vereniging De Alphense Hondenbezitter nieuwsbrief pagina 1 JAN FEB MRT APR MEI JUN JUL AUG SEP OKT NOV DEC

vereniging De Alphense Hondenbezitter • nieuwsbrief • [email protected] • pagina 1

H ndennieuws JAARGANG 1 / 2014 | NUMMER 4 / OKTOBER

JAN

FEB

MRT

APR

MEI

JUN

JUL

AUG

SEP

OKT

NOV

DEC

DEZE MAAND: GEMEENTE HEEFT GEEN GELD VOOR SUBSIDIE • FOTO VAN DE MAAND: DE TOEZICHTHOUDERS VAN HET HEEMPARK! • NIEUWE BRUGGEN VERDRINGEN LOSLOOPGEBIEDEN • HET MENSELIJKE BREIN • REVIEW DOGGYDAY-EVENT • RAAD DE LOCATIE VAN OKTOBER • COLUMN: COMPLETE CHAOS EN EEN BLOEDBAD! • ALPHONSO BETAALT ELK JAAR HON-DENBELASTING… • DIERENAMBULANCE VERTELT OVER DE GEVAREN VAN DIT SEIZOEN • MAANDELIJKSE UPDATE

Complete chaos en een bloedbad! Lees de column van Ginet Pagina 6

Gemeente heeft geen geld voor subsidie: teleurstelling is groot De voorzitter van de vereniging, Richard Deijs is teleurgesteld over het besluit van de gemeente. Hij vertelt over zijn inzet voor de vereniging en de gemiste kansen van de gemeente. Valse hoop Beste viervoeter vrienden… met trots mag ik sturing geven aan een team positief gestemde bestuurs- en commissieleden. Gezamenlijk streven wij voor het doel: meer goede en veilige losloopgebieden voor onze viervoeters. In april zijn we een officiële vereniging geworden en hebben wij steun gezocht bij de gemeente in de vorm van een financiële bijdrage. Met deze financiële bijdrage kon onze vereniging zich in sneltreinvaart in gaan zetten voor jullie belangen. Voorafgaand aan dinsdag 14 oktober heeft er een aantal gesprekken plaatsgevonden omtrent de gevraagde subsidie. Het bestuur had deze gesprekken als plezierig en hoopvol ervaren. Op dinsdag 14 oktober 2014 vond in het gemeentehuis het eindgesprek plaats met drie medewerkers van de gemeente. De eerdere positieve gesprekken bleken gebaseerd te zijn op valse hoop; de gemeente kan en gaat niets voor ons betekenen in de vorm van een financiële bijdrage. Gemiste kans Ik zie dit als een gemiste kans voor de gemeente om een verbinding te maken tussen haar en de vaak ontevreden hondenbezitter. Ik blijf van mening dat de gemeente jaarlijks erg veel geld (zo’n 305.000 euro) aan hondenbezitters verdient middels de jaarlijks 


geheven hondenbelasting. Helaas krijgen de hondenbezitters er geen euro voor terug in de vorm van ondersteuning voor bijvoorbeeld onze vereniging. Een kleine nuance moet worden gemaakt: de gemeente heeft twee maal 30.000 euro aan twee belangrijke verenigingen gedoneerd. Deze tegemoetkoming was echter éénmalig en de overige verenigingen of organisaties hebben het nakijken. Gevolgen voor de vereniging De beslissing om de Alphense Hondenbezitter niet te subsidiëren heeft gevolgen voor de ontwikkeling van onze vereniging en voor haar samenwerking met de gemeente. Helaas moeten wij onze speerpunten herzien en dat betekent dat wij ons nog meer zullen moeten richten op het verkrijgen van meer leden, actief bezig zullen moeten zijn met onze naamsbekendheid en het zoeken van sponsoren. Dit betekent dat de overige activiteiten in deze ontwikkelingsfase van de vereniging een lagere prioriteit zullen krijgen. Dit zijn activiteiten zoals het maken van adviesplannen voor de gemeente of het adviseren van onze leden. Wij hopen op jullie begrip voor deze situatie. Het is belangrijk dat wij onze schouders er op dit cruciale moment onder (blijven) zetten. Ik vraag u om ons te helpen, met de volgende punten:  Het verspreiden van onze naamsbekendheid,  het werven van nieuwe leden middels de website (dealphensehondenbezitter.nl),  het werven van adverteerders voor onze website en nieuwsbrief en  indien mogelijk: het doneren van een kleine bijdrage via onze bankrekening. Steun op elk afzonderlijk punt wordt enorm gewaardeerd! Want… samen staan we sterk! Samen strijden we voor het gemeenschappelijke doel. De hartelijke groeten van Gerard, Nanouk, Bert, Richard, Richard, Jelle, Niels en Jurgen!

Foto van de maand: de toezichthouders van het Heempark!

Meer mooie foto’s vindt u op onze facebookpagina Alphense Hondenbezitter. We bedanken Antoon en alle andere facebookvrienden voor de mooie, grappige en lieve inzendingen van deze maand! In november zullen we weer een èchte hondenfoto plaatsen! Foto’s kunt u toesturen via het mailadres [email protected], maar u kunt ze ook op onze facebookpagina posten!


Nieuwe bruggen verdringen losloopgebieden Máximabrug De gemeente heeft besloten om de maximabrug te bouwen, een brug die Koudekerk aan den Rijn zal moeten ontzien van veel verkeer. De brug wordt gebouwd op het voormalig genieterrein, het veld dat nu bekend is van het lakeside-festival en de Hoogvliet. Linksonder ziet u een impressie van de Máximabrug. Op de rechterafbeelding ziet u de locatie van het losloopgebied. Zoal u ziet, zal het losloopgebied lijden onder de bouw van de nieuwe brug. De locatie van de nieuwe brug ligt namelijk op het terrein waar de honden los mogen lopen.

COLOFON Deze nieuwsbrief is een uitgave van Verenigde Hondenbezitters Alphen aan den Rijn©. Deze nieuwsbrief wordt maandelijks digitaal verstrekt aan de leden van de vereniging en mag in zijn geheel of gedeeltelijk worden verspreid onder de naam van de vereniging. REDACTIE EN VORMGEVING Jelle van der Meer

Over deze kwestie zijn reeds vragen gesteld bij de gemeente. Zij antwoordt: er zal inderdaad een brug komen te liggen in het losloopgebied. Er zal echter voldoende ruimte overblijven voor de hondenbezitters. Als jullie nieuwe locaties weten voor losloopgebieden, horen wij dit graag. De vereniging voorspelt dat toegang tot het gebied niet mogelijk zal zijn tijdens de bouw. Dan maar uitwijken naar een ander losloopgebied? Helaas is dit losloopgebied niet het enige gebied dat onderhevig is aan nieuwbouw. Er komt namelijk een fietsbrug over het Aarkanaal.

Wilt u een natuur- of dierenfoto met ons delen? Heeft u een tip of opmerking met betrekking tot de inhoud of vormgeving van deze nieuwsbrief? Neem dan contact op met Jelle. Dit kan via het facebookaccount Alphense Hondenbezitter of via het mailadres: redactie@ alphensehondenbezitter.nl Wilt u adverteren in deze nieuwsbrief? Dat kan. U kunt hierover informeren bij Nanouk: nanouk.knape@ alphensehondenbezitter.nl BESTUUR Richard Deijs e.a.

Deze fietsbrug gaat de gemeente 300.000 euro kosten en zal worden gebouwd ter hoogte van de rotonde op de Oostkanaalweg. Het losloopgebied rondom de Zegersloot zal er (in zekere zin) onder lijden. De gemeente verwacht namelijk dat de fietsbrug dagelijks zo’n 2000 gebruikers zal vervoeren, waaronder fietsers, bromfietsers en voetgangers. Dit betekent dat de veiligheid van onze loslopende viervoeters in het geding is. De vereniging concludeert dat er steeds meer losloopgebieden moeten lijden onder nieuwbouw of anderszins nieuwe bestemmingsplannen. Zij wil compensatie en gaat hierover in gesprek met de gemeente.

Wilt u een melding maken van een probleem in uw uitlaatgebied, heeft u vragen over het lidmaatschap of heeft u anderszins klachten, vragen of opmerkingen? Neem dan contact op met het bestuur: info@ alphensehondenbezitter.nl


Het menselijk brein

Even voorstellen (4)

De hersenen van de mens zijn uiterst geavanceerd. Het is echter een misverstand dat onze hersenen beter ontwikkeld zijn dan de hersenen van een hond. Als dit het geval was geweest, hadden honden de evolutie namelijk niet overleefd (denk daar maar eens over na!). Er zijn echter wel verschillen tussen mensenhersen en de hersenen van een hond. Op dit verschil zullen we in een latere versie van dit maandblad ingaan. In dit vierde nummer gaat het (beknopt!) over de hersenen van de mens.

In deze vierde uitgave vertelt Jelle van der Meer over zichzelf. Jelle verzorgt de nieuwsbrief van de vereniging. Daarnaast is hij het gezicht achter het facebookaccount van de vereniging. Jelle kan zich voorstellen dat u het fijn vindt om te weten wie er schuil gaat achter de persoonlijke berichtjes op Facebook. Daarom heeft hij een foto toegevoegd:

Wij beschikken als enige diersoort over hersenen die kunnen nadenken over zichzelf. We kunnen als enige representaties maken van het verleden en van de toekomst. Daar komen zowel voor- als nadelen bij kijken. Denk hierbij aan negatieve verschijnselen als posttraumatische stress of angst met betrekking tot de toekomst. Er zijn echter ook voordelen. Mensen kunnen plannen maken en goudvissen niet. Onze hersenen bestaan uit twee hersenhelften of hemisferen. Als we deze als één geheel beschouwen, kunnen we ze opdelen in grofweg drie kerncomponenten. De eerste vindt zijn oorsprong in een heel ver verleden. Onbewuste processen worden hierin gereguleerd. Denk hierbij aan lichaamstemperatuur, bewustzijn en hartslag. Dit gedeelte van de hersenen sluit direct aan op het ruggenmerg (dit verklaart waarom zelfmoord met een pistool in de meeste gevallen alleen fataal is wanneer er wordt geschoten op dit gebied dat zich achter de binnenkant van je mond bevindt). Het is niet verwonderlijk dat dieren eveneens beschikken over dit basale gedeelte van de hersenen. Bovenop dit oercentrum bevindt zich een kerncomponent dat zich vooral bezighoudt met emoties en de regulering van hormonen. Dan komen we aan bij het derde gedeelte. Dit omvat het omhulsel van de hersenen en bestaat uit zijn verschillende kwabben (Latijn: lobi). Deze lobi zijn bij mensen erg geavanceerd. het voorziet ons van complexe denkprocessen, een unieke persoonlijkheid en een uitgebreid naslagwerk van onze kennis. Deze beknopte uitleg doet vreselijk tekort aan het complexe systeem dat ons letterlijk beweegt, emotioneert en motiveert. Als u vragen heeft met betrekking tot specifieke functies, kunt u die stellen op Facebook!

Zipper is het liefst buiten… behalve als het regent!

Jelle vertelt over zichzelf: Hoi! Mijn naam is Jelle (van der Meer) en ik ben 23 jaar oud. Ik ben geboren in Bodegraven, maar ik voel me een echte Alphenaar. Ik woon alweer twintig jaar in deze gemeente. Na het behalen van mijn havodiploma ben ik een tijd werkzaam geweest als woonbegeleider in de gehandicaptenzorg. Ik werkte op een jongeren-agressiegroep. Ruim twee jaar geleden besloot ik een studie te gaan volgen. Ik studeer nu voltijd Psychologie aan de universiteit van Leiden. Daarnaast ben ik creatief aangelegd en houd ik van tekstverwerking. Ik heb Richard leren kennen, doordat hij in de Hoefbladstraat is komen wonen. Dit is de straat waarin ik ben opgegroeid. Hij vroeg me of ik het leuk zou vinden om de taak van redacteur op me te nemen. Sindsdien schrijf ik de nieuwsbrieven en geef ik ze ook vorm. Links zie je mijn hond Zipper. Het liefst is hij altijd buiten, behalve als het regent… dan gooit hij zijn ankers uit!


Review doggyday-event Bentwoud Het nieuwe losloopgebied Het Bentwoud in Benthuizen ziet er nog erg jong uit en achter deze jongen boompjes grenst een drukke N-weg en een spoorlijn. Af en toe wordt de stilte doorbroken door een trein die voorbij rijdt. Het betreft een mooi en vrij groot gebied. Recreanten kunnen het gebied makkelijk aanrijden en ze kunnen parkeren bij de sportvelden waaraan het gebied is gelegen. Het is verstandig u zich van te voren laat informeren over de plekken waar uw honden wel en niet mogen loslopen. Op een kaartje in het park zijn de losloopgebieden gearceerd en bij sommige paden word dit aangegeven middels bordjes. Het event Op 28 september vond het doggyday-event plaats. Ondanks het slechte weer in de aanloop naar het event, was deze dag een mooie, warme nazomerdag. Om twaalf uur begon het druk bezochte event, dat georganiseerd werd door Staatsbosbeheer. Het terrein waar alle kraampjes stonden, lag midden in het woud op een open veldje. De Alphense Hondenbezitter was ook (vruchtbaar) van de partij om leden te werven. Het waaide niet, waardoor de warmte tussen de bomen bleef hangen. Helaas waren er geen watervoorzieningen voor de viervoeters. De slootjes die in dit park gelegen zijn, zijn erg stijl: ze zijn twee meter hoog. In de toekomst wil onze vereniging ook dergelijke events organiseren. Op de eerste pagina heeft u kunnen lezen dat dergelijke plannen voorlopig niet haalbaar zijn.

RaRaRa …Raad de locatie van oktober



Check in op Facebook en tag ons!


De column van Ginet (1) / Complete chaos en een bloedbad! Deze column is maandelijks en zal worden geschreven door dierenambulancemedewerker en –coördinator Ginet Groep - Eijsackers. Zaterdag begonnen Jordi en ik goed geluimd aan onze dienst. Ons werd tijdens de overdracht verteld over een hondje dat aan een auto gebonden was achtergelaten, en die wat wondjes had. De wondjes vielen mee, maar moesten wel even door de dierenarts worden gezien, maar we besloten eerst maar even te eten. Een goed gevulde maag werkt ten slotte wel zo lekker. Na het eten naar de opvang alwaar een Melchelse Herder door de eigenaar werd opgehaald. De aanwezige dieren even bekeken, en door naar dierenarts Carina. Het achtergelaten hondje dat we Jack hadden gedoopt met ons mee, om even te worden nagekeken. Carina had de wondjes schoongemaakt en kwam tot de conclusie dat er niet gehecht hoefde te worden, maar dat er wel een antibioticakuurtje gestart moest worden, en hij twee prikjes moest. Net op het moment dat Carina de prikjes wil geven, gaat onze telefoon. De meldkamer: een spoedje aan de XXX-straat, een slagaderlijke bloeding, veel bloed verloren en veel paniek. We geven Carina Jack in haar armen en rennen weg. In volle vaart sjezen we naar de XXX-straat, wat in dit geval gelukkig maar een paar honderd meter was. Wat we daar aantroffen is met geen pen te beschrijven. Zo'n vreselijk bloedbad heb ik in zeventien jaar dierenambulance nog nooit gezien. Een Amerikaanse buldog, het bloed spoot letterlijk uit zijn poot, de gehele woonkamer was een bloedfestijn. We stortten ons als het ware op de hond. Ik greep zijn poot en probeerde af te knellen. Jordi graaide de verbandkist leeg en we legden een tourniquet aan. De hond worstelde en wilde lopen en de bloeding ging lustig door, ondanks het afknellen. Het spoot er welliswaar niet meer uit, maar de bloedplas werd gestaag groter en groter. Jordi greep de poot van de hond, ik belde Carina en riep door de telefoon: nu naar de XXXstraat met je narcossekit, snel, anders verliezen we hem! Met zijn tweeën knelden we de enorme poot van een tegenstribbelende hond af. De eigenaar probeerde hem met man en macht in bedwang te houden. Minuten leken uren. En amper drie minuten later klonk vanuit de gang de stem van Carina... Ginet, waar zit je?! Ik riep rechtdoor! en daar ging de deur open... Onze reddende engel stond een fractie van een seconde met haar mond open naar het tafereel te kijken en fluisterde mijn God... Toen snelde ze naar ons en in een oogwenk zat het infuus erin en werd de hond in slaap gebracht. Vervolgens bekeek ze snel de bloeding en zei dat we zo snel mogelijk naar de praktijk moesten voor een operatie. De hond had al extreem veel bloed verloren en de toestand was kritiek. Met de hond op de brancard kwam de volgende hindernis. Met een 55 kilo wegende hond, waarvan het bloed nog steeds sijpelde (ondanks het tourniquet) zes trappen af. Gelukkig bleken Jordi en de eigenaar sterke kerels en sjouwden ze het dier, met de brancard tussen hen in, de zes trappen af. Op hun weg naar beneden kreeg de hond nog een epileptisch insult door de shock, mijn God: wat was ik blij dat dierenarts Carina er was. Ik rende voor de mannen uit om de ambu midden op de weg voor de deur te zetten. De toestand was dusdanig kritiek, dat er ter plaatste werd besloten dat Carina met de ambu mee zou ga an. De deuren van de ambu gingen dicht, en Jordi zette een spoedrit naar de praktijk in. Ondanks het feit dat de dierenambulance geen voorrangsvoertuig is, besloten we toch stiekem wat harder te rijden dan wettelijk is toegestaan. Iedere seconde was in dit geval een winst die de hond bitterhard nodig zou hebben! 


Eenmaal in de praktijk, legden we de met een snellopend infuus op de operatietafel, en was Carina assistentie aan het bellen. Jordi en ik assisteerde waar we konden, en ondertussen hadden we de tijd gevonden om elkaar eens goed te bekijken. We zaten werkelijk van top tot teen onder het bloed... Er zat ook nog een patiëntje op Carina te wachten, we legden de vrouw uit dat deze operatie nog wel even zou voortduren. Vervolgens ging ik snel terug naar de O.K. De hond bleek aan de ene poot een flinke slagaderlijke bloeding te hebben, en aan de andere een snee van zo’n tien centimeter lang, in de ader die ook hevig bloedde. Hup, een tweede tourniquet aangelegd. Inmiddels waren Carina en de opgetrommelde assistentie steriel, en de operatie kon beginnen. Eerst was de slagaderlijke bloeding aan de beurt. Carina brandde de plekken op de slagader dicht, maakte de poot van binnen schoon en hechtte de flinke snijwond. Toen de andere poot. Een flinke tegenvaller... Buiten de flink gescheurde ader waren er ook vijf strekpezen en drie spieren door. Dat zou dus nog even gaan duren. We legden de wachtende mevrouw de situatie uit, en zeiden dat ze beter naar huis kon gaan, om rond 24.00 uur terug te komen. Gelukkig had ze alle begrip voor de situatie en ze wenste ons sterkte. We vertelden de eigenaren wat er speelde en legden hun uit dat ze beter naar huis konden gaan, omdat dit nog wel een uur of twee zou duren. We kregen een volgende melding voor de ambu, maar wij konden niet weg. We zaten vreselijk onder het bloed en we assisteerden Carina. Hulptroepen inschakelen, dus. Leo ging om half tien al de nachtdienst in, en Erwin nam mijn nachtdienst over. We werden op de kliniek afgelost waar Erwin mijn auto voor ons achterliet. Leo en Erwin haalden nog een dode kat op, hadden de aanwezige dieren op de opvang verzorgd en medicijnen gegeven, maakten schoon, en stortten zich daarna op de ambu die ook een waar bloedbad was. Daar waren ze wel een uurtje mee bezig. Op de kliniek stond Carina nog steeds te opereren. Even voor middernacht waren we klaar en was de hond stabiel! De hond zal wel een lange revalidatie voor de boeg hebben, maar komt er weer helemaal bovenop! En wij? Moe, maar zeer voldaan kijken we terug op onze hell of a night. Spoed en bloed wilden we, en spoed en bloed kregen we. Maar we zijn intens tevreden met de afloop, hier doen we het ten slotte voor!

Alfonso betaalt elk jaar hondenbelasting… …en heeft een duidelijke mening over het feit dat hij nog niet één euro subsidie krijgt!

JvdM | © AH


Tot slot: gouden tips met betrekking tot de gevaren van dit seizoen! De herfst is weer in volle gang! Daarom wilde de redactie een stuk schrijven over de gevaren van dit seizoen. De gevaren voor uw hond. En bij wie kloppen we dan aan? Juist… de dierenambulance! Zij weet wanneer het misgaat en kan ons wijzen op kleine aanpassingen die veel leed kunnen voorkomen. De organisatie was erg enthousiast en liet meteen van zich horen… De kleine hoekjes van dit seizoen Het mooiste is natuurlijk, als u zo min mogelijk met ons te maken heeft. Een ongeluk zit echter in een klein hoekje. Nu de dagen weer korter worden, kunt u ervoor zorgen dat uw hond goed zichtbaar is in het donker. Er zijn tegenwoordig handige, reflecterende halsbanden, harnassen of hesjes te koop. Hiermee zorgt u ervoor, dat uw hond ook op slecht verlichte wegen goed zichtbaar is. Zelfs kleine LED-lampjes voor aan de halsband kunnen al het verschil maken tussen wel of niet zichtbaar zijn. Nu we ook weer richting het einde van het jaar gaan is het belangrijk dat we goed opletten als we met onze honden aan de wandel zijn. Onweer, maar ook jeugd die met vuurwerk aan he t stunten is, kan er voor zorgen dat uw hond schrikt en er wellicht vandoor gaat. Wees dus altijd alert op onverwachte situaties! Daarnaast willen we u erop wijzen, dat er zogenaamde vuurwerktrainingen bestaan. Deze worden georganiseerd door verschillende partijen. Wellicht helpt u uw hond hiermee. Nadelen van chippen en anticipatie U weet waarschijnlijk allemaal dat het sinds vorig jaar verplicht is om honden die Nederland binnenkomen en nieuwgeboren puppy’s te laten chippen. Dit is al één stap in de goede richting om een vermiste hond en zijn eigenaar weer bij elkaar te brengen als het misgaat. Een chip heeft echter ook nadelen. Het nadeel van een chip is, dat hij voor een willekeurige voorbijganger niet uit te lezen is. Dit kan alleen door een medewerker van een dierenambulance, dierenarts of asiel gebeuren. Een penning aan de halsband met uw 06-nummer zorgt ervoor dat iedereen die uw hond aantreft snel contact met u kan opnemen. De stichting Als bestuur van stichting Dierenambulance Alphen aan den Rijn vinden wij het enorm leuk om een bijdrage te leveren aan de nieuwsbrief van de Alphense Hondenbezitters. Stichting Dierenambulance Alphen aan den Rijn is één van de grootste vrijwilligersorganisaties met ruim vijftig vrijwilligers. Deze vrijwilligers zorgen er als team voor dat de dierennoodhulp vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week in onze regio gewaarborgd is. Met drie dierenambulances en een ambulancepost aan de Lupinesingel in Alphen aan den Rijn zorgen wij dat hulpbehoevende dieren worden opgehaald en naar asielen of gepaste opvang worden gebracht.

4

[email protected] Alphense Hondenbezitter

NUMMER 4 / 2014

MAANDELIJKSE UPDATE: VELDJE VELDBLOEMWIJK ALSNOG GEEN LOSLOOPGEBIED: SPELEN MET LOSLOPENDE HOND IS ECHTER TOEGESTAAN • VORDERINGEN VUURSCHALEN VOOR JONGEREN: GEMEENTE NOG IN BERAAD • PLAN VAN AANPAK WETERINGPARK KLAAR, NOG NIET INGEDIEND • SKATEPARK IN HET HEEMPARK: SCHADE NOG NIET HERSTELD • AANTAL OFFICIËLE INSCHRIJVINGEN STIJGT • BESTAANDE LEDEN STEEDS ACTIEVER: ONZE DANK IS GROOT! • • ZEGT ’T VOORT!

vereniging De Alphense Hondenbezitter nieuwsbrief pagina 1 JAN FEB MRT APR MEI JUN JUL AUG SEP OKT NOV DEC

Recommend Documents