VERGELDING Andre Georges
1
© Andre Georges
Eerste druk, augustus 2013 D/2013/10821 ISBN: 9789460790959 Gedrukt door Drukkerij Het Punt, Dendermonde Uitgegeven door Uitgeverij Het Punt Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
2
VERGELDING !!
3
Voorwoord
Ooit begon Denis Lambert zijn carrière als verkoper van wagens . Hij was een tevreden man destijds. Een mooi gezin met twee schatten van dochters en een knappe gelukkige echtgenote waar hij op aan kon. Een mooie blitse wagen en prachtige woning waren hun deel. Denis was niet echt een materialist te noemen. Natuurlijk verdiende hij graag geld, maar hij gooide het niet over de balk aan allerlei snufjes of reizen. Men kon hen een modelgezin noemen. Zijn echtgenote Salene wist dat hij ooit anders was geweest. Vroeger was hij een onrustig type, iemand die zich moeilijk kon settelen. Alles had te maken met de ervaringen uit zijn jeugd. Opgegroeid in een volkse wijk van de Brusselse agglomeratie en de harde lessen van de straat ingepeperd gekregen. Tijdens zijn tienerjaren terechtgekomen in het milieu van gokspelen, prostitutie en wapentrafiek. Zijzelf kwam uit een keurig welstellend gezin en had nog een jongere zus. Enkel haar moeder leefde nog. Vader was enkele jaren geleden omgekomen tijdens een verkeersongeluk. Salene herinnerde zich als de dag van gisteren hoe ze Denis leerde kennen. Zij en een vriendin werden lastiggevallen door een tweetal straatschuimers tijdens een avondje uit. Denis gebaarde de mannen hen met rust te laten en op te krassen. Maar ze lachten Denis uit en gingen uitdagend voor hem postvatten. Hadden ze beter niet gedaan want geen tien tellen later lagen ze beiden uitgeteld op het voetpad. Enkele maanden later trouwden beiden,
4
herinnerde Salene zich. Denis onttrok zich uit het milieu en werd een goede echtgenoot. Nu echter waren de oude kompanen opgedoken en eisten geld van Denis. Vergoedingen die ze jaren geleden mislopen waren door zijn vertrek en wegens het afspringen van een paar deals. In feite ging het om ordinaire afpersing. Ze hadden vernomen dat het Denis goed ging en wilden gewoon snel wat verdienen. Eerst tilde Denis er niet zwaar aan. Hij dacht dat het wel zou overwaaien, wanneer ze zouden inzien dat hij niet inging op hun eisen.
5
De Oude Clan
Binnen twee weken was het zover, ze zouden vertrekken op vakantie naar Spanje. Beide dochters Amber en Carole hadden nog een weekje examenproeven, en leken opgetogen. Met haar zeventien was Carole de oudste en probeerde een beetje baas te spelen over haar jongere zus, die net vijftien was geworden. De meisjes hadden het geluk jonge ouders te hebben. Denis en Solange waren vrij jong toen ze trouwden en geen jaar later werd Carole geboren. Denis verloor de meisjes nooit uit het oog. Ze mochten heel wat uithalen, tot zover geen probleem. Zolang ze zich maar bij leeftijdsgenoten bevonden. Volgens Denis was vooral Carole op de leeftijd gekomen dat vele jongeren nieuwe dingen uitprobeerden of een vriendje op nahielden die niet deugde. Zoals hijzelf ooit geweest was. Niet dat hij ooit meisjes in de prostitutie had gedwongen of drugs dealde. Maar hij deugde niet en hield van gokken en liet zich menigmaal betrekken in wapentrafiek. Daarom ook dat hij tweemaal veroordeeld werd en naar de gevangenis moest. De eerste maal werden het zeven maanden cel. Toen hij nog geen twee jaar later voor dezelfde feiten diende voor te komen, werden het drie jaar opsluiting. Tenslotte werd hij na tien maanden te hebben uitgezeten vrijgelaten. Denis had gezworen dat zowat hem nooit meer overkomen zou. Niet lang daarna leerde hij Salene kennen en was vast besloten een normaal leven te leiden. Maar nu, jaren later doken opnieuw de vroegere kompanen op! De laatste weken kreeg hij steeds meer dreigtelefoons die hem aanmaanden te betalen. Misschien moesten ze zijn vrouw en 6
dochters een keer 'behandelen', was hun laatste dreigement. Vrienden heb je niet in het milieu, enkel hypocriete en tijdelijke kennissen of vijanden. Na veertien jaar uit die branche te zijn gestapt verwonderde het hem dat de oude kompanen plotseling alles opnieuw oprakelden. Uiteraard een oud gebruik om diegenen die hen de rug toekeerden, af te persen wanneer ze wat bereikt hebben. Maar iedereen denkt steeds dat het hem niet overkomen zal. Denis wist niet onmiddellijk hoe om te gaan met de dreigementen. Hoever zouden die schoften durven gaan, hamerde het in zijn hoofd. Samen met zijn echtgenote dienden ze zich te beraden over de toekomst en hun veiligheid. Persoonlijk was Denis niet bevreesd. Wanneer het erop aankwam was hij steeds geen katje om aan te pakken. Echter waren er Salene en de dochters die weerloos zouden zijn tegenover zulke lieden. Hij bevond zich niet in een situatie, zelf een oorlog te beginnen. En bovenal was hij ook niet zinnens één eurocent af te dragen aan die bende schurken. Hij en Salene zouden snel een oplossing dienen te vinden. Denis wilde vooral zijn dochters buiten schot houden. De beste oplossing was gewoon alles verkopen en naar het buitenland te vertrekken. In tussentijd kon Salene bij haar zus gaan logeren, met beide dochters. Er viel geen tijd te verliezen, liefst zo snel mogelijk. Geen makkelijke beslissing maar het moest gewoon, wilden ze later veilig hun leven hervatten. Hijzelf zou intussen de woning verkopen en zorgen voor een nieuw verblijf in Spanje. Salene stribbelde eerst wat tegen en zag een verhuis naar het zuiden niet zo direct zitten. Finaal moest ze toegeven dat er geen ander alternatief overbleef. 'Zolang we maar samen kunnen blijven', gaf ze berustend toe. Er waren nu een drietal weken verstreken sinds de woning te koop werd gesteld en Salene 7
was ingetrokken bij haar zus Claire, zoals afgesproken. Claire had begrip getoond voor hun situatie en erop aangedrongen dat ze bleven zolang als nodig was. Ze was een zeer aangename en aantrekkelijke verschijning. Een viertal jaren jonger dan Salene. Ook had ze steeds een boontje gehad voor Denis, zonder zulks echt te laten merken. Maar Denis wist het en ook Salene was niet blind. Claire was trouwens verstandig genoeg om niet tussen haar zus en Denis te komen. Op haar vierendertigste was Claire steeds ongehuwd. Er waren enkele avontuurtjes geweest en één keer was ze gaan samenwonen. Iets waar ze zich nadien niet meer wilde aan begeven. De meeste mannen waren een bende kinderen volgens haar. 'Er bestaan geen echte mannen meer', herhaalde ze steeds tegen Salene. Denis had zijn ontslag aangeboden bij zijn werkgever zodat hij meer tijd zou hebben om schikkingen te treffen. Ze zouden in afwachting dat de woning verkocht was, dienen te leven van hun spaarcenten. Wanneer op een nacht het alarm af ging en Denis een inbraakpoging vaststelde, besloot hij om opnieuw een wapen aan te schaffen. Gelukkig wisten die bende schuimers niet dat Salene een zus had, noch waar Claire woonde. De situatie werd wel bedenkelijk wanneer een opdracht uitbesteed werd om in te breken. Dit alles duidde erop dat de oude kompanen of hun opdrachtgevers vast beraden waren hun plannen uit te voeren. Hij kende nog een Nederlander uit vervlogen tijden die hem mogelijk aan een wapen kon helpen. Wanneer je een wapen zocht moest je net over de grens zijn bij 'Zeeuwse Gus'. Denis was daar talloze malen geweest toen hijzelf nog trafikant was geweest. Langs sluipwegen en smokkelroutes die gebruikt werden in begin 8
vorige eeuw, wist hij telkens opnieuw de Politiediensten te snel af te zijn. Deze maal zou hij een wapen nodig hebben voor zichzelf en om zijn gezin te beschermen. Want het zou wellicht van kwaad naar erger gaan! Leefde 'Gus' nog wel of deed hij nog zaken ? In ieder geval moest Denis erheen, zoveel was zeker. Mocht hij ooit ergens op zoek gaan naar een wapen in het Brusselse milieu zou de oude clan er snel van horen. Denis was aangekomen aan de Herengracht in Terneuzen. Hij wist nog steeds waar 'Gus' woonde. De deur werd geopend door een jongere dame welke Denis vroeg of ze helpen kon. Op de achtergrond zag hij een paar kinderen spelen met een hondje. Denis wist niet goed wat te vertellen. Of de vorige eigenaar verhuisd was, vroeg Denis aan de vrouw. Ze antwoordde dat die overleden was enkele jaren geleden en dat zij en haar echtgenoot de woning gekocht hadden. 'Was u bekend met de vorige eigenaar?' ,wilde ze weten. Het kwam erop aan voorzichtig te zijn want misschien hadden ze intussen wel weet gekregen omtrent de handel en wandel van 'Gus'. 'Tja, het zit zo.. dat we goeie kennissen waren en ik toevallig in de buurt was, ziet u' .. ging Denis in op haar vraag. Ze deelde Denis mee een verrassing te hebben in dat geval ! Verwonderd keek hij de gastvrouw aan, zich afvragend wat zulks zijn mocht. Er was in de kelder een kleine kist achtergebleven, met bestemming voor de nabestaanden van 'Gus'. Niemand was deze ooit komen ophalen en zij wilden er vanaf. Of Denis misschien familieleden kende die deze eindelijk wilden ophalen? Denis kende geen nabestaanden van 'Zeeuwse Gus'. Maar besloot toch om de kist mee te nemen. 'Ik zal ze persoonlijk afleveren bij zijn familie, mevrouw', stelde Denis haar gerust. Het bleek een kleine ijzeren kist afgesloten met een cijferslot. Ze woog als 9
lood en Denis moest zich alle moeite getroosten om ze de keldertrap op te sleuren en in de wagenkoffer te laden. Hij nam afscheid van de nieuwe bewoners van het pand en vatte de terugweg aan. Denis vermoedde wat mogelijk de inhoud kon zijn van Gus' nalatenschap. Thuisgekomen boorde hij het cijferslot open. Zijn intuïtie werd bewaarheid. Een vijftal pistolen en twee revolvers met gebruiksklare munitie, een afgezaagd tweeloops geweer en bijhorende grove hagel, en zelfs een handgranaat waren Gus' schaarse erfenis. Denis besliste om het afgezaagd tweeloops geweer en een pistool van kaliber 9mm te behouden. De rest zou hij gaan dumpen ergens in het kanaal. Enkele dagen later werd een interessant bod uitgebracht op hun eigendom. Salene ging akkoord met de verkoopprijs en alles werd afgehandeld in sneltempo. Nu hadden ze geld en tijd om een woonst te zoeken in Spanje. Denis had nog een paar bedreigingen gekregen maar voor de rest bleef het kalm aan de overzijde. Kalmte voor de storm, zoals blijken zou ! Het was Denis ontgaan dat hij gedurende een paar weken geschaduwd werd. Een paar dagen voor hun vertrek naar Spanje besloot Salene nog snel te gaan winkelen met hun oudste dochter Carole. Diezelfde avond kreeg Denis een oproep van de Politiediensten. Of hij kon langskomen om zijn echtgenote en dochter op te halen die bij hen zaten? Doodongerust spoedde Denis zich naar het aangewezen commissariaat in kwestie. Salene vloog hem wenend om de hals bij z'n aankomst en Carole zat hen blijkbaar aangeslagen toe te kijken.
10
De dienstdoende officier van Politie vroeg Denis hem onder vier ogen te spreken. Hij deelde Denis mee dat zijn echtgenote en dochter waren aangerand door een drietal kerels. Zonder al te veel erg, enkel een paar gescheurde kledingstukken. Er was geen geld gestolen of andere waardevolle spullen, noch waren er klappen gevallen. En dit alles verontruste de dienstdoende officier. Omdat het om geen gewone overval ging waarbij mensen worden leeggeschud. Hij wilde weten of iemand soms een rekening te vereffenen had met Denis. 'Ik zou niet weten met wie dan wel', repliceerde Denis. De Politieofficier hechtte niet veel geloof aan Denis' uitleg. Echter wanneer hij geen medewerking verkreeg kon hij weinig uitrichten. Toch gaf hij Denis en Salene de goede raad mee, beroep te doen op de Politiediensten mocht er zich verder nog wat voordoen. Met zijn strafdossier was hij beter af zonder Politie, overwoog Denis. Nooit gezien dat Politiediensten een voormalig crimineel zouden bijstaan wanneer deze bedreigd of afgeperst werd. Op weg huiswaarts onthulde Salene dat de overvallers gedreigd hadden om haar en Carole een volgende maal te verkrachten, mocht Denis niet snel over de brug komen met het geëiste bedrag. Bovendien was het bedrag vanaf nu opgetrokken en werd er zomaar eventjes 25.000 euro verlangd. Ze wisten intussen dat Denis' woning verkocht was en wilden plots een smak meer vangen. Desnoods wou Denis al het materiële waarover hij beschikte opofferen voor de veiligheid van zijn gezin. Maar door zijn vrouw en oudste dochter de stuipen op het lijf te jagen waren ze net die éne stap te ver gegaan. Hiervoor zouden de schuldigen boeten ! Sinds heugenis bestond er een stilzwijgende code die 11
bepaalde dat aan vrouwen noch kinderen mocht geraakt worden. Deze code van eer werd nu geschonden door diegenen die ze moesten doen naleven. Denis beval Salene om samen met hun dochters, de eerste vlucht naar Spanje te nemen en voorlopig op hotel te logeren. Vooreerst ging hijzelf nu een keer wat rekeningen vereffenen. Dachten die schoeljes met een watje te doen hebben, konden ze maar beter iedereen mobiliseren. Een week later was zijn gezin in veiligheid. Enkel Claire bleef achter, maar die was niet gekend door zijn kompanen. Via zijn schoonzus onderhield hij contact met Salene. Denis wilde niet het risico lopen dat zijn mobiele telefoon werd onderschept of gehackt. Nu moest hij op zoek gaan naar medestanders die helpen konden om zijn plan te verwezenlijken. Zowat zou niet makkelijk zijn want hij was immers al enkele jaren uit het vak. Eerst diende hij te ontdekken wie de tegenstanders waren van 'Momo' en zijn bende. 'Momo' was een pseudoniem voor Mohammed. Denis had deze laatste nog gekend een paar jaren vooraleer hijzelf besliste ermee te kappen. Op dat moment was 'Momo' een meeloper van Algerijnse origine. Kortom een pispaal voor alles en nog wat. In de loop der jaren had hij zich kennelijk weten op te werken en kon autonoom over een eigen bende beschikken. Onder het toeziend oog van de bazen. Denis had die oelewapper nooit gemogen. Een onbetrouwbaar individu en onderkruiper, die heimelijk probeerde goede punten te scoren bij de bazen door alles door te geven wat anderen uitspookten. De antipathie was wederzijds geweest, maar Denis had zich daar nooit wat van aangetrokken. Ooit had Momo een goeie afpoeiering gekregen van Denis, omdat hij 12
zich bezig hield met minderjarige meisjes. Toen reeds probeerde die Algerijnse schapenneuker jonge meisjes aan de drugs te krijgen om zo de prostitutie in te drijven. Momo was haast een week niet uit bed kunnen komen na die pandoering. Denis stond in die jaren dan ook gekend als iemand die agressief en impulsief uit de hoek kon komen. Je moest hem niet teveel dwarszitten want het kon rap een andere richting uitgaan. In zijn jeugdjaren had Denis een zestal jaren gebokst en was derhalve iemand om zeker rekening mee te houden bij een uit de hand gelopen dispuut. Momo had indertijd rondgestrooid dat hij die aframmeling zomaar niet zou vergeten en Denis nog wel zou weten te vinden. Nu was het mogelijk zover! In de hoop aan inlichtingen te geraken bezocht Denis enkele gelegenheden die toebehoorden aan de bende van Momo. Hij kende allemaal de handelszaken nog. Trouwens moeilijk was het niet want het waren haast allemaal pornoshops of hoerenkasten. Met iets anders had Momo zich nooit ingelaten. Voor het echte werk was hij te laf ! Pooier spelen, vrouwen domineren en afrossen, kon hij als de beste. Tijdens zijn zoektocht stootte Denis onverwacht op een oude kennis, Emre genaamd. Half Turk,half Fransman was Emre weleer een kerel waar hij het goed mee vinden kon. Je kon er altijd wel op rekenen en hij was iemand van zijn woord. Ze hadden beiden zowat dezelfde principes omtrent zaken doen en de moraliteit ervan. Vrouwen en kinderen waren heilig en moest afgebleven worden. Ze begroetten mekaar en besloten wat te gaan drinken. Emre zag er niet uit vond Denis. Hij liep er slordig bij en leek ondervoed. Denis bestelde wat te eten voor hen beiden. Tot zijn grote verbazing schrokte Emre het eten 13
naar binnen zonder een woord nog te zeggen. Hij at zelfs een half bord leeg dat Denis toebehoorde. Denis keek zolang toe en liet maar begaan. Na een kleine rustpauze wisselden beide mannen van gedachten. Eerst kwamen de vroegere verhalen aan bod. Tot wanneer Denis besloot dat het tijd werd over te gaan tot de huidige realiteit. Hij wilde vooreerst weten waarom Emre die voorheen steeds een fier en wel uitgedost persoon was, er bijliep als een landloper. In de ogen van Emre was een vurige gloed te zien. Denis zag haat ! Emre was alles kwijt gespeeld door de schuld van Momo en Zach. Die laatste was Denis onbekend. Emre legde hem uit dat Zach een gangster was van Joodse afkomst en zich voornamelijk bezighield met wapentrafiek. Zijn echter naam was Zacharias. Momo en Zach hadden zich met goedkeuring van de bazen eigen gemaakt van Emre's zaken, die op dat moment niet zo goed lag bij de leiding. Hij was een hotelletje en twee illegale speelholen kwijtgeraakt. Niemand had hem nog een klus bezorgt en zonder inkomen en gans alleen kon je het niet klaren. Denis keek verbaasd wanneer Emre verklaarde af en toe te overnachten in het Centraal station bij de andere landlopers. Hij had echt niks meer! 'Stank voor dank.. na al wat ik voor hen verdiende !', besloot Emre met ingehouden woede. Denis legde Emre zijn huidige problemen uit en hoe ze zijn vrouw en oudste dochter hadden proberen te molesteren. Ze konden elkaars problemen helpen oplossen stelde Denis voor. Emre ging onmiddellijk akkoord want hij wilde ook wel een kleine wraakneming op poten zetten voor hetgeen hem aangedaan werd. 'Eerst moet je andere kledij en een onderkomen hebben' ,gaf Denis te kennen. Als twee tevreden mannen stapten ze op. Gelukkig dat ze mekaar tegen het lijf liepen die middag. Denis had er niet op 14
gerekend ooit een bondgenoot te vinden. Met Emre kon hij het feitelijk niet beter treffen. Ook al van geen kleintje vervaard en bovenal iemand die je niet aan de hand diende te houden. Verstandig genoeg om eigen initiatief te nemen en op het gepaste moment toe te slaan. Omdat Denis niet wilde intrekken bij zijn schoonzus, kwestie om haar uit de wind te zetten, beslisten Emre en hijzelf een zolderverdieping te huren in een deelgemeente van Brussel. Emre had van Denis geld gekregen om zich nieuwe kledij aan te schaffen. Als een lentevogel stond hij te pronken voor de spiegel. Hij zag er heel wat anders uit. Opnieuw de knappe bink waar de vrouwen voor vielen als vliegen en zelfverzekerd. Duidelijk ingenomen met zichzelf keerde hij zich tot Denis met de wijze woorden : 'Wanneer we Momo en Zach opkuisen, zal de hel boven onze hoofden losbreken, dat besef je toch' ? 'Yup', was het korte antwoord van Denis. Dat dit niet zonder gevolgen zou blijven besefte Denis maar al te goed. Maar ze zouden boeten voor de bedreigingen aan het adres van Salene en Carole. Denis beschikte enkel over het 9mm pistool en het afgezaagde tweeloopsgeweer. Emre mocht een keuze maken tussen die twee. Het liefst gebruikten ze geen wapens. Niettemin begrepen beide mannen dat zonder wapens geen vorderingen zouden worden gemaakt. Mogelijk werden ze anders zelf afgemaakt. Emre verkoos het pistool. 'Handiger op te bergen', keek hij veelzeggend Denis aan. Vooreerst moest er geoefend worden met beide wapens. Ze kwamen overeen naar het platteland te rijden om zich eigen te maken met de terugslag en impact van beide wapens. De wapens mochten geenszins haperen in geval van nood, anders waren ze de pineut. Gedurende twee dagen reden ze heen en terug naar Herne, een gemeente achterin het Pajottenland en gekend 15
voor zijn rustige ligging. Er werd trouwens veel gejaagd in de omgeving, de bewoners zouden dus niet te snel schrikken van enkele schoten. Denis herinnerde zich nog goed deze streek waar hijzelf in eerdere tijden wapens kwam uitproberen. Emre wilde weten, wat indien er Politie zou opdagen? 'Die rijden ginder nog te paard of met de fiets.. geen probleem', repliceerde Denis. Voor alle zekerheid had Denis een wagen gehuurd en andere nummerplaten op aangebracht. Je wist maar nooit dat één of andere landbouwer hen verdacht vond en toch maar de infanterie belde, bedacht Denis. Met verstomming geslagen keek Denis naar Emre's schietoefeningen. Hij had nog niets verleerd in al die tijd dat hij er als een landloper bijliep. Vanop 30 meter schoot hij vijfmaal na mekaar in een cirkel niet groter dan een mannenhand. Op zijn beurt vuurde Denis het tweeloops geweer af. Een oude fiets die dienst deed als doel vloog enkele meters in de lucht en belandde een gans eind verder in een sloot. Ze bekeken elkaar en vonden het welletjes geweest. De wapens misten hun daadkracht niet en zouden hun niet in de steek laten op het juiste moment. Op de terugweg maakten ze plannen om eerst Momo aan te pakken. Emre wilde Denis best helpen met Momo, als wederdienst moest Denis hem op zijn beurt helpen met Zach. Dat was de afspraak tussen beide mannen. Dit laatste zinde Denis niet zo, maar een woord was een woord. Zonder Emre stond hij gans alleen en zou het zinloos zijn om zelfs nog maar plannen te bedenken. Vooreerst zouden ze een paar van Momo's pornoshops onder handen nemen. Ze planden tegen openingsuur de zaak te betreden en de uitbater danig de stuipen op het lijf te jagen. Er van uitgaande dat die oen zou opdagen omstreeks 11h00, zaten Denis en zijn kompaan 16
