Verhuizing naar de nieuwe plek !!! 04-04-2007
Verhuizing is geslaagd Na lang zoeken was het eindelijk zover, de paarden en pony's verhuizen naar de zeeuwse klei. Zaterdag 31 Maart begon de dag al vroeg, om 7 uur stond Ad ( van Monique ) op het erf met de trailer, voor de eerste twee paarden. Of ze het wisten stapten deze twee normaal erg mokkige dames zo binnen 5 minuten de trailer in. Waarnaar ze door Ad naar de nieuwe plek werden vervoerd. Zaterdag 31 Maart begon de dag al vroeg, om 7 uur stond Ad ( van Monique ) op het erf met de trailer, voor de eerste twee paarden. Of ze het wisten stapten deze twee normaal erg mokkige dames zo binnen 5 minuten de trailer in.
Waarnaar ze door Ad naar de nieuwe plek werden vervoerd.
Vervolgens zijn wij bij de andere paarden vast de halsters gaan passen en aandoen. Passen ??? ja, we moesten de halsters gaan passen, want voor alle paarden van de stichting was er een splinternieuw halster geschonken door Cynthia, zij heeft de mooiste webwinkel van Brabant voor alles op het gebied van ruitersportartikelen. Kijk maar eens op WWW.POURCHEVAL.NL. Wij zijn haar dan ook heel dankbaar voor dit gebaar, en de paarden lopen nu heel blij door de wei te pronken met al die felle kleurtjes om hun hoofden. Nadat dit was gebeurd zijn we met de borstels aan de slag gegaan, om ze een beetje netjes voor de dag te laten komen op hun nieuwe stek. Om 9 uur arriveerden Isabel, Bart en Metje met hun trailers, en konden de volgende 6 paarden en pony's geladen worden. ALs eerste hebben we Wisky en Vincent in de trailer gezet, wat ook heel makkelijk ging, Vincent was wat nerveus, maar toen Wisky erin stond wilde hij toch niet achterblijven, en besloot zich vrijwillig bij zijn vriendin te voegen. Daarna was het de beurt aan Polly en Mr Doon, zij stonden ook samen in de stal, dus mochten ook samen in de trailer. Polly liep er als eerste in, en Mr doon volgde vanzelf. Rebecca en Diana had ikzelf wat meer problemen van verwacht, maar onterecht, want ook deze twee dames gingen als vanzelf in de trailer of ze het dagelijks deden.
Voor alle paarden is het natuurlijk eng en spannend in zo'n trailer te moeten staan, maar voor Diana was het dubbel zo eng omdat zij met haar linker oog helemaal niets meer ziet, Metje heeft hier erg goed rekening mee gehouden tijdens het rijden, en zo zijn we met deze 6 naar de nieuwe plek gereden. Onderweg waren ze allemaal rustig, stonden lekker te knabbelen aan de hooinetten, en waarschijnlijk te filosoferen met elkaar wat er nu weer ging gebeuren. Op de nieuwe plek aangekomen waren ze allemaal blij verast, bij het aanzien van zoveel groen gras, dat moest natuurlijk van dichtbij worden bekeken...., maar helaas voor de dames en heren moesten ze de stallen in, om te wennen aan de nieuwe plek, en even bij te komen van de rit. Hier hebben ze allemaal een eigen stal, waardoor ze elkaar wel kunnen zien, maar waar ze ook even afstand van elkaar kunnen nemen als ze even de ruimte willen voor zichzelf. Nadat ieder zijn eigen stal had gekregen, en wij even tijd hebben genomen voor een bak koffie met een koek, zijn we met twee trailers teruggereden naar Nispen, om de laatste drie musketiers op te halen. Avanti en zijn kroost. Uiteraard was ook dit geen probleem, want Volita liep zo de trailer in, en Avanti stond te stuiteren om achteraan te gaan, dus die liep vanzelf al. Zero mocht in de anderen trailer, en hield al hinnikend contact met de andere twee. Snel terug gereden, om ze snel te herrenigen met de rest van de bende, die al tevreden stond te soezen in de stallen. Zero werd meegenomen naar Polly, zij staan met zijn
tweetjes in een apart loopstalletje, met hun eigen kabouterhuisje, waar ze het geweldig naar hun zin hebben, kunnen alles in de gaten houden, en binnen en buiten als ze willen. Volita stapte ook vanzelf in har nieuwe stal, maar avanti dacht daar even anders over, die stond onder luid protest in zijn stal, en dat heeft zo ongeveer een paar uur geduurd voor hij het er mee eens was, de volgende dag is hij geruild, en staat nu in de stal naast volita, zodat hij haar toch kan zien, want zonder zijn meisje kan hij toch maar moeilijk. Via deze weg wil ik Bart, Isabel, en Metje heel erg bedanken voor hun inzet en hulp deze dag om de paarden veilig over te brengen naar hun nieuwe stek.
Zondag was het echt feest..... Toen mochten ze allemaal de wei op, voor een lopend buffet. Zondagmorgen nadat ze hun voer en hooi hadden gehad, hebben we de paarden buiten gezet, ze hebben nu een klein stukje tot hun beschikking, maar over een aantal weken mogen ze op de grote wei. Ze staan lekker allemaal bij elkaar, en dat gaat prima, ze nemen nauwelijks te tijd om om zich heen te kijken, maar lopen constant met het hoofd naar de grond. Rollen een beetje in het zand in de hoek, nemen af en toe een slok water, als er een te dich in de buurt komt van een vriendje of vriendinnetje wordt deze weggejaagd, maar over het algemeen is het gewoon feest, en genieten ze van de zon, die weer doorkomt, de buitenlucht, en het gras. S avonds gaan ze weer lekker naar binnen waar de volgende maaltijd al weer ligt te wachten. We zijn nu een paar dagen later, en ik kan u vertellen: Hebben ze het al naar hun zin ??? de heren lopen te showen, sprintjes te trekken tegen elkaar, en de dames het hof te maken. De dames die zien het allemaal zo eens aan, doen of ze zich niets van al die hofmakerij aantrekken, maar staan ondertussen wel allemaal hengstig. Ja, ze hebben het nu al heel erg naar hun zin.
Binnenkort ontvangt u van ons de uitnodiging om de paarden te komen bezoeken op hun nieuwe stek, en wij hopen u dan ook in grote getale te mogen verwelkomen.
