1. BRICAS 75 JAAR Vandaag is het precies 75 jaar nadat BRICAS werd opgericht: 10 september 1940. Misschien was het wel net zo’n mooie septemberdag als het vandaag is. Maar toch waren de omstandigheden heel anders. Toen ik hier over nadacht, vond ik dit op zich wel een merkwaardig gegeven. Vlak na het uitbreken van de 2e Wereldoorlog werd Bricas opgericht. In de context van de oprichting heb ik in volgende artikelen een globale schets van het leven in Castricum rond WO-2 opgetekend (zonder volledig kunnen/willen zijn) en daarnaast wat wetenswaardigheden over de oprichting van Bricas. Het is natuurlijk een hele eer om voorzitter te zijn van Bricas en dit openingswoord te mogen schrijven voor deze eerste digitale lustrumkrant. Bricas is één van de oudste clubs van Nederland en behoort ook nog steeds tot de grootste clubs van Nederland. Bridgen heeft vooral de laatste 30 jaar een enorme vlucht genomen, maar een club kan nooit zo groot worden en bestaansrecht houden als er niet zoveel vrijwilligers zijn om de club draaiende te houden. Dank allen hiervoor. Het is de bedoeling dat dit openingswoord de voorbode wordt van een “ digitale lustrumkrant” die vandaag in de lucht komt en te lezen is op de Bricas-site. Hopelijk worden er dagelijks door ieder nieuwe artikelen aan toegevoegd. Enkele leden hebben al gereageerd op mijn oproep. Alles is welkom! Ook kunnen lustrumfoto’s uit heden en verleden aangeleverd worden, evenals scans van oude lustrumkranten of anderszins. Dagelijks wordt een nieuw artikel aan ’t geheel toegevoegd. Het is de bedoeling dat na het Lustrumfeest de digitale krant in z’n totaliteit als PDF of Word bestand naar alle leden gestuurd wordt. Ik wens ieder veel leesplezier! Philip Breedveld, voorzitter Bricas
2. Castricum en de 2e Wereldoorlog In 1940 is Castricum een dorp met ongeveer 9000 inwoners. De mannen werken als boer, tuinder of als knecht op het land, in de melkfabriek, bij PWN, de Hoogovens, op Duin en Bosch, als bouwvakker, ondernemer, als bakker, winkelier op de veiling, bij de kalkovens of vaart schelpen, in dienst van de gemeente of in het onderwijs. Ook waren er al forenzen, die met de trein naar Amsterdam gingen. De vrouwen werken thuis om voor de kinderen en het huishouden te zorgen, de kinderen gaan naar een van de drie scholen in Bakkum en Castricum. Enkele mensen bezitten maar een vaste telefoon en slechts een enkeling rijdt in een auto of vrachtauto. Er is niet voor alle inwoners werk. De werkloze mannen moeten twee keer per dag op het gemeentehuis van Castricum komen om een stempel te halen voor een kleine uitkering. Na de bezetting van Nederland door de Duitsers in mei 1940 is er meer werk. De Castricummers zijn blij aan de slag te kunnen. Toch kunnen de mensen na verloop van tijd
bepaalde zaken niet meer kopen. Suiker is als eerste product bijna niet meer te krijgen. Later raken de schappen in de winkels steeds leger. Alleen met distributiebonnen kun je nog suiker en ander voedsel bij de winkel halen. De bonnen krijg je met de distributiestamkaart bij het gemeentehuis aan de Dorpsstraat. In het eerste oorlogsjaar komen ongeveer 400 Duitse soldaten in ons dorp. De Duitse soldaten kopen erg veel bij de winkeliers, die blij zijn tot ze merken dat hun voorraden niet meer kunnen worden aangevuld. In Castricum komt ook de Ortskommandant te wonen. Hij krijgt al snel de bijnaam de Bommenwerper. Hij beveelt de dominee te verhuizen omdat hij in de Hervormde Pastorie aan de Overtoom wenst te wonen. Nog meer Duitsers komen naar Castricum en nemen vele grote en mooie huizen in beslag. Jeugdherberg Koningsbosch, de vakantiekoloniehuizen Sint Antonius en De Eenheid en ook het badhotel Armeria bij het strand worden nu bewoond door Duitsers. In opdracht van de Duitsers verandert de Koningin Wilhelminalaan in Piet Heinlaan. Ook andere straten krijgen nieuwe namen. In november 1942 mogen alleen land- en tuinbouwers en mensen die gebonden zijn aan ons dorp in Castricum en Bakkum blijven. Alle andere inwoners moeten Castricum en Bakkum verlaten. Als je geen adres hebt om naar toe te gaan word je naar Wildervank, Oude en Nieuwe Pekela en Vlagtwedde gestuurd. Gezinnen vertrekken naar familie in Zaandam, Heemskerk of inderdaad naar Groningen of Friesland. Vanaf 1942 start men met het slopen, woningen, boerderijen en in 1943 zelfs een spiksplinternieuwe woonwijk. Ook moeten Castricummers van hun huis aan de spoorkant naar een andere straat meer in het centrum verhuizen. Castricum telt in 1944 nog maar 3000 inwoners. De Duitsers sluiten Castricum af. Zij plaatsen hekken en betonnen afscheidingen bij de Oude Haerlemmerweg, Beverwijkerstraatweg en ook bij de Brakersweg. Nu kan je alleen nog Castricum in met een Ausweiss. Bakkum raakt vrijwel afgesloten van de buitenwereld. Bakkum is zelfs dubbel spergebied. Op de Vinkenbaan bij Poelven komt een afsluiting en ook een boven het spoorviaduct aan de Zeeweg. Heel het duingebied is Verboden Militair Terrein. In 1943 beginnen de Duitsers ook in Castricum met de bouw van de Atlantic Wall. Deze verdedigingsgordel loopt langs de kusten van Noord Frankrijk tot aan Noorwegen. Het gebouw de Duynkant staat naast een tankmuur van de Atlantic Wall. Men graaft een tankgracht en tientallen bunkers in het duingebied. In de duinen komen vele mijnenvelden. Op de grens van zee en strand spuit men palen in de grond en aan die palen bevestigt men mijnen Castricummers moeten meewerken aan de bouw van de betonnen verdediging. Vlakbij Kijk Uit in het duin bouwt men een lanceerinrichting voor een langeafstandsraket, de V2. Ook stelt de bezetter een Avondklok in. Eerst stelt men de avondklok op 23.00 uur, later naar 20.00 uur en in het laatste oorlogsjaar naar 18.00 uur. Verschillende Castricummers hebben natuurlijk in het verzet gezeten. De steeds strengere maatregelen, het weinige eten, maken het leven erg moeilijk. Vooral in de laatste oorlogswinter (1944-1945) is de nood heel hoog. Al ver voor het einde van de oorlog in 1945 komen de vliegtuigen van de Geallieerden vanuit Engeland over ons dorp richting Duitsland. De Canadezen bevrijden Castricum in 1945.
Heel langzaam wennen de mensen aan de nieuwe situatie. Nog lange tijd doet men boodschappen met distributiebonnen. Langzaam maar zeker keren de geëvacueerde Castricummers terug. Duin en Bosch is pas in 1946 geen kamp meer voor gevangen genomen NSB-ers of andere “foute” Nederlanders. Naar het strand en de duinen kan men pas in 1946. Het gevaar van mijnen en andere explosieven was enorm groot. (dit artikel is gemaakt, mede uit bronnen van de Werkgroep Oud Castricum voor de scholen) Philip
3. Oprichting Bricas m.m.w. van Cootje Koomen Bricas werd opgericht op 10 september 1940. Volgens de overlevering door forenzen die in de trein van en naar Amsterdam hun tijd doden met bridgen als de trein soms lang stilstond. Daar is het idee geboren om een bridgeclub op te richten in Castricum. Een scan van de oprichtingsakte en het eerste bestuur vindt u in het digitale fotoboek. De oprichtingsvergadering werd gehouden in hotel Bakker Cootje Koomen: Maar weet iemand nog waarom dat op dinsdag gebeurd is? Welnu, het was een klein protestsymbool tegen de bezetters. Nederland was sinds mei 1940 bezet door de Duitsers. Op dinsdag 17 september 1940 zou het net als in 1939 Prinsjesdag moeten zijn op de derde dinsdag van september. De opening van de Staten-Generaal, de troonrede van de koningin en een rijtoer per koets door Den Haag De oprichters – erg Oranjegezind zoals velen toentertijd – heeft toen de club opgericht om de week daarop, dus de derde dinsdag van september te gaan bridgen. In het huishoudelijk reglement werd ook voorzien van een ballotagecommissie waarmee nieuwe aanmeldingen eventueel geweigerd konden worden ,b.v. als ze Duitsgezind waren. Aanvankelijk was het een herenclub , maar na enige tijd werden ook dames toegelaten en zodoende een gemengde club. Het is niet duidelijk of er tijdens de oorlog veel in clubverband gebridged is. Cootje Koomen vroeg zich terecht af of er door de avondklok in de oorlog nog gebridged werd. of dat er gewoon te weinig leden in Castricum waren (wie weet dit?). Wel is bekend dat in het najaar van 1945 de meeste leden weer terug waren. De eerste drive werd gehouden in, wat toen Hotel Roozendaal heette in de Dorpsstaat. De prijswinnaars gingen met een mud kolen, een pakje boter of een stukje kaas naar huis. Tot vele jaren na de oorlog is de derde dinsdag van september het begin geweest van het nieuwe seizoen.
4. Speellocatie door Gerrit van der Graaf We speelden nog bij Kornman (het huidige Mezza Luna). Nog voordat we naar Geesterhage gingen. Dus rond 1975-1979 Het was op een dinsdag voor de Pasen. Er werd dan de Paasdrive gespeeld om eieren. De eerste plaats 20 eieren, de tweede plaats 10 eieren en de derde plaats 6 eieren. Klaas (de eigenaar van Kornman) zorgde er altijd voor dat er geen gasten (eters) meer waren in zijn restaurant, want Bricas gebruikte na half acht altijd de hele zaal. Klaas had echter een goede avond wat betreft eters en we konden niet daar bridgen. Er werd door het toenmalige bestuur geregeld dat we bij tennisclub Bakkum konden spelen. We zijn toen allemaal met een doosje eieren en een board kaarten onder de arm vertrokken naar de tennisclub, waar we toen gespeeld hebben. Gerrit van der Graaf
5. Een ♣ orgie Op de laatste zomeravonddrive 2015 peelde ik met Gert Jan en kreeg als Noord in de 1e hand, NKW tegen NKW de volgende hand ♠ - , ♥ - ,♦ Axxxx , ♣ HVxxxxxxx Bij zo’n soort hand in de lage kleuren vraag ik me natuurlijk af hoe te openen: 1♣, 3♣, 4♣, 5♣, 6♣ , maar daarnaast zeker laten meetellen wat de tegenstanders gaan doen als reactie op je opening. Immers je hebt maar 9 punten, dus in andere handen 31 punten, en zeker een fit in de hoge kleuren bij de tegenstander. Of eerst een PAS? Kan soms verrassend uitpakken! In een split second komen een aantal scenario’s door.Heb eens een prachtig artikel van Kees Tammens gelezen ,dat zijn maat Kirchhof paste met zo’n hand en er later inkwam met 6♣ , gedubbeld werd en contract ging. Als je laag opent, wordt er vast in een hoge kleur hoog gesprongen dus ….. ik besloot 5♣ te openen om het in ieder geval niet makkelijk te maken voor de tegenstander. A tempo werd links 5♠ geboden, dat even snel door Gert Jan gedubbeld werd. Wat is wijsheid? Ik besloot te passen en dit contract sukkelde inderdaad 1 down. Echter tijdens het spelen zag ik de bui al hangen, want Gert Jan had ♠ Hxxx , ♥ Vxxxx , ♦ HVx , ♣ A. Zowel 7♣ als 7♦ pletterdicht. Op de scorekaart stond maar 1 x 6♣ voor de zaaltop. Voor ons een middenscore. Interessant was nog te melden dat de 5 paren die deze hand kregen 5 x een ander openingsbod deden: 1 , 3♣, 4♣, 5♣, 2SA (voor lage kleuren). Ach ik kon me vinden in de aloude bridgewijsheid : Don’t play your partner for the best cards en had vrede met de middenscore. Vorig weekend was ik in Friesland en kreeg ik in 2e hand, NKW tegen NKW ♠ A , ♥ - , ♦ xx , ♣ VBxxxxxxxx. Het kon dus nog gekker! Maar 7 punten en een 10 kaart ♣. Ach, ik was in Friesland dus niemand kent me en de ervaring van twee weken geleden, dus 6♣ geopend. Pas-pas-pas. OK. Na ♥ uitkomst legt mijn maat de volgende kaart op tafel ♠ Hxxxx , ♥ xxxx , ♦ Axx , ♣ A 7 gemist, zeiden de dappere Friese tegenstanders nog! Daar was- zeker tegen Friezen- niets tegen in te brengen Deze Hollanders waren wel de enigen die in 6♣ zaten, dus een top. Zij
die 3♣ of 4♣ openden, hadden de zaalnul omdat niemand naar 5♣ ging na 4♥ of 4♠ vanwege de ♥/♠ holding. Ben benieuwd wat komende keer me te wachten staat in ♣ en gaat de bridgewijsheid rafels vertonen? Gewoon 7♣ openen? Philip
6. De Watersnoodramp, Bricas en de Uitslagenservice door Bram Janssen Vlak voordat ik lid van Bricas werd (nu zo’n twee jaar geleden) vond ik in mijn ouderlijk huis een exemplaar van het Nieuwsblad voor Castricum en Omstreken. Een hele oude krant, van zaterdag 7 februari 1953. Toen bestond Bricas ongeveer 12 en een half jaar. Of dat ook gevierd is, weet ik niet. Ik was nog niet geboren. De krant staat vol met berichten over de watersnoodramp. Boven het hoofdartikel staat: De Burgemeester der gemeente Castricum verzoekt om opname van de navolgende berichten en mededelingen: COLLECTE NATIONAAL RAMPENFONDS. De in deze gemeente gehouden collecte ten bate van het Nationaal Rampenfonds heeft tot heden opgebracht de somma van f. 4357,70. Naast het overweldigende resultaat van de goedereninzameling stemt dit bedrag tot grote dankbaarheid. Uit de opgave van resultaten uit andere gemeenten blijkt echter dat daar de opbrengst per inwoner hoger was dan in onze gemeente. De burgemeester vraagt dan ook verder te gaan met de inzameling. En blijkbaar wordt dit bij Bricas gehoord want op pagina 2 staat: Nieuws van de “Bricas” Op de Dinsdag gehouden speelavond werd een collecte onder de leden gehouden, welke met aanvulling van de kas het mogelijk maakte, f 150,- ter beschikking van het Rampenfonds te stellen. Voorts werd inmiddels door ’t bestuur besloten om op Zaterdag 14 Maart een openbare bridgedrive te organiseren waarvan de baten ten goede van de nationale ramp komen. Er wordt in verschillende afdelingen gespeeld en kan zelfs de pas beginnende hieraan deelnemen. Geheel bridgend Castricum en Bakkum wordt dan ook verwacht. Nadere berichten volgen nog. Het Bestuur.
Er werd ook nog gewoon gebridged. En daarvan worden de uitslagen in de krant vermeld:
Bridge-club”Bricas” Afd. A 1 B. Bakker – Meijering 2 Klaasse – Morelis 3 v. Eik – Peters 4 De Jong – v. Kluijve 5 Tonpoel – Tiemstra 6 v. Kleef – Kossen 7 Hr. en Mvr. Padt 8 Hr. en Mvr. Teerink 9 A, Bakker – Ravenzwaai 10 N. Bakker – Toepoel Afd. B 1 Hr. en Mvr. Schutter 2 Hr. en Mvr. V.d. Brink 3 Koning – Schats 4 v. Lunen – Zonjee 5 Hr. en Mvr. Wemmers 6 Hr. en Mvr. Blauw 7 dam. Gerritse – Zwart 8 dames Bakker – Peters 9 Broksma – Wirtz 10 F. Peijs – Tiebie Afd. C 1 Glorie – Steeman 2 v. ’t Hul – Langenberg 3 dam. Morelis – Zonjee 4 Jvangean – Lagrand 5 Mvr. Schilp – Nijkamp 6 Gouma – Kuiper 7 Deichman – Mandjes 8 H.H. Nuijens 9 Gerritse – Zwart 10 Hr. en Mvr. Offenberg
44,5 41,5 40,5 38 n. g. 33,5 33 33 31,5 28,5
61,81 57,04 56,25 52,78 47,00 46,53 45,83 45,83 43,74 39,58
159,88 (3) 160,89 (2) 157,18 (4) 150,01 (6) 133,50 (10) 163,20 (1) 143,95 (7) 152,31 (5) 139,12 (8) 135,88 (9)
607,72 (12) 634,83 (3) 645,93 (2) 620,84 (7) 572,06 (23) 678,84 (1) 612,10 (10) 623,30 (6) 559,87 (26) 586,80 (17)
44 43 41,5 36 35,5 n.g. 33,5 30,5 30,5 29,5
61,11 59,72 56,64 50,00 48,31 47,00 46,53 42,36 42,36 40,97
171,43 (1) 154,56 (4) 148,51 (6) 159,72 (2) 156,78 (3) 130,60 (9) 142,36 (8) 129,79 (10) 145,38 (7) 152,87 (5)
611,51 (11) 604,99 (13) 575,44 (22) 603,48 (14) 584,48 (20) 584,49 (19) 599,20 (15) 561,83 (25) 584,87 (17) 620,84 (8)
43,5 39,5 37,5 37 36,5 36 34,5 n. g. 30 29,5
60,42 54,86 52,08 51,39 50,69 50,00 47,92 47,00 41,67 40,97
172,22 (1) 131,25 (10) 154,86 (4) 147,92 (6) 150,69 (5) 157,04 (3) 161,82 (2) 134,00 (9) 135,42 (8) 138,19 (7)
616,52 (9) 564,73 (24) 632,30 (5) 633,49 (4) 551,89 (28) 556,88 (27) 595,66 (16) 537,01 (30) 548,55 (29) 583,47 (21)
Heel anders dan nu met de vernieuwde uitslagenservice van de NBB. Maar eigenlijk toch ook precies hetzelfde. En die Kossen die nr. 1 staat in de totaalranglijst? De oudere broer, vader van ons oud lid Gerard Kossen?, die afgelopen zomer, 62 jaar later, deelnemer was aan de zomerdrives, (Philip : misschien was het Gerard zelf wel, als jonge bridger ???)
Bram Janssen
7. INTERVIEW met ………….. In een drieluik ga ik met drie mensen in gesprek die een bijzondere plaats hebben binnen onze vereniging Allereerst KOOS DE HAAN.
(foto : zie fotoalbum)
Waarom Koos: omdat hij het langste lid is van BRICAS : 46 jaar Afgelopen middag ben ik bij Koos thuis geweest in aanwezigheid van zijn vrouw Loes. Een gesprek over het leven, gezondheid, werk en Bricas. Koos, geboren in 1936 (79 jaar dus) en uiterlijk - met respect - een zeer slanke ouwe knar. Qua gezondheid op dit moment iets minder omdat bij hem nu diabetes type 1 is geconstateerd en nog goed ingesteld moet worden. In 2005 is hij vanwege hartklachten gedotterd, maar dat gaat nu allemaal goed. Al met al is hij nog steeds een tevreden mens. Vanaf zijn 18e 40 jaar gewerkt bij de HOOGOVENS, dus op zijn 58 e gestopt met werken en nu geniet hij al 20 jaar van zijn pensioen. Eerst gewoond in Heerhugowaard en is in 1968 naar Castricum verhuisd naar het huis, waar hij nog steeds woont in de Jan van Galenstraat. Naast het bridgen is Koos lang lid geweest van de atletiekvereniging AVC en daarnaast de gebruikelijke hobby’s van een pensionado: lezen, puzzelen en fietsen. Bridgen: het is begonnen in de lunchpauze van het werk, waar een vierde man werd gezocht en dat werd Koos. Aan het eind van de jaren 50 was er ook een bridgecursus op de radio, waaraan Koos met zijn maat aan meedeed. Ondertussen had hij met enkele anderen de bridgeclub in Heerhugowaard opgericht, die in allerlei afsplitsingen nog steeds bestaat. Koos ’ bridgeleven bij Bricas begon als invaller met de heer Kluive (dorpsdichter van Castricum in die jaren). Met diverse partners gespeeld, waaronder met een afgetreden voorzitter (Jan de Vries), die Bricas ook verliet en waardoor Koos een nieuwe maat moest zoeken. Ondertussen vroeg ik aan Loes of zij ook bridge speelde: wel wat ,maar niet in een club, want ik kwebbel te veel (die onthoud ik!!) Ca 15 jaar speelt Koos nu met Henk Levering, nog steeds prima in de A op de dinsdag. Ook heeft hij heel lang externe viertallen voor Bricas gespeeld. Elke dinsdag komt Koos lopend naar Geesterhage, vooral om na afloop weer zijn hoofd leeg te maken om lekker te kunnen slapen. Wat vind je van BRICAS? Een gezellige club, alleen jammer dat het zo groot geworden is dat ik niet iedereen meer ken. Sommige mensen kunnen ook wel erg zeuren. Accepteer dat er regels zijn en dat de Wedstrijdleider de baas is! (dank je!). We namen afscheid van elkaar bij de deur om dinsdagavond weer de degens te kruisen.
Philip
8.
♦7
♦ 7 is altijd een mythische kaart geweest in ’t bridge. Waarom is onduidelijk, maar in ieder geval is het gebruikelijk dat als je met ♦ 7 de laatste slag maakt dit met een rondje gepaard gaat en een spannend verhaal. Dat dit niet vaak gebeurt, is natuurlijk evident. Dit waar gebeurde verhaal speelt zich af in de 2e divisie Amsterdam in 2002. We speelden viertallen tegen HOK en het volgende gebeurde er. Eerst wat op tafel 1 gebeurde. Een normale 6♠ als NZ ♠ AHV76 ♠ B54 ♥ A76 ♥ HV4 ♦ A B 10 5 ♦ V43 ♣ A ♣ V984 7♠ werd gemaakt omdat tussentijds door west een ♦ was weggegooid en de snit op ♦ H zat goed. Niets bijzonders leek het, dit spel zal wel uitslaan. Echter bij het uitslaan kwam een opgewonden nevenpaar terug. Eerst bier en dan ons verhaal. Nou dat is meestal een goed teken. Zaten jullie ook in 7♠ en ging dat down, was hun vraag? Nee, wij zaten slechts in 6♠ en dat ging met een up. Nou onze tegenstanders zaten wel in 7 en sterker nog ik heb de laatste slag met ♦ 7 gemaakt!!!, dus 1 down. Dit maak je maar 1 x in je bridgeleven mee: 7♠ tegenspelen en dan downspelen met ♦ 7 als laatste slag. West had ♦ H 7 6 2. Na ♥ start, 3 x troef, ♥ H, werd ♦ V voorgezet en gedekt (kleintje naar de B en 10 spelen helpt ook niet), alles uitgespeeld en de leider kon niet verhinderen dat ♦ 7 de laatste slag werd. Hier is nog lang over nagepraat onder het genot van veel bier! Philip
9. INTERVIEW met ………….. In een drieluik ga ik met drie mensen in gesprek die een bijzondere plaats hebben binnen onze vereniging Als tweede KARL GREGORIUS
(foto : zie fotoalbum)
Waarom Karl : omdat hij erelid is van BRICAS De eerste opmerking van Karl was gelijk typerend voor Karl : waarom ik?, Rob de Beer is al veel langer erelid. Dat typeert Karl natuurlijk weer ten voeten: bescheidenheid. (Sorry Rob, je werd al geïnterviewd in een eerdere lustrumkrant!)
Karl is in 1931 geboren te Voorburg. Verloor zijn vader op 3 jarige leeftijd. Zijn moeder hertrouwde in 1939 met een Zaankanter en is in 1939 naar de Zaanstreek verhuisd. Hij heeft op het Zaans Lyceum gezeten. Zeker in verhouding met andere delen van het land heeft hij relatief weinig “last“ gehad van de oorlog. Karl’s stiefvader had een timmermanswerkplaats en in de oorlog had hij een zaagmachine omgebouwd tot dorsmachine. Ieder kon met graan etc. naar hem tot komen om te verwerken. De deal was, dat wat achterbleef in de machine voor eigen gebruik was. Een goeie deal met name in de hongerwinter! Na de oorlog is Karl actief geweest in de zwemsport, zowel als waterpoloër, als bestuurder, waar hij medebestuurder Dicky leerde kennen en ook mee getrouwd is in 1958. Een echt zwemhuwelijk. Afgelopen week vierden ze hun 57 jarig huwelijksfeest. Karl’s beroep was actuaris. In allerlei functies, maar zijn hele werkzame leven tot 1992 bij Deltalloyd. Zoals velen is Karl met schaken begonnen en daarna overgestapt naar bridgen. Eerst bij studentenvereniging US en vervolgens USS.(later Pegasus, dat ook niet meer bestaat) en bij Sans Atout in Krommenie. In 1965 naar Castricum verhuisd. Karl werd in 1966 lid van de Berger Bridgeclub, de sterkste club in de regio. In 1986 naar Bricas overgestapt. Niet onvermeld mag blijven dat hij een aantal jaren met zoon Peter gespeeld heeft en niet zonder succes (clubkampioen). Extern geviertald met Henny Schoute en Jan Braams in de 2e Divisie. Ook leuk te vermelden is dat de vader/zoon combinaties Karl en Peter met Theo Rakké en Frank een tijd met elkaar geviertald hebben. Daarna is Karl met Theo gaan spelen en dat doet hij vandaag de dag nog op dinsdag! Vanaf 1992 kreeg Karl meer tijd en is ook bij RKABC in Alkmaar gaan spelen met Henny en later met Jan. Door de terugloop in leden aldaar, speelt hij nu ook samen met Jan op de donderdag bij Bricas. Dicky speelt ook op donderdag Wat vind je van Bricas? : overwegend gezellig en leuk, er zijn ook altijd vrijwilligers die al dan niet met een klein zetje allerlei dingen regelen. Daarnaast een beetje conservatief. Als voorbeeld: denk aan de flexcompetitie; wat de boer niet kent, dat vreet ie niet. Terwijl er hele goede kanten aan zitten! Als ik Karl vraag of hij nog andere hobby’s heeft, beginnen zijn ogen te glimmen: fietsen met de oude maten en vooral treinen (wist u dat je voor € 6 de hele dag door België kan treinen als 65+er?). Dank Karl, weer geanimeerd met elkaar zitten praten en gelijk het systeem doorgesproken, omdat we samen volgende week voor Theo en Marijke in moeten vallen op de maandag. Philip
10. SLEMSWING door Frans Valkenberg Uit de viertallenwedstrijd van Bricas 1 in de 2e divisie tegen ABK 2 met in de gelederen Ronald Post en Pieter Schuil , ook wel bekend als de hamsters van ENPS (van de Hamsterdrive) Op de OW-plaatsen zaten onze favoriete vijanden Pieter Schuil en Ronald Post. 2 jaar daarvoor werd het woord "favoriet" al aardig onder druk gezet door hun geniepige grote overwinning op de koploper HOK 4 in de laatste ronde waardoor wij met 2 VP verschil degradeerden in plaats van zij. Dat akkefietje hebben we daarna wel goed gemaakt met HOK 4 door een 17-3 overwinning. Niet verrassend, want we hebben alle middagwedstrijden nog gewonnen dat jaar. Nadat deze Hamsters, op spel 4, al een hinderlijk fraaie 6♥ hadden geboden in de 4-3 fit, kreeg ik de volgende zuidhand HB8 A 10 7 5 HV7432 Het biedverloop ging West Noord Pieter H
Ronald
Oost
Zuid
Ronald H.
Frans
1 pas 2 4* pas pas 5 * uitgelegd als 6 krt ♥ en 5 krt
2 5 ?
Ik bood dus 6♦ en dat was in de roos, want het hele spel lag zo:
9 10 5 4 3 964 A 10 9 8 5
A63 V98 HVB832 B HB8 A 10 7 5 HV7432
V 10 7 5 4 2 AHB762 6
Helaas kwam de ex-vriend Oost op het onzalige idee (geruchten gaan dat het kaartje per ongeluk uit zijn bakje viel) om na lang denken 6 tevoorschijn te toveren. Dat werd door mijn partner voor de zekerheid ook nog maar van een bandje voorzien. Bah ! 6 ging ook niet down en de +16 veranderde op gruwelijke wijze in -16 impen. Bridge is een oneerlijk spel. Verliezen met 27 impen verschil, maar als.... Zoals Jacob (speler uit het nevenpaar) zou zeggen "Klote slems". Als protest zal ik dit jaar niet meedoen aan de Hamsterkroegendrive. Dat zal ze leren!
6 kan wel down worden gespeeld maar zelfs met open kaarten is de winnende tegenspeelwijze moeilijk te vinden. Probeer het zelf maar als je het leuk vindt. De + en -16 zijn de butlerscores. Bricas verloor 13 impen op dit spel. Als Oost past of dubbelt winnen we er 18! Het 43-70 (5-15) verlies zou dan een 61-57 (11-9) winst betekend hebben. Frans Valkenberg Philip : Vroeger zou ik als ABK-er natuurlijk gezegd hebben : goed gedaan Ronald en Pieter, want zij zijn jaren lang mijn maatjes geweest in viertallen. Echter met mijn Bricas-pet nu : wat sneu en pak ze terug !
11. Bridgepuzzels In de tijd dat ik ziek was , heb ik veel oude bridge-boekjes gelezen om te oefenen . Een van de aardigste boeken vond ik BRIDGEPUZZELS (deel 1 en 2 ) van Edwin Kantar. Wie het wil lenen, meldt zich maar bij mij. Hele gewone situaties beschreven in 100 speelproblemen . De essentie is dat je de problemen ,die steeds terugkomen, herkent . Ik geef u er twee! Nr 1 : ”Het belangrijkste eerst”
A 10 9 8 7 AV32 HVB2
V B 10 9 8 7 6 A63 4 86
Biedverloop : 3 - 4 Uitkomst H Wat is het speelplan? Probeer het eerst zelf! Nr 18 : “Beste kans leidt tot down”
H 10 2 AH875 VB3 62
AVB982 32 10 6 5 AV
Biedverloop : 1 - 2 2 - 4
Uitkomst ♦ H, ♦ A, ♦ getroefd door Oost en B na : Wat is speelplan? Probeer het eerst zelf en daarna onderstaand de analyse. Oplossing spel 1 Er dreigen 4 verliezers : 1 , 2 en een Als je na A een speelt, ga je 1 down De enige kans om het te maken is naar ♦ V te spelen en als deze houdt, op ♦ A een weg te gooien. Dat werd beloond, want ♦ H zat goed ! Oplossing spel 18 Bent u ook 2 down gegaan? dan heeft u goed gespeeld, alleen zat het verkeerd. Er zijn 2 opties in het spel : - 1. snit op H 50 % kans - 2. de vrijspelen; dit lukt als de 3-3 zitten (36 % kans) of 4 -2 (48 %) samen 84 % Wel moeten er genoeg entrees zijn om na A en H de 3e te troeven , oversteken om de 4e te troeven en de 5e te kunnen incasseren Dus juiste speelwijze is nr 2: echter dit ging fout omdat de 6/1 zaten en H getroefd werd. Conclusie : alleen iemand die slecht speelt, zal dit spel maken! Philip
12. Bridge-nostalgie van 1973 tot en met 2015 door Sonja Pots In maart 1973 werd er een bridgecursus voor beginners gegeven in hotel Kornman aan de Mient. Het leek mijn moeder, die al een aantal jaren bridge speelde bij de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen, een goed idee dat ik aan deze cursus zou deelnemen. De leraren waren Hans Smalt, Michel Cleton en Hans Huisman. De boekjes Sint-Schipperheyn bestonden nog niet, evenals bridgen met Berry (Westra). Eerst kreeg je les in het bieden, later het afspelen van een spel. Als de partner bijvoorbeeld l klaveren of 1 ruiten opende en je had een 4-kaart harten of schoppen dan moest je twee harten of twee schoppen bieden om aan te geven dat je een opening meehad. Dit volgens Culbertson. De betere spelers speelden het Precisie-systeem. Een goed speelplan maken was in het begin erg moeilijk. In plaats van slagen te ontwikkelen en een aas een paar keer op te houden, incasseerde ik eerst mijn azen en heren en andere vaste slagen : die waren dan maar binnen. Het resultaat was down gaan i.p.v. het contract te maken. Van een dwangpositie had ik ook nog nooit gehoord. In september 1973 werd ik lid van Bricas en ging met Hans Huisman spelen, locatie Kornman. Het werd een harde leerschool, maar er was dan ook een groot niveauverschil door aanwezige kennis en spelervaring. Ik zat
me zogezegd het rotje te leren. Ook toen al waren er veel ouderen op de club. Ik was de jongste met 23 jaar. Eén van die heren vroeg dus wat ik hier te zoeken had. Je kon beter gaan tennissen of hockeyen. Ik zei, dat ik deze edele denksport wilde beoefenen. Nu na 42 jaar vind ik het vaak een hazardspel. Na afloop van de speelavond was er nog een gezellige nazit. Eerst kreeg ik te horen wat ik goed en fout had gedaan. Daar ik in juni mijn onderwijsakte behaalde, had ik veel meer geld te besteden dan voorheen met mijn zakgeld. Ik trakteerde mij dan op een Grand Marnier likeur, of ik liet door Klaas Westland (eigenaar van Kornman) een lekkere krabcocktail maken. Om 12 uur lustte je wel wat. Bij de Kerst- en Paasdrives was het echt feest. Een heel goed gevulde prijzentafel. Er werd rekening gehouden met wat de mensen lekker vonden. Ons kent ons. Dus er stonden vele flessen jenever, dozen sigaren, konijnenbouten, kippen, wijn, bonbons, taart etc. Met Pasen waren er zoveel eieren, genoeg voor omeletten, soufflés en wat dies meer zij. Hans Smalt, de wedstrijdleider, deed je een groot genoegen hem een advocaatje met slagroom aan te bieden. Hij at dat het liefst uit een diep bord ! De bridge-uitslagen kwamen elke woensdag bij juwelier Plas te hangen, verzorgd door de heer van ’t Kluyve. Ook stonden ze in de Castricumerkrant. Zo wist het hele dorp wat je uitgespookt had. Aan het eind van het seizoen werden er bekers uitgereikt. De afdelingskampioenen kregen er één. En een grotere voor de clubkampioenen. De parencompetitie bepaalde dat. Viertallen ging apart. Er werd geen butler gespeeld. De voorzitter, Jan de Vries, vroeg voor de prijsuitreiking aan alle kampioenen wat ze wilden drinken en dan werd er een toost uitgebracht. De echte clubkampioenen kregen champagne uit een grote wisselbeker. Vaak waren dat de heren Baarsma-Homberg. Ik vond dat zo feestelijk en dacht “als ik dat nog eens mag meemaken”. Ik was al heel blij als ik eerste werd in de B-lijn. Na een aantal jaren stopte ik op Bricas om in Bloemendaal op B.O.C. te gaan spelen. Daarna keerde ik terug naar Bricas, waar ik met mijn moeder bridge speelde, tot zij geen zin meer had om ’s avonds laat over straat te lopen. We speelden inmiddels op Geesterhage. Trouwens wat de Kerstdrives betreft : iedereen kwam in zijn “goeie goed”. De meeste dames in het lang. Tijdens één van die Kerstdrives was het voor sommigen zó gezellig na afloop dat er drank uit een schoen van Gerrit Toornstra gedronken werd ! Bertus Tromp merkte een tijdje later op : “Nu hebben ze verdom….. mijn kerstkrans ook nog opgegeten”. Hij trof zijn prijs niet meer aan, alleen nog wat kruimels in de doos. Inmiddels speel ik nu met Robert Verleun op de dinsdagavond alweer 23 jaar en zijn we beiden 25 jaar onafgebroken lid. We hopen dat samen nog vele jaren vol te houden in goede gezondheid.
13. ”Tot kijk” zei ik
door Frank van Gool
Als je als bridgevereniging de gezegende leeftijd van 75 jaar hebt bereikt, dan denk je niet alleen aan je clubgenoten die je wekelijks tegenkomt, maar – af en toe – ook aan degenen die niet meer in ons midden zijn. Onderstaand de ”In Memoriam” van iemand die veel te kort lid is geweest van Bricas.
Als mijn vader op het laatste moment afziet van zijn deelname aan de Kroegen bridgedrive in Wijk aan Zee waarvoor ik ons ingeschreven heb, bel ik in lichte paniek Hans Eijgenbrood op en vraag hem of hij zijn plaats wil innemen. Hans hoort mijn verzoek aan, weegt de voordelen – 28 potjes verdeeld over zeven kroegen, pilsje tussendoor op een zonnig terras – op tegen de nadelen – eigenlijk geen – en zegt: ‘dat is goed’. Van de 140 deelnemers worden we vijfde en we strijken en passant een aantal Iris cheques op ter waarde van 30 euro, die ik mag behouden. Tijdens het toernooi vraag ik hem – en dat is niet voor het eerst – of hij met mij op een club wil spelen, en tot mijn verrassing zegt hij ja. We worden in 2008 lid van Bricas. Het systeem wordt aan een kritische analyse onderworpen en naarmate de tijd verstrijkt doen wij zowel via Internet als tijdens ons spel diverse inzichten op die tot verbeteringen leiden. We e-mailen ons suf. Hans werkt ze uit en komt op het lumineuze idee om de verkorte systeemkaart te laten plastificeren door zijn lieftallige echtgenote Joke. Zij heeft namelijk zo’n apparaat gekocht voor foto’s, dus dan moet een systeemkaart ook kunnen. Als Hans met pensioen gaat, besluiten we om de woensdag in te ruilen voor de dinsdag, omdat op deze avond de kanjers spelen, waarmee wij ons willen meten. De switch is opzienbarend, omdat Hans sinds jaar en dag op dinsdag schaakt. Hij legt mij uit dat het schaken voor hem geen uitdagingen meer heeft, terwijl hij het gevoel heeft nog te kunnen groeien met bridge. En bovendien, als je een foutje met schaken maakt, zit je nog uren tegen een verloren stelling aan te kijken, terwijl de lijdensweg bij bridge hooguit zeven minuten duurt, waarna er weer een nieuw spel is met nieuwe kansen. Het kaarten in Castricum voelt als een warm bad, we worden al snel in de bridgefamilie opgenomen, niet op de laatste plaats vanwege de inbreng van Hans die het – tegen alle protocollen in – niet laten kan om tijdens het spel zijn overwegingen, commentaren of emoties te openbaren, waarop de opponenten een glimlach niet kunnen onderdrukken. Hans moet nu eenmaal lullen en daar is altijd wel gelegenheid voor, zowel tussen de partijen door als de rokers buiten samenscholen, als tijdens de nabespreking onder het genot van een biertje. We worden eerste in paren en butler en promoveren naar de B-lijn. Ons doel is om na de jaarwisseling bij de eerste vier te eindigen bij het paren, wat recht geeft op promotie naar de A-lijn, de ‘hors catégorie’. In de kerstvakantie wordt Joke voor de zoveelste keer verzocht om de systeemkaart voor de laatste keer te plastificeren. Op dinsdag 5 januari 2010, onze laatste bridgeavond, krijgen we een verschrikkelijk pak slaag, maar we spelen tegen de top. Na afloop merkt Sonja Pots, een van onze medestanders bij het viertallen, droogjes op: ‘je kunt beter door de diligence worden overreden dan door de strontkar’, en zo is het maar net. Wij rijden terug door een prachtig maagdelijk wit landschap, het sneeuwt en we praten na over de spellen en onze tegenstanders. Ik snijd de rotonde richting Heemskerk iets te scherp aan en we slippen een beetje. Ik zeg: ‘tja, dat heb je met die Franse auto’s’, waarop Hans antwoordt: ‘wat wil je, deze is gemaakt aan de Rivièra’. Een bulderende lach volgt. Thuis aangekomen overhandig ik Hans de autosleutels en we zeggen “tot kijk” tegen elkaar. Wat mij betreft was onze laatste bridgeavond nooit geëindigd. Frank van Gool
14. Een Wereldrecord door Rob van Leeuwen Afgelopen zaterdag werd de jubileumdrive t.g.v. het 75 jarig bestaan van Bricas gespeeld en werd ik uitgenodigd om deel te nemen, daar ik penningmeester van de Nederlandse Bridge Bond ben en ook nog woonachtig in Castricum. Ik gaf dus graag gehoor aan de uitnodiging maar geheel tegen de etiquette in eindigde ik als eerste. Soms kan je daar weinig aan doen. Kijk bijvoorbeeld naar dit spel: Je hebt:
Hx Bx AH97xx xxx
Het gaat (jij kwetsbaar, tegenpartij niet) links 1 , pas, rechts (noord) 1SA. Het is paren en je wilt graag de ruiten start aangeven dus je biedt 2 (ik weet de kwetsbaarheid is ongunstig H zit voor de -bieder, maar zoals ik al zei, het is paren). Rechts doubleert (overwaarde) wat wordt rondgepast. Meestal is dat slecht nieuws, zo ook nu want partner legt een grafkaart op tafel:
Vxxx 10 x x x 10 xxx
Onder het mom: een nul is een nul ga je aan de slag. Uitkomst -Aas, slag 2 A, na voor de H, die denkt ook V te kunnen incasseren getroefd en H na genomen door zuid (duiken was beter geweest); en na brengt me voor de eerste en enige keer op tafel. Nu 10 gespeeld en noord wou nog geen afstand doen van zijn troeven dus gooide een klaver weg. Nu ruiten 10 voorgespeeld en die hield de slag. Nu een gespeeld en voor getroefd en over getroefd. Helaas moet ik nu nog een slag afgeven aan ruiten VB waardoor ik één down was, toch goed voor ruim 80% (3SA wordt altijd gemaakt) Het hele spel:
32 HV5 VB643 V42
V764 10 4 3 2 10 10 8 6 3
A B 10 9 8 A986 8 AHB
H5 B7 AH9752 975
Als zuid na -Aas, een kleine speelt (is net zo goed als het Aas spelen) dan is die voor de vrouw, vervolgens worden twee klaverslagen opgeraapt en speelt zuid weer een kleine naar de heer die vervolgt. Getroefd door oost die nu H speelt, genomen met het Aas en nu harten Aas, waarop de 2e van noord verdwijnt waardoor noord altijd nog twee ruiten slagen krijgt, wat 3 down betekent en -800 voor een volle zaalnul. De moraal van het verhaal: blijf rustig zitten, wellicht gebeurt er een wonder! Zo’n wonder overkwam mij van de zomer bij de visserijdrive in Katwijk. Je hebt: B65 AB3 AH7 VB98 Allen kwetsbaar wordt er 3 voor je geopend. Je hebt een sterke SA en een dubbele ruiten stop dus je biedt 3SA. Dat wordt gelijk links van je van een doublet voorzien, hetgeen wederom geen goed nieuws is en na drie keer pas komt links met ruiten vrouw uit: Zoals te verwachten legt je partner weer een kaart op tafel waar je niet op zit te wachten:
V 10 8 7 3 2 654 75 10 6
Als de -2-2 zitten kan ik met de 3e nog naar tafel en kom ik wellicht met 2 down weg. Dus eerste slag gepakt en B na; gepakt met de Aas en rechts een weg, niets 2-2 dus -1400 ligt eerder in het verschiet dan -500. Mevrouw links speelt nu een kleine ♦!!! Heeft meneer links dus op een 6-kaart ♦ van de boer geopend. Duiken heeft geen zin dus genomen met de Heer. Nu na, gedoken door mevrouw links want anders heb ik 4 vrije op tafel waar ik met een kleine kan komen. (rechts weer een weg). Nu 10 voorgespeeld. Die houdt de slag !!!. (ik begin al te tellen nu nog maar -1100). Nu door voor de Aas links (rechts heeft dus 4 ♦ vrije plus H). Mevrouw links neemt nu H mee (ik kan toch nooit meer op tafel komen) rechts een derde weg. In de volle overtuiging dat partner een hoge heeft speelt ze nu 2, op tafel de 4 en rechts gooit een weg. Met een hart dat op springen staat kijk ik of ik nu de 3 heb en ja zowaar die heb ik. Dus ik ben op tafel!! En kan mijn 3 vrije slagen meenemen en A is de 9e slag voor +750. Dit moet een wereldrecord zijn dat iemand in de eerste harten ronde met de 4 op tafel komt om zijn vrije slagen te incasseren. Wonderen bestaan en de tegenpartij kan gelukkig niet in je kaarten kijken dus blijf altijd rustig zitten en dan win je op een zekere dag zomaar de Bricas Lustrum drive!!! Veel succes en plezier de komende jaren en als ik bij het 80 jarig bestaan weer wordt uitgenodigd kom ik zeker!! Rob van Leeuwen
15. INTERVIEW met ………….. In een drieluik ga ik met drie mensen in gesprek die een bijzondere plaats hebben binnen onze vereniging Als derde : TINY RINKEL.
(foto : volgt)
Waarom Tiny : Tiny is in het oprichtingsjaar van Bricas geboren , dus 1 van de 13 leden van Bricas met bouwjaar 1940. Vanmiddag gezellig thee gedronken met Tiny en haar man Dick. Tiny is geboren in Wognum. Van de oorlog heeft zij weinig gemerkt in haar eerste levensjaren en via Wormer uiteindelijk in 1974 neergestreken in Castricum. Eerst gewoond op de Bloemen en vanaf 1978 verhuisd naar het huis, waar ze nu nog wonen aan de Molenweide (je kunt echt kruipen naar Geesterhage, zo dichtbij!). Dick wist nog te melden, dat het toen ook zo’n gekke tijd was op de woningmarkt, duur, probleem dubbele huizen en een hypotheekrente van ruim 11 % (later werd het zelfs ruim 13 %). Tiny en Dick hebben 4 kinderen en 2 kleinkinderen. Behalve voor de kinderen zorgen heeft Tiny 15 jaar op Geesterhage gewerkt en doet dat nu af en toe nog bij de Kern. Het bridgen begon toen Tiny een jaar of 40 was. Via allerlei andere clubjes in de Eendracht (waar nu de jeugdploeg van de Atletiekunie in woont), de Kern, Kornman is ze via Bep Derksen ruim 30 jaar geleden bij Bricas terecht gekomen. Tiny speelt veel: op donderdag met Adri Doeksen, op maandag met Gerard Bleijendaal en op dinsdag nog viertallen met Adri en fam. Van Ladesteijn. Kortom een geduchte tegenstander. Zij werd ook samen met Adri 2e (en beste Bricaspaar) op onze jubileumdrive. Tiny kon ook stralend vertellen, dat ze vorige week 1e werd met good old Gerard Kossen als invaller. Een systeem heeft hij niet, maar uitspelen als de beste! Andere hobby’s: museumbezoek (vooral schilderijen), maar ook tenniste Tiny graag. Helaas hielden al haar maatjes ermee op en is ze ook gestopt. Gelukkig heeft ze het “winkelen” nog. Dick en ik vonden elkaar al snel in ons (voor)oordeel over winkelende echtgenoten! Wat vind je van BRICAS?: leuke partners en nog steeds een gezellige club, alleen wordt het wel oud!
