Veelgestelde vragen Hoe etiketteren?

Nederlands Bakkerij Centrum Pagina 1 van 16

Veelgestelde vragen Hoe etiketteren? Hier vindt u veelgestelde vragen over etiketteren. De informatie is bedoeld om u uitleg te geven over etiketteren en aanduiden. U kunt hieraan geen rechten ontlenen. De lijst met vragen wordt regelmatig aangevuld. Om snel naar het onderwerp van uw keuze te gaan, zet u de cursor op een van onderstaande onderwerpen. Vervolgens drukt u op de toets CTRL en klikt u gelijktijdig op de linkermuisknop.

Onderwerpen: ALGEMEEN

2

Aanpak

2

Informatie op schapkaart / etiket / productbeschrijving Productnaam Ingrediënten Percentage ingrediënt (KWID) Allergene stoffen Houdbaarheidsdatum Productiecode Netto hoeveelheid Gegevens producent, verpakker of verkoper Prijs Genetisch gemodificeerde ingrediënten Fantasieverpakkingen Overige Onderwerpen

2 2 2 5 6 6 7 7 8 8 9 9 10

VERKOOP IN EIGEN VERKOOPPUNTEN – PRAKTIJKSITUATIES

10

LEVERING AAN DERDEN – PRAKTIJKSITUATIES

13

HANDHAVING

15


Algemeen Aanpak Vraag: Hoe moet ik beginnen? Antwoord: In de Handleiding Etiketteren voor Bakkerij Ondernemingen (EHBO) staat een stappenplan met aandachtspunten dat u helpt bij de juiste aanpak. Dit document informeert u samen met de Werkwijzer Etiketteren van NBC en de voorbeeldetiketten op hoofdlijnen over het wat, wanneer en hoe van etiketteren. Deze informatiematerialen zijn uitgereikt tijdens de informatiebijeenkomsten etiketteren. U kunt ze ook downloaden vanaf de internetsite van NBC (www.nbc.nl, klik op de button Hoe etiketteren?). NBC heeft verder de informatiemap Etiketteren en Aanduiden voor de Brood- en Banketbakkerij voor u samengesteld. Dit is een naslagwerk met gedetailleerde informatie over de wettelijke voorschriften, die worden toegelicht met voorbeelden. Hierop kunt u zich abonneren zodat u ook op de hoogte blijft van veranderingen in de wet- en regelgeving. Het abonnement kost éénmalig € 45,-. Dit bedrag geldt voor 2005 en is exclusief BTW. Beperkte wijzigingen en aanpassingen van de tekst worden gratis toegestuurd aan abonnementhouders. Alleen bij een omvangrijke herziening van de map, wordt een vergoeding gevraagd. Daarover ontvangt u dan vooraf bericht. Het bestelformulier voor deze informatiemap vindt u ook op de website van NBC.

Informatie op schapkaart / etiket / productbeschrijving Productnaam Vraag: Schapkaarten in of bij een gebaksvitrine, mag ik daarop ook vermelden tot welke soort het gebak behoort (bijvoorbeeld slagroomgebak, bavaroise, crèmegebak et cetera) in plaats van de afzonderlijke namen voor de gebakjes? Antwoord: De consument moet over de aard van het product geïnformeerd worden. Afzonderlijke namen van gebakjes maken het onoverzichtelijk en voor de consument minder begrijpelijk dan een indeling in soorten (bijvoorbeeld slagroomgebak, bavarois, crèmegebak et cetera). Het soort gebak vermelden is dus voldoende. Zet gebakjes die tot een bepaalde soort behoren dan wel bij elkaar. De vermelding van het soort gebak staat op het voorwerp waarin of waarop het gebak zich bevindt of op een onmiddellijk daarboven geplaatst(e) bord of kaart.

Vraag: Moet ik boter of roomboter vermelden? Antwoord: Dat hangt er van af wat voor ingrediënt u gebruikt; er is verschil tussen roomboter, boterconcentraat en gefractioneerd botervet. Dit wordt toegelicht op pagina 4-11 van de informatiemap Etiketteren en Aanduiden.

Ingrediënten Vraag: Ik betrek grondstoffen en producten uit het buitenland. Wie is er verantwoordelijk voor de vertaling in het Nederlands? Antwoord: U bent daar zelf verantwoordelijk voor. In overleg met uw leverancier kunt u afspreken dat zij die vertaling voor u verzorgen, maar als de informatie niet klopt bent u degene die daarvoor een boete van de Keuringsdienst van Waren ontvangt.


Vraag: Hoe moet ik het gebruik van koekkruimels of paneermeel of roggebroodsnijdsels in mijn ingrediëntenlijst vermelden? Antwoord: In principe gaat het hier om samengestelde ingrediënten en werkt het op dezelfde manier als bijvoorbeeld met broodverbetermiddel. U vermeldt dus bijvoorbeeld ‘koekkruimels’ in de ingrediëntenlijst en daarachter tussen haakjes de ingrediënten ervan in volgorde van afnemend gewicht. Gaat het om een groot aantal soorten koekjes waarvan de samenstelling heel verschillend is, dan heeft u een probleem met het etiketteren van de ingrediënten. Probeer dat daarom zoveel mogelijk te voorkomen. Als u overblijfselen van hetzelfde product gebruikt in de volgende productiepartij (bijvoorbeeld met roggebroodsnijdsels) verandert de ingrediëntenlijst niet omdat de ingrediënten en de verhouding daarvan hetzelfde blijven. In dat geval zou u de vermelding van het gebruik van roggebroodsnijdsels dus achterwege kunnen laten.

Vraag: Mag ik in de ingrediëntendeclaratie roomboter vermelden in plaats van boterconcentraat? Antwoord: Nee, dat mag niet. U mag alleen roomboter vermelden als het gebruikte ingrediënt ook daadwerkelijk roomboter is. Boterconcentraat en gefractioneerd botervet moeten als zodanig in de ingrediëntendeclaratie worden vermeld, u mag ze dus geen roomboter of boter noemen. Vraag: Moet ik de kleurstof caroteen uit roomboter ook vermelden in mijn ingrediëntendeclaratie? Antwoord: Nee, dit hoeft niet. De caroteen wordt toegevoegd als verklikstof om aantoonbaar te maken dat er sprake is van gesubsidieerde boter. Het gaat om zo’n kleine hoeveelheid dat het niet bijdraagt aan de kleur van het eindproduct. In zo’n geval is er sprake van een technologisch hulpmiddel en niet van een ingrediënt, tenzij er allergene stoffen in de caroteen zitten. In de informatiemap Etiketteren en Aanduiden leest u meer over technologische hulpmiddelen en allergene stoffen. Vraag: Hoe moet ik de ingrediënten van samengestelde producten etiketteren? Antwoord: Producten die uit meerdere componenten bestaan en samengestelde grondstoffen die uit meerdere ingrediënten bestaan, kunt u op twee verschillende manieren declareren: 1. Componenten uitsplitsen; bijvoorbeeld cake, vulling en decoratie bij een gebakje, waarbij de ingrediënten van elke component direct daarachter tussen haakjes vermeld worden. Zowel de componenten / samengestelde grondstoffen als de ingrediënten daarvan worden in volgorde van afnemend gewicht vermeld. 2. Eén ingrediëntenlijst voor het gehele product opstellen waarbij het gewicht van ingrediënten die meerdere malen voorkomen bij elkaar wordt opgeteld en alle ingrediënten vervolgens in volgorde van afnemend gewicht vermeld worden. In de Informatiemap Etiketteren en Aanduiden van NBC worden hiervan voorbeelden gegeven. Er is een aantal levensmiddelen waarvoor het niet nodig is de ingrediënten te vermelden. Op pagina 6-12 van de informatiemap Etiketteren en Aanduiden leest u daar meer over. Om die reden hoeft u de ingrediënten van kaas en roomboter niet te specificeren maar die van ham wel. Vraag: Hoe bepaal ik de juiste volgorde van de ingrediënten in een assortimentsverpakking? Antwoord: Bij een assortimentsverpakking mag u de gewichten van de ingrediënten die in meerdere koekjes, bonbons of zoutjes voorkomen bij elkaar optellen. Die worden daardoor ergens vooraan in de ingrediëntenlijst genoemd, tenzij het gaat om heel kleine hoeveelheden. Margarine en suiker bijvoorbeeld komen bij gesorteerde koekjes ergens vooraan, maar vanillearoma, wat u in alle koekjes zou gebruiken, staat vermoedelijk ergens achteraan, omdat het telkens maar om een heel kleine hoeveelheid gaat. Het is


dus een kwestie van de recepturen van de verschillende producten in de verpakking naast elkaar leggen en de hoeveelheden zo goed mogelijk in te schatten op basis van het aantal gebruikte producten in het assortiment. Gebruikt u bijvoorbeeld meestal 8 roomboterkoekjes en 4 koekjes met margarine, dan komt de roomboter eerder in de lijst van ingrediënten voor dan de margarine. Vraag: Stel, het percentage van de ingrediënten in mijn samengestelde grondstoffen is niet bekend. De ingrediënten staan echter wel in volgorde van afnemend gewicht. Mijn etiketteringsprogramma vraagt om een percentage. Ik werk daarom met een puntensysteem waarin ik het eerste ingrediënt 10 punten geef, het tweede 9 enzovoort. Dat kan toch ook? Antwoord: Nee, dat gaat niet goed. Het kan namelijk best zo zijn dat een samengestelde grondstof met 5 ingrediënten voor 98% uit tarwebloem bestaat en dat de overige 4 ingrediënten minder dan 1% van de grondstof vormen. Als u volgens het puntensysteem werkt en 10 punten aan de tarwebloem toekent, 9 aan het tweede ingrediënt, 8 aan het derde, 7 aan het vierde en 6 aan de vijfde (in totaal 40 punten), dan heeft uw etiketteringsprogramma de volgende samenstelling geregistreerd: de grondstof bestaat voor 25% (10/40) uit tarwebloem, voor 22,5% uit het tweede ingrediënt, voor 20% uit het derde enzovoort. Dat komt dus totaal niet overeen met de werkelijke samenstelling en leidt tot een verkeerde volgorde van de ingrediënten in de ingrediëntenlijst. U moet in dit geval het percentage van de samengestelde grondstof in het programma invoeren en in de ingrediëntenlijst achter de naam van de samengestelde grondstof tussen haakjes de ingrediënten van die grondstof in volgorde van afnemend gewicht vermelden.


Percentage ingrediënt (KWID) Vraag: Moet ik maanzaad op maanzaadbolletjes kwidten? Antwoord: Nee, decoratie hoeft niet gekwid te worden. Datzelfde geldt voor kruiden, specerijen en aroma’s die minder dan 2% van het eindproduct vormen. Vraag: Ik voeg 50% krenten en 50% rozijnen toe op de bloem. Dat kan ik toch gewoon in de ingrediëntenlijst vermelden? Antwoord: Nee, dit is niet juist. Dit zijn percentages die in de bakkerijsector gebruikt worden om recepturen te verduidelijken. Dat zijn andere percentages dan waar de Warenwet over spreekt. Als u 50% rozijnen en 50% krenten in de ingrediëntenlijst zou zetten is daarmee de 100% bereikt en dat betekent voor de consument dus, dat het product bestaat uit een mengsel van rozijnen en krenten waar verder geen andere bestanddelen aan zijn toegevoegd. Het percentage moet worden omgerekend naar het gewicht van het uiteindelijke product. Verderop in deze rubriek ziet u daar een voorbeeld van. Vraag: Moet ik voor de Keuringsdienst een registratie met betrekking tot het inbakverlies bijhouden? Antwoord: Als u voor waterrijke producten (meer dan 5% water in het eindproduct) een standaard inbakverlies van 10% hanteert, hoeft u dat niet te onderbouwen. De Keuringsdienst vraagt eventueel naar het recept zodat zij kunnen controleren of u het percentage van het ingrediënt op de juiste wijze berekend heeft. Wilt u een hoger percentage inbakverlies hanteren, dan moet u aannemelijk maken dat dit klopt en moet u dat dus onderbouwen volgens de procedure in bijlage 10 van de Informatiemap Etiketteren en Aanduiden. Dat vergt wél aanvullende registratie.

Vraag: Moet ik bij gevuld grootbrood het percentage vulling noemen? Antwoord: Ja, bij een krentenbrood is het percentage krenten vereist op het etiket (nadruk op het ingrediënt door het in de naam te gebruiken). Dit percentage moet minimaal 30% zijn volgens het Warenwetbesluit Meel en brood omdat krentenbrood een beschermde aanduiding is. Datzelfde geldt voor rozijnenbrood. Noem je het vruchtenbrood dan moet het totaalpercentage aan vruchten (bijvoorbeeld krenten + rozijnen) op het etiket staan. Voor krentenrozijnenbrood geldt dat zowel het percentage krenten als het percentage rozijnen moet worden vermeld. Als je heel precies bent, zit in rozijnenkrentenbrood meer rozijnen dan krenten en in krentenrozijnenbrood meer krenten dan rozijnen. Vraag: Hoe bereken ik het percentage krenten in een krentenbrood? Antwoord: Stel u voegt 2 kg krenten toe aan 5 kg deeg, in totaal 7 kg. U gaat uit van een standaard inbakverlies van 10% (een hoger percentage inbakverlies moet u onderbouwen volgens de procedure in Bijlage 10 van de informatiemap Etiketteren en Aanduiden). Na het bakken heeft u dus 0.9 * 7 is 6.3 kg krentenbrood. Dit krentenbrood bevat 2 / 6.3 * 100% krenten = 32% Vraag: Hoe bereken ik het percentage chocolade in een koekje? Antwoord: Koekjes bevatten na het bakken minder dan 5% water. Om die reden wordt het inbakverlies verwaarloosd. Ook dat leest u in Bijlage 10 van de informatiemap Etiketteren en Aanduiden. U deelt het gewicht van de gebruikte chocolade dus door het totale gewicht van het deeg vóór het bakken. Gaat er 200 gram chocolade op in totaal 3 kg deeg, dan bevatten de koekjes dus 200 / 3000 = 7% chocolade. Vraag: hoe bepaal ik het percentage van een bepaald ingrediënt in een assortimentsverpakking?


Antwoord: Dit is lastig. Als het assortiment in de verpakking wisselt,is dat percentage niet goed te berekenen. Bij voorkeur wordt in assortimentsverpakkingen met wisselende samenstelling daarom niet de nadruk gelegd op een bepaald ingrediënt. Dan hebt u dit probleem ook niet. Wilt u echter toch vermelden dat er bijvoorbeeld roomboter in de koekjes is gebruikt, doe dit dan bij voorkeur alleen als u met een vast assortiment werkt. U kunt dan namelijk precies berekenen wat het gewicht van de roomboter is ten opzichte van het gewicht van de totale hoeveelheid ingrediënten in de verpakking. In assortimentsverpakkingen met een wisselende samenstelling kan het eigenlijk alleen als u de namen van de (mogelijk) aanwezige koekjes vermeldt en daarachter per koekjessoort het daarin gebruikte percentage roomboter. In ‘zoute koekjes’ hoeft u overigens niet het percentage zout te vermelden omdat dit in kleine hoeveelheden ter verhoging van de smaak wordt toegevoegd. In hoofdstuk 7 van de informatiemap Etiketteren en Aanduiden leest u daar meer over.

Allergene stoffen Vraag: Moet ik de allergene stoffen apart vermelden? Antwoord: Nee, dat is niet wettelijk verplicht. U moet uiterlijk met ingang van 25 november 2005 in de ingrediëntendeclaratie waar dat van toepassing is, in of achter de naam van het ingrediënt verwijzen naar de betreffende allergene stof, bijvoorbeeld melkpoeder of sojabloem of tarwemeel of lecithine (ei). Glutenbevattende granen worden bij naam genoemd, het woord gluten hoeft er niet apart bij vermeld te worden omdat de consument met glutenovergevoeligheid weet dat die producten niet geschikt zijn voor hem/haar. Zo ook met boter en kaas waarvan een consument weet dat er melk in verwerkt wordt. In de Informatiemap Etiketteren en Aanduiden vindt u daar meer over. Het is dus niet zo dat onder de ingrediëntenlijst nog een aparte regel moet staan waarin de allergene stoffen worden opgesomd. Dat is wel klantvriendelijk, maar geen wettelijke verplichting. Verwijzen naar de allergene stoffen in de ingrediëntendeclaratie blijft verplicht, ook met zo’n aparte regel.

Houdbaarheidsdatum Vraag: Als ik nu op het etiket vermeld ‘Ten minste houdbaar tot: zie datumsticker’ en op die datumsticker staat T.H.T. 25-03-05, mag dat? Antwoord: Ja. Tenminste éénmaal moet de vermelding voluit geschreven zijn, dan is het toegestaan om elders op de verpakking de afkorting te gebruiken.

Vraag: Hoe bepaal je houdbaarheidstermijn van producten? Antwoord: Die mag u als ondernemer zelf bepalen. Daarbij spelen de kwaliteit van het product en de microbiologische gesteldheid een rol. De Warenwet kent normen voor ziekteverwekkende bacteriën (pathogenen). Deze kunnen zich niet in alle bakkerijproducten vermenigvuldigen; bij de niet-bederfelijke producten die ongekoeld verkocht worden is dat risico in elk geval klein. De meeste producten zijn wel gevoelig voor schimmelvorming. Dat is dus een aandachtspunt. U kunt producten eventueel microbiologisch laten onderzoeken of door een smaakpanel laten proeven om te bepalen of de houdbaarheidstermijn goed gekozen is. De houdbaarheid kan per seizoen variëren. Een cake blijft in de winter langer goed dan in een warme zomer, bijvoorbeeld. Om die reden is het ook goed dat deze termijnen niet centraal vastgesteld worden omdat de bereidingswijze, de bewaarcondities en de omgevingsfactoren ook tussen bakkerijen onderling sterk kunnen verschillen en dat betekent dat je altijd van de minst gunstige situatie uit zou moeten gaan. Dat zou dus leiden tot relatief korte houdbaarheidstermijnen. Voor de meest bederfelijke producten (gekoeld gebak en ongekoeld gepresenteerde gevulde snacks) zijn in de Hygiënecode voor de Brood- en Banketbakkerij wel microbiologische richtwaarden en verkooptermijnen vastgelegd om te


voorkomen dat er dure onderzoeken op ziekteverwekkende bacteriën noodzakelijk zouden zijn. Vraag: Wanneer vermeld ik een uiterste consumptiedatum en wanneer een datum van minimale houdbaarheid?? Antwoord: De aanduiding 'te gebruiken tot’ geeft aan dat er sprake is van een uiterste consumptiedatum. Deze vermelding wordt alleen gebruikt bij zeer bederfelijke producten. Dat zijn producten die u gekoeld bewaart om bederf of uitgroei van ziekteverwekkende bacteriën tegen te gaan en die korter dan 5 dagen houdbaar zijn. Ook wanneer u op gekoelde producten een bewaartemperatuur vermeldt die lager is dan 7oC (tussen 0oC en 6oC) is volgens de wet automatisch sprake van een zeer bederfelijk product. Bovendien is bij vermelding van een bijzondere bewaartemperatuur een extra waarschuwing noodzakelijk. U mag er namelijk niet van uitgaan dat de temperatuur van de koelkast bij de consument zo laag staat afgesteld. Daarom vermeldt u in die waarschuwing hoeveel dagen na aankoop het product nog bewaard kan worden. U gaat er daarbij van uit dat de consument het product vanaf dat moment bij 7oC bewaart. U vermeldt dan bijvoorbeeld: “Dit product dient u binnen x dagen na aankoop te consumeren, echter nooit na de op de verpakking vermelde uiterste consumptiedatum”. In alle overige gevallen wordt de vermelding “ten minste houdbaar tot” gebruikt. Alleen wanneer sprake is van dagverse producten, is de vermelding van een houdbaarheidsdatum op het etiket of de productbeschrijving niet wettelijk verplicht. Meer hierover leest u in de informatiemap Etiketteren en Aanduiden en in de Werkwijzer “Vermelding houdbaarheidsdatum”. Vraag: Mag ik ook vermelden ‘Ten minste houdbaar tot: 1 week na aankoopdatum’? Antwoord: Nee, dit is niet voldoende omdat de aankoopdatum niet op de verpakking wordt vermeld. Als de consument het product thuis in de kast legt en de kassabon zoekraakt is die informatie niet meer te achterhalen. Bovendien is met dit systeem niet duidelijk hoe lang de producten in de winkel blijven liggen en kunt u dus ook niet vaststellen op welk moment de houdbaarheidstermijn verstrijkt.

Productiecode Vraag: Is het verplicht de verpakkingsdatum of de productiedatum op het etiket te vermelden? Antwoord: Nee. In bepaalde gevallen kan het een handig hulpmiddel zijn en u kunt een dergelijke datum ook gebruiken als productiecode. Op pagina 8-1 van de informatiemap Etiketteren en Aanduiden leest u daar meer over.

Netto hoeveelheid Vraag: Ik verkoop voorverpakte gemengde zoutjes. Het gewicht in de verpakking is niet steeds hetzelfde. Moet ik alle zakjes afzonderlijk afwegen? Antwoord: Nee dat hoeft niet. In dit geval kunt u kiezen tussen een prijs per 100 gram vermelden en de zakjes bij de kassa afwegen (houdt rekening met het gewicht van de verpakking – zie verderop in deze rubriek). Ook kunt u het netto gewicht vermelden op de verpakking (als de producten geëtiketteerd zijn) of op het schap (als u gebruik maakt van de 24-uurs regeling), op dezelfde manier als voor ontbijtkoek (zie ook overige vragen in deze rubriek). Vraag: Als ik ontbijtkoek voorverpakt verkoop, mag ik dan vermelden dat er "ten minste 450 gram" in de verpakking zit? Antwoord: Ja, dat mag. Voorwaarde is dat er dan op de houdbaarheidsdatum ten minste 450 gram in de verpakking zit. Meer mag, minder niet. De wet verbiedt deze tekst niet.


Vraag: Als ik in plaats van een netto gewicht op het schap een prijs per 100 gram vermeld en erbij zeg dat dat inclusief de verpakking is, mag ik het product dan afwegen en afrekenen bij de kassa? Antwoord: Als de ondernemer dit bij het betalen of op het schap duidelijk maakt, weet de klant dat hij extra moet betalen voor de verpakking, maar echt netjes is het niet. Tarreren is altijd beter. Dat betekent dat voor het gewicht van de verpakking wordt gecorrigeerd. Niet vermelden aan de consument en het idee wekken dat de klant alleen voor het product betaalt is misleiding en dus een overtreding. Vraag: Is er een wettelijk maximum voor het verschil tussen het netto gewicht wat op de verpakking wordt vermeld en het gewicht dat er daadwerkelijk in zit? Antwoord: nee, er bestaat geen wettelijke marge voor de afwijking. De enige voorwaarde die gesteld wordt is, dat het gewicht dat in de verpakking zit nooit lager is dan het gewicht dat op de verpakking of het schap wordt vermeld. Het vermelde gewicht is dus het gewicht dat minimaal aanwezig moet zijn in de verpakking. Vraag: kan ik als ik ambachtelijke chocoladetabletten in fantasievormen maak ook volstaan met een stuksvermelding in plaats van een vermelding in gram? Antwoord: de VWA interpreteert de chocoladetabletten als bakkerswaren waarvoor de stuksaanduiding mogelijk is.

Gegevens producent, verpakker of verkoper Vraag: Kan ik in plaats van mijn NAW-gegevens ook een internetadres vermelden waarop deze gegevens te vinden zijn? Antwoord: Het is niet fout om een internetadres te vermelden, maar dit kan niet in de plaats komen van de NAW-gegevens. Het is dus extra informatie. U moet er rekening mee houden dat niet iedereen over een internetaansluiting beschikt en de wet schrijft voor dat deze informatie op de verpakking of het daaraan gehechte etiket moet staan. Voordeel van zo’n internetadres is dat u meer informatie kunt geven over adressen van verschillende verkooppunten, terwijl op het etiket wellicht alleen het adres van de productieplaats is vermeld. Vraag: Als mijn NAW-gegevens al op de verpakking staan, moeten ze dan ook nog op het etiket? Antwoord: Nee, dat hoeft niet. De informatie moet duidelijk op het etiket óf op de verpakking staan. Dubbel hoeft niet. Je mag ook zelf de lay-out van het etiket bepalen. Vraag: Waarom moet ik als ik een vof of een cv heb wel de straat en het huisnummer vermelden en als ik een BV heb niet? Iedere consument weet toch dat hij het product bij mij gekocht heeft en bij de Kamer van Koophandel zijn mijn adresgegevens toch ook bekend? Antwoord: Het Warenwetbesluit Etiketteren van levensmiddelen schrijft voor dat alleen rechtspersonen kunnen volstaan met een vermelding van de vestigingsplaats in plaats van het volledige adres. Dit heeft met juridische aansprakelijkheid te maken. Alleen een BV en een NV worden beschouwd als rechtspersonen.

Prijs Vraag: Hoe moet ik de prijs vermelden bij producten zoals fantasieverpakkingen die in grootte en vorm verschillen? Antwoord: Bij voorkeur brengt u de prijs in zo’n geval op het product zelf aan.


Vraag: Mag ik de prijs ook op een bord vermelden wat op een centrale plaats in de winkel hangt? Antwoord: De wet schrijft voor dat de prijs ofwel op het product zelf (de verpakking) moet zijn aangebracht, ofwel in de onmiddellijke nabijheid van de plek waar de artikelen worden uitgestald. In elk geval moet duidelijk zijn op welk product de vermelde prijs betrekking heeft. Een bord kan dus – mits aan deze voorwaarden wordt voldaan. Vraag: Mag ik in plaats van een prijs voor een product ook een prijs per 100 gram op het schap vermelden en het product dan bij de kassa afwegen en afrekenen? Antwoord: ja dat mag. U moet dan wel corrigeren voor het gewicht van de eventueel aanwezige verpakking, tenzij u duidelijk vermeldt dat de verpakking wordt meegewogen en berekend. Anders is er sprake van misleiding en bent u in overtreding.

Genetisch gemodificeerde ingrediënten Vraag: Is de vermelding GGO-vrij toegestaan? Antwoord: Nee, dat mag niet omdat u deze garantie niet kunt geven. De vermelding ‘bereid zonder gentechniek’ kan eventueel wel, maar daar zijn allerlei voorwaarden aan verbonden. De hoofdregel is, dat als er geen vermelding van ggo-bestanddelen wordt gedaan deze geacht worden er niet in te zitten. Dat dat wil zeggen dat de hoeveelheden zo laag zijn dat ze beneden de drempelwaarde liggen en onbedoeld aanwezig zijn. In onderdeel 6-6 van de informatiemap Etiketteren en Aanduiden vindt u meer informatie.

Fantasieverpakkingen Vraag: Is een stol een fantasieverpakking? Antwoord: Nee, een stol is een bakkerswaar waarvoor dezelfde regels gelden als voor bijvoorbeeld een vruchtenbrood met spijs, ook als de stol in een mooie kartonnen doos zit. Ligt de stol langer dan 24 uur voorverpakt in de winkel, dan betekent dat, dat dit product volledig geëtiketteerd moet worden (zie ook overige vragen in deze rubriek voor verdere toelichting). Vraag: Moet ik paaseitjes of chocolaatjes in een doorzichtig zakje etiketteren? Antwoord: Ja, dat moet als deze zakjes langer dan 24 uur in uw winkel staan. Als u een beperkte werkvoorraad aanlegt (dus alleen om de zakjes snel te kunnen leveren als het erg druk is in de winkel) dan kunt u volstaan met de vermelding van een verkoopdatum om aan te geven dat er inderdaad sprake is van een werkvoorraad voor die dag. Op grote paaseieren in folie die per stuk worden verkocht en op paashazen hoeft u alleen een productiecode of houdbaarheidsdatum en de netto hoeveelheid te vermelden. Deze producten worden beschouwd als fantasieverpakking. Een product is een fantasieverpakking als het door de consument puur om het uiterlijk wordt gekocht en het de vorm heeft van een figuur, dier of voorwerp. Als de vorm van het product door de verpakking verdwijnt (bijvoorbeeld omdat u er een doosje omheen doet) is het niet langer een fantasieverpakking. Wél als de vorm door de verpakking in stand blijft, bijvoorbeeld omdat het product in folie is verpakt. Vraag: Als ik voorverpakte bonbons verkoop in een cadeauverpakking, moet daar dan een etiket op? Antwoord: Ja, tenzij de verpakking een souvenirartikel is. Doosjes en kokers - hoe mooi versierd ook – worden niet beschouwd als souvenirartikel. Een verpakking wordt pas een souvenirartikel op het moment dat de consument dat product koopt omdat men de verpakking wil bewaren. Het doet er voor de consument dan dus niet zozeer toe wat voor


product er in de verpakking zit. Overigens is het natuurlijk ook toegestaan om de productgegevens op de verpakking zelf te drukken in plaats van de verpakking te ‘ontsieren’ met een groot etiket. Als gebruik gemaakt wordt van de afspraken die voor assortimentsproducten zijn gemaakt, is het in bepaalde gevallen ook mogelijk de informatie op een A4-tje te zetten en dat op het moment dat de klant afrekent op het product te plakken.

Overige Onderwerpen Vraag: Wordt het straks ook verplicht om de voedingswaarde te vermelden? Antwoord: Dat is mogelijk. Voorlopig is dat in elk geval nog niet zo, tenzij er specifieke meldingen over de voedingswaarde op het product staan, bijvoorbeeld dat het product vetarm is of rijk aan voedingsvezels. Vraag: Moeten we van alle soorten zaadbroden (sesam, maanzaad, zonnepitten enzovoort) een aparte productbeschrijving maken? Deze zaden worden gebruikt als decoratie en zitten niet in het brood zelf. Antwoord: Ook de decoratie wordt als ingrediënt gezien, dus de afwerking moet wel vermeld worden in de lijst met ingrediënten. Meestal is het minder dan 2% van het eindproduct, dus die decoratie mag u achteraan in de ingrediëntendeclaratie vermelden omdat de volgorde er dan niet toe doet. Als de receptuur en de gebruikte grondstoffen van de broden verder hetzelfde zijn is het dus een kwestie van ingrediënten kopiëren en het laatste ingrediënt (de decoratie) steeds vervangen door de van toepassing zijnde zaden. U mag overigens best informatie van meerdere broodsoorten op één A4-tje zetten, als u daarmee geholpen bent. Vraag: Als ik voorverpakt gesneden en volledig geëtiketteerd brood lever aan de supermarkt, moet er dan daarnaast ook nog een productbeschrijving in de supermarkt aanwezig zijn?. Antwoord: Voorverpakt gesneden brood voor de supermarkt moet inderdaad volledig geëtiketteerd worden. Voor geëtiketteerde producten hoeft er niet ook nog eens een productbeschrijving te zijn omdat alle informatie op de verpakking van het product staat. Voor producten die u bijvoorbeeld onverpakt zou leveren of waarvoor u afspreekt dat de supermarkt het etiket opstelt, is een productbeschrijving wél noodzakelijk. De supermarkt moet daar dan immers de benodigde informatie van af halen om vragen van klanten te beantwoorden en om de etiketten te maken.

Verkoop in eigen verkooppunten – praktijksituaties Vraag: Ik verkoop roggebrood met conserveermiddel. Moet ik dit etiketteren? Antwoord: Ja. U mag namelijk alleen conserveermiddel aan roggebrood en brood toevoegen als u daarvan melding maakt op het etiket (dus voorverpakte producten). De voorschriften en toegestane hoeveelheden worden vermeld in de Informatiemap Etiketteren en Aanduiden van NBC. Vraag: Moet ik van producten waarvoor ik alleen een schapkaart nodig heb ook een productbeschrijving maken? Antwoord: Nee, u bent hiertoe niet wettelijk verplicht. Wel moet u de consument juist en volledig kunnen informeren over de producten en de gebruikte ingrediënten. Een verkoopboek met daarin de productbeschrijvingen kan daarvoor een handig hulpmiddel zijn, maar mondelinge informatie volstaat ook.


Vraag: Moeten producten die voorverpakt achter de toonbank liggen ook worden geëtiketteerd – de consument heeft daar toch niks aan? Antwoord: De producten moeten – als ze langer dan 24 uur voorverpakt zijn, geëtiketteerd worden. De wet maakt voor deze regel geen onderscheid tussen producten die op basis van zelfbediening worden gekocht en producten die over de toonbank gaan. De consument heeft op het moment van aankoop geen profijt van het etiket, maar wel op het moment dat de producten mee naar huis gaan. Indien gewenst kunt u bij vragen van de consument over het product, het product ook overhandigen en het etiket laten lezen vóórdat het product wordt gekocht. De consument wordt dan toch juist en volledig geïnformeerd. Vraag: Moeten op de schapkaart ook de ingrediënten vermeld worden? Antwoord: Nee, dat hoeft niet. Alleen de productnaam, de prijs en - als het gaat om voorverpakte producten – de netto hoeveelheid in de verpakking moeten worden vermeld op een schapkaart. De eventuele aanwezigheid van genetisch gemodificeerde grondstoffen moet wel gemeld worden, maar daar heeft u in de praktijk op dit moment waarschijnlijk niet mee te maken omdat dergelijke ingrediënten zoveel mogelijk uit de grondstoffen geweerd worden. Uw leverancier is in elk geval verplicht het aan u te melden wanneer deze ingrediënten aanwezig zijn. Vraag: Moeten producten in een broodautomaat ook geëtiketteerd worden? Antwoord: Dat hangt ervan af hoe lang de producten voorverpakt in de automaat liggen. Daarvoor gelden dezelfde regels als in de eigen winkel (24-uurs regeling, die zo nodig wordt onderbouwd met een verkoopdatum). Vraag: Moet ik alle voorverpakte producten etiketteren? Antwoord: Nee. In eigen verkooppunten hoeft dat alleen als de producten langer dan 24 uur voorverpakt in het verkooppunt liggen. Dit wordt besloten op het moment dat u het product verpakt. In de overige gevallen is sprake van dagverse producten of van een werkvoorraad van niet-dagverse producten. De beperkte presentatietijd van nietdagverse producten dient u aantoonbaar te maken met een verkoopdatum op de verpakking. Verder volstaat een schapkaart met de productnaam, de prijs en (als het gaat om voorverpakte producten) de netto hoeveelheid. Vraag: Als de klant een aantal sneetjes rozijnenbrood wil en ik haal een heel (geëtiketteerd) brood uit de verpakking, snijdt het en verpak een aantal sneetjes apart voor die klant, moet daar dan ook een etiket op? Antwoord: Nee, dat hoeft niet. Die sneetjes worden verpakt op het moment dat de klant er om vraagt en hoeven om die reden niet te worden geëtiketteerd – net als bijvoorbeeld gebak dat op verzoek van de consument op het laatste moment uit de gebaksvitrine wordt gehaald en in een doos wordt gedaan. Bij voorkeur doet u het overgebleven brood in een blanco zak en legt dat op het schap of achter de toonbank als werkvoorraad. U hoeft geen etiket op die zak te plakken omdat de sneetjes brood bestemd zijn om binnen 24 uur verkocht te worden. Met krentenbollen kan zich een soortgelijk probleem voordoen. Stel, u hebt op de schapkaart bij de mand met krentenbollen vermeld dat er 6 stuks in de verpakking zitten en de klant heeft maar 4 krentenbollen nodig. U haalt dan 2 krentenbollen uit de verpakking, geeft de rest mee met de klant en de twee krentenbollen houdt u apart voor als er nog een klant komt die minder dan 6 krentenbollen nodig heeft. Deze zak met 2 krentenbollen vult u dan aan met het gewenste aantal en geeft die mee met die volgende klant. Dan ligt er weer een andere zak als werkvoorraad apart enzovoort. Vraag: Als ik de producten die ik verkoop niet zelf produceer maar doorverkoop, moeten die dan allemaal geëtiketteerd worden? Antwoord: Nee, dat hoeft niet als u de producten zelf voorverpakt voor verkoop binnen 24 uur (werkvoorraad) of ze los (onverpakt) in uw winkel legt en ze pas op het moment dat de consument er om vraagt in de verpakking doet. In dat geval moet u wel een


productbeschrijving krijgen van uw toeleverancier met alle benodigde informatie over het product of die informatie moet op de verpakking staan waarin de producten worden aangeleverd. Als de producten voorverpakt worden aangeleverd moeten ze wel geëtiketteerd worden. De leverancier is in de praktijk meestal degene die dat doet, maar de wet laat ook ruimte voor afspraken daarover met de afnemer. De producten mogen dus ook door de afnemer worden geëtiketteerd op basis van de informatie op de productbeschrijving of de verpakking van de producten. Vraag: Moet ik producten die ik bewaar in de vriezer en waarvan ik per dag een voorraad (ontdooid) in de winkel leg ook etiketteren? Antwoord: U moet deze producten etiketteren wanneer ze voorverpakt in de vriezer liggen en u ze niet opnieuw verpakt voordat u ze in de winkel legt. Dan zitten ze namelijk langer dan 24 uur in de voorverpakking en bent u niet vrijgesteld van de etiketteringsplicht die is ingesteld voor producten die op het laatste moment verpakt worden of voorverpakte producten die binnen 24 uur nadat ze verpakt zijn worden verkocht. Het is wel toegestaan om het etiket pas aan te brengen op het moment dat u de producten uit de vriezer haalt omdat u op dat moment de houdbaarheidstermijn bepaalt. Wel is het van belang dat u van niet-geëtiketteerde producten in de vriezer weet om welke productiepartij het gaat. Dat kan door een productiecode bij of op de producten te vermelden. Dit is belangrijk voor de traceerbaarheid en op die manier beheerst u ook uw fifo-systeem. Vraag: Ik presenteer taarten in de vriezer in mijn winkel in dozen met open deksel. Moet ik dan etiketteren? Antwoord: Ja, het gaat om producten die langer dan 24 uur voorverpakt in het verkooppunt staan. Het etiket hoeft niet direct zichtbaar te zijn voor de consument, kan dus ook op het deksel worden geplakt wat zich op dat moment onder de bodem van de doos bevindt.


Vraag: Hoe moet ik een doosje bonbons etiketteren? Antwoord: Een bonbondoosje is geen fantasieverpakking. Als u de bonbons op het laatste moment in het bijzijn van de klant verpakt, dan is etiketteren niet nodig. Laat u ze maximaal 24 uur in de winkel staan, dan kunt u volstaan met een verkoopdatum op de verpakking. Staan ze langer dan 24 uur voorverpakt in de winkel dan kunt u per bonbon de ingrediënten vermelden of gebruik maken van de regeling voor assortiproducten zoals beschreven in de informatiemap etiketteren en aanduiden. Bonbons in een fantasieverpakking hoeven alleen voorzien te worden van de netto hoeveelheid en een productiecode of houdbaarheidsdatum.

Levering aan derden – praktijksituaties Vraag: Ik lever voorverpakt brood aan een scheepsbevoorrader. Moet ik dat brood etiketteren? Antwoord: Hier is sprake van een tussenhandelaar (schakel die zit tussen u en de eindgebruiker (scheepskok). Volledig etiketteren is in zo’n geval niet verplicht, maar wordt in de praktijk wel vaak door de afnemer gevraagd, omdat deze het te lastig vindt om het zelf te doen. Volgens de wet bent u verplicht om de productnaam en de productiecode op de verpakking aan te brengen en de overige informatie over het product middels een productbeschrijving te verstrekken. Vraag: Wat is het verschil tussen een tussenhandelaar en doorverkoop? Antwoord: Het verschil is dat er bij tussenhandel een extra schakel zit tussen de producent en de eindafnemer. Het product wordt dus verhandeld in een stadium voor de uiteindelijke aflevering (artikel 24 lid 2a van het Warenwetbesluit Etikettering van levensmiddelen) bijvoorbeeld aan een horecagroothandel. Bij doorverkoop wordt het product rechtstreeks aan de laatste schakel geleverd (dus waar de consument het koopt) Dat kan een supermarkt zijn of een SRV-wagen of een winkel in een bejaardenhuis enzovoort. Vraag: Mag ik productbeschrijvingen ook op mijn website plaatsen in plaats van ze op papier te geven? Antwoord: Hierover vindt overleg plaats met de Keuringsdienst. Zodra het antwoord bekend is nemen we dat in deze lijst op. Vraag: Ik lever kokosmakronen in een gebaksdoos aan een bejaardenhuis. Moet er een etiket op de doos? Antwoord: Er is sprake van een verpakt product dat geleverd wordt aan een instelling. Volgens de wet is er dan sprake van een voorverpakt product dat volledig geëtiketteerd moeten worden. Er zijn echter een aantal uitzonderingen op deze regel. Vooral als het gaat om maaltijdverstrekking (d.w.z. het product wordt op de plaats van aflevering geconsumeerd door gast, patiënt of consument). In dit geval gaat het om maaltijdverstrekking en om een product dat verpakt is met het oog op verdere verwerking (het wordt uitgepakt en aan de bewoners van het bejaardenhuis geserveerd bij de koffie). Gedeeltelijk etikettering is nodig (zie Werkwijzer Etiketteren NBC). Op de doos vermeldt u in elk geval de houdbaarheidsdatum (het is een niet-dagvers bakkerijproduct) en eventueel een productiecode (voor dagverse bakkerijproducten zoals brood is een houdbaarheidsdatum niet verplicht, maar een productiecode is dan wel verplicht). Op de pakbon vermeldt u de leverdatum, de naam en het adres van de bakkerij plus de naam en de hoeveelheid van de geleverde producten. U moet wel de volledige productinformatie aan uw afnemer verstrekken via een productbeschrijving. Hierin staat tenminste die informatie die anders op het etiket zou staan. Deze productbeschrijving kunt u eenmalig verstrekken en hoeft dus niet met elke levering opnieuw meegestuurd te worden.


Vraag: Ik lever voorverpakte producten aan een ziekenhuis. Het gaat om zakken met steeds 10 gevulde koeken die ter plaatse opnieuw worden verpakt in zakjes waarin 1 of 2 koeken zitten en die worden verkocht in de plaatselijke winkel. Hoe moet het met het etiket? Antwoord: De producten die u levert zijn verpakt met het oog op verdere verwerking. Het ziekenhuis is de partij die de producten moet etiketteren als ze langer dan 24 uur in de winkel liggen. Zij moeten daarvoor natuurlijk wel over de juiste informatie beschikken. U kunt de producten in een doos stoppen en de doos etiketteren of anders de verpakkingen voorzien van een productiecode en die samen met een pakbon afleveren (op dezelfde manier als is beschreven voor de maaltijdverstrekking) en daarnaast een productspecificatie aan de ziekenhuiswinkel leveren. Vraag: Ik lever voorverpakte producten aan een bejaardentehuis. Een deel van de producten wordt verkocht in het winkeltje ter plaatse, een ander deel dient voor maaltijdverstrekking. Ik weet van tevoren niet welk deel van de producten in de winkel terechtkomt. Hoe los ik dat op? Antwoord: De producten voor de winkel moeten volledig geëtiketteerd worden omdat er sprake is van doorverkoop. De producten voor maaltijdverstrekking hoeven dat niet (maar wel de productiecode daarop vermelden). Omdat u niet weet welke producten waar naar toegaan heeft u twee mogelijkheden. U kunt alle producten volledig etiketteren (dit heeft de voorkeur). U kunt ook afspreken dat de mensen in het winkeltje de (meegeleverde) etiketten op de producten plakken. Vraag: Als ik mijn producten voorverpakt lever aan een supermarkt. Mag ik dan ook met de supermarkt afspreken dat zij het etiket er op doen in plaats van ikzelf? Antwoord: Ja, dat mag. Het etiket moet op de producten zitten op het moment dat ze in het schap komen te liggen. Wié het etiket er op plakt, is voor de wetgever niet belangrijk. U kunt etiketten meeleveren of een productbeschrijving geven waarmee de supermarkt eventueel zélf etiketten kan maken. Vraag: Als ik mijn afnemer vraag om de producten zelf bij mij op te halen. Hoef ik dan niet te etiketteren? Antwoord: Een productbeschrijving is bij levering aan derden (niet-particulieren) altijd noodzakelijk, zodat die afnemer vragen van klanten kan beantwoorden en ook zelf in staat is etiketten en schapkaarten voor de producten te maken als dat nodig is. Als de producten onverpakt naar de afnemer gaan, is etiketteren niet mogelijk en ook niet noodzakelijk. Als de producten in de onderneming van de producent voorverpakt worden, (los van de vraag wie dat doet) is etiketteren wél verplicht. Dat staat zo in de wet. Alleen als de producten in de onderneming van de verkóper worden voorverpakt, is een etiket niet noodzakelijk. Dus ook als de melkboer zelf het brood in uw onderneming snijdt en verpakt is een etiket nog steeds wettelijk verplicht. Vraag: Moet een school die overgebleven producten van praktijklessen aan de horeca verkoopt ook aan de etiketteringsregels voldoen? Antwoord: Ja, want er is sprake van verhandeling van producten, en dan is het Warenwetbesluit Etiketteren van levensmiddelen van toepassing. Dat staat in artikel 2 van die warenwetbesluit. De Warenwet geeft als definitie van verhandelen: het te koop aanbieden, uitstallen, tentoonstellen, verkopen afleveren of in voorraad hebben van een waar. Vraag: Als ik op zaterdag gebak lever aan een bejaardentehuis en ik weet dat ze het pas zondag gaan consumeren, mag ik dan toch zeggen dat het een dagvers product is en dus niet etiketteren? Antwoord: Voorverpakte producten die aan instellingen (zoals een bejaardentehuis) worden geleverd moeten in principe altijd volledig geëtiketteerd worden. Ook als er


sprake is van dagverse producten. Wanneer sprake is van producten die in het kader van een maaltijdverstrekking worden afgeleverd (en dat is in dit geval zo) is volledig etiketteren niet altijd noodzakelijk. In de Werkwijzer Etiketteren en aanduiden en de Informatiemap etiketteren en Aanduiden van NBC leest u daar mee over. De 24uursregel geldt alleen voor voorverpakte producten die in eigen verkooppunten worden verkocht (werkvoorraad). Vraag: als ik één broodzak wil voor verschillende broodsoorten die ik aan derden lever voor doorverkoop. Mag ik dan van de broodsoorten die in de zak kunnen zitten de ingrediënten per soort op de verpakking zetten en dan met een ouwel aangeven welk type brood zich in de verpakking bevindt? Antwoord: ja, dat mag, mits de consument kan zien welk product er in de verpakking zit. Indien de zak voor veel soorten brood gebruikt word en de ouwel op het brood geplaatst wordt daar waar alle tekst staat, kan de consument het niet zien, en is het wel een probleem. Dan zou op een andere manier duidelijk gemaakt moeten worden welk brood zich in de verpakking bevindt. Vraag: Wij leveren aan een bejaardentehuis elke dag drie soorten brood, gesneden en verpakt in een zak. Moet er een etiket op elke zak? Antwoord: Normaalgesproken wel omdat u voorverpakte producten levert aan een instelling. Hier is echter sprake van maaltijdverstrekking en daarvoor geldt vaak een uitzondering. De productiecode moet altijd op de verpakking. Als er sprake is van een omverpakking (bijvoorbeeld een doos) komen daarop de naam van het product dat is geleverd, de naw-gegevens van de bakkerondernemer en de houdbaarheidsdatum (de houdbaarheidsdatum is niet verplicht voor dagverse producten zoals brood). Als het voorverpakte brood in een krat ligt in plaats van in dozen, mogen deze gegevens ook op de pakbon (bij voorkeur leverdatum, naam product en geleverde hoeveelheid en nawgegevens van uw bedrijf – dan voldoet u meteen aan de verplichtingen in het kader van traceerbaarheid). U bent wel verplicht het tehuis eenmalig een uitgebreide specificatie (inclusief de ingrediënten op volgorde van afnemend gewicht) van het product te geven. Vraag: Waarom moeten de producten bij de melkboer en de supermarkt worden geëtiketteerd. Zijn zij minder te vertrouwen dan de bakker op de hoek? Antwoord: De wet schrijft voor dat voorverpakte producten geëtiketteerd moeten worden. Voor producten die u in eigen verkooppunten verkoopt zijn (in elk geval in Nederland) op die regel een aantal uitzonderingen gemaakt uit praktische overwegingen. Ook voor producten die niet worden doorverkocht (maaltijdverstrekking) kan in Nederland in bepaalde gevallen van deze regel worden afgeweken omdat de verpakking niet bij de eindgebruiker (consument) terechtkomt. Is echter géén sprake van een uitzondering, dan geldt de hoofdregel, dus etiketteren. Wil je dit veranderen, dan moet de wet worden aangepast. Dat betekent dat op Europees niveau de regels veranderd moeten worden. De kans dat men voor dagverse producten die aan derden worden geleverd een uitzondering zou willen maken is niet zo groot omdat de informatievoorziening aan de consument hoog in het vaandel staat. Sterker nog, het risico bestaat dat de uitzonderingen die in Nederland zijn afgesproken óók ter discussie komen te staan en dat het gevolg is dat er daardoor juist méér producten geëtiketteerd zullen moeten worden in plaats van minder.

Handhaving Vraag: Als de medewerking van leveranciers uitblijft voor de specificaties van de grondstoffen, komt de Keuringsdienst dan wel in mijn winkel controleren? Antwoord: Ja. De VWA / Keuringsdienst van Waren kan juridisch alleen de ondernemer aanspreken op de juistheid van het etiket. Overigens is het niet zo dat u geen specificaties krijgt, maar dat de samenstelling van de producten niet altijd in percentages


wordt weergegeven. Dat maakt het moeilijker om de ingrediënten in de juiste volgorde op het etiket te zetten. Vraag: Als ik producten doorverkoop en het blijkt dat de informatie op het etiket niet klopt, wie is daarvoor dan aansprakelijk? Antwoord: U zult degene zijn die van de VWA / Keuringsdienst van Waren een waarschuwing of boete krijgt omdat u verantwoordelijk bent voor de producten die u verkoopt, inclusief de informatie die daarover gegeven wordt. U moet dus goede afspraken maken met uw toeleverancier zodat u de boete vervolgens op hem of haar kunt verhalen. Op de website van NBC en NBOV vindt u daarvoor een voorbeeldbrief. Vraag: We hebben maar een paar weken de tijd om alles voor elkaar te krijgen. Dat is toch veel te weinig? Antwoord: Wie nu nog moet beginnen heeft inderdaad een probleem. In feite is er echter geen sprake van een paar weken de tijd krijgen, maar van meer dan een jaar uitstel. De wetgeving is er al jaren, informatie daarover ook en door het overleg dat in 2004 heeft plaatsgevonden zijn de eisen alleen maar beter uitvoerbaar geworden. Om die reden vindt de VWA / Keuringsdienst van Waren dat nog meer uitstel niet verantwoord kan worden naar de andere branches in de detailhandel die dit uitstel niet gekregen hebben en al meer dan een jaar op de uitvoering van de regels gecontroleerd worden. Vraag: Waarom moet Nederland altijd voorop lopen? In het buitenland zijn ze toch nog niet zover? Antwoord: Buitenlandse bedrijven hebben te maken met dezelfde Europese etiketteringsrichtlijn. Deze wetgeving geldt voor alle Europese lidstaten. Op onderdelen mogen de regels op nationaal niveau worden ingevuld. In Duitsland en België worden bakkerijen al langer op de etiketteringsregels gecontroleerd en zijn de eisen soms ook strenger, doordat de plaatselijke overheid minder ruimte heeft gegeven dan in Nederland. Zo moet in België volgens een Belgische deskundige alle brood dat voorverpakt op het schap ligt geëtiketteerd worden. Ook als dat in de eigen winkel is. In Duitsland moeten bepaalde additieven op de schapkaart worden vermeld bij onverpakte producten. Het is dus niet waar dat de Nederlandse wetgeving strenger is. Het kan wel zo zijn dat een bakkerij in bijvoorbeeld Spanje veel minder voorverpakte producten heeft en minder aan derden levert waardoor etikettering niet nodig is.

Veelgestelde vragen Hoe etiketteren?

Recommend Documents