Tewerkstelling van vreemdelingen

Over de Grens 5 2010.qxd

16 11 2010

12:26

Pagina 14

Nummer 5 november 2010

Pagina 14

SOCIALE ZEKERHEID FISCALITEIT ; ARBEIDSRECHT PENSIOENEN VERMOGEN

Tewerkstelling van vreemdelingen De toegang tot de Nederlandse arbeidsmarkt voor vreemdelingen is geregeld in de Wet arbeid vreemdelingen (‘Wav’). De kern van die wet is artikel 2, lid 1 Wav: “Het is een werkgever verboden een vreemdeling in Nederland arbeid te laten verrichten zonder tewerkstellingsvergunning.” In het hierna volgende zal ik deze ogenschijnlijk evidente zin nader onder de loep nemen. ‘Werkgever’ De Wav kent een zeer ruim werkgeversbegrip (nader gedefinieerd in art. 1, aanhef en eerste lid, aanhef en onder b. Wav), veel ruimer dan wat daaronder in het normale spraakgebruik (en overigens ook in andere Nederlandse wetgeving) wordt verstaan. Het gaat derhalve niet alleen om de klassieke werkgevers werknemersrelatie, maar letterlijk elke vorm van het laten verrichten van arbeid, ongeacht de onderliggende rechtsverhouding en zelfs ongeacht de vraag of er überhaupt een onderliggende rechtsverhouding is. Het maakt voorts niet uit of het om bedrijven, instellingen of particulieren gaat. Bovendien gaat de uitleg die aan het begrip door de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘ABRvS’) wordt gegeven, nog verder dan wat de wetgever voor ogen stond. De standaardoverweging van de ABRvS luidt: “Blijkens de memorie van toelichting (....) bij de artikelen 1 en 2 van de Wav is diegene die een vreemdeling feitelijk arbeid laat verrichten vergunningplichtig werkgever en is deze werkgever te allen tijde verantwoordelijk voor en aanspreekbaar op het al dan niet aanwezig zijn van de benodigde tewerkstellingsvergunning. Of sprake is van een arbeidsovereenkomst of gezagsverhouding is daarbij niet relevant. Het feit dat in opdracht of ten dienste van een werkgever arbeid wordt verricht is voor het feitelijk werkgeverschap reeds voldoende, aldus de memorie van antwoord (...). Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 11 juli 2007 in zaak nr. 200700303/1) wordt het enkel mogelijk maken van het verrichten van arbeid en het niet verhinderen daarvan, opgevat als het laten verrichten van arbeid. Instemming met, of wetenschap van de arbeid is voor de kwalificatie van werkgever in de zin van de Wav niet vereist.” Deze verstrekkende verruiming van wat onder ‘werkgever’ moet worden verstaan, brengt met zich mee dat de verantwoordelijkheid voor illegale tewerkstelling van vreemdelingen

10-076

tot een soort ‘ketenaansprakelijkheid’ heeft geleid1, ingevolge waarvan ondernemingen en particulieren kunnen worden beboet voor door derden begane fouten bij het laten werken van vreemdelingen voor wie een tewerkstellingsvergunning (‘twv’) was vereist. De hele keten van boven tot beneden kan als werkgever in de zin van de Wav worden aangemerkt, zelfs al is er totaal geen enkele relatie tussen de illegaal werkende vreemdeling en de ‘werkgever’. Ook wetenschap dat de arbeid werd verricht door een illegale vreemdeling is niet vereist. Inmiddels is de Arbeidsinspectie, daarin gesteund door de ABRvS, alle schaamte voorbij en is zelfs de plaats van tewerkstelling niet eens meer relevant. Daarmee zijn (met name) bedrijven vogelvrij en is een overtreding van de Wav bijna een ‘risicoaansprakelijkheid’ geworden. Veel bedrijven zijn zich er immers niet van bewust dat ze beboet kunnen worden voor een illegaal werkende glazenwasser van een extern schoonmaakbedrijf, een uitzendkracht, de technicus die het kopieerapparaat komt nakijken, een werknemer van de onderaannemer van de aannemer die een nieuw pand aan het optrekken is, etc. Maar ook illegale werknemers bij toeleveranciers kunnen aanleiding geven tot beboeting. Wat te denken van een volstrekt bonafide autohandelaar die nieuwe en gebruikte auto’s liet poetsen bij een extern poetsbedrijf. Deze auto’s werden door een Nederlander opgehaald en terug gebracht. De autohandelaar rekende telkens een marktconforme prijs af. Wie die auto’s uiteindelijk poetste bij het poetsbedrijf voltrok zich volledig aan diens waarnemingsveld. Niettemin werd ook hij (en ongetwijfeld ook vele andere klanten van het poetsbedrijf) beboet wegens illegale tewerkstelling omdat er kennelijk twee illegale ‘werknemers’2 aan de slag waren bij dat poetsbedrijf. Op grond van deze – door menigeen bekritiseerde – opvatting van de ABRvS konden de laatste jaren onder meer aan provincies, een katholieke parochie, een politieregio en vele uitstekend bekend staande bedrijven aanzienlijke bestuurlijke boetes worden opgelegd. De ABRvS heeft in een aantal uitspraken wel aangegeven welke maatregelen door ‘werkgevers’ moeten worden getroffen om te voorkomen dat hen van de overtreding van de Wav een verwijt kan worden gemaakt, dan wel dat die verwijtbaarheid ten dele wordt weggenomen in welk geval de boete zal worden gematigd. Deze maatregelen zijn niet alleen draconisch te noemen, zij zijn ook


16 11 2010

12:26

Pagina 15


onwerkbaar. Zo zal een onderneming die gebruik maakt van de diensten van bijvoorbeeld een schoonmaakbedrijf, niet alleen contractueel moeten vastleggen dat uitsluitend buitenlandse schoonmaakwerkers worden ingezet voor wie een tewerkstellingsvergunning is afgegeven of die vrije toegang hebben tot de arbeidsmarkt. Het schoonmaakbedrijf moet ook dagelijks een lijst van alle werknemers die in het gebouw van de onderneming werkzaam zijn verstrekken en van iedere werknemer een afschrift van diens identiteitsdocument moeten overleggen. Voorts zal namens de onderneming ook dagelijks controle moeten worden uitgeoefend, waarbij van alle schoonmaakkrachten (ook van de Nederlanders) de originele documenten moeten worden bekeken. Bedrijven doen er derhalve goed aan om hun beleid op dit punt tegen het licht te (laten) houden teneinde het risico op een onverhoopte overtreding van de Wav tot een minimum te beperken. ‘Verboden’ Teneinde het verbod van artikel 2 Wav beter te kunnen handhaven, werd enkele jaren geleden ook in de Wav de bestuurlijke boete ingevoerd. Het ‘decriminaliseren’3 en administratiefrechtelijk handhaven van bepaalde overtredingen heeft sinds de invoering daarvan in de verkeershandhaving (‘Wet Mulder’) een hoge vlucht genomen. Vanuit de overheid bezien logisch: het maakt de handhaving een stuk sneller en efficiënter (‘lik op stuk beleid’) en het verlaagt bovendien de druk op de rechterlijke macht (althans, dat was de bedoeling). De boete kan immers opgelegd worden zonder rechterlijke tussenkomst, ter zake de Wav door de Arbeidsinspectie. Bovendien schort het instellen van rechtsmiddelen (bezwaar, beroep) de betalingsverplichting niet op. Inmiddels heeft de bestuurlijke boete met de invoering daarvan in de Algemene wet bestuursrecht een vaste plek gekregen in ons rechtsstelsel. De bestuurlijke boetes op grond van de Wav zijn niet mis: e 4.000 per ‘werkgever’ en per ‘werknemer’ ingeval van overtreding door een particulier of een eenmanszaak en e 8.000 ingeval de overtreding werd begaan door een rechtspersoon (opmerkelijkerwijze wordt de vof. door de ABRvS in dit kader als ‘rechtspersoon’ gekwalificeerd). Gezien vorengenoemde ‘ketenaansprakelijkheid’ en het ruime werkgeversbegrip (en het al even ruime, nader te noemen arbeidsbegrip in de Wav), kan een en ander enorm in de papieren gaan lopen. Menig bedrijf is inmiddels bezweken aan de bestuurlijke boetes die door de Arbeidsinspectie werden opgelegd.

Pagina 15

‘Vreemdeling’ Vreemdeling is kort gezegd elke niet-Nederlander (art. 1 Vreemdelingenwet). Het gaat om de statelijke nationaliteit, de nationaliteit zoals die in het paspoort vermeld staat. Bij meerdere nationaliteiten mag van de meest gunstige worden uitgegaan. Gelukkig is het verbod ex artikel 2 Wav niet van toepassing op een grote en belangrijke groep ‘vreemdelingen’: ten aanzien van EU en EER onderdanen kan op grond van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (‘VwEU’) geen twv worden verlangd. Ook Zwitsers zijn op grond van de Overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten enerzijds en de Zwitserse Bondsstaat anderzijds betreffende het vrije verkeer van personen geheel vrij op de Nederlandse arbeidsmarkt en kunnen dus net als EU en EER onderdanen alle betaalde en onbetaalde arbeid verrichten in Nederland zonder dat de werkgever over een twv hoeft te beschikken. De enige uitzondering daarop zijn (thans nog) de Roemenen en de Bulgaren die op grond van overgangsmaatregelen nog geen arbeid in loondienst4 mogen verrichten zonder dat de werkgever over een twv beschikt. Alle andere arbeid is hen overigens wel toegestaan (bijvoorbeeld arbeid als zelfstandige). Gemakshalve worden niet EU/EER onderdanen wel eens aangeduid als ‘derdelanders’. Het verbod ex artikel 2 is evenmin van toepassing op vreemdelingen die beschikken over een arbeidsmarktaantekening op hun verblijfsdocument waaruit blijkt dat ze alle (‘arbeid vrij toegestaan, twv niet vereist’) of bepaalde arbeid (bijvoorbeeld arbeid als kennismigrant) mogen verrichten. Ook dat is een grote groep. Bovendien kunnen vreemdelingen die hier gedurende een ononderbroken periode van 3 jaren legaal hebben gewerkt en verbleven ook zo een arbeidsmarktaantekening vragen waarna ze vrij zijn op de Nederlandse arbeidsmarkt. Bijzondere uitzonderingen daargelaten, zijn alle overige vreemdelingen volledig twvplichtig en mogen zij dus geen arbeid in Nederland verrichten, tenzij de werkgever beschikt over een twv of de vreemdeling een geldig verblijfsdocument kan voorleggen, waaruit blijkt dat hij of zij arbeid mag verrichten zonder twv. Alle (feitelijke of formele) werkgevers van de vreemdeling zijn gehouden om dat zelfstandig te controleren en vast te stellen. In dit kader is het niet onbelangrijk om nog te vermelden dat Roemenen en Bulgaren vrij zijn op de Nederlandse arbeidsmarkt als ze langer dan 12 maanden tot die arbeidsmarkt werden toegelaten (bijvoorbeeld op grond van een twv of als kennismigrant) en de Nederlandse arbeidsmarkt tussentijds niet hebben verla-


16 11 2010

12:26

Pagina 16

Pagina 16

ten. De hiervoor genoemde termijn van drie jaren voor derdelanders is voor Roemenen en Bulgaren derhalve verkort tot 12 maanden. Ook voor Turken gelden afwijkende, gunstiger bepalingen wanneer ze eenmaal zijn toegelaten tot de Nederlandse arbeidsmarkt. ‘In Nederland’ De territoriale werking van de Wav is beperkt tot Nederland. In tegenstelling tot wat velen denken, bestaat er niet zo iets als een ‘Europese arbeidsmarkt’ of een ‘Europese vergunning’ waarmee derdelanders vrij kunnen werken en verblijven binnen de gehele EU. De Nederlandse twv houdt echt op aan de grens5. Dat kan, zeker voor een klein land als Nederland met een grote populatie grensarbeiders, tot vervelende en zelfs bijna onoplosbare situaties leiden. Zo zal een derdelander die geheel legaal in België of Duitsland verblijft (en daar ook legaal mag werken) niet zonder twv arbeid mogen verrichten in Nederland. In zoverre men in aanmerking komt voor een zogenaamde ‘ongetoetste twv’ (zie hierna) hoeft dat nog geen al te groot probleem te zijn. Maar vaak is dat niet het geval. Omgekeerd zal een geheel legaal in Nederland verblijvende derdelander in België over een ‘arbeidskaart’ (zo heet dat in België) moeten beschikken om daar arbeid te mogen verrichten. Gelukkig probeert men daar op Europees en nationaal niveau iets aan te doen, zij het met mondjesmaat. Zo is er bijvoorbeeld de Europese richtlijn 2004/38 op grond waarvan derdelander-gezinsleden van EU onderdanen als het ware mee mogen migreren met de EU onderdaan naar een ander EU land en in dat ander EU land in beginsel in aanmerking komen voor een verblijfsdocument met vrije toegang tot de arbeidsmarkt van dat EU land. Dat is uiteraard mooi, maar dat kan omgekeerd ook weer tot problemen leiden: de Amerikaanse echtgenote van een Belg die samen met haar echtgenoot naar Nederland verhuist, zal geen strobreed in de weg gelegd worden in Nederland wat betreft werk en verblijf, maar ze verliest wel meteen haar verblijfs- en werkrecht in België. Dus tenzij ze op nationale gronden een Belgische ‘arbeidskaart’ zou kunnen verkrijgen, zal ze niet meer legaal in België mogen werken. Een heikel punt in de praktijk is voorts nog de problematiek van de kennismigranten (zie hierna). De wetgever heeft er een aantal jaren geleden voor gekozen om de werken verblijfsvergunning van kennismigranten als het ware te ‘combineren’. Prettig voor de kennismigrant en diens werkgever die op die manier met één vergunning kunnen volstaan. Maar geen feitelijk verblijf in Nederland betekent dus ook geen kennismigrantenstatus. Inmid-


dels heeft de Minister aangekondigd om in de herziening van de Wav (voorzien voor 2011) een twv variant voor kennismigranten op te nemen teneinde tegemoet te komen aan de situatie dat de vreemdeling weliswaar kennismigrant is in Nederland, maar om hem of haar moverende redenen in België of Duitsland wenst te wonen. Tot slot is van belang om op te merken dat legaal verblijf zeker niet wil zeggen dat een vreemdeling hier ook mag werken. Al te vaak wordt uit de omstandigheid dat een vreemdeling beschikt over een visum, een voorlopige verblijfsaantekening of een verblijfsdocument afgeleid dat hij of zij dus ook mag werken in Nederland. Een visum is nooit een toelating om te mogen werken in Nederland. Omdat een visum op kort verblijf wijst, kan er hooguit sprake zijn van ‘incidentele werkzaamheden’ waarvoor geen twv vereist is (bijvoorbeeld het voeren van zakelijke besprekingen). Deze incidentele werkzaamheden en de duur daarvan zijn strikt limitatief omschreven zijn in artikel 1 Besluit uitvoering Wav. Ten aanzien van voorlopige verblijfsaantekeningen en verblijfsdocumenten is met name de zogenaamde arbeidsmarktaantekening van belang om te beoordelen of een vreemdeling al dan niet mag werken in Nederland. ‘Arbeid’ Naast een zeer ruim werkgeversbegrip kent de Wav ook een zeer ruim ‘arbeidsbegrip’. De caféhouder die toestond dat een Bulgaarse stamgast hem hielp met het wassen van de ramen werd zonder pardon op de bon gegooid en moest e 4.000 afrekenen aan de Arbeidsinspectie6. Hetzelfde gold voor de groenteboer die toestond dat een toevallige passant even hielp met het binnendragen van een paar kratten. De Amerikaanse kennismigrant die op zaterdag een vriend helpt met het verbouwen van diens keuken verricht illegale arbeid. Een handbalvereniging die een vreemdelinge (die volkomen legaal verblijft in Nederland en een baan heeft bij een werkgever die daartoe een twv heeft verkregen) aantrekt om in haar vrije tijd tegen een zeer geringe vergoeding voor de vereniging in competitieverband te spelen, zal ongetwijfeld beboet worden door de Arbeidsinspectie wegens illegale tewerkstelling. Een bedrijf die een legaal in Nederland verblijvende derdelander student een paar dagen laat ‘meelopen’ in het bedrijf (en het geen stage betreft in het kader van de studie) zal bij een controle door de Arbeidsinspectie beboet worden. Kortom, vrijwel alle werkzaamheden, hoe gering en incidenteel ook, die een vreemdeling zonder vrije toegang tot de Nederlandse arbeidsmarkt ten nutte van een derde verricht zonder dat die derde over een twv beschikt,


16 11 2010

12:26

Pagina 17


vallen onder het arbeidsbegrip en daarmee onder het verbod ex artikel 2 Wav. Zelfs al is de ‘werkgever’ zich van geen kwaad bewust. ‘Tewerkstellingsvergunning’ (‘twv’) Tot slot de vraag hoe een werkgever dan zo’n fameuze en kennelijk o zo belangrijke twv kan verkrijgen. De hoofdregel – artikel 8 Wav – is dat een werkgever eerst moet werven onder het zogenaamde ‘prioriteitsgenietend aanbod’ (‘pga’). Kort gezegd bestaat het pga thans uit alle EU/EER onderdanen, met uitzondering van de Roemenen en de Bulgaren. Tevens behoren alle vreemdelingen met vrije toegang tot de Nederlandse arbeidsmarkt tot het pga. Pas als na een drietal maanden werven onder het pga blijkt dat die wervingsinspanningen niet tot geschikte en beschikbare kandidaten leiden, kan een ‘vol getoetste’ twv worden aangevraagd bij de afdeling AJD/TWV van het UWV WERKbedrijf te Zoetermeer. In de Wav en de onderliggende regelgeving en beleidsregels staat aangegeven welke wervingsinspanningen een werkgever moet verrichten. De wervingsinspanningen kunnen verschillen per werkgever en per functie. In alle gevallen zal de vacature echter vijf weken voor het indienen van de aanvraag bij het plaatselijke UWV WERKbedrijf moeten worden gemeld bij gebreke waarvan überhaupt niet aan een twv toegekomen kan worden. Naast de verplichte vacaturemelding en de wervingsinspanningen, zal het UWV WERKbedrijf toetsen aan arbeidsvoorwaarden, arbeidsomstandigheden, arbeidsverhoudingen, functievereisten, huisvesting, etc. Kortom, een lang traject met een onzekere uitkomst. Gelukkig zijn er tal van uitzonderingen. Voor bepaalde nauw omschreven werkzaamheden is überhaupt geen twv vereist (bijvoorbeeld incidentele werkzaamheden in de zin van artikel 1 Besluit uitvoering Wav of stage in het kader van een studie aan een Nederlandse instelling voor hoger onderwijs). Andere, strikt omschreven werkzaamheden zijn wel twv-plichtig, maar de twv kan worden afgegeven zonder arbeidsmarkttoets (art. 8, lid 1 aanhef en onder a en b). Voorbeelden daarvan zijn intra company transfers, zogenaamde practicanten, etc. In nauw omschreven gevallen zal aan nog minder criteria worden getoetst. De Wav is immers een arbeidsmarktinstrument. Dus hoe minder de arbeidsmarkt in het geding is, hoe geringer de toetsing. Eén van de belangrijkste uitzonderingen op de Wav is thans de kennismigrantenregeling (art. 1d Besluit uitvoering Wav)7. Als aan bepaalde welomschreven voorwaarden wordt voldaan (met name toelating van de werkgever tot de kennismigrantenregeling en – in de meeste gevallen – een salariscriterium), dan kan een vreemdeling in aanmerking komen voor

Pagina 17

een verblijfsvergunning als kennismigrant. Zolang de kennismigrant en diens werkgever aan de voorwaarden blijven voldoen, hoeft de werkgever niet over een twv te beschikken om de kennismigrant arbeid te laten verrichten. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, heeft de regeling in veruit de meeste gevallen niets met kennis te maken maar alles met het salaris wat de vreemdeling met zijn arbeid verdient: e 50.183 bruto per jaar in geld voor kennismigranten ouder dan 30 (tenzij ze voor hun 30ste toegelaten werden en na hun 30ste niet van werkgever zijn veranderd), e 36.801 voor kennismigranten jonger dan 30 en e 26.376 voor vreemdelingen die kennismigrant zijn geworden binnen één jaar na hun afstuderen aan een instelling voor hoger onderwijs in Nederland8. Het laatste criterium blijft van toepassing zolang de kennismigrant onafgebroken kennismigrant blijft in Nederland. Door het ontbreken van een arbeidsmarkttoets is de vergunning van een kennismigrant niet gekoppeld aan een bepaalde functie en plaats van tewerkstelling, hetgeen bij een twv doorgaans wel aan de orde is. Daardoor kan een kennismigrant in beginsel relatief flexibel worden uitgezonden c.c. gedetacheerd, ook bij een feitelijke werkgever die niet tot de regeling is toegelaten9. Bij wijziging van (formele) werkgever volstaat ook een eenvoudige aan- en afmelding in zoverre ook de nieuwe werkgever is toegelaten tot de regeling10. Conclusie Het moge duidelijk zijn dat er achter dat ene zinnetje waarmee ik dit artikel begon, een complexe en bijzondere fijnmazige regelgeving zit. In elk geval dient bij elke – feitelijke en/of formele – werkgever een belletje te gaan rinkelen als hij met een derdelander of een Roemeen of een Bulgaar te maken krijgt. Binnen het bestek van deze bijdrage heb ik mij uiteraard moeten beperken tot de hoofdlijnen. Belangrijke onderdelen van het migratierecht heb ik derhalve noodzakelijkerwijze onbesproken moeten laten. Auteur: Bart Maes, werkzaam als advocaat bij Maes Staudt Advocaten N.V. te Eindhoven ([email protected]).

Tip voor de praktijk Gezien de complexiteit van de materie en de hoge boetes bij overtreding van de Wav, doet een werkgever die derdelanders arbeid laat verrichten (op wat voor manier dan ook) er goed aan een terzake deskundige (jurist) ‘achter de hand te houden’. Een deskundige (jurist) die goed ingevoerd is in de materie, kan u in de meeste gevallen binnen tien minu-


16 11 2010

12:26

Pagina 18

Pagina 18

ten vertellen of een vreemdeling legaal arbeid voor u mag verrichten in Nederland en, zo neen, hoe dat al dan niet gerealiseerd kan worden en welke termijnen daarvoor staan. Vaak blijkt de regelgeving immers onvermoede mogelijkheden te kennen. Het verdient absoluut geen aanbeveling om informatie te vergaren bij overheidsinstanties. Vaak overzien individuele medewerkers bij overheidsinstanties niet het gehele ‘speelveld’ en bovendien bestaat het risico dat uw gegevens worden doorgegeven aan bijvoorbeeld de Arbeidsinspectie en/of de Vreemdelingenpolitie, met alle gevolgen van dien. Doet u dat toch, maak dan goede telefoonnotities en noteer namen en telefoonnummers van de perso(o)n(en) die u gesproken hebt alsmede de data waarop de telefoongesprekken hebben plaatsgevonden. Nog beter is uiteraard als u vraagt om een schriftelijke bevestiging (maar dat wordt bijna nooit gedaan). Opmerking redactie In de volgende editie van Vakblad Over de Grens zal uitgebreid aandacht besteedt worden aan het onderwerp kennismigranten. Noten 1 De vraag is of deze ‘ketenaansprakelijkheid’ verenigbaar is met het EU gemeenschapsrecht en derhalve ook opgaat voor illegaal in Nederland werkende Roemenen en Bulgaren. Uiteraard kan de formele werkgever beboet worden voor illegale tewerkstelling van Bulgaren en/of Roemenen. Maar eventuele andere ‘werkgevers’ in de zin van de Wav? Over deze vraag heeft de ABRvS nog geen duidelijke uitspraak gedaan en mogelijk is deze vraag ook aanleiding voor het stellen van prejudiciële vragen aan het Europees Hof van Justitie.


2 Dat zijn trouwens bepaald niet altijd ‘illegale’ vreemdelingen. Het kan ook gaan om legaal in Nederland verblijvende buitenlandse studenten of om andere vreemdelingen die rechtmatig in Nederland verblijven maar geen toegang hebben tot de arbeidsmarkt zonder dat aarvoor een twv is afgegeven. 3 Let wel: bij herhaalde recidive kan wel weer tot strafrechtelijke vervolging worden over gegaan. 4 Door het Europees Hof van Justitie omschreven als reële en daadwerkelijke arbeid gedurende een bepaalde tijd onder gezag en tegen beloning met uitsluiting van werkzaamheden van zo geringe omvang dat zij louter marginaal en bijkomstig van aard zijn. Deze omschrijving wordt in de literatuur ook wel omschreven als het ‘communautaire werkgeversbegrip’. 5 Even los van intra communautaire dienstverrichtingsituaties, maar de behandeling van deze problematiek gaat in het kader van dit artikel te ver. 6 Deze boete is in strijd met het EU gemeenschapsrecht omdat het hier om een Bulgaarse ging en de Bulgaarse niet gekwalificeerd kon worden als werknemer van de caféhouder in de betekenis die het Europees Hof daaraan gegeven heeft. Helaas werd dat in de procedure niet aangedragen. 7 Om een duidelijk onderscheid te maken met kennismigranten wordt de werknemer die werkt met een twv of die inmiddels vrij is op de Nederlandse arbeidsmarkt aangeduid als ‘arbeidsmigrant’. 8 Criteria 2010. De criteria worden jaarlijks geïndexeerd. 9 Ook vreemdelingen met een twv kunnen onder omstandigheden worden uitgezonden c.q. gedetacheerd, maar een bespreking van de voorwaarden waaronder dat eventueel kan alsmede de problematiek van ‘bedrijfseigen’ en ‘niet-bedrijfseigen’ activiteiten, zou in het kader van dit artikel te ver leiden. 10 Bij werknemers die inmiddels 30 geworden zijn is het uiteraard opletten geblazen in verband met het (veel) hogere salariscriterium!

; UIT DE PRAKTIJK

Identificatie De werkgroep Identificatie is een samenwerkingsverband van de overheid en het particuliere bedrijfsleven. Ze hebben onderzocht hoe de identificatie van een werknemer sneller en soepeler kan verlopen. Dit cruciale proces bij het aannemen en inlenen van nieuw personeel leidt in de praktijk tot veel fouten, naheffingsaanslagen en boetes. Die zijn vaak te voorkomen vindt de werkgroep. Ook enkele andere problemen samenhangend met de identificatie komen aan de orde. Waarom identificeren? Identificatie van werknemers is een cruciaal aspect voor de loonadministratie van een werkgever. Immers als de werknemer niet goed geïdentificeerd is wordt de werknemer aangemerkt als een anonieme werknemer.

10-077

Op het loon moet dan het anoniementarief van 52% worden ingehouden en mag geen heffingskorting worden toegepast (art. 26b Wet op de loonbelasting). Ook werknemers die ingeleend worden, moeten geïdentificeerd worden. Dit kan namelijk de aansprakelijkheid van de inlener beperken, in het geval de uitlener zijn fiscale verplichtingen niet nakomt (art. 34 Invorderingswet). De identificatie van de ingeleende werknemer is ook verplicht op grond van artikel 15 Wet arbeid vreemdelingen. Op het niet naleven van deze verplichting staat een boete. De identificatieplicht speelt echter niet alleen in de relatie werkgeverwerknemer. Ook als men een bankrekening wil openen is identificatie verplicht. Dit is geregeld in de Wet op de identificatieplicht. Ook de politie en de Dienst inspectie arbeidsverhoudingen etc. kunnen verlangen dat een

Tewerkstelling van vreemdelingen

Recommend Documents