België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette
maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP) nummer 317 september 2012 s t r i j d s o l i d a r i t e i t s o c i a l i sm e
Bart Vandersteene
GENT
ANTWERPEN
Jarmo Van Regemorter
SINT - GILLIS
Anja Deschoemaker
TIJD VOOR POLITICI VAN EN VOOR DE WERKENDE BEVOLKING! door
Els Deschoemacker
Stop de cumul van betaalde mandaten! Voor politici die niet meer verdienen dan het loon van geschoolde werknemers!
Stop de prestigeprojecten – voor een politiek van publieke investeringen die beantwoorden aan de reële noden
Gezinnen op zoek naar een sociale woning, publieke kinderopvang, gehandicaptenzorg,... komen terecht op steeds langer wordende Wie dacht dat gemeentepolitiek properder is, wachtlijsten. Daarvoor vinden de gevestigde komt bedrogen uit. Uit de mandatenlijst die elk politici nauwelijks of geen geld. Kapitaalbezitters, jaar in het Belgisch Staatsblad verschijnt, blijkt die lucratieve investeringen zoeken, komen dat ook en vooral lokale politici er duchtig op anderzijds wel goed aan hun trekken. Citylos cumuleren en er zich ook goed voor laten marketing en prestigeprojecten staan steeds betalen. Wie in het zwart wat bijklust, omdat er hoger op de agenda van onze lokale politici. En anders op het einde van het loon nog een stuk als er dan al geïnvesteerd wordt in bejaardenzorg, maand over is, wordt aangeklaagd voor “sociale onderwijs,... dan wordt steevast voor publiekfraude”. De politici van alle traditionele partijen private samenwerking gekozen, waarvoor kunnen volledig legaal hun gang gaan en hun ri- de gemeenschap meer betaalt en wij minder ante loon aanvullen met goed betaalde manda- diensten krijgen. Wie wordt hier op zijn wenken ten in de privé. Een politiek dicht bij de “rijke” bediend?! mensen, bedoelt u?!
NMBS: winsten voor privé, schulden voor gemeenschap? P4
dls317.indd 1
Hoog tijd voor politici van en voor de werkende bevolking!
niet pikken! Het kan immers ook anders. Alle sociale voorzieningen waar we vandaag nog over beschikken, werden ooit verworven door strijd. In deze strijd al dan niet kunnen rekenen op politieke vertegenwoordigers die aan onze kant staan en mee de strijd versterken, kan een groot verschil maken.
We hebben nood aan politici die hun verkozen functie niet gebruiken om zichzelf of de kapitaalbezitters te verrijken. Vertegenwoordigers die de strijd voor een linkse socialistische politiek van lokale sociale publieke voorzieningen voor iedereen zien als hun voornaamste prioriteit. Wat onze traditionele poltici vandaag vertellen, zal niet hetzelfde zijn als wat ze ons na Er staan LSP-kandidaten op de lijsten van de verkiezingen voorschotelen. LSP wil nu Rood! in Gent en Antwerpen. Daarnaast al waarschuwen dat af braak van sociale ook op de LSP-lijst in Dendermonde, LSPvoorzieningen en lokale tewerkstelling in iedere Rood! in Keerbergen, LEEF in Zottegem gemeente en stad op de agenda zal staan. en op de eenheidslijst Gauches Communes De u it de ha nd gelopen deel na me en in de Brusselse gemeenten St-Gillis, Elsene, af hankelijkheid van winstdividenden van Anderlecht en Jette. Waar we niet deelnemen, Dexia heeft vele gemeenten met een kater roepen we op om te stemmen voor voor achtergelaten. De prijs hiervoor willen ze strijdbare syndicalisten en kandidaten uit de opnieuw door ons laten betalen. Dit moeten we arbeidersbeweging.
Voor koopkracht en werk!
Eurocrisis: is besparen de enige optie?
P 2 en 5
P9
26/08/2012 18:05:47
nationaal nieuws thema ABVV betoogt op 14 september
de
Linkse Socialist
Meteen door actie de druk opvoeren! door
Alain (Namen)
D
it najaar kunnen de werkenden in ons land zich opnieuw verwachten aan een hele reeks aanvallen en provocaties. De besparingen van de vorige begroting zijn nog niet allemaal in voege getreden of er zullen al nieuwe maatregelen volgen. En dat in een steeds slechter economisch klimaat waarin het patronaat telkens opnieuw oproept om onze koopkracht aan te pakken (onder meer door aan de index te prutsen). Het besparingsbeleid en de neoliberale tegenhervormingen werken niet. Kijk maar naar de groeiende schuldenberg bij de NMBS, waar er tegen volgend jaar 4 miljard euro schulden zullen zijn. Tegen deze achtergrond is een offensief antwoord nodig. Of zullen we ons in de onderhandelingen voor een Interprofessioneel Akkoord dit najaar opnieuw laten doen? De regering vierde in juni voor het oog van de fotografen en de camera’s haar eerste zes maanden. In juli kwam
Foto: in 2008 werd al actie gevoerd voor meer koopkracht. De afgelopen jaren ging enkel de levensstandaard van de rijksten erop vooruit. En als we hen laten doen, zullen ze nogmaals aan onze koopkracht zitten. er op de nationale feestdag lof van de koning voor het gevoerde beleid en het communautaire akkoord. Zoals bij alle feesten waar iets te stevig is doorgedronken, volgde de dag nadien een harde kater. Zonder dat ze zelf deelnamen aan het feest, worden de gevolgen van de kater naar de arbeiders en hun gezinnen doorgeschoven. Toen de gouverneur van de Nationale Bank, Luc Coene, waarschuwde voor een recessie in ons land lag hij langs alle kanten onder vuur. Nochtans gaan
alle economen ervan uit dat de negatieve groei van -0,6% in het tweede kwartaal zich ook in het derde kwartaal zal doorzetten, waardoor ons land in een recessie verkeert. Een krimp van -0,6% dit jaar betekent dat 2 tot 3 miljard moet bespaard worden om binnen de normen van de Europese Commissie te blijven. Daarbovenop moet er volgens Coene wellicht een herkapitalisatie van Dexia komen voor 5 tot 10 miljard euro, wat de overheidsschuld verder de hoogte in duwt.
(Kern-)energie in publieke handen!
H
et reactorvat van Doel 3 vertoont scheurtjes waardoor de veiligheid mogelijk in het gedrang komt. Aangezien hetzelfde bedrijf het reactorvat van Tihange 2 heeft gebouwd, werd ook deze centrale veiligheidshalve stop gezet voor onderzoek.
Toch wil de regering bij monde van het door de nucleaire industrie gedomineerde Federale Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) de centrales mogelijk terug opstarten. De politici schuiven iedere verantwoordelijkheid van zich af. Doel 3 is 30 jaar oud, de vooropgestelde levensduurte van de kerncentrales bij het opstarten ervan, en ook Tihange 2 is 29 jaar oud. Doel 1 en 2 dateren al van 1975 maar blijven voorlopig open tot 2015. De levensduurte van 30 jaar werd door de regering-Verhofstadt verlengd tot 40 jaar, Tihange 1 zal 50 jaar open blijven. Nu blijkt dat er na 30 jaar veiligheidsproblemen opduiken. Maar toch wordt de beslissing om de centrales langer op te houden niet in vraag gesteld. Er zijn immers teveel winsten voor de private energiesector mee gemoeid. Dat toch wel bijzonder risicovolle zaken als kernenergie aan de winsthonger van de private sector worden overgelaten, is onbegrijpelijk. Zowel voor onze veiligheid als voor onze portemonnee moet energie dringend volledig in publieke handen komen! Als er een verantwoordelijke wordt gezocht voor het nucleaire gevaar, dan moeten ook de politici die beslisten tot het langer openhouden van de centrales aangepakt worden.
dls317.indd 2
Op het sociale front wil het patro- belastingen ter wereld, maar de klasnaat de onderhandelingen voor een se van renteniers kent daarentegen Interprofessioneel Akkoord (IPA) aan- een bijzonder gunstig regime.” In het grijpen om nogmaals te pleiten voor artikel wordt een voorbeeld gegeven. loonmatiging en zelfs voor aanvallen De republikeinse presidentskandidaat op de index. De bazen gebruiken alle Mitt Romney moest in 2009 22 milinstellingen waar ze beroep op kun- joen dollar aan inkomsten aangeven nen doen om hun offensief kracht bij in de VS. Moest hij Belg zijn, dan was te zetten. Zo kwam de Nationale Bank zijn belastbaar inkomen slechts 2 milrecent met een plan om de index te her- joen dollar. vormen, een plan dat ongetwijfeld door De arbeidersbeweging moet zich het patronaat zal gebruikt worden. Het wapenen tegen het patronale offensief Verbond van Belgische Ondernemers door meteen zelf in actie te gaan. Er (VBO) stelde vervolgens dat de risico’s zullen onder meer mobilisaties zijn voor de tweede pensioenpijler (de aan- bij de NMBS, het zal er op aankomen vullende pensioenen in de bedrijven en dat alle onderdelen van het personeel sectoren) door de gemeenschap moeten en de reizigers samen in actie komen. gedeeld worden. Nadat de eerste pij- De voorzitter van ACV-Transcom verler werd afgebroken, blijkt nu ook de klaarde dat het plan van de regering tweede pijler niet beenkel van tafel kan paald stabiel te zijn. “als de regering valt”. Hebben we straks Door strijd te vernog een pensioen als algemenen en uit te we deze haaien laten breiden in de getrofMitt Romney doen? fen sectoren, kunnen moest in 2009 22 De bazen bereiden we een krachtsvermiljoen dollar hun offensief voor op houding uitbouwen. aan inkomsten alle vlakken. Daarbij We moeten telkens wordt onze levenseen zo groot mogeaangeven in de standaard volledig lijke steun en solidaVS. Moest hij Belg opgeofferd voor hun riteit organiseren. zijn, dan was winsten. Het resulDe betoging van 14 zijn belastbaar taat is een groeienseptember – aanvaninkomen slechts 2 de onzekerheid, nu kelijk tegen de aanal leven een miljoen vallen op de werklomiljoen dollar. jongeren van 18-34 zen, maar vervolgens jaar nog bij hun ouomgevormd tot een ders. Slechts 6% van betoging voor het de jongeren tussen behoud van de koop25 en 34 jaar die thuis wonen, is werk- kracht, de index en de welvaartvastheid loos. Een job volstaat blijkbaar niet van de uitkeringen – van het ABVV opdat jongeren op eigen benen kun- kan een start vormen. Daarbij zullen nen staan. Onzekere contracten, hoge we nood hebben aan duidelijke ordehuurprijzen en lage inkomens zijn ele- woorden. menten die dit fenomeen verklaren. De onderhandelingen voor het IPA Voor de rijksten is er geen derge- kunnen we best voorbereiden met een lijke onzekerheid. De situatie in ons mobilisatieplan en een alternatief antiland blijft uitstekend voor hen. In crisisprogramma. De betoging van 14 juli had het Franse blad ‘Le Monde september kan aangegrepen worden Diplomatique’ het over het Belgische om daar een aanzet toe te geven. Als belastingparadijs waarbij het opmerk- we het verzet niet organiseren, zullen te: “een specifiek gegeven in België: de werkgevers en hun politieke vertede meerderheid van de belastingbe- genwoordigers steeds meer aan onze talers is onderworpen aan de hoogste levensstandaard knabbelen.
Nucleair stort in Fleurus
O
ok bij toepassingen van nucleaire apparaten voor industrieel en medisch gebruik zijn er enorme risico’s voor de gemeenschap, zeker indien inhalige kapitalisten de sector controleren. Best Medical Belgium werd in mei failliet verklaard, de directie verdween met de noorderzon en liet naast een 80-tal werkloze arbeiders ook een nucleair stort achter. BMB was net iets meer dan een jaar in Fleurus actief. Het bedrijf was onderdeel van Team Best dat eigendom is van de steenrijke Indische zakenman Krishnan Suthanthiran.
Die zakenman geeft geld aan liefdadigheidsinitiatieven inzake kankerbestrijding. Hij kocht een verlaten dorp in Canada om er een ecologisch resort voor toeristen op te zetten. Misschien kan het nucleaire afval uit Fleurus daar naartoe? De eigenaars van Team Best combineren hun schaamteloze zakkenvullerij met een stevige portie hypocrisie. Het opruimen van het stort in Fleurus kan vijf tot zeven jaar duren en zal de gemeenschap 50 miljoen euro kosten. Dit werd destijds voorspeld door de vakbonden, maar daar werd geen rekening mee gehouden. De BMB-directie greep de klachten over de mogelijkheid van een faillissement en nucleair stort voor de gemeenschap aan om de vakbonden “onverantwoordelijk” te noemen. Alles wat met kernenergie en nucleaire toepassingen te maken heeft, omvat enorme risico’s. Vandaag zijn de risico’s voor de gemeenschap, de winsten voor de privé. Bedrijven met gevaarlijke toepassingen worden als melkkoe leeg geplunderd. De gemeenschap mag nadien de brokken ruimen. Als we de risico’s willen beperken, zullen we alles wat met kernenergie en nucleaire toepassingen te maken heeft in publieke handen moeten brengen.
26/08/2012 18:05:47
ons standpunt
www.socialisme.be September 2012
Edito Door Anja Deschoemacker
Hoe we vooral niet mogen weten waarvoor we stemmen… Neoliberale consensus
D
e economische berichtgeving kende deze zomer een opmerkelijke jojo-beweging. In het begin van de zomer was er een goednieuwsshow: België deed het een pak beter dan de andere eurolanden. In augustus werd bekend dat er in het tweede kwartaal een negatieve groei was van -0,6% en dat het derde kwartaal niet veel beter zal zijn. België zit met andere woorden in een recessie. Onmiddellijk werden overal met cijfers voor extra besparingen gestrooid. Maar in de verkiezingscampagne… zijn enkel holle slogans en lege beloftes te ontdekken.
De campagnes van de gevestigde partijen voor de gemeenteraadsverkiezingen doen krampachtig alsof er niets veranderd is. Er wordt niet gesproken over hoe ze de diverse gaten in de begroting, geslagen door o.a. het debacle met Dexia en de Gemeentelijke Holding, zullen vullen. Er wordt met geen woord gerept over hoe in de komende jaren in de subsidiëring vanwege de gewesten en van de federale staat geknipt zal worden naarmate de besparingen over alle niveaus worden verspreid. Wat zullen ze doen met het gemeentepersoneel dat nu al in meerderheid geen vast statuut meer heeft en vaak al werkt met PWAcontracten en andere nepstatuten? Hoe zal de broodnodige uitbreiding van de plaatsen in de kinderopvang en het onderwijs gefinancierd worden? Zoals het er nu naar uitziet, zal het geld opnieuw bij de meerderheid van de bevolking worden gezocht, met sociaal onrechtvaardige taksen en boetes, met verhoogde prijzen voor dienstverlening, met ingrepen die het overheidspersoneel raken,… Alle gevestigde partijen, N-VA en Groen/Ecolo inbegrepen, zijn het daarover in grote lijnen eens – of toch op zijn minst dat we het geld niet kunnen zoeken bij de kleine groep superrijken – maar in de campagnes wordt hierover niet gepiept. Nochtans beschikken de gemeenten over bevoegdheden om de middelen te zoeken waar ze zich bevinden. Nog meer dan in andere verkiezingen wordt in de gemeenteraadsverkiezingen pragmatisme aangeprezen en op
een voetstuk geplaatst. Het is de ultieme verdediging van de leidende lokale politici: ‘wij besturen goed’. Maar ze besturen een systeem in crisis waarbij “goed besturen” betekent dat de meerderheid van de bevolking opdraait voor de rekening van de crisis. N-VA wil enkel communautaire verandering
In Vlaanderen wordt de berichtgeving rond de gemeenteraadsverkiezingen gedomineerd door de N-VA. Die partij voert campagne voor “verandering” in 2014, de gemeenteraadsverkiezingen zijn slechts een pre-campagne om de steun voor N-VA lokaal te verankeren. De verandering waar die partij voor staat, bestaat niet uit het stopzetten van een systeem dat al dertig jaar de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking – loontrekkenden, uitkeringsgerechtigden, kleine middenstand,… - aantast om de voorrechten van de superrijken en hun superwinsten te behouden. Neen, het programma van N-VA is er net op gericht om de belangen van die kleine minderheid te verdedigen. De ‘verandering’ van N-VA is communautair, in 2014 wil de partij een positie verkrijgen waarin ze haar “oplossingen” kan opleggen: “confederalisme” of “fiscale autonomie” of ieder ander systeem waarin de Vlaamse superrijken hun programma in Vlaanderen kunnen blijven opleggen, ongehinderd door de sterke strijdbare tradities van
Kinderen naar school sturen, wordt onbetaalbaar door
Tim (Brussel)
I
n juni lanceerde een grote verzekeraar een speciale verzekering om bij het overlijden van één van de ouders te kunnen voorzien in de studiekosten van de kinderen. Ook de privé heeft ontdekt dat studiekosten de pan uit swingen en dat, ondanks alle initiatieven en beloften van onze politici rond “gratis onderwijs”, de schoolfactuur vaak bij de ouders zelf terecht komt.
“De markt heeft altijd gelijk” zei Jesse Livermore, en voor één keer moeten we deze beursspeculant gelijk geven: verzekeraars hebben hier een lucratieve markt gevonden. Ouders met schoolgaande kinderen staan de komende weken voor een financiële aderlating. De voorbije jaren berekenden de Gezinsbond en haar Franstalige tegenhanger Ligue des Familles de gemiddelde kost om één kind één jaar naar school te sturen: ze kwamen uit op onthutsende gemiddelden: van 1000€ in het kleuteronderwijs over 2100€ in het lager onderwijs tot 3000€ in het middelbaar onderwijs. In het hoger onderwijs spreken we zelfs over een kost tussen de 8000€ en de 15000€ per jaar! In deze bedragen zitten de inschrijvingsgelden, kosten voor schoolmateriaal, eventuele bijdragen die ouders moeten leveren voor fotokopies, boeken, lesmateriaal en uitstappen op school, vervoer van en naar school, opvang en buitenschoolse studiebegeleiding. In het hoger onderwijs komt hier vaak nog eens de prijs van een kot bij. Bij deze bedragen vallen de bescheiden tientallen tot honderden euro’s die de gemeenschappen aan “schoolpremies” bieden in het niets, en blijken ook de studiebeurzen in het hoger onderwijs veel te laag. Eén va n de pijnpu nten d ie de Gezinsbond aanduidt in het leerplichtonderwijs is de inflatie aan dure private buitenschoolse “studiebegeleiding”. Steeds meer scholen kampen met een gebrek aan middelen, leerkrachten en extra studiebegeleiders, en kunnen niet langer voldoende ondersteuning bieden
dls317.indd 3
aan kinderen die voor één of meerdere vakken een achterstand hebben. Het advies aan de ouders is dan vaak een doorverwijzing naar peperdure private bijlessen: 80% van de leerlingen die privélessen volgen doen dit op expliciet advies van hun school! Het gevolg is dat er een hele markt is ontstaan van privéorganisaties die zo’n 20€ tot 40€ per uur vragen voor studiebegeleiding. Het resultaat is dat ouders met een stevige bankrekening hun kinderen een degelijke begeleiding kunnen bieden, kinderen uit minder rijke gezinnen vallen uit de boot. LSP eist dat het onderwijs op alle niveaus gratis wordt. We eisen hiervoor een grondige publieke herfinanciering van het onderwijs. Het excuus dat er geen geld is, gaat voor ons niet op: haal het geld bij de miljardenwinsten die de grootste bedrijven blijven boeken, ondanks de crisis. Concreet eisen wij dat de scholen voldoende gefinancierd worden om zelf te kunnen voorzien in alle kosten voor studiemateriaal, uitstappen, opvang en bijlessen waar nodig. Wij eisen ook gratis en degelijk openbaar vervoer, overigens niet enkel voor schoolgaande jeugd, maar voor iedereen. In het hoger onderwijs eisen wij bovendien een studieloon, om elke jongere in staat te stellen om hogere studies aan te vatten, zonder dat de ouders of de jongere zelf hiervoor in financiële moeilijkheden moet komen. Met dit programma zal ook onze scholieren- en studentenorganisatie ALS de komende maanden campagne voeren in scholen en universiteiten over het hele land, sluit bij ons aan!
de arbeidersbeweging in Wallonië. De N-VA’ers vergissen zich echter als ze denken dat de Vlaamse arbeidersklasse zich vrijwillig en volgzaam naar de slachtbank zal laten leiden. De “oplossingen” van de N-VA zijn enkel oplossingen voor het Vlaamse patronaat en de Vlaamse superrijken. De brede meerderheid van de bevolking heeft andere belangen. Die belangen worden vandaag niet vertegenwoordigd in het parlement en dat al sinds de leiding van de sociaaldemocratische partijen de partij volledig los heeft gemaakt van haar basis in de arbeidersklasse en dat zowel in Vlaanderen als in Franstalig België. Opnieuw een brede politieke formatie opbouwen die de belangen van de arbeidersklasse verdedigt en de kracht van die klasse kan mobiliseren om te vermijden dat het op alle niveaus – gemeentelijk, in de gewesten en gemeenschappen, federaal - opnieuw onze klasse is die bloedt bij de besparingen, is de zeer dringende taak die op tafel ligt. En dit verandert niet of het nu Bart De Wever dan wel Patrick Janssens is die burgemeester van Antwerpen wordt en of de PS haar sterke positie kan behouden of hier en daar de macht moet afstaan aan MR, CDH, Ecolo of iedere mogelijke combinatie.
ZO GEZEGD In alle geledingen van het financiële systeem wordt gesjoemeld. Dat ontlokte de zakenkrant De Tijd in een editoriaal volgende stelling: “Nu blijkt dat in de machinekamer van het financieel systeem - de rentes die de banken elkaar aanrekenen - ook gesjoemeld wordt tegen honderd per uur. Toplui van Barclays moesten al opstappen. De bank kreeg een boete van 359 miljoen euro. En ook andere banken zijn betrokken. Een mens zou stilaan beginnen te denken dat Karl Marx toch gelijk had toen hij stelde dat het kapitalisme zichzelf zou vernietigen, omdat het ten onder zou gaan aan haar interne tegenstrijdigheden. Of anders geformuleerd: het lijkt er op dat we meer dan ooit het financieel systeem moeten beschermen tegen de bankiers die het runnen.” Waarom niet meteen heel het financieel systeem uit de handen van de sjoemelende bankiers halen? De crisis en het besparingsbeleid zorgen er ook voor dat het culturele erfgoed in landen als Griekenland en Italië wordt bedreigd. Het cultuurbudget in Griekenland nam met een derde af. De Spaanse krant El Pais stelde dat “de eurocrisis minstens zo verwoestend zal blijken voor burgers en erfgoed als de Peloponnesische oorlog tussen Sparta en Athene in de vijfde eeuw voor Christus. Met dien verstande dat de legers deze keer ‘beschaafder’ ogen. De barbaren dragen een maatpak.”
26/08/2012 18:05:48
syndicaal thema
de
NMBS. Winsten voor privé, schulden voor de gemeenschap?
Neen aan de liberalisering!
Linkse Socialist
ZIJ & WIJ Enkele feiten en cijfers over de kloof tussen de 1% rijksten en de 99% anderen.
ZIJ
17.000 miljard in belastingparadijzen! Een kleine elite van superrijken had eind 2010 maar liefst 17.000 miljard euro op geheime rekeningen in belastingparadijzen staan. Dat bleek uit een studie van het Tax Justice Network. In de studie wordt het cijfer van 17.000 miljard euro een voorzichtige schatting genoemd, het bedrag kan mogelijk oplopen tot 26.000 miljard. 17.000.000.000.000 euro is ongeveer evenveel als de waarde van de economieën van de VS en Japan samen. De onderzoekers stelden vast: “De wereld beschikt over een enorme berg financiële rijkdom die zou kunnen worden gebruikt om mee de belangrijkste wereldproblemen op te lossen.” Maar waarom wordt dan aan ons gevraagd om te besparen?
Spoorbazen Haeck (NMBS Holding) Descheemaecker (NMBS) en Lallemand (Infrabel) door een delegee van
ACOD Spoor
S
inds 2005 heeft de NMBS Groep een drieledige structuur. De vervoersmaatschappij NMBS, de infrastructuurbeheerder Infrabel en de overkoepelende Holding. Door het verzet van het personeel is men er destijds niet in geslaagd een volledige splitsing door te voeren. Vandaag doet de regering een nieuwe poging. Het doel: het spoor volledig liberaliseren. Naar liberalisering binnenlands reizigersverkeer?
De Holding, waaronder al het personeel ressorteert, wordt afgeschaft. Infrabel en NMBS worden twee op zich staande overheidsbedrijven met elk hun Raad van Bestuur en personeelsbeleid. Ze zullen zelf kunnen aanwerven, opleiden en bevorderen. Er komt ook een soort sociaal secretariaat, Rail Shared Services (RSS). Ook RSS zal een eigen Raad van Bestuur hebben. RSS zal de lonen en de pensioenen berekenen. De lonen betaalt ze ook uit. Het Nationaal Paritair Comité (NPC) blijft bevoegd voor het statutaire personeel van de beide bedrijven en het afsluiten van cao’s. De voorzitter zal voortaan benoemd worden door de Ministerraad. Van de tien vertegenwoordigers van de werkgever zullen er vijf afgevaardigd worden door Infrabel en vijf door de NMBS. Het eenheidsstatuut en de sociale verworvenheden blijven behouden tot op het tijdstip van de liberalisering. Tussen de twee bedrijven zou een zekere mobiliteit mogelijk zijn voor het personeel. De regering verschuilt zich voor deze herstructurering achter de Europese Commissie (EC). Het is pertinent onjuist dat de EU dit oplegt. Er zijn slechts drie vereisten. De infrastructuurbeheerder en de operator dienen een gescheiden boekhouding te hebben. De zogenaamde ‘essentiële taken’ dienen losgekoppeld te worden. Tot de ‘essentiële taken’ worden o.a. de toekenning van de rijpaden en de licenties gerekend. Voorts moet er een scheiding zijn tussen de verschillende vormen van financiering. Die voorwaarden zijn vandaag reeds vervuld. De essentiële taken worden uitgevoerd door ‘Toegang tot het Net’ en het beheerscontract regelt de financiering. Het uit elkaar trekken van de infrastructuurbeheerder en de vervoersmaatschappij gebeurt met het oog op de liberalisering van het binnenlandse reizigersverkeer. De NMBS zal maar een operator zijn zoals de andere spelers. Het is niet duidelijk hoe de openbare dienst gedefinieerd zal worden en hoe de openbare opdracht vervolgens zal worden toegekend. Opvallend is dat verschillende bevoegdheden van NMBS en de Holding worden ondergebracht bij Infrabel. De uitbating van de stations gaat naar Infrabel. Met de vele concessies aan winkeluitbaters en grote vastgoedprojecten is dit een bevoegdheid waaraan te verdienen valt. In Nederland
dls317.indd 4
bleven de stations bij de operator NS. Dat zou de reden zijn waarom NS de lippen financieel nog net boven het water weet te houden. Ook de operaties op de perrons (onderstation chefs) gaan volledig naar Infrabel. De rangeeractiviteiten (Freight Services) worden eveneens overgedragen aan Infrabel. De NMBS behoudt de verkoopactiviteiten. Ook het zwaar verliesmakende filiaal van privaat recht Logistics en het onderhoud van het rollend materieel blijven bij de NMBS. De verlieslatende activiteiten worden bij de NMBS ondergebracht. Wil men soms een faillissement uitlokken zoals destijds bij Sabena? Voor het personeel van de infrastructuurbeheerder ziet het er al niet veel beter uit. Bij de privatisering van British Rail werden ze niet ontzien. De geplande centralisatie van de seinhuizen betekent de afschaffing van ongeveer 2000 statutaire posten. Vele opdrachten worden niet door eigen personeel uitgevoerd, maar uitbesteed aan de privé. Schuldenberg is politieke keuze
Een heikel punt is de verdeling van de schulden van de Groep. Die bedragen momenteel ongeveer €3 miljard. Van de EC mag de infrastructuurbeheerder geen schulden op zich nemen die voortkomen uit de activiteiten van de operator en vice versa. De exacte verdeelsleutel voor de schulden is nog niet gekend, maar het ziet ernaar uit dat de NMBS aan het kortste eind zal trekken. Met de herstructurering zegt de regering de schuld te willen stabiliseren. Volgens de Holding riskeert ze eind dit jaar op te lopen tot €4 miljard. Die schuld is het resultaat van een politieke keuze. De afgelopen zeven jaar werd €837,3 miljoen uitgegeven aan externe consultancy. De goederentak is de grote verliesmaker. Dit heeft veel te maken met het feit dat deze activiteit niet langer beschouwd wordt als een openbare dienst en geen overheidsdotatie meer ontvangt. Het goederenvervoer per spoor moet de oneerlijke concurrentie met het transport over de weg aangaan. Voor het wegtransport wordt de infrastructuur betaald met belastinggeld. Bij het spoor moeten rijpaden betaald worden. Het reizigersvervoer per spoor ontvangt nog wel een dotatie, maar die steeg niet mee met het aantal reizigers, met het gevolg dat de dotatie per reizigerskilometer gedaald is.
Slecht voor personeel en reizigers
De regering garandeert het eenheidsstatuut en de verworvenheden tot op het moment van de splitsing. Ze doet geen uitspraken over wat erna zal gebeuren. Alles wijst erop dat contractuele tewerkstelling vanaf dan de regel wordt. Infrabel en de NMBS zullen elk hun eigen personeelsbeleid voeren. De arbeidsvoorwaarden van het contractuele personeel zullen vanaf de splitsing verschillend evolueren. We gaan naar een situatie waarin mensen aan verschillende voorwaarden zullen werken. Waarschijnlijk zal de regering de splitsing aan het huidige personeel proberen verkocht te krijgen door het behoud van het eenheidsstatuut te garanderen. De regering voert aan de stiptheid te willen verbeteren. De huidige structuur ligt inderdaad mee aan de basis van de vele vertragingen, maar een verdere opsplitsing zal dit alleen maar verergeren. Een terugkeer naar een geïntegreerde structuur, een eengemaakte spoorweg, kan het begin van een antwoord zijn. Het zou alleszins een einde maken aan de overlapping van bevoegdheden en de communicatie verbeteren. Vandaag mag een treinbegeleider bijvoorbeeld niet rechtstreeks naar een seinhuis bellen omdat de eerste voor NMBS werkt en de tweede voor Infrabel. Buitenlandse voorbeelden zoals het Britse en het Nederlandse tonen aan dat een opsplitsing niet werkt. Er wordt meer betaald voor een slechtere dienstverlening. The Daily Mirror schreef op 15 augustus 2012 op haar voorpagina dat de privatisering van de spoorwegen een nationale schande is en dat reizigers voor een biljet sinds de privatisering tot tien keer meer betalen dan elders in Europa. De vakbonden staan voor een geïntegreerd model. Slechts de essentiële functies moeten apart onder gebracht worden. Dit is inderdaad wat de EC eist. Het toekennen van rijpaden is enkel nodig in een vrijgemaakte markt waarin verschillende operatoren elkaar beconcurreren. Libre Parcours vindt dat de volledige sector in publieke handen moet zijn, zowel het goederen als het reizigersvervoer. Het afzonderen van de essentiële functies is slechts nodig in een neoliberale concurrentielogica.
72.510 euro per maand om niet te werken… Het VBO was wellicht te druk met het aanklagen van de arbeiders van Desso die niet zomaar bereid waren om zich in een avontuur bij Domo te storten en daar serieus voor in te leveren. Anders had de werkgeversfederatie zich misschien ook eens kunnen uitspreken over een voormalige topman van het Amerikaanse General Electric die tien jaar lang maandelijks 72.510 euro krijgt als hij niet voor een concurrent gaat werken. Een premie krijgen om niet te werken, dat is voor de topmanagers uiteraard geen probleem. Maar waag het niet om als gewone werkende een normale opzegvergoeding te vragen.
7 miljard euro winst In de eerste zes maanden van 2012 boekten de veertien Bel20-bedrijven die hun resultaten al bekend maakten een gezamenlijke nettowinst van 7 miljard euro. De bedrijven stellen wel dat dit 5% minder is dan in 2011. De grootste winstmakers zijn AB Inbev met 2,8 miljard euro winst en GDF Suez met 2,3 miljard euro winst op een half jaar tijd. Als de bedrijven dit jaar minder winst boekten, is dat onder meer toe te schrijven aan het verlies bij KBC dat waardeverminderingen moest boeken. De 7 miljard winst zal wellicht vooral uitgekeerd worden aan de aandeelhouders.
WIJ
Ouderen stelen meer Een kort berichtje in Het Nieuwsblad (23 juli) vat de crisis goed samen. “Door de crisis gaan meer en meer oudere mensen eten stelen, omdat ze niet meer rondkomen met hun pensioen. In de warenhuizen merken ze dat goed. Het aantal diefstallen gepleegd door mensen ouder dan 60 is de laatste jaren met een derde gestegen.”
Onbetaalbaar water De Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten (VVSG) maakte bekend dat vorig jaar bij 4.497 gezinnen het water werd afgesloten omdat de facturen niet betaald werden. Het gaat niet enkel om mensen met een leefloon. Een woordvoerder van de VVSG verklaarde: “Het zijn mensen die wel een inkomen hebben uit arbeid, maar te veel schulden hebben, verkeerd hebben belegd, of door tegenslag hun rekeningen niet meer kunnen betalen. We moeten meer zicht krijgen op wie die mensen zijn en welke problemen ze nog hebben.”
Honger en werkloosheid in Spanje Voorlopig is Spanje nog steeds marktleider inzake werkloosheid, zowel onder jongeren als onder de volledige bevolking. Met 24,6% werkloosheid en onder jongeren meer dan 50% haalt Spanje het nipt van Griekenland. De algemene werkloosheidsgraad in de Eurozone bedroeg eind juni 11,2%. Het gaat om 17,8 miljoen mensen zonder job, een stijging met 123.000 op een maand tijd. In Italië is de werkloosheidsgraad opgelopen tot 10,8% in juni, terwijl het 10,6% was in mei. Onder de jongeren (-25 jaar) heeft 34,3% geen job. Maar liefst 17,1% van de Spaanse kinderen leeft onder de armoedegrens. Twee miljoen Spanjaarden komen in aanmerking voor voedselhulp.
http://libreparcours.net/nl /
26/08/2012 18:05:48
wij willenthema werk
www.socialisme.be september 2012
Stop de jacht op de werklozen!
De werkloosheidsgraad loopt in grotere steden op tot bijna 20%. Dat is het geval in Charleroi, Brussel, Luik, Antwerpen,... Naargelang de berekeningswijze loopt dat cijfer verder op, de graad van ondertewerkstelling (waarbij rekening wordt gehouden met werklozen die geen uitkering krijgen, onvrijwillig deeltijds werkenden en tijdelijk werklozen) bedroeg vorig jaar 19%. De situatie dreigt nog te verergeren. In Charleroi zijn er voor iedere jobaanbieding 40 werklozen. De recente sluiting van Carsid waarbij 1.000 jobs verloren gingen, zal dat niet verbeteren. Vandaag komt werk zoeken in veel gevallen neer op het zoeken van een speld in een hooiberg. Maar in plaats van de werkloosheid aan te pakken, keert de regering zich tegen de werklozen. Op 1 november komt er een versnelde degressiviteit van de uitkeringen. Een moeilijke term om te zeggen dat werklozen voortaan nog meer op hun kin mogen kloppen. De uitkeringen zullen sneller op een bodemtarief terugvallen met 919 euro per maand voor een alleenstaande, 1.090 euro voor een gezinshoofd en 484 euro voor een samenwonende. Met dergelijke bedragen kan toch niet beweerd worden dat werklozen ‘profiteren’? Het volstaat amper om het hoofd boven water te houden.
voor het patronaat. De profiteurs zijn de topmanagers die op een jaar tijd meer verdienen dan wij in heel ons leven. Zo was Carlos Brito van ABInbev in 2010 goed voor een jaarloon dat 418 minimumlonen bedroeg, zijn collega Pierre Mariani van Dexia kreeg 110 keer het minimumloon. Als we ons laten verdelen tussen werklozen en werkenden, kunnen de echte profiteurs in hun handen wrijven en hun zakken verder vullen. De jacht op de werklozen is er ook op gericht om ons gelijk welke job aan gelijk welke voorwaarden te laten aanvaarden. Na drie maanden moet een werkloze voortaan iedere job aanvaarden, ook als die niets met zijn/haar diploma te maken heeft, in een straal van 60 kilometer rond de woonplaats (waar dit voorheen 25 kilometer was). Vanaf 2013 wordt de controle op de beschikbaarheid van werklozen uitgebreid tot iedereen jonger dan 55 jaar, in 2016 wordt dat 58 jaar. Als gevolg hiervan zullen alle lonen en arbeidsvoorwaarden onder druk staan. Een groeiend deel van de bevolking zal in armoede belanden, terwijl vandaag al 15% van de Belgen in armoede leeft. De kleintjes worden eerst aangepakt
De gevestigde politici hebben goed begrepen dat het gemakkelijker is om de armsten aan te pakken in plaats van het Het is natuurlijk niet leuk om als wer- geld te zoeken waar het zit, in de zakkende amper meer te krijgen dan een ken van het patronaat en de superrijken. werkloosheidsuitkering. Maar dat zul- De werklozen worden als eersten gevilen we niet veranderen door ons tegen seerd met de besparingen. Maar daar de werklozen te keren, die zitten net zal het niet bij blijven. Tenzij we actief zoals de werkenden met lage inkomens ingaan tegen dit beleid. Wij herhalen in de problemen. De echte profiteurs eens te meer: pak de werkloosheid aan, zijn diegenen die met de winsten gaan niet de werklozen! In plaats van duizenlopen die het resultaat zijn van onze den mensen tot armoede te veroordelen, arbeid, de grote aandeelhouders die moet het beschikbare werk verdeeld de zakken vullen en daarbij geholpen worden door een algemene arbeidsduurworden door maatregelen als de notio- vermindering zonder loonverlies en met nele intrestaftrek of de fiscale cadeaus bijkomende aanwervingen.
Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!
Betoging van 19 juni tegen de jacht op de werklozen. door
Ben (Charleroi)
D
e propaganda van de gevestigde partijen en het patronaat wil ons laten geloven dat werklozen luieriken zijn die geen werk willen zoeken. Er zou immers werk genoeg zijn. Dat wordt als excuus gebruikt om de werklozen harder aan te pakken. Een blik op de cijfers ondermijnt dit argument. De afgelopen jaren waren er iedere maand 25.000 tot 30.000 jobaanbiedingen, terwijl het aantal werklozen oploopt tot enkele honderdduizenden. Om exact te zijn: in 2011 waren 421.823 uitkeringsgerechtigde volledig werklozen. Je hoeft geen master in de wiskunde behaald te hebben om te weten dat er niet genoeg jobs voor alle werklozen zijn.
Collectieve afdankingen, werkloosheid,...
Strijden voor het behoud van iedere job! Geert Cool
Bij collectieve afdankingen is de strijd voor een sociaal plan belangrijk. Als we toch op straat gezet worden, e krimpende economie zal de komende maanden wellicht tot nieuwe afdankingsgolven leiden. Nu begint dan liefst met een rugzakje. Zelfs inde locomotief van de collectieve afdankingen zich al op gang te trekken met onder meer 267 jobs die dien dat rugzakje niet in de buurt van verdwijnen bij Photovoltech in Tienen, 136 bij Renolit in Oudenaarde of 322 bij Crown Cork in Deurne. de gouden parachutes van de managers Hierna volgen mogelijk nog ontslagrondes bij Alcatell Lucent, Bekaert, ArcelorMittal en de toekomst van komt, biedt het toch een beetje reserve Ford Genk is onzeker. In juni alleen verdwenen er bij collectieve ontslagen 1.418 jobs in Vlaanderen. Voor het in onzekere tijden. Maar waarom zoueerst sinds 2009 nam de werkgelegenheid af. Wellicht moet het ergste nog komen indien de economie slecht den we onze strijd beperken tot een blijft presteren. sociaal plan? Hoeveel sociale plannen waarbij goede jobs verdwijnen, kunnen we ons nog veroorloven? Straks blijft er geen enkele degelijke job over voor jongeren. Dat de jobs die er bij komen doorgaans slecht betaalde en onzekere banen zijn, is stilaan niet enkel onder ervaringsdeskundige werknemers bekend. Een financieel verantwoordelijke van ING stelde in De Tijd: “De werkgelegenheid is de voorbije jaren zogenaamd toegenomen. Maar ondanks die nieuwe banen stijgt de consumptie niet. Dan stel ik mij toch vragen bij de kwaliteit van die nieuwe banen.” Als we in de strijd tegen collectieve afdankingen overwinningen willen boeken die als voorbeeld kunnen dienen voor andere bedrijven, dan mogen we ons niet tevreden stellen met een sociaal plan dat steeds een sociale afbraak voor de gemeenschap inhoudt. We moeten gaan voor het behoud van iedere job. Dat kunnen we niet overlaten aan de werknemers van de getroffen bedrijven, er is een gezamenlijke en offensieve campagne nodig die breder gedragen wordt door de arbeidersbeweging. Tegenover de dictatuur van het kapitaal – de zogenaamde ‘markten’ – moet de arbeidersbeweging haar sterkte gebruiken. Die bestaat vooral uit haar Bij Crown Cork (Deurne) verdwenen meer dan 300 jobs. Uiteindelijk keurde een grote meerderheid het sociaal plan goed. aantal en organisatiekracht. Met halfMaar er zat meer in indien een offensieve strijd voor het behoud van alle jobs werd gevoerd, waarbij deze strijd niet en- slachtige en/of symbolische acties zulkel aan de arbeiders van Crown Cork en hun sympathisanten werd overgelaten maar werd opgenomen door de volledige len we er niet komen, strijd moet goed arbeidersbeweging en waarbij ervoor werd opgekomen om het bedrijf in publieke handen te nemen. voorbereid en georganiseerd worden met een actieplan en solidariteit in door
D
dls317.indd 5
de sector, op regionaal en op nationaal vlak. Als private bedrijven weigeren om te investeren en jobs in stand te houden, dan moet de overheid haar verantwoordelijkheid nemen om het behoud van de jobs te verzekeren. Dat kan door een bedrijf dat afdankt uit private handen te halen en de productie in stand te houden in het belang van de werknemers en de gemeenschap. Een dergelijke nationalisatie zou onder democratische controle moeten gebeuren. Dat kan radicaal klinken, maar wat is het alternatief? Lijdzaam toekijken hoe het ene sociale bloedbad het andere opvolgt? De vakbonden staan voor een keuze: de neoliberale logica aanvaarden en meestappen in de besparingen en ontmanteling van alle sociale verworvenheden of de strijd hiertegen aangaan en breken met de kapitalistische afbraakpolitiek. Pogingen om een tussenweg te zoeken – zoals het beperken van de strijd tegen de ‘wilde’ besparingen – zullen steeds minder geloofwaardig zijn. Iedere aarzeling zal door onze tegenstanders worden aangegrepen in een breed uitgesmeerd media-offensief waarvan we rond de staking van 30 januari een voorsmaakje kregen. Een succesvolle strijd voor het behoud van alle jobs vereist strijdbare vakbonden waarbij de basis mee beslist over het opstellen en uitvoeren van actieplannen en het formuleren van de eisen. Het ongenoegen tegenover het besparingsbeleid neemt overal in Europa toe. De arbeidersbeweging moet dat ongenoegen organiseren en omzetten in strijdbewegingen waarmee we overwinningen kunnen boeken. Daarvoor zullen we zowel op syndicaal als op politiek vlak stappen vooruit moeten zetten.
26/08/2012 18:05:48
sociaal thema
de
Linkse Socialist
Seksisme, homofobie, racisme,... Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons! het slachtoffer van ernstig geweld binnen het gezin. Dat het herleiden van de vrouw tot lustobject in reclame het machogedrag in de samenleving versterkt, is voor de bedrijven die meer winsten opstrijken uiteraard geen punt. Seksisme verkoopt en doet verkopen. Bovendien zorgt het voor nieuwe groeisectoren zoals cosmetica, plastische chirurgie, dieetproducten,... De schoonheidsindustrie is goed voor 160 miljard dollar per jaar. Het resultaat is er naar: 54% van de meisjes tussen 10 en 14 jaar in Europa vindt zich te dik. De afgelopen jaren was er opnieuw een toename van homofobie. Uit een peiling blijkt dat 85% van de holebischolieren in Europa het slachtoffer wordt van homofoob geweld. Formele gelijke rechten volstaan niet. Deze zomer werden onder meer twee homo’s op café aangevallen in Aalst en werd een dakloze homo in Luik vermoord. Hoe antwoorden?
D
eze zomer laaide het debat over seksisme en homofobie terug op. Er waren verschillende gevallen van homofoob geweld en ook veel discussie na een reportage over alledaags seksisme in Brussel. Onze mening is duidelijk: seksisme, homofobie, racisme,... zijn elementen die onze strijd tegen uitbuiting verzwakken omdat ze eengemaakt verzet moeilijker maken. Seksisme en homofobie zijn niet verdwenen
Met het bekomen van formele gelijke
rechten en het wegwerken van wettelijke vormen van discriminatie, werden stappen vooruit gezet. Maar dit betekent niet dat er echte gelijkheid werd beko-
men. Vrouwen verdienen nog steeds een kwart minder dan mannen en hebben dubbel zoveel kans om in armoede te leven. Een op de zeven vrouwen wordt
Met moralistische argumenten of GAS-boetes zal er niets veranderen. De burgerlijke propaganda heeft een verschillend effect op verschillende lagen van de bevolking. In de wijken met een concentratie van problemen, leidt dit vaak tot een brutalere en weinig subtiele vorm van seksisme. Dat zal er niet op verbeteren naarmate de bevolking van deze wijken, los van afkomst of culturele achtergrond, verder wordt geïsoleerd van de samenleving. Mensen in een uitzichtloze situatie hebben niets
te verliezen en keren zich gemakkelijk tegen diegenen die het nog slechter hebben. Het is geen toeval dat er onder deze lagen een grotere openheid is voor racisme, maar ook voor seksisme en homofobie. Bij een staking tegen het geweld op het Brusselse openbaar vervoer enkele jaren terug verklaarde een staker in de media: ‘Geef al die jongeren werk en de helft van de problemen is zo opgelost’. Er is nood aan een offensief programma dat ingaat tegen de sociale tekorten op het vlak van werk, onderwijs, diensten,... Werk is de beste manier om mensen onderdeel te laten worden van de samenleving. Investeren in degelijk onderwijs is ook belangrijk om op school een degelijke en brede seksuele opvoeding mogelijk te maken. Het uitbreiden van de dienstverlening zou onder meer de druk van het huishoudelijk werk kunnen verzachten. De arbeidersbeweging heeft hier een grote rol in te spelen. Dat kan door enerzijds consequent de strijd tegen het besparingsbeleid aan te gaan (en te koppelen aan een alternatief) en anderzijds ook door zelf doorheen het organiseren van de strijd in te gaan tegen alle mogelijke verdelende vooroordelen en een maximale eenheid van alle onderdrukten te realiseren. socialisme.be /lsp/vrouwen
socialisme.be /lsp/holebi
Leegloop VB leidt tot grote spreidstand bij N-VA
E
en 50-tal lokale en nationale mandatarissen van het Vlaams Belang zijn inmiddels overgelopen naar N-VA. De overstap van Jurgen Ceder, voormalig fractieleider van het VB in de Senaat, leidde tot controverse waarop Ceder tijdelijk terug naar de reservebank verdween. In afwachting van de parlementsverkiezingen van 2014?
In alle peilingen moet het Vlaams Belang terrein prijs geven. Bij de gemeenteraadsverkiezingen wordt het moeilijk om de ruim 900 lokale verkozenen te behouden. Bij de volgende nationale verkiezingen zal een groot aantal parlementszetels van de partij verdwijnen, en met die zetels ook de financiering door Belgisch belastinggeld waar het VB zo afhankelijk van is. De overgang naar een kleinere partij laat niet op zich wachten tot na de verkiezingen, de leegloop is nu al volop bezig. Stilaan kunnen we spreken van een ‘Vl-exit’. Voor het Vlaams Belang doet dit ongetwijfeld pijn, maar anderzijds maakt het ook een einde aan de interne ruzies van de afgelopen jaren. Voormalige VB’ers als Van Overmeire, Ceder, Stevenheydens, Vanhecke,… hebben een verleden van racisme en extremisme. Vanhecke werd samen met Dewinter actief en genoot een oplei-
ding bij de voortrekkers van de naderhand verboden privémilitie VMO. Van Overmeire en Ceder komen uit NSVkringen en aarzelden in hun studententijd niet om ‘gespierde’ acties van die groepering te ondersteunen. Ook op latere leeftijd waren ze niet vies van wat geweld. In 2003 leidde Jurgen Ceder een VB-ordedienst die actievoerders van Blokbuster in Dilbeek aanviel. De voormalige VB’ers die hun partij ontvluchten, krijgen wel heel makkelijk politiek asiel bij N-VA. Niet dat de N-VA plots een afkooksel van het Vlaams Belang is geworden. Het blijft een partij die in essentie wordt gedomineerd door een kleinburgerlijke leiding die met een populistisch discours een breder ongenoegen electoraal kan vertalen. Dat is een erg onstabiele basis waarbij er figuren uit erg diverse hoeken worden aangetrokken. Maar natuurlijk zijn we wel bezorgd dat een
grote groep Blokkers van het eerste uur zomaar wordt toegelaten en op die manier de reeds aanwezige ‘aangebrande’ N-VA’ers kan versterken. De spreidstand rond het kernprogramma van onversneden liberalisme overgoten met een Vlaams-nationalistische saus wordt groot. De N-VA telt (voormalige?) straatvechters in de rangen die in hun studententijd niet zouden geaarzeld hebben om de N-VA’ers die op de Gay Pride met een spandoek aanwezig waren een fysiek lesje te leren. Zolang het electoraal goed gaat, zal dit mogelijk weinig problemen opleveren. Maar eens er een grotere krapte is bij de verdeling van postjes, zal de spreidstand een groot probleem vormen. De problemen die het VB heeft gekend bij het ‘krimpen’ zullen daar maar klein bier tegenover lijken.
Michèle Martin: symptoom van een ziek gerechtelijk systeem
D
door
Jean L
e vrijlating van Martin zorgde voor een schok in België. Het drama dat het land 16 jaar geleden op haar grondvesten deed daveren, is immers nog niet vergeten. In 1996 leidde de tragedie van de vermiste en vermoorde meisjes en het gebrekkige onderzoek naar de daders tot heel wat vragen over het functioneren van gerecht en politie. Er was een enorme woede onder de bevolking die massaal op straat kwam. Toen de arbeidersbeweging in actie kwam, stond het hele land in rep en roer. De beweging werd gestopt door een mengeling van recuperatie en repressie met onder meer een reeks vage beloftes na de Witte Mars.
dls317.indd 6
Wat blijft er vandaag nog over van die beloftes? Er was een mislukte politiehervorming en justitie wordt nog steeds gekenmerkt door tal van problemen en schandalen. Er werd veel gesproken over de rechten van slachtoffers en er werden justitiehuizen gebouwd. Maar meer gebeurde er niet. De malaise bij justitie is nog niet verdwenen. Er is nog steeds een achterstand, gebrek aan menselijke en materiële middelen op alle vlakken, overbevolkte gevangenissen, steeds meer moeilijkheden voor de zwaksten om zich voor een rechtbank te verdedigen,... Er waren bovendien schandalen rond de mogelijke banden tussen het gerechtelijk apparaat en de top van de politiek en/of het patronaat. De witteboordcriminelen en grote fraudeurs kunnen vervolging vermijden, tegenwoordig kunnen ze hun vervolging zelfs afkopen. De gewone werkmens heeft ondertussen amper mogelijkheden om te protesteren tegen pakweg een parkeerboete. Justitie is ziek, maar het blijft wel klassenjustitie. Uiteraard is niemand blij met de vrijlating van Michèle Martin. Als Marc Dutroux binnen enkele jaren kan vrijkomen, zal dat nog minder het geval zijn. Maar wat is het alternatief? Een
uitzonderingswet die met terugwerkende kracht wordt ingevoerd? Dat is niet zonder gevaar: waarom zouden de machthebbers zich nadien tot dergelijke specifieke gevallen beperken bij het opmaken van uitzonderingswetten met terugwerkende kracht? Het afschaffen van de vervroegde vrijlating is niet bepaald realistisch. Het zou iedere herintegratie in de samenleving onmogelijk maken en leiden tot een spectaculaire toename van het aantal tijdbommen in gevangenissen die nu al overbevolkt zijn. Wel is het duidelijk dat er een enorm gebrek is aan middelen om gevangenen die voorwaardelijk vrij komen op te volgen. We moeten ook nagaan hoe we onze kinderen het beste kunnen beschermen. De meeste gevallen van misbruik vinden plaats binnen de familie. De besparingen op kinderopvang, onderwijs of naschoolse begeleiding maken het moeilijker om misbruik tijdig op te merken en te stoppen. Er is ook een gebrek aan infrastructuur om slachtoffers een veilige omgeving aan te bieden zodat ze misbruik kunnen ontvluchten. Meer repressie heeft nog geen enkel drama voorkomen. Meer bescherming en preventie wel.
26/08/2012 18:05:49
verkiezingen thema
www.socialisme.be september 2012
“Wij willen werk, huisvesting en diensten. Niet de mooi verpakte lege doos van de citymarketing” interview met Bart Vandersteene en Anja Deschoemacker
Anja Deschoemacker is lijsttrekker voor Gauches Communes in Sint-Gillis.
Bart Vandersteene is lijsttrekker voor Rood! in Gent
D
e afgelopen jaren zijn de tekorten op vlak van huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg, kinderopvang,... toegenomen. Gemeentebesturen met verschillende samenstellingen voeren allen een neoliberaal beleid dat meer aandacht heeft voor citymarketing dan voor de noden van de gewone bevolking. We spraken met Bart Vandersteene, lijsttrekker voor Rood! in Gent, en Anja Deschoemacker, lijsttrekker voor Gauches Communes in Sint-Gillis, over hoe linkse socialisten tegenover het gemeentebeleid staan. In tal van steden zijn er prestigeprojecten waarvan je wel kan zeggen dat de middelen beter konden besteed worden. Maar hebben deze projecten niet de verdienste dat de stadscentra er toch beter uitzien?
wone werkenden die moeten uitwijken naar de randwijken of de voorsteden. En daar gebeurt er nog steeds niets. De hoge prijzen om te huren of te kopen in de binnenstad leiden tot een grotere dualiteit tussen een kleine toplaag voor wie de stad nog toegankelijk is en de rest van de bevolking. Maar de hoge prijzen zetten tegelijk ook druk Bart: “Het doel van citymarketing is op alle huisvestingsprijzen. Wie niet inderdaad om de indruk van verbete- rijk is, moet zich tegenwoordig erg ring te wekken en vooral het centrum diep in de schulden steken om iets te van de stad aantrekkelijker te maken. Het stadscentrum is niet langer een kunnen kopen. “De georganiseerde evenementen zijn grijze zone waar er niets gebeurt. Met Anja: “Projecten voor stadsvernieutal van evenementen en bezienswaar- overigens ook steeds meer op een rij- wing en -verbetering zijn nodig. Je digheden is er een zekere dynamiek. ker publiek gericht, met inkomgelden moet maar eens de staat van de straten Maar dat is er niet zozeer op gericht of onbetaalbare prijzen als je iets wil en de huizen in de woonwijken van de om het ons aangenamer te maken. Het eten of drinken. Het argument dat dit gewone Brusselaars bekijken. Maar de doel is vooral om privékapitaal aan te ten minste de middenstand ten goede prestigeprojecten dienen niet voor de trekken, onder meer op het vlak van komt, gaat niet op. Hoeveel winkels of bevolking van Brussel zelf en ook niet horecazaken in het stadscentrum ma- om de noden van die bevolking op te huisvesting en toerisme. “De prijzen om in het stadscentrum te ken vandaag geen deel uit van een ke- lossen. Integendeel, stadsvernieuwing wonen, worden onbetaalbaar voor ge- ten of een groep? zoals het nu wordt toegepast, dient om een deel van die bevolking – het armste deel, wel te verstaan – uit de wijken weg te jagen om plaats te maken voor de projecten van de bouwpromotoren. Gezien de stad nu reeds vrij volgebouwd is, kan het aantrekken van “een betere bevolking” enkel indien die “slechtere bevolking” wijkt. “De problemen van de bevolking van de Brusselse gemeenten zijn goed gekend: hoge werkloosheid en hoge armoede, gecombineerd met hoge prijzen voor huisvesting, ook voor huurwoningen van slechte kwaliteit. De bevolkingsgroei zet een grote druk op de woningmarkt en de prijzen. De gemeenten en het Brusselse Gewest waren de afgelopen 20 jaar met andere prioriteiten bezig. Het resultaat is absurd: aan de ene kant is er een tekort aan betaalbare woningen, aan de andere kant een enorme leegstand. In het Brusselse Gewest staat er 1,2 miljoen vierkante meter kantoorruimte leeg, bijna 10% van alle kantoorruimte. Dat komt overeen met 12.000 appartementen van 100 m². Het tekort aan dergelijke appartementen leidt er vandaag toe dat je er al gauw minstens 800 euro per maand voor moet betalen. Waar wachten het Gewest en de gemeenten op om de leegstaande ruimte aan te slaan? Campagnes voor de gemeenteraadsverkiezingen beperken zich veelal tot discussies over losliggende stoeptegels of een gebrek aan parkeerplaatsen. Kan op het gemeentelijke niveau wel een verschil gemaakt worden?
dls317.indd 7
te creëren in bestaande en nieuwe openbare diensten. Een stad kan campagne voeren om een “interimvrije stad” te worden, waarbij onzekere contracten in de stedelijke diensten verdwijnen en tevens wordt opgekomen voor het bestrijden van tijdelijke jobs in de private sector. Het is toch niet normaal dat er in Gent in de grootste bedrijven zoals Volvo meer tijdelijke dan vaste contracten zijn? En dan hebben we het nog niet over de onderaannemers... Interim en tijdelijke contracten hebben geen toegevoegde waarde voor de gemeenschap, enkel voor de werkgevers die verschillende groepen werknemers tegen elkaar kunnen uitspelen, sneller kunnen afdanken en gemeenschapsmiddelen gebruiken waarmee onzekerheid voor jonge werkenden wordt georganiseerd. “De stad kan ook een voortrekkersrol spelen in het uitbouwen van nieuwe diensten. Er zijn genoeg noden, in Gent alleen is er een tekort van 1.000 plaatsen in de kinderopvang. Maar er zouden ook betaalbare wijkcafetaria’s kunnen komen zodat we een terrasje in eigen buurt kunnen doen zonder naar het stadscentrum te moeten gaan waar we vervolgens 2,5 euro voor een pintje of een koffie moeten betalen. Sociale restaurants, fietsherstelplaatsen,... er zijn mogelijkheden en noden genoeg om de openbare dienstverlening uit te breiden. Is dat niet onrealistisch? De komende jaren zullen er nog minder middelen zijn als gevolg van de crisis en socialisten pleiten er vervolgens voor om meer uit te geven...
Bart: “We vertrekken van de behoeften, van wat nodig is voor de meerderheid van de bevolking en niet van de Anja: “Het is op het vlak van de ge- steeds kleiner wordende marges binmeente niet anders dan op andere ni- nen dit systeem. Diegenen die ons verveaus. Het gaat erom welke politieke tellen dat er geen middelen zijn of dat keuzes gemaakt worden, waar je in de een ander beleid niet mag ‘van Europa’, uitgaven de prioriteit legt en waar je zijn vaak dezelfde politici die zelf ook de inkomsten gaat zoeken. Gemeenten in het Vlaams Parlement of het partijhebben zeer ruime bevoegdheden, ove- bureau zitten maar daar niets hebben rigens ook op vlak van het heffen van gedaan om pakweg de notionele inbelastingen, het maken van publieke trestaftrek tegen te houden. Het foefje investeringen (de gemeenten staan in dat een ander beleidsniveau verantvoor bijna 50% van alle openbare in- woordelijk is, moet doorprikt worden. vesteringen), het creëren van diensten Dezelfde politici van dezelfde partijen aan de bevolking,... zitten op alle niveau’s om hetzelfde “Als Marino Keulen besparingsbeleid te van Open VLD in De voeren. De partij van Standaard beweert Termont en Janssens dat lokaal beleid niet “Voor ons gaan de is in de Vlaamse reverkiezingen over gering verantwoorzoveel met ideologie de meest dringente maken heeft, dan delijk voor de bespaliegt hij. De gemeenringen bij De Lijn, de en belangrijktelijke bevoegdheze moeten dan niet ste noden van de den worden uiteraard doen alsof zij niets meerderheid van beperkt door polimet de af bouw van tieke keuzes op ho- de bevolking: werk, de dienstverlening te huisvesting en gere niveau’s, maar maken hebben. daar vinden we de- openbare diensten. Anja: “Het klopt zelfde partijen terug. Een stadsbestuur natuurlijk wel dat Bovendien kan een we niets cadeau zulkan op al die pungemeente het voorlen krijgen. Het is alten een verschil touw nemen in de tijd gemakkelijker de maken.” strijd tegen het bemiddelen te zoeken spar ingsbeleid en Bart Vandersteene bij de grote meerderkan de bevol k ing heid door allerlei gedaarvoor gemobilimeentelijke taksen seerd worden. Van de en boetes dan het is gevestigde partijen moeten we dat niet om de elite te laten bijdragen. Voor de verwachten, ook op lokaal vlak moeten gewone bevolking is uitwijken naar we een oppositie tegen het besparings- belastingparadijzen immers geen opbeleid opbouwen. Dat zal belangrijk tie. Er worden grote winsten gemaakt zijn want de komende jaren zal de be- in dit land, maar de werkgevers en grosparingspolitiek in de gemeenten een te aandeelhouders zullen ons die rijkversnelling hoger schakelen. dom niet op een schaaltje aanbieden. Bart: “Voor ons gaan de verkiezingen We zullen met de gemeenschap conover de meest dringende en belangrijk- trole moeten krijgen op de bestaande ste noden van de meerderheid van de rijkdom. Sleutelsectoren als energie of bevolking: werk, huisvesting en open- het bankwezen mogen we niet aan de bare diensten zoals onderwijs, kinder- willekeur van de private winsthonger opvang,... Een stadsbestuur kan op al overlaten, ze moeten in publieke handie punten een verschil maken. den komen. “Neem nu onze eis van een degelijke en vaste job voor iedereen. Een stad of gemeente kan beginnen door zelfs jobs (vervolg: pagina 8)
26/08/2012 18:05:50
(vervolg vanop pagina 7) Toen er in Liverpool in de jaren 1980 een socialistisch bestuur was, werd die stad omgevormd tot een bouwwerf. Een lezersbrief in een lokale krant stelde naar aanleiding van de mediacampagne tegen het bestuur: “Ik weet niet wie die Leon Trotski was, maar te oordelen naar het aantal huizen die gebouwd zijn in Liverpool moet het een bouwvakker geweest zijn.” Hebben de linkse socialisten ook in ons land bouwplannen?
Bart: “Ja zeker. Niet omwille van bakstenen in onze maag, maar omdat er een grote behoefte is aan betaalbare en degelijke huisvesting. In Gent alleen staan er 7.500 mensen op een wachtlijst voor een sociale woning. Dat is ook ongeveer het aantal sociale woningen dat de afgelopen 18 jaar bij iedere campagne werd beloofd door de partijen die vanuit het bestuur in deze periode welgeteld 750 woningen lieten bouwen... “Wij pleiten voor een stedelijk bouwen renovatiebedrijf dat sociale woningen bouwt. Door zelf ook de bouw in handen te nemen, wordt de standaard inzake kwaliteit opgetrokken en is het mogelijk om bij de bouw te werken met goede jobs. Eindelijk voldoen aan de nood van 7.500 degelijke sociale woningen in Gent, zou niet alleen de wachtlijsten wegwerken maar ook een trend zetten voor de private sector waar de prijzen zouden dalen. “Dat is een tot aal andere benadering dan wat we vandaag zien. Huursubsidies voor wie uit de boot dreigt te vallen, kunnen sympathiek overkomen. Maar in feite komt dit neer
thema verkiezingen op het subsidiëren van hoge prijzen die shoppingcenter… De slechte staat van dankzij de subsidies ook betaalbaar bepaalde wijken wordt dan op andere moeten worden voor mensen met een momenten weer gebruikt als argument laag inkomen. Een massaal program- om die wijken te “verbeteren”. Dat is ma van betaalbare sociale huisvesting voor de politici van de gevestigde parzou integendeel leiden tot lagere prij- tijen een term die dient om het proces zen. De Oostenrijkse stad Wenen is tot van sociale verdringing te verbloemen. op vandaag de grootste eigenaar van “Verbetering” betekent doorgaans dat woningen in Europa nadat in de jaren de armere bevolking plaats moet ma1920 door de socialisten een stedelijk ken voor gezinnen met hogere inkobouwbedrijf werd opgezet om massaal mens. Het socialistische bestuur van sociale woningen te bouwen. Liverpool in de jaren 1980 bouwde niet Anja: “In Liverpool kwam het verko- alleen sociale woningen, maar verbeterzen bestuur haar verkiezingsbeloftes na. de ook de werkomstandigheden van het Hier komen de ene verkiezingscampag- gemeentepersoneel om met bijkomend ne na de andere dure beloftes, waarvan personeel ook voor meer openbare neter dan niets in huis komt. Het Brussels heid en onderhoud van openbare infraGewest heeft in haar regeerakkoord een structuur te kunnen zorgen. streefdoel gezet van 15% sociale woninBart: “Het is verkeerd om zaken als gen tegen 2020 tegenover een realiteit netheid als geïsoleerde of onbelangrijke van 9 à 10 % nu. Dat wil zeggen dat er problemen te zien. De netheid in Gent tegen 2020 meer dan 34.000 sociale wo- is er sinds de gedeeltelijke privatisering ningen moeten van Ivago eind jaren bijkomen. Voor 1990 niet op vooruit “De problemen van Sint-Gillis met gegaan. Vuilzakken de bevolking van de 8,5% sociale werden toen duurder Brusselse gemeenten woningen been om sluikstorten tezijn goed gekend: hoge tekent dat 1.717 gen te gaan, werd het nieuwe woninaantal publieke vuilwerkloosheid en hoge gen tegen 2020, armoede, gecombineerd bakken afgebouwd: voor Elsene of we worden aangemet hoge prijzen voor U k kel, beide moedigd om alle afhuisvesting, ook voor met 4% soci- huurwoningen van slech- val mee naar huis ale woningen, te nemen en daar in te kwaliteit.” ligt dat rond de de vuilzak te gooien. ANJA DESCHOEMACKER Afvalophaler Ivago 5.000. “De gemeenis nu goed voor 3,5 ten zijn aan het miljoen euro aan ineinde van hun mandaat en het geweste- komsten van de gele vuilzakken [voor lijk bestuur heeft geen twee volle jaren het restafval]. Het stemt ook ongeveer meer te gaan. Zelfs indien het huidige overeen met de winstcijfers van Ivago. ritme gevoelig wordt opgedreven, zal Dat geld gaat grotendeels naar dividendie 15% tegen 2020 niet gehaald wor- den voor de stad en de private aandeelden. En dat terwijl 15% sociale wonin- houders, zoals Suez. Het is mogelijk om gen absoluut niet volstaat: 34.000 nieu- huisvuilophaling terug gratis te maken we woningen voor meer dan 50.000 zonder dat dit de gemeenschap iets mensen die een woning aanvragen, de zou kosten, alleen de private aandeelte verwachten nieuwe inwijkelingen houders zouden verliezen. Maar moetussen nu en 2020 niet inbegrepen. Ook ten aandeelhouders echt winst maken niet inbegrepen zijn al die gezinnen die op het afval dat ze ons eerst verkocht niet op de wachtlijsten staan vanwege hebben? zinloos terwijl ze wel te veel betalen “Gratis huisvuilophaling en het garanvoor huisvesting van soms bedenke- deren van een vuilbak op iedere straatlijke kwaliteit. hoek aangevuld met containerparken in alle wijken, zou het sluikstorten grotenLinkse socialisten houden zich dus deels stoppen. Maar dat gaat in tegen met het grotere kader bezig. Maar het liberale stadsbeleid waar enkel oog wat met de zogenaamd kleinere is voor de winsten van de private aanproblemen zoals netheid op straat deelhouders en de verantwoordelijkof losliggende tegels en straten in heid voor de overlast van het liberale beleid naar de slachtoffers van dat beslechte staat? leid wordt doorgeschoven.
de
Linkse Socialist
Solidariteitsactie met de strijd van de Spaanse mijnwerkers met van links naa rechts: Europarlementslid Paul Murphy (Socialist Party, Ierland), Anja Deschoemacker, Clara Aguila (kandidaat van Spaanse afkomst voor Gauches Communes in Sint-Gillis) en Finghin Kelly (parlementair medewerker van Paul Murphy en kandidaat van Ierse afkomst voor Gauches Communes in Sint-Gillis). Op de lijst van Gauches Communes in Sint-Gillis staat ook onder meer een kandidaat van Syriza (Griekenland).
zijde versterken. Dat zou gemakkelijker geweest zijn in een eenheidsinitiatief met ook PVDA, linkse kartels zouden meer verkozenen opgeleverd hebben. Een enthousiaste campagne waarmee we Rood! op de kaart zetten, kan de mogelijkheid van een eengemaakte linkse campagne in 2014 versterken. Er zijn ook in ons land mogelijkheden voor links. De nationale grenzen lijken mij niet van die fundamentele aard te zijn dat wat in Nederland met de SP of in Frankrijk met Mélenchon kon, hier niet zou kunnen. “In Gent wordt geschermd met het argument dat we na de gemeenteraadsverkiezingen de meest links mogelijke coalitie zullen krijgen onder leiding van het kartel SP.a-Groen dat in Gent ‘samen’ naar de kiezer trekt. Nochtans zal dat beleid niet anders zijn. De economische crisis zal tot besparingen leiden, de politiek van citymarketing zal verder boomen maar een groeiende laag van de bevolking zal zich vragen stellen bij de lege doos die onder de mooie verpakking zit. We mogen de oppositie tegen het beleid niet overlaten aan de rechterzijde, er is nood aan een sterke linkse oppositie die het verzet organiseert. Dat is de uitdaging waar Rood! Wat is de ambitie van de ver- voor staat.
Anja: “Slecht onderhouden straten die er vies bijliggen in de volkse woon- kiezingsdeelname van Rood! in wijken zijn juist de andere kant van de Gent? Wat is de ambitie van Gauches medaille van de prestigeprojecten en de Communes in Sint-Gillis, Jette, budgetten die gaan naar citymarketing Elsene en Anderlecht? die enkel de toeristische trekpleisters Bart: “Rood! heeft de ambitie om een in het zonnetje zetten, naar allerhande brede linkse kracht te vormen en dus commerciële projecten als het zoveelste willen we met deze campagne de linker- Anja: “Net als Rood! in Vlaanderen
zien de deelnemende organisaties en individuen van Gauches Communes de voornaamste ambitie in het versterken van het linkse kamp. De creatie van een brede formatie die de eisen van de arbeidersbeweging en sociale bewegingen ernstig neemt en bereid is zich in de strijd te gooien om die belangen te verdedigen, zal een noodzakelijke stap zijn om uit de impasse van het kapitalisme in crisis te raken, uit de vicieuze cirkel die steeds verdergaande verarming en uitzichtloosheid voor steeds bredere groepen in de samenleving betekent. “Gauches Communes komt in vier Brusselse gemeenten op om het idee van een brede, democratische functionerende linkse formatie te populariseren, maar ook om in die gemeenten de bestaande linkse krachten te versterken om in de komende periode de oppositie tegen het gemeentelijke besparingsbeleid aan te gaan. Een nog bredere samenwerking was nog beter geweest. Maar bij gebrek aan bereidheid en een afwachtende houding bij potentiële bondgenoten, was het ook geen optie om gewoon te wachten. Gauches Communes blijft natuurlijk wel open voor discussie over bredere samenwerking in het kader van campagnes tegen het besparingsbeleid of andere vormen van protest en zal niet nalaten om daar zelf initiatieven voor te nemen.
Meer info:
gent.roodlinks.be reprenonsnoscommunes.be
Waar LSP aan de verkiezingen deelneemt
E
r zijn LSP-kandidaten in verschillende steden en gemeenten in Brussel, Vlaanderen en Wallonië. Waar mogelijk nemen we deel aan eenheidslijsten met andere linkse krachten. We denken immers dat het nodig is om al wie zich tegen het neoliberale beleid verzet te verenigen in een open en democratische partij waarbinnen er respect is voor de eigenheid van verschillende stromingen en achtergronden. Linkse allianties en bewegingen die verenigend werken kunnen een stap in die richting vormen. Een overzicht van waar we aan welke lijsten deelnemen. Brussel
Vlaanderen
LSP werkt al langer mee aan de opbouw van Rood!, de beweging rond Erik De Bruyn die in april 2011 uit de SP.a is gestapt. We spelen een voortrekkersrol in Gent waar Bart Vandersteene de lijsttrekker is. In Antwerpen zijn er 12 LSPkandidaten op de lijst die wordt getrokken door Ivo Janssens en geduwd door Erik De Bruyn. De Antwerpse lijst haalde onder meer het nieuws met de aankondiging van de kandidatuur van filmregisseur Robbe De Hert. In Dendermonde komt LSP alleen op met een lijst getrokken door Jef Maes. In Keerbergen is er een LSP-Rood! lijst getrokken door Christophe De Brabanter. Verder zijn er ook twee LSP-leden kandidaat op de lijst van LEEF In Zottegem.
Gauches Communes is een initiatief van syndicalisten en activisten dat de steun geniet van Wallonië de Brusselse afdelingen van LSP, Humanistische Partij en CAP. Op de lijsten van Gauches In Charleroi en La Louvière is er een links front Communes staan er ook kandidaten van Syriza onder de naam ‘Front de Gauche’. In beide steden (Griekenland) en Socialist Party (Ierland). In staan LSP-leden op de lijst, naast onder meer miSint-Gillis wordt de lijst getrokken door Anja litanten van de Parti Communiste, syndicalisten Deschoemacker. De andere lijsttrekkers zijn en andere activisten. Tenslotte zijn er LSP-leden Karim Brikci in Elsene, Gilles Smedts in Jette kandidaat op de linkse eenheidslijst VEGA (Verts en Charles Ruiz in Anderlecht. et à gauche’) in Luik.
dls317.indd 8
Rood! in Antwerpen in actie tegen de beslissing om geen plakborden te plaatsen
26/08/2012 18:05:50
thema crisis
www.socialisme.be September 2012 september 2012
Kapitalisme in crisis
“Gevangen in de koplampen van de aankomende vrachtwagen” Is besparen de enige optie?
P
ogingen van onder meer de Franse president Hollande om een trager besparingsritme te koppelen aan symbolische maatregelen tegen de rijksten, lijken amper zoden aan de dijk te brengen. Tegenover de 8.000 ontslagen bij PSA Peugeot Citroën kwam de regering niet verder dan voorstellen van extra subsidies voor groene auto’s en innovatie. De verhoging van het leefloon met 2% (22 euro per maand) zal niet tot een economische heropleving leiden als er niets wordt gedaan aan de massale afdankingen, sinds 2007 gingen 600.000 Franse jobs verloren. Van de 60.000 beloofde extra jobs in het onderwijs, zal Hollande er dit jaar 280 realiseren. Tegelijk worden twee op de drie ambtenaren die op pensioen gaan niet vervangen.
E
door
Geert Cool
erst was er sprake van enkele rotte appels, nadien bleken er amper ‘goede’ leerlingen in de klas te zitten. De Eurocrisis slaat niet enkel in het zuiden van het continent toe, maar ook in landen die tot de kern van de EU werden gerekend. De krimp van de Nederlandse economie bevestigt dit en ook Duitsland wordt niet gespaard. Voor ratingbureau Moody’s was Finland eind juli het enige euroland waarvan de kredietwaardigheid niet was aangetast. De beste leerling van de Europese klas was in het tweede kwartaal van 2012 goed voor een weinig verbluffende negatieve groei van -1%.
Terwijl zowat de volledige Europese economie aan het sputteren is, komen de financiële markten en hun instellingen niet verder dan de roep naar nog meer besparingen en strikte begrotingen. Als blijkt dat de klas enkel ‘slechte’ leerlingen telt, worden niet de pedagogische methoden of de leerstof in vraag gesteld. Neen, met wat extra discipline moeten de nationale regering de besparingsprogramma’s maar geslikt zien te krijgen. Dat gaat steeds moeilijker, de politici krijgen hun slechtnieuwsshow steeds moeilijker verkocht. Na tal van reddingsplannen: Europese werkloosheid met 55% gestegen
Na opeenvolgende ‘reddingsplannen’ en bijzonder harde besparingen, staat Griekenland nog steeds aan de rand van het bankroet. Andere landen riepen enkele maanden geleden nog dat zij Griekenland niet waren. Vandaag glijden Spanje, Italië, Portugal, Cyprus,… naar het Griekse scenario af. De eurocrisis trekt ook naar het noorden van het continent. In het tweede kwartaal van 2012 kenden zowel de 17 eurozonelanden als de 27 EU-lidstaten een negatieve economische groei van -0,2%. De sociale gevolgen zijn rampzalig. In juni zaten 5,472 miljoen Europese jongeren zonder werk, de percentages van jongerenwerkloosheid lopen op tot 52,8% in Griekenland en 52,7% in Spanje. In Spanje waren er eind juni in totaal 5,7 miljoen werklozen, 24,6% van de actieve bevolking. In een regio als Andalusië loopt dat op tot 33,9%. Sinds het begin van de crisis in 2008 zijn er in de EU maar liefst negen miljoen werklozen bijgekomen, van 16 tot 25 miljoen of een stijging met 55% sinds begin 2008. Een uitweg hebben de kapitalisten niet. Ook over de toekomst van de euro en de EU blijven de Europese leiders
dls317.indd 9
verdeeld. De tegenstelling tussen de verschillende nationale belangen van de lidstaten en de gemeenschappelijke munt komt scherper naar voor in een periode van crisis. Pogingen om via de ECB de pil te verzachten met de mogelijkheid van het opkopen van overheidsobligaties onder strikte voorwaarden veranderen niets aan de onderliggende problemen. Waar Merkel harde voorwaarden wil opleggen, willen Hollande en co Griekenland en andere landen iets meer tijd geven om uiteindelijk hetzelfde besparingsbeleid te voeren. Zelfs de directeur-generaal van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) waarschuwde eind mei voor het gevaar van sociale explosies als gevolg van het besparingsbeleid. “De besparingen leiden tot economische stagnatie, jobverliezen, verminderde bescherming en een enorme menselijke tol, het ondermijnt de sociale waarden waarin Europa pionier was. Terwijl zonder succes wordt geprobeerd om de overheidsschulden te beperken, wordt een sociale schuld opgebouwd die zal betaald moeten worden.”
De arbeidersbeweging mag zich niet laten vangen aan het waanidee van gezapiger besparen. Het besparingsbeleid op zich ondermijnt onze levensstandaard. Nochtans zijn er middelen. De grote bedrijven stapelen grote bergen cash op die ze weigeren te investeren in reële productie omdat het onvoldoende winsten zou opleveren. In de eurozone beschikken de niet-financiële bedrijven over een cashreserve van meer dan 2.000 miljard euro. Het is niet verwonderlijk dat een kleine groep van superrijken eind 2010 minstens 17.000 miljard euro op geheime rekeningen in belastingparadijzen had staan. Waarom zouden wij inleveren op onze levensstandaard terwijl er middelen genoeg zijn bij de superrijken? Een vermogensbelasting en andere herverdelende maatregelen zijn nuttige eisen, maar zijn weinig efficiënt als niet tegelijk de private eigendom van de sleutelsectoren van de economie in vraag wordt gesteld. Door de sleutels van de economie in handen van winsthongerige kapitalisten te laten, zullen er geen grootschalige investeringen in maatschappelijk nuttige productie komen. Daarom pleiten wij voor de nationalisatie onder arbeiderscontrole en -beheer van de sleutelsectoren zoals de financiële sector, energie,… We willen ons niet beperken tot wat kruimels of een een groter stuk van de taart, we willen de volledige bakkerij! Zoals Lenin in 1917 al stelde: “De banken zijn, zoals bekend, centra van het moderne economische leven, de belangrijkste zenuwknopen van het gehele kapitalistische systeem van de volkshuishouding. Van een ‘regulering van het economische leven’ spreken en de kwestie van het nationaliseren van de banken omzeilen, betekent ofwel het aan de dag leggen van een krasse onwetendheid ofwel het bedriegen van het ‘gewone volk’ met hoogdravende frasen en aanlokkelijke beloften, die men al bij voorbaat niet van plan is te houden.”
JPMorgan-hoofdstrateeg Jan Loeys verklaarde deze zomer in De Tijd over Griekenland: “De huidige besparingspolitiek daar werkt gewoon niet. Nochtans heeft Athene meer gedaan dan veel mensen denken.” Samen met anderen pleit Loeys voor een budgettaire unie, wat op een ogenblik van botsende nationale belangen niet waarschijnlijk is. De totstandkoming van de euro was enkel mogelijk op basis van de periode van economische groei. Vandaag is een uiteenvallen van de eurozone in haar huidige vorm onvermijdelijk. In afwachting daarvan leven “beleggers binnen de muntunie in een staat van ontkenning”, aldus Loeys. “Ze zitten als het ware gevangen in de koplampen van de aankomende vrachtwagen. Men beseft gewoon niet hoe erg het is.” Ook Martin Wolf van de Financial Times weet het niet meer. “Wat zou er gebeuren als een land de eurozone verlaat? Niemand weet het. Zou zelfs Duitsland een exit overwegen? Niemand weet het. Wat is de strategie op lange termijn om uit de crisis te geraken? Niemand weet het. Met dergelijIs een uiteenvallen van de eurozone Sovjetunie vanaf 1989. Iedere poging ke mate van onzekerheid wordt paniek onmogelijk? Propaganda zal niet vol- om de eurozone overeind te houden helaas rationeel… Voorheen begreep staan om de tegenstellingen die tot het door de crisis te onderstutten, is tot faik nooit echt hoe het mogelijk was wat effectief opbreken van de eurozone len gedoemd omdat geen enkele macht in de jaren 1930 gebeurde. Nu begrijp leiden weg te werken. Er zijn al eerder daar economisch toe in staat is. ik dat wel.” unies opgebroken, denk maar aan de
Als paniek rationeel wordt
Stilaan groeit het besef dat een opbreken van de eurozone mogelijk is. Vandaag is een nipte meerderheid van de Duitsers voorstander van een terugkeer naar de Duitse mark. Zullen de kapitalisten een chaotisch opbreken van de eurozone kunnen vermijden? Momenteel gaan analisten ervan uit dat het opbreken van de eurozone duurder zou zijn dan de pogingen om de zone bij elkaar te houden. Maar het is niet uitgesloten dat daar verandering in komt en dat sterkere landen zoals Duitsland gaan voor een Grexit waarbij Griekenland uit de eurozone wordt gezet. Dat kan snel leiden tot speculatie over het lot van Spanje en andere landen.
26/08/2012 18:05:52
10
internationaal
de
Linkse Socialist
Spaanse mijnwerkers zetten arbeidersstrijd op agenda door
K arim Brikci, lijsttrekker Gauches Communes in Elsene
S
inds 28 mei voeren Spaanse mijnwerkers een vastberaden strijd om hun jobs te behouden. De vorige regering onder leiding van de sociaaldemocratische PSOE had al het einde van de financiële steun voor de mijnsector aangekondigd. De beslissing werd vervroegd door de conservatieve regering van de PP. Als het van de regering afhangt, sluiten de mijnen tegen ten laatste 2018 en verdwijnen er duizenden jobs. De zwarte mars
De mijnwerkers haalden al gauw de beste strijdtradities van de Spaanse arbeidersklasse boven: staking van onbeperkte duur, blokkades en bezettingen. Samen met lokale acties in de afgelegen regio’s, kwam er een nationale mars op Madrid om bredere steun te organiseren en de regering uit te dagen. Vanuit verschillende mijnregio’s in het land trokken de arbeiders en hun sympathi-
santen door tientallen dorpen en steden ren er niet mee opgezet, maar de mijnwaar ze telkens een ongelooflijke soli- werkers toonden aan dat solidariteit ondariteit zagen. der de arbeiders springlevend is. De aankomst van de ‘zwarte mars’ Op 11 juli was er een bijzonder gein Madrid zal nog lang een referentie- slaagde syndicale betoging. De vele bepunt zijn voor sociale strijd in Spanje. togers betuigden hun volledige solidaTienduizenden mensen uit Madrid kwa- riteit met de strijd van de mijnwerkers. men betogen om de strijdende mijn- De arbeiders van de publieke en de priwerkers te verwelkomen met slogans vate sector brachten ook hun spandoeals “Leve de strijd van de arbeiders” of ken mee waarmee ze ingaan tegen de “Werkend Madrid staat aan de kant van geplande tegenhervormingen waardoor de mijnwerkers”. De rechtse media wa- ze moeten inleveren.
Zachte opstelling vakbondsleiding gevolgd door arrogantie regering
De mijnwerkers toonden de weg die de volledige Spaanse arbeidersklasse kan verenigen in een vastberaden strijdbeweging. De mijnwerkers hebben dat begrepen en hun vele sympathisanten sloten er zich instinctief bij aan. Maar dat was niet het geval bij de leiders. De massale staking van onbepaalde duur en de uitbreiding van de strijd zodat het van nationaal belang werd, gaven aan dat de mijnwerkers voor een overwinning gingen. Jammer genoeg konden ze daarbij niet rekenen op een even vastberaden leiding. Op het einde van de mars op Madrid lieten de vakbondsleiders de mijnwerkers alleen achter tegenover de ordediensten en zonder
enig ordewoord voor nieuwe acties. Het klonk bekend in de oren: “Bedankt om te komen en tot binnenkort.” De regering had minder last van een bescheiden opstelling. Voor wie er nog aan twijfelde, werd op de dag van de grote betoging de arrogantie nog eens in de verf gezet met de aankondiging van het grootste besparingsplan dat het land ooit kende. Toen de mijnwerkers terug naar huis trokken, betoogden de ambtenaren al tegen de besparingen. Hoe is het mogelijk dat de vakbondsleiding een kunstmatig en bewust onderscheid blijft maken tussen verschillende lagen van arbeiders die in actie komen? Een oproep tot een algemene 48-urenstaking als eerste stap in de strijd voor het neerhalen van de besparingsregering zou een enorme respons vinden onder de gewone bevolking.
Nederland. SP wordt mogelijk grootste partij
Naar een daverende SP overwinning! door
Gerbrand Visser, Socialistisch Alternatief (Nederland)
I
n de peilingen voor de verkiezingen van 12 september wint de SP steeds meer terrein. Zelfs de VVD lijkt achter te blijven bij de partij van de rode tomaat. Natuurlijk kan er nog van alles gebeuren in verkiezingsdebatten en de uiteindelijke uitslag is gevoelig voor incidenten. Als Rutte bijvoorbeeld de dag voor de verkiezingen van zijn fiets valt onder grote mediaaandacht, kan dat de uitslag behoorlijk beïnvloeden.
Afbeelding: het magazine ‘Quote’ voert campagne tegen de SP van Emile Roemer omdat hij de kettingzaag zou inzetten tegen de superrijken...
dls317.indd 10
Maar de onderliggende tendens is duidelijk: mensen wenden zich af van de traditionele partijen. Zij houden die terecht verantwoordelijk voor de economische crisis. Er is geen vooruitzicht dat zij verbeteringen of veranderingen brengen: ze beloven alleen meer bezuinigingen, meer Europese Unie, meer bankensteun, minder sociale rechten, minder onderwijs en heel belangrijk, minder gezondheidszorg. Tempo en accenten verschillen, maar dit is het recept. Hierop zijn twee uitzonderingen: de PVV en de SP. De PVV belooft minder Europese Unie maar was wel getrouwd met de 18 miljard aan bezuinigingen van het gevallen kabinet Rutte. Met de eurocrisis (tijdelijk) uit het zicht en met de race die zich ontwikkelt tussen VVD en SP blijft de PVV op dit moment achter. Wat de andere partijen na de verkiezingen gaan doen is duidelijk. Dat zijn dezelfde dingen die ze deden in een vorig kabinet (VVD, CDA, PVV), of het kabinet daarvoor (PvdA, CDA) of in de Kunduz-coalitie (VVD, CDA, GL, D66, CU). Mensen hopen dat de SP het
anders gaat doen. De SP is tegen de Europese Unie, tegen bezuinigingen en heeft het niet verknald in een kabinet. Genoeg voor een forse verkiezingsoverwinning, dat is duidelijk. De vraag is of de SP groot wordt of de grootste. De traditionele politieke partijen zullen alles doen om SP-voorman Emile Roemer ‘buitenspel ‘ te zetten als “extreem, rabiaat, onverantwoord, spilziek” en nog veel meer dat de media braaf herhalen. Het enige effect is dat het kiezers bevestigt in hun voorkeur voor iets anders. Als Roemer zelf geen uitglijers maakt, lijken de andere partijen er wel voor te zorgen dat hij de verkiezingen gaat winnen. En laten we duidelijk zijn. De grootst mogelijke overwinning van de SP is een belangrijke stap vooruit voor de Nederlandse arbeidersklasse. Socialistisch Alternatief roept op om op de SP te stemmen, actief te worden en om Roemer aan zijn beloften te houden. De vakbeweging heeft het helaas ernstig laten afweten in de strijd tegen de bezuinigingen. De SP als grootste partij is de grootst mogelijke hinderpaal voor het bezuinigingsbeleid. Laten we daarvoor zorgen! Hoe enthousiast Socialistisch Alternatief ook is over een zo sterk mogelijke SP, wij delen niet het enthousiasme van de SP-leiding over regeringsdeelname. Een combinatie met de VVD (doet de SP lokaal al) zou een soort ‘nieuw paars’ opleveren. Een politieke ramp. Het vertrouwen in de SP zou op den duur kelderen. Een combinatie met PvdA en CDA is niet erg realistisch. De PvdA laat zich niet graag domineren door de SP. Het CDA zou politieke zelfmoord plegen door in een combinatie met twee grotere ‘linkse’ partijen te stappen. Na de verkiezingen zal de Nederlandse politieke elite er alles aan doen om niet met de
SP te hoeven regeren. Een extra reden om de SP buiten de regering te houden, is dat de SP als grootste zo’n kabinet ook zou domineren. Ze zullen de macht niet makkelijk uit handen geven aan de SP, alleen als het niet anders kan. De bourgeoisie is niet bang voor de leiders van de SP. Die hebben zich meermalen inschikkelijk betoont. Ze spelen ook gemakkelijk een rol in lokale coalities (provincie Zuid-Holland, aanleg verbindingsweg A4 – A44). Nee, hun angst geldt niet de partijtop, maar het feit dat de SP onder invloed staat van de arbeiders. Zij hebben de SP gekozen. De ervaring met de PVV In het ‘gedoogkabinet’ heeft politieke elite extra wantrouwig gemaakt. Ze willen partijen die betrouwbaar zijn bij het doorvoeren van bezuinigingen en niet onderhevig zijn aan de stemming onder de massa. De meest waarschijnlijke situatie na 12 september is een kabinet met meerdere partijen dat van moedeloze bezuinigingen en politiek eerder vertoonde lamlendigheid aan elkaar hangt. Met in de oppositie een sterke SP die van deze gecompliceerde situatie verder zal profiteren. De SP wordt dan in de ogen van de plat bezuinigde kiezers steeds meer ‘het’ politieke alternatief. De SP kan dan de leiding nemen bij het verzet tegen de bezuinigingen. De PVV krijgt dan met zijn racistische houding en verantwoordelijkheid voor eerdere bezuinigingen weinig kans. Door het verzet tegen de bezuinigingen te organiseren, kan de SP haar massabasis verder vergroten en de steun bij verkiezingen omzetten naar actieve steun voor de doelen van de partij, een socialistische samenleving. Daarmee komt een meerderheidsregering van de SP, op basis van een socialistisch programma, bij volgende verkiezingen in zicht.
26/08/2012 18:05:55
internationaal
www.socialisme.be september 2012
I
door
11
Baptiste (Waver)
edere dag komen er nieuwe verslagen en beelden van bloedig geweld uit Syrië. Het regime van Assad aarzelt niet om het land in vuur en vlam te zetten terwijl de troepen van het Vrije Syrische Leger (VSL) overgaan tot sektarische wraakacties. Voor de massa’s komt het steeds op hetzelfde neer: bloedbaden, vluchtelingenstromen en humanitaire rampspoed. De afgelopen periode was de grootste stad van het land, Aleppo, het toneel van bloedig drama’s.
Syrië. Naar een uitzichtloze burgeroorlog? Van deze stad hebben de gewapende sis van het regime onaangetast overeind oppositiekrachten sinds eind juli hun blijft. Het ontbrak in Syrië aan een arbolwerk gemaakt. Het is een centrale beidersbeweging met een bewuste leistad met een belangrijk industrieel ge- ding die op onafhankelijke wijze voor wicht. Tot voor kort bleef Aleppo gro- systeemverandering opkwam. tendeels gespaard van het geweld, maar gezien de golf van dodelijk geweld doorheen het land was het slechts een kwes- ... naar burgeroorlog tie van tijd vooraleer ook Aleppo geraakt zou worden. In juli alleen vielen Een massabeweging met een enorm er ongeveer 100 doden per dag. Kortom, revolutionair potentieel heeft nood aan het gaat om een bloedbad zoals dat van een programma en een vastberaden beHoula in de maand juli maar dan wel op nadering om tot overwinningen te leiden. dagelijkse basis. Zoniet is er ruimte voor de rechterzijde en contrarevolutionaire krachten. In Syrië traden prokapitalistische figuren Van massale opstand tegen en sectaire oppositiefiguren op de voorgrond, onder meer in de Nationale Raad de dictatuur van Bachar van Syrië en het Vrije Syrische Leger. Al’Assad... Dat gebeurde uiteraard met de even Meer dan een jaar geleden, in maart omvangrijke als hypocriete steun van 2011, ontwikkelde zich een opstand te- reactionaire regimes uit de Golfstaten, gen het dictatoriale regime van Assad. Turkije en westerse imperialistische Deze volksbeweging ontstond in de machten (Frankrijk, Groot-Brittannië golf van revoluties en bewegingen van de zogenaamde ‘Arabische Lente’. Net zoals in Tunesië en Egypte wilden de massa’s een einde stellen aan de dictatuur die al decennialang aan de macht was alsook aan de corruptie van de elite. Het antwoord van het regime was duidelijk: harde repressie. Een dergelijke situatie vereist het opzetten van zelfverdedigingscomités van de arbeiders en armen om de werkplaatsen en wijken te beschermen tegen repressie en sectaire aanvallen. De eisen voor het einde van de dictatuur van Assad en voor democratie kunnen bovendien enkel gerealiseerd worden als ze verbonden worden met eisen voor een radicale verandering op economisch vlak. Als zo’n eisen ontbreken, is er het gevaar dat de val van een dictator slechts leidt een nieuwe dictatuur omdat de ba-
en de VS). Er was zowel financiële als materiële (wapens) steun. De imperialisten zien Assad niet langer als een verdediger van hun belangen in de regio en proberen in te spelen op de ruimte die voor de contrarevolutie wordt gelaten door hun marionetten naar voor te schuiven. De Westerse imperialisten willen een nieuwe heersende kliek als veiligheidsmaatregel tegen de invloed van Iran in het conflict maar ook tegen een revolutionnaire ontwikkeling. Wat begon als een volksopstand in Syrië slaat stilaan om in een burgeroorlog met een scherpe toename van het aantal sectaire conflicten die gevolgen hebben voor de volledige regio. In Libanon waren er al vergeldingsacties tussen voor- en tegenstanders van Assad. De arbeiders, jongeren en armen betalen een hoge tol voor al dat geweld. Er vielen naar schatting al minstens 20.000 doden, honderdduizenden anderen zijn het land ontvlucht.
Hoe zal het nu verder gaan?
Het regime heeft de controle over grote delen van het land verloren. De val van Bachar Al’Assad lijkt een kwestie van tijd te zijn. Het feit dat steeds meer militaire en diplomatieke figuren overlopen, geeft de indruk van een trage ineenstorting van het regime. Hoewel het momenteel niet waarschijnlijk is, kan een paleisrevolutie evenmin worden uitgesloten. De val van Assad mag dan slechts een kwestie van tijd lijken, het einde van het verwoestende conflict in Syrië is veel minder in zicht. De westerse imperialistische en de regionale machten steunen momenteel vooral op het VSL en de operaties van milities. Dat is een poging om geen interventie zoals in Libië te moeten doen, een dergelijke operatie ligt in Syrië immers veel moeilijker gezien de omvang en de samenstelling van de bevolking en de kracht van het Syrische leger. Heel wat Westerse leiders vrezen dat de huidige strategie zal leiden tot een Pyrrusoverwinning, waarbij Assad wel verdwijnt maar er tevens een onhandelbaar moeras van langdurige sectaire conflicten overblijft. Dat zou bovendien regionale gevolgen hebben. De kapitalistische machten zijn alleszins niet in staat om democratie of een verbetering in de levensstandaard te brengen. Dat zal niet gerealiseerd worden met een interventie zoals in Libië maar ook niet door steun aan corrupte milities. De arbeidersbeweging moet de strijd in handen nemen
In Egypte en Tunesië werd aangetoond dat eengemaakt verzet van de arbeiders,
jongeren en armen de repressie kan stoppen en zelfs tot het einde van de dictatuur kan leiden. In Syrië staan de massa’s voor het gevaar van een bloedige burgeroorlog. De arbeidersbeweging is de enige kracht die dat kan voorkomen door te bouwen aan arbeiderseenheid boven iedere religieuze of etnische verdeeldheid die vandaag wordt aangewakkerd door de imperialisten en de kliek rond Assad. De arbeidersbeweging staat voor een enorme opgave, maar er is geen gemakkelijkere weg. Het revolutionaire proces is ook in andere landen in de regio niet afgelopen. Een nieuwe opleving van massastrijd die tot overwinningen leidt, kan een groot effect hebben. Sinds de val van Moebarak is de arbeidersbeweging zich in Egypte bijzonder sterk aan het organiseren. Dat is van cruciaal belang en het kan een belangrijke rol spelen in verdere ontwikkelingen, zelfs indien vandaag de Moslimbroeders en de Hoge Raad van Strijdkrachten nog vooraan op het toneel staan. De verkiezing van een nieuwe strijdbare leiding voor de Tunesische UGTT kan ertoe leiden dat deze vakbondsfederatie de massa’s kan organiseren in stakingsdagen en het vertrouwen van de arbeidersbeweging in haar kracht om het systeem omver te werpen kan vestigen. Er is nood aan een socialistisch programma waarbij de belangen van alle werkenden, jongeren en armen worden verenigd, waarbij democratische eisen worden verbonden met eisen rond arbeids- en levensvoorwaarden en waarbij wordt opgekomen voor arbeidersbeheer en –controle op de economie. Met zo’n programma en een strijdbare arbeidersbeweging is het mogelijk om tirannen en imperialisten te verjagen.
Bloedbad in Zuid-Afrika: Solidariteit met de mijnwerkers!
O
p donderdag 16 augustus richtten de politie en de werkgevers in Marikana (nabij Rustenburg, Zuid-Afrika) een bloedbad aan onder stakende mijnwerkers. Daarmee hoopten ze een einde te stellen aan een wilde staking voor een leefbaar loon. Het volledige establishment keerde zich tegen de mijnwerkers. De mijnwerkers van Lonmin konden wel rekenen op de solidariteit van collega’s in het mijngebied rond Rustenburg.
Bij het bloedbad van 16 augustus kwamen 46 mensen om en vielen honderden gewonden, 259 arbeiders werden opgepakt. Hierna volgden verschillende ultimatums van de directie om de stakende arbeiders terug aan het werk te krijgen, maar het protest was niet gebroken. Op maandag 20 augustus was er een nieuwe massabijeenkomst met 10.000 aanwezigen. De rebellie tegen de slechte arbeidsvoorwaarden en de armzalige lonen is niet gestopt door de repressie en de propagandaslag in de gevestigde media. De mijnwerkers hebben een eigen
dls317.indd 11
ring van Zuma steunt, riep op om de leiders van de AMCU te arresteren. De Democratic Socialist Movement (DSM, onze zusterorganisatie in ZuidAfrika) is actief betrokken bij de strijd. Op een publieke meeting van onze afdeling in Rustenburg over de strijd van de mijnwerkers waren er 200 aanwezigen. De DSM benadrukt de noodzaak van arbeiderseenheid en het uitbreiden van de strijd via een lokale algemene staking om de eisen van de arbeiders van Lonmin te ondersteunen. Daarnaast pleit de DSM voor een nationale algemene staking uit protest tegen het feit dat de regering probeert om collectief arbeidersprotest op bloedige wijze de kop in te drukken. Tenslotte roepen we op tot internationale solidariteit.
strijdcomité van onderuit opgezet. Doorheen de strijd bleek nogmaals de verraderlijke rol van de leiders van de NUM (National Union of Mineworkers), een vroegere revolutionaire vakbond die vandaag de regering steunt. De vroegere leider van de NUM, Cyril Ramaphosa, is vandaag een van de grootste aandeelhouders van Lonmin. Uit protest tegen het verraad van de NUM is de alternatieve bond AMCU (Asociation of Mineworkers and Construction Union) aan het groeien, maar deze bond Voor de meest recente ontwikkelinmoet zich nog bewijzen. De SACP gen verwijzen we naar onze website (Communistische Partij), die de rege- socialisme.be.
26/08/2012 18:05:58
12
thema cultuur
de
Linkse Socialist
Rusland. Poetin versus ‘Pussy Riot’ door
Rob Jones vanuit Moskou
E
en jaar geleden kon niemand voorspellen dat een groep van “derde generatie feministische punkrockers” die zichzelf “Pussy Riot” noemt vandaag het symbool zou zijn van een snel groeiende oppositie tegen Poetin en tevens het slachtoffer zou worden van de wraakzucht van het regime. Drie leden van de groep werden in februari opgepakt bij een voorstelling van hun “punkgebed” aan het altaar van een orthodoxe kathedraal in Moskou. Ze werden vervolgd wegens ‘hooliganisme’ en zaten bijna zes maanden vast in afwachting van hun proces. Midden augustus werden ze veroordeeld tot twee jaar werkkamp. Twee van hen zijn moeders met jonge kinderen. Ze hebben hun partners, familieleden of vrienden al die tijd niet gezien. “Pussy Riot” is meer een beweging dan een vaste groep. Er zijn tal van wisselende leden met namen als ‘Blondie’, ‘Terminator’, ‘Garage’, ‘Seraphim’, ‘The Cat’, ‘Schumacher’,... De namen volgen elkaar snel op om de anonimiteit te bewaren. Er zijn tientallen aanhangers die de acties van “Pussy Riot” ondersteunen, de acties gaan van satire tot provocatie. Naarmate de oppositie tegen het regime van Poetin aangroeide tot een massale beweging met protestacties, ondernam de groep ook steeds meer expliciet politieke acties. De tekst van hun “punk-gebed” was uitdrukkelijk gericht tegen Poetin en de kerke-
lijke overheden. De heersende elite was woest. Er werd quasi unaniem opgeroepen tot harde actie tegen de vrouwen. De nieuwe kathedraal werd midden jaren 1990 opgetrokken, de bouw ervan ging gepaard met corruptieschandalen. Op het dieptepunt van de economische depressie na de val van de Sovjetunie de kathedraal gebruikt voor religieuze het aanklagen van “Pussy Riot”. De verspilde het regime van Jeltsin mil- diensten, de rest dient voor allerhande advocaat van de kerk verklaarde dat deze groep onderdeel is van een “hojarden roebels aan de bouw van deze commerciële activiteiten. kerk. Op de koepels werd 50 kilogram Maar dat is voor de Russische ortho- gere macht die de Russische Orthodoxe goud aangebracht, het goud werd ge- doxe kerk geen probleem. Deze kerk Kerk wil vernietigen. Het zijn dezelfde schonken door een van de nieuwe oli- is een van de meest reactionaire ter krachten die achter de terreuraanslagen garchen met een reputatie in criminele wereld. De woordvoerders van de kerk van 11 september in de VS zaten, het kringen. Vandaag wordt slechts 7% van vielen elkaar bijna over de voeten bij is Satan.” Vooraanstaande figuren van de kerk komen regelmatig op straat met fascisten om samen in te gaan tegen vrouwenrechten, holebi’s,… Geen enkele in het parlement vertegenwoordigde partij heeft zich uitgesproken tegen de vervolging van “Pussy Riot”. Bij het begin van het proces verklaarde Gennady Zyuganov, de leider van de zogenaamde Communistische Partij, dat hij zich ten stelligste uitsprak tegen “deze nieuwe anti-orthodoxe provocatie”. In een radio-interview ging hij nog verder. Hij klaagde over de groeiende invloed van het Westen en de NAVO en waarschuwde voor de “tragische gevolgen van de Arabische Lente voor de christenen.” Bij de hervatting van het proces tegen drie leden van “Pussy Riot” werd al gauw duidelijk dat ze geen eerlijk proces krijgen. De rechter maakte steeds opmerkingen over hen, de aanklager overhandigde 200 pagina’s aan bewijsmateriaal zonder dat de advocaten van “Pussy Riot” de tijd kregen om het te lezen. Getuigen die het opnemen voor de groep werden niet opgeroepen. De uitspraak lag eigenlijk op voorhand vast. Het optreden tegen “Pussy Riot” leidbeelden van hoe Wall Street en de beur- geboden voor de nasleep van de kapita- de tot protest van internationale artieszen worden overgenomen. Een volks- listische crisis van de afgelopen jaren. ten als Peter Gabriel, Sting, Steven Fry, rechtbank gaat over tot het willekeurig De centrale boodschap is dat anarchie, Danny de Vito, Terry Gilliam en Pete veroordelen van bankiers en miljardairs chaos en geweld het resultaat zijn als Townsend. Internationale groepen die die al hun rijkdom en macht verliezen. de macht en de rijkdom van de elite in Rusland optreden, tonen steeds meer Ook de rijkdom van Bruce Wayne is in vraag wordt gesteld. De rijken uit solidariteit met een boodschap op hun Tverdwenen. Hij leeft acht jaar in de- Hollywood aanbidden het behoud van shirts of door andere leden van de groep pressie en wanhoop, waardoor zijn be- alles zoals het vandaag is. De mogelijk- te laten optreden. Dat gebeurde onder drijf eveneens in de problemen komt. heid van verandering wordt afgeschre- meer bij Franz Ferdinand, Beastie Boys, Batman keert terug om in te gaan tegen ven, het status-quo is waar Hollywood Patti Smith, Faith No More en Red Hot Chili Peppers. Heel wat Russische arBane. Blijkbaar gaan de makers van de voor gaat. tiesten blijven het regime steunen, ze film ervan uit dat er hoop moet worden
‘The Dark Knight Rises’. Hoe de rijken uit Hollywood pleiten voor een status-quo door
Laura Fitzgerald
“
Er komt een storm aan”, waarschuwt Selina Kyle (Anne Hathaway) de miljardair Bruce Wayne (Christian Bale) in ‘The Dark Knight Rises’. “Jij en je vrienden kunnen de lat maar beter wat lager leggen. Want als de storm toeslaat, zullen jullie allemaal de vraag stellen hoe het mogelijk was dat jullie dachten op zo’n grote voet te leven en zo weinig over te laten aan de rest van ons.” Dat is een straffe uitspraak in een film die meer wil zijn dan de doordeweekse actiefilm. De film is ook straffer dan vele andere in hetzelfde genre, met onder meer een adembenemende openingsscène en complexe karakters zoals Wayne met zijn innerlijke onrust. Maar het uitgangspunt van de film blijft doordeweekse reactionaire moraal. Batman – eigenlijk een waakzame miljardair – brengt steeds een conservatieve boodschap. Deze film bevestigt en versterkt deze boodschap. De centrale slechterik is Bane die de toekomst van Gotham bedreigt met een vorm van revolutionaire volksbeweging. Er zijn
vrezen dat ze niet meer aan de bak zullen komen als ze dat niet doen. Het is opvallend dat meer dan 100 artiesten, waaronder een aantal tot voor kort uitgesproken Poetingezinde artiesten, wel stelling hebben ingenomen tegen de vervolging van “Pussy Riot”. Het regime is terecht bezorgd omdat een groot deel van de bevolking zich stilaan tegen haar keert. De propagandagolf vlak na het opvoeren van het “punkgebed” is stilaan uitgewerkt. Waar de bevolking aanvankelijk sterk beïnvloed was door deze propaganda, geven recente peilingen aan dat een meerderheid van de Moskovieten vandaag vindt dat het regime te ver is gegaan. Wij steunen de roep voor de onmiddellijke vrijlating van “Pussy Riot” en anderen die opgepakt zijn in het kader van protestacties tegen het regime. De autoriteiten moeten alle beschuldigingen laten vallen. Er moet op alle niveaus een onmiddellijke scheiding komen tussen de Russische Orthodoxe Kerk en de staat. Er moet echte vrije meningsuiting komen met inbegrip van het recht van kritiek op de staat, de president en de Kerk. Het regime van Poetin moet verdwijnen en plaats maken voor een democratische grondwetgevende vergadering met vertegenwoordigers van de werkplaatsen, scholen en universiteiten, wijken,... om te beslissen welke regeringsvorm het beste is voor Rusland. Er is nood aan een massale arbeiderspartij met een socialistisch programma om te strijden voor de politieke macht en voor een nieuwe socialistische samenleving.
waar LSP voor staaT
D
e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.
Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Stop de privatiseringen
Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen. Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit. Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van
dls317.indd 12
diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering. 32-urenweek
In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs. Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.
LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede. De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen. Een nieuwe arbeiderspartij
De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden. De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van
Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole. Revolutie
Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie
De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de
arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme
De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.
Voor arbeiderseenheid Voor socialisme
26/08/2012 18:05:59
Partijnieuws thema
www.socialisme.be september 2012
Agenda
30 november – 2 december
13de Congres van LSP
13
-do. 6 sep. Antwerpen. Vergadering van Rood! -vr. 7 sep. Keerbergen. 19u30 zaaltje De Walvis “verkiezingsmeeting – voor een groen en socialistisch beleid!” -vr. 14 sep. Brussel. Nationale betoging voor koopkracht (ABVV). 10u Brugmannplein, Elsene -vr. 14 sep. Gent. Algemene vergadering van Rood! -za. 29 sep. Antwerpen. 14u Astridplein. Anti-racistische manifestatie georganiseerd door Hand-in-Hand -za. 29 sep. Gent. Rood!-feest -za. 29 sep. Antwerpen. Rood!-feest -za. 6 okt. Antwer pen. 15u Elcker-Ick (Breughelstraat). Verkiezingsmeeting Rood!-Antwerpen -1-2 december: nationaal LSP-congres
LSP in actie Campagne op de festivals
Deze zomer waren militanten van LSP en de Actief Linkse Studenten op verschillende festivals aanwezig om er campagne te voeren en onze werking te versterken. We trokken onder meer naar Dour, Ardentes, Pukkelpop, Esperanzah, Sfinx,... waarbij wel telkens heel wat discussies voerden en vaststelden dat er een grotere openheid voor marxistische standpunten aan het ontwikkelen is. Met onze campagnes op de festivals willen we uiteraard sterker staan in de acties en bewegingen van dit najaar.
N
a de gemeenteraadsverkiezingen is de ‘politiek’ voorbij voor de meeste leden van de traditionele partijen. Als er geen affiches en pamfletten meer verspreid moeten worden, dan hoor je de lokale partij-afdelingen niet meer (voor zover er nog lokale afdelingen bestaan natuurlijk). Een actieve betrokkenheid van de leden is voor de gevestigde partijen niet belangrijk. Meer nog, het wordt soms als overbodig en lastig gezien. Het is niet verwonderlijk dat steeds minder mensen de noodzaak zien om lid van een partij te zijn, het aantal leden van de politieke partijen in ons
land is op 20 jaar tijd met 160.000 afgenomen! Vandaag zijn minder dan 5% van de kiezers lid van een partij, in de jaren 1980 liep dat nog op tot 13%. Bij LSP zien we de zaken anders. De kracht van onze partij bestaat net uit de bewuste betrokkenheid van leden en de rol die zij hierdoor in acties en bewegingen kunnen spelen. Dat is waarom de werking van onze partij ook buiten verkiezingsperiodes op volle toeren draait. Het nationale congres van het weekend van 1 en 2 december (aankomst op vrijdagavond 30 november) is voor ons een ogenblik van politieke verduidelijking over de processen in de samenle-
ving om de grote lijnen van onze militante werking te bespreken. Het is een kans om tot een beter begrip van de economische, politieke en sociale situatie te komen. Bij ons dus geen applauscongres waar de randanimatie belangrijker is dan de inhoud. Een congres is voor ons een belangrijk politiek evenement dat grondig wordt voorbereid met verschillende teksten (politieke perspectieven, opbouw van de partij) die voordien op de afdelingen worden besproken. Het congres stemt uiteindelijk over de teksten en verkiest ook een nieuw Nationaal Comité dat tot aan het volgende congres het centrale leidinggevende orgaan van de partij is.
Luik. Verbod op afwijkende politiek mening?
O
ns maandblad wordt verkocht op betogingen, syndicale activiteiten, deur-aan-deur of als we campagne voeren op straat. In Luik kunnen de autoriteiten het blijkbaar niet appreciëren dat we mensen aanspreken om over onze standpunten te discussiëren.
In april werd al een ploeg van onze militanten opgepakt omdat ze deze krant aanboden op een publieke plaats. In augustus was het opnieuw zo ver en
E
LSP is voorstander van een brede nieuwe partij waarin ervaringen van arbeiders en jongeren bijeenkomen en waarbij dit politieke instrument kan gebruikt worden om onze ideeën uit te testen en te verfijnen. Dat zou ook de positie van revolutionaire marxisten binnen zo’n brede partij versterken. Een brede partij die verschillende lokale strijdbewegingen, syndicalisten en politieke activisten met diverse achtergronden kan verenigen zou op basis van ervaringen in strijdbewegingen een programma kunnen ontwikkelen waarmee het de arbeiders en jongeren het zelfvertrouwen en de moed geeft om voor een andere samenleving op te komen. Met de verkiezingen van oktober komen we waar mogelijk met anderen op, in een aantal gevallen komen we ook alleen op. Maar we willen overal pleiten voor nieuwe politieke strijdorganen voor de werkende bevolking. Ook waar
Stort je bijdrage op 001-2260393-78 van LSP met vermelding ‘kiesfonds’! Vl Brab - Limburg: 1.411 € Luik-Lux: 1.212 € Brussel - W. Brab: 3.575 € Antwerpen: 2.827 € Hen-Namen: 1.198 € O. en W Vlaanderen: 2.741 € Nationaal: 1.210 €
71% 69% 63% 60% 60% 37% 81%
TOTAAL: 14.173 €
57%
dls317.indd 13
Na een succesvolle editie van ‘Marxisme voor A’ vorig jaar, trokken we midden augustus met een 20-tal mensen naar Antwerpen-Linkeroever om er in een ontspannen sfeer een aantal meer ideologische discussies te voeren. Deze zomer moedigden we leden aan om enkele boeken te lezen: ‘Het Overgangsprogramma’ van Trotski, ‘Hoe het jodendom de geschiedenis kon overleven’ van Abram Leon en ‘Whither France?’ van Trotski. Deze boeken kwamen uitgebreid aan bod op het vormingsweekend. Maar er werd ook ingegaan op een aantal andere historische thema’s (zoals Bloody Sunday 1972 of de geschiedenis van de Belgische arbeidersbeweging) en onderwerpen die belangrijk zijn voor de campagnes na de zomer, zoals de verkiezingscampagne. Na de politieke vormingen trokken we naar het Linkerwoofer festival. Tijdens het weekend werd 226 euro strijdfonds opgehaald. Na Hoboken en Linkeroever is het uitkijken naar een nieuwe exotische locatie voor de volgende ‘Marxisme voor A’. Ook in andere regio’s waren er vormingsmomenten, zo waren er weekends in Floreffe en in Luik. Daar lag de nadruk op basisdiscussies zoals economie (hoe werkt het kapitalisme?) en historische thema’s zoals de Spaanse revolutie.
werden onze kranten zelfs in beslag het imago van de binnenstad dat het genomen. Dat is een inbreuk op ons bestuur wil creëren. democratische recht op vrije meningsUiteraard zetten wij onze activiteiuiting, we gaan er dan ook met alle ten verder. Ons pamflet waarin we mogelijke middelen tegen in. Onze uitlegden wat er gebeurde, werd grepersberichten hierover werden helaas tig meegenomen toen we campagne niet opgepikt door de gevestigde me- voerden. We blijven ons recht op vrije dia. Wellicht omdat we ingaan tegen meningsuiting opeisen en laten ons de manier waarop de burgemeester niet afschrikken door het onwettelijke en de stad Luik alle activiteiten in het optreden van het Luikse bestuur. Je centrum van de stad proberen te con- kan ons uiteraard ook steeds steunen, troleren en te reglementeren? Zo werd bijvoorbeeld door een abonnement op zelfs een soepbedeling voor daklozen ‘De Linkse Socialist’ te nemen. verboden. Dit paste immers niet bij
Steun ons verkiezingsfonds! r is vandaag wel ongenoegen en ook een bereidheid tot strijd, maar het ontbreekt aan een politiek instrument om dit ongenoegen ook te vertalen. Daarvoor is er immers nood aan een brede partij die de belangen van de arbeiders en hun gezinnen verdedigt. Naarmate de besparingslawine op dreef zal komen, zal het voor steeds meer mensen duidelijk zijn dat dit systeem onze belangen en levensstandaard opoffert om de winsten van de kapitalisten veilig te stellen. Het volgende offensief wordt al voorbereid: tegen de index, onze lonen, onze koopkracht. We hebben geen andere keuze dan verzet. Doorheen deze strijd zullen we ook moeten bouwen aan sterke instrumenten waarmee we ons verzet kunnen versterken.
Vormingsweekends
we niet aan de verkiezingen deelnemen, zullen we met politiek materiaal in die zin tussenkomen. Op een paar plaatsen willen we een sterkere lokale basis uitbouwen en voeren we een intensievere campagne. Daarmee willen we ons beter positioneren voor de strijd van de komende jaren. Om deze campagnes te kunnen voeren en een consistent socialistisch programma naar voor te schuiven, hebben we middelen nodig. We hebben een ambitieus project en willen daar ook voldoende financiële mogelijkheden tot hebben. Voor de verkiezingscampagne willen we 14.000 euro ophalen. We koppelen dit aan ons normale strijdfonds waarmee we elke drie maanden 11.000 euro proberen op te halen. Samen is dat dus 25.000 euro die we tegen 1 oktober willen ophalen. Voor onze financiële basis zijn we volledig afhankelijk van arbeiders en jongeren, dat is een garantie voor onze financiële en politieke onafhankelijkheid van de kapitalistische klasse. Steun ons kiesfonds, doe een gift of steun LSP op regelmatige basis met een maandelijkse doorlopende opdracht. Vanaf 2 euro sturen we iedere maand deze krant op. Iedere bijdrage, klein of groot naargelang ieders mogelijkheden, is een belangrijke hulp om onze doelstellingen te behalen.
Sluit je aan bij LSP! Bij de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen zal LSP met de mogelijkheden waarover het beschikt waarschuwen voor het besparingsoffensief dat de gevestigde partijen voorbereiden. We zullen tevens pleiten voor het organiseren van het verzet hiertegen op alle niveaus. We willen het idee vestigen dat we ongenoegen moeten omzetten in een kracht die niet alleen in staat is om het neoliberale beleid te stoppen, maar ook om een einde te maken aan dit systeem door op te komen voor een andere vorm van samenleving gebaseerd op de belangen van de grote meerderheid van de bevolking. Het is niet mogelijk om het kapitalisme aan banden te leggen, we moeten het vervangen door een ander systeem waarin de enorme productiemiddelen die vandaag bestaan ingezet worden ten dienste van de gemeenschap. Daartoe komen we op voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie en de coördinatie ervan als onderdeel van een democratisch uitgewerkte planning. Dat is waar we met LSP, als onderdeel van de internationale organisatie CWI (Committee for a Workers’ International), voor gaan. Aarzel niet om ons in deze strijd te vervoegen door vandaag nog lid te worden!
Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:
[email protected]. Redactie:
[email protected]. Ook lezersbrieven zijn welkom! Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: 001-3907596-27
26/08/2012 18:06:00
14
Jongeren thema
de
Linkse Socialist
Jongeren en verkiezingen.
Onze toekomst niet overlaten aan gevestigde politici! door
Jarmo Van Regemorter, 5de plaats op de Antwerpse Rood!- lijst
H
oewel steeds meer jongeren een leidende rol spelen in verzet- en strijdbewegingen overheen heel de wereld, bestaat bij ons toch nog steeds het beeld dat jongeren apolitiek en apathisch zouden zijn en maar een zeer beperkte interesse zouden kunnen opbrengen voor politieke en maatschappelijke thema’s. Dat is ook niet verwonderlijk als je kijkt naar de manier waarop de huidige traditionele politici aan politiek doen en de maatregelen die ze naar voor schuiven en doorvoeren; maar het betekent niet dat de politiek geen invloed heeft op het dagdagelijkse leven van jongeren, integendeel.
Jongeren behoren sowieso tot de groep mensen die het zwaarst getroffen worden door de economische crisis. Jarenlang werd ons verteld dat een periode van interimjobs, onzekerheid en flexibel werk noodzakelijk was om daarna over te kunnen gaan tot een zekere job met een stabiel en degelijk inkomen. De crisis heeft aan die droom abrupt een einde gemaakt: jongeren worden geconfronteerd met stijgende kosten voor (hoger) onderwijs en hebben steeds vaker de onmiddellijke en langdurige werkloosheid als enige perspectief als ze de schoolbanken verlaten. Dat is geen onvermijdelijk gevolg van de economische crisis, maar een bewuste keuze van politici die ervoor kiezen om de gewone werkende bevolking te laten opdraaien voor een crisis die veroorzaakt werd door bankiers, speculanten en kapitalisten. Bovenop de verlaging van de levensstandaard die het gevolg is van dit asociaal beleid, worden jongeren ook geconfronteerd met besparingen die hen specifiek raken. Op het vlak van onderwijs, bijvoorbeeld, is er de afgelopen 20 jaar onophoudelijk bespaard, wat geleid heeft tot de huidige situatie van overvolle klassen, gebrekkige infrastructuur en een tekort aan middelen en personeel. Uiteraard is het dan niet mogelijk om jongeren bij het onderwijs en de samenleving te betrekken. Spijbelgedrag en jeugddelinquentie wordt in de hand gewerkt door de gebrekkige staat waarin ons onderwijs
verkeert. Ook onze ontspanningsmogelijkheden worden al jaren aangevallen. In naam van de commercialisering worden festivals, feestjes en concerten onbetaalbaar. Op lokaal vlak worden er enorme hoeveelheden gemeenschapsgeld geïnvesteerd in peperdure prestigeprojecten met toegangs- en consumptieprijzen die normale jongeren lang niet kunnen betalen. Ondertussen verloederen en/of verdwijnen jeugdhuizen en worden cafés die een bepaalde subcultuur bedienen de stad uitgejaagd. De vermarkting van onze ontspanningsmogelijkheden is in het kapitalisme een evidentie geworden. Jongeren die proberen om zich nog wel op een betaalbare manier te ontspannen, worden geterroriseerd met GAS-boetes en repressie. In ‘probleemwijken’ (lees: wijken waar weinig kapitaalkrachtige jongeren wonen) worden sluitingsuren opgelegd aan de lokale cafés. Jongeren die dan op een bankje op straat gaan zitten, worden er weggejaagd met asociale GAS-boetes of erger. In een dergelijke situatie, waarbij jongeren steeds meer beroofd worden van hun toekomstperspectief en ontspanningsmogelijkheden, kan het ons niet verwonderen dat een steeds grotere groep jongeren zich afkeert van deze maatschappij en haar instellingen. Dat verklaart ook waarom je onder jongeren vaak het argument hoort dat de gemeenteraadsverkiezingen hen
Als we geen verloren generatie willen zijn, moeten we actief opkomen voor werk en een toekomst. Daarbij kunnen we niet op de gevestigde politici rekenen, zij willen onze toekomst weg saneren. We zullen ons zelf politiek moeten organiseren en aansluiting zoeken bij die kracht in de samenleving die fundamentele verandering kan bekomen, de arbeidersbeweging. niet interesseren, omdat ze toch niets te zeggen hebben en er toch niets verandert. Dat klopt ook deels: met de traditionele partijen verandert er inderdaad niets en zullen de aanvallen tegen jongeren vanuit de politiek onverminderd verder gaan. LSP pleit voor een ander beleid. Wij verzetten ons tegen de besparingslogica van het kapitalisme en haar partijen. Wij denken niet dat jongeren moeten opdraaien voor de crisis die een handvol kapitalisten en bankiers heeft veroorzaakt. Er is geld genoeg, ook op
lokaal niveau, om te investeren in de toekomstperspectieven en het dagdagelijks leven van jongeren; we moeten het alleen halen waar het zit. Niet uit de zakken van de werkende bevolking en de jongeren zelf, maar bij hen die de crisis veroorzaakt hebben en er nu nog rijker van worden: de kapitalisten. Bovendien moet er opgehouden worden met het organiseren van gigantische en onbetaalbare massaspektakels en moet er geïnvesteerd worden in de ontspanningsmogelijkheden van jongeren.
Daarom nemen we met LSP deel aan linkse en rebelse lijsten. Zo staan jonge leden van ons op de lijsten van Rood! in Antwerpen en Gent. We willen duidelijk maken dat een socialistische gemeentepolitiek voor ons geen abstract gegeven is, maar iets dat we concreet in de praktijk willen brengen. Tegelijkertijd denken we ook dat jongeren geen fundamentele verandering van hun situatie kunnen bekomen onder het kapitalisme; daarom is het ook belangrijk dat iedereen die zich vragen stelt, zich politiek engageert.
Waarschuwing uit Griekenland
Offensief tegen racisme en extreemrechts nodig!
D
e afgelopen maanden waren er naar schatting minstens 500 gewelddadige aanvallen tegen migranten in Griekenland. Gesterkt door haar verkiezingssucces speelt de neofascistische partij ‘Gouden Dageraad’ een actieve rol in het geweld. Na vijf jaar van recessie en een totale afbraak van alle openbare diensten en de levensstandaard van de bevolking, is er een zekere steun voor het geweld tegen de vele migranten in het land. Ongeveer 10% van de bevolking bestaat uit illegale vluchtelingen die vaak in bijzonder schrijnende omstandigheden leven.
Het enige antwoord van de besparingsregering bestaat uit het massaal oppakken van ‘illegale’ vluchtelingen die vervolgens in militaire kampen worden ondergebracht. Ook daar protesteert ‘Gouden Dageraad’ zonder het geweld te schuwen. De partij verklaarde dat militaire faciliteiten worden omgevormd tot “toeristische centra voor illegale migranten.” De repressie van de regering versterkt de mogelijkheden voor ‘Gouden Dageraad’. De crisis en het besparingsbeleid leiden tot een forse daling van de levensstandaard, honger, tekorten en criminaliteit. De regering heeft daar geen antwoorden op en blijft maar besparen en af breken. Maar ook extreemrechts heeft geen antwoorden als het zich richt tegen de migranten die niet verantwoordelijk zijn voor de crisis. In plaats van in te gaan tegen de grote reders in Griekenland – in 2011 goed voor 14 miljard euro winst – worden de migranten aangepakt. Met gratis voedselbedelingen voor wie Grieks genoeg is, kan Gouden Dageraad een zekere steun verwerven maar worden de verantwoordelijken voor de crisis ongemoeid gelaten. Om het geweld te stoppen, kan niet op de politie worden gerekend. Daar haal-
dls317.indd 14
de ‘Gouden Dageraad’ opvallend veel stemmen bij de laatste verkiezingen. De gevestigde partijen zeggen maatregelen te willen nemen, maar voeren ondertussen een beleid dat de tekorten en spanningen versterkt. Daar kan ‘Gouden Dageraad’ op teren. De arbeidersbeweging moet zich organiseren en offensief ingaan tegen het besparingsbeleid dat leidt tot tekorten en geweld onder de meerderheid van de bevolking. We mogen niet toelaten dat ‘Gouden Dageraad’ de straten kan innemen en haar politiek van geweld kan opleggen. Er is nood aan antifascistische verdedigingscomités om in te gaan tegen racisme en geweld in de wijken. Dat moet gekoppeld worden aan een vastberaden strijd voor een fundamentele breuk met het met crisis doordrongen kapitalisme. De brede electorale steun voor het linkse Syriza geeft aan dat zo’n strijd op een enorm enthousiasme zou kunnen rekenen. Als de hoop op revolutionaire verandering niet wordt waargemaakt, ontstaat er ruimte voor de contrarevolutionaire wanhoop waar extreemrechts een uitdrukking van is. Ook in antifascistische activiteiten in ons land moeten we de Griekse waarschuwing ernstig nemen. Ook hier zijn er aanhangers van de methoden van
Militanten van ‘Gouden Dageraad’ houden een ‘betoging’ in Griekenland. In ons land kunnen ze rekenen op de enthousiaste steun van onder meer de nationale voorzitter van NSV en minstens één lid van het bestuur van de Vlaams Belang Jongeren. Wil je tegen de aanhangers van ‘Gouden Dageraad’ in ons land protesteren? Bouw dan mee aan de anti-NSV betoging van maart 2013 in Antwerpen! ‘Gouden Dageraad’, de groupuscules N- andere aanhanger van de N-SA, Thierry ten of vertrouwen in de gevestigde parSA en Nation juichen de Griekse neo- Vanroy, zit in het tienkoppige bestuur tijen ons nergens zullen brengen. Met nazi’s toe. Een lid van N-SA is tevens van de Vlaams Belang Jongeren. Met Blokbuster gaan we voor een strijdbaar nationaal voorzitter van NSV, de stu- de anti-NSV betoging van maart 2013 anti-kapitalistisch verzet tegen racisme, dentenclub van het Vlaams Belang. Het in Antwerpen zullen we dus ook tegen fascisme en de voedingsbodem ervan. gaat om Ruben Rosiers die in oktober de aanhangers van ‘Gouden Dageraad’ Doe mee! 2009 nog deelnam aan een gewelddadi- in ons land betogen. ge aanval op een meeting van de Actief De Griekse ervaring geeft eens te Linkse Studenten in Antwerpen. Een meer aan dat moralistische argumenwww.blokbuster.be
26/08/2012 18:06:01
jongeren thema
www.socialisme.be september 2012
Vechten voor onze toekomst!
15
Doe mee met de Actief Linkse Studenten Julien, verantwoordelijke ALS-Brussel
gevestigde politici over de bevolking van de grote steden versterken racistische vooroordelen. Dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor 30 jaar neoliben september trekken scholieren raal beleid waardoor werkloosheid en en studenten terug naar armoede de norm zijn in gemeenten school. Op de middelbare zoals Molenbeek (met 40% jongerenscholen komen we terecht in werkloosheid!), wordt uiteraard gauw overbevolkte klassen waarbij vergeten. De verdieping van de crisis zal er dit jaar opnieuw een groot leiden tot meer racistische vooroordelen aantal extra containerklassen en mediaberichten die dit versterken. geplaatst zijn. Studenten kunnen Wij gaan daar actief tegen in. Zo orgapas hun studies aanvatten als niseren we ieder jaar een grote betoging ze de hoge inschrijvingsgelden tegen de optocht van de studenten van konden betalen. Maar ook voor het Vlaams Belang, de Nationalistische jonge werkenden is de situatie Studentenvereniging, in een studentenniet rooskleurig. Met nepjobs aan stad. Met een vreedzame anti-NSV bebijhorende ‘lonen’ zijn ze er niet toging verdedigen we de nood aan een veel beter aan toe dan met een politiek antwoord dat op de sociale bawerkloosheids- of wachtuitkering. sis voor racisme antwoordt: “Jobs, geen racisme”. Tegelijk zorgen we ervoor dat Wereldwijd komen jongeren en wer- extreemrechts niet zomaar de straten kenden op straat omdat zij de crisis niet kan innemen. Afspraak begin maart in willen betalen. In heel wat landen (zoals Antwerpen! Québec, Griekenland, Spanje, Israël,...) staan jongeren mee vooraan in de strijd. Met de Actief Linkse Studenten en Internationale solidariteit! Scholieren (ALS) willen wij jongeren kingsdag onder meer een solidariteitsorganiseren op hun school of unief om Het afgelopen jaar waren er tal van piket van scholieren aan de Brusselse zo sterker te staan in de strijd voor onze solidariteitsacties met internationale school ACJ (Atheneum Charles Jansens). toekomst. strijdbewegingen. Zo wordt in Québec Met een 30-tal scholieren verzamelden Premier Di Rupo beweerde dat we al maandenlang geprotesteerd tegen we rond een spandoek: “We willen schomoeten besparen voor de toekomst van een verhoging van het inschrijvingsgeld len, werk, een toekomst”. Dat was metde jongeren. Over welke jongeren had en tegen de pogingen van de regering een een goede weerlegging van het arhij het? Nadat eerst de pensioenen werden aangepakt, wordt nu ook de hakbijl gezet in alles wat jongeren aanbelangt. Daarenboven is er nog steeds het gevaar van extreemrechts dat op de crisis inspeelt, de toename van homofoob en seksistisch geweld, de milieucatastrofe,... We mogen ons daar niet bij neerleggen. Met ALS willen we ingaan tegen wat fout loopt door ons te richten tegen de bron van de problemen: het kapitalisme. door
I
Tegen extreemrechts
Net zoals in de jaren 1930 gebruikt extreemrechts de crisis om haatcampagnes tegen migranten op te drijven. Daarmee dient extreemrechts de belangen van de superrijken die niet liever hebben dan verdeeldheid onder de 99% die de rest van de bevolking uitmaakt. Het Griekse besparingsbeleid dat door de sociaaldemocratie, de conservatieven, de banken en de internationale instellingen werd opgelegd, heeft geleid tot de afbraak van de openbare diensten en de arbeidsvoorwaarden in het algemeen. Het neofascistische Gouden Dageraad maakt hiervan gebruik om de verantwoordelijkheid voor de crisis bij de migranten en het Europese politieke establishment te leggen, maar tegen de Griekse patroons keert de partij zich niet. Als de linkerzijde hier niet op antwoordt, met inbegrip van verdedigingscomités om fascistisch geweld in de wijken tegen te gaan, kan zo’n discours een zekere ingang vinden. Het zelfvertrouwen van Gouden Dageraad werd versterkt door de verkiezingsresultaten en leidt meteen tot geweld tegen migranten, holebi’s, linkse militanten en syndicalisten. Ook in België probeert extreemrechts zich uit te bouwen. De tijdelijke electorale neergang van het Vlaams Belang betekent niet dat het gevaar voorbij is. Militanten van de partij gaan integendeel over tot acties om te shockeren, denk maar aan de wijze waarop de nationale jongerenvoorzitter van de partij scholieren in Schoten wilde dwingen om varkensworsten te eten uit protest tegen de aanwezigheid van halal-eten op een schoolse barbecue. Langs Franstalige kant werd een betoging van de populistische Parti Populaire gebruikt door de neofascisten van Nation om zichzelf op het voorplan te plaatsen. Terwijl de reactionaire groupuscule Sharia4Belgium amper leden telt en geen steun geniet binnen de moslimgemeenschap, komen de media en de politici steeds opnieuw met deze groep naar buiten. De verklaringen van de
dls317.indd 15
Charest om het protest met repressie gument van een “generatieconflict”. Het de kop in te drukken. In het zuiden van was het eerste scholierenpiket in Brussel Europa hebben de jonge verontwaar- sinds de stakingsacties midden jaren digden het idee gevestigd dat we zelf de 1990. Het toont het potentieel van strijd touwtjes in handen kunnen nemen door onder de jongeren in ons land. ons te organiseren en te protesteren. Kort nadien organiseerden we in Gent De Occupybeweging in de VS kende een debat met voor- en tegenstanders een grote aanhang. Er was in Frankrijk de campagne van Mélenchon die aangaf hoe radicale linkse ideeën een brede steun kunnen krijgen, ook de sterke electorale posities van Syriza (Griekenland) en de SP (Nederland) bevestigen dit. De Actief Linkse Studenten organiseerden vorig jaar onder meer meetings met Griekse, Spaanse en andere jonge activisten. We namen ook deel aan tal van solidariteitsacties, onder meer met de ‘indignado’s’ en Occupy.
van de stakingsacties. Er waren onge- Doe mee met ALS! veer 150 aanwezigen die zagen hoe de tegenstanders van weerwoord werden Met ALS willen we tegen het kagediend. Een van de liberale sprekers, pitalisme ingaan. We denken dat de professor Marc De Vos, twitterde de economische crisis, de verdeeldheden volgende dag: ‘Karl Marx was in het (racisme, seksisme,...), milieurampen auditorium’. (Fukushima, voedselcrisis,...) een zelfde economische basis hebben. Als linkse jongerenorganisatie nemen we de tijd om de actualiteit te analyseren en te bediscussiëren. Als we het systeem niet begrijpen, is het moeilijker om het te bestrijden. Maar uiteraard beperken wij ons niet tot beschouwingen en analyses, we zijn bijzonder actief met tal van campagnes. Enkele acties van vorig jaar: Occupy University in Gent, Antwerpen, Leuven en Brussel (oktober), scholierenpiket in Brussel bij de algemene staking (30 januari), solidariteit met de Spaanse studenten, actie tegen de vervolging van Muffinman in Gent, jongerenacties voor werk, deelname aan de betogingen voor het recht op abortus, tegen politierepressie, tegen kernenergie,... We staan vooraan in de acties tegen besparingen in het onderwijs, jongerenacties voor werk, antifascistische acties, solidariteit met arbeidersstrijd in eigen land en internationaal. We nemen ook deel aan protest tegen seksisme, homofobie, milieuvernietiging,... Voor onze toekomst zullen we moeten vechten. Dat kunnen we het beste door beroep te doen op onze collectieve krachten en ervaringen, georganiseerd staan we sterker. Met de ALS willen we overal in het land groepen Aan de ULB voerden we samen met de daartoe opzetten. Alleen kunnen we ABVV-studenten actie tegen een jobdag niets beginnen tegen het systeem. Maar van ArcelorMittal dat net tot massale georganiseerd worden we een kracht afdankingen was overgegaan. We pro- waarmee we effectief tot verandering testeerden tegen de hypocrisie van het kunnen komen. Doe mee, sluit je aan bedrijf maar ook om onze solidariteit te bij ALS! betuigen met de getroffen arbeiders.
Arbeiders, studenten: solidariteit!
Op 30 januari namen leden van ALS deel aan de stakingsdag van de vakbonden tegen de aanvallen op de pensioenen. Volgens de media waren de acties gericht tegen de jongeren, maar aan de stakersposten waren er opvallend veel jongeren. Met ALS maakten we ook duidelijk dat de verhoging van de pensioenleeftijd ook betekent dat er minder werk is voor jongeren en dat we ook langer zullen moeten werken. Met ALS organiseerden we op de sta-
26/08/2012 18:06:02
socialisme.be Ben
je de dagelijkse stroom van
desinformatie in de traditionele media beu?
Wil je ook een andere Neem
kant van het nieuws horen?
dan een abonnement op dit blad
maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP) nummer 317 september 2012
en volg onze dagelijkse website socialisme.be.
s t r i j d s o l i d a r i t e i t s o c i a l i sm e
ONS ONDERWIJS IS GEEN KOOPWAAR
door
I
Mathias (Gent)
n september gaat het nieuwe academiejaar van start en betreden duizenden jongeren voor het eerst de auditoria van de universiteiten en hogescholen. Terwijl er een groeiend aantal studenten is, volgt de financiering van het hoger onderwijs niet. De afgelopen 15 jaar kwamen er in Vlaanderen 40% studenten bij, het personeelsbestand daarentegen nam met 0,2% af. Het resultaat: overvolle auditoria, geen ruimte voor persoonlijke begeleiding,... Ook in infrastructuur werd amper geïnvesteerd. Veel studenten zullen de eerste weken meermaals op de trappen van auditoria les volgen.
dls317.indd 16
De afgelopen decennia is het budget voor hoger onderwijs gedaald van 2% van het BBP tot 1,2%. De overheid geeft liever geld uit aan fiscale cadeaus voor het patronaat of voor het redden van de banken. Om te investeren in de toekomst van jongeren die willen studeren, blijven er hierna geen middelen over. Sinds het begin van de crisis nam het overheidsbudget per student met bijna 20% af. De tekorten aan personeel, infrastructuur en sociale voorzieningen stapelen zich steeds meer op. Midden juli moesten enkele studentensteden al aankondigen dat de beschikbare studentenkoten, zowel publiek als privaat, bijna volledig volzet waren. Het chronische tekort aan huisvesting leidt tot torenhoge huurprijzen voor een soms erbarmelijke kwaliteit.
Een jaar studeren kost gemiddeld ongeveer 8.000 euro voor een pendelende student en tot 15.000 euro voor een student die op kot gaat. Studiebeurzen zijn volstrekt ontoereikend om deze studiekosten op te vangen. Een gezin moet al een eind onder de armoedegrens zitten om recht te hebben op de maximumbeurs van 3.600 euro. Ook het patronaat merkte het tekort aan middelen in het onderwijs op. Maar de werkgevers stellen niet voor dat er meer publieke middelen komen. Integendeel eisen ze dat de studenten opdraaien voor de onderfinanciering en dit via hogere inschrijvingsgelden. De Leuvense oudrector André Oosterlinck liet zelfs verstaan dat de inschrijvingsgelden moeten verdubbelen. Deze discussie zal ongetwijfeld opnieuw op tafel komen te liggen. Ook
in andere landen wordt de aanval ingezet op de toegankelijkheid van het hoger onderwijs. Met inschrijvingsgelden tot 10.000 euro in GrootBrittannië of de duizenden euro die in Nederland moeten betaald worden voor een masteropleiding, staan de aanvallen daar al verder. Als Ides Nicaise van het Hoger Instituut voor de Arbeid vervolgens stelt dat de inschrijvingsgelden hier moeten stijgen om een toevloed van buitenlandse studenten te vermijden, dan verkondigt hij de logica van de Europese elites die met hun Bolognaproces een ‘onderwijsmarkt’ willen creëren. Zo’n markt zorgt voor een neerwaartse spiraal inzake toegankelijkheid en kwaliteitsvol onderwijs. Wat de dictatuur van de markten aanricht, zien we vandaag in Griekenland. Zullen we toela-
ten dat het met ons onderwijs dezelfde kant uitgaat? De aanvallen op het hoger onderwijs hebben de afgelopen maanden in verschillende landen tot protestbewegingen geleid. Net zoals in Québec, Chili, Groot-Brittannië, Griekenland, Spanje,... zullen we ook in België op straat moeten komen voor kwaliteitsvol en toegankelijk onderwijs. Daarbij pleiten wij voor meer publieke middelen voor onderwijs, 7% van het BBP zoals begin jaren 1980 zou een goede start zijn. Dit zullen we natuurlijk niet cadeau krijgen. Eengemaakte strijd met de rest van de samenleving is noodzakelijk om de besparingen een halt toe te roepen en een eind te maken aan de kapitalistische winsthonger. www.actieflinks.be
26/08/2012 18:06:10
