Verslag Laat maar zien & Vakantiefilms 13 oktober 2015 JW van Merode
Inleiding en doel van de avond Deze Ersa A-avond werd georganiseerd voor leden die hun (vakantie)films wilden laten zien en behoefte hadden aan tips. Een jury koos daarbij de meest creatieve vakantiefilm uit. Spelregels voor vertoning waren: De films zijn maximaal 15 minuten lang en de makers moesten persoonlijk aanwezig zijn deze avond. De opkomst was prima. Opening en huishoudelijke zaken Voorzitter Ruud Scheidel opende de A-avond en begon met een aantal huishoudelijke mededelingen: - De aanmelding voor de competitie sluit wegens het grote aanbod van films reeds vanavond. - Verzoek aan iedereen om films bij aanmelding dezelfde naam te geven als op de stick. - Dinsdag 20 oktober a.s. geeft Ruud een workshop Windows 10. Aanmelden snel en per e-mail ! - Dinsdag 27 oktober a.s. vindt de evaluatie plaats van het Humor-project . - Donderdag 29 oktober a.s. is het podiumfestival in Bladel waar 5 Ersa-films draaien. - 7 en 8 november a.s. vindt het NOVA festival plaats. De films De rest van de avond werd gevuld met het vertonen van de volgende films. Op verzoek van de makers werd na het zien van een aantal films vanuit de zaal feedback gegeven. Aansluitend werd de kristallen bokaal voor de meest creatieve vakantiefilm uitgereikt. Pont du Gard, vakantiefilm van ca. 4 min. (Ruud Scheidel) Deze vakantiefilm die het karakter heeft van een documentaire, neemt de kijker mee naar de Franse stad Nimes. Beelden van Pont du Gard volgen. Het is het grootste antieke aquaduct ooit gebouwd, uitgegroeid tot een toeristische topattractie. De voice-over vertelt dat dit bouwwerk in 5 jaar werd gerealiseerd door nog geen 1000 man. De stenen van de monumentale brug zijn zonder metselwerk gestapeld. Mooie overzichtsshots vanuit vogelvluchtperspectief laten kanoërs op de rivier zien. De voice-over geeft veel historische details. Beelden van de omgeving met o.a. een museum en een park. Stemmige strijkmuziek op de achtergrond. Elblagkanaal in Polen, vakantiefilm van ca 4,5 min. (Jan van Donschot) De film begint met beelden van stranden aan de Oostzee, slechte wegen en shot van een fietser die door een met gras begroeid pad ploetert, voorzien van een voice-over die bij de beelden van de fietser met enige humor vertelt over
Verslag Laat maar zien & Vakantiefilms 13 oktober 2015 JW van Merode de Poolse fietspaden. Ook beelden van Gdansk, Warschau en Potsdam behoren nog tot het intro. Dan zoomt de film in op het Elblagkanaal, nabij Ostroda. De film neemt ons mee naar de sluizen, ontworpen door ing. Steenke, geeft impressies van het kanaal en toont interessante technische aspecten van het scheepsvervoer door het kanaal. Feedback vanuit de zaal geeft aan dat het intro wat verwarring schept over waar de film heen gaat en beperkt had mogen blijven tot het onderwerp: het kanaal. Men is positief over de niet te nadrukkelijke filmmuziek (Sooner or later, Magic Fly). Iemand merkte op dat de voice-over vertelt over stoomkrachtgebruik terwijl dit niet werd getoond. Jan van Donschot lichtte toe dat bij beelden van de draaiende wielen wel enige stoomdamp zichtbaar was. De voice-over vulde de beelden goed aan, volgens het publiek. Trans Queyras & Piemonte Ita., vakantiefilm van ca 18 min. (Christ van den Bergh) Deze film gaat over een zesdaagse mountainbiketrip door het hooggebergte in de grensstreek van Italië en Frankrijk. 18 minuten lang wordt de kijker getrakteerd op beelden van zwoegende mountainbikers, opgeluisterd door muziek van Dire Straits en Steppenwolf. In de totaalshots lijkt de mens nietig in het hooggebergte en de onherbergzame vlaktes. Het geheel is uit de hand gefilmd. De shots van de fietsers worden afgewisseld met beelden van stops. Een terrasje. Een lokaal omaatje dat dit alles met lede ogen aanziet. De voiceover wordt afgewisseld met commentaarteksten die nu en dan in beeld verschijnen. De mountainbikers worden vanuit verschillende hoeken in beeld gebracht. Dan plots een stenen beeld van Pantani in het landschap. En een bijzonder shot als een moutainbiker op de voorgrond de kaart bekijkt, terwijl op de achtergrond een andere mountainbiker bezig is omhoog te klimmen, richting camera. Eén keer wordt slow motion gebruikt bij beelden van een afdaling. Op 2744 meter hoogte, op de grens, nadert de film haar eind. In de verte de berg Monte Viso in de wolken. De duur van de film was langer dan 15 minuten maar bij wijze van experiment is dit een keer toegestaan. Na het draaien van de film wilde Christ, de maker, weten wat het publiek vond van de mix tussen voice-over en tekst. Dit was bewust gedaan. De feedback geeft aan dat de combinatie van voice-over tekst, de stemmen van de mountainbikers (life geluid) en de herkenbare vocale muziek tezamen nogal een onrustig effect geven. Christ legde uit dat de muziekkeuze te maken had met de beleving van de tocht en zachtjes gehouden is. Verder misten sommige kijkers wat achtergrondinformatie. Waarom vertelt de voice-over niet waarom het beeld van Pantani daar staat? Waarom niet meer toelichting bij de techniek van het fietsen? Een andere kijker vond het geheel wat “egaal” en eentonig na een tijdje. Christ geeft aan dat hij vooral de natuur wilde laten zien en niet de meerwaarde zag van al te veel uitleg door een voice-over. De opmerking klinkt dat het een film is voor liefhebbers, dus de doelgroep mountainbikers. De maker krijgt complimenten over mooie beelden en goed camerawerk ondanks dat vanuit de losse hand gefilmd is (met een hoge hartslag door alle inspanning van het fietsen). De route van het uiltje, vakantiefilm van ca 10 min. (Ruud Scheidel)
Verslag Laat maar zien & Vakantiefilms 13 oktober 2015 JW van Merode De titel van de film heeft betrekking op een route door de stad Dijon in Frankrijk. Deze route loopt langs diverse stenen beeldjes van uiltjes en laat de wandelaar de stad ontdekken. De film toont beelden van een fontein, een standbeeld van een ijsbeer in een park, een markthal (ontworpen door Eiffel), eeuwenoude vakwerkhuizen, een neoclassicistische schouwburg, enz. De voice-over geeft toelichting over de historie. Er zijn beelden van de film Cyrano de Bergerac verwerkt in “De route van het uiltje”. In deze Franse film van Jean-Paul Rappeneau uit 1990 is een aantal dezelfde locaties te zien. Soms wordt de film verluchtigd met wat humor, zoals in een shot van een leeg bierflesje met een bloem erin, bovenop het hoofd van een standbeeld. De film eindigt met een beeld van een ansichtkaart en het geluid van een vertrekkende trein. De maker licht toe dat de film is gemaakt tijdens een tussenstop in Dijon, halverwege een treinreis van Parijs naar de Mediterranee. Polderchallenge Standaardbuiten Aftermovie, reportage van ca 4,5 min. (Jesse Monden) Deze film bestaat uit louter slow motion beelden, zonder life geluid, op moderne muziek met een sportieve beat. Daardoor ontstaat een bepaalde cadans en een zeker “trance effect”. Het zijn beelden van een soort zeskamp: Volwassenen en kinderen die hardlopen, onder een net doorkruipen, klimmen, over een sloot springen, glijden van een glijbaan en onderaan eindigen met een plons in het water, enz. De camera blijft dicht bij de sporters. Het publiek is unaniem enthousiast over deze frisse, korte film die een moderne impressie geeft van een sportief evenement. Citaten uit de zaal: “Je hebt meteen een smile als je zit te kijken, heerlijk vlotte muziek, heel leerzaam.”, “Goede cameravoering!” De maker, Jesse, legt uit dat hij de beelden met 150 frames per seconde heeft opgenomen. De camera die hij gebruikte heeft beperkte mogelijkheden. Zo kon hij bijvoorbeeld alleen maar automatisch scherpstellen. Er ontstaat wat discussie in de zaal over het effect van de slow motion en het ontbreken van life-geluid. Groede parel aan de kust van Zeeuws Vlaanderen, informatieve film van ca 4 min. (Rien van der List) Een film met overzichtsbeelden van Groede, waarbij een voice over uitleg geeft. Een marktplein, een kerktoren (tilt), een oud plaatje van de St. Elisabethvloed, interieur van een kerk, architectonische ornamenten, enz. Opvallend is dat alleen in het dorp Groede opnamen gemaakt zijn. Van de kust zijn in deze film alleen stills te zien. Al snel zoomt de film in op de expressionistische schilderijen van de kunstenaar Wim Schütz en de aquarellen van zijn dochter Sandra. De film blijft dan verder bij dat onderwerp. Wim Schütz exposeert in Groede. De film sluit af met de wervende aanbeveling van de voice over: “Groede, voor een intense beleving van de ku(n)st !” My dream, informatieve film van ca 2,5 min. (Arnold Meeuwsen) Sterk versnelde beelden en dito muziek van een serveerster op weg naar het werk en aan het werk in een bagelshop. Daarna komt ze thuis, ploft neer op de bank en droomt van een wintersportvakantie. Het volgende deel van de film
Verslag Laat maar zien & Vakantiefilms 13 oktober 2015 JW van Merode bestaat uit beelden daarvan, in slow motion met dito rustige beat als achtergrondmuziek. De hele film is met GroPro gefilmd. Adembenemende slow motion beelden van bergen, wintersport en stuivende sneeuw in het zonlicht. De maker, Arnold Meeusen, krijgt complimenten uit de zaal over de montage. Hij laat heel veel zien in korte tijd. Arnold vertelt dat de films al 6000 views op Vimeo heeft. Nazomerwandeling op het landgoed Bouvigne Breda, impressiefilm van ca 8 min. (Jac Heimans) De film geeft een impressie van het landgoed in Breda en het gebouw van waterschap Brabantse Delta. Totaalshots worden afgewisseld met details. Er zijn stills van details te zien, zoals het interieur van het moderne gebouw, een reiger bij een ven, tuinen. Close ups van kleurrijke bloemen, paddenstoelen, een shot (tilt) van een grote boom. Bij het maken van de opnamen is waarschijnlijk gebruik gemaakt van een statief want de beelden ogen rustig. De filmmuziek is xylofoon-achtige muziek. Het publiek waardeert deze muzikale ondersteuning als “ontspannend”. Er komt feedback over de geluidslaag waarop technische tips volgen. Iemand merkt op dat je door het zien van de film zin krijgt om te gaan vissen op die locatie. Er is enige discussie over het feit dat er veel beelden van het nieuwe gebouw zijn en minder van het kasteel. Een ander lid herkent de locatie als zijn vroegere werkplek. De film brengt duidelijk iets teweeg in de zaal. Over het algemeen is het publiek positief hoewel een enkeling vindt dat de film wat ingekort zou mogen worden. De maker geeft aan dat hij zijn “Darlings” niet “gekilled” heeft. Hierdoor komt wel de schoonheid van de locatie in alle rust tot zijn recht. Uit de oude super8-doos 1977 – skateboarden, impressie-film van 3,5 min. (Rien van der List) Het is 1977. Op een geluidslaag van synthesizermuziek zijn super8 beelden te zien van de verrichtingen van een groepje jeugd op de skateboard. Een jongen met een gele helm staat centraal. Bagel en Beans, impressie-film van ca 4 min. (Arnold Meeuwsen) In het begin van deze film kan het publiek menen iets te herkennen van de eerder vertoonde film “My dream” van dezelfde maker. Het speelt zich af in een bagelshop . Helaas ontstaat vroeg tijdens de projectie een technisch probleem. Daardoor kan de film niet geheel worden vertoond. De ontmoeting, filosofische film van ca 3 min. (Rien van der List) Deze korte film gaat over een fietser die stopt bij een kruisbeeld en een filosofische dialoog heeft met Jezus. Er is gebruik gemaakt van nasynchronisatie en enige trucage. Prijs voor de meest creatieve vakantiefilm Namens de jury reikte Cees Nielen de kristallen bokaal uit aan Jan van Donschot. Zijn film “Elblagkanaal in Polen” werd verkozen tot de meest creatieve vakantiefilm. De bijzondere manier waarop de techniek rond het
Verslag Laat maar zien & Vakantiefilms 13 oktober 2015 JW van Merode kanaal in beeld werd gebracht , met name het transport van een schip over het ‘droge’ stuk, was aanleiding om deze film uit te kiezen. De jury vond verder de vakantiefilms over het algemeen redelijk klassiek.
Afsluiting De voorzitter sloot de A-avond af met een woord van dank aan iedereen die een bijdrage leverde, in het bijzonder aan Guus en het technisch team en nodigde de leden uit om, zoals altijd, nog even na te praten aan de bar, onder het genot van een hapje en een drankje.
