Tours, maandag 19 mei 2008 Nadat ik thuis afscheid genomen had, heeft L.J. me vanmorgen naar Schiphol gebracht. Daar, op het treinstation, eerst de NSHigh-Speed balie opgezocht. Daar krijg ik alle service, en dat is heel wat meer dan ik, na oeverloos zoeken op de ondoorzichtige website van de NS voor mogelijk had gehouden. Is dat omdat ik een eerste-klaskaartje voor de Thalys à €171,00 heb besteld? Vanwege dat kaartje wordt ik wel meteen doorverwezen naar de VIP-lounge, om te wachten op de trein onder het genot van gratis koffie en andere drankjes. De NS-man in de VIP-lounge wil een praatje maken. Zo’n rugzak maakt veel mensen nieuwsgierig. Als ik vertel waar ik naartoe ga, vraagt hij of ik dan ook al een kaartje van Parijs naar Tours heb. “Dat kunnen we hier ook voor u regelen, hoor!”. Nou, dat wil ik wel, want in Parijs heb ik maar weinig overstaptijd, en dan moet ik ook nog een stuk met de Metro van het ene station naar het andere. Het prijsverschil is gering, dus ook dat traject maar eersteklas. De prijs valt trouwens ook wel mee: €45,00 voor drie uur sneltrein. Ik denk niet dat dit in Nederland kan voor die prijs. In de Thalys heb ik mijn raamplaats snel gevonden. De Thalys
8
stewardess probeert te helpen om mijn rugzak in het bagagenet te krijgen. Ik doe het toch maar zelf, terwijl zij mijn nordic-walking stokken voor mij vasthoudt. “Vissen?”, zegt zij. Ik ga er maar niet op in. Al voor Den Haag wordt een ontbijtje geserveerd. Daarna volgen koffie, thee of andere drankjes. Zo schiet de tijd aardig snel op. Ter hoogte van Brussel gaat mijn telefoon: L.J. Hij gaat met C. naar het ziekenhuis, omdat de kleine zich aankondigt. Dat wordt spannend in Nederland én in Frankrijk. Tussen Brussel en Parijs volgt er nog een lunch: kip met allerlei versiering, een broodje fruit, een bakje yoghurt. De dikke Engelse dame naast me bunkert stevig door, vraag om extra broodjes en als de steward met een toetje langs komt, kan zij niet kiezen: een punt kwarktaart of een brownie? Ze krijgt ze alle twee. En als ze zit zijn haar knieën al onzichtbaar! Als ze niet eet, dan slaapt ze. Niet erg gezellig, maar ik ben blij dat we hier op ruime fauteuils zitten. In de tweede klas zou dit heel krap geweest zijn, met deze dame naast me. Voor Parijs komt de stewardess vragen of ze een taxi voor me moet reserveren vanaf Gare du Nord. “Nee, ik moet naar Gare d’Austerlitz.” “Ja, dat gaat net zo goed met de Metro, maar heeft u al een metrokaartje?” Ze wandelt even weg en komt terug met een kaartje. Fijn, want ik heb niet zoveel overstapGare du Nord 9
tijd. Gare du Nord is druk, de metro is overvol, en op Gare d’Austerlitz moet ik even zoeken, maar dankzij attente NS en Thalys mensen heb ik al kaartjes en ruim op tijd zit ik in de snelMetrolijn 4 trein. In die trein zit ik gezelliger. Ik maak een praatje met een Engels echtpaar. Ze gaan op bezoek bij vrienden, die ze al jaren niet gezien hebben, en die tegenwoordig in Onzain wonen. In een “petit chapeau” hebben ze verteld. Het Engelse stel heeft nagevraagd wat dat betekent: “little hat”. Ze snappen er niets van, wat betekent wonen in een “little hat”, een kleine hoed? Ik denk dat ze een verrassing te wachten staat, maar vertel niet dat ik denk dat ze in een “petit château”, klein kathedraal St. Gatien kasteel, logeren. 10
Vorig jaar was ik in Onzain in de stromende regen. Nu is het droog, als het Engelse stel uitstapt. Maar de zon die in Parijs nog scheen, is verdwe-nen. In Tours ga ik van het station eerst naar het daar vlak-bij gelegen “Office de Tourisme” voor een plattegrondje van de stad. Ik weet het nog wel ongeveer, van vorig jaar, maar zo’n papiertje geeft toch wat extra zekerheid. Om precies vijf uur sta ik voor de kathedraal St. Gatien jeugdherberg, die dan juist open gaat. Een kamer is snel geregeld. €17,00 inclusief ontbijt. Als ik om 18u00, weer fris, de stad in loop, belt Marianne. “Noa”, heet onze eerste kleindochter, en alles is voorspoedig verlopen. In de St. Gatien, de kathedraal, is een mis aan de gang. Ik ben er maar even bij gebleven, maar heb wel een kaarsje aangestoken. Dat leek mij wel op zijn plaats, hier in de stad van “Sintermaarten”. Dan wandel ik nog even door het mooie oude centrum met de oude vakwerkhuizen, restaurants en terrassen. Tours is 11
wijding van bisschop Maarten een studentenstad, maar zou er ook gestudeerd worden? Alle terrassen zijn goed gevuld. Even later ben ik ook goed gevuld. Een cheeseburger, frites, een klein hoopje vitamines en een glas bier, bij een Turks eettentje. Genoeg voor vanavond. Maar nog wel een biertje op een van de vele terrassen. Er is toch wat te vieren! Dan naar mijn kamer in de jeugdherberg, wat voorbereidingen voor morgen en hup, naar bed.
Place Plumereau
12
