21
22
Veel van de huizen steken uit over het water. Over het deel, dat uitsteekt, hoeven ze niets te betalen. Onderweg zagen we ook veel smalle huizen van bijvoorbeeld 2 meter breed, maar 80 meter diep. De 2 meter betaal je. Je kunt er zoveel etages opzetten als je wilt. Raketbouw is een van de benamingen voor deze bouw. In de bus krijgen we van Viet, onze Vietnamese gids, een korte cursus Vietnamees. Hallo is “sin chau”; dankjewel is “cam on” (klinkt een beetje als “come on”); tot ziens is “dambeh”, maar je kunt ook weer “sin chau” zeggen; wat kost het is “whang you?” Wat het voor ons zo moeilijk maakt, zijn de toonhoogtes. Een gelijk geschreven woord kan wel 4 totaal verschillende betekenissen hebben. We rijden verder naar Can Tho, de universiteitsstad van de Mekongdelta en de 5de grootste stad van Vietnam. De Mekongdelta is de graanschuur van Vietnam. En er wordt ook veel geëxporteerd naar China. Er zijn drie rijstoogsten per jaar. Drie kwartalen wordt er op het land rijst verbouwd. Het vierde kwartaal verbouwen ze iets anders bijvoorbeeld tomaten of soya. De rijst neemt namelijk veel voeding uit de grond, vandaar dat de grond één kwartaal “rust” krijgt. Er zijn meerdere manieren om rijst te kweken: Droog kweken: rijst zaaien en wachten op regen. Eerst opkweken in een “nursery” Het rijstveld onder water zetten. Veel rijst zaaien. Het ontkiemt na zo’n 30 dagen, de rijst is dan ca. 15 cm hoog. De plantjes er dan met de hand uittrekken en op grotere velden met de hand 20 centimeter uit elkaar weer planten. Het water verdampt langzamerhand. Na 110 / 120 dagen is de rijst goudgeel en kan hij geoogst worden. Dit kan machinaal gedaan worden, maar dan heb je wel zo’n 10 % verlies. Het kan ook met de hand gedaan worden. Daarna opgooien, waarbij de vliesjes door de wind weggeblazen worden. Op de rijstvelden werken zou niets voor ons zijn. Ratten en cobra’s zitten ook in de rijstvelden. De cobra’s proberen ze te vangen om op te eten of om te verkopen. Door die engerds mag je dus nooit rennen in een rijstveld. Na de oogst laten ze eenden op de rijstvelden rondscharrelen. Die eten o.a. de algen op. We leren nog meer wetenswaardigheden. Bij onze zilvervliesrijst zijn de vliesjes kunstmatig weer aangebracht. Jasmin rijst is goede rijst. De beste kwaliteit in Vietnam, ook in Thailand. De benaming heeft niets te maken met het soort rijst. Als we in Can Tho aankomen is het al donker. We lopen eerst nog even over de avondmarkt. Er is van alles te koop: groente, fruit, rijst, vis en vlees, maar ook elektronica, textiel en boeken. Daarna gaan we eten in een restaurant, dat een uitbouw boven het water van de Mekongrivier heeft. Leuke plek, leuk uitzicht op alle lichtjes. We bestellen kikkerbilletjes. Die moeten we zelf roosteren blijkt. We kijken toch wel een beetje droevig naar zo’n pootje van de kikker. Het is net een zielig handje. Het is voor mij de eerste keer, dat ik kikkerbilletjes eet en ik beloof het: ik zal het nooit weer doen. Als straf gaat het deze nacht ook heel erg regenen. 23
Vrijdag, 18 november Can Tho - Cai Rang drijvende markt - An Binh-eiland We rijden ergens naar toe om op een boot te stappen om de drijvende markt van Cai Rang te bezoeken. Helaas voor ons zijn door de regen alle kleinere bootjes weggebleven. De kleinere lokale bootjes varen hier meestal om aan de mensen van de grotere boten allerlei etenswaar te verkopen. Het is dus veel minder druk dan we op plaatjes her en der gezien hebben. Beetje pech. Ik had me er zo op verheugd, en nu valt het gedeeltelijk in het water. Bij een van de kleine bootjes, die wel zijn komen opdagen, koopt Mark een paar ananassen, die ter plekke voor ons schoongemaakt worden. Wat doen ze dat handig. Ze bewerken de ananas met een groot mes en de zwarte stukken worden er door schuin te snijden uitgehaald. Ze zijn heel erg lekker. Wat er op de boten verkocht wordt, kun je zien aan stokken in de lucht. Daar is dan bijvoorbeeld een ananas aan vast gemaakt. 24
25
26
En een tankstation op het water. Dan varen we weer terug en halen in ons hotel de koffers op. Daarna bekijken we het “ancient house”, dat voor gisteren op het programma stond, maar daar was het al veel te laat voor. Het is een huis, dat in 1870 gebouwd is. De film “l’amant” is voor een groot deel gemaakt in dit huis. Helaas …. wij kennen de film niet. Het regent weer en er staan overal plassen. De tuin is te bewonderen door van de ene droge plek naar de andere te hoppen. We kunnen ook binnen kijken, en het moet een beeld geven van hoe men toen leefde.
27
28
Rijden dan naar Vinh Long, waar we op de boot stappen om naar het eilandje An Binh te varen. Dat eilandje ligt in de Mekongdelta. We stappen van boord op een plek, waar we gaan lunchen. Voor de lunch maken we een fietstocht, waarbij we langs een tempel komen met enige Boeddhabeelden. Daar recht tegenover is een schooltje, en dat vinden we eigenlijk net zo leuk, maar we mogen het schooltje helaas niet in.
29
Na de lunch lopen we terug naar de boot en varen daar vandaan nog een eindje verder. Er hangen prachtige netten om visjes te vangen. Het is heerlijk stil. Het lijkt wel een fluisterboot. En we komen van alles en nog wat tegen: fietsen, die vervoerd worden op een bootje, een boot vol met manden met fruit.
30
Aangekomen op onze overnachtingsplek brengen we de koffers naar een van de twee slaapzalen, waar we met z’n allen zullen overnachten. Een groot deel van de groep gaat een eind wandelen. Wij hebben een ander plan. We zien fietsen staan. Die mogen we gratis lenen. En dus rijden we een heel stuk langs het water. Prachtige planten en bloemen overal.
31
We zien een moeder met dochter dingen uit een boom plukken, maar ze kunnen niet bij een hogere tak. Even afstappen, tak naar beneden halen, en ze kunnen het plukken. We vragen of ze het eten. Nee, je kunt het niet eten, maar ze gebruiken het om te vissen. De vissen zijn er wel dol op. En even later krijgen we van een jongen een star-fruit aangeboden. Wie goed doet, goed ontmoet. In een dorpje zijn ze bezig andere vruchten van steeltjes te ontdoen. Manden vol hebben ze geplukt.
Terug op kamp kunnen we allemaal zelf drinken uit een kist pakken, waar frisdrank, water, bier en wijn koel tussen de ijsblokjes in liggen. Naast de kist ligt een lijst, daar vul je je naam op in en turft wat je gebruikt. Ook hier weer heerlijk eten ’s avonds. Alleen heeft Kees hevige pech. Net als een van de vrouwen een schaal kokend hete soep op tafel wil zetten, roept Leo: “Waar is Kees?” Kees zwaait z’n hand omhoog en mept daarmee de schaal soep uit de handen van de serveerster. Het komt grotendeels op zijn buik terecht, die dus verbrand is. Hij houdt er meerdere dagen echt last van. 32
Zaterdag, 19 november An Binh-eiland - Mui Né We vertrekken weer per boot. Gaan niet eerst terug naar Vinh Long, zoals in het programma staat, maar varen naar Cái Bè. Dat is een kwartiertje verder varen, maar straks een uur minder rijden. Het is verder een reisdag. Er wordt wel af en toe gestopt om wat te drinken en dergelijke, maar verder is het gewoon doorrijden naar Mui Né. Langs de weg zien we weer kleine begraafplaatsjes in de rijstvelden.
We moeten door Ho Chi Minh City. Daar moet de bus naar de garage, want de airco is kapot. We gaan in het Caravelle Hotel met de lift naar boven en worden beloond met een prachtig uitzicht.
Als we Ho Chi Minh City weer uit zijn, rijden we langs velden met cactusachtige grote planten, die vreemde rode vruchten hebben. Het heet drakenfruit. We stoppen ergens, zodat we ze uitvoeriger kunnen bekijken. De vrucht is qua vorm en grootte vergelijkbaar met een kleine ananas en is van binnen wit met zwarte pitjes.
33
Het plaatsje Mui Né, waar we naar toe gaan, ligt net voorbij het veel bekendere Phan Thiet. We rijden langs Phan Thiet en zien in de haven heel veel prachtige kleurrijke bootjes liggen.
Maar wij gaan dus nog een klein eindje verder. In Mui Né zitten we in een luxe ressort. We bekijken de prijzen niet eens, maar nemen een taxi, om in het plaatsje zelf te gaan eten. Veel leuker natuurlijk ook, want in zo’n ressort zit je als het ware opgesloten en daar houden we niet zo van. We gingen samen met de boys (Kees en Mark) , die voordien bij ons op het balkon een borreltje waren komen drinken, nadat Mark vanaf een verdieping hoger al onze aandacht had getrokken: “pssst”. Zondag, 20 november Mui Né Een vrije dag. Ik zit nog te overwegen om naar Phan Thiet te gaan om daar rond te kijken, als Greetje met een veel beter plan komt: vandaag even heerlijk niets doen. Genieten van het strand en de zee en een beetje bijkomen. ’s Avonds weer de taxi in. En weer met Kees en Mark gegeten. En daarna hebben Mark en ik alle twee nog een koffer gekocht. Mijn oude reistas was met alle pleisters en opgenaaide lapstukken inmiddels wel een bezienswaardigheid geworden, maar begon eigenlijk toch ook wel iets te veel uit elkaar te vallen. Wat een ruimte in de nieuwe koffer. Maandag, 21 november Mui Né - Qui Nhon Weer een reisdag. We rijden langs de zee. Weer dezelfde mooie boten als bij Phan Thiet, maar ook hele grappige, ronde, badkuipachtige eenpersoonsbootjes. En we stoppen even bij een hutje langs de zee.
34
Het is een mooie rit. We komen langs prachtige duinen, langs een begraafplaats met uitzicht op zee. Langs prachtige rijstvelden en langs velden waar van alles gedroogd wordt.
35
We maken een stop bij de Po Klon Garai tempel. Een tempel in de stijl van de Cham-mensen. Het is een tempel ter ere van één van de koningen. Langs het voetpad ernaar toe staan de prachtigste prullenbakken. Maar het gaat natuurlijk om de tempel.
36
Daarna lopen we nog snel het museumpje door en rijden dan verder. Het is een prachtige rit.
Maar ook vandaag begeeft de airco het. Hierdoor lopen we wel wat vertraging op. In de reisbeschrijving stond: “De geschatte reistijd voor vandaag is negen uur (480 km), inclusief stops onderweg.” Maar ook al hebben we iets vertraging gehad door de kapotte airco, van de schatting van de reistijd blijkt vandaag ook weer helemaal niets te kloppen. We zijn om 7 uur vertrokken en komen uiteindelijk om 9 uur ’s avonds aan in het havenstadje Qui Nhon. Voordat we het plaatsje inrijden zien we, omdat we zo laat zijn en het dus al stikdonker is, wel allerlei vissersbootjes met grote lichten aan om de vis te lokken. Een mooi uitzicht. Ons hotel ligt direct aan zee, maar morgen vertrekken we al weer vroeg. Dinsdag, 22 november Qui Nhon - My Lai - Banh It - Tien Cham - Hoi An Vandaag nog een reisdag: naar Hoi An.
37
We hebben een indrukwekkende stop in het plaatsje My Lai. Op 16 maart 1968 werden hier 504 Vietnamese vrouwen, kinderen en bejaarden vermoord door Amerikaanse soldaten. Slechts een enkele dorpeling overleefde het bloedbad. Je ziet lege delen van het vroegere dorp. En er liggen beelden van beton van de eveneens vermoorde dieren uit het dorp. Bij de lege huizen staan lijsten van de vermoorde familieleden, met hun leeftijden. Indrukwekkend. Als we bij de Cu Chi tunnels al geen hekel hadden gekregen aan de Amerikanen, die verantwoordelijk waren voor wat er gebeurd is tijdens deze oorlog, dan gebeurde het hier wel. In het museum zien we een film en kunnen we daarna allerlei foto’s bekijken. Het grote standbeeld buiten is een beetje in de communistische stijl van Oost-Duitsland.
38
Uiteindelijk komen we aan in Hoi An. Ons hotel ligt een beetje uit het centrum, maar met een busje van het hotel kom je eenvoudig in het centrum. En het hotel heeft wel een leuke, eigen sfeer. En iedereen is erg aardig en behulpzaam. We nemen afscheid van onze chauffeur en bijrijder en ook van Viet.
39
We eten in het centrum in een zeer Frans georiënteerd restaurantje, en rijden daarna weer met het shuttletje terug. Overigens met 6 aardewerken beestjes, waar je op kunt fluiten, rijker. (Nu maar hopen, dat onze buurkinderen ze leuk vinden.) Woensdag, 23 november Hoi An We hebben in het hotel fietsen gehuurd. En rijden richting het centrum. Hoi An is een hele leuke, niet grote stad. De ‘oude stad’ is door UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Je kunt in de stad allerlei tempels bekijken. In het centrum van de stad komen we langs de oude brug. En overal zien we winkeltjes, waar je kleding op maat kunt laten maken. En het regent weer af en toe. Bij de Thu Bon rivier aangekomen, staat de straat blank.
40
