kees heeft het vermoeden dat we aan een touretappe bezig zijn. Als we Zevenbergen naderen rijdt hij demonstratief op de rijbaan in plaats van op het fietspad. Niet geheel duidelijk is welk punt hij hiermee wil maken. We rijden vervolgens via Moerdijk naar Lage Zwaluwe op aan. Hier hebben we een beetje de wind mee. Rob geeft een seintje aan Pieter en de snelheid wordt wederom opgevoerd. Cor wil vermoedelijk een sprint aangaan en leegt zijn zakken. Het aluminiumfolie en de bananenschillen (ook van anderen) vliegen je om de oren. Aluminiumfolie vergaat dus nooit in de natuur en moet door een ander worden opgeruimd! De afbraak van een bananenschil in de natuur duurt 1 tot 3 jaar, afhankelijk van het weer. In de achterzakken kan het afval ook mee naar huis genomen worden en vervolgens gesorteerd worden aangeboden. De gemeente Oosterhout is nog steeds op zoek naar vele tonnen restafval. Bij ’T Roer om tijd voor een kop koffie. Voor de liefhebbers natuurlijk een appelpunt met of zonder slagroom. De verhalen vliegen weer over tafel. De diftar regeling van Oosterhout alsmede de overname van de Blanco ploeg door Belkin. Kees heeft het vermoeden dat er mogelijk koopjes te halen zijn nu Blanco verdwijnt. Rob is stellig dat fietsen waar profs op rijden voor problemen zorgen bij de doorsnee wielertoerist. Die zijn volgens hem te hard en te stijf. Pieter roept gevat dat hij daar wel iemand voor kent. Het niveau zakt, dus tijd om op te stappen. Een aantal zijn er wel erg snel vandoor. Dat wordt een achtervolging als we naar Drimmelen rijden. Voor het dorp rechtsaf een alternatieve route. Door richting Made en naar de thuisbasis Oosterhout. Rob is ook hier niet te houden en voert de snelheid op tot ruim 40 km p/u. Gelukkig zitten we allemaal nog bij elkaar. Op de rotonde ter hoogte van de vestiging van onze sponsor gaat Cor in de fout door voorrang te nemen. Een automobilist ziet het hoofdschuddend aan en laat de rest van de groep ook maar passeren. Op de Bovensteweg gaat eenieder zijn eigen weg. Thuis neem ik de fiets maar mee naar boven, kan hij gelijk mee onder de douche. Buiten de auto wassen is/wordt kennelijk al verboden hoe lang duurt het nog tot dat ook voor een fiets gaat gelden. Donderdag 20 juni PK Vanwege de voorspelde regen is er door mij niet gefietst. Gelukkig maar want om circa 15.00 uur zwommen de goudvissen door de achtertuin. Pieter heeft mij een e-mail gestuurd waaruit ik het onderstaande verslag heb kunnen halen.

we hebben vanmiddag wel gefietst, we waren met vijf man. Maar we zijn in de buurt gebleven en we hebben een rondje of 5 Monnikkenhof gedaan. Als het dan flink zou gaan regenen, of onweren dan waren we zo weer thuis. We hebben maar een paar druppels regen gehad Donderdag 13 juni BN Volgens verschillende wetenschappers zou het gebruik van alcohol hersenbeschadiging tot gevolg hebben. Persoonlijk krijg ik er alleen zware benen van indien gebruikt tijdens het fietsen. Bndestem weet te melden dat er een Belgische dame afgelopen week 90 jaar is geworden. Haar geheim, ze drinkt al vanaf haar zeventiende 16 flesjes bier per dag! Amai een bonma om fier op te zijn. Is het waar of slechts een reclame voor Jupiler? We staan gereed met 6 man van WTCO. Niet veel animo voor de kop. We rijden een rondje Zundert. De wind waait uit het zuidwesten.

Jan en Pieter nemen het initiatief. Ook ik pas er voor bij vertrek de kop te nemen. Niet twee keer dezelfde fout na een vakantie. De aanwas van kilo’s nu kunnen beperken tot anderhalf. Zoals voorspeld werd, staat er een flinke wind. Deze zou in de loop van de middag alleen maar toenemen. Regen is niet voorspeld, pas laat op de avond. Toch rijden er een paar met een regenjasje in de achterzak. Het gaat gelukkig niet al te hard zodat we compact Dorst binnen rijden. Omleiding in verband met de kermis. Theo is aan de beterende hand. Hij vertelt dat het afgelopen zondag en dinsdag erg goed ging. Door richting Bavel en Ulvenhout. Het gaat goed met die twee op kop, ze houden er de vaart in. Wanneer we richting de Kogelvanger rijden kunnen Cor en ik het niet meer aanzien. Langs het Mastbos nemen we de kop over. Wanneer we de scherpe draai richting Galderse Meren maken zijn we Theo voor de eerste en niet voor het laatst kwijt. De slimmerik heeft een stukje afgesneden. Nu doemen de lange stukken richting Zundert op. Valt niet mee met de wind tegen. Het gaat steeds harder waaien. We doen een poging rond te draaien om niet een paar man af te matten bij deze wind. Om beurten doen we kopwerk. Cor vindt dat het verkeerd gaat. Geeft aan dat we meer op het midden van de weg moeten rijden. Hij vergeet even dat we wielertoeristen zijn en geen BWF-ers op een afgesloten parcours. Wanneer we richting Rijsbergen op aan rijden, geen Theo. Zal vermoedelijk weer een stukje afgesneden hebben. Na het oversteken van de hoofdweg en dicht bij café de Tijd, rijdt Theo ons voorbij. We stappen af voor een verdiende koffie/thee met appelpunt en de daarbij horende slagroom. Niet duidelijk waar Theo was gebleven. Hij raaskalt over aanbellen bij een seksclub. Heeft hij dat nu gedaan of komt dat nog. Pieter kreeg er zowaar een puntzak van. Altijd beter dan een punthoofd. Past die helm niet meer. Zoals bekend is Pieter onze man met ervaring op velerlei gebied. Hij weet ons regelmatig te vermaken met visserslatijn. Moeilijk te omschrijven vandaag. Hij maakt bewegingen met duim en wijsvinger uit elkaar, heeft het over viagra mini. Er komt ook nog een zwembroek aan te pas. Zal Sjan weer niet blij mee zijn. Het is beter te vertrekken, twee aanwezige dames zitten met gefronste wenkbrauwen en rode koontjes te luisteren. Er lijken wat druppeltjes te vallen. Tempo erin en kortst mogelijke weg naar huis. Langs Ikea en Nac-stadion op naar de Makro. De renners van de ZLM tour staan kennelijk op het punt langs te komen. We hebben er geen oog voor. Door richting Terheijden. Peter, Jan en ik gaan langs het kanaal naar Oosterhout, de rest gaat naar de Warande op aan. Peter en Jan willen in de buurt van het Pannenkoekenhuis nog even een blik werpen op de renners van de ZLM-tour. Aangezien het nu echt lijkt te gaan regenen ga ik door. Op de rotonde bij de Gamma word ik haast van mijn fiets gereden door een dame op leeftijd. Heftig remmen (op een nat wegdek) en nog wat capriolen kunnen ternauwernood een aanrijding voorkomen. Ik zie haar kijken alsof ze in Keulen water ziet branden. Is toch met heel veel verbazing. Normaal hoor je het in Keulen slechts donderen. Ze heeft kennelijk niet in de gaten dat er ook fietsers aan kunnen komen die voorrang hebben. Snel door naar huis. Het is al bij vieren en ik moet er vandaag nog 16 doen. Proost. Donderdag 6 juni Ik was op trainingskamp zonder fiets. Donderdag 30 mei BN In de 19e eeuw waarschuwden wetenschappers voor een zogenaamd "fiets gezicht". Ze zeiden dat een gezicht door de wind kon vervormen. Onzin toch? Eindelijk weer een droge donderdag. Niet al te veel wind, althans in de tuin. Aan de Warande staan 7 man gereed. Ook Theo is er weer bij na zijn welverdiende vakantie in Turkije. Deze keer geen begroeting in het Turks, hij is maar stil vandaag.

Ook Piet is present. Heeft wat medische problemen. Echter het deel van het lichaam dat hem dwarszit heeft hij niet nodig om te fietsen. Mogelijk dat een luisterend oor vandaag niet aan hem is besteed. Alle weersvoorspellers hebben het over een noord, noordwesten wind. Indachtig de lessen van wijlen Gerrit om niet te letten op de wolk bewegingen van buienradar kiezen we voor een rondje Lage Zwaluwe. Zoals wel vaker geen liefhebbers voor de koppositie. De een heeft het over te weinig gefietst de ander heeft pijnlijke benen of is terug van vakantie. Eigenlijk hetzelfde verhaal als afgelopen dinsdag. Met Pieter maar de kop genomen en in een rap tempo op naar Terheijden. Al snel komen we een groepje fietsers tegen, uit Terheijden, die de andere kant op rijden. Een veeg teken? In de polders rondom Terheijden laat de wind zich goed voelen. De wind lijkt zeker niet uit noordelijke richting te komen. Op een akker wordt wat andijvie geoogst. We hebben er weinig oog voor, het tempo ligt hoog, echter niemand klaagt. Pieter en Cor lossen elkaar zo nu en dan af. Ook Jan is bereid het kopwerk op zich te nemen, echter voorlopig sla ik het voorstel maar af. Wil nog graag ‘n kilootje kwijt voor de vakantie. Onderweg houdt een boer de afrastering van zijn weiland omhoog. Helaas voor hem heeft er niemand zin in een Johnny Hoogerlandje. Vanaf Zevenbergen wisseling van de wacht. Het kopwerk wordt nu verdeeld. We zien zelfs Rien het nodige kopwerk op zich nemen. Helaas ontbreekt de mogelijkheid om dit voor het nageslacht vast te leggen. In Lage Zwaluwe is het tijd voor koffie met een punt. Dit met, dan wel zonder slagroom. De cafébaas zet vervolgens ook nog een extra kan koffie op tafel. Dit voor wie nog een tweede kopje wil. Mooie geste, alleen niet duidelijk waarom en ik vermoed pas de eerste keer. De bijna wekelijkse mop van Rien komt voorbij. Er komen een aantal lichaamssappen in voor. Ook Piet doet een duit in het zakje waarbij een slang een man op een vervelende plek bijt. Die heeft waarschijnlijk zittend geplast of de slang moet op hoge poten verhaal zijn komen halen. Ook nu blijft Theo maar stil. Hij wil maar niet te veel zeggen. Heeft angst voor het verslag of thuis is hem de wacht aangezegd. Niet duidelijk is of hij het zwarte sponsje in Turkije heeft gevonden. Jan rekent af. Hij is komend weekend jarig. We feliciteren hem en bedanken hem voor de traktatie. Piet is nog benieuwd hoe het met mijn zitvlak gesteld is. Ik kan hem mededelen dat de therapeute een klein wondertje verricht. We vertrekken richting Drimmelen. Nog steeds wind op kop. Met Piet het kopwerk tot de bekende verkeerslichten die ook nu weer echte stoplichten zijn. Vervolgens geven we het stokje over aan een ander. Het blijft verbazingwekkend hoe Pieter de kronkels en bochten aansnijdt. Hij zorgt er voor dat het tempo hoog blijft, ook Jan houdt stand. Op het fietspad langs de Weststadweg worden we nog wat gehinderd door het maaiwerk. Juist op tijd kunnen we even de weg op om vervolgens via de energieweg richting Bovensteweg te gaan. Thuis staan er 65 kilometers op de teller. Het gemiddelde blijkt 28km/u te zijn. Voorwaar niet slecht. Onderweg nog eens wat om me heen gekeken. Bij de meesten trok het vrij snel weg, het fiets gezicht. Donderdag 23 mei Regen Donderdag 16 mei Regen Donderdag 9 mei BN Hemelvaartsdag. Ik vermoed niet dat veel mensen de betekenis van deze dag nog kennen

en dat het algemeen wordt gezien als weer een vrije dag. Geen regen, zelfs zonnig weer alleen een straffe wind. Niets staat een grote opkomst in de weg. Bij uitstek een geschikte dag om vandaag extra kilometers te maken. Vol verwachting op naar de Warande. Een ongekende opkomst. Even twijfelen we of we niet in twee groepen gaan vertrekken. Ook de vrouw van Rob meldt zich aan de Warande. Zij ziet er toch maar vanaf mee te rijden omdat ze niet graag in een grote groep wil rijden. Zij trekt haar plan en vervolgt haar weg alleen. Totaal geen probleem om consensus te bereiken omtrent de te volgen route. West zuid westen wind. Dat wordt dus een rondje Zundert. Klokslag 13.00 uur vertrekken Rob en ik voor dit rondje. Rob heeft een lumineus idee. Wanneer ik de kop neem bij tegenwind zal hij hetzelfde doen bij wind in de rug. Ik denk er niet aan de nestor van de groep tegen te spreken. Gelukkig is hij zijn opmerking snel vergeten en doen we om beurten kopwerk. Vanaf Dorst richting Bavel blaast er een straffe tegenwind. Het valt niet mee de snelheid erin te houden. Op het fietspad richting Ulvenhout ligt een flinke hoop glas. We zien het te laat door de schaduwwerking van de bomen. Gelukkig zonder gevolgen. Voetgangers en fietsers in de omgeving van het Mastbos zorgen voor wat oponthoud. Na de Galderse Meren richting Zundert. Weer blaast de wind genadeloos uit de verkeerde hoek. Rob die overal de weg weet, stelt voor een stukje af te snijden. Wanneer we uiteindelijk richting Rijsbergen rijden hebben we wind vol in de rug. Zonder enige moeite loopt de teller tegen de 34 km per uur. In Rijsbergen wederom glas op het fietspad. We komen ook nu goed weg. Langs Effen op naar Ikea en vervolgens langs de woonboulevard in Breda richting NAC stadion en door de Haagse Beemden richting Terheijden. We kiezen er voor de weg naar Oosterhout te nemen langs het kanaal. Weinig verkeer dus kunnen we nog eens goed het gas opendraaien. In de buurt van de Emte gaat Rob richting zuid terwijl ik voor het noorden kies. Toch nog 63 km op de teller en het gemiddelde met tweeën is 27,5 km. Helaas vonden een aantal automobilisten(m/v) het nodig deze dag vermoedelijk al te letterlijk te nemen en te zorgen voor een hemelvaart van deze of gene. Slechts door heftig remmen, sublieme reacties door uit te wijken en/of stoppen terwijl we op een voorrangsweg reden kon erger voorkomen worden.

Donderdag 2 mei 2013 BN Na de wisseling van de wacht bij de Oranjes is het grote nieuws in Oosterhout dat de gemeente 900 ton restafval kwijt is. De medewerkers van de gemeente fietsen vermoedelijk nooit in het buitengebied. De bloedzakken van Dr. Fuentes worden weggegooid dus Rien kan ook weer komen fietsen. In de wielerwereld heeft men met verbazing gekeken naar een Turk die op het buitenblad de steilste bergen op weet te rijden. Naar eigen zeggen gewoon op water en brood. Op internet eens gezocht en dat Turks brood schijnt wat aparte eigenschappen te hebben. Zorgt voor actie want op een bepaald moment loopt het van zelf de kast uit. De vrouw vorige week maar eens op pad gestuurd voor een lading van dat brood. De dag begint met miezerige regen. Nadat het uiteindelijk toch nog droog is geworden staan er 5 WTCO-ers bij de Warande. Er komt gelukkig aanvulling in de vorm van Rob Boe en Tonny P. Zij hebben extra kilometers in de benen na een trainingsweek in Portugal. Theo showt zijn beenstukken en nieuwe schoenen. De vraag is of hij de beenstukken niet binnenste buiten draagt. Hij trekt ze nog net niet uit om aan te tonen dat ze goed zitten. Een wagen met een toeterende dame passeert. Die durft, een bekeuring kost al snel 90 euro. Het blijkt ons Sjan te zijn. De welke wordt snel duidelijk. Pieter heeft zijn Sjan aan het werk gezet. Die lapt de ramen. Blijft de Sjan van Theo over. De keus voor de af te leggen route is snel gemaakt. Richting Woudrichem en Heusden. Jan komt met een heel verhaal over de te volgen weg tot we weer terug in Oosterhout zijn. Bij het nemen van een eerste horde in de vorm van de brug bij Keizersveer wordt de deur van achter opengezet. Voor mij maar een ander op kop. Geen idee of het nu komt door de fietsles van afgelopen zondag (Willemstad Oosterhout in een goed uur) of gisteren een dagje

slenteren in de dierentuin met de kleindochter. In Rob hebben we een goede vervanger. Is de rest van de route bijna niet van kop te slaan. Ook Jan en Pieter staan hun mannetje en ook Cor laat zich regelmatig aan kop zien. Hij rijdt wel erg gemakkelijk de laatste tijd. Na een stukje Peerenboom linksaf richting Dussen dat we rechts laten liggen. De wind is wederom aan de straffe kant. Het valt niet mee om je in een klein groepje wat weg te stoppen. Via Almkerk en Uppel en Sleeuwijk op weg naar Woudrichem, over de dijk. In de buurt van Woudrichem blijkt dat Theo nog niet in goeden doen is. Veel gekreun en gesteun. Het is evident dat de massage van vorige week kennelijk niet heeft geholpen. Ik voel met hem mee. Uiteindelijk bereiken we Woudrichem voor een stop in de bekende ijssalon. De dame van de bediening is verbaasd dat we met maar weinig personen binnenstappen. Zij had er duidelijk meer verwacht. Door ’n enkeling wordt gevraagd om thee met een massage. Enkele dames uit de omgeving Utrecht zijn er in ieder geval niet voor te porren ook niet voor een normale. Zoals gezegd ik zeg verder niets, een goede verstaander heeft genoeg aan een half woord. De dame van de bediening geeft aan dat zij daar niet aan begint. Pieter en Theo stoeien vervolgens nog wat met een tafeltje. Het gevolg is dat er een bloemenvaasje sneuvelt. Tonny heeft een koffie met besteld. Wat er in de koffie bijgegooid is blijft vooralsnog een raadsel. Als hij terugkomt van het toilet deelt hij kushandjes uit aan passerende dames. De dames zwaaien uhh sorry Bea wuiven heet dat. Het is beter maar op te stappen. Het afrekenen heeft nog wat voeten in de aarde. De serveerster is vermoedelijk nog beduusd van de bestelde massage. Alternatieve route terug over de dijk. We passeren dorpjes als Rijswijk, Andel, Veen, Wijk en Aalburg, Doeveren. Mooi stukje om te rijden, alleen soms gevaarlijk omdat het verkeer veelal van rechts komt. Zij zien ons erg laat of in het geheel niet en hetzelfde geldt voor ons. Nadat we Heesbeen zijn gepasseerd wordt het weer aangenaam om te fietsen. We hebben nu eindelijk een stuk de wind mee. Vervolgens door de polder op naar Waspik. Daar hebben we ons eigen stukje met Parijs-Roubaix weggetjes. Door Raamsdonksveer gaan we weer naar de Oude Veerseweg richting Oosterhout. Rob is in zijn element en sleurt aan kop. Hoe het volgende week moet, wordt afwachten. Rob gaat op trainingskamp in Limburg en Theo gaat de komende drie weken trainen in het Taurusgebergte en vermoedelijk op zoek naar een zwart sponsje, want daar stuurde hij een filmpje over op. Uiteindelijk hebben we 80 kilometer afgelegd met een gemiddelde van ruim boven de 28. Bij thuiskomst voel ik me afleggens gereed dus gelijk de grote hoeveelheid ingekocht Turks brood inclusief de plastic verpakking in de restcontainer gekieperd. Hoop dat het helpt. Ik ben er klaar mee. Donderdag 25 april 2013 BN Eindelijk ook een donderdag met korte broeken weer. Hoge temperaturen zijn voorspeld. Blijft altijd afwachten, de hemel is betrokken maar af en toe komt de zon er door. Vandaag staan er slechts 7 WTCO-ers aan de start. Het zevental wordt uiteindelijk aangevuld met gastrijder Jan (met een respectabele leeftijd van 75 jaar). Bij het rijden naar de Warande haalt Theo mij in met zijn auto! Als een volleerd ploegleider geeft hij aanwijzingen. En passant schreeuwt hij deze middag niet mee te fietsen. Later hoor ik dat hij een afspraak had met een masseuse. Pieter heeft vermoedelijk nog niet de zomer in de bol. Hij heeft een winterjas aan terwijl de rest in korte broek en met korte mouwen (’n enkeling met losse mouwstukken) acte de presence geeft. Rien weet te melden dat het warm aanvoelde met zijn zweetshirt. Niet duidelijk is waarom hij een dergelijk shirt draagt. Ook Pieter heeft natuurlijk weer een gevatte opmerking, maar zijn vrouw leest ook mee dus houden we het netjes hier. We gaan van start met 8 man. Personen die vermoedelijk een opleiding hebben genoten bij de padvinders geven aan dat het zuidwesten wind is. We kiezen derhalve voor een rondje Zundert/Rijsbergen. Enkele klasbakken zijn vandaag niet aanwezig. Dit heeft tot gevolg dat Ary en ik wederom het voortouw nemen. Ary is verstandig en blijft niet te lang op kop. Werk

aan de winkel voor Pieter. Ook vandaag staat er wederom een straffe wind. Voor mij wederom een leermoment. Als ik had geweten dat na de pauze een andere terugweg zou worden genomen, was ook ik niet te lang op kop gebleven. Na de passage bij het mastbos zijn er een paar die een stukje afsnijden door de berm. Mooie gelegenheid de kop wat over te geven aan Jan en Pieter. De groep blijft nu goed compleet. Het tempo is door eenieder te volgen. Richting Zundert nog maar eens aan de kop gesleurd, onder het motto “dit kan harder” en bij de bekende priveclub zit iedereen er nog bij. Een paar maal komen we goed weg wanneer een automobilist het nodig vindt met hoge snelheid vlak langs de groep te rijden, de dwazen. We rijden richting Rijsbergen voor een welverdiende rust bij De Tijd. Niet veel volk op het terras, dus voldoende plaats voor onze fietsen. Helaas is er te weinig appelgebak voorhanden. Dat komt goed met een aanvulling van kersenvlaai met slagroom, maar wel een punt te veel. Jan vindt het zonde zo’n stuk vlaai te laten verpieteren in de zon. Ofschoon hij geen punt had besteld offert hij zich op. Zou Ary de toon zetten voor de rest van het seizoen. We bestellen koffie, thee of cola. Ary gaat er eens goed voor zitten en bestelt een witte wijn. Hij geniet er duidelijk van en probeert zijn benen nog wat kleur te geven. Benieuwd of er in het vervolg lekkere Belgische pinten op tafel gaan komen. Cor vertelt over zijn belevenissen bij de BWF. De wekelijkse mop van Rien is vermoedelijk ook met vakantie. De pauze loopt wat uit, dus maar weer opgestapt. Pieter en Jan nemen het voortouw via Rijsbergen naar Effen en dan naar Breda op aan. Bij Effen een verrassende move. Rechtsaf. Dat betekent dus niet langdurig wind in de rug, maar lange stukken nagenoeg zelfde weg terug met regelmatig veel wind op kop. Mijn bovenbenen protesteren fel, maar je moet door. Volgende keer minder langdurig op kop zodat er nog wat overblijft voor de terugweg. Via Ulvenhout en door het bos richting Bavel. Wat probleempjes die snel doorzien zijn door Ary. Hij maant om het wat rustiger aan te doen en roept hoogstpersoonlijk Cor tot de orde. In de buurt van Bavel geeft Rien er nog een ruk aan, maar de benen lopen na enkel meters al vol en hij geeft er de brui aan. Via Dorst (geen sprint, het is op) naar Oosterhout. Het waren vandaag meer kilometers dan gedacht. 75 Staan er op de teller.

Donderdag 18 april 2013 BN Staatssecretaris Teeven verkeert vandaag in zwaar weer. Ook wij krijgen het vandaag voor de kiezen maar dan anders. April is de maand van de klassiekers. Ook WTCO start in deze maand met de eerste klassieker, namelijk de Lek en Linge tocht. Die rit gaat over een kleine 140 kilometer. Dit betekent voor velen extra trainen, want de tochten op zondag blijven veelal steken rond de 90 kilometer. Verschillende personen zijn al dan niet stiekem extra aan het trainen. Cor is al bijna nooit meer thuis te bereiken. Theo heeft, gelet op de foto’s die hij zo nu en dan rondstuurt, zijn toevlucht gezocht tot een geheim wapen, namelijk de pastequizi. Al vraag ik me wel af wie de dame op de betreffende foto is. Vandaag heeft hij naar zijn zeggen flink in de bloedworst gehapt. Van Kees weten we het inmiddels wel. Hij traint dus gewoon zoals al eerder bezongen in een liedje van The Beatles, eight days a week. Pieter zien we ook vaak op zondag niet meer want hij is dan vissen, of ligt hij achter de gebreide broek. Die Pieter is gewoon in het geheim volop aan het trainen. Hij vindt vermoedelijk de afstanden op zondag veel te kort en wil daarom flink getraind aan de start van de Lek en Linge tocht verschijnen en zo de andere deelnemers het snot voor de ogen te rijden. Vandaag 11 man aan de start, 10 van de WTCO aangevuld zoals bijna altijd met Rob Boeren. We verwelkomen ook Peter weer. Hij zal nog wel even aan de bak moeten om weer

de benodigde conditie terug te krijgen. De wind is vandaag wel erg heftig. Op sommige momenten lijkt het te stormen. Zuid westen wind betekent Zundert Rijsbergen. Vol goede moed gaan we van start en met Ary neem ook ik maar weer de kop. De jonkies nemen zoals gewoonlijk het voortouw, om de oude mannen wat uit de wind te zetten. De spoorwegovergang in Dorst gaat op tijd voor ons open. In de buurt van Bavel een schijnbeweging van Kees. Hij is kennelijk nog een beetje in de war van afgelopen dinsdag. Alphen en Baarle Nassau hebben we toen al aangedaan. Het duurt niet lang of ook Rob Boeren neemt als erkende hardrijder de kop. Ook de anderen tonen zich aan de kop van het groepje. Via Ulvenhout en langs het Mastbos houden we het redelijk compleet. Na de Galderse Meren volgen de eerste gaten. Ook als we richting Zundert gaan valt het wederom uiteen. Waarom er zo hard richting de priveclub Privilege wordt gereden is me niet duidelijk. Ik geloof niet dat het door de dames daar op prijs wordt gesteld als we voor een bak koffie met punt aan zouden schuiven. Temporiseren hier helpt onvoldoende. Moeten we toch wat beter op letten. In Zundert zijn we er twee kwijt. Peter heeft door zijn trainingsachterstand een andere route genomen en ook Theo wordt is er niet meer bij. Wanneer we aankomen op de bekende ravitaillering plaats De Tijd, zit Peter pontificaal met de benen op tafel. Ook Theo duikt weer op, met de mededeling dat hij was ontsnapt. In koor wordt geroepen: “uit De Koepel zeker”. We genieten van de koffie/thee/cola en een versnapering. Piet kijkt een beetje jaloers naar de haardracht van de serveerster. Zelf heeft hij een metamorfose ondergaan, geholpen door zijn thuiskapster. Naar zijn zeggen is zijn vrouw een beetje uitgeschoten. Wij maar denken dat het een aerodynamisch kapsel is voor de Lek Linge tocht. Nee, hij verwacht vermoedelijk hitte in Spanje tijdens zijn reis van komende week. Geen Lek Linge voor Piet maar Tapas op het Plaza MaYor. Tijd te vertrekken. Nadat woensdag mijn gehavende fiets is gerepareerd nu weer problemen. Achterwiel loopt aan, vermoedelijk een gebroken spaak. Met assistentie van Jan noodgreep uitgevoerd en kunnen we toch door. Richting Breda gaat het soms wel heel erg hard. Door de rugwind geen achterblijvers. Na het bereiken van Oosterhout gaat ieder zijn weg en ik dus wederom naar de fietsenmaker. Een dag als dit maakt duidelijk dat het met fietsen eigenlijk net zoiets is als in de politiek. Voor een goed resultaat is het gewoon heel belangrijk of je de wind mee of tegen hebt.

Donderdag 4 april 2013 BN Er is al veel gezegd en geschreven over doping. Toen Peter Post nog in het peloton fietste, was hij zeker niet vies van een versterkertje. Als ploegleider werd door hem sex uit de ploeg verbannen. Vrouwen waren in rondes of voor een koers nooit welkom. Sex voor de koers of een zaadlozing zou maar slappe benen tot gevolg hebben. Wetenschappelijk zou zijn vastgesteld dat doping bij een goed getrainde atleet maar weinig zou helpen. Voor de mindere goden onder de atleten zou het een uitkomst kunnen zijn om, met behulp van stimulerende middelen, beter te presteren. Vandaag heb ik mijn toevlucht gezocht tot een geheim wapen. In het verleden, op advies van Pieter, al eens zure haringen geprobeerd maar dat was niet goed bevallen. Kijken hoe dit uitpakt. Er staan deze donderdag 10 man aan de start. Vandaag geen Rob Boeren. Velen slaken een zucht van verlichting, een duidelijk geval van te vroeg juichen! Cor is wel van de partij na een lange afwezigheid. Hij ziet er piek fijn uit in het WTCO tenue. Helaas tien kilo zwaarder als gevolg van het stoppen met roken. Hij kan, naar zijn zeggen, ’s avonds niet van de lekkere hapjes afblijven. Pieter weet te melden dat hij thuis tot de orde is geroepen. Zijn vrouw was not amused om te lezen dat Pieter aan het swaffelen was geweest. Maar hij had het alleen maar ter sprake gebracht, vermoedelijk ook omdat het toen veel te koud was. Of hij het later in het jaar, als het wat warmer is, ten uitvoer zal brengen is nu afwachten. Het valt verschillende mensen op

dat de snor van Theo aan omvang toeneemt. Zelf houdt hij het op het gebruik van kunstmest. Een ander merkt op dat er vermoedelijk pruimencrème is gebruikt. Jawel wederom Pieter! Voor vandaag valt de keuze weer eens op Giersbergen. Er wordt een alternatieve route besproken, door de Duiventoren vanwege de forse wind. Vol goede moed gaan we op weg. Ary neemt resoluut de kop. Dit soort zaken laten we graag aan de benjamin over, weet ik maar al te goed. Ook Kees, Piet en Pieter doen veel kopwerk tegen de harde wind in. Zelf probeer ik ook nog een duit in het zakje te doen en voorwaar het door mij gekozen middel lijkt te helpen. Aangekomen in de Duiventoren hebben we buiten de waard (Staatsbosbeheer) gerekend. Een deel van het door ons gewenste bos is gekapt. Dit betekent geen beschutting. We rijden richting Tilburg op aan. Kleine tegenslag als Pieter zijn fietstasje verliest. Wanneer we afslaan richting De Moer worden we toegezwaaid door een vriendelijke buschauffeur. Hij houdt keurig in, verleent ons voorrang en zorgt er zo voor dat enkele achterblijvers (wachten op Pieter) ook weer aan kunnen sluiten. Via Loon op Zand door de Drunense Duinen naar onze vaste stopplaats De Drie Linden. Op het fietspad richting onze ravitaillering ruiken Kees en Jan kennelijk de koffie. Want het tempo wordt behoorlijk opgeschroefd. Theo is opvallend stil. Ook de zandvlakten halen nu geen herinneringen boven. Hij zal vermoedelijk weer loskomen tijdens de koffie. Klagen en zuchten gaat hem nog goed af. Terwijl de winterschilder buiten zijn best doet, Rien vraagt zich af of het werk in het zwart of wit wordt uitgevoerd, nemen we binnen plaatst voor een welverdiende koffie/thee. Theo en Cor klagen over slappe benen. Vervolgens nemen een man of acht een stuk appelgebak dan wel een Drunense Broeder voor de benodigde koolhydraten. Tijdens de pauze vroeg Jan zich af of je met sex eigenlijk ook veel calorieën zou verbranden. Ik heb hem toegezegd dit nader te onderzoeken. Enig onderzoek heeft geleerd dat dit wel op kan lopen tot 1650 calorieën, maar dan ben je wel een tijdje in de weer. Een paar aanwezige dames die, in de buurt van de door ons ingenomen grote tafel, reeds een plekje hadden gevonden kijken af en toe vreemd op in de richting van enkele mannen met een flinke snor. Achteraf verneem ik dat er in die hoek de nodige smeerpijperij te berde is gebracht. We laten maar in het midden door wie. Ook is er iemand die nog een goei vrouwke thuis heeft waar hij een liefhebber voor zoekt. Ik vermeld maar niet wie dat gezegd heeft, want die persoon kan anders op zoek naar een goede advocaat. Bij het afrekenen is de dame van de bediening de kluts een beetje kwijt. Aan verschillende mannen vraagt ze of ze wel hebben afgerekend. Door schade en schande wijs geworden misschien? We rijden terug door de polders richting Waalwijk, waarna het Halve Zolen Pad wordt gekozen. Ondanks de vele verkeerslichten wordt het tempo flink opgeschroefd. Geen last van grote groepen fietsende scholieren. Het gaat hard. Rob probeert eenieder zover te krijgen dat we kop over kop overnemen. Helaas na de eerste drie stokt het. In de buurt van Raamsdonk krijgen we de wind van rechts. Waaiers vormen. Theo duldt niemand naast zich en zet me vol in de wind. Vervolgens laat hij een gat vallen. We krijgen met moeite aansluiting. In Raamsdonk dan maar een klein stukje afsnijden. Nadat de groep weer compleet is volgt er een kreet dat Theo gelost is. Onmiddellijk knijpen we in de remmen om dan in het vriendelijk lachende gezicht van Theo te kijken. Consternatie. Wie ligt eraf? Het blijkt dat de boodschapper (Rien) vermoedelijk vreesde zelf in de problemen te komen en het daarom nodig vond wat te temporiseren. Een paar rijders slaan af en rijden huiswaarts door de polder. De rest rijdt in een strak tempo over het fietspad langs de Oosterhoutseweg huiswaarts. Mede vanwege de wind en het koude weer een wat kortere afstand afgelegd. 65 Kilometer op mijn teller. Donderdag 28 maart 2013 BN

Ook dit jaar geen WTCO-er op het podium bij het Oosterhoutse sportgala. Vele profs stappen af in Milaan - San Remo en Gent Wevelgem. Verschillende WTCO-ers staan echter hun mannetje wat voor weer het ook is. En wat te denken van de prestatie van Kees Rijvers. Ook nu rijdt hij vermoedelijk in weer en wind, gelet op zijn imposante aantal kilometers die hij dit jaar al heeft gereden. Al weken is het behoorlijk koud. Menigeen kiest ervoor om op donderdagmiddag maar thuis te blijven of op zondagmorgen achter de gebreide broek te blijven liggen. Ook niet verkeerd. En maar roepen dat de aarde opwarmt. Nadat Al Gore de verkiezingen voor het presidentschap verloor, wist hij met een wereldtour over global warming goed zijn zakken te vullen. Eerder hebben we al iets dergelijks gehoord in de jaren 80. De zure regen zou al onze bossen vernietigen en wat al niet meer. Ook hiervoor werd campagne gevoerd met angstaanjagende foto’s. Nooit meer iets van gehoord. Vandaag enkele graden boven nul het moet voor de gemiddeld getrainde WTCO-er te doen zijn om deze donderdag aan de start te verschijnen. Van de WTCO-ers staan 10 man aan het vertrek (9 zestig plussers alsmede Ary), aangevuld zoals gewoonlijk met Rob Boeren. Theo heeft zijn uiterlijk enigszins aangepast. De flinke krulsnor is verdwenen. Het is nog niet duidelijk of hij vergeten is zich vandaag te scheren of dat hij zijn snor weer zal laten staan. Voor de start ontstaat nog een discussie tussen Pieter en Theo, het swaffelen van de fiets werd ter sprake gebracht. En dat bij deze temperaturen. We laten maar in het midden door wie. Noord-oosten wind die in kracht is afgenomen. Velen denken weer een rit over Giersbergen te gaan maken. Tot veler verrassing wordt het wat anders vandaag. Rob Boeren neemt weer resoluut de leiding. Ook Piet lijkt weer in conditie te komen. Doet ook veel kopwerk en kilometer vreter Kees natuurlijk. Via de Statendamweg en de polder op naar Raamsdonk en vervolgens de brug bij Keizersveer. Voor de Peerenboom links richting Dussen. We draaien echter de Kortveldsesteeg in en via Babyloniënbroek, Almkerk, Uitwijk en Rijswijk door naar Woudrichem. Het waait behoorlijk in de polders. Er worden waaiers gevormd. Echter de wind is genadeloos en de groep breekt. Even temporiseren dus. Vervolgens nog een lekke band van Jan. Dit geeft ’n enkeling de kans even op adem te komen, hoewel veel wind dus erg koud om stil te staan. In Woudrichem stoppen we bij de bekende stopplaats. De ijssalon is geopend. Elf kerels binnen geeft kennelijk enig kabaal. De dame die de bestelling op wil nemen is er wat beduusd van. Rien heeft de verslagen ook gelezen en op zijn initiatief wordt er eindelijk weer appelgebak met slagroom besteld. Frank probeert nog wat aanmeldingen los te peuteren voor de Oosterhoutse fietsdag op Moederdag. Rien geeft gelijk al aan niet te kunnen. Hij denkt dat hij naar de Coolsingel moet in verband met de huldiging van Feyenoord. Nou Rien droom lekker verder. Ook het vertrek uit Woudrichem is overhaast. Een paar personen genieten nog van hun welverdiende thee, terwijl anderen alweer op de fiets zitten. Hoe terug, er zit al een kleine 40 kilometer op. Piet treedt doortastend op door mede te delen dat we voor de kortste weg terug gaan. Hij houdt woord. Ary en Piet op kop. Wind mee en dat is aan de snelheid te merken. Soms gaat het iets te hard en wordt er van achter uit gevraagd om een tandje minder. En groupe bereiken we Raamsdonksveer. Rob Boeren heeft haast en gaat er pijlsnel vandoor. Ook Ary neemt een alternatieve route maar komen we op de Oosterhoutseweg weer tegen. Met de overige 10 rijden we Oosterhout binnen. 72 kilometer op de teller. Donderdag 21 maart 2013 BN Habemus Papam hoorden we ruim een week geleden nadat ruim 100 oude mannen gekleed in jurken er een hadden uitgekozen die voortaan een witte jurk aan mag trekken. Dat het de volgende dag sneeuwde was slechts toeval. Vandaag lijkt het een droge dag te worden, wel wat aan de frisse kant niet te veel wind, maar de voorspellingen zijn dat de wind later op de middag toe zal nemen. Piet weet te vertellen dat Peter geopereerd is, als tenminste alles volgens plan is verlopen. Sterkte en beterschap voor hem natuurlijk.

Uit de groep van 60 plussers staan 7 mannen gereed. Ook Ary meldt zich weer. Nieuw lid van de groep? Ook twee bekenden van het Gouden Wiel. Noord oosten wind, het wordt dus weer Giersbergen. Net als twee weken terug heeft Kees ook nu een alternatieve route in gedachten. Via Oosterhout zuid (Kees Rijvers Passage) richting Dorst. Na het Pannenkoekenhuis gaan we echter links af en vervolgens door de Duiventoren. Via Dongen, stukje richting Tilburg. Als je kijkt naar Willem II kan er eigenlijk niets goeds vandaan komen. Vandaar vermoedelijk ook het sneeuwbuitje. Vervolgens op naar De Moer(veel kraaien), Loon op Zand en door de Drunense Duinen. Theo heeft onderweg visioenen van zandvlakten die hij gezien heeft tijdens zijn winterse fietstochten door de bossen in en om Oosterhout. Aardige vent die Theo alleen af en toe vreemde gedachten. Dergelijke zandvlakten brengen bij mij herinneringen boven van mijn eerste vakanties op het eiland Mallorca, waar mij de beginselen van de Deense taal werden bijgebracht.( Jeg elsker dig). Maar goed ieder zijn verzetje. We houden een pauze bij De Drie Linden, onze gekende pleisterplaats. Ook nu weer blijft het alleen bij drinken. Volgens mij hebben ze daar toch een overheerlijke Brabantse Broeder en ook ambachtelijk appelgebak. Arie bestudeert nauwkeurig de menukaart en constateert dat er verschillende trappisten- bieren te koop zijn. Niemand voelt zich geroepen er een te bestellen. Vermoedelijk allemaal nog onder de indruk van de mededelingen in de krant, dat Brabanders de zwaarste drinkers zijn. Het blijft dus bij 5 koffie en 5 thee. Kees weet te vertellen dat hij er dit jaar al ruim 1000km op heeft zitten. Hij rijdt dan ook met twee vingers in de neus onze rondjes op donderdag. Rob Boeren komt met de mededeling dat de ronde van Catalonie wordt uitgezonden en dat is het startsein voor sommigen op maar gelijk op te stappen. Er zijn er een paar die zo snel op de fiets zitten dat ze geen rekening houden met de mannen die nog moeten afrekenen. Zij worden tot de orde geroepen. Uiteindelijk vertrekken we voor nagenoeg dezelfde weg terug als twee weken geleden. Ter hoogte van Waalwijk zien we verschillende reigers over de weilanden vliegen en een aandachtige rijder (Piet, wat gaat het hem weer gemakkelijk af) ziet zowaar een Fazant. Pieter raakt even van het padje. Dat deed hij natuurlijk expres om mij nog wat op adem te laten komen door de snelheid uit de groep te halen. Waarvoor mijn dank. Kees heeft bijna de hele rit op kop gereden en krijgt wat rust als Arie zich op kop nestelt. In hoog tempo op huis op aan. Ook Jan en Piet doen een duit in het zakje. Rob Boe heeft er ook flink aangetrokken. De orders van de ploegleider heeft hij kennelijk naast zich neer gelegd. Als we de geboorteplaats van Jantje Koopmans binnenrijden hoor ik niets over de rode rozen. De lust tot zingen is ons ontnomen. Nu geen lus over ’s-Gravenmoer, maar via Raamsdonksveer (weer wordt er hard doorgetrokken) en de Veerseweg op naar Oosterhout. Toch weer zo’n 65 km op de teller. Het is nog te koud voor de tijd van het jaar. Nog even en wij roepen Videmus Turdus Torquatus. Donderdag 14 maart Geen prettig fietsweer. Enkelen gingen toch op pad. Geen verslag. Donderdag 7 maart 2013 Bert N. De dag ervoor komt Boogerd uit de kast. Iedereen wist eigenlijk al dat hij had gebruikt. Het ontbrak er alleen nog maar aan dat hij het zelf toegaf. Zijn verweer, dat iedereen het deed is slap. Hij had er natuurlijk ook voor kunnen kiezen een vent met ballen te zijn. Tja, dan had hij natuurlijk wel veel minder verdiend. Zeg dan gewoon dat je het om geldelijk gewin gedaan hebt. Wie wordt de volgende. Overigens valt het op dat in Nederland de ene na de andere bekentenis volgt, terwijl het in België, Frankrijk, Spanje en Italië angstvallig stil blijft. Eindelijk weer een droge dag. Eens kijken wat het wordt na 4 weken vakantie. Het goddelijke lichaam is er niet op vooruit gegaan van het lekkere eten en de vele pinten. Ruim 6 kilo moet er weer af. Oosten wind dat betekent Giersbergen. Van de 60-plussers staan 7 man aan de start, aangevuld met Arie en twee rijders van het Gouden Wiel. Kees neemt resoluut de leiding. De animo bij anderen is er kennelijk niet dus er maar naast gaan rijden en dat blijkt achteraf niet zo’n goed idee. ’s-Gravenmoer, de Moer en Loon op Zand bereiken we snel. Sinds Kees een Garmin op zijn stuur heeft tuurt hij vermoedelijk vaak naar zijn computerscherm voor alternatieve trajecten. Ook nu heeft hij er weer een. Onze rustplaats bereiken we na ruim 30 kilometer. Wel erg snel, want dat betekent nog een lange weg terug. De medefietsers hebben compassie met mijn overgewicht en besluiten allen om alleen wat te drinken. Geen gebak vanmiddag. Ook voor de terugweg heeft Kees weer een alternatieve route in gedachten. We komen door het gehucht Doeveren, nog nooit van gehoord. Behoort tot de gemeente Heusden.

Andere kanonnen zetten zich op kop en er wordt flink doorgereden. Uit eindelijk wreekt zich dat bij mij. Een veel te hoge hartslag in combinatie met een verkoudheid zorgt ervoor dat ik geen lucht krijg, dus laat ik de groep lopen. Als de hartslag tot aanvaardbaar niveau is gedaald waag ik nog een poging. Helaas van korte duur, dus lijkt het mij het beste de groep te laten gaan. In gezelschap van Kees rijden we via Waspik en Oosteind naar Oosterhout. Kees blijft er bij tot aan de Gerbrandylaan, waarvoor mijn dank. Kijken of het volgende week beter gaat, mits het droog is natuurlijk. Donderdag 28 februari 2013

Piet v G

Maar liefst zes donderdagen achter elkaar was het geen fietsweer. Ik veronderstel tenminste dat niemand van ons zich heeft blootgesteld aan kou, sneeuw, gladde wegen en andere ongemakken die je in de winter op de weg kunt tegenkomen. Zelf benutte ik deze fietsloze periode om te herstellen van een operatie aan mijn rechterhand. Vandaag geen excuses: bewolkt maar droog en een graad of vier boven nul. Vijf man plus een zetten koers naar het noorden. De koptrekkers besloten de rechte parallelweg langs de A27 te nemen. Er zijn mooiere wegen, maar het schiet wel op. Ary dirigeerde ons plotseling naar rechts om via Almkerk naar Woudrichem te rijden. Dat was dé manier om Rob van de koppositie af te krijgen. Hij denkt waarschijnlijk dat iedereen eind april in vorm moet zijn om in de Algarve te gaan fietsen. De uitspanning op de hoek tegenover de kerk gaat morgen1 maart open. Dat is morgen pas, dus rijden we maar direct door naar Sleeuwijk. Daar waren we bijna getuigen van een aanrijding van een groep fietsers met een auto die plotseling het fietspad opreed met onszelf in de hoofdrol. Na deze mislukte aanslag waren we toe aan koffie. Ary kent de weg en bracht ons naar Fort Altena, onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het oude militaire complex is verbouwd tot een horecabedrijf met tal van faciliteiten. “Ontwapenend gastvrij” staat er op hun site http://www.kwartier-meesters.nl . Dat geldt niet voor fietsers die hier hun eigen krentenbolletje willen verorberen. Rob moest zijn eposhot stiekem op het toilet tot zich nemen. De huisgemaakte appeltaart is aan te bevelen. Bij wijze van uitzondering betaalde ik de rekening; niemand maakte bezwaar. Op de terugweg richting Dussen via Uppel konden we gelukkig vaststellen dat ‘s heren wegen niet louter onveilig gemaakt worden door twitterende en facebookende schooljeugd. Een jonge gast van 14 pikte bij ons aan en reed dapper met 30 km/h mee op zijn fietsje. Deze knaap zonder oordopjes en zonder handschoenen vertelde dat hij iedere dag van Sprang Capelle naar Gorinchem rijdt. Twee keer 27 km! Hoezo, onze jeugd verwend? Hij had nog geen racefiets, maar die komt er wel zei hij. Van die doorzetter zullen we nog horen! Ary kreeg voor Perenboom spijt dat hij zijn clubcontributie al betaald had. Hij zat voor het eerst weer op de fiets en de eerste keer doet het zeer zongen we vroeger al. Hij gaf er de voorkeur aan om in eigen tempo terug te fietsen. Toen we bij Dombosch voor het stoplicht stonden fietste hij ons triomfantelijk voorbij. Was dat te danken aan de Mars die ik hem nog gegeven had of was het zijn parcourskennis? De groep van zes passeerden Raamsdonksveer op drie verschillende manieren. Op het viaduct over de A27 kwam alles weer samen om vervolgens in eigen tempo naar huis te fietsen. Donderdag 10 januari 2013 Bert N

Eindelijk een droge donderdag met een droog wegdek. Inmiddels alweer 6 weken geleden dat ik op de fiets zat in verband met trainingskamp verplichtingen en aanhoudende problemen met het zitvlak. Dus het werd tijd om weer een rondje te fietsen. De opkomst valt toch wat tegen. Slechts 4 man uit de 60+ groep, aangevuld met de gekende gastrijder Rob B. Het wordt een rondje Lage Zwaluwe. Vanaf vertrek met Piet vG, de kop genomen. De wind is toch nog goed voelbaar. Tja, al eens eerder opgemerkt, weermannen en ook weervrouwen gaan vermoedelijk zelf niet of nauwelijks met de fiets er op uit. In Terheijden neemt gastrijder Rob B het van Piet over. Enige tijd later kan ook ik opgelucht ademhalen omdat Kees nu het heft in handen neemt. In de polders rondom Terheijden neemt de tocht een verrassende wending. Een ander pad, de Halseweg heet het daar. Een toepasselijke naam was Helseweg geweest. Het tochtje op goed begaanbare wegen verandert in een veredelde cyclocross. We komen uit net voor het viaduct over de Mark en gaan richting Zevenbergen. Hier vindt Peter het kennelijk meer dan genoeg. Mijn dijbenen geven aan hem te volgen. Het verstand wint het hier. Toch maar doorgaan. Die kilometers dragen

straks hopelijk bij aan een snelle verbetering van de conditie. Terwijl wij verder gaan richting Moerdijk slaat Peter rechtsaf weer op huis opaan. De wind staat nu gunstiger. Na moerdijk hebben we hem redelijk mee en kunnen langs de dijk richting Lage Zwaluwe. Nog een lang stuk overigens, zeker met pijnlijke bovenbenen. Rob B is niet te houden en stampt door. Eindelijk komt de haven van Lage Zwaluwe in zicht. ’t Roer Om is de plek om een koffie met te nuttigen. Helaas het appelgebak ligt nog in de diepvries, dus laten we het bij een kop koffie. Rob weet ons ook hier te verrassen en trakteert. Hij is namelijk 30 december jarig geweest. We hebben overigens een strategische plek uit moeten kiezen want een stelletje is bezig met een spelletje vogelpik. De dame weet van wanten. Tijdens de koffie komen we tot de conclusie dat het eigenlijk niet zo verkeerd is dat we met een klein groepje zijn. Hierdoor maken we een leuke klapper in het over all opkomstklassement. Rob weet nog te vertellen dat hij nu eigenlijk een zwakke periode voor wat betreft het fietsen heeft. Voor zijn heupbreuk vond hij dat hij vele malen sterker was. Wij klagen niet. Piet weet nog wat levenswijsheid te poneren. Hij heeft geconstateerd dat jongere dames vaak graag een kerkje op de borst getatoeëerd willen hebben. Op latere leeftijd hebben zij veelal spijt. Dat kleine kerkje schijnt dan te zijn verworden tot een heuse Eiffeltoren. Het moet niet gekker worden met die Piet. Neemt de moppentapperij van Rien zonder blikken of blozen over. Dat moet een gezellige boel geweest zijn daar bij meester Piet in de klas. Ook geeft Piet nog aan dat hij a.s. maandag een ingreep moet ondergaan door een plastisch chirurg. Dat zijn toch van die artsen die veelal een ooglid, voorgevel, neus- en oorcorrecties uitvoeren. Ik ben benieuwd of we Piet over een paar weken nog herkennen. Tijd te vertrekken. Door de polder terug richting Drimmelen, Made en uiteindelijk Oosterhout. Nadat we op de Statendam weg Piet succes en sterkte hebben gewenst, voor de komende weken, komt het einde van de tocht in zicht. Na 62 kilometer moeite met afstappen. Maar het zit er op.