In het lentenummer 2013 van Rondom Gezin verscheen een terugblik op ‘Twintig jaar SintMichielsbeweging’ (p. 67-72). Het is een ingekorte versie van deze tekst van Renilde Moreels.
Twintig jaar Sint-Michielsbeweging Renilde Moreels ‘Hoe kan ik lid worden van de beweging?’ Deze vraag kreeg ik onlangs in de mailbox van de Sint-Michielsbeweging. Die vraag leek me vreemd. Je hoeft toch helemaal geen lid te worden, en al helemaal geen lidgeld te betalen. Je bent gewoon welkom. Je bent welkom om in ons huis binnen te komen, om in de kerk binnen te komen. Zo gaan al twintig jaar jongeren, gezinnen, volwassenen en kinderen samen op weg, in het spoor van Jezus, in verschillende gemeenschappen en zendingen van de Sint-Michielsgemeenschap. Hoe het begon In 1993 begonnen twee jonge priesters met een jongerenviering in de Sint-Michielskerk in Kortrijk. Noël Bonte had tijdens zijn studies in Rome nieuwe bewegingen zoals Sant’Egidio en Focolare leren kennen. Hij ontmoette er jonge mensen die evangelisch wilden leven, die samen kwamen voor gebed en engagement. ‘Misschien is het dat wat we nodig hebben in België’, dacht hij. ‘Waar kunnen jonge mensen bij ons hun geloof vieren, beleven en verdiepen? Waar kunnen zij terecht met hun vragen?’ Terug in België liet hij die droom niet los en zocht een compagnon om het project aan te vatten. Samen met Geert Goethals werd hij gezonden naar een pas vrijgekomen kerk en klooster van de jezuïeten in Kortrijk. Zo werd de Sint-Michielsbeweging geboren. Van in het begin werd ervoor gekozen om jonge mensen verantwoordelijkheden te geven, om hen te laten groeien in evangelisch leven, in geloof en engagement. De wekelijkse jongerenviering op zaterdagavond werd de kern van alle activiteiten. Vanuit de eucharistie worden we telkens opgeroepen om ons doopsel echt te beleven, om onze relatie met Jezus te verdiepen en ons zo in te zetten in de wereld. Jongeren willen we alle kansen schenken, daarbij geholpen en ondersteund door de gezinnen en volwassenen. Een waaier van activiteiten Doorheen die 20 jaar zijn tal van initiatieven ontstaan en soms ook weer losgelaten. De beweging breidde uit van Kortrijk, naar Waregem, Izegem, Brugge en Scheldewindeke. Elke zending heeft zijn accenten, de ene legt meer klemtoon op gezinnen, of op mensen in nood, of op jongeren. In Sint-Michiel Waregem komen gezinnen elke zon- en feestdag samen voor een eucharistieviering, met kinderwoorddienst en -opvang, met ontmoeting nadien. Die ontmoeting kan een zondags aperitief zijn, maar maandelijks ook een evangeliegesprek of getuigenis. In SintMichiel Izegem wordt voor heel wat activiteiten samengewerkt met het decanaat. In het eigen Sint-Michielshuis is er elke vrijdag avondgebed en ontmoeting, is er huiswerkklas voor sociaal zwakkere kinderen en het onthaalhuis voor mensen in nood. In het bisdom Gent is er sedert enige tijd een maandelijkse jongerenviering in Scheldewindeke. Jongeren bereiden die viering samen voor en sluiten ook graag aan bij de abdijweekends van de beweging of diocesane activiteiten. In Brugge en Kortrijk zijn er residerende priesters die naast hun andere taken herder zijn voor de Sint-Michielsbeweging. De Sint-Jakobskerk en de Sint-Michielskerk zijn dagelijks open voor gebed en stilte. In Brugge vormt een kern van jonge mensen het hart van de gemeenschap. Ze verzorgen de viering op zaterdag en de ontmoeting, houden studentenvieringen tijdens de week, 1
In het lentenummer 2013 van Rondom Gezin verscheen een terugblik op ‘Twintig jaar SintMichielsbeweging’ (p. 67-72). Het is een ingekorte versie van deze tekst van Renilde Moreels.
werken samen met de federatie van de binnenstad,… In Kortrijk is er een sterk gemeenschapshuis waar momenteel 12 jonge mensen samenwonen. Studenten en werkenden, proberen samen te leven in een geest van respect en eenheid. Op woensdag hebben ze bijvoorbeeld gemeenschapsavond, met een maaltijd, een viering en af en toe een verdiepingsmoment. In persoonlijke gesprekken worden de jongeren begeleid in hun geloofsgroei. De hoofdmoot van activiteiten ligt in het weekend. Op vrijdagavond zijn er de koorrepetities van het Sint-Michielskoor en Esperanza. Op zaterdag is het tijd voor de jongerenviering en de ontmoeting achteraf. In de namiddag komt de jongerenkern samen om alle activiteiten van de gemeenschap te plannen en vorm te geven. Er zijn de Don Bosco dagen voor vormelingen, +16 bijeenkomsten, voorbereidingen voor het zomerkamp, … Voor de mensen in nood is er al 15 jaar het onthaalhuis Emmanuel. Gezinnen met kinderen, meestal zonder papieren, worden onthaald en geholpen met voedselpakketten, administratieve ondersteuning en een luisterend oor en warm hart. Meer en meer ervaren we dat dit engagement de kern van ons christelijk geloof blootlegt: je naaste nabij zijn. Getuigen horen Over onze beweging kunnen we veel zeggen of uitleggen, maar misschien is het beter om de mensen zelf aan het woord te laten. Wat betekent de beweging voor jou, voor je gezin, voor je geloof, voor je levenshouding? Hoe helpt de beweging jou om Jezus en zijn Evangelie te ontdekken en te beleven? ‘De vieringen spraken me aan. Ik ontmoette er priesters die tussen de mensen stonden. En ik had er toffe ontmoetingen met andere jongeren. Van de eerste keer werd ik aangesproken door een jongere, waardoor ik me van harte welkom voelde. De verbondenheid en de warmte binnen de gemeenschap waren voor mij treffend. Het samen bidden van het ‘Onze Vader’ binnen de eucharistie is telkens een mooi moment. We geven allen elkaar de hand en vormen zo een grote kring rond het altaar. Op die momenten drukken we uit, wat ik als zo sterk ervaar: de grote verbondenheid binnen de gemeenschap.’ (Paul, 28 jaar) ‘Al vele jaren zijn we actief in de Sint-Michielsbeweging, die we als een hechte geloofsgemeenschap ervaren, waar we Christus aanwezig weten. In mooie en moeilijke momenten van het leven is er een gemeenschap om vreugde en verdriet te delen en om samen te bidden. De Sint-Michielsbeweging ligt ons nauw aan het hart. Ondanks het soms drukke werken gezinsleven, willen we bewust tijd vrijmaken om ons te engageren. Om het avondgebed te helpen dragen, om mee te zingen in het koor, om de vorming te ondersteunen, om mensen nabij te zijn.’ (Stijn, 35 jaar) ‘Op het moment van mijn vormsel was ik zeer trots om daar te mogen staan. Ik ben nog altijd zeer blij dat ik toen gekozen heb om tot de christelijke gemeenschap te behoren. Ik weet dat mijn geloof nog zal groeien, en dat ik me hierin nooit alleen zal voelen. Want de SintMichielsbeweging is voor mij een plaats van vertrouwen en van verbondenheid, een plaats waar ik telkens opnieuw kracht en vreugde vind.’ (Lotte, 17 jaar) ‘Ik ben heel dankbaar dat ik de beweging heb leren kennen, dat ik er mocht in thuiskomen en dat ik er al een hele groei heb meegemaakt. Ik heb in het vieren van de eucharistie de schoonheid en de waardigheid ervan ontdekt en gevoeld. Ik kon God door Jezus in mijn leven toelaten en dit bewust wekelijks als een rustpunt en nieuw begin herhalen. Aansluitend daarbij zijn er de gebedsmomenten waarin ik leerde te durven vertrouwen op God, groeide in het bidden en het waagde om het evangelie te lezen.’ (Benjamin, 25 jaar) 2
In het lentenummer 2013 van Rondom Gezin verscheen een terugblik op ‘Twintig jaar SintMichielsbeweging’ (p. 67-72). Het is een ingekorte versie van deze tekst van Renilde Moreels.
‘Ik ging eens mee op abdijweekend, gewoon om te zien wat daar allemaal gebeurt ... Tot mijn grote verbazing werd mijn diepste ziel getroffen en kwam ik er echt tot rust. Ik ontmoette er jongeren, die mij en mijn geloof verder deden groeien. Ik kreeg er ruimte om mij in de Bijbel te verdiepen en Jezus beter te leren kennen.’ (Angeline, 30 jaar) ‘Vanuit de bronplaats, waar je levend water kan putten, word je telkens weer weggezonden, naar de plaats waar je woont en werkt. We worden op onze eigen verantwoordelijkheid gewezen: het is aan ons om het in het samenleven van elke dag waar te maken. We zijn dankbaar dat de beweging ons een concrete, haalbare weg aanbiedt om elke dag weer christen te worden, op de plaats waar we leven. Voor ons is dat in ons huwelijk en ons gezin. Dat zijn de plekken die moeten geëvangeliseerd worden, elke dag opnieuw.’ (Severine, 36 jaar) ‘Op een dag kwam ze het Sint-Michielshuis binnen. Ze is een meisje uit het vierde leerjaar dat een achterstand vertoont voor wiskunde. Ze is veel ziek waardoor haar achterstand nog groter wordt. Mama is een alleenstaande moeder. Op school is het meisje heel schuchter en teruggetrokken. Elke woensdagnamiddag werk ik haar gedurende een uur bij voor wiskunde. Geleidelijk aan begint ze te vertellen. Na enkele weken maakt ze in de klas een paar keer een succeservaring mee. Ze is heel gelukkig en bloeit open. Haar klastitularis ziet haar veranderen van een schuchter meisje naar iemand die actief begint mee te werken. Ze krijgt zelfvertrouwen. De christelijke dienende liefde is voor mij een voorbeeld en een drijfveer. De fonkelende ogen van een zwakker kind dat plots vleugels krijgt, maken mij diep gelukkig.’ (Mieke, 46 jaar) ‘Als je mij vraagt wie Jezus voor mij is, zou ik zeggen dat Hij Iemand is die mij bijstaat. Als ik mij niet goed voel, kan ik bidden en denken aan Jezus. Dat maakt mij rustiger en sterker. Ik kan Jezus ook danken omdat Hij er is voor mij. In Sint-Michiel leer ik ook wie Jezus voor ons kan zijn. De ontmoetingen met leeftijdsgenoten zijn belangrijke momenten voor me. Daarom kijk ik er elke week naar uit naar de jongerenviering te komen.’ (Bjorn, 20 jaar) ‘In Sint-Michiel staat de Heer centraal. Daarom zijn we zo dankbaar dat hierdoor ons geloof levend blijft en telkens opnieuw gevoed wordt, concreet bruikbaar gemaakt voor elke dag, op elk moment. Het raakt ons telkens weer hoe authentiek er met de Blijde Boodschap wordt omgegaan, hoe herkenbaar de teksten worden uitgelegd, hoe diep de verbondenheid is in onze gemeenschap. Wat wordt verkondigd, wordt ook echt voorgeleefd, als een lichtend voorbeeld voor anderen en voor onszelf.’ (Joke, 34 jaar) ‘Ik ben van thuis uit niet echt gelovig opgevoed. Toen ik naar de Sint-Michielsbeweging begon te komen, was er toch een 'honger' naar wat dat geloof nu eigenlijk inhield. Ik vond het mooi hoe de mensen die ik er ontmoette geloofden en beetje bij beetje ben ik beginnen ontdekken wat het geloof inhield. Het begon heel laagdrempelig met de korte vormingsmomentjes in de jongerenwerking, daarna natuurlijk de eucharistie op zaterdag. Ik engageerde me ook al wat meer door uiteindelijk ook misdienaar te worden. Nadien besloot ik ook om een groeijaar, een persoonlijk begeleidingsjaar te volgen.’ (Nele, 26 jaar) ‘In 2006 ben ik aan God toegewijd. Een definitieve stap om mijn hele leven te geven aan God en zijn kerk. Een instrument te zijn van Hem en Hem mijn hele leven te laten vullen. Ikzelf probeer daar in de geest van de Sint-Michielsbeweging gestalte aan te geven door dagelijks gebed, door op de parochie mensen die ziek, eenzaam, verdrietig zijn te bezoeken, door met andere jongeren op weg te gaan en samen het evangelie te ontdekken. Maar niet wat ik allemaal doe is het belangrijkste. Ik heb stilaan leren ontdekken: wat je doet, moet je goed doen, steeds met het beeld voor ogen dat je het doet voor Jezus, met Zijn kracht en op Zijn vraag.’ (Jes, 38 jaar) 3
In het lentenummer 2013 van Rondom Gezin verscheen een terugblik op ‘Twintig jaar SintMichielsbeweging’ (p. 67-72). Het is een ingekorte versie van deze tekst van Renilde Moreels.
‘We vinden het ook deugddoend dat de beweging in haar liturgie kiest voor de waarde van de traditie, voor datgene wat als een kostbare schat van generatie op generatie werd overgeleverd. Het heeft onze ogen geopend voor de enorme diepgang die in de gewone liturgie schuilgaat.’ (Jan, 40 jaar) ‘We kennen de Sint-Michielsbeweging al van bij het begin. Na ons huwelijk kozen we er bewust voor om in Kortrijk te wonen om op die manier betrokken te blijven op de beweging. Het laatste jaar zijn het vooral de kinderen die steeds meer kiezen om naar de vieringen in Sint-Michiel te gaan en de zaterdagavond in de jongerenbar door te brengen.’ (Lieve, 38 jaar) ‘Aangezien ik op school weinig geloofsgenoten leerde kennen, was het in Sint-Michiel een herademing om samen met andere jongeren over het geloof te kunnen uitwisselen, muziek te maken, … Daar werd het als normaal gezien dat je Jezus in je leven een centrale plaats wilde geven. En dat maakte voor mij het verschil: ik voelde dat geloven de dingen anders, echter maakte.’ (Petra, 28 jaar) ‘Het onthaalhuis Emmanuel is voor mij een roeping om voor thuislozen te zorgen en hen te helpen hier in Kortrijk een thuis te vinden. Heel belangrijk voor mij is de zin uit het evangelie: “Wat je doet voor de minsten van de mijnen, heb je voor Mij gedaan”. Het voelt ook altijd goed als je ziet hoe gelukkig je mensen kunt maken. Zo gaf ik onlangs een badpakje aan een mama voor de verjaardag van haar dochtertje en de mama sprong een gat in lucht en zei: “Eindelijk kan mijn dochter mee zwemmen met de kinderen van haar klas”.’ (Filip, 37 jaar) Naar gezinnen toe De jongeren van nu groeien op in gezinnen die de beweging soms al lang kennen, jongeren van vroeger zijn ouder geworden en hebben nu hun eigen gezin. Ook zij verlangen naar verdieping en herbronning, om het vuur brandend te houden. Samen op vakantie of op weekend, gezinnen kunnen daar echt van genieten. In de beginjaren organiseerde de beweging Zomerfestivals in Groenhove te Torhout: jongeren, gezinnen, ouderen, kinderen, iedereen samen. Vijf dagen vol gebedsmomenten, sport en spel, wandeltochten, bloemschikken, inleidingen en verwerkingsgroepen, kampvuur, verzoeningsviering, barbecue. Een heerlijke tijd. Daarna kwamen de Tesjoukadagen in Ter Loo in Loppem. Ongeveer hetzelfde concept, maar alleen met gezinnen en volwassenen, de jeugd trok er alleen op uit op zomerkamp. Na een pauze van enkele jaren begon het vuur weer te branden om met de gezinnen op stap te gaan. De jeugd heeft zijn jaarlijkse zomerkamp LEEF, gezinnen kunnen tijdens de zomer aansluiten bij de vakanties van Gezinspastoraal, maar tijdens het jaar verlangden we ook naar een tijd van herbronning. En dan liefst wat langer dan een namiddag of avond. Zo trekken we nu voor een weekend naar een abdij, om er stil te kunnen vallen, tijd te hebben voor elkaar en voor God. Gezinnen met kinderen en tieners vinden dit een heerlijke tijd. Met een eenvoudig gezang, aangeleerd door de kinderen, kan je een avondgebed echt een gebed van iedereen laten zijn. ‘Ik dank voor het lekkere eten, ik dank voor de leuke vriendjes’, hun gebeden kwamen recht uit het hart. Tijdens de verdiepingsmomenten of inleidingen hebben de kinderen en de tieners een eigen programma, andere activiteiten gebeuren vaak samen. Op het eind van zo’n weekend zien we veel lachende gezichten. Kinderen hebben nieuwe vrienden gemaakt, ouders hebben genoten van de rust en het gebed. En als de kinderen tevreden naar huis gaan, zijn ook de ouders heel gelukkig. Terugblikkend op de voorbije 20 jaar hopen we dat Sint-Michiel dit mag betekenen: dat jonge mensen de vreugde van het evangelisch leven (her)ontdekken, een gemeenschap vinden waar ze kunnen thuiskomen bij Christus, waar ze zich kunnen laven aan de bron en van waaruit ze 4
In het lentenummer 2013 van Rondom Gezin verscheen een terugblik op ‘Twintig jaar SintMichielsbeweging’ (p. 67-72). Het is een ingekorte versie van deze tekst van Renilde Moreels.
gezonden zijn om zout voor de aarde, gist in het deeg te zijn, om elke dag opnieuw te proberen als christen te leven in onze wereld, overal waar ze komen.
Je bent altijd welkom in de Sint-Michielsbeweging. De makkelijkste weg om de beweging te leren kennen is naar een viering te komen. Welkom in: - Kortrijk: jongerenviering op zaterdagavond om 19u00 in de Sint-Michielskerk - Waregem: gezinsviering op zondagmorgen om 10u30 in de kapel van vroegere Karmel - Izegem: avondgebed op vrijdagavond om 19u30 in de Papestraat 9 - Brugge: jongerenviering op zaterdagavond om 18u30 in de Sint-Jakobskerk - Scheldewindeke: gezins- en jongerenviering op de laatste zaterdag van de maand in de SintKristoffelkerk Op onze website vind je alle informatie over activiteiten, vieringen, foto’s, …: www.sint-michielsbeweging.be
5
