Ter herinnering aan het 100 jarig bestaan van de Tilburgse Bond van Postduivenhouders

1909

2009

Ter herinnering aan het 100 jarig bestaan van de Tilburgse Bond van Postduivenhouders

Tilburgse Bond van Postduivenhouders Tilburg, 24-9-2009 Beste Leden, Voor u ligt een herinneringsboek ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan De Tilburgse Bond van Postduivenhouders heeft hiermee een mijlpaal bereikt. In de afgelopen 100 jaar is enorm veel veranderd binnen de duivensport en zijn er zeer veel ontwikkelingen en gebeurtenissen op te tekenen die ons hebben gebracht waar we nu zijn; 2009.

Dit herinneringsboek bestaat daarom uit 2 delen:. Het verleden: Foto’s en plaatjes die herinneren aan de dagen van weleer Diverse mensen hebben spontaan oude materialen en oud beeldmateriaal beschikbaar gesteld om op te nemen in dit boek, waarvoor hartelijk dank. Ander materiaal is afkomstig uit het Tilburgse “digitaal archief” Heel bijzonder waren ook de boeken van Frans Toepoel uit 1929. Pas als je dat gezien hebt kun je je een voorstelling maken hoe groot en belangrijk de duivensport in die tijd geweest is voor de Tilburgse samenleving. Dit deel is nooit af. Er zal altijd materiaal tevoorschijn komen dat de moeite waard is om hierin op te nemen. Toch denken we dat het gelukt is om een goed beeld te creëren van de geschiedenis van onze Tilburgse Bond. Het andere deel betreft: Het Heden: Foto’s van de huidige leden zo mogelijk met op de achtergrond de hun zo vertrouwde omgeving – het duivenhok – Diverse mensen hebben eigen foto’s toegestuurd, maar voor de grote meerderheid is dit deel tot stand gekomen door inzet van de heren J.P Santegoets en Ben Bressers die bereid waren bij de leden thuis een foto te schieten. Ik wil u allen van harte feliciteren met het 100 jarig bestaan. Daarnaast wil ik iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan de totstandkoming van dit herinneringsboek. De toekomst zal nog vele veranderingen met zich mee brengen. Geschiedenis ontstaat immers elke dag. Dat we in de toekomst nog veel mogen genieten van onze duivensport Tot slot wil ik de commissieleden van “Tilburgse Bond van Postduivenhouders 100 jaar” hartelijk bedanken voor hun inzet bij de organisatie van de feestelijkheiden rond dit jubileum en de totstandkoming van dit boek.

Walter Jansen Voorzitter

De onderstaande verhandeling is geschreven door Paul Peters, secretaris van de Tilbugse Bond en tevens vanaf 21-11-1980 en lid van de feestcommissie ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan. De weergave is geactualiseerd naar de huidige mijlpaal van 100 jaar. Om de oorspronkelijke weergave geen geweld aan te doen zijn de aanvullingen en wijzigingen cursief weergegeven DE OPRICHTING VAN DE BOND In het najaar van 1909 kwamen op initiatief van Willem de Pont enkele vooraanstaande Tilburgse duivenliefhebbers bijeen in Café Villa Nova hij Willem Noë op de heuvel, Om te komen tot oprichting van een Tilburgse duivenbond, en daarmee een einde te maken aan de chaos die er in de duivensport was. De namen van degenen die toen de kiem legden van de huidige organisatie zijn voor zover nog bekend Willem de Pont, Janus van Geloven bakker Tooten, Scholberg-Maassen, Piet Horsten, Janus Gaillard en Basje Gaillard. Er werd tot oprichting besloten onder de naam Tilburgse Concours en Verzendingsbond’ Ook de verenigingen uit omliggende plaatsen zoals Goirle, Riel, Alphen, Udenhout, Kaatsheuvel, Dongen, Loon op Zand, Moergestel enz. sloten zich bij deze bond aan. Tot 1982 is de vereniging; “Berg en Dal” uit Moergestel lid gebleven. De verzending was in de eerste tijd wel de hoofdzaak. Concoursen deden de verenigingen nog zelf, behoudens twee concoursen: oude duiven Orléans en jonge duiven Arlon. De concurrentie bij het uitschrijven van de concoursen was nog als vanouds. Het was en bleef een kasteleinsaangelegenheid. De verenigingen moesten zelf de duiven naar het station brengen. En hier was er de eerste ordening al. Janus Gaillard was aanwezig om de manden te noteren, en de duiven alsmede het verzendingsgeld in ontvangst te nemen. Hij werd hierbij geassisteerd door G. Hitters en J. Kolen. Basje Gaillard was de convoyeur. Hij ging met de duiven mee per trein als het verder was als Zwolle. Tot Zutphen ging hij mee op zijn “Rover” racefiets en na de lossing per fiets weer terug. Door de toenmalige slechte treinverbindingen, vooral op zondag, gebeurde het echter wel dat hij tot Groningen met de fiets heen en terug ging, ook uit zuinigheidsoverwegingen. Zo ging dat in die goede oude tijd. Echte sport was het toen. Een eerste prijs van een rijksdaalder (f 2,50) was al een dikke poule. Van geweldige prijzen als rond 1984 was geen sprake. De eer achtte men hoger dan de centen. Ook de duiven werden niet ontzien. Men zette rustig een duif de ene zondag op Groningen en de volgende week op Creil, of Orléans. Ook uit die tijd stamt het liedje, vaak ingezet na enige borrels te hebben genoten, met als aanhef “We vliegen Limoges, en ook Rodeschool….” Menig oudere liefhebber zal het zich nog herinneren. BELANGRIJKE FEITEN Enige belangrijke feiten uit het bestaan van d Bond leggen we hier nog even vast In 1909 kreeg de Tilburgse Bond zijn eigen eerste vluchtprogramma. De mobilisatie van de oorlog 1914-1918 was uiteraard een grote handicap voor de duivenliefhebbers. De vluchten konden alleen plaatsvinden vanuit liet Noorden. De provinciale concoursen uit Assen • georganiseerd door de Tilburgse Concoursclub in café Janus Gaillard hadden een grote belangstelling. 1917 is bekend als een rampjaar. Bij een vlucht vanuit Zutphen kwam door hot noodweer 2/3 van de duiven om. Elk hok, groot of klein betaalde hiervoor zijn tol. In 1918 ontstonden de eerste politieke verwikkelingen. Ook die tijd kende op dat gebied zijn problemen. Echter in 1929 werd een positieve beslissing genomen:de vier rayons van de Tilburgse Bond werden vastgelegd. Hun levensvatbaarheid is door de jaren heen gebleken en bewezen tot de roep om eigen lokalen steeds luider werd en het ledental verder en verder terugliep. 1940 - 1944 In de bezettingsjaren 1940 - 1944 werden de duivenliefhebbers wel bijzonder zwaar getroffen. Het eerste jaar kon nog worden gevlogen. Maar in 1941 kwam de order van de bezetter dat alle duiven vastgehouden moesten worden en de hokken verzegeld.

In 1942 moesten alle voetringen der duiven worden ingeleverd op het politiebureau, wat inhield dat de duiven afgeslacht moesten worden. De officiële bescheiden van de Bond moesten worden ingeleverd waaraan de toenmalige secretaris heeft voldaan zodat er nu geen bescheiden meer van die tijd zijn. Verscheidene liefhebbers waagden het, met groot gevaar, duiven te laten onderduiken. Er stonden zware straffen op. De verhalen, hoe de Duitsers bij controle soms door de liefhebbers om de tuin werden geleid en op welke listige manieren men er in slaagde de duiven te laten onderduiken, zijn een geschiedenis op zich. Dat de Bond desondanks in het geheim bleef voortbestaan, mag voor een zeer voornaam deel worden toegeschreven aan wijlen Jos van Gastel, die zijn huis disponibel stelde voor de clandestiene vergaderingen, zodoende de Bond in stand hield, de onderlinge contacten verstevigde zodat na de bevrijding direct weer kon worden begonnen. HEROPRICHTING Toen in oktober 1944 Tilburg bevrijd was, werd direct met de heroprichting begonnen, en werden de eerste stappen ondernomen om tot één bond van duivenliefhebbers te komen. Er werd een comité gevormd bestaande uit de volgende heren Jos van Gastel, Aug. van Dongen, J. van Rijen, W. van Eindhoven, Jos Ketelaars en A Broers van de Tilburgse Bond van Postduivenhouders. Beneven A van de Ven van de Nieuwe Tlilburgse Bond, en M van Stokkum van de CC. Tilburg. Men kwam tot een vergelijk en het eerste bestuur na de bevrijding werd gevormd door Fr. Weyters, voorzitter; M. de Lepper, secretaris; J. Hermeier, penningmeester; J. Esman, A. Gaillard en Em. Verbunt commissarissen. Evenals in 1918 zijn ook in de naoorlogse periode politieke verwikkelingen ontstaan. Hierover gedetailleerd verslag doen zou teveel plaatsruimte vergen. Op het ogenblik (lees 1984 maar ook nu actueel) kan men spreken van een goede stabiliteit en wordt met de zustervereniging CC. Tilburg goed samengewerkt, hetgeen moge blijken uit het gezamenlijk Spelen van de fondvluchten in stedelijk verband (Inmiddels uitgebreid met midfond), en het gezamenlijk aangaan van het Computerproject De rayonadviescommissies, in goede samenwerking met het bestuur, hebben hun bestaansrecht zeker bewezen. (inmiddels zijn onder het bestuur van voorzitter Frans Marinus de rayons autonoom geworden wat onder andere heeft geleid tot de eigen clublokalen. Nog altijd is er een overkoepelend bestuur dat nauw samenwerkt met CC-Tilburg en samen gaat uitzoeken hoe de duivensport voor Tilburg in de komende jaren en decennia zo stabiel mogelijk kan worden ingericht) DE VOORZITTER IN VOGELVLUCHT De Tilburgse Bond van Postduivenhouders heeft tot haar 75-jarig bestaan elf voorzitters gehad. De eerste wis W de Pont. Eer duivensportman in hart en nieren. De Tilburgse Bond en de Tilburgse duivensport in het algemeen hebben veel aan hem te danken. Hij beet de spits af en zijn regeringsperiode was verre van gemakkelijk. Ongeveer 15 jaar heeft hij de Bond bestuurd en in geordende banen geleid. Gedesillusioneerd hoeft hij tenslotte bedankt. De oorzaak hiervan was een fraudegeval bij het overringen van de duiven. Het betrokken lid werd gestraft. Er volgde echter een proces wat de Bond een flinke bres bezorgde in de financiën. Hij werd opgevolgd door F. Villevoye en twee jaar later door Jan Panis. Ook deze heeft moeilijke tijden meegemaakt, met als klap op de vuurpijl hot springen van de Hanze bank. Aangezien de Bond op deze bank zijn geld had staan was men in een slag geruïneerd, wat tot gevolg had dat Dhr. Panis bedankte. Weer kwam Dhr. Villevoye opdraven om de scherven te lijmen. Enige jaren heeft hij de Bond met vaste hand geleid maar om gezondheidsredenen moest hij bedanken. P. Groenen volgde hem op onder wiens bestuur het 25-jarig bestaan werd gevierd. Ongeveer vijf jaren hanteerde hij de voorzittershamer en vele goede dingen worden aan zijn beleid toegeschreven. Zijn opvolger was Louis Donders een organisatieman met veel talent. De Bond stond toen op een hoog peil. Slechts twee jaar heeft hij het voorzitterschap waargenomen. F. Weyters volgde hem op in de moeilijke taak de Tilburgse Bond te besturen. Vijf jaar lang heeft hij er zijn best voor gedaan. Toen kwam Jan Heerkens aan het roer, een man met bestuurskwaliteiten gepaard aan een groot talent. Onder zijn leiding ging de Bond zienderogen naar een hoger peil. Zijn ideaal was om de duivensport, speciaal voor de buitenwereld die vaak neerkeek op de duivensport een groter aanzien te geven. Jammer genoeg heeft hij slechts twee jaar van zijn krachten kunnen geven. Een kortstondige ziekte maakte een einde aan zijn leven. Dat was in september 1949. Zijn heengaan werd betreurd door allen die met hem te maken hadden.

Maar in die twee jaar is hij er in geslaagd om de duivensport naar buiten meer aanzien te geven, vooral als promotor van de Liefdadigheidsvluchten Een zo voortreffelijk leider op te volgen was geen sinecure. De najaarsvergadering van 1949 koos Jan van der Horst als nieuwe Bondsvoorzitter. Acht jaar lang heeft hij zich volledig ingezet voor de bond. Zijn streven was vooral, de duivensport voor de liefhebber zo goed en zo goedkoop als het mogelijk was, te brengen. Vele goede dingen zijn onder zijn beleid tot stand gekomen. Maar ook kritiek bleef hem niet bespaard. Men heeft echter moeten erkennen dat zijn bedoelingen eerlijk en oprecht waren.

Zittend van links naar rechts: Jos Maassen, A. van Geloven, W. de Pont Bakker Tooten en A . Scholberg. Staande: A.. GaiIIiard, Bas Galliard en Piet Horsten Bestuur Tilburgse Bond bij het 50 jarig bestaan Van links naar rechts:J. van de Gender, P.J. van Loon, M. de Lepper, P.J.. Stoopen, J. Briaire, J. Hermelen, A. Verschuren en P. van Riel.

Een van zijn goede dingen was de invoering van de hokcoördinaten. Deze hebben bewezen een bevredigender en eerlijker berekenen van de concoursen mogelijk te maken. Opgemerkt kan worden dat zijn voorzittersperiode in een moeilijke tijd verliep, een tijd waarin het vaak Salomonswijsheid vereiste om de juiste beslissing te nemen. Te midden van de problemen omtrent de rayonwijzigingen sloot hij zijn ambtsperiode af. De opvolgende voorzitter Dhr. P Stoopen werd geconfronteerd met een weinig florissante kas. Immers, het te goedkoop willen houden van de sport had de nodige financiële consequenties met zich meegebracht.

Bestuur Tilburgse Bond bij het 50 jarig bestaan Van links naar rechts: J. van de Gender, P.J. van Loon, M. de Lepper, P.J.. Stoopen, J. Briaire, J. Hermelen, A. Verschuren en P. van Riel

Een van zijn goede dingen was de invoering van de hokcoördinaten. Deze hebben bewezen een bevredigender en eerlijker berekenen van de concoursen mogelijk te maken. Opgemerkt kan worden dat zijn voorzittersperiode in een moeilijke tijd verliep, een tijd waarin het vaak Salomonswijsheid vereiste om de juiste beslissing te nemen. Te midden van de problemen omtrent de rayonwijzigingen sloot hij zijn ambtsperiode af. De opvolgende voorzitter Dhr. P Stoopen werd geconfronteerd met een weinig florissante kas. Immers, het te goedkoop willen houden van de sport had de nodige financiële consequenties met zich meegebracht. Dhr. Stoopen zijn geen moeilijkheden bespaard gebleven, maar het moet gezegd, hij ging geen enkele uitdaging uit de weg. Als geboren spreker slaagde hij er vaak in om een uitweg te vinden waar die vaak niet mogelijk was. Men dient daarbij in aanmerking te nemen dat het niet makkelijk was om het in een Bond van meer dan 1000 leden iedereen naar de zin te maken. Met het vrijwel nieuwe bestuur waarmede hij in zee moest heeft hij zijn best gedaan om de toestand te stabiliseren. Dat hij zich in deze “gistende” tijd inzette moet men als positief ervaren. Bestuur Tilburgse Bond van Postduivenhouders bij het 75jarig bestaan staand van links naar rechts: W. Mallens, J. Wijgerde, J. v. Kempen, P. Kafoe, C. Wijnans er J. v.d. Weijden. zittend van links naar rechts: P v. Riel, Ad Venmans, Fr. Marinus P. Peters en J. de Vries.

Op 9 december 1974 werd Frans Marinus gekozen als opvolger van P. Stoopen. Dat impliceert dat hij er op het moment van het vijfenzeventig jarig jubileum bijna tien jaar heeft opzitten. Uiteindelijk heeft Frans de Tilburgse Bond 16 jaar geleid. Er zijn voorzitters die kunnen bogen op een langere ambtsperiode. Wat betreft het inzetten van Vrije tijd zal hij ongetwijfeld de kroon spannen. Dertig uur per week vond hij heel normaal. Dat dit slechts kan met een hecht ‘thuisfront” zal eenieder duidelijk zijn. Het aandeel van zijn vrouw Annie en zijn zonen is moeilijk in te schatten, maar het moet zonder twijfel aanzienlijk zijn. Zijn sterke wapens waren het directe contact met de liefhebbers en een natuurlijke autoriteit, niet gebaseerd op dure woorden maar op de hantering van een ijzersterke logica. Hij droeg zijn verantwoording niet als een last, maar beschouwde hem als een compagnon en metgezel, en deze wisselwerking is de garantie voor het positieve element in zijn beleid. Hij was een sterk voorstander van frequent contact tussen en met zijn medebestuursleden. Het overleg was zijn sterke wapen, en uit elk overleg distilleerde zich altijd die oplossing waarin eenieder zich kon vinden. Zijn gevoelige natuur brengt met zich mee dat ook de minderheden en hun belangen in de Organisatie zijn volle aandacht kregen. Die hem van nabij kenden weten dat hij een zwak heeft voor de Underdog En vreemd is dat niet. Door zijn veelvuldig contact, tussen en met de gewone man die zijn klok en duiven primair stelt, weet hij als geen ander hoe deze zich vaak voelt in de dikwijls met reglementen overspoelde organisatie. Kort na zijn verkiezing werd hij geconfronteerd met een aanzienlijk ledenverlies In twee seizoenen werd de zaak echter gecompenseerd. Sindsdien is het ledenbestand stabiel gebleven. Zijn openhartig beleid, het intensieve contact met de liefhebbers, en het goed brengen van de sport in het algemeen, zijn hiervoor grotendeels verantwoordelijk. Frans keek altijd vooruit, hamerde op het belang van een goede kas, en greep de kans om met de zustervereniging CC het ‘computertijdperk” op te starten met beide handen aan. Zijn opvolger wacht een sportieve uitdaging. Hij behoeft slechts de grote lijnen die reeds zijn uitgestippeld te volgen. Hierin neemt het streven naar eenheid een grote plaats in.

Dhr. Marinus zijn kwaliteiten zijn niet onopgemerkt gebleven. Op de najaarsvergadering van 27 november 1977 werd hij gekozen tot voorzitter van Midden-Brabant. Hij had tevens zijn aandeel in de “Stichting vervoer” van Midden-Brabant en was voorzitter van de stichting “STADT” (Stichting automatisering duivensport TiIburg) Begin jaren tachtig is hij ook doorgedrongen tot de top van de Nederlandse duivensport, nl. de N.P.O. waar hij een functie beklede in het bestuur. Frans bleef voorzitter tot 13 maart 1987, maar bleef bestuurlijk betrokken in de Afdeling Midden Brabant, later “Brabant 2000”. Hij ontving uit handen van voorzitter NPO een gouden speld van verdienste. Frans Marinus overleed 17-maart 2004. Opvolgend voorzitter werd met Jan de Vries iemand met ervaring in het voorzittersschap. Jan was daarvoor al voorzitter van “Union Kleine Kring”. Dat Jan een ervaren bestuurder was blijkt uit het feit dat er weinig bestuurlijke problemen uit deze tijd zijn blijven hangen. Dit kan ook toeval zijn natuurlijk. Zoals uit voorgaande beschrijving blijkt zijn bestuurders soms ook onaangenaam verrast door gebeurtenissen waar ze zelf geen invloed op hebben gehad. Zoals de eerste voorzitter W de Pont Jan bleef voorzitter tot de voorjaarsvergadering 29 januari 1993. Op die dag nam Toon van bommel de voorzittershamer van Jan de Vries over. Voordeel voor Toon was dat hij ook professioneel al goed met een hamer uit de voeten kon. Met veel inzet heeft hij de Tilburgse Bond geleid wat zeker niet gemakkelijk moet zijn geweest vanwege onder andere de wijzigende rayonsamenstelling. In deze periode vormen zich de rayons Noord en Zuid. Daarnaast speelde in deze periode ook de arbitragezaak van combinatie Schouten die ongetwijfeld voor veel kopzorgen bezorgd heeft. Toon hield het hoofd koel en de zaak werd opgelost. Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn ook twee heel verschillende zaken. Toon had het idee om alle eigen inmandlokalen door één nieuw mogelijk multifunctioneel lokaal te vervangen. Het idee kon eigenlijk vrijwel direct worden uitgevoerd. Voor een dergelijke rigoureuze stap bleek de tijd nog niet rijp te zijn. Mogelijk zullen we later moeten erkennen dat hij hiermee zijn tijd vooruit was. Vanwege naderende verhuis- en zelfbouwplannen heeft Toon van Bommel zijn functie neergelegd. Kandidaten stonden toen niet te springen om het van Toon over te nemen. Om deze reden werd zijn aftreden uitgesteld tot de najaarsvergadering van 21 november 2004. Er werd niet direct een bestuursverkiezing gehouden zodat formeel Paul Peters de honneurs waarnam tot de voorjaars vergadering van 24 februari 2005 waar Walter Jansen werd gekozen tot nieuwe voorzitter Over jezelf schrijven lijkt mij niet zo’n goed idee. Ik laat dat graag te zijnertijd aan mijn opvolger. Als ik toch een markante gebeurtenis mag benoemen is da reeks hokcontroles in 2007. Het leek meer op een heksenjacht op de Tilburgse duivenliefhebbers geleid door mensen die van justitiële zaken geen verstand hebben. Het resultaat was mager. Toen de controleurs hun jacht ook op mij opende omdat ik onze leden bijstond in hun verdediging was de maat vol. Het resultaat daarvan was dat de NPO-controleurs “vrijwillig” opstapten. Feit is wel dat ook zaken aan het licht kwamen die echt niet kunnen, en waar terecht tegen opgetreden is. Zonder andere voorgangers tekort te willen doen hoop ik dat het huidige beleid aansluiting vindt bij dat van Frans Marinus. Dicht bij de leden staan, samenwerking zoeken met de zustervereniging de CC-Tilburg en gezamenlijk de toekomst van de duivensport in Tilburg veiligstellen. Een aantal slagen hebben we hierin al gemaakt. Een positief voorbeeld hiervan is het steeds verder uitbreidende samenspel in Tilburg. Fond en Midfond zijn al een feit en bij onze leden leeft de wens om dit ook voor Vitesse mogelijk te maken. Voor de toekomst zal Tilburg mogelijk ook een belangrijke rol gaan spelen voor de ons omringende dorpen. Er ligt dus nog een hoop werk op ons te wachten.

Bestuur Tilburgse bond bij het 100 jarig bestaan

Jack Aarts,

JP Santegoets,

Jan Smulders,

Paul Peters,

Walter Jansen,

Frank Marinus

Uit “DE TILBURGSE POSTDUlF van 28 maart 1933 Tilburgse Bond van Postduivenhouders. Datum van oprichting: 28 november 1909 Bestond oorspronkelijk bij sommige onzer bestuursleden een vaag vermoeden, dat het in de loop van dit jaar 25 jaar zou zijn geleden, dat de Tilburgse Bond van Postduivenhouders werd opgericht en werd op de in februari j.l. gehouden vergadering, op initiatief van het bestuur met algemene stemmen besloten, dit feit niet ongemerkt te laten passeren, een nader onderzoek heeft thans uitgewezen dat met de viering van dit jubileum nog een jaartje zullen moeten wachten. Teneinde iets naders omtrent de oprichting van onzen Bond te weten te komen - men had niet de beschikking over positieve gegevens waaruit ook slechts met enige nauwkeurigheid de datum van oprichting kan worden afgeleid - besloot het Bestuur de heren Jos Maassen - A.A. van Gelooven A. Gaillard en W. de Pont, allen oud-bestuursleden en medeoprichters, van onzen Bond, tot een bespreking uit te nodigen. Met uitzondering van Dhr. de Pont, van wien bericht van verhindering werd ontvangen, gaven genoemde heren allen aan deze oproep gehoor, terwijl ook de heer Heefer, die van de oprichting lid van den Bond is geweest, acte de prècense gaf. Naast vele interessante bijzonderheden, welke wij in den loop der gehouden besprekingen mochten vernemen, doch die wij liever tot lateren datum in petto houden, kwam hierbij vast te staan: Dat tot en met het seizoen 1908 de verzending onzer Tilburgse duiven werd opgedragen aan den Zuiderbond, waarvan Tilburg en Omstreken destijds een onderafdeIing vormde. Dat in het najaar van 1908 bij onze Tilburgse duiven-verenigingen een sterke drang naar zelfstandigheid viel waar te nemen, die in het voorjaar van 1909 dermate was uitgegroeid, dat een aantal onzer Tilburgse verenigingen zich aaneensloot en zij overeenkwamen, bij wijze van proef voorlopig voor één jaar, de verzending zelf er hand te nemen. En dat tenslotte, toen in het najaar van 909 deze proefneming gunstige resultaten bleek te hebben opgeleverd, tot oprichting van den Tilburgse Bond van Postduivenliefhebbers — de naam is in den loop der jaren gewijzigd in Tilburgse Bond van Postduivenhouders — werd besloten. Wat echter tijdens de besprekingen niet kwam vast te staan was de juiste datum van oprichting want niemand der bovengenoemde heren kon zich dezen datum precies herinneren. De Heer de Jong, houtstraat nö7 kon ons echter omtrent dit punt de nodige opheldering geven. Uit de hand van dezen oude melker mochten wij een circulaire ontvangen, waarbij de heer Jos Maassen de te Tilburg gevestigde verenigingen tot een op 28 november 1909 te houden vergadering opriep waarbij de volgende punt en zouden worden behandeld: 1. Opening. 2. vaststellen Statuten en Huishoudelijke reglementen. 3. Toetreding der Verenigingen. 4. Verkiezing bestuur. Op deze vergadering, die werd gehouden in de zaal van den heer J. Oppermans op den Heuvel • dus op zondag 28 november 1909, kwam de oprichting van Onzen Bond definitief tot stand en werd het bestuur als volgt samengesteld: W. de Pont — voorzitter, F. van Riel-Teurlings — vicevoorzitter Jos Maassen — secretaris, Arn. Scholberg — 2e secretaris, A.A. van Gelooven — penningmeester, A. Gaillard — Commissaris. P. Horsten — Commissaris. Voorlopig menen wij het hierbij te kunnen laten. Mochten er echter onder onze Tilburgse liefhebbers zijn, die interessante herinneringen hebben bewaard uit de oprichtings- en eerste bestaansperiode van onzen Bond, dan zou het ondergetekende aangenaam vinden, indien hij deze van hen zou mogen vernemen. Oorspronkelijke tekst bij het 75 jarig bestaan: Paul Peters. Aanvullingen (cursief) Walter Jansen

Ooit kende de Tilburgse Bond een eigen orgaan. Losse nummers kostten in 1929 f. 0.10 en voor niet leden gold een abonnementsprijs van f. 0.50

Overnachtfond in 1929

Kampioenshuldiging 1952

Bestuur Tilburgse Bond 1937

zittend v.l.n.r. A.N. Rombach, n.n., W. de Pont, A. Post, J. Vugts. staand: 4e links M de Lepper, 6e links van Oudheusden? en 2e rechts J van Gastel

Bestuur Tilburgse Bond 1986

Zittend v.v.n.r. P. van Riel, A. Venmans, Fr. Marinus, P.Peeters, J. de Vries, Staand: W. Mallens, J. Wijgerde, Jos v. Kempen, P. Kafoe, C. Wijnans, J. v.d. Weijden

Kenmerk door de jaren heen: Diverse kachelclubs

Postduivenvereniging De Zwaluw, Koningshoeven voor het café Naris Schultz.

Noorderpost 1949

Oorlogsbode 1929

Abattoirvliegers 1948

PV De Ooievaar 1948 PV Vitesse 1934

Overige verenigingen (1929)

Voltvliegers 1948 Volt Zuid. Sport en ontspanning. Het inmanden van de duiven door leden van de postduivenvereniging P.V. de Voltvliegers ca. 1948. Locatie: de portiersloge of bewakingsloge aan de toenmalige Nieuwe Goirleseweg, nu de Voltstraat

P.V. De Olijftak P.V. Zwaluw I P.V. De Zuiderpost P.V. De Noordelijke concoursclub P.V. De Snelle Vliegers P.V. De Nieuwe Telegraaf P.V. St. Annavliegers P.V. De Luchtbode P.V. De Morgenvlucht P.V. Vriendschap onder ons Combinatie Bested P.V. Steeds Voorwaarts P.V. La Grande Vitesse P.V. De Koerier P.V. Korvel P.V. De Over Berg en dal P.V. Neerlands hulp P.V. De Edele Vliegers P.V. Tilburg Vooruit P.V. De Graf Zeppelin P.V. De Oranje Post P.V. Pro Regina et Patria P.V. De Hirundo Heikant P.V. De Groene Olijftak P.V. De Arkduif P.V. De Vriendenkring P.V. De Tilburgse concoursclub P.V. De Courier P.V. De Havenpost P.V. De Oorlogstelegraaf P.V. De Vroolijke Vliegers P.V. De Luchtvaart P.V. De Arkduif P.V. DeZuidertelegraaf P.V. De Sint Pietersduif P.V. De Luchtgids

Oorlog Kokertje dat met behulp van een band bevestigd kan worden aan de poot van een postduif. Gebruikt door de Nederlandse spionagedienst probeerde tijdens de Tweede Wereldoorlog De duiven werden per parachute neergelaten in een kartonnen koker. Aan de koker was een zakje met maïskorrels bevestigd. Ook een brief met vragen werden gesteld over de militaire situatie in de omgeving. In het kokertje konden antwoorden worden gestopt, waarna de duif met bericht weer naar Engeland kon vliegen.

Vliegbewijzen

Let eens op de aantallen duiven

De inmandlokalen

Noord-West Tramstation

Noord-Oost Café 31-33

Zuid-West L’ ècho des montagnes

Zuid-Oost Café Bet Kolen

Nu alleen Noord en Zuid

Clublokaal Rayon Noord

Clublokaal Rayon Zuid

Piet van Weereld. In St.Quentin op 21 april 1967 de lossing vond plaats met een zwaar bewolkte lucht om 13:00 uur met een normaal verloop. Dit waren de eerste container van Midden Brabant toen, waar de duiven mee werden vervoerd.

Erelid J. Heefer

Tilburg had zoveel abonnees bij de Reisduif dat er een aparte pagina aan werd gericht

Geschreven door:

Duivensport Volkssport Fondclub 1969 4000 personen in Stadsporthal

Nu promotie nodig Gelukkig wordter aan gewerkt, en niet alleen door onze (klein)kinderen worden spreekbeurten gehouden

Bron: NPOrgaan 20-3-09

A. Mols. Rayon Zuid.

A. Baetens. Rayon Noord.

A. vd Dungen Rayon Zuid.

A. van Gool. Rayon Noord.

A. de Gouw. Rayon Zuid.

A. Mous. Rayon Noord.

C. Hermes. Rayon Zuid.

B. Bressers. Rayon Noord.

Comb. Aarts-Santegoets. Rayon Zuid.

B. van Hest. Rayon Noord.

B. Badrour. Rayon Zuid.

B. Koppens. Rayon Noord.

CJ. van Berkel. Rayon Zuid.

Fr. Mutsaers. Rayon Noord.

Comb. Smulders & Kleinzoon. Rayon Zuid.

J. Vermetten. Rayon Noord.

N. beekmans. Rayon Zuid.

J. Paapen Rayon Noord.

J. Bettonviel rayon Zuid.

C. dingemans. Rayon Noord.

Fam. Hultermans. Rayon Zuid.

C. Tempelaars. Rayon Noord.

C. Aarts. Rayon Zuid.

C. Verhoekx. Rayon Noord.

Fr. vd Herik. Rayon Noord.

Comb. van huijgevoort & kleinzoon . Rayon Zuid.

Fr. Verdonk. Rayon Noord.

Fr. de Wit. Rayon Zuid.

Gebr. Stabel. Rayon Noord.

Fr. Martens. Rayon Zuid.

G. Tijs. Rayon Noord.

Frans & Frank Marinus. Rayon Zuid.

J. Formannoy. Rayon Noord.

Fr. Toepoel. Rayon Zuid.

J. Robbe. Rayon Noord.

H. de Roy. Rayon Zuid.

G. Bentil Arthur. Rayon Noord.

J. vd Stappen. Rayon Noord.

M. van Hest. Rayon Noord.

J. Verhoeven Rayon Noord.

J. Wijgerde & zoon. Rayon Zuid.

J. Rombout. Rayon Noord.

J. Becx. Rayon Zuid.

J. Doremalen. Rayon Noord

J. vd Ven. Rayon Zuid.

L. Ciliacus. Rayon Noord.

L. van Meel. Rayon Noord.

M. Robbe. Rayon Noord.

J. Van Gool. Rayon Zuid.

J. van Kempen. Rayon Noord.

J. Oerlemans. Rayon Zuid.

N. vd Rijt. Rayon Zuid.

K. Remmers. Rayon Noord.

P. Remie. Rayon Zuid.

A. Jacobs. Rayon Noord.

W. vd Geloven. Rayon Noord.

P. Peters. Rayon Zuid.

Petra & Frank van Huijgevoort. Rayon Zuid.

Comb. Smans-Koopmans. Rayon Zuid.

W. Verbeek. Rayon Zuid.

Walter & Steffie Jansen. Rayon Noord.

P. van Uden. Rayon Noord.

W. Schoonus. Rayon Noord.

N. Vreijsen. Rayon Noord.

P. Robbe. Rayon Noord.

SJ. vd zilver. Rayon Noord.

Peter & Nick Akkermans. Rayon Noord.

A. van Bommel. Rayon Noord.

W. vd Brekel. Rayon Noord.

W. Snoeren. Rayon Noord.

Namens de fotograven wil alle leden bedanken voor het goede mee werken om de foto`s te maken. Toch is het jammer dat niet alle leden een foto in het boek willen hebben, maar ook daar hebben wij alle respect voor. Ook hoop ik dat alle foto`s naar tevredenheid zijn, want het is toch een jubileumboek dat over 100 jaar duivensport gaat.

Namens de fotograven hartelijk bedankt.