THE FUTURE IS IN OUR HANDS!

THE FUTURE IS IN OUR HANDS! La 21 Conférence internationale des Nations-Unies sur le climat se tiendra à Paris, du 30 novembre au 11 décembre 2015.

De 21 internationale VNKlimaatconferentie zal in Parijs plaatsvinden van 30 november tot 11 december 2015.

France will host the 21 UN International Climate Conference in Paris from th November 30 through to th December 11 2015.

Elle doit aboutir à un nouvel accord international sur le climat, applicable à tous les pays, pour maintenir le réchauffement mondial en deçà de 2°C.

Ze moet leiden tot een nieuw internationaal akkoord over het klimaat, geldig voor alle landen, met als doel om de opwarming van de aarde onder de 2°C te houden.

It is crucial that the gathering comes up with an international agreement on the climate, applicable to all nations, with the aim of keeping global warming below 2°C.

25 ans nous séparent de bouleversements climatiques majeurs qui pourraient mettre en péril la vie d’une partie de l’humanité.

25 jaar scheiden ons nog van het moment waarop grote klimaatveranderingen het leven van een deel van de mensheid zouden kunnen bedreigen.

A mere 25 years separate us from major climate changes which will lead to disastrous consequences and threaten the future of humanity.

25 ANS,

25 JAAR,

25 YEARS

e

C’EST LE TEMPS QUI NOUS SÉPARE DE NOS ENFANTS OU DE NOS PARENTS.

ste

DAT IS HET LEEFTIJDSVERSCHIL MET ONZE KINDEREN OF MET ONZE OUDERS.

st

IS THE TIMESPAN WHICH SEPARATES US FROM OUR CHILDREN OR FROM OUR PARENTS.

Créée par un réseau européen de 7 agences de communication responsable, #WeAreTheClimateGeneration a l’intention de faire prendre conscience au plus grand nombre de citoyens de l’importance d’agir maintenant. NOUS SOMMES LA GÉNÉRATION QUI PEUT STOPPER LE ÉCHAUFFEMENT CLIMATIQUE. NOUS SOMMES LA GÉNÉRATION CLIMAT. Een Europees netwerk van 7 bureaus voor duurzame communicatie stichtte #WeAreTheClimateGeneration om zoveel mogelijk burgers bewust te maken van het belang om nù te handelen. WIJ ZIJN DE GENERATIE DIE DE KLIMAATOPWARMING KAN DOEN STOPPEN. WIJ ZIJN DE KLIMAATGENERATIE. Created by a network of 7 responsible communication agencies, #WeAreTheClimateGeneration aims to raise the red flag and highlight the urgency for citizens to act now. WE ARE THE GENERATION THAT CAN PUT A STOP TO GLOBAL WARMING. WE ARE THE CLIMATE GENERATION.

À VOTRE TOUR : POSTEZ VOTRE PHOTO DE FAMILLE ET EXPRIMEZ VOTRE ENGAGEMENT ! VOUS AUSSI, REJOIGNEZ LA GÉNÉRATION CLIMAT.

DOE MEE: POST EEN EIGEN FAMILIEFOTO EN TOON JULLIE BETROKKENHEID! SLUIT JE OOK AAN BIJ DE KLIMAATGENERATIE.

YOU TOO CAN POST YOUR FAMILY PORTRAIT AND SHOW YOUR COMMITMENT! IT’S YOUR TURN TO JOIN THE CLIMATE GENERATION ON.

WWW.WEARETHECLIMATEGENERATION.COM

En Belgique, #WeAreTheClimateGeneration a convié une dizaine de familles à témoigner de leur engagement ou de leur préoccupation envers le climat, à travers la photo, l’écrit et la vidéo. Avec parfois aussi un côté décalé : les animaux ne sont-ils pas eux aussi concernés ? Nous sommes tous sur la même Arche de Noé ! Les photos belges rejoindront celles de France, Danemark, Italie, Allemagne, Turquie et du Royaume Uni, en décembre 2015 à Paris. In België nodigde #WeAreTheClimateGeneration een tiental families uit om via foto’s, teksten en video’s te getuigen over hun engagement of hun bezorgdheid voor het klimaat. Sommige leggen ook een specifiek accent, vermits ook de dieren met de gevolgen worden geconfronteerd. We zitten allemaal op dezelfde Ark van Noach ! De Belgische foto’s zullen samen met de foto’s uit Frankrijk, Denemarken, Italië, Duitsland, Turkije en het Verenigd Koninkrijk in december 2015 in Parijs worden verenigd. In Belgium, #WATCG invited ten families through photography, text and film to testify to their commitment and dedication concerning climate change. Some of the participants are offbeat. Are not animals just as relevant as humans? Surely we are all embarked on the same Noah’s Ark? The Belgian testimonials will join their French, Danish, Italian, German, Turkish and British counterparts in a joint #WATCG exhibition due to coincide with the international climate conference in Paris in December 2015.

THIS EXHIBITION HAS BEEN MADE POSSIBLE THANKS TO THE FOLLOWING SUPPORTING PARTNERS:

ORGANIZATION PARTNERS

MEDIA PARTNERS

Logo PSY_2015.indd 1

A DNS NETWORK INITIATIVE

VIEW THE TESTIMONIALS AND PHOTOGRAPHS ON-LINE: WWW.WEARETHECLIMATEGENERATION.COM PHOTOGRAPHER: NICOLAS VAN HAAREN VIDEO: ANNE VERSAILLES, TSIMZOOM ASBL

27/05/15 12:23

MARIE, STÉPHANIE, JÉRÔME Depuis 35 ans, Marie d’Hoop est gestionnaire forestière, dans la région de Marche-enFamenne. Elle contribue, à sa mesure, à l’équilibre de la biodiversité et à la captation du CO2, en gérant avec discernement l’organisation des différentes essences (épicéas, hêtres et chênes, pour la majorité). Un savoir qu’elle partage en connivence avec sa fille, Stéphanie, et son petit-fils, Jérôme, qui lui prêtent main forte pour les travaux les plus lourds. Alors qu’un arbre arrive à maturité au bout de 80, 100, voire 120 ans, Marie se sent responsable de ses choix, qui profiteront aux générations de demain et pleine de reconnaissance pour son père qui l’a précédée à la tâche. Marie d’Hoop doet al 35 jaar lang aan bosbeheer in de streek rond Marche-en-Famenne. Op haar niveau draagt ze bij tot het bewaken van het evenwicht in de biodiversiteit en de opvang van CO2, door met kennis van zaken de diverse soorten te beheren (voornamelijk sparren, beuken en eiken). Die kennis deelt ze graag met haar dochter Stéphanie en haar kleinzoon Jérôme, die een handje toesteken wanneer ze zwaardere taken moet uitvoeren. Omdat het 80, 100 of zelfs 120 jaar duurt voor een boom in zijn volwassen fase komt, voelt Marie zich verantwoordelijk voor haar keuzes die de toekomstige generaties ten goede zullen komen. Ze is ook haar vader zeer dankbaar, die dit voor haar deed. For the past 35 years, Marie d’Hoop has been managing an area of forest in the region of Marche-en-Famenne. She contributes, in her modest way, to biodiversity balance and CO2 capture through her discerning management of the forest’s different species of trees (mainly pines, beech and oaks). It is an expertise she shares with her daughter Stéphanie and her grandson Jérôme, who contributes to the heavy labour. Despite the fact that a tree only reaches maturity after 80, 100 or even 120 years, Marie feels responsible for her decisions. She is extremely grateful to her father for leaving her the family legacy and knows her choices will benefit generations to come.


CÉCILE, FLORENCE, CAMILLE Depuis que Cécile a tourné la page de sa vie professionnelle, elle trouve son harmonie en s’impliquant dans le jardin collectif du Chant des Cailles à Watermael-Boitsfort. Dans une ambiance d’entraide entre voisins, Cécile jardine, cultive, apprend à soigner la terre et partage des moments conviviaux. Agro-écologie, permaculture, maraîchage, élevage de moutons, fabrication de fromage : il y a tant à apprendre et à faire apprendre. Car le jardin a aussi une vocation éducative, notamment envers les enfants des écoles du quartier qui y ont des parcelles, dont certaines sont partagées avec les grands-parents. Cécile et Camille s’y retrouvent et s’en inspirent pour écrire des contes à quatre mains ! Sinds Cécile haar professionele carrière beëindigde, leidt ze een harmonieus leven door zich in te zetten voor de collectieve (moes)tuin Chant des Cailles in Watermaal-Bosvoorde. In een sfeer van samenhorigheid met de buurtbewoners gaat Cécile er tuinieren, groenten telen, de aarde bewerken en veel leuke momenten delen. Agro-ecologie, permacultuur, groententeelt, schapen houden, kaas maken, er valt zo veel te ontdekken en aan anderen door te geven. De moestuin speelt immers ook een educatieve rol, onder meer voor de kinderen uit de wijkscholen die er percelen bewerken, soms samen met de grootouders. Cécile en Camille gaan er dikwijls samen naartoe en halen er de inspiratie voor de sprookjes die ze met zijn tweetjes schrijven. Since Cécile left her professional career behind her she has found a new work-life balance through her involvement in the Chant des Cailles allotments in Watermael-Boitsfort, Brussels. In the spirit of neighbourhood sharing, Cécile attends to the plots, cultivates, cares for the soil, and shares convivial moments. Agro-ecology, permaculture, vegetable gardening, sheep rearing, cheese-making: there is so much to learn and to teach! The allotment garden is indeed an educational tool - especially for those local schoolchildren who have their own plots. Some even share them with their grandparents. Cécile and Camille’s precious moments at the allotment serve as inspiration for writing their collaborative fairy-tales!


NANG FAA, FARINA, KHAING HNIN HNIN Le 20 mai 2015, naît l’éléphanteau, Nang Faa, au Domaine de Cambron. La Pairi Daiza Foundation voit le jour au même moment, avec l’intention de rendre à la nature ce qu’elle lui a donné, par des actions concrètes et de la sensibilisation. Elle contribue ainsi à la réintroduction du vautour moine dans le Verdon (France). A Bali (Indonésie), avec l’ONG Lini, la Fondation s’investit dans la restauration de la barrière de corail, en réinoculant de jeunes coraux sur des récifs artificiels. La Fondation soutient également la recherche scientifique d’un vaccin contre l’herpès de l’éléphant. Une action dont pourront profiter Nang Faa, sa mère Farina (12 ans) et sa grand-mère, Khaing Hnin Hnin (33 ans), ainsi que leurs frères et sœurs, en captivité ou dans le monde sauvage. Op 20 mei 2015 werd het olifantje Nang Faa geboren in het Domein van Cambron. De Pairi Daiza Foundation zag op hetzelfde moment het levenslicht, met als doel om aan de natuur terug te geven wat ze ons geschonken heeft, door het uitvoeren van concrete projecten en sensibiliseringsacties. Zo zet hij zich in voor de herintroductie van de monniksgier in de Verdon (Frankrijk). In Bali (Indonesië), werkt de Foundation samen met de NGO Lini om koraalriffen te herstellen door jonge koralen in te planten op kunstmatige rifstructuren. De Foundation steunt ook het wetenschappelijk onderzoek voor de ontwikkeling van een vaccin tegen herpes bij olifanten. Een onderzoek dat Nang Faa, haar moeder Farina (12 jaar), haar grootmoeder Khaing Hnin Hnin (33 jaar) en hun soortgenoten in dierenparken en in de vrije natuur zeker ten goede zal komen. Baby elephant, Nang Faa, was born at the Domaine de Cambron on May 20 2015. Her birth coincided with the inauguration of the Pairi Daiza Foundation, set up to commit to giving back to nature as much as we take through positive action and awareness campaigns. In France, the Foundation aims to help re-introduce the cinereous vulture in the Verdon. In Indonesia, together with the Lini NGO, it is involved in the reconstruction of the coral barrier around the island of Bali by re-introducing young corals onto artificial reefs. The Foundation is also supporting scientific research to find an elephant herpes vaccine - an action which will undoubtedly benefit Nang Faa, her 12 year old mother Farina and her 33 year old grandmother, Khaing Hnin Hnin, not to mention their brothers and sisters in captivity or out in the wild.


ANNE-MARIE, MARC, EMILIE In België brengen de meesten onder ons de helft van hun tijd door in hun huis. Met zijn bedrijf Evolias, realiseert Marc gezonde woningen door gebruik te maken van natuurlijke en lokale materialen zoals schapenwol, hennep en hout, of van bepleistering en verven op basis van kalk, leem of soja, zonder additieven. Deze landbouwingenieur schoolde zich om tot ambachtsman in de duurzame woningbouw. In de Antwerpse agglomeratie ontwerpt hij geïntegreerde oplossingen voor energieen waterbeheer, zonder het wooncomfort te verwaarlozen. Zijn leidingen voor water dat door het haardvuur wordt verwarmd en zijn opslagsystemen voor het verwerken van afvalwater zijn uiterst creatieve realisaties! Zijn analytisch vermogen kreeg hij van zijn moeder Anne-Marie, aan zijn dochter Emilie leerde hij om de biodiversiteit te verdedigen. En Belgique, la plupart d’entre-nous vit la moitié de son temps dans sa maison. Avec Evolias, Marc élabore des habitats sains, utilisant des matériaux naturels et locaux comme de la laine de mouton, du chanvre et du bois ou des recouvrements à base de chaux, d’argile ou de soja, sans additifs. L’ingénieur agronome devenu artisan en construction durable, dans la banlieue d’Anvers, met au point des solutions intégrées de gestion de l’énergie ou de l’eau, tout en veillant au confort de l’habitat. Il faut voir ses créations de serpentins de chauffage de l’eau au bois ou son lagunage des eaux usées ! De sa mère, Anne-Marie, il tient un sens aigu de l’analyse et à sa fille, Emilie, il a donné cette envie féroce de défendre la biodiversité. In Belgium, most of us spend half of our time in our homes. With Evolias, Marc is building healthy housing using natural and locally sourced building materials such as sheep wool, hemp, wood, chalk, clay or soya-based coverings, without additives. Based in Antwerp, agricultural engineer turned sustainable building expert Marc works on integrated solutions for energy and water management without neglecting home comforts. You just have to see his maze of wood-heated water heating pipes or lagoon waste water systems to believe them! His sharp analytic thinking comes from his mother Anne-Marie, and he has, in turn, handed down his strong convictions on biodiversity to his daughter Emilie.


FRANÇOIS, PASCALE, FLORE Le 14 novembre 2015, parmi 30 écrivains invités à s’exprimer devant l’Assemblée nationale française sur le réchauffement climatique, François Emmanuel focalisait sur la notion de déni. Celui d’une frange dominante de la population qui ne peut voir l’évidence des activités humaines qui menacent la vie même sur Terre. L’auteur de “La passion Savinsen” pressent une menace sur la transmission, dans un monde qui s’accélère. Comme en écho, sa belle-fille, Pascale, s’investit dans Rochefort en transition, en participant à la création d’une école à pédagogie ouverte et aux activités d’une ferme en circuit court. Flore, leur petite-fille et fille, pourra s’avancer dans le chemin de la vie, avec un bagage plein de bon sens. Op 14 november 2015 werden 30 schrijvers door de Franse Assemblée nationale (Parlement) uitgenodigd om er te komen spreken over de klimaatopwarming; François Emmanuel legde zich specifiek toe op het fenomeen van de ontkenning. De ontkenning door een dominant deel van de bevolking dat niet kan inzien dat de menselijke activiteiten het leven op aarde bedreigen. De auteur van “La passion Savinsen” heeft het sterke gevoel dat de evolutie wordt bedreigd in een wereld die steeds sneller draait. Zijn schoondochter deelt die bezorgdheid en zet zich in voor Rochefort en transition, door mee te werken aan de creatie van een school voor open leren en deel te nemen aan de activiteiten van een boerderij die haar producten via de korte keten verdeelt. Ze geven zo aan Flore, hun kleindochter en dochter, een mooie en zinvolle bagage mee, die van pas zal komen in haar verdere leven. On November 14 2015, alongside 30 other writers invited to address the National Assembly of France on climate change, François Emmanuel focused on the notion of denial. Denial by a dominant segment of the population – people who cannot accept the clear fact that human activity is threatening life itself on Earth. The author of “La passion Savinsen” feels that there is a real threat that this stance will spread in such a fast-moving world. Echoing his concern, daughter-in-law Pascale is associated with Rochefort en transition by actively taking part in the creation of a free thinking school and by involving herself with a local direct farm business. Flore, their granddaughter and daughter, is no doubt blessed with a good dose of their common sense as she starts off on life’s journey.


EDDY, JONAS, NOÉMIE Eddy Pussemier verzorgt een kudde van een vijftigtal Holstein melkkoeien over 90 ha. Er veranderde veel voor hem toen hij op een dag in 2008 besefte dat de gewasbeschermingsmiddelen aan de basis zouden kunnen liggen van zijn ziekte van Parkinson. Sinds die dag luistert hij naar de wetten van het leven. Zo dragen de bomen en de hagen bij tot een natuurlijk evenwicht: ze zorgen voor schaduw voor de veestapel en voor beschutting voor de kleine dieren. Hij produceert ook zelf het volledige veevoeder. Annie, zijn echtgenote, verwerkt een deel van de melkproductie die aangeboden wordt in de hoevewinkel en ook Jonas werkt aan de opvolging en staat in voor de verbetering van de genetische kwaliteiten van het vee. In de familie Pussemier spreekt de kleine Noémie de koeien met de voornaam aan. Een zinnige vorm van harmonie: de landbouw draagt opnieuw bij tot de bescherming van de natuur. Sur 90 hectares, Eddy gère un troupeau d’une cinquantaine de vaches laitières Holstein. Un jour de l’an 2008, tout bascule lorsqu’il comprend que les produits phyto pourraient être une cause de sa maladie de Parkinson. Depuis lors, il s’est mis en chemin, à l’écoute des lois du vivant. Ainsi, les arbres et les haies de ses prairies contribuent aux équilibres naturels : l’ombre pour le bétail, un refuge pour les petits animaux. Eddy produit entièrement le fourrage pour son bétail ; Annie, son épouse, transforme une partie de la production laitière pour le magasin de la ferme et Jonas prend le relais, en s’investissant dans la qualité génétique du troupeau. Chez les Pussemier, la petite Noémie appelle les vaches par leur prénom. Il règne un parfum de sagesse: l’agriculture redevient gardienne de la nature. Eddy Pussemier manages a herd of 50 Holstein dairy cows spread over 90 hectares. Back in 2008, Eddy’s life turned upside-down when he learned that the pesticides he was using may well be the cause of his Parkinson’s disease. Since that day, he has taken on a new path and started adhering to the laws of nature. His farm’s trees and hedges have become key to the natural balance of the site: shade for the cattle and cover and refuge for the small animals. Eddy produces all of the cattle fodder for his herd. His wife Annie sells some of the milk produced in the farm shop and Jonas is slowly taking the helm by involving himself in the genetic quality of the herd. With an air of confidence, little Noémie calls the cows by their names – proof in itself that this family of farmers is committed to nature and its preservation.


RAOUL, FADEL, KARIM Fadel groeide op in Agadir en herinnert zich hoe zijn vader vroeger de groenten uit de eigen moestuin op zijn fiets laadde, om ze daarna op de markt in de stad te gaan verkopen. Sinds hij zich in het jaar 2000 in België vestigde met Fadma en hun drie kinderen, heeft Fadel de band met de natuur teruggevonden. Naast het voorbeeldgebouw Résidence L’Espoir, een passief gebouw waarin hij samen met 13 andere families woont, heeft Fadel een voormalige clandestiene stortplaats omgetoverd in een weelderige moestuin, omgeven door sociale woningen in Molenbeek. Dat zorgde ervoor dat heel wat vrijwilligers, waaronder de buurman Raoul, zich mee voor het project inzetten en dat Fadel er veel mooie momenten deelt met zijn zoon Karim. Het ziet er naar uit dat L’Espoir zich progressief zal ontwikkelen tot een echt duurzame wijk. De son enfance à Agadir, Fadel se souvient de son père qui chargeait son vélo des légumes du potager familial, pour les vendre au marché de la ville. Depuis qu’il a posé sa valise en Belgique, en l’an 2000, avec Fadma et leurs trois enfants, Fadel retrouve le lien avec la nature. A côté de la Résidence de L’Espoir, le bâtiment passif exemplaire qu’il partage avec 13 autres familles, Fadel a réaffecté un dépôt clandestin en un luxuriant potager, au milieu des logements sociaux de Molenbeek. Une occasion d’impliquer une belle chaine de volontaires dont le voisin, Raoul, et d’une vraie complicité avec son fils, Karim. La perspective existe que L’Espoir se développe progressivement en un Quartier durable. From his childhood memories in Agadir, Fadel remembers his father stacking up produce from the family’s vegetable patch onto his bicycle to sell at the town market. Since immigrating to Belgium in 2000, with his wife Fatima and their three children, Fadel has reforged his link with nature. Next to the Résidence de L’Espoir, an exemplary eco-building he shares with 13 other families, Fadel has been busy transforming a derelict dumpsite into a luxurious vegetable plot, smack in the middle of Molenbeek’s public housing estate. He seized the opportunity to involve an army of volunteers such as his neighbour Raoul and shares his passion with his son Karim. L’Espoir may well, over time, become a sustainable neighbourhood.


OLIVIER, LAURENT, LÉON A Gembloux, pour accéder à la Réserve naturelle de l’Escaille, le RAVeL (ex-ligne 147) est un passage obligé. Vous aboutissez alors sur un vaste verger de pommiers à hautes tiges, rien que des variétés anciennes ! Chaque arbre est parrainé par une famille. Tout autour, c’est un savant maillage de bandes herbagées et messicoles, couplées à des haies mellifères. Autant de sources nourricières pour des abeilles sauvages ou domestiques et des refuges pour des colonies d’insectes. Ceux-ci combattent les parasites, préjudiciables aux fruits. Ce territoire de quelque 10 hectares est géré par Natagora, et, en partie, soutenu par le financement participatif de Be Planet. Un outil fascinant pour comprendre à quel point l’humain dépend de la nature ; Olivier en est convaincu, Laurent dubitatif et Léon simplement joyeux ! Wie in Gembloers naar het natuurreservaat van l’Escaille wil gaan, moet het RAVeL fietspad (Lijn 147) volgen. Je komt dan aan in een grote boomgaard met hoogstammige appelaars, alle met oude fruitrassen! Elke boom werd geadopteerd door een familie. Daarrond is het een nuttige afwisseling van gras- en onkruidstroken, omgeven door hagen. Hier halen zowel solitaire als honingbijen hun voedsel en vinden veel insecten beschutting. Deze bestrijden dan weer de parasieten die het fruit kunnen aantasten. In dit 10ha groot gebied, beheerd door Natagora en mede ondersteund door het crowdfundingplatform Be Planet, begrijp je beter hoezeer de mens afhankelijk is van de natuur. Olivier is helemaal overtuigd, Laurent heeft soms zijn twijfels en Léon is gewoon altijd vrolijk ! To reach the Escaille nature reserve near Gembloux, you have to following the RAVeL trail path (ex-railway line 147). This path takes you to a vast high-stemmed apple tree orchard, filled with old varieties! Each individual apple tree is sponsored by a particular family. The orchard is surrounded by a network of strips of grassland and meadows that are delineated by bee-forage hedges. These hedges not only serve as a haven of nectar for the wild and domesticated honeybees but also act as a shelter to colonies of insects – all of which fight off the pests that harm the fruit. Managed by Natagora and partially crowdfunded by Be Planet, this 10-hectare site is a fascinating case study that reveals the extent to which humans depend on nature. Oliver is convinced, Laurent is sceptical and Léon is quite simply joyful!


WILLY, GEERT, LAURE In Oostende, aan de Belgische kust, beheert Willy meerdere vissersboten. De migratie van de onderzeese reserves naar het noorden en de verspreiding van invasieve soorten, zoals de kwal en de Japanse oester, observeert hij dan ook vanop de eerste rij. De agressieve visvangst van weleer, die zonder onderscheid de zeebodem omwoelt waar de rog, de tong, de pladijs en de tarbot beschutting zoeken, kan onmogelijk blijven duren. Dit betekent geenszins dat een verantwoorde visvangst uitgesloten is. Dat kan vooreerst door minder vervuilend materieel te gebruiken en daarna door meer nauwkeurige vismethodes te ontwikkelen in samenspraak met wetenschappers. Ook aquacultuur kan een aanvulling zijn. Willy is er tevens voorstander van dat de duurzame visvangst aan de jonge vissers wordt onderwezen, want het moge duidelijk zijn : zonder duurzame visvangst zullen er geen vissers meer zijn en hebben hun families geen toekomst meer! A Ostende, sur la côte belge, Willy gère plusieurs bateaux de pêche. Il est aux premières loges pour constater la migration des réserves marines vers le Nord et la prolifération d’espèces invasives comme certaines méduses ou l’huître japonaise. La pêche agressive d’antan ne peut plus durer – celle qui charrie indistinctement les fonds où se cachent les raies, soles, plies et autres turbots. Une pêche responsable doit s’installer. D’abord, en utilisant du matériel moins polluant, ensuite par des pratiques de pêche plus précises, ajustées en concertation avec les milieux scientifiques. Avec en complément, un peu d’aquaculture également. Willy voudrait que la pêche durable soit enseignée aux jeunes car, sans elle, il n’y aura plus de pêcheurs, ni d’avenir pour leurs familles sur la côte. Willy manages a fleet of fishing boats at Ostend on the Belgian coast. He is witnessing firsthand the marine reserve migration towards the North and the proliferation of invasive species such as certain jellyfish and the Japanese oyster. He knows that the aggressive fishing of the past - specifically sea-bed trawling for hidden skate, sole, plaice and turbot - is no longer sustainable. He believes that responsible fishing is crucial and that this can be achieved by using environmentally-friendly materials and more precise fishing methods, in partnership with the scientific community. Fish farming will also need to be limited. Willy would like sustainable fishing methods to be taught to the younger generation. Without their dedication to sustainability, he cannot see a future for the fishing trade and fishermen families on the Belgian coast.


ALFONS, PETER, JEPPE Op de Thorntonbank werd in 2008 gestart met de bouw van Belgiës grootste windmolenpark tot op heden. Vandaag draaien er 183 windturbines op zee. Ze voorzien reeds in de energiebehoefte van 700.000 gezinnen! Tegen 2020 zal de capaciteit van windenergie op de Noordzee verdrievoudigd zijn en instaan voor de levering van 10% van de Belgische energieconsumptie. Als ingenieur bij DEME groep coördineert Peter het gehele proces, van de ontwerpfase tot aan de oplevering van het windmolenpark en gaat hij op zoek naar innoverende oplossingen. Het was al een hele technologische uitdaging om de energie van de turbines, die 30 km van de kust verwijderd zijn, aan land te brengen... Op termijn zal de hernieuwbare energie de energie opgewekt uit fossiele brandstoffen volledig vervangen. 2 En er is nog een onverwacht milieu-effect : over een ruime oppervlakte van 55 km biedt het windmolenpark beschutting aan de zeefauna. Alfons en Jeppe zijn best trots op het werk van Peter! Sur le banc de sable Thornton, le plus grand parc éolien belge a émergé en 2008. Aujourd’hui, ce sont 183 turbines qui alimentent 700.000 ménages en électricité ! En 2020, la capacité de l’éolien en Mer du Nord aura triplé et pourra couvrir 10% de la consommation belge. Ingénieur pour le groupe DEME, Peter a assuré la coordination de tout le processus de construction, depuis la phase projet jusqu’à la livraison des éoliennes. Aujourd’hui, il recherche des solutions innovantes pour en améliorer les rendements. A 30 km des côtes, c’est déjà un défi technologique d’acheminer l’énergie des turbines … A terme, les énergies renouvelables permettront de nous passer des énergies fossiles. Et, conséquence inatten2 due : le parc éolien est devenu une immense zone refuge de la faune marine, sur 55 km . Alfons et Jeppe ne sont pas peu fiers du métier de Peter ! Belgium’s largest wind farm to date was erected on the Thornton sandbank in 2008. 183 offshore turbines are currently up and running and supplying 700.000 households with energy! By 2020, the North Sea wind energy capacity will have tripled and will be able to cover 10% of Belgium’s energy consumption. As a DEME Group engineer, Peter coordinates the entire process, from design phase through to the completion of the wind farm and continually innovates to improve efficiency. Transporting the turbine energy from 30 km off the coast is already a technological exploit in itself… Long-term sustainable energies will inevitably allow us to quit fossil 2 fuels. Moreover, as an unexpected consequence, the 55 km wind farm has become an important haven for marine animals. Alfons and Jeppe are extremely proud of Peter’s job!


THE FUTURE IS IN OUR HANDS!

Recommend Documents