Verslag uitje BSC-Old13 op zaterdag 27 september 2014 De zaterdag waar alle leden van BSC-Old13 het hele jaar naar uitkijken stond weer voor de deur. Het jaarlijkse uitje zou dit keer starten met een ontbijt in het Dijksteke, dat werd verzorgd door de moeder van uit de BSC-gelederen voortgekomen voetbalscheidsrechter Bob Grillis, die inmiddels op heel hoog niveau zijn wedstrijdjes fluit. We moesten tussen 7.45 en 8.00 aanwezig zijn. Iedereen was aanwezig op de verslaggever van het jaarlijkse uitje na. Die had de loopafstand naar het Dijksteke iets te optimistisch ingeschat. Onze voorzitter (Leo van Dorst) maakte van dat te laat komen gebruik door gauw zijn toespraak te houden. Hij dacht waarschijnlijk, dan ben ik in het verslag eens een keer niet de lul. Elk jaar werd hij er op een of andere manier wel op de hak genomen over de opening van het dagje uit. Het aantal deelnemers aan het reisje was wat lager dan andere jaren. Helaas werd de afwezigheid van een viertal leden (José en John, Toon en Nel) veroorzaakt door ziekte. We hopen met zijn allen dat ze spoedig herstellen! In de bus werd de wisselwerking tussen het komisch duo John en Edward in de vorm van allerlei op- en aanmerkingen node gemist. Edward heeft nog wel zijn uiterste best gedaan om die rol nu in zijn eentje op zich te nemen. Ik moet zeggen dat hij daar redelijk in geslaagd is. In de bus begon het raden van de juiste bestemming. Het begon met Zeeland of België, toen Zeeuws Vlaanderen of België, vervolgens Brugge of Gent en tenslotte hadden we het goed. Het werd Gent. Edward vertelde vlak voor Gent dat het een dag werd van keuzes maken. Wij wisten echt niet wat hij bedoelde, maar daar kwamen we al snel achter. De bus stopte op een bruggetje vlak voor het MIAT-museum, dat we zouden gaan bezoeken. Het ging gelijk al mis. De chauffeur verliet de bus en bleef geruime tijd weg. Wat bleek: de beloofde koffie met gebak kon geen doorgang vinden, omdat op zaterdag de horeca-afdeling van het museum gesloten was. Dat was een fikse tegenvaller. Kennelijk is BSC-Old13 in België erg berucht want dit is nu al de tweede keer dat een horeca gelegenheid werd gesloten als de hooligans van BSC-Old13 in aantocht waren. Ik herinner mij een nog een bezoek aan Thieu, waar we een bezoek aan een scheepslift brachten. Toen we aan het eind van dat bezoek de dorstige kelen wilden lessen, bleek ook daar de deur op slot te zitten.
We kregen van een van de gidsen de keus (onze eerste keuzemogelijkheid die dag) om een rondleiding door het museum te krijgen of om in de stad koffie met gebak te gaan gebruiken. We hebben toen toch maar voor de rondleiding gekozen. Die was de moeite waard. De naam van het museum MIAT betekent: Museum, Industrie, Arbeid, Textiel. De groep werd in tweeën gesplitst. De ene helft van die groep kreeg een bejaarde man als gids De andere helft een (ook bejaarde) vrouw. Bij die groep zat ik. Ik kan dus niet vertellen wat er bij die kerel allemaal gebeurd is. Wel heb ik gemerkt dat onze gids het niet zo op mannen had en op Hollanders. Zij vertelde dat in het verleden de arbeiders in de zijde- en katoenindustrie erg werden uitgebuit en onder erbarmelijke omstandigheden hun werk moesten uitoefenen, maar zei ze, dat was nog niks bij wat die Hollanders allemaal gepresteerd hebben. Zij waren slavenhandelaren, piraten, oorlogvoerders etc. Dan stelde toch die uitbuiting van die Belgen niks voor. Door de rondleiding kregen we een uitstekend beeld van de geschiedenis van Gent. De zijde- en katoenindustrie kwam voorbij. Ook het kantklossen en de steeds verdergaande mechanisatie was zichtbaar. Alle gebruikte productiemethodes waren in het museum zichtbaar in de vorm van goed bewaard gebleven oude machines en instrumenten. Heden ten dage is er in Gent nog weinig zichtbaar van de vroeger aanwezige spinnerijen en weverijen. Momenteel ligt het accent in Gent op het assembleren van auto’s , waarvoor de onderdelen uit alle delen van de wereld komen. Ook het toerisme is een belangrijke bron van inkomsten voor de stad Gent.
Omdat er in Belgie geen koffie was te krijgen, zijn we noodgedwongen weer terug gereden naar Nederland. Via de Westerschelde tunnel zin we naar Goes gereden, alwaar een fantastische lunch gereed stond bij het Van der Valk hotel. Weer moesten er keuzes gemaakt worden en dat viel niet mee met zoveel lekkernijen. Je kon het niet bedenken of het was aanwezig: soep, garnalen, mosselen, minikroketten, smoothies, fruit, wraps, pizzabroodjes, salades enz. Kortom te veel om op te noemen. Een van onze leden (Willy Melissen) heeft geen keuzes hoeven te maken. Hij heeft gewoon alles geproefd en heeft om die reden de wisselbeker voor de grootste eter gewonnen. Op een gegeven moment zat Willy nog alleen aan tafel. De rest had de strijd al opgegeven en had gedemoraliseerd de tafel verlaten. Zoals ik heb begrepen heeft Willy nog net op tijd de bus gehaald voor het vervolg van de reis. Volgens onze gids Edward gingen we nu op weg naar een zorgboerderij, waar we aan de slag moesten met koeien melken en meer van die onaangename karweitjes. Gelukkig was het maar een geintje en gingen we in werkelijkheid naar het Watersnoodmuseum, dat in oude caissons is gevestigd.
Daar werden we onthaald met een voorlichting door een van de vrijwilligers van het museum en een film over de watersnood in 1953 en de vele eerdere overstromingen in Zeeland en West-Brabant. Bij de start van de voorlichting bleek dat onze leden Harry en Wies niet aanwezig waren. Die hadden van de gelegenheid gebruik gemaakt om zich met zijn tweeen in een stil hoekje van het museum terug te trekken. Dat heb je met die verliefde stelletjes! Na veel zoeken heeft Angelina de twee ondeugende oudjes gevonden en gesommeerd om zich bij de groep te voegen. Bij de film heeft onze voorzitter Leo nog enkele nekoefeningen gedaan, die onnavolgbaar waren. Zijn hoofd was zo ver naar achteren gezakt dat hij in plaats van naar de film, naar de achterwand van het filmlokaal kon kjjken. We wisten niet dat je op die leeftijd nog zo lenig kon zijn!
Na de film was het weer tijd om keuzes te maken. Omdat er nog een beperkte tijd was om het museum verder te bekijken, heeft ieder voor zich de krenten uit de pap gezocht. In het midden van museum kwam de bar in zicht en wat bleek: geen bier!!! Dat gaf problemen. Nog nooit in de geschiedenis van BSCOld13 hadden de leden zo lang zonder alcohol gezeten. Een aantal leden begon al last te krijgen van ontwenningsverschijnselen, zoals trillende handen, hoofdpijn, misselijkheid etc. Maar het zou nog even duren voordat aan die behoefte kon worden voldaan. Nadat we een prima beeld hadden gekregen van de diverse watersnoden en de gevolgen daarvan voor de bevolking van Zeeland en West-Brabant, gingen we weer de bus in voor het vervolg van de reis. Waar zou de reis naar toe gaan? Rien en Leo (de andere Leo) hebben er onderweg een sport van gemaakt om de juiste bestemming te raden. Nadat ze ongeveer alle Zeeuwse dorpen hadden genoemd als eindbestemming, bleken zij toch de juiste bestemming te hebben gevonden: West-Kapelle! We kwamen uit bij restaurant “De Tijd”, waar boven de gevel een enorme klok hing. En je gelooft het of niet. Ze hadden daar alcoholische dranken, dus iedereen was weer gelukkig. Weer moesten er keuzes gemaakt worden. We kregen daar een fantastisch vijfgangen menu geserveerd met per gang een aantal verschillende gerechten. Die werden echter niet op je bord opgediend, maar midden op tafel. Per tafel moest er dan onderhandeld worden wie welk gerecht zou gaan nemen, Voorwaar een riskante bezigheid voor de hooligans van BSC-Old13. Kennelijk waren ze in West-Kapelle nog niet op de hoogte van onze reputatie. Gelukkig maar!! Tegen de verwachting in, zijn de onderhandelingen aan de tafels perfect verlopen en kon iedereen eten waar hij zijn in had. En voor degenen die denken dat Willy het nu rustig aan zou doen. Vergeet het maar, hij was weer een van de betere eters!
Na dat we snel ons heerlijke nagerecht naar binnen hadden gewerkt, moesten we (na het maken van een groepsfoto) snel de bus in om te vermijden dat de chauffeur in de problemen kwam met de wetgeving inzake de rijtijden. In de bus vond weer de traditionele trekking plaats van de eerder verkochte lotjes. Er waren maar liefst 40 prijzen te winnen. Edward had het meeste geluk, want hij won het schaakspel terug dat hij als prijs ter beschikking had gesteld. Hij was er erg blij mee en zal volgend jaar weer een poging wagen om eindelijk van het spel verlost te worden. Na een vlekkeloze terugreis kwamen we om circa 10.30 uur moe en voldaan aan bij het Dijkcentrum. Uiteraard wil ik, namens alle leden van BSC-Old13, het bestuur en de reisadviseurs heel hartelijk danken voor de gezellige en leerzame dag. Het eten was fantastisch, zowel bij de lunch als het diner!! Ik heb echter twee adviezen (dit is geen kritiek hoor!): 1. Neem, als we nog eens naar België, gaan koffie en gebak mee. Je weet maar nooit! 2. Zorg tijdig voor een alcoholische consumptie om te vermijden dat weer een aantal leden ernstige ontwenningsverschijnselen gaan vertonen. Leo Doggen, Vaste verslaggever voor alle activiteiten van BSC-Old13 (stelt zich de volgende jaarvergadering herkiesbaar, maar is in voor een andere liefhebber. Niet allemaal tegelijk graag!!)
