Van de voorzitter 2. Mededelingen van het bestuur 3. Mededelingen algemeen jarig Jubileum gevierd op 3 september KZN 5

In deze Krantjeboord vindt u de volgende onderwerpen:

Van de voorzitter

2

Mededelingen van het bestuur

3

Boekje WSVA 1971 – 1996 Verenigingsvlaggetje De Nieuwjaarsborrel 2012 De Algemene ledenvergadering van 2012 Wil jij geen lid meer zijn? De rekening 2012

3 3 3 3 3 3

Mededelingen algemeen

3

40-jarig Jubileum gevierd op 3 september 2011

4

KZN

5

WSVA 40 jaar

7

WSVA 15 jaar

8

De Zeilwedstrijden

9

Nieuwe website

10

We hielden ze droog

11

Waddentocht

12

Frau Antje

14

WALDHOF

15

Watersportvereniging Akersloot

18

Krantjeboord Nummer 62 – november 2011

1

Van de voorzitter Zo, we hebben het weer gehad. Het seizoen loopt zo langzamerhand af, de boten gaan/zijn de winterberging in en wij komen in de „winter-standby-stand‟. Het hoogtepunt van deze zomer was ons 40-jarig jubileum. Het was een unicum dat juist zaterdag 3 september een zomerse dag was. Daarvoor niets anders dan kommer en kwel voor wat betreft het weer. Als ik af ga op de reacties van leden, dan kan ik stellen dat het een bijzonder mooi feest is geweest voor elk wat wils. De opkomst was groot. Heel leuk dat er oudbestuursleden acte de présence gaven. Dat gaf extra cachet aan de feestvreugde. Mijn petje af voor de leden van de Jubileumcommissie. De dag liep gesmeerd en dat betekende dat de commissie zijn zaakjes goed voor elkaar had. Mijn compliment! En… niet te vergeten, het havenkoor onder leiding van Hans Andriessen. De sterren van de hemel werden gezongen en dat zelfs een paar keer. Het koor heeft veel waardering geoogst bij de leden. Zondag 4 september heeft de Jubileumcommissie alles opgeruimd en schoongemaakt. Maandag 5 september zijn alle spullen opgehaald of weggebracht. Dinsdag 6 september was niet meer te merken dat er een geweldig feest met 115 leden was geweest. We konden weer over gaan tot de orde van de dag. Op naar het 50-jarig bestaan van WSVA in 2021. Deze winter zullen de palen van de boxen Jan Terluin/Ronald Mossinkoff worden vervangen. We dachten dat we alles pico bello voor elkaar hadden de komende jaren. Dat blijkt toch een misvatting. Bij nader onderzoek blijken de palen behoorlijk aangetast te zijn. De palen lijken wel krentenbrood. We hebben twee firma‟s benaderd om een offerte uit te brengen. Op basis van o.a. de prijs zullen wij bepalen wie deze klus gaat uitvoeren. In de laatste Algemene ledenvergadering heb ik toegezegd dat ik in Krantjeboord november 2011 met een notitie zou komen over de nieuwe berekening van de boxprijzen. Aangezien er nog palen moeten worden vervangen hebben we dat nog niet gedaan. Ik hoop met een voorstel te komen in de komende Algemene ledenvergadering. In de Algemene ledenvergadering van maart 2011 is weer gesproken over wie is wel/geen lid bij WSVA. Afgesproken is toen dat een commissie het advies van het bestuur aan de leden nog eens grondig zou bekijken. Het advies is recent ontvangen. Mijn verwachting is dat we, op basis van deze informatie, de discussie hierover kunnen afronden in maart 2012 tijdens de Algemene ledenvergadering. De herfst is in volle gang, de winter staat voor de deur, de haven is in rust en we zullen ons de komende maanden weer gaan voorbereiden op een nieuw watersportseizoen met hopelijk beter weer dan de afgelopen zomer. Namens mijn collega‟s, sterkte de komende maanden. Jan Tromp


2

Mededelingen van het bestuur Boekje WSVA 1971 – 1996 Tijdens het 25-jarig jubileum van WSVA is er een boekje uitgekomen dat gaat over de geschiedenis van onze jachthaven. Alle leden hebben toen dit boekje ontvangen. Het boekje zal te zijner tijd op onze site worden geplaatst.

Verenigingsvlaggetje We hebben nog een redelijk aantal vlaggetjes in voorraad. Wij willen dit voor ons belangrijke attribuut in de uitverkoop doen. Voor een bedrag van € 5,- kan jij eigenaar worden van dit kleinood. Belangstelling? Neem dan contact op met Bas, tel.: 312075.

De Nieuwjaarsborrel 2012 Deze zal worden gehouden op zondagmiddag 8 januari 2012. We zullen je medio december per e-mail hiervoor uitnodigen. Degene die niet in het bezit is van een e-mailadres krijgt een uitnodiging in de bus.

De Algemene ledenvergadering van 2012 Wij zullen de Algemene ledenvergadering houden op vrijdag 30 maart 2012.

Wil jij geen lid meer zijn? Als dat het geval is dan moet jij je, conform de statuten, afmelden vóór 1 december 2011. Niet afmelden betekent, dat in het voorjaar van 2012 er weer een rekening op de deurmat zal vallen met het verzoek om voor een bepaalde datum te betalen.

De rekening 2012 Je zult deze rekening ontvangen in februari 2012 met het verzoek om vóór 1 april het bedrag te voldoen.

Mededelingen algemeen Er liggen in de loods dvd’s met foto’s van het jubileumfeest. Deze mag je meenemen om te kopiëren voor eigen gebruik. Daarna het origineel natuurlijk weer terug leggen in de loods! En zo ligt er ook een dvd met filmpjes uit het verleden die je mag kopiëren (en terug brengen).


3

40-jarig Jubileum gevierd op 3 september 2011 Bij aankomst was het al een gezellig aanzien: tafels buiten en binnen leuk aangekleed. Uit voorzorg was er ook nog een tent geplaatst. Een uitzonderlijk mooie dag, de zon scheen hoog aan de hemel en een temperatuur van 24 graden. Een ieder kan gelijk aan de thee, koffie of fris + een heerlijke versnapering. Ondertussen opende de voorzitter de feestmiddag en -avond, en memoreerde hoe Aad Buur, Herman Peters en Henk van Straaten het initiatief opgepakt hadden om de jachthaven W.S.V.A. tot stand te brengen. Hij passeerde zo de revue tot de opbouw van de huidige haven. Henk van Straaten, de 1e voorzitter van de vereniging, nam daarna het woord op een heel indrukwekkende wijze. Hierna kwam het recreatieve gedeelte aan bod. Siem liet aan de hand van diverse paperassen zien wat de bedoeling was om de puzzeltocht te maken. Iedere schipper kreeg een enveloppe met daarin diverse vage foto‟s (knap gedaan) en een formulier waarop nummeringen stonden, waar je langs moest varen om de foto‟s te herkennen. Hiervoor kreeg men 2 uur de tijd. Aan de hand van de eronder geplaatste letters, moest men een zin of halve zin maken. Een heel leuke opgave waar men wel even mee bezig was. Het geheel was in groepen A. B. C. en D verdeeld. Het was iedereen gelukt de goede oplossing in te leveren. Tijdens het borrelen, het was een weerzien van velen, die men in geen jaren meer gezien had. Een heerlijk ontspannen aangelegenheid. De frisdranken, de pils en de witte wijn alles was ijs- en ijskoud tussen al die ijsklontjes. Wat een grandioze oplossing. De ijsklontjes moesten het af en toe ontgelden, voor sommige aanwezigen een ware afkoeling. Voor de prijsuitreiking kwam er een schipperspet aan te pas. Per groep werden alle namen in de pet gestopt, waaruit iemand een naam viste, die voor de moeite een fles wijn ontving, zowel groep A, B, C en D. Er was een hoofdprijs aan verbonden, die eer viel te beurt aan Jan Verduin, die met een ingelijste oorkonde naar huis mocht. Om in stemming te komen, trad ons eigen Havenkoor op met melodieën van zeemansliederen, voorzien van eigen teksten en niet te vergeten het Akersloter Volkslied. Met als dirigent Hans Andriessen met dirigentenstokje, Anneke op de Djambe en Frank met de Trekzak. Heerlijk om naar te luisteren en vooral ook mee te deinen. Wat een Talent op de haven bezitten we toch. Men kon ook nog genieten van de beamershow, die later nogmaals te zien was. Inmiddels werden de salades, visschotels etc. neer gezet. En konden de ±80 aanwezigen hun bordje op eigen wijze samenstellen, waarvan ook dankbaar gebruik werd gemaakt.


4

De band ExTHEra was inmiddels ook komen opdagen om de avond nog een extra gezellig tintje te geven; ze speelden diverse bekende melodieën. Ons eigen havenkoor trad nogmaals op. Leuk om naar te luisteren. Ik moet zeggen, dat de jubileumcommissie er een onvergetelijk 40-jarig jubileum van heeft gemaakt. Anneke, Cees, Jan Terluin, Jan Tromp, Rob en Simon, namens alle feestgangers hartelijk bedankt! Cock

KZN Deze vreemde afkorting is eigenlijk ontstaan ná de festiviteiten van het 40 jarig bestaan van de vereniging. Koor Zonder Naam is de naam die ik gebruik om aan te geven dat wat als een zootje ongeregeld begon, uiteindelijk een zeer presentabel zangclubje is geworden. Begin 2011 kwamen Jan Terluin, Dolf Dalmeijer, Hans Andriessen en ik voor het eerst bij elkaar om te kijken of we misschien tijdens het feest op 3 september met een koortje de feestvreugde konden verhogen. Met het zeemansrepertoire op tafel raakten we steeds enthousiaster en binnen no-time was het repertoire gekozen. Hans werd al tegensputterend als dirigent gebombardeerd, Dolf werd griffier, Jan had de algehele leiding en ik werd muzikant. Nu was het zaak om binnen de vereniging het zangtalent te ontdekken, helaas ontbrak de tijd om The Voice of Akersloot te houden. Gelukkig boden een aantal leden van het middagbestuur zich spontaan aan. Jammer genoeg wilden ze niet even voorzingen, zeker een beetje verlegen of zoiets.


5

Het nieuws dat er zangtalent gezocht werd, verspreidde zich al snel als een lopend vuurtje door de vereniging en binnen de kortste keren hadden we het koor gevuld met drie dames, zeven heren en een dirigent. Bij de eerste repetitie, bij Dolf thuis, bleek al snel dat er flink geoefend moest worden want voor de meesten gold dat ze voor het laatst gezongen hadden bij moeder thuis onder de afwas. Piet probeerde nog te ontsnappen door te zeggen dat ie niet kon zingen, maar dat werd niet geaccepteerd. Na een peptalk en koffie met stroopwafel waren de kelen gesmeerd en was de gêne voorbij, er mocht ook voluit gezongen worden, want de Molenbuurt was gewaarschuwd. Het ging zelfs zo goed dat de dirigent tijdens het dirigeren rustig een stroopwafel kon eten. Bij de volgende repetities kwam het koor op een niveau dat je niet snel tegenkomt in Watersportland en het aanstekelijke enthousiasme zorgde voor een hoop plezier. Nu werd het ook tijd om de performance aan te scherpen. De zangers waren al een beetje gewend om zittend te zingen maar dat is eigenlijk iets voor een bejaardenhuis, dus nu leren staand te zingen en dan ook nog over het papier naar de dirigent en het publiek kijken. Je ziet er komt nog heel wat bij kijken. Na de vakanties nog twee repetities om weer bij de les te komen en dan langzaam nerveus wordend naar het optreden van drie september. Op de feestdag hebben jullie zelf kunnen zien wat er van al die inspanning is gekomen en het koor heeft natuurlijk een verpletterende indruk achter gelaten, maar in ieder geval een vrolijke bijdrage geleverd aan de feestvreugde. „s Avonds is nog met de Klok van Arnemuiden een samenzang met de vereniging ontstaan inclusief klokgelui, daar hadden we Korenslag mee kunnen winnen. Met nog dank aan: Alie Brakenhoff, Anneke van Baar (ook op Djembé, trommel), Tineke Dijt, Jan Terluin, Hans Andriessen, Dolf Dalmeijer, Piet Leijen, Cees Schaap, Siem Dijt en Theo Visser. Frank Blokker, harmonicaspeler


6

WSVA 40 jaar Wijze: Mooi Volendam; Tekst: Frank Blokker Bij het oude zwembad in de meer, staan die stoere kerels keer op keer. De badgast is voorgoed verleden tijd ze dromen van een nieuwe start, de watersport vult heel hun hart. Ze raken die ideeën niet meer kwijt, een eigen haven voor heel A ker sloot. dat is de grote wens, en na veertig jaar zit hier nu alle hens. Refrein: Wé, Es, Vé, Aa, Met het meer tot aan de horizon En de bootjes die voor dag en dauw uit varen gaan. Wé, Es, Vé, Aa, Met een haven die er wel mag zijn, een^prestatie na een veer-tig jaar bestaan. Al die jaren is er flink gebouwd, in het water zit het meeste hout. De bootjes liggen rustig op hun plek, de haven geeft een goed gevoel, dat was tenslotte ook het doel. Het leven hier is lang nog niet zo gek, en elke avond loop ik langs de kant, waar de wind speelt door mijn haar. Ik voel me rijk als ik naar het water staar. Refrein Wé, Es, Vé, Aa, Met het meer tot aan de horizon En de bootjes die voor dag en dauw uit varen gaan. Wé, Es, Vé, Aa, Met een haven die er wel mag zijn, een^prestatie na een veer-tig jaar bestaan. Wé, Es, Vé, Aa, Met het meer tot aan de horizon En de bootjes die voor dag en dauw uit varen gaan. Wé, Es, Vé, Aa, Met een haven die er wel mag zijn, Deze^ club zal WEL altijd blijven bestaan. (2x)


7

WSVA 15 jaar Melodie: Zuiderzee-ballade 31 oktober 1987; Tekst: Herman Peters Zo‟n 15 jaar alweer geleden begonnen wij in Akersloot in ‟t zwembad, zwaar omstreden met het leggen van een boot. Wij vroegen toen de burgervader en leden van de gemeenteraad: “Kom ons watersporters nader door het stellen van een daad”. Refrein: Kijk eens wat staar er, daar in ’t water gebouwd met noeste vlijt, in jaren tijd. In plaats van varen, kregen wij blaren en kwamen ’s avonds terug, met stijve rug. Maar die pijn ging weer voorbij en wij zijn heel erg blij. De haven werd een thuis voor jou en mij. Wij blijven varen, nu zonder blaren en trouw aan Akersloot en onze boot. Herinner je de kist van Krouwels en de discussies om het hek. Dat gaf jaarlijks heel wat wauwels en af en toe een grote bek. Nu hebben wij een technisch groepje die plegen hier het onderhoud en wij laten graag ons poepje in wat Snijders heeft gebouwd. Refrein: Met zo‟n 30 boten samen starten wij een wedstrijd vloot. Je zag de strategie beramen ieder voor z‟n eigen boot. Heiltje blies op Frank z‟n fluitje kijk dat zootje nu eens aan al die boten op een kluitje voor ze van de startlijn gaan. Refrein: Het seizoen is weer ten einde, de boten liggen weer bij Kuys. De zomer zwaar verregend zijnde hield ons toch niet altijd thuis. De een dacht: “ik ga ‟s naar het zuiden” de ander zocht ‟t dichterbij, kwam niet verder dan IJmuiden lagen dagen zij aan zij. Refrein:


8

De Zeilwedstrijden Afgelopen seizoen heeft het zeilende gedeelte van de vereniging zich weer onderling gemeten. In 14 wedstrijden hebben ze bepaald wie zich de beste zeiler van het seizoen 2012 mag noemen. Hier volgen de uitslagen: Kajuitboten 1. Ronald & Elly Mossinkoff 2. Jeroen Duyvestijn 3. Jan & Jan Verduin 4. Michel Krom 5. Gerard Krom 6. Piet Mossinkoff 7. Ton Wiering

Dehler 31 Oceaan 25 Kieviet 680 Victoire V24 J22 Contest 25 Edel

In navolging van Michel hebben ook Ronald & Elly een nieuwe fok gekocht, alles voor de zeilwedstrijden. Het mag wat kosten die eerste plek. Een speciale vermelding verdienen de Magic Strings (wat zouden zij eigenlijk onder hun zeilpak aan hebben?) Jan Verduin en Jan Leijen. In het seizoen drie eerste plekken en derde in de einduitslag is een mooie prestatie. Als het stormt zijn de mannen op hun best. Open boten 1. Holger 2. Jan Jonker 3. Peter den Dunnen 4. Meester Wynia 5. Lieke Mossinkoff

Laser Valk Laser Randmeer Splash

Bij de open boten was het tot op de laatste dag spannend. Het verschil tussen Holger en Jan Jonker was slechts 1 punt. Zij zijn sowieso serieus bezig met de wedstrijden. Jan heeft dit seizoen een extra bemanningslid erbij gehaald, Annet was te licht. Holger zette echter in op licht weer en is flink aan het afvallen geslagen. Hij ging zelfs fietsend op vakantie, om van de kilo‟s af te komen en zo harder te kunnen varen met weinig wind. Jan zijn trio werd uiteindelijk tweede. Holger nam een colaatje (daar was genoeg van aanwezig), stak een peuk op en zag dat het goed was. Tot volgend jaar. Ondergetekende is overigens alweer druk bezig voor het nieuwe seizoen… DUIF


9

Nieuwe website Misschien heb je ‟t al ontdekt: sinds vorige week heeft de website van WSVA een facelift gekregen. Hieronder zie je een afbeelding (in zwart-wit) van de beginpagina Home. De indeling van de pagina‟s hebben we zoveel mogelijk hetzelfde gelaten. Wel vind je een nieuwe pagina Foto’s waarachter een heel foto-archief zal komen. Elli Blokker en ik gaan nog verder aan de website werken; dus af en toe zul je wat nieuws ontdekken. Wij hopen dat de leden deze website met plezier én regelmatig zullen raadplegen (we hebben er stiekem een tellertje in geplaatst, dan kunnen we dat controleren!  ). Reacties en op- of aanmerkingen zien wij graag tegemoet. Heb je een leuk verhaal of mooie foto‟s die wij op de site mogen plaatsen, mail die dan naar [email protected] of naar [email protected] Corrie


10

We hielden ze droog En dat viel lang niet mee, deze zomer, het hemelwater kwam met bakken tegelijk omlaag, dagen lang. Menige vakantie is deze zomer letterlijk in het water gevallen om over tuinfeesten, barbecues en strandparty‟s maar te zwijgen. Nu zou dit voor watersporters, afgaande op de naam, een feest moeten zijn met zoveel water, dat gratis neervalt. Ik kan als watersporter, weliswaar niet fanatiek meer, zeggen dat ik tijdens deze zomer geen feest gevoel kreeg, met de zoveelste regendag. Maar we hebben ze droog gehouden onze kano’s. Ze zijn de loods niet uitgeweest. Treurig. Ik moest denken aan de oude pastoor Hageman van Akersloot, hij kreeg van de bisschop de opdracht in Akersloot een nieuwe kerk te bouwen. De kerk die er nu nog staat aan de Julianaweg. De pastoor startte de bouwcampagne in het parochieblad met het motto: De kerk is oud en ziek, een mooie tekening erbij van de oude kerktoren met een dikke sjaal om. Het is bij de kanoërs inmiddels ook zo. Alleen geldt dit niet zozeer voor de kano‟s, maar meer voor de personen die er in zouden moeten zitten. Te oud en een beetje ziek. Slaat de vergrijzing toe? Ik wil dit woord liever niet gebruiken, zo vervelend voor al die veertigers en vijftigers die ik regelmatig zie, grijzend en met kale kruinen. Maar toch, we blijven enthousiast voor de kano en hopen volgend jaar op een zomer met stralend weer en een paar mooie tochten. Het is zo heerlijk rustig om met je bootje lekker op het Alkmaardermeer of door de Limmerpolder te kanoën. Je komt op plaatsen waar je met een zeilboot of motorboot niet komen kan. Kano varen is zo relaxed, zouden echt meer mensen moeten doen. Je kunt je zo aansluiten bij ons clubje. De investering om aan een kano te komen is niet groot. Wie weet krijgen we weer een enthousiast groepje bij elkaar. Plausch


11

Waddentocht Dit lijkt de beschrijving van een mooie vaartocht ware het niet dat de hoofdzaak fietsen is. 200 km fietsen op de mountainbike in twee dagen en dan drie wadden eilanden bezoeken. Dat is me met de boot nog nooit gelukt. We starten op het baggerstortdepot nabij Den Helder en maken een mooie rit over allerlei paadjes in en rondom Den Helder. Ook hier zitten soms kleine maar pittige klimmetjes tussen. Als de voorste het niet haalt dan krijg je een file op de helling met het gevolg dat er een paar over elkaar heen buitelen. Geen schade, alleen een deukje in een enkele ego. Na een mooie ronde rijden we langs de dijk naar de veerboot. Het is schitterend weer. Op de boot kunnen we even bijkomen. Dan gaat het over een paar mooie mountainbike paden door de bossen en een gedeelte van de Slufter naar het noorden van Texel. Af en toe moet er even een band geplakt worden. Ze zoeken dan later weer aansluiting bij de groep. De begeleider die bij het plakken blijft, weet waar de groep rijdt want hij heeft de route in de GPS staan. De veerboot(je) naar Vlieland ligt voor ons klaar en wordt afgeladen met 30 fietsen. Aan boord is er koffie en koek. De aanlanding bij Vlieland is op een hele lange steiger. De steiger eindigt aan de landkant niet op het droge zand van de Vliehors maar in het water. Het is nog hoog water en als je niet met je fiets door het zoute water wil, moet je hem op je nek nemen. Op blote voeten loop ik met mijn fiets op mijn nek 1.5 km door enkel diep water en later nat zand.

Dan nog een kilometer met de fiets aan de hand door het rulle zand. We komen vlak langs het reddinghuisje waar op dat moment een trouwerij aan de gang is. Aan de Noordzee kant van de Vliehors is het strand hard en als iedereen daar uiteindelijk is aangekomen, gaat het in volle vaart richting het Posthuis. Hier fietsen we verder aan de Wad kant van het eiland met af en toe een slinger door mooie paden in de bossen. Ook de klim omhoog en langs de zelfde kant terug naar de vuurtoren nemen we nog even mee. Krantjeboord Nummer 62 – november 2011

12

In Oost-Vlieland kunnen we even wat drinken op een terras. Echter de boot gaat vertrekken en de door sommige bestelde uitsmijters worden in een servet meegenomen. Ze weten niet dat we niet met de veerboot gaan maar met een door onze organisatie gecharterde vissersboot. Het is hoogzonnig en we liggen aan dek uit te rusten en te genieten van de vele boten op het water. Op West-Terschelling is het nog een paar honderd meter fietsen naar de Staatsbosbeheer camping. We zijn de enige gasten en na een lekkere douche staat de barbecue gereed. Een cateraar met hele eerlijke en lekkere etenswaren heeft dit verzorgd. Hij staat naast zijn Landrover te bakken en aan de zijkant heeft hij keukenbladen gemonteerd voor de salades, broodjes en sauzen. Na het eten doen we nog even een koppie bij de Walvis aan de Noordsvaarder en daarna halen we een borrel bij de ouders van een collega die in de haven liggen met een Bavaria 44. Het was al bijna donker dus toen kon ik daar wel op verschijnen. Alhoewel de Bavaria‟s vanaf die maat enigszins in verhouding zijn (een 31 voeter is net zo hoog als een 44 voeter). De volgende dag doen we een ronde op Terschelling. Dijk op en dijk af, nog een kilometer of 4 de Boschplaat op. Daarna via allerlei bospaden weer richting de boot. Op sommige paden is het zand zo rul dat we af en toe vastraken en als je je voet dan niet snel genoeg uit de klem krijgt lig je op je rug in het zand. De boot is weer een mooi rust moment. Dat hebben we ook wel nodig want het waait 7Bf uit het zuid-westen en dat is niet handig als je vanuit Harlingen naar Den Helder moet fietsen. De banden worden extreem hard opgepompt om maar minder rolweerstand te hebben. Tot Kornwerderzand hebben we nog een heel klein beetje luwte en dan begint het buffelen. We rijden met de groep als een blok met een constante snelheid van 20 km/uur. Als je op kop komt dan is het alsof je door de stroop fietst en na 500 meter moet je wisselen anders ga je helemaal kapot. Gelukkig zijn er een paar geplande stops op de dijk en een x aantal lekke banden, dat zijn de momenten dat we in de brem liggend even bij kunnen komen. Vanaf Den Oever is er weer meer beschutting en eind van de middag komen we weer aan in Den Helder. Het was een onvergetelijke tocht over de eilanden en de Wadden. Ronald


13

Frau Antje Lezers gegroet. Het verheugt mij U te kunnen laten lezen over een recente zeilervaring van niet geringe omvang; het betrof een zusterschip, het IJsselmeer en duurde wel een week! Vertrek was gepland op zaterdagochtend, maar aangezien "het weer zo lelijk deed", hebben wij tot maandagochtend gelapzwanst, het schip zich zachtjes ontplooiend in de ontiegelijke harde windstoten gelijk een schommelwiegje, wat is het dan dubbel lekker tegen een warme kapitein te kunnen liggen. Afijn maandagochtend was het zo ver, op ter Orangesluis! Dat bracht zoete mijmeringen boven, onze maidentrip heeft daar nog steeds een ontbrekende baksteen op haar geweten. Doch de tand des tijds bracht ons in verwarring, er ontbraken wel meer bakstenen, welke was nou de onze? De reis nam haar aanvang; Volendam Medemblik Staveren, ik noem maar wat, en wat een mooi land is Holland eigenlijk! Het weer kan ik helaas alleen maar omschrijven als zwaar, maar gehuld in dikke jassen en voorzien van wollen mutsen trotseerden de kapitein en zijn stuurman de torenhoge golven en lieten niet na de enigszins hongerige brekers te breken; dwars erdoor gingen zij. Het cabinepersoneel zat hier rustig bij te lezen of breien, of er niets aan de hand was, wat een zeevrouwen die Admiraaltjes, wat een meiden van stavast, wat een lef, wat een moed, wat een vertrouwen in het schip, de kapitein en de stuurman. Hoe schijnbaar achteloos ook werden de stoere mannen buiten voorzien tijdens deze ruwe zeilpartijen van warme soep en hete worstjes! En dan, die professionaliteit bij het invaren ener box! wat een soepelheid bij het werpen der landlijnen, en het bijna terloops aanbrengen der 220 volt stekker, hier waren duidelijk echte zeelieden aan het werk! Tot onze grote verbazing kan men overal rond het IJsselmeer wel een jachthaven vinden, en was er overal plaats voor ons, dat was in onze tijd wel anders, ook bleek " de bruine vloot" haar eigen aparte afmeermogelijkheden te hebben, ook dat was vroeger heel anders, en kon men nog weleens spontaan op de vuist moeten gaan met dat volkje! Verder had men de hele dag uitzicht op vele schepen, ondanks het ruwe weer, van zeker windkracht drie a vier, waren er tot onze verbazing heel veel schepen in zicht. Een scheepsvrije einder hebben wij niet kunnen ontdekken. En in de avond trof het ons dat ook de vergrijzing onder het scheepvolkje behoorlijk heeft toegeslagen, en eigenlijk overal al om 22.00 het licht uitging. Maar heerlijke maaltijden werden er op tafel gezet, weer ouderwets op twee pitten. De elektrische kachel stond te snorren! De avonden waren T.V.loos, en internetvrij, een verademing dachten wij, tot het Kees-spel tevoorschijn werd gehaald. Dit brengt zo ongeveer het laagste in een mens naar boven, en is niet bevorderlijk voor de sfeer aan boord, meer wil ik hier niet over kwijt. Voor de nacht vouwden wij ons op in de voorpiek, zo knus, ons in het buitenland wanend met Fries sprekende passanten over de steiger. Kortom heerlijk! In Holland is het prima varen! Ik groet U allen. Antje


14

WALDHOF We herinneren ons ongetwijfeld het ongeval dat in januari van dit jaar plaatsvond op de Rijn met de Duitse chemicaliën tanker Waldhof. Het schip, geladen met 2378 ton zwavelzuur bij BASF Ludwigshafen, was op weg naar Antwerpen toen het kapseisde vlak boven de Loreley op donderdag 13 januari 2011.Van de 4-koppige bemanning werden er onmiddellijk 2 gered. Van de 2 vermiste bemanningsleden is er later tijdens het lichten van de Waldhof een gevonden en zover ik weet is het laatste lid nog steeds zoek. Na het kenteren dreef het schip verder de Rijn af maar bleef ter hoogte van St. Goarshausen op haar bakboordzij liggen. De waterstand was hoog en stijgend en om het zoeken naar de vermisten te faciliteren werd het wrak dezelfde dag met kabels aan de oever verankerd en de volgende dag werd een ponton met spudpalen in positie gebracht in afwachting van het bergingsmateriaal van Mammoet Maritiem uit Schiedam die de bergingsopdracht had gekregen. Het was de bedoeling het schip door middel van drijvende bokken te lichten en vervolgens de lading in een andere tanker over te pompen. Daar twee bokken uit Rotterdam moesten komen en de andere twee vanaf de Ruhr liep de operatie, mede door de hoge waterstand (bruggen), een vertraging op van enkele dagen. Ondertussen hadden de autoriteiten de Rijn ter plaatse gestremd verklaard met als gevolg dat er in het weekend van 15/16 januari al 200 schepen boven of onder de stremming lagen te wachten en de file aangevuld werd met zo‟n 80 schepen per dag. De bevrachters zaten in hun maag met ca 200 000 ton lading dat niet tijdig afgeleverd kon worden .Overslaan in andere modaliteiten was nauwelijks een optie mede omdat op zo`n korte termijn de benodigde capaciteit niet voorhanden was. Daarnaast moesten er noodvoorzieningen worden getroffen om de schepen van water en/of brandstof en/of victualiën te voorzien. De proefvaarten langs de Waldhof, die de overheid van plan was te organiseren, gingen uiteindelijk niet door omdat door de sterke stroom een diepe kuil was ontstaan rond het schip waardoor zij zou kunnen breken .Nadat een baggerschip ter plaatse was gearriveerd, werd op 19 januari het eerste schip in de bergvaart door gelaten. De volgende dagen werd het aantal opgevoerd, alleen tijdens daglicht. In de dalvaart bleef echter alles liggen. Men was bang dat door de sterke stroom de schepen moeilijker zouden kunnen manoeuvreren en een contact met de Waldhof wilden men uitsluiten. Eerst op 2 februari toen de berging goed op gang kwam, werd de dalvaart langzaam hervat en op 9 februari was de file opgelost. Achteraf is er veel kritiek geleverd op het Wasser Schutz Amt Bingen voor de lange vertraging met als gevolg financiële stroppen. Het ontbrak aan hydromechanische kennis wat uitwijst dat de dalvaart veiliger langs het wrak had kunnen varen dan de bergvaart. Eerst op 23 januari was al het bergingsmateriaal ter plaatse. Men dacht dat er zich explosieve waterstofgas in de tanks had gevormd, proefboringen werden uitgevoerd waarna de tanks werden geïnertiseerd met stikstof. De hele situatie bracht mee dat het aanpalende weg -en treinverkeer werd stilgelegd. Daarna kon het stabiliseren van de Waldhof beginnen om vervolgens de lading over te pompen in de inmiddels gearriveerde tankduwbakken. Uiteindelijk bleek dat een deel van de lading te stroperig was om over te pompen en een flinke hoeveelheid in het water terecht was gekomen.


15

Men besloot toen in overleg met de autoriteiten het restant van de lading zwavelzuur gecontroleerd in de Rijn te laten lopen wat gezien de hoge waterstand en stroomsnelheid probleemloos heeft plaats gevonden. Ondertussen waren er al 3 weken verlopen sinds het incident plaats vond. Op 13 februari, een maand na het ongeval, werd het wrak van de Waldhof eindelijk geborgen. Zij is naar Duisburg gesleept en daar droog gezet. Sindsdien zijn de Duitse autoriteiten bezig met onderzoek waarvan de resultaten nog niet bekend zijn gemaakt. In de editie van 27 augustus 2011 kopte het weekblad Schuttevaer: "Waldhof veel te zwaar beladen" wat suggereert dat door de zware lading het schip was gekapseisd. Dat isnaar mijn mening niet juist, tenslotte had zij al een hele afstand afgelegd voor dat zij kenterde. Het schip is 105 m lang en 10,5 m breed, verlengd en dubbelwandig gemaakt met een dubbele bodem, dit om te voldoen aan de laatste regelgeving. De lengte/breedte/hoogte van de tanks(7) is 10x8,5x4 meter, totale inhoud 2380 m3. De 2378 ton zwavelzuur met een 1.8 sg zou in alle tanks kunnen worden geladen en zou 50,6% van iedere tank gevuld zijn tot een hoogte van 2,24 meter. In dat geval heeft het schip wat betreft de lading een maximum vrije vloeistof oppervlak wat een rol speelt bij een onverwachte helling. Een mogelijkheid is om een aantal tanks(4) tot 95% te vullen met een klein restant in een andere tank dat zou het vrije vloeistof oppervlak aanzienlijk verminderen. Bijvoorbeeld no1/3/5/7 met het restant in no4. Dat arrangement zou denk ik binnen de toegestane langscheepse buigmoment vallen, maar helaas is dat niet mogelijk omdat dan de sterkte van de tank en de maximumdruk op de tanktop aanzienlijk zou worden overschreden .Helaas weten we niet hoe dat schip precies was geladen noch wat de maximum toegestane druk op de tanktop is, maar volgens hetzelfde artikel had het een certificaat waarin staat dat het maximum soortelijk gewicht van de lading 1,3 ton per m3 niet mocht overschrijden. Het is dan mogelijk het vrije vloeistof oppervlak aanzienlijk te beperken. De bevrachter en de eigenaren van deze chemicaliën tanker zullen ongetwijfeld wel verantwoordelijk gesteld worden voor de dood van 2 opvarenden. Zij zullen zich waarschijnlijk niet kunnen verschuilen achter de schipper. Omdat BASF de diepste zakken heeft zal men ongetwijfeld proberen de verantwoordelijkheid op dit bedrijf af te wentelen. De vermindering in stabiliteit door het vrije vloeistof oppervlak treedt alleen op als het schip een helling krijgt van buitenaf, bijvoorbeeld: zeegang of een abrupte koers wijziging, het laatste is mogelijk omdat ter plaatse de Rijn zich vernauwd en een scherpe bocht maakt. Dat samen met een stroomsnelheid op dat moment van 2,5 a 3 meter/seconde, heeft gezorgd voor een rolmoment dat de helling veroorzaakt en de centrifugale versnelling het vloeistofoppervlak meer doet hellen dan het schip,eventuele opstaande poorten of deuren van het voor- of achter verblijf helpen mee aan het kenteren van het schip. . Reductie in stabiliteit heeft in de zeevaart vele ongelukken veroorzaakt (Herald of Free Enterprise).De regelgeving voor schuivende ladingen zoals graan zijn zeer stringent De formule die toegepast wordt om de vermindering in stabiliteit te berekenen berust op de zwaartepunt verschuivingwet en is recht evenredig met de lengte- en met de derde macht van de breedte van de tank. Bulkcarriers die in plaats van droge lading ook vloeistoffen kunnen laden krijgen daarom van de klasse bureaus strikte voorschriften wat betreft de mogelijkheid om met gedeeltelijk gevulde ruimen te varen. De moderne binnenvaarttankers hebben allemaal een oliedichtschot in het vlak van kiel en stevens.,dat maakt ze geschikt om voor de estuaire vaart (Rijndelta).Dus in plaats van 7 zijn er dan14 tanks, in dat geval is de reductie in stabiliteit nog maar een kwart. De bouwvoorschriften voor de Rijnvaart vereisen dit kennelijk niet. Kort na dit ongeluk viel de Calendula 12 scheef tijdens het rondgaan op de Schelde maar kon alsnog gelost worden.Dit schip was net als de Waldhof verlengd en verbouwd en had een lading met een 1,2 sg. Nogmaals we weten niet precies hoe de Krantjeboord Nummer 62 – november 2011

16

lading verdeeld was noch of er een restant ballast in de tanks aanwezig was maar de sector, overigens omgeven door uitgebreide wetgeving (ADN en ROSR), geeft aan dat iedere tanker een stabiliteitsboek/berekeningen aan boord heeft door de bouwer verstrekt en goedgekeurd door de klasse organisatie. Als dat zo is kun je alleen maar concluderen dat de schippers van de Waldhof en Calendula 12 daar niet naar gekeken hebben of onvoldoende geschoold zijn in de basis stabiliteitsleer. Omdat er ook stabiliteitsproblemen zich in de containervaart hebben voorgedaan wordt dit onderdeel van de opleiding opnieuw bekeken. In het verleden heb ik de stabiliteit in verband met graanladingen met een potloodje moeten uitrekenen maar dat kan nu opgelost worden door een eenvoudig computer programma. Men schat nu dat de schippers ca. 14 miljoen schade hebben geleden maar samen met bevrachters/ontvangers/industrie komt men op ca 50 miljoen. Daarvan is heel weinig te verhalen op de verzekeraars van de Waldhof omdat volgens het Verdrag van Straatsburg 1988 zij haar aansprakelijkheid mag beperken tot ca 2 miljoen onder voorbehoud dat het ongeluk niet is veroorzaakt door opzet. Nalatigheid van de schipper valt daar buiten. De individuele schippers kunnen wellicht wat claimen van hun aansprakelijkheidsverzekeraars als zij een blokkade clausule in hun verzekeringscontract hebben, maar dan nog is het maximum meestal10 dagen. De sector heeft zich sterk gemaakt om compensatie te verkrijgen van de overheid en Brussel mede omdat het de meest ingrijpende stremming was sinds de tweede wereldoorlog. Zover ik weet heeft het niet veel uitgehaald, het huidige beleid om meer te bezuinigen zal daar zeker aan hebben bijgedragen. Circa 3 jaar geleden was de Rijn ook 5 dagen gestremd doordat containers overboord vielen. De Duitse autoriteiten beloofden toen materiaal te stationneren op die plekken langs de Rijn waar zich min of meer regelmatig incidenten voordoen. Daar is echter tot nu toe niets van terecht gekomen. Wellicht hebben sommige schippers/eigenaren zo,n strop niet financieel overleefd. Jan Jonker


17

Watersportvereniging Akersloot Opgericht op 16 april 1971 Koninklijk goedgekeurd op 26 september 1972

Bestuur Voorzitter

Jan Tromp

Wagnerlaan 31

Secretaris

Anja Verduin

Roemersdijk 5

Penningmeester

Judith Tiebie

De Noord 1

Commissaris

Bas Kerkhof

Buurtweg 23

Commissaris

Cor Admiraal

Beethovenstraat 26

Financiën Bankrekeningnummer

3009 96 152

Contributie

€ 36,00 *

Technische commissie Bas Kerkhof Piet Leijen Piet Mossinkoff Jan Verduin Rob Willemse Jubileumcommissie Jan Tromp Anneke van Baar Frank Blokker Simon Dijt Jan Terluin Rob Willemse Website WSVA

0251-313438 [email protected] 0251-315306 [email protected] 0251-314579 [email protected] 0251-312075 0251-314278 [email protected]

Rabobank Akersloot, t.n.v. penningmeester WSVA (= incl lidmaatschap Watersportverbond) Kanocommissie vacatures Wedstrijdcommissie Jeroen Duijvestijn Cor Admiraal Gerard van Baar Henny Velzeboer Krantjeboord Plausch Terluin Corrie Tromp

[email protected] [email protected]

Jan Heijenga, ontwerp omslag www.wsva.org

* Wil je beter geïnformeerd worden over het Watersportverbond? Wil je weten wat het Verbond doet met jouw euro‟s? Bekijk dan regelmatig de site: www.watersportverbond.nl

Krantjeboord verschijnt 2 x per jaar in april en oktober/november. Copy, bij voorkeur digitaal, inleveren bij Plausch Terluin, Julianaweg 60a of via e-mail [email protected]


18

Van de voorzitter 2. Mededelingen van het bestuur 3. Mededelingen algemeen jarig Jubileum gevierd op 3 september KZN 5

Recommend Documents