Misprezen icoon
TOM CRUISE “Acteurs zoeken afwijzing,” stelt ervaringsdeskundige Chevy Chase, “wanneer ze die niet vinden wijzen ze zichzelf af”. Wie absoluut geen nood heeft aan zelfhaat is Tom Cruise, de nu uitgespuwde en uitgelachen maar ooit op handen gedragen ‘nieuwe Marlon Brando’. “Beroemdheid is de dood,” weet John Cusack, “beroemd zijn is het ergste wat een acteur kan overkomen”. Roem maakte van Cruise achtereenvolgens een ster, een icoon en een idioot. Zijn naam overschaduwt markante films en sterke regisseurs. Op Stanley Kubrick na. —
IVO DE KOCK minority report
48
FILMMAGIE 623 — Maart 2012
“
Een acteur is op zijn best een dichter en op zijn minst een entertainer,” zei Marlon Brando met een knipoog naar Antonin Artauds “een acteur is een atleet van het hart”. Heel even, met name toen hij zijn TOP GUN-imago afschudde met een method acting krachttoer in BORN ON THE FOURTH OF JULY, leek Tom Cruise ‘de ware acteur’, iemand die volgens Bette Davis “beschikt over een directe lijn naar het collectieve hart”. Heel lang beschouwde de filmindustrie Cruise als een heuse box-office magneet. Weinig verwonderlijk aangezien zijn films wereldwijd samen ruim 7,5 miljard dollar opbrachten en de acteur de ster was van maar 14 films die de magische 100 miljoen dollar grens overschreden. Meer nog, Cruise was de enige acteur die in vijf films te zien was die over de hele wereld goed waren voor meer dan 400 miljoen dollar. Die combinatie van acteertalent en commercieel succes maakte van Cruise niet alleen een van de rijkste, machtigste en beroemdste acteurs van Hollywood maar zorgde er ook voor dat iedereen met hem wilde werken. Niet alleen cineasten zoals Barry Levinson (RAIN MAN), Ridley Scott (LEGEND), Tony Scott (TOP GUN, DAYS OF THUNDER), Oliver Stone (BORN ON THE FOURTH OF JULY), Sydney Pollack (THE FIRM), Ron Howard (FAR AND AWAY), Brian DePalma (MISSION: IMPOSSIBLE), Neil Jordan (INTERVIEW WITH THE VAMPIRE), Cameron Crowe (JERRY MAGUIRE, VANILLA SKY), Rob Reiner (A FEW GOOD MEN) en Paul Thomas Anderson (MAGNOLIA) maar ook legendarische filmers zoals Francis Ford Coppola (THE OUTSIDERS), Martin Scorsese (THE COLOR OF MONEY), Steven Spielberg (MINORITY REPORT, WAR OF THE WORLDS), Michael Mann (COLLATERAL) en Stanley Kubrick. Voor diens EYES WIDE
Mission Impossible
SHUT offerde Cruise graag twee jaar en dikke gages op. Niets leek Tom Cruise stuk te kunnen krijgen. Maar de acteur haalde zichzelf onderuit door dwaze media-optredens (springend op de sofa van Oprah Winfrey schreeuwde hij zijn liefde voor Katie Holmes uit) en een obsessie voor Scientology (in interviews verklaarde hij dat de sekte hem genas van dyslexie). Zijn fans verdwenen als sneeuw voor de zon, de media hakten genadeloos op hem in en Paramount zette hem aan de deur wegens te duur en te onbetrouwbaar (Paramount-baas Sumner Redstone wees naar het floppen van MISSION: IMPOSSIBLE 2 dat hij dacht te moeten wijten aan het “slechte gedrag van Cruise”). Plotseling was de ‘cash cow’ box office vergif, een gevaarlijke gek, een karikaturale acteur en een kolossale grap. Ondanks de creatief interessante MISSION: IMPOSSIBLE franchise en gedurfde films zoals MINORITY REPORT, THE LAST SAMURAI en COLLATERAL lijkt Cruise in het nieuwe millennium niets goeds meer te kunnen doen. Velen vragen zich zelfs af of die rare snuiter ooit wel iets voorstelde als acteur. Wanneer iemand uit de gratie valt kan het snel gaan. En pijnlijk worden. Wie nuchter en objectief terugblikt moet echter toegeven dat de nu verguisde acteur in enkele prima films stevige prestaties neerzette. Of MISSION: IMPOSSIBLE – GHOST PROTOCOL een comeback inluidt (uitgekeken wordt vooral naar Doug Limans WE MORTALS ARE) valt moeilijk te voorspellen maar dvd opent, met o.m. een fraaie MISSION: IMPOSSIBLE Blu-ray box, wel de weg naar herwaardering. Van zijn acteertalent dan wel.
Van nomade tot outcast Heel lang beschouwde de filmindustrie Tom Cruise als een heuse box-office magneet.
Thomas Cruise Mapother IV (°1962) groeide op in een onstabiele middenklas familie. Zijn ouders scheidden toen hij erg jong was en na een kort verblijf bij een tante volgde hij (samen met zijn drie zussen) de zwerftocht van zijn moeder door de V.S. en Canada. Het bezorgde de jongeman die bekend zou worden als Tom Cruise het gevoel een permanente outsider te zijn. “Omdat ik opgroeide in zoveel verschillende plaatsen was ik het gewend dat er geruchten over me de ronde deden,” zegt Cruise, “ik had niet de juiste schoenen, droeg niet de juiste kleren, sprak niet met het juiste accent”. Even overwoog de diepreligieuze Cruise een leven als monnik maar toen hij als achttienjarige in New York belandde opende Broadway voor hem de deuren van de entertainment industrie. De volgende 15 jaar van zijn leven waren ‘the stuff of legends’. Cruise debuteerde in 1981 met een kleine filmrol in ENDLESS LOVE en bleek zowel mannelijke als vrouwelijk bioscoopgangers aan te spreken. Met hits zoals TOP GUN, THE COLOR OF MONEY, COCKTAIL,
Maart 2012 — FILMMAGIE 623
49
RAIN MAN en BORN ON THE FOURTH OF JULY ging het hard in de jaren 80. Cruise groeide uit tot de best betaalde Hollywoodacteur en zou nog populaire films zoals MISSION: IMPOSSIBLE, VANILLA SKY, COLLATERAL, WAR OF THE WORLDS en JERRY MAGUIRE op zijn naam schrijven. De nomade had zijn thuis gevonden. Tom Cruise werd een mediaster en een filmicoon maar ondanks zijn immense populariteit liep het in de jaren 90 fout. Alles begon toen hij het katholieke geloof inruilde voor The Church Of Scientology, een lidmaatschap dat de tribulaties rond zijn huwelijk met Nicole Kidman en zijn relatie met Penélope Cruz overschaduwde. Na het bekijken van een video waarin Cruise preekt voor een wereldkaart met het opschrift “Should we clean this place up?” vergeleek de Duitse historicus Guido Knopp de acteur zelfs met nazi-propagandaminister Joseph Goebbels. “Cruise ensceneert zichzelf zoals Goebbels”, aldus Knopp, “de toespraak doet denken aan een legendarische speech van de nazi-topman”. De Duitse pers was dan ook helemaal niet opgezet toen Cruise in Berlijn opdook om in VALKYRIE de anti-nazi held Claus von Stauffenberg (de kolonel die een aanslag pleegde tegen Hitler) te spelen. Maar de Duitsers waren lang niet de enigen die zich ergerden aan het religieuze fanatisme van Cruise. Wereldwijd besteedde de pers meer aandacht aan zijn geloofsovertuiging dan aan zijn acteerwerk. Uitspraken zoals “Ik ben geen Stanislavsky-acteur, ik wil communiceren met de mensen in de scène” lieten de media onverschillig, maar zijn opmerkingen over psychologie of de post-natale depressie van Brooke Shields werden breed uitgesmeerd. Cruise werd voorgesteld als (in het beste geval) een karikaturale figuur of (in het slechtste geval) een gevaarlijke gek. Zelfs toen Cruise een aanbod van Stanley Kubrick aanvaardde (“we beseften dat dit een engagement vereiste, maar we waren vereerd om met Kubrick te werken en bereid om te doen wat nodig was, hoe moeilijk dat ook zou zijn”) waren de reacties meewarig. Terwijl door het overlijden van Kubrick bij de release van EYES WIDE SHUT alle aandacht naar de regisseur ging. Door alle commotie rond de figuur Cruise bleef de aandacht voor de acteur Cruise beperkt in de jaren 90 en 00. Terwijl de kwaliteit en de verscheidenheid van zijn films toch opvallend was. “Mijn keuzes worden bepaald door tal van overwegingen,” stelt Cruise, “ik ben geïnteresseerd in het maken van allerlei soorten films. Mijn traject is erg eenvoudig: ik wil mezelf uitdagen, iets vinden dat me verheft en dat me aanzet om mijn grenzen te verleggen”. Uitdagingen vindt Cruise ook achter de schermen. Sinds 1993 runt hij samen met Paula Wagner (die Cruise volgde toen hij bij Paramount aan de deur vloog) een productiehuis dat films ontwikkelt waarin de acteur zelf niet te zien is. Films zoals The Others,
50
FILMMAGIE 623 — Maart 2012
Eyes wide shut
Narc, Shattered Glass en Elizabethtown. Als producent ging Cruise in de clinch met Paramount over de rechten van de MISSION: IMPOSSIBLE franchise. Een clash die resulteerde in een vruchtbaar compromis en de comeback van zowel spion Ethan Hunt als blockbuster-ster Tom Cruise in MISSION IMPOSSIBLE – GHOST PROTOCOL. De sombere beginscène van deel 4 geeft op de situatie van Cruise een bijna allegorische commentaar. Er is een parallel tussen de geblackliste acteur die wacht op Hollywoodexcuses in de vorm van een vet contract en Ethan Hunt die in een Russische gevangenis wacht op het moment dat het machtige Amerika hem komt bevrijden om mee tegen het kwaad te strijden. Maar de slechteriken zitten ook in eigen kamp (Hollywood booswichten!) en de strijd van Cruise/Hunt is die van een tegen allen. Dat de vertegenwoordigers van het kwaad ditmaal weinig ambigu zijn geeft aan dat de acteur/ producent geen zin heeft om te nuanceren en te relativeren. De keuze voor animatiespecialist Brad Bird en diens cartooneske mise-en-scène is geen toeval. Net zoals de keuze om vooral het acrobatische talent van Cruise-de-actieheld in de verf te zetten. Opmerkelijk is dat met Cruise ook de controverse terug is. Compleet met sappige media-verhalen. Zo zou de PR-machine van Cruise in Indië een ‘enthousiast onthaal’ hebben geënsceneerd door figuranten (die zelfs niet wisten wie Cruise was) in te huren om op de luchthaven van Mubaï te komen applaudisseren. Niets van aan, volgens de entourage van Cruise terwijl anderen toegaven dat een en ander opgezet was om de traditionele chaos rond sterren te vermijden en het gebeuren te controleren. “Een betaald publiek
Door alle commotie rond de figuur Cruise bleef de aandacht voor de acteur Cruise beperkt.
is meer gedisciplineerd,” heette het, “ze zijn rustiger en luisteren naar ons”. Voor de media was dat verhaal een voorzet voor open doel. “Het is destabiliserend voor een ster om zich alleen in een luchthaven te bevinden,” schreef Libération fijntjes, “daarom was dit een mooie oplossing”. En, minder subtiel: “Misschien kan Cruise toeschouwers inhuren om in de zalen te komen applaudisseren voor MISSION:IMPOSSIBLE – GHOST PROTOCOL”. Een klungelende weirdo; met icoon Cruise maakt meteen ook zijn beschadigd imago een comeback.
Het betere Cruise-werk Hoewel Tom Cruise niet behoorde tot de Brat Pack – de groep jonge acteurs (Emilio Estevez, Rob Lowe, Demi Moore,,...) die begin jaren 80 doorbraken via dezelfde jongerenfilms – liet de acteur zich opmerken in een prent die achteraf gezien samen met THE OUTSIDERS (waarin hij een kleine rol speelt) zowat de beste jeugdfilm van de decade bleek: RISKY BUSINESS (Paul Brickman). Een en ander was voor zijn carrière betekenisvol: de films waarin Cruise acteerde werden bij hun release vaak niet naar waarde geschat maar bleken achteraf steevast markant. Of onderschatte pareltjes (TAPS). Zelfs mislukte films zoals LEGEND, LIONS FOR LAMBS, VALKYRIE en KNIGHT AND DAY zijn interessante mislukkingen. Cruise’s doorbraakfilm uit 1986 TOP GUN blijft een genietbare blockbuster. De tegelijk triomfalistische en melancholische pilotenfilm maakte de marine én Tom Cruise zowel sexy als heroïsch. Regisseur Tony Scott had het over een “popcorn fun ride” en gaf toe zich voor de look van Cruise te hebben laten inspireren door een boek van fotograaf Bruce Webber, wat de homo-erotische geladenheid van vele scènes (en de populariteit van Cruise bij vrouwen én mannen) verklaart. “Er zat niet veel verhaal in”, beseft producent Jerry Bruckheimer maar doordat Scott zijn ervaring op het vlak van rockvideo’s en commercials gebruikte om look en ritme te optimaliseren (“als schilder van opleiding wou ik vooral een canvas vullen”, stelt Scott) groeide de film uit tot een cultureel icoon. Cruise zou achteraf stellen dat TOP GUN hem leerde dat films zich heel wat dichterlijke vrijheden kunnen permitteren. Of zoals scenarist Jack Epps hem voorhield: “Laat de waarheid nooit een hinderpaal worden voor een goede film”. Van Oliver Stone stak Cruise op dat eigenzinnigheid loont. “Toen ik BORN ON THE FOURTH OF JULY maakte beweerde men dat ik mijn carrière om zeep zou helpen,” aldus Cruise, “maar ik wou het niet veilig spelen”. De biografie van de verlamde Vietnamveteraan en anti-oorlogsactivist Ron Kovic liet Cruise toe om – veel meer dan in de duetten THE COLOR OF MONEY (met Paul
Newman) en RAIN MAN (met Dustin Hoffman) – zijn acteerregister open te trekken. Tegelijk vond hij in Oliver Stone een regisseur die net zoals Cruise een vleesgeworden paradox was: een man van actie en reflectie, een rebel met een grote ‘will to please’, iemand die helden wil creëren maar tegelijk ook zijn donkere kant vrij spel geeft. Bewonderend stelde Cruise vast dat Stone met eigenzinnige films het filmpubliek in extreme kampen verdeelde: fanatieke verdedigers en irrationele tegenstanders. Dat sprak het outsidergevoel van Cruise aan. En toen Stone zei “Ik wil niet bedreigend maar interessant zijn” knikte Cruise beamend. Ook hij ziet zijn films als landen waar hij doortrekt in een tocht vol overgangsrituelen. Elke rol, elke film is voor Cruise een fase in de vorm van het creëren van de eigen persoonlijkheid. Geen wonder dat hij voor de Anne Rice-adaptatie INTERVIEW WITH THE VAMPIRE de complexiteit van een vampier perfect neerzet: de dreigende sensualiteit gekoppeld aan eindeloze tristesse van een onsterfelijk roofwezen dat leeft, lijdt en bemint. De Lestat van Cruise is een decadente maar romantische figuur, een charismatisch maar droevig wezen dat tragiek uitademt. Filmregisseur Neil Jordan wijst er op dat de wereld van de vampier weinig verschilt van die van een grote Hollywoodster: “Je wordt uit het verblindend daglicht gehouden, je leeft in afzondering, elke keer dat je naar buiten komt trekt er een rilling door mensen”. Voor Cruise klonk dat alvast bekend. Arthouse-fans keken raar op toen hij in MAGNOLIA de draak stak met zichzelf en zijn mainstream filmhelden (THE FIRM, MISSION:IMPOSSIBLE, JERRY MAGUIRE). Cruise speelt er een met zijn vader overhoop liggende ‘motivational speaker’ die ‘Seduce and Destroy’ seminaries organiseert voor vrouwenhatende mannen. De film van Paul Thomas Anderson is een multi-narratieve mozaïek met elf personages die in disfunctionele relaties zijn verwikkeld en de controle over hun leven verliezen. Leidraad is een uitspraak van de offscreen commentator: “We may be through with the past, but the past ain’t through with us”. De pijnlijke trauma’s van de gekwetsten en de opgebiechte zonden van de schuldigen roepen een bijbelse apocalyps (het regent letterlijk kikkers) en een helende samenzang op. Zonder ironisch of pessimistisch te zijn biedt de cineast geen hoop, verzoening of oplossing. “Cruise is a revelation, fully deserving of the shower of superlatives coming his way”, schreef Rolling Stone. Terecht want de acteur is overrompelend in de manier waarop hij de chaotische energie van een gewond dier uitstraalt. Niet minder indrukwekkend is Cruise in EYES WIDE SHUT als een man die door een bekentenis van zijn vrouw uit evenwicht geraakt en die tracht om via projectie zijn vernietigd ideaal-
Neil Jordan wijst er op dat de wereld van de vampier weinig verschilt van die van een grote Hollywoodster.
top gun
Maart 2012 — FILMMAGIE 623
51
collateral
beeld te reconstrueren. Tijdens een nachtelijk avontuur ontmoet hij schijnbare versies van zijn vrouw terwijl overdag een meer rationeel sporenonderzoek volgt. Waarbij hij ontdekt het slachtoffer van manipulatie te zijn. Stanley Kubricks ultieme film bleek wonderlijk tegendraads met een schitterend duo Kidman-Cruise. Die laatste vertelde hoe Kubrick op zijn vraag “Hoe lang gaan we nodig hebben, twee jaar?” verschrikt antwoordde met “Oh nee, dan is alles wat ze over me zeggen waar”. Voor Cruise werd het een unieke ervaring. Het project nam hem volledig in beslag. “It invades your life”, aldus de acteur die voor het eerst problemen had om na een draaidag de ruwe emoties op te bergen. “De relatie tussen mij en de regisseur is altijd belangrijk,” stelt Cruise, “film is immers het medium van de regisseur en het is daarom essentieel dat we op een lijn zitten”. De acteur wou al lang werken met Steven Spielberg (en vice versa) maar pas toen Cruise met het sciencefiction project MINORITY REPORT bij Spielberg kwam op het ogenblik dat die rijp was voor een ‘experimentele’ film (later volgde het meer traditionele WAR OF THE WORLDS), viel alles op zijn plaats. Want ook Cruise wou “naar een plaats gaan waar ik nog niet geweest ben”. Ter illustratie: “Tom houdt van ideeën die niet in het scenario staan, die hem uitdagen”, aldus Spielberg. Deze Philip K. Dick verfilming weerspiegelt de paranoia van de schrijver die onzeker is over de wereld en over het onderscheid tussen wat echt is en wat niet. In een toekomstige wereld zorgt een gedachtepolitie ervoor dat misdaden voorkomen worden. Maar die ordehandhaving op basis van toekomstige misdaden opent de deur voor misdaden.
52
FILMMAGIE 623 — Maart 2012
Cruise speelt een agent die zelf het slachtoffer dreigt te worden van het systeem. “Het gaat om de nood te weten wat je niet kan weten,” stelt Spielberg, “het verhaal flirt met het idee ‘wat als we de mogelijkheid hadden om dingen over de toekomst te weten, vooral dingen die vallen onder de noemer leven en dood’”. “Ik verdedig een puur visuele cinema,” benadrukt COLLATERAL-filmer Michael Mann, “in mijn jeugdige arrogantie verklaarde ik vaak dat film het slachtoffer van woorden werd”. Dat gaf Tom Cruise de kans om via minimale dialogen en maximale fysieke expressie emoties over te brengen en de kijker onder te dompelen in een intense wereld. Nachtelijk LA wordt een onderwereld waarin een taxichauffeur en zijn passagier (huurmoordenaar Cruise) rondtoeren. Cruise schittert door via zijn neurotisch personage aan te geven hoe wankel de menselijke beschaving is. Dankzij de vertolking van Cruise en tegenspeler Jamie Foxx slaagt Mann erin van deze moderne film noir een film te maken die gaat over vervreemding en de pijnlijke strijd van getekende mensen voor een betekenisvol leven. Dat Tom Cruise als acteur-producent stevig zijn stempel drukt op ‘zijn’ films blijkt uit de MISSION:IMPOSSIBLE-reeks. Het was de keuze van Cruise om elke aflevering een andere stijl en regisseur te geven. Gestart werd met de cerebrale aanpak van Brian DePalma. Het in koele blauwe kleuren badende MISSION:IMPOSSIBLE is een tragedie over verraad en bedrog maar ook een visuele film over bedrieglijke schijn en cinema. Via een film-in-de-film openingsscène legt de cineast meteen zijn kaarten op tafel; hij ensceneert een oppervlakkige illusie om ze later te vernietigen en chaos, misleiding en gewelddadigheid bloot te leggen. Ethan Hunt kan zich bevrijden door zijn zelfbeeld te vernietigen én tegelijk een strijd met de dood te leveren. Resultaat is een sombere aflevering die gedrenkt is in een gevoel van tristesse. In de handen van John Woo werd MISSION:IMPOSSIBLE 2 een romantisch driehoeksverhaal. Woo tekent voor kinetische cinema waar actie de motor is van een verhaal opgebouwd rond de klassieke confrontatie tussen goed en kwaad in een wereld vol smachtende blikken, luide explosies en (symbolisch) fladderende duiven. Het klikte tussen Cruise en Woo omdat ook Cruise dol is op actie en spektakel. Hij doet niet alleen zo goed als al zijn stunts zelf, hij is ook constant op zoek naar nieuwe kicks. Zo introduceerde hij de spectaculaire klimpartij waarmee deel 2 begint. Cruise liet er zelfs de generiek voor aanpassen. Medewerkers prijzen de moed en energie van Cruise maar het is duidelijk dat zijn grillen gevolgen hadden. Zo drong hij aan om zoals Bruce Lee te vechten, ook al paste dat niet bij Woo’s opzet om à la Hitchcock suspense aan een seksuele ondertoon te linken. Ook J.J. Abrams tracht in MISSION:IMPOSSIBLE 3 zijn obsessie (de melancholische toon van de rond
goocheltrucs draaiende tv-reeks) te verzoenen met het streven van Cruise om zijn kinetische records (hij rent, springt, valt en duikt tegen een razend tempo) scherper te stellen. Maar de acteur gunt ‘zijn’ regisseur een eigen toon en stijl omdat dat de prikkel is die hij nodig heeft: “Ik ben constant aan het veranderen, evolueren en groeien”. Rust is achteruitgang en Cruise wil alleen maar vooruit. Daarom blijft hij in beweging. Waardoor zijn driftige filmhelden een perpetuum mobile lijken. Geen acteur die de term motion pictures zo letterlijk neemt als Tom Cruise.
SELECTIEVE FILMOGRAFIE TOP GUN; Tony Scott, USA 1986, 110’; met Tom Cruise, Kelly McGillis);
FILM: %% / EXTRA’S: %%%% (com-
mentaar, documentaires); dis. Paramount; BORN ON THE
FOURTH OF JULY; Oliver Stone, USA 1989; 136’; met Tom Cruise, Kyra Sedgwick; FILM:
%%% / EXTRA’S: %%% (commentaar, documentaires); dis. Universal; INTERVIEW WITH THE VAMPIRE; Neil Jordan, USA 1994; 123’; met Brad Pitt, Tom Cruise; FILM:
%%% / EXTRA’S: %%% (documentaires); dis. Warner; MAGNOLIA; Paul Thomas Anderson, USA 1999; 168’; met Tom
Cruise, Julianne Moore; FILM: %%%% / EXTRA’S: %%%% (documentaires, commentaar); dis. A-Film; EYES
WIDE SHUT; Stanley Kubrick, UK 1999; 159’; met Tom Cruise, Nicole Kidman; FILM:
%%%% / EXTRA’S: % (inter-
views); dis. Warner; MINORITY REPORT; Steven Spielberg, USA 2002; 139’; met Tom Cruise, Colin Farrell; FILM:
%%% / EXTRA’S: %%% (documentaires); dis. Fox; COL-
LATERAL; Michael Mann, USA 2004; 104’; met Tom Cruise, Jamie Fox;
FILM: %%%% / EXTRA’S: %%%%
(commentaar, documentaires); dis. Paramount; WAR OF
THE WORLDS; Steven Spielberg, USA 2005; 116’; met Tom Cruise, Dakota Fanning; FILM: %%% / EXTRA’S: %%% (documentaires); dis. Paramount; M:I EXTREME
BLU-RAY TRILOGY: MISSION:IMPOSSIBLE; Brian DePama, USA 1996; 110’; met Tom Cruise, Jon Voight, Emmanuelle Béart; FILM:
%%%% / EXTRA’S: %% (do-
cumentaires); MISSION:IMPOSSIBLE 2; John Woo, USA 2000; 123’; met Tom Cruise, Dougray Scott, Thandie Newton;
FILM: %% / EXTRA’S: %%% (commentaar, documentaires); MISSION:IMPOSSIBLE 3; J.J. Abrams, USA 2006; 125’; met Tom Cruise, Michelle Monagham, Ving Rhames;
FILM: %%% / EXTRA’S: %%% (commentaar, documentaires); dis. Paramount (BluRay)
