VAN TOP wordt gehanteerd als instrument om de zorgvraag te

Voor een leven in balans

Voor een leven in balans Dat er veranderd en bezuinigd moet worden in Nederland, is helder. Dat de geestelijke gezondheidszorg en de maat­schappelijke opvang hier niet aan ontkomen, is ook duidelijk. Een deel van de veranderingen is al in gang gezet nu gemeenten steeds meer zorgtaken van het rijk overnemen. Maar wat de exacte veranderingen voor onze organisatie en onze cliënten op de langere termijn zullen zijn dàt is op dit moment nog een grote vraag. LEVANTO is juist in deze turbulente periode ontstaan. Vanuit de overtuiging dat zelfredzaamheid, herstel, participatie en burgerschap beter gestalte krijgen als er wordt samengewerkt, hebben RIMO Parkstad, RIBW Heuvelland & Maasvallei en Opvang­centrum Impuls Maastricht de handen in elkaar geslagen en de LEVANTOgroep opgericht. Omdat we ervan overtuigd zijn dat daadkracht en een eigen koers juist in deze periode van groot belang zijn, hebben wij onze ambitie, onze strategie en ons toekomstplan geformuleerd. Met dit plan bieden we u als cliënt, medewerker, samenwerkingspartner of stakeholder alvast een kijkje in de toekomst, die we vol vertrouwen tegemoet treden.

Voor een leven in balans LEVANTOgroep biedt een veelvoud van producten en diensten aan op een groot aantal locaties, verspreid over geheel Zuid-Limburg. Steeds gericht op versterking van eigen kracht van mensen met een psychiatrische of psychosociale kwetsbaarheid. LEVANTO is regionaal geordend en lokaal (virtueel) aanwezig binnen wijken. LEVANTO werkt volgens een netwerkstructuur. De Herstel­ metho­ diek is leidend en de Zelfredzaamheidmatrix (ZRM) wordt gehanteerd als instrument om de zorgvraag te analyseren.

LEVEN VAN TOP TOT TEEN

LEVANTOgroep bestaat uit RIMO Parkstad, RIBW Heuvelland & Maasvallei en Opvangcentrum Impuls Maastricht. In 2013 worden zo’n 950 clienten intramuraal of extramuraal begeleid dan wel opgevangen door circa 450 medewerkers. 300 Clienten maken gebruik van onze dagbesteding. De omzet van LEVANTO bedraagt ca. 25 miljoen.

Voor een leven in balans MISSIE EN VISIE

Civil society Den Haag is van plan om de maatschappij meer te sturen in de richting van een ‘civil society’. Daarmee wordt een burgermaatschappij bedoeld met meer betrokkenheid van wijkbewoners, meer maatschappelijk zelfbestuur en een sterkere gemeenschapszin en tolerantie. Een maatschappij waarin burgers weer meer voor elkaar gaan zorgen, met minder ondersteuning vanuit de overheid en minder hulp van professionele zorgverleners. Voor concurrerende marktpartijen op het gebied van zorg en welzijn is er minder ruimte in die civil society. Samenwerken met wijkbewoners en met andere marktpartijen in het veld wordt dus steeds belangrijker. Voor onze cliënten betekent dit scenario dat mensen actiever deel uit gaan maken van de wijk. Dat ze enerzijds zelf een bijdrage leveren aan de maatschappij,

bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk te doen. En anderzijds een beroep doen op familie, buren en vrijwilligers in de wijk die een deel van de ondersteuning over kunnen nemen van onze begeleiders. Op die manier worden niet alleen kosten bespaard maar wordt de cliënt ook gestimuleerd om een zo zelfstandig mogelijk leven te leiden. En dat laatste is voor ons al jaren een heel belangrijk uitgangspunt in de ondersteuning die we leveren.

Leven van top tot teen Natuurlijk hebben we dit scenario en de verwachte bezuinigingen in ons achterhoofd gehouden bij het maken van onze strategische beleidsplannen. Maar de belangrijkste leidraad in onze plannen is het antwoord op de vraag: ‘wat is nu écht belangrijk in het leven van onze cliënten, en hoe kunnen wij op dat punt

maximale toegevoegde waarde leveren?’ Nadenkend over die vraag trokken we jaren geleden al de conclusie dat een ‘maximale hoeveelheid zorg’ niet leidt tot een ‘maximale toegevoegde waarde in het leven van een cliënt’. Het is juist de kunst om de cliënt te leren hoe hij de draad zélf weer kan oppakken. Ondersteunen waar dat nodig is en loslaten zodra dat kan. Vanuit die gedachte zijn we jaren geleden al gaan investeren in begeleiding op basis van empowerment en de herstelgedachte.

We laten ons in onze beleidsplannen dus vooral leiden door onze eigen visie dat een actieve deelname aan de samenleving een belangrijke voorwaarde is voor een betekenisvol en zingevend leven. Daar vloeit onze missie uit voort dat onze cliënten als volwaardig burger deel uit kunnen maken van de maatschappij. Wij ondersteunen mensen om het heft in eigen hand te nemen en weer te participeren in die maatschappij. Voor een leven in balans.

Dat we vierkant achter die visie staan, blijkt wel uit de nieuwe naam van onze holding: LEVANTOgroep: we stimuleren cliënten om te LEven VAN TOp tot teen. De naam is nieuw, maar de visie die erachter zit niet. Die hebben we al jaren. En dat nu blijkt dat die visie goed aansluit bij de overheidsplannen om met minimale begeleiding een maximale toegevoegde waarde te creëren; dat is voor ons mooi meegenomen.

Drie speerpunten Vanuit onze visie en missie hebben we nagedacht over onze eigen rol in het leven van cliënten. Aan welke belangrijke basisbehoeften zou dat leven moeten voldoen, en hoe kunnen wij daar een bijdrage aan leveren? Wij zijn ervan overtuigd dat je mensen het meest helpt een zinvol bestaan op te bouwen als je ze ondersteuning biedt op de volgende drie punten. Dit zijn dan ook de speerpunten in ons beleid voor de komende jaren.

Voor een leven in balans Huisvesting

Een belangrijke basisbehoefte in het leven is een dak boven je hoofd. Vanuit de gedachte ‘scheiden van wonen en zorg’ zal die woning na 1 januari 2015 zoveel mogelijk zelf worden gehuurd door de cliënt. Dat wil niet zeggen dat cliënten straks allemaal alleen wonen: ook een groepswoning kan samen met anderen worden gehuurd. Zelfs groepen cliënten die veel ondersteuning nodig hebben, kunnen samen hun eigen woning huren. Intramurale settingen zoals we die nu kennen, worden de komende jaren dus voor een deel afgebouwd. Woon­ vormen van RIMO en van RIBW met veel ondersteuning zien we straks meer als crisisopvang waar mensen tijdelijk terecht kunnen in een moeilijke periode. Of als permanente woonvorm voor bijvoorbeeld oudere cliënten die somatische klachten krijgen en

daarom niet meer in een eigen woning kunnen functioneren. Om dit te realiseren werken we nauw samen met woningcorporaties zodat cliënten een goede, betaalbare woning kunnen huren: We hebben huisvestings­ loketten opgericht waar we de vraag naar huisvesting van cliënten matchen met het woning­ aanbod van corporaties. Daarnaast zoeken we samen met corporaties naar specifieke maatwerkoplossingen waarbij zelf huren - indien nodig met zorg- vanuit LEVANTO centraal staat. Maar in principe streven we naar een zelfstandige woon­situatie in de wijk.

Zorg in de wijk We vinden het belangrijk dat cliënten de regie in eigen hand hebben, dus we helpen mensen om de ondersteuning die ze nodig hebben zoveel mogelijk zelf te organiseren in de wijk. Voor een boodschap hoeft de begeleider niet te komen, daar kan familie of de buurvrouw ook bij helpen. Daarnaast zijn er vrijwilligers in een wijk die een hand kunnen helpen. Als we dat goed organiseren, kunnen we een deel van de ondersteuning die wij nu bieden overlaten aan vrijwilligers en mantelzorgers. Dat willen we graag op wijkniveau organiseren, door te participeren in toekomstige sociale wijkteams en door de samenwerking te zoeken met vrijwilligersorganisaties. Denk aan het Maatjesproject van Horizon. We zullen steeds meer de samenwerking opzoeken met organisaties die informele zorg kunnen leveren. Daar waar behoefte is aan professionele

zorg blijven we die natuurlijk leveren. Liefst in de wijk, samen met een aantal partners uit een sociaal wijkteam. Die professionele zorg stemmen we met onze partners af zodat er zo weinig als mogelijk doublures in onze ondersteuning resteren en we maximaal gebruik maken van elkaars expertise. We blijven altijd de vinger aan de pols houden, schroeven professionele zorg op als dat nodig is en onderhouden korte lijnen met behandelaars, familie, andere mantelzorgers en vrijwilligers, zodat mensen niet terugvallen.

Voor een leven in balans Participatie

Daarnaast vinden we het belangrijk dat mensen actief deelnemen aan de samenleving. Ondanks de bezuinigingsplannen willen we daarom zeker blijven bemiddelen in een zinvolle dagbesteding. Daarbij denken we aan vrijwilligerswerk in de wijk of werk naar ‘loonwaarde’. We zijn van mening dat het veel voldoening geeft als cliënten iets kunnen bijdragen aan de maatschappij. Denk aan het onderhoud van het openbare groen in de wijk; aan koken in het wijkcentrum en ander vrijwilligerswerk of regulier werk dat betaald wordt naar loonwaarde. Deze vorm van participatie is niet alleen goedkoper dan huidige vormen van dagbesteding, maar draagt vooral ook bij aan de zelfstandigheid van cliënten en vergroot het gevoel van eigenwaarde. Ook op dit front werken we samen met andere partijen, zoeken we telkens naar kansen en mo-

gelijkheden in de wijk, ontwikkelen we binnen LEVANTO leer- en werktrajecten en maken we niet-passende-wetten en regels bespreekbaar. Dat doen we onder andere door samen met andere organisaties een aantal ‘showcases’ op te zetten; arbeidsprojecten in de wijk waarbij burgers, waaronder onze cliënten, worden ingezet om -naar loonwaarde - werkzaamheden binnen de wijk te verrichten. ROOS, een loket voor vragen over wonen, welzijn en zorg, zetten we in om deze werkzaamheden als regisseur of als makelaar te koppelen aan vragen binnen wijken en buurten.

Onze kracht Onze kracht is dat de achterliggende gedachte bij bovenstaande plannen niet nieuw is. We staan niet meer aan de start maar zijn al een stap verder; stimuleren cliënten al jaren om een zo zelfstandig mogelijk leven te leiden; hebben er ervaring mee om met minimale kosten het maximale resultaat te bereiken. Die ervaring komt nu goed van pas. En stimuleert ons om nog meer te excelleren op het gebied van herstelzorg, om onze werkwijze in zorg en ondersteuning nog verder aan te scherpen. Het meer inzetten van vrijwilligers en technologie in de wijk zijn daar voorbeelden van. Dit is voor ons een kans om nog beter te worden in dat waar we al goed in waren: samen met andere partijen in het sociale domein ervoor zorgen dat onze cliënten zo volwaardig mogelijk kunnen leven: een leven in balans, van top tot teen!

Voor een leven in balans

Dit is het verhaal van zomaar een LEVANTO-cliënt in 2015. We gaan er op dit moment vanuit dat de zorg die wij leveren de komende jaren behoorlijk gaat veranderen. Hoe jouw leven er dan uit ziet in 2015? Wellicht zo: Eindelijk, het is zover. Het is vrijdag 2 januari 2015 en de hele wereld zou volgens mijn begeleider nu veranderd moeten zijn. Nou, eerst zien, dan geloven… Ik stap mijn bed uit, kijk om me heen en zie niets – maar dan ook helemaal niets – bijzonders. Na wat standaard ochtendrituelen – ook niks aan veranderd… – zet ik mijn computer aan en kijk op het wijkportaal of er vandaag iets leuks te doen is. Ja, gezellig: een fondueavond in het wijkcentrum. Daar heb ik wel zin in, dus ik schrijf me meteen in. Vroeger ging dat veel omslachtiger; met briefjes en zo. Wat dat betreft is zo’n digitaal portaal een uitkomst.

Digitale agenda Nu de computer toch aan staat kijk ik nog even op mijn eigen digitale agenda voor vandaag. (was in het begin best wennen, hoor. Ik vergat er soms in te kijken. Maar inmiddels hoort het bij de routine van de dag en is het juist heel handig. Zo’n digitale agenda raakt in elk geval nooit kwijt!) Mijn dag ontvouwt zich op het scherm: Over een uurtje komt George, die gaat mee naar het ziekenhuis (fijn dat hij meegaat); daarna ga ik meehelpen met koken in het wijkcentrum (altijd leuk!); vanmiddag heb ik corvee (minder leuk..) en tot slot staat er nog een begeleidingscontact op het programma. Prima dagje dus. Ontbijtservice Ik ben van nature een vroege vogel, dus ik maak elke ochtend het ontbijt klaar voor mijn drie huisgenoten. We hebben de taken onderling verdeeld en doen waar we goed in zijn. Zo vullen we elkaar aan. Ik ben van de ontbijtservice ;-). Af en toe komt er iemand van de begeleiding kijken of nog alles goed gaat. Ook onze buren houden een oogje in het zeil en helpen ons als er onverwachts iets gebeurt waar we geen raad mee weten. Ik kan natuurlijk ook altijd mijn broer of zus bellen, maar goed , voordat die eens hier zijn!!! Dan heb je toch meer aan een goede buur… Terwijl ik voor mijn huisgenoten wat

lekkere eitjes sta te bakken, realiseer ik me dat het er vroeger toch wel heel anders aan toe ging in huis. Toen woonden we nog in een huis van de instelling en bakte er zelden iemand een eitje voor een ander. In zo’n huis was het ‘ieder voor zich’; het meeste werk werd verzet door de schoonmakers en begeleiders. Door bemiddeling van Housing hebben we nu met z’n vieren een eigen huis. Met uiteraard wat huursubsidie van de gemeente. Ondanks het feit dat we vroeger met meer mensen in één huis woonden, voelde ik me vaker eenzaam dan nu. We doen nu veel meer samen; voeren samen een huishouden, en dat voelt goed. We zijn zélf verantwoordelijk. Eigen baas! En daar zijn we alle vier sterker door geworden. Geweldig toch? Vrijwilliger George Na het ontbijt en de afwas staat George voor de deur. Mooi op tijd voor mijn ziekenhuisafspraak. George is een van de vrijwilligers van de vrijwilligerspool. Hij helpt ons af en toe bij de dingen waar we niet zo goed in zijn. Zelf ben ik bijvoorbeeld niet meer zo goed ter been en ik raak snel de weg kwijt in het ziekenhuis. George zorgt voor het vervoer en wijst me de weg in het ziekenhuis. De vrijwilligers zijn altijd te bereiken via het wijkcentrum/wijksteunpunt of via het digitale portaal . Het vervoer wordt ook verzorgd door vrijwilligers. Ze hebben hiervoor een

opleiding gevolgd en kunnen gebruik maken van de busjes van de verschillende zorgaanbieders hier in de buurt. George is zelf al een tijdje werkloos en vindt het fijn dat hij via de vrijwilligerspool toch bezig blijft en onder de mensen is. Samen met een aantal werklozen en wsw’ers zet hij zich op die manier in voor de maatschappij. Net zoals ik straks ga koken voor het wijkcentrum; eigenlijk is dat precies hetzelfde. Het voelt goed om iets voor een ander te kunnen betekenen. Zo zie ik het, en zo ziet George het ook. In het ziekenhuis krijg ik de resultaten te horen van een onderzoek naar mijn geheugen en mijn andere hersenfuncties. Ik vraag de specialist of hij die resultaten wil doorsturen naar mijn eigen webdossier ( healthvault). Ik ben al wat ouder en wil de resultaten en de afspraken die we gemaakt hebben straks nog eens rustig op m’n gemak teruglezen. Vroeger ging dat niet. Toen was je afhankelijk van de nukken en kuren van de witte jassen. Gezellig samen koken George zet me af bij het wijkcentrum waar ik vandaag ga koken. De kokkin Irma – die voor het faillissement bij restaurant Irene kookte – deelt mij in bij de schilploeg. Jammer, ik kook liever iets, maar goed; de piepers moeten ook geschild worden. Het is altijd gezellig in de keuken, met al die verschillende mensen die hier komen koken. Sommigen heel professioneel en anderen op het niveau van ‘hoe bak ik een spiegelei’. Je leert er veel van en je geeft wat terug aan de wijk, dat vind ik fijn. Vroeger voelde ik me vaak een buitenstaander in de wijk waar ik woonde, maar nu hoor ik er echt bij. Mensen waarderen wat ik hier in het wijkcentrum doe, en dat merk ik. Als het eten klaar is, eet ik meteen een hapje mee in het wijkcentrum. Het is niet zo duur en ik weet dat de maaltijd met liefde bereid is! Vroeger werd het eten gebracht in schotels die geregenereerd/ opgewarmd werden. Dat was toch minder, vond ik. Vandaag komt het goed uit dat ik hier eet want mijn medebewoners zijn aan het werk in een andere wijk. Zij laten tegen betaling de honden uit. Als ik uitgekletst ben met de buurtbewoners wandel ik terug naar huis. Vanmiddag heb ik corvee en moet ik het sanitair schoonmaken. Niet mijn favoriete klusje, maar wel noodzakelijk. Na een

halfuurtje ben ik klaar. Ik wil net een kopje koffie gaan drinken als de bel gaat. De wijk-groenploeg staat voor de deur en knipt tegen een kleine vergoeding onze heg. Ik zorg voor wat koffie. Vroeger kwam de hovenier die heg knippen maar dat was stukken duurder. Begeleidingscontact Als ik woonkamer in loop hoor ik de laptop piepen; tijd voor mijn begeleidingscontact. Deze keer komt de begeleider niet op bezoek maar is het een beeldcontact. Zij geeft aan dat over mijn vragen nog gesproken is in het sociaal wijkteam, dat de voortgang in termen van de ZRM matrix in hoofdlijnen op schema ligt maar dat ik nog een aanvullende therapie krijg vanuit Mondriaan. Zij heeft op mijn verzoek het tijdstip daarvoor al laten inplannen. Ik vraag wat ik kan verwachten. Ik neem me voor nog wat extra info in te winnen via het portaal bij mijn lotgenotengroep. Daarna nemen we afscheid . De volgende keer komt ze op bezoek en neemt dan iemand van Saldo in de Plus mee om de stand van zaken rondom mijn complexe schuldsanering door te nemen. Nu het beeld toch aanstaat, leg ik een verbinding met mijn nicht in Noord Brabant en kletsen we even bij. Binnenkort wordt ze oma. Toch heerlijk om zo contact te kunnen hebben. Beetje gelijk… Tegen de avond ga ik naar de fondue in het wijkcentrum. Het is zo gezellig dat ik tot 11 uur blijf. Voor het slapen gaan neem ik de dag nog even door. De wereld ziet er nog precies hetzelfde uit als vorige week, maar als ik wat verder terugga in de tijd realiseer ik me dat er de afgelopen jaren toch wel heel veel veranderd is. Misschien had mijn begeleider toch een beetje gelijk!

Dit is het verhaal van zomaar een LEVANTO-medewerker in 2015. We gaan er op dit moment vanuit dat ons werk de komende jaren behoorlijk gaat veranderen. Hoe jouw leven er dan uit ziet in 2015? Wellicht zo: Met een lichte hoofdpijn word ik wakker. Bij een kop sterke koffie en een boterham denk ik terug aan de jaarwisseling en nieuwjaarsreceptie van gisteren. Heel gezellig, maar nu heb ik toch wat moeite om op gang te komen. Eenmaal bijgekomen realiseer ik me dat het vandaag een belangrijke dag is. Het is vrijdag 2 januari 2015; de datum waar we de afgelopen jaren naar toe hebben geleefd. Vanaf nu zijn de gemeentes de baas. Zorgkantoor en CIZ zijn verleden tijd. Ik ben benieuwd of die nieuwe manier van werken goed aanslaat. Wij zijn er in elk geval klaar voor. Al heeft het nogal wat voeten in de aarde gehad om alles op tijd klaar te hebben... Volle agenda Ik ben benieuwd hoe mijn eerste werkdag van het nieuwe jaar eruit zal zien en pak mijn tablet erbij. Uit mijn digitale agenda blijkt dat ik eerst een overleg met het Sociale Wijkteam (SWT) heb. Aansluitend heb ik een paar begeleidingscontacten; bij twee cliënten ga ik persoonlijk langs en met twee anderen heb ik een beeldcontact gepland. Vervolgens heb ik een overleg met de wijkraad over een groenproject en tenslotte sluit ik de dag af met een cursus gesprekstechnieken voor gevorderden bij de Zorgacademie Parkstad. Een volle dag, dus. De caffeïne heeft intussen z’n werk gedaan, dus ik ben er klaar voor. Op het wijkportaal kijk ik nog even na wat er vandaag in de wijk te doen is en of er nog specifieke vragen aan mij gesteld zijn als lid van het SWT. Samen verantwoordelijk Ik fiets naar mijn werkplek in het wijkcentrum waar ik eerst even bijpraat met mijn collega’s van het SWT en informeer hoe zij de jaarwisseling hebben doorstaan. Piet van RADAR en Christine van de Welzijnsgroep hebben behoorlijk gefeest. Susan van de thuiszorg van Meander had achterwacht en werd opgeroepen bij een incident in het wijkcentrum met één van onze cliënten. Dat voelt nog altijd een beetje dubbel: aan de ene kant voel ik me schuldig – het is tenslotte één van onze

cliënten, dus voor mijn gevoel had ík er moeten zijn – en aan de andere kant voelt het fijn dat we die verantwoordelijkheid nu samen dragen. En zo wen ik er langzaam aan dat ik enerzijds medewerker ben van de LEVANTOgroep en dat ik anderzijds samen met een heel team – waarin allerlei verschillende organisaties vertegenwoordigd zijn – sta voor de belangen van deze wijk. Onzekere tijd Voordat we beginnen met het overleg informeer ik bij mijn teamgenoten hoe het in hun organisaties gaat met de kanteling naar de wijk. Voor iedereen is die kanteling een spannende periode geweest. Ook voor mij. Ik heb een tijdje in onzekerheid gezeten over mijn baan. Gelukkig kon ik blijven, maar drie van mijn directe collega’s zijn bovenformatief verklaard. Zij werken nu voor het regionale mobiliteitscentrum. Daar zagen ze best tegenop, maar achteraf is het ze gelukkig reuze mee gevallen. Maar ik vind het nog steeds jammer dat ik ze niet meer regelmatig zie. Ondanks het feit dat ik kon blijven, was deze periode voor mij ook niet makkelijk. We hebben allemaal ons eigen plekje moeten veroveren en oude routines en patronen moeten afzweren. Daar kwamen nieuwe routines voor in de plaats. Dat maakte me in het begin onzeker: ik dacht ‘heb ik ’t dan al die jaren fout gedaan?’ Maar die gedachte heb ik uit-

eindelijk toch maar los gelaten: ik zag al snel dat de nieuwe methodes veel voordelen hebben. Voor de cliënt maar ook voor mijzelf. Mijn werk is absoluut gevarieerder en uitdagender geworden. En het aanleren van nieuwe werkmethodes valt reuze mee. Met intervisies en e-learning leer je snel. Begeleiding van cliënten Vandaag staan er 15 cliënten op de lijst. Vijf nieuwe cliënten; hun ZRM-scores zijn bekend; één cliënt gaan we zelf maximaal drie maanden begeleiden; één cliënt gaat door naar de huisarts voor een verwijzing naar de specialist in Mondriaan; één cliënt wordt begeleid door vrijwilligers van CIZOP via “we helpen.nl”; en bij twee cliënten kunnen we volstaan met een verwijzing naar de wijkkrachtcentrale voor dagactiviteiten en structuur. Bij de tien oude cliënten bekijken we de voortgang adhv ZRM en gezinsplan. Bij twee cliënten is een lichte bijstelling nodig. Bij één van hen heb ik de regie. Hij krijgt een aanvullende therapie die we vanmiddag samen zullen doorspreken. Bezuinigingen Na de cliëntbespreking hebben we het nog even over een aantal facilitaire en financiële zaken. Piet moet met Susan een kantoorruimte gaan delen. Verder blijkt dat ons maandoverzicht niet past in de wijkbegroting. Dat is gebleken uit een controle van de gemeentelijke stadsdeelcoördinator (2x woordwaarde bij Scrabble). We beginnen het nieuwe jaar dus meteen met nog meer bezuinigingen. Onze voorzitter Christine zorgt voor de onderbouwing van de overschrijding. Op huisbezoek Na dit uurtje overleg heb ik twee huisbezoeken. Ik ga eerst met de fiets naar Agaath; een cliënte met een chronische depressie. Dankzij lotgenotencontact en de steun van haar nicht en een buurvrouw is ze de laatste tijd wat vrolijker gestemd. Ik spreek met haar af dat we de begeleiding iets terug gaan schroeven. Altijd fijn als je dat moment samen weet te bereiken! Daarna fiets ik door naar Willem; een cliënt met aanzienlijke schulden en een alcoholverslaving. Ik heb afgesproken dat er dit keer ook een medewerker van de Kredietbank ter ondersteuning mee komt. Nadat we samen goede afspraken hebben gemaakt over de schuldsanering krijgt Willem begeleiding van onze collega’s van Saldo in de Plus.

Beeldcontact Na deze huisbezoeken heb ik beeldcontact met Ron en Annelies. In het kader van functiecarving wordt dat normaal door iemand van onze intramurale voorzieningen gedaan, maar zij is op vakantie en we zijn en blijven flexibel, dus vandaag doe ik het. Ron en Annelies hebben hun ‘huiswerk’ via internet netjes gedaan. Ron draag ik over aan een individueel begeleider. Zijn problematiek is te complex en te langdurend voor het SWT. De begeleiding van Annelies duurt nu een maand en het ziet ernaar uit dat die begeleiding binnen de afgesproken drie maanden afgerond kan worden. Daarna wordt ze begeleid door een vrijwilliger van Horizon en krijgt ze een stukje dagstructurering in het wijkcentrum. Vrijwilligerswerk Ik sluit mijn beeldsessies af en fiets naar de wijkraad. Topic is het onderhoud van het openbaar groen. In het afgelopen jaar is geëxperimenteerd met een werkgemeenschap van cliënten (getoetst op hun loonwaarde en inzetbaarheid), wsw’ers en werklozen met een professionele expertise in het groen. Samen met een hoveniersbedrijf uit de wijk onderhouden zij het openbaar groen in de wijk. Als wijkbewoners daarom vragen, doen ze ook onderhoud in particuliere tuinen. Een groot succes. Dat blijkt ook uit de reacties op het wijkportaal. Eén van de cliënten die ik begeleid werkt ook mee in dat project en hij is letterlijk ‘opgebloeid’ nu hij zich nuttig kan maken in de buurt. De wijkraad wil dat we hetzelfde gaan doen in de wijkhoreca. Daar zou een groep cliënten maaltijden kunnen bereiden voor buurtbewoners die weinig te besteden hebben en niet (meer) zelf kunnen koken. Uiteraard willen we dat graag doen. We gaan met WOZL en Baanbrekend Werk een plan opstellen. Ik ken wel een paar cliënten die dat hartstikke leuk zouden vinden. Cursus Terug in het wijkcentrum word ik via de computer ‘empowered’ op het gebied van gesprekstechnieken. Ik word zo steeds meer een generalist. LEVANTO koopt die cursus als dienst in bij de Zorgacademie Parkstad; een samenwerkingsverband van zorginstellingen en onderwijsinstellingen. Ik red het niet om de cursus helemaal af te ronden, dus ik zal hem straks thuis afmaken. Fluitje van een cent tegenwoordig. Tevreden ga ik huiswaarts. Het was een lange dag!

Voor een leven in balans

Onze kERNWAARDEN

Voor een leven in balans Passie

Innovatie

We doen ons werk met passie. We kijken oprecht naar de mens die tegenover ons zit. Wat heeft hij nodig om weer vol zelfrespect de regie in eigen hand te nemen en als een volwaardig burger deel uit te maken van de maatschappij? Op die weg begeleiden we hem, en dat doen we met heel ons hart.

Onze focus ligt niet op de problemen die op ons pad zullen komen. We steken onze energie liever in het bedenken van innovatieve oplossingen. Daarbij durven we de gebaande paden te verlaten. Zo gebruiken we onze tablet voor een beeld­ contact met een cliënt. We ontwikkelen leer- en werk­trajecten om cliënten weer aan een baan te helpen. We zoeken naar nieuwe mogelijk­heden in de wijk voor activering en participatie. En zo komen steeds meer innovatieve ideeën tot bloei.

Voor een leven in balans Verbinden

Ondernemen

Hand in hand. Schouder aan schouder. Samen gaan we ervoor. Voor de cliënt die met zelfrespect op een volwaardige manier onderdeel gaat uitmaken van de maat­schappij. Dat doel bereiken we alleen als we goed samenwerken. Samen met de cliënt. Samen met zijn familie­leden en vrienden. Samen met andere organisaties. En dus nemen we het initiatief om alle kennis en expertise van de mensen en organisaties rondom een cliënt met elkaar verbinden. Zoals je dat van een echte netwerk­organisatie mag verwachten.

We ontwikkelen ons steeds meer tot een maatschappelijke ondernemer die zich beweegt op een nieuwe markt. Succesvol ondernemen betekent kwaliteit leveren; concrete zorgresultaten laten zien; en zorgen voor een doelmatige bedrijfs­ voering. Dus daar staan we voor. We zijn daad­krachtig; alert op nieuwe mogelijkheden; creëren onze eigen kansen. Gaat niet, bestaat niet; voor elk probleem is er altijd wel een oplossing te bedenken. Dankzij die pragmatische instelling komen we er wel!

Voor een leven in balans “Dit is voor ons een kans om nog beter te worden in dat waar we al goed in waren: samen met andere partijen in het sociale domein ervoor zorgen dat onze cliënten zo volwaardig mogelijk kunnen leven: een leven in balans, van top tot teen!”

Voor een leven in balans

LEVANTOgroep biedt een veelvoud van producten en diensten aan op een groot aantal locaties, verspreid over geheel Zuid-Limburg. Steeds gericht op versterking van eigen kracht van mensen met een psychiatrische of psychosociale kwetsbaarheid. LEVANTO is regionaal geordend en lokaal (virtueel) aanwezig binnen wijken. LEVANTO werkt volgens een netwerkstructuur. De Herstel­ metho­ diek is leidend en de Zelfredzaamheidmatrix (ZRM) wordt gehanteerd als instrument om de zorgvraag te analyseren. LEVANTOgroep bestaat uit RIMO Parkstad, RIBW Heuvelland & Maasvallei en Opvangcentrum Impuls Maastricht. In 2013 worden zo’n 950 clienten intramuraal of extramuraal begeleid dan wel opgevangen door circa 450 medewerkers. 300 Clienten maken gebruik van onze dagbesteding. De omzet van LEVANTO bedraagt ca. 25 miljoen.

Voor een leven in balans LEVANTOgroep is de holding van RIMO, RIBW H&M en Impuls

www.levantogroep.nl | [email protected]