UIT DE PASTORIE In juni werd er gevoetbald. Het is niet onopgemerkt gebleven. Ook in onze kerk was daar aandacht voor. ‘Wie zeggen de mensen dat ik ben?’ vroeg Jezus aan zijn leerlingen. De groten van Israel worden genoemd, wegwijzers naar het land van belofte. In deze dagen van het feest in Zuid Afrika noem ik Nelson Mandela, Desmond Tutu, Steve Biko, Alan Boesak, Beyers Naudé, Frank Chicane, Albert Luthuli. Mensen geïnspireerd door het evangelie, geïnspireerd door Mozes: ‘let my people free’. Mensen, dankzij wie het nu feest is in Zuid Afrika. Wie zeggen de mensen dat ik ben? Albert Luthuli, de geestelijke, de predikant, die streed tegen de apartheid, geïnspireerd door de geweldloosheid van Mahatma Ghandi. En Ronnie Harrison schilderde in 1961, toen de apartheid zich heer en meester waande, de Black Christ, de Zwarte Christus. Hij schilderde ‘Christus aan het kruis’, met het gelaat van Albert Luthuli, gemarteld door de premiers Vorster en Verwoerd, de vaders van de apartheid. De Black Christ, de zwarte Christus, een schilderij dat meer sprak dan alle woorden bij elkaar, een schilderij dat alles in één ogenblik volstrekt duidelijk maakte. Voor de regerende Afrikanen de ultieme belediging, voor de onderdrukte zwarte bevolking het teken van de overwinning. ‘We shall overcome.’ Het schilderij was een steen des aanstoots voor de blanke macht. Het werd het land uitgesmokkeld, de schilder werd vervolgd, Luthuli werd vermoord. Totdat het 40 jaar later als de verloren zoon gevonden werd en nu een ereplaats heeft in het Nationaal Museum in Kaapstad. Albert Luthuli eren we hier vlakbij het Krugerplein in de Albert Luthulistraat. Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door elke dag opnieuw zijn kruis op te nemen. ‘De weg naar de vrijheid loopt via het kruis,’ sprak Albert Luthuli. Vorster en Verwoerd verloren hun gezicht. Luthuli kreeg de Nobelprijs voor de vrede. Feest mag zijn in Zuid Afrika. Zondag 11 juli was de kerk versierd met oranje bloemen. Ik was met vakantie. Thuisgekomen werd er niet meer gesproken over de nederlaag van Oranje, maar over de schorsing van pastor Paul Vlaar. Hij had in de eenheid en verbondenheid van het Nederlandse volk tijdens het WK een teken gezien van de eenheid en verbondenheid, waartoe het evangelie ons roept. Hij had dat gevierd in een ‘Oranje Mis’. Onze parochiane mw. Wil Kroon vertelt mij altijd heel enthousiast over
de St. Victorparochie in Obdam. Haar schoonzoon is daar de vicevoorzitter van het parochiebestuur. Pastor Vlaar heeft de kerk weer teruggegeven aan de gemeenschap. In de kerk worden de daden des Heren gevierd, maar de kerk is ook weer de plek van ontmoeting, verrassing, inspiratie, hoop en troost. Hoe bijzonder voor een jonge priester. Pastor Vlaar werkt aan een levendige geloofsgemeenschap waarin van alles te beleven is. Dat gebeurde altijd al. Ik dacht aan Grootebroek. Ik was nog jong. Kapelaan Alex Koot ging voor in een viering met dans, licht en beat. Onvergetelijk. Ik dacht aan Jan Koperdraat en Toos Koedam, die mij foto’s lieten zien van theaterliturgie, gevierd in de Mozes en hier in de Martelaren. Ik dacht aan Mgr. Ad Simonis, die de eucharistie vierde in de botsautootjes als opening van de kermis. Ik dacht aan Hoorn, waar de jongeren beschuit met muisjes wilden uitdelen na de kerstnacht, wat hoogstpersoonlijk door mij verboden werd, zonder dat ik wist dat alle inkopen al gedaan waren. Bijzondere vieringen. Pastor Vlaar zoekt naar nieuwe wegen om mensen te bereiken. Zoals het nu gaat, zo loopt het toch ten einde? De kranten in West-Friesland stonden er vol van. ‘Men wil de liturgie weer terug naar vroeger, met de rug naar het volk, dan hoeft de pastor niet te zien, hoe leeg de kerk is’. De Rooms Katholieke Kerk was weer in het nieuws. Opnieuw een Media Hype. Opnieuw negatief. Een van onze parochianen heeft de hand weten te leggen op een open brief aan alle bisschoppen van de Zwitserse theoloog Hans Küng. Hieruit enkele fragmenten. ‘Eerwaarde bisschoppen, Joseph Ratzinger, nu paus Benedictus XVI, en ik waren de jongste theologen op het Tweede Vaticaans Concilie van 1962 tot 1965. Nu zijn we de oudste die nog actief zijn. Ik heb mijn theologische werk altijd beschouwd als dienstverlening aan de rooms-katholieke kerk. Ik doe deze oproep dan ook omdat ik oprecht bezorgd ben om onze kerk. Ik heb geen andere manier om u te bereiken dan een open brief. De kerk beleeft haar ergste geloofwaardigheidscrisis sinds de Reformatie in de 16de eeuw. U, als bisschoppen, hebt meer redenen dan wie ook om diep bedroefd te zijn: tienduizenden priesters zijn sinds het Tweede Vaticaans Concilie uitgetreden, meestal omwille van de celibaatregel. De roepingen voor het priesterschap, het zusterschap en lekenbroederschap zijn afgenomen - niet alleen in aantal, maar ook in kwaliteit. Gelatenheid en frustratie verspreiden zich snel onder de clerus en de actieve leken. Velen voelen zich in de steek gelaten. In veel bisdommen weerklinkt hetzelfde verhaal: lege kerken, lege seminaries en lege pastorieën. In veel landen worden, vaak tegen de wil van de parochieleden, parochies samengevoegd tot steeds grotere 'parochiegroepen'
omdat er niet genoeg priesters zijn. In die grote parochiegroepen worden de weinige overblijvende priesters zwaar overbelast. Dit is een schijnhervorming van de kerk, geen feitelijke hervorming! Roep een concilie samen. Nu hebben we een concilie nodig om de dramatisch escalerende problemen, die om hervorming schreeuwen, op te lossen. Onze kerk zit in een diep dal, eerwaarde bisschoppen. Daarom doe ik deze oproep: maak gebruik van het episcopale gezag, dat opnieuw werd bevestigd door het Tweede Vaticaans Concilie. In deze dringende situatie zijn de ogen van heel de wereld op u gericht. Talloze mensen zijn hun vertrouwen in de katholieke kerk kwijt. Alleen door open en eerlijk met deze problemen om te gaan en resoluut de nodige hervormingen uit te voeren, kunnen we hun vertrouwen terugwinnen.’ Nieuwsgierig ben ik, hoe de bisschoppen op deze oproep reageren. Ik hoop, dat zij met water en mest klaar staan om de zaden te koesteren die hier en daar tegen alle doemscenario’s in toch ontluiken. Wie weet welke prachtige bloemen er te voorschijn komen? Een nieuw parochiejaar begint. Veel staat er weer te gebeuren. U leest het in dit Hofnieuws. Zondag 3 oktober openen wij feestelijk het nieuwe parochieseizoen. Moge ook de Martelaren een plek zijn van ontmoeting, verrassing, inspiratie, hoop en troost. Met vriendelijke groet, N. Essen, pastor (spreekuur elke woensdag van 10.00 -12.00 uur) ook:
[email protected]
“Zomaar iets beweren kan anderen bezeren” Cordaid-Bond Zonder Naam
KOFFIE OCHTEND Heeft u zin in ‘n kopje koffie of thee en ‘n praatje? Dan bent u iedere derde dinsdag van de maand van harte welkom in de pastorie op de Linnaeushof 94 van 10.00 -12.00 uur. De volgende koffie/thee ochtend is:21 september a.s. U bent van harte welkom!
ZONDAG 3 MARTELARENFEEST
OKTOBER:
Het is al vele jaren zo, dat we op de eerste zondag van oktober het nieuwe parochieseizoen openen. Wij gedenken dan de martelaren van Gorcum, de patronen van onze kerk (de eigenlijke feestdag is 9 juli) en tegelijk maken we van de gelegenheid gebruik om een paar van ‘onze martelaren’ in de bloemetjes te zetten. Vorig jaar zongen we voor Ari van der Meer: De Zonnebloem die zit hij voor, ziek en zeer, daar gaat hij voor. Hij doet ook de bezoekersgroep. Dan komt hij bij je op bezoek Hij staat bij ’t dames en herenkoor, hij zingt de bas en de tenor. Dan brengt hij ook het Hofnieuws rond. Wie heeft asperges van de grond? Ari, Ari, Ari, Ari, Ari, die Ari. We zongen voor Margot van Dam: Heb je geen geld, ben je ziek, niet in tel, heb je niemand, die naar jou omziet? Voel je je uitgerangeerd, doelloos, niet gewaardeerd, eenzaam geïsoleerd? Wat een geluk, want daar heb je Margot. Zij gelooft met haar handen, dat je je naaste bemint. Liever geen offeranden, liever een kerk, die dient. En we brachten een ode aan dé tuinman: Jan Bregman zag een hofje waar geen bloem in stond, ’t was alles steen en zand en omgewoelde grond, De kerk was mooi gerenoveerd, de tuin verwoest Jan Bregman had een tuinplan, leidt de tuingroep o zo wel! Wie er nu gehuldigd worden? Het is ieder jaar een lastige keuze, want er zijn zovele trouwe vrijwilligers in onze parochie, voor wie je zou willen zingen. Misschien bent u wel aan de beurt… Wij hopen, dat ieder die zich bij de parochie betrokken voelt, dit feest wil meevieren. Op het Martelarenfeest houden we een collecte voor het bloemenfonds. Uw gift is van harte welkom.
Postbank 3158376 t.n.v. Hofnieuws Diemen, o.v.v. bloemenfonds.
“Gaat het KINDERKOOR weer zingen?” Dat is ieder jaar de vraag aan het begin van het schooljaar. Ons koor heeft versterking nodig! Nieuwe kinderen zijn van harte welkom! We beginnen op vrijdagmiddag 3 september. Wij repeteren iedere vrijdagmiddag van kwart voor vier tot half vijf. Wanneer zingen wij in de kerk? Zondag 3 oktober vieren wij het Martelarenfeest. Ons koor zal zich dan traditiegetrouw laten horen. Ook tijdens de huldiging! Het Vormsel Was het het afgelopen schooljaar tijd voor de 1e communie, dit jaar wordt er weer ‘gevormd’ in onze kerk. Met name de kinderen/tieners van de eerste klas voortgezet onderwijs en die van groep 8 van de basisschool komen hiervoor in aanmerking. Misschien is het goed nu reeds de datum te weten: zondag 29 mei 2011. Kindernevendienst Vanaf zondag 29 augustus is er elke zondagmorgen tijdens de viering een kindernevendienst. Kinderopvang, of crèche, is er alleen tijdens de vieringen, waarin de LWM zingt. De kinderopvang wordt aangegeven in het liturgierooster, op de achterkant van Hofnieuws. Een felicitatie Weer zaten we in de prijzen! In het juninummer van Hofnieuws feliciteerde ik Madeline Olmer als prijswinnaar van de jaarlijkse kleurwedstrijd, die hoort bij Kerkbalans. Maar de feestvreugde is nog groter, want ook Tara Wiemers, Gianny Tyl en Alica Hamman vielen in de prijzen. Van de zes winnaars, vier uit onze parochie. Geweldig! Nico
75 JAAR MIVA: Hun toekomst is onze Missie MIVA bestaat in 2010 75 jaar. In die 75 jaar is veel bereikt. MIVA heeft meer dan 10.000 missionarissen en pioniers op weg kunnen helpen met vervoer- en communicatiemiddelen. MIVA richt haar blik dit jaar o.a. op kansen voor kinderen in Brazilië. ‘De toekomst van de kinderen is onze missie’. MIVA zal zuster Redempta Bogers steunen met een betrouwbare auto. Zij werkt al 50 jaar in de binnenlanden van Brazilië. In zes kleine dorpen heeft zij crèches opgezet, zodat de moeders van de kinderen kunnen werken. “Er was hier helemaal niets, ik heb alles letterlijk vanaf de grond opgebouwd. Inmiddels maken dagelijks ruim 500 kinderen gebruik van de crèches. Dagelijks rijd ik naar de crèches om bonen, rijst, zeep en suiker te brengen.” Zonder vervoer kan ze de kinderen niet helpen. Help met uw gift op giro 2950 t.n.v. MIVA, Breda of tijdens de collecte op zondag 29 augustus. ____________________
GODSDIENSTIGE FEESTDAGEN Rosh Hasjana Op 9 en 10 september viert Israel zijn nieuwjaarsfeest. Rosh Hasjana. Dan begint het jaar 5771, gerekend vanaf de schepping der wereld. De Joden beginnen het jaar niet met vuurwerk, maar met het maken van schoonschip. De geduchte dagen beginnen, de tien dagen, waarin men het met zijn medemensen goed moet maken. Want na tien dagen (18 september) is het: de grote verzoendag, Jom Kippoer, de heiligste dag van het jaar. De viering van Jom Kipoer is plechtig maar niet sober, want het nieuwe jaar geeft kansen om alles beter te doen. Er wordt gedurende meer dan een etmaal gevast, zowel wat eten als wat drinken betreft. Het is gebruikelijk op deze dag naar de synagoge te gaan. Onze Joodse vrienden wensen we een goed en zoet 5771. We wensen U toe dat u ten leven beschreven en verzegeld zult worden. Ramadan Op 11 augustus begint de Ramadan, de vastenmaand voor de moslims, waarin men van de opgang van de zon tot haar ondergang geen voedsel mag nuttigen of lichamelijke genoegens mag hebben.
Het vasten wordt gezien als vorm van zuivering van de ziel en bedanking van Allah voor alles wat hij gegeven heeft. De ramadan leert
mensen zelfdiscipline. De moslims voelen en tonen verbondenheid met arme en hongerige mensen elders op de wereld. Moslims gedenken dat in deze maand de profeet Mohammed de eerste van de openbaringen ontving die samen de koran vormden. Tijdens ramadan wordt doorgaans geprobeerd de gehele Koran te lezen. Daarvoor is de Koran in 30 delen voor 30 dagen verdeeld, Djuz' genaamd. De ramadan eindigt op 10 september met het `id-oel-fitr, (het Suikerfeest) waarop gefeest en uitgebreid gegeten wordt. Ramadan is de gezelligste maand van het jaar en geeft de vastenden een gevoel van verbondenheid. Kinderen beginnen rond hun tiende jaar af en toe een paar dagen mee te doen. Wij wensen onze moslim broeders en zusters Ramadhan moebarak (een gezegende ramadan) toe. Buurten voor vrede (thema vredesweeek) Stichting Ramadan Festival wil mensen met verschillende sociale, culturele achtergronden elkaar beter laten leren kennen. Dit doet zij door hen letterlijk en figuurlijk van elkaar te laten proeven. Proeven door maaltijden en ontmoetingen waar elkaars achtergronden, beweegredenen en visies worden gedeeld. Oftewel: verbondenheid realiseren door te zoeken naar overeenkomsten. Een van de activiteiten zijn de in Nederland unieke Hospitality Dinners. Islamitische gezinnen nodigen niet-moslims thuis uit om gezamenlijk een iftar te nuttigen en de ramadansfeer te ervaren. Door de informele setting van deze ontmoeting, is er gelegenheid om met elkaar in gesprek te gaan, elkaar te leren kennen en eventuele vooroordelen over en weer weg te nemen. Meld je nu aan voor een Hospitality Dinner en proef, ervaar en geniet van de kunst van het delen.
[email protected] of bel naar 020 408 49 59 _____________________
Zondag
12
september:
NATIONALE
ZIEKENDAG Zondag 12 september is het weer Nationale Ziekendag. ‘Aandacht voor zieken is gezond’ is het prachtige motto voor die dag. In 1974 nam de
Zonnebloem het initiatief voor de Nationale Ziekendag. Sindsdien staat
deze dag, waarop extra aandacht wordt gevraagd voor de relatie tussen zieken en gezonden, elk jaar op de tweede zondag van september op de agenda. Op Nationale Ziekendag is er de jaarlijkse deurcollecte voor onze Zonnebloemafdeling.
Ik dank U, God, voor mensen die mij vertrouwen geven. Ik dank U voor mensen die zien wat ik kan. Ik dank u voor mensen die me niet de mindere laten zijn. Ik dank U voor mensen die me aanspreken op mijn kracht. Zij houden mijn leven gaande. Ik dank U, God, voor mensen die mijn verdriet zien. Ik dank U voor mensen aan wie ik mij kan toevertrouwen. Ik dank U voor mensen die zorgvuldig zijn in hun spreken. Ik dank U voor mensen bij wie ik niet dichtsla. Zij houden mijn leven gaande. Ik dank U, God, voor mensen die mij kunnen inspireren. Ik dank u voor mensen die mij niet loslaten. Ik dank U voor mensen die mij wakker en attent maken. Ik dank U voor mensen die doen wat ik niet kan. Zij houden mijn leven gaande. Ik dank U, God voor wie ik mag zijn. Ik dank U voor de talenten die ik heb ontvangen. Ik bid U, dat ik mezelf niet begraaf, maar creatief en als hoopvol mens door dit leven mag gaan. ______________________ OPROEP DAMESKOOR Na ongeveer 40 jaar een geweldig mooie functie gehad te hebben bij rouw- en trouwrituelen, dreigt nu het einde van het Dameskoor. Door natuurlijke beperkingen wordt de kwaliteit en kwantiteit van ons koor steeds minder. Daarom doen wij een dringend beroep aan dames en heren die ons zouden willen versterken. U bewijst er de gemeenschap een grote dienst mee en we hebben het gezellig met elkaar. Met uw hulp kunnen wij misschien een nieuwe doorstart maken. Bent u geïnteresseerd, neemt u dan a.u.b. contact met ons op. Namens ons koor: Ans Wartenbergh, telefoon 6920844.
AANKONDIGING
GASTVOORGANGERS OVER HET ONZE VADER Ook dit jaar is oktober weer de maand van de gastvoorganger. Wij vervolgen de serie over het Onze Vader, die wij in februari zijn begonnen. Zondag 10 oktober Martin Zandstra over: Vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven. Martin Zandstra is justitiepastor, werkzaam in de Bijlmer Bajes. Hij was al eerder gastpredikant in onze kerk. Zondag 24 oktober Ds. Jeannette Deenik-Moolhuizen over: Leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade. Jeannette Deenik-Moolhuizen is projectleider bij de Stichting VPSG advies en ondersteuning bij vragen rond seksueel geweld, godsdienst en zingeving. Zondag 7 november Kees Kok over: Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Kees Kok is lid van het liturgisch team van de Studentenekklesia en directeur van de Stichting Leerhuis & Liturgie. Tijdens zijn studie was hij twee jaar dirigent van het jongerenkoor van de Martelaren. _____________________
HET IS NODIG! Ja het is nodig dat er een paar vrijwilligers[sters] bij komen om de kerk te helpen schoonmaken. Door omstandigheden zullen er enkele vrijwilligers moeten stoppen. Wij begrijpen best dat onze werkende parochianen dit niet kunnen doen, ze werken overdag en hebben ’s avonds andere verplichtingen. Wij willen graag enkele 65-plussers (4 personen), die één keer per maand, op de tweede woensdag van de maand, een paar uurtjes komen helpen.
Het is mooi, leuk, dankbaar en echt geen zwaar werk. Schroom niet en bel pastor N. Essen 6653830 of J. Hilhorst 6905779. Het is echt nodig: mooi werk voor een schone kerk! Jan Hilhorst
VREDESWEEK 18 – 26 SEPTEMBER Buurten voor vrede Buurten voor vrede is het motto van de Vredesweek. Een motto met een dubbele betekenis. Het slaat op de mensen die werken aan vrede in de buurt en het slaat op het werkwoord buurten. In de betekenis van het zelfstandig naamwoord buurten, slaat het op prachtwijken, stadsdelen en forenzendorpen die je vrede toewenst. Het motto kan even goed als werkwoord gelezen worden, dat mensen bij elkaar buurten, elkaar bezoeken, samen eten. Wat onze samenleving nodig heeft, is minder mensen die naast elkaar in dezelfde straat wonen en meer buren van elkaar zijn. ‘Buurten voor vrede’ wil gemeenschap stichten met vriend en vreemde. De vredesweek wordt georganiseerd door IKV Pax Christi. IKV Pax Christi werkt in 25 landen, in het Midden-Oosten en de Balkan, in de Kaukasus en in Afrika, van Kasjmir tot Colombia. Deuren openen en bemiddelen; onderhandelen en verzoenen; oorzaken van geweld wegnemen, alternatieven bieden; wederzijds begrip en respect creëren. In Nederland zet zij vrede en veiligheid op de agenda. Word donateur van IKV Pax Christi. Giro 306090. www.ikvpaxchristi.nl ______________________
SAMEN-KERKENDAG september
-
zondag
19
Al vele jaren is de zondag in de vredesweek een prachtige aanleiding om ‘samen te kerken’. Wij ontvangen in onze kerk de protestantse kerkgemeenschap ‘De Bron’ en delen met hen brood en beker. Voorgangers zijn Ds. Ab Venemans en pastor N. Essen. Met medewerking van het Dames en Herenkoor. Er is kindernevendienst en kinderopvang. Collecte voor IKV Pax Christi. N.B. Het zal de laatste keer zijn, dat ds. Venemans in onze kerk preekt. In januari gaat hij met emeritaat. ______________________
HET LEERHUIS Het oecumenisch leerhuis zal de komende herfst gaan over Katsumi Takizawa. Ds. Ab Venemans heeft zich in zijn studieverlof in 2009 verdiept in deze Japanse filosofiestudent, die zich de theologie van Karl
Barth eigen maakte. Karl Barth (1886 – 1968) was een Zwitsers theo-
loog, die grote invloed heeft gehad op het theologisch denken in de 20e eeuw. Woensdag 13 en 27 oktober en 10 en 24 november. Aanvang 20.00 uur in De Bron. Meer informatie hierover in het komende Hofnieuws. Leerhuis, elders Het nieuwe najaarsprogramma van La Verna –Franciscaans Centrum voor Spirituele Ontwikkeling- in Amsterdam is uit. Met: o.a. een dag over ‘Rumi – ik en wij’, ‘Het wonder van vergeving’, ‘Zin in ouder worden’, ‘Mindfulness’, ‘Franciscaanse spiritualiteit en duurzaamheid’. Zie: www.laverna.nl/pers.htm Zaterdag 11 september is er een Open dag, een gelegenheid om te proeven van wat er geboden wordt. Aanvang 14.00 uur. Derkinderenstraat 82, 1062 BJ Amsterdam. Het Ignatiushuis, centrum voor geloofsverdieping, biedt u allerlei vanuit het motto ‘God zoeken in alle dingen’. Excursies, lezingen, gespreksgroepen en workshops helpen u bij dit zoeken. Website: Informatie: Ignatiushuis, Beulingstraat 11 Amsterdam, 679 82 07. www.ignatiushuis.nl Het Karmelitaans Centrum voor Spiritualiteit vraagt ook onze aandacht. “Mensen zoeken mensen om mee te praten over God weet wat: leven, leegte, dood, verlangen, angst, hoop”. Met cursussen over: Geloven met Kierkegaard, de mystieke liefde van Simone Weil, de levenskunst van het ouder worden, Van de schoonheid en de troost. Informatie: KCS, Parkstraat 1, 2011 KJ Haarlem, 023 – 527 46 75. Zie: www.kcs-haarlem.nl _____________________
HOFNIEUWS PER POST Helaas is het de laatste tijd enige malen voorgekomen dat er vertraging is ontstaan bij het bezorgen van Hofnieuws per post. De oorzaak van deze vertraging, slechte bezorging, lag helaas bij TNT-Post. Na een paar verontruste telefoontjes van trouwe Hofnieuws-lezers hebben wij er voor gezorgd dat ze toch nog een Hofnieuws ontvingen. In september sturen wij u weer een brief voor uw bijdrage in de portokosten en daar zijn wij u zeer dankbaar voor. U kunt ook nu reeds overmaken, dan is de brief niet meer nodig, op rekeningnr. 3158376 t.n.v. Hofnieuws Diemen. Alvast onze hartelijke dank. Jan Hilhorst
MALAWI NIEUWS
augustus 2010
Overzicht van alle giften vanaf 2008 t/m augustus 2010 Voor de toekomstige middelbare school in Malawi, afkomstig van parochianen Martelaren van Gorcum, Vastenaktie 2008, sponsorloop basisscholen en St. Jacob. Vanaf 2009 ook Vasten-actie Anna-Bon en Gerardus-parochie en per 2010 tevens Vastenactie St. Petrus' Banden. Verder vrienden, kennissen e.a. _________________________________________________________ EURO 2.000 6.000 1.500 8.000
2008 startgeld architect en landmeter boren waterput aanleg leidingwerk vastenactie 2008 – voor 1e klassenblok
VIA
Cordaid
9.500 3.000 5.000 12.000 2.791
2009 verdere bouw 1e klassenblok bouw latrines etc. deel onderwijzershuis vastenactie 2009 – voor schoolboeken latere aanvulling laboratoriumbenodigdheden
Cordaid Cordaid
3.000 12.000 4.000 3.000
2010 deel onderwijzershuis vastenactie 2010 voor schoolmeubilair bouw 3e klassenblok voortgang bouw
St. Madelief
Cordaid
71.791 totaal per augustus 2010 door ons allen overgemaakt en gespaard voor de nieuwe school. _______________________________________________________ Op 3 augustus jl. ontvingen wij bericht van Cordaid dat de Vastenactie 2010 € 12.000,00 heeft opgebracht. Dit bedrag is al in bovengenoemd schema opgenomen. Fantastisch! Heel hartelijk dank! Binnenkort zullen weer foto’s in de koffiebeuk verschijnen. In april jl. is in Hofnieuws verteld, dat een grote gift was ontvangen van Cordaid. Dit bleek helaas voor een ander project bestemd te zijn. Om de school verder te kunnen bouwen dient nog doorgespaard te worden. Doet u a.u.b. ook in de toekomst mee? Ondertussen wordt voor zover financieel mogelijk, doorgebouwd.
Namens Bestuur Stichting Lechner-Malawi, Cas en Adri Lechner - Bankrek. 7754373 - Amsterdam
GROETEN EVERHARDA
VAN
ZUSTER
Zondag 15 augustus vierde Zr. Everharda haar gouden professiejubileum. Zij vond, dat Simpelveld te ver van Amsterdam verwijderd ligt om ons voor dit feest uit te nodigen. Maar op vakantie in Zuid Limburg bezocht ik haar. Het gaat haar goed! Zes jaar geleden werd ze getroffen door een herseninfarct. Lopen moet ze nu met stok of rollator, maar deze handicap heeft ze aanvaard. Toen is ze ook gestopt met haar pastorale werk in parochie en bisdom. Nu geeft ze wat taallessen aan buitenlandse zusters. ‘Geen echte lessen, maar wat gezellig converseren’. Zij leeft samen met 29 zusters, van wie zij een van de jongsten is. Hoelang kunnen wij nog in dat grote kloostercomplex blijven wonen? Zij liet ons de kapel zien. Ik zag daar de glas in lood ramen uit het Claraklooster van Amsterdam. In juli 1987 verlieten de zusters het Linnaeushof. Ik kwam hier in augustus ’87 en zag toen de ramen van de kapel opgeborgen in grote kisten. Nu zag ik hun nieuwe bestemming. Zuster Everharda bleef in Amsterdam tot 1994. Zij kende een heerlijke tijd in de Christus Koningparochie. ‘Wat een rijkdom was het in zo’n grote, anonieme stad te werken aan een gemeenschap, waarin zo’n geweldige betrokkenheid van mensen was’. Zij leest iedere keer met veel interesse het Hofnieuws. Ze is aardig op de hoogte met hoe het hier allemaal reilt en zeilt. Helaas lukt het haar niet nog eens naar hier te komen. Zij groet alle bekenden heel hartelijk. Haar adres: Zusters van het arme Kind Jezus, Kloosterstraat 70, 6369 AE Simpelveld. ______________________
EEUWFEEST R.K. SINT PETRUS’ BANDENKERK Het eeuwfeest van de R.K. Sint Petrus’ Bandenkerk in Diemen wordt gevierd op zondag 19 september in een feestelijke eucharistieviering die begint om 10.30 uur. De voorgangers zijn pater Ambro Bakker, deken van Amsterdam en pastor André Tönis. Om 12.00 uur wordt de tentoonstelling “Diemer D.O.M. 100 jaar jong” geopend.
DE PALIO VAN SIENA “Het zijn de meest opwindende seconden die je in Europa kunt beleven.” Dat zei Yoeri Albrecht ooit in Vrij Nederland over de palio van Siena, een korte maar bloedstollende paardenrace die er al sinds de middeleeuwen gehouden wordt. Zeventien wijken van de Italiaanse stad Siena strijden twee keer per jaar om de palio, het zijden vaandel waarnaar de wedstrijd genoemd is. Dit jaar is ook het vaandel zelf onderwerp van opwinding. Op 2 juli werd de eerste palio gereden en op maandag 16 augustus de tweede palio van dit jaar. De race, waarbij de emoties hoog oplopen, wordt altijd gehouden op de campo, het centrale plein van de stad. Om het smalle zijden vaandel te winnen, tast iedere wijk diep in de buidel. Maria Het stadsbestuur van Siena geeft ieder jaar aan twee kunstenaars de opdracht om twee vaandels te maken. De ene voor 2 juli en de andere voor 16 augustus. Op de vaandels staan de wapens van de wijken en, traditiegetrouw, een afbeelding van Maria, aan wie de palio gewijd is. Dit jaar gaf de gemeente de opdracht voor een van de vaandels aan de Libanese kunstenaar Ali Hassoun. Een knipoog naar de slag van Montaperti (1260) waarin de inwoners van Siena hulp kregen van de Arabieren in hun strijd tegen de Florentijnen. Het vaandel van Hassoun veroorzaakte veel opwinding, niet alleen in Siena maar ook ver daarbuiten, omdat Maria niet volgens de traditionele iconografie, maar op onmiskenbaar islamitische wijze was afgebeeld. Bovendien draagt de prominent aanwezige Sint Joris geen helm, maar een tulband. De commotie om het vaandel sluit naadloos aan bij de emotionele beleving van de palio. De dagen voorafgaand aan de race worden intens beleefd door de wijkbewoners. Het gaat over niets anders dan over de race. Gezellig is het ook, want naast alle voorbereidingen wordt er ‘s avonds gezamenlijk gegeten. De dag van de palio begint met een mis. In de deelnemende wijken gaan ook de paarden te kerke. "Gaat heen en kom terug als winnaar!" zo wordt het paard gezegend in de kerk door de priester die een kruis op de neus van het paard drukt.
VAN DE VOORZITTER Na de rustige vakantieperiode nemen de parochie-activiteiten binnenkort weer in aantal toe. Het parochiebestuur vergadert eind deze maand: er staan genoeg zaken op de agenda die op besluiten wachten. Rondkijken in Zweedse dorpen en steden leerde mij in de afgelopen tijd dat daar de kerkgebouwen zorgvuldig onderhouden worden. Fraaie, eeuwenoude dorpskerken tot in de puntjes verzorgd met aandacht voor antieke voorwerpen uit de late middeleeuwen, toen het Christendom verbreid werd in Scandinavië. Maar ook moderne godshuizen met bijvoorbeeld smaakvol vormgegeven kandelaars, orgelfronten en kerkbanken. In alle kerken valt op, dat er altijd bij het entree een rijk voorziene leestafel is, waarop veel religieuze informatie en boeken (ook voor kinderen) te vinden is. Je ziet aan alles, dat de Zweden (de Zweedse overheid) veel over hebben voor hun staatskerk. Misschien kunnen we nog wat van ze leren. De situatie in Nederland is echter anders. Als parochiegemeenschap moeten we onszelf bedruipen en dat kost de nodige financiële offers en vraagt enige inventiviteit. In het komend najaar zal de langverwachte restauratie van het orgel plaatsvinden. In oktober/november wordt het orgel gedemonteerd en in de werkplaats van orgelbouwer Adema wordt elk onderdeel onder handen genomen. Verder hopen we dat de plannen voor de noodzakelijke verbouwing van de pastorie dit seizoen concreter zullen worden. Of het algemeen bekend is dat onze pastorie aan een grondige opknapbeurt toe is, weet ik niet, maar het volgende gaf mij wel te denken. Begin augustus werden we benaderd om de pastorie ter beschikking te stellen voor televisie-opnamen. Dat is wel meer gebeurd voor bijvoorbeeld opnamen voor ‘Baantjer’ en de ‘Gooise vrouwen’, waarbij
men dan dankbaar -als decor- gebruik maakt van de originele architectuur van kerk en pastorie. Toen ik echter informeerde waar de nieuwe opnames nu voor waren, kreeg ik als antwoord: “Voor de nieuwe Makelaars- en Huizenserie ‘Verborgen Gebreken’”!!! In ieder geval leverde deze opname weer een vergoeding op, die zeer welkom is. Ik ben overigens wel benieuwd hoe de bouwkundige staat van de pastorie in januari, als de serie wordt uitgezonden, op de TV wordt ‘uitgelicht’. Tijdens de vakantie (maar op afstand) op de hoogte gebleven van de oranjekoorts bij het internationale voetbal en daarna van het gekrakeel in ons bisdom over de ‘Oranjemis’ in Obdam. Pastor Paul Vlaar, maakte het daar volgens de bisschop bonter dan de Nederlandse voetballers en kreeg niet een gele of rode kaart aan z’n oranje kazuifel, maar zelfs een forse schorsing. Elders in Hofnieuws schrijft Nico Essen hier ook over. Stichtender dan het voetbal was een hernieuwde kennismaking in de Zweedse provincie Värmland met het werk van schrijfster en Nobelprijswinnaar Selma Lagerlöf. Zij schreef niet alleen de beroemde verhalen van Nils Holgerson en de Gösta Berlingssaga, maar ook een bundel Christuslegenden, waarvan ‘Vogel Roodborst’ tot de vertederendste behoort. (Uitgeverij Christofoor, Zeist) Na de vakantie ontvingen wij het treurige bericht dat onze goede vriend, trouwe parochiaan en koorzanger Peter Appelboom steeds zieker werd en op 18 juli is overleden. De uitvaartdienst op 26 juli was een waardig afscheid. En dan nog enkele ‘materiële’ berichten: Op onze oproep en advertentie ten einde het oude harmonium aan een nieuwe eigenaar te helpen, hebben we helaas geen reacties gekregen. Binnenkort zal het de deur uitgaan. En tot slot: als u het kerkgebouw van de zuidzijde benadert, ziet u dat het informatiekastje aan de gevel, dat in mei door een aanrijdinkje beschadigd werd, vervangen is door een nieuw exemplaar. Het ziet er weer netjes uit. We nemen ons voor, om dit op ‘Zweedse’ wijze te vullen met informatie voor de passanten. Ton Broerse
OIKOCREDIT Oikocredit bestaat 35 jaar. Zij vraagt aandacht in de kerken voor microkrediet en anders omgaan met geld. Hofnieuws bericht hierover. De missie van Oikocredit Oikocredit stimuleert mensen, kerken en instellingen wereldwijd om hun financiële reserves sociaalethisch te beleggen. Met dit geld verschaft Oikocredit krediet aan groepen kansarme mensen in ontwikkelingslanden, die daardoor voor hun eigen inkomen kunnen zorgen. Oikocredit levert zo een structurele bijdrage aan meer gerechtigheid in de wereld. Meer weten? Kijk op www.microkrediet.nl of bel tel. nr. 030 234 10 69. Geven of lenen? Hoe werkt Oikocredit? Nee, ik hoef geen gift van je. Dat is zonde! Ik wil gewoon eerlijk werk. Maar als je wat spaargeld hebt, en je hebt het niet meteen nodig, leen dat dan aan mij. Over een jaar krijg je het terug. Ik heb dan mijn bedrijfje, de kinderen zijn naar school en de dokter is betaald... Als je het geld dan nog niet nodig hebt, gaat het naar iemand anders. Zo zingt het rond, wereldwijd. Weet jij, er zijn wel 500 miljoen mensen die een microkrediet nodig hebben. Zo veel kun jij niet geven. Maar er staan wel miljarden op jullie spaarrekeningen. Ongebruikt. Daar valt een wereld mee te winnen. Dus lenen als het maar even kan. Geven als je niet anders kunt. Overigens, blijf gewoon je giften geven. Dat gaat uit een ander potje, toch? Dat bijt elkaar niet. Dag!' En.... Doe er wat mee. ______________________
Oproep:
ONS VOLGENDE GEVANGENEN
BEZOEK
AAN
DE
Het volgende bezoek van ons koor van katholieken uit de Watergraafsmeer aan de gevangenen in de Bijlmerbajes is op zaterdag 18 september om 8.30 uur.
Wij repeteren de donderdagavonden 9 en 16 september vanaf 20.00 uur in de pastorie.
We zingen eenvoudig mee te zingen liederen. U bent van harte welkom mee te gaan. Geef u op bij een van ons, in de kerk of via de telefoon. Natie Mook-Otico, Jos La Poutré,
telefoon 663 45 85 telefoon 693 03 74
kledinginzameling voor de gevangenen We kunnen de gevangenen een groot plezier doen met eenvoudige kleding: - T-shirts - spijkerbroeken - schoenen - sokken - ondergoed (alles voor mannen; vanaf maat 39) colberts en alles wat opvalt is minder interessant Als u kleding beschikbaar heeft kunt u dat laten weten aan Margot van Dam, Max Planckstraat 23’’ 1098 TS Amsterdam, tel: 6923800 _______________________
PERSONALIA Onze overledenen: Peter Appelboom 53 jr. 2½ Jaar geleden kreeg Peter de onvoorstelbare mededeling, dat hij ongeneeslijk ziek was. Hoe kan dat? Er moet een moment geweest zijn, dat ik ergens op de verkeerde plaats was. Ben je boos op God? God doet mij dit niet aan. Dit gebeurt. Een kind, dat doof geboren wordt, heeft er ook niet om gevraagd. Ongelukken gebeuren, rampen, oorlog, geweld, terreur. Mensen worden ziek. Ik heb domweg pech gehad. Boos op God? Neen, God kan ik nog heel hard nodig hebben. Peter wilde leven. Hij had zoveel om voor te leven. Hij hoopte op het wonder. De wetenschap gaat verder. Wie weet wordt het pilletje gevonden dat mij tijd geeft. Dapper en grenzeloos optimistisch leefde Peter met Elly en de kinderen een intense tijd. Peter wist, hoe ziek hij was, maar hij wilde niet ziek zijn. Hij was er voor zijn gezin. Hij zong mee met de LWM. De liederen, de vieringen, de parochie, hierin vond hij kracht en hij had de zorg voor zijn zaak. Die verantwoordelijkheid drukte op hem.
De buitenwereld is hard. Jammer, dat je ziek bent, maar het leven gaat door. Voor banketbakker was hij opgeleid, maar hij had zijn droom: een vrouw met vier kinderen, kostelijke slagroomtaarten wilde hij voor hen bakken, maar wanneer zag een banketbakker zijn kinderen? Hij koos voor een ander bestaan. Bij boekhandel Vanderhoef was een vacature. Als krullenjongen kon hij daar beginnen. Hij kreeg de smaak te pakken. En nog mooier werd het, toen Elly daar kwam werken als vakantiehulp. Het werd ‘zoenen achter de Van Dale’. Zij trouwden, zij kregen vier kinderen, zij bouwden een prachtige zaak op: Boekhandel en pennenspeciaalzaak Appelboom. Zij zongen bij de LWM. De Martelaren werd hun kerk. Een leven vol liefde, een liefdevol leven met Elly, de kinderen, de familie en vele vrienden. Zij leefden nog lang en gelukkig. Zo had ik dit verhaal willen beëindigen. Maar hoe wreed werd dit sprookje verstoord. Peter werd ziek. We leefden een kostbare tijd tussen hoop en vrees tot het onvermijdelijke gebeurde. Ik ga te vroeg. De kinderen zijn te jong. Je wilt ze opvoeden tot sociale mensen. Maar wat is je invloed? De invloed van buiten is zo sterk. Hoe blij ben ik met Pasen, als we met zijn allen in de kerk zijn. Ik heb een gebed voor hen gemaakt.
Lieve, lieve, God, Dankbaar ben ik voor een leven dat geweest is. Een leven vol liefde Een goede jeugd Een liefdevol leven met Elly, Andrea, Joost, Eline en Ronald. Een leven met heel veel lieve fijne vrienden om ons heen. Bedankt dat jullie er waren en mij dit leven hebben gegeven. Lieve, lieve. God, U die mij ooit op de wereld hebt gebracht met opdracht roeping en zegen Meegegeven mijn talenten Ik hoop dat ik die naar opdracht heb kunnen vermenigvuldigen en waar mogelijk heb doorgegeven aan anderen. Zo bid ik voor de volgende generatie met name mijn kinderen, maak hen bewust van hun roeping en opdracht. Zegen hun talenten zodat ook zij die kunnen gebruiken om een goede wereld te maken. Om zichzelf en hun omgeving te maken tot goede en bijzondere mensen.
IN MEMORIAM: Peter Appelboom Op zondag 18 juli 2010 overleed Peter Appelboom, 53 jaar oud. Peter was al vele jaren lid van de LWM, samen met Elly, zijn vrouw. Peter zong bij onze tenoren, altijd met grote inzet, en met die mooie stem waarmee hij van tijd tot tijd ook solo’s zong. Peter was een fijn mens, trouw, betrokken, geïnteresseerd in de mensen om hem heen. Een warm mens met een groot gevoel voor humor. Zo’n twee en een half jaar geleden werd bij hem kanker vastgesteld. Vele behandelingen volgden. Peter hield ons, onder meer via de mail, nauwgezet op de hoogte. Het waren kleine medische rapporten, die ons ook elke keer lieten zien hoezeer hij aan het leven gehecht was en hoop putte uit elke nieuwe behandeling. Helaas ging het steeds slechter met hem. De laatste keer dat we Peter met de groep zagen en spraken was op 23 juni, toen we onze traditionele afsluiting van het seizoen hadden. In mijn toespraak van die avond – het is ook een traditie dat de voorzitter terugblikt op het voorbije seizoen – begon ik met enkele opmerkingen over de gezondheidsproblemen van sommige koorleden. Natuurlijk ging het toen ook over Peter, met wie we allemaal zo intens meeleefden. Wat hadden we hem graag nog een tijd in ons midden gehad. Op maandag 19 juli werden alle koorleden ingelicht. We wisten van de ernst van zijn situatie, maar toch kwam het bericht nog onverwacht. Een week later, op de 26e, namen we vanuit de Martelaren afscheid van Peter. Peter’s overlijden maakt ons zeer verdrietig. Voor Peter moet het een verlossing zijn geweest uit alle narigheid, pijn, benauwdheid. Voor de mensen om hem heen is er het grote gemis. Dat geldt natuurlijk op de eerste plaats voor het gezin dat Peter achterlaat: Elly, en hun kinderen Andrea, Joost, Eline en Ronald. Dat geldt zeker ook voor de LWM; Peter hield van de LWM en wij hielden van hem. We gedenken Peter in grote dankbaarheid voor wie hij was: een onmisbaar lid van onze groep. Binnenkort begint het nieuwe seizoen. We moeten helaas verder zonder Peter, maar we doen het met vele mooie herinneringen aan een dierbaar medemens. Elly, Andrea, Joost, Eline en Ronald wensen we alle kracht toe en God’s zegen. Namens de Liturgische Werkgroep Martelaren, Frank de Haas
Frans Swart 72 jr. Hoe onverwachts kwam zijn dood. Tot half april leefde hij zijn eigen leven. In februari was hij nog in Istanboel geweest en beklom hij de Galatatoren. Niets aan de hand. Maar half april had hij geen fut om te gaan fietsen. De hartproblemen waren veel ernstiger dan verwacht. Frans was een mensenvriend, voor mensen klaarstaan, het mensen naar de zin maken, dat typeerde hem. 52 Jaar was hij gelukkig getrouwd met Rosalie. ‘Wij hebben samen een rijk leven gehad’. Verdrietig was het, dat er geen kinderen geboren werden. Maar Frans en Rosalie wisten ook dat het leven meer is dan kinderen hebben. Zij genoten van een grote vriendenkring en deden veel vrijwilligerswerk. Frans was trots op wat Rosalie deed bij het UVV in het OLVG, en was zelf actief in Tabitha. Hij organiseerde de bingo, geinde met de oudjes en schonk koffie en thee. Hoe sprekend stond hij op de foto: Frans met de theekan in zijn hand. Hoe genoot hij ervan om het mensen naar de zin te maken. ‘Bent u een gelovig man?’ werd Frans bij de opname in het ziekenhuis gevraagd. Ja, zei hij. Het geloof zat in zijn hart. De kern is toch, dat je er bent voor de mensen om je heen, zoals Jezus in het evangelie. Zoals hij het brood brak en uitdeelde aan ieder die honger had, zoals hij als de goede herder waakte, dat niemand verloren ging, zoals hij als de barmhartige Samaritaan hulp bood aan de mens in nood, zo was ook Frans een hand op je schouders, een licht op je weg, een hulp in de nood, zo was ook Frans op zijn manier een beeld van Jezus. Hij zal er nu ook voor hem zijn.
Stien Luif-Zoetelief 90 jr. Stien is altijd een sterke vrouw geweest met een eigen uitgesproken mening over allerlei zaken. Daarnaast kon ze relativeren en kon ze zaken opzij zetten ter wille van de goede verhoudingen. Ze nam iedereen zoals hij of zij was. Binnen de familie maakte ze geen onderscheid tussen leden van de warme of de koude kant, je hoorde er allemaal bij. Zij belichaamde het harmoniemodel. Stien, geboren en getogen in (Den) Helder, was de langstlevende uit het eerste huwelijk van haar vader. Het gezin bestond uit 7 kinderen en zij was de vierde. Ten tijde van de geboorte van haar derde broertje stierven haar moeder én de baby. Vader hertrouwde een paar jaar later met een veel jongere zus van zijn vrouw, die direct na het overlijden van haar zus de moederrol had overgenomen. Stien was voor haar jongere broers en zusters niet alleen ‘de grote zus’ maar ook een moeder en later ook een gastvrij adres. Het leeftijdsverschil tussen
haar en de jongste was ruim 30 jaar. Met haar tweede moeder had zij een hechte band. Ze trouwde in 1946 met Harry Luif, zij kregen drie dochters. Na het overlijden van Harry in 1973, heeft Stien zich prima gered. Ze is gaan werken en verhuisde van de Rubensstraat naar de Finsenstraat. Zo kwam ze in onze parochie. Ze had een goed gepland sociaal leven en veel contacten met familie en kennissen. Ze karde met haar Japanner overal naar toe, alleen was dat het laatste jaar zelf rijden meerijden met haar dochters geworden. Op familiebijeenkomsten was ze een vaste waarde en een bindend element. De laatste maanden van haar leven waren moeilijk. In de Open Hof voelde zij zich niet thuis. De geest was nog sterk, maar de energie was op. Op 13 juli stierf zij, een dag nadat zij met een heldere geest het H.Oliesel had ontvangen.
Johanna de Groot – Gerth 92 jr. Zij was het vierde kind. Na haar volgden nog zes kinderen. Toen stierf haar moeder. Annie was het bijdehandje. Zij werd van school gehaald om voor de kleintjes te zorgen. Haar vader hertrouwde en er kwamen nog negen kinderen bij. Annie was er een van de 19. Ze hield van haar grote familie, ze verheugde zich altijd op de reünie. Als verpleegster in Wijteveen leerde zij Gradus de Groot kennen. Net als zij kwam hij uit Barger Compascuum. Dat schiep een band. In 1949 trouwden zij. Gradus kreeg toen een vaste aanstelling bij de douane in Twente. Zo kwamen ze te wonen in Overdinkel vlak bij de grens. Daar stond Gradus elke dag, gestoken in een prachtig uniform. In Overdinkel werden hun kinderen geboren: Harry en Marjan. In 1960 werd vader Gradus overgeplaatst naar Amsterdam. Hij wilde dat van zijn leven niet. Zelfs zijn suikerziekte wierp hij in de strijd. Toen men hem vertelde, dat hij daar later een heel goede dokter zou ontmoeten, ging hij overstag. Het was een echte emigratie. Moeder Annie sleepte het gezin blijmoedig door alle veranderingen heen. Zij kregen een woning in het pas ontgonnen Osdorp, waar de kinderen zich in die onmetelijke zandvlakte uitstekend vermaakten. Gradus en Annie waren heel gelukkig samen en blij en trots op hun zoon en dochter. Gradus stierf in 1999. Vanuit onze kerk namen we afscheid van hem. In 2007 kwam Annie te wonen in het W. Dreeshuis. Met Pasen ontving zij het sacrament der zieken. Haar leven was voltooid. Voorbereid is zij langzaam van ons weggegleden.
Joop Kneppers – van der Velde 100 jr 6 Maart jl. vierde zij groots haar 100ste verjaardag met een felicitatie van de koningin. Onverwachts kwam haar dood. 72 jaar was zij getrouwd met Jan Kneppers. Hij stierf november 2005, 99 jaar oud. Hij droeg zijn Stientje op handen. Zes kinderen kregen zij. Moeder zette op haar eigen manier een stempel op hun leven, waarbij zij, en passant, ook vader ondersteunde bij zijn dagelijkse zakelijke beslommeringen. Je moeder geeft je het gevoel er speciaal voor jou te zijn en op een bijna onzichtbare wijze stuurt zij, afhankelijk van je levensfase mee, aan de invulling hiervan. Zij lost in je kinderjaren je grote problemen op en zat na schooltijd voor je klaar om naar jouw verhalen te luisteren en je te attenderen op je huiswerk. Natuurlijk stond er dan een kopje thee klaar met een speculaasje of Droste flik om je dagelijkse kinderleed te verzachten. In alle fases van je leven en later ook met die van je levenspartner wilde ze betrokken worden, en die, als het even kon, ook meebeleven. Zij was belangstellend, zij luisterde en was trots daarop zonder dit te laten blijken. Dit was haar luik naar de wereld. De Middenweg is en was in dat verband voor ons altijd, zowel letterlijk als figuurlijk, een warm bed, vol met herinneringen. Heel lang was zij een actieve vrouw. Zij hield van glamour, van winkelen, van er mooi en verzorgd uitzien. Tot haar 93ste stond ze nog te kokkerellen en kon je aanschuiven. Dankbaar zijn wij dat zij tot het laatst in het ouderlijk huis kon blijven.
De dag waarop je moeder sterft, de dag die al je dagen Van dan af aan wat grijzer verft, al hou je niks te klagen Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen En niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen kunt en klein De dag waarna je nooit meer kind zult zijn. (Karin Bloemen) ______________________
Onze dopelingen:
Caithlyn Isabella Schreuder Sharjealica Statia Tishantely Hoogdorp
KRINGLOOP De vakantie is voorbij je was weer even vrij, verlost van alle dagelijks zorgen maar tijdens dat spontaan ontspannen ontstonden toch weer nieuwe plannen betrekking hebbend op de dag van morgen Vakantie is een sprookje – als je nagaat bij jezelf, het liefst van al ontdook je dat werk van ’s morgens vroeg tot ’s avonds tegen kwart voor elf enkel en alleen voor de garantie Zo kan ik volgend jaar weer op vakantie Dan raak ik wederom mijn opgespaarde pegulanten kwijt maar dat is beter dan verdrinken in een zee van vrije tijd ik laat mij de illusie niet ontroven, doch worstel met de elementen en voldaan kom ik weer boven Wim Grootveld
