T BESTE] PAARD VAN STAL'

19cl« Jaargang No. 12 - 1 April 1939

TWEE ZUSJES. /\NN RUTHERFORD £N HAAR ZUSJE JUDITH, DIE 8IJ DE METRO-GOLDWYN. MAYER TE HOLLYWOOD GEËNGAGEERD ZIJN

HET WEEKBLAD CIliEMAs. THEATER

15c

MICKEY ROONEY IN DE M.G.M..FILM ,/T BESTE] PAARD VAN STAL'

< M

■ ■ •

-

-1

•

■

■

II

••

■

■

':■•■■

• • u . ■

■

■

■

■

.....

j

■

-

p

■

9

■

HET WEEKBLAD CIMEMAs. THEATER

' VIMCHIJNT

wnctuiKt - mijt nu KWAKTAAL r- i.w - MO. IN

AOM. NQOMOMNM t, LIIDIM. TIL. It». rOStMKMHma 4ltM

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

NIEUWS UIT DE STUDIO'S E. A. Dupont, de bekende Duitsche regisseur, is door Warner Bros te Hollywood aangezocht om de film „The drug king" in scène te zetten. De belangrijkste rollen zijn in handen van Claude Rains, Margaret Lindsay en Fay Bainter.

Geozg Zoch schrijft het draaiboek voor de Ufa-film „Schuss im Rampenlicht", naar het gelijknamige tooneelstuk van onzen landgenoot Paul van der Hurk. Georg Jacoby zal deze film in scène zetten.

Paula Wessely werd door de Tobis voor de film „Dorothea Angermann" geëngageerd.

Hans Albers zal in de film „Florian Geyer" de hoofdrol vervullen.

Lupe Velez keert binnenkort terug tot de film. Zij zal onder regie van Leslie Goodwins de hoofdrol spelen in „The girl from Mexico". Het oorspronkelijk verhaal van deze rolprent is van Lionel Houser, die het scenario schreef in samenwerking met Joseph Fields.

Anne Shirley werd voor de film „Career" aangezocht. Productieleider is Robert Sisk.

Jean Arthur werd door regisseur Frank Capra aangewezen om een belangrijke rol uit te beelden in „Mr. Smith goes to Washington".

MARJORIE

„Ich bin Sebastian Ott". De belangrijkste rollen zijn in handen van Willy Forst, Paul Hörbiger, Gustav Diessl, Otto Tressler en Trude Marien. De muziek wordt gecomponeerd door Theo Mackeben.

Anthony HavelockAllan is de productieleider van de Engelsche film „Peace in our time", welke In de Pinewood-Studio's bij Londen wordt opgenomen.

• Erwin Kxeker heeft het draaiboek geschreven voor de Olga Tschechówa-film „Parkstrasse 13".

Virginia Weiger werd door regisseur Lew Landers voor de Lee Tracy-film „What's a fixer for?" uitgekozen. De verdere medespelenden zijn Donnie Dunagan, Peggy Carroll en Dorothy Lovett.

Robert Taylor vertelt aan zijn vriend Walter Pidgeon een studiogeheimpje.

George Raft zal in de Warner Bros-film „Each dawn I die" een belangrijke rol spelen. Regisseur is William Kelghley.

Alan Baxter en Jacqueline Wel* hebben de belangrijkste rollen in de Columbia-film „My son is a criminal".

Viktor Becker

Leon Schlesinger heeft een aanvang gemaakt met de productie van een nieuwe serie gekleurde teekenfilms, getiteld „Canyon kiddies". Het verhaal en de karakters zijn van den bekenden ieekenaar James Swimmerton.

ensceneert

de

Forst-productie

De achttiM|arIg* Matiorto

Wolf Neumeister en Ursula Bloy hebben het draaiboek vervaardigd voor de film „Die Frau, die kelner kennt".

Hermann Thimig is met de Weensche tooneelspeelster Vilma Degischer in het huwelijk getreden.

Victor Hugo's boek „De klokkeluider van de Notre Dame", waarnaar een der grootste, zwijgende films vervaardigd werd, is gekocht door Pandro S. Berman, R.K.O.'s algeheel productieleider, om opnieuw verfilmd te worden. Annie van Ees

Detlev Sierck

In filmstad te 's-Gravenhage zijn proefopnamen gemaakt van Annie van Ees. indien deze gunstig uitvallen, zal zij de hoofdrol vertolken in de verfilming van Brusse's „Boefje." Detlev Sierck zal dan de regie op zich nemen.

Wesley Ruggles begint weldra met de opnamen van Paramount: „Invitation to happiness". Irene Dunne en Fred MacMurray zullen er de sterren in zijn, terzijde gestaan door Charlie Ruggles en William Collier Sr.

ACTIE-FOTO'S GEVRAAGD! Naar aanleiding van de reportage-film der wereldnieuwsjagers 'T BEGON IN CHINA heeft de Metro-Goldwyn-Mayer destijds over geheel Nederland een dubbele prijsvraag uitgeschreven, waarbij gevraagd werden: a. de beste actie-foto gedurende den tijd, dat de film liep; b. de beste journaal-smalfilm. In de categorie b werden vijf inzendingen bekroond, in de categorie a viel de prijs ten deel aan de hierboven afgebeelde prachtige „candid camera shot" van een variété-nummer in de Cinema Royal te Amsterdam, genomen door den heer Rolf ten Kate.

Ei was heel wat overredingskracht voor noodig om Marjorie Loid ei toe te bewegen haai optieden bij het tooneel op te geven om haai carrière in Hollywood voort te zetten. Maai nadat zij enkele weken vooi de lilm had gespeeld weid deze aardige achttienjarige actiice met haai donkeie lokken leeds geiekend tot een dei veelbelovendste jeugdige talenten van RKO Radio. Na in de film „Boidei Cafe" een dei bijiollen veivuld te hebben, tiad zij in de Wheelei en Woolseykluchten op, eeist in „De Hoogvliegers", toen in „D'r op of d'i onder" als tegenspeelster van Berth Wheelei. Marjorie Lord weid ontdekt tijdens haai optieden in het stuk „The old maid", dat met den Pulitzer-piijs bekroond was. Hoewel zij al menig aanbod vooi een filmcontiact geweigeid had in de meening, dat zij minstens nog een jaai of diie bij eén plaatselijk gezelschap moest blijven om de noodige ervaring te krijgen, liet de actrice zich ten slotte dooi den productieleider Pandio S. Heiman overhalen naai Hollywood te komen.

^u^ttöuj^mï^Iirr

■^T

Hawaü-muzielc.

fe^

Regie: Sam Wood. Tom Terry Mickey Mr. Gale Beulah Flanders Barney Donovan Mrs. Shepherd Pete Whalen

Mickey iloon*Y

WallBC* ■••r».

k\

Aï^i SÄ

HJ

«

I r-s

-•* ^■^

VAN

STAL

SOUTH 54 ■

_

pai een hta» 1

^

Metro Goldwyn Mayer-film. Wallace Beery Mickey Rooney Arthur Hohl Margaret Hamilton Minor Watson Marlorle Gateson Oscar O'Shea

ickey is een kleine, aankomende staljongen op een der groote renbanen van Amerika, en hl] heeft zijn hart verpand aan een paard dat den naam van „Lady Q" draagt, maar dat rijn stal nog niet veel voordeel heeft opgeleverd. Nu het de eene race na de andere verliest, schenkt de eigenaar het aan Mickey, ter betaling van achterstallig loon. De Jongen, die het paard kent, is er vast van overtuigd, dat Lady Q een zeldzaam racepaard is, doch hij weet niet, dat het dier veel te lijden heeft van een eigenaardig, onopvallend, uiterst moeilijk te opereeren gezwel aan den hoef. Mickey's kameraad, een oude nietsnut en dronkelap, ontdekt dit echter en verraadt daardoor, dat hij een aan lager wal geraakte veearts is. Mickey haalt hem over om in het geheim de operatie te verrichten, en deze heeft succes. Het gevolg is, dat Mickey en de oude Tom Terry gezworen kameraden worden en er samen, straatarm, met het paard op uittrekken. Op een boerderii, bij de weduwe Flanders, vinden zij belden werk en probeeren geld over te leggen om Lady Q in te schrijven voor de Brewster Handicap Race. Maar een paar dagen voor den aanvang van deze race onthult detective Donovan Mickey, dat zijn pleegvader Tom Terry betrokken was bij een misdaad, welke enkele Jaren geleden den dood van een Jockey ten gevolge had Deze mededeeling schokt Mickey natuurlijk zeer, doch hij verklapt niet, waar Tom Terry zich bevindt HIJ zet er slechts alles op om te verhinderen, dat Terry zelf als helper op den Brewster Handicap zal verschijnen, daar hij zeker weet, dat Donovan hem dan zal arresteeren. En om dit te beletten maakt hij zelfs opzettelijk ruzie met Terry en vertrekt alleen. Mickey zelf heeft echter geen geld qpi het inschrijfgeld te betalen. Door een toeval in kennis gekomen met de rijke renatalbezitster mevrouw Shepherd, beweegt hij haar Lady Q onder haar naam voor den Handicap in te schrijven. En vlak voor de race gebeurt het erge. Opnieuw toont ' het paard de oude kwaal. Het geld vow de race, dat Mickey hoopte te winnen en waarmee hij zijn pleegvader een nieuw leven had kunnen laten beginnen, staat op het spel. Terry weet van dit alles niets. Maar vernemende, dat Lady Q's oude kwaal nog eens teruggekomen is (wat hij trouwens als veearts niet anders verwacht had) snelt hij naar de race en wordt daar na een nieuwe operatie gearresteerd. Mickey wint het. geld. En Tom Terry, met de handboeien aan, beslist dat Kftckey hiervan zijn opleiding aan de veeartsenij-school zal moeten betalen. Over eenige Jaren zal Tom Terry vrij zijn en Mickey, zijn pleegzoon, zal als Jonge veearts zijn werk op eerlijke wijze en met Tom Terry als gezworen kameraad kunnen voortzetten. Da tpamiMd* raca, dl« Mtckay win«.

Isljmctert met «*«« ^ ^^j ^ per»»« tadrw. (tet «e B OP »r^ uitgebraden ^V^pXs Cavalcade" ' ^ pal ^erkt ^««.T^pp^ltas. D« 1«^'^dTlaatste vijftig naarstig aan twee ^J^^ «mï&ale Schteg«s d« van

\

^^Ê^x ^ andere wo^J^ ^ oogen toc^^De^ ^ ; d«, goeden ouden ttjö v^:_k.e „Aladln en de ^J1" filffl een Mlckay Boon«y. MarJeH« OatotM én Minor Watoon.

briljante mmleV. die vlot g »_ ^^^ M(jmen, orkest. ^.^ Mn J, teekenfilm beweegt rai * ■ Woman "Ook op ^ ^^eWeSde teekenBte«.. ^^^^nuolor teel werkt hij ^^The twq bears". B^Ä^arte ^^^ bezitten het geb«'^ whQ Uved in a shoe en ..i . worde« «itgevo«^Oo^« ^^ Pai die w^t «v^ee ^ van ctome «^^ George Pal groottche P^fh ^ dat een

'm

k r

jrl ggt

* »

^

P

;

.
ä sis.» ää-- -

Pitsi

opwerkeüjk wawdge wijxe tegenwoo^dlgd xal »l)n.

"TTJ

?\

«•er?

-.jsVii««^'/mJtä Da doktfi. '"■

.**."Hiiiiim'»jW*y

MQMflN Regie: Jean Dréville Irene de Rysbcrgue Richard de Rysbergue Sr Richard de Rysbergue Jr Paul de Rysbergue Georges de Chambry Madeleine Florence Barton Madeleine's moeder

Europa-film. Huguette Duflos. Jean Worms. Bernard Lancret. Jean Paqui. Jean-Pierre Aumont. Denise Bosct. Marcclle Praincc Jeanne Lion.

Richard de Rysbcrgue, een rijk industrieel, wijdt zich geheel aan zijn zaken. Hard voor zichzelf, is hij ook hard voor anderen. Zijn vrouw. Irene, moeder van twee grootc zoons, maar nog jeugdig en jonger dan haar man, moet zich bij hem wel vervelen. Dat zij interesse toont in zijn zaken verdraagt hij niet; wanneer hij voor zaken op reis moet en zij hem vergezellen wil, wijst hij dit bot van de hand. Als afleiding doet zij zeer veel aan sport, zwemt en duikt als de beste en is

steeds omgeven door tal van sportieve jongelui. Zij is veeleer een vriendin van haar jongens dan hun moeder. De vrienden van haar zoons vinden bij haar altijd een welkom onthaal. ,,Maman Colibri" hebben zij haar gedoopt. Irene's huwelijk met Richard de Rysbergue was een verstandshuwelijk, geen huwelijk uit liefde. Zij heeft geen andere liefde gekend dan die van een moeder voor haar kinderen. Zoolang haar jongens klein waren ging zij geheel in hen op, doch nu de oudste Richard, reeds verloofd is en eerstdaags gaat trouwen en de jongste, Paul, binnenkort het huis zal verlaten om naar de Polytechnische School te gaan, ziet zij aankomen, dat zij weldra geheel alleen zal staan. Langzaamaan wordt het haar tot een obsessie, dat zij oud zal worden, zonder de liefde gekend te hebben en wanneer dan ook George de Chambry, een vriend van haar oudsten zoon, haar zijn liefde verklaart, geeft zij zich geheel over aan dit ongekende, nieuwe geluk. Te gelukkig om voorzichtig te wezen en zonder het raffinement van de vrouw, die haar man met opzet wil bedriegen, moet het wel spoedig bekend worden, dat er een verhouding bestaat tusschen haar en George de Chambry. De jongste zoon is de eerste, die deze pijnlijke ontdekking doet en die er terstond zijn broer van op de hoogte stelt. Ook voor haar man kan het niet lang een geheim blijven. Rysbergue is geen man die een compromis kan aanvaarden. Irene moet het huis verlaten. Na dit schandaal deelt hij zijn zoons mede, dat hun loeder in den vervolge dood voor hen is.

MI Dan begint voor Irene het groote drama. Zij, de ouder wordende vrouw, sluit zich nauw aan bij den jongen George. George inoet zijn militairen dienstplicht in Algiers vervullen en samen trekken zij daarheen. Eenige maanden gaan gelukkig voorbij, doch Irene begrijpt, dat zij den jongen niet eeuwig aan zich kan en mag binden. Wanneer hem eenmaal de oogen zullen opengaan, zal hij haar van zich afstooten. Dat wil zij voorkomen door zich vrijwillig terug te trekken. Wanneer dan ook George op een dag vriendschap sluit met een Canadeesch meisje van zijn leeftijd, Florence Barton, en wanneer de vriendschap langzaam overgaat in liefde, pakt zij haar koffers. Zij wil niet vechten voor haar geluk, zij wil zich niet met list en geweld vastklampen aan George, dien zij misschien nog enkele jaren aan zich kan binden, maar die toch onherroepelijk den een of anderen dag voor haar verloren zal zijn. Maandenlang zwerft zij door Europa.

Huguelte Dufloi en Barnard lancret.

Haar geld raakt op. Hoe zeer zij er ook tegen opziet, moet zij zich ten slotte tot haar oudsten zoon wenden om hulp. Richard is inmiddels getrouwd, heeft reeds een zoon Christian. Hij kan zijn moeder niet aan haar lot overlaten, ook al herinnert zijn vrouw Madeleine hem er aan, dat hij haar bij hun huwelijk heeft beloofd, dat zijn moeder nimmer een voet in hun huis zou zetten. Hij zorgt voor een appartement en belooft haar, dat zij zoo nu en dan haar kleinzoon op bezoek zal krijgen. Irene begrijpt, dat haar schoondochter haar niet wil ontvangen en zij dringt er niet verder op aan. Zij is reeds gelukkig, dat zij haar kleinzoon zal kunnen zien. Wanneer echter de kleine Christian ernstig ziek is en Irene dagenlang in ongerustheid verkeert, belt zij bij Richard aan en vraagt om den kleinen jongen te mogen zien. Aan het bed van den kleinen hummel heeft dan de verzoening tusschen moeder en schoondochter plaats. Het leven van Irene heeft weer een doel gekregen.

X

p

t&M

wmmes^^z.

1

-^^r^-

'"?

|

TSekttT'

fflSÜT' »IWJI^P

ä

rr&g****

SE*:

J^fLiJW^ ;' '

«s^ s;,.^

J^

/'J

as

ói

^^^^:,^^^,^^^^^^ ^ ^

P—W»P

"■•■ fWMW

^^

-

«*»*:

,#■//

<.'

JK__,i*e*:

^

.. JWST^-".-.

i*,.

1.

^^^,»»<s-!■ ^^j?

,^

i^^S^>,■;^

Eeo praatje met bekeede oebekemdeo Er kan In korten tijd veel veranderen. Wij zien dat dagelijks om ons heen; wij ondervinden 't dagelijks. Wij staan er niet meer bij stil; het leven gaat door. Maar soms komen er oogenblikken, dat wij dit weer eens terdege merken. Dat was onlangs het geval bij het Jubileum der Fritz Hirsch Operette; twaalf en een half jaar was het al weer geleden, dat de populaire Fritz Hirsch in ons land zijn gezelschap samenstelde. Voor Hirsch beteekent twaalf en een half Jaar Fritz Hirsch Operette: 12% Jaar van hard werken; van reizen en trekken; van het beste brengen op operette-gebied. Voor ons 121/2 Jaar herinneringen aan operettes van hoog artistiek gehalte en prettige avondenI Veel is er ook bij Fritz Hirsch in die Jaren veranderd. Het intieme Princesse Schouwburgje in de Residentie, waar de nieuwe operettes den vuurdoop moeten doorstaan, werd onherkenbaar verbouwd; oude bekenden gingen, nieuwe bekenden kwamen. En Hirsch deed daar goed aan. Wij maakten kennis met bultenlandsche krachten, die in het buitenland reeds een naam hadden verworven, maar die voor ons nog vreemden waren; wij kenden hen slechts van naam of hoorden hun stem alleen maar door radio of gramofoon. Naast de met het gezelschap mede-Jublleerende mannelijke krachten: Hirsch, Harden en Triebel, viert bij het gezelschap thans de Jeugd hoogtij, doordat er onlangs drie nieuwe. Jonge, charmante krachten geëngageerd werden: Jelly Staffel, Gretl Tüchler en Ruth Rhoden. Natuurlijk hebben wij deze Jeugdige sterren eens opgezocht, en een onderhoud mei hen gehad, en wij zijn met prettige herinneringen huiswaarts gekeerd. Het was een uurtje voor den aanvang der voorstelling. Somber en verlaten lag nog het theater; schaars brandde het licht in de anders zoo gezellige vestibule, donker als de nacht wat de zaal. Men kon een speld hooren vallen. Uit hooger sfeeren Warnen echter bekende geluiden tot ons. Er werd wat getokkeld op een piano, en een lieve stem deed zich hooren. In de bovenfoyer waren onze „slachtoffers", die op verzoek van de directie een half uurtje vroeger waren gekomen, reeds aanwezig. Wij waren niet verwonderd, toen de charmante Jelly Staffel ons in het Nederlandsch begroette, want onze trouwe lezers zullen zich uit een reeds vroeger gepubliceerd interview met de lieftallige operette-diva herinneren, dat zij vroeger al in ons land is opgetreden. Dat zij thans bij Fritz Hirsch is geëngageerd, behoeft geen verbazing te wekken, want reeds eenige Jaren terug speelde zij met Richard Tauber en Hirsch in Parijs „DrelmBderlhaus", toen Hirsch met zijn troep op tournee was. Na de begroeting nemen wij plaats in de gemakkelijke foyerfauteuiltjes, en het vroolijke, vriendelijke gezichtje van Ruth Rhoden doet ons de opmerking maken, dat 't haar blijkbaar uitstekend bevalt. Een gemoedelijk hoofdknikje zegt meer dan woorden zouden kunnen doen. De kleine blonde Ruth, die met haar bont gekleurden hoofddoek zoo In een Hongaarsche operette zou kunnen optreden, vertelt dat zij van Tsjeeho-Slowaaksche afkomst is, hoewel haar wieg in Elberfeld stond. Haar moeder is zangeres, en haar vader zanger en regisseur aan de operette te Praag. Het is niet te verwonderen, dat dit jonge meisje zich als kind reeds tot het tooneel aangetrokken voelde. ,,lk studeerde zang, en drie Jaar geleden debuteerde ik in het Deutsche Theater te Praag. Ik speelde samen met Gitta Alpar in „Die Dubarry" en met Richard Tauber in „Das Land des Lächelns". Een heerlijke partner, der Tauberl" vervolgt Ruth. Zij speelde vervolgens in Hamburg, totdat Hirsch haar een engagement aanbood. In wel zeer korten tijd heeft zij dus al aardig carrière gemaakt. En wie in Hirsch' Jubileumoperette „Eine Frühlingsreise mit Dir" de bevallige Ruth zag spelen, zal het met ons eens zijn, dat wij van deze Jeugdige kracht nog veel mogen verwachten. Al pratend zijn wij bij de film aangeland, want wij begrijpen, dat voor deze jonge vrouwen de film groote aantrekkingskracht zal hebben. En wij ■»hebben niet verkeerd gezien, want Ruth Rhoden vertelt ons, dat zij reeds in Berlijn voor de Terra

heeft gespeeld, en wel met wijlen Falkenstein, Speelman en Camilla Spira in de film „Der Walzer schweigt". „En voor aanstaanden zomer heb ik toekomstdroomen. . . ik ga vermoedelijk naar Amerika, naar Hollywoodl" voegt zij er aan toe. Anders denkt de bescheiden Gretl Tüchier er over. „De film is niets voor mij. Ik moet contact met het publiek hebben. Zonder dat kan Ik niet spelen." Gedurende dit gesprek over de film heeft Jelly Staffel zich opmerkelijk stil gehouden, en wanneer wij haar vragen, hoe zij daar tegenover staat, antwoordt zij ons: „Ik ben het met Gretl eens, dat contact zou ik niet kunnen missen. Ik wil nooit voor de film spelen!" Wanneer wij haar dan wat vragend aankijken, vertelt zij ons lachend, dat de hoofdreden hiervoor is, dat... zij 's morgens liever uitslaapt, en men in den studio steeds zeer vroeg moet be ginnenl Iniusschen heeft men koffie laten komen uit het „Wachtje", want de buffetten in den schouwburg zijn nog gesloten. En terwijl wij drinken uit de kopjes, waaruit reeds zoovele operette-diva's hebben gedronken — het „Wachtje" bij de „Blauwe tram" is nu eenmaal de pleisterplaats voor al wat beroemdheid is op kunstgebied — trachten wij Gretl Tüchler's doopceel te lichten.

JELLY STAFFEL

GRETL TÜCHLER

„Ik ben Tsjeeho-Slowaaksche van geboorte, en studeerde zang in Weenen. Voor de eerste maa trad ik op in de operette „Der Vogelhändler" in Teplitz Schönau in Tsjecho-Slowakije. De opera verkies ik echter boven de operette, en ik heb dan ook hoofdzakelijk opera's gezongen." Dan wordt ons een groote serie zangspelen genoemd, met daaronder slechts een enkele operette. Een der laatste operette's, die zij speelde en zong was „Drie arme kleine meisjes" in Weenen. Weer terug in haar geboorteland kreeg zij van Fritz Hirsch een uitnoodiging naar Nederland te komen, en een verbintenis aan zijn gezelschap was het gevolg. „Toekomstdroomen?" vragen wij haar nog. „Geen droomen, maar wel plannen. Zoo zing ik van den zomer in Parijs voor Radio Paris. Het contract is reeds geteekend." In de verte hooren wij plotseling stemmen. Langzamerhand is het tijd geworden voor verkleeden en schminken. Deuren vallen dicht... en één en ander is het teeken het aangename onderhoud af te breken. Wij nemen afscheid van onze charmante gastvrouwen, drukken handen, en zien de Jeugd in wier handen de toekomst van het tooneel ligt, de trappen afdalen, en in de kleedkamers verdwijnen.

ISiSP:''-;

VAN LEZER TOT LEZER

BIJ DEN

Op deze pagina kunnen onze abonné's, onder de „Ruilrubriek", gratis een advertentie plaatsen, waarin zij iets aanbieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing Is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden'*, „Te koop gevraagd" en „Diversen" geplaatst en berekend tegen S cts. per regel, minimum vijf regels.

TE KOOP AANGEBODEN Te koop : een donker blauwe gabardine regenjas m. 42 ; 2 donker blauwe jeams stofjassen m. 40, z.g.a.n. ; 1 donker groene stoffen Jurk m. 42 z.g.a.n. ƒ 1.—. Hens, 2de Atjehstr. 17 hs. A'dam, na 6 u. B.S.A. te koop. 5 P.K. K.K.. In pr. staat. Dubb. uitlaat chroom, Linnaeusparkw. 8 hs, De Qreef, A'dam. Te koop : 9 kippen a. d. leg. Te zien na 3 u. D. Havekotte, Spaarndammerdijk 642, A'dam. Te koop : Bootmotor geh. compl. 8 p.k. Linnenkamp. Vaientijnkade 59 h, A'dam (O.). Billijk ter overn. aangeb. 1 zwart satijnen trouwjapon, een bijpassend nw hoedje, een pr. witte handschoenen (lang). Baweanstr. 3-1, A'dam (O.). Te koop : 2-pers. zeilkano, geh. compl. Na 6 u. Vernet, Kromme Waal 36-11, A'dam (C). Te koop : aquar. 60 x 35 x 35 met standaard en lichtbak ƒ5.—. Bos, Bentinckstr. 47-11, Amsterdam.

Te koop aangeb. : Zoo g.a.n. 2-pers. opklapbed m. massief eiken ombouw v. ƒ17.— en een pracht pathef. m. platen v. ƒ 10.— of in ruil voor een studiepiano. Daltonstr. 31, Den Haag. Te koop : Lederen motorjekker ƒ7.— ; regenpijpen ƒ I.— en dubbele fietstasch ƒ0.75. Spotkoopje. Te bez. na 8 u. G. Bos, Hudsonstr. 74II, A'dam (W.).

RUILRUBRIEK Te ruilen : een prima gummi voetbal als nw en opwindb. vliegmach. Tev. ± 400 versch. bultenl. postz. tegen Sunl., Lux, Vim b. enz. J. Koopman, Langestr. 105, Alkmaar. iVie ruilt mijn 34 Hille's Artispl. tegen 12 H.O. of Quakermann. Marks. Kinderhuissingel 100, Haarlem. Wie ruilt plm. '160 Verkadepl. Lente en "oetbal. Film, Wilde dieren. Vogel plaatjes voor Haustb. of postz. bultenl. Postz. insl. En ik heh plm. 70 ä 75 postz. van Indië en Curasao. Te ruilen voor post/, van China, Monaco, Palestina, Dominicana. J. Morreau, Marnixstr. 132-hs, A'dam.

DOKTER

"Hv

TE KOOP GEVRAAGD

flP€N$TflflßT

Gevr. : Een bootzeil J 3t x 2J in goeden st. B. Bultena, Bcetonstr. 26. A'dam. Te koop gevr. : Weckflesschen niet te groot, v. Wijk, Gaaspstr. 21111, A^dam (Z.).

Ik heb een Nap. mandoline, compl. m. foudraal en wil die ruilen v. e. banjo of bandoline. Joh. Buurkes, Solostr. 5-11, A'dam (O.). Te ruilen : Hille b., Haka b., Jamin b. en v. Houten b., voor Artis pi. van Verk. Verz. post. v. antw. in te sluiten. C. v. Severein, Onder de Linden 55, Arnhem. „Hé, geef mijn veld terugI"

Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam. Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3x24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook ai meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.

Anders vervalt het recht op uitbetaling.

De beschavingsarbeid der Europeanen in Afrika stuit nog steeds op groote moeilijkheden. Dit geldt vooral op het gebied der gezondheid en hygiëne. De Boschneger, die nooit anders dan de boomen en planten en dieren uit het oerwoud om zich heen heeft gekend, accepteert verschillende zaken, waarmede de Westersche cultuur hem In contact brengt, met een aanpassingsvermogen, dat dikwijls versteld doet staan. Hij legt er zich bij neer, dat men van hem verlangt, zijn kinderen naar school te sturen; dat men van hemzelf eischt, dat hij een bekwaam „vakman" zal worden; bovendien is hij bereid allerlei gebruiken te aanvaarden, waarvan de portee hem ten eenenmale ontgaat, maar... ge moet niet willen probeeren hem zijn dokter afhandig te maken 1 Want daar voelt hij niets voor, om de eenvoudige reden, dat hij absoluut geen vertrouwen heeft in de medische wetenschap van ónze

Een patiënt bij het doen van zijn inkoopen voor een hagedissenkuur, die hem door zijn „dokter" werd voorgeschreven.

1

ABONNÉ'S OP DIT BLAD, welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f2000.- bij levenslange invaliditeit; f 600.- bij overlijden; f 400,- bij verlies van een hand, voet of oog; f 75. - bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.— bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval.

MPflöPUN

:EN INTERESSANTE FOTO-REPORTAGE

Wie ruilt compl. roman v. Veronica 180 boekjes ä 6 ct. en een roman v. Liana 70 boekjes ä 6 ct. voor een in goeden st. zijnde mandoline ? v. Roon, Ortheliusstr. 105I, A'dam.

Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wél spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Wlllinkplein 41, A'dam.

T€6€NI

„En als we nu besluiten om dezen tocht om de wereld t« maken, zijn dan de reiskosten van Watergraafsmeer naar Amsterdam er bij inbegrepen?"

De gelaatsuitdrukking van dezen dokter uit het oerwoud zou ons Westerlingen zeker al heel weinig vertrouwen inboezemen, maar men ziet al weer: 's lands wijs, 's lands eer, want de Neger heeft juist meer vertrouwen in hem dan in den blanken arts!

Niet fotografeeren!!! Om 's hemelswii, want an-. ders is de heele apotheek geen cent meer waard! Als men de medicamenten fotografeert, verliezen zij direct hun geneeskracht. Door de lens van het fototoestel grijnst de booze geest de apotheek aan . ..

De oerwoud-dokter geneest een patiënt, die hoofdpijn heeft. De zieke wordt Ingewreven met poeder, gemaakt van een maraboe-s na ve I.

van de1 heele wereld. In niet minder dan vierhonderdzestig „winkeltjes" is er hier van koemest tot gestampte gorilla-schedels alles te krijgen, wat een zieke Neger slechts zoeken kan. En rondom de „zwarte apotheek" wonen de eveneens „zwarte doktoren", die den patiënten onmiddellijk de noodige voorschriften verstrekken en het geneesmiddel, klaar om in te nemen, mee naar huis geven. . . Wat zou men dus eigenlijk nog meer kunnen wenschen? De Neger wenscht zeker niets meer en hij houdt zich bij het oude, waarbij zijn vader en zijn grootvader oud geworden zijn en die ook hem wel oud zullen doen worden — als het niet anders uitpaktl

De grootste apotheek der wereld: de medicijnen-markt van Lagos in Nigeria. De dokters I hebben er vlak bij hun tenten 1 opgeslagen I iDe eenige winkel, waar misschien ook de blanke met een zweempje vertrouwen naar binnen zou kunnen gaan, want hier worden ten minste allerlei geneeskrachtige kruiden verkocht.

dokters. Die is hem blijkbaar te abstract, te weinig imponeerend. De dokter uit het oerwoud blijft nog steeds in het binnenland dè groote concurrent van den blanken arts. De autoriteiten kunnen den strijd tegen allerlei ziekten slechts met de allergrootste moeite voeren, want de voortdurend aan de bevolking verstrekte inlichtingen over voorkoming en genezing van ziekten worden eenvoudig in den wind geslagen, en de kosteloos uitgedeelde geneesmiddelen worden door de Negers hooghartig van de hand gewezen. Zij houden aan hun oude recepten vast. En deze schrijven de meest fantastische geneesmiddelen tegen allerlei ziekten voor. Geneesmiddelen, die tot zijn fantasie spreken. Geroosterde apenstaart tegen maagpijn, schedels van hagedissen, tot poeder gemalen, tegen waterzucht, gelden als niet te overtreffen geneesmiddelen. Al deze zonderlinge medicamenten zijn in groote hoeveelheden op de Medicijnenmarkt van Lagos in Nigeria te verkrijgen. Deze markt is beroemd in gansch Afrika, want zij is de grootste In haar soort

OLAROID

EN NIEUW /ONDER

Het verblindende licht der autolampen verhoogt het gevaar voor hen, die des avonds of des nachts rijden drievoudig. De foto links hierboven toont waarom. De foto er naast laat denzellden auto zien, op dezelfde plaats opgenomen, met Polaroid. Het verblindende effect der schijnwerpers

O vn

If tkouoA blUlM poXarlala« «rrrua« per aqaar* laak, «11 IrU« f«r»U«l. i ]jKlMt«4 Mtsam akMt* of gl»»« sr hmn »af«ty rlla. 114 ta «WWTUM, »ttUwl« 1« »milt» »•llult.14 — Mid «alU« uv «»«r «»«» *• ■» tiM U#M «WA »MM» tknw«k, »rrMfia« th« U»ht ««• n that ttoy »U tka Imtaaai of aoloaoa, tkla etea«« ia oallad folarluUaa aa« MLani« M -mx aattaa la «l»«r—»« b«lo«.

Strooken Polaroid, zooals zij in het laboratorium van de Polaroid Corp. te Boston hangen. Ze zijn geheel doorzichtig, behalve op die gedeelten, waar ze zich rechthoekig kruisen.

• kla tallooze proefnemingen, waarmede men ' ^ reeds sinds het begin van deze eeuw begon, is een Amerikaansche maatschappij er thans in geslaagd een materiaal te vervaardigen, dat het licht bedwingt! Dit nieuwe materiaal, dat „Polaroid" wordt genoemd, heelt eigenschappen, die zoowel in kringen der industrie als wetenschap groot opzien hebben gebaard. Talrijke nieuwe mogelijkheden zijn er geschapen, die eigenlijk alle tot op zekere hoogte omwentelingen van bestaande toestanden beteekenen. Zoo kan „Polaroid", om slechts eenige voorbeelden te noemen, volkomen de gevaren doen verdwijnen welke de verblindende autolampen voor het automobilisme beteekenen; het maakt het mogelijk, de driemensionale film tot werkelijkheid te doen worden, en stelt de glasindustrie in staat absoluut feillooze producten te vervaardigen! Toch is „Polaroid" in werkelijkheid niets anders dan een doorzichtig celluloid-achtig materiaal, dat er uitziet als gewoon # film, maar de eigenschap Polaroid blijft ondoorzichtig, ook al vouwt men heeft het licht in een het twee of drie keer bepaalden toestand — dubbel (zie links), als de strepen maar evenwijdig Wanneer de strepen elliggen. Het verliest zijn kander rechthoekig kruidoorzichtigheid echter gesen - geheel en al tegen deeltelijk, zoodra de evenwijdigheid minder wordt te houden! Deze eigen(zie rechts, de opgerolde stukken), en het wordt schap is een gevolg van geheel ondoorzichtig,zoo- de wijze, waarop dit madra de strepen eikander rechthoekig kruisen (zie teriaal is samengesteld. geheel rechts). „Polaroid" bestaat uit

is verdwenen. Om automobilisten geheel en ai tegen de gevaarlijke verblinding te beschermen, moeten natuurlijk alle auto-lampen en alle -ruiten met Polaroid voorzien zijn. De Amerikaansche auto-industrie heeft uitgerekend, dat dit slechts drie dollar per auto behoeft te kosten.

microscopische kristallen (eenige duizenden bil lioenen per vierkanten centimeter!), die het licht „doorkammen" en ombuigen. Ze vormen kleine „deuropeningen", die het licht doorlaten zoo lang het één streep, of verscheidene evenwijdig loopende strepen passeeren moet. Zoodra het materiaal echter zóó gesteld wordt, dat de „deuropeningen" niet meer evenwijdig liggen, dan wordt de weg van het licht door de kristallen volkomen versperd en is „Polaroid" ondoorzichtig. De foto's, die wij hierbij afbeelden, laten duidelijk zien, welke mogelijkheden er met „Polaroid" al zoo te bereiken zijn. Er is niet veel fantasie voor noodig om te begrijpen van hoe verstrekkende beteekenis deze nieuwe uitvinding kan zijn.

Polaroid heeft ook de eigenschap de structuur der kristallen en mineralen zichtbaar te maken, hetgeen voor het onderwijs en de wetenschap natuurlijk zeer belangrijk is.

olaroid toont fouten in glas an. Deze flesch is voor het og geheel doorzichtig. Met een speciaal Polaroid-instrument heeft men echter de op de foto als donkere strepen zichtbare structuurfouten ontdekt. De beteekenis van een dergelijk instrument voor de glasindustrie valt moeilijk te benaderen.

^

Een schipbreuk op Canada's Noordkust De Fort McPherson was maar een kleine tweemast-schoener, en de bemanning bestond uit slechts vier personen: Serge Zolo, die het bevel voerde, Rudolph Johnson, Watt en den Eskimo Ambrose. Het was in September; de Pool-zon dook lederen dag lager naar den horizon, en er zat vorst in de lucht. De vier mannen hadden juist de laatste hand gelegd aan de schuilhut, die zij tusschen Bailey Island en Tree River Post, in de Coronation-Golf aan de allernoordelijkste punt van Canada, hadden gebouwd. De hut was bestemd voor de mannen, die de winter-mail moesten rondbrengen, en ze maakte deel uit van een drietal schuilplaatsen, die langs de meer dan duizend mijl lange route nabij de barre Canadeesche Noordkust waren opgericht. Terwijl de schoener in een kleine baai heen en weer lag te schommelen, besprak Zolo met zijn makkers hun kansen om behouden te kunnen terugkeeren naar hun basis Herschel-eiland. „Ik geloof, dat wij te laat zijn," merkte Johnson somber op. „Het wordt koud, en er staat niet veel wind. De zee zal reeds lang, voordat wil Herschel hebben bereikt, bevroren zijn." Er was genoeg reden voor Johnsons pessimistische beschouwing. Herschel-eiland lag driehonderd mijl naar het Westen; met een gunstigen wind en als de zee vrij bleef van ijs, zouden zij het wel kunnen bereiken vóórdat de vorst de altijd onrustige golven in zijn boeien had geslagen. Maar. . . er was geen wind. Dit beteekende, dat zij gebruik moesten maken van den motor, en ze hadden net voldoende benzine aan boord om er vijfentwintig uur mee te kunnen varen onder ideale omstandigheden, hetgeen hen in staat zou stellen ongeveer honderdvijftig mijl af te leggen. „Wat zou jij dan aanraden?" vroeg Zolo. ,,Om naar Bernard Harbour te gaan," antwoordde Johnson, „de Fort McPherson daar in de haven op te bergen, en dan met de hondensleden over het ijs naar Herschel terug te keeren." Zolo schudde het hoofd. „Neen," zei hij, „dat kan ik niet doen. Mijn orders zijn, de Fort McPherson naar Herschel ie brengen, en dus breng ik het schip daarheen." „Zooals je wilt," zei Johnson, de schouders ophalend. Zolo zette zijn plan door. Er stak een vrij sterke wind op, die in de goede richting blies, en weldra koos de Fort McPherson zee. / Het zou echter beter zijn geweest, indien Zolo zich minder letterlijk aan zijn orders had gehouden. Ze waren nog niet lang onderweg, of de wind ging liggen en de zee begon dicht te vriezen. Met de grootste moeite, en ten koste van veel " benzine-verbruik, slaagde hun betrekkelijk zwakke motor er amper in, hen nog vooruit te stuwen door het steeds dikker wordende ijs. Toen begon de wind plotseling aan te wakkeren; weldra stond er een flinke storm, die vergezeld ging van een hevigen sneeuwval, ijsbergen dreven in hun koers, en slechts dank zij de ongeloofelijke stuurmanskunst van Zolo slaagden zij er in, botsingen te voorkomen. Maar de toestand werd gaandeweg erger; ze waren nu door %en onafzienbaar Ijsveld ingesloten, en ze moesten met behulp van de ankers vóór aan hun schip een soort ijsbreker maken om een nauwe geul te kunnen openen, waardoor zij den tocht konden voortzetten. Maar toen opeens, op een keer dat de duisternis reeds begon te vallen, joeg de storm een ijsberg vlak vóór hen met hevig geweld op ben af. . . een ontzettend gekraak.. . en de Fort McPherson had een enorm lek in den boegl Met behulp van zeilen slaagden zij er in het gat zooveel mogelijk te dichten, doch de toestand was nu werkelijk uiterst precair geworden. Het schip maakte water en begon heel langzaam' te zinken. De storm ging evenwel liggen eQ met behulp van hun motor

OP LEVEN EN DOO D TUREN, NAAR WAARHEID lukte het hun nog vooruit te komen. Maar toen begon de motor te sputteren; hij kuchte een paar keer en liet daarop geen enkel geluid meer hooren. Wat de mannen reeds lang hadden zien aankomen was nu een feit: de brandstof was opl En ze bevonden zich nog op vijfentachtig mijl van Herschel, en op nog dertig mijl van de kustl „We moeten er ons op voorbereiden het schip te verlaten," zei Zolo tegen zijn makkers. „We zullen alles in orde brengen, terwijl wij wachten tot het ijs dik genoeg is om ons te dragen, zoodat wij naar de kust kunnen loopen. Te voet zullen we dan naar Herschei moeten gaan, zoodra het ijs sterk genoeg is om ook dezen tocht te kunnen wagen." Twee dagen later kwamen zij tot de conclusie dat het ijs voldoende stevig was om-den tocht naa> de kust te kunnen riskeeren, maar Zolo besloot toch nog een nacht te wachten. De anderen wilden direct vertrekken, doch hij bleef zich verzetten, hoezeer zij er ook bij hem op aandrongen, dat hij zijn houding zou wijzigen. Er was echter iets, wat Zolo scheen te waarschuwen, niet overijld te werk te gaan. Het was doodstil, toen de mannen zich ter ruste begaven; Zolo sliep rustig en diep, tot hij midden in den nacht wakker werd omdat hij den wind door het want hoorde gieren. Hij kleedde zich aan en ging aan dek. Het stormde flink, en het ijs kruide verschrikkelijk; er moest een zeer sterke stroom onder staan. Hij luisterde eenigen tijd naar het onheilspellend gekraak; toen wekte hij de anderen, want hij begreep dat het ijs spoedig zou beginnen te breken. Opeens klonk er een slag alsof er een munitiedepot in de lucht vloog; het ijs kraakte en versplinterde naar alle richtingen, en de eene schots werd hoog op de andere geschoven. De schoener begon met het gebroken ijs me« te drijven, en weldra schoot de wind Iets uit, waardoor zij gelegenheid kregen wat zeil te hijschen. Toen wakkerde hij andermaal aan tot een hevigen storm, en de Fort McPherson werd met een geweldige vaart voortgedreven, terwijl de stukken ijs en het schuim hoog om haar heen opspatte! Plotseling werd het grootzeil met een slag als van een kanonschot weggeslagen, en een paar minuten later ging de fok denzelfden weg. Alleen de kluiver was nu nog maar over en de golven gingen thans veel sneller dan het schip, zoodat de eerste onophoudelijk over den achtersteven sloegen. Zolo herinnerde zich, dat er ergens op de kust een kleine baai moest zijn, en hij nam zich voor, indien eenigszins mogelijk, de Fort McPherson daarin te sturen. Eindelijk ontdekten zij de baai, maar door een plotselinge stormvlaa'g werden zij op de rotsachtige kust er vlak naast geworpen. Onmiddellijk begon de Fort McPherson te zinken, maar omdat het ter plaatse niet erg diep was, verdween ze niet verder dan tot aan het dek onder de golven. De vier mannen keken elkander onder een welsprekend stilzwijgen aan. Daar stonden zij, op het dek van huri gezonken schoener, terwijl het ijskoude water woedend om hun beenen te keer ging. Hun voedselvoorraad bevond zich benedendeks, absoluut builen hun bereik, en ze hadden schipbreuk geleden in een ongeloofelijke wildernis, tachtig mijl van Herschel-ellandl Het ijs in de kleine baai was sterk genoeg om hen te kunnen dragen, en ze slaagden er in de kust te bereiken, waar zij de rest van den nacht doorbrachten, terwijl zij dicht legen eikander gedrongen zaten InTJe luwte van een rots. Hun kleeren waren doorweekt, en in den verschrikkelijken storm die er stond, waren zij weldra stijf bevroren.

- 8 -

Toen de ochtend daagde, wisten zij een vuurtje aan te maken met behulp van een paar takken en wat lucifers, die Johnson in zijn zak vond. De warmte stelde hen in staat hun kleeren te drogen, en ze nuttigden een ontbijt van wat scheepsbeschuiten, die zij gelukkig nog hadden kunnen meenemen.

£

**

mw m^ m

•Cr'Jiw *

Ze maakten nu een inventaris op van hetgeen ze bezaten: voldoende scheepsbeschuiten om hun toe te staan gedurende vijf dagen er leder één per dag te nemen; genoeg vleesch voor één behoorlijken maaltijd voor één man; een paar lucifers; een spijker; een stukje touw. „Het heeft geen zin om hier te blijven," zei Zolo. „Laten we opstappen." Den eersten dag liepen zij ongeveer vijftien mijl, den nacht doorbrengend zonder vuur, omdat er nergens hout was te vinden. Niemand kon een oog dichtdoen; het was te koud. Halverwege den nacht kwam Zolo overeind en zei den anderen, dai hij weer ging loopen. Ambrose, de Eskimo, ging met hem mee; Johnson en Watt zeiden, dat zij tot den volgenden ochtend wilden wachten. Het sneeuwde nu weer, en weldra viel het Zolo en Ambrose moeilijk om op hun beenen te blijven staan; ze gleden meer dan zij liepen. Ten slotte moesten zij stilhouden om te rusten, maar hei was ie koud om lang ie kunnen blijven zitten, en daarom zetten zij hun tocht weer voort. Gedurende den tweeden dag zullen zij zoowat een mijl of tien hebben afgelegd; des nachts maakten zij een vuur met behulp van wat drijfhout, dat zij op de kust vonden; ze sliepen een poosje en nuttigden als ontbijt samen één scheepsbeschuit. Toen begaven zij zich weer op weg. Zes dagen lang strompelden zij zoo verder; tegen het einde van dien tijd waren zij bijna-te uitgeput om zich staande te kunnen houden, toch wisten zij, dat hun eenige kans op levensbehoud bestond in steeds maar doorloopenl Gedurende al dien tijd hadden zij geen spoor ontdekt van Johnson en Watt. Op den zevenden dag bezaten Zolo en Am-" brose totaal geen voedsel meer; hun scheepsbeschuiten waren op, en ze hadden al hun iucifars gebruikt, zoodat ze ook geen vuur meer konden maken. Ze liepen zoo lang ze konden; waniieer ze te uitgeput waren, kropen zij dicht tegen elkaar, tot de koude hen weer voortdreef. Beiden voelden ze, dat ze het niet lang meer konden volhouden. Toen ze zoo goed als aan het eind van hun krachten waren, herinnerde Ambrose zich het stuk touw, dat hij bij zich had. Hij maakte er een strik van en slaagde er zoowaar in een sneeuwhaas te vangenl Het dier werd gevild en rauw gegeten. Hoe onsmakelijk het vleesch ook was, toch scheen het hun nieuwe krachten te geven, en ze liepen nu weer voort, tot ze Stoke's Point bereikten, achttien mijl ten Zuiden van Herschei. Ze konden he'c eiland nu aan den horizon zien liggen. Er stonden twee hutten op de Point; ze forceerden van een de deur en vonden voedsel, lucifers en kleeren. Ze maakten een groot vuur, en konden zich voor den eersten keer sinds verscheidene dagen warmen. Ze gebruikten een behoorlijken maaltijd, en legden zich toen ter ruste . . . Toen ze als herboren wakker werden, wendde Ambrose zich tot Zolo. „Ik ga naar Johnson en Watt zoeken," zei hij, waarop Zolo zei, dat hij met hem meeging. Ze pakten een voorraad voedsel bij elkaar en keerden terug langs het pad, dat zij gekomen waren. Twee dagen later vonden zij Johnson. Zijn handen en voeten waren geheel bevroren, maar hij leefde nog. Na nóg een dagmarsch ontdekton zij Watt, maar die arme kerel was dood. Bevroren! Met zijn drieën keerden zij terug naar Stoke's Point, en een week later was het ijs dik genoeg om hen in staat te stellen naar Herschel-eiland te gaan, waar hun lijdensweg eindelijk ten einde was.

jfi

W-

gtvm,

f^A

'■ '■■•' fcÉ

■

%.

'fr^A

\

W

-4 ' ' f: i

I

.«M»

■>

-h|iiil»nni

SP*-

•

m "fë

OOK HET

MARS

MEMEL-GEBIED DOOR DUITSCHLAND

OLIJFOLIE sinds eeuwen

BEZET Woor de vierde maal in nauwelijks één jaar tijds, " heeft Duitschland een verandering In de kaart van Europa tot een voldongen <eit gemaakt. Nadat in Maart van het vorige jaar Oostenrijk bij Duitschland werd ingelijfd, in September daarop het Sudetenduitsche gebied geannexeerd en nauwelijks veertien dagen geleden Tsjecho-Slowakije als staat van de landkaart werd weggevaagd, is thans ook het Memel-gebied weer Duitsch gewordenl Verleden week hebben de Duitsche troepen het bezet. Wij beelden op deze pagina eenige foto's af, die een indruk geven van dit gebied, waarover reeds zoo langen tijd geruchten omtrent een annexatie gaande waren. Het Memel-gebied meet tweeduizend achthonderd achtenveertig vierkante kilometer, en lelt ongeveer honderdvijftigduizend inwoners. De hoofd-tak van bedrijf is landbouw, waar bijna de helft der bevolking het bestaan meé verdient. De voornaamste nijverheid vormen de bedrijven, die hout verwerken.

watuuhiukey

met een snelheid van du/zenden kilometers

per uur

Zonsondergang boven het Koerische Haff, een baai. welke door een landtong van de Oostzee is afgescheiden. Kijkje op de industrie-wijk van de stad Memel.

Stadsgezicht in Memel. - De Markt met op den achtergrond de Evangelische Kerk. De troonrede van den Italiaanschen koning, ter gelegenheid van de opening solinl volgens sommigen bevestigd der tasdstische en corporatieve kamer. In de rede werd algemeen een aanvan de zaal tijdens de troonrede. wijzing gezien, dat het geschil tusschen Frankrijk en Italië op vredelievende berto. koning Emanuel, de hertog wijze geregeld zal kunnen worden, een indruk, die door de rede van Musde graaf van Turijn en de hertog Clano (2) en andere leden der Italiaansche regeering.

werd. - Onze foto geeft een overzicht Van links naar rechts: kroonprins Umvan Aosta (onder-koning van Abessinië) van Bergamo. Rechts Mussolini (1), graaf

»M1 *-"■-£**.■ •

%ir

vn ^t

m

"'■«■■'

JM

De „kanalen" op Mars.

Gedurende de eerstvolgende maanden zal Mars, de groote roode planeet, die zoo'n belangrijke plaats onder de hemellichamen inneemt, steeds dichter de aarde naderen, en dit met e^n snelheid van duizenden kilometers per uurl Voor een botsing behoeft men echter geen vrees te hebben, want naar de sterrenkundigen hebben berekend, zal zij toch altijd nog een goede vijftig millioen kilometer uit onze buurt blijven! | Intusschen zal deze planeet gedurende de komende maanden zoo n gunstige, want dichtbije, positie innemen, dat men haar veel beter zal kunnen bestudeeren dan In verscheidene jaren het geval is geweest. Van alle planeten vertoont Mars de grootste overeenkomst met de aarde. Met het bloote oog gezien, valt zij reeds direct onder de andere hemellichamen op door haar rooden gloed, terwijl men, met een gewonen verrekijker gewapend, reeds verschillende interessante bijzonderheden kan waarnemen. Zoo bijvoorbeeld de aan de beide polen liggende witte vlekken, die op geregelde tijden grooter of kleiner worden en die sterk aan de poolgebieden op aarde herinneren, ofschoon ze waarschijnlijk niet uit sneeuw of ijs bestaan, daar onderzoekingen hebben aangetoond, dal er in de atmosfeer van Mars, die trouwens maar zeer dun en ijl is, nagenoeg geen waterdamp voorkomt. Misschien omdat Mars zoo'n groole overeenkomst met de aarde vertoont, is er een tijd geweest, dat men zich afvroeg, of deze planeet misschien ook bewoond kon zijn. Deze kwestie werd vooral zeer urgent, toen Schiaparelll in hel jaar 1877 op de zoogenaamde „continenten" men verdeelt de oppervlakte van Mars in „vastelanden" en „zeeën" rechte „kanalen" meende Ie hebben ontdekt, die lot veel gewrijf en geschrijf aanleiding gaven. Velen houden vol, daarin hel werk van inlelligente Marsbewoners Ie mogen zien, anderen verklaren deze „kanalen" met evenveel overtuiging voor een optisch bedrog, waarvoor zij dan lalrijke bewijzen meenen Ie kunnen aanvoeren. Wetenschappelijk schijnt de zaak nog niet geheel en al opgelost, en ook de fotografie, die toch reeds zooveel geheimen van den sterrenhemel heeft onthuld, schijnt nog geen afdoende verklaring van hel in leder geval interessante verschijnsel Ie hebben kunnen geven. Hoe dan ook: leven In den vorm zooals wij dil hier op «arde kennen, moet In ieder geval op Mars onbestaanbaar zijn. De verschillen wal bewoonbaarheid betreft zijn daartoe Ie groot. In de eersle plaats is de temperatuur op Mars veel lager dan op aarde; zelfs aan den evenaar is zij zelden hooger dan tien graden Celsius. Voorts is er in den dampkring veel minder zuurstof dan op aarde, en zooals reeds gezegd bijna ook geen waterdamp. Gedurende den tijd, dat het op Mars voorjaar is, kan men op deze planeet groenachlige plekken ontwaren, die snel bruin en grijs worden. Zij worden voor streken gehouden waar boomen en planten groeien, die door de groole droogte snel verdorren. In 1877 werden er twee wachters, manen, van Mars ontdekt. Hel zijn twee zeer kleine lichaampjes, die zich In nagenoeg cirkelvormige banen om de planeel bewegen. Men heeft ze Phobos en Delmos genoemd. Met Phobos is er werkelijk iets unieks aan de hand: deze wachter heeft een kleineren omloopstijd dan de planeel waar zij bij behoort, zoodat de Marsbewoner - als hij beslèètl - deze maan eiken dag twee maal in hel Westen ziet opkomen en vijf en een half uur later in 't Oosten ziet ondergaanI Deimos komt daarentegen in 't Oosten op, blijft echter sterk achter bij de schijnbare draaling van den Marshemel, en gaat daardoor pas na zes en zesllg uur in het Westen onderl Mars staat op een afstand van tweehonderdzeven tol tweehonderdnegenenveertig kilometer van de zon; van de aarde is zij soms - zooals binnenkort - ongeveer vijftig millioen kilometer, op andere lijden echter honderd millioen kilometer verwijderd. De middellijn van Mars bedraagt negenenzestigduizend kilometer; hetgeen iels meer is dan de helft der aarde. Mars wenlell in vierentwintig uur, zevenendertig minuten en drieënIwinlig seconden om haar as, zoodat de dag op deze planeet dus iels langer duurt dan bij ons, terwijl zij in zeshonderdzevenentachtig dagen een omloop om de zon volbrengt, waardoor haar jaar bijna dubbel zoo lang is als het onze. pr Daar de as van Mars evenals die der aarde „helt op haar baan om de zon, kent deze planeet ook evenals de aarde jaargetijden. Er is in de literatuur al heel wat over de ,,Mars-menschen" gefantaseerd. Wij herinneren hier bijvoorbeeld aan hel bekende boek van H. G. Wells, waarvan de Amerikaansche radio eenige maanden geleden met zulke funeste gevolgen een uitzending heeft gegeven!

De koniriLiinncn van het oude Egypte wisten reeds hoc de teint der jcuRd te behouden : Met olijfolie .'

De zeden en gewoonten veranderen en ook de schoonhcids-methoden... maar olijfolie als schoonhetdsmiddel voor de vrouw is nog steeds onovertroffen. Volg daarom ook een schoonhcids-behandeling met Palmolive, de beroemde olijfolie-zeep. Masseer Uw gezicht, hals en schouders tweemaal daags met het overvloedig schuim van Palmolivc Zeep. Na korten tijd zult U reeds bemerken, dat Uw huid fluweelzacht en Uw teint jeugdiger is geworden.

jM« tocat. Watt Disney Mickey Mouge S. ÄJ

ADVERTEERDERS Wanneer u ons zegt, welke kringen u wenscht te bereiken, zullen wij u, vrijblijvend uwerzijds, mededeelen, in hoeverre de lezerskring - van dit blad aan uw verlangen kan voldoen.

TT

C A R S O

was toen, dat ik de waarheid begreep. Duare had mij niet herkend! Ze moest natuurlyk hebben gedacht, dat zy my alleen in een boot zou zien — een man, die een vlieghelm droeg! In plaats daarvan had zy twee mannen en een vrouw gezien, en beide mannen droegen de haardracht der Zani! In het kort legde ik orizen toestand aan Zerka en Mantar uit. Het leek een byna hopelooze situatie. We konden niet naar de kust terugkeeren, omdat de Zani woedend zouden zijn, daar het bombardeeren nog steeds voortging, terwyl ik had beloofd, dat het op zou houden zoodra men ons in vryheid had gesteld. Indien we in de haven zouden wachten tot Duare weer boven ons zou vliegen en mij de gelegenheid zou geven haar door teekens te beduiden dat ik bet was, die in de boot zat, dan was het bijna zeker dat de Zani een motorboot zouden uitsturen om ons te achterhalen en gevangen te nemen. „Misschien," zoo zei ik, „dat Duare nóg een keer komt kijken, en dan een eind boven zee vliegt. Als we eens buiten het gezicht der stad in zee wachtten?" Ze waren het allebei met me eens, dat dit geen kwaad kon, en zoodoende stuurde ik de boot de haven uit, tot we ver genoeg in zee waren om niet meer vanuit de stad gezien te kunnen wordeft. Terwijl we daar lagen, konden we de anotar boven Amlot zien cirkelen, en van tyd tot tijd hoorden wij de ontploffingen, veroorzaakt door de bommen die er werden uitgeworpen. Laat in den namiddag zagen we hoe de anotar koers zette in de richting van Sanara, en eenige minuten later was zij uit het gezicht verdwenen.

N A P I E R S

WONDERLIJKE AVONTUREN OP VENUJ DOOR EDGAR RICE BURROUCM5 iCWRIJVER DER TARZAN-VERMALEN EENIG

GEAUTORISEERDE

VERTALïnG

Carson Napier is met een vuurpijlvlicgiuig naar de planeet Venuj gevlogen. Hij beleeft er de wonderlijkste en gevaarlijkste avonturen en wordt er verliefd op de koningsdochter Duare. die door vijanden is geschaakt en ver van haar vaderland is gebracht. Hij weet haar te bevrijden en wil haar nu In zijn vliegtuig naar haar vaderland terugbrengen. Doch Duare wil dit niet. want geen man mag tegen een koningsdochter over zijn liefde spreken, en daar Carson dit gebod heeft overtreden, zou hem dit zijn leven kosten. Ze vliegen juist boven een kudde dieren. Ze landen, doch als zij het luchtschip verlaten, wordt Duare door een groep gewapende vrouwen weggevoerd en Carson bewusteloos geslagen. Den volgenden morgen weten ze door een list met het vliegtuig weer weg te komen en zetten koers naar den oceaan. Na een nacht vliegen komen ze aan Uuare's geboortestad. Ze vliegen echter op haar verzoek verder. Daarna bereiken ze een belegerde stad en van een eenzamen wandelaar vernemen ze. dat ze in Anlap zijn. Deze wandelaa'r. Taman. gaat mee in de ..anotar" naar de belegerde stad. Ze dalen op de racebaan en Carson wordt benoemd tot kapitein in het leger van den jong. Na een paar weken moet hij voor Muso twee brieven overbrengen, étn aan een man in Amlot. en éia aan een boer. Lodas. Deze helpt hem in Amlot te komen Bij Lodas' broer. Horjan, zal Carson den nacht doorbrengen, maar hij moet vluchten voor de Zani. In een restaurant hoort hij van een dame, Zerka. dat hij erg voorzichtig met zijn woorden moet zijn. Hij leest den brief van Muso. en bemerkt, dat deze zijn eigen doodvonnis inhoudt en dat Muso Sanara aan de Zani wil overleveren, 's Nachts wordt de brief gestolen. Carson wordt opgenomen bij de Zani-garde. Hij denkt nog niet aan vluchten, want hij wil eerst weten, wie de gevangen jong is. Zerka waarschuwt hem vooral voorzichtig met zijn woorden te zijn. Den volgenden morgen krijgt hij opdracht met een detachement van elf man naar de gevangenis des doods, de Gab kum Rov te gaan. Als Torko, de directeur, met verlof gaat, treedt Carson als plaatsvervanger op. en ontvangt Mephia, die Kord, den gewezen jong van Korva, ter dood brengt. Intusschen iaat hij een looper maken van den sleutel der celdeuren en ontdekt dat de gevangen jong Mintep. de vader van Duare is. Onder de nieuwe gevangenen bevindt zich Horjan, die wegens het verbergen van een vreemdeling is gearresteerd. Hij herkent Carson, maar zegt niets. Den volgenden dag verricht Carson een arrestatie, n.1. van Narvon, en ziet in diens huis net Zerka vluchten. Narvon wordt ondervraagd en sterft, als men hem prest zijn medeplichtigen te noemen, met de eerste letter van Zerka's naam op de lippen, Carson moet een gevangene uit Sanara ondervragen en verneemt van hem, dat Muso Duare tot zijn vrouw wil Rebben. Dan besluit hij dadelijk naar Sanara te gaan en hij kan in *cn kano ontkomen. Hij gaat echter eerst Zerka waarschuwen, omdat het niet onmogelijk is. dat re verdacht wordt. Ze kan echter nog niet meegaan naar Sanara. want ze wil eerst Mephis dooden. Carson heeft Zerka beloofd, terug te komen, en spreekt met haar af. dat ze een vuur zal aansteken, als ze een mededeeling voor hem heeft. In Sanara gekomen, blijkt Carson nog net op tijd te zijn om te voorkomen, dat Muso Duare tot rijn koningin maakt. Op verzoek van Carson roept Taman eenige autoriteiten bij elkaar, aan wie Carson allrs zal vertellen wat hij van Muso's verraad weet. Men waarschuwt hem echter, met overtuigende bewijzen te komen, want de bijeengekomen mannen hebben trouw aan Muso gezworen. Als Carson heelt verteld, wat er in den brief van Muso stond, besluit men Muso op de proef te stellen ten einde na te gaan, of hij de stad werkelijk aan de Zani heeft willen verraden. Carson zal een brief uit zijn vliegtuig boven hun linies laten vallen. Duare en twee officieren, Legan en Ulan, vergezellen hem. Carson laat den brief vallen, daalt op een eilandje en gaat met één officier naar de Gab kum Rov, waar ze Mintep verlossen. Daarna gaan ze nog naar Zerka. Als Mintep verneemt, dat Carson geen Zani is. kan hij dit haast niet gelooven. Bij Zerka wordt Carson door -de Zani gevangengenomen, en met Zerka en Mantar naar de Gab kum Rov gebracht. Carson spot echter met het strenge optreden van Torko. omdat hij rekent op hulp uit Amlot. Aan ontvluchten valt niet te denken, hoewel hij een looper der celdeuren bij zich heeft.

Maar ben je niet bang, dat ze den looper op je zullen vinden?" vroeg Zerka. „Ja, natuurlijk, maar wat kan ik daar aan doen? Ik weet niet, waar ik hem anders moet verbergen! Ik zal eenvoudig de kans moeten nemen, dat ze me niet fouilleeren — dat ze zoo dom zijn om dit niet te doen. Maar in ieder geval hebben wij er niets aan zoo lang z« ons niet in de kelderverdieping opsluiten. Overigens ben ik de meening toegedaan, dat w« hier uit zullen komen zonder dat wy gebruik behoeven te maken van dien looper!" „Je bent wel optimistisch," zei Mantar. „Maar ik kan niet begrijpen, op welke feiten je je optimisme grondt." „Wacht maar tot het dag wordt," zei ik. „Luister eens," zei Zerka. Wy hoorden hoe Torko beneden allerlei bevelen schreeuwde. Soldaten renden heen en weer. Ze doorzochten de gevangenis naar Mintep. Toen zy op onze verdieping zochten, traden zy iedere cel binnen en doorzochten die zorgvuldig, ofschoon zy het intérieur vanuit de gang reeds geheel en al konden zien. Torko zag er bleek en angstig uit. Hy leek een gebroken man. Toen hy by onze cel kwam, beefde hy over zyn geheele lichaam, en naar ik beslist geloof, zoowel van woede als van vrees. „Wat heb je met hem gedaan?" vroeg hy. „Ik?" vroeg ik, één en al geveinsde verbazing. „Hoe zou ik nu in deze ontoegankelyke gevangenis, die op zoo vernuftige wyze door den grooten Torko wordt bewaakt, kunnen binnendringen en er een gevangene uithalen zonder hulp van Torko? Mephis zal die vraag zeker ook stellen."

! M.

W ET, . H EDERLAh D 5CM .

„Luister eens," zei Torko, dicht op my toetredend, en in myn oor fluisterend. „Ik ben goed voor je geweest, toen je hier was. Zend my nu niet naar myn dood! Vertel Mephis niet, dat Mintep is gevlucht. Indien het hem niet verteld wordt, komt hy het misschien nooit te weten. Er bestaat kans, dat hy op het oogenblik heelemaal niet meer aan Mintep denkt. Indien jy het hem niet vertelt, beloof ik je, dat ik jou en je medeplichtigen niet zal martelen als ik er niet toe gedwongen word, en in het laatste geval zal ik het nog zoo licht mogelyk voor jullie maken!" „Indien je ons martelt, zal ik het zéker vertellen," antwoordde ik. Ik wist, dat ik Torko geheel en al in myn macht had. Torko streek peinzend langs z^jn voorhoofd en. dacht een oogenblik na. „Ja, je hebt hem natuurlyk niet kunnen laten ontsnappen," zei hy toen, „maar hoe wist je in 's hemelsnaam, dat hy weg is?" „Ik ben helderziende, Torko," zei ik. „En daardoor weet ik verschillende dingen reeds vóórdat ze gebeurden. Welk uur is het nu?" Hy keek me angstig aan terwyl hy antwoordde: „Het is het eerste uur. Waarom?" „Direct zul je een geweldig lawaai hooren in de richting van het paleis van Mephis," zei ik. „En dan zul je vernemen, hoe er vanuit de lucht dood en verderf neerregenen op de Zani, omdat zy my en myn vrienden gevangenhouden in de Gab kum Rov. Wanneer Mephis ons vrylaat, zal het ophouden." „Onzin," zei Torko, en hy ging verder om in de andere cellen naar Mintep, den jong van Vepaja, te zoeken. Hy vond hem natuurlyk niet. Traag ging de tyd voorbij nadat in het Oosten het eerste licht aan den hemel verschenen was en dit de smerige vensters van de Gab kum Rov probeerde binnen te dringen. Gespannen luisterde ik naar het ontploffen van de eerste bom. Het tweede uur kwam, en het derde, maar nog gebeurde er niets. Wat kon daar de reden van zyn? Was Duare door een ongeval getroffen? Ik stelde my honderd en één afschuwelyke dingen voor, die haar hadden kunnen overkomen. Een ongeluk by het opstygen leek my het meest waarschynlyk. Ik dacht er nog steeds over na, toen Torko verscheen met een deel van de wacht en ons naar de rechtszaal liet brengen. Mephis, Spehon en een aantal andere hooggeplaatste Zani waren daar reeds tegenwoordig. We werden voor hen opgesteld. „Het is het derde uur," zei Mephis. „Ik heb gewacht, en omdat je my hebt laten wachten, zal ik des te strenger tegen je zyn. Indien een van jullie eenige consideratie verwacht, dan zal hy al zyn medeplichtigen moeten noemen in het lafhartige complot, dat jullie hebben gesmeed om den staat omver te gooien. Torko, begin met Zerka. We zullen haar aan het spreken brengen, en we zullen hem, Garson, voor het laatst bewaren. — Neem dat ding van zijn hoofd, Torko." Ik keek Torko aan terwyl hy myn vlieghelm afnam en in een hoek gooide. Het zweet stroomde over zyn gezicht, ofschoon het absoluut niet warm was. „Denk er aan, Torko!" fluisterde ik. „Heb erbarmen," smeekte hy. „Ik moet myn bevelen gehoorzamen. Ze legden Zerka op een afschuwelijk ding, waarmee men haar alle beenderen zou breken. Het was niet moeilyk na te gaan, hoe zy het wilden gebruiken. Ik draaide myn hoofd af, want ik kon het niet aanzien. „Wil je bekennen?" vroeg Mephis. „Neen," antwoordde Zerka met vaste stem. „Heb je iets te zeggen?" vroeg hy verder. „Ja, dit: ik heb my by de Zani aangesloten, omdat ik te weten was gekomen dat je myn man gemarteld en gedood hebt. Ik heb my by de Zani aangesloten om je macht te kunnen ondermynen en met nog een ander, grooter doel: om je te kunnen dooden!" Mephis lachte. „En dit is dan zeker de manier, waarop je my doodt?" zei hij tergend. „Neen, ik kon je niet dooden op de manier die ik had gehoopt, maar ik heb het gedaan op de - eenige manier die mij mogelyk bleek," antwoordde Zerka. » e, M „Wat bedoel je?" vroeg Mephis. „Ik bedoel dat ik myn man heb gewroken, maar dat weet je nog met. Nu mag je het echter wel weten. Voordat deze dag voorbij zal zyn gegaan, zul je dood zyn." „En hoe zal ik sterven door de hand van een vrouw? Wil je mij dat ook zeggen?" sarde Mephis.

ZE VLOOG EEN PAAR KEER IN EEN KRING BOVEN ONS ROND EN VERDWEEN TOEN IN DE RICHTING VAN DE STAD!

„Je hebt gisterenavond in myn huis iets gegeten, Mephis! Herinner je je dat nog? Dat voedsel was vergiftigd. Ik heb het langen tyd in myn huis bewaard om je te berooven van het pleizier my te dooden als ik werd gegrepen. Ik had het zélf willen gebruiken als ik gearresteerd werd. Gisterenavond had ik echter onverwachts de gelegenheid het jou toe te dienen! Je kunt ieder oogenblik sterven — maar in ieder geval zul je sterven voordat deze dag voorby is." Mephis werd lykwit. Hy probeerde iets te zeggen, maar er kwam geen geluid over zyn lippen. Hy stond op en wees naar Torko. Hy probeerde hem te bevelen, een begin te maken met de marteling. Torko keek my aan en trilde als een espenblad. De andere Zani staarden Mephis aan, en toen, heel dichtby, klonk er een geweldige slag, die de heele Gab kum Rov op haar grondvesten deed trillen. Duare was gekomen! Maar zy bombardeerde de gevangenis in plaats van het paleis — ze moest het eene gebouw met het andere hebben verward! „Ik heb je gewaarschuwd," riep ik. „De stad zal verwoest worden indien je ons niet vrylaat en ons een boot geeft." „Nooit," brulde Mephis. „Dood heli alle drie!" Toen begon hy plotseling op een afschuwelyke manier te hygen, greep naar zyn keel en viel voorover in zyn bank. De Zani snelden op hem toe, en omringden hem. Een andere bom ontplofte zóó dichtby, dat het duidelyk was, dat ze op het gebouw terecht gekomen moest zyn. We werden allemaal op den grond geworpen. Spehon was het eerst overeind. „Mephis is dood," riep hy. „Spehon is heerscher over Korva. „Leve Spehon!" riepen alle aanwezige Zani. Toen ontplofte er een bom aan den achterkant van de gevangenis, en weer werden wy allemaal tegen den grond gesmakt. ^ . . „Breng ze hier vandaan," schreeuwde Spehon. „Geef hun een boot. Gauw wat!" Binnen zeer korten tyd waren wij buiten de gevangenis, maar we waren nog verre van veilig! Boven ons, in de lucht, zag ik de anotar cirkelen als een groote roofvogel; toch leverde hy een liefelyk schouwspel voor mij op! Ze brachten ons zoo vlug mogelyk naar een veiliger gedeelte by de haven en hadden daar spoedig een boot voor ons gevonden — een visschersschuit van behoorlyke afmetingen, met twee zeilen. Ze duwden er ons in, we besehen de beide zeilen en zetten koers naar den uitgang der haven. Terwyl wy ons langzaam van de kust verwijderden, zag ik hoe de anotar in een gracieuze spiraal in onze richting daalde. Duare wilde er zich blijkbaar van overtuigen, of ik het was. Ze daalde niet ver Kenoeg om getroffen te kunnen worden door een r- of t-straal uit een kanon, dat de Zani misschien op het vliegtuig hadden kunnen richten, want daar had ik haar voor gewaarschuwd. Ze vloog een paar keer in een kring boven ons rond, en verdween toen in de richting van de stad! Ik vroeg mij verbaasd af, waarom zy ons niet volgde, om ons in zee aan boord te nemen. We bevonden ons zoowat in het midden van de haven, toen ik een andere bom hoorde outploffen. In snelle opeenvolging vielen er nog vyf! Het

HOOFDSTUK XVI. , Wanhoop. Gedurende eenige minuten voelde ik mij aan een hevig gevoel van wanhoop ten prooi, maar toen dacht ik aan de martelkamer in de Gab kum Rov, en hoeveel erger alles nog voor ons had kunnen zijn, vooral voor Zerka en Mantar! Indien ik niet naar het paleis van Zerka gegaan was den vorigen avond, dan zouden zy beiden nu reeds dood geweest zyn. Ze moeten alle twee aan hetzelfde hebben gedacht, want ze voelden zich blykbaar opgewekt en gelukkig, loch was onze positie verre van benydenswaardig. We zaten zonder voedsel, zonder water en wapens, in een met te stevige boot, voor een kust, die bezaaid was met vijanden, en Sanara lag ongeveer vijfhonderd mijl ver weg en was mogelyk in de handen van andere vijanden! Maar wat het ergste voor my was, was dat Duare zich in eenzelfde gevaar bevond. Ze zou niet naar Sanara. durven terugkeeren, voordat zy wist, dat Muso onschadelijk was gemaakt of afgezet. Indien hy echter niet was afgezet, wat moest zy dan aanvangen? Waar kon zy dan heengaanV En al dien tijd moest zy in de veronderstelling verkeeren, dat ik dood was. In dat opzicht was ik in ieder geval beter af, want ik wist, dat zij nog leefde. Natuurlijk had zy haar vader, maar ik begreep, dat dit nauwelijks eenige vergoeding kon zijn voor het verlies van den man waar zy van hield, en evenmin zou haar vader in staat zijn haar zoo goed te beschermen als ik. Hij zu natuurlijk haar beschermer nebben kunnen zijn wanneer hij weer terug was in zijn eigen koninkryk, met zijn krijgslieden en zyn andere trouwe onderdanen om zich heen, maar ik had geleerd voor Duare te zorgen onder omstandigheden, die wel zeer verschillend waren! Natuurlyk had ik het er met altyd goed afgebracht, maar ten slotte had ik mij toch door alle moeilijkheden weten heen te slaan. Terwijl de anotar in de verte verdween, heesch ik de zeilen weer en koerste in de richting van Sanara. „Waar gaan we heen?" vroeg Zerka. Ik vertelde het haar. Ze knikte goedkeurend. „Ik vroeg het alleen uit nieuwsgierigheid," zei ze. „Waar jy ook heen gaat, ik vind het uitstekend! Dank zij jou, zyn wij nog in leven. We kunnen niet meer verlangen." „Misschien zijn we even goed af, als wanneer we door de anotar waren opgenomen," zei ik. „Het zou namelyk niet gemakkelijk geweest zijn er zeven menschen in op te nemen." We zeilden dien ganschen nacht met een stevigen bries langs de kust en tegen den ochtend voer ik er zoo dicht mogelyk langs, omdat we moesten zien of we ergens versch water konden vinden. Eindelijk ontdekte ik een rivier, die zich van een rots in den oceaan stortte, en ik stuurde op een streep geel zand af, waar een breede, trage branding op het strand mischte. We hadden allemaal een verschrikkelyken dorst, hetgeen dau ook het eenige excuus was dat ik kon vinden om op een dergelijke plaats aan land te gaan! Gelukkig had onze boot niet veel diepgang, en we waren daardoor in staat naar een plek tè peddelen, waar we in het water konden loopen. Ik hield haar daar, terwyl Zerka en Mantar hun dorst leschten; toen ging ik zelf drinken. We hadden niets waarin we water konden meenemen; daarom vertrokken wij dus weer direct, in de hoop dat we een plaats zouden vinden, waar we een tijdelijk kamp konden opslaan en wat proviand verzamelen. Tegen het midden van den dag vonden we een dergelijke plaats — een kleine spelonk wiaarin een riviertje uitmondde en waar in de buurt een aantal boomen en planten groeiden. We legden een vuur aan en slaagden er in, eenige boomtakken, die zich daar speciaal toe leenden omdat ze met een soort zacht merg gevuld waren, zóó uit te hollen, dat wy er water in konden verzamelen. Het ging zoo goed, dat we meer van die takken uitholden. (Wordt vervolgd.)

- 13 -

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 22 MAART

HONINGRAATRAADSEL

KRUISWOORDRAADSEL

1. feest waarby men uit ryden gaat 6. dicht. in elkander 7. tweeklank 8. muzieknoot v 9. meisjesnaam \ 12. bergplaats 14: jongensnaam 16. voedsel 17. leeswijze 20. meisjesnaam 21. familielid 22. gemeente in Limburg

OPLOSSING HONINGRAATRAADSEL

mmvwV•^T M ► ^Ö^ ►^ ^4 r T

© O A V V-C r~< ^3 Lüj A ►^ 3 0 © © A

3 V3 r ^0M© ö 2m is L^ s Äy E

E

^ E^

«

*

OPLOSSING TOOVERWOORD RAADSEL

De letter« goed ingevuld vormen horizontut en verticaal deielfde woorden ven de volgende beteekenis: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

OPLOSSING HOE LANGER HOE KORTER

Huid - hul — hn - h. HUID OPLOSSING MIN - TWEE leeg slijk snoer poes toen stlena toer

OPLOSSING ONZE FILMPUZZLE OMZETRAADSEL park dame knip plak maan traas nerf Ued PAULMUNI

1 1 2 2 4 9

tot 9 „11 „ 4 „ 12 „ 12 „11

3 3 7 5 5

„ 7 „ 8 „ 8 „ 6 „ 10

6 „ 10

eiland van Ned. Indië kweeken steekhevel planten kwynen gemeente in de prov. Utrecht peter vrucht kleverig vocht graanproduct gemeente Fransch dep. Ille et Vilaine meisjesnaam

14 -

medeklinker muzieknoot naaigerij rijden op zetel (Latijn) landtong. medeklinker

De hoofdprijs van de „Filmpuzzle" verwierf: den heer H. D. I. Willebrand, Rotterdam.

e, «• g.

Letten: a, b, b, d, d, e, e, n, n, n, r, r, a, «. s, «. ij'

WOORDRANGSCHIKKINGSRAADSEL Onderstaande woorden moeten zoodanig onder elkaar geplaatst worden dat de eerste en de vierde letter van elk Woord een spreekwoord vormen. Vondel — palveer — leenbank — tarbot — alleen dartel — eervol — latnagel — nadoen — aaneen elkander -r- eenmaal — paard — innocent.

In te vullen te beginnen bij. en in de richting van de pijltje*' 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

loslaten langer maken heeft een vogel zoogdier licht voorover buigen op die plaats belet gebaande weg onderrichten terug

ONZE FILMPUZZLE

DRIEHOEKRAADSEL Op alle hoeken en snijpunten moeten letters geplaatst worden waardoor woorden van de volgende beteekenis ontstaan:

De troostprijzen konden worden toegekend aan: mevrouw Feuth, Rotterdam; mevrouw M. v. Spelde-v. Werde, Eindhoven; mevrouw R. v. Elst-lmbos, Utrecht; mevrouw M. v. Well-v. Galen, Amsterdam; mevrouw J. Goudswaard, Rotterdam; mevrouw Baars, Leiden; mejuffrouw M. Ellermeijer, Amsterdam; mejuffrouw A. Heeres, 's-Gravenhage; mejuffrouw M. Annyas, Groningen; mejuffrouw J. Kouw, Lelden; mejuffrouw I. Muth, Rotterdam; mejuffrouw Vierbergen, Utrecht; mejuffrouw T. Bongaards, Eindhoven; den heer S. Sluyter, Amsterdam; den heer F. Evers, Lochern; den heer A. J. W. Brouwer, Delft; den heer H. Crusio, Bergen op Zoom; den heer F. Hanse, Hilversum; den heer J. Visser, Deventer; den heer L. E. Romijn, Amsterdam.^

u

Verticaal: 2. vurig streven 3. bevestiging 4. gemeente in Noord-Brabant 5. jongensnaam 10. voorzetsel 11. vermaak 13. uiting van smart 14. gaaf 15. rivier in Engeland 17. het houten bakje van een geweer, waarin de loop sluit. 18. dat is (Latijn) (afkorting) 19. vogel 21. familielid

De hoofdprijzen werden deze week gewonnen door: mevrouw B. Tadema-Doedens, Haarlem; mejuHrouw F. Werner, Amsterdam; den heer C. Buising, Delft; den heer E. Jessurum, Amsterdam; den heer W. Verhees, Balkbrug.

INVULRAADSEL

Horizontaal:

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL

1

2

[

j

j

DE PRIJSWINNAARS

De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw M. v. Houten, 's-Gravenhage; den heer J. H. van Bueren, Rotterdam; den heer H. Raspe, Groningen; den heer J. v. Bruggen, Amsterdam; den heer W. H. Vermeulen, Alkmaar; den heer K. Dorhout, Utrecht; den heer L. C. den Hollander, Haarlem; den heer H. W. A. van Andel, Den Helder; den heer J. B. Huizer, Rotterdam; den heer H. Wolf, Rotterdam.

LADDERRAADSEL

1. schrijfboek 2. aangeboren 3. belet 4. op een andere plaats letters: a, a, a, c, d, e, e, e, e, e, e, e, g, g, h, h, i, i, 1, 1, 1, 1, n, r, r, r, s, s, t, u. Op de spylen leest men den naam van een filmster. W« stellen een hoofdprijs van f 2.50 en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeden onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 12 April aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpuzzle 12 April. Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier. - 15 —

ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ2.50 benevens vier troostprijzen beschik-* baar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 12 April in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 12 April

EEN BEROEMDE FILMSTER De earn ere van

Alzijdig talent is het, wat de filmmaatschappijen het hardnekkigst zoeken, maar ook het minst vaak ontmoeten. Een werkelijk ideale filmactrice moet feitelijk aan de volgende eischen beantwoorden: zij moet mooi zijn, een alzijdig ontwikkeld speltalent bezitten, dat wil zeggen, zoowel lachwekkend

Zelfs toen Jeanette pas vier en een half jaar was, scheen zij reeds een „ster", al was het dan nog maar een kindersterretje en slechts tijdens 'n familiefeestje.

zijn in het komische genre als geloofwaardig in alle nuancen van den levensernsi. Bovendien moet zij kunnen zingen en dansen. Voor het filmtalent wordt een breedere basis vereischt dan voor het tooneeltaient, althans voor de „sterren", die het zich niet kunnen veroorloven, voortdurend al te gespecialiseerde rollen te spelen, want hiermede zouden zij 't publiek reeds spoedig vervelen. De „Metro-Goldwyn-Mayer" heeft het zeldzame voorrecht, onder haar sterren een actrice te tellen, die op de meest volmaakte wijze aan al deze wenschen, die zich haast tot het domein van het cabaret en variété uitstrekken, beantwoordt: Jeanette Macdonald.

Zes

jaar oud begint Jeanette reeds in a ii__ __„,* • balletlessen te nemen en zang te studeeren.

een plaats als „chorusgirl", waartegen haar ouders, die haar liever op 't deftige meisjespensionaat in Philadelphia zagen, vergeefs protesteerden. Maar Jeanette had 'n eigen wil. Zij vocht en werkte, werkte zich op, leerde het geheele métier: dansen, zingen en acteeren. . . Haar tweede moment van geluk kwam, toen de niet minder groote showman Charles Dillingham, die evenals Florence Ziegfeld een magischen naam in de Vereenigde Staten bezat, haar zag, en haar engageerde voor een provincie-tournee, waar 'n veelzijdig begaafd meisje de plaats van drie andere actrices kon innemen. Als „understudy", plaatsvervangende figuur op de repetities voor beroemde sterren, had Jeanette trouwens reeds naam gemaakt, zij het ook slechts in vakkringen en nog niet bij het publiek. Door Dillingham steeg haar ster gestadig. Maar nog had de wereld buiten Amerika nimmer iets van Jeanette Macdonald gehoord, tot op het oogenblik, dat Lubitsch, misschien de meest geniale „talent scout" der film-industrie, op zoek ging naar een geschikten partner voor Maurice Chevalier, dien hij naar Hollywood had gebracht. Het ging om de nog altijd beroemde eerste operette van de sprekende film, ,,The

Hoe is deze ideale actrice aan haar plaats, uniek in de filmwereld, gekomen? Door hard werken, zegt zij zelf. En ook doordat zij op de juiste oogenblikken geluk had. Was niet haar zuster. Blossom Macdonald, reeds op Broadway beroemd geweest, toen de Love Parade". In den tijd van de zwijgende kleine Jeanette als tweede van het drietal befilm was er geen onmiddellijke „vraag" naar gaafde zusters uit de familie van den politicus soubrettes als Jeanette toen op het tooneel Daniel Macdonald haar entree maakte, dan zou was. Met de komst van de sprekende film verhet Jeanette niet zoo gemakkelijk gevallen zijn anderde dat met één slag. Er waren immers op om toegelaten te worden bij den grooten showdat oogenblik haast geen zangsterren, die teman van het New York van destijds, Ned gelijkertijd zoo phptogénique waren als de • Wayburn. Het veeleischende filmwereld dat nu eenmaal verresultaat was langde. Lubitsch zag foto's van haar, zag haar Toen zij tien jaar wat, volgde haar eerste optreden: Jeanette nog niet veel: eerste „wittedoek-proeven". Hij legde alle als Volendammer meisje, merkwaardig genoeg in dezelfde rol, waarmee thans haar zesde groote "ftttrti-operette bij de „Metro GoldHaar eerste filmrol met Ramon Novarro in ,,The Cat and Iwyn Mayer" „Sweethearts" ook --'T begint. the Fiddle".

Jeanette in het Hollandsche fant voor „Sweethearts" geniet van 'n tusschen de opnamen.

Jcnette's huwelijk met den fiimspeler Gene Raymond op zestien Juni 1937. Men ziet Ginger Rogers (tweede van rechts) onder de bruidsmeisjes.

andere aanvragen ter zijde, schoof zijn beroemde sigaar scheef in den mondhoek, en zei met zijn Duitsch-Amerikaansch accent: „That's the girl. . . If she could only sing." Jeanette had vergeten, er bij op te geven, dat zij inderdaad kon zingen, omdat zij niet precies wist voor welke rol haar medewerking werd gevraagdl Dat zij die fout bijtijds herstelde, dat Lubitsch toen een extra vliegtuig nam, en naar Chicago vloog.om haar te hooren, en in dubbelen zin in de wolken terugkwam, was de derde maal dat Jeanette hard werken met geluk beloond zagl Van toen af steeg haar internationale roem snel. Haar plaats aan 't film-firmament is uniek en nimmer door een andere actrice geëvenaard. Knap om te zien, geraffineerd van spel in luchtige, zoowel als in zwaardere scènes, onvergelijkelijke zangeres en danseres, „lady" zoowel als volkskind, speelde zij bij de „Metro-Goldwyn-Mayer" haar serie groote operettes, samen met Nelson Eddy. Uit de laatste jaren zijn namen als „Rose Marie", „Maytime", „Tarantella", „Girl of the Golden West" klanken, die bij duizenden de aangenaamste herinneringen aan haar spel wakker roepen. Thans zal men haar zeer binnenkort weer kunnen zien in een nieuwe operette van Victor Herbert, „Sweethearts", waarin zij bovendien verschillende Hollandsche scènes zal spelen, ook al is het dan het Holland-deroperette-wereld. Tevens is dit de eerste technicolor-film van Jeanette, en haar zesde film, waarin Nelson Eddy haar tegenspeler zal zijn.

Het huisje, waarin Gene Raymond zijn bruid binnenleidde.

Jeanette I T

Macdonald

en

Nelson

Eddy in de film Sweethearts", die weldra vertoond zal worden,

Het bezoek van Frankrijics President aan Londen.

EEN MANIFESTATIE VAN WEDERZUDSCHE FRANSCHE EN BRITSCHE TROUW

Een o/roolffce off minuten

1. Een overzicht van den stoet op den dag van aankomst, op weg naar het Buckingham Paleis. De ontvangst van den president en zijn echtgenoote van de zijde van het Engelsche publiek was ongeloofelijk geestdriftig.

Liefste Marie, . . - Woorden kunnen niet beschrijven hoeveel spijt ik er van heb, ons engagement te hebben verbroken. Ik begrijp nu pas dat ik je met

2.

De

stoet passeert een eveneens fraai versierd gedeelte van binnenstad. Op den achtergrond de St.-Paul$kathedraal.

de

3. President en Madame Lebrun met de leden der Engelsche koninklijke familie in de koninklijke loge, tijdens een gala-opvoering In de Koninklijke Opera. Van links naar rechts: Koningin Mary, President Lebrun, Koningin Elizabeth, Koning George VI, Madame Lebrun. Op den achtergrond bemerkt men, in het midden, den Franschen minister van buitenlandsche zaken Bonnet.

"■*p,^^v

kan missen — nooit meerl Wil je alsjeblieft weer goed worden? Het leven is zonder jou hopeloos. Je afwezigheid heeft een ruimte geschapen, die door niemand gevuld kan worden. Vergeef me dus, liefste, en kom terug. Ik heb Je zoo noodig. Je rouwmoedige Jan. P.S. Wel gefeliciteerd met de honderdduizend, die je hebt gewonnen.

Neen," zei de bezoeker, terwijl hij het menu doorkeek, „ik zal geen paddenstoelen nemen, kellner. Verleden week ben Ik er haast door vergiftigd." . De kellner boog zich wat voorover en vroeg »luisterend: „Is het werkelijk waar, mijnheer? Dan zou ik mijn weddenschap met

Artikel

den kok hebben gewonnenl"

„Bulgarenstreep'

model 1211/3050 lones voelde zich niet erg lekker en daarom ging hij naar den dokter. J Deze kon echter geen diagnose stellen. Ik zal je zeggen, wat je moet doen," zei hij na een poosje. „Wikkel een rol papier om je lichaam en geef op iedere plek waar je pijn voelt, een prik met een speld." Jones deed wat hem gezegd werd, maar den volgenden dag kon hij de rol papier niet meer vinden. „Heb jij soms ergens een rol papier gezien?" vroeg hij zijn vrouw. Ja, zeker," antwoordde deze. „Ik heb 'm op de pianola gezet en zij speelde de Lambeth Walk." De Meyers zijn een echte schrijversfamilie," zei de Bruin. „Maar ze hebben niet veel succes. De dochter schrijft gedichten, die niemand leest; de zoon tooneelspelen, die niemand wil opvoeren en de moeder romans, die niemand wil uitgeven." „En de vader, wat schrijft die?" „Cheques, die niemand wil betalen."

krijg ik nog een klontje suiker?" vroeg Jantje. M oeder, „Neen," »ei moeder, „je hebt er al drie gehad." „Toe, nog één, moeder," vleide Jantje. „Nou, vooruit dan, maar het is de laatste, hoor." „Dank u, moeder, maar ik moet eerlijk zeggen, dat u niet veel door-

f. 3.25

r is een verschil tusschen blouses en blouses! Dit blijkt duidelijk als U zich eens in een betere zaak de „Venus'-modellen laat toonen. Met recht zult U vaststellen; Deze blouses munten uit door sportieve lijn, prachtige kwaliteit, excellenten pasvorm en zijn toch zoo voordeelig in prijs. Vraagt kostelooze toezending van ons nieuwe prospectus „Van week tot week" bij N.V. Teweha, R'dam-W., W. 230, adres in blokletters s.v.p.

Schoonheids-Instituut

zettingsvermogen bezitl" KUagt je man nog altijd zoo erg over dorst?" vroeg de dokter. „In het eerst wel," antwoordde juffrouw Janssen, „maar ik heb hem teïkens een glas water gegeven, en nou hoor ik hem niet meer over dorst."

COSMO

zijn her eens WBLOND maakte

Bürgern. Meineszlaan 112 Rotterdam. Te lef. 37144

Ze waren

op de huwelijksreis en

ze

voeren

zoowat midden

Atlantischen Oceaan. „O, Jan," zei ze, „veronderstel, dat het schip nu eens zonk heerlijk om dan sèmen te mogen stervenl" „Ik kan zwemmen, liefstel" „O, wat jammert"

op den -

wat

Het regiment trok door de woestijn, en er was nergens een droppel water te vinden. Een der mannen zat treurig op een steen, zijn hoofd in zijn handen. „Wat is er met hem?" vroeg de sergeant. „Heimwee - hij verlangt naar huis," antwoordde de korporaal. „Dat doen we allemaal," zei de sergeant. „Ja, maar hij erger dan wij. Zijn vader heeft een bierhuis.'

Het was etenstijd in de kazerne. De officier van de week kwam vragen of er nog klachten waren. „Ja, luit.," zei Tomson, opspringend, „die aardappelen smaken zoo grappig." *,, „Grappig?" zei de lult. „Waarom lach je dan niet?

| |

Hij (geen erg schitterend causeur): „Zoojuist had ik een gedachte in mijn hoofd, en nu Is ze weer weg." Zij (verveeld): „Misschien voelde ze zich te eenzaam.

Het was altijd Pletersens liefste wensch geweest een bontjas te bezitten. Eindelijk had hij 't zoover gebracht, dat hij er een kon koopen. Terwijl hij er mee was gaan wandelen, kwam hij een vriend tegen. „Morgen, Pietersen," zei deze, terwijl zijn tanden klapperden van de koude. „Het is guur vandaag, hè?" Pietersen hief zijn kin uit de diepte van zijn bontjas. j „Ik weet het niet," xel hij. „Ik heb het weerbericht nog niet gelezen.

Lichtblonde meis/es zijn 47 aanlrekkelijker dan donkere blondines

Huid- en lichaamsverzorging. Lichaamsmassage, ook voor vermagering. Verwijderen van overtollig haar met absolute garantie van wegblijven. Makeup voor dag en avond.

Wanneer Uw lichtblond haar donkerder is ge worden, verliest U die belooverende bekoring die U op Uw omgeving zoudt kunnen uitoefenen Scherpe bleekmiddelen zullen U niet helpen Alleen NU-BLOND (het vroegere Nurblond) kan Uw haar die van nature lichtblonde tint hergeven en Uw haar doen glanzen zonder kleurstoKen of schadelijke bleekmiddelen Het bevat ,,ViteF" (de wonderbaarlijke haar-vitamine) die roos en haaruitval voorkomt en Uw haar weer nieuwe levenskracht geeft.

Verzending van preparaten MARGUARY en Dr. VAN DER HOOG door geheel Nederland

VOLLEDIGE OPLEIDING tot

»mijn DONKERBLOND haar lichter-Nu is het prachtig! ^.v^A

medi sc h-gediplomeerd schoonheidsspecialiste

INU DUonNU

BLOND|NEs

NURRUIN INU DKUMN

BRUNETTE5

VOOR

Verkoop van VANDRÉ Electrisch Zelfonthar 1 ngsapparaat. Inlichtingen gratis op aanvraag.

fUUK VDOIIW "llWW

19 -

Werkelijk mooi donker haar is onweerslaanbaar.

uw WEEKBLAD

'

MEVROUW,

WBKELliKS

^^ u

1 0 CT.

dan het u kolt

meor

BRUNETTES I Hier is een shampoo die wonderen verricht als geen andere die U ooit tevoren heeft geprobeerd Reeds na de allereerste wassching zal Uw haar glanzen met een schittering van duizenden lichtreflexen. Ook NU-BRUIN bevat het wonderbaarlijke „ViteF". Deze haar-vitamine geeft Uw haar nieuwe levenskracht - maakt het gezond. ^^

C/NTK Het was op zyn manier — als we het zoo eens zeggen mogen — een heel niet onaardig hoedenwinkeltje, en het lag ook heelemaal niet slecht, namelyk in een drukke straat van een der dichtst bevolkte winkelwijken van Londen. Maar toch waren er eenige onaangename kanten aan, en Cynthia Smith was zich daar heel goed van bewust. In de eerste plaats was de winkel klein — erg klein; maar anders zou de huur ook niet zoo laag zijn geweest. In de tweede plaats was het eigenlijk maar een hèlvê winkel, van de andere helft slechts gescheiden door een houten wand. En ofschoon de winkel een eigen ingang had, was het slechts een nauwe ingang, en alleen de houten wand scheidde hem van den ingang der andere helft van den winkel, waarin nu een sigarenzaak gevestigd was. De scheiding vormde een economische oplossing, door den eigenaar van het vroeger behoorlijk ruime winkelpand bedacht, omdat twee helften hem meer opbrachten dan één geheel .... Het soort menschen, dat sigaren en sigaretten koopt, is gewoonlijk niet het soort dat hoeden draagt — althans geen dameshoeden, wel te verstaan! Het zijn mannen, en het leek Cynthia Smith wel, alsof het in dit speciale geval alleen jonge mannen waren! En wat haar óók opviel, was dat al die jongemannen het als een voorrecht voor zich schenen op te eischen om wanneer zij sigaren of sigaretten gingen koopen, een lengen blik in hèèr winkel te werpen en meer aan den kant van Mèr deur te loopen dan aan die van den sigarenwinkel.... Hetgeen naar ze stellig wist* nu niet zoo goed was voor haar zaak! Sommige van die jongemannen glimlachten wel eens aanmoedigend, maar Cynthia keurde hun nooit een blik waardig, en in stilte leed ze onder het besef, dat haar hoedenwinkel van veel meer nut was voor den sigarenwinkel, dan omgekeerd ooit het geval kon zijn. En ofschoon zij zooals gezegd hun nooit een blik waardig keurde, en zij metV behulp van een gordijn aan een koperen roede, haar uiterste best deed om haar vier zusjes. „uit het gezicht" te houden, was het toch lang niet prettig wanneer een mogelijke klant in den vorm van een forsche dame den toegang tot haar zaak bijna geheel versperd vond door een jongeman, die den sigarenwinkel in- of uitging, en daarom met haar hoofd in den nek de straat weer inzeilde.... Toch ging de kleine onderneming over het geheel gesproken niet zoo slecht, en Cynthia betreurde dan ook den dag niet, waarop zij had besloten haar baantje als steno-typiste op te geven en modiste te worden. Twee van haar zusjes hadden bewezen voor kantoorwerkzaamheden al evenmin aanleg te hebben, en alle vier waren zij even handig wanneer het er op aankwam om van niets-in-het-byzonder, alleraardigste, coquette, moderne hoedjes te maken. En zoo had zy, geholpen door den financieelen steun van haar vader, die echter lang niet van harfe was gegeven, den hoedenwinkel geopend, en was zy „Madame Clave, Modiste" geworden.

II.

Hoe Cynthia er toe gekomen was, den naam Clave aan te nemen? Wel — iedereen zal natuurlijk direct begrijpen, dat Smith voor een modiste die „hautes nouveautés de Paris" wil verkoopen, geen erg gunstige naam is. De naam Smith heeft niets wat aan Parijs doet denken — en in Londen loopen nu eenmaal nog heel wat dames rond, die meenen dat een hoed alleen maar chic kan zyn, als een Parisienne er naar gekeken heeft. Hetgeen natuurlijk een dwaasheid is, maar waarmee Cynthia dan toch maar rekening diende te houden. Hetgeen ze dan ook deed — en waarom ze den naam Clave koos, een naam, die was samengesteld uit de beginletters van de voornamen der vyf zusjes, die in volgorde van hun ouderdom heetten: Cynthia, Lena, Ada, Vera en Eva. Maar om op de jongelui terug te komen — de meesten van hen waren werkelijk niet onaardig, en sommigen waren zelfs zéér aardig — één vooral, wiens naam John Shingle was — de zoon van den gewezen burgemeester. Het duurde niet lang of hy verscheen met zyn zuster Milly die een hoed kwam koopen, en Milly bleek zoo'n alleraardigst meisje, dat zy direct de boezemvriendin werd van al de vijf „Claves", en ze haar best deed om het aantal klanten uit te breiden. John zelf kreeg af en toe toestemming om een kopje thee te komen drinken in het kleine atelier, waar Cynthia's vier zusjes den geheelen dag ijverig aan het werk waren, en soms was hy by zyn bezoeken vergezeld van zyn zuster Milly of van zyn vriend Dick Brown — die buitengewone belangstelling koesterde voor Lena, tot groot verdriet van Ada, haar tweelingzusje, die even donker was als Lena blond, maar die er overigens al even aardig uitzag. John Shingle had alleen maar oogen voor Cynthia, „het hoofd" van de onderneming, die een allerliefste verschijning was van nog maar twee en twintig lentes. Hy bewonderde haar ovale gezichtje, haar heldere blauwe oogen, haar kastanjebruine haren, haar zonnigen glimlach en de kuiltjes in haar kin als zij lachte. En wat Cynthia betreft — zy mocht John erg graag, omdat hy een flinke, openhartige jongeman was met krullend donker haar, eerlijke bruine oogen en een wilskrachtige kin — en omdat hy op en top een gentleman was. Hy had ook zoo'n aardig, goedig karakter! Op een ochtend, toen Cynthia wat in den put zat omdat het zoo stil in de zaak was, vroeg hij haar of hy vyf percent korting kon krijgen als hy twee hoeden tegelyk kocht. Natuurlijk vroeg hy die vyf percent niét, omdat hy die per se hebben wilde, maar alleen omdat hy niet wilde laten merken dat hy die hoeden kocht om Cynthia een plezier te doen en haar een riem onder het hart te steken. Cynthia, die er niet verder by nadacht maar die als echte „koopvrouw" direct opgemonterd was omdat er „handel in de lucht zat", riep vroolyk: „Accoord! Je kunt vyf percent krijgen Welke hoeden wil je hebben?" Met het air van een reuze-kenner inspecteerde John den voorraad én koos ten slotte een hoed in de étalage, die een dame van — 20 -

vijf en vijftig uitstekend zou hebben gestaan. „Negentien shilling," zei Cynthia plechtig. „Voor jou min vyf percent " „Dat is goedkoop," zei John in zyn schik. „Pak 'm maar in, Cynthia. En dan " Hy keek weer onderzoekend rond. „Maar voor wie zijn ze eigenlijk?" vroeg Cynthia toen opeens, misschien plotseling een tikje jaloersch. „Voor Milly," zei John. „Voor Milly?" herhaalde Cynthia verbaasd. „Maar beste jongen.... ik dacht dat ze voor je moeder waren! Nou, Milly zal wel in haar schik zyn!" „Ja, denk je dat heusch?" vroeg John onschuldig. „Dan zal ik er nog maar zoo een uitzoeken...." „Och, mallerd, dat zyn toch geen hoeden voor een jong meisje zooals Milly. ... Weet je wat je doet, als je met alle geweld je zuster twee hoeden cadeau wilt geven, laat ze dan hier komen om ze zelf uit te zoeken...." John kreeg een kleur. „Eh.... ja, zie je," zei hü toen, „de kwestie is eigenlijk, dat ik hoop dat Milly ze wint. Ze zyn namelijk bestemd voor een bazar.... daar wilde ik ze aan cadeau doen, en nu hoop ik dat Milly ze wint, omdat ik weet dat zy een paar lootjes zou koopen...." „Nu, in dat geval zou ik dan toch maar een paar jeugdiger hoedjes nemen," raadde Cynthia hem aan. Het liefste zou ze hem hebben gezegd, dat hy maar beter heelemaal geen hoeden kon koopen, omdat ze niets van zyn beweringen geloofde, maar hoe zou ze dat hebben kunnen doen zonder te laten merken, dat ze veronderstelde, dat hy ze kocht om haar wat op te vroolyken? En dat kón ze toch niet goed laten merken! Als het eens niet zoo was.... „Weet je wat," zei John, „als jij ze eens voor my uitzocht? Maar denk er aan — niet te goedkoop, want ik wil behoorlijk voor den dag komen...." Toen John weg was, vertelde Cynthia aan haar zusjes van de beide hoeden, die hy gekocht had „Maar hy stond er op, vyf percent korting te krijgen," zei ze. „En.ik heb ze hem gegeven " Ze kreeg een kleur terwijl ze dit laatste verklaarde. „Natuurlijk heb je ze hem gegeven Die goeierd " klonk het in koor, en Eva, de jongste van allemaal, die nauwelijks achttien was, maar die evenals de anderen heel goed had opgemerkt, dat „het iets was tusschen Cynthia en John" — was ze al niet een paar keer met hem naar den bioscoop en naar een dansavondje geweest? — riep om haar zusje te plagen: „Ik had ze hem zeker ook gegeven, hoor Cynt.... Ik zou hem zelfs nog wel een kus hebben gegeven, als hy er om had gevraagd. ..." Waarop Cynthia een kleur kreeg als vuur en ze byna boos zei: „Dat zou je niét doen! In de eerste plaats zou hy er jou niet om vragen en in de tweede plaats, ik ik wel, als jullie het dan willen weten ik houd van hem!" Waarop de vier zusjes prompt het Bruidskoor begonnen te neuriën....

Hoe het kwam, wist niemand van de vyf zusjes, maar van dien dag af begon het nog stiller in de zaak te worden. Misschien kwam het omdat John te vaak in den winkel was. De leden van het schoone geslacht passen nu eenmaal liever geen hoeden in het bijzijn van een jongeman, ook al heeft die nóg zoo'n aardig gezicht! „Jouw John ruïneert de zaak eenvoudigweg," verklaarde Vera, die de meest practische was, op een middag. „Hoe durf je zooiets te zeggen," riep Cynthia kwaad uit, die zichzelf wel van eenige schuld bewust was. „Maar het is zoo," hield Vera vol. „Is het niet waar, meisjes?" „Ja, Vera heeft gelyk," zei Ada. „Je moet hem achter het gordijn verbergen bij ons.... „Ik moet niets van dien aard," zei Cynthia verontwaardigd. „Maar eh ik zal hem zeggen dat hij niet meer mag komen." Maar natuurlijk deed ze dat niét. Wèl zei ze hemr dat ze de meening was toegedaan, dat zyn aanwezigheid in den winkel de zaak geen goed deed en dat hy, daar ze toch dikwijls des avonds samen uitgingen, niet meer zoo vaak komen moest. John speelde peinzend met een allerkleinst hoedje dat op een standaard op de toonbank stond. Door de manier waarop hy er mee manipuleerde zou men hebben kunnen denken, dat hy in de veronderstelling verkeerde, dat het een tafelbel of iets dergelijks was. „Misschien heb je gelijk," erkende hy eindelijk na eenige oogenblikken. „Maar als ik hiernaast sigaretten ga koopen, dan kan ik eenvoudig niet nalaten om hier even binnen te loopen en een praatje te maken...." „Als je dan eens wat meer sigaretten tegelyk kocht?" opperde Cynthia. „Je zou toch wel voor een paar dagen voorraad in kunnen slaan — of althans voor één dag? Dan was het niet noodig, dat je 's morgens en 's middags sigaretten ging halen " „Ik rook altijd meer dän ik denk te doen," verdedigde John zich, maar zyn verweer klonk in het geheel niet overtuigend. „Doch er is een andere kwestie, die ik met je bespreken wilde, Cynthia. Je je positie is hopeloos! Het beste wat je kunt doen, na alles wat je my verteld hebt, is " Hy drukte nu zoo hevig op den hoed, dat hy zéker moet hebben gedacht met een tafelbel te doen te hebben. „Het beste wat je kunt doen is " „Pas op voor dien hoed," riep Cynthia, en ze bracht het voorwerp snel in veiligheid. „Hij gaat haar beslist een huwelijksaanzoek doen, kinderen," riep Eva, die om een hoekje van het gordijn gekeken had. En dat was ook zoo. En Cynthia wist, dat het zoo was. En haar jonge hart klopte zoo geagiteerd als haar jonge hersentjes verward waren. „Het beste wat je kunt doen," vervolgde John, „is is te sluiten en " „En te bekennen, dat ik verslagen ben?" riep Cynthia ontdaan uit, voor wie Johns woorden een verschrikkelijke tegenvaller beteekenden. „Dat nooit!" John keek haar teeder in de blauwe oogen en bracht zijn hoofd dichter by het hare dan hy nog óóit gedaan had, maar hy wist, dat de vier zusjes luisterden „Ik wilde niet zeggen: en bekennen, dat je verslagen bent," lieveling, zei hy

toen. Ik wilde zeggen: en met mij te trouwen!" „Lieveling " — Het woord was over Cynthia's lippen eer zy het zélf goed en wel wist. En toen waren zyn armen natuurlijk om haar heen en zochten zyn lippen de hare. En achter het gordyn, dat een eindje opzy geschoven was, vielen Lena, Ada, Vera en Eva elkander om den hals.... en giebelden om bet hardst.... Noch John, noch Cynthia hoorde hen echter; maar wèl hoorden zy de strenge stem van een groote forsche dame met twee kinnen, die juist den winkel binnengekomen was en die zag hoe de zusjes elkaar, en John Cynthia kuste.... „Lieve help," riep de geschandaliseerde dame. „Is het hier een winkel of is het een.... gekkenhuis?" John dook schielijk weg achter het gordyn, waar hy met gejuich ontvangen werd, terwyl Cynthia rood als een pioen met moeite er in slaagde uit te brengen: „Wat.... waf is er van uw dienst, dame?" „Niets," daverde de kolossale dame, en ze zeilde den winkel weer uit. „Oef " kreunde John, die weer van achter de gordijnen tevoorschijn kwam. „Zie je het nu?" riep Cynthia woest. „Het gaat allemaal verkeerd! Je moet hier heusch niet meer komen, John! Vader kan ons met zyn vijven niet te eten en te drinken geven, en de zaak gaat naar de maan...." „Het spijt me werkelijk," zei John opgewekt, „maar het komt er heusch niet op aan, liefste. Trouw met me en sluit de affaire!" Cynthia beet op haar lip. En vier aardige maar verontwaardigde gezichtjes verschenen om den hoek van bet "gordyn. „En wat moet er dan van ons worden?" riepen Lena, Ada, Vera en Eva als in koor. „O," zei John lachend, „dat komt in orde! Ik zal jullie in een hoedenzaak zetten, die veel gunstiger is gelegen." „Hallo!" riep het kwartet. „Je bent een rèuze-John!" Maar Cynthia had in dien tusschentijd ernstig nagedacht. „Je doet niets van dien aard, John," zei ze beslist. „Ik ik sluit niet en en

ik wil niet dat myn zusjes van jouw goedheid afhankelijk worden. Dat kän eenvoudig niet." „Het kan wel," verklaarde John. „Ik beschik over het erfdeel van mijn moeder en ik zou het verschrikkelijk prettig vinden als bet allemaal op die manier in orde kwam. Toe, zeg nu maar „ja", Cynthia!" Hy trad op haar toe, misschien met het voornemen haar wederom in zijn armen te nemen, maar zij ontweek hem snel en was plotseling erg druk bezig met een groen hoedje. „Ik zeg nèèn," verklaarde ze energiek. Lena, Ada, Vera en Eva schoten als een duiveltje uit een doosje uit hun schuilhoek achter het gordyn. „Waarom zeg je geen „ja", Cynthia," riep Eva, „je houdt toch van John?" „Houd je brutalen mond, wicht," zei Cynthia woedend. „Ik zeg geen ja — omdat ik dan tegenover iedereen zou erkennen

De stalen viermastschoener „Argus" met hulpmotor, bij De Haan en Oerlemans te Neusden gebouwd voor Portugeesche rekening, op weg om op de Noordzee zijn proe(tochl te gaan maken. Het schip is voor de kabeljauwvangst bij Groenland bestemd.

Op 83-jarigen leeftijd vrij van rheumatische pijn Na jaren vreeselijke pijnen te hebben geleden Deze oude dame kreeg in 1931 rheumatiek en langzamerhand breidde dit zich over haar geheele lichaam uit. Toen begon zy Kruschen Salts te nemen en nu zendt zy ons dezen eigenhandig geschreven brief: „Sinds 1931 lyd ik aan rheumatische pijnen. Eerst kwam het in mijn beide armen en het werd steeds erger, tot het in de toppen van myn vingers gekomen was. Toen kwam het in myn enkels en knieën en dat maakte mij langen tyd hulpeloos. Een vriendin raadde my aan Kruschen te gaan gebruiken en ik vind dat het mij meer goed doet dan eenig ander middel. Ik schryf dit zelf, hoewel ik byna 84 jaar ben." Mevr. H. De pynen en styfheid door rheumatiek worden byna altyd veroorzaakt door een overmaat van urinezuur in het lichaam. Kruschen Salts spoort Uw organen aan tot regelmatige, krachtige werking en helpt ze, het urinezuur en andere schadelijke afvalstoffen volkomen te verwyderen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrygbaar by alle apothekers en erkende drogisten. dat ik geen kans heb gezien me door de wereld te slaan! Neen, ik doè het niet, John," zei ze beslist. „En ik trouw niet met je ook. Niet voordat ik de zaak heb opgewerkt. Ik.... ik zou mezelf myn heele leven schamen. ..." „Cynthia," riep John, „dat is toch onzin. ..." „Het kan wel zyn," antwoordde Cynthia eigenwijs, „maar ik zie het nu eenmaal zoo en.... en ik kan er niets aan doen! De zaak was myn idee. Ik heb myn zusjes aangeraden, alles op te geven en samen de zaak te beginnen. Ik heb vader en hun beloofd, dat het een succes zou worden.... en ik heb vader nog niet de zestig pond terugbetaald, die ik van hem geleend heb. En.... en ik heb beloofd, dat ik later voor hem en moeder zou zorgen als ze oud waren geworden en. ... en...." Ze zweeg en staarde met tranen in de oogen voor zich uit. „Het is niet eerlyk tegenover ons," protesteerde Lena. „Het is niet eerlijk tegenover John," beweerde Eva. „Het zou niet eerlyk tegenover John zyn," antwoordde Cynthia, „als ik met hem trouwde en ik alle lasten op hèm legde, en ik ben ook niet van plan dit te doen. Beslist niet." John stak byna smeekend zyn handen naar haar uit. „Toe, Cynthia, toe...." pleitte hij. „Neen," besliste Cynthia. „We blyven met zijn allen zwemmen, of we zinken met z'n allen! Je moet niet meer hier komen als de zaak open is — we kunnen elkander des avonds genoeg zien. En ik zal Lena en Ada

KING VIDOR maakte het.meesterwerk der litteratuur tot het meesterwerk der filmkunst y£RW>VCHr. Metro-Goldwyn-Mayer's

DE CITADEL ROBERT DONAT - ROSAUND RUSSELL

opleiden, zoodat zy de zaak, als ik ze eenmaal levensvatbaarheid heb gegeven, zullen kunnen voortzetten.in mijn plaats. En dan.... als je dän nog wilt, John dan...." „Jouw eigenzinnige lieveling," bromde John. „Je zult de zaak nóóit levensvatbaarheid kunnen geven. Het zal alleen nog meer bergafwaarts gaan. Ik ben er vast van overtuigd." „We zullen in ieder geval ons best doen," hield Cynthia vol. „En als het ergste mocht gebeuren...." „Dan zul je mij je laten helpen, nietwaar Cynthia?" riep John met schitterende oogen. „Natuurlijk doet ze dat," riep het kwartet in koor, doch met meer angst dan zekerheid in hun stemmen. „Nietwaar, Cynthia, dat vind je goed?" Cynthia deed wanhopige pogingen de tranen terug te dringen, die er in haar oogen wilden komen, en ze knikte. „Goed," stamelde ze. „Maar we zullen slagen...." Alle omstandigheden in aanmerking genomen, was Cynthia's vertrouwen allesbehalve gefundeerd. En ze wist dat zelf ook wel. Maar John hield zyn woord met betrekking tot het feit, dat hy niet meer in de zaak verscheen. En de meisjes werkten hard. En na verloop van een paar weken had het er 'werkelyk allen schyn van, alsof de zaak er wat beter voor stond. Maar juist toen Cynthia zich begon te verzekeren, dat de toekomst rooskleuriger zou zyn, werd een groot winkelpand, dat eenige weken lang had leeggestaan, plotseling ingenomen door eon heirleger van allerlei werklieden, en op de ramen verschenen geweldige biljetten, waarop te lezen stond: Hier wordt, binnenkort gevestigd de dameshoedenzaak „De HOOS". Nieuwe modelen, direct uit Parijs.

e /imdiireoF^ euec

Cynthia keek naar de biljetten en kreunde. „Dit is het begin van het einde," zei ze bedroefd tegen haar zusjes. „Het is tè erg!" riep Lena. „Het is het toppunt!" riep Ada. En de anderen knikten.... HL „Je kunt het heusch beter opgeven, liefste," beweerde John dien avond met klem, toen hy Cynthia was komen halen om met haar te gaan dansen. „Ik geef het niet op," zei Cynthia koppig. Maar toen even later de groote winkel werd geopend, kwam er een gevoel van verslagenheid over haar, want de hoeden die er in de etalages stonden uitgestald, schreeuwden eenvoudig het woord „Parys!" en de pryzen waren absurd laag! „Ze moeten ze practisch tegen inkoopsprijzen verkoopen," verklaarde Cynthia tragisch tegen haar vier zusjes, nadat zy eens ongemerkt poolshoogte had genomen. „Ja, maar dat kunnen ze niet volhouden," beweerde Lena. „Het is natuurlijk maar tydelyk, om reclame te maken." „Kyk eens wat een kykers," riep Ada. „En telkens gaan er menschen naar binnen. En wy hebben in geen drie dagen een klant in den winkel gehad." „Ga aan je werk," beval Cynthia. „Ze mogen niet zien dat we staan te kijken Dat plezier gun ik hun niet." „Maar het zou nog erger worden. In plaats dat de prijzen van „De Roos" van dag tot dag wat hooger werden, zooals de zusjes hadden verwacht, werden ze juist nog lager gesteld — zóó laag, dat ze werkelijk belachelyk werden, en dat de heele vrouwelyke bevolking van de wyk voor en in den winkel scheen samen te drommen. En ze zouden wel dwaas geweest zyn als

e

\A/ at ge hiernaast ziet afgebeeld, is het wiel van een ... , Ja, waarvan? Dat verraden we niet, althans nóg niet, want we wilden het juist van onze speurders weten! Bij nadere beschouwing zal het antwoord echter wel niet zoo moeilijk zijn te vinden als u op het eerste gezicht misschien denkt! Wij zullen weer een prijs van f 2.50 benevens twee troostprijzen verdeelen onder ben, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen. U gelieve uw antwoord in te zenden vóór 22 Maart aan Mr. Detective, Noordeinde 8, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-Detective, 22 Maart.

rfym äß^*** ÊÊÊ^ mpf**

E *

De oplossing mag bij die der rubriek „Zoek en Vind" worden ingesloten, mits ze op een afzonderlijk velletje papier wordt geschreven. DE OPLOSSING VAN HET VOORLAATSTE FOTO-PROBLEEM Juist, de afgebeelde jonge vogel was een struisvogel! De hoofdprijs van 12.50 werd deze week gewonnen door den heer R. Gebuis, Rotterdam. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer D. v. Dijk, Haarlem en den heer j. Boekema, Sneek.

ze weg waren gebleven, en nóg dwazer, in de liefde is alles geoorloofd, Cynthia! Verwijder en ofschoon ik je gedwongen heb je wanneer ze in het kleine winkeltje van En zaak te sluiten, geloof ik toch, dat ik het Cynthia Clave gekomen waren „Ik geloof, dat er veel meer achter die netjes heb gedaan, omdat ik eenvoudig een idioterie zit dan we denken," zei Cynthia andere zaak heb geopend die ik direct aan je vier zusjes zal cadeau doen, zoodra onze op een dag tegen haar zusjes. op deze eentrouwdag is bepaald." „Ah," zèi Ada geheimzinnig. „Ik veronderstel, dat je denkt erg handig voudige manier „H'm," mompelde Vera peinzend. „Ik weet het," riep Eva, die altyd als te zijn geweest, John," zei Cynthia, „maar ik enfant terrible optrad. „Ik weet het: John heb niet veel vertrouwen in een zaak waar Wordt U geplaagd door vetwormpjes? Weet de hoeden eenvoudig worden weggegeven. U wat het is een goede teint te hebben, ontShingle zit er achter!" sierd door die afzichtelijke ontsieringen? Cynthia wendde zich tot haar zusje met Goedendag!" Dan is hier goed nieuws voor U — een geEr kwam juist een bus voorbij en ze was een bleek gezicht en opeengeklemde lippen. . „Hoe durf je zooiets te zeggen," riep ze er reeds ingesprongen voordat John nog een makkelijke, pijnlooze manier om ze te verenkel woord had kunnen zeggen. Maar hy wijderen: woedend uit. Doe eenvoudig een lepel Radox in een kop „Het is toch duidelyk," antwoordde Eva. was toch niet van plan de zaak zoo in de flink warm water en bet Uw gezicht met En inderdaad was het ook Cynthia sinds lucht te laten zweven op een dergelyk critiek deze oplossing. Droog na eenige minuten eenige dagen duidelyk geweest. Maar of- moment. Er was een zeer eigenaardige blik Uw gezicht af en II zult zien, dat de vetschoon ze verscheidene avonden met John in Cynthia's oogen geweest. Ze moest wan- wormpjes verdwenen zyn. Lees deze brief had doorgebracht, had zij nooit met één enkel hopig zyn; misschien zou ze wel iets heel maar eens: „Ik had verscheidene vetwoord over haar veronderstelling gesproken dwaas doen! Het was ook verschrikkelijk dom wormpjes op mijn kin en een groote boven mijn neus, maar na ze volgens de aanof geprobeerd iets van hem te weten te van hem geweest om haar op die manier te op willen dwingen met hem te trouwen! Hy ont- wijzingen met Radox te hebben behandeld ■ komen. was er tot myn verwondering geen spoor „Je zult heusch moeten sluiten," zei Lena dekte eén taxi aan den overkant van de van de vetwormpjes meer te bekennen." ronduit. „Het is hopeloos — en je begint er straat; nog geen minuut later zat hy er in E. B. en joeg hy achter de bus aan.... ■ .■■;,' slecht uit te zien van al dat tobben " Haal vandaag nog een pak Radox en proDe achtervolging kwam tot een schielijk beer het vanavond voor U naar bed gaat. „Ik sluit niét," riep Cynthia. „Ik wil niet ik wil niet Bovendien heb ik einde in een heel andere wijk van Londen, U zult verbaasd staan over de uitwerking. want daar stapte Cynthia uit de bus, stak de En als U telkens wanneer ge Uw- gezicht een plannetje. Luister eens, kinderen." straat over en trad een winkel binnen. wascht wat Radox door het water doet zulJohn stapte eveneens uit, betaalde den len de leelyke vetwormpjes nooit meer teIV. chauffeur en ontdekte dat de winkel een — rugkomen. Radox is verkrijgbaar bij alle Toen „De Roos" vier weken open was, wa- hoedenzaak was. En een hèèl aardige hoe- apothekers en drogisten k f 0.90 per pakje en en f 0.15 per klein pak ren de pryzen waartegen de hoeden ver- denzaak bovendien. kocht werden, werkelyk absurd te noemen. Er scheen hem iets bekend aan de wijze Nooit nog had iemand zulke mooie èn goed- waarop de étalage was ingericht, en er leek koope hoeden gezien. Er verschenen maar hem ook iets bekends te zyn aan den naam slagen bent. Want deze zaak is van ons, en weinig klanten meer in het kleine winkeltje Evalc, die er met vergulde letters op de ruit het gaat uitstekend, dank zy jou!" „Je je houdt mij voor den gek," benaast de sigarenzaak. Cynthia, die hoe lan- geschilderd stond. Maar hy bleef niet wachklaagde John zich schor. ger hoe meer overtuigd was dat John met ten om een en ander te overdenken. Hij trad „Niets van dit alles," antwoordde Cynthia zyn geld en zyn plannen achter de zaak zat, den winkel binnen. opgewekt. „Maar je mag mij nu een kus werd als ys tegen hem. In haar trots wei„Lieve hemel," riep hy verbaasd uit, toen gerde zy met hem uit te gaan, hoofdpyn of hij een blond visioen achter de toonbank ont- geven, lieveling, als je dat nog wilt. Want dit is het uur van mijn triomf — en van jouw vermoeidheid voorwendend. En lederen keer dekte. „Lieve hemel, Lena!" . nederlaag!" < dat hy er op aandrong met teedere en lieve „Goedenmiddag, John," zei Lena opgewekt. „Maar maar ik begrijp er niets woordjes, het toch op te geven, lachte zij hem „Waarmee kan ik je van dienst zyn? Een van?" uit paar hoedjes met vyf procent korting?" De meisjes begonnen te Jachen. Ze wist nu wel heel zeker, dat hy „De „Neen.... eh ik wilde graag Cynthia Roos" was — dat de hoogblonde en zwarte spreken!" dames in den winkel slechts zyn betaalde „Ze is daar," zei Lena, naar een keurige handlangsters waren. En hy wist, dat zij het paskamer achter den al niet minder keurigen wist, en hy zou het graag hebben bekend en winkel wijzend. „Ik zal haar waarschuwen. om vergeving hebben gevraagd en.... een Wacht hier maar even op mij." ring voor haar hebben gekocht. Maar ze was Maar John wachtte niet. Hij snelde Lena bijna ongenaakbaar geworden en ze zou hem achterna, wierp de deur wyd open en — zeker niets van dien aard hebben laten doen. viel bijna over Ada en Vera, die op den Lena en Ada werkten reeds sinds eenige grond zaten met een hoed op hun schoot, weken niet meer in het kleine zaakje toen en die naalden en allerlei garnituren in hun Cynthia op een middag de deur er van voor hand hadden. En Eva was er ook, bezig in den laatsten keer sloot. Zelfs Vera en Eva een hoek van het vertrek thee te zetten. En waren de laatste dagen niet meer versche- Cynthia was er eveneens, en die hing haar nen. hoed aan een kapstok. John had van achter een raam op de eerste PINAUD 612, DE IDEALE WIMPERCOSMETlC, „Hallo, kinderen," riep John. „Ik ik accentueert oogopslag op fraaie wijze. Door verdieping van „De Roos", waar hij sedert ben je nagekomen, Cynthia." haar speciale samenstelling doet zij de oogeenige dagen een uitkijkpost had betrokken, „Ik heb je gezien, John," zei Cynthia ernharen op natuurlijke wijze krullen. Zij veroorgezien dat er iets ernstigs in het kleine zaakje zaakt geen prikkeling, is den geheelen dag aan den gang was. En nu zag hy hoe Cynthia stig. „Ik dacht wel, dat je van plan was mij houdbaar en volkomen bestand tegen vocht. na te komen. — Hoe heb je den winkel durde deur sloot en wegging.... Het einde was PINAUD 612, is verkrijgbaar in 4 verschillende ven verlaten, Lena?" gekomen.... tinten, zwart - blauw - bruin en groen. „Ik móést het wel doen, Cynthia," zei Lena Hy greep zijn hoed, snelde de trappen af verontschuldigend, met een blik op John. Voor een volmaakte oogen rnake-up brengt en rende Cynthia achterna. PINAUD een complete set, bestaande uit: John keek van de een naar de ander — „Cynthia?" riep hy. Wimpercosmetic in tubes of vasten vorm. „Je hebt beloofd, nooit meer te komen ge- en de uitdrukking van verbazing in zyn Creamy Mascara, Cake Mascara, Eyeoogen scheen met iedere fractie van een durende den tijd dat de zaak open is," hielp Sharlnw, etc. seconde toe te nemen. zij hem koel herinneren. „Wat beteekent dit allemaal?" vroeg hy. „Maar.... je hebt 'm gesloten!" stamelde hy. „En.... en ik ben gekomen om je te „Cynthia, wat beteekent dit allemaal?" „Het beteekent," zei Cynthia nadrukkehelpen.... Dat heb je beloofd...." groot mocUI tube II. 1.35 /i I J in v»lten " " ■ ^ „Ik heb een dringende afspraak," ant- lijk, „dat jij niet alleen handig kunt zyn, vorm of tube II. 0.35 PARIS John. Het beteekent, dat ik niet gesloten woordde ze kort. „Ik heb geen tyd meer." heb — althans niet in dien zin als jij beMaar hy trad haar in den weg. Gen.-verlegenw. v, Nederland: S. Vlessing, ,.Ik weet, dat jy het weet," zei hy. „Ik weet, doelde. Het beteekent, dat JÜ jouw zaak wel Carel Reinierszkade 17 's-Gravenhage. dat je alles reeds geruimen tijd weet. Maar sluiten kunt, John, en erkennen dat je ver-

VETWORMPJES

H?

_£_

mm k

Ti r^r Ti-nk Ti (Cl ei Ti mw JU JU Jü JU JtVJUkJlOIJLl M m QEDREIDE VOORJÄÄR3JUMPER

(Maat 42). Benoodigd materiaal: 200 gram witte, 50 gr. zwarte en 10, gr. lichtblauwe 2-draadsche wol en 2 breinaalden No. 2. Voorpand: Opzetten 133 steken met de zwarte wol. 10 c.M. 2 steken recht, 2 steken averecht breien. Hierna breit men met de witte wol het patroon als volgt: Ie pen: 5 st. aver., 1 st. r., 9 st. aver., 1 st. r., 9 st. aver., 1 st. r., 9 st. aver., 1 st. r., 9 st. aver., 1 st. r., 1 st. aver., 1 st. r., 37 st. aver., 1 st. r., 1 st. aver., 1 st. r., 9 st. aver., 1 st, r.. 9 st. aver., 1 st. r., 9 st. aver., 1 st. r., 9 st. av^r.. 1 st, r., 5 st. aver. 2e pen: De steken breien zooals men ze voor. zich heeft. Wanneer men 6 pennen gebreid heeft, breit men de middelste 37 steken als volgt: , 7e pen: 18 st. aver., 1 st. r., 18 st. aver. De even pennen breit men, zooals men de steken voor zich heeft.

9e pen: 16 st. aver., 1 st. r., 1 st. aver., 1 st. r., 1 st. aver., 1 st. r., 16 st. aver. lie pen: 14 st. aver., 9 st.: 1 st. r,, 1 st. aver, breien, 14 st. aver. 13e pen: 12 st. aver., 13 st.: 1 st. r., 1 st. aver, breien, 12 st. aver. 15e pen: 10 st. aver., 17 st.: 1 st r., 1 st. aver, breien, 10 st. aver. 17e pen: 8 st. aver., 21 st.: 1 st. r., 1 st. aver, breien, 8 st. aver. Hierna breit men het blokje weer terug op dezelfde wijze. Terwijl men dit blokje breit, meerdert men aan de zijnaden aan beide zijden van iedere 4e pen 1 steek, totdat men in het geheel 139 steken heeft. Bij het breien van het 2e blokje keert men wanneer men 17 steken hiervoor heeft en bij het 3e blokje bij 13 enbij't4e blokje bij 9 steken. Hierna breit men de volgende pen: 8 st. aver., 1 st. r., 17 st. aver., 1 st. r., 1 st. aver., 1 st. r.. 1 st. aver., 1 st. r., 17 st. aver., 1 st. r., 1 st.

aver., 1 st. r., 17 st. aver., 1 st. r., 1 st. aver. Dit is het midden van het voorpand. De blokjes breit men op dezelfde manier. Bij den volgenden toer kant men voor de armsgaten aan beide zijden 9 steken af. Aan het begin van de volgende 6 pennen mindert men nu nog telkens 1 steek. Men heeft dus nu nog 115 steken over. Wanneer het 4e blokje klaar is, kant men voor den hals de middelste 37 steken af en breit men dus eerst één schouder verder. Aan den halskant mindert men nu nog driemaal 1 steek. Na 4 c.M. lengte kant men de steken in 6x6 steken af. Den anderen schouder breit men op dezelfde manier. De rug. Met de zwarte wol 119 steken opzetten en 10 c.M. 2 steken recht, 2 steken averecht breien. Daarna breit men met de witte wol verder steeds 9 steken averecht, 1 steek recht. Voor de armsgaten kant men aan weerszijden 7 steken af en mindert men aan het begin van de volgende 4 pennen telkens 1 steek. Zoodoende houdt men dus 101 steken over. De hals van den rug wordt 3 c.M. hooger gemaakt dan bij het voorpand. Hiervoor kant men" de middelste 29 steken af en breit één schouder met 36 steken verder. Na 2 c.M. kant men in 6x6 steken den schouder af. De tnouwtjes. Met de zwarte wol 90 steken opzetten en 4 c.M. 2 steken recht, 2 steken averecht breien. Hierna breit men met de witte wol 10 c.M. 9 steken averecht, 1 steek recht. Hierna maakt men den kop, door aan het begin van iedere pen steeds 1 steek te minderen. Wanneer men 20 steken heeft overgehouden, de steken afkanten. Het kraagje. 3 steken opzetten met de witte wol. Aan het einde van iedere pen 1 steek meerderen. Averecht heen en recht terug breien. Wanneer men 15 steken heeft, breit men een blokje, zooals bij het voorpand. Wanneer men 20 steken heeft, meerdert men aan het einde van de oneven pennen 2 steken en aan het einde van de even pennen 1 steek. Wanneer men 40 steken heeft, afkanten. Het zwarte randje breit men als volgt: 2 steken opzetten en aan één kant 1 steek meerderen tot 7 steken. Alle toeren recht breien tot voldoende lengte. Voor den anderen kant breit men een zelfde reep. Het borduurwerk. Langs den bovenrand van de blokjes borduurt men met zwarte wol in maassteek. Aan den onderkant maakt men aan ieder blokje 3 lange kettingsteken van de blauwe wol.

„Het is toch zeer eenvoudig," zei Cynthia. „Zoodra jy je zaak tegenover ons opende, begrepen wij, dat het met de onze gedaan was, vooral daar je je hoeden scheen wèg te geven. Daarom hielden we krijgsraad, en we wisten vader en Dick Brown te bewegen ons te helpen. Dick ontdekte dezen winkel. Milly hielp ons met de huur, en weken geleden hebben wy hier al geopend. Heb je niet gezien dat de naam die op de ramen staat, Clave is, maar achterstevoren geschreven? .Of had je te veel haast ?" „Maar maar er staan hier heel wat dure hoedjes," riep John verward uit. „Ik weet het, want ik heb er zelf verscheidene gekocht in de laatste weken. En...." „Dat is nu juist het aardigste van alles," zei Cynthia triomfantelijk. „Bijna al onze hoeden zijn afkomstig uit jouw winkel. Althans de extra-dure! Je gaf ze practisch gesproken cadeau — en wij verkóópen ze werkelijk! De vriendinnen van mij en mijn zusjes, onze familie en die hun kennissen, Dick Browns meisjes-kennissen, en diè hun kennissen óók weer — enfin, te veel om op te noemen — maar ze hebben ons allemaal geholpen en enfin, op die manier hebben we jouw hoeden voor zoo goed als niets gekocht en hier, in een geheel andere buurt, verkoopen wij ze nu tegen behoorlijke prijzen, zoodat we aardig verdienen!" John liet zich in een stoel vallen, onder de hand een van de hoeden fijn knijpend, die vroeger van hem geweest was. „Je hebt me verslagen," riep hij uit. „Dat hebben we zeker," riep Lena, die in de deuropening stond. „Je hebt jezelf verslagen, jongen," zei Cynthia vriendelijk. „Terwijl je ons ondersteboven hebt geloopen in de eene wijk, heb je ons in een andere weer op onze voeten gezet! En daarom vergeven we je van harte wat je hebt gedaan, en zullen we tot in lengte van dagen gelukkig met elkander zijn " John strong op en nam Cynthia zonder dat zij het kon voorkomen in zijn armen. „Het was heel handig van je," riep hij, terwijl hij haar een kus gaf. „Ja, vind je ook niet?" riep Eva opgewekt. „En het bewijst, dat niet alleen de mannen hersens hebben. Kom, geef dat kind nóg een kus!" „Wanneer trouwen we nu?" vroeg John benieuwd. „Zoodra jij wilt, liefste," antwoordde Cynthia. „De meisjes hebben nu een heel goede zaak hier — en daarom kan ik hen rustig aan zichzelf overlaten." John lachte. „Het is een prestatie van je, Cynthia!" zei hy. „En omdat ik niet kan blijven doorgaan met hoeden cadeau te geven, en ik mijn eigen idiote zaak dus wel moet sluiten, kunnen de meisjes haar krijgen met al de hoeden die ik nog heb en enfin.... ik wensch ze veel geluk! En onszelf niet'minder," besloot hy Cynthia weer een kus gevend.

vattf^

*\

izW&

Schuren? Daar bederf je ze mee. Neem toch VIM; dan blijven ze mooi!

Harde schuurmiddelen bederven Uw keukengerei. Ze veroorzaken krassen, waarin zich vuile en vette bestanddelen ophopen. Gebruik daarom Vim voor potten en pannen en U zal zien, hoe blinkend schoon ze worden. Vim reinigt zacht en snel, zonder te krassen! Door de dubbele werking van Vim wordt al het vuil verjaagd, zonder dat er een krasje ontstaat. Glanzende voorwerpen worden alleen veilig gereinigd met Vim!

o o

-v-

o

>.r.-.

wiu reinigt zacht

—krast nooit

DP ELKt HUH EEN BON VOOR GESCHENKEN

VIOQ-OM-

VobmaÜeififgié'ne TrMMttVERBANi Tampax brengt eindelijk de bevrijding van het verband. Geen spelden, geen gordel meer , , . . geen ongemak en geen gebondenheid,.., Vrijheid en onbezorgd gemak ELKEN dag! Tampax werd door een Canadeeschen arts ontworpen en volmaakt. Het berust op het principe van den medischen tampon en beschermt U, zonder dat U de aanwezigheid merkt. U kunt thans aldoor Uw normale actieve leven leiden in gerust vertrouwen en onbelemmerde vrijheid. Zelfs bij flinke lichaamsbewegingen - sport en werk - blijft Tampax veilig. Niettemin kan het in een oogwenk worden verwijderd. Het is vervaardigd van gesteriliseerde medicinale watten en vereenigt zeer eenvoudige toepassing met absolute zékerheid. Vrouwenartsen bevelen' het aan, als de meest hygiënische en practische methode.

Tampax is ontworpen voor iedere normale vrouw, speciaal voor de Kehuwde en wordt aanbevolen door vrouwenartsen. Jonge meisjes, die het niet gemakkeliik vinden, raadplegen haar dokter vour het gebruik.

GEEN GORDEL GEEN SPELDEN GEEN VERBAND

Het pakje vour ruim een maand kost 65 ets. en gaat gemakkelijk in Uw handtaschje; het kleine pakje halve inhoud - kost 35 ets.

N.V. DROGEREN MISCHA«'-

Wanneer Uw leverancier Tampax nog niet voorradig heeft, zend ons dan nevenstaandc- coupon.

Ingesloten 35 '-'>■

TAMPAX DE MODERNE HYGIËNISCHE BESCHERMING Tampax is verkrijgbaar in méér dan 3000 Apotheken. Drogisterijen. Corset-, Lingerie- en Manufacturenzaken

NAAM STRAAT P^TS..,^f^endeaVV.P_

,

jr>JLJOPk3IJLJJL%

LEUK SPEELGOED!

JU JU JLI JLJ 1:^13 WIPSTAARTJES AVONTUUR "T an Kouyn woonde met zijn vrouw en drie

ki kinderen in een fyn holletje in het bosch. Ze hadden een heeriyk leven. In het bosch was het altyd rustig, en hun huisje lag aan den voet van een boom, die aan het begin van het woud stond, dicht by een groote boerdery. De familie Konyn woonde in een waar Luilekkerland! Wortelen, kool, rapen, kortom alles waar een konyn zoo dol op is, had de boer op zyn land groeien, en vader en moeder Konyn en hun kinderen aten er dan ook hun buikjes dik en rond aan. Maar de boer vond dit allesbehalve prettig! Dèn was er weer een heel stuk van zijn veld met kool stukgegeten, dan weer waren het zyn wortelen of rapen, die te lyden hadden gehad. Hy besloot dan ook, er een eind aan te maken. „Jan," zei hy op een dag tegen zyn knecht, „vanavond moet jy eens een strik zetten. Ik wil eens zien, of ik die leelyke kool- en worteldieven niet te pakken kan krygen. Het gaat my danig vervelen, dat ze hier alles maar vernielen." Zonder ook maar iets te vermoeden van het gevaar dat haar bedreigde, trok de familie Konyn er weer op uit om haar avondmaaltijd te gaan nuttigen. Ze deden zich heerlijk te goed, toen Vader Konyn plotseling riep: „Pas op! Een strik!" Maar Wipstaartje, de jongste telg van de familie, die altyd onbezorgd rondhuppelde, hoorde de waarschuwing te laat; eer hy het wist zat zijn pootje vast in den strik. De heele familie was radeloos, maar ze kon niets beginnen! Den volgenden ochtend kwam de boer op zyn land eens poolshoogte nemen en ja hoor, daar zag hy den kleinen dief in den strik zitten! „Kom jy maar eens hier, jouw rakker," zei hy, en hy pakte Wipstaartje, dat zijn pootje ernstig had bezeerd, op en ham het mee naar huis.

J

„Kyk eens, Wim," zei hy tegen zyn zoontje, „hier heb ik iets voor je.... Een leuk konyntje!" Wim was opgetogen, maar toch toen hy Wipstaartje eens goed bekeek, vond hy dat het er vreeselyk treurig uitzag. Het was net, of het tranen in zyn oogjes had. En of Wim hem nu al in een mooi hokje zette en hem de lekkerste koolblaadjes gaf, het maakte niets uit: het diertje zat onafgebroken stil in een hwkje en bleef maar even treurig. Op zekeren avond lag Wim in zyn bedje, en hy kon maar niet in slaap komen. Altyd moest hij denken aan het treurige konyntje, en steeds zag hy de bedroefde oogjes van het diertje voor zich. Opeens hoorde hy een hevig lawaai in het hokje, dat vlak voor zyn raam stond. Op zyn teenen sloop hy zyn bed uit en keek voorzichtig door een kier van het gordyn. En wat zag hy toen heel duidelyk in het heldere maanlicht? Daar zat me de heele familie Konyn zoowaar voor het hokje bij den jongsten telg geschaard. En wat stonden de oogjes van Wipstaartje nu vroolyl^! En wat was hy opgeruimd! Overgelukkig huppelde hy rond. Toen begreep Wim, dat Wipstaartje alle nachten zyn familie op bezoek kreeg, en wist hy opeens, waarom hy overdag altijd zoo bedroefd was. En onze Wim, die heel erg veel van dieren hield, en zich zoo goed kon indenken hoe Wipstaartje zich wel moest voelen zonder zyn vader en moeder en zonder zyn broertjes en zusjes, had al heel gauw een besluit genomen. Vlug trok hij zyn jasje aan, ging voorzichtig naar buiten, nam Wipstaartje uit zyn hokje, gaf hem de vrijheid en.... een oogenblik later reeds zag hy het in de verte vroolyk huppelen temidden van zyn familie, die een eind verder achter een boom had zitten loeren, zich afvragend wat er toch met Wipstaartje zou gaan gebeuren. Even later lag Wim weer in zijn bed en droomde van een gelukkige Konynen-familie, die er door zijn toedoen inderdaad ook wès!

.leine Jan dacht vol verbazing; „Wat voor nieuws is dat nu weer? Even wil ik het bekijken Ja, ik waag het maar een keer."

„Zoo, dat heb ik vast te pakken. Niemand ziet het, dat gaat goedl Waarvoor zou dat ding toch dienen? 't Is toch niet Mams nieuwe hoed?"

.—

M

J ' •

i

ir - ' E

Il1%

^

!

.^Av„.^^.N taÊBSÊÊÈ „Wacht, ik wèèt het: 't is een speeltje. Extra voor mij neergezet!" .... Als een tol liet hij het draalen. Wat häd die Janneman een pretl

■

■

-

ductieland van de heele wereld. Gezien de enorm belangrijke rol, die de petroleum - waaruit men immers onder anderen ook benrine maakt! — in een modernen oorlog speelt, kon het Duitschlands tegenstanders in een eventueel gewapend conflict niet onverschillig laten, welk deel van zijn voorraad Roemenië aan dit land — al of niet gedwongen — zou afstaan. En Engeland moest dit heelemaal wel in bijzondere mate interesseeren, omdat de exploitatie der petroleum-bronnen in Roemenië thans hoofdzakelijk met behulp van Engelsch-Amerikaansch kapitaal geschiedt. Er stonden dan ook genoeg rechtstreeksche belangen op het spel voor het Britsche Rijk, om zich ongerust te maken over den loop, dien de onderhandelingen te Boekarest mogelijk konden nemen. En behalve te Boekarest, zal er daarom ook in Downingstreet menigmaal het woord „petroleum" zijn uitgesproken in de dagen, toen de

... -. ■ * i.

^«if

ysiiiSü

iiÄkii .»«r"'

-^(^ >*AV/

/

taS

v-^ :-

Mm «

i

P£ OLIEVELOEM VAN ßOEMEHIE rAls de zon ondergaat boven de Roemeensche olievelden . . .

Europa was nog maar nauwelijks iets bekomen van den schok, dien dit oude werelddeel had gekregen door de even snelle als onverwachtsche Duitsche bezetting van Bohemen en Moravië, toen er plotseling zeer verontrustende geruchten in de wereldpers opdoken over een ultimatum, dat Duitschland aan Roemenië zou hebben gesteld, ongeveer terzelfdertijd, dat het zijn troepen had bevolen naar Praag op te rukken. Roemenië, dat zoo goed als onmiddellijk grenst aan het gebied in Oost-Europa, waar het Rijk zijn invloedssfeer op zoo onvoorziene wijze had uitgebreid, zou volgens deze geruchten voor de keus gesteld zijn zich „economisch in het Derde Rijk in te schakelen", of rekening te houden met het feit, dat Duitschland de grenzen van dit land niet langer kon garandeeren. Tegelijk met deze geruchten, kwam er uit Roemeensche bron een verklaring, dat het land bereid was zijn onafhankelijkheid met de Petroleum wordt gevonden in gesteenten van verschillende geologische formaties. Ze verzamelt zich in holten in dan grond en staat daar onder sterken druk van bijgemengd samengeperst aardgas, zoodat bij aanboring spuitende bronnen ontstaan. — Hier ziet men het aanbrengen van een boor, die tot op groote diepte in de aarde gedreven wordt.

gebied in Roemenië deel te nemen. Dat hiermede het Roemeensche olie-vraagstuk van de baan zou zijn, mag men echter niet aannemen. Er botsen hier immers belangen van mogendheden tegen elkaar, die elkanders verrichtingen met het grootste wantrouwen gadeslaanl De foto's van de Roemeensche olievelden, die wij hierbij afbeelden, zijn dan ook zeker van een blijvende actualiteitl

Een spoorweg-emplacement bij een der talrijke kolossale olievelden in Roemenië. De ruwe olie wordt uit de bronnen — in de heuvels op den achtergrond der foto — naar de geweldige tanks — op den voorgrond rechts — geleid, waarna zij, nadat zij gezuiverd is, in de kleine tanks (links op de foto) wordt overgebracht, om vervolgens vervoerd te worden.

De geweldige haak waaraan de boor hangt, waarimede men naar olie boort. Van zijn sterkte hangt soms meer dan anderhalve kilometer kostbare lboorpijpen af, benevens de arbeid van eenige weken boren op deze diepte.

WAARQP. DE «€T 006 6£ßlCHT

crisis hel hevigst scheen. Naar thans — ofschoon nog niet officieel - over de besprekingen bekend geworden is, heeft Duitschland naast andere verlangens, die het op het gebied van den landbouw en industrie in Roemenië ingewilligd kreeg, ook het recht gekregen aan de exploitatie van een nieuw, rijk olie-

HOUOT

wapens te verdedigen, terwijl Albion een of meer _ officieel bericht lanceerde, dat een agressie tegen Roemenië niet zou du c Waarop er evenwel prompt, zoowel uit Duitsche als Roemeensche hoofdstad, v geseind, dat alle berichten over een ultimal uit de lucht gegrepen waren. Er wen tusschen Duitschland en Roemenië s\ei normale onderhandelingen gevoerd, om reeds bestaande breiden . . .

handelsovereenkomst

^W

uit

Wat er precies aan de hand is gewe kan uit de tegenstrijdige berichten, die als kronkelpaden van een labyrint kris-kras & elkaar loopen, niet met zekerheid won afgeleid. Slechts kan worden vastgesteld, Roemenië plotseling in het brandpunt der ternatlonale politiek kwam te staan en dat woord „petroleum" bijna in geen bericht brak, dat er over de onderhandelingen Boekarest werd gebracht. En inderdaad zul' de Roemeensche olie-voorraden dan ook de voornaamste reden zijn geweest, dat zich — behalve in Engeland, ook in verse dene andere landen — zoo sterk voor de sprekingen te Boekarest interesseerde. Roemenië bezit een groeten petrol;1 rijkdom; in 1936 was het het vierde

''

M

Boortorens in het Roemeensche landschap.

e

OzJ

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT WrvoUf^ C/

oor HJ'Cm

Mej. M. v. S. te N. - Ik moet U tot mijn spijt mededeelen, dat mij tegen het door U genoemde euvel geen goed middel bekend is. Een andere maal hoop ik U beter van dienst te kunnen zijn. J. H. te Z. - De door U genoemde ingrediënten zijn zeer geschikt voor Uw doei.

1. Met den kapitein volgden Peter en Dot den man, die een brandende lantaarn in de hand hield. Ze hadden zich achter een boom verscholen, maar de papegaai had hun tegenwoordigheid door zijn gekrijsch verraden. De man keerde daarom op zijn schreden terug.

2. „Volg mij kinderen," mompelde de kapitein. „Die schurk komt achter ons aan." Ze doken weg In de schaduw van de boomen, maar Peter, die een eindje was achtergebleven, voelde plotseling hoe de grond onder zijn voeten begon te glijden en hoe hij naar beneden tuimelde.

3. Steeds dieper viel hij. Het was volslagen donker en Peter kwam pas tot bezinning toen met een bons zijn val gestuit werd. Juist toen hij wat was bijgekomen en weer wilde opstaan, viel er nog iets naast hem neer en hij merkte, dat het Benjamin en Jozef waren.

De e/s van onze tyd: fraai,glanzend haar

Mej. J. v. D. te S. ■■ ■ Ik heb U reeds eerder in deze rubriek antwoord gegeven, en kan daar natuurlijk niet mee aan den gang blijven I Ik kan U alleen wéér aanraden zelf eens aan den professor te schrijven; dan zult U misschien het meeste succes hebben I

Mej. J. L. M. te A. - 'üe door U bedoelde acteur was in de film zoo geschminkt. Van een verminking is dus in het geheel geen sprake. I. T. te K. - Het adres van Ce' cilia Colledge kunt U verkrijgen door tusschenkomst van de „Kunstijsbaan" te Amsterdam. Wat Uw andere vraag betreft, kan ik U mededeelen, dat wij de foto's gaarne zullen zenden, indien de meisjes er zelf om vragen. De andere vraag kan ik U ng nog niet beantwoorden; misschien de volgende week.

NA HET WASSEN DROOGT HET HAAR VERRASSEND SNEL

1

Dr. H. NANNING's

KINADRUPPELS Het aangewezen middel _bij: BLOEDARMOEDE . BLEEKZUCHT MALARIA - GEBREK AAN EETLUST, enz. Men lette op den naam „Dr. W. tKanning" buiten op de roode doos en op de flacon. — Prijs f 1.30. Annonces betreffende

geneesmiddelen

en

geneeswijze

worden in dit blad slechts opgenomen, indien zij vooraf voorzien zijn van het stempel „Geen bezwaar" tegen de plaatsing, afgegeven door de Commissie van Controle op de Aanprijzing van Geneesmiddelen en Geneeswijzen, waarvan het Secretariaat is gevestigd: Segbroeklaan 33, 's-Gravenhage.

H. J. B. te A. - Er bestaat maar één Nederlandsch. Schaaktijdschrift . en wel: „Het Tijdschrift van den Koninkl. Ned. Schaakbond". Per jaar kost dit f. 4.50; twaalf nummers. Het staat onder Redactie van Dr. Euwe.

GEEN GEPIEKER over de toekomst met een polis bij de BANK SCHIEDAM LEVENSVERZEKERING-LIJFRENTE

G. J. C. te A. - Wendt U zich tol het Octrooibureau, Weteringschans 96, te Amsterdam. Äan dit adres kunt U alle gewenschte inlichtingen verkrijgen. In Den Haag is ook een dergelijk bureau gevestigd, n.l.: „Het Octrooibureau", Bezuidenhoutscheweg 69. 4. Eerst dacht de jongen, dat hij in een soort leeuwenkuil terechtgekomen was, maar al spoedig merkte hij, dat de ruimte doorsneden was met gangen. Hij was een heel eind naar beneden gerold, zoodat het onmogelijk was langs denzelfden weg weer terug te keeren.

5. En daarom besloot de jongen de gangen te verkennen om te probeeren een anderen uitweg te vinden. Hij verdwaalde al spoedig in dat warnet van tunnels en juist toen hij weer een hoek wilde omslaan, zag hij in de verte langzaam een man met een lamp naderen.

6. Terwijl hij de dieren wat kalmeerde, verborg Peter zich zoo goed mogelijk. Het licht kwam steeds dichterbij. Toen de man vlakbij Peter was, herkende deze den man uit mijnheer Benns huisje weer. Hij liep voorbij zonder op- ol omkijken, zoodat hij Peter niet zag.

Mej. G. B. te A. - Ik dank U wel voor Uw hartelijk briefje, het is altijd prettig te hooren, dat mijn raad goed was. Wat Uw vraag betreft, kan ik U mededeelen, dat Uw puzzles op tijd in ons bezit zijn, en dat Uw wijze van oplossen juist is. U moogt mij natuurlijk nog wel eens meer iets vragen; graag zelfs. Mevr. S. te A. - Wendt U zich tot „Dansschool Leonore ter Laan", Overtoom 315, te Amsterdam. Daar kunt U alle gewenschte inlichtingen verkrijgen. Mej. A. D. te D. H. - U zult in ieder geval een Mulo-opleiding moeten hebben, en vervolgens moet U den cursus voor Kinderverzorgen aan een Huishoudschool gevolgd hebben, en met goed gevolg examen hebben gedaan. U kunt niet eerder voor Kinderverzorgster in aanmerking komen. Dan kunt U aan verschillende inrichtingen verder worden opgeleid. Een zeer bekende goede opleiding kunt U krijgen bij: „Het Zuigelingenhuis, Oostzeedijk 76, te Rotterdam". Wendt U zich tot dit tehuis voor verdere inlichtingen.

.•. i.JrwWMOOC

„Nu, wat denk je, Hendrik, zou Hector het in dit hok naar zijn zin hebben?"

J. W. B. te V. - Ik kan U mededeelen, dat het door U bedoelde woord voorkomt in het Nederlandsch Woordenboek van „Van Dale".

7. Juist maakte Peter aanstalten hem te volgen, toen hij aan zijn kleeren werd getrokken. Hij draaide zich om en merkte, dat de beide dieren hem tegenhielden. Toen zag hij, waarom ze dat deden: op den grond lag een lange ladder. Wat nu te doen?

8. Hij begreep in het geheel niet hoe die ladder daar was gekomen. En wat moest hij er mee doen? Toen besloot hij te probeeren er langs af te dalen. Misschien kwam hij zoo aan een uitgang. Zoo begon Peter naar beneden te klauteren. Eensklaps hoorde hij een geluid naast zich.

J. M. M. te H. - Ik zou U aanraden met het door U genoemde euvel naar een dokter te gaan, daar het heel goed mogelijk is, dat het uit Uw „gestel" voortkomt. 9. Bijna was Peter aan het eind, toen hij zich bij den enkel voelde grijpen. Hij draaide zich om en schreeuwde van schrik. „Still" fluisterde' mijnheer Benn. „Vlug, of die schurk neemt mijn schat wegl" (Wordt vervolgd)

I. M. te D. H, - Richard Crooks kunt U bereiken via den heer Ernst KrausS, Marnixstraat 425 te Amsterdam. Het adres van Willy Birgel is Wissmannstrasse 12a, te Berlijn. Adolf Wohlbrück kunt U schrijven: DenhamStudio's te Londen. Mej. C. te R. - Spencer Tracy en Nelson Eddy kunt U beiden schrijven: Metro-Goldwyn-Mayer Studio's, Culver-City, te Californië. Om antwoord te krijgen moet U drie antwoord-coupons insluiten. Deze coupons zijn te verkrijgen aan elk postkantoor; ze zijn in alle landen in te wisselen voor postzegels. M. v. W. te A, — Uw wijze van oplossen is juist.

GEWONE ADVERTENTIES: TEKSTADVERTENTIES:

KOLOMHOOGTE 120

KOLOMHOOGTE

120

REGELS

REGELS

KORTINGEN

-

-

KOLOMBREEDTE 5 cM.

KOLOMBREEDTE

VOLGENS

6.7

cM.

TARIEF

-

REGELPRIJS 25 ets. BRUTO REGELPRIJS

50

ets.

BRUTO

Mej. R. v. d. V. te R. - Paul Steenbergen kunt U schrijven: Neerlandia Film, Keizersgracht 749, te Amsterdam. Hij is getrouwd; wat Uw andere vraag betreft, daar kan ik U geen antwoord op geven. De Secretaresse van de VOOR :

U-CLUB,

Noordeinde 8, Leiden

„Vroeger konden wij ieder woord verstaan wat ze hiernaast zeiden, maar sinds we nieuwe buren hebben gekregen, hooren we niets meer.

H

U

M

O

R urn

„Watl Ben je niet op kantoor? En ik heb een uur lang met je zitten pratenll"

Keeper (tegen scheidsrechter) : „Mijn vrouw vroeg, of ik op hem wilde letten terwijl zij naar den bioscoop was."

,We treffen hetl Ze zijn thuis 1'

,,Gauwl Breng hem zijn bril il'

,,Nou, noul Vind je het geen zonde om dat mooie pakkie van je zoo te bederven door zoon

dikke

„Ik begrijp niet, waarom de keuringsdienst dat vleesch niet keurt nadat het gekookt is In plaats van voor dien tijd."

,,Neen man, ik heb werkelijk geen zand besteld.

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN Ikvwilde je eens het een en ander vragen. Mag M ik?"

„Waarom niet. Pietersen. Bovendien kan ik je niet ontmoeten of je hebt me het „een en ander" .te vragen. Deze vragerij is je zeker aangeboren. Maar je bent nu eenmaal m'n vriend en dus heb ik een heeleboel voor je over. En zoolang je geen geld te leen vraagt, gaat 't nog best. Dus steek van wal, wat wilde je weten?" „Hoeveel bioscopen zijn er nu wel in de heele wereld?" „Eén seconde, even mijn notitie-boekje nakijken. Hier heb ik het. Precies 93016." „Zijn dat allemaal moderne theaters, ingericht voor het vertoonen van geluidsfilms?" „Weineen, waarde vriend. Er zijn er maar 66453 uitgerust met apparaten voor het vertoonen van geluidsfilms. Hiervan zijn er 37778 in Europa, 16228 in Amerika, 5796 in Azië, 4571 in Zuid-Amerika, 1224.in Canada en 856 in Afrika." „Er komen zeker steeds meer bioscopen?" „Dat toch niet, Pietersen. In 1936 bijvoorbeeld waren er nog een goede tweeduizend theaters meer in de wereld. Vooral in Europa zyn er verschillende landen, die thans minder bioscopen hebben dan drie jaar geleden." „Welke landen bijvoorbeeld?" „Rusland had in 1936 3499° theaters, thans 30000, Italië had er in 1937 4900' thans 4049. Ons land bezit al jarenlang ongeveer hetzelfde aantal bioscopen, namelijk driehonderd.' „Dat is niet veel, vind je wel?" „Inderdaad niet. Vooral als je het aantal vergelijkt met België, waar 1100 bioscopen zijn, waarvan 950 met een geluidsinstallatie, Hongarije met 524 theaters en Denemarken met 370 stuks. Maar je weet, de Nederlandsche Bioscoop Bond heeft het bedryf voorloopig gesloten." „Wat beteekent dat?" „Zonder de toestemming van dien Bond mag niemand een nieuwen bioscoop openen. Dat voorkomt in ieder geval een te groote concurrentie, want het zou natuurlijk niet goed zyn als de bioscooppaleizen als paddenstoelen uit den grond zouden verrijzen." „Eigenlijk, een wijze maatregel. Anders zou ik geen enkelen avond meer thuis zijn. Want ik wil ieder programma zien en er zijn bij ons maar zes bioscopen. Nu ben ik ten minste nog één avond in de week thuis."

FILM-ENTHOUSIASTEN

„Waar moet de vleugel staan, mijnheer?"

M. H. te Amsterdam. Annabella is den i4en Juli jarig. Zij trad November 1936 met den filmacteur Jean Murat m 't huwelijk, in 1938 liet zij zich weer scheiden. De gevraagde foto's zijn u toegezonden. A. T. 'te Thorn. De firma Paramount^ Keizersgracht 399, Amsterdam, zal u precies den datum van de Amerikaansche première van de film „Firma Adam en Eva" kunnen opgeven. B R. T. te Groningen. Hierbij de gevraagde adressen. Elfie Mayerhofer.Fasa.nenstrasse 31, Berlijn. Er rol F lynn, Warner Bros-Studio's, Burbank, Califorme. Manka Roekk, Domstrasse n, Babelsberg bij Berlijn. G T. te Rotterdam. Wij hebben u de twee gevraagde foto's gestuurd. WA/'or de Kowa is niet getrouwd. René Deltgen is met Elsie Scherer gehuwd. Hij is inderdaad geen Duitscher.

Hans Albers en Hilde Se«f*k In de Tobit-fllm

T. L. P. v. K. te Scheveningen. Jeanette Macdonald is den i8den Juni te Philadelphia geboren. Zij is met Gene Raymond getrouwd. Nelson Eddy heeft den 29sten Juni te Providence het levenslicht aanschouwd. Het adres van Deanna Durbin is Universal-Studio's, Universal-City, Californië. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. R. v. d. S. te Eindhoven. Sonja Henie werd den 8sten April te Oslo geboren. John Hall werd den I4den Maart te Fresno geboren, hij is met Frances Langford getrouwd. Wij hebben u een foto van Ginger Rogers en van William Powell gezonden. W. I. te Amsterdam. Hierbij de drie gevraagde adressen. Norma Shearer, Metro - Goldwyn- Mayer- Studio's, Culver- City, Californië. Gail Patrick, 5451 Marathon Street, Californië. Carola Hoehn, Tölzerstrasse 30, Berlijn. A. D. te Amersfoort. Wij hebben u een foto van Deanna Durbin en een van Norma Shearer doen toekomen. Deanna is niet verloofd. De ware naam van Dick Baldwin is Robert Baldwin. Lloyd Nolan is met Mell Erfird getrouwd. C. H. te Breda. Wij hebben u de twee gevraagde foto's gestuurd.

„Alaska"

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag vijfhonderd dertig Wat is de beteekenis van het woord „wingewest"? Wü stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen die vóór 17 April (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 17 Mei) goede oplossingen zenden aan ons redactie-adres: Noordeinde 8, Leiden. Op de enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 5JO.

DE OPLOSSING Vraag vijfhonderd zes en twintig Het werk van een gezant ligt voornamelijk op politiek gebied, terwijl dat van een consul voornamelijk op handelsgebied ligt. De hoofdprijs werd ditmaal verworven door den heer M. Versélewel de Witt Hamer te Noordwijkerhout, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan Mevr. M. G. Reynders te 's-Gravenhage, den heer E. Steiger te Amsterr dam, den heer G. A. Maat te I)en Haag. den heer G. H. Peerbolte te Rotterdatt, den 1J^*> J. Weyerman te 's-Gravehhage.

FINAL

hartstochtelijk verwunelaar van oude muziekinstrumenten, bezit een schitterend ingerichte villa op een eiland la het meer van Genei waar hij vaak graote feesten geeft. Than« he hij een aantal vrienden beloofd voor een sers ttoneele verrassing te zullen zorgen. Hij heeft d Jongen Amerikaanschen violist George Astt wiens roem reeds tot over den Oceaan is dec . gedrongen, weten over te halen om te zijnen hui .een intiem concert te geven. Dit zal dus het eers Europeesche optreden worden van den veelbelove den vlrtuooe. Maar deze jonge artist ontpopt zii "n?* iÏTj**? 00berekenbaar *" fcntulerijk mens« n & wei tea goed begin van de vacantle, die ienffli de bwon en zijn gasten hem reeds verwac! jr j^j, to Europa had voorgesteld. Maar overmoe-

gier op een vrachtauto slaagt hij er in op* l t Fradin. die op de enthousiaste toejuichingen komt toeloopen. laatste oogenblik de villa van baron Larzac l kent zijn pupil én nog beter diens dwaze invallen! viarom het eigenlijk gaat verneemt Fradin eerst den volgenden bereiken. Het concert is een daverend succes en d '"«'» «d» J»«4 «itflel«*«» gezelschap in zijn geheel de wacht Jonge violist oogst enormen bflval. Et k voorden Ingang van het Conservatorium te Genève en daar van de leerlingen met spanning gadeslaat luisterrijk diner besluit dit feest, a binnengaan 4chtendschemerifl|»to' hetft eenvoudigweg gewed, dat hij binnen twee maanden trouwen met het meisje, dat ah tiende het Conservatorium zal duurt Wngaan. Js conditie is gesteld, dat hij zijn doel zal trachten te bereiken ten persoon van minder gewicht en dat hij den naam zal aanftn van George Clark. la oogenblikken van groote spanning blijkt dat het tiende meisje een knappe blondine is en om zoo «nel mogelijk tot zijn doel te geraken, besluit George zich als leerling aan het Regie: I. R. Bay Universal Film Agency N.V. Conservatorium te melden. In de hoofdrollen: Hij doet toelatingsexamen en wordt aangenomen. Helene Vernier Rate de Nagy Het is onnoodig te zeggen, welke verwikkelingen en Baron Larzac Jules Berry verwarringen uit deze situatie voortspruiten, maar ten Georges Astor Georges Rigaud slotte eindigt deze vermakelijke geschiedenis voor alle Fradin, Astors manager Alérme betrokkenen, dus ook voor ..het tiende meisje" zeer Verdere medespelenden: gelukkig. Almols, Josette Day, Jaques Baumer, Georges Rollln.

A MA^O ßüHEHeEff n zijn hartewensch, zich in de neurologie te specialiseeren, te vervullen ;n verzendt een aanvrage om toelating tot de Parijsche Umyersiteit. Sally Smith, bij wie dr. Abbott geroepen wordt, vertoont verschijnselen KRAJ Kadio-il ie dr. Abbott doen gelooven, dat hij hier met kinderverlamming te doen 8 Edw< John Abbott F^ ^ * ^eeft. En nog drie andere soortgelijke gevallen komen onder zyn behan ^neShir^V^^y'roeptde" ßSe Y^fRXZU5 deling. HijJ roept de medewerking 'in in van de autoriteiten en van de pers per Lee öowni ""» ^ . _ te _ treffen »„«„ ter ,„. voorkommg „-.n een PP« pventueele xrnnrvnr„;na van Ho^-'V;"^ vÄÄ»m voorzorgsmaatregelen eventuee e Sykes Granville Ba epidemie en dringt er op aan, dat men de komende feestelykheden te Harkness Frank M. Thon Westport zal aftasten. Men schenkt geen aandacht aan de woorden Perkins Charles Halten den dokter die niet schijnt te beseffen, welke commercieele belangen Johnson John Wr [,;; foze feestelijkheden op het spel staan en men laat hem in den steek. Robinson Gilbert Eme £)r Abbott zorgt nu voor de verspreiding van gedrukte instructies aaa Sfn £Kw1Si k^d!n r?ick,ie l01 alle ouders in Westport en rijdt tezamen met Jean de geheele stad rond om Jean Johnson (als kind) Carole L« JJJ^J^ die hij keiueekenend acht voor de gevreesde ziekte, preventief Het onbaatzuchtige leven van dr. Abbott komt tot o te behandelen. Dit behandelen van andere patiënten dan <** 2«*everwekt uit de nuchtere documenten: nota's, nog niet agroote verontwaardiging in den medischen krmg v" ^fpott Ehck hem betaalde rekeningen, schuldbekentenissen, c zoekt zijn vader op en zegt hem, dat hij het P"5'«f ™nJ< ^f de notaris op tafel legt op het moment, dat de bevolkii heeft aangetast. Wanneer zijn diagnose onjuist zou blijken, zou het vervan het Amerikaansche stadje Westport den nobelen gene« «ouwen van de menschen in..de dokters gescboKtzun. heer ontroerd ten .grave draagt. Hier rijst voor het eerst twijfel in dr Abbott En hij zegt tegen Jean Om deze nalatenschap zitten wijlen dr. Abbots d, dat zijn jongen gelyk heeft en dat hij daarom hoopt dat het kmderv^ schuldeischers, wel is waar financieel onkreukbaar, ma lamming zal zijn. Maar Jean weet dat het er in t hart van dr. Abbott even nuchter en niet zoo beteekenisvol als de papieren v; anders uitziet. „„„,^.^«ff „,„ A*n dr. Abbott. Het is dan ook die nuchtere, ziellooze houdi. Het is een vermoeide dr. Abbott, d.e voor een V«8»J««8 ^.d" van de drie gewichtigste mannen van Westport, die d( Medischen Kring van Westport ter verantwoording geroepen wordt, m notaris cynische opmerkingen ontlokt over de „diepg bet besef dat hij geschorst zal worden, want voor het eer t van ^jn leven schokte gevoelens" der beeren, die niet kunnen wachten t, voelt dr. Abbott de zwaarte van zijn beroep. Een brief uit Frankrijk de begrafenis van dr. Abbott voorbij is. brengt hem een weigering van En zoo vertellen deze kasstukken ons de wederwaardi| de Universiteit, die geen dokheden van dr. Abbott en de zijnen. De komst van hem < 'ers toelaat zonder langdurige zjjn zoon Dick in Westport, waar zij moeten beginnen m ziekenhuispraktijk, geld te lecnen.... Als de Medische Kring, Een onbetaalde rekening verplaatst ons naar zijn eersl waarin Dick zitting heeft, bij geval in Westport, een geboorte waarbij de moeder sterft e stemming dr. Abbott schorst, de echtgenoot, die hem eerst mishandelt en de deur uitgooi protesteert de zoon. Als mocht het kind bij dr. Abbott op de stoep legt en verdwijnt. D Abbott aanvaardt dit kind, ee i«« ••wman m Ann» Ihlrlay meisje, als het zijne en laat het me LB« Bowman, Ann« Shirley •n Idward Uli». zün zoon Dick opgroeien. De rekeningen onthullen zij voortdurenden materieelen tegen U« Bowman, Edward Elllt slag door den nood van ziji •n Anna thlrlay. patiënten, zijn grootmoedighe en geloof in zyn taak. En daar naast zijn nimmer versagende strij( voor betere verplegingsvoorwaar den en hygiëne.. . . . voor zijn zooi die hij van zijn spaarpenningen ii Parijs kan laten studeeren. Maa steeds weer zijn wij getuige vai zijn ontgoochelingen, onder an deren, als hem een plaats in hc ziekenhuis, dat door hem tot stanc kwam, geweigerd wordt. En als d( zoon, zijn trots, tot dokter gepro moveerd aan de Sorbonne, een eigen weg verkiest te gaan, in plaats van met hem samen te practizeeren, wat hy zoo vurig gehoopt had, dreigt het verdriet hem een moment te overmeesteren. Doch naast hem staat als zijn groote steun zijn pleegdochter Jean, die Dick, den zoon. tot inzicht probeert te brengen en voelt dat zij in hem haar eenige liefde zal verliezen. Dan verschijnt onverwacht Jeans eigen vader, die in 't leven geslaagd is, doch hy komt niet om zijn dochter te haten, maar om aan zijn dankbaarheid uiting te geven voor wat dr. Abbott voor het meisje deed. Hij schenkt den dokter $ 3000 en gaat heen. Dr. (Een onvergetelijke man).

blijken, dat zijn vader een fout gemaakt heeft, dan zullen de anderen daaruit lééren.... zooals de huidige medische kennis verrijkt is doof de ervaring van groote geleerden, een ervaring niet zonder fouten verkregen. ,,Wat mijn vader gedaan heeft, vereischt grooten moed. Bezitten wij dezen moed dan zijn wij doktoren. . . . missen wij hem. dan zijn wij automaten!", is zijn pleidooi. Op hetzelfde oogenblik rapporteert een dokter uit een naburige plaats zes gevallen van kinderverlamming. Rondom Westport breekt nu een epidemie uit van de gevreesde ziekte, doch in het stadje zelf blijft de kinderverlamming beperkt tot de vier gevallen van dr. Abbott. Voor den ouden dokter Abbott komt dien avond het groote wonder, in den dank van vierduizend menschen, die hem voor zijn woning een stille hulde brengen, en de excuses van den Medischen Kring, die hem het voorzitterschap aanbiedt, en de liefde van zijn eigen jongen, die zijn assistent wil zijn. ... En als de telefoon rinkelt om dr. Abbott, rijdt Dick uit; aan zijn zijde Jean, de trouwe gezellin die dr. Abbott op al zijn visites begeleidt, nagestaard door een gelukkigen vader, wiens ziel de grootste belooning ontvangt als hij met zijn laatste woorden ,,Dr. Abbott komt direct bij U" de eeuwige rust inglijdt. Tegenover den notaris zitten drie ineengedoken figuren, die ten slotte de $ 3000 van Jeans vader in de nalatenschap van dr. Abbott hebben aangetroffen, waarvan zijn schulden kunnen worden betaald — met een brief die een les voor hen beteekent. De drie geldwolven moeten bekennen, dat hun plaats op dat oogenblik aan de groeve van dr. Abbott behoorde te zyn....

WmBmBam

19 d • Jaargang Na. 13-8 April 1939

CIMEMAs. HEATER

iii

£ix~ 'W&P

i ■

2ARAH LEAIIDER IM DEUFA.FILM-|ESWAR: EINE RAUSCHENDE BALLNA€HT"

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE